POLITECHNIKA LUBELSKA w LUBLINIE
LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI		Ćwicz. nr 11
TEMAT: MODEL LINII DŁUGIEJ		DATA: 1996.01.03
WYKONAŁ: ADAM KURNICKI	GRUPA: ED 3.4	OCENA:

SKŁAD GRUPY LABORATORYJNEJ:

Jurkiewicz Stanisław

Kęsik Jacek

Kurnicki Adam

Celem ćwiczenia jest zapoznanie się ze specyfiką zjawisk zachodzących w linii długiej .

Przyrządy pomiarowe :

Detektor napięcia

Żarówkowy wskaźnik napięcia

Żarówkowy wskaźnik prądu

Układ pomiarowy :

Zasilacz

150 V 6 V

+ -

Generator

w.cz. Odb.

l 0

Wymiary linii :

dz = 8 mm - średnica zewnętrzna

dw = 5 mm - średnica wewnętrzna

d = 20 mm - odległość między przewodami linii (rurkami)

Częstotliwość drgań generatora :

f = 180 MHz

Przewodność właściwa miedzi :

γ =

1. Obliczanie parametrów modelu linii .

Rezystancja jednostkowa : Indukcyjność jednostkowa :

Pojemność jednostkowa : Współcz. przesunięcia fazowego:

Dlugość fali : Impedancja falowa :

2. Badanie linii długiej w stanach pracy : jałowy , zwarcia , obciążenie pojemnością (reaktancyjne) .

Tabela pomiarów :

	2.1 Stan pracy linii : jałowy
Lp.	x	ku	Wskażniki
	cm	dz.	napięcie	prąd
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13	0 15 30 40 45 60 75 80 85 90 110 130 140	360 300 210 50 20 300 330 360 370 250 10 180	max. min. max. min.	min. max. min. max.
2.2 Stan pracy linii : zwarcia
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10	0 15 30 45 60 75 90 110 130 140	20 210 380 340 380 150 130 280 380 280	min. max. min. max.	max. min. max. min.

	2.3 Stan pracy linii : obciążenie pojemn.
Lp.	x	ku	Wskażniki
	cm	dz.	napięcie	prąd
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11	0 10 25 45 50 60 90 100 110 125 140	150 250 100 300 380 230 130 70 250 330	min. max. min. max.	max. min. max. min.

3. Badanie linii długiej obciążonej impedancją falową .

Tabla pomiarów :

	R = Zc = 200 Ω
Lp.	x	ku
	cm	-
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10	0 15 30 45 60 75 90 105 120 140	60 65 65 55 60 60 60 60 60 65

4. Badanie linii długiej obciążonej rezystancją R = 2ZC .

	R =2 Zc = 400 Ω
Lp.	x	ku
	cm	-
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10	0 15 30 45 60 75 90 105 120 140	100 60 70 60 90 100 100 95 80 70

Wnioski :

1. Przeprowadzone pomiary zarówno przy użyciu detektora napięcia jak i

żarówkowych wskażników potwierdzają wyznaczoną na podstawie parametrów

linii długość fali λ =1,7 m , bowiem minima oraz maxima rozłożone są co

λ/2 ≈ 85 cm , a odległość midzy najbliższą strzałką i węzłem wynosi λ/4≈42,5cm

2. Minima prądów oraz maxima napięć i na odwrót pokryają się ze sobą poza kilkoma przypadkomi gdzie różnice nie przekraczają jednak 6% długgości

fali .

3. Podobne różnice ( < 0,06λ ) występują pomiędzy extremami napięcia wyznaczonymi przy pomocy żarówkowego wskaźnika i detektora napięcia .

4. W stanie jałowym pracy linii długiej gdzie na końcu linii występuje strzałka napięcia i węzęł fali prądowej obserwuje się odwrotne zjawisko niż w

w sanie zwarcia w tym samym punkcie mamy węzeł prądu istrzałkę napięcia .

5. Przy obciążeniu linii pojemnością fala jest przesunięta od końca linii o x=

ok. 20cm , co potwierdza teoretyczne założenia .

6. Przy obciążeniu linii impedancją falową fala w linii nie jest już falą stojącą . Prosta określająca rozkład amplitudy w linii jest ze względu na niewielką ( pomijalną ) tłumienność linii prawie równoległa do osi odlęgłości .

Potwiedza to tezę , iż w linii bez strat amplituda fali nie zmienia się wraz z odległością .

---