ORGANIZACJE TURYSTYCZNE I HOTELARSKIE

Wykład 05.10.2008

ORGANIZACJE POZARZĄDOWE (NGOs - Non-Govermental Organizations)

• to organizacje obywatelskie, założone przez obywateli lub ich organizacje i działające z własnej inicjatywy na rzecz wybranego przez nie wycinka interesu publicznego

• stanowią tzw. trzeci sektor (pierwszy - sektor publiczny: władze, administracja publiczna, drugi - sektor rynkowy: biznes, przedsiębiorstwa)

• ich siłą jest ich różnorodność

• wraz z rozwojem demokracji i społeczeństwa obywatelskiego, odgrywają coraz większą rolę, oprócz samorządów, są instytucjami, które umożliwiają zaprezentowanie naszych działań, wypracowują swoje strategie dla osiągnięcia założonych celów

• zatrudnienie w organizacjach znajduje niespełna 1% ludności aktywnej zawodowo (w Holandii - 14%, w Belgii i Irlandii - ponad 10%). Tylko co trzecia organizacja zatrudnia osoby wykonujące pracę za wynagrodzenie. Liczba osób zatrudnionych w trzecim sektorze w przeliczeniu na pełne etaty wynosi szacunkowo ok. 65 tys.

• podstawą działalności wielu organizacji pozarządowych jest praca wolontariuszy, którzy poświęcają swój czas i zdolności do realizacji celów organizacji

• ponad połowa organizacji pozarządowych nie zatrudnia żadnych płatnych pracowników. Liczba wolontariuszy szacowana jest na ok. 1,6 mln. osób. Średnio przepracowują 18 godzin w miesiącu

• w Polsce zarejestrowanych jest ok. 50 tys. Stowarzyszeń i ponad 7 tys. Fundacji

• w porównaniu do innych państw UE aktywność społeczna Polaków jest niższa

• jaka jest ich liczebność? Połowa stowarzyszeń ma nie więcej jak 40 członków, 1/3 zrzesza więcej niż 90 osób, a tylko ok. 5%ma więcej niż 1 tys. członków

• potencjał ekonomiczny polskich organizacji społecznych jest nieporównywalnie niższy niż w innych krajach unijnych: przychody połowy organizacji w 2004 r. nie przekroczyły 13 tys. zł. Niemal 30% środków zasilających sektor pozarządowy pochodzi z krajowych źródeł publicznych (łącznie samorządowych i rządowych)

Organizacje pozarządowe, fundacje i stowarzyszenia

Pojawiły się w Polsce mniej więcej w tym samym czasie co w państwach Europy Zachodniej czyli w połowie XIX w. Początkowo zajmowały się przede wszystkim działalnością charytatywną, później podjęły również działalność korporacyjną, kulturową edukacyjną i naukową oraz działalność związaną z propagowaniem idei rozwoju społecznego i społecznej solidarności. Niektóre miały charakter wyznaniowy, inne całkowicie świecki.

W okresie II Rzeczypospolitej (1918-1939) organizacje pozarządowe rozwijały się bardzo intensywnie. II wojna światowa i okres dominacji komunistycznej, który po niej nastąpił, spowodował ogromny spadek społecznej aktywności. Część organizacji pozarządowych została zlikwidowana (ich majątek przejęło państwo), część włączono w ideologiczne struktury. Po roku 1989 w Polsce organizacje pozarządowe przeżywają swój renesans dzięki przywróconej swobodzie zrzeszania się i zakładania stowarzyszeń.

Część organizacji z tradycjami sięgającymi okresu przedwojennego została restytuowana i podjęła swoją statutową działalność (np. Caritas Polska - duszpasterska instytucja charytatywna Episkopatu Polski).

Powstało wiele nowych fundacji i stowarzyszeń wychodzących naprzeciw problemom i potrzebom współczesnego społeczeństwa. Pojawiły się organizacje, których głównym zadaniem jest przeciwdziałanie skutkom plag społecznych, takich jak: bezdomność, alkoholizm i narkomania. Należą do nich m.in.: Stowarzyszenie MONAR; wspomaganie działalności edukacyjnej wśród młodzieży. Powstały fundusze stypendialne i programy pomocy skierowane do uzdolnionych, ale niezamożnych uczniów (Fundacja Stefana Batorego). Wśród dzieci i młodzieży działają organizacje pozarządowe nawiązujące bezpośrednio do tradycji skautingu: Związek Harcerstwa Polskiego (ZHP) i Związek Harcerstwa Rzeczpospolitej (ZHR).Wśród największych organizacji pozarządowych zajmujących się sprawami kultury trzeba wymienić: Fundację Kultury, Fundację im. Fryderyka Chopina oraz fundacje i stowarzyszenia działające na rzecz zachowania i promocji polskich dóbr kultury (np. zabytków, dzieł sztuki). W Polsce działają też organizacje specjalizujące się w działaniach na rzecz ochrony praw człowieka (np. Helsińska Fundacja Praw Człowieka). Dużą grupę organizacji pozarządowych w Polsce tworzą organizacje proekologiczne, zainteresowane ochroną środowiska naturalnego. Ważną działalność prowadzi Fundacja ITAKA, poszukująca osób zaginionych i niosąca pomoc rodzinom osób uznawanych za zaginione. Wśród największych organizacji pozarządowych zajmujących się działalnością charytatywną trzeba wymienić takie, jak: Polski Czerwony Krzyż, Caritas Polska, Polska Akcja Humanitarna.

Organizacje społeczne pełnią też czasami funkcje administracyjną, zastępując administrację rządową w niektórych, ściśle określonych sferach życia publicznego. Np. Polski Związek Łowiecki, zrzeszający myśliwych, zarządza gospodarką łowiecką, wprowadza limity odstrzałów zwierzyny łownej, kontroluje przestrzeganie okresów ochronnych, prowadzi hodowlę i dokarmianie dzikich zwierząt. Polski Związek Wędkarski ma podobne zadania w zakresie połowu ryb słodkowodnych i wydawania odpowiednich zezwoleń.

W Polsce działają też organizacje pozarządowe o charakterze międzynarodowym. Część z nich (np. Fundacja Konrada Adenauera, Fundacja im. Roberta Schumana) wspiera polskie organizacje pozarządowe w budowaniu dialogu społecznego i społeczeństwa obywatelskiego w demokratycznej Polsce.

Przepisy prawa

- Definicja ustawowa organizacji pozarządowej jest zawarta w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie

- Ustawa z 30.05.1989 o izbach gospodarczych (Polska Izba Turystyki, Regionalne Izby Turystyki)

- Prawo o Stowarzyszeniach - 07.04.1989 Ustawa

- Ustawa o KRS z 20.08.1997 (Krajowy Rejestr Sądowy)

- Konstytucja - art. 67 i 68 - Konstytucja RP „każdemu zapewnia się wolność zrzeszania.

