1. WSTĘP
1.1.Przedmiot normy
Przedmiotem normy są wymagania stawiane kanalizacji wtórnej przeznaczonej dla kabli światłowodowych lub telewizji kablowej oraz rurociągom kablowym układanym bezpośrednio w ziemi dla kabli światłowodowych.
1.2.Zakres stosowania normy
Postanowienia normy powinny być stosowane przy projektowaniu, budowie i odbiorach kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych.
1.3.Określenia
Linia optotelekomunikacyjna (światłowodowa) - linia telekomunikacyjna zbudowana z kabli optotelekomunikacyjnych.
Kabel optotelekomunikacyjny (OTK) - kabel zawierający światłowody do transmisji sygnałów telekomunikacyjnych.
Kabel (OTK) dielektryczny - kabel nie zawierający elementów metalowych
Złącze kabla światłowodowego - miejsce trwałego połączenia odcinków instalacyjnych kabli światłowodowych przy zastosowaniu kompletnej osłony (mufy) złączowej.
Telekomunikacyjna kanalizacja kablowa - zespół podziemnych rur i studni (zasobników) kablowych, służący do układania kabli telekomunikacyjnych.
Kanalizacja pierwotna - kanalizacja kablowa, do której zaciąga się kable teletechniczne lub rury kanalizacji wtórnej.
Kanalizacja wtórna - zespół rur zaciąganych do otworów kanalizacji pierwotnej stanowiących dodatkowe zabezpieczenie kabli optotelekomunikacyjnych i innych.
Rurociąg kablowy - ciąg rur polietylenowych lub innych o nie gorszych właściwościach, oraz zasobników złączowych układanych bezpośrednio w ziemi i stanowiących osłonę ochronną dla kabli światłowodowych.
Komora kablowa - pomieszczenie w budynku telekomunikacyjnym przeznaczone do wprowadzenia kabli z sieci telekomunikacyjnej do urządzeń stacyjnych.
Doprowadzenia kanalizacji kablowej - krótkie odcinki kanalizacji łączące studnie kablowe stacyjne z komorami kablowymi albo też studnie rozdzielcze z budynkami lub ze studniami przy słupach kablowych.
Ciąg kanalizacji kablowej - zespół ułożonych jeden za drugim i połączonych ze sobą odcinków rur kanalizacyjnych tworzących kanał do ułożenia w nim kabli telekomunikacyjnych.
Rura kanalizacji kablowej - rura osłonowa z tworzywa sztucznego lub z innego materiału o nie gorszych właściwościach, przeznaczona do zestawiania ciągów kanalizacji kablowej.
Rura cienkościenna (kanalizacji pierwotnej) - rura z tworzywa sztucznego o grubości ścianki do 3 mm przeznaczona do budowy ciągów kanalizacyjnych w miejscach o mniejszym zagrożeniu uszkodzeniami mechanicznymi.
Rura grubościenna (kanalizacji pierwotnej) - rura z tworzywa sztucznego o grubości ścianki nie mniejszej niż 5 mm, przeznaczona do budowy ciągów kanalizacyjnych w miejscach szczególnie obciążonych, np. pod jezdniami ulic, placami, torowiskami itp.
Rura przepustowa - rura grubościenna z tworzywa sztucznego, rura stalowa lub z innego materiału o nie gorszych właściwościach, przeznaczona do budowy przepustów dla kabli lub rurociągów kablowych w miejscach skrzyżowań z innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego.
Rura kanalizacji wtórnej i rurociągu kablowego (RHDPE) - rura z polietylenu o dużej gęstości, służąca do budowy kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych, a także części kanalizacji rozdzielczej.
RHDPE rowkowana - rura HDPE z rowkami wzdłużnymi na powierzchni wewnętrznej
RHDPE z warstwą poślizgową - rura HDPE pokryta wewnątrz warstwą materiału o małym współczynniku tarcia.
Wiązki wielorurowe RHDPE - wiązki dwóch lub kilku RHDPE połączonych mostkami.
Zasobnik złączowy - zbiornik stanowiący osłonę ochronną dla złącza kabla światłowodowego i jego zapasów, ułatwiający zaciąganie i wyciąganie kabli, przykryty warstwą ziemi.
Studnia kablowa - pomieszczenie podziemne wbudowane między ciągi kanalizacji kablowej.
Złączka rurowa - element służący do szczelnego połączenia rur polietylenowych lub innych, z których zbudowana jest kanalizacja pierwotna, wtórna lub rurociąg kablowy.
Uszczelki końców rur - zespół elementów służących uszczelnieniu rur kanalizacji kablowej wraz z ułożonymi w nich kablami lub rurami polietylenowymi, rur kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych wraz z ułożonymi w nich kablami, a także do uszczelniania wszystkich rodzajów rur pustych.
Taśma ostrzegawcza - taśma zazwyczaj polietylenowa w kolorze żółtym z napisem UWAGA! KABEL ŚWIATŁOWODOWY lub UWAGA! KABEL TELEKOMUNIKACYJNY układana nad kablem lub rurociągiem kablowym w celu ostrzeżenia o zakopanym kablu telekomunikacyjnym.
Taśma ostrzegawczo-lokalizacyjna - taśma zazwyczaj polietylenowa w kolorze żółtym z napisem UWAGA! KABEL ŚWIATŁOWODOWY zawierająca czynnik lokalizacyjny np. taśmę metalową i układana nad rurociągiem kablowym.
Kanał kablowy - kanał w ścianie, stropie, podłodze, na mostach lub w ziemi, przykryty płytami zdejmowanymi zupełnie lub częściowo, przeznaczony do układania kabli.
Tunel kablowy - tunel przeznaczony lub przystosowany do układania w nim kabli i umożliwiający poruszanie się obsługi w jego wnętrzu.
Szyb kablowy - wydzielony, obudowany, pionowy szyb łączący co najmniej dwie kondygnacje budynku, przeznaczony do układania w nim kabli.
Droga publiczna - droga krajowa, wojewódzka, gminna, lokalna, miejska lub zakładowa wg określenia Ustawy o drogach publicznych z dn.21.III.1985 r. (Dz.U. nr 14, poz. 60).
Pas drogowy - wydzielony pas terenu przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów oraz do ruchu pieszych, wraz z leżącymi w jego ciągu obiektami inżynierskimi, placami, zatokami postojowymi, chodnikami, ścieżkami rowerowymi, drogami zbiorczymi, terenami zielonymi oraz urządzeniami technicznymi związanymi z prowadzeniem i zabezpieczeniem ruchu.
Ulica - droga na terenach zabudowy miast i wsi, łącznie z torowiskiem tramwajowym, wydzielona liniami rozgraniczającymi, która przeznaczona jest do obsługi bezpośredniego otoczenia oraz umieszczenia urządzeń technicznych nie związanych z ruchem pojazdów lub pieszych.
Jezdnia - część drogi przeznaczona do ruchu pojazdów.
Korona drogi - jezdnia z poboczami, zatokami autobusowymi, a przy drogach dwujezdniowych - również z pasami awaryjnego postoju i pasem rozdzielającym obie jezdnie.
Szlak linii kolejowej - odcinek linii kolejowej między semaforami wjazdowymi sąsiednich stacji kolejowych.
Stacja kolejowa - teren kolejowy ograniczony obustronnie semaforami wyjazdowymi, na którym od toru głównego zasadniczego, stanowiącego przedłużenie toru szlakowego, odgałęzia się przynajmniej jeden tor główny dodatkowy, na którym pociągi mogą rozpoczynać lub kończyć swój bieg, krzyżować się i wyprzedzać, zmieniać skład i kierunek jazdy.
Obszar kolejowy - wydzielona powierzchnia gruntu przeznaczona do utrzymania i eksploatacji kolei wraz ze służącymi do tego celu budowlami i urządzeniami.
Skrajnia budowli - linia graniczna wyznaczająca najmniejsze dopuszczalne odległości budowli lub urządzeń kolejowych od osi toru i od górnej powierzchni główki szyny.
Linia kolejowa trakcji elektrycznej - linia kolejowa, na której energią napędową dla pociągów jest energia elektryczna prądu stałego lub przemiennego wysokiego napięcia, dostarczana przewodami trakcyjnymi rozmieszczonymi wzdłuż całej trasy linii.
Linia tramwajowa - linia szynowa komunikacji miejskiej, na której energią napędową dla pojazdów jest energia elektryczna prądu stałego lub przemiennego wysokiego napięcia, dostarczana przewodami trakcyjnymi rozmieszczonymi wzdłuż całej trasy linii.
Drogi wodne - drogi żeglowne i spławne wg definicji zawartych w Zarządzeniu Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej z dn. 8.XI.1967 r. (Mon. Pol. nr 63 z 24.XI.1967 r., poz. 301).
Rzeki i kanały nieżeglowne i niespławne - cieki wodne służące do celów melioracji i gospodarki wodnej wg Ustawy Prawo Wodne z dn.24.X.1974 r. z późniejszymi zmianami (Dz.U. nr 38 poz. 230).
Linia elektroenergetyczna napowietrzna - linia służąca do przesyłania energii elektrycznej zbudowana z przewodów umieszczonych na słupach, masztach lub innych konstrukcjach nośnych.
Linia elektroenergetyczna kablowa - linia służąca do przesyłania energii elektrycznej zbudowana z kabli umieszczonych bezpośrednio w ziemi lub w rurach ochronnych, albo też na różnych konstrukcjach wsporczych w tunelach i kanałach kablowych.
Wodociąg - rurociąg wraz z przyłączami i wyposażeniem służący do przesyłania lub rozprowadzania zimnej wody z miejsca czerpania do miejsca odbioru.
Ciepłociąg - rurociąg wraz z przyłączami i wyposażeniem służący do przesyłania lub rozprowadzania ciepłej wody lub pary z ciepłowni do budynków.
Ropociąg - rurociąg wraz z przyłączami i wyposażeniem służący do przesyłania lub rozprowadzania ropy naftowej lub innych płynnych paliw ropopochodnych.
Gazociąg - rurociąg wraz z przyłączami i wyposażeniem służący do przesyłania lub rozprowadzania paliw gazowych, ułożony na zewnątrz obiektów przemysłowych wydobywających lub użytkujących gaz.
Gazociąg niskiego ciśnienia - gazociąg o nadciśnieniu roboczym do 5 kPa.
Gazociąg średniego ciśnienia - gazociąg o nadciśnieniu roboczym od 5 do 400 kPa.
Gazociąg wysokiego ciśnienia - gazociąg o nadciśnieniu roboczym powyżej 400 kPa.
Rura ochronna - rura o średnicy większej od średnicy gazociągu lub kanalizacji kablowej, nakładana współosiowo na gazociąg lub kanalizację dla przenoszenia obciążeń zewnętrznych i odprowadzania przecieków gazu poza chroniony obiekt.
Rura wydmuchowa - rura służąca do odprowadzania przecieków gazu z rury ochronnej na zewnątrz.
Sączek węchowy - konstrukcja umożliwiająca szybkie wykrycie nieszczelności gazociągu oraz odprowadzenie ewentualnych przecieków gazu do atmosfery.
Odcinek instalacyjny kabla - odcinek kabla między dwoma sąsiednimi złączami.
Odcinek wzmacniakowy lub regeneratorowy - odcinek linii kablowej między dwiema sąsiednimi stacjami wzmacniakowymi lub regeneratorowymi.
Obiekt domiarowy - widoczny, trwały obiekt stały.
Zbliżenie do obiektów uzbrojenia terenowego - bezkolizyjny przebieg linii telekomunikacyjnej w stosunku do urządzeń uzbrojenia terenowego, przy którym możliwy jest jednak szkodliwy wpływ tych urządzeń na linię lub odwrotnie.
Skrzyżowanie z obiektami uzbrojenia terenowego - przebieg linii telekomunikacyjnej, przy którym trasa linii przecina się z trasą lub miejscem posadowienia innych urządzeń uzbrojenia terenowego. Szkodliwy wpływ tych urządzeń na linię telekomunikacyjną lub odwrotnie może być w tym wypadku większy, niż przy zbliżeniu.
Odległość pionowa linii telekomunikacyjnej od urządzeń uzbrojenia terenowego - odległość linii od tych urządzeń mierzona prostopadle w płaszczyźnie pionowej między ich skrajnymi punktami zewnętrznymi w miejscu skrzyżowania.
Odległość pozioma linii telekomunikacyjnej od urządzeń uzbrojenia terenowego - odległość linii od tych urządzeń w wypadku ich zbliżenia, mierzona na powierzchni gruntu prostopadle do ich przebiegów.
