Przestańmy mówić o Bogu straszliwego Majestatu. Zacznijmy więcej myśleć i mówić o Tym, który nas mimo wszystko miłuje, chociaż tak często stwierdzamy, że właściwie nic nie znajdujemy w sobie, co skłoniłoby Boga do miłowania nas.
Ty nie znajdujesz, ale On znajduje.
Twój Ojciec, który zna ciebie lepiej niż ty sam siebie, jeszcze w tobie coś znajduje, co jest godne Jego miłości.
/Sł. Boży ks. Kardynał Stefan Wyszyński/
Katecheza 1- Człowiek z raju
Przestańmy mówić o Bogu straszliwego Majestatu. Zacznijmy więcej myśleć i mówić o Tym, który nas mimo wszystko miłuje, chociaż tak często stwierdzamy, że właściwie nic nie znajdujemy w sobie, co skłoniłoby Boga do miłowania nas. Ty nie znajdujesz, ale On znajduje.
Twój Ojciec, który zna ciebie lepiej niż ty sam siebie, jeszcze w tobie coś znajduje, co jest godne Jego miłości.
/Sł. Boży ks. Kardynał Stefan Wyszyński/
Przestańmy mówić o Bogu straszliwego Majestatu. Zacznijmy więcej myśleć i mówić o Tym, który nas mimo wszystko miłuje, chociaż tak często stwierdzamy, że właściwie nic nie znajdujemy w sobie, co skłoniłoby Boga do miłowania nas. Ty nie znajdujesz, ale On znajduje.
Twój Ojciec, który zna ciebie lepiej niż ty sam siebie, jeszcze w tobie coś znajduje, co jest godne Jego miłości.
/Sł. Boży ks. Kardynał Stefan Wyszyński/
Przestańmy mówić o Bogu straszliwego Majestatu. Zacznijmy więcej myśleć i mówić o Tym, który nas mimo wszystko miłuje, chociaż tak często stwierdzamy, że właściwie nic nie znajdujemy w sobie, co skłoniłoby Boga do miłowania nas. Ty nie znajdujesz, ale On znajduje.
Twój Ojciec, który zna ciebie lepiej niż ty sam siebie, jeszcze w tobie coś znajduje, co jest godne Jego miłości.
/Sł. Boży ks. Kardynał Stefan Wyszyński/
Przestańmy mówić o Bogu straszliwego Majestatu. Zacznijmy więcej myśleć i mówić o Tym, który nas mimo wszystko miłuje, chociaż tak często stwierdzamy, że właściwie nic nie znajdujemy w sobie, co skłoniłoby Boga do miłowania nas. Ty nie znajdujesz, ale On znajduje.
Twój Ojciec, który zna ciebie lepiej niż ty sam siebie, jeszcze w tobie coś znajduje, co jest godne Jego miłości.
/Sł. Boży ks. Kardynał Stefan Wyszyński
Przestańmy mówić o Bogu straszliwego Majestatu. Zacznijmy więcej myśleć i mówić o Tym, który nas mimo wszystko miłuje, chociaż tak często stwierdzamy, że właściwie nic nie znajdujemy w sobie, co skłoniłoby Boga do miłowania nas. Ty nie znajdujesz, ale On znajduje.
Twój Ojciec, który zna ciebie lepiej niż ty sam siebie, jeszcze w tobie coś znajduje, co jest godne Jego miłości.
/Sł. Boży ks. Kardynał Stefan Wyszyński/
katecheza 2- CZŁOWIEK Z CHARKTEREM
PIRAMIDA WARTOŚCI:
Posłuszeństwo, wychowanie, życie wg Ewangelii, silna wola, pokonanie lenistwa, punktualność, solidność, systematyczność, zdecydowanie, przemyślane decyzje, modlitwa, zachowanie zasad, miłość, pracowitość
Świadczyć o Chrystusie to wybierać i żyć wartościami, których On nas nauczył słowem i życiem.
Trzeba też umieć ich bronić.
Człowiek powinien pracować nad kształtowaniem silnego charakteru!
Świadczyć o Chrystusie to wybierać i żyć wartościami, których On nas nauczył słowem i życiem.
Trzeba też umieć ich bronić.
Człowiek powinien pracować nad kształtowaniem silnego charakteru!
Świadczyć o Chrystusie to wybierać i żyć wartościami, których On nas nauczył słowem i życiem.
Trzeba też umieć ich bronić.
Człowiek powinien pracować nad kształtowaniem silnego charakteru!
Świadczyć o Chrystusie to wybierać i żyć wartościami, których On nas nauczył słowem i życiem.
Trzeba też umieć ich bronić.
Człowiek powinien pracować nad kształtowaniem silnego charakteru!
PIRAMIDA WARTOŚCI:
Posłuszeństwo, wychowanie, życie wg Ewangelii, silna wola, pokonanie lenistwa, punktualność, solidność, systematyczność, zdecydowanie, przemyślane decyzje, modlitwa, zachowanie zasad, miłość, pracowitość
PIRAMIDA WARTOŚCI:
Posłuszeństwo, wychowanie, życie wg Ewangelii, silna wola, pokonanie lenistwa, punktualność, solidność, systematyczność, zdecydowanie, przemyślane decyzje, modlitwa, zachowanie zasad, miłość, pracowitość
PIRAMIDA WARTOŚCI:
Posłuszeństwo, wychowanie, życie wg Ewangelii, silna wola, pokonanie lenistwa, punktualność, solidność, systematyczność, zdecydowanie, przemyślane decyzje, modlitwa, zachowanie zasad, miłość, pracowitość
PIRAMIDA WARTOŚCI:
Posłuszeństwo, wychowanie, życie wg Ewangelii, silna wola, pokonanie lenistwa, punktualność, solidność, systematyczność, zdecydowanie, przemyślane decyzje, modlitwa, zachowanie zasad, miłość, pracowitość
PIRAMIDA WARTOŚCI:
Posłuszeństwo, wychowanie, życie wg Ewangelii, silna wola, pokonanie lenistwa, punktualność, solidność, systematyczność, zdecydowanie, przemyślane decyzje, modlitwa, zachowanie zasad, miłość, pracowitość
PIRAMIDA WARTOŚCI:
Posłuszeństwo, wychowanie, życie wg Ewangelii, silna wola, pokonanie lenistwa, punktualność, solidność, systematyczność, zdecydowanie, przemyślane decyzje, modlitwa, zachowanie zasad, miłość, pracowitość
PIRAMIDA WARTOŚCI:
Posłuszeństwo, wychowanie, życie wg Ewangelii, silna wola, pokonanie lenistwa, punktualność, solidność, systematyczność, zdecydowanie, przemyślane decyzje, modlitwa, zachowanie zasad, miłość, pracowitość
PIRAMIDA WARTOŚCI:
Posłuszeństwo, wychowanie, życie wg Ewangelii, silna wola, pokonanie lenistwa, punktualność, solidność, systematyczność, zdecydowanie, przemyślane decyzje, modlitwa, zachowanie zasad, miłość, pracowitość
Dz 23,1-11 W jaki sposób św. Paweł dawał świadectwo wiary w Chrystusa przed Sanhedrynem?
Paweł zaś, spojrzawszy śmiało na Sanhedryn, przemówił: «Bracia, aż do dnia dzisiejszego służyłem Bogu z zupełnie spokojnym sumieniem». Arcykapłan Ananiasz1 kazał tym, co przy nim stali, uderzyć go w twarz. Wtedy Paweł powiedział do niego: «Uderzy cię Bóg, ściano pobielana! Zasiadłeś, aby mnie sądzić według Prawa, a każesz mnie bić wbrew Prawu?»
«Arcykapłanowi złorzeczysz?» - powiedzieli stojący przy nim.
«Nie wiedziałem, bracia - rzekł Paweł - że to arcykapłan. Napisane jest bowiem: Przełożonemu ludu Twego nie będziesz złorzeczył»Wiedząc zaś, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, wołał Paweł przed Sanhedrynem: «Jestem faryzeuszem, bracia, i synem faryzeuszów, a stoję przed sądem za to, że spodziewam się zmartwychwstania umarłych»
Gdy to powiedział, powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i doszło do rozdwojenia wśród zebranych. Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie. Zrobiła się wielka wrzawa, zerwali się niektórzy z uczonych w Piśmie spośród faryzeuszów, wykrzykiwali wojowniczo: «Nie znajdujemy nic złego w tym człowieku. A jeśli naprawdę mówił do niego duch albo anioł?»
Kiedy doszło do wielkiego wzburzenia, trybun obawiając się, żeby nie rozszarpali Pawła, rozkazał żołnierzom zejść, zabrać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy.
Następnej nocy ukazał mu się Pan. «Odwagi! - powiedział - trzeba bowiem, żebyś i w Rzymie świadczył o Mnie tak, jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie».
Katecheza 3- ŻYĆ Z INNYMI
„Przykazanie nowe daje Wam,
byście się wzajemnie miłowali”
Do jakich czynów wobec bliźnich zachęca nas Jezus?
J 13, 12-17 Rz 12,9-10 Rz 12,14-18 Rz 12,9-13 Jk 5,16
J 13, 12-17
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie "Nauczycielem" i "Panem" i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować.
Rz 12,9-13
Miłość niech będzie bez obłudy! Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie! Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie - wytrwali! Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności!
Jk 5,16
Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego.
J 13, 12-17
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie "Nauczycielem" i "Panem" i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować.
Rz 12,9-13
Miłość niech będzie bez obłudy! Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem! W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie! Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie - wytrwali! Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności!
Jk 5,16
Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego.
Człowiek żyje, rozwija się i wypełnia swoje powołanie we wspólnocie ludzi, kierując się przykazaniem miłości.
Wewnętrznym przejawem miłości bliźniego jest szczere życzenie innym dobra.
Zad dom.
Napisz jak rozumiesz słowa św. Pawła z Listu do Rzymian- Rz 12, 14-18 ( podr. Str.16 )
Człowiek żyje, rozwija się i wypełnia swoje powołanie we wspólnocie ludzi, kierując się przykazaniem miłości.
Wewnętrznym przejawem miłości bliźniego jest szczere życzenie innym dobra.
Zad dom.
Napisz jak rozumiesz słowa św. Pawła z Listu do Rzymian- Rz 12, 14-18 ( podr. Str.16 )
Człowiek żyje, rozwija się i wypełnia swoje powołanie we wspólnocie ludzi, kierując się przykazaniem miłości.
Wewnętrznym przejawem miłości bliźniego jest szczere życzenie innym dobra.
Zad dom.
Napisz jak rozumiesz słowa św. Pawła z Listu do Rzymian- Rz 12, 14-18 ( podr. Str.16 )
Człowiek żyje, rozwija się i wypełnia swoje powołanie we wspólnocie ludzi, kierując się przykazaniem miłości.
Wewnętrznym przejawem miłości bliźniego jest szczere życzenie innym dobra.
Zad dom.
Napisz jak rozumiesz słowa św. Pawła z Listu do Rzymian- Rz 12, 14-18 ( podr. Str.16 )
Katecheza 4- zapomniane cnoty: wyrozumiałość, wdzięczność
Cnota- trwała dyspozycja w człowieku do czynienia dobra, którą kształtuje on w sobie pod wpływem łaski Boga. To właściwość duszy ludzkiej. To umiejętność woli, stała postawa w człowieku.
Naturalne( kardynalne ) nadprzyrodzone ( Boskie)
Roztropność Wiara
Sprawiedliwość Nadzieja
Wstrzemięźliwość Miłość
Męstwo
Cnota- trwała dyspozycja w człowieku do czynienia dobra, którą kształtuje on w sobie pod wpływem łaski Boga. To właściwość duszy ludzkiej. To umiejętność woli, stała postawa w człowieku.
Naturalne( kardynalne ) nadprzyrodzone ( Boskie)
Roztropność Wiara
Sprawiedliwość Nadzieja
Wstrzemięźliwość Miłość
Męstwo
Cnota- trwała dyspozycja w człowieku do czynienia dobra, którą kształtuje on w sobie pod wpływem łaski Boga. To właściwość duszy ludzkiej. To umiejętność woli, stała postawa w człowieku.
Naturalne( kardynalne ) nadprzyrodzone ( Boskie)
Roztropność Wiara
Sprawiedliwość Nadzieja
Wstrzemięźliwość Miłość
Męstwo
To umiejętność woli, stała postawa w człowieku.
Naturalne( kardynalne ) nadprzyrodzone ( Boskie)
Roztropność Wiara
Sprawiedliwość Nadzieja
Wstrzemięźliwość Miłość
Męstwo
Cnota- trwała dyspozycja w człowieku do czynienia dobra, którą kształtuje on w sobie pod wpływem łaski Boga. To właściwość duszy ludzkiej. To umiejętność woli, stała postawa w człowieku.
Naturalne( kardynalne ) nadprzyrodzone ( Boskie)
Roztropność Wiara
Sprawiedliwość Nadzieja
Wstrzemięźliwość Miłość
Męstwo
Jakie lęki opanowują ludzi?
a) szkoła |
b) |
c) ból |
d) |
e) |
f) śmierć |
g) |
h) |
i) |
j) |
k) |
l) woda |
W jaki sposób można te lęki pokonać?
Jakie lęki opanowują ludzi?
a) szkoła |
b) |
c) ból |
d) |
e) |
f) śmierć |
g) |
h) |
i) |
j) |
k) |
l) woda |
W jaki sposób można te lęki pokonać?
Jakie lęki opanowują ludzi?
a) szkoła |
b) |
c) ból |
d) |
e) |
f) śmierć |
g) |
h) |
i) |
j) |
k) |
l) woda |
W jaki sposób można te lęki pokonać?
Jakie lęki opanowują ludzi?
a) szkoła |
b) |
c) ból |
d) |
e) |
f) śmierć |
g) |
h) |
i) |
j) |
k) |
l) woda |
W jaki sposób można te lęki pokonać?
Jakie lęki opanowują ludzi?
a) szkoła |
b) |
c) ból |
d) |
e) |
f) śmierć |
g) |
h) |
i) |
j) |
k) |
l) woda |
W jaki sposób można te lęki pokonać?
Życie codzienne niesie obok radości także, lęki i bóle. Ważne jest przezwyciężanie w sobie leków, aby przez całe życie nie uciekać przed sobą.
Tylko Pan Jezus daje siłę ducha do walki ze słabościami, do przezwyciężania siebie.
Życie codzienne niesie obok radości także, lęki i bóle. Ważne jest przezwyciężanie w sobie leków, aby przez całe życie nie uciekać przed sobą.
Tylko Pan Jezus daje siłę ducha do walki ze słabościami, do przezwyciężania siebie.
Życie codzienne niesie obok radości także, lęki i bóle. Ważne jest przezwyciężanie w sobie leków, aby przez całe życie nie uciekać przed sobą.
Tylko Pan Jezus daje siłę ducha do walki ze słabościami, do przezwyciężania siebie.
Życie codzienne niesie obok radości także, lęki i bóle. Ważne jest przezwyciężanie w sobie leków, aby przez całe życie nie uciekać przed sobą.
Tylko Pan Jezus daje siłę ducha do walki ze słabościami, do przezwyciężania siebie.
Katecheza 5- pokonać strach
Katecheza 6- Otwarte oczy
Człowiek obdarzony został 5 zmysłami: wzroku, smaku, węchu, słuchu, dotyku.
Wszystkie zmysły są bardzo ważne i niewładność jednego z nich sprawia człowiekowi wiele trudności.
Wzrok pozwala nie tylko dostrzegać zjawiska fizyczne, ale też spojrzeć przez pryzmat wiary na drugiego człowieka.
Postawa Jezusa- co uczynił Jezus? |
Moje działanie- co mogę zrobić w podobnej sytuacji? |
Mt 8,1-4
|
|
Mk 4,33-34
|
|
Łk 9,12-17
|
|
Osobiste cierpienie, połączone z cierpieniem Jezusa i zrozumieniem dla innych cierpiących może sprawić, że ból stanie się lżejszy a wzajemna pomoc zbliży do bliźniego.
Człowiek obdarzony został 5 zmysłami: wzroku, smaku, węchu, słuchu, dotyku.
Wszystkie zmysły są bardzo ważne i niewładność jednego z nich sprawia człowiekowi wiele trudności.
Wzrok pozwala nie tylko dostrzegać zjawiska fizyczne, ale też spojrzeć przez pryzmat wiary na drugiego człowieka.
Postawa Jezusa- co uczynił Jezus? |
Moje działanie- co mogę zrobić w podobnej sytuacji? |
Mt 8,1-4
|
|
Mk 4,33-34
|
|
Łk 9,12-17
|
|
Osobiste cierpienie, połączone z cierpieniem Jezusa i zrozumieniem dla innych cierpiących może sprawić, że ból stanie się lżejszy a wzajemna pomoc zbliży do bliźniego.
Katecheza 7- Żyć z talentem.
1. TALENT= Uzdolnienie - wrodzone albo nabyte predyspozycje w dziedzinie intelektualnej lub ruchowej, przejawiające się większym lub mniejszym stopniem sprawności w danej dziedzinie.
2. Ludzie posiadają liczne talenty:
.....................................................
....................................................
...................................................
....................................................
Bóg obdarował człowieka talentami naturalnymi, którymi powinien służyć dla dobra własnego i całego Kościoła.
4. Święty Paweł wspomina o nadzwyczajnych darach Ducha Świętego:
------------------------------ ------------------------------------------------------------- ---------------------------------------------------------- ---------------------------------------------------------- -----------------------------
5. W sakramencie bierzmowania otrzymujemy nadzwyczajne dary (charyzmaty) Ducha Świętego pomagające nam mądrzej przejść przez ziemską drogę.
Święty Paweł wspomina również o owocach Ducha Świętego, które wyrastają z darów. Są nimi ....
(str.26-przepisać owoce)
Katecheza 7- Żyć z talentem.
1. TALENT= Uzdolnienie - wrodzone albo nabyte predyspozycje w dziedzinie intelektualnej lub ruchowej, przejawiające się większym lub mniejszym stopniem sprawności w danej dziedzinie.
2. Ludzie posiadają liczne talenty:
.....................................................
....................................................
...................................................
....................................................
Bóg obdarował człowieka talentami naturalnymi, którymi powinien służyć dla dobra własnego i całego Kościoła.
4. Święty Paweł wspomina o nadzwyczajnych darach Ducha Świętego:
------------------------------ ------------------------------------------------------------- ---------------------------------------------------------- ---------------------------------------------------------- -----------------------------
5. W sakramencie bierzmowania otrzymujemy nadzwyczajne dary (charyzmaty) Ducha Świętego pomagające nam mądrzej przejść przez ziemską drogę.
Święty Paweł wspomina również o owocach Ducha Świętego, które wyrastają z darów. Są nimi ....
(str.26-przepisać owoce)
Katecheza 8- W tajemnicach Różańca świętego
dziękuję Bogu za dar Jezusa.
PRZEBIEG KATECHEZY
Wprowadzenie
Modlitwa do Matki Najświętszej „ Zdrowaś Mario...” Po modlitwie katecheta pyta uczniów:
- Jak myślicie, dlaczego dziś zaczęliśmy lekcję katechezy Pozdrowieniem Anielskim ?
(wypowiedzi uczniów)
praca zbiorowa
- Jaka modlitwa kojarzy wam się z odmawianiem modlitwy „ Zdrowaś Mario...” ?
(wypowiedzi uczniów)
W jakim miesiącu pozdrawiamy Maryję tą modlitwą i dlaczego ?
(wypowiedzi uczniów)
Następnie katecheta prezentuje pokaz slajdu z pytaniami do krzyżówki, a uczniowie rozwiązują krzyżówkę i odczytują hasło.
1. Miejsce, gdzie przebywali pierwsi ludzie ? ( Raj)
2. Izrael to wybrany przez Boga ? (narÓd)
3. Czyja łaska jest do zbawienia potrzebna ? (BoŻa)
4. Inaczej zwój Księgi Słowa Bożego ? (BibliA)
5. Kto czuwa nad nami we dnie i w nocy ? aNioł
6. Najważniejsza cnota Boska ? Miłość
7. Miasto, w którym żyła Święta Rodzina ? NazarEt
8. Co Pan Jezus uczynił w Kanie Galilejskiej ? Cud
HASŁO KRZYŻÓWKI :RÓŻANIEC
Katecheta zadaje pytanie.
- Kto wie, dlaczego tę modlitwę nazywamy Różańcem?
Prosimy o wypowiedzi uczniów.
Nazwa "Różaniec" pochodzi od łacińskiego słowa rosarium, czyli - "ogród różany” lub wieniec z róż.
Nazwa Różańca wywodzi się ze średniowiecza. Wówczas to dopatrywano się związków między światem duchowym i materialnym. Świat stworzony uważano za księgę opowiadającą o Bogu. W przyrodzie zaś dopatrywano się znaków rzeczywistości duchowych. Szczególnie uprzywilejowane były kwiaty. Osobom ukochanym nadawano nazwy kwiatów np. Wiola - fiołek. Cechy ludzi porównano do kwiatów i tak np. czystość - symbolizowały takie kwiaty jak: lilia lub róża. Kwiaty ofiarowywano zarówno Bogu jak i ukochanym. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty. I dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż. Odmawianie Psałterza Najświętszej Maryi Panny- porównywano do ofiarowania Matce Bożej 150 róż, dlatego tę modlitwę nazwano wieńcem z róż czyli różańcem.
Najstarszą modlitwą, której nauczył nas sam Jezus Chrystus jest modlitwa: Ojcze nasz. Stąd też reguły zakonne zobowiązywały zakonników do ciągłego powtarzania tej modlitwy. Jeszcze w XI wieku bracia zakonni odmawiali codziennie 150 razy Ojcze nasz na wzór 150 psalmów Dawida.
Poprzez powtarzanie krótkich formuł modlitewnych starano się zastąpić psałterz, tym bardziej, iż nie wszyscy posiadali umieli czytać.
Jednak od pierwszych wieków chrześcijanie odczuwali gorącą potrzebę wstawiennictwa Najświętszej Maryi Panny u swego Syna. Dlatego w XII w. utrwalił się w Kościele zwyczaj odmawiania Pozdrowienia Anielskiego, którym Archanioł Gabriel przywitał Maryję. Później dodano słowa wypowiedziane przez św. Elżbietę w czasie, gdy Maryja ją nawiedziła. Obecna forma Zdrowaś Maryjo całkowicie ukształtowała się w XV w, a zatwierdził ją Pius V w 1566 r. I tak do modlitwy Ojcze nasz zaczęto dodawać Zdrowaś Maryjo. Obie te modlitwy dały początek różańcowi.
Modlitwa różańcowa jest niezwykle skuteczna i zawsze odnosiła i odnosi zwycięstwo.
Katecheta przybliża uczniom postać św. Dominika - wielkiego prekursora Różańca św.
Wielkim Apostołem Różańca Świętego był św.Dominik de Guzman.
Dominik przyszedł na świat około 1170 roku w małym mieście Calaruega w Hiszpanii, jako syn Feliksa de Guzman i bł. Joanny d'Aza. Wychowywany był w rodzinie bardzo katolickiej, która dbała o jego rozwój intelektualny jak i duchowy.
Już w chwili chrztu, matka chrzestna zobaczyła gwiazdę błyszczącą nad czołem Dominika. Promienie te naznaczyły jego przyszłe życie i wierne oddanie Maryi, dlatego św. Dominik jest nazywany Lumen Ecclesiae , tzn. Światłem Kościoła i przedstawiany jest z gwiazdą widniejącą nad głową.