Zgodnie z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka i Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i Politycznych, umożliwia obywatelom równego, bez względu na przekonania, prawa czynnego uczestniczenia w życiu publicznym i wyrażania zróżnicowanych poglądów oraz realizacji indywidualnych zainteresowań, a także uwzględniając tradycje i powszechnie uznawany dorobek ruchu stowarzyszeniowego.

Rejestr prowadzi Unia Organizacji Międzynarodowych - publikowana w Yearbook of Int. Organ.

Wg profilu działania

1. Organizacje o kompetencjach ogólnych np.: ONZ

2. Organizacje o wyspecjalizowanych kompetencjach

Przepisom nie podlegają organizacje religijne, komitety powstające w celu przygotowania wyborów (Sejm, Senat, organy samorządowe). Nadzór na stowarzyszeniami - wojewoda lub starosta właściwy dla siedziby stowarzyszenia.

Prawo o stowarzyszeniach - dobrowolne, samorządne w celach nie zarobkowych. Określa cele, program, strukturę. Opiera działalność na pracy społecznej członków, może zatrudniać pracowników. Stowarzyszenie podlega obowiązkowi wpisu do KRS. Nadzór nad działalnością Stowarzyszenia należy do wojewody lub starosty właściwego ze względu na siedzibę Stowarzyszenia. Tworzenie stowarzyszeń = co najmniej 15 osób, które uchwalają statut i wybierają komitet założycielski. Statut określa: nazwę, teren działania, siedzibę, cele i sposoby ich realizacji, sposób nabywania i utraty członkostwa, prawa i obowiązki członków, sposób uzyskiwania środków finansowych, zasady dokonywania zmian w statucie, sposób rozwiązania stowarzyszenia, sposób reprezentacji. Najwyższą władzą stowarzyszenia jest walne zebranie członków. Mogą istnieć stowarzyszenia zwykłe, które nie posiadają osobowości prawnej. Może być założone przez co najmniej 3 osoby. Powiadamiają o założeniu organ nadzorujący w formie pisemnej. Środki na działalność pochodzą ze składek członkowskich.

RYS HISTORYCZNY ROZWOJU ADMINISTRACJI TURYSTYKI

• 1919 - referat turystyki w Ministerstwie Robót Publicznych

• 1924 Międzyministerialna Komisja Turystyki jako organ doradczy Ministerstwa Robót Publicznych. W terenach (w Urzędach Wojewódzkich) referaty turystyki oraz wojewódzkie komisje turystyczne

• 1928 - przy Ministerstwie Skarbu Międzyministerialna Komisja do zbadania zagadnień turystyki

• 1932 - w Ministerstwie Komunikacji powstał wydział turystyki ogólnej

• 1935 - powstała Liga Popierania Turystyki

• 1945 - w Ministerstwie Komunikacji wydział turystyki w ramach departamentu organizacyjno-prawnego

• 1949 - wydział przekształcono w biuro turystyki

• 1949 - organ opiniodawczy i doradczy w Ministerstwie Komunikacji - Rada Turystyki

• 1952 - komitet ds. turystyki jako organ Prezesa Rady Ministrów

• 1954 - Główny Komitet Kultury Fizycznej

• 1960 - Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki bez hotelarstwa

• 1973 - Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki rozszerzono o hotelarstwo

• 1978 - Główny Komitet Turystyki. Oddzielono od sportu i powstaje Główny Komitet Kultury Fizycznej i Sportu. Nie obejmowało turystyki zagranicznej, która od 1977 podlegała centrali turystycznej ORBIS

• 1991 - Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki

• 1994 - założenia rozwoju gospodarki turystycznej zatwierdzone przez Radę Ministrów zawierały strategiczne kierunki rozwoju turystyki

Z dniem 25.06.1999 Sejm RP uchwalił Ustawę o Polskiej Organizacji Turystycznej (Dz.Nr99). POT przejęła zadania operacyjne UKFiT w zakresie promocji polskiej turystyki w kraju i za granicą. Kierowanie turystyką jako działem administracji rządowej przejął Minister Transportu i Gospodarki Morskiej (30.11.1999), a następnie (Rozporządzeniem Prezesa RM z dnia 20.06.2000 w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki): dział turystyki przyporządkowano Ministrowi Gospodarki.

Powołanie POT, a także zmiany Ustawy o działach administracji państwowej (Ustawa z 04.09.1997) doprowadziły do zmiany całego systemu zarządzania turystyką w Polsce

Rozdzieleniu uległy dwa sektory gospodarki: zadania Państwa związane z kulturą fizyczną i sportem zostały w gestii Ministerstwa Edukacji Narodowej, a turystyki Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej, później Ministerstwa Gospodarki.

Zmiany doprowadziły do rozdzielenia, skupionych dotąd w UKFiT: funkcji polityczno-strategicznych od funkcji operacyjnych.

• 2000 - z dniem 01.01 nastąpiło rozdzielenie funkcji polityczno-strategicznych w zarządzaniu turystyką (Ministerstwo), od funkcji operacyjnych (Polska Organizacja Turystyczna). Sprawy z dziedziny turystyki zostały usytuowane w specjalnie dla tego celu powołanym Departamencie Turystyki

• 2001 - Strategia rozwoju turystyki 2001-2006. Rządowy program wsparcia rozwoju turystyki w latach 2001-2006, dokument przyjęty przez RM 24.04.2001

• 2002 - Międzyresortowy program rozwoju turystyki i wypoczynku dzieci i młodzieży na lata 2001-2006 przyjęty przez RM 07.08.2001

• 2005 - Projekt strategii rozwoju turystyki na lata 2007-2013. Dokument przyjęty przez RM 21.06.2005 jako dokument towarzyszący realizacji NPR na lata 2007-2013

• 2006 - Narodowy Plan Rozwoju 2007-2013/15

ORGANIZACJE TURYSTYCZNE, HOTELARSKIE I GASTRONOMICZNEJ - KRAJOWE

Podział:

• Wyspecjalizowane organizacje turystyczne wspierające rozwój turystyki

• Regionalne Organizacje Turystyczne (ROT)

• Lokalne Organizacje Turystyczne (LOT)

• Organizacje zawodowe branży turystycznej

• związki pilotów wycieczek i przewodników

• stowarzyszenia agroturystyczne

• Społeczne organizacje turystyczne, których cele i działalność statutowa związana jest bezpośrednio z turystyką o zasięgu krajowym