Odległość podstawowa - najmniejsza dopuszczalna odległość linii telekomunikacyjnej od innych urządzeń uzbrojenia terenowego, zabezpieczająca linię przed szkodliwym oddziaływaniem tych urządzeń bez dodatkowych zabiegów.
Zabezpieczenie specjalne linii telekomunikacyjnej - dodatkowe zabezpieczenie linii telekomunikacyjnej umożliwiające zmniejszenie odległości między linią a innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego do połowy odległości podstawowej.
Zabezpieczenie szczególne linii telekomunikacyjnej - dodatkowe zabezpieczenie linii telekomunikacyjnej umożliwiające zmniejszenie odległości między linią a innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego poniżej połowy, lecz nie mniej niż do 25 % odległości podstawowej.
2.WYMAGANIA
2.1.Wymagania ogólne
Kanalizacja wtórna powinna umożliwiać wykorzystanie otworów kanalizacji pierwotnej do bezpiecznego ułożenia, w odrębnych kanałach, kilku kabli optotelekomunikacyjnych. Kanalizacja wtórna może być wykorzystana do ułożenia innych kabli telekomunikacyjnych, np. kabli telewizji kablowej.
Rurociągi kablowe z rur polietylenowych układanych bezpośrednio w ziemi powinny umożliwiać zaciąganie do nich kabli światłowodowych o konstrukcji dielektrycznej na terenach nie posiadających kanalizacji pierwotnej.
2.2.Wymagania funkcjonalne
2.2.1.Wykorzystanie otworów kanalizacji pierwotnej
Kanalizacja wtórna powinna umożliwiać maksymalne wykorzystanie otworów kanalizacji pierwotnej. W zależności od stanu technicznego tej kanalizacji do wolnych otworów należy zaciągać wiązki 2 do 4 rur polietylenowych kanalizacji wtórnej. Dopuszczalne jest wykorzystanie otworów częściowo zajętych przez inne kable, jeśli mieści się w tych otworach wymagana liczba rur kanalizacji wtórnej.
2.2.2.Zabezpieczenie kabli w kanalizacji wtórnej
Kanalizacja wtórna powinna zabezpieczać zaciągnięte do niej kable przed uszkodzeniami mechanicznymi wzdłuż całych ciągów oraz w studniach kablowych. Zabezpieczenie to, zarówno w czasie budowy linii, jak i w okresie eksploatacji powinno być osiągnięte przez:
? staranny dobór materiałów na rury i złączki rurowe,
? staranny montaż kanalizacji,
? zapewnienie łatwości zaciągania i wyciągania kabli z kanalizacji,
? umieszczenie w ciągach kanalizacji wtórnej tylko po jednym kablu w każdym ciągu.
2.2.3.Rozróżnienie ciągów kanalizacji wtórnej
Ciągi kanalizacji wtórnej na całej ich długości powinny być rozróżnialne. Tę rozróżnialność powinno się zapewniać przez:
? stosowanie rur z odpowiednimi napisami na zewnętrznej powierzchni,
? stosowanie rur z barwnymi wyróżnikami, jednakowymi dla poszczególnych ciągów na całej trasie kanalizacji,
? oznakowanie ciągów zajętych przez kable przywieszkami identyfikacyjnymi w studniach kablowych zgodnie z wymaganiami instrukcji TP S.A. nr T-01. "Odbiór i utrzymanie kablowych linii telekomunikacyjnych" i wg ZN-96/TP S.A-022.
2.2.4.Wybór trasy rurociągów kablowych
Trasy rurociągów kablowych są określane przez wybór tras linii optotelekomunikacyjnych, dokonywany na podstawie wymagań normy ZN-96/TPSA-002.
2.2.5.Liczba rur w rurociągach kablowych
Należy przyjmować, że dla jednokablowej linii optotelekomunikacyjnej rurociąg kablowy powinien zawierać również ciąg zapasowy, którego przydatność przy rozbudowie lub w razie awarii linii jest bardzo istotna. Jednak ostateczna decyzja co do budowy ciągu rezerwowego będzie każdorazowo podejmowana przez inwestora.
2.2.6.Zabezpieczenie kabli w rurociągach kablowych
Rurociągi kablowe powinny zabezpieczać zaciągnięte do nich kable światłowodowe przed uszkodzeniami mechanicznymi na całej długości ciągów, a w szczególności:
- na terenach upraw rolniczych,
- w miejscach zbliżeń i skrzyżowań z innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego,
- na terenach o zwiększonym zagrożeniu uszkodzeniami mechanicznymi i szkód górniczych,
- w kanałach i tunelach,
- na mostach i wiaduktach.
Zabezpieczenie to, zarówno w czasie budowy linii, jak i w okresie jej eksploatacji, powinno być osiągnięte przez:
- układanie rurociągów w ziemi na właściwej głębokości,
- układanie nad rurociągami taśmy ostrzegawczej,
- stosowanie dodatkowych rur osłonowych przepustowych w miejscach zbliżeń i skrzyżowań z
- innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego,
- zapewnienie łatwości zaciągania i wyciągania kabli światłowodowych z rurociągów,
- staranny dobór materiałów na budowę rurociągów i dokładny ich montaż,
- umieszczanie w rurociągu tylko po jednym kablu w każdym ciągu rurowym.
2.2.7.Rozróżnianie ciągów w rurociągach kablowych
Ciągi w rurociągach kablowych powinny być rozróżnialne na całej ich długości. Tę rozróżnialność powinno zapewniać się przez:
- stosowanie rur z odpowiednimi napisami na zewnętrznej powierzchni,
- stosowanie rur z barwnymi wyróżnikami, jednakowymi dla poszczególnych ciągów na całej trasie rurociągu,
- zapewnienie jednakowej konfiguracji ciągów rur w rowie kablowym na całej trasie rurociągu,
- bez zamian i krzyżowań rur.
2.2.8.Lokalizacja rurociągów kablowych w terenie metodami elektrycznymi
Dla umożliwienia szczegółowej lokalizacji w terenie rurociągów i dielektrycznych kabli OTK metodami elektromagnetycznymi zaleca się stosowanie w linii jednego z podanych rozwiązań:
- taśmy ostrzegawczej posiadającej wewnątrz taśmę metalową i układanej w połowie głębokości posadowienia rurociągu kablowego,
- przewodów elektrycznych izolowanych układanych równolegle z rurociągiem kablowym co najmniej na głębokości taśmy ostrzegawczej.
Taśma metalowa lub przewody elektryczne powinny posiadać ciągłość elektryczną na całej długości odcinków międzyzłączowych, a miejsca ich połączeń powinny być chronione przed korozją.
Przy zasobnikach złączowych powinny być ustawione słupki oznaczeniowo-pomiarowe, na zaciski których należy wyprowadzać końcówki taśmy metalowej lub przewodów elektrycznych dla umożliwienia lokalizacji przebiegu rurociągu elektrycznymi metodami czynnymi.
Jako lokalizacyjne przewody elektryczne mogą być używane przewody jedno- lub wielożyłowe dostosowane do układania w ziemi.
2.2.9.Szczelność kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych
Dla zapewnienia długotrwałej sprawności i funkcjonalności kanalizacja wtórna i rurociągi kablowe powinny być szczelne w każdym punkcie, niedostępne dla zanieczyszczeń stałych i płynnych zarówno w czasie budowy jak i eksploatacji. Dotyczy to wszystkich ciągów zajętych dla kabli oraz ciągów pustych.
2.2.10.Trwałość kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych
Kanalizację wtórną i rurociągi kablowe należy projektować i budować w ten sposób, aby zapewnić ich trwałość i funkcjonalność przez okres co najmniej 30 lat.
2.3.Wymagania konstrukcyjne i technologiczne
2.3.1.Materiały
2.3.1.1.Rury polietylenowe
Do budowy kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych powinny być stosowane rury wg ZN-96/TPSA-017 z polietylenu HDPE o dużej gęstości, nie mniejszej niż 0,943 g/cm3 i o współczynniku płynięcia (MFR) od 0,3 do 1,3 g/10 min. Zewnętrzna powierzchnia rur powinna być gładka i wolna od wtrąceń i nieregularności. Końce rur powinny być wygładzone i prostopadłe do osi rur. Wewnętrzna powierzchnia rur powinna być gładka i wolna od wtrąceń i nieregularności. Zaleca się stosowanie rur z wewnętrzną warstwą poślizgową.
Dopuszcza się stosowanie rur rowkowanych, rur z umieszczonym fabrycznie w środku kablem światłowodowym, albo też rur presmarowanych.
Rury HDPE do budowy kanalizacji wtórnej powinny być koloru czarnego. Jednak w celu łatwiejszego rozróżniania ciągów rur kanalizacji wtórnej dopuszcza się stosowanie w rurach różnobarwnych wyróżników. Rury polietylenowe powinny być oznakowane trwałym napisem zawierającym:
- logo operatora,
- rok produkcji,
- symbol fabryki,
- numer fabryczny odcinka,
- rodzaj materiału,
- średnicę zewnętrzną i grubość ścianki rury,
- określenie długości.
Rury powinny wytrzymać próbę nadciśnieniem powietrza 1 MPa w ciągu 30 min.
Rury uszczelnione na obydwu końcach zmontowanego ciągu o długości 2 km i napełnione sprężonym powietrzem do nadciśnienia 100 kPa nie powinny wykazywać spadku nadciśnienia o więcej niż 10 kPa w ciągu 24 godzin.
Granica elastyczności rur nie powinna być gorsza niż 15 N/mm2. Wydłużenie przy rozciąganiu nie powinno być mniejsze niż 350%. Po ogrzaniu rur do temperatury 110°C, a następnie po ochłodzeniu ich do 20°C długość ich nie może zmienić się o więcej niż 3 %.
Rury polietylenowe powinny spełniać wszystkie wymagania również po składowaniu ich przez 4 miesiące na wolnym powietrzu.
Wymiary poprzeczne rur polietylenowych powinny spełniać wymagania podane w tablicy 1.
Minimalna grubość ścianki
Zaleca się, aby do budowy kanalizacji wtórnej stosować rury polietylenowe o wymiarach ujętych w poz.1 i 2 tablicy 1. Dopuszcza się również stosowanie rur o wymiarach ujętych w poz.3.
Rury stosowane do budowy kanalizacji wtórnej mogą być pojedyncze albo też połączone ze sobą fabrycznie mostkami w zespoły kilkururowe.
Do budowy rurociągów kablowych należy stosować rury polietylenowe o wymiarach ujętych w poz. 3 tablicy 1.Dopuszcza się również stosowanie rur o wymiarach ujętych w poz.2 o ile pozwalają na to warunki terenowe (grunty lekkie, sypkie, nie kamieniste). Rury polietylenowe dostarczane na budowę powinny być uszczelnione i posiadać atest szczelności wydany przez wytwórcę.
2.3.1.2.Złącza rurowe
Łączenie rur polietylenowych kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych powinno być wykonane przy użyciu złączek rurowych wg ZN-96/TPSA-020 o wymiarach dostosowanych do średnicy rur. Zaleca się stosowanie złączek rozbieralnych. Złącza powinny spełniać warunki szczelności jak dla zmontowanego ciągu rurowego i posiadać wytrzymałość na działanie podwyższonego ciśnienia powietrza (1 MPa) stosowanego przy różnych metodach pneumatycznego zaciągania kabli.
Złącza powinny być zbudowane z materiału odpornego na agresywne oddziaływanie gleby oraz zanieczyszczeń stałych i ciekłych, jakie mogą pojawiać się w kanalizacji kablowej. Elementy konstrukcyjne złączy rurowych nie powinny być podatne na starzenie się lub korozję i odpowiadać wymaganiom ZN-96/TPSA-020. Powinny one zapewniać szczelność złącza w normalnych warunkach użytkowania kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych przez cały okres ich eksploatacji.
W miejscach połączeń rur polietylenowych o różnych średnicach (np. przy łączeniu rur kanalizacji wtórnej z rurociągiem kablowym) należy stosować złączki redukcyjne.
2.3.1.3.Uszczelnienia końców rur
Do uszczelniania końców rur kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych, zarówno zajętych przez kable, jak i pustych, a także do uszczelniania otworów kanalizacji pierwotnej wypełnionych rurami kanalizacji wtórnej, należy stosować uszczelki końców rur wg ZN-96/TPSA-021 o wymiarach dostosowanych do średnic uszczelnianych rur.
Uszczelnienia powinny uniemożliwić przedostawanie się do ciągów kanalizacji wszelkich zanieczyszczeń stałych i płynnych w normalnych warunkach budowy i eksploatacji.
2.3.1.4.Słupki oznaczeniowe i oznaczeniowo-pomiarowe.
