1.BANK KOMERCYJNY.

Tworząc nowy system bankowy, przyjęto założenia, że zmiany w bankowości będą wyprzedzać proces transformacji systemu gospodarczego. Przyjęto koncepcję dwupoziomowego modelu bankowości poprzez wydzielenie bezpośredniej działalności kredytowej z banku centralnego i powierzenie jaj bankom komercyjnym.

Banki komercyjne funkcjonują jako samodzielne podmioty gospodarcze, posiadają osobowość prawną i działają na zasadach rozrachunku ekonomicznego. Jednocześnie jako instytucje publicznego zaufania maja obowiązek zapewnić bezpieczeństwo przechowywanych środków pieniężnych i ich alokację w przedsięwzięcia o takim stopniu ryzyka, które są w stanie kontrolować bez szkody dla klientów.

W obecnym systemie bankowości komercyjnej każdy bank, poza jedynie bankiem centralnym, jest przedsiębiorstwem, którego przedmiotem działania jest obrót pieniądzem i jego surogatami. W warunkach gospodarki rynkowej banki muszą pogodzić dwa cele:

-maksymalizacja zysku;

-konieczność zapewnienia bezpieczeństwa środków deponentów.

Banki komercyjne pełnią trzy podstawowe funkcje:

-kredytową (urzeczywistnia się przez udzielanie przedsiębiorstwom i ludności kredytów i pożyczek)

-pieniężna (realizowana jest dzięki tworzeniu przez banki komercyjne zdecentralizowanego pieniądza bankowego)

-lokacyjne (uzewnętrznia się poprzez przyjmowanie i lokowanie pieniądza rezerwowego i oszczędnościowego).

Na działalność banków komercyjnych wpływa wiele czynników o charakterze makroekonomicznym. Dotyczy to zwłaszcza polityki pieniężnej i fiskalnej, inflacji i koniunktury gospodarczej. Saldo zadłużenia zagranicznego oraz bilans obrotów handlowych z zagranicą mogą mieć wpływ na wielkość przychodów z opłat i prowizji.

Skład nowego systemu bankowego:

1.Narodowy Bank Polski, który obok naturalnych funkcji banku centralnego (m:in, w zakresie emisji pieniądza i polityki pieniężnej) pełni też funkcje nadzoru bankowego.

2.Banki komercyjne, wśród których można wyraźnie wyodrębnić banki kontrolowane przez kapitały zagraniczne.

3.Stopniowo kształtujący się złożony system banków spółdzielczych.

Zadania nadzoru bankowego:

1.wydawanie aktów (przepisów, rozporządzeń) regulujących działanie banków w zakresie przewidzianym przez prawo bankowe.

2.Nadzorowanie bieżącej sytuacji banków, głównie dzięki analizie dokumentów i informacji, które banki muszą przekazywać nadzorowi

3.Nakładanie sankcji na banki nie przestrzegające prawa bankowego, innych ustaw oraz przepisów ustalonych przez nadzór.

4.ratowanie bank ów zagrożonych upadkiem i niedopuszczenie do rozszerzenia się na cały system bankowy zagrożeń wynikających z upadku banków.

Struktura organizacyjna banków:

-zarząd kieruje bankiem, któremu przewodniczy prezes zarządu banku. Zarząd banku jest kontrolowany przez Radę Nadzorczą. W większości banków Rada Nadzorcza ma prawo dokonywać niezbędnych zmian w składzie zarządu, natomiast nie powinna się mieszać do realizowanej przez niego bieżącej polityki. O wszystkich zasadniczych kwestiach dotyczących przeszłości banku decydują właściciele, czyli Walne Zgromadzenia Akcjonariuszy

Podstawowe funkcje banków w gospodarce:

1.koncentracja kapitałów polegająca na wykorzystywaniu drobnych oszczędności do wielkich inwestycji bankowych. System bankowy jest zasilany w ponad dwóch trzecich drobnymi oszczędnościami gospodarstw domowych.

