NIEPRZYSTOSOWANIE SPOŁECZNE
Przyczyny:
- alkoholizm
- narkomania
- nikotynizm
- AIDS
Jak uczyć tolerancji i właściwego podejścia do ludzi chorych na AIDS
WSTĘP
Nieprzystosowanie społeczne polega na "braku umiejętności pełnienia ról
społecznych, utracenie kontaktu ze społeczeństwem; polega na nie
przyswojeniu przez jednostkę społecznie akceptowanych sposobów realizacji
własnych potrzeb, braku ukształtowania w niej zdolności i gotowości do
pełnienia - zgodnie ze społecznymi oczekiwaniami - właściwych jej ról
społecznych." (PWN)
Omawiając zjawisko nie przystosowań społecznych u dzieci i młodzieży należy
mieć na uwadze że:
" KAŻDE DZIECKO UCZĄC SIĘ ŻYCIA, UCZĄC SIĘ W SZKOLE, STARAJĄC SIĘ BYĆ
DOBRYM " - CZYNI TO DLA KOGOŚ
"Bycie dobrym" - jako dziecko, jako uczeń, jako człowiek - może stać się
wartością samą w sobie dopiero ze wzrostem samoświadomości, jaki dokonuje
się gdzieś blisko okresu dojrzewania. Póki to się nie stanie, rolę
prowadzącej samoświadomości - przewodniczki musi spełniać człowiek dorosły.
Ten fakt ujawnia się nie tyle w przyjmowaniu takiej roli przez dorosłych,
ile w stałym potwierdzaniu jej poprzez potrzeby dzieci. Dzieje się to nawet
czasem wbrew poczuciu sprawiedliwości i logiki u dorosłych moralistów, gdy
dziecko akceptuje swą matkę alkoholiczkę. Dzieje się to - jakby na
potwierdzenie dziecięcej naiwności - gdy wiara w dorosłego nie pozwala
widzieć krętactw, dwulicowości, chęci wykorzystania, czy wręcz okrucieństwa.
Dopiero dojrzewanie odziera wizję ludzi dorosłych - postrzeganych przecież
jako pewien odrębny zbiór - z kolorowych i przyjaznych oku przybrań.
Zresztą wielu młodych ludzi nabiera, zupełnie słusznie, przekonania, że
wszystkiego złego nauczyli się od ludzi dorosłych. Tyle, że ich świat stawia
jednocześnie wymagania wprost przeciwne. Tu właśnie ukryta jest perfidia
losu. Umiejętność ominięcia tej pułapki daje możność bycia człowiekiem
dostosowanym społecznie. Albo możność bycia inteligentnym cwaniakiem i
obłudnikiem.
Nic dziwnego, że nie ma w zasadzie niedostosowanych społecznie
przedszkolaków, ale mówi się o młodzieży niedostosowanej. Są to przecież
młodzi ludzie o budzącej się samoświadomości, już skaleczonej lub właśnie
się kaleczącej.
Bardzo często przyczyną wszelkiego rodzaju nie przystosowań społecznych są
różnego rodzaju używki, które przyjmowane przez młodocianych już od
najmłodszych lat powodują kalectwo, które w późniejszym etapie ich życia
bardzo trudno jest wyleczyć.
O tych właśnie używkach i związanych z nimi uzależnieniach mówi się i
pisze stosunkowo dużo. To sprawia, że - z jednej strony odnosi się wrażenie,
iż waga problemu dotarła do szerokiego kręgu społeczeństwa i jest z należytą
powagą traktowana, a z drugiej - nikłe lub żadne próby przeciwdziałania tym
zjawiskom przez organy państwowe, instytucje społeczne, wychowawcze i samych
zainteresowanych temu zaprzeczają. W dyskusjach pojawiają się zgodne opinie
o szkodliwości uzależnień, ubolewania nad skutkami tych zjawisk, natomiast w
wielu przypadkach ci sami ludzie najczęściej nieświadomie przyczyniają się
do rozszerzania uzależnień, na nie przyzwalają, nie dostrzegając problemu
lub - co gorsze - sami w nie wpadają. To stwierdzenie może spotkać się z
następującą reakcją: Przecież nie jestem alkoholikiem ani narkomanem, czy
zatem można mówić o uzależnieniu? Należy zauważyć, że uzależnienia znacznie
wykraczają poza zakres alkoholizmu, narkomanii czy nikotynizmu i dotyczą
wielu innych zachowań ludzkich mających znamiona uzależnień np. uzależnienie
od telewizji, komputera, reklamy, mody, erotyki, pracy, jedzenia itd.