Dla oznakowania trasy rurociągów kablowych, elementów składowych rurociągów, zmian trasy, przepustów przez obiekty uzbrojenia terenowego należy stosować betonowe słupki oznaczeniowe i oznaczeniowo - pomiarowe wg normy ZN-96/TPSA-026.
2.3.1.5.Rury przepustowe.
W zależności od zastosowanej technologii budowy przepusty rurowe dla rurociągów kablowych należy wykonywać:
- z grubościennych rur z tworzyw sztucznych (śr. = 110/5 mm) wg ZN-96/TPSA-014 ? 016,
- z grubościennych rur polietylenowych (śr. = 125/7,1 lub 125/11,4 mm ) wg ZN-96/TPSA-018
- z rur stalowych przewodowych wg PN-79/H-74244 dwustronnie asfaltowanych (śr. = 108 i 133 mm).
2.3.1.6.Taśma ostrzegawcza
Na całej trasie rurociągów kablowych powinna być układana taśma ostrzegawcza wg ZN-96/TPSA-025 w kolorze żółtym z wyraźnym napisem UWAGA! KABEL ŚWIATŁOWODOWY.
Dla umożliwienia lokalizacji rurociągu metodami elektrycznymi preferowana jest taśma zawierająca wkładkę z taśmy metalowej. Dopuszcza się również inne rozwiązanie wymienione w p.2.2.8.
2.3.2.Budowa kanalizacji wtórnej
2.3.2.1.Wybór otworu kanalizacji pierwotnej
Dla kanalizacji wtórnej należy wybierać wolne otwory w kanalizacji pierwotnej leżące w skrajnych pionach profilu kanalizacji i jednakowo usytuowane w profilu kanalizacji na sąsiednich odcinkach przelotowych.
Dopuszczalne jest wykorzystanie otworów częściowo zajętych przez inne kable, jeśli zmieści się w nich wymagana liczba rur kanalizacji wtórnej.
2.3.2.2.Przygotowanie rur polietylenowych
Rury polietylenowe dostarczane na budowę powinny mieć uszczelnione końcówki. W razie braku tych uszczelnień należy przed rozpoczęciem zaciągania rur sprawdzić ich szczelność i końcówki rur pozostawić uszczelnione.
Zwoje rur polietylenowych należy umocować w odpowiednich zwijakach, które należy ustawić w zespoły umożliwiające jednoczesne zaciąganie wymaganej liczby rur.
2.3.2.3.Układanie rur kanalizacji wtórnej
Rury polietylenowe kanalizacji wtórnej należy zaciągać w możliwie długich odcinkach instalacyjnych, formując je w grupy po 2 - 4 rury jednocześnie, w zależności od wymagań projektowych. Rury mogą być zaciągane ręcznie lub przy użyciu wciągarek mechanicznych z zastosowaniem narzędzi pomocniczych jak przy zaciąganiu kabli metalowych (włókno poliestrowo-szklane, pończochy kablowe, linki zaciągowe, kołnierze ochronne itp.).
W razie zaciągania rur do otworu zajętego przez inny kabel należy stosować wyłącznie włókno zaciągowe poliestrowo-szklane w osłonie polietylenowej i zachować szczególne środki ostrożności przy zaciąganiu rur.
Rury polietylenowe kanalizacji wtórnej powinny być zaciągane przy temperaturze nie niższej od -50°C. W razie konieczności prowadzenia robót przy niższej temperaturze należy zapewnić odpowiednie podgrzewanie rur w zwojach lub na bębnach.
2.3.2.4.Łączenie rur kanalizacji wtórnej
Łączenie rur polietylenowych kanalizacji wtórnej powinno być wykonane wyłącznie w studniach kablowych, przy użyciu złączek rurowych, jak to podano w p.2.3.1.2.
W wypadku budowy kanalizacji wtórnej wielorurowej należy wykonać połączenie i sprawdzenie szczelności wszystkich ciągów rurowych, niezależnie od liczby kabli przewidzianej do zaciągnięcia.
Rury kanalizacji wtórnej należy łączyć w odcinki po 2 km. Odcinki te należy poddać próbie szczelności zgodnie z p.3.2.5. i pozostawić nie połączone ze sobą. W studniach kablowych w których znajdują się końce tych odcinków należy pozostawić odpowiednie zapasy umożliwiające w przyszłości wykonanie połączeń. Połączenia ciągów rur powinny być wykonane w ramach budowy linii optotelekomunikacyjnych przewidzianych do ułożenia w tych ciągach.
Jeśli rury polietylenowe kanalizacji wtórnej zaciągane są do kanalizacji kablowej w okresie letnim, tj. gdy temperatura panująca w kanalizacji jest znacznie niższa od temperatury rur na placu budowy, to wszystkie prace związane z łączeniem rur i układaniem ich w studniach kablowych zaleca się prowadzić najwcześniej po upływie 24 godzin od czasu zaciągnięcia rur, po ich rozprężeniu się.
W przypadku trudnych warunków panujących w studniach kablowych (małe studnie, duże wypełnienie kablami) dopuszcza się, po zaciągnięciu kabla, przecięcie rur kanalizacji wtórnej w studni kablowej, uszczelnienie ich końców wg ZN-96/TPSA-021 i zabezpieczenie kabla światłowodowego giętką rurą polietylenową karbowaną o stosownej średnicy, przeciętą wzdłużnie. Giętka rura osłonowa powinna być wraz z kablem ułożona na wspornikach kablowych.
2.3.3.Budowa rurociągów kablowych
2.3.3.1.Przygotowanie rur polietylenowych
Rury polietylenowe dostarczane na budowę powinny mieć uszczelnione końcówki. W razie braku tych uszczelnień należy przed rozpoczęciem zaciągania rur sprawdzić ich szczelność i końcówki rur pozostawić uszczelnione.
2.3.3.2.Układanie rurociągów kablowych w ziemi
Odcinki rur polietylenowych dostarczane w zwojach lub na bębnach układa się bezpośrednio w ziemi ręcznie w uprzednio przygotowanym rowie, albo też metodą bezwykopową przy użyciu pługoukładaczy rur (kabli). Wybór technologii układania uzależniony jest od rodzaju gruntu, ukształtowania terenu i uzbrojenia go w inne urządzenia podziemne i nadziemne.
Rurociągi kablowe układane w rowach wykonanych ręcznie powinny być zasypywane najpierw warstwą piasku lub miałkiej ziemi o grubości co najmniej 10 cm nad powierzchnię rur. Zaleca się również, aby rurociągi te posiadały falowanie w poziomie o wielkości od 0,2% do 0,3% w gruntach o twardym, trwałym podłożu, i 2% w gruntach bagnistych i na terenach zalewowych.
W okresie letnim tj. gdy temperatura w ziemi na głębokości 1 m jest znacznie niższa od temperatury rur polietylenowych na placu budowy, zasypanie rurociągu kablowego powinno być wykonane dwuetapowo: najpierw warstwą podsypki, a po upływie 24 godzin, po ochłodzeniu się rur w ziemi powinno nastąpić ostateczne zasypanie rurociągu.
Rury polietylenowe powinny być układane przy temperaturze nie niższej od -50°C. W razie konieczności prowadzenia robót przy niższej temperaturze należy zapewnić odpowiednie podgrzewanie rur w zwojach lub na bębnach. W każdym przypadku układania rur przy obniżonej temperaturze niedopuszczalne jest rzucanie lub uderzanie rurami oraz zasypywanie ich grudami zmarzliny.
2.3.3.3.Głębokość układania rurociągów kablowych w ziemi
Głębokość układania rurociągów kablowych w ziemi mierzona od dolnej powierzchni rury ułożonej na dnie wykopu lub na warstwie podsypki powinna wynosić 1 m.
W gruntach skalistych, gdzie do wykonania rowów konieczne jest użycie młotków pneumatycznych lub zastosowanie metody wybuchowej, głębokość ta może być zmniejszona do 0,4 m pod warunkiem, że na rurociągu kablowym znajdującym się płycej, niż 0,6 m zastosowana zostanie dodatkowa rura ochronna.
Tolerancja głębokości ułożenia rurociągu kablowego w ziemi nie może przekraczać *5 cm.
2.3.3.4.Równoległe układanie kilku rur w rurociągu kablowym
Rury polietylenowe układane równolegle w rurociągu kablowym na całej jego długości nie powinny w żadnym miejscu krzyżować się lub zamieniać z rurami sąsiednimi. W celu łatwiejszego rozróżnienia poszczególnych ciągów dopuszcza się stosowanie w rurociągu kablowym rur z barwnymi wyróżnikami przy czym wyróżniki te powinny być jednakowe dla danego ciągu rur na całej długości rurociągu kablowego.
2.3.3.5.Układanie rurociągów kablowych w terenie o zwiększonym zagrożeniu uszkodzeniami mechanicznymi
W gruntach specjalnie trudnych oraz w miejscach szczególnie narażonych na uszkodzenia mechaniczne rurociągi kablowe powinny być budowane z rur polietylenowych o zwiększonej grubości ścianek do co najmniej 4,6 mm. Na życzenie zleceniodawcy rurociąg może być w tych miejscach chroniony dodatkowo przykrywami kablowymi.
2.3.3.6.Układanie rurociągów kablowych na terenach szkód górniczych
Na terenach szkód górniczych o zagrożeniu do III kategorii rurociągi kablowe należy układać z pofalowaniem poziomym ok. 3%. Należy unikać budowy linii światłowodowych na terenach szkód górniczych o zagrożeniu powyżej III kategorii. Jeżeli nie ma możliwości ominięcia takich terenów, to rurociągi kablowe należy układać na głębokości 50*60 cm na 10 cm warstwie piasku, przykrywać je warstwą piasku o grubości 25 cm i chronić dodatkowo przykrywami kablowymi. Pofalowanie rurociągu powinno być w miarę możliwości jak największe, od 3% do 6%. Do budowy rurociągów na terenach szkód górniczych należy używać rur o grubości ścianki co najmniej 4,6 mm.
2.3.3.7.Rurociągi kablowe przy zbliżeniach i skrzyżowaniach z gazociągami
Przy zbliżeniach i skrzyżowaniach z gazociągami rurociągi kablowe mogą być wykonane jako kanalizacja nie mająca połączeń z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt.
W tym celu rurociąg kablowy przed wprowadzeniem do sąsiednich zasobników złączowych, do pierwszych w miejscowości studni kablowych lub do budynków należy przerwać na długości co najmniej 0,5 m i uszczelnić wg ZN-96/TPSA-021, a prowadzony kabel światłowodowy zasypać ubitą ziemią.
Tak wykonany rurociąg kablowy przy zbliżeniu lub skrzyżowaniu z gazociągiem traktuje się jak kabel ułożony bezpośrednio w ziemi.
2.3.3.8.Zasobniki złączowe
Zasobniki złączowe wg ZN-96/TPSA-024 jako elementy składowe rurociągów kablowych instaluje się po zaciągnięciu kabli i po wytypowaniu miejsc dla złączy światłowodowych
Do zabezpieczania złączy kabli światłowodowych i zapasów kabli ułożonych w rurociągach kablowych zaleca się stosowanie zasobników złączowych o odpowiedniej wielkości gwarantującej:
a) swobodne ułożenie 1 lub 2 muf złączowych kabla światłowodowego oraz do 50 m zapasów technologicznych kabla, bez nadmiernego jego wyginania, w sposób umożliwiający częściowe, bezpieczne rozwinięcie tych zapasów w razie awaryjnego wyciągnięcia kabla na trasie,
b) swobodne ułożenie zapasów technologicznych kabla na środku odcinka międzyzłączowego w sposób umożliwiający bezpieczne rozwinięcie tych zapasów w razie awaryjnego wyciągnięcia kabla na trasie,
c) swobodne zaciąganie dodatkowego kabla światłowodowego w razie awarii lub rozbudowy linii optotelekomunikacyjnej.
Zasobniki powinny być dostosowane do ułożenia ich bezpośrednio w ziemi na poziomie posadowienia rurociągu kablowego, tak aby na powierzchni terenu możliwa była uprawa gleby nawet przy użyciu ciężkiego rolniczego sprzętu zmechanizowanego (nacisk ok.10T). Należy je lokalizować w miarę możności w miejscach łatwo dostępnych, nie narażonych na zalewanie, podmywanie lub osuwanie się gruntu, co najmniej 5 m od brzegów dużych rowów i kanałów ściekowych.
Zasobniki powinny być odporne na zamulanie.
Zasobniki złączowe przy zboczach nasypów lub w pobliżu stromych skarp wykopów powinny być usytuowane na poziomym terenie, poza rowami odwadniającymi, w odległości co najmniej 3,0 m od górnego brzegu rowu.