2.transformacja pieniądza w czasie, większość pieniędzy jest składana w bankach na czas nieokreślony (czyli na konta bieżące) i na krótkie terminy. Pieniądze te są wykorzystywane przez bank do operacji na dłuższe terminy, niekiedy nawet kilkuletnie. Wielka różnica w stopie procentowej lokat bieżących i depozytów krótkoterminowych z jednej strony, a oprocentowanie długoterminowych kredytów i papierów wartościowych z drugiej strony, przynosi bankom zysk.

3.realizacja rozliczeń finansowych między różnymi czynnikami życia gospodarczego.

Produkty bankowe:

Produktem bankowym nazywamy jednolity, wyraźnie wyodrębniony pod względem formalnym i cenowym, składnik oferty bankowej. Do produktów należą takie usługi bankowe jak: transfery zagraniczne, akredytywa dokumentowa, gwarancja na emisję akcji, inkaso środków płatniczych, wynajem skrytek bankowych, lokaty a vista, depozyty jednomiesięczne, depozyty trzymiesięczne itd.

Podział produktów bankowych:

1.Produkty kredytowe (np. kredyt lombardowy, kredyt na inkaso czeku potwierdzonego)

2.Produkty depozytowe (np. rachunek walutowy „K” lokaty terminowej, bon rentierski „Walor”)

3.produkty parabankowe (opracowanie i opiniowanie biznesu planu, przygotowanie związane z dopuszczeniem papieru wartościowego do obrotu publicznego)

4.produkty rozliczeniowe (polecenie przelewu, skup czeku zagranicznego)

5.inne produkty bankowe (skup i sprzedaż walut obcych, wynajmowanie skrytek sejfowych).

2.RÓŻNICA BANKU OD PRZEDSIĘBIORSTWA.

Bank - specyficzna forma przedsiębiorstwa, instytucja finansowa, instytucja zaufania publicznego, dąży do realizacji zysków.

Bank jest więc przedsiębiorstwem, znacznie się jednak różniącym od przedsiębiorstw innych typów. Wyraźnie widoczna jest specyfika banków zarówno w sferze formalnoprawnej, jak i w funkcjach pełnionych w gospodarce, inne są też zasady księgowości i sprawozdawczości księgowej. Zasadniczą ustawą regulującą działalność większość przedsiębiorstw jest Kodeks Handlowy. Dla banków komercyjnych nadrzędną rolę odgrywa Prawo bankowe. Istotne znaczenie w reglamentowaniu działalności banków mają zarządzenia i zalecenia NBP, zupełnie nie dotyczące innych przedsiębiorstw.

Specyfika banków odnosi się też do księgowości i sprawozdawczości. Podstawowe zasady sporządzania takich dokumentów, jak bilanse i rachunki wyników są zawsze takie same, ale poszczególne pozycje w tych dokumentach są inne, inna jest też znaczna część terminologii. System podatkowy banków i innych przedsiębiorstw jest teoretycznie taki sam, np.; podatek od zysków brutto wynosi te same 40%, ale w praktyce istnieją czynniki inaczej określające jego wielkość. Banki mają np.; prawo do tworzenia części rezerw na „złe kredyty” bezpośrednio z zysku brutto, co oczywiście znacznie zmniejsza wielkość płaconego podatku. Trudno też w odniesieniu do produktów bankowych myśleć o wprowadzeniu podstawowego dla przedsiębiorstw podatku, jakim jest VAT.

3.RODZAJE OPERACJI BANKOWYCH:

Do podstawowej działalności banków należy gromadzenie środków pieniężnych, udzielanie kredytów i pożyczek pieniężnych oraz przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych. Operacje bankowe są to sposoby i techniki wykonywania czynności bankowych:

-operacje czynne (aktywne) obejmują w szczególności działalność kredytową, operacje dłużnymi papierami wartościowymi i lokaty udzielone innym bankom, a także inne należności, w tym rozliczenia międzyokresowe czynne;

-operacje bierne (pasywne) polegające na pozyskiwaniu środków przez bank, obejmują przede wszystkim wkłady oszczędnościowe i lokaty terminowe, emitowane przez banki papiery wartościowe, pozyskiwane depozyty od podmiotów finansowych oraz inne zobowiązania, w tym rozliczenia międzyokresowe bierne;

-operacje pośredniczące (usługowe, komisowe) są związane z prowadzeniem rachunków, dokonywaniem rozliczeń pieniężnych, obrotem walutami, pośrednictwem w obrocie papierami wartościowymi, inkasa gotówki oraz usług skarbcowych.