Św. Dominik był człowiekiem wykształconym ukończył studia świeckie i teologiczne. W roku 1195 został wyświęcony na kapłana i wstąpił do zakonu w Osmie.
W latach 1203-1205 św. Dominik towarzyszył swojemu biskupowi w podróży do Niemiec, W tym czasie był świadkiem najazdu poganów (z Węgier) na Turyngię. św. Dominika zaniepokoił jeszcze inny rodzaj pogaństwa, niż dalecy barbarzyńcy.
Otóż w XIII w. świat był pogrążony w herezji, które uderzyły z ogromną siłą w Kościół.
Heretycy zwani Albigensami, (tak nazywano albigensów, gdyż miasto Albi, było ich głównym centrum), nie byli tylko ludźmi o odmiennych poglądach religijnych, ale odrzucali cały dorobek chrześcijańskiej kultury. Albigensi głosili istnienie dwóch odrębnych porządków wiecznych: Dobra i Zła .Twierdzili, że materia wywodziła się od Złego. Kierowali się błędnym i skrajnym myśleniem pesymistycznym, uważali bowiem, że wszystko co było na świecie jest złe, ponieważ - jak nauczali - świat materialny jest dziełem szatana. Heretycy zalecali całkowite wyrzeczenie się dóbr materialnych, zakazywali małżeństwa i posiadania potomstwa ( wg nich był to największy grzech). Ideałem heretyka był człowiek, który wyrzekł się nie tylko dóbr materialnych, ale nawet jedzenia i picia, co prowadziło to do śmierci). Katarzy uważali, że umrzeć w taki sposób jest największym poświęceniem i nazywali takiego człowieka męczennikiem. Nauka ta prowadziła do zagłady społeczeństwa, a była nie tylko błędnie głoszona , ale także wymuszana. Tych, którzy się sprzeciwiali mordowano, „oczyszczając” ich przez spalenie lub zamurowanie żywcem. Napadano na kupców i klasztory, mnichów zabarykadowywano w swych klasztorach. Powodzenie katarów było wprost niesłychane, a naukę katarów wykorzystywało też wielu panów feudalnych
Dominik zobaczył ogromną niedolę Kościoła i wówczas prosił Matkę Najświętszą o jakąś skuteczną broń zwalczającą to odstępstwo. Po trzech dniach i nocach nieustannej modlitwy ukazała mu się Matka Boża w towarzystwie dwóch Niebieskich Księżniczek i przekazała mu w darze Święty Różaniec. Matka Najświętsza zwróciła się do Dominika tymi słowami : „Powiedz moim sługom aby głosili prawdziwą Ewangelię i odmawiali Różaniec św., a heretycy się nawrócą i nastąpi ożywienie wiary wśród wiernych”.
Dominik podejmuje to wyzwanie, posłuchał Maryi, postanowił prowadzić życie ewangeliczne na wzór Pana Jezusa i Jego uczniów. Chodził od miasta do miasta, od wioski do wioski, by prostować błędną naukę heretyków. Głosił słowo Boże i przeplatał je rozważaniem połączonym z odmawianiem różańca św. Zachęcał też swoich towarzyszy, aby i oni zaczęli od dawania dobrego przykładu, porzucili wszelki zbytek i pieszo, ubodzy, jak Zbawiciel, głosili prawdziwą naukę Ewangelii, by nawrócić ku prawdzie zbłąkane umysły heretyków. Bóg dokonuje pierwszych nawróceń .Chociaż, nie ma masowych nawróceń heretyków, Dominik wiernie spełnia swoją misję - zaopatrzony w mądrość Bożą, organizuje dysputy i wygłasza mowy, w których pomogły mu solidne studia, rzetelna wiedza i zadziwiająca moc różańca świętego za przyczyną, której dokonują się dalsze nawrócenia. Wśród nich są młode kobiety, które po powrocie do wiary spotykały się z prześladowaniem otoczenia. Dominik wraz ze swymi towarzyszami gromadzi je w Prouille. W ten sposób powstaje pierwszy klasztor mniszek dominikańskich.
Dominik pragnie również założyć Zakon Kaznodziejski (dziś to dominikanie)dla swoich braci .Udaje się więc do Rzymu, aby Papież zatwierdził jego pomysł. Przedtem jednak miał widzenie . Ujrzał zagniewanego na świat Pana Jezusa i Matkę Jego, która błagała, by oszczędził dusze ludzkie. Maryja - rzekła Panu: ,,Mam dwóch wiernych sług, których poślesz, aby opowiadali Twoją naukę" - i przedstawiła Synowi dwóch mężów: Dominik poznał siebie lecz, drugi był mu nieznany. Nazajutrz, gdy święty modlił się w Bazylice św.. Piotra, spostrzegł nieznajomego z widzenia przepasanego sznurem. Dominik podbiegł do niego mówiąc: "Ty będziesz mi towarzyszem, biegnąc przy moim boku! Trzymajmy się razem, a nikt nas nie przemoże". Był to św.. Franciszek z Asyżu.
22 grudnia 1216 roku papież Honoriusz III zatwierdził Zakon i od tej pory oni dwaj odnawiali Kościół zakładając coraz to więcej klasztorów. Św. Dominik dopóki żył uwidaczniał wspaniałą wartość Różańca św. i zachęcał swoich braci, by nie lękali się prześladowań, a mężnie głosili słowo Boże. Bóg chciał jednak rozpowszechnić zakładanie zakonów na całym świecie .Dlatego też pewnego dnia, gdy św.. Dominik modlił się w Bazylice św.. Piotra, ujrzał przed sobą świętych Piotra i Pawła. Piotr podał mu laskę, Paweł księgę i obaj rzekli: "Idź i głoś! Zostałeś wybrany przez Boga na to posłannictwo!" Wtedy Dominik ujrzał swoich braci, rozproszonych po świecie, idących, głosząc słowo Boże, dlatego rozsyła zgromadzonych braci, by szli i nauczali narody,zakładali klasztory. Znał doskonale słowa Pana Jezusa , że ,,ziarno zgromadzone w jednym miejscu butwieje, a rozsiane wydaje plon.„ Teraz bracia św. Dominika stają się misjonarzami całego świata. On sam najczęściej boso, przemierzał drogi Europy, by głosić Prawdę, poszerzać założony przez siebie Zakon, a w szczególności rozsławiać Różaniec św.
Św. Dominik wiernie wypełnił swoją misję, dzięki modlitwie różańcowej odniósł wielkie sukcesy w walce z herezją. Różaniec okazał się wspaniałą bronią przeciw błędom herezji.
W końcu wyczerpany chroniczną chorobą jelit umiera 6 sierpnia 1221 r. mając 51 lat. Kult św. Dominika rozpoczął się zaraz po jego śmierci . Za jego wstawiennictwem notowano otrzymane łaski.
Po dwunastu latach, papież Grzegorz IX kanonizował uroczyście swego przyjaciela. Obecnie szczątki św. Dominika spoczywają w Bolonii.
Po przedstawieniu treści katecheta zadaje pytania uczniom, a uczniowie udzielają wyczerpujących odpowiedzi.
- Skąd pochodzi nazwa Różaniec ?
- Co to jest herezja ?
- Kto był wielkim Apostołem Różańca Św.?
- Jakie polecenie otrzymał św. Dominik od Matki Bożej ?
- Na czym polegały misje św. Dominika ?
- W jaki sposób św. Dominik walczył z herezją ?
- Co było najskuteczniejszą ,,bronią' w zwalczeniu błędnej nauki heretyków ?
- Dlaczego św. Dominika nazywamy Apostołem Różańca św. ?
- Czego możemy nauczyć się od św., Dominika ?
(wypowiedzi uczniów)
Wspominamy, że Różaniec okazał się nie tylko skuteczną bronią przeciw herezjom, ale również Matka Boża dokonała wiele cudów (możemy niektóre wymienić).
Praca w grupach
Grupa I
Napiszcie telegram, którego adresatami będą bracia ze Zgromadzenia Kaznodziejów.
Przekażcie wiadomość o zadziwiającej wartości Różańca św., którego nadawcą będzie św. Dominik.
Grupa II
Napiszcie ogłoszenie o zwycięstwie modlitwy Różańcowej.
Grupa III
Napiszcie zaproszenie na Mszę św. dziękczynną.
Zakończenie
Uczniowie otrzymują kartki, na których mają dokończyć rozpoczęte zdania.
Dokończcie rozpoczęte zdania. Max. (Pracę uczniów sprawdza katecheta).
(Zeszyt ucznia)
Herezja to.......................................................................................................................
..........................................................................................................................
Święty Dominik był ................................................................................
Nazwa Różaniec wywodzi się ze średniowiecza z łac. Słowa ...................i oznacza .............................................................................
Matka Boża dała w darze św. Dominikowi ...............................................
I poleciła mu.......................................
Św. Dominik zwalczył herezje poprzez .................................., ...............................................................................,
Najskuteczniejszą bronią przeciw herezjom okazał się ...........................
...............................................................................
(Zeszyt ucznia)
Herezja to.......................................................................................................................
..........................................................................................................................
Święty Dominik był ................................................................................
Nazwa Różaniec wywodzi się ze średniowiecza z łac. Słowa ...................i oznacza .............................................................................
Matka Boża dała w darze św. Dominikowi ...............................................
I poleciła mu.......................................
Św. Dominik zwalczył herezje poprzez .................................., ...............................................................................,
Najskuteczniejszą bronią przeciw herezjom okazał się ...........................
(Zeszyt ucznia)
Herezja to.......................................................................................................................
..........................................................................................................................
Święty Dominik był ................................................................................
Nazwa Różaniec wywodzi się ze średniowiecza z łac. Słowa ...................i oznacza .............................................................................
Matka Boża dała w darze św. Dominikowi ...............................................
I poleciła mu.......................................
Św. Dominik zwalczył herezje poprzez .................................., ...............................................................................,
Najskuteczniejszą bronią przeciw herezjom okazał się ...........................
(Zeszyt ucznia)
Herezja to.......................................................................................................................
..........................................................................................................................
Święty Dominik był ................................................................................
Nazwa Różaniec wywodzi się ze średniowiecza z łac. Słowa ...................i oznacza .............................................................................
Matka Boża dała w darze św. Dominikowi ...............................................
I poleciła mu.......................................
Św. Dominik zwalczył herezje poprzez .................................., ...............................................................................,
Najskuteczniejszą bronią przeciw herezjom okazał się ...........................
Herezja to...............................................................................................................
........................................................................................................................
Święty Dominik był ................................................................................
Nazwa Różaniec wywodzi się ze średniowiecza z łac. Słowa ...................i oznacza .............................................................................
Matka Boża dała w darze św. Dominikowi ...............................................
I poleciła mu.......................................
Św. Dominik zwalczył herezje poprzez .................................., ...............................................................................,
Najskuteczniejszą bronią przeciw herezjom okazał się ...........................
Grupa I
Napiszcie telegram, którego adresatami będą bracia ze Zgromadzenia Kaznodziejów.
Przekażcie wiadomość o zadziwiającej wartości Różańca św., którego nadawcą będzie św. Dominik.
Grupa II
Napiszcie ogłoszenie o zwycięstwie modlitwy Różańcowej.
Grupa III
Napiszcie zaproszenie na Mszę św. dziękczynną.
Grupa I
Napiszcie telegram, którego adresatami będą bracia ze Zgromadzenia Kaznodziejów.
Przekażcie wiadomość o zadziwiającej wartości Różańca św., którego nadawcą będzie św. Dominik.
Grupa II
Napiszcie ogłoszenie o zwycięstwie modlitwy Różańcowej.
Grupa III
Napiszcie zaproszenie na Mszę św. dziękczynną.
Katecheza - Odradzające Zesłanie Ducha Świętego
Jak zachowuje się człowiek, który był w
bardzo trudnej sytuacji? A potem dzięki pomocy innej osoby
wyszedł z tej sytuacji?
Co wtedy czuje człowiek? Jak się zachowuje?
Rdz 11,1-9 |
Dz 2,1-11 |
||
|
Podobieństwa |
|
|
|
Różnice |
|
a)Co stało się z ludzką mową w jednym i drugim przypadku?
b)Jakie znaki towarzyszyły opisom i sytuacjom?
c)Co one mogą wyrażać?
Zesłanie Ducha świętego to początek działania Kościoła.
Dzięki Duchowi Świętemu apostołowie zostali uzdolnieni i obdarzeni mocą i odwagą do głoszenia Ewangelii. W życiu każdego chrześcijanina Duch Święty działa w podobny sposób poprzez Słowo Boże i sakramenty oraz uzdalnia nas do bycia świadkiem Chrystusa.
Rdz 11,1-9
Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali. I mówili jeden do drugiego: «Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu». A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi». A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: «Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!» W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
Dz 2,1-11
Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali.Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» - mówili pełni zdumienia i podziwu. «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże». Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co ma znaczyć?» - mówili jeden do drugiego. «Upili się młodym winem» - drwili inni.
Rdz 11,1-9
Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali. I mówili jeden do drugiego: «Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu». A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi». A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: «Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!» W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
Dz 2,1-11
Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali.Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» - mówili pełni zdumienia i podziwu. «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże». Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co ma znaczyć?» - mówili jeden do drugiego. «Upili się młodym winem» - drwili inni.
a)Jakie są podobieństwa w treści obu tekstów?
b) Jakie są różnice w treści obu tekstów?
c) Co stało się z ludzką mową w jednym i drugim przypadku?
d) Jakie znaki towarzyszyły opisom i sytuacjom?
e) Co one mogą wyrażać?
Rdz 11,1-9
Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali. I mówili jeden do drugiego: «Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu». A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: «Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi». A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: «Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!» W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.
Dz 2,1-11
Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali.Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» - mówili pełni zdumienia i podziwu. «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże». Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co ma znaczyć?» - mówili jeden do drugiego. «Upili się młodym winem» - drwili inni.
a)Jakie są podobieństwa w treści obu tekstów?
b) Jakie są różnice w treści obu tekstów?
c) Co stało się z ludzką mową w jednym i drugim przypadku?
d) Jakie znaki towarzyszyły opisom i sytuacjom?
e) Co one mogą wyrażać?
Symbole Ducha Świętego:
GOŁĘBICA
WODA
OGIEŃ
OLIWA
PIECZĘĆ I GWARANCJA
ŚWIATŁOŚĆ
ręka
Woda - Symboli wody oznacza działanie Duch Świętego w sakramencie chrztu.
Namaszczenie - Symbolika namaszczenia olejem także oznacza Ducha Świętego. We wtajemniczeniu chrześciajńskim jest ono sakramentalnym znakiem bierzmowania.
Ogień - Podczas gdy woda oznacza narodzenie i płodność życia, ogień symbolizuje przekształcającą energię dzieł Duch Świętego.
Obłok i Światło - Te dwa symbole są nierozłączne w objawieniach Ducha Świętego - objawiają Boga żywego i zbawiającego, osłaniając transcendencję Jego chwały.
Pieczęć - obraz pieczęci wskazuje na niezatarte znamię namaszczenia Duch Świętego w sakramentach chrztu, bierzmowania i kapłaństwa.
Ręka - Jezus "Palcem Bożym wyrzuca złe duchy" (Łk 11,20). Jeśli Prawo Boże zostało zapisane na kamiennych tablicach "Palcem Bożym" (Wj 31,18), to "list Chrystusa" powierzony Apostołom jest napisany "Duchem Boga żywego nie na kamiennych tablicach, lecz na żywych tablicach serc" (2Kor 3,3).
Gołębica - Na końcu potopu wypuszczona przez Noego gołębica powraca, niosąc w dziobie świeżą gałązkę z drzewa oliwnego na znak, że ziemia znowu nadaje się do zamieszkania. Gdy Chrystus wychodzi z wody po swoim chrzcie, zstępuje na Niego Duch Święty w postaci gołębicy i spoczywa na Nim.
Symbole Ducha Świętego:
GOŁĘBICA
WODA
OGIEŃ
OLIWA
PIECZĘĆ I GWARANCJA
ŚWIATŁOŚĆ
ręka
Woda - Symboli wody oznacza działanie Duch Świętego w sakramencie chrztu.
Namaszczenie - Symbolika namaszczenia olejem także oznacza Ducha Świętego. We wtajemniczeniu chrześciajńskim jest ono sakramentalnym znakiem bierzmowania.
Ogień - Podczas gdy woda oznacza narodzenie i płodność życia, ogień symbolizuje przekształcającą energię dzieł Duch Świętego.
Obłok i Światło - Te dwa symbole są nierozłączne w objawieniach Ducha Świętego - objawiają Boga żywego i zbawiającego, osłaniając transcendencję Jego chwały.
Pieczęć - obraz pieczęci wskazuje na niezatarte znamię namaszczenia Duch Świętego w sakramentach chrztu, bierzmowania i kapłaństwa.
Ręka - Jezus "Palcem Bożym wyrzuca złe duchy" (Łk 11,20). Jeśli Prawo Boże zostało zapisane na kamiennych tablicach "Palcem Bożym" (Wj 31,18), to "list Chrystusa" powierzony Apostołom jest napisany "Duchem Boga żywego nie na kamiennych tablicach, lecz na żywych tablicach serc" (2Kor 3,3).
Gołębica - Na końcu potopu wypuszczona przez Noego gołębica powraca, niosąc w dziobie świeżą gałązkę z drzewa oliwnego na znak, że ziemia znowu nadaje się do zamieszkania. Gdy Chrystus wychodzi z wody po swoim chrzcie, zstępuje na Niego Duch Święty w postaci gołębicy i spoczywa na Nim.
Imię własne Ducha Świętego ( źródło KKK)
691 "Duch Święty" jest imieniem własnym Tego, którego wielbimy i któremu oddajemy chwałę wraz z Ojcem i Synem. Kościół otrzymał Go od Pana i wyznaje Go w czasie chrztu swoich nowych dzieci10.
Pojęcie "Duch" jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa Ruah, które przede wszystkim oznacza tchnienie, powietrze, wiatr. Jezus posługuje się obrazem wiatru, aby zasugerować Nikodemowi transcendentną nowość Tego, który jest w sposób osobowy Tchnieniem Boga, Duchem Bożym11. Z drugiej strony, Duch i Święty to przymioty Boże wspólne Trzem Osobom Boskim. Łącząc jednak te dwa pojęcia, Pismo święte, liturgia i język teologiczny określają niewymowną Osobę Ducha Świętego, unikając możliwej dwuznaczności z innym sposobem posługiwania się pojęciami "duch" i "święty".
Określenia Ducha Świętego ( źródło KKK)
692 Gdy Jezus zapowiada i obiecuje Ducha Świętego, nazywa Go "Parakletem", co dosłownie oznacza: "Ten, który jest wzywany przy czymś" ad-vocatus (J 14, 16. 26; 15, 26; 16, 7). "Paraklet" tłumaczy się zazwyczaj jako "Pocieszyciel"; Jezus jest pierwszym Pocieszycielem12. Sam Pan nazywa Ducha Świętego "Duchem Prawdy" (J 16,13).
693 Poza imieniem własnym, które jest najczęściej używane w Dziejach Apostolskich i Listach, u św. Pawła znajdują się określenia: Duch obietnicy (Ga 3, 14; Ef 1, 13), Duch przybrania za synów (Rz 8, 15; Ga 4, 6), Duch Chrystusa (Rz 8, 11), Duch Pana (2 Kor 3, 17), Duch Boży (Rz 8, 9. 14; 15, 19; 1 Kor 6, 11; 7, 40); u św. Piotra znajduje się określenie: Duch chwały (1 P 4,14).
Imię własne Ducha Świętego ( źródło KKK)
691 "Duch Święty" jest imieniem własnym Tego, którego wielbimy i któremu oddajemy chwałę wraz z Ojcem i Synem. Kościół otrzymał Go od Pana i wyznaje Go w czasie chrztu swoich nowych dzieci10.
Pojęcie "Duch" jest tłumaczeniem hebrajskiego słowa Ruah, które przede wszystkim oznacza tchnienie, powietrze, wiatr. Jezus posługuje się obrazem wiatru, aby zasugerować Nikodemowi transcendentną nowość Tego, który jest w sposób osobowy Tchnieniem Boga, Duchem Bożym11. Z drugiej strony, Duch i Święty to przymioty Boże wspólne Trzem Osobom Boskim. Łącząc jednak te dwa pojęcia, Pismo święte, liturgia i język teologiczny określają niewymowną Osobę Ducha Świętego, unikając możliwej dwuznaczności z innym sposobem posługiwania się pojęciami "duch" i "święty".
Określenia Ducha Świętego ( źródło KKK)
692 Gdy Jezus zapowiada i obiecuje Ducha Świętego, nazywa Go "Parakletem", co dosłownie oznacza: "Ten, który jest wzywany przy czymś" ad-vocatus (J 14, 16. 26; 15, 26; 16, 7). "Paraklet" tłumaczy się zazwyczaj jako "Pocieszyciel"; Jezus jest pierwszym Pocieszycielem12. Sam Pan nazywa Ducha Świętego "Duchem Prawdy" (J 16,13).
693 Poza imieniem własnym, które jest najczęściej używane w Dziejach Apostolskich i Listach, u św. Pawła znajdują się określenia: Duch obietnicy (Ga 3, 14; Ef 1, 13), Duch przybrania za synów (Rz 8, 15; Ga 4, 6), Duch Chrystusa (Rz 8, 11), Duch Pana (2 Kor 3, 17), Duch Boży (Rz 8, 9. 14; 15, 19; 1 Kor 6, 11; 7, 40); u św. Piotra znajduje się określenie: Duch chwały (1 P 4,14).
Katecheza: Dar dla Kościoła
Co należy do zadań przewodnika górskiego?
.......................... ............................. ....................................
Jaka jest rola Ducha Świętego w życiu Kościoła?
a)........................................................................
b).....................................................................
c)....................................................................
d).......................................................................
e)........................................................................
W jaki sposób dzisiaj Duch Święty jest obecny i działa w Kościele i w życiu każdego chrześcijanina?
.........................................................
......................................................
..........................................................
...........................................................
...........................................................
............................................................
..............................................................
..............................................................
Kościół Święty ma podwójną strukturę: widzialną i niewidzialną. Pomimo siły zła w życiu człowieka Duch Święty ożywia Kościół od wewnątrz wlewając zachętę do miłości i do świadectwa .
Katecheza: Dar dla Kościoła
Co należy do zadań przewodnika górskiego?
.......................... ............................. ....................................
Jaka jest rola Ducha Świętego w życiu Kościoła?
a)........................................................................
b).....................................................................
c)....................................................................
d).......................................................................
e)........................................................................
W jaki sposób dzisiaj Duch Święty jest obecny i działa w Kościele i w życiu każdego chrześcijanina?
.........................................................
......................................................
..........................................................
...........................................................
...........................................................
............................................................
..............................................................
..............................................................
Kościół Święty ma podwójną strukturę: widzialną i niewidzialną. Pomimo siły zła w życiu człowieka Duch Święty ożywia Kościół od wewnątrz wlewając zachętę do miłości i do świadectwa .
Katecheza: Dar dla Kościoła
Co należy do zadań przewodnika górskiego?
.......................... ............................. ....................................
Jaka jest rola Ducha Świętego w życiu Kościoła?
nawraca pogan
kieruje Kościołem i działalnością Apostołów
wskazuje co powinni robić chrześcijanie, którzy nawrócili się z pogaństwa
wlewa w serca miłość ku Bogu
czyni dziećmi Bożymi
W jaki sposób dzisiaj Duch Święty jest obecny i działa w Kościele i w życiu każdego chrześcijanina?
