ZYGMUNT KRASIŃSKI - NIE-BOSKA KOMEDIA.
PLAN AKCJI.
1. PROLOG:
obraz cierpień poety, dręczonego poczuciem niespełnienia.
kościół, scena ślubu poety, „znalazł tę o której marzył”. Anioł Stróż obiecuje Mężowi szczęście w zamian za dotrzymanie przysięgi małżeńskiej.
Wesele - Mąż zachwyca się Żoną.
Zły Duch zbiera nad cmentarzem „świeżość i wdzięki zmarłych dziewic” - kusi Męża, który zaczyna żałować ślubu.
Mąż wychodzi do ogrodu - rozmyśla nad nudnym życiem i swoim tragicznym położeniem wynikającym z faktu, że ślubu zerwać nie sposób.
Pojawienie się kusicielki - Mąż chce następnym razem odejść
potem - rozmowa małżeństwa o chrzcie syna - Orcia. Żona dowiaduje się że Mąż jej nie kocha. Obietnica poprawy.
Burza. Pojawia się Dziewica, Mąż odchodzi.
Chrzest Orcia - Jerzego Stanisława - komentarze nt. Nieobecności Męża. Matka zaklina dziecko, by zostało poetą.
Mąż, stojąc nad przepaścią orientuje się w sytuacji, Dziewica była zjawą. Źle Duchy chcą go zgubić, jednak ratuje go Anioł Stróż, który odpuszcza mu grzechy. Bohater wraca do domu.
Zastaje Marię - Żonę, w szpitalu dla obłąkanych. Ta oświadcza mu, że jest poetką, po czym umiera.
2. PROLOG:
opis dzieciństwa i charakteru Orcia.
10 rocznica urodzin, Orcio modli się z ojcem, Hr. Henrykiem przy grobie matki, ale własnymi słowami, które „bolą w głowie tak” (zwiastun poetyckiego talentu).
chłopiec widzi ducha matki i opowiada o tym ojcu.
Rozmowa z filozofem o rewolucjach etc.
Wąwóz - Mąż użala się nad swą samotnością, pojawia się Anioł Stróż i Mefisto.
Nadlatuje „czarny Orzeł”, „posłannik chwały”
Mąż postanawia podjąć wysiłek i walkę by „przetworzyć się na człowieka”
dom - lekarz stwierdza że Orcio nieodwracalnie ślepnie. Poza tym chłopiec zachowuje się niepokojąco; lunatykuje przez sen, mówi do ciemności, do matki. Mąż użala się nad losem syna.
PROLOG:
Tłum ludzi wysłuchuje słów Pankracego, który obiecuje im chleb, rozpala nienawiść do wrogów.
przechrzczeni wyznawcy judaizmu chcą wziąć odwet na „czcicielach krzyża”.
Pankracy wysyła Żyda Przechrztę do Hr. Henryka.
Leonard rozmawia z Pankracym, studzi jego zapał, odwleka atak na wrogów w zamku świętej Trójcy.
Henryk wraz z Przechrztą w przebraniu udaje się do obozu rewolucjonistów.
Henryk rozenaje się w sytuacji wśród wrogów, rozmawia z nimi i sam słucha ich rozmów, ogląda zabawy (orgie :D )
Henryk gubi drogę do Wąwozu św. Ignacego, natrafia na brutalne obrzędy Leonarda, rozmawiają.
Hrabia i Przechrzta odłączają się od obozu, słyszą lament Chóru Duchów, Hr. Henryk obiecuje odwet.
Spotkanie dwóch przywódców; Henryka z Pankracym, Hr. odrzuca ugodę, stwierdza, że szlachta, choć zdegradowana, jest ostoją pewnych wartości, nazywa Pankracego „mieszczańskim synem”.
Pankracy przepowiada mu zgubę i odchodzi.
4. PROLOG:
opis bastionu świętej Trójcy - obozu arystokratów
w katedrze Hr. Henryk mianowany zostają na dowódcę
uroczysta przysięga wszystkich zebranych - obrona wiary i czci.
Baron, hrabia i książę nakłaniają Hr. Henryka do zgody, który pomysły takie karać chce śmiercią.
Jakub - sługa Hr. Henryka - informuje go o niepokojącym zachowaniu syna.
Monolog Hr. Henryka na krużganku o poezji i walce.
Po bitwie ojciec i syn udają się doi lochów; chłopiec widzi postacie i głosy. Przepowiednia, że Henryk ma zginąć. Uciekają.
Zwolennicy Henryka powoli skłaniają się ku kapitulacji. On jednak do tego nie dopuszcza, wygania Przechrztę - posła Pankracego.
Jakub przyprowadza Orcia, chwilę potem ginie od kuli.
Hr. Henryk prowadzi żołnierzy do ostatecznego boju.
Umierający Jakub prosi Boga o zemstę na Hr. Henryku.
Twierdza zostaje zdobyta, Hr. Henryk skacze w przepaść.
Pankracy daje rozkaz zabicia obrońców zamku św. Trójcy.
Gy dowiaduje się o śmierci jedynego, równego sobie wroga, każe zburzyć warownię.
Snuje plany na przyszłość
dostrzega postać Chrystusa po czym kona w ramionach Leonarda wołając „Galilaee vicisti!”