Rurociągi doprowadzone do zasobników, a także ułożone w nich kable nie mogą być narażone na zgniatanie w razie przypadkowych ruchów zasobnika w ziemi.
Zasobnik złączowy powinien być zasypany warstwą ziemi o grubości co najmniej 0,7 m.
Zaleca się wykonywanie zasobników z tworzyw sztucznych o odpowiedniej wytrzymałości mechanicznej oraz odpornych na szkodliwe oddziaływanie środowiska.
Dopuszcza się wykonywanie zasobników z elementów betonowych zbrojonych.
2.3.3.9.Oznakowanie przebiegu rurociągu kablowego
W dokumentacji trasowej rurociągu kablowego powinny być zwymiarowane wzdłużnie i poprzecznie:
- przebieg trasy rurociągu,
- położenie zasobników złączowych, przepustów dla rurociągu, miejsca połączeń rur polietylenowych,
- punkty zmian trasy rurociągu.
Domiarowanie powinno być wykonane do istniejących w terenie obiektów stałych np. mostów, przepustów drogowych, wiaduktów, budynków, studni itp.
W miejscach, gdzie brak jest obiektów stałych, powinny być ustawione słupki oznaczeniowe. Odległości między domiarowanymi elementami rurociągu kablowego a obiektami stałymi lub słupkami oznaczeniowymi nie powinny przekraczać 50 m dla domiaru wzdłużnego i 30 m dla domiaru poprzecznego.
Wszystkie domiary trasowe powinny być wykonane z dokładnością nie gorszą, niż 1%,
Słupki oznaczeniowe (SO) lub oznaczeniowo-pomiarowe (SOP) wg ZN-96/TPSA-026 powinny być usytuowane w pobliżu oznaczanych elementów rurociągu, w granicach pasa drogowego, po zewnętrznej stronie rowu odwadniającego.
Rurociągi kablowe ułożone w ziemi powinny być oznaczone na całej długości taśmą ostrzegawczą w kolorze żółtym, z napisem UWAGA! KABEL ŚWIATŁOWODOWY, wg ZN-96/TPSA-025 umieszczoną w ziemi nad rurociągiem w połowie głębokości jego ułożenia. W przypadku zastosowania taśmy z umieszczoną wewnątrz taśmą metalową lub przewodów elektrycznych, końcówki taśmy lub przewodów należy wyprowadzić do słupków oznaczeniowo-pomiarowych ustawionych przy zasobnikach złączowych. Pozwoli to w razie potrzeby zastosować również czynne metody elektryczne do lokalizacji rurociągu.
W celu oznaczenia przebiegu rurociągu kablowego układanego wzdłuż innych rurociągów na terenie upraw rolniczych powinny być dodatkowo stosowane słupki oznaczeniowe o specjalnej, wysokiej konstrukcji, umożliwiające identyfikację przebiegu rurociągu kablowego bez konieczności naruszania upraw.
Słupki oznaczeniowe powinny być zakopane na taką głębokość, aby nadziemna część słupka miała wysokość:
- 0,5 m dla słupków oznaczeniowych i oznaczeniowo-pomiarowych
- 2,0 m dla słupków konstrukcji specjalnej przy rurociągach.
Słupki oznaczeniowe i oznaczeniowo - pomiarowe powinny posiadać napisy wykonane czarną farbą olejną na białym tle, o wymiarach umożliwiających odczytanie napisu z drogi.
2.3.3.10.Łączenie rur w rurociągach kablowych
Łączenie rur w rurociągach kablowych powinno być wykonane przy użyciu złączek rurowych opisanych w p.2.3.1.2. Połączenia rur powinny zapewniać szczelność rurociągu, a także powinny być odporne na działanie podwyższonego ciśnienia powietrza przy zaciąganiu kabli światłowodowych metodami pneumatycznymi.
Zaleca się stosowanie rozbieralnych złączek rurowych. Złącza powinny spełniać warunki szczelności jak dla zmontowanego ciągu rurowego i posiadać wytrzymałość na działanie podwyższonego ciśnienia powietrza (1 MPa) stosowanego przy różnych metodach pneumatycznego zaciągania kabli.
W miejscach połączeń rur polietylenowych o różnych średnicach (np. przy łączeniu rur kanalizacji wtórnej z rurociągiem kablowym) należy stosować złączki redukcyjne.
W razie budowy rurociągu kablowego wielorurowego łączenie rur i badania szczelności należy przeprowadzić dla wszystkich ciągów, niezależnie od liczby ciągów przewidzianych do zagospodarowania w ramach prowadzonej budowy.
2.3.3.11.Rurociągi kablowe przy wprowadzaniu do budynków
Przed budynkami stacyjnymi i innymi, do których mają być wprowadzone kable światłowodowe, rurociągi kablowe powinny być zakończone w studni kablowej stacyjnej i uszczelnione.
2.3.4.Szczelność kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych
Dla zapewnienia długotrwałej sprawności i funkcjonalności kanalizacja wtórna i rurociągi kablowe powinny być szczelne w każdym punkcie, niedostępne dla zanieczyszczeń stałych i płynnych, zarówno w czasie budowy, jak i w eksploatacji. Szczelność powinna być zapewniona przez zastosowanie odpowiednio szczelnych materiałów i przez dokładny montaż z użyciem środków uszczelniających.
Rury polietylenowe używane do budowy kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych powinny mieć uszczelnione końcówki, jak przy dostawie na budowę. W razie stwierdzenia braku tych uszczelnień, rury polietylenowe przed ułożeniem należy sprawdzić sprężonym powietrzem i pozostawić końcówki uszczelnione. Ten sposób postępowania obowiązuje we wszystkich fazach budowy tj. w razie potrzeby przecinania rur lub przeprowadzenia badań szczelności.
Badania szczelności zmontowanego odcinka o długości ok 2 km powinny być wykonane w następujący sposób: jeden koniec badanego odcinka należy uszczelnić kapturkiem termokurczliwym z klejem termotopliwym (KTk), a drugi kapturkiem termokurczliwym (KTkw) z klejem i zaworem wpustowo-kontrolnym (wentylem). Następnie badany ciąg rur napełnia się sprężonym powietrzem do nadciśnienia ok.100 kPa. Po upływie 24 godzin należy zmierzyć ciśnienie w rurociągu manometrem technicznym; spadek ciśnienia nie powinien przekroczyć 10 kPa. Odcinki wybudowanych ciągów, po wykonaniu badań, należy pozostawić pod nadciśnieniem dla umożliwienia ponownych pomiarów.
Po zaciągnięciu kabli rury kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych w miejscach złączy powinny być uszczelnione przy pomocy uszczelek końców rur wg ZN-96/TPSA-021. Uszczelnienia powinny być wykonane we wszystkich miejscach, gdzie kabel wchodzi lub wychodzi z rur polietylenowych.
Otwory kablowej kanalizacji pierwotnej po zaciągnięciu do nich rur kanalizacji wtórnej należy również ponownie uszczelnić przy pomocy uszczelek końców rur wg ZN-96/TPSA-021.
Na skrzyżowaniach rurociągów kablowych z innymi obiektami uzbrojenia terenowego rury ochronne przepustowe zawierające rurociągi kablowe należy uszczelnić przy pomocy uszczelek końców rur wg ZN-96/TPSA-021.
3.ZBLIŻENIA I SKRZYŻOWANIA RUROCIĄGÓW KABLOWYCH Z INNYMI URZĄDZENIAMI UZBROJENIA TERENOWEGO
3.1.Wymagania ogólne
Przebieg rurociągu kablowego powinien być wybrany w ten sposób, aby liczba miejsc kolizyjnych z innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego była jak najmniejsza.
Skrzyżowanie rurociągu kablowego z innym urządzeniem uzbrojenia terenowego powinno być wykonane w najwęższym miejscu tego obiektu prostopadle do jego osi wzdłużnej z dopuszczalną odchyłką 15°. Przy skrzyżowaniu z obiektem o szerokości nie większej niż 1,5 m, odchyłka kąta skrzyżowania może być powiększona do 40°.
Miejsce skrzyżowania rurociągu kablowego z innym urządzeniem uzbrojenia terenowego powinno być szczegółowo zdomiarowane do najbliższego obiektu stałego, a w razie potrzeby do słupków oznaczeniowych SO ustawionych po jednej lub po obu stronach skrzyżowania.
Jako rur przepustowych na skrzyżowaniach rurociągu kablowego z innym urządzeniem uzbrojenia terenowego należy używać grubościennych rur z tworzyw sztucznych wg 2.3.1.5. W wyjątkowych wypadkach uzasadnionych technicznie dopuszcza się stosowanie dwustronnie asfaltowanych rur stalowych.
3.2.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z jezdniami ulic i dróg
Rurociągi kablowe wzdłuż dróg powinny być układane w odległości uzgodnionej z właściwą administracją dróg. Odległość ta powinna wynosić co najmniej :
a) 1m - od zewnętrznej krawędzi rowu odwadniającego lub linii podstawy nasypu,
b) 1 m - na zewnątrz od krawędzi jezdni, jeśli istnieje konieczność usytuowania linii w koronie drogi,
c) 0,5 m - od krawędzi jezdni w chodniku lub pasie zieleni.
Dopuszcza się ułożenie rurociągu kablowego w pasie rozdzielającym jezdnie drogi dwujezdniowej.
Na skrzyżowaniach z jezdniami ulic i dróg rurociągi kablowe powinny być układane w przepustach z grubościennych rur z tworzyw sztucznych wg 2.3.1.5.W wyjątkowych wypadkach uzasadnionych technicznie dopuszcza się stosowanie dwustronnie asfaltowanych rur stalowych.
Rury przepustowe powinny być ułożone poziomo na całej szerokości ulicy lub drogi i co najmniej po 0,5 m poza krawężniki ulicy lub krawędzie drogi, jak to pokazano przykładowo na rys. 1.
Przy jednakowych poziomach nawierzchni drogi i terenu lub przy niewielkiej ich różnicy zaleca się układanie rur przepustowych nieprzerwanie w jednym ciągu pod koroną drogi i przyległymi do niej rowami odwadniającymi i po 0,5m poza ich zewnętrzne krawędzie, jak to pokazano przykładowo na rys. 2.
Odległość pionowa od górnej powierzchni rur przepustowych powinna wynosić:
a) co najmniej 1,2 m do górnej powierzchni dróg krajowych,
b) co najmniej 1,0 m do górnej powierzchni dróg pozostałych,
c) co najmniej 0,5 m do dolnej powierzchni dna rowu odwadniającego.
Rury przepustowe powinny być uszczelnione uszczelkami końców rur wg 2.3.1.3, aby zapobiegać zamulaniu przepustów w czasie eksploatacji linii. Rury stalowe powinny być zabezpieczone przed korozją pokryciami asfaltowymi lub innymi o nie gorszych właściwościach.
Zaleca się, aby przepusty dla kabli pod jezdniami ulic i dróg były wykonywane bez naruszania nawierzchni ulic i dróg, metodami przecisku hydraulicznego lub przewiertu poziomego, z uwzględnieniem lokalnych warunków terenowych i kosztów budowy.
Na skrzyżowaniach z drogami nieutwardzonymi, polnymi, wjazdami do posesji i zabudowań gospodarczych rurociągi kablowe mogą być układane bez przepustowych rur ochronnych.
3.3.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych na mostach, wiaduktach i w tunelach
Na przejściach rurociągów kablowych przez mosty, wiadukty powinny być one ułożone w kanalizacji kablowej jako kanalizacja wtórna, albo też w kanałach, na pomostach lub na specjalnych konstrukcjach wsporczych.
Przy przejściu lub zejściu rurociągu z mostu lub wiaduktu do ziemi powinien być on całkowicie zabezpieczony rurą stalową o średnicy dostosowanej do średnicy rurociągu.
Rurociąg kablowy w tunelu może być prowadzony w dowolnej odległości od kabli elektro-energetycznych, jednak pod warunkiem wyraźnego, niezawodnego wyróżnienia go od ciągów kablowych i ciągów innych urządzeń biegnących w tunelu.
W zależności od stopnia zagrożenia pożarowego rurociąg kablowy powinien być wykonany z rur trudnopalnych bezhalogenowych.
3.4.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z liniami kolejowymi i tramwajowymi
3.4.1. Zbliżenia z torami kolejowymi i tramwajowymi
W wypadku równoległego usytuowania trasy rurociągu kablowego wzdłuż linii kolejowej lub tramwajowej, powinny być zachowane co najmniej następujące odległości poziome:
- 1 m od zewnętrznej krawędzi rowu odwadniającego biegnącego wzdłuż torowiska,
- 3 m od skrajnej szyny toru kolejowego lub tramwajowego, przy braku lub oddaleniu od torowiska rowów odwadniających.