.........................................................
......................................................
..........................................................
...........................................................
...........................................................
............................................................
..............................................................
..............................................................
Kościół Święty ma podwójną strukturę: widzialną i niewidzialną. Pomimo siły zła w życiu człowieka Duch Święty ożywia Kościół od wewnątrz wlewając zachętę do miłości i do świadectwa .
Katecheza: Dar dla Kościoła
Co należy do zadań przewodnika górskiego?
.......................... ............................. ....................................
Jaka jest rola Ducha Świętego w życiu Kościoła?
nawraca pogan
kieruje Kościołem i działalnością Apostołów
wskazuje co powinni robić chrześcijanie, którzy nawrócili się z pogaństwa
wlewa w serca miłość ku Bogu
czyni dziećmi Bożymi
W jaki sposób dzisiaj Duch Święty jest obecny i działa w Kościele i w życiu każdego chrześcijanina?
OBECNY JEST W SŁOWIE BOŻYM
OBECNY JEST W SAKRAMENTACH
OBECNY JEST W DUSZY CHREZŚCIJANINA
OBECNY JEST W KOŚCIELE JAKO WSPÓLNOCIE
OBECNY JEST W ŻYCIU WSZYSTKICH NALEŻĄCYCH DO KOSCIOŁA
PROWADZI DO JENOSCI Z BOGIEM
WZYWA DO JENOSCI Z BOGIEM
Kościół Święty ma podwójną strukturę: widzialną i niewidzialną. Pomimo siły zła w życiu człowieka Duch Święty ożywia Kościół od wewnątrz wlewając zachętę do miłości i do świadectwa .
Jaka jest rola Ducha Świętego w życiu Kościoła?
1. Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: "Cóż mamy czynić, bracia?" - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. "Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz". W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: "Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!". Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz. Dz 2, 37-41
2. Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga. Wtedy odezwał się Piotr: "Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?" I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa. Dz 10, 44-48
3. Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. Dz 1, 1-4
4. Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji. Przybywszy do Myzji, próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im, Dz 16, 6-7
5. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!" Dz 15, 28-29
6. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany. Rz 5,5
7. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: "Abba, Ojcze!" Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Rz 8, 14-16
8. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze Ga 4,6
Jaka jest rola Ducha Świętego w życiu Kościoła?
1. Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: "Cóż mamy czynić, bracia?" - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. "Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz". W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: "Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!". Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz. Dz 2, 37-41
2. Kiedy Piotr jeszcze mówił o tym, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali nauki. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan. Słyszeli bowiem, że mówią językami i wielbią Boga. Wtedy odezwał się Piotr: "Któż może odmówić chrztu tym, którzy otrzymali Ducha Świętego tak samo jak my?" I rozkazał ochrzcić ich w imię Jezusa Chrystusa. Dz 10, 44-48
3. Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. Dz 1, 1-4
4. Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji. Przybywszy do Myzji, próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im, Dz 16, 6-7
5. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!" Dz 15, 28-29
6. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany. Rz 5,5
7. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: "Abba, Ojcze!" Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Rz 8, 14-16
8. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze Ga 4,6
katecheza: Tajemnicza moc Kościoła.
sakrament |
Etap życia człowieka |
Skutki sakramentu |
Etap Życia chrześcijanina |
CHRZEST |
Początek ........................ |
- - |
Początek życia we wspólnocie Kościoła |
EUCHARYSTIA |
Początek kształtowania swojego charakteru, rozwoju intelektualnego i duchowego |
-
- |
Początek ........................... życia sakramentalnego |
BIERZMOWA-NIE |
Początek ........................ |
-szczególne dary Ducha Świętego -uzdolnienia do bycia świadkiem Chrystusa |
|
POKUTA |
|
- - |
Nieustanne zbliżenie się do Boga, powracanie do Niego |
NAMASZCZE-NIE CHORYCH |
|
- |
Powierzenie swoich doświadczeń i cierpień Bogu |
MAŁŻEŃSTWO |
Początek ........................ |
- - |
- Nowa wspólnota chrześcijańska - Nowy sposób służenia Bogu i bliźnim |
KAPŁAŃSTWO |
Początek nowego Życia w służbie Ewangelii |
- - |
- - |
sakrament |
Etap życia człowieka |
Skutki sakramentu |
Etap Życia chrześcijanina |
CHRZEST |
Początek ........................ |
- - |
Początek życia we wspólnocie Kościoła |
EUCHARYSTIA |
Początek kształtowania swojego charakteru, rozwoju intelektualnego i duchowego |
-
- |
Początek ........................... życia sakramentalnego |
BIERZMOWA-NIE |
Początek ........................ |
-szczególne dary Ducha Świętego -uzdolnienia do bycia świadkiem Chrystusa |
|
POKUTA |
|
- - |
Nieustanne zbliżenie się do Boga, powracanie do Niego |
NAMASZCZE-NIE CHORYCH |
|
- |
Powierzenie swoich doświadczeń i cierpień Bogu |
MAŁŻEŃSTWO |
Początek ........................ |
- - |
- Nowa wspólnota chrześcijańska - Nowy sposób służenia Bogu i bliźnim |
KAPŁAŃSTWO |
Początek nowego Życia w służbie Ewangelii |
- - |
- - |
1. Co ten tekst mówi o sakramencie chrztu?
Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: "Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Mt 28, 19
2. Co ten tekst mówi o sakramencie Eucharystii?
Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: "To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę". Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: "Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę". Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej.
1 Kor 11,23-26
3. Co ten tekst mówi o sakramencie pokuty i pojednania?
A Jezus znowu rzekł do nich: "Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam". Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane".
J 20, 21-23
1. Co ten tekst mówi o sakramencie chrztu?
Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: "Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Mt 28, 19
2. Co ten tekst mówi o sakramencie Eucharystii?
Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: "To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę". Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: "Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę". Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie. Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej.
1 Kor 11,23-26
3. Co ten tekst mówi o sakramencie pokuty i pojednania?
A Jezus znowu rzekł do nich: "Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam". Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane".
J 20, 21-23
Katecheza: Bogactwo charyzmatów
CHARYZMAT- nadprzyrodzony dar, którego Chrystus uwielbiony udziela wiernym przez Ducha Świętego w celu wypełnienia określonej służby we wspólnocie Ludu Bożego.
Do czego służą dary , którymi Duch Święty obdarza człowieka?
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.
1 Kor 12, 4-11
2.Jakie są zasady korzystania z charyzmatów?
Starajcie się posiąść miłość, troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa! Ten bowiem, kto mówi językiem, nie ludziom mówi, lecz Bogu. Nikt go nie słyszy, a on pod wpływem Ducha mówi rzeczy tajemne. Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu i pociesze. Ten, kto mówi językiem, buduje siebie samego, kto zaś prorokuje, buduje Kościół. Chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, jeszcze bardziej jednak pragnąłbym, żebyście prorokowali. Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami - chyba że jest ktoś, kto tłumaczy, aby to wyszło na zbudowanie Kościołowi. Bo przypuśćmy, bracia, że przychodząc do was będę mówił językami: jakiż stąd pożytek dla was, jeżeli nie przemówię do was albo objawiając coś, albo przekazując jakąś wiedzę, albo prorokując, albo pouczając? Podobnie jest z instrumentami martwymi, które dźwięki wydają, czy to będzie flet czy cytra: jeżeli nie można odróżnić poszczególnych dźwięków, to któż zdoła rozpoznać, co się gra na flecie lub na cytrze? Albo jeśli trąba brzmi niepewnie, któż będzie się przygotowywał do bitwy? Tak też i wy: jeśli pod wpływem daru języków nie wypowiadacie zrozumiałej mowy, któż pojmie to, co mówicie? Na wiatr będziecie mówili. Na świecie jest takie mnóstwo dźwięków, ale żaden dźwięk nie jest bez znaczenia. Jeżeli jednak nie będę rozumiał, co jakiś dźwięk znaczy, będę barbarzyńcą dla przemawiającego, a przemawiający barbarzyńcą dla mnie. Tak też i wy, skoro jesteście żądni darów duchowych, starajcie się posiąść w obfitości te z nich, które się przyczyniają do zbudowania Kościoła. Jeśli więc ktoś korzysta z daru języków, niech się modli, aby potrafił to wytłumaczyć. Jeśli bowiem modlę się pod wpływem daru języków, duch mój wprawdzie się modli, ale umysł nie odnosi żadnych korzyści. Cóż przeto pozostaje? Będę się modlił duchem, ale będę się też modlił i umysłem, będę śpiewał duchem, będę też śpiewał i umysłem. Bo jeśli będziesz błogosławił w duchu, jakże na twoje błogosławienie odpowie "Amen" ktoś nie wtajemniczony, skoro nie rozumie tego, co ty mówisz? Ty wprawdzie pięknie dzięki czynisz, lecz drugi tym się nie buduje. Dziękuję Bogu, że mówię językami lepiej od was wszystkich. Lecz w Kościele wolę powiedzieć pięć słów według mego rozeznania, by pouczyć innych, zamiast dziesięć tysięcy wyrazów według daru języków. Bracia, nie bądźcie dziećmi w swoim myśleniu, lecz bądźcie jak niemowlęta, gdy chodzi o rzeczy złe. W myślach waszych bądźcie dojrzali! Napisane jest bowiem w Prawie: Przez ludzi obcych języków i ust obcych będę przemawiał do tego ludu, ale i tak Mnie nie usłuchają - mówi Pan. Tak więc dar języków jest znakiem nie dla wierzących, lecz dla pogan, proroctwo zaś nie dla pogan, lecz dla wierzących. Kiedy się przeto zgromadzi cały Kościół i wszyscy poczną korzystać z daru języków, a wejdą podczas tego ludzie prości oraz poganie, czyż nie powiedzą, że szalejecie? Gdy zaś wszyscy prorokują, a wejdzie [podczas tego] jakiś poganin lub człowiek prosty, będzie przekonany przez wszystkich, osądzony i jawne staną się tajniki jego serca; a tak, upadłszy na twarz, odda pokłon Bogu, oznajmiając, że prawdziwie Bóg jest między wami. Cóż więc pozostaje, bracia? Kiedy się razem zbieracie, ma każdy z was już to dar śpiewania hymnów, już to łaskę nauczania albo objawiania rzeczy skrytych, lub dar języków, albo wyjaśniania: wszystko niech służy zbudowaniu. Jeżeli korzysta ktoś z daru języków, to niech mówią kolejno dwaj, najwyżej trzej, a jeden niech tłumaczy! Gdyby nie było tłumacza, nie powinien mówić na zgromadzeniu; niech zaś mówi sobie samemu i Bogu! Prorocy niech przemawiają po dwóch albo po trzech, a inni niech to roztrząsają! Gdy zaś komuś innemu z siedzących dane będzie objawienie, pierwszy niech zamilknie. Możecie bowiem w ten sposób prorokować wszyscy, jeden po drugim, aby wszyscy byli pouczeni i podniesieni na duchu. A dary duchowe proroków niechaj zależą od proroków! Bóg bowiem nie jest Bogiem zamieszania, lecz pokoju. Tak jak to jest we wszystkich zgromadzeniach świętych, kobiety mają na tych zgromadzeniach milczeć; nie dozwala się im bowiem mówić, lecz mają być poddane, jak to Prawo nakazuje. A jeśli pragną się czego nauczyć, niech zapytają w domu swoich mężów! Nie wypada bowiem kobiecie przemawiać na zgromadzeniu. Czyż od was wyszło słowo Boże? Albo czy tylko do was przyszło? Jeżeli komuś wydaje się, że jest prorokiem albo że posiada duchowe dary, niech zrozumie, że to, co wam piszę, jest nakazem Pańskim. A gdyby ktoś tego nie uznał, sam nie będzie uznany. Tak więc, bracia moi, troszczcie się o łaskę prorokowania i nie przeszkadzajcie w korzystaniu z daru języków! Lecz wszystko niech się odbywa godnie i w należytym porządku!
1 Kor 14, 1-40
Katecheza: Bogactwo charyzmatów
1. O. Pio ( 1887-1968) charyzmaty:
proroctwa
bilokacja
stygmaty
uzdrowienia
czytanie w sumieniach ( podczas spowiedzi)
2.CHARYZMAT- nadprzyrodzony dar, którego Chrystus uwielbiony udziela wiernym przez Ducha Świętego w celu wypełnienia określonej służby we wspólnocie Ludu Bożego.
3.Rodzaje charyzmatów w Kościele:
większe nadzwyczajne zwyczajne
.......................... ................................ mądrość
.......................... ............................... miłosierdzie
........................ .................................. upominanie
proroctwo nauczanie
przewodniczenie
CHARYZMATY UBOGACAJĄ CZŁOWIEKA I WSPÓLNOTĘ LUDU BOŻEGO.
Katecheza: Bogactwo charyzmatów
1. O. Pio ( 1887-1968) charyzmaty:
proroctwa
2. bilokacja
3. stygmaty
4. uzdrowienia
5. czytanie w sumieniach ( podczas spowiedzi)
2.CHARYZMAT- nadprzyrodzony dar, którego Chrystus uwielbiony udziela wiernym przez Ducha Świętego w celu wypełnienia określonej służby we wspólnocie Ludu Bożego.
3.Rodzaje charyzmatów w Kościele:
większe nadzwyczajne zwyczajne
.......................... ................................ mądrość
.......................... ............................... miłosierdzie
........................ .................................. upominanie
proroctwo nauczanie
przewodniczenie
CHARYZMATY UBOGACAJĄ CZŁOWIEKA I WSPÓLNOTĘ LUDU BOŻEGO.
Katecheza: Matka Kościoła.- podr. S.38-39
1. Kiedy Maryja została ogłoszona Matką Kościoła? Kto to ogłosił?
2. Co oznacza tytuł Maryi- Matka Kościoła?
3. Jakie jest znaczenie Maryi w Bożej ekonomii zbawienia?
4. Kiedy Maryja została Matką młodego Kościoła?
5. Co łączyło Apostołów zebranych w Wieczerniku?
Katecheza: Matka Kościoła. podr. S.38-39
1. Kiedy Maryja została ogłoszona Matką Kościoła? Kto to ogłosił?
2. Co oznacza tytuł Maryi- Matka Kościoła?
3. Jakie jest znaczenie Maryi w Bożej ekonomii zbawienia?
4. Kiedy Maryja została Matką młodego Kościoła?
5. Co łączyło Apostołów zebranych w Wieczerniku?
Katecheza: Matka Kościoła. podr. S.38-39
1. Kiedy Maryja została ogłoszona Matką Kościoła? Kto to ogłosił?
2. Co oznacza tytuł Maryi- Matka Kościoła?
3. Jakie jest znaczenie Maryi w Bożej ekonomii zbawienia?
4. Kiedy Maryja została Matką młodego Kościoła?
5. Co łączyło Apostołów zebranych w Wieczerniku?
Katecheza: Matka Kościoła. podr. S.38-39
1. Kiedy Maryja została ogłoszona Matką Kościoła? Kto to ogłosił?
2. Co oznacza tytuł Maryi- Matka Kościoła?
3. Jakie jest znaczenie Maryi w Bożej ekonomii zbawienia?
4. Kiedy Maryja została Matką młodego Kościoła?
5. Co łączyło Apostołów zebranych w Wieczerniku?
Katecheza: Matka Kościoła.- podr. S.38-39
1. Kiedy Maryja została ogłoszona Matką Kościoła? Kto to ogłosił?
2. Co oznacza tytuł Maryi- Matka Kościoła?
3. Jakie jest znaczenie Maryi w Bożej ekonomii zbawienia?
4. Kiedy Maryja została Matką młodego Kościoła?
5. Co łączyło Apostołów zebranych w Wieczerniku?
Katecheza: Matka Kościoła. podr. S.38-39
1. Kiedy Maryja została ogłoszona Matką Kościoła? Kto to ogłosił?
2. Co oznacza tytuł Maryi- Matka Kościoła?
3. Jakie jest znaczenie Maryi w Bożej ekonomii zbawienia?
4. Kiedy Maryja została Matką młodego Kościoła?
5. Co łączyło Apostołów zebranych w Wieczerniku?
Katecheza: Matka Kościoła. podr. S.38-39
1. Kiedy Maryja została ogłoszona Matką Kościoła? Kto to ogłosił?
2. Co oznacza tytuł Maryi- Matka Kościoła?
3. Jakie jest znaczenie Maryi w Bożej ekonomii zbawienia?
4. Kiedy Maryja została Matką młodego Kościoła?
5. Co łączyło Apostołów zebranych w Wieczerniku?
Katecheza: Matka Kościoła. podr. S.38-39
1. Kiedy Maryja została ogłoszona Matką Kościoła? Kto to ogłosił?
2. Co oznacza tytuł Maryi- Matka Kościoła?
3. Jakie jest znaczenie Maryi w Bożej ekonomii zbawienia?
4. Kiedy Maryja została Matką młodego Kościoła?
5. Co łączyło Apostołów zebranych w Wieczerniku?
Temat: DZIAŁALNOŚĆ ŚW. PIOTRA.
1. Życiorys św. Piotra
imię:...........................
zawód:............................
miejscowość:..............................................
rodzice: ojciec..........................................
nowe imię nadane przez Jezusa:...........................................
świadek licznych cudów Pana Jezusa:
-..............................................................................
-.........................................................................
-..........................................................................
-......................................................................
świadectwo wiary wobec Jezusa: TY JESTEŚ MESJASZ !
nadzwyczajny charyzmat:.......................................
stanowisko wśród Apostołów:...........................................
„czarne karty: -..................................................................
-..................................................................
-..................................................................
„mocne strony”: - ...............................................................
-...................................................................................
-...................................................................................
-....................................................................................
działalność po zesłaniu Ducha Świętego:-.....................................
-...................................................................................................
-....................................................................................................................
-.............................................................................................................
śmierć:..........................................................................
patron:............................................................................
Temat: DZIAŁALNOŚĆ ŚW. PIOTRA.
1. Życiorys św. Piotra
imię:...........................
zawód:............................
miejscowość:..............................................
rodzice: ojciec..........................................
nowe imię nadane przez Jezusa:...........................................
świadek licznych cudów Pana Jezusa:
-..............................................................................
-.........................................................................
-..........................................................................
-......................................................................
świadectwo wiary wobec Jezusa: TY JESTEŚ MESJASZ !
nadzwyczajny charyzmat:.......................................
stanowisko wśród Apostołów:...........................................
„czarne karty: -..................................................................
-..................................................................
-..................................................................
„mocne strony”: - ...............................................................
-...................................................................................
-...................................................................................
-....................................................................................
działalność po zesłaniu Ducha Świętego:-.....................................
-...................................................................................................
-....................................................................................................................
-.............................................................................................................
śmierć:..........................................................................
patron:............................................................................
Temat: W mocy Ducha Świętego.
DZIAŁALNOŚĆ ŚW. PAWŁA.
1. Życiorys św. PAWŁA
imię: ...........................
rok i miejsce urodzenia:. ...........................
wykształcenie:. studiował prawo żydowskie w Jerozolimie
pod kierunkiem Gamaliela
narodowość:..........................................
„czarne karty: -przyczynił się do ukamienowania diakona
Szczepana
-niszczył Kościół, prześladował chrześcijan
wtrącając ich do więzień
nawrócenie: w drodze do Damaszku Pan Jezus upomina
osobiście
zmiana imienia na Paweł
„mocne strony”: - gorliwy wyznawca Chrystusa
-odbył 3 podróże misyjne zakładając wspólnoty i
gminy chrześcijańskie
śmierć: 29.06.67 r.- śmierć męczeńska przez ścięcie
mieczem
2. Podróże misyjne św. Pawła
a) pierwsza podróż misyjna ( lata ....-.....) z podręcznika wypisać miasta pierwszej podróży
Antiochia Syryjska -Salamina -Pafos -Attalia- Perge- Antiochia Pizydysa-.............................-..............................-
......................-............................-.................................-.................................
b) druga podróż misyjna ( lata ....-.....) z podręcznika wypisać miasta drugiej podróży
c) trzecia podróż misyjna ( lata ....-.....) z podręcznika wypisać miasta trzeciej podróży
Temat: SYMBOLIKA OBRZEDU CHRZTU ŚWIĘTEGO:
A) ZNAKI:
WODA- symbol oczyszczenia i ożywienia
ZNAK KRZYŻA- pieczęć Chrystusa dla tych, którzy do Niego należą oraz zbawienie dzięki śmieci Chrystusa na krzyżu
NAMASZCZENIE OLEJEM KRZYŻMA- symbol włączenia do wspólnoty ludu Bożego, dar Ducha świętego
BIAŁA SZATA- znak czystości serca, wolności od grzechu pierworodnego
ŚWIECA- obecność Chrystusa- światło Chrystusa
Szafarz- ten kto udziela chrztu- ksiądz lub diakon.
B) LITURGIA UDZIELANIA CHRZTU:
1.obrzęd przyjęcia- znak krzyża na czole czyniony przez szafarza , rodziców i chrzestnych
2.liturga słowa Bożego
3.egzorcyzm modlitwa o uwolnienie od zła
4.modlitwy poświecenia wody
5.wyrzeczenie się zła
6.wyznanie wiary
7.udzielenia chrztu
8. namaszczenie olejem krzyżma świętego
9.nałozenie białej szaty
10.wręczeni zapalonej świecy
11. błogosławieństwo
Temat SYMBOLIKA OBRZEDU CHRZTU ŚWIĘTEGO:
A) ZNAKI:
WODA- symbol oczyszczenia i ożywienia
ZNAK KRZYŻA- pieczęć Chrystusa dla tych, którzy do Niego należą oraz zbawienie dzięki śmieci Chrystusa na krzyżu
NAMASZCZENIE OLEJEM KRZYŻMA- symbol włączenia do wspólnoty ludu Bożego, dar Ducha świętego
BIAŁA SZATA- znak czystości serca, wolności od grzechu pierworodnego
ŚWIECA- obecność Chrystusa- światło Chrystusa
Szafarz- ten kto udziela chrztu- ksiądz lub diakon.
B) LITURGIA UDZIELANIA CHRZTU:
1.obrzęd przyjęcia- znak krzyża na czole czyniony przez szafarza , rodziców i chrzestnych
2.liturga słowa Bożego
3.egzorcyzm modlitwa o uwolnienie od zła
4.modlitwy poświecenia wody
5.wyrzeczenie się zła
6.wyznanie wiary
7.udzielenia chrztu
8. namaszczenie olejem krzyżma świętego
9.nałozenie białej szaty
10.wręczeni zapalonej świecy
11. błogosławieństwo
Temat: Agape
1.Rozwiąż krzyżówkę.
1. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||
2. |
|
|
|
|
|
|
|||||||||
3. |
|
|
|
|
|
|
|||||||||
4. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||
5. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
6. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||
7. |
|
|
|
|
|
|
|||||||||
8. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
9. |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||
10. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
11. |
|
|
|
|
|
|
Pytania: 1. Jeden z Ewangelistów; 2. Jeden z darów Ducha Świętego; 3. Jeden w grzechów głównych; 4.Wszzcepia człowieka we wspólnotę Kościoła; 5. cnota Boska; 6. Imię archanioła posłanego do Maryi; 7. znak wszystkich chrześcijan; 8.głos, który mówi co dobre a co złe; 9.Czas przygotowania na przyjście Zbawiciela; 10. Grzech pierwszych ludzi; 11. Góra, na której Bóg objawił przykazania.