Pasywa - wielkość sumy pasywów świadczy o możliwościach finansowych banku i pokazuje, jak wielkimi środkami dysponuje bank w danym momencie.

Pasywa można podzielić na dwie części:

-środki własne (kapitały własne brutto), to wszystkie Pasywne (bierne) - operacje pozyskiwania pieniędzy przez bank.

-środki obce, czyli zobowiązania banku. Składają się na nie dwie pozycje: depozyty (lokaty) klientów, w bilansach nazywane zobowiązaniami wobec klientów; i lokaty innych banków (w bilansach nazywane jako zobowiązania wobec instytucji finansowych lub lokaty międzybankowe bierne),

Środki własne dzielimy na:

Kapitały własne netto i inne środki własne rezerwy na „złe kredyty”.

Depozyty czyli lokaty klientów. Przeciętne depozyty skupiają aż 75-80% ogółu polskiego pieniądz w obiegu. Znaczną większość depozytów bankowych stanowią oszczędności osób fizycznych depozyty gospodarstw domowych). Każdy klient składający depozyt, czyli lokatę w banku, ma w nim rachunek depozytowy nazywany potocznie kontem bankowym). Otwierając rachunek klient składa wzór podpisu, w przypadku przedsiębiorstwa często składane są dokumenty o pełnomocnictwie w dysponowaniu rachunkiem i podpisy wszystkich uprawnionych. Z otwarciem rachunku wiąże się zawarcie umowy rachunku. Ma ona charakter cywilnoprawny i zawiera zobowiązania obu stron. Jednym z obowiązków banku jest wypłacenie klientowi oprocentowania za złożone pieniądze. Rachunki depozytowe dzielą się na typy:

-rachunki lokat bieżących,

-rachunki depozytów terminowych.

Lokaty bieżące-podstawową cechą charakterystyczną jest brak określenia terminu, na jaki klient składa pieniądze. Oznacza to, że pieniądze są stawiana e do dyspozycji klienta w każdej chwili i to bez żadnego uszczerbku na oprocentowaniu. Fakt że bank nie może być pewien, jak długo pieniądze klienta pozostaną do jego dyspozycji, jest jedynym z czynników sprawiających, iż oprocentowanie omawianych lokat jest niskie. Rachunki te służą przede wszystkim do operacji rozliczeniowych. Większość banków dzieli rachunki bieżące na dwa typy:

-rachunki bieżące osób prawnych, zwane najczęściej rachunkami a vista,

-rachunki bieżące osób fizycznych, zwane rachunkami oszczędnościowo-rozliczeniowymi ROR).

Lokaty bieżące mają zasadniczą zaletę są podstawowym źródłem taniego pieniądza dla banku.

Depozyty terminowe to takie, przy których jest podany okres, przez który deponent zobowiązuje się przetrzymywać pieniądze na swoim rachunku bankowym. Oprocentowanie depozytu terminowego zależy od okresu umownego. Przestrzeganą przez wszystkie banki regułą jest wzrost stopy procentowej w mirę wydłużenia się czasokresu depozytu.

Operacje aktywne - operacje zwiększające majątek trwały banku oraz wartości niematerialne i prawne, przechowywanie środków pieniężnych ( są to głównie środki znajdujące się w formie gotówki w skarbcach bankowych- do operacji tych zaliczane są także operacje związane z kształtowaniem rezerwy obowiązkowej w NBP), działalność kredytowa, operacje lokat międzybankowych czynnych (dokonywanie lokat w innych bankach), inwestycje w papiery wartościowe, inne operacje aktywne.

Wymienione operacje przeprowadzane przy użyciu aktywów mają za zadanie przynoszenie zysku; podstawowym kryterium oceny tych operacji jest przynoszenie zysku; podstawowym kryterium oceny tych operacji jest więc ich dochodowość. Największe dochody przynoszą dwa typy operacji aktywnych: akcja kredytowa i inwestycje w papiery wartościowe.

