bruLion (na podstawie: Czapliński, Śliwiński „Literatura polska 1976-98”)
Jedno z najważniejszych pism literackich przełomu, ukazujące się w latach 1986-1999. Jego redaktorem naczelnym przez cały czas ukazywania się był Robert Tekieli.
Początkowo poświęcony zagadnieniom literackim i promowaniu nowego pokolenia pisarzy i poetów (zwanego potem często "formacją brulionu"). Z czasem zaczął się zwracać w stronę zjawisk społecznych, kulturowych i politycznych początku lat 90., zwłaszcza tzw. kultury alternatywnej (feminizm, multimedia, techno, cyberpunk itp.)
Osiągnęło rynkowy sukces - w 1993 roku 15 tys. egzemplarzy, gdy pisma literackie czytało około 2% wszystkich obywateli, a nakład pism wynosił średnio 2000 egzemplarzy. Propagowało kulturę alternatywną. Powstało w 1986 roku w Krakowie. Pierwszy numer redagowali: Tekieli, Okoniewska, Krakowiak, Serafin. Do 1989 roku „bruLion” był pismem drugoobiegowym, wydawanym przez podziemne Wydawnictwo Literackie. Początkowo miało charakter literacki. Publikowano:
teksty znanych pisarzy i krytyków (Rymkiewicz, Błoński, Jarzębski, Międzyrzecki)
eseje, tłumaczenia z literatury czeskiej, rosyjskiej, wywiady
Od nr 4 „bruLion” się zmienia. Pojawia się krytyka literackich pism podziemnych i tomików poetyckich. W numerze 9 pojawia się tekst o wolności literackiej, której Jana Pawła II uznaje się za represjonującego. O tego numeru kontestuje życie literackie w Polsce, krytykując jego kryteria (kultura dzieli się na wysoką i niską), reguły (pewnych rzeczy się nie mówi, pewnych wartości nie narusza, pisarz to człowiek antytotalitarny w poglądach i twórczości).
Jako pierwsze przekształca się w instytucję kulturalną - wydawnictwo „bruLionu” do odbiorcy wiedzie droga przez media. Miał swoje programy w mediach. Natomiast droga do mediów miała wieść przez skandal. Maksymalizacja uczestnictwa w kulturze - uznanie wszystkich postaw i działań za równoprawne w działalności kulturotwórczej. Dopuszczenie do głosu skrajnych światopoglądów. Celowa wieloznaczność, prowokacje.
W ostatnich numerach pismo przeszło ewolucję - do anarchizmu do anarchistycznego konserwatyzmu, od równouprawnienia dla form ekspresji po wartościowanie form i jezyków, związanie się z katolicyzmem.
Najbardziej znani autorzy związani z brulionem: Marcin Baran, Miłosz Biedrzycki, Marzena Broda, Izabela Filipiak, Natasza Goerke, Manuela Gretkowska, Krzysztof Jaworski, Jacek Podsiadło, Marcin Świetlicki.