2. Na podstawie podręcznika wyjaśnij :
a) Co oznacza słowo „AGAPE”?
b) Jak wyglądała uczta pierwszych chrześcijan? / Dz 2, 42-47/
3. Jak Katechizm Kościoła Katolickiego nr 1323 nazywa Eucharystię?
"Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak umiłowanej Oblubienicy - Kościołowi powierzyć pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania: sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały" (Sobór Watykański II, konst. Sacrosanctum Concilium, 47). KKK 1323
4. Uzupełnij części Mszy Świętej. podkreśl właściwy kolor ( żółty- obrzędy wstępne, zielony- Liturgia słowa, niebieski- Liturgia eucharystyczna, różowy- obrzędy zakończenia)
Porządek Mszy Świętej |
|||
Obrzędy wstępne |
Liturgia Słowa |
Liturgia Eucharystyczna |
Obrzędy zakończenia |
Pozdrowienie i błogosławieństwo kapłana, Rozesłanie, Pierwsze czytanie, Psalm międzylekcyjny , Drugie czytanie, Opowiadanie o ustanowieniu i konsekracji, Złożenie ofiary, ,Aklamacja przed Ewangelią- „alleluja”, Wejście, Pozdrowienie ołtarza i zgromadzonego ludu, Akt pokuty, Panie, zmiłuj się nad nami, Chwała na wysokości, Kolekta, Ewangelia, Homilia, Wyznanie wiary, Modlitwa powszechna, Przygotowanie darów, Modlitwa Eucharystyczna, Prefacja , Aklamacja -„Święty, Święty, Święty..”, Modlitwy wstawiennicze, Końcowa doksologia, Obrzęd Komunii, Modlitwa Ojcze nasz, Obrzęd pokoju, Baranku Boży, Komunia święta.
Nazwy Mszy Świętej:
Wieczerza Pańska
Najświętsza Ofiara
Najświętszy Sakrament
Zgromadzenie Eucharystyczne
Pamiątka Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa
Łamanie Chleba
Modlitwy w czasie Eucharystii:
1.Spowiadam się .................... wszechmogącemu i ............ bracia i .............., że ............. zgrzeszyłem ............., .................., ................. i zaniedbaniem: ............ wina, moja ........., ............ ......... wielka wina. Przeto błagam ................... Maryję,.............. Dziewicę, ............. Aniołów i Świętych i .........., bracia i siostry, o ................. za mnie do ............. Boga ......................
2. Chwała na wysokości ........................ a na ziemi .......................j ludziom dobrej ............... Chwalimy Cię, ........................ Cię, ..................... Cię. ................. Cię. ............ Ci składamy, bo ............. jest ................. Twoja. ................ Boże, ............. nieba, Boże Ojcze .................... Panie, Synu ....................., Jezu Chryste. Panie Boże, ................ Boży, Synu Ojca. .................. gładzisz ................. świata, zmiłuj się nad nami. Który ................... grzechy świata, ................... błaganie nasze. Który ................ po prawicy ..........., zmiłuj się nad nami. ................... tylko Tyś jest .................... Tylko Tyś jest Panem. Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym w ........... Boga Ojca. Amen
3. Wierzę w jednego Boga, * Ojca .........................., * .......................... nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy ........................... i niewidzialnych. * I w ................... Pana Jezusa ....................., * Syna Bożego .........................., * który z Ojca jest ........................ przed wszystkimi wiekami. * Bóg z ................., * światłość ze ......................... * Bóg prawdziwy z Boga .................... * Zrodzony, a nie stworzony, * ..................... Ojcu, * a przez Niego ..................... się stało. * On to dla nas, ludzi, * i dla ................... zbawienia * zstąpił z ............... * I za sprawą ..................... Świętego przyjął ciało z .............. Dziewicy, * i stał się ................... * Ukrzyżowany również za ............., * pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I .......................ł dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. * I .................. do nieba; * siedzi po prawicy Ojca. * I ....................... przyjdzie w chwale * sądzić ...................... i umarłych: * a .......................... Jego nie będzie końca. * Wierzę w Ducha ..................., Pana i Ożywiciela, * który od Ojca [i Syna] pochodzi. * Który z ................. i Synem wspólnie odbiera ........................ i chwałę; * który mówił przez proroków. * Wierzę w jeden, święty, ........................ i apostolski Kościół. * Wyznaję jeden ....................... * na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję ........................ umarłych. * I życia wiecznego w przyszłym ......................... Amen.
4. Ojcze nasz, któryś jest w .............,święć się imię ................, ................ królestwo .................,bądź ................. Twoja, jako w ................, tak i na ..............Chleba ..................... powszedniego daj nam dzisiaj, i ..................... nam ..................... winy, jako i my ........................... naszym ............................I nie .......................... nas na pokuszenie,
ale nas .................. ode ................................ Amen
Modlitwy w czasie Eucharystii:
1.Spowiadam się .................... wszechmogącemu i ............ bracia i .............., że ............. zgrzeszyłem ............., .................., ................. i zaniedbaniem: ............ wina, moja ........., ............ ......... wielka wina. Przeto błagam ................... Maryję,.............. Dziewicę, ............. Aniołów i Świętych i .........., bracia i siostry, o ................. za mnie do ............. Boga ......................
2. Chwała na wysokości ........................ a na ziemi .......................j ludziom dobrej ............... Chwalimy Cię, ........................ Cię, ..................... Cię. ................. Cię. ............ Ci składamy, bo ............. jest ................. Twoja. ................ Boże, ............. nieba, Boże Ojcze .................... Panie, Synu ....................., Jezu Chryste. Panie Boże, ................ Boży, Synu Ojca. .................. gładzisz ................. świata, zmiłuj się nad nami. Który ................... grzechy świata, ................... błaganie nasze. Który ................ po prawicy ..........., zmiłuj się nad nami. ................... tylko Tyś jest .................... Tylko Tyś jest Panem. Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. Z Duchem Świętym w ........... Boga Ojca. Amen
3. Wierzę w jednego Boga, * Ojca .........................., * .......................... nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy ........................... i niewidzialnych. * I w ................... Pana Jezusa ....................., * Syna Bożego .........................., * który z Ojca jest ........................ przed wszystkimi wiekami. * Bóg z ................., * światłość ze ......................... * Bóg prawdziwy z Boga .................... * Zrodzony, a nie stworzony, * ..................... Ojcu, * a przez Niego ..................... się stało. * On to dla nas, ludzi, * i dla ................... zbawienia * zstąpił z ............... * I za sprawą ..................... Świętego przyjął ciało z .............. Dziewicy, * i stał się ................... * Ukrzyżowany również za ............., * pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I .......................ł dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo. * I .................. do nieba; * siedzi po prawicy Ojca. * I ....................... przyjdzie w chwale * sądzić ...................... i umarłych: * a .......................... Jego nie będzie końca. * Wierzę w Ducha ..................., Pana i Ożywiciela, * który od Ojca [i Syna] pochodzi. * Który z ................. i Synem wspólnie odbiera ........................ i chwałę; * który mówił przez proroków. * Wierzę w jeden, święty, ........................ i apostolski Kościół. * Wyznaję jeden ....................... * na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję ........................ umarłych. * I życia wiecznego w przyszłym ......................... Amen.
4. Ojcze nasz, któryś jest w .............,święć się imię ................, ................ królestwo .................,bądź ................. Twoja, jako w ................, tak i na ..............Chleba ..................... powszedniego daj nam dzisiaj, i ..................... nam ..................... winy, jako i my ........................... naszym ............................I nie .......................... nas na pokuszenie,
ale nas .................. ode ................................ Amen
Temat: Boży teleskop- sakrament pokuty.
1. Warunki dobrej spowiedzi świętej:
Rachunek sumienia,
Żal za grzechy,
Mocne postanowienie poprawy,
Spowiedź szczera,
Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.
2. Sposoby uzdrowień Pana Jezusa:
przez Słowo przez Dotyk przez Słowo+ dotyk
sługa Setnika kobieta cierpiąca niewidomy
na krwotok
3.Co KKK mówi o sakramencie pokuty? - (podr. Str.68-69)
......................................................................................................
......................................................................................................
.....................................................................................................
......................................................................................................
......................................................................................................
4. Dzięki sakramentowi spowiedzi:
Kapłan odpuszcza nam w imieniu Pana Jezusa nasze grzechy
Możemy znowu przystępować do Komunii Świętej
Odnawiamy i wzmacniamy więź z Panem Jezusem
Odzyskujemy utracona Łaskę Uświęcającą
Temat: Prawomocni chrześcijanie- sakrament bierzmowania.
1. Opinie ludzi po co jest potrzebny sakrament bierzmowania:
Do sakramentu małżeństwa
Świadek bierzmowania
Ojciec chrzestny/ matka chrzestna
Do seminarium/ życia zakonnego
Wybieram nowe imię i patrona
2. .Co KKK mówi o sakramencie bierzmowania? Jak nazywa sakrament bierzmowania? Co sakrament bierzmowania zmienia w życiu duchowym człowieka? - (podr. Str.71)
......................................................................................................
......................................................................................................
......................................................................................................
3. Dobierz do każdego daru Ducha Świętego właściwe mu znaczenie ( połącz strzałkami).
Dar rozumu |
|
Ułatwia miłowanie Boga, Jego spraw oraz miłowanie bliźniego |
|
|
|
Dar mądrości |
|
Umacnia nasza wolę, gdy odwracamy się od zła a czynimy dobro |
|
|
|
Dar umiejętności |
|
Pozwala lepiej poznać prawdy wiary |
|
|
|
Dar rady |
|
Doskonali miłość. |
|
|
|
Dar męstwa |
|
Pomaga zerwać z grzechem i zjednoczyć się z Bogiem. |
|
|
|
Dar pobożności |
|
Pomaga nam rozróżnić dobro od zła |
|
|
|
Dar bojaźni Bożej |
|
Ułatwia rozpoznanie tego, co czynić w trudnych sprawach. |
4. Narysuj w formie graficznej dary Ducha Świętego.
Temat: Sakrament chorych.
1. Na podstawie podr. Str.72 ( 1 punkt) i swoich spostrzeżeń uzupełnij tabelkę:
Co odczuwają chorzy? |
Czego potrzebują? |
-ból - -
|
-lekarstwa - -
|
Choremu najczęściej potrzeba umocnienia łaską Bożą i obecności drugiego człowieka, gdyż często ciężka choroba wywołuje myśli o śmierci i pytanie o sens życia doczesnego.
2. Na podstawie podr. Str.72-73 ( 2 punkt) uzupełnij:
a) O co zapytał Jezus zanim uzdrowił niewidomych? ( Mt 9, 27-30a)
b) Co zrobili Apostołowie w imieniu Chrystusa? ( Mk 6, 12-13)
c) O czym świadczy ten fragment biblijny? (Jk 5, 14-15)
3. Co KKK mówi o sakramencie chorych? Do czego zachęca? Jakie skutki wywołuje? ( str. 73)
4. Co należy przygotować, gdy sakrament jest udzielany w dom? ( str. 74).
W sakramencie namaszczenia chorych człowiek spotyka się z Chrystusem, który daje mu udział w swoim zmartwychwstaniu, moc i obronę: „ Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie”.
Temat: Pomocnicy Boga- kapłaństwo
1. Uzupełnij zdanie:
Kapłan to...............................................................................
2. Zadania kapłana:
-.........................................................................................
-........................................................................................
-........................................................................................
-........................................................................................
3. Funkcje kapłanów
a) Stary Testament..............................................................
............................................................................................
b) Nowy Testament..............................................................
.............................................................................................
4. Co KKK mówi o sakramencie kapłaństwa? ( str. 76)
...............................................................................................
..................................................................................................
.................................................................................................
..................................................................................................
5. Pan Jezus ustanowił sakrament kapłaństwa. Powołując Apostołów Pan Jezus powierzył im składanie w Jego imieniu doskonałej ofiary. Podczas Ostatniej Wieczerzy, kiedy Pan Jezus umywał nogi uczniom, wskazał na służebny charakter kapłaństwa.
Sakrament święceń udzielany jest przez włożenie rąk, któremu towarzyszy uroczysta modlitwa konsekracyjna. Szafarzem tego sakramentu jest biskup.
Podział terytorialny w Kościele:
-mój dom i ulica............................................................................
- parafia............................................................................................
- dekanat.........................................................................................
- diecezja.............................................................................................
- archidiecezja ( metropolia)...............................................................
Stopnie - droga do kapłaństwa :
Kleryk
Diakon ( 1 stopień święceń)- może udzielać chrztu, Komunii świętej, błogosławić, odprawiać pogrzeby, czytać Ewangelię podczas Mszy świętej i głosić homilie)
Prezbiter ( (2 stopień święceń- udziela 5 sakramentów- oprócz bierzmowania i kapłaństwa)- jest nim ksiądz wikariusz lub proboszcz
Biskup ( 3 stopień święceń- przyjęcie sakry biskupiej- pastorał+ mitra+ pierścień+ diecezja+ hasło+ herb, udziela 7 sakramentów)
Arcybiskup ( kieruje archidiecezją)
Kardynał
Papież
W naszej diecezji lubelskiej opiekują się nami:
Ks. abp Józef Życiński
Ks. Bp Artur Miziński
Ks. Bp Józef Wróbel
Ks. Bp Ryszard Karpiński
Ks. Bp Mieczysław Cisło
Biskupi jako następcy Apostołów tworzą Kolegium biskupów, w którym trwa nieprzerwanie Kolegium apostołów. Razem z biskupem Rzymu- papieżem- Kolegium Biskupów sprawuje zwierzchnictwo nad całym Kościołem.
Temat: Sakrament małżeństwa.
1. Wpisz cechy charakterystyczne dla kobiety i mężczyzny.
kobieta |
mężczyzna |
|
|
2. Uzupełnij tekst przysięgi małżeńskiej.
„I............................ci miłość,.................................... i uczciwość.......................................... oraz , że cię .......... ................................. aż do ...................................... Tak mi ......................................... Panie Boże ................................., w Trójcy ................................. i wszyscy ............................”
3. Dlaczego chrześcijanie zawierają małżeństwo w Kościele?
.........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
4. Kto pomaga małżonkom w pokonywaniu trudności życia małżeńskiego i rodzinnego?
.........................................................................................................................................................................................................................
5. Co KKK mówi o sakramencie małżeństwa.?
.......................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
6. Rozwiąż krzyżówkę i dokończ zdanie odgadniętym hasłem.
1. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
2. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
3. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
4. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
6. |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
7. |
|
|
|
|
|
|
|
|||||
8. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Przymiotami małżeństwa chrześcijańskiego są jedność, płodność i .................................................
6. Rozwiąż krzyżówkę i dokończ zdanie odgadniętym hasłem.
1. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
2. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
3. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
4. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
6. |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
7. |
|
|
|
|
|
|
|
|||||
8. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Przymiotami małżeństwa chrześcijańskiego są jedność, płodność i .................................................
6. Rozwiąż krzyżówkę i dokończ zdanie odgadniętym hasłem.
1. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
2. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
3. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
4. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
6. |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
7. |
|
|
|
|
|
|
|
|||||
8. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Przymiotami małżeństwa chrześcijańskiego są jedność, płodność i .................................................
6. Rozwiąż krzyżówkę i dokończ zdanie odgadniętym hasłem.
1. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
2. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
3. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
4. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
6. |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||
7. |
|
|
|
|
|
|
|
|||||
8. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Przymiotami małżeństwa chrześcijańskiego są jedność, płodność i .................................................
Temat: Wiara u początków.
1. Moje skojarzenia odnośnie pierwszych chrześcijan i Kościoła Apostolskiego.
*..................................................................
*..............................................................
2. W czym przejawiała się wiara pierwszych chrześcijan?
( Dz 4,32-35)
Pierwsi chrześcijanie |
|
Pierwsi chrześcijanie wyznawali swa wiarę gorliwie i z odwagą. Realizowali wezwanie Jezusa z Góry Błogosławieństw, które w takim samym stopniu dotyczy współczesnych jego wyznawców.
3. Co mogę zmienić w swoim życiu, aby być godnym spadkobiercą testamentu zostawionego przez pierwszych chrześcijan? (str.82-84)
Temat: Wiara u początków.
1. Moje skojarzenia odnośnie pierwszych chrześcijan i Kościoła Apostolskiego.
*..................................................................
*..............................................................
2. W czym przejawiała się wiara pierwszych chrześcijan?
( Dz 4,32-35)
Pierwsi chrześcijanie |
|
Pierwsi chrześcijanie wyznawali swa wiarę gorliwie i z odwagą. Realizowali wezwanie Jezusa z Góry Błogosławieństw, które w takim samym stopniu dotyczy współczesnych jego wyznawców.
3. Co mogę zmienić w swoim życiu, aby być godnym spadkobiercą testamentu zostawionego przez pierwszych chrześcijan? (str.82-84)
Zapał pierwszych chrześcijan- cd do zad.2
Ewangelia w czasach pierwszych chrześcijan nie rozprzestrzeniała się przez niezwykłe cuda. Prawdziwym cudem była ich wiara, która pociągnęła ludzi wszelkich klas społecznych i kultur. Wiara, i miłość do Chrystusa.
Pierwsi chrześcijanie potrafili poradzić sobie z takimi samymi problemami, jak my dziś, odpowiadając na łaskę. Może nawet było tak, że ich trudności bywały obiektywnie większe, skoro żyli w świecie dalekim od ideałów chrześcijańskich. Żyli oni w świecie, w którym obok poziomu technicznego i kulturalnego nieznanego dotychczas, słowa takie jak „sprawiedliwość” czy „równość” zarezerwowane były jedynie dla wąskiego grona, gdzie zbrodnie przeciwko życiu były na porządku dziennym, gdzie rozrywka obejmowała również przyglądanie się śmierci innych..
Pobożność pierwszych Chrześcijan
W jaki sposób reagowali pierwsi Chrześcijanie na otaczający ich świat? Nieraz pojawia się pokusa przypisania niezwykłości i cudowności rozprzestrzenianiu się Ewangelii. Można niekiedy błędnie przyjąć, że pomniejszając owe cuda pozostałaby jedynie rezygnacja wobec błędów, które nas otaczają. Zapominamy wówczas, że Chrystus jest tym samym Chrystusem wczoraj, dziś i zawsze, i że Jego działanie jest zawsze takie samo. Zapominamy również i o tym, że większość pierwszych wspólnot chrześcijańskich nie widziała żadnych nadzwyczajnych znaków. Sama wiara była już nadzwyczajnym cudem, który porywał ludzi wszelkich klas społecznych, wszystkich środowisk i kultur. Wiara i miłość do Chrystusa.
Pierwsi chrześcijanie byli świadomi posiadania nowego życia. Prosty i wzniosły fakt Chrztu Świętego nadawał im nowy sens: nic nie mogło być już takie samo. Byli powiernikami i uczestnikami miłości Chrystusa do wszystkich ludzi. Bóg zamieszkiwał w ich sercach i z tego względu pierwsi chrześcijanie starali się odnajdywać wolę Bożą w każdej chwili; starali się działać okazując tę samą uległość, jaką jest uległość Syna wobec planów Ojca. W ten sposób, poprzez swoje codzienne życie, poprzez heroiczną spójność - często heroiczną przez wzgląd na swą stałość - Chrystus ożywiał środowisko, w którym żyli. Mogli stać się narzędziami Boga, ponieważ pragnęli czynienia wszystkiego tak, jak uczyniłby to sam Jezus. Wiemy to, iż odpowiedzieli na poruszenie Ducha Świętego, który doprowadził ich do rozpoznania tej okazji, i że Bóg obdarzył owocami ich uległość. Jeśli oni potrafili odpowiedzieć na poruszenia Ducha w ich duszy, to było to przede wszystkim wynikiem ich życia w głębokiej pobożności. Potrafili oni wiele chwil podczas dnia zachowywać na rozmowę z Panem. Nie pozostawiali ich przypadkowi. Uważali, iż od tych momentów najbardziej wewnętrznego obcowania z Panem uzależnione jest spotkanie Pana przez resztę dnia.
Liczne teksty z pierwszych wieków pozwalają na przybliżenie sobie sposobu, w jaki chrześcijanie przeżywali swoją wiarę na co dzień. Wstając rano dziękowali Bogu na kolanach. Trzy razy w ciągu dnia odmawiali modlitwę „Ojcze nasz”, bynajmniej nie redukując jej do powtarzania słów. Komentarze Ojców oraz pierwszych pisarzy kościelnych pokazują, w jaki sposób wiązali ją z codzienną działalnością. Poza innymi rozważaniami, modlitwa ta stawiała ich w obliczu dziecięctwa Bożego, które nie pozostawało jedynie pojęciem abstrakcyjnym. Modląc się za swoich nieprzyjaciół zastanawiali się, w jaki sposób mogliby ukazać im miłość Bożą. W chwili odmawiania słów „chleba naszego powszedniego” odnajdywali związek z Eucharystią, dziękując za ten dar; w tej samej prośbie odkrywali konieczność pozostawania całkowicie oderwanym od dóbr ziemskich, nie pragnąc niczego więcej, niż to, co jest niezbędne ani nie martwiąc się zbytnio z powodu braku czegokolwiek. „Ojcze nasz” przemieniało się w syntezę całej Ewangelii i w normę postępowania chrześcijańskiego. Już sam wybór momentu na odmawianie tego typu modlitwy przypominał im o tajemnicach wiary i o konieczności identyfikowania się z Jezusem w ciągu dnia, godzina po godzinie: «Z pewnością o godzinie trzeciej Duch Święty zstąpił na apostołów (...). O godzinie szóstej Pan został ukrzyżowany, a o godzinie dziewiątej zmył swoją krwią nasze grzechy» Katecheza i formacja, którą otrzymywali nigdy nie rozdzielała tajemnicy wiary od życia.
Wielu chrześcijan praktykowało post w środy i w piątki, w tzw. dies stationis. Pracowali, lecz cały dzień skupiony był wokół silnego pragnienia czuwania, przejawiającego się w modlitwach za innych ludzi. Ci, którzy praktykowali ową pobożność widzieli siebie samych jako czuwających żołnierzy w obecności swego Pana. Ta praktyka pobożności miała swoje konsekwencje w otaczającym ich środowisku: «od posiłku, który spożyjesz odlicz w tym dniu odpowiednią część, którą przekażesz wdowie, sierocie lub komuś potrzebującemu» Wzruszająca jest ta więź, która poprzez wieki trwania chrześcijaństwa łączy prawdziwą pobożność z miłością.
Eucharystia zajmowała uprzywilejowane miejsce. Częstotliwość obcowania ze słowem Bożym, modlitw i łamania chleba nie ograniczała się do niedziel. Niektóre teksty pierwszych pisarzy chrześcijańskich pozwalają dostrzec ludzi, którzy przystępowali do Komunii świętej w dni powszednie, i to niejednokrotnie kosztem poświęceń wynikających z potrzeby zachowania dobrowolnych postów. Każde drobne umartwienie było niczym wobec możliwości zjednoczenia się z Jezusem. Mężczyźni i kobiety wiedzieli, że im bardziej złączeni będą z Chrystusem, tym łatwiej będą mogli odkryć to, czego Bóg od nich oczekuje: wykorzystania wszystkiego, co umożliwia osiągnięcia pełnej szczęśliwości.