Rurociągi należy układać jak najbliżej pasa wywłaszczenia .
3.4.2. Skrzyżowania z torami tramwajowymi.
Rurociąg kablowy krzyżujący się z torami tramwajowymi, powinien być zabezpieczony przed uszkodzeniami mechanicznymi przez ułożenie go w kanalizacji kablowej lub w przepustach z grubościennych rur z PCW lub z innego materiału wg 2.3.1.5. o nie gorszych własnościach wytrzymałościowych. W wyjątkowych wypadkach uzasadnionych technicznie dopuszcza się stosowanie dwustronnie asfaltowanych rur stalowych.
Rury przepustowe powinny być ułożone na całej szerokości torowiska i co najmniej po 2 m poza skrajne szyny po obu stronach toru.
Końce rur przepustowych powinny być uszczelnione wg 2.3.1.3.
Głębokość ułożenia przepustów powinna wynosić co najmniej 1 m od stopki szyny tramwajowej.
Zaleca się, aby przepusty dla rurociągów kablowych pod torami tramwajowymi były wykonane bez naruszania torowiska, metodami przecisku lub przewiertu poziomego.
3.4.3. Skrzyżowania z torami kolejowymi.
3.4.3.1.Lokalizacja miejsca skrzyżowania.
Skrzyżowanie powinno być zlokalizowane w zasadzie na szlaku linii kolejowej. W szczególnych wypadkach uzasadnionych technicznie i ekonomicznie dopuszcza się skrzyżowanie na terenach stacji kolejowych.
Kąt skrzyżowania rurociągu kablowego z torami kolejowymi powinien wynosić 90° z odchyłką dopuszczalną 15°.
Odległość skrzyżowania od urządzeń i obiektów kolejowych powinna wynosić co najmniej:
- 2 m od semaforów, tablic, znaków sygnałowych, budynków i wież wodociągowych,
- 10 m od rozjazdów i krzyżownic linii zelektryfikowanych,
3.4.3.2.Zabezpieczenie rurociągu kablowego przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Rurociąg kablowy powinien być ułożony w rurze ochronnej lub w oddzielnym otworze kanalizacji kablowej pod torami, rowami ściekowymi lub pod drenażem odwadniającym. Rury ochronne powinny być ułożone poziomo w linii prostej. Jako rur ochronnych należy używać grubościennych rur z tworzyw sztucznych wg 2.3.1.5. W wyjątkowych wypadkach uzasadnionych technicznie dopuszcza się stosowanie dwustronnie asfaltowanych rur stalowych.
Połączenia rur ze sobą powinny być trwałe i wodoszczelne, a otwory na ich końcach gładkie i bez ostrych obrzeży.
Rury ochronne powinny być ułożone nieprzerwanie w jednym ciągu pod torami i rowami odwadniającymi, jeżeli długość ciągu nie jest większa niż 60 m, jak to pokazano przykładowo na rys. nr 3 i 4.
Zaleca się, aby przepusty dla rurociągów kablowych pod torami kolejowymi były wykonane bez naruszania torowiska, metodami przecisku lub przewiertu poziomego.
Przy dużej różnicy między poziomem nawierzchni kolejowej i terenem, przez który przebiega linia kolejowa, oraz przy długości ciągu większej niż 60 m dopuszcza się układanie rur ochronnych odcinkami, np. oddzielnie pod rowami ściekowymi lub pod drenażem odwadniającym, jak to pokazano przykładowo na rys. nr 5
Najmniejsze dopuszczalne wymiary obowiązujące dla przepustów kablowych pod torami kolejowymi podano odpowiednio pod rys. nr 3 , 4 i 5.
Słupki oznaczeniowe SO powinny być ustawione w odległości 10 do 15 m od zewnętrznej szyny najbliższego toru z obu stron podtorza.
3.4.3.3.Ochrona rurociągu kablowego przy skrzyżowaniu z linią kolejową na wiadukcie lub przepuście kolejowym
Przy skrzyżowaniu rurociągu kablowego z linią kolejową na wiadukcie lub przepuście kolejowym rurociąg na całej szerokości wiaduktu lub przepustu kolejowego powinien być zabezpieczony przed uszkodzeniami mechanicznymi wg postanowień podanych w p 3.4.3.2. Rury ochronne na wiadukcie, w którym jest chodnik, powinny być ułożone pod tym chodnikiem. W wypadku wiaduktu tylko z jezdnią albo przepustu ściekowego, rury ochronne wg 2.3.1.5 powinny być bezpośrednio umocowane na ścianie wiaduktu lub przepustu na wysokości co najmniej 1 m od ich podstaw. Połączenie rur ze sobą powinno być wodoszczelne.
Przy skrzyżowaniu z linią kolejową zelektryfikowaną lub przewidzianą do elektryfikacji i w razie konieczności zastosowania stalowych rur przepustowych powinny być one wypełnione rurami z tworzywa sztucznego.
W zależności od stopnia zagrożenia pożarowego rurociąg kablowy powinien być wykonany z rur trudnopalnych bezhalogenowych.
3.4.3.4.Głębokość ułożenia rur ochronnych pod torami kolejowymi
Rury ochronne przy skrzyżowaniu podziemnej linii telekomunikacyjnej z linią kolejową powinny być ułożone pod torami na głębokości nie mniejszej niż 1,2 m w linii pionowej od zewnętrznej powierzchni rury ochronnej do stopki szyny.
3.4.3.5.Głębokość ułożenia rur ochronnych na terenie kolejowym poza torowiskiem
Głębokość ułożenia rur ochronnych pod dnem rowów ściekowych lub drenażem odwadniającym, nie powinna być mniejsza niż 0,5 m w linii pionowej od zewnętrznej górnej powierzchni rury ochronnej do najniżej położonego punktu dna rowu lub dolnej powierzchni sączka odwadniającego.
Głębokość ułożenia rurociągu kablowego przy skrzyżowaniu z kanałami pędniowymi lub z kanałami kablowymi dla kabli sygnalizacyjnych, ułożonymi na powierzchni ziemi, nie powinna być mniejsza niż 0,8 m w linii pionowej od zewnętrznej górnej powierzchni rurociągu do dolnej powierzchni kanału.
Głębokość ułożenia rurociągu kablowego, przy skrzyżowaniu z kablami sygnalizacyjnymi lub zasilającymi ułożonymi w ziemi, nie powinna być mniejsza niż 0,3 m w linii pionowej od zewnętrznej górnej powierzchni rurociągu kablowego do zewnętrznej dolnej powierzchni kabla sygnalizacyjnego lub zasilającego.
Głębokość ułożenia rurociągu kablowego na nieuzbrojonych terenach kolejowych powinna wynosić co najmniej 1 m, a na poboczach nasypów skarp kolejowych co najmniej 0,8 m.
3.4.3.6.Długość rur ochronnych
Rury przepustowe dla rurociągu kablowego powinny być ułożone pod wszystkimi torami kolejowymi na danym podtorzu, bez przerwy na całej długości skrzyżowania, w ten sposób, ażeby odległość w rzucie poziomym końców rur z każdej strony torowiska od osi skrajnych szyn wynosiła co najmniej 3,0 m.
Na terenie stacji kolejowej, jeżeli odległość wewnętrznych szyn sąsiednich torów jest większa niż 12 m, dopuszcza się na takim międzytorzu ułożenie rurociągu kablowego w ziemi bez rur ochronnych, po uprzednim uzgodnieniu z właściwymi władzami kolejowymi. Rurociąg w tym miejscu powinien być zabezpieczony dodatkowo przykrywami kablowymi.
Rury ochronne przepustowe pod torami na podtorzu z nasypu powinny być ułożone na takiej głębokości, aby ich końce znajdowały się w ziemi co najmniej 1 m w linii pionowej od końca górnej powierzchni rury do powierzchni zbocza nasypu.
W wypadku trudnych warunków terenowych, dopuszcza się mniejszą długość rur przepustowych po uprzednim uzgodnieniu z jednostką nadzorującą eksploatację torów kolejowych.
Rury ochronne przepustowe ułożone pod rowami odwadniającymi podtorze powinny mieć taką długość, żeby końce tych rur z każdej strony rowu sięgały co najmniej po 0,5 m poza górną jego krawędź.
W wypadku poboczy ściekowych naturalnych i nieuregulowanych bez wyraźnych krawędzi rowu długość rur ochronnych przepustowych ułożonych pod nimi powinna być ustalona w projekcie technicznym.
Przy skrzyżowaniu rurociągu kablowego z drenażem odwadniającym podtorze, długość rury ochronnej przepustowej powinna być o 1,0 m większa od szerokości pasa drenażowego.
3.4.3.7.Usytuowanie rurociągów kablowych na zboczach wysokich nasypów podtorza i stromych skarp w wykopach
Odcinki rurociągów kablowych po wyjściu z rur ochronnych na zboczach nasypów i skarp powinny być ułożone w ziemi z falowaniem co najmniej 3%.
Trasa rurociągu układanego w poprzek skarp, stromych wzniesień lub nasypów o nachyleniu powyżej 30° powinna przebiegać zygzakowato na zboczach z odchyleniami co najmniej *=30° od linii prostopadłej do podstawy zbocza.
Nie zaleca się układania rurociągów kablowych w zboczach wzdłuż skarp i stromych nasypów.
W przypadkach koniecznych rurociągi należy układać z falowaniem 3% długości trasy. Odległość rurociągu od górnej krawędzi skarpy powinna wynosić co najmniej 2 m.
3.4.3.8.Inne wymagania
Otwory przepustów dla rurociągów kablowych pod torami kolejowymi powinny być uszczelnione na obu końcach skrzyżowania wg 2.3.1.3.
Na terenach stacji kolejowych ograniczonych semaforami wjazdowymi rurociąg po wyjściu z rury ochronnej i ułożony bezpośrednio w ziemi, powinien być zabezpieczony dodatkowo przykrywami kablowymi po obu stronach skrzyżowania.
3.5.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z rurociągami do przesyłania płynów lub gazów
Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z rurociągami do przesyłania płynów lub gazów powinny być tak wykonane, aby nie dopuścić do:
- przedostawania się płynów lub gazów do rurociągów
- podwyższenia temperatury kabla o więcej niż 5°C,
- uszkodzenia mechanicznego przy pracach konserwacyjnych i budowlanych na rurociągach.
3.5.1.Zbliżenia do rurociągów.
3.5.1.1.Zbliżenia do gazociągów o nadciśnieniu nominalnym do 400 kPa
W razie zbliżenia rurociągów kablowych do gazociągów o nadciśnieniu do 400 kPa powinny być zachowane następujące odległości podstawowe pomiędzy nimi:
a) 1,5 m dla rurociągów kablowych wykonanych jako mające połączenia z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt,
b) 0,5 m rurociągów kablowych wykonanych jako nie mające połączenia z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt
Określone wyżej odległości podstawowe mogą być zmniejszone o 75% (nie mniej jednak niż do 0,5 m) przy zastosowaniu na gazociągu rury ochronnej. Odległość wylotu rury ochronnej powinna być zgodna z wyżej podanymi odległościami podstawowymi. Odległości podstawowa i zmniejszona powinny być mierzone od zewnętrznej ścianki gazociągu lub rury ochronnej.
W przypadku braku możliwości założenia na istniejącym gazociągu rury ochronnej, dla zbliżeń nie przekraczających 10 m długości dopuszcza się możliwość zastosowania betonowej ścianki oddzielającej gazociąg od rurociągu kablowego.
3.5.1.2.Zbliżenia do gazociągów o nadciśnieniu nominalnym powyżej 400 kPa
W razie zbliżenia rurociągów kablowych do gazociągów o nadciśnieniu powyżej 400 kPa powinny być zachowane następujące odległości podstawowe pomiędzy nimi:
a) dla rurociągów kablowych wykonanych jako mające połączenia z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt:
- 10 m od gazociągów o nadciśnieniu powyżej 400 kPa do 1200 kPa,
- 15 m od gazociągów o nadciśnieniu powyżej 1200 kPa do 2500 kPa,
- 15 m od gazociągów o średnicy do 300 mm i nadciśnieniu powyżej 2500 kPa do 10000 kPa,
- 20 m od gazociągów o średnicy powyżej 300 mm do 800 mm i nadciśnieniu od 2500 kPa do 10000 kPa,
- 25 m od gazociągów o średnicy powyżej 800 mm i nadciśnieniu powyżej 2500 kPa do 10000 kPa.
b) dla rurociągów kablowych wykonanych jako nie mające połączenia z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt:
- 1 m od gazociągów o średnicy do 300 mm i nadciśnieniu powyżej 400 kPa do 1200 kPa,
- 3 m od gazociągów o średnicy powyżej 300 mm i nadciśnieniu powyżej 400 kPa do 1200 kPa,
- 5 m od gazociągów o średnicy powyżej 300 mm i nadciśnieniu powyżej 1200 kPa do 2500 kPa,
- 5 m od gazociągów o średnicy do 300 mm i nadciśnieniu powyżej 2500 kPa do 10000 kPa,
- 7 m od gazociągów o średnicy powyżej 300 mm do 500 mm i nadciśnieniu powyżej 2500 kPa do 10000 kPa,
- 8 m od gazociągów o średnicy powyżej 500 mm i nadciśnieniu powyżej 2500 kPa do 10000 kPa,
Określone wyżej odległości podstawowe mogą być zmniejszone przy zastosowaniu większej grubości ścianki gazociągu, tak aby zmniejszyć naprężenie zredukowane w ściance rury.
