Podstawowe przepisy bhp i przeciwpożarowe w warsztatach, garażach.

Przepisy przeciwpożarowe w PST:

Właściwie ustalony i przestrzegany porządek pracy powinien wykluczyć możliwości powstawania pożaru. Należy zwrócić uwagę na odpowiednie wyposażenie parku w sprzęt przeciwpożarowy i gaśniczy, jak gaśnice, koce gaśnicze, skrzynie z piaskiem, łopaty, wiadra, drabiny, oskardy, bosaki i punkty przeciwpożarowe.

1. Na terenie parku kategorycznie zabrania się:

• używania ognia w jakiejkolwiek formie;

• używania niesprawnej instalacji elektrycznej, urządzeń grzewczych;

• przechowywania mps w pomieszczeniach do tego celu nieprzystosowanych;

• pozostawiania sprzętu z nierozłączonymi akumulatorami;

• ustawiania sprzętu niezgodnie z instrukcją;

• garażowania sprzętu razem z cysternami paliwowymi i załadowanych amunicją w jednym pomieszczeniu;

• przechowywania przetłuszczonych pokrowców, ubrań ochronnych, zużytego czyściwa, szmat opakowań itp.;

• garażowania sprzętu z nieszczelnymi zbiornikami i przewodami paliwowymi oraz tankowania sprzętu;

• używania sprzętu przeciwpożarowego do celów niezwiązanych z ochroną przeciwpożarową, zastawiania dojść do sprzętu przeciwpożarowego;

2. W miejscu postoju sprzętu zabrania się:

• napełniania zbiorników sprzętu technicznego materiałami pędnymi oraz spuszczania

• paliw ze zbiorników;

• czyszczenia i przemywania części i urządzeń;

• przechowywania zużytego czyściwa;

• przechowywania naczyń po materiałach łatwopalnych;

• przechowywania MPS;

• pozostawiania sprzętu technicznego z akumulatorami nie wyłączonymi z obwodu

• elektrycznego;

• uruchamiania silników z odłączonymi akumulatorami.

3. W warsztatach i na stanowiskach roboczych należy zachować następujące przepisy:

• zapobiegać iskrzeniu urządzeń i instalacji elektrycznej;

• ilość płynów łatwopalnych przechowywanych w warsztacie nie może przekraczać normy jednodobowego zużycia;

• w czasie spawania materiały łatwopalne znajdujące się w pobliżu należy osłonić kocem azbestowym;

• lutownicę i nagrzane części urządzeń układać na niepalnych płytkach;

• po zakończeniu pracy należy wyłączyć wszystkie urządzenia elektryczne, uprzątnąć i wynieść na zewnątrz zatłuszczone czyściwo, wygasić światło;

• palenie papierosów tylko w miejscach do tego przeznaczonych;

• warsztaty i niektóre stanowiska powinny być wyposażone w sprawnie działający sprzęt gaśniczy;

Odzież ochronna

Odzież ochronna ma na celu zabezpieczenie żołnierza (pracownika) przed działaniem niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w czasie pracy. Obejmują one okrycia, bieliznę osobistą (trudnopalną, kwasoodporną), ubiory i obuwie ochronne, nakrycia głowy oraz ochrony częściowe (nakolanniki, nałokietniki, nabrzuchniki itp.) ochraniające i zabezpieczające między innymi przed kwasami, rozpuszczalnikami, smarami, olejami, pyłami, parami, gazami, wysoką temperaturą, porażeniem prądem, urazami mechanicznymi, oraz odzież zabezpieczającą przed promieniowaniem jonizującym, działaniem pola elektromagnetycznego wysokiej czę­stotliwości w zakresie mikrofalowym.

W warunkach pracy kiedy nie jest konieczne stosowanie odzieży ochronnej , stosu­je się odzież roboczą. Odzież robocza i ochronną oraz sprzęt ochrony osobistej przy­dzielone pracownikom, stanowią własność jednostki wojskowej. Pracownik nie może być dopuszczony na stanowisko pracy bez odzieży ochronnej i sprzętu ochrony osobistej, przewidzianej dla tego stanowiska pracy.