Tych praktyk pobożności nie uważano za konieczne obowiązki wiary. Były one logiczną konsekwencją wynikającą z pragnienia odpowiedzi na otrzymaną łaskę. Skoro Bóg oddał się, to dlaczegóż człowiek nie miałby szukać kontaktu i rozmowy z Nim? Dlatego nie zadawali się pewnym minimum ale dla obcowania z Bogiem wykorzystywali wszystko to, co może być użyte na jego chwałę. Z tych norm pobożności - jak moglibyśmy je nazwać - brali siłę dla ukazania Chrystusa swoimi czynami, aby mogli prowadzić życie kontemplatywne, zdając sobie sprawę z tego, iż On pragnął posłużyć się każdym ich działaniem, aby rozgłaszać Królestwo Boże. Nie zapominali o tym, jak wiele zależy od tego, że będą postępować tak, jak Bóg tego pragnie.
Mocą Miłości
Dlatego też takie przeżywanie pobożności było nie do oddzielenia od głębokiego apostolstwa. W niektórych przypadkach przyjaciele owych pierwszych chrześcijan zdawali sobie sprawę ze zmian w sposobie ich życia: godność ich chrześcijańskiej kondycji społecznej jest nie do pogodzenia z wieloma działaniami, uważanymi wtedy, jak i dziś jako normalne. Chrześcijanie wykorzystywali ten kontrast, aby uzasadnić powody swojej nadziei i ich nowego sposobu postępowania. Podkreślali, iż taka postawa jest bardziej odpowiednia dla godności ludzkiej i że ich wiara nie nakazuje im negacji tego, co dobre na świecie Wyjaśniali też, iż takie postępowanie pozwala im na zachowanie serca dla Boga i dla bliźnich, skoro Burzyli w ten sposób sofizmat moralności czysto zewnętrznej, ponieważ to, co pochodzi z serca sprawia, iż człowiek staje się nieczystym.
Niekiedy nawrócenie chrześcijan nie było zauważalne z zewnątrz, przynajmniej nie na pierwszy rzut oka. Wiele było osób, które, zanim przyjęło chrzest, znane były ze swej uczciwości: Święty Justyn, konsul Sergiusz Paweł , Pomponia Grecyna , senator Apolloniusz , Flawiusze i wielu innych, którzy mogliby służyć, jako przykład. Historycy rzymscy zebrali nazwiska kilku znaczących ludzi, lecz większość pierwszych chrześcijan była zwykłymi ludźmi, którzy uznali prawdę przesłania Pana, dzięki poruszeniom Łaski. Fakt odkrycia wiary w wieku dojrzałym sprawił, że ich działalność zawodowa i ich relacje społeczne nabrały jeszcze większego znaczenia, a mianowicie stały się one środowiskiem, w którym zaczął teraz działać Chrystus w nich i poprzez nich. W żadnym przypadku nie zdecydowali się na to, aby wyłączyć się sami, czy też pozwolić na to, by ich wyłączono ze społeczności, z której wyrośli i którą kochali. Z pewnością nie wykraczali w niczym, co mogłoby obrazić Boga, ale starali się czynić więcej, niż wymagało tego jedynie wypełnienie swoich powinności; wiedzieli, że ich działanie przyczynia się do uczynienia świata lepszym. Niezliczone są tego świadectwa, lecz najlepszym prawdopodobnie dowodem takiego działania jest intensywne apostolstwo pierwszych chrześcijan. W tle każdego nawrócenia odnajdujemy kogoś, kto swoimi czynami pokazał, iż dokonał w swoim życiu dobrego i prawdziwego wyboru. To mężczyzna lub kobieta, którzy stanęli wobec życia z werwą i radością.
W swoim działaniu pierwsi chrześcijanie nie stawali przed fałszywym wyborem między sprawami publicznymi i prywatnymi. Żyli swoim życiem, tym samym, którym żył Chrystus. Kontrastowało to z ówczesną mentalnością, w której wielu rozumiało religię, jako instrument spajający państwo. Działanie apostolskie było wynikiem ich całkowitej wolności i inicjatywy dzieci Bożych. Owe wielkie zmiany społeczne, które umożliwili, były zawsze wynikiem bardzo wielu osobistych przemian.
Występujące niezrozumienie było dla pierwszych chrześcijan bodźcem do ukazywania swojej wiary poprzez czyny. Umiłowanie Boga okazywało się przez męczeństwo. Rozumiano je jako świadectwo, lecz jeśli poniesienie śmierci męczeńskiej uważano za najwyższy stopień świadectwa, to większość chrześcijan zdawała sobie sprawę z tego, iż powinni odzwierciedlać męczeństwo duchowe poprzez ukazywanie w swoim życiu tej samej miłość, która poruszała męczenników. Poprzez wieki wyrażenia „męczennik” i „świadek” były przemiennymi, ponieważ odpowiadały tej samej treści znaczeniowej.
Benedykt XVI przypomniał o konieczności pokazania miłości Chrystusa w taki sposób, że: «Miłość bliźniego zakorzeniona w miłości Boga jest przede wszystkim powinnością każdego poszczególnego wierzącego» . Jakże pasjonującym zadaniem jest «(…) aktualizacja tu i teraz miłości, której człowiek potrzebuje zawsze!» . Pierwsi chrześcijanie okazywali miłość poprzez staranie o sprawy społeczne, uczciwość zawodową, nieskalane życie oraz przyjazne i lojalne usposobienie wobec innych. Ostatecznie tak żyli, dzięki swojej spójności. «My jesteśmy zawsze i we wszystkim konsekwentni i w harmonii z samym sobą, ponieważ jesteśmy ulegli rozsądkowi i nie działamy przeciwko niemu» .
W świetle tych rozważań możemy doświadczyć zachwytu pierwszych uczniów na widok cudów zdziałanych przez nich w imię Chrystusa mogąc powiedzieć wraz z nimi: „Jak bardzo wpływamy na otoczenie!” [24].
/Źródło Zaczerpnięto z www.opusdei.pl/art.php?p=26166/
Temat: Prześladowanie pierwszych chrześcijan
Chrześcijanie znosili cierpienia za wiarę w Chrystusa.
Jako pierwsi stracili życie min. Biskup Jerozolimy - apostoł Jakub i jeden z diakonów, św. Szczepan. Główne prześladowania były związane z Rzymem i kolejnymi jego cesarzami ( Neron, Trajna, Septymiusz Sewer, Walerian, Dioklecjan). W roku 311 ogłoszono dekret tolerancyjny o wolności religii.
(Przepisz do zeszytu formularz- tabelkę a następnie uzupełnij w zeszycie)
Imię męczennika |
Imię cesarza |
Data śmierci |
Kim był |
Gdzie działał |
Czyj patron |
Do jakiej postawy nas wzywa |
Św. Agnieszka |
|
|
|
|
|
|
Św. Wawrzyniec |
|
|
|
|
|
|
Św. Sebastian |
|
|
|
|
|
|
Św. Justyn |
|
|
|
|
|
|
Św. Florian |
|
|
|
|
|
|
Św. Cyprian |
|
|
|
|
|
|
Temat: Prześladowanie pierwszych chrześcijan
Chrześcijanie znosili cierpienia za wiarę w Chrystusa.
Jako pierwsi stracili życie min. Biskup Jerozolimy - apostoł Jakub i jeden z diakonów, św. Szczepan. Główne prześladowania były związane z Rzymem i kolejnymi jego cesarzami ( Neron, Trajna, Septymiusz Sewer, Walerian, Dioklecjan). W roku 311 ogłoszono dekret tolerancyjny o wolności religii.
(Przepisz do zeszytu formularz- tabelkę a następnie uzupełnij w zeszycie)
Imię męczennika |
Imię cesarza |
Data śmierci |
Kim był |
Gdzie działał |
Czyj patron |
Do jakiej postawy nas wzywa |
Św. Agnieszka |
|
|
|
|
|
|
Św. Wawrzyniec |
|
|
|
|
|
|
Św. Sebastian |
|
|
|
|
|
|
Św. Justyn |
|
|
|
|
|
|
Św. Florian |
|
|
|
|
|
|
Św. Cyprian |
|
|
|
|
|
|
Św. Agnieszka Rzymianka, (zm. ok. 304 lub 305) - męczennica, święta Kościoła katolickiego i prawosławnego, umęczona za panowania Dioklecjana, zginęła w wieku około 12 lat. w nieznanych okolicznościach.
Urodziła się w Rzymie około 291 r. Jej rodzice byli chrześcijanami i wychowali ją zgodnie z zasadami wiary. Od dzieciństwa całą swą duszą pokochała Boga i zapragnęła do końca życia pozostać w dziewictwie. Nie dbając o to co materialne, pomimo swego bogactwa, żyła skromnie. Agnieszka pobierała naukę w szkole dla dziewcząt. Pewnego razu, około 304 r., gdy miała zaledwie trzynaście lat i wracała ze szkoły do domu, ujrzał ją syn naczelnika miasta, Symfoniusz, któremu bardzo się spodobała. Kilkakrotnie udawał się do jej domu prosząc, by została jego żoną i przynosząc jej coraz to cenniejsze dary. Jednak Agnieszka wciąż mu odpowiadała, że jest już zaręczona "z Innym, Który jest o wiele bogatszy". Symfoniusz nie rozumiał, o kim mówi piękna niewiasta, aż do chwili, gdy wytłumaczono mu, że jest chrześcijanką. Wówczas jego ojciec bardzo się rozgniewał i polecił torturami zmusić Agnieszkę do wyrzeczenia się wiary. Jednak niewiasta pozostała nieugięta. Poza tym cudowne znaki, jakie miały miejsce podczas tortur, nawróciły na chrześcijaństwo stu sześćdziesięciu pogan. W końcu męczennicę wrzucono do ognia, a gdy wyszła z niego żywa, zabito ją ciosem miecza w gardło. Miało to miejsce w Rzymie.Według legendy całkowicie obnażona św. Agnieszka została rzucona na stadionie na pastwę spojrzeń tłumu. Za sprawą cudu miała wówczas okryć się płaszczem włosów. Jej ciało złożono w Rzymie przy wejściu do katakumb.Minęło wiele lat i nastały rządy św. Konstantyna Wielkiego. Pewnego razu jego córka Konstancja ciężko zachorowała. Dopiero po gorącej modlitwie nad grobem św. Agnieszki odzyskała zdrowie. W dowód wdzięczności cesarz polecił wznieść na tym miejscu świątynię, przy której królewna powołała do życia żeński monaster.
W ikonografii zachodniej wizerunki świętej przedstawiają ją z barankiem z nimbem (wywodząc jej imię od łacińskiego agnus - baranek). Ukazywana jest również z dwiema koronami - dziewictwa i męczeństwa. Nieraz obok niej płonie stos, na którym według jednej z wersji miała spłonąć.W tradycji wschodniej święta zazwyczaj przedstawiana jest jako młoda dziewczyna w szatach żółtych i krzyżem męczeńskim w ręce.
Atrybuty: baranek z nimbem, gołębie - symbole czystości i niewinności; kość słoniowa; dwie korony - dziewictwa i męczeństwa; stos lub miecz - symbole jej męczeństwa.Agnieszka z Rzymu patronuje ogrodnikom, zaręczonym, młodym parom, ofiarom gwałtu, dziewicom i harcerkom.
Św. Wawrzyniec - polska forma imienia Laurencjusz, pochodzi od słowa laur, wawrzyn (łac. laurus), diakon i męczennik chrześcijański z III wieku, (zm. 10 sierpnia 258).
Z jego życia znamy bardzo mało faktów. Prawdopodobnie pochodził z Hiszpanii. Tradycja mówi o jego męczeńskiej śmierci w Rzymie na via Tiburtina, na rozżarzonej do czerwoności kracie (ruszcie), która w ikonografii stanowi jego atrybut (kilka dni przed nim śmierć za wiarę, przez ścięcie, ponieść miał jego zwierzchnik, papież Sykstus II, z 4 innymi diakonami). Przed śmiercią od Wawrzyńca, który zarządzał dobrami materialnym, zażądano wydania skarbów kościoła.
Niezwykłe okoliczności męczeństwa, sprawiły iż jego kult szybko się rozwijał już u schyłku starożytności. W średniowieczu był jednym z najpopularniejszych świętych. Kult św. Wawrzyńca upowszechniał się począwszy od IV wieku. Jeden z najdawniejszych formularzy liturgicznych, zwany sakramentarzem leoniańskim, posiada kilkanaście różnych tekstów na uroczystość św. Wawrzyńca. Kult Wawrzyńca był bardzo popularny m.in. na terenach państwa Krzyżackiego.
Wawrzyniec był czczony jako patron ubogich, piekarzy, kucharzy, bibliotekarzy. Uważano, że chroni od pożarów i pomaga w chorobach reumatycznych i w poparzeniach. Według legendy miał schodzić co piątek do czyśćca, by wybawić choćby jedną duszę. Św. Wawrzyniec jest patronem niektórych miast np. Wodzisławia Śląskiego , ,jak i przewodników sudeckich oraz ratowników GOPR
Przedstawiany jest w dalmatyce; najczęściej trzyma kratę (ruszt), na której był męczony i gałązkę palmy, jako symbol swego męczeństwa. Może też występować z ewangelią i krzyżem, a także z torebką na pieniądze, z której rozdawał je ubogim.
Święty Justyn, łac. Justinus philosophus, znany również jako Justyn Męczennik lub Justyn Wielki, ur. we Flawii Neapolis w Palestynie ok. 100 n.e., religię chrześcijańską przyjął ok. 130 n.e., zmarł (ścięty mieczem) w Rzymie ok. 165 r. (między 163 a 167).
Filozof i apologeta tworzący w języku greckim. Wyznawał poglądy millenarystyczne. Zaliczony został do najstarszych pisarzy starochrześcijańskich. Święty katolicki i prawosławny
Najwięcej informacji na temat Świętego Justyna pochodzi z jego własnych pism. On też jako miejsce swojego pochodzenia podaje Flavia Neapolis (dawne Sychem, współczesne Nablus) w Palestynie. Miasto to zostało założone przez Wespazjana w 72 r. n.e. jako kolonia, po uprzednim zrównaniu go z ziemią podczas powstania żydowskiego. Nazywa siebie Samarytaninem, ale prawdopodobnie pochodził z Greckiej, bądź Rzymskiej rodziny. W każdym razie pochodził z rodziny pogańskiej. Zakłada się, że pochodził z zamożniejszej rodziny, co umożliwiło mu studiowanie filozofii. Podczas studiów zetknął się pierwszy raz z chrześcijaństwem, które po pewnym czasie sam przyjął. Swoje nawrócenie opisuje w dziele: Dialog z Żydem Tryfonem, który to lokalizuje w Efezie, gdzie prawdopodobnie nastąpiło jego nawrócenie. Przemierzając następnie liczne kraje osiada w Rzymie, gdzie rozpoczyna pracę nauczyciela w założonej przez siebie bezpłatnej szkole. Święty Justyn jest patronem filozofów. Wspomnienie świętego (w Kościołach katolickim i prawosławnym): 1 czerwca.
Św. Florian pochodził z Lauriacum (Lorch), z rzymskiej prowincji Noricum Ripense. Urodził się w II połowie III w. n. e. W dzisiejszym Zeiselmauer (dawne Ceti) w Dolnej Austrii. Jego życie przypadło na czasy wielkiego prześladowania chrześcijan przez cesarza Dioklecjana (284 - 305). Cesarz Dioklecjan chcąc ukrócić rozszerzanie się wiary chrześcijańskiej wydał stosowne edykty, które w rzeczywistości miały na celu prześladowanie wyznawców Chrystusa. Dioklecjan uznawał się za pośrednika między bogami i ludźmi i wykonawcę ich woli. Jako wybraniec Jowisza żądał posłuszeństwa poddanych, ponieważ od bogów pochodziła jego władza. Dioklecjan odnowił kult rzymskich bóstw i był nieprzejednanym wrogiem chrześcijaństwa. W 302 r. cesarz usunął chrześcijan z wojska i urzędów, a w dwóch następnych latach wydał przeciw nim cztery edykty. Pierwszy zawierał zakaz kultu. Urzędnicy cesarscy zażądali zwrotu naczyń liturgicznych i ksiąg. Zarządzono również zburzenie kościołów. Drugi edykt przewidywał aresztowanie wszystkich duchownych chrześcijańskich. Trzeci zapowiadał amnestię i uwolnienie z więzień tych chrześcijan, którzy wezmą udział w składaniu ofiar bogom rzymskim. Akt złożenia ofiary traktowano jako swego rodzaju wyznanie wiary w bogów i wyparcie się Chrystusa. Czwarty edykt nakazywał wszystkim mieszkańcom cesarstwa złożyć ofiarę bogom pod groźbą surowych kar: zesłania do pracy w kopalniach, tortur i śmierci. Prześladowania chrześcijan, wywołane polityką religijną Dioklecjana, trwały do 311 roku. Gdy edykty te dotarły do Noricum, prefekt Akwilin zaczął je dokładnie i gorliwie realizować. Różne były postawy chrześcijan. Jedni "załatwiali sobie" fałszywe zaświadczenia o złożeniu ofiary, inni starali się uciec i przeczekać nie pierwszą już falę prześladowań. Byli wreszcie odstępcy od wiary. Okres prześladowań dał jednak Kościołowi męczenników, świadczących życiem za prawdziwość wiary. Jednym z nich był Florian. W okresie prześladowań jawnie popierał chrześcijan i zachęcał do wytrwania. W mieście Lauriacum w wyniku obławy na wyznawców Chrystusa pochwycono jedenaście osób, o których dowiedział się Florian Florian, żołnierz, szef wojskowej służby prefekta, był chrześcijaninem. Sam udał się do Lauriacum, gdzie dał się aresztować dawnym swoim podwładnym - żołnierzom. Namowy namiestnika cesarskiego, aby wyparł się swojej wiary i złożył ofiarę bogom rzymskim nie przyniosły rezultatu. Nie pomogło bicie kijami ani inne tortury. Nie mogąc wymusić wyrzeczenia wiary Akwilinus wydał rozkaz zabicia Floriana. Dnia 4 maja 304 r. Na moście, na rzece Anizie ustawiono pobitego i zmaltretowanego Floriana przywiązując mu kamień do szyi. Modlącego się Floriana, jeden z oprawców strącił do rzeki.
Święty Cyprian urodził się w Kartaginie, na terenie dzisiejszej Tunezji około roku 200 - 210 w arystokratycznej rodzinie pogańskiej. Jego ojciec był senatorem i należał do najznakomitszych obywateli miasta. Cyprian zdobył wszechstronne i solidne wykształcenie, po czym poświęcił się karierze adwokackiej. Będąc w niemłodym już wieku Cyprian spotkał pewnego kapłana Cecyliana, który wywarł na nim wielkie wrażenie. Pod jego wpływem Cyprian czynił refleksje nad znikomością doczesnego życia, oddawał się lekturze Pisma Świętego, obserwował życie chrześcijan przepełnione miłością do Boga i ludzi. To wszystko przyczyniło się do jego nawrócenia i przyjęcia chrztu, a wkrótce po nim kapłaństwa. W roku 249 lub 250 opustoszała stolica biskupia w Kartaginie i wtedy, pomimo sprzeciwu części duchowieństwa, wybrano Cypriana na biskupa W czasie prześladowania za cesarza Decjusza w roku 250 biskup Cyprian opuścił Kartaginę i stamtąd kierował swoją diecezją. Po roku powrócił do swojej biskupiej stolicy i tu spotkał się z pewnymi problemami, mianowicie część chrześcijan podczas prześladowań załamała się i wyparła się wiary. Na zwołanym przez siebie synodzie biskup Cyprian postanowił, że upadłych w wierze chrześcijan należy przyjmować do opuszczonych przez nich gmin, pod warunkiem jednak, że takiego czynu w przyszłości nie powtórzą. W roku 255 wynikła kwestia, czy należy na nowo chrzcić tych, którzy popadli w herezję i tam zostali ochrzczeni, następnie jednak nawrócili się i powrócili do jedności z Kościołem katolickim. Papież stał na stanowisku, że jeżeli chrzest był ważnie udzielony, nie należy go powtarzać. Inne stanowisko zajęli biskupi afrykańscy, twierdzący, że należy chrzest powtórzyć. Stanowisko to poparł biskup Cyprian i tę wiadomość przesłał do Rzymu. Nowe prześladowanie chrześcijan za cesarza Waleriana (253-260) zapobiegło nieszczęściu schizmy w Kościele w północnej Afryce z powodu różnicy dyscypliny w sprawie chrztu powracających z herezji.Cesarz Walerian był w początkach swoich rządów nawet życzliwy wobec chrześcijan. Jednakże pod wpływem swojego podskarbiego Mariana zmienił w sposób radykalny swoje nastawienie do wyznawców Chrystusa. Pod sankcją kary śmierci zabronił chrześcijanom udziału w zebraniach liturgicznych. Opornych nakazał karać konfiskatą majątku, banicją i śmiercią. W czasie prześladowań biskup Cyprian został wezwany do złożenia ofiary bożkom. Gdy odmówił, został zesłany do miasteczka Curubis w Afryce prokonsularnej (obecnie miejscowość Korba w Tunezji), gdzie przebywał przez rok. Stamtąd pisał listy podnoszące na duchu do chrześcijan, którzy zostali zesłani do kopalń lub szykowali się na śmierć. W lipcu 258 roku sprowadzono Cypriana do Kartaginy i ponownie zażądano od niego, aby złożył ofiarę bożkom. Biskup stanowczo odmówił i wtedy władze rzymskie postanowiły wydać na niego wyrok śmierci. (W. Zaleski). Opis męczeństwa św. Cypriana ukazuje jego bohaterską postawę, pełną wiary i miłości do Boga. Gdy biskup Cyprian usłyszał słowa wyroku: „Postanawiamy, aby Tascjusz Cyprian został ścięty mieczem”, odpowiedział: „Bogu niech będą dzięki”, składając swojemu Panu dziękczynienie za wszystkie otrzymane dobrodziejstwa. Zgromadzeni w pobliżu sądu chrześcijanie wołali: „I my także chcemy umrzeć z nim”. Święty biskup Cyprian został ścięty mieczem. Na śmierć szedł z wielką odwagą, sam zdjął swoje szaty biskupie i oddał diakonom i „uklęknąwszy modlił się żarliwie”. Polecił też dać katu 25 sztuk złota. Sam zasłonił swoje oczy. Poniósł śmierć męczeńską 14 września 258 roku. Chrześcijanie pochowali ze czcią ciało ich świętego biskupa.
Święty Cyprian pozostawił po sobie pisma związane z jego pracą duszpasterską. Są to pisma dogmatyczne, apologetyczne, moralne. Można tu wymienić, np. O jedności Kościoła, O modlitwie Pańskiej, Świadectwo do Kwiryna. Po biskupie Kartaginy pozostało też 81 listów.
Święty Sebastian - żył w III wieku, męczennik rzymski. Poniósł śmierć męczeńską w czasach prześladowań za panowania Dioklecjana, prawdopodobnie w roku 287.Według legendy był oficerem gwardii cesarskiej, którego za wyznawanie nauki Chrystusa umęczono, przywiązując go do słupa (drzewa) i przeszywając strzałami. Sebastian nie zginął jednak. Kobieta, która postanowiła go pochować, znalazła w nim cząstkę życia. Doprowadziła go do zdrowia. Gdy Sebastian wyzdrowiał, poszedł bezpośrednio do cesarza i zarzucił mu barbarzyństwo w stosunku do chrześcijan. Cesarz w przypływie gniewu kazał go ukamienować, żeby mieć pewność, iż tym razem Sebastian na pewno zginie.