W mojej pracy jednak skupię się jednakże tylko i wyłącznie na pierwszej
grupie uzależnień , która to moim zdaniem w sposób bardziej zdecydowany
powoduje zjawisko społecznego nieprzystosowania.
PRZYCZYNY
Bardzo duży wpływ na popadanie w uzależnienie ma środowisko, w jakim młody
człowiek przebywa (rodzina, szkoła, grupy koleżeńskie). Każde z tych
środowisk może mieć pozytywny wpływ na człowieka: dawać poczucie
bezpieczeństwa, akceptacji, wychowywania, przekazywania wiedzy, ale może też
być miejscem sprzyjającym powstawaniu uzależnień. Jak wykazują badania,
połowa narkomanów wywodzi się z rodzin patologicznych a wśród alkoholików
procent ten jest znacznie większy. Jest wiele sygnałów, że w szkołach dużych
o większej anonimowości pojawiają się dealerzy rozprowadzający narkotyki
(nawet bezpłatnie), zyskując w ten sposób przyszłych nabywców. Ponadto
szkoła, mimo ogromnych starań i szerokich działań wychowawczych, nie zawsze
jest w stanie zapobiec tworzeniu się grup o charakterze dewiacyjnym
skąd już niewielki krok do kontaktu z narkotykami czy alkoholem. Jeszcze
bardziej sprzyjającym rozpowszechnianiu się uzależnień miejscem jest grupa
koleżeńska. Młody człowiek z charakterystyczną dla okresu dojrzewania
postawą buntu, negacji wartości (szczególnie cenionych przez starsze
pokolenie), ucieczki od tradycji jest podatny na przyjęcie swoistego stylu
życia niekiedy preferującego siłę, przemoc, brutalność, perwersję seksualną.
Styl taki często lansowany jest przez środki masowego przekazu i tam także
należy upatrywać źródeł uzależnień. Badania wykazują, że jedna trzecia
narkomanów zainteresowała się narkotykami właśnie w grupach koleżeńskich.
Powyższa, bardzo pobieżna, prezentacja źródeł uzależnień pozwala
stwierdzić, że istnieje wiele okoliczności bardziej lub mniej sprzyjających
ich powstawaniu. Zadaniem i obowiązkiem państwa, Kościoła, rodziców,
wychowawców, nas wszystkich jest czujność i podjęcie działań zmierzających
do minimalizacji tych negatywnych okoliczności. "Jednak nie ulega też
wątpliwości, że jednostka nie popada w uzależnienie wbrew swej woli.
Ciekawość, brak odpowiedzialności, ucieczka od realiów życia,
nieprzystosowanie, lenistwo, brak wysiłków, to niektóre z cech
osobowości, które sprzyjają powstawaniu uzależnień. Dlatego każde
uzależnienie jest, przynajmniej po części, zniewoleniem na własne życzenie"
[2].
W powyższych rozważaniach analizowano uzależnienia od narkotyków czy
alkoholu. Zresztą dla wielu ludzi słowo nałóg czy uzależnienie kojarzy się
zwykle z używaniem lub nadużywaniem określonych substancji
chemicznych, takich właśnie jak: alkohol, narkotyki czy leki. Jest to o tyle
zrozumiałe, że istnienie alkoholizmu bądź narkomanii i ich negatywne skutki
szczególnie w fazie zaawansowania są zauważalne.
Uzależnienie może zaistnieć do każdej niemal relacji, osoby lub rzeczy.
Ponieważ istnieje tak duża możliwość uzależnień, pojawia się pytanie kiedy
działanie lub relacja staje się uzależnieniem? Jakie jest kryterium
klasyfikacji? Przecież większość ludzi paliła papierosy, znaczna część pije
sporadycznie alkohol i bierze narkotyki ale tylko do niewielkiej grupy
odnosi się określenie uzależnienia . Otóż powszechnie uważa się, że o
uzależnieniu można mówić wtedy, gdy istnieje skłonność a nawet przymus
powtarzania danej czynności, kiedy odciągają osobę od obowiązków
i zajęć, kiedy powodują negatywne odczucia psychiczne człowieka i pozbawiają
go możliwości wyboru. Spróbujmy te cechy pokrótce omówić.
CECHY UZALEŻNIEŃ
Samo powtarzanie danej czynności spowodowane przymusem nie wystarcza do
osiągnięcia zaspokojenia. Istnieje tu potrzeba eskalacji, zwiększania dawki
środka czy doznań, osoba coraz bardziej angażuje się wewnętrznie, dana
czynność nabiera coraz większego znaczenia.