Zasady zaopatrywania w odzież ochronną, odzież roboczą i sprzęt ochrony osobi­stej określa art. 227 Kodeksu Pracy, a w wojsku określa instrukcja sygn. Mund. 68/85 wydana przez MON - Kwatermistrzostwo WP.

Wyciąg z „Kodeksu Pracy” Art. 227 paragraf 1 - Zakład pracy jest zobowiązany:

1) Dostarczyć bezpłatnie odzieży ochronnej, sprzętu ochrony osobistej i innych środ­ków ochronnych pracownikom zatrudnionych przy pracach narażających ich na uszkodzenie ciała, urazy mechaniczne, ogrzewanie- zatrucia, porażenie prądem, a tak­że pracownikom zatrudnionym w niskich temperaturach, wilgoci, hałasie lub innych warunkach szkodliwych dla zdrowia.

2) Zapewnić pranie, odkażanie, suszenie i odpylanie odzieży ochronnej. Sprawy zaopatrzenia ustalone zostały w tzw. tabelach norm zaopatrzenia na określonych stanowiskach pracy. Za dobór i zastosowanie właściwych ochron osobistych w jednostkach wojskowych lub wojskowych zakładach pracy odpowiedzialni są: - dowódcy pododdziałów

- kierownicy oddziałów produkcyjnych, inżynierowie i technicy.

Na żołnierzach ciąży obowiązek przestrzegania zasad bezpieczeństwa. W sytu­acjach szczególnych żołnierz obowiązany jest wykonać zadanie służbowe mimo nie­bezpieczeństwa dla życia lub zdrowia.

Ogólne przepisy bezpieczeństwa na przeprawach, szczegółowe w zależności od przeprawy.

Ogólne przepisy bezpieczeństwa na przeprawach:

1. Wszystkie czynności wykonywane przez pododdziały w rejonie przeszkód wodnych, a szczególnie czynności na wodzie, muszą być wykonane pod kierownictwem właściwych etatowo dowódców.

2. Przed rozpoczęciem ćwiczeń i po zakończeniu każdorazowo należy sprawdzić obecność ćwiczących żołnierzy, w czasie ćwiczenia należy obserwować wszystkich żołnierzy znajdujących się na wodzie, w razie potrzeby wyznacza się obserwatora. Zabrania się żołnierzowi samowolnie oddalać się od pododdziału.

3. W czasie wykonywania prac powinien być zachowany porządek i właściwa organizacja pracy, na wodzie komendy dowódców środków pływających należy wykonywać szybko i dokładnie

4. Sprzęt przeprawowy i motorowy może być wykorzystywany tylko za zezwoleniem właściwego dowódcy danego ośrodka wodnego. Zabrania się operatorowi i mechanikom - kierowcom samowolnego wypływania na wodę na sprzęcie, który obsługują. Zabrania się komukolwiek samowolnie wykorzystywać sprzęt do czynności nie związanych ze szkoleniem.

5. Przed rozpoczęciem ćwiczeń ze sprzętem przeprawowym dowódcy prowadzący szkolenie zobowiązani są do zapoznania całego stanu ćwiczących z przepisami bezpieczeństwa pracy.

6. W czasie szkolenia każdorazowo musi być sanitariusz (lekarz -od batalionu wzwyż), za środki pierwszej pomocy w wyznaczonym miejscu, biała chorągiewka z czerwonym krzyżem oraz samochód dyżurny.

7. Podczas każdej pracy na wodzie należy do poszczególnych grup szkoleniowych przydzielić kutry lub łodzie ratunkowe ze sprzętem ratunkowym oraz wyznaczyć ratowników. Łódź lub kuter rozmieszcza się poniżej miejsca pracy danej grupy w stałej gotowości do udzielenia pomocy. W nocy środek ratunkowy powinien mieć światła od strony ochranianej.

8. Każdy środek przeprawowy musi być wyposażony w koła ratunkowe z linkami wyrzutowymi. Sprzęt ratunkowy nie wolno przekładać innym sprzętem.