• PTTK - Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze

• PTSM - Polskie Towarzystwo Schronisk Młodzieżowych

• PFCiC - Polska Federacja Campingu i Caravaningu

• PZH - Polskie Zrzeszenie Hoteli

• PST - Polskie Stowarzyszenie Turystyczne

Inne - organizacje wykorzystujące różne formy turystyki do realizacji swoich statutowych celów: kluby sportowe, organizacje środowiskowe, branżowe, religijne. Najliczniejszą grupę stanowią Polskie Związki Sportowe. Związki, które ułatwiają uprawianie turystyki zwłaszcza specjalistycznej: Polski Związek Alpinizmu, Jeździectwa (1924), Kajakowy (1928), Kolarski (1920), Narciarski (1919), Żeglarski (1924), Aeroklub Polski (1919), Automobil Klub Polski (1909), PZMot (1922), LOK (1945), LOP (1928), Ludowe Zespoły Ludowe (1946), TKKF (1957), AZS (1909), PZ wędkarski (1950), WOPR (1962), GOPR (1952), TOPR (1991) - wydzielenie z GOPR

Organizacje Zawodowe

Stowarzyszenie Pilotów - do organizacji zawodowych związanych ściśle z działalnością biur podróży należą Stowarzyszenia Pilotów. Aktualnie funkcjonują:

• Polskie Stowarzyszenie Pilotów Wycieczek Zagranicznych założone w 1989 r. w Warszawie

Cele: Stowarzyszenie powstało w celu zintegrowania środowiska i prezentowania problemów je nurtujących, stworzenia dobrze zorganizowanej i kierującej się konkretnie wytyczonymi celami grupy zawodowej jako liczącego się partnera władz resortowych. Celem powołania Stowarzyszenia było podniesienie rangi zawodu, poprawienie warunków pracy i podnoszenia kwalifikacji pilotów, również poprawienie jakości i kultury obsługi imprez turystycznych

• Inne

• Dolnośląskie Stowarzyszenie Pilotów zagranicznych we Wrocławiu

• Stowarzyszenie Pilotów Wycieczek w Poznaniu

• Pomorskie Centrum Pilotażu i Przewodnictwa w Gdyni

• Małopolskie Stowarzyszenie Pilotów Wycieczek w Krakowie

• Stowarzyszenie Kadry Turystycznej w Toruniu

• Stowarzyszenie Pilotów Wycieczek w Łodzi

POLSKA FEDERACJA PILOTAŻU I PRZEWODNICTWA

W jej skład wchodzą prawie wszystkie w/w Stowarzyszenia oprócz SPWZ w Krakowie

Celem utworzenia Federacji jest:

• integrowanie środowiska pilotów wycieczek i przewodników turystycznych

• podnoszenie jakości pracy i zapewnienie biurom podróży lepszej kadry

• reprezentowanie interesów środowiska i udzielanie wszelakiej pomocy

• edukacja, szkolenie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych

• inicjowanie i kreowanie różnych działań na rzecz pilotażu i przewodnictwa

Program Federacji na najbliższe lata:

1. Współpraca z organami administracji rządowej (Ministerstwo Gospodarki, urzędy wojewódzkie), samorządowej (urzędy marszałkowskie), z organizacjami turystycznymi (ROT-y, LOT-y), z podmiotami działającymi w zakresie turystyki: organizacja spotkań, konsultacje

2. Współpraca z osobami fizycznymi i wszelkimi podmiotami realizującymi cele i zadania w zakresie ruchu turystycznego

3. Podnoszenie jakości usług przewodnickich i pilotażu poprzez

• doskonalenie kadry turystycznej

• prowadzenie działalności wystawienniczej (na targach turystycznych)

• organizacja seminariów, konferencji, warsztatów szkoleniowych, a co rok lub dwa Ogólnopolskiego Forum Pilotażu i Przewodnictwa Turystycznego

• publikowanie materiałów szkoleniowych dla pilotów i przewodników

• konsultowanie zmian w programach szkolenia pilotów i przewodników, tak by odpowiadały potrzebom turystów i wymogom świadczonych usług na wysokim poziomie

• opracowanie i wprowadzenie systemu rekomendowania ośrodków (firm) zajmujących się kształceniem kadr poprzez wydawanie stosownych certyfikatów

• mobilizowanie pilotów i przewodników do podnoszenia jakości usług poprzez organizowanie konkursów typu „pilot roku”, „przewodnik roku”

4. nawiązanie kontaktów z organizacjami międzynarodowymi zwłaszcza z krajów UE odpowiednich rangą i zakresem działania, reprezentowanie interesów polskich pilotów i przewodników na forum międzynarodowym

5. integracja pilotów wycieczek i przewodników turystycznych poprzez aktywność turystyczną, kulturalną, rekreacyjną i towarzyską

6. inicjowanie badań popytu i podaży na usługi przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, poznanie zasobów środowiska pilotów i przewodników oraz problemów naboru, szkolenia i wykonywania zawodu

7. organizacja wyjazdów studyjnych i szkoleniowych w porozumieniu i współpracy z regionalnymi stowarzyszeniami i touroperatorami

8. współpraca z mediami - prasą ogólnopolską i lokalną oraz prasą fachową („Wiadomości Turystyczne”, „Rynek Turystyczny”, „TTG”) w celu nagłośnienia problematyki środowiska zawodowego pilotów wycieczek i przewodników

9. założenie i prowadzenie strony internetowej celem zapewnienia przepływu informacji między Zarządem Federacji, a poszczególnymi stowarzyszeniami, pilotami i przewodnikami

10. aktywizacja środowiska pilotów i przewodników turystycznych; opracowywanie atrakcyjnej oferty dla regionalnych stowarzyszeń pilotów i przewodników, zwiększenie zasięgu oddziaływania terytorialnego i rodzajowego (przewodnicy) w skali kraju

Ponadto istnieje bardzo liczna grupa stowarzyszeń przewodnickich działających w swoich środowiskach m.in.:

• Warszawskie Stowarzyszenie Przewodników

• Polskie Stowarzyszenie Przewodników Wysokogórskich w Zakopanem

• Pomorska Federacja Przewodnicka

• Centrum Przewodnictwa Tatrzańskiego w Zakopanem

STOWARZYSZENIA AGROTURYSTYCZNE

Stanowią oddzielną grupę organizacji reprezentujących sprawy zrzeszonych członków. Stowarzyszenia Agroturystyczne są lokalnymi lub regionalnymi organizacjami grupującymi rolników świadczących usługi turystyczne w swoich gospodarstwach. Reprezentują ich interesy oraz wspomagają działalność m.in. poprzez wspólną promocję i szkolenie. Obecnie w kraju jest zarejestrowanych ok. 50 tego typu organizacji. Stowarzyszenia Agroturystyczne tworzą na szczeblu ogólnokrajowym swoja Federację.