4.BANK INSTYTUCJĄ ZAUFANIA PUBLICZNEGO.

Bank obraca prawie wyłącznie pieniędzmi pochodzącymi z depozytów bankowych klientów. Transformacja pieniądza w czasie zakłada wykorzystanie lokat bezterminowych i krótkoterminowych na dłuższe terminy. Jeśli taki bank straci zaufanie klientów- jest oczywiste, że będą oni chcieli szybko wycofać swoje wkłady. Tymczasem bank nie może żądać od kredytobiorców, aby oddali pieniądze przed terminem. W tej sytuacji bank staje się niewypłacalny. Bank traci więc płynność. Umocnieniu zaufania do banku ma służyć przestrzeganie tajemnicy bankowej. Jest ona obowiązkiem dla banku i jego pracowników, naruszenie tajemnicy bankowej jest karalne. Prawo bankowe postanawia, że tajemnicą są objęte informacje o obrotach i stanach rachunków bankowych, czyli w praktyce o depozytach i kredytach klientów. Tajemnicą objęte też są m.in. gwarancje i poręczenia bankowe oraz zawartość skrytek sejfowych. Bank jest więc traktowany jako instytucja zaufania publicznego. Bardzo istotnym postanowieniem jest wyłączenie z tajemnicy bankowej stosunków między bankami. Prawo bankowe wyraźnie stwierdza: „Banki mogą przekazywać sobie nawzajem informacje o udzielonych kredytach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych w zakresie, w jakim te informacje są potrzebne w związku z udzieleniem kredytów, pożyczek, poręczeń i gwarancji bankowych”.

Zaufanie bankowe może pozyskać dobre przedsiębiorstwo bankowe, efektywne pod względem ekonomicznym i zapewniające wysoką jakość usług. Z kolei warunkiem rozwoju przedsiębiorstwa jest zaufanie klientów, którzy decydują o tym, komu powierzyć swoje pieniądze.

5. DZIAŁALNOŚĆ KREDYTOWA (OPERACJE AKTYWNE BANKU).

Kredytem nazywamy pożyczki udzielone przez bank. Działalność kredytową normuje Prawo bankowe, zarządzenia nadzoru bankowego oraz ogólne normy dotyczące pożyczek, zawarte w Kodeksie Cywilnym i innych ustawach.

Rachunki zysków i strat banków wskazują wyraźnie, że najważniejszym źródłem ich dochodów jest kredyt. Ważnymi wskaźnikami świadczącymi o polityce danego banku są: udział kredytów w sumie aktywów oraz stosunek masy kredytów udzielonych do kapitałów własnych banku i do depozytów.

Każdy bank uzyskuje z tytułu akcji kredytowej dwa zasadnicze rodzaje wpływów:

-oprocentowanie

-prowizję

Prowizją kredytową nazywamy opłatę klienta za usługi bankowe zawiązane z udzieleniem kredytu. Banki zwykle pobierają prowizje w momencie wypłacenia kredytu.

Oprocentowanie jest pobierane od sumy niespłaconego kapitału ( czyli od sumy kredytu, wynikającej z umowy). Wbrew pozorom, kredytobiorca zwykle nie otrzymuje do ręki całego kapitału kredytu, bank bowiem z góry potrąca prowizję. Bank najczęściej chce, aby spłata odsetek zaczęła się jak najszybciej, pozawala to na lepszą obserwację kredytobiorcy, zmniejsza ryzyko bankowe.

Większość wpływów banku z kredytów wynika z ich oprocentowania. Przy kredytach dla ludności oprocentowanie jest najczęściej podawane z góry i nie zależy od oceny klienta. Przy kredytach gospodarczych w większości banków publikowana jest tzw. Podstawowa stopa procentowa

.

Monitoring bankowy - kontrolowanie spłaty kredytu:

-bieżący - sprawdzenie terminowości wpłat, kontrolowanie racjonalności wydatkowania środków udostępnionych przez bank, analizowanie dokumentów (kondycja finansowa kredytobiorcy);

-okresowy - raz na jakiś czas.