9. Zabrania się przeciążać środki przeprawowe oraz wykorzystywać w sposób inny. Gdy w czasie pływania pojawi się duża fala, łodzie należy ustawić dziobem do niej.

10. Zabrania się podpływać do barek, statków, holowników będących w ruchu.

11. Wszyscy żołnierze obsługujący środki przeprawy lub wykonujący jakiekolwiek czynności o głębokości powyżej 1 m. muszą mieć pasy lub kamizelki bezpieczeństwa.

12. Sprzęt przede wszystkim należy sprawdzić, czy nadaje się do użytku. Sprzęt należy wynosić na odpowiednie komendy i układać w widocznym miejscu. Po zakończeniu działań, należy usunąć wbite kołki, zasypać doły, wyrównać uszkodzony brzeg.

13. Dowódcy i kierownicy środków pływających muszą znać zasady ruchu na wodzie oraz sygnały stosowane w żegludze, w czasie wyprzedzania lub mijania należy zmniejszyć prędkość.

14. W czasie przepraw w zajęciach pododdziały udają się na wyznaczone miejsca w odpowiednich odległości (100 m), w czasie przepraw dla danego pododdziału nikt z żołnierzy nie powinien wykonywać żadnych czynności na wodzie lub na brzegu ( wyjątek- służba, warta, ubezpieczenie)

15. W okresie niesprzyjających warunków szkolenie z przepraw można przeprowadzić za zezwoleniem dowódcy danego ośrodka wodnego lub jego przełożonych.

16. Zabrania się palenia papierosów, ognia oraz stosowanie innych form ognia otwartego w rejonie magazynu.

Przepisy bhp i przeciwpożarowe przy eksploatacji i obsłudze kutra na przyczepie i pływającego transportera gąsienicowego.

Przepisy bhp podczas eksploatacji, obsługiwania, konserwacji i przechowywania kutra i przyczepy.

1. Kuter i przyczepa będące w garażu i eksploatacji powinny być technicznie sprawne.

2. Kuter i przyczepa z niesprawnościami technicznymi nie mogą być eksploatowane przed usunięciem stwierdzonych usterek.

3. Kuter i przyczepa powinny być zawsze utrzymane w stanie czystym, ewentualne zabrudzenia i zanieczyszczenia należy usunąć po zakończeniu pracy.

4. Kuter i przyczepa powinny być zawsze wyposażone w komplet narzędzi i części.

5. Kuter powinien być wyposażony w komplet środków ratunkowych o nieprzekroczonym okresie gwarancji.

6. Kuter powinien być wyposażony w komplet środków ochrony ppoż., sprawnych technicznie i o nieprzekroczonym okresie gwarancji.

7. Układ paliwowy silnika powinien być szczelny, wszelkie nieszczelności będące przyczyną przecieków należy natychmiast usuwać.

8. Podczas napełniania zbiorników paliwa silnik powinien być zgaszony, niedopuszczalne jest w tym czasie palenie papierosów i trzymania w pobliżu wszelkiego rodzaju odkrytego ognia.

9. Niedopuszczalne jest palenie papierosów i trzymanie odkrytego ognia podczas obsługiwania technicznego silnika i układu elektrycznego, szczególnie przy otwieraniu skrzyni z akumulatorami.

10. Podczas obsługiwania technicznego silnika należy, także wyłączyć instalację elektryczną, jeśli nie jest ona przedmiotem obsługiwania.

11. Niedopuszczalne jest otwieranie korka wlewowego w zbiorniku wyrównawczym przy rozgrzanym silniku.

12. Nie należy dotykać ręką kolektora wydechowego rozgrzanego silnika.

13. Podczas pracy kutra na wodzie należy przestrzegać przepisów żeglugi śródlądowej.

1. 14 podczas pracy na wodzie kutrzysta, jego pomocnik i pasażerowie powinni bezwzględnie mieć ubrane kamizelki ratunkowe, a na kutrze powinno znajdować się koło ratunkowe z rzutką.