Szczegółowe cele:

• Organizacja, rozwój i promocja turystyki wiejskiej

• Propagowanie różnorodnych form odpoczynku w gospodarstwach rolnych lub innych odpowiednio przystosowanych miejscach na terenach wiejskich

• Reprezentowanie i ochrona interesów swoich członków

• Tworzenie, zachowanie i ochrona walorów kulturowych i przyrodniczych terenów wiejskich

• Podejmowanie działań na rzecz ochrony środowiska i produkcji zdrowej żywności

• Aktywizacja społeczności wiejskiej

• Zapewnienie funkcjonowania i rozwijania systemu informacji turystyki wiejskiej

• Dbałość o wzrost poziomu usług w zakresie turystyki wiejskiej

• Kształtowanie opinii i ocen dotyczących agroturystyki i turystyki wiejskiej

• Wszechstronna współpraca z organizacjami i osobami prywatnymi, krajowymi i zagranicznymi w takich dziedzinach jak turystyka na obszarach wiejskich, oświata, ochrona środowiska i kultura

• Opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących turystyki wiejskiej i rolnictwa

• Integracja członków, udzielanie im pomocy, doradztwo w organizowaniu turystyki wiejskiej i poprawienie ich efektywności

• Prowadzenie analizy rynku promocji gospodarstw agroturystycznych i innych form działalności marketingowej

W 1996 r. została utworzona Polska Federacja Turystyki Wiejskiej „Gospodarstwa Gościnne”. Skupia ok. 40 lokalnych i regionalnych stowarzyszeń agroturystycznych. Głównym celem Federacji jest: rozwój i promocja turystyki wiejskiej oraz stworzenie oferty wypoczynku na wsi przy zachowaniu tożsamości kulturowej i walorów przyrodniczych

Stowarzyszenia i związki agroturystyczne w swojej działalności na rzecz rozwoju agroturystyki podejmują następujące działania:

• Współpracują przy kategoryzacji bazy noclegowej

• Zgłaszają do różnego rodzaju fundacji i organów samorządowych wnioski i projekty dot. rozwoju agroturystyki

• Udzielają informacji o warunkach do rozwoju agroturystyki na swoim obszarze

• Pomagają w organizowaniu szkoleń, festynów, jarmarków i innych

• Wydają materiały informacyjno-promocyjne

Wykład 05.04.2008

Polski Związek Żeglarski powstał w 1924 r. w Tczewie. Na początku 1951 r. został zlikwidowany.

Celem Związku jest:

• Zrzeszanie klubów i stowarzyszeń żeglarskich

• Popieranie rozwoju żeglarstwa we wszystkich jego formach,

• reprezentowanie interesów stowarzyszonych w nim osób.

Ustawowe zadania związku:

• ma monopol na wydawanie polskich stopni żeglarskich

• ma monopol na rejestrowanie jachtów sportowych i rekreacyjnych

Działalność PZŻ: inspiruje i organizuje tysiące rejsów, imprez, spływów, regat turystycznych, ma wpływ na konstruowanie różnych jednostek pływających. Przygotowuje młodych ludzi do zawodów morskich, upowszechnia turystykę kwalifikowaną. Poprzez szkolenia, rejsy, obozy krzewi polskość, wpaja odpowiednie wartości moralne, ekologiczne, kształtuje postawy życzliwości, zaradności, umiejętności pracy w zespole, budowanie zainteresowań, zachęcanie do aktywnego wypoczynku. Aktualnie zrzesza ok. 40.000 amatorów żaglowego jachtingu morskiego, śródlądowego deskowego i bojerowego, którzy są członkami 780 klubów. Polski ruch żeglarski liczy 200.000 osób z uprawnieniami do prowadzenia jachtów w tym ok. 1800 jachtowych kapitanatów oraz 4500 instruktorów i trenerów. PZŻ dysponuje ponad 1200 jachtami balastowymi i 50.000 jachtów mieczowych

Statutowe cele PZŻ

• ustala niezbędne normy organizacyjne oraz przepisy techniczne, szkoleniowe dot. bezpieczeństwa w zakresie żeglarstwa

• popularyzuje dobre obyczaje żeglarskie

• wyznacza reprezentację żeglarstwa polskiego na zawody międzynarodowe

• przygotowuje - przy współpracy z Polskim Komitetem Olimpijskim - udział reprezentantów sportowego żeglarstwa polskiego w igrzyskach olimpijskich, przyznaje licencje sportowe i szkoleniowe,

• prowadzi szkolenia żeglarskie, organizuje regaty, obozy, pokazy, kursy, odczyty itp., przyczyniające się do realizacji celów Związku

• reprezentuje żeglarstwo polskie w żeglarskich organizacjach międzynarodowych,

• popiera wszelkie formy działalności kulturalnej związanej z żeglarstwem,

• prowadzi działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego.

PZŻ prowadzi szeroką działalność wspomagającą rozwój turystyki żeglarskiej krajowej i zagranicznej zarówno indywidualnej jak i zbiorowej:

• żeglarstwo turystyczne morskie (większe akweny, większy i droższy sprzęt, wyższe uprawnienia): wielkie wyprawy oceaniczne

• żeglarstwo turystyczne śródlądowe: rejsy, spływy, wieloetapowe regaty turystyczne

Jest ważnym organizatorem i inspiratorem turystyki żeglarskiej w Polsce i za granicą

Działania PZŻ znaczące dla ruchu turystycznego - proekologiczne z zakresu zagospodarowania turystycznego budownictwa jachtowego

• nadzorowanie pracy obiektów turystycznych PZŻ

• przygotowywanie projektów dokumentów, rozporządzeń

W zakresie realizacji swoich celów statutowych PZŻ:

• współpracuje z PTTK, ZHP, WOPR, LOK, PZMW

• utrzymuje kontakty z organizacjami międzynarodowymi: Europejskie Stowarzyszenie Armatorów Jachtów Turystycznych

PZŻ wydaje patenty określające uprawnienia (w Polsce są 4 stopnie żeglarskie):

• żeglarz jachtowy

• sternik jachtowy

• jachtowy sternik morski

• kapitan jachtowy

PZŻ

• wydaje licencje szkołom żeglarskim

• prowadzi kursy instruktorskie

• prowadzi szkolenia specjalistyczne np. w zakresie technik ratowniczych, kwalifikacji radiotelegrafisty i obserwatora radarowego

POLSKIE TOWARZYSTWO TURYSTYCZNO-KRAJOZNAWCZE

1. Historia

PTTK powstało w 1950 r. z połączenia się utworzonego w 1873 r. w Zakopanem Towarzystwa Tatrzańskiego, przekształconego w 1920 r. w Polskie Towarzystwo Tatrzańskie oraz utworzonego w 1906 r. Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Jest kontynuatorem, następcą prawnym oraz spadkobiercą tradycji, dorobku ideowego, a także majątku tych Towarzystw. Należy do najstarszych organizacji turystycznych na świecie. PTTK jest najstarszą i najliczniejszą organizacją społeczną w Polsce, działająca jako stowarzyszenie:

• posiada osobowość prawną

• terenem działalności jest Polska

• siedzibą władz naczelnych jest Warszawa

2. Jednostki organizacyjne

Jednostkami organizacyjnymi są oddziały, koła i kluby

• 419 oddziałów PTTK (w powiatach, gminach, miastach, zakładach pracy, szkołach i uczelniach): terenowe jednostki organizacyjne Towarzystwa, posiadają osobowość prawną, które obowiązuje Statut PTTK, w tym ok. 3200 kół i klubów (w szkołach ok. 1300). Oddziały mogą tworzyć: komisje, rady, zespoły, jednostki programowe i regionalne. Mogą prowadzić działalność gospodarczą

3. Jednostki specjalistyczne

• Biblioteki (227), w tym Centralna Biblioteka PTTK w Warszawie i Centralna Biblioteka Górska w Krakowie

• Regionalne pracownie krajoznawcze (35)

• Muzea Regionalne (15)

• Centrum Fotografii Krajoznawczej w Łodzi

• Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej w Krakowie

4. Statutowe cele i środki działania

• Skupianie turystów i krajoznawców, stwarzanie warunków ułatwiających im wędrowanie po kraju i za granicą

• Reprezentowanie ich interesów wobec władz i społeczeństwa

• Rozwijanie oświaty, kultury, kultury fizycznej, rekreacji oraz ochrony środowiska przez turystykę i krajoznawstwo

poprzez:

• budzenie i pogłębianie umiłowania kraju ojczystego, kształtowanie postaw patriotycznych, upowszechnianie wiedzy o przeszłości , współczesności i perspektywach rozwoju Polski

• krzewienie zamiłowania do krajoznawstwa i umiejętności turystycznych

• szerzenie kultury turystyki, wykorzystywanie poznawczych, wychowawczych, wypoczynkowych i zdrowotnych walorów turystyki

• popularyzowanie dorobku Polski wśród turystów krajowych i zagranicznych oraz ułatwianie turystom polskim poznawania walorów krajoznawczych, życia i osiągnięć innych krajów

• pomaganie w turystyce indywidualnej, organizowanie rajdów, złazów, zlotów, rejsów i innych imprez, tworzenie systemu odznak służących rozwojowi kultury fizycznej i kultury wędrownictwa (system odznak turystycznych - odznaki turystyki kwalifikowanej, odznaki krajoznawcze, odznaka „Turysta Przyrodnik”)

• szerzenie wiedzy ekologicznej, inspirowanie i prowadzenie prac na rzecz ochrony środowiska przyrodniczego Polski i Europy oraz czynne wspieranie działań podejmowanych w tej dziedzinie

• aktywne uczestniczenie w ochronie dóbr kultury

• współdziałanie i udzielanie fachowej pomocy organizacjom opiekującym się Polakami i dziedzictwem kultury polskiej poza granicami

• szkolenie kadr dla realizacji celów Towarzystwa

• kultywowanie tradycji turystycznych oraz krzewienie historii i dorobku Towarzystwa i jego poprzedników

5. Główne formy realizacji celów

• Wydawnictwa krajoznawcze: rocznik „Wierchy”, „Gazeta Górska” (Kraków, kwartalniki: „Na sieradzkich szlakach” (Sieradz), „Jantarowe szlaki” (Gdańsk), „Barbakan” (Warszawa), „Jaćwież” (Suwałki), „Wędrownik” (Łódź), „Na szlaku” (Wrocław), „Gościniec”

6. Członkowie PTTK

• Skupia ok. 100.000 członków - największe skupienie członków Towarzystwa jest w woj. Śląskim, mazowieckim, małopolskim i dolnośląskim

7. Władze

8. Struktura władz naczelnych i organów doradczych PTTK

Zarząd Główny, Walny Zjazd Członków, Główna Komisja Rewizyjna, Główny Sąd Koleżeński

Fachowe organy Zarządu Głównego PTTK: komisje, rady i zespoły:

• Komisja Turystyki Górskiej

• Komisja Turystyki Jeździeckiej

• Komisja Turystyki Kajakowej

• Komisja Turystyki Kolarskiej

• Komisja Turystyki Motorowej

• Komisja Turystyki Narciarskiej

• Komisja Turystyki Pieszej

• Komisja Turystyki Żeglarskiej

• Komisja Działalności Podwodnej

• Komisja Imprez na Orientację

• Komisja Krajoznawcza

• Komisja Fotografii Krajoznawczej

• Komisja Ochrony Przyrody

• Komisja Opieki nad Zabytkami

• Komisja Przewodnicka

Kadra programowa:

• przodownicy - przygotowani do prowadzenia różnych dyscyplin turystyki kwalifikowanej (pieszej, górskiej, kolarskiej, kajakowej, narciarskiej, żeglarskiej, imprez na orientację, jeździeckiej)

• instruktorów krajoznawstwa, przewodnictwa, ochrony przyrody, opieki nad zabytkami, fotografii krajoznawczej, narciarstwa, nurkowania swobodnego

• opiekunowie przyrody

• społeczni opiekunowie zabytków

• przewodnicy turystyczni

• Majątek

Współtworzenie infrastruktury dla rozwijania turystyki w Polsce

• PTTK wyznacza, znakuje i konserwuje szlaki turystyczne. Obecnie ok. 47.000 km szlaków poprowadzonych przez najatrakcyjniejsze tereny Polski. Jest to kontynuacja tradycji Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego: w 1886 r. zbudowano w Tatrach ścieżkę od Wielkiego Stawu do podnóża Siklawy, w 1887 r. wyznaczono pierwszy szlak górski. PTTK sprawuje merytoryczna opiekę nad dalekobieżnymi (transeuropejskimi) szlakami pieszymi (E) i rowerowymi (R), które wiodą przez Polskę

• Posiada bazę turystyczną. PTTK kontynuuje tradycje Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, które zbudowało pierwsze schronisko w 1874 r. nad Morskim Okiem i w 1876 r. w Roztoce. Obecnie dysponuje 210 obiektami turystycznymi, a kilkadziesiąt obiektów jest własnością oddziałów. Obiekty turystyczne: domy turysty, domy wycieczkowe, 77 schronisk, 35 stanic i ośrodków turystyki wodnej, 33 ośrodki turystyczne oraz campingowe, 5 zajazdów, 20 baz namiotowych prowadzonych przez oddziały akademickie.