Monitoring kredytowy jest to system bieżącej i systemowej weryfikacji zdolności kredytowej klienta w toku funkcjonowania kredytu.. Podstawowym celem jest systematyczne analizowanie poszczególnych umów kredytowych, a także struktury jakościowej portfela kredytowego na szczeblu oddziału i całego banku.

Funkcje monitoringu:

-funkcja informacyjna

-funkcja zabezpieczeniowa.

Funkcja informacyjna odnosząca się do monitoringu całego portfela kredytowego, umożliwia okresowe dostarczanie jednostkom zarządzającym portfelem informacji o:

-elementach składowych portfela (podział kredytów wg; rodzajów, wartości poszczególnych kredytów, branż, regionów, sektorów własnościowych, klas ryzyka, zabezpieczeń prawnych)

-rozwoju działalności kredytowej w okresie porównawczym (zmiany w klasach ryzyka, rodzajach zabezpieczeń, sektorach)

Funkcja zabezpieczająca sprowadzająca się do działań zapobiegawczych oraz eliminowania następstw aktywnego ryzyka bankowego. Potencjalnym stratom zapobiega bowiem możliwe wczesne rozpoznanie przyczyn i istoty odchyleń w przebiegu procesu kredytowania.

Procedury monitoringu kredytowego obejmują zarówno obszar kredytów w sytuacji regularnej (kredyty normalne), jak i w sytuacji nieregularnej (kredyty poniżej standardu, wątpliwe, stracone).

Monitoring dotyczy systematycznej obserwacji rozwoju lub zamian w czterech zakresach:

-przedsiębiorcy (personalna zdolność kredytowa)

-firmy (ekonomiczna zdolność kredytowa)

-warunki kredytowania

-zabezpieczeń kredytowych.

Tryby monitoringu:

1.zindywidualizowany, dostosowany do klienta:

-o znacznym zaangażowaniu kredytowym,

-obciążonych dużym ryzykiem kredytowym,

-wnioskujących w toku kredytowania o zmianę warunków kredytowania,

-nie spłacających długu,

-o pogarszającym się standingu finansowym

2.Automatyczny (rutynowy) przy zastosowaniu technik komputerowych, dal pozostałych klientów, tj; o mniejszym zaangażowaniu kredytowym, ograniczonym ryzyku kredytowym, rzetelnie wywiązujących się z umów kredytowych. Dotyczy on wszystkich podmiotów gospodarczych prowadzących pełną księgowość handlową.

Niezależnie od trybu monitorowania, raz w roku inspektor przeprowadza osobistą rozmowę z klientem, połączona z lustracją firmy.

7.RODAJE KREDYTÓW (TYPY KREDYTÓW).

1.Ze względu na formę płatności kredyty:

-gotówkowe (są w całości wypłacane w gotówce np.; kredyt lombardowy”)

-bezgotówkowe (pieniądze są wypłacane przelewem na konto dostawcy lub wykonawcy usługi)

2.Ze względu na walutę w jakiej dokonana jest transakcja kredyty:

-złotowe

-dewizowe są nominowane (wyrażone) w określonej walucie, ale wypłacone w złotych po kursie dnia. Są one zawracane także w złotych, a płatności są naliczane wg kursu danej waluty w dniach spłat.

3.Kredyty komercyjne i preferencyjne

Kredyty komercyjne nazywamy kredyty, których koszt wynika z rachunku ekonomicznego przeprowadzonego przez bank, uwzględniającego koszt pieniądza i konkurencję innych banków.

Kredyty preferencyjne to kredyty udzielane na korzystniejszych warunkach, niż wynikające z rachunku ekonomicznego

4.Ze względu na przeznaczenie kredytów:

-kredyty gospodarcze ( dla podmiotów gospodarczych)

-kredyty dla ludności

-kredyty budowlano- mieszkaniowe

Kredyty gospodarcze:

-kredyty w rachunku bieżącym (udzielane tylko przedsiębiorstwom, które od dawna współpracują z bankiem oraz przedsiębiorstwom uznanym za przyszłościowych partnerów tego banku - ze względu na wysokie zyski, dynamikę rozwoju lub wielkości przepływów na rachunku bieżącym. W uproszczeniu można powiedzieć że kredyt e rachunku bieżącym jest zawierany na mocy umowy zezwalającej kredytobiorcy na debet, czyli ujemne saldo rachunku, w określonym czasie i do określonej wysokości.

