KSIĘSTWO WARSZAWSKIE
Państwo polskie wchodziło w skład pomysłu wielkiego cesarstwa. Księstwo warszawskie powstało na mocy traktatów pokojowych z Tylży 7 i 9 lipiec 1807 r. powstało z ziem II i III zaboru pruskiego. Księstwo było połączone unia personalną z Saksonią.
Księstwo warszawskie jest monarchią konstytucyjną. Jest państwem satelickim i było pod protektoratem francuskim, ponieważ było przez Napoleona stworzone, nadał konstytucję, prowadzono politykę zagraniczną pod dyktando francuskie. Współpraca z Francją nie była ujęta poprzez żadną umowę.
KONSTYTUCJA KSIĘSTWA WARSZAWSKIEGO
W języku francuski, język polski nie był autentyczny. Zakładała m.in. dziedziczność tronu, dynastyczność. Głową państwa jest książę. Król jest władzą wykonawczą, sprawuje jej pełnię władz, nominuje i odwołuje urzędników(prefektów, podprefektów, radców stanu). Miał również kompetencje ustawodawcze(ale już nie pełne). Tylko on ma inicjatywę ustawodawczą!!!!!. Rada stanu przygotowuje projekty ale na tym się kończy(prawo nominacji przewodniczących obu izb ustawodawczych, prawo zmiany bądź uzupełniania konstytucji, zwoływać sejm, odroczyć. Ma władzę prawodawczą we wszystkich sprawach które nie należą do Sejmu(podatki, monetarne, cywilne, karne). Zakres kompetencji Sejmu był wąski. Król wydawał dekrety. W sprawach sądowych wydawano wyroki w imieniu panującego, prawo łaski, podejmował legalną wykładnię prawa i było to wiążące.
MINISTROWIE
Każdy akt wymagał kontrasygnaty i minister mógł być pociągnięty do odpowiedzialności konstytucyjnej. Było to fikcyjne, ponieważ skoro akty wymagały kontrasygnaty to w razie gdyby król stwierdził że akty są niezgodne z prawem to tak jakby on zatwierdził takie akty. Konstytucja nie przewidywała sądu przed który można by pociągnąć ministra, król go ustanawiał w razie problemy. Politycznie ministrowie odpowiadali przed królem.
RADA MINISTRÓW
Król mógł mianować wicekróla. W przypadku nie powołania podczas nieobecności król miał powołać prezes rady ministrów. Nie była organem kierowniczym, jedynie opiniodawczym. Spotykali się wtedy kiedy sprawa wykraczała poza kompetencje danego resortu. W końcowej fazie kompetencje uległy rozszerzeniu w latach 1810r. i 1812r. Po 1812 r. po klęsce Napoleona, Fryderyk August przekazał władzę Radzie Ministrów bo spodziewał się, że już się tam nie pojawi.
RADA STANU
Początkowo pokrywało się z Radą Stany ale już od 1808 uległą poszerzenia. Do kompetecji należało przygotowywanie projektów ustaw i dekretów królewskich, kontroluje urzędników(także ministrów), i sądowe.
Jako sąd kompetencji wskazywała czy organ administracyjny czy sądowy jest właściwy. Jako sąd administracyjny rozstrzygały spory majątkowe między administracją a obywatelami wynikającymi z umów(np. nie wywiązanie się z tych umów)
Jako sąd kasacyjny, przedmiotem było tylko naruszenie prawa, nie jest sądem faktu, nie może zmienić wyroku może tylko uchylić i przekazać to ponownego rozpoznania. Wykładnia sądu kasacyjnego nie wiązała sądu do którego sprawa została znowu rozpoznana. Jeśli za trzecim razem ta sama sprawa wpłynęła do sądu kasacyjnego wtedy byłą przekazywana do króla, który dokonywał wykładni legalnej
Nastepna lekcja
Dalej księstwo
Pion sądownictwa cywilnego i karnego
Referat z sądownictwa cywilnego
Historia prawa polskiego ćw.8 2010-04-07
Strona 2 z 2