Inne Stowarzyszenia

• Polskie Stowarzyszenie Turystyki

• Polskie Stowarzyszenie Hotelarskie i Turystyczne

• Stowarzyszenie Konferencje i Kongresy w Polsce

• Polska Federacja Popularyzacji Turystyki

• Związek Polskich Instytucji Turystycznych

POLSKIE STOWARZYSZENIE TURYSTYKI (PST)
Działa od 1988 roku w oparciu o ustawę o stowarzyszeniach i zrzesza, na zasadach dobrowolności, przedstawicieli nauki i praktyki, tj. osoby łączące wiedzę teoretyczną z praktyką ekspertów turystyki, profesjonalistów turystyki, przedstawicieli różnych zawodów, m.in. prawników, ekonomistów, geografów, architektów, pedagogów, socjologów.
Stowarzyszenie popiera wszechstronny rozwój turystyki i nauk o turystyce, zabiegając
o szerokie wykorzystywanie osiągnięć naukowych. Sprzyja wymianie doświadczeń, wypracowywaniu wspólnych stanowisk w istotnych zagadnieniach. Reprezentuje interesy środowiska na zewnątrz, poprzez działalność w krajowych i międzynarodowych organizacjach i stowarzyszeniach związanych z turystyką jak również w organach rządowych.
Polskie Stowarzyszenie Turystyki w 1995 roku było inicjatorem I Kongresu Turystyki Polskiej „TURYSTYKA - SZANSĄ ROZWOJU KRAJU" oraz wnioskodawcą powołania Rady Turystyki przy Premierze (1994), co miało swoje znaczenie w upowszechnieniu spraw turystyki w innych resortach. Stowarzyszenie współdziała w Krajowej Radzie Organizacji Turystycznych, Hotelarskich i Gastronomicznych, której w roku 1997 było współzałożycielem. W ramach Stowarzyszenia działa sekcja "Klub Nauczyciela Turystyki".
Stowarzyszenie posiada listę ekspertów turystyki, których rekomenduje jako znawców tej dziedziny. Stowarzyszenie było i jest inicjatorem i organizatorem problemowych spotkań, seminariów i konferencji poświęconych wychowaniu dla turystyki. Kształcą, szkolą i wychowują kadry dla turystyki. Są ekspertami w gospodarce turystycznej. Prowadzą działalność wydawniczą: biuletyn wewnętrzny oraz materiały z konferencji i seminariów.

Zarząd Główny, Komisja Rewizyjna i Sąd Koleżeński

POLSKIE ZRZESZENIE HOTELI (PZH)

Powstało w 1962 r. jako Zrzeszenie Polskich Hoteli Turystycznych (do 1996), jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Hoteli (IHA), siedziba Warszawa, ma oddziały wojewódzkie, działa na podstawie Prawo o Stowarzyszeniach.

Statutowe cele:

• Przestrzeganie i rozwijanie zasad etyki zawodowej hotelarzy oraz utrwalanie tradycji polskiej gościnności

• Ochrona interesów zawodowych, gospodarczych i podatkowych oraz warunków pracy hotelarzy i gastronomików, wynikających także z prawa i umów zbiorowych

• Upowszechnianie wiedzy zawodowej oraz współpraca ze szkołami, prowadzenie i wspieranie prac naukowo-badawczych w zakresie turystyki, hotelarstwa i gastronomii, wspieranie modernizacji obiektów hotelarskich w zakresie ich dostosowania do potrzeb osób niepełnosprawnych

• Reprezentowanie polskiego hotelarstwa w kraju i za granicą

• Prowadzenie działalności w zakresie ochrony środowiska i dziedzictwa kultury

• Upowszechnianie wiedzy o prawnych warunkach funkcjonowania hoteli i gastronomii w kraju i za granicą

Działania:

• Współdziałanie z właściwymi organami państwowymi, samorządowymi oraz instytucjami gospodarczymi i naukowymi

• Współdziałanie z właściwymi organizacjami krajowymi i zagranicznymi

• Tworzenie oddziałów terenowych, dążenie do powszechnego zrzeszenia osób prawnych i fizycznych zainteresowanych rozwojem hotelarstwa i gastronomii

• Podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników oraz podnoszenie wyników działania zakładów hotelarskich poprzez:

• współdziałanie w opracowywaniu programów rozwoju turystyki

• współdziałanie w opracowywaniu programów i metod kształcenia zawodowego

• organizowanie praktyk zawodowych w kraju i za granicą

• organizowanie i prowadzenie doświadczalnych, szkoleniowych zakładów hotelarsko-gastronomicznych

• prowadzenie badań nad nowoczesna organizacją, techniką, technologia oraz ekonomiką zakładów hotelarskich i gastronomicznych

• wspieranie i tworzenie informatycznych sieci rezerwacyjnych

• kreowanie właściwych opinii o branży hotelarskiej

• działalność informacyjna i wymiana doświadczeń między hotelami w kraju i za granicą

• wydawanie informatorów o branży hotelarskiej

• rekomendacje - rekomendowaniem zajmuje się Konwent Rekomendacji Zakładów Hotelarskich i Gastronomicznych

• udział w targach, wystawach, konferencjach, zjazdach w kraju i za granicą

• udział w kategoryzacji hoteli

• inicjowanie zmian w prawie

Członkowie: ok. 800 - hotelarze, gastronomicy, nauczyciele szkół hotelarsko-gastronomicznych.

Władze PZH: Ogólne Zebranie Zrzeszenia, Rada Zrzeszenia (władza zarządzająca i wykonawcza), Prezydium Rady Zrzeszenia (organ wykonawczy rady), Sąd Koleżeński, Komisja Rewizyjna

Komisje problemowe Rady Zrzeszenia

• komisja usług hotelarskich

• komisja gastronomiczna

• komisja kształcenia i doskonalenia zawodowego

• komisja wyposażenia i techniki

• komisja prawno-ekonomiczna, integracji zawodowej

Struktura PZH: oddziały wojewódzkie = Walne Zebranie, władza wykonawcza - Rada Oddziału może na wniosek 10 członków Zrzeszenia utworzyć Koło Zrzeszenia o charakterze terenowym lub zakładowym

Realizacja celów

• działalność szkoleniowa

• doroczne ogólnopolskie konkursy

• wydawanie podręczników, czasopism

• kongresy

• współpraca organizacyjna i środowiskowa

POLSKIE TOWARZYSTWO SCHRONISK MŁODZIEŻOWYCH (PTSM)

Istnieje od 1926 , w 1932 Międzynarodowa Federacja Schronisk Młodzieżowych (rozwój bazy, legitymacja członkowska). Jest reprezentantem światowego ruchu schronisk młodzieżowych, liczba członków ok. 260.000, 90% młodzież szkolna, struktura rozbudowana. Działa na rzecz taniej turystyki młodzieżowej. Pozwala na korzystanie z bazy schronisk młodzieżowych, wydaje ogólnopolski katalog schronisk młodzieżowych. W Polsce istnieje 146 obiektów całorocznych, 300 sezonowych.