14. Niedopuszczalne jest chodzenie po pokładzie przy burtach kutra zarówno podczas pracy jak i postoju kutra.

15. W okresie zimowym z pokładu kutra, dyszla i podestów przyczepy należy usunąć śnieg i lód.

16. Niedopuszczalne jest także siedzenie na burtach kutra.

17. Nie należy dokonywać nagłych i raptownych skrętów, szczególnie podczas przewożenia desantu lub wysokich ładunków.

18. Urządzenie zęzowe kutra powinno być zawsze sprawne i gotowe do pracy.

19. W razie uszkodzenia kadłuba należy szybko uruchomić pompę zęzową, jednocześnie skierować kuter do brzegu lub na mieliznę.

20. W razie uszkodzenia silnika - dopłynąć za pomocą wioseł do brzegu przeszkody wodnej.

21. Podczas wodowania i wyciągania kutra z wody - zachować szczególną ostrożność.

22. Podczas przewożenia kutra lądem na przyczepie należy stosować się do przepisów kodeksu drogowego, nie wolno przekraczać dopuszczalnej prędkości holowania 50km/h, a na ostrych zakrętach 20km/h.

23. Podczas wodowania i na pochyłościach terenowych nie pozostawiać przyczepy z kutrem, nie zahamowanej i bez odpowiedniego zabezpieczenia kół.

24. Nie odłączać przyczepy z kutrem od pojazdu holującego bez uprzedniego zaciągnięcia hamulca postojowego przyczepy, rozłożenia podpór (przedniej, tylniej, dyszla) i odpowiedniego zabezpieczenia kół.

25. Do podnoszenia kutra żurawiem należy stosować cztery stopy stalowe, stopy powinny być prawidłowo założone na zaczepach burtowych.

26. Niedopuszczalne jest przebywanie pod i na zawieszonym na stopach kutra

27. Nie należy dobijać w miejsca, w których zgrupowane są inne środki pływające, pojazdy, sprzęt, itp.

28. We wszystkich pracach związanych z eksploatacją, obsługiwaniem, konserwacją i przechowywaniem kutra i przyczep zachować rozwagę i ostrożność.

Eksploatacja kutra na wodzie

1. Kuter holowniczy jest przeznaczony do pchania dziobem, holowania za rufą lub przy burcie promów przewozowych i członów mostowych z parków pontonowych znajdujących się na wyposażeniu wojsk inżynieryjnych.

2. Kuter holowniczy może także służyć do przeprawy desantu lub ładunku oraz do wykonywania prac pomocniczych podczas urządzania przepraw przez przeszkody wodne i innych prac związanych z zabezpieczeniem inżynieryjnym, działań wojsk na śródlądowych przeszkodach wodnych.

3. Do holowania za rufą wykorzystuje się urządzenia holownicze kutra i liny - pętlą jednego końca zaczepiane o hak holowniczy, a pętlą drugiego końca na pachoł umieszczony na pokładzie odcinka mostu.

4. Podczas holowania za rufą należy przestrzegać następujących zasad bezpieczeństwa:

• wychodzenie z kutra na hol powinno odbywać się na małych obrotach (800 Obr/min), aż do napięcia liny holowniczej. Obroty zespołu napędowego można zwiększać tylko przy napiętej linie holowniczej;

• zabrania się przebywania na pokładzie ( w części rufowej) i kokpicie rufowym kutra, szczególnie w okresie wychodzenia kutra na hol;

• z uwagi na możliwość wciągnięcia jednostki holowanej pod wodę nie rozwijać maksymalnych obrotów silnika. Kutrzysta lub jego pomocnik zobowiązani są śledzić zachowanie się środka holowanego i w zależności od tego regulować obroty silnika;

• nie dokonywać gwałtownych zmian kierunku holowania i prędkości holowania, gdyż mogłoby to spowodować zerwanie lin holowniczych lub zderzenie kutra z jednostką holowaną;

• przy mijaniu jednostek pływających, szczególnie w wąskich korytach rzeki i kanałach, należy zmniejszyć prędkość zestawu lub zatrzymać się przy brzegu;

• doprowadzenie środka holowanego do brzegu, osi mostu itp. Należy wykonywać na minimalnej prędkości i w kierunku pod prąd. Ostatecznie prom lub człon ustawiać za pomocą bosaków, lin cumowniczych, kutrów zamocowanych przy burcie itp.;

• w razie niebezpieczeństwa dla kutra i załogi zrzucić z haka holowniczego liny, pociągając za linkę zwalniaka haka, której uchwyt jest wprowadzony poza kokpit rufowy kutra;

• w czasie holowania obsługa środka holowanego siedzi na pokładzie z dala od burt, twarzą w kierunku jazdy.