Jeśli odległość rurociągu kablowego od gazociągu wynosi co najmniej;
- 75% odległości podstawowej, to naprężenie zredukowane należy zmniejszyć o 10%,
- 50% odległości podstawowej, to naprężenie zredukowane należy zmniejszyć o 20%,
- 25% odległości podstawowej, to naprężenie zredukowane należy zmniejszyć o 30%,
Odległości zmniejszone od gazociągów ze zmniejszonym o 30% zredukowanym naprężeniem w ściance rury nie mogą być mniejsze, niż:
- 10 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym do 1200 kPa włącznie,
- 15 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym większym od 1200 kPa,
- 5 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym do 2500 kPa włącznie,
- 10 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym większym od 2500 kPa,
pod warunkiem założenia na gazociąg rury ochronnej, kończącej się od obrysu rurociągu kablowego w odległości wynoszącej co najmniej 25% odpowiedniej odległości podstawowej, jednak nie mniejszej niż 10 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym do 1200 kPa włącznie i 15 m dla gazociągów o ciśnieniu nominalnym większym od 1200 kPa. Długość rury ochronnej nie może być większa niż 100 m.
Zmniejszonych odległości nie należy stosować do rurociągów kablowych dla których odległości podstawowe są już określone jako od nich mniejsze.
Odległości rurociągów kablowych mających połączenie z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt od gazociągów mogą być zmniejszone, lecz nie mniejsze niż 8,0 m, pod warunkiem, że na całym odcinku gazociągu, dla którego przyjęto odległość zmniejszoną wykona się:
- zwiększenie grubości ścianki o 30%,
- sprawdzi się metodami nieniszczącymi wszystkie spoiny obwodowe i wzdłużne rury,
- zastosuje się sączek węchowy liniowy.
3.5.1.3.Zbliżenia do innych rurociągów
W razie zbliżenia rurociągu kablowego do innych rurociągów i urządzeń podziemnych do przesyłania płynów lub gazów powinny być zachowane następujące odległości podstawowe między nimi:
- od wodociągu magistralnego 1,0 m
- od wodociągu rozdzielczego 0,5 m
- od ciepłociągu parowego 2,0 m
- od ciepłociągu wodnego 1,0 m
- od ropociągu lub rurociągu dla innych płynów technicznych 8,0 m
W przypadkach, gdy niemożliwe jest wzajemne usytuowanie rurociągów kablowych oraz urządzeń podziemnych do przesyłania płynów lub gazów w odległościach wyżej wymienionych, dopuszcza się zmniejszenie tych odległości do połowy, pod warunkiem zastosowania zabezpieczeń specjalnych na rurociągu kablowym, a poniżej połowy pod warunkiem zastosowania zabezpieczeń szczególnych. Odległości zmniejszone nie mogą być jednak mniejsze, niż 25% odległości podstawowej.
Zabezpieczenie specjalne rurociągu kablowego polega na umieszczeniu go w rurze ochronnej.
Zabezpieczenie szczególne rurociągu kablowego polega na oddzieleniu go od innego rurociągu zaporą (ścianą) oddzielającą.
3.5.2.Skrzyżowania z rurociągami
3.5.2.1.Skrzyżowania z gazociągami
Skrzyżowania rurociągów kablowych z gazociągami należy wykonywać zgodnie z wymaganiami normy PN-91/M-34501, a mianowicie:
a) skrzyżowania rurociągów kablowych mających połączenie z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt należy wykonywać, stosując na gazociągach rury ochronne. Odległość pionowa zewnętrznej ścianki rury ochronnej od rurociągu kablowego powinna wynosić co najmniej 0,15 m. Końce rury ochronnej powinny być wyprowadzone od osi skrzyżowania, mierząc prostopadle do rurociągu kablowego, na odległość co najmniej:
- 2,0 m dla gazociągu o nadciśnieniu nominalnym do 400 kPa,
- 10,0 m dla gazociągu o nadciśnieniu nominalnym powyżej 400 kPa,
i powinny być uszczelnione wg ZN-96/TPSA-021.
b) w przypadku braku możliwości zamontowania na istniejącym gazociągu rury ochronnej przy skrzyżowaniu z rurociągiem kablowym dopuszcza się zastosowanie rury ochronnej na rurociągu kablowym. Odległość pionowa pomiędzy ścianką gazociągu a zewnętrzną ścianką rury ochronnej na rurociągu kablowym oraz długość tej rury ochronnej powinny spełniać wymagania podane wyżej, jak dla rury ochronnej na gazociągu. Gazociąg powinien znajdować się nad rurociągiem kablowym.
c) skrzyżowania rurociągów kablowych nie mających połączenia z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt, które to rurociągi traktuje się jak kable telekomunikacyjne doziemne, powinny być wykonane przy spełnieniu następujących warunków:
- odległość podstawowa pionowa do zewnętrznej ścianki gazociągu o nadciśnieniu nominalnym do 400 kPa powinna być większa od 0,5 m. W tym przypadku nie są wymagane dodatkowe zabezpieczenia. Dla odległości pionowych od 0,1 m do 0,5 m należy przy skrzyżowaniu zabezpieczyć rurociąg kablowy rurą ochronną.
- przy skrzyżowaniu z gazociągiem o nadciśnieniu nominalnym powyżej 400 kPa rurociąg kablowy niezależnie od odległości pionowej powinien być zawsze zabezpieczony rurą ochronną,
- końce rury ochronnej powinny przekraczać co najmniej o 1 m obrys gazociągu i powinny być uszczelnione wg ZN-96/TPSA-021,
- jako rura ochronna może być zastosowana rura grubościenna z tworzywa sztucznego albo też rura stalowa wg 2.3.1.5.
d) kąt skrzyżowania rurociągu kablowego z gazociągiem nie powinien być mniejszy, niż:
- 60° dla gazociągów ułożonych w rurach ochronnych,
- 15° dla gazociągów bez rur ochronnych.
3.5.2.2.Skrzyżowania z innymi rurociągami
W razie skrzyżowania rurociągu kablowego z rurociągami i urządzeniami do przesyłania płynów lub gazów najmniejsze dopuszczalne odległości między nimi powinny wynosić :
a) od wodociągu magistralnego 0,25 m
b) od wodociągu rozdzielczego 0,15 m
c) od obudowy ciepłociągu 0,50 m
d) od ropociągu lub rurociągu dla innych płynów technicznych 0,50 m
Rurociąg kablowy powinien być ułożony nad tymi rurociągami w rurze ochronnej wg 2.3.1.5. uszczelnionej na końcach.
Długość rury ochronnej powinna przekraczać o 1 m obrys innego rurociągu z każdej strony.
Dopuszcza się ułożenie rurociągu kablowego pod innym rurociągiem, jeżeli górna powierzchnia tego rurociągu jest ułożona w ziemi na głębokości mniejszej niż 0,5 m. W tym wypadku rurociąg kablowy powinien być ułożony również w rurze ochronnej.
Skrzyżowania powinny być wykonane prostopadle z dopuszczalnym odchyleniem o 10° dla kanalizacji ściekowej i 35° dla pozostałych urządzeń.
3.5.3.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z innymi rurociągami w tunelach instalacyjnych
Należy unikać wzajemnego krzyżowania się rurociągów kablowych z innymi rurociągami w tunelach instalacyjnych.
W tunelach instalacyjnych, w których biegną wodociągi, przewody wentylacyjne, kanalizacyjne, gazociągi, ale o ciśnieniu nie przekraczającym 50 kPa, można prowadzić rurociągi kablowe pod warunkiem, że odstęp między nimi a innymi rurociągami prowadzonymi równolegle kablami nie będzie mniejszy niż 0,3 m. Rurociąg kablowy powinien być oznakowany zgodnie z wymaganiami normy ZN-96/TPSA-002 p.3.9.
Dopuszcza się również prowadzenie rurociągów kablowych w tunelach instalacyjnych, w których biegną ciepłociągi pod warunkiem, że odstęp między nimi a rurociągami kablowymi nie będzie mniejszy niż 0,6 m.
Rurociągi kablowe należy układać na ścianach i stropach albo na konstrukcjach wsporczych. Rurociągi układane na ścianach i stropach nie powinny do nich bezpośrednio przylegać. Odległość między rurociągiem i podłożem powinna wynosić co najmniej 0,01 m.
Nie zaleca się instalować rurociągów kablowych w tunelach, gdzie temperatura przekracza:
- 45°C w przypadku występowania zagrożeń mechanicznych, tj. gięcia lub drgań,
- 60°C w przypadku braku zagrożeń mechanicznych.
W zależności od stopnia zagrożenia pożarowego rurociąg kablowy powinien być wykonany z rur trudnopalnych bezhalogenowych.
3.6.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z terenami wodnymi
3.6.1.Zbliżenia z terenami wodnymi
Rurociągi kablowe wzdłuż kanałów i dróg wodnych należy lokalizować w takiej odległości, aby przy najwyższym stanie wód nie były one podmywane.
Przebieg rurociągów należy lokalizować poza pasem terenów zalewowych, a przy wysokich brzegach w odległości co najmniej 10 m od górnego stałego brzegu.
Przebieg rurociągów wzdłuż kanałów i rowów melioracyjnych należy lokalizować w odległości co najmniej 1 m od ich brzegów.
3.6.2. Skrzyżowania z terenami wodnymi
Skrzyżowania rurociągów kablowych z rzekami, kanałami i rowami melioracyjnymi powinny być wykonane po uprzednim ich uzgodnieniu z zarządami dróg wodnych i melioracji wodnych i po uzyskaniu odpowiednich pozwoleń wodnoprawnych.
Mogą być one wykonane sposobem bagrowniczym przy użyciu urządzeń pływających i koparek, albo też metodą przewiertu sterowanego pod dnem cieków, w zależności od lokalnych warunków terenowych i rachunku ekonomicznego.
Przejścia przez przeszkody wodne należy wykonywać rurą polietylenową (HDPE) grubościenną wg 2.3.1.5.
Dopuszcza się stosowanie rur stalowych wg PN-80/H-74219 w przypadkach, gdy wymaga tego użytkownik cieku lub gdy wynika to ze stosowanej technologii budowy przepustu.
Sposoby wykonywania przejść przez przeszkody wodne podaje tablica 3.
W wypadkach przewidzianych w ZN-96/TPSA-002 dla skrzyżowań z terenami wodnymi może być zastosowane rokadowe rozwiązanie przebiegu rurociągu kablowego.
Rowy i cieki o szerokości s 3 m 1)
Cieki i rzeki niespławne o s < 25 m
Rzeki spławne, kanały, zbiorniki o s > 25 m
rurociąg kablowy 2-rurowy w rurze HDPE o średnicy >= 125/7, 1 mm lub w stalowej > 108 mm
rura HDPE > 125/11,4 mm z trzema rurami rurociągu kablowego.
rurociąg kablowy 2-rurowy HDPE z ewentualną dodatkową ochroną płytami betonowymi 2)
rura stalowa > 108 mm z trzema rurami rurociągu kablowego
jak w rubryce obok, lecz rura stalowa > 133 mm
1) Dotyczy rowów i cieków o często pogłębianych dnach sprzętem bagrowniczym lub koparkami
2) Płyty betonowe powinny być typu drogowego wg BN-80/6775-03.01.
3.6.2.1.Skrzyżowania z rzekami i kanałami żeglownymi, spławnymi o dowolnej szerokości oraz z niespławnymi o szerokości lustra wody większej niż 25 m przy średnim stanie wody
Skrzyżowania rurociągów kablowych z rzekami i kanałami żeglownymi spławnymi o dowolnej szerokości i nieżeglownymi o szerokości lustra wody powyżej 25 m przy średnim stanie wody powinno być wykonane przez ułożenie rur przepustowych wg tablicy 2 bezpośrednio w dnie rzeki na jednej, w miarę możliwości, rzędnej i na głębokości, liczonej od najniższego punktu dna, wynoszącej od 1,0 m do 1,7 m w korycie kanału żeglownego oraz 1,0 m do 2,2 m w korycie rzeki w zależności od rodzajów gruntów. Mniejsze głębokości ułożenia należy stosować przy układaniu w gruntach zwięzłych nie ulegających erozji dennej.