Św. Sebastian jest patronem chorych na choroby zakaźne, inwalidów wojennych, kamieniarzy, konwisarzy, łuczników, myśliwych, ogrodników, rusznikarzy, strażaków, strażników, strzelców, żołnierzy. Również patron Niemiec oraz Gwardii Szwajcarskiej. Jest orędownikiem w czasie epidemii.
Przedstawiany jest jako obnażony młodzieniec przywiązany do słupa lub drzewa, przeszyty strzałami; zbroja u nóg, nad głową przybity wyrok śmierci.Święto liturgiczne: 20 stycznia.
Atrybuty: krucyfiks, palma męczeństwa, włócznia, miecz, tarcza, dwie strzały w dłoniach, przybity wyrok śmierci nad głową.
Temat: Prześladowanie pierwszych chrześcijan
Chrześcijanie znosili cierpienia za wiarę w Chrystusa.
Jako pierwsi stracili życie min. Biskup Jerozolimy - apostoł Jakub i jeden z diakonów, św. Szczepan. Główne prześladowania były związane z Rzymem i kolejnymi jego cesarzami ( Neron, Trajana, Septymiusz Sewer, Walerian, Dioklecjan). W roku 311 ogłoszono dekret tolerancyjny o wolności religii.
Imię męczennika |
Imię cesarza |
Data śmierci |
Kim był |
Gdzie działał |
Czyj patron |
Do jakiej postawy nas wzywa |
Św. Agniesz-ka |
|
|
|
Rzym |
Dzieci Panien |
|
Św. Wawrzy-niec |
|
|
|
Rzym |
kucharzy |
|
Św. Sebas-tian |
|
|
|
Rzym |
żołnierzy |
|
Św. Justyn |
|
|
|
Rzym |
|
|
Św. Florian |
|
|
|
Rzym |
strażaków |
|
Św. Cyprian |
|
|
|
Karta-gina |
|
|
Temat: Prześladowanie pierwszych chrześcijan
Chrześcijanie znosili cierpienia za wiarę w Chrystusa.
Jako pierwsi stracili życie min. Biskup Jerozolimy - apostoł Jakub i jeden z diakonów, św. Szczepan. Główne prześladowania były związane z Rzymem i kolejnymi jego cesarzami ( Neron, Trajana, Septymiusz Sewer, Walerian, Dioklecjan). W roku 311 ogłoszono dekret tolerancyjny o wolności religii.
Imię męczennika |
Imię cesarza |
Data śmierci |
Kim był |
Gdzie działał |
Czyj patron |
Do jakiej postawy nas wzywa |
Św. Agniesz-ka |
|
|
|
Rzym |
Dzieci Panien |
|
Św. Wawrzy-niec |
|
|
|
Rzym |
kucharzy |
|
Św. Sebas-tian |
|
|
|
Rzym |
żołnierzy |
|
Św. Justyn |
|
|
|
Rzym |
|
|
Św. Florian |
|
|
|
Rzym |
strażaków |
|
Św. Cyprian |
|
|
|
Karta-gina |
|
|
Temat: Chrzest Polski.
Chrzest Polski - zwyczajowa nazwa początku procesu chrystianizacji państwa polskiego. Proces ten został zapoczątkowany przez osobisty chrzest Mieszka I w 966 r. (najczęściej podawaną datą jest 14 kwietnia 966 r., ponieważ zgodnie z ówczesnym zwyczajem ceremonia odbywała się w Wielką Sobotę. Najpierw ochrzcił się władca Mieszko I, a następnie rozpoczął się proces chrystianizacji całej Polski. Mieszko I przyjął chrzest w obrządku rzymskim. Chrzest władcy i erygowanie niezależnego biskupstwa zrównały państwo gnieźnieńskie z chrześcijańskimi krajami Europy i związały Polskę z zachodnim kręgiem kultury chrześcijańskiej.. Następnym ważnym posunięciem była budowa organizacji kościelnej na przełomie X i XI w. (przy czym istnieją przesłanki pozwalające przypuszczać, iż wcześniej podejmowano próby chrystianizacji na terenach Małopolski).Przyjmuje się, że ten proces trwał do początku XIII wieku, a według niektórych źródeł nawet do XVII w. Na przełomie wieku X-XI rozpoczęto budowę kościelnej organizacji. Chrzest pierwszego z naszych władców nastąpił w Ostrowie Lednickim, Gnieźnie lub Poznaniu, ponieważ na terenach tych miast znaleziono baptysteria z II połowy X wieku (czyli budynki przeznaczone do obrzędu chrztu), co najprawdopodobniej świadczy o zaistniałej sytuacji.
Okoliczności przyjęcia chrztu
W chwili przyjęcia chrztu Mieszko I rządził już państwem zorganizowanym (Ibrahim ibn Jakub) z dużą siłą wojskową. Nie chciał go przyjąć od Niemców, więc ożenił się z czeską księżniczką Dobrawą i przyjął chrzest w 966 r. Wiemy też (Widukind, Ibrahim ibn Jakub), że Mieszko prowadził wtedy wojny z Wieletami (Ibrahim ibn Jakub nazywa ich Weltaba), z którymi książę Polan nie radził sobie (zob. Wichman). W tym samym czasie Mieszko opanował plemię Lubuszan (Widukind), wchodząc w strefę wpływów cesarstwa. Zamieszany w walki z Wichmanem nie zdecydował się na wojnę z cesarzem i zgodził się płacić mu trybut. Pozostawało jeszcze uregulowanie stosunków z księciem czeskim Bolesławem I Okrutnym, który pozostawał w sojuszu z Wieletami, co Mieszko I osiągnął poprzez ślub z Dobrawą. Aby jednak równocześnie zdobyć sojuszników w Saksonii (w tym czasie wrogiej Czechom), władca gnieźnieński zdecydował się na chrzest. Wypada na podstawie tego stwierdzić, że chrzest miał przede wszystkim wymiar polityczny, a zachowanie Mieszka I w tamtym czasie świadczy o jego świetnym rozeznaniu i dalekowzroczności. Pozwoliło mu to wkrótce rozwiązać problem z Wichmanem.
Stąd wnosi się, że Mieszko I przyjmując chrzest miał następujące cele:
zapobieganie wzrostowi wpływów niemieckich i ustanowienie samodzielnej pozycji państwa Polan w chrześcijańskiej Europie
zbliżenie z panami saksońskimi, co miało ułatwić wspólne działania przeciwko plemionom połabskim, np. Wieletom
ugruntowanie sojuszu z państwem czeskim (a przez to zneutralizowanie sojuszu czesko-wieleckiego; niedługo potem Czesi przysłali posiłki, dzięki którym Mieszko zwyciężył Wichmana)
umocnienie swojej władzy (religijne jej usankcjonowanie) i unifikacja państwa.
Obecnie zakłada się, iż Mieszko I przyjął chrzest na terenie swojego państwa w Ostrowie Lednickim, Poznaniu lub Gnieźnie, bowiem znaleziono tam baptysteria datowane na II poł. X wieku. Część historyków sądzi jednak, że mogło się to stać na terenie Niemiec (wielu uczonych wskazywało na Ratyzbonę), Czech bądź też w samym Rzymie.
Przyczyny chrztu Polski to:
uniknięcie podporządkowania przez dominujące wówczas w Europie Państwo Cesarskie, sojusz z Czechami, chęć wzmocnienia autorytetu władcy, polepszenie funkcjonowania państwa, wzmocnienie więzi między ludźmi,
Znaczenie chrztu
Mieszko I po przyjęciu chrztu stał się równy innym władcom chrześcijańskim. Mógł z nimi zawierać przymierza i sojusze. Przyjęcie chrztu umacniało też znaczenie władcy wobec poddanych. Kościół głosił bowiem, że władza księcia pochodzi od Boga i każde wystąpienie przeciwko władzy uznawano za grzech.
Do Polski, po przyjęciu chrześcijaństwa, coraz liczniej przybywali duchowni, dla których ustanowiono dziesięcinę[1]. Uczyli ludzi nowej religii oraz służyli pomocą władzy. W tamtych czasach jedynie duchowni potrafili czytać i pisać. Przede wszystkim znali łacinę, którą posługiwali się m.in. w kontaktach międzynarodowych. Klasztory i kościoły były ośrodkami życia intelektualnego i artystycznego. Duchowni znali również tajniki uprawy roli, to oni nauczyli Polan melioracji podmokłych terenów, zastosowali nowe narzędzia oraz trójpolówkę, co bardzo przyczyniło się do rozwoju gospodarki rolnej.
Szerzeniem chrześcijaństwa i niszczeniem rodzimych wierzeń na obszarach odległych od dworu księcia czy kościołów zajmowali się misjonarze. Nową religię narzucano pod przymusem i siłą, zaś ówczesne miejsca kultu niszczono, a kapłanów religii słowiańskich mordowano. Chrystianizacja przyczyniła się do krwawych ofiar wśród Polan niechrześcijan.
Po rozpowszechnieniu chrześcijaństwa zaczęto wznosić pierwsze kościoły, w związku z czym pojawił się nowy rodzaj zapotrzebowania na malarstwo i rzeźbę sakralną.
Osobnym tematem jest często ignorowany fakt rozciągłości czasowej wprowadzania chrześcijaństwa w Polsce. O powolności tego procesu, zarówno przed, jak i po r. 966, świadczą m.in. późnośredniowieczne znaleziska czynnych pogańskich miejsc kultu. Opinii o przeprowadzeniu chrztu całej Polski w ciągu jednego roku przeczy również zdrowy rozsądek. Współcześni historycy bezskutecznie próbują zwracać uwagę na umowność uznawanej powszechnie daty chrztu Polski
Znaczenie chrztu:
przyjęcie jednolitej wiary, odejście od bałwochwalstwa, guseł i wierzeń ludowych, umocnienie Polski poprzez organizację kościelną, której podstawową jednostką jest parafia, utożsamianie się z Europą, w której dominowało chrześcijaństwo, autorytet władcy jako pomazańca bożego,
polityka z sąsiednimi państwami, na przykład z Czechami,
wzmocnienie pozycji Polski na tle innych krajów europejskich,
stworzenie państwa ponadplemiennego, umocnienie wewnętrznej struktury organizacyjnej w państwie, zjednoczenie ludzi poprzez wiarę w jednego Boga, przyjęcie chrztu to ogromnej wagi akt kulturowy i polityczny
Skutki chrztu Polski:
biskupi zaczęli sprawować bardzo ważne stanowiska w państwie Polan
utworzono biskupstwa, np. w roku 968 powstało biskupstwo w Poznaniu,
w roku 1000 powstało arcybiskupstwo w Gnieźnie (zostało ono powołane na cześć władcy Państwa Cesarskiego - Ottona III, który odwiedził w tymże roku Polskę),arcybiskupstwo w Gnieźnie sprawowało władzę nad trzema biskupstwami, znajdującymi się we Wrocławiu i Kołobrzegu oraz Krakowie, nastąpił rozwój organizacji kościelnych, powstawały coraz to nowe biskupstwa, np. w XII wieku Bolesław Krzywousty powołał biskupstwo w Lubuszu, w roku 1440 założono biskupstwo w Wolinie),
zjednoczenie państwa Polan, utracono jednak dwa biskupstwa, lubelskie, a także zachodniopomorskie, Krzyżacy założyli biskupstwo chełmińske,
Jak widać z powyższych rozważań, przyczyny, znaczenie i skutki przyjęcia przez Polskę chrztu łączą się ze sobą nieodwracalnie. Mieszko I musiał przyjąć chrzest, by jego kraj nie stał się łupem dla innych państw, które były już schrystianizowane i tworzyły chrześcijańską wspólnotę. Poza tym, wiara w jednego Boga jednoczyła ludzi, zaś pogaństwo hamowało rozwój państwa ponadplemiennego. W owym czasie Cesarstwo Niemieckie, podobnie, jak Państwo Kościelne chciało podporządkować sobie inne państwa, więc Mieszko I, by tego uniknąć zdecydował się na wejście do europejskiej wspólnoty chrześcijańskiej. Chrzest, a wraz z nim proces chrystianizacji podnosił również autorytet Mieszka I, gdyż wraz z przyjęciem wiary stał się on bożym pomazańcem. Natomiast pogaństwo uniemożliwiało sprowadzenie do kraju duchowieństwa, tak bardzo potrzebnego do struktury i organizacji Kościoła.
1 |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
3 |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
4 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
5 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
7 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
8 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
9 |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
10 |
|
|
|
|
|
||||||||||||||
11 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
12 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
13 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
3 |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
4 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
5 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
7 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
8 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
9 |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
10 |
|
|
|
|
|
||||||||||||||
11 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
12 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
13 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
1 |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
3 |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
4 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
5 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
7 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
8 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
9 |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
10 |
|
|
|
|
|
||||||||||||||
11 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
12 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
13 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1 |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
3 |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
4 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
5 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
|
6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||
7 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
8 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
9 |
|
|
|
|
|
|
|
||||||||||||
10 |
|
|
|
|
|
||||||||||||||
11 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
12 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
13 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
1 |
C |
Z |
E |
C |
H |
Y |
|
||||||||||||
2 |
W |
O |
J |
C |
I |
E |
C |
H |
|
||||||||||
|
3 |
D |
O |
B |
R |
A |
W |
A |
|
||||||||||
4 |
|
|
|
|
Z |
|
|
|
|||||||||||
5 |
G |
A |
U |
D |
E |
N |
T |
Y |
|
||||||||||
|
6 |
|
|
|
S |
|
|
|
|
||||||||||
7 |
|
|
T |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
8 |
P |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
9 |
J |
O |
R |
D |
A |
N |
|
||||||||||||
10 |
G |
A |
L |
L |
|
||||||||||||||
11 |
|
|
S |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
12 |
|
|
|
|
|
K |
|
|
|||||||||||
13 |
b |
a |
p |
t |
y |
s |
t |
e |
r |
i |
u |
m |
|
1 |
C |
Z |
E |
C |
H |
Y |
|
||||||||||||
2 |
W |
O |
J |
C |
I |
E |
C |
H |
|
||||||||||
|
3 |
D |
O |
B |
R |
A |
W |
A |
|
||||||||||
4 |
|
|
|
|
Z |
|
|
|
|||||||||||
5 |
G |
A |
U |
D |
E |
N |
T |
Y |
|
||||||||||
|
6 |
|
|
|
S |
|
|
|
|
||||||||||
7 |
|
|
T |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
8 |
P |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
9 |
J |
O |
R |
D |
A |
N |
|
||||||||||||
10 |
G |
A |
L |
L |
|
||||||||||||||
11 |
|
|
S |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
12 |
|
|
|
|
|
K |
|
|
|||||||||||
13 |
b |
a |
p |
t |
y |
s |
t |
e |
r |
i |
u |
m |
|
1 |
C |
Z |
E |
C |
H |
Y |
|
||||||||||||
2 |
W |
O |
J |
C |
I |
E |
C |
H |
|
||||||||||
|
3 |
D |
O |
B |
R |
A |
W |
A |
|
||||||||||
4 |
|
|
|
|
Z |
|
|
|
|||||||||||
5 |
G |
A |
U |
D |
E |
N |
T |
Y |
|
||||||||||
|
6 |
|
|
|
S |
|
|
|
|
||||||||||
7 |
|
|
T |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
8 |
P |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
9 |
J |
O |
R |
D |
A |
N |
|
||||||||||||
10 |
G |
A |
L |
L |
|
||||||||||||||
11 |
|
|
S |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
12 |
|
|
|
|
|
K |
|
|
|||||||||||
13 |
b |
a |
p |
t |
y |
s |
t |
e |
r |
i |
u |
m |
|
1 |
C |
Z |
E |
C |
H |
Y |
|
||||||||||||
2 |
W |
O |
J |
C |
I |
E |
C |
H |
|
||||||||||
|
3 |
D |
O |
B |
R |
A |
W |
A |
|
||||||||||
4 |
|
|
|
|
Z |
|
|
|
|||||||||||
5 |
G |
A |
U |
D |
E |
N |
T |
Y |
|
||||||||||
|
6 |
|
|
|
S |
|
|
|
|
||||||||||
7 |
|
|
T |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
8 |
P |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||||
9 |
J |
O |
R |
D |
A |
N |
|
||||||||||||
10 |
G |
A |
L |
L |
|
||||||||||||||
11 |
|
|
S |
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
12 |
|
|
|
|
|
K |
|
|
|||||||||||
13 |
b |
a |
p |
t |
y |
s |
t |
e |
r |
i |
u |
m |
|
Temat: św. Wojciech i św. Stanisław- filary polskiego Kościoła
Św. Wojciech - był to mąż święty i wielki nie tylko z modłów i umartwień, lecz z czynów wielkich, pełnych doniosłości historycznej. Był politykiem kościelnym na europejską skalę. Głosu jego słuchano nie tylko w rodzinnych Czechach, w spokrewnionej Polsce, ale w Niemczech, a nawet w Rzymie i w Paryżu.Urodził się u schyłku pierwszego tysiąclecia, ok. 956 r. w Czechach. Kształcił się w szkole katedralnej w Magdeburgu na terenie Niemiec. Po nauce wrócił jako duchowny do Czech, a w 983 r., mimo iż miał dopiero 27 lat, został biskupem Pragi. Z racji na swoją bezkompromisowość w głoszeniu Ewangelii został wygnany przez mieszkańców Pragi i udał się do Rzymu, gdzie wstąpił do zakonu benedyktynów. Po kilku latach został jednak ponownie skierowany do Pragi. Głośny był jego spór w obronie chrześcijańskich niewolników wysyłanych do muzułmanów i ich wykupywanie z niewoli (kraje słowiańskie była wówczas ważnym źródłem niewolników). Ponownie został jednak wzgardzony przez swoich rodaków, a możni wymordowali większość jego rodziny.Jakiś czas bywał Wojciech na Węgrzech, gdzie ochrzcił przyszłego króla Stefana I. Bywał na dworze cesarza niemieckiego Ottona III, którego był spowiednikiem, powiernikiem i doradcą. W czasie długich pobytów za granicą dał się poznać elitom ówczesnego chrześcijaństwa zachodniego jako człowiek wyjątkowej świętości. Młody cesarz Otton III, jak i papież Sylwester II mieli dla niego najwyższe uznanie. Wreszcie skierował swe kroki do Polski, zatrzymując się w Krakowie, w Opolu, a po przybyciu do Gniezna przyjęty został przez Bolesława Chrobrego z serdeczną gościnnością i czcią.Jego celem nie był jednak pobyt na dworze księcia, a prowadzenie misji na północy, w kraju pogańskich Prusów. Udał się więc do Gdańska, gdzie przeprowadził masowy chrzest i rozkazał wycięcie świętego dębu, łodzią, osłaniani przez 30 wojów Chrobrego, Wojciech razem przyrodnim bratem Radzimem oraz prezbitrem Boguszą-Benedyktem dotarli do ziemi Prusów, najprawdopodobniej w okolicach Truso koło dzisiejszego Elbląga. Jednak już pierwsze spotkanie z Prusami okazało się niepomyślne, a misjonarze zostali zmuszeni do odwrotu. Kilka dni później, 23 kwietnia 997 roku we wsi Święty Gaj, niedaleko dzisiejszego Pasłęka, zostali zaatakowani. Św. Wojciech zginął śmiercią męczeńską.Wykupione przez Bolesława Chrobrego za cenę złota zwłoki św. Męczennika złożone zostały najpierw w Trzemesznie, a potem w gnieźnieńskiej katedrze. Jego śmierć wywarła wielkie wrażenie w zachodnim chrześcijaństwie, dlatego już w 999 roku papież Sylwester II ogłosił Wojciecha świętym.
Przy jego relikwiach spotkali się w 1000 roku w Gnieźnie cesarz Otton III i Bolesław Chrobry - w obecności legata papieskiego. Zjazd Gnieźnieński miał zarówno znaczenie polityczne, gdyż zaowocował uznaniem państwa polskiego przez cesarstwo, jak i znaczenie kościelne, gdyż przy grobie św. Wojciecha została proklamowana pierwsza polska metropolia: Gniezno, w skład której weszły biskupstwa w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Arcybiskupem gnieźnieńskim został brat św. Wojciecha - Radzim.
Św. Stanisław (ok. 1035-1079) pochodził ze wsi Szczepanowo k. Bochni. Na naukę został oddany został do szkoły katedralnej w Krakowie, gdzie zwrócił uwagę ówczesnego biskupa krakowskiego Lamberta Suły, który po święceniach kapłańskich zatrzymał go przy sobie. Najprawdopodobniej odbył też studia zagraniczne, kształcąc się w teologii w Liege w Belgii, będąc przygotowywanym na następcę biskupa Suły. Na zlecenie biskupa Stanisław założył, jak się przypuszcza, Rocznik Krakowski, czyli rodzaj kroniki katedralnej, w której notował ważniejsze wydarzenia z życia krakowskiej diecezji. W roku 1071 został konsekrowany na biskupa krakowskiego. Był gorliwym misjonarzem ziemi małopolskiej, troskliwym dla ubogich, wdów i sierot. Pewnym jest, że w rodzinnej swojej wiosce wystawił kościół drewniany pod wezwaniem św. Marii Magdaleny, który dotrwał do XVIII wieku. Dla biskupstwa nabył wieś Piotrawin na prawym brzegu Wisły. Jest bardzo prawdopodobnym, że wygrał przed sądem książęcym spór o tę wieś ze spadkobiercami jej zmarłego właściciela. Legenda głosi, że dla uwiarygodnienia testamentu przed sądem wskrzesił zmarłego właściciela wsi, rycerza Piotrowina, aby ten poświadczył prawdziwość słów biskupa. Wobec tak niezwykłego świadectwa król wydał wyrok korzystny dla biskupa. Rycerz Piotr zapytany, czy chciałby przez kilka lat cieszyć się życiem, odpowiedział, że woli wrócić do grobu, gdyż niebawem czeka go koniec mąk czyśćcowych.
Największą zasługą Stanisława było, że dzięki poparciu króla Bolesława Śmiałego, który go protegował na stolicę krakowską, udał się do papieża Grzegorza VII wyjednać wskrzeszenie metropolii gnieźnieńskiej. W ten sposób definitywnie ustały pretensje metropolii magdeburskiej do zwierzchnictwa nad diecezjami polskimi.
Biskup Stanisław wielokrotnie upominał króla za niewłaściwe postępowanie wobec poddanych i za publiczne powodowanie zgorszenia. Przestrogi pozostawały jednak bez skutku. Zgodnie z prawem kanonicznym za te wykroczenia bp Stanisław rzucił klątwę na Bolesława Śmiałego. Biskup wezwany przed sąd królewski nie stawił się, gdyż nie pozwalało mu na to prawo kanoniczne, i został przez króla bezprawnie skazany na śmierć. Autorytet Stanisława musiał być w Polsce ogromny, skoro według podania nawet najbliżsi stronnicy króla Bolesława nie śmieli targnąć się na jego życie. Jak podaje w "Kronice polskiej" Wincenty Kadłubek, 11 kwietnia 1079 r. król i trzech dworzan wtargnęli do kościoła na Skałce, gdy biskup odprawiał Mszę św. Bolesław Śmiały zabił biskupa uderzeniem miecza w tył głowy, a jego ciało poćwiartował na dziedzińcu klasztornym.