5. Holowanie za rufą promów przewozowych i członów mostowych jest mało efektywne i mało sprawne, a ponadto nie zapewnia dostatecznego bezpieczeństwa przy dokonywaniu manewru zmiany kierunku i prędkości holowania, dlatego nie jest ono zalecane i może być stosowane w wypadkach szczególnych np. brak dostatecznej ilości środków lub uszkodzenia urządzeń pchaczowych itp..

6. Czynności związane z przygotowaniem kutra do sprzęgania wykonuje kutrzysta i jego pomocnik. Tylko przy łączeniu zaczepów z otworami pontonów obsłudze kutra pomagają pontonierzy znajdujący się na promie. Pomoc pontonierów jest potrzebna także przy dobijaniu kutra do promu; ochraniają oni poszycie kadłuba przed uszkodzeniem. Zaczepy kabestanów należy wkładać w odpowiednie otwory po dobiciu kutra do promu i zabezpieczeniu (bosakami) przed jego przesuwaniem. Pchanie jest operacją bardziej efektywną od holowania za rufą i przy burcie, zapewnia większe bezpieczeństwo pracy i pozwala na łatwiejszy i sprawniejszy manewr zestawem kuter-prom, zarówno przy zmianie kierunku pływania, odbijania od brzegów przeszkody wodnej, jak i przy dobijaniu do brzegu oraz wprowadzaniu członów w oś mostu.

7. Podczas łączenia kutra (kutrów) z promem lub członem i pracy kutra, bez względu na zamierzony sposób pchania należy przestrzegać następujących zasad:

• przy użyciu do pchania jednego kutra, powinien on być ustawiony w osi promu lub członu - ułatwia to obsługę zestawu i zapewnia lepszy manewr zestawem;

• przy użyciu dwóch kutrów należy się rozmieścić symetrycznie względem osi promu lub członu;

• z uwagi na utrudnioną widoczność, szczególnie podczas pchania promów obciążonych pojazdami mechanicznymi i innym sprzętem bojowym, kierunek manewru i szybkość przeprawy określa komendant promu (odcinka) za pomocą sygnałów wzrokowych (chorągiewki, latarki);

• dobijanie i odbijanie zestawu kuter-prom (człon) do brzegów przeszkody wodnej czy wprowadzania w oś mostu powinno się odbywać na małych obrotach silnika. Zadania winny być wykonywane tak, aby zapewnić bezpieczeństwo obsługi kutra i promu (członu) oraz ustrzec sprzęt uszkodzeniem lub zniszczeniem;

• sprzęganie kutra z promem (członem) na czołowym ustawieniu kutra do rufy albo dziobu pontonu lub członu i połączeniu kutra za pomocą szpringów (dziobowych linek) stalowych umocowanych z jednej strony do pachołów dziobowych (na pionowym zderzaku dziobowym), a z drugiej strony poprzez odpowiednie złącza lub zaczepy do pontonów oraz cum stalowych (odwijanych z kabestanów burtowych), umocowanych także przez odpowiednie zaczepy do pontonów.

8. Holowanie przy burcie może być stosowane w wypadku holowania promów, barek lub członów o większych długościach i na dalsze odległości. Metoda ta może być stosowana szczególnie podczas montowania przeprawy mostowej lub manewru przeprawą mostową do przemieszczenia segmentów mostu z jednej przeprawy na drugą albo z miejsca montowania członów w oś mostu.

9. Do sprzęgania kutra z promem (członem) w tym wypadku wykorzystuje się cumy stalowe kabestanów z odpowiednimi zaczepami lub złączami, odbijacze plecione zabezpieczające burty kutra przed uszkodzeniem.

