Mikroekonomia jest gałęzią ekonomii, zajmującą się szczegółową analizą decyzji jednostek gospodarczych.
Makroekonomia jest z kolei nauką, która zajmuje się współzależnościami
w gospodarce jako całości.
Ekonomia to nauka społeczna analizująca i opisująca produkcję, dystrybucję
i konsumpcję dóbr.
Ekonomia jest nauką o tym, jak jednostka i społeczeństwo decydują o wykorzystaniu rzadkich zasobów - które mogą mieć także inne, alternatywne, zastosowania - w celu wywarzania różnych dóbr i rozdzielania ich na konsumpcję obecną lub przyszłą, pomiędzy różne osoby i różne grupy w społeczeństwie.
Jednym z podstawowych pojęć ekonomii jest rzadkość. Niemal wszystko jest rzadkie: żadna ilość dóbr nie jest w stanie całkowicie usatysfakcjonować społeczeństwa, bez względu na stopień zamożności każdy chce mieć więcej.
Ekonomia nazywa ten stan nieograniczonością potrzeb ludzkich. Przedmiot zainteresowania ekonomii częściowo pokrywa się z zagadnieniami badanymi w ramach innych nauk społecznych, ale ekonomia zajmuje się głównie relacjami zachodzącymi między kupującym, a sprzedającym oraz analizą rynku.
Tradycyjnie ekonomię dzieli się na mikroekonomię (microeconomics), która zajmuje się zachowaniem indywidualnego konsumenta, przedsiębiorcy, handlowca, rolnika oraz makroekonomię (macroeconomics), która skupia swoją uwagę na badaniu takich wielkości jak całkowity dochód gospodarki, odsetek osób zatrudnionych, przepływ kapitału.
Dzisiaj ekonomiści, uwzględniając oddziaływanie handlu zagranicznego i wzajemne powiązania gospodarcze na świecie, wyróżniają również dodatkowo, jako działy ekonomii, międzynarodowe stosunki gospodarcze (international economics) - zajmujące się uwzględnieniem wpływu międzynarodowej wymiany handlowej na gospodarkę państwa oraz gospodarkę światową (global economics) - dział ekonomii zajmujący się gospodarką całego świata jako jednego organizmu.
Pod pojęciem ekonomii pozytywnej rozumie się stwierdzenia będące naukowym i obiektywnym wyjaśnieniem funkcjonowania gospodarki (na przykład do ekonomii pozytywnej należy stwierdzenie "Dwukrotne zwiększenie opodatkowania wyrobów tytoniowych spowoduje spadek ich konsumpcji"), natomiast sądy ekonomiczne oparte na subiektywnym systemie wartościowania określane są mianem ekonomii normatywnej (przykładowo "Rząd polski powinien prowadzić politykę mającą na celu obniżenie poziomu konsumpcji wyrobów tytoniowych").
Co to jest ekonomia?
Nauka o procesach gospodarczych, tzn. procesach produkcji, podziału, wymiany i konsumpcji środków zaspokajania ludzkich potrzeb. Stara się ona wykrywać i opisywać pewne ogólne prawidłowości rządzące tymi procesami zwane prawami ekonomicznymi. Przedmiotem jej zainteresowania jest gospodarowanie w warunkach ograniczoności zasobów, z których ludzie korzystają, a więc sposoby działania ludzi w różnych warunkach społeczno-gospodarczych, polegające na rozdziale tych zasobów pomiędzy różne konkurencyjne zastosowania, a także kryteria alokacji tych zasobów i jej efektywności.
Ekonomia jest zarówno nauką opisową jak i teoretyczną. Opisową - gdyż bada relacje między celami i środkami oraz alternatywnymi możliwościami ich użycia. Teoretyczną - ponieważ dąży do wykrycia prawidłowości, które rządzą procesami gospodarczymi.
Ekonomia dzieli się na normatywną (postulatywną) i pozytywną. Ekonomia normatywna formułuje oceny wartościujące, tzn. postuluje jakie powinny być ceny, płace, zatrudnienie, czy poziom produkcji, a także jaka polityka gospodarcza jest właściwa, a jaka nie. Ekonomia pozytywna opisuje istniejącą rzeczywistość i nie formułuje sądów wartościujących. Przyjmuje ona tę rzeczywistość taką jaka ona jest, a jej celem jest badanie, opisywanie i ustalanie wpływu zmian wielkości ekonomicznych (zmiany cen, płac, kursów walutowych itp.) na efektywność gospodarowania.
ZASOBY W EKONOMII
Zasoby czyli czynniki produkcji to praca, ziemia i kapitał. W nowoczesnym modelu jako osobny zasób wymienia się także przedsiębiorczość.
Ziemia to inaczej zasoby naturalne. To nie tylko grunty, ale i woda, zasoby mineralne, roślinność.
Kapitał jest zasobem przetworzonym. Obejmuje wszelkiego typu maszyny i narzędzia oraz inne środki, których kombinacja z ziemią i pracą pozwala na wytworzenie określonych dóbr ekonomicznych.
Praca jest zasobem ludzkim, niezbędnym do wytworzenia dóbr. Im większa specjalizacja pracy i im wyższe wymagane umiejętności, tym wkład pracy w wytworzenie dobra jest większy.
Przedsiębiorczość jest również zasobem ludzkim. Jest to umiejętność organizacji czynników produkcji, zapewniającej optymalne wytworzenie danego dobra.
Ekonomia mówi dalej, że ograniczone zasoby służą do wytwarzania dóbr ekonomicznych.
Kosztem alternatywnym nazywamy w ekonomii najkorzystniejszą możliwość,
z której rezygnujemy dokonując konkretnego wyboru.
Dobra konsumpcyjne są to zasoby kapitałowe, dobra konsumpcyjne natomiast są zużywane zaraz po ich wyprodukowaniu.
2