-kredytu obrotowe, służą zaspo9kojeniu potrzeb przedsiębiorstw w zakresie środków obrotowych. Są one przeznaczone na pokrycie potrzeb związanych z zakupem materiałów i towarów. Wpływy banku z kredytu obrotowego to prowizja i oprocentowanie przy kredytach krótkoterminowych spłacane zwykle w jednej racie, a przy dłuższych w ratach kwartalnych.

-kredyty inwestycyjne, kredyty przeznaczone na wydatki związane z rzeczowymi środkami trwałymi. Są to kredyty udzielane na dłuższy okres. Kosztem kredytu jest oprocentowanie i prowizja.

Kredyty dla ludności:

-kredyty gotówkowe, zaliczamy do nich m.in. kredyty dla ludności w rachunkach bieżących, drobne pożyczki gotówkowe o bardzo zróżnicowanych nazwach i kredyty lombardowe. Kredyt gotówkowy jest udzielany najczęściej bez konieczności podawania jego przeznaczenia. Zabezpieczeniem jest gwarancja ze strony jednego lub kilku żyrantów; klient zwykle musi przedstawić zaświadczenie o zarobkach, zgodę współmałżonka na zaciągnięcie kredytu oraz informację o swoim zadłużeniu.

Kredyty lombardowe to kredyty udzielane pod zastaw rzeczy ruchomych, najczęściej metali szlachetnych i wyrobów z nich oraz papierów wartościowych

-kredyty ratalne, kredyty na zakup dóbr trwałego użytku (na zakup samochodów, sprzętu gospodarstwa domowego). Oprocentowanie kredytów ratalnych jest zależne od długości okresu spłaty. Im dłuższy jest okres kredytowania, tym wyższe oprocentowanie. Cechą szczególną większości kredytów ratalnych jest to ze nie są one udzielane w banku, ale w sklepie lub domu towarowym. Przy takim kredycie współuczestniczy trzech partnerów: bank, który pożycza pieniądze, przedsiębiorstwo handlowe, które dostarcza towar i kredytobiorca, spłacający zakupiony towar w ratach.

Kredyty budowlano-mieszkaniowe.

-kredyty budowlane udzielane na budowę domu, zabezpieczeniem jest hipoteka na nieruchomości ( gruncie na którym rozpoczęto budowę). Kredytobiorcami są osoby fizyczne i osoby prawne; większość takich kredytów jest udzielana przedsiębiorstwom.

-kredyty mieszkaniowe, udzielane najczęściej na zakup już zbudowanego mieszkania; ich wielkość jest zróżnicowana, a zabezpieczeniem jest hipoteka na mieszkaniu.

Kredyty budowlano-mieszkaniowe są najczęściej nazywane kredytami hipotecznymi ze względu na to że ich podstawowym zabezpieczeniem jest hipoteka.

8. KOSZTY KREDYTOWE.

9. UMOWA KREDYTOWA (ZDOLNOŚĆ KREDYTOWA, INSTRUMENTY, RÓŻNICE I PODOBIEŃSTWA, CZYNNIKI RYZYKA KREDYTOWEGO)

10. RÓŻNICE MIĘDZY AKREDYTEM A INKASEM

11.DWIE TECHNIKI ROZLICZANIA TRANSAKCJI (FAKTORING, FORFAITING)

Faktoring, czyli skup wierzytelności. Banki występujące w roli faktorów podpisują umowę z przedsiębiorstwem, od którego odkupują należności. Ta umowa ma określony czas ważności, podany jest też limit płatności, a banki mają prawo do odmowy skupu wierzytelności, jeśli wypłacalność wystawcy nie jest uznana za pewną. Zgodnie z tą umową, klient przekłada bankowi fakturę i dostaje większość należności. Reszta pieniędzy po potrąceniu kosztów faktoringu, wpłynie na rachunek klienta po wywiązaniu się ze zobowiązań przez wystawcę faktury. Tym wystawcą jest najczęściej odbiorca towarów sprzedanych przez klienta.