Statutowe cele:

organizowanie sieci schronisk młodzieżowych, imprez turystycznych, upowszechnianie najtańszej wśród młodzieży formy letniego wypoczynku - obozów wędrownych, propagowanie i organizowanie turystyki służącej zapoznawaniu młodzieży z historią, przyrodą oraz dorobkiem kulturalnym i gospodarczym kraju.
Władze: Walne Zebranie Członków, Zarząd, Komisja Rewizyjna

POLSKA FEDERACJA CAMPINGU I CARAVANINGU

zrzeszenie osób fizycznych działających na rzecz rozwoju turystyki campingu i caravaningu. W Polsce powstała w 1964 r. Pierwsze kluby i związki campingowe powstały ok. 1925 r. we Francji, Belgii, Holandii i Wlk. Brytanii. W Polsce w 1932 r. powstała spółka „Towarzystwo Letnisk Campingowych”, w 1939 Polski Związek Campingowy. PFCC od 1965 r. jest członkiem Międzynarodowej Federacji Campingu i Caravaningu.

Statutowe cele i środki działania

 rozwijanie i promowanie krajowej i zagranicznej turystyki campingowej i caravaningowej, popularyzowanie idei campingu, a w szczególności kształtowanie kultury zachowania na campingach, w kraju i za granicą, przy poszanowaniu środowiska naturalnego

 krzewienie wiedzy i kultury wypoczynku na campingu

 ochrona praw i interesów turystów i campingów

 inicjowanie rozwoju i modernizacji bazy campingowej i dbałość o podnoszenie poziomu i jakości usług,

 organizowanie zlotów campingowych i caravaningowych, krajowych i międzynarodowych,

Formy realizacji celów: 300.000 członków, rabaty pobytowe na campingach. Władze: Krajowy Zjazd, Zarząd, Komisja Rewizyjna

Wykład 19.10.2008

Organizacje międzynarodowe

Powszechne - globalne - 7%.

Partykularne - grupowe - mogą być regionalne/

Międzynarodowe organizacje pozarządowe - są to zorganizowane stowarzyszenia powstałe na mocy aktu o charakterze porozumienia prywatnego, członkami nie są państwa, tylko osoby fizyczne, związki osób lub osoby prawa z co najmniej 3 państw.

Wg ONZ - do jakichkolwiek organizacji międzynarodowych powołanych do życia nie przez układ międzynarodowy.

Rejestr prowadzi Unia Organizacji Międzynarodowych - lista Yearbook of Intr. Organ.

Kompetencje ogólne, uniwersalne, specjalistyczne.

Podział wg profilu działania

Ogólne lub uniwersalne - np. ONZ.

O wyspecjalizowanym profilu - polityczne, gospodarcze, społeczne, naukowe i badawcze, turystyczne.

Międzynarodowe organizacje turystyczne starają się stworzyć dogodne warunki do rozwoju międzynarodowej współpracy w dziedzinie turystyki. Wg WTO klasa ta obejmuje podmioty, których podstawowa działalność polega nasłużeniu krajom członkowski w sprawach związanych z przemysłem turystycznym, turystami lub turystyką w ogóle.

1. Zawodowe - agencje podróży, hotelarskie, gastronomiczne, transportowe, pamiątkarskie.

2. Użytkowników - turystów, organizacje młodzieżowe.

3. Rozwoju - promocyjne, ekologiczne.

Zrzeszają określoną grupę podmiotów, które łączy wspólny interes.

Pomijają drogę administracyjną, wprowadzają własne, specyficzne dla branży sposoby rozwiązywania problemów.

Promują branżę na międzynarodowym forum.

Ustalają zasady współpracy swoich członków.

Ustalają honorowe kodeksy - np.: praktyczny kodeks postępowania dotyczący stosunków pomiędzy hotelami a biurami podróży.

Światowy kodeks etyki dla turystyki.

ORGANIZACJE MIĘDZYNARODOWE ZAANGAŻOWANE W DZIAŁALNOŚĆ TURYSTYCZNĄ

• Organizacje ogólnoświatowe o kompetencjach ogólnych, które mają duży wpływ na funkcjonowanie rynku turystycznego

• Organizacja Narodów Zjednoczonych - ONZ/UN

• Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju - OECD

• Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Oświaty, Nauki i Kultury - UNESCO

INNE

• Międzynarodowa Organizacja Pracy - ILO

• Światowa Organizacja Zdrowia - WHO

• Światowa Organizacja Handlu - WTO

• Międzynarodowe Organizacje Turystyczne o zasięgu ogólnoświatowym

• Światowa Organizacja Turystyki - WTO

• Światowa Rada Podróży i Turystyki

• Międzynarodowy Związek Turystyczny

• Światowe Stowarzyszenie Wolnego Czasu i Rekreacji - WLRA

• Międzynarodowe Organizacje Turystyczne o zasięgu regionalnym

• Europejska Komisja Turystyki - ETC

• Stowarzyszenie Turystyki Azji Pacyficznej - PATA

• Karaibska Organizacja Turystyczna - CTO

• Afrykańskie Stowarzyszenie Turystyczne - ATA

• Międzynarodowe Organizacje działające w sektorze touoperatorów i agencji podróży

• UFTAA

• WATA

• ETOA

• EU-ECTAA

• Międzynarodowe Organizacje Turystyczne działające w sektorze transportowym

• ICAO

• IATA

• ERA

• IRU

• IUR

• ICCL

• Międzynarodowe Organizacje działające w sektorze edukacji i nauki

• IASET

• IAST

• TTRA

• ATLAS

• AEHT

• Międzynarodowe Organizacje mające na celu odnowę przyrody i dziedzictwa kulturalnego

• IFN

• ICOM

• „Europa Nostra” - Międzynarodowa Federacja Pozarządowych Stowarzyszeń na rzecz ochrony europejskiego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego

• Międzynarodowe Organizacje zrzeszające menadżerów i pracowników turystyki

• IATM

• SITE

• EUTO

• Inne międzynarodowe organizacje turystyczne

• Grupa działania na rzecz turystyki europejskiej

• EFCT

• IBST

Wykład 09.11.2008

Światowa Organizacja Turystyczna (WTO/UNWTO) - najważniejsza międzynarodowa organizacja turystyczna o zasięgu ogólnoświatowym. Początki: od 1925 r., od Kongresu Turystycznego w Hadze. Formalnie powstała w 1974 r. Po 1975 r. została agencją wykonawczą Programu Rozwoju Narodów Zjednoczonych (UNDP). Siedziba Madryt. Dopuszcza możliwość udziału w jej pracach przedstawicieli sektora prywatnego. Członkami są przedstawiciele najwyższych władz politycznych jak i podmioty prowadzące obsługę turystów.