10. Sprzęgać (łączyć) kuter z elementem holowanym należy w sposób następujący:

• zawiesić obijacze plecione na rożkach pokładowych usytuowanych na wręgu przy burcie, przy której przewidziane jest holowanie;

• przygotować cumy stalowe kabestanów, podłączając do nich końcówkę zaczepu z szelką podłużną;

• podpłynąć na małych obrotach kutrem do promu (odcinka) ustawiając się burtą do pawęży rufowej, przy czym kuter powinien być ustawiony dziobem w kierunku zamierzonego holowania;

• połączyć zaczepy kabestanów z odpowiednimi otworami w pontonach tak, aby kąt zawarty między cumą a krawędziom promu nie przekraczał 15º, przy czym Cuma kabestanu zewnętrznej burty musi być wprowadzona na dziób kutra i przełożona przez pachołki, zaś cuma kabestanu burty od strony promu wyprowadzona w kierunku rufy;

• po połączeniu zaczepów naprężyć cumy, nawijając je na bębny kabestanów.

Przepisy bezpieczeństwa PTS-M:

Zabrania się:

1. Korzystania z niesprawnego sprzętu

2. Używania transportera niezgodnie z przeznaczeniem

W czasie praktycznej nauki jazdy należy przestrzegać następujących zasad bezpieczeństwa:

1. Uruchamiać silnik i rozpoczynać jazdę tylko na komendę instruktora, a na zajęciach w składzie pododdziału kierownika ćwiczeń lub posterunku regulacji ruchu, uruchamiać silnik tylko przy wyłączonych biegach i podawać ustalony sygnał

2. Zabrania się załadowania i wyładowania ludzi oraz podchodzenia do pojazdu bliżej niż 10m przy pracującym silniku

3. Rozpoczynać jazdę na wstecznym biegu tylko po sygnale podanym przez regulującego lub instruktora znajdującego się poza pojazdem, przy czym nie może być bliżej niż 10m

4. W czasie jazdy po wyznaczonej trasie zabrania się wyprzedzać jadące w przedzie pojazdy, objeżdżać stojące w przedzie, można tylko na komendę kierownika ćwiczeń instruktora lub posterunku regulacji ruchu

5. Zabrania się naprawiania uszkodzonych pojazdów pływających na terenie jazdy maszynodromu lub w pobliżu tratwy, uszkodzony pojazd należy odprowadzić na specjalne wyznaczone miejsce

6. Zatrzymanie pojazdu w niewidocznych miejscach jest zabronione

7. W czasie nauki, w nocy, instruktor musi znać rozmieszczenie wszystkich przeszkód i zapór na maszynodromie , prowadzić ciągłą obserwacje trasy, pomagać szkolonemu w orientowaniu się w terenie, oraz ustawieniu pojazdu na linii wyjściowej

8. Przestrzegać szczegółowych zasad prowadzenia pojazdu zgodnie z przepisami ruchu drogowego

9. W czasie jazdy należy nie przerywać obserwacji terenu i przyrządów kontrolno-pomiarowych

10. Nie zezwala się samodzielnie zmieniać trasy

11. Nie dopuszczać do uszkodzeń silnika lub całego pojazdu podczas jazdy

Kierowanie transporterem:

1. Transporterem kierować mogą specjalnie przeszkoleni mechanicy - kierowcy, posiadający odpowiednie uprawnienia do obsługi i prowadzenia transporterów PTS;

2. Użytkowanie niesprawnego transportera oraz niesprawnej przyczepy pływającej jest kategorycznie zabronione;

3. Uruchomienie silnika oraz jazda transporterem może odbywać się tylko na rozkaz. Przed uruchomieniem silnika i ruszeniem z miejsca transporterem należy podawać ostrzegawczy sygnał dźwiękowy;

4. Nie zezwala się na uruchomienie silnika przy zdjętych kratach i osłonach;

5. Wsiadanie do transportera i wysiadanie z niego przy pracującym silniku może odbywać się tylko po opuszczonej tylnej burcie;