Rura przepustowa powinna być ułożona na całej szerokości rzeki, kanału lub jeziora oraz na terenach przybrzeżnych ograniczonych wałami ochronnymi lub linią zalewu średniej wielkości wody.
Zaleca się, aby rurociąg ułożony na całej szerokości koryta rzeki lub kanału stanowił jednolity odcinek fabrykacyjny.
Skrzyżowanie powinno być wykonane w dogodnym miejscu, bezpiecznym dla trwałości rurociągu, pod kątem 90° do osi podłużnej cieku z dopuszczalną odchyłką 15°.
Zaleca się, aby skrzyżowanie było wykonane poniżej mostu, ostrogi rzecznej lub zakrętu rzeki w odległości co najmniej 100 m od tych obiektów.
Minimalna głębokość ułożenia rurociągu kablowego w dnie koryta rzeki, kanału lub jeziora, liczona od najniższego punktu dna, powinna wynosić co najmniej :
- 2 m w dnie koryta rzeki w gruntach sypkich ulegających erozji dennej,
- 1,5 m w dnie koryta kanałów żeglownych i jezior w gruntach sypkich i ulegających erozji dennej,
- 1 m w dnie koryta rzek, kanałów w gruntach zwięzłych nie ulegających erozji dennej.
W jeziorach i zalewach o głębokości powyżej 8 m rurociąg należy układać na dnie tych obiektów stosując odpowiednie obciążniki.
Przy przejściach rurociągu przez strome brzegi terenów wodnych, głębokość ułożenia nie może być większa niż 1,5 m i mniejsza niż 0,8 m.
Falowanie poziome rurociągu ułożonego w rowie kablowym wykonanym w dnie rzeki, kanału lub jeziora powinno wynosić 2% w gruntach zwięzłych i 5% w gruntach sypkich.
Skrzyżowania rurociągu kablowego z drogą wodną powinno być oznaczone wyraźnymi trwałymi znakami ostrzegawczymi dobrze widocznymi ze środka toru wodnego. Znaki te o zakazie kotwiczenia powinny być ustawione po dwa na każdym brzegu rzeki lub kanału w odległości nie większej niż 50 m od kabla w górę i w dół rzeki i powinny odpowiadać wymaganiom Zarządzenia Ministra Żeglugi z dnia 1 lutego 1967 r. w sprawie uprawiania żeglugi i spływu na śródlądowych drogach wodnych (Mon. Pol. Nr 14 z 7.03.1967 r.).
Brzegi rzek, kanałów i jezior naruszone w czasie układania kabli powinny być zabezpieczone wg wymagań służb eksploatacyjnych gospodarki wodnej.
3.6.2.2.Skrzyżowania z rzekami i kanałami nieżeglownymi i niespławnymi o szerokości lustra wody mniejszej niż 25 m przy średnim stanie wody
Skrzyżowania rurociągu kablowego z rzekami i kanałami niespławnymi o szerokości lustra wody poniżej 25 m przy średnim stanie wody, z terenami bagnistymi i zalewowymi o szerokości nie większej niż 20 m oraz skrzyżowania ze strumieniami, rowami odwadniającymi i melioracyjnymi niezamulonymi, powinny być wykonane w rurach ochronnych wg tablicy 2 w dnie rzeki lub rowu na głębokości co najmniej 0,5 m od najniżej położonego punktu oczyszczonego dna rzeki lub rowu.
Długość rur ochronnych powinna być tak ustalona, aby ich końce leżały na stałych brzegach rzeki lub rowu na długości co najmniej po 1 m. Rury ochronne powinny być uszczelnione. Jako rury ochronne mogą być stosowane rury wg 2.3.1.5.
Przy przejściach trasy rurociągu kablowego przez strome brzegi terenów wodnych należy zachować głębokość ułożenia nie większą niż 1,5 m i nie mniejszą niż 0,8 m, licząc prostopadle od powierzchni stoku (skarpy).
Przy przekraczaniu rowów melioracyjnych o szerokości dna do 1 m rurociąg należy układać zgodnie z zaleceniami tablicy 2.
Na brzegach rzeki rurociąg powinien być umocowany i zabezpieczony przed odsłonięciem przez wody powodziowe.
Przykład rozwiązania przejścia dla kabla w rurze ochronnej pod dnem cieku pokazano na rys. 7.
Skrzyżowanie powinno być wykonane w dogodnym miejscu, bezpiecznym dla trwałości rurociągu kablowego, pod kątem 90° do osi cieku z dopuszczalną odchyłką 15°.
Odległość osi skrzyżowania od mostu nie powinna być mniejsza niż:
- 20 m przy szerokości lustra wody powyżej 10 m,
- 10 m przy szerokości lustra wody do 10 m.
Zaleca się, aby rurociąg ułożony na całej szerokości koryta rzeki lub kanału stanowił jednolity odcinek fabrykacyjny.
W wypadkach szczególnych dopuszcza się wykonanie skrzyżowania z przeszkodami wodnymi niespławnymi w inny sposób, np. na konstrukcji wsporczej umożliwiającej ułożenie rurociągu kablowego nad powierzchnią wody.
Brzegi rzek i kanałów naruszone w czasie układania rurociągu kablowego powinny być zabezpieczone wg wymagań służb eksploatacyjnych gospodarki wodnej.
3.7.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z liniami elektroenergetycznymi
3.7.1.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z liniami elektroenergetycznymi napowietrznymi
Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi mogą być wykonane w odległościach zapewniających zabezpieczenie rurociągów przed uszkodzeniami mechanicznymi, jakie mogą nastąpić przy remoncie i konserwacji linii elektroenergetycznej, a także zapewniających bezpieczeństwo służbie eksploatacyjnej telekomunikacji przy ich czynnościach konserwacyjnych.
3.7.2.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z liniami elektroenergetycznymi kablowymi
Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z liniami elektroenergetycznymi kablowymi mogą być wykonane w dowolnych odległościach poziomych i pionowych, pod warunkiem jednak zapewnienia możliwości wyraźnego i niezawodnego wyróżnienia ciągów w wykopie, kanale lub na innych konstrukcjach wsporczych.
3.8.Zbliżenia i skrzyżowania rurociągów kablowych z pozostałymi obiektami uzbrojenia terenowego
Najmniejsze dopuszczalne odległości rurociągów kablowych od innych obiektów uzbrojenia terenowego wynikają z załącznika do Zarządzenia Ministra Łączności z dnia 12 marca 1992 r., w sprawie zasad i warunków budowy linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg publicznych, wodnych, kanałów oraz w pobliżu lotnisk i w miejscowościach, a także ustalenia warunków, jakim te linie powinny odpowiadać.
Przy zbliżeniu rurociągu kablowego, odległości powinny wynosić co najmniej :
a) od kanalizacji ściekowej lub prowadzącej wody opadowe 1,0 m,
b) od podbudowy linii telekomunikacyjnej nadziemnej 2,0 m
c) od ściany budynku i ogrodzenia 0,5 m,
d) od urządzeń ochrony budowli od wyładowań atmosferycznych 5,0 m,
e) od drzew wzdłuż drogi 2,0 m,
f) od słupów oświetleniowych 0,8 m.
Przy skrzyżowaniu rurociągu kablowego z kanalizacją prowadzącą wody opadowe lub ścieki odległość pionowa nie powinna być mniejsza niż 0,3 m.
4.WYMAGANIA NA DOKUMENTACJĘ POWYKONAWCZĄ
Dokumentacja powykonawcza rurociągu kablowego powinna zawierać wszystkie elementy określone w instrukcji TP S.A. T-01 pt. "Odbiór i utrzymanie kablowych linii optotelekomunikacyjnych". Dokumentacja dostarczana jest inwestorowi po zakończeniu budowy linii.
Część trasowa dokumentacji powykonawczej powinna być sporządzona w formie odrębnego dokumentu powykonawczego, niezależnie od poprawionej dokumentacji projektowej. Powinna być ona wykonywana na bieżąco, w miarę postępu budowy linii, przez uprawnionego geodetę pod nadzorem wykonawcy i inspektora nadzoru. Fakt ten powinien znaleźć odzwierciedlenie w postaci odpowiedniego zapisu w dokumentacji powykonawczej.
Załącznikami do dokumentacji powykonawczej powinny być protokoły przekazania użytkownikom terenu czasowo zajętego dla potrzeb budowy linii oraz odpowiednie protokoły stwierdzające prawidłowość wykonania zbliżeń i skrzyżowań rurociągu kablowego z innymi obiektami uzbrojenia terenowego.
Dokumentacja powykonawcza trasowa kanalizacji powinna w szczególności uwzględniać:
- lokalizację zajętości otworów w profilu kanalizacji kablowej dla budowanej kanalizacji wtórnej, na całej długości jej przebiegu.
- liczbę rur polietylenowych kanalizacji wtórnej w otworach kanalizacji kablowej na poszczególnych jej odcinkach
- lokalizację studni kablowych, w których dokonano połączeń odcinków instalacyjnych rur polietylenowych.
- lokalizację studni kablowych, w których znajdują się zakończenia 2-km odcinków instalacyjnych.
Załącznikami do dokumentacji powykonawczej powinny być atesty wykonawców na materiały podstawowe, a zwłaszcza na rury polietylenowe i złącza rurowe.
5.BADANIA
5.1.Postanowienia ogólne
Badania kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych polegają na sprawdzeniu przez służby techniczne wykonawcy zgodności wykonania z wymaganiami zawartymi w normach i dokumentacji technicznej, łącznie ze wszystkimi zmianami oraz dodatkowymi uzgodnieniami. Protokoły badań technicznych wraz z innymi dokumentami stwierdzającymi zgodność wykonania kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych z wymaganiami stanowią podstawę do zgłoszenia do komisyjnego odbioru.
5.2.Program badań
Składniki kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych podlegają przy odbiorze badaniom wymienionym w tablicy 4.
5.3.Pobieranie próbek
Z każdego badanego elementu kanalizacji wtórnej i rurociągów kablowych należy wybrać losowo do badań ich części o liczności wg tablicy 4.
5.4.Opis badań
5.4.1.Oględziny
Należy sprawdzić, czy kanalizacja wtórna i rurociąg kablowy lub ich elementy odpowiadają tym wymaganiom, których spełnienie może być stwierdzone bez użycia narzędzi i bez demontażu. Dopuszcza się wykonywanie wykopów kontrolnych.
Przy oględzinach zaleca się postępować wg następujących zasad:
a) dokonać starannego przeglądu jakości i wykonania elementów składowych, przy czym należy zwrócić uwagę na jakość montażu, sposób dopasowania elementów, sztywność konstrukcji, uszczelnienia
b) sprawdzić zabezpieczenie przed samoodkręceniem połączeń gwintowych oraz zabezpieczenie przed korozją elementów z powłokami galwanicznymi i malarskimi
c) sprawdzić ułożenie rur w ziemi, studniach kablowych, na mostach, wiaduktach, w tunelach, na konstrukcjach wsporczych itp.
d) sprawdzić sposób zabezpieczenia rurociągu na brzegu, przy przejściach przez rzeki, kanały, rowy itp.
e) sprawdzić ustawienie słupków oznaczeniowych i oznaczeniowo-pomiarowych
f) sprawdzić sposób wprowadzenia rur do komory kablowej, uszczelnienia, zamocowania
g) sprawdzić wykonanie odbudowy nawierzchni i uporządkowanie terenu
h) sprawdzić zgodność wykonania z dokumentacją oraz czytelność napisów i oznaczeń rozpoznawczych i informacyjnych, jak również stan i estetykę wykonania elementów i części składowych
i) sprawdzić zgodność wykonania i wyposażenia z powykonawczą dokumentacją techniczną.
Rodzaje badań (wymaganie wg)
Liczba odcinków regeneratorowych w linii
Liczba składników na odcinku regeneratorowym
Sprawdzenie materiałów (2.3.1.)
Sprawdzenie wykonania kanalizacji wtórnej (2.3.2.)
Sprawdzenie wyboru trasy rurociągu(2.2.4)
Sprawdzenie szczelności rurociągu (2.3.4)
Sprawdzenie ułożenia rurociągu w ziemi (2.3.3.2, 2.3.3.5, 2.3.3.7.)
Sprawdzenie głębokości ułożenia rurociągu (2.3.3.3.)
