W ćwiczeniu naszym zadaniem było zbadanie skrawalnośći materiałów na podstawie pomiaru siły i temperatury skrawania. Podczas wykonywania ćwiczenia używaliśmy stali 45 i aluminium PA6. Następnie dokonywaliśmy odczytu siły i temperatury skrawania dla różnych wartości prędkości skrawania oraz posuwu. Pomiar polegał na badaniu zachowania termoelementu, i przedstawieniu zmian temperatury i siły co wykonywał podłączony komputer.

Schemat blokowy toru pomiarowego siły skrawania F_c i temperatury Θ

Tor pomiarowy siły skrawania F_c

Tor pomiarowy temperatury Θ

3.Wykresy

Fc = f(vc)

Fc = f(f )

Θ = f(vc)

Θ = f(f)

Po przeprowadzonym badaniu oraz analizie wyników dochodzę do wniosku że, wraz ze wzrostem prędkości skrawania v_c wzrasta temperatura Θ na ostrzu narzędzia. Jednocześnie jednak spada wartość siły całkowitej.

kiedy rośnie posuw f zwiększa on zarówno siłę całkowitą F_c i temperaturę Θ.

Wnioski te są takie same dla obu badanych materiałów.

Pewne odstępstwa są wynikiem niedokładności pomiarowej wynikającej ze zużycia przyrządów mierniczych, oraz liczeniem średniej z różnego zakresu danych odczytywanych z wykresu.

Im większa jest siła tym większa jest temperatura skrawania, im większa jest prędkość tym większa jest temperatura skrawania.

Ze względu na skrawalność pożądane są stale o małej wytrzymałości, małej ciągliwości i małej ścierności. Natomiast dla użytkownika i konstruktora najlepszym materiałem jest taki, który wykazuje dużą wytrzymałość, wysoką ciągliwość i niewielką ścieralność.

---