W 1963 r. ówczesny biskup krakowski Karol Wojtyła podjął decyzję o przebadaniu zachowanej czaszki św. Stanisława. Zadanie zlecono specjalistom z dziedziny medycyny sądowej. Podczas szczegółowych oględzin stwierdzili oni, że relikwia należała do mężczyzny liczącego ok. 40 lat. Uczeni zidentyfikowali ślady po siedmiu cięciach miecza. Największe z nich miało 4,5 cm długości i zagłębiło się w kość na głębokość ok. 6 milimetrów. Na podstawie analizy śladów na czaszce badacze odtworzyli przebieg zdarzeń. Biskup został zaatakowany od tyłu, z prawej strony. Po pierwszym ciosie w głowę przewrócił się, a wówczas posypały się na niego dalsze uderzenia. Potwierdza to opis zbrodni, jaki znajdujemy w dziele bł. Wincentego Kadłubka. Zadanie pierwszego ciosu w tył głowy wskazuje, że zabójca mógł znienacka zaatakować kapłana, podczas gdy ten zwrócony był twarzą do ołtarza i odprawiał Mszę św.
Na wiadomość o mordzie dokonanym na biskupie, przy ołtarzu, w czasie sprawowania Najświętszej Ofiary, cały naród stanął przeciwko królowi. Opuszczony przez wszystkich musiał iść na banicję. Bolesław Śmiały usiłował jeszcze szukać dla siebie poparcia na Węgrzech u św. Władysława. Ten mu jednak odmówił. Zmarł tamże zapewne w 1081 roku. Istnieje podanie, że dwa ostatnie lata spędził król na ostrej pokucie w klasztorze benedyktyńskim w Osjaku (Jugosławia), gdzie też miał być pochowany.
Jan Długosz w "Żywocie św. Stanisława" opisuje cuda, jakie zdarzyły się po śmierci Biskupa Męczennika. Najpierw na miejsce zbrodni nadleciały cztery orły wyjątkowej wielkości, które zaczęły odpędzać zgłodniałe zwierzęta od poćwiartowanego ciała. A gdy po trzech dniach, wbrew królewskiemu zakazowi, kapłani i wierni Kościoła krakowskiego przyszli zebrać rozrzucone szczątki, aby urządzić Biskupowi godny pochówek, zastali ciało cudownie zrośnięte, nawet bez śladu ran. Biskup Męczennik Stanisław ze Szczepanowa stał się symbolem jedności narodowej, a jego kult sprawiał, że do grobu na Wawelu pielgrzymowano z całej Polski nie tylko w czasach rozbicia dzielnicowego kraju, ale i w okresie zaborów. Został kanonizowany 17 września 1253 r. w Asyżu przez papieża Innocentego IV Święto patronalne przypada 8 maja. Jan Paweł II nazwał go "patronem chrześcijańskiego ładu moralnego". Każdego roku w Krakowie w niedzielę po 8 maja odbywa się z udziałem Episkopatu Polski i wiernych z całej Polski uroczysta procesja z relikwiami św. Stanisława ze Skałki na Wawel i z Wawelu na Skałkę.
W ikonografii św. Stanisław przedstawiany jest w stroju pontyfikalnym z pastorałem. Jego atrybutami są: miecz, palma męczeńska, u stóp wskrzeszony Piotrowin. Bywa ukazywany z orłem - godłem Polski.
ŚW. WOJCIECH urodził się ok. ....................... w .......................................,a wychowywał w ................................, gdzie na cześć tamtejszego biskupa przyjął drugie imię......................W roku.................. został biskupem ................................. Na dworze króla Polski ............................. pojawił się w roku .................. Do Polski sprowadziła Wojciecha chęć poprowadzenia akcji misyjnej wśród ...................... Podczas sprawowania misji eden z ofiarników bożków imieniem ...................... przebił Wojciecha włócznią. Ciało męczennika na wagę ........................ wykupił król .......................... i złożył je w .......................................
Św. Stanisław urodził się ok. ....................... w ................................... Uczył się w szkole ................................., a może nawet w Paryżu. Święcenia kapłańskie przyjął w roku ................. Dwanaście lat później w roku...................... został biskupem krakowskim. Według tradycji naraził się królowi ..............................., gdyż wytykał jego okrucieństwo i niemoralne życie. Podczas odprawiania Mszy świętej w kościele p.w. św. Michała został zabity, a ciało jego ...................................... Wydarzenie to miało miejsce dnia .....................lub ................. roku ........................................ Relikwie świętego spoczywają do dziś w .....................................
ŚW. WOJCIECH urodził się ok. ....................... w ...............................,a wychowywał w .............................., gdzie na cześć tamtejszego biskupa przyjął drugie imię......................W roku.................. został biskupem ................................. Na dworze króla Polski .............................. pojawił się w roku .................. Do Polski sprowadziła Wojciecha chęć poprowadzenia akcji misyjnej wśród ...................... Podczas sprawowania misji eden z ofiarników bożków imieniem ...................... przebił Wojciecha włócznią. Ciało męczennika na wagę ........................ wykupił król .......................... i złożył je w .......................................
Św. Stanisław urodził się ok. ....................... w ................................... Uczył się w szkole ............................, a może nawet w Paryżu. Święcenia kapłańskie przyjął w roku ................. Dwanaście lat później w roku...................... został biskupem krakowskim. Według tradycji naraził się królowi ..............................., gdyż wytykał jego okrucieństwo i niemoralne życie. Podczas odprawiania Mszy świętej w kościele p.w. św. Michała został zabity, a ciało jego ............................... Wydarzenie to miało miejsce dnia .......................... lub .................. roku ................................................ Relikwie świętego spoczywają do dziś w .....................................
Temat: Kościół źródłem jedności w Polsce i siły narodu.
1. Poniżej umieszczono ważne wydarzenia i postacie z historii Polski. Uporządkuj chronologicznie:
Piotr Skarga, jezuita, kaznodzieja i pisarz- 1536-1612;
II wojna światowa 1939-1945;
Chrzest Mieszka I i początek chrystianizacji państwa polskiego 966;
Potop szwedzki i obrona klasztoru na Jasnej Górze przed Szwedami 1655;
Rozbiory 1772, 1793, 1795;
Odzyskanie Niepodległości 1918;
najstarszy tekst Bogurodzicy 1407;
wybór kard. Karola Wojtyły na papieża 16 X 1978;
Kronika Wincentego Kadłubka 1200;
Zjazd gnieźnieński 1000;
działalność kard. Stefana Wyszyńskiego;
zwycięska bitwa z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410;
Wystąpienia robotnicze 1980
2. Na jakiej podstawie Kościół uczestniczył w wydarzeniach z historii Polski?- str.92-93 + teksty
Przez chrzest Polska została włączona do wspólnoty Kościoła, z czego wynikają określone konsekwencje:
wielu biskupów, kapłanów i katolików troszczyło się o dobro kraju, gdyż czuli się odpowiedzialni za jego losy
trudne momenty jednoczyły chrześcijan
3.Co jest przyczyną zaufania Polaków do Kościoła?
Bycie chrześcijaninem wymaga zaufania do Boga i Kościoła w każdej sytuacji życiowej. Wzorem dla nas powinni być ci wszyscy, którzy dochowali wierności Bogu, a w trudnych czasach wojny i prześladowań umieli czerpać siły z posługi Kościoła.
1. Poniżej umieszczono ważne wydarzenia i postacie z historii Polski. Uporządkuj chronologicznie:
Piotr Skarga, jezuita, kaznodzieja i pisarz- 1536-1612;
II wojna światowa 1939-1945;
Chrzest Mieszka I i początek chrystianizacji państwa polskiego 966;
Potop szwedzki i obrona klasztoru na Jasnej Górze przed Szwedami 1655;
Rozbiory 1772, 1793, 1795;
Odzyskanie Niepodległości 1918;
najstarszy tekst Bogurodzicy 1407;
wybór kard. Karola Wojtyły na papieża 16 X 1978;
Kronika Wincentego Kadłubka 1200;
Zjazd gnieźnieński 1000;
działalność kard. Stefana Wyszyńskiego;
zwycięska bitwa z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410;
Wystąpienia robotnicze 1980
1. Poniżej umieszczono ważne wydarzenia i postacie z historii Polski. Uporządkuj chronologicznie:
Piotr Skarga, jezuita, kaznodzieja i pisarz- 1536-1612;
II wojna światowa 1939-1945;
Chrzest Mieszka I i początek chrystianizacji państwa polskiego 966;
Potop szwedzki i obrona klasztoru na Jasnej Górze przed Szwedami 1655;
Rozbiory 1772, 1793, 1795;
Odzyskanie Niepodległości 1918;
najstarszy tekst Bogurodzicy 1407;
wybór kard. Karola Wojtyły na papieża 16 X 1978;
Kronika Wincentego Kadłubka 1200;
Zjazd gnieźnieński 1000;
działalność kard. Stefana Wyszyńskiego;
zwycięska bitwa z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410;
Wystąpienia robotnicze 1980
1. Poniżej umieszczono ważne wydarzenia i postacie z historii Polski. Uporządkuj chronologicznie:
Piotr Skarga, jezuita, kaznodzieja i pisarz- 1536-1612;
II wojna światowa 1939-1945;
Chrzest Mieszka I i początek chrystianizacji państwa polskiego 966;
Potop szwedzki i obrona klasztoru na Jasnej Górze przed Szwedami 1655;
Rozbiory 1772, 1793, 1795;
Odzyskanie Niepodległości 1918;
najstarszy tekst Bogurodzicy 1407;
wybór kard. Karola Wojtyły na papieża 16 X 1978;
Kronika Wincentego Kadłubka 1200;
Zjazd gnieźnieński 1000;
działalność kard. Stefana Wyszyńskiego;
zwycięska bitwa z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410;
Wystąpienia robotnicze 1980
1. Poniżej umieszczono ważne wydarzenia i postacie z historii Polski. Uporządkuj chronologicznie:
Piotr Skarga, jezuita, kaznodzieja i pisarz- 1536-1612;
II wojna światowa 1939-1945;
Chrzest Mieszka I i początek chrystianizacji państwa polskiego 966;
Potop szwedzki i obrona klasztoru na Jasnej Górze przed Szwedami 1655;
Rozbiory 1772, 1793, 1795;
Odzyskanie Niepodległości 1918;
najstarszy tekst Bogurodzicy 1407;
wybór kard. Karola Wojtyły na papieża 16 X 1978;
Kronika Wincentego Kadłubka 1200;
Zjazd gnieźnieński 1000;
działalność kard. Stefana Wyszyńskiego;
zwycięska bitwa z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410;
Wystąpienia robotnicze 1980
1. Poniżej umieszczono ważne wydarzenia i postacie z historii Polski. Uporządkuj chronologicznie:
Piotr Skarga, jezuita, kaznodzieja i pisarz- 1536-1612;
II wojna światowa 1939-1945;
Chrzest Mieszka I i początek chrystianizacji państwa polskiego 966;
Potop szwedzki i obrona klasztoru na Jasnej Górze przed Szwedami 1655;
Rozbiory 1772, 1793, 1795;
Odzyskanie Niepodległości 1918;
najstarszy tekst Bogurodzicy 1407;
wybór kard. Karola Wojtyły na papieża 16 X 1978;
Kronika Wincentego Kadłubka 1200;
Zjazd gnieźnieński 1000;
działalność kard. Stefana Wyszyńskiego;
zwycięska bitwa z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410;
Wystąpienia robotnicze 1980
1. Poniżej umieszczono ważne wydarzenia i postacie z historii Polski. Uporządkuj chronologicznie:
Piotr Skarga, jezuita, kaznodzieja i pisarz- 1536-1612;
II wojna światowa 1939-1945;
Chrzest Mieszka I i początek chrystianizacji państwa polskiego 966;
Potop szwedzki i obrona klasztoru na Jasnej Górze przed Szwedami 1655;
Rozbiory 1772, 1793, 1795;
Odzyskanie Niepodległości 1918;
najstarszy tekst Bogurodzicy 1407;
wybór kard. Karola Wojtyły na papieża 16 X 1978;
Kronika Wincentego Kadłubka 1200;
Zjazd gnieźnieński 1000;
działalność kard. Stefana Wyszyńskiego;
zwycięska bitwa z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410;
Wystąpienia robotnicze 1980
T: Kościół ubogacający świat.
1. Bogactwo nie musi być koniecznie związane z dobrami materialnymi. Prawdziwym bogactwem są wartości duchowe, którymi mogę podzielić się z bliźnimi.
2. Jakimi darami Kościół ubogaca świat i człowieka? ( str.97-98)
Sakramenty modlitwa wspólnoty zakony
Sanktuaria wizerunki świętych
Kultura chrześcijańska
3. W jaki sposób mogę dziś korzystać z bogactwa, jakie ofiarowuje mi Kościół?
.......................................................................................
.......................................................................................
.......................................................................................
.......................................................................................
4. Co traci człowiek odchodzący z Kościoła?
.............................................................................
............................................................................
............................................................................
............................................................................
T: Kościół ubogacający świat.
1. Bogactwo nie musi być koniecznie związane z dobrami materialnymi. Prawdziwym bogactwem są wartości duchowe, którymi mogę podzielić się z bliźnimi.
2. Jakimi darami Kościół ubogaca świat i człowieka? ( str.97-98)
Sakramenty modlitwa wspólnoty zakony
Sanktuaria wizerunki świętych
Kultura chrześcijańska
3. W jaki sposób mogę dziś korzystać z bogactwa, jakie ofiarowuje mi Kościół?
.......................................................................................
.......................................................................................
.......................................................................................
.......................................................................................
4. Co traci człowiek odchodzący z Kościoła?
.............................................................................
............................................................................
............................................................................
............................................................................
T: Pomnażanie chrześcijańskiego dziedzictwa kulturowego.
1. Dziedzictwo jest to...........................
Kultura jest to..................
DZIEDZICTWO- majątek ruchomy albo nieruchomy przejęty jako spadek, spuścizna
KULTURA- całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie.
( str.99) Kultura chrześcijańska.............................
2. Jakie jest znaczenie lub przesłanie dóbr kultury dla życia człowieka?
........................... ............................. ..................................
3. Co o dziedzictwie kulturowym mówił Jan Paweł II? (Str.99)
Prawdziwe dziedzictwo kulturowe jest dziełem człowieka podejmowanym z myślą o drugim człowieku.
Należy strzec bogactwa kulturowego, gdyż jest ono znakiem wiary minionych pokoleń.
4. Co mogę wnieść w chrześcijańskie dziedzictwo kulturowe? (Str.100)
piśmiennictwo
architektura
muzyka
sztuka
T: Pomnażanie chrześcijańskiego dziedzictwa kulturowego.
1. Dziedzictwo jest to...........................
Kultura jest to..................
DZIEDZICTWO- majątek ruchomy albo nieruchomy przejęty jako spadek, spuścizna
KULTURA- całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie.
( str.99) Kultura chrześcijańska.............................
2. Jakie jest znaczenie lub przesłanie dóbr kultury dla życia człowieka?
........................... ............................. ..................................
3. Co o dziedzictwie kulturowym mówił Jan Paweł II? (Str.99)
Prawdziwe dziedzictwo kulturowe jest dziełem człowieka podejmowanym z myślą o drugim człowieku.
Należy strzec bogactwa kulturowego, gdyż jest ono znakiem wiary minionych pokoleń.
4. Co mogę wnieść w chrześcijańskie dziedzictwo kulturowe? (Str.100)
piśmiennictwo
architektura
muzyka
sztuka
temat: Rola Maryi w Kościele.
Maryja nazywana jest...( str.101- punkt 1)
Maryja to nasza Matka i Pośredniczka u Boga. To Ona wyprasza dla narodu polskiego wiele łask.
Pan Jezus rzekła do Maryi, stojącej pod krzyżem: „niewiasto, oto syn twój”. A do ucznia skierował słowa: „Oto Matka Twoja”. W Biblii autor wspomina, ze : „Od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”. Dla mnie te słowa oznaczają.............................................
........................................................................................................
Uzupełnij tabelkę
Tytuł Maryi |
Przymioty, rola i znaczenie |
Matka Kościoła |
Będąc Matką Chrystusa, jest z Jego nakazu Matką Kościoła |
Opiekunka |
Będąc w niebie, nieustannie opiekuje się za nami |
Wspomożycielka wiernych |
Będąc w niebie słucha naszych potrzeb i troszczy się o swoje dzieci |
Orędowniczka |
Wstawia się za nami u Swego Syna |
Nauczycielka wiary |
Wskazuje drogę postępowania. |
Kościół od pierwszych wieków czcił Maryję. W różnych modlitwach zwracał się do Niej o wstawiennictwo:
Pozdrowienie Anielskie, Bogurodzica, Pod Twoja Obronę....
Ułóż modlitwę do Maryi-Matki Bożej
temat: Rola Maryi w Kościele.
Maryja nazywana jest...( str.101- punkt 1)
Maryja to nasza Matka i Pośredniczka u Boga. To Ona wyprasza dla narodu polskiego wiele łask.
Pan Jezus rzekła do Maryi, stojącej pod krzyżem: „niewiasto, oto syn twój”. A do ucznia skierował słowa: „Oto Matka Twoja”. W Biblii autor wspomina, ze : „Od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”. Dla mnie te słowa oznaczają.............................................
........................................................................................................
Uzupełnij tabelkę
Tytuł Maryi |
Przymioty, rola i znaczenie |
Matka Kościoła |
Będąc Matką Chrystusa, jest z Jego nakazu Matką Kościoła |
Opiekunka |
Będąc w niebie, nieustannie opiekuje się za nami |
Wspomożycielka wiernych |
Będąc w niebie słucha naszych potrzeb i troszczy się o swoje dzieci |
Orędowniczka |
Wstawia się za nami u Swego Syna |
Nauczycielka wiary |
Wskazuje drogę postępowania. |
Kościół od pierwszych wieków czcił Maryję. W różnych modlitwach zwracał się do Niej o wstawiennictwo:
Pozdrowienie Anielskie, Bogurodzica, Pod Twoja Obronę....
Ułóż modlitwę do Maryi-Matki Bożej
T: Przykazania darem Kościoła.
Grupa 1
|
|
11 |
|
|
Nasz zbawiciel |
||
|
12 |
|
|
10 |
Matka Jezusa |
||
|
|
13 |
7 |
|
Chleb z nieba, pokarm Izraelitów na pustyni |
||
|
8 |
|
|
|
|
Np. Jan Paweł II |
|
|
|
|
9 |
|
|
Na czele diecezji |
|
|
|
|
|
|
6 |
Inaczej Pismo Święte |
|
|
3 |
|
|
|
|
Dzień tygodnia, w którym umarł Jezus |
|
|
2 |
|
4 |
|
|
Np. Wielkanoc |
|
|
|
1 |
|
|
|
|
Wspólnota wierzących w Jezusa |
|
|
|
|
14 |
|
|
Wyprowadził Izraelitów z niewoli egipskiej |
|
|
|
|
|
|
5 |
Pierwszy sakrament |
Rozwiązanie:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
-----------------------------------------
T: Przykazania darem Kościoła.
Grupa 2
|
|
|
|
1 |
Nasz zbawiciel |
||
3 |
|
|
15 |
|
Umarł na nim Jezus |
||
|
2 |
|
8 |
|
Chleb z nieba, pokarm Izraelitów na pustyni |
||
|
|
|
|
7 |
|
Np. Jan Paweł II |
|
|
|
|
|
13 |
|
Na czele diecezji |
|
|
|
|
|
|
5 |
Inaczej Pismo Święte |
|
10 |
|
|
|
|
|
Dzień tygodnia, w którym umarł Jezus |
|
|
|
|
|
9 |
|
Np. Wielkanoc |
|
12 |
|
|
|
|
|
|
Wspólnota wierzących w Jezusa |
6 |
11 |
|
|
|
|
|
Wyprowadził Izraelitów z niewoli egipskiej |
|
|
4 |
|
|
|
14 |
Pierwszy sakrament |
Rozwiązanie:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15
-----------------------------------------
T: Przykazania darem Kościoła.
Grupa 3
|
|
|
|
|
Nasz zbawiciel |
||
|
|
|
|
|
Umarł na nim Jezus |
||
|
|
|
|
|
Chleb z nieba, pokarm Izraelitów na pustyni |
||
|
|
|
|
|
|
Np. Jan Paweł II |
|
|
|
|
|
|
|
Na czele diecezji |
|
|
|
|
|
|
|
Inaczej Pismo Święte |
|
|
|
|
|
|
|
Dzień tygodnia, w którym umarł Jezus |
|
|
|
|
|
|
|
Np. Wielkanoc |
|
|
|
|
|
|
|
|
Wspólnota wierzących w Jezusa |
|
|
|
|
|
|
|
Wyprowadził Izraelitów z niewoli egipskiej |
|
|
|
|
|
|
|
Pierwszy sakrament |
Rozwiązanie:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
-----------------------------------------
T: Przykazania darem Kościoła.
Grupa 4
|
|
|
|
|
Nasz zbawiciel |
||
|
|
|
|
|
Umarł na nim Jezus |
||
|
|
|
|
|
Chleb z nieba, pokarm Izraelitów na pustyni |
||
|
|
|
|
|
|
Np. Jan Paweł II |
|
|
|
|
|
|
|
Na czele diecezji |
|
|
|
|
|
|
|
Inaczej Pismo Święte |
|
|
|
|
|
|
|
Dzień tygodnia, w którym umarł Jezus |
|
|
|
|
|
|
|
Np. Wielkanoc |
|
|
|
|
|
|
|
|
Wspólnota wierzących w Jezusa |
|
|
|
|
|
|
|
Wyprowadził Izraelitów z niewoli egipskiej |
|
|
|
|
|
|
|
Pierwszy sakrament |
Rozwiązanie:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14
-----------------------------------------
T: Przykazania darem Kościoła.
Grupa 5
|
|
|
|
|
Nasz zbawiciel |
||
|
|
|
|
|
Umarł na nim Jezus |
||
|
|
|
|
|
Znaczenie imienia Piotr |
||
|
|
|
|
|
|
Np. Jan Paweł II |
|
|
|
|
|
|
|
Na czele diecezji |
|
|
|
|
|
|
|
Inaczej Pismo Święte |
|
|
|
|
|
|
|
Dzień tygodnia, w którym umarł Jezus |
|
|
|
|
|
|
|
Np. Wielkanoc |
|
|
|
|
|
|
|
|
Wspólnota wierzących w Jezusa |
|
|
|
|
|
|
|
Wyprowadził Izraelitów z niewoli egipskiej |
|
|
|
|
|
|
|
Pierwszy sakrament |
Rozwiązanie:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
-----------------------------------------------
Przykazania kościelne wg KKK ( Katechizmu Kościoła Katolickiego)
2041 Przykazania kościelne odnoszą się do życia moralnego, które jest związane z życiem liturgicznym i czerpie z niego moc. Obowiązujący charakter tych praw pozytywnych ogłoszonych przez władzę pasterską ma na celu zagwarantowanie wiernym niezbędnego minimum ducha modlitwy i wysiłku moralnego we wzrastaniu miłości Boga i bliźniego:
2042 Pierwsze przykazanie kościelne ("W niedziele i święta we Mszy świętej nabożnie uczestniczyć w inne nakazane dni świąteczne wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac służebnych") domaga się od wiernych udziału w celebracji Eucharystii, na której gromadzi się wspólnota chrześcijańska, w dniu upamiętniającym Zmartwychwstanie Pańskie. wymaga od wiernych święcenia dnia, w którym wspomina się Zmartwychwstanie Pańskie 81 , a także najważniejszych świąt liturgicznych, w które czcimy tajemnice Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny i Świętych, przede wszystkim przez uczestnictwo w celebracji eucharystycznej, gromadzącej chrześcijańską wspólnotę. Należy także uwolnić się od tych wszystkich prac i spraw, które ze swej natury przeszkadzają święcić te dni.
