BALLADYNA” jako zabawa konwencjami literackimi
Baśniowo ludowy charakter dramatu
Elementy fantastyki:
ludzie w utworze to katolicy, akcja zaś rozgrywa się w głębokim średniowieczu, gdy katolicyzm nie był popularny
obyczaje stylizowane na sarmacki styl
istnienie świata irracjonalnego
ingerencja wiata irracjonalnego w rzeczywisty
istnienie postaci fantastycznych
nieprawdopodobne wydarzenia i przypadki niezgodne z logiką życiową.
O charakterze ludowym świadczą:
imię Balladyna
obyczaje, wierzenia ludowe
język niekiedy archaiczny, elementy gwarowe
Demitologizacja romantycznych przekonań
romantyczna miłość
(w „Balladynie” nie ma jej, związku dusz, ideałów, wspólnych zainteresowań, uczucia aż do śmierci)
mit arkadyjskiej przyrody
(wieś to nie tylko sielanka, bliskość przyrody i jej nakazów, niebezpieczeństwo)
ludzie nie są dobrzy, wrażliwi, szczerzy, patriotyczni
Nawiązania do twórczości Szekspira
motyw zbrodni
żądza władzy
w obu utworach występują podobne sceny
podobna aura emocjonalna, grozy, duchów, zachowanie niecodzienne postaci
istnienie świata irracjonalnego
posługiwanie się kontrastami
takie samo źródło tragizmu - czyny człowieka a nie fatum tak jak w antyku