Katecheza 12
MODLITWA
Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona bez wody. W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę. Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia, moje wargi będą Cię sławić. Tak błogosławię Cię w moim życiu: wzniosę ręce w imię Twoje.
Słowo "założenie" w języku polskim wyraża albo początek, tzn. wskazuje na chwilę rozpoczęcia jakiegoś działania (np. założenie fundamentu pod budowę domu, założenie szkoły, organizacji, założenie rodziny), albo też na zasady działania, założenia, którymi, chcemy się kierować w swoim postępowaniu. Czy te znaczenia słowa "założenie" da się zastosować do królestwa Bożego? Jeśli tak, to jak je należy rozumieć?
Zanim Jezus rozpoczął swoją publiczną działalność, Jan Chrzciciel głosił, że królestwo Boże nadchodzi, że jest bliskie, a ustanowił je Ten, który przyjdzie po Janie - Jezus Chrystus. Królestwo Boże przyszło wraz z Nim. Jest On wysłanym przez Boga Królem tego królestwa, do którego są zaproszeni wszyscy. Jezus przekonuje o tym w przypowieści o siewcy: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał niektóre padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi, i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny (Mt 13, 3-8).
Pan Jezus wyjaśnia najpierw losy ziarna. Siewca sieje wszędzie, jednak nie każdy grunt sprzyja rozwojowi ziarna. Dlatego może ono zostać zniszczone, albo może wydać wielki plon.
Pan Jezus tłumaczy dalej symbolikę tej przypowieści: Siewca to Jezus, ziarno to słowa Dobrej Nowiny o królestwie Bożym, ziemia to ludzkie serca. Dlaczego nie każde ziarno Dobrej Nowiny o zbawieniu przynosi owoce? Pan Jezus tak odpowiada na to pytanie: Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły [szatan] i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje, ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny (Mt 13, 18-23).
Jezus ukazuje tu różne postawy ludzi wobec Ewangelii o królestwie. Jedni traktują Boże słowa powierzchownie - słuchają, ale nie próbują ich zrozumieć. Inni przyjmują je z radością, ale są niestali, szybko się zniechęcają. Jeszcze inni zajmują się tylko życiem codziennym, myślą o posiadaniu wielu rzeczy - to przysłania im sprawy wiary. Tacy ludzie nie wydadzą owocu, bo słowo Boże nie może się w nich na trwałe osadzić. Tylko ten, kto słucha słów Boga, rozumie je i stara się według nich żyć - jest ziemią żyzną i wyda obfity plon.
Królestwo, które przychodzi z Jezusem, ma charakter duchowy, nie jest z tego świata, nie da się go zniszczyć materialną bronią. To królestwo nie należy tylko do Żydów. Mogą do niego należeć wszyscy, którzy mają właściwy stosunek do Boga, którzy kierują się zasadami obowiązującymi w Jego królestwie, którzy chcą z Nim współpracować, aby móc wydać duży plon. Te zasady zawarł Jezus w Kazaniu na Górze (Mt 5 - 6), które określa się jako ustawę zasadniczą królewskiego panowania Boga. Królestwo posiadają więc cisi, ubodzy w duchu, sprawiedliwi... Takimi możemy stawać się dzięki wierze. Kto wierzy w Jezusa, jest obywatelem Jego królestwa, w którym panuje pokój i radość.
O czym mówi przypowieść o siewcy? Do której kategorii opisanych w niej ludzi zaliczyłbyś (zaliczyłabyś) siebie? Podaj przykłady ludzi, którzy są : "żyzną ziemią" i wydają obfity plon.
Schemat tabeli wraz z tekstem biblijnym.
I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: |
Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją (Mt 13, 13). |
Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy! Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny» (Mt 13, 18-23). |
NAPIS
UWAŻNE SŁUCHANIE NA MSZY ŚWIĘTEJ SŁOWA, KTÓRE KIERUJE DO KAŻDEGO Z NAS JEZUS I WYPEŁNIANIE NAUKI, KTÓRĄ GŁOSI.
Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona bez wody. W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę. Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia, moje wargi będą Cię sławić. Tak błogosławię Cię w moim życiu: wzniosę ręce w imię Twoje.
Zanim Jezus rozpoczął swoją publiczną działalność, Jan Chrzciciel głosił, że królestwo Boże nadchodzi, że jest bliskie, a ustanowił je Ten, który przyjdzie po Janie - Jezus Chrystus. Królestwo Boże przyszło wraz z Nim. Jest On wysłanym przez Boga Królem tego królestwa, do którego są zaproszeni wszyscy. Jezus przekonuje o tym w przypowieści o siewcy: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał niektóre padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi, i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny (Mt 13, 3-8).
Pan Jezus tłumaczy dalej symbolikę tej przypowieści: Siewca to Jezus, ziarno to słowa Dobrej Nowiny o królestwie Bożym, ziemia to ludzkie serca. Dlaczego nie każde ziarno Dobrej Nowiny o zbawieniu przynosi owoce? Pan Jezus tak odpowiada na to pytanie: Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły [szatan] i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje, ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny (Mt 13, 18-23).
Jezus ukazuje tu różne postawy ludzi wobec Ewangelii o królestwie. Jedni traktują Boże słowa powierzchownie - słuchają, ale nie próbują ich zrozumieć. Inni przyjmują je z radością, ale są niestali, szybko się zniechęcają. Jeszcze inni zajmują się tylko życiem codziennym, myślą o posiadaniu wielu rzeczy - to przysłania im sprawy wiary. Tacy ludzie nie wydadzą owocu, bo słowo Boże nie może się w nich na trwałe osadzić. Tylko ten, kto słucha słów Boga, rozumie je i stara się według nich żyć - jest ziemią żyzną i wyda obfity plon.
Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona bez wody. W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę. Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia, moje wargi będą Cię sławić. Tak błogosławię Cię w moim życiu: wzniosę ręce w imię Twoje.
Zanim Jezus rozpoczął swoją publiczną działalność, Jan Chrzciciel głosił, że królestwo Boże nadchodzi, że jest bliskie, a ustanowił je Ten, który przyjdzie po Janie - Jezus Chrystus. Królestwo Boże przyszło wraz z Nim. Jest On wysłanym przez Boga Królem tego królestwa, do którego są zaproszeni wszyscy. Jezus przekonuje o tym w przypowieści o siewcy: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał niektóre padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi, i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny (Mt 13, 3-8).
Pan Jezus tłumaczy dalej symbolikę tej przypowieści: Siewca to Jezus, ziarno to słowa Dobrej Nowiny o królestwie Bożym, ziemia to ludzkie serca. Dlaczego nie każde ziarno Dobrej Nowiny o zbawieniu przynosi owoce? Pan Jezus tak odpowiada na to pytanie: Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły [szatan] i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje, ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny (Mt 13, 18-23).
Jezus ukazuje tu różne postawy ludzi wobec Ewangelii o królestwie. Jedni traktują Boże słowa powierzchownie - słuchają, ale nie próbują ich zrozumieć. Inni przyjmują je z radością, ale są niestali, szybko się zniechęcają. Jeszcze inni zajmują się tylko życiem codziennym, myślą o posiadaniu wielu rzeczy - to przysłania im sprawy wiary. Tacy ludzie nie wydadzą owocu, bo słowo Boże nie może się w nich na trwałe osadzić. Tylko ten, kto słucha słów Boga, rozumie je i stara się według nich żyć - jest ziemią żyzną i wyda obfity plon.