6. Zabrania się podczas ruchu transportera przebywać na kabinie, jeździć transporterem z niezabezpieczonymi pokrywani luków, niesprawnymi reflektorami, niesprawnym wewnętrznym telefonem czołgowym oraz sygnałem;

7. Zabrania się podczas ruchu przebywania obsłudze bez hełmofonów w kabinie transportera, oraz osobom nie należącym do składu obsługi;

8. Jazda transporterem do tyłu dozwolona jest tylko według sygnałów regulującego ruchem lub dowódcy transportera;

9. Przy jeździe po drogach i przez osiedla należy ściśle przestrzegać przepisów ruchu drogowego i wymagań wojskowych organów regulacji ruchu;

10. W wypadku wymuszonego postoju załoga transportera powinna niezwłocznie zameldować o tym przełożonym, a w nocy oznaczyć postój transportera lampami obrysowymi;

11. Transporter niesprawny, którym nie może kontynuować jazdy, należy usunąć z trasy na taką odległość aby nie przeszkadzał innym przejeżdżającym pojazdom.;

12. W nocy jazda transporterem powinna odbywać się przy włączonych lampach obrysowych.

Załadowanie i rozładowanie:

1. Zabrania się przebywania komukolwiek pod tylną burtą otwieraną transportera;

2. Przy załadowaniu i rozładowaniu ładunków należy ściśle przestrzegać wskazówek podanych w podrozdziale „Organizacja przeprawy uzbrojenia, sprzętu i ludzi”;

3. Zabrania się przewożenia ładunków nieodpowiednio umocowanych;

4. Przy załadowywaniu ładunków zabrania się przebywania komukolwiek na platformie ładunkowej oraz z tyłu ładunku;

5. Ciężar ładunku nie może przekroczyć nośności transportera;

6. Zabrania się załadowywania ładunków bez uprzedniego ustawienia opór ruchomych /klinów/;

7. Przy załadowywaniu ładunków za pomocą wciągarki zabrania się przebywania w pobliżu napiętej liny wciągarki.

Praca transportera na wodzie:

1. Przed wjazdem do wody należy sprawdzić stan i zamknięcie wszystkich luków zaworu zlewowego, uszczelnienia tylnej burty, oczyścić siatki otworów zalewowych pomp odwadniających;

2. Przed wjazdem do wody obsługa transportera powinna nałożyć kamizelki ratunkowe;

3. Miejsca wjazdu i wyjazdu transportera z wody powinny być odpowiednio rozpoznane;

4. Ściśle przestrzegać wskazówek podanych w podrozdziale „Kierowanie transporterem na wodzie”;

5. W czasie jazdy transportera na wodzie obsługa jego obowiązana jest obserwować ile wody przenika do kadłuba oraz jak pracują pompy odwadniające;

Obsługa techniczna transportera:

1. Przy obsłudze, naprawie oraz po wyjściu obsługi z transportera należy obowiązkowo wyłączyć akumulatora;

2. Sprawdzić za pomocą ustalacza czy należycie jest zamknięta tylna burta. Dopiero po tej czynności można przystąpić do przeglądu zespołów i mechanizmów znajdujących się pod tylna burtą;

3. Korzystać tylko ze sprawnych narzędzi i przyrządów odpowiednich do wykonywanych prac;

4. Klucze płaskie powinny odpowiadać wymiarom elementów połączeniowych. Nie zezwala się na odkręcanie i dokręcanie nakrętek przedłużonymi kluczami płaskimi przez uchwycenie pierwszego klucza innym kluczem;

5. Nie używać ściągaczy i przyrządów z zerwanym lub uszkodzonym gwintem, pogiętymi zaczepami, uszkodzonymi śrubami itp.;

6. Przy stosowaniu do mycia części nafty lub innych materiałów pędnych oraz przy malowaniu należy przestrzegać przepisów przeciw pożarowych i bhp;

7. Kategorycznie zabrania się przelewania płynów trudnozamarzających przez zasysanie za pomocą wężyka, należy pamiętać, że płyny te są silnymi truciznami;

8. We właściwym czasie legalizować butlę powietrzną układu rozruchowego oraz gaśnicę przeciw pożarową.

---