Uzależnienie charakteryzuje się tym, że coraz bardziej zawęża pole
zainteresowań i działania, ograniczając je w końcu do czynności
uzależniającej i zapewniającej jej możliwość powtarzania. Sprawy rodzinne,
zawodowe, społeczne schodzą na dalszy plan. Zmniejszają się, a później
zanikają relacje społeczne i zainteresowania. Zmienia się osobowość.
Uzależnieniu towarzyszą nieprzyjemne doznania psychiczne, stany lękowe,
strach, poczucie winy. Czynności nałogowe przytępiają je, natomiast
stanowiąc ucieczkę nie dają odczuć pozytywnych. Osoba uzależniona odczuwa
strach przed objawami odstawienia środka lub zaprzestania działań, stąd też
towarzyszy jej lęk związany z ewentualnym wyczerpaniem możliwości
kontynuacji. Osoba taka - świadoma pojawiającego się czy istniejącego
uzależnienia - próbuje przekonać siebie i otoczenie, że tak nie jest, że nie
jest to stan uzależnienia, co jest ewidentnym oszukiwaniem siebie. Stan
psychiczny uzależnionego ulega pogorszeniu wobec faktu zauważenia
przymusowego charakteru uzależnienia. Osoba uzależniona uświadamia sobie
najczęściej w późniejszej fazie, negatywny charakter działań i
skutki, ale postępujące osłabienie woli utrudnia lub uniemożliwia porzucenie
nałogu.
Problemu uzależnień nie można omawiać w oderwaniu od skutków, jakie one
powodują. Cechy uzależnień już te skutki odsłaniają, a zatem ocena czy dane
zjawisko jest nałogiem, czy nie, też znajduje się w jakiś sposób w sferze
skutków.
PODSTAWOWE SKUTKI UZALEŻNIEŃ
Skutki uzależnień są dwojakiego rodzaju: fizyczne i psychiczne, przy
czym nie wszystkie uzależnienia mają widoczne skutki fizyczne, natomiast
wszystkie powodują skutki psychiczne. W zasadzie zauważalne skutki fizyczne
są wynikiem nadużywania środków "chemicznych," jak alkohol czy narkotyki.
Ale oprócz tych nałogów istnieje - co już sygnalizowano - szeroka gama
uzależnień "pozachemicznych" dotyczących wielu innych dziedzin. Ponieważ nie
powodują one widocznych skutków fizycznych, są często niezauważane i
bagatelizowane, co nie znaczy, że nie powodują negatywnych konsekwencji
psychicznych.
Bez wątpienia fundamentalnym i najpoważniejszym skutkiem psychicznym
każdego uzależnienia jest ubezwłasnowolnienie, zniewolenie uzależnionego,
odebranie mu możliwości wyboru czyli pozbawienie go wolności.
"Wolność czyni człowieka odpowiedzialnym za swoje czyny w takiej mierze, w
jakiej są one dobrowolne". Ale jednocześnie "Prawdziwą wolnością jest tylko
wolność w służbie dobra i sprawiedliwości".
W każdym miejscu, mówiąc o wolności, podkreśla się element
"dobrowolności".
W tym momencie zauważa się, że ów element stoi w sprzeczności do rozumienia
uzależnień czyli mówiąc inaczej: uzależnienie jest zaprzeczeniem, odebraniem
wolności. Odebranie człowiekowi możliwości dokonywania wyborów dotyczących
decyzji i działania jest najtragiczniejszym skutkiem psychicznym uzależnień.
Analizując cechy charakterystyczne dla uzależnień, można stwierdzić,
że poza odebraniem wolności powodują inne negatywne skutki psychiczne jak:
* zmniejszenie ogólnej aktywności życiowej, zawężenie relacji społecznych,
ograniczenie zainteresowania obowiązkami i zadaniami związanymi z pracą
zawodową czy rodziną ze zwróceniem szczególnej uwagi i zaangażowania
wewnętrznego w kierunku obiektu uzależnień,
* negatywny stan psychiczny spowodowany świadomością istnienia uzależnienia
a jednocześnie nieakceptowanie takiego stanu rzeczy, obawą lub niechęcią do
rezygnacji ze środków czy działań uzależniających i w efekcie "błędnym
kołem".
Po ogólnym scharakteryzowaniu psychicznych skutków uzależnień zasadne
jest przedstawienie wyjaśnienia dotyczącego zjawisk alkoholizmu, narkomanii,
nikotynizmowi a następnie omówienie bardzo groźnej choroby, która może być
skutkiem wielu nałogów we współczesnym społeczeństwie.