Sprawdzenie ułożenia rurociągu na terenach szkód górniczych (2.3.3.6.)
Sprawdzenie ułożenia rurociągu na skarpach i wzniesieniach (3.4.3.8.)
Sprawdzenie ułożenia rurociągu na mostach, w kanałach i tunelach (3.3.)
po jednym z każdego rodzaju
Sprawdzenie oznakowania przebiegu rurociągu (2.3.3.8.)
Sprawdzenie połączeń rur polietylenowych (2.3.3.9.)
Sprawdzenie wykonania zbliżeń i skrzyżowań rurociągu z innymi obiektami (3.)
po jednym z każdego rodzaju
Sprawdzenie dokumentacji powykonawczej (4.)
1) Wartość w liczniku - % ogólnej liczby, w mianowniku - najmniejsza liczba w szt.
5.4.2.Sprawdzenie wymiarów
W celu sprawdzenia zgodności z dokumentacją należy sprawdzić:
a) wymiary gabarytowe elementów lub części składowych kanalizacji wtórnej i rurociągu kablowego
b) rozmieszczenie ciągów kablowych na konstrukcjach wsporczych i innych
c) domiary poprzeczne i wzdłużne trasy do punktów domiarowych
d) głębokość ułożenia rurociągu, rur ochronnych przepustowych, taśmy ostrzegawczej i innych elementów.
Pomiary należy wykonać przymiarami liniowymi. Odchyłki wymiarowe można uznać za dopuszczalne, jeżeli umożliwiają montaż części składowych i nie będą miały wpływu na prawidłową eksploatację linii optotelekomunikacyjnej.
5.4.3.Sprawdzenie materiałów
Sprawdzenie materiałów użytych do budowy kanalizacji wtórnej i rurociągu kablowego polega na stwierdzeniu ich zgodności z wymaganiami norm lub innych dokumentów poświadczających zgodność użytych materiałów z wymaganiami dokumentacji technicznej lub uzgodnionych warunków technicznych. Jakość materiałów powinna być poświadczona atestem lub innym dokumentem ich dostawców.
5.4.4.Sprawdzenie szczelności.
Badany odcinek kanalizacji wtórnej lub rurociągu kablowego o długości 2 km należy na jednym końcu uszczelnić kapturkiem termokurczliwym z klejem termotopliwym (KTk), a na drugim - kapturkiem termokurczliwym (KTkw) z klejem i zaworem wpustowo-kontrolnym (wentylem). Poprzez wentyl należy odcinek ten napełnić stopniowo sprężonym powietrzem do nadciśnienia ok. 100 kPa i zanotować wartość nadciśnienia. Po upływie co najmniej 24 godzin należy ponownie zmierzyć nadciśnienie i zanotować jego wartość. Odcinek kanalizacji wtórnej lub rurociągu kablowego należy uznać za szczelny, jeśli porównanie wyników pomiarów nie wykazuje ubytku nadciśnienia o więcej, niż 10 kPa.
5.4.5.Sprawdzenie głębokości ułożenia rur i innych elementów składowych rurociągu
Sprawdzenie polega na kontroli przez nadzór techniczny w trakcie budowy lub na wykonaniu próbnych wykopów i pomiarze taśmą mierniczą.
5.4.6.Sprawdzenie ułożenia rurociągu w ziemi
Sprawdzenie polega na kontroli przez nadzór techniczny w trakcie budowy.
5.4.7.Sprawdzenie zabezpieczenia rurociągu na terenie szkód górniczych
Sprawdzenie polega na kontroli przez nadzór techniczny w trakcie budowy lub na wykonaniu próbnych wykopów.
5.4.8.Sprawdzenie wykonania zbliżeń i skrzyżowań
Sprawdzenie polega na kontroli przez nadzór techniczny w trakcie budowy lub na wykonaniu próbnych wykopów i pomiarze taśmą mierniczą, sprawdzeniu ochrony i głębokości ułożenia rurociągu i rur przepustowych.
Do odbioru rurociągu w miejscach zbliżeń i skrzyżowań z innymi urządzeniami uzbrojenia terenowego powinny być przedstawione dokumenty ich odbioru indywidualnego przez użytkowników tych urządzeń.
5.5.Ocena wyników badań
Przedstawioną do badań kanalizację wtórną lub rurociąg kablowy należy uznać za wykonane zgodnie z wymaganiami normy, jeżeli badania wg 5.4. dały wynik pozytywny. Składniki, które w wyniku badań otrzymały ocenę ujemną, powinny być poprawione lub wymienione i ponownie zgłoszone do odbioru.
6. INFORMACJE DODATKOWE
6.1.Instytucja opracowująca normę
Zakład Doświadczalny Budownictwa Łączności
6.2.Normy i dokumenty związane
6.2.1. Normy i dokumenty TP S.A.
ZN-96/TPSA-002 Telekomunikacyjne linie kablowe dalekosiężne. Linie optotelekomunikacyjne. Ogólne wymagania techniczne.
ZN-96/TPSA-004 Telekomunikacyjne linie przewodowe. Zbliżenia i skrzyżowania linii telekomunikacyjnych z innymi obiektami uzbrojenia terenowego. Ogólne wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-011 Telekomunikacyjne linie kablowe. Telekomunikacyjna kanalizacja kablowa.Ogólne wymagania techniczne.
ZN-96/TPSA-012 Kanalizacja pierwotna. Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-014 Rury z polichlorku winylu (PCW) . Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-015 Rury polipropylenowe(PP). Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-016 Rury polietylenowe karbowane, dwuwarstwowe.Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-017. Rury kanalizacji wtórnej i rurociągu kablowego (RHDPE). Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-018. Rury polietylenowe (RHDPEp) przepustowe. Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-019. Rury trudnopalne (RHDPEt) Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-020. Złączki rur. Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-021. Uszczelki końców rur. Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-022. Przywieszki identyfikacyjne.Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-023. Studnie kablowe. Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-024. Zasobniki złączowe. Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-025. Taśmy ostrzegawcze i ostrzegawczo-lokalizacyjne. Wymagania i badania.
ZN-96/TPSA-026. Słupki oznaczeniowe i oznaczeniowo-pomiarowe. Wymagania i badania.
INSTRUKCJA T-01 Odbiór i utrzymanie kablowych linii optotelekomunikacyjnych.
6.2.2 Inne normy i dokumenty związane
PN-63/B-06251. Roboty betonowe i żelbetowe. Wymagania techniczne.
PN-74/C-89200.Rury z nieplastyfikowanego polichlorku winylu. Wymiary.
PN-74/H-74200. Rury stalowe ze szwem gwintowane.
PN-75/E-05100. Elektroenergetyczne linie napowietrzne. Projektowanie i budowa.
PN-76/B-14750. Wyroby azbestowo-cementowe. Rury ciśnieniowe.
PN-76/E-05125 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa.
PN-79/H-74244. Rury stalowe ze szwem przewodowe.
PN-80/C-89205. Rury kanalizacyjne z nieplastyfikowanego polichlorku winylu.
PN-87/E-90054 Przewody elektroenergetyczne ogólnego przeznaczenia do układania na stałe. Przewody jednożyłowe o izolacji polwinitowej.
PN-88/B-06250. Beton zwykły
PN-91/M-34501.Gazociągi i instalacje gazownicze. Skrzyżowania gazociągów z przeszkodami terenowymi. Wymagania.
ZN-ELPLAST/0013-92.Rury polipropylenowe dla telekomunikacji.
BN-65/8984-03. Telekomunikacyjne sieci kablowe miejscowe. Bloki betonowe.
BN-72/3233-12 Telekomunikacyjne linie kablowe. Prefabrykowana przykrywa żelbetowa.
BN-72/3233-13 Telekomunikacyjne linie kablowe. Opaski oznaczeniowe.
BN-73/8984-05 Kanalizacja kablowa. Ogólne wymagania i badania.
BN-74/3233-17 Telekomunikacyjne linie kablowe. Słupki oznaczeniowe i oznaczeniowo-pomiarowe.
BN-76/3238-12. Osprzęt linii telekomunikacyjnych. Sprawdziany do kanalizacji kablowej.
BN-76/8984-16 Telekomunikacyjne linie przewodowe. Skrzyżowania z liniami kolejowymi. Ogólne wymagania.
BN-76/8984-16. Linie telekomunikacyjne. Skrzyżowania z liniami kolejowymi. Ogólne wymagania.
BN-79/8976-07. Sączki węchowe gazociągów ułożonych w ziemi.
BN-79/8984-78 Pustak kablowy.
BN-80/6775-03.00 Prefabrykaty budowlane z betonu. Elementy nawierzchni dróg, ulic, parkingów i torowisk tramwajowych. Wymagania i badania.
BN-80/6775-03.01 Prefabrykaty budowlane z betonu. Elementy nawierzchni dróg, ulic, parkingów i torowisk tramwajowych. Płyty drogowe.
BN-72/3233-12. Telekomunikacyjne linie kablowe. Prefabrykowana przykrywa żelbetowa.
BN-82/3233-25. Osprzęt linii telekomunikacyjnych. Kanalizacja kablowa. Tablica orientacyjna do oznaczania studni kablowych.
BN-75/8846-01. Roboty ziemne w podtorzu kolejowym do układania przewodów rurowych. Wymagania i badania.
BN-80/8939-17. Przeprowadzanie rurociągów i kabli pod torami kolejowymi. Wymagania i badania.
BN-85/8984-01. Telekomunikacyjne sieci kablowe miejscowe. Studnie kablowe. Klasyfikacja i wymiary.
BN-88/8984-19 Telekomunikacyjne sieci wewnątrzzakładowe przewodowe. Linie kablowe. Ogólne wymagania i badania.
BN-89/8984-10. Zakładowe sieci telekomunikacyjne przewodowe. Instalacje wnętrzowe. Ogólne wymagania.
BN-76/8984-16. Telekomunikacyjne linie przewodowe. Skrzyżowania z liniami kolejowymi. Ogólne wyagania.
BN-89/8984-17/03 Telekomunikacyjne sieci miejscowe. Linie kablowe. Ogólne wymagania i badania.
BN-89/8984-18. Telekomunikacyjne linie kablowe dalekosiężne. Ogólne wymagania i badania.
ROZPORZĄDZENIE Ministra Łączności z dnia 16 lipca 1993 r. w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych oraz warunków wzajemnej współpracy urządzeń, linii i sieci telekomunikacyjnych zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 70 poz. 340): załącznik nr 11. Wymagania techniczne i eksploatacyjne dla kabli i linii światłowodowych
ROZPORZĄDZENIE Ministra Łączności z dnia 16 marca 1994 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania Polskich Norm i norm branżowych z dziedziny łączności. (Dz.U. Nr 40 poz. 151)
ROZPORZĄDZENIE Ministra Łączności z dnia 31 maja 1993 r. w sprawie określenia systemów telekomunikacyjnych, zakładanych i używanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 63 poz. 302)
ROZPORZĄDZENIE Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 listopada 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U. Nr 139 poz. 686)
USTAWA z dnia 21marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14 poz. 60)
USTAWA z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności (tekst jednolity Dz.U.Nr 117 poz. 564 z 1995 r.)
USTAWA z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne. (Dz. U. Nr 38 poz. 230 z późniejszymi zmianami)
USTAWA z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. (Dz. U. Nr 89 poz. 414)
WYTYCZNE ochrony odgromowej telekomunikacyjnych kabli dalekosiężnych o powłokach metalowych. Instytut Łączności, 1977.
ZARZĄDZENIE Ministra Łączności Nr 13 z dnia 28 lutego 1986 r. wprowadzające załącznik pt.Wytyczne o ochronie linii i urządzeń telekomunikacyjnych przed szkodliwym oddziaływaniem linii elektroenergetycznych i trakcji elektrycznej prądu stałego.
ZARZĄDZENIE Ministra Łączności z dnia 12 marca 1992 r. w sprawie warunków, jakim powinny odpowiadać linie i urządzenia telekomunikacyjne oraz urządzenia do przesyłania płynów lub gazów w razie zbliżenia się lub skrzyżowania. (Mon. Pol. Nr 13 poz. 94).
ZARZĄDZENIE Ministra Łączności z dnia 12 marca 1992 r. w sprawie zasad i warunków budowy linii telekomunikacyjnych wzdłuż dróg publicznych, wodnych, kanałów oraz w pobliżu lotnisk i w miejscowościach, a także ustalania warunków, jakim te linie powinny odpowiadać. (Mon. Pol. nr 13 poz. 95).
ZARZĄDZENIE Ministra Żeglugi z dnia 1 lutego 1967 r. w sprawie uprawiania żeglugi i spławu na śródlądowych drogach wodnych. (Mon. Pol. Nr 14 poz. 71).
|