Faktorzy pobierają z tego tytułu wynagrodzenie, składające się z:

-prowizji, wysokości 0,2-3% wartości faktury;

-oprocentowania, które jest zwykle zależne od stopy WIBOR (stopa lokat międzybankowych) na dany okres od stopy kredytu redyskontowego NBP.

Faktoring może też dotyczyć transakcji handlu zagranicznego, czyli w praktyce - zapłaty polskim przedsiębiorstwom za wierzytelności firm zagranicznych. Taka usługa jest nazywana faktoringiem eksportowym.

Umowy faktoringowe dotyczą zwykle należności, których termin upływa w okresie krótszym niż trzy miesiące. Niektóre banki skupują też - na podobnych zasadach - faktury o okresie płatności dłuższym niż trzy miesiące; jednak nazywają tę czynność forfaitingiem. Umowy forfaitingowe są zwłaszcza często podpisywane przez banki z firmami leasingowymi.

12. WEKSLE, CZEKI, RODZAJE CZEKÓW I WEKSLI, RÓŻNICE I PODOBIEŃSTWA

13. ZADANIA BC.

14. FUNKCJE BC

15.RODZJE INSTRUMENTÓW REALIZOWANYCH PRZEZ BANK

16. STRUKTURA ORGANIZACYJNA BANKÓW

17.REGUŁY BANKOWE.

W bankowości znane są reguły zabezpieczenia płynności, których istotą jest dążenie do zapewnienia jednoczesności przepływów strumieni pieniężnych wpływających do banku i wypływających oraz zabezpieczenia środków dla przewidywanego strumienia wypłat.

„Złota reguła” - polega na dopasowaniu kwot i terminów wymagalności do odpowiednich kwot i terminów zapadalności aktywów. Reguła ta wymaga pełnej zgodności działalności aktywnej i pasywnej pod względem kwot i terminów. Jednocześnie nie uwzględnia ona możliwości przyjęcia nowych wkładów w celu spłacenia poprzednich. Również terminy ustalone w umowie są traktowane jako ostateczne, a istniejąca w rzeczywistości bezumowna prolongata wkładów nie jest brana pod uwagę.

Reguła osdu we wkładach” - jest rozszerzeniem pierwszej. Uwzględnia ona istnienie możliwości przedłużenia terminów spłaty wkładów, a także przyjęcia nowych depozytów zastępujących dotychczasowe. Oznacza to, ze część wkładów bankowych może zostać wykorzystana w operacjach aktywnych ponad terminy wynikające z umów. Reguła ta wymaga długotrwałej obserwacji całości wkładów, aby ustalić wielkość tej części depozytów, która stale pozostaje w banku.

„Reguła przesunięć” - wskazuje na konieczność likwidacji części aktywów przed upływem terminu ich zapadalności w celu eliminacji powstałych zagrożeń w zakresie płynności finansowej. Istotne jest aby przedterminowa likwidacja części aktywów odbyła się bez większych strat. Wynikają one nie tylko z kosztów związanych z transakcjami upłynnienia aktywów, ale również z czasu, w jakim te transakcje występują. Z tych względów istotna jest granica maksymalnych strat, na jakie może sobie pozwolić bank. Angażując się w tego typu operacje.

„Reguła maksymalnego obciążenia” która z jednej strony uwzględnia formalne terminy płatności pasywów, z drugiej zaś zwraca o wiele mniejszą uwagę na terminy zapadalności aktywów, a większą na możliwość ich sprzedaży przed tym terminem. Zarazem suma strat, jakie może ponieść bank przedwcześnie upłynniając aktywa, nie może być większa od kwoty kapitału własnego.

18.PRÓG RENTOWNOŚCI

19. CELE BANKÓW

20.CZĘŚCI SKŁADOWE ZYSKU WŁAŚCICIELA, OKRESOWA KORZYŚĆ FINANSOWA (DYWIDENDY, WARTOŚĆ FIRMY, NOTOWANIA NA ZEWNĄTRZ).

21.OCENA KIEROWNICTWA (PŁYNNOŚĆ, ZYSK, BEZPIECZEŃSTWO BANKÓW)

22.FUNKCJONOWANIE BANKÓW (STRATA OPERACYJNA I FINANSOWA)

---