Drugie przykazanie kościelne ("Każdy wierny jest zobowiązany Przynajmniej raz w roku spowiadać się ze swych grzechów") zapewnia przygotowanie do Eucharystii przez przyjęcie sakramentu pojednania, który jest kontynuacją dzieła nawrócenia i przebaczenia, zapoczątkowanego na chrzcie 82 .
Trzecie przykazanie kościelne ("Każdy wierny jest zobowiązany Przynajmniej raz w roku w czasie wielkanocnym Komunię świętą przyjąć na Wielkanoc przyjąć Komunię świętą") określa minimum w przyjmowaniu Ciała i Krwi Pańskiej w związku ze świętami wielkanocnymi, źródłem i ośrodkiem centrum liturgii chrześcijańskiej 83 .
2043 Czwarte przykazanie kościelne ("Ustanowione przez Kościół dni święte święcić W dni pokuty wyznaczone przez Kościół wierni są zobowiązani powstrzymać się od spożywania mięsa i zachować post") uzupełnia obowiązek Mszy niedzielnej przez udział w głównych uroczystościach liturgicznych, upamiętniających misteria naszego Pana, Najświętszej Maryi Panny i świętych. zabezpiecza okresy ascezy i pokuty, przygotowujące nas do uroczystości liturgicznych. Usposabiają nas one do zdobycia panowania nad popędami i do wolności serca. 84
Piąte przykazanie kościelne ("Posty nakazane zachowywać Wierni są zobowiązani dbać o potrzeby Kościoła") 85 wyznacza okresy ascezy i pokuty, które przygotowują nas do uroczystości liturgicznych; przyczyniają się one do opanowywania naszych popędów i do wolności serca. mówi, że wierni powinni dbać o potrzeby materialne Kościoła, każdy według swoich możliwości 86 .
Wierni mają także obowiązek, każdy według swoich możliwości, dbać o materialne potrzeby Kościoła.
T: Miłosierdzie Kościoła
CARITAS- ORGANIZACJA CHARYTATYWNA KOŚCIELNA, której celem jest:
pomoc człowiekowi, zwłaszcza biednemu bez względu na jego wyznanie, narodowość, przekonania
Pomoc realizuje poprzez:
organizowanie działalności charytatywno-opiekuńczej
organizowanie pomocy doraźnej i rozwojowej na terenie Polski i poza jej granicami
analizowanie przyczyn ludzkiej biedy
systematyczna formacja charytatywna wolontariuszy
krzewienie i ożywianie miłości chrześcijańskiej
Główne zadania Caritas archidiecezji Lubelskiej:
koordynowanie pracy placówek Caritas w parafiach
działalność Szkolnych Kół Caritas
organizowanie akcji cyklicznych np. wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom
Pomoc w aktywizowaniu bezrobotnych
Konferencje i szkolenia
T: Miłosierdzie Kościoła
CARITAS- ORGANIZACJA CHARYTATYWNA KOŚCIELNA, której celem jest:
pomoc człowiekowi, zwłaszcza biednemu bez względu na jego wyznanie, narodowość, przekonania
Pomoc realizuje poprzez:
organizowanie działalności charytatywno-opiekuńczej
organizowanie pomocy doraźnej i rozwojowej na terenie Polski i poza jej granicami
analizowanie przyczyn ludzkiej biedy
systematyczna formacja charytatywna wolontariuszy
krzewienie i ożywianie miłości chrześcijańskiej
Główne zadania Caritas archidiecezji Lubelskiej:
koordynowanie pracy placówek Caritas w parafiach
działalność Szkolnych Kół Caritas
organizowanie akcji cyklicznych np. wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom
Pomoc w aktywizowaniu bezrobotnych
Konferencje i szkolenia
T: Ogniska wiary- parafia.
PARAFIA- rzeczywista społeczność katolików posiadająca:
swoje terytorium
swojego pasterza
swoje cele i zadania
swoje ośrodki duszpasterstwa
Na wszystkie zadania duszpasterskie składa się praca proboszcza i współpraca parafian.
PARAFIA= PRACA PROBOZCZA + PRACA PARAFIAN
Początki parafii zauważalne są w Dziejach Apostolskich, w których opisane jest życie pierwszych gmin chrześcijańskich w Jerozolimie i Antiochii. Tam też po raz pierwszy użyto terminu CHRZESCIJANIN w odniesieniu do uczniów Chrystusa. Każdą gminą kierowali zwierzchnicy wyznaczeni przez Apostołów- byli nimi biskupi.
T: Ogniska wiary- parafia.
PARAFIA- rzeczywista społeczność katolików posiadająca:
swoje terytorium
swojego pasterza
swoje cele i zadania
swoje ośrodki duszpasterstwa
Na wszystkie zadania duszpasterskie składa się praca proboszcza i współpraca parafian.
PARAFIA= PRACA PROBOZCZA + PRACA PARAFIAN
Początki parafii zauważalne są w Dziejach Apostolskich, w których opisane jest życie pierwszych gmin chrześcijańskich w Jerozolimie i Antiochii. Tam też po raz pierwszy użyto terminu CHRZESCIJANIN w odniesieniu do uczniów Chrystusa. Każdą gminą kierowali zwierzchnicy wyznaczeni przez Apostołów- byli nimi biskupi.
PARAFIA- rzeczywista społeczność katolików posiadająca:
swoje t............................
swojego p....................................
swoje cele i zadania
swoje ośrodki duszpasterstwa
PARAFIA= PRACA P................................................. + PRACA p..............................................................
Początki parafii zauważalne są w (Dejhziac Apkitolossch) ........................................., w których opisane jest życie pierwszych gmin (czeańhrścijskich) ..................................................... w Jerozolimie i Antiochii. Tam też po raz pierwszy użyto terminu C........................................................ w odniesieniu do uczniów Chrystusa. Każdą gminą kierowali zwierzchnicy wyznaczeni przez (toosApłów)........................................- byli nimi biskupi.
PARAFIA- rzeczywista społeczność katolików posiadająca:
swoje t............................
swojego p....................................
swoje cele i zadania
swoje ośrodki duszpasterstwa
PARAFIA= PRACA P....................................... + PRACA p......................................................
Początki parafii zauważalne są w (Dejhziac Apkitolossch) ........................................., w których opisane jest życie pierwszych gmin (czeańhrścijskich) .................................................... w Jerozolimie i Antiochii. Tam też po raz pierwszy użyto terminu C........................................................ w odniesieniu do uczniów Chrystusa. Każdą gminą kierowali zwierzchnicy wyznaczeni przez (toosApłów)........................................- byli nimi biskupi.
PARAFIA- rzeczywista społeczność katolików posiadająca:
swoje t............................
swojego p....................................
swoje cele i zadania
swoje ośrodki duszpasterstwa
PARAFIA= PRACA P................................................. + PRACA p..............................................................
Początki parafii zauważalne są w (Dejhziac Apkitolossch) ........................................., w których opisane jest życie pierwszych gmin (czeańhrścijskich) ..................................................... w Jerozolimie i Antiochii. Tam też po raz pierwszy użyto terminu C........................................................ w odniesieniu do uczniów Chrystusa. Każdą gminą kierowali zwierzchnicy wyznaczeni przez (toosApłów)........................................- byli nimi biskupi.
PARAFIA- rzeczywista społeczność katolików posiadająca:
swoje t............................
swojego p....................................
swoje cele i zadania
swoje ośrodki duszpasterstwa
PARAFIA= PRACA P....................................... + PRACA p......................................................
Początki parafii zauważalne są w (Dejhziac Apkitolossch) ........................................., w których opisane jest życie pierwszych gmin (czeańhrścijskich) .................................................... w Jerozolimie i Antiochii. Tam też po raz pierwszy użyto terminu C........................................................ w odniesieniu do uczniów Chrystusa. Każdą gminą kierowali zwierzchnicy wyznaczeni przez (toosApłów)........................................- byli nimi biskupi.
T: Ruchy religijne i świeccy w Kościele.
W Kościele istnieją ruchy religijne, które pielęgnują i pogłębiają życie duchowe oraz prowadzą ewangelizację:
Dzieci Maryi
Ruch Światło życie
KSM
Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej
Ruch Żywego Różańca
Eucharystyczny Ruch Młodych
Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci
Osoby świeckie mogą pełnić w Kościele różne funkcje, zarówno dorośli jak dzieci i młodzież:
Katecheta
Nadzwyczajny szafarz Komunii
Organista
Lektor
Posługa w radzie Parafialnej
T: Kościół w trosce o pokój.
Jakie są na świecie kraje rozdarte konfliktami, wojnami, terrorem? Jak wygląda tam sytuacja? Jakie wynikają konsekwencje dla żyjących tam ludzi?
kraj |
konflikt |
ludzie |
................... ..................... |
|
|
Co przynosi ludziom pokój? Podkreśl właściwe wyrazy.
Radość, gorycz, dobro, ból, cierpienie, ład, przyjaźń, szczęście, miłość, rozpacz, śmierć, jedność, zgoda, wolność
Przeczytaj słowa Jezusa i św. Pawła na temat pokoju i opowiedz na pytanie:
„Pokój wam zostawiam, mój pokój wam daję. Ja nie tak wam daję, jak daje świat. Niech się nie trwoży serce wasze, niech się nie lęka.” J 14,27 „A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni!” Kol 3,15 |
O jakim pokoju mówi Pan Jezus? Jaka jest różnica miedzy pokojem, który daje świat a ty, który przyniósł Jezus?
W jaki sposób można osiągnąć pokój na ziemi? KKK 2304
Wytłumacz przysłowie: „ Zgoda buduje, niezgoda rujnuje”
T: Kościół w trosce o pokój.
Jakie są na świecie kraje rozdarte konfliktami, wojnami, terrorem? Jak wygląda tam sytuacja? Jakie wynikają konsekwencje dla żyjących tam ludzi?
kraj |
konflikt |
ludzie |
................... ..................... |
|
|
Co przynosi ludziom pokój? Podkreśl właściwe wyrazy.
Radość, gorycz, dobro, ból, cierpienie, ład, przyjaźń, szczęście, miłość, rozpacz, śmierć, jedność, zgoda, wolność
Przeczytaj słowa Jezusa i św. Pawła na temat pokoju i opowiedz na pytanie:
„Pokój wam zostawiam, mój pokój wam daję. Ja nie tak wam daję, jak daje świat. Niech się nie trwoży serce wasze, niech się nie lęka.” J 14,27 „A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni!” Kol 3,15 |
O jakim pokoju mówi Pan Jezus? Jaka jest różnica miedzy pokojem, który daje świat a ty, który przyniósł Jezus?
W jaki sposób można osiągnąć pokój na ziemi? KKK 2304
Wytłumacz przysłowie: „ Zgoda buduje, niezgoda rujnuje”
T: Kościół w trosce o pokój.
Jakie są na świecie kraje rozdarte konfliktami, wojnami, terrorem? Jak wygląda tam sytuacja? Jakie wynikają konsekwencje dla żyjących tam ludzi?
kraj |
konflikt |
ludzie |
................... ..................... |
|
|
Co przynosi ludziom pokój? Podkreśl właściwe wyrazy.
Radość, gorycz, dobro, ból, cierpienie, ład, przyjaźń, szczęście, miłość, rozpacz, śmierć, jedność, zgoda, wolność
Przeczytaj słowa Jezusa i św. Pawła na temat pokoju i opowiedz na pytanie:
„Pokój wam zostawiam, mój pokój wam daję. Ja nie tak wam daję, jak daje świat. Niech się nie trwoży serce wasze, niech się nie lęka.” J 14,27 „A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni!” Kol 3,15 |
O jakim pokoju mówi Pan Jezus? Jaka jest różnica miedzy pokojem, który daje świat a ty, który przyniósł Jezus?
W jaki sposób można osiągnąć pokój na ziemi? KKK 2304
Wytłumacz przysłowie: „ Zgoda buduje, niezgoda rujnuje”
"Poszanowanie i rozwój życia ludzkiego domagają się pokoju. Pokój nie polega jedynie na braku wojny i nie ogranicza się do zapewnienia równowagi sił. Nie da się osiągnąć pokoju na ziemi bez obrony dóbr osoby ludzkiej, swobodnej wymiany myśli między ludźmi, poszanowania godności osób i narodów, wytrwałego dążenia do braterstwa. Jest on "spokojem porządku". Jest dziełem sprawiedliwości i owocem miłości." /KKK 2304/
Unikanie wojen
„Poszanowanie i rozwój życia ludzkiego domagają się pokoju.” (KKK 2304) Wojny są bezpośrednim zagrożeniem życia ludzkiego, dlatego moralnym obowiązkiem jest budowanie takiego świata, w którym nie będzie wojen. Katechizm szczegółowo omawia związaną z piątym przykazaniem problematykę troski o pokój i unikanie wojen. Poniżej zostaną przedstawione główne myśli dotyczące tego ważnego dla ludzkości zagadnienia.
Do zachowania pokoju nie wystarczy polityczna równowaga sił, konieczne jest szanowanie się wzajemne narodów, stałe dążenie do braterstwa, szanowanie godności (por. KKK 2304)
Trwały pokój można osiągnąć dzięki Chrystusowi. „Pokój ziemski jest obrazem i owocem pokoju Chrystusa, który jest mesjańskim "Księciem Pokoju" (Iz 9, 5).” (KKK 2305). „On... jest naszym pokojem” (Ef 2,14).
Każdy człowiek przez swoje działanie i modlitwę ma zrobić wszystko, by unikać wojen. „Tak długo jednak jak "będzie istniało niebezpieczeństwo wojny, a równocześnie brakować będzie międzynarodowej władzy posiadającej niezbędne kompetencje i wyposażonej w odpowiednią siłę... rządom nie można odmawiać prawa do koniecznej obrony, byle wyczerpały wpierw wszystkie środki pokojowych rokowań" (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 79; KKK 2308).
Naród może się bronić w przypadku zagrożenia. Katechizm zaznacza jednak, że należy „ściśle wziąć pod uwagę dokładne warunki usprawiedliwiające uprawnioną obronę z użyciem siły militarnej. Powaga takiej decyzji jest podporządkowana ścisłym warunkom uprawnienia moralnego. Potrzeba jednocześnie w tym przypadku:
- aby szkoda wyrządzana przez napastnika narodowi lub wspólnocie narodów była długotrwała, poważna i niezaprzeczalna;
- aby wszystkie pozostałe środki zmierzające do położenia jej kresu okazały się nierealne lub nieskuteczne;
- aby były uzasadnione warunki powodzenia;
- aby użycie broni nie pociągnęło za sobą jeszcze poważniejszego zła i zamętu niż zło, które należy usunąć. W ocenie tego warunku należy uwzględnić potęgę współczesnych środków niszczenia.
Są to elementy tradycyjnie wymieniane w teorii tzw. wojny sprawiedliwej.” (KKK 2309)
„Ci, którzy poświęcają się sprawie ojczyzny, służąc w wojsku, są sługami bezpieczeństwa i wolności narodów. Jeżeli wywiązują się należycie ze swojego zadania, prawdziwie przyczyniają się do dobra wspólnego narodu i utrwalenia pokoju” (Por. Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 79. KKK 2310).
„Władze publiczne powinny uwzględnić przypadek tych, którzy z pobudek sumienia odmawiają użycia broni; są oni jednak zobowiązani w inny sposób służyć wspólnocie ludzkiej (Por. Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 79. KKK 2311)
Gdyby doszło do konfliktu zbrojnego, należy „szanować i traktować humanitarnie ludność cywilną, rannych żołnierzy i jeńców.” (KKK 2313)
„Działania w sposób zamierzony sprzeczne z prawem narodów i jego powszechnymi zasadami, podobnie jak nakazujące je zarządzenia, są zbrodniami. Nie wystarczy ślepe posłuszeństwo, by usprawiedliwić tych, którzy się im podporządkowują. Zagłada ludu, narodu czy mniejszości etnicznej powinna być potępiona jako grzech śmiertelny. Istnieje moralny obowiązek stawiania oporu rozkazom, które nakazują ludobójstwo. (KKK 2313)
„Wszelkie działania wojenne, zmierzające bez żadnej różnicy do zniszczenia całych miast lub też większych połaci kraju z ich mieszkańcami, są zbrodnią przeciw Bogu i samemu człowiekowi, zasługującą na stanowcze i natychmiastowe potępienie” (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 80.) Ryzykiem nowoczesnej wojny jest stwarzanie okazji posiadaczom broni masowej zagłady, zwłaszcza atomowej, biologicznej lub chemicznej, do popełniania takich zbrodni.” (KKK 2314)
„Gromadzenie broni wydaje się wielu ludziom paradoksalnym sposobem powstrzymania ewentualnych przeciwników od wojny. Widzą w tym najbardziej skuteczny ze środków zdolnych zapewnić pokój między narodami. Wobec takiego odstraszającego zabiegu powinno się wysunąć poważne zastrzeżenia moralne. Wyścig zbrojeń nie zapewnia pokoju. Nie tylko nie eliminuje przyczyn wojny, ale może je jeszcze nasilić. Wydawanie ogromnych sum na produkcję ciągle nowych rodzajów broni uniemożliwia przyjście z pomocą głodującej ludności (Por. Paweł VI, enc. Populorum progressio, 53.), hamuje rozwój narodów. Nadmierne zbrojenia mnożą przyczyny konfliktów i zwiększają ryzyko ich rozprzestrzeniania się.” (KKK 2315) „Wyścig zbrojeń stanowi najgroźniejszą plagę ludzkości, a równocześnie nieznośną krzywdę dla ubogich" (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 81; KKK 2329).
„Produkcja broni i handel nią dotykają wspólnego dobra narodów i wspólnoty międzynarodowej. Władze publiczne mają więc prawo i obowiązek ich ustawowego uregulowania. Dążenie do doraźnych interesów prywatnych lub zbiorowych nie może usprawiedliwić przedsięwzięć, które podsycają przemoc i konflikty między narodami oraz naruszają międzynarodowy porządek prawny.” (KKK 2316)
Troska o pokój spoczywa na władzach państwowych a także na każdym człowieku, który ma usuwać ze swego życia to, co jest korzeniem wszelkich zatargów między ludźmi. Każdy powinien niszczyć w sobie to, co stanowi źródło konfliktów zbrojnych: nienawiść, niezdrową ambicję, pogardę dla człowieka, zazdrość, chęć zagarnięcia cudzego dobra itp. „Niesprawiedliwości, nadmierne nierówności w porządku gospodarczym lub społecznym, zazdrość, podejrzliwość i pycha, które szkodliwie szerzą się między ludźmi i narodami, wciąż zagrażają pokojowi i powodują wojny. Wszystko, co czyni się, by zlikwidować te nieporządki, przyczynia się do budowania pokoju i unikania wojny." (KKK 2317)
Przede wszystkim nienawiść niszczy pokój i prowadzi do wojen. Jest ona przeciwieństwem miłości. „Nienawiść do bliźniego jest grzechem, gdy człowiek dobrowolnie chce dla niego zła. Nienawiść jest grzechem ciężkim, gdy dobrowolnie życzy się bliźniemu poważnej szkody. "A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie..." (Mt 5, 44-45). (KKK 2303)
Troska o klimat pokoju i radości
Pokój może oznaczać brak wojny lub też atmosferę życzliwości, dobroci, miłości. Chrześcijanin ma starać się o to, by wszędzie istniał pokój w tym podwójnym znaczeniu, ma więc stać się również szerzycielem radości i pokoju. Uczeń Chrystusa ma przyczyniać się do budowania rodziny ludzkiej, w której zaistnieje atmosfera życzliwości, radości, zaufania i pokoju. Chrystus mówi: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9).
Budzenie radości i pokoju w sercach ludzkich to jeden z przejawów miłości. Miłość bowiem to coś więcej niż powstrzymywanie się od krzywdzenia i zastraszania bliźniego, od zadawania mu bólu, od ranienia go lub pozbawiania go życia. Miłość pragnie uszczęśliwiać, wnosić pokój i radość. Dlatego też uczeń Chrystusa powinien troszczyć się o to, aby wytwarzać wszędzie klimat Bożej radości i pokoju.
Chrześcijanin będzie budować środowisko sprzyjające rozwojowi człowieka, o ile będzie się kierować w życiu miłością, o ile w jego życiu, działaniu, słowach i postawach ujawnią się takie owoce Ducha jak: radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, wierność, łagodność i opanowanie (por. Ga 5,22). Każdy z tych owoców ma on w sobie rozwijać i nie niszczyć go popełnianymi grzechami.
Kiedy Duch Święty mieszka w człowieku i kiedy człowiek poddaje się Jego kierownictwu, wówczas pojawiają się w nim owoce Jego obecności, do których należy między innymi radość i pokój. Tym pokojem i radością można się dzielić z innymi. Przez samą swoją obecność, słowa, gesty i czyny można wnosić Boży pokój i radość w serca bliźnich. Radość pobudza człowieka do czynienia dobra, pesymizm zaś i zgorzknienie rodzi zniechęcenie i dlatego przynosi mu szkodę.
Każdy dar Boży można jednak umniejszyć lub nawet zupełnie zniszczyć. Dotyczy to również pokoju i radości. Gdy tak się stanie, zamiast wewnętrznego spokoju w człowieku pojawi się niepokój, który będzie się udzielał innym. Doprowadza do niego uleganie swoim różnym złym skłonnościom.
Prawdziwa radość zabijana jest przez pychę. Ambicja rodzi silny głód wielkości, którego nic nie jest w stanie zaspokoić: ani wyobraźnia, ani domaganie się od otoczenia wyrazów szacunku i podziwu. Przewrażliwiony na punkcie swojej wielkości człowiek ciągle czuje się przez kogoś urażony, nie doceniony; ciągle obawia się utracenia swojej wielkości, zbudowanej na kruchych fundamentach. Lęka się, że utraci swoją wielkość, pozycję, znaczenie, wpływy, sławę itp.
Radość i pokój znika również z życia człowieka zazdrosnego, gdyż widok szczęścia innych, dobra bliźnich, ich talentów, uzdolnień rodzi w nim smutek, przygnębienie i rozgoryczenie.
Nie ma w sobie radości również człowiek chciwy, ciągle bowiem wydaje mu się, że czegoś mu brak, nawet gdy posiada wielkie bogactwa. Ponadto żyje on w ciągłej obawie, że może utracić to, co tak gorliwie zbierał przez całe życie, że straci pieniądze, że zbankrutuje. Radość ginie w chciwym człowieku z powodu uświadamiania sobie zbliżającej się śmierci, która zmusi go do rozstania się z tym, co dla niego najdroższe: z bogactwem.
Tak więc grzech niszczy pokój i rodzi różne formy niepokoju w tym, który go popełnia i w jego otoczeniu, dlatego powinien być ciągle usuwany. Jeśli więc ktoś szczerze pragnie posiadać w sobie pochodzącą od Ducha Świętego radość i dzielić się nią z innymi, powinien prosić Dawcę tego daru o udzielenie mu go w obfitości i równocześnie usuwać ze swojego życia wszelki grzech.