Głównym celem jej działalności jest:

• promocja i rozwój turystyki jako dziedziny stymulującej przedsiębiorczość i rozwój gospodarczy (aktywizacja obszarów słabo rozwiniętych)

• poprzez turystykę sprzyjanie wzajemnemu zrozumieniu się narodów, promocję pokoju na świecie

• poprzez turystykę inicjowanie działań w zakresie ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego

Stanowi forum dyskusyjne. Udziela pomocy państwom rozwijającym się, prowadzi badania kontrolujące rozwój turystyki, prowadzi działalność wydawniczą.

Cele:
Podstawowym celem Organizacji jest promocja i rozwój turystyki. UNWTO pełni rolę globalnego forum współpracy dla decydentów sektora turystyki oraz katalizatora wymiany wiedzy i doświadczeń. Zakres działalności Organizacji jest szeroki i obejmuje między innymi:
- tworzenie propozycji regulacji i przedsięwzięć mogących mieć korzystny efekt dla rozwoju turystyki,
- badania statystyczne,
- liczne seminaria związane z poszczególnymi aspektami działalności UNWTO
- Radę Biznesu - forum współpracy z przedsiębiorcami sektora prywatnego,
- badania nad wykorzystaniem technik „IT” dla rozwoju turystyki,
- działalność edukacyjną - rozwój wiedzy, współpracę z instytucjami sektora edukacji i szkolenie kadr dla turystyki
- pomoc krajom najuboższym,
- działania mające na celu praktyczne wykorzystanie zasad Kodeksu Etycznego dla Turystyki, opracowanego przez UNWTO w 1999 roku i rekomendowanego przez Zgromadzenie Ogólne ONZ do stosowania

Najważniejsze zadania:

- Kontrolowanie kulturowego i społecznego oddziaływania rozwoju turystyki

-Wprowadzanie nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych

- Udział turystyki w zwalczaniu biedy i tworzeniu nowych miejsc pracy

- Rozwój współpracy pomiędzy sektorem państwowym i prywatnym

- Zwiększenie zrozumienia dla gospodarczej roli turystyki

Członkowie

• kilkaset krajów (członkowie zwyczajni), obecnie 141 członków stałych

• 350 różnych organizacji i przedsiębiorstw związanych z przemysłem turystycznym (linie lotnicze, firmy transportowe, hotele, restauracje, touroperatorzy, agenci podróży)

Władze: Zgromadzenie Generalne, Rada Wykonawcza, Komisje Regionalne (Afryka, Azja Wschodnia i Pacyfik, Azja Południowa, Ameryki, Europa, Środowy Wschód), Komitety Specjalistyczne (Programowy, Finansowy, Sterowania Badaniami Statystycznymi, ds. Środowiska Naturalnego, Sieć Centrów Edukacyjnych), Sekretariat z Sekretarzem Generalnym

Programy działań WTO: 6 sekcji (Współpracy dla Rozwoju, Statystyki i Badań Rynku, Środowiska Naturalnego i Planowania, Jakości Usług, Kształcenia i Doskonalenia Kadr, Komunikacji i Dokumentacji)

Działania:

• światowe konferencje turystyczne najważniejszych problemów oraz przyszłości turystyki na świecie

• ustala specjalne hasła Światowego Dnia Turystyki

Światowa Rada Podróży i Turystyki (WT&TC - Travel &Tourism Counsil) - powstała w 1990 r. z inicjatywy grupy prezesów dużych przedsiębiorstw branży turystycznej pod przewodnictwem American Express., siedziba Bruksela, członkostwo.

Cele:

- promowanie rozwoju i ekspansji turystyki na całym świecie

- uświadomienie znaczenia turystyki w gospodarce światowej i gospodarce poszczególnych państw i regionów

Dwa główne priorytety:

• lobbing na rzecz podnoszenia świadomości ekonomicznego znaczenia turystyki

• pomoc państwom w rozpoznaniu przeszkód na drodze do czerpania korzyści z turystyki

• „Turystyka - największym przemysłem świata” - strategia Millenium Vision

• Program FAST ułatwiający i przyspieszający procedury przy przekraczaniu granic państwowych

• Działalność badawcza: metoda szacowania globalnych obrotów przemysłu turystycznego i gospodarki turystycznej, szacowania obrotów turystycznych

• Program „Green Globe” podniesieniem świadomości środowiskowej, praktycznych i tanich informacji nt. zastosowania metod poprawiających poziom ochrony przyrody w działalności turystycznej

• Wspólnie z WTO i Radą Ziemi wprowadziła zasady Agendy 21 do przemysłu turystycznego

• Stworzyła oparty o Internet system informacyjny ECONETT, który promuje odpowiedzialność za środowisko

• Wydawnictwa: materiały szkoleniowe i edukacyjne

Międzynarodowy Związek Turystyki (International Touring Aliance)

Jedna z najstarszych organizacji turystycznych na świecie założona 04.08.1898 r. w Luksemburgu (Międzynarodowa Liga Towarzystw Turystycznych). Od 1919 ITA. Ukierunkowana na turystykę samochodową.

Członkowstwo: narodowe stowarzyszenia automobilowe, kolarskie, campingowe i caravaningowe, turystyka wodna, piesza, kluby turystyczne i motorowe, turystyka grupowa i indywidualna. Ponad 120 instytucji ze 100 państw, 110 mln. członków, z Polski gł. PTTK i PZMOT

Cel: rozwój turystyki kwalifikowanej, ułatwianie międzynarodowego ruchu turystycznego, popieranie turystyki międzynarodowej

Działalność: formalności graniczne, pomoc techniczna, usługi prawne, dokumentacja turystyczna, drogowa, hotelarstwo

W szczególności: unifikacja metod pomocy dla turystów, ośrodki informacji, od 1966 cykliczne kongresy

Międzynarodowe organizacje o zasięgu regionalnym

Europejska Komisja Turystyki - ETC, powstała po 1948 r. w Norwegii i działała w ramach Organizacji Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, od 1990 r. jest autonomiczną organizacją. Obecnie liczy 31 członkowskich NTO, wśród nich jest POT. Dyrektorzy NTO tworzą Zgromadzenie Ogólne, które wyznacza Grupy Badawcze. Są 4 grupy operacyjne: USA, Ameryka Łacińska, Japonia, Kanada.

Cel: promowanie Europy jako celu podróży turystycznej

• promocja turystyczna Europy na innych kontynentach

• popieranie współpracy europejskiej w zakresie turystyki międzynarodowej

• ułatwianie wymiany informacji

• podejmowanie, prowadzenie i zamawianie badań marketingowych dotyczących podstawowych rynków wysyłających turystów do Europy i podstawowych segmentów turystyki europejskiej

Działania:

• public relations

• reklama konsumencka

• promocja branżowa

12

---