1. Historia prawa konkurencji.
   2. Przedstaw podział prawa konkurencji (schemat z krótkim opisem). Nazwy aktów prawnych
   3. Przedstaw wyłączenia warunkowe i bezwarunkowe z u.o.k.i k.
   4. Podaj definicję ze słowniczka: przedsiębiorca, konkurent, pozycja dominująca, rynek właściwy (art.4 u.o.k.i k.)
   5. Scharakteryzuj organy ochrony konkurencji ( u.o.k.i k. + wykład) 
   6. Scharakteryzuj prewencyjną ochronę konkurencji ( wszystkie formy + koncentracja)
   - nadzór nad koncentracjami
   - kiedy się zgłasza
   - formy koncentracyjne
   - jakie decyzje wydaje Prezes (5 przykładów bardzo dokładnych z wykładów) 
   7. Podaj definicję - ekonomiczne postacie koncentracji.
   8. Scharakteryzuj wyłączenia bagatelne i grupowe - sensu stricte i sensu largo z zakresu porozumień ograniczających konkurencję.
   9. Scharakteryzuj postępowanie przed Prezesem UOKIK (Amicus Curia), a także schemat (każde postępowania).
   10. Sankcje w ustawie o ochronie konkurencji ( cywilne i administracyjne) - art. 106 + wykład.
   11. Świadek koronny (duży i mały ) art. 109 + wykład).
   12. Definicja czynu nieuczciwej konkurencji ( art.3 u.z.n.k.)
   13. Scharakteryzuj dobre obyczaje ( art.3 ust.1 ; art.16 ust.1 ; art.16.ust.3 + wykład).
   14. Scharakteryzuj prawa osób zagranicznych ( art.4 u.z.n.k. + wykład).
   15. Scharakteryzuj tajemnice przedsiębiorstwa ( art.11 i art.23 u.z.n.k.).
   16. Czyny utrudniające wejście na rynek ( klasyczne + dwa dodatkowe - art.15 u.z.n.k.). 
   17. Podaj definicję reklamy ( nieuczciwej i pojęcia zbliżone).
   18. Podaj dwa pojęcia czynów z art.17 u.z.n.k.
   19. Bezzasadne powództwo art.22 

7. Podaj definicję - ekonomiczne postacie koncentracji.
Holding - ma na celu wykorzystywanie swojego kapitału do przejmowania pakietów kontrolnych akcji innych firm na w celu ich opanowani, zapewnieniu sobie kontroli nad nimi 
Koncern - stanowi związek między prawnie samodzielnymi przedsiębiorstwami, w których istnieje jeden ośrodek władzy i woli, decydujący o prowadzeniu działalności gospodarczej 
Konsorcjum - jest powiązaniem przedsiębiorstw wynikającym z prowadzenia wspólnej działalności w celu osiągnięcia określonych efektów. Istotą konsorcjum jest jednorazowe występowanie wspólnoty interesów ustanowione między samodzielnymi prawnie przedsiębiorstwami na okres potrzeby do zrealizowania zamierzonego celu 
Konglomerat - jest to firma lub przedsiębiorstwo, które prowadzi działalność gospodarczą w wielu różnych gałęziach gospodarki

USTAWAz dnia 16 lutego 2007 r.o ochronie konkurencji i konsumentów ^1) 2)

DZIAŁ I

Przepisy ogólne

Art. 1. 1. Ustawa określa warunki rozwoju i ochrony konkurencji oraz zasady podejmowanej w interesie publicznym ochrony interesów przedsiębiorców i konsumentów.

2. Ustawa reguluje zasady i tryb przeciwdziałania praktykom ograniczającym konkurencję oraz praktykom naruszającym zbiorowe interesy konsumentów, a także antykonkurencyjnym koncentracjom przedsiębiorców i ich związków, jeżeli te praktyki lub koncentracje wywołują lub mogą wywoływać skutki na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Ustawa określa także organy właściwe w sprawach ochrony konkurencji i konsumentów.

Art. 2. 1. Ustawa nie narusza praw przysługujących na podstawie przepisów dotyczących ochrony własności intelektualnej i przemysłowej, w szczególności przepisów o ochronie wynalazków, wzorów użytkowych i przemysłowych, topografii układów scalonych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych, praw autorskich i praw pokrewnych.

2. Ustawę stosuje się do zawieranych między przedsiębiorcami:

1) umów, w szczególności licencji, a także innych niż umowy praktyk wykonywania praw, o których mowa w ust. 1 ;

2) umów dotyczących nieujawnionych do wiadomości publicznej:

a) informacji technicznych lub technologicznych,

b) zasad organizacji i zarządzania

— co do których podjęto działania zmierzające do zapobieżenia ich ujawnieniu, jeżeli skutkiem tych umów jest nieuzasadnione ograniczenie swobody działalności gospodarczej stron iub istotne ograniczenie konkurencji na rynku.

Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do ograniczeń konkurencji dopuszczonych na podstawie odrębnych ustaw.

Art. 4. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) przedsiębiorcy — rozumie się przez to przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a także:

a) osobę fizyczną, osobę prawną, a także jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, organizującą lub świadczącą usługi o charakterze użyteczności publicznej, które nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej,

orzeczenia

b) osobę fizyczną wykonującą zawód we własnym imieniu i na własny rachunek lub prowadzącą działalność w ramach wykonywania takiego zawodu,

c) osobę fizyczną, która posiada kontrolę, w rozumieniu pkt 4, nad co najmniej jednym przedsiębiorcą, choćby nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli podejmuje dalsze działania podlegające kontroli koncentracji, o której mowa w art. 13,

d) związek przedsiębiorców w rozumieniu pkt 2 — na potrzeby przepisów dotyczących praktyk ograniczających konkurencję oraz praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów;

2) związkach przedsiębiorców — rozumie się przez to izby, zrzeszenia i inne organizacje zrzeszające przedsiębiorców, o których mowa w pkt 1, jak również związki tych organizacji;

3) przedsiębiorcy dominującym — rozumie się przez to przedsiębiorcę, który posiada kontrolę, w rozumieniu pkt 4, nad innym przedsiębiorcą;

4) przejęciu kontroli — rozumie się przez to wszelkie formy bezpośredniego lub pośredniego uzyskania przez przedsiębiorcę uprawnień, które osobno albo łącznie, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności prawnych lub faktycznych, umożliwiają wywieranie decydującego wpływu na innego przedsiębiorcę lub przedsiębiorców; uprawnienia takie tworzą w szczególności:

a) dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w zarządzie innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego), także na podstawie porozumień z innymi osobami,

b) uprawnienie do powoływania lub odwoływania większości członków zarządu lub rady nadzorczej innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego), także na podstawie porozumień z innymi osobami,

c) członkowie jego zarządu lub rady nadzorczej stanowią więcej niż połowę członków zarządu innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego),

d) dysponowanie bezpośrednio lub pośrednio większością głosów w spółce osobowej zależnej albo na walnym zgromadzeniu spółdzielni zależnej, także na podstawie porozumień z innymi osobami,

e) prawo do całego albo do części mienia innego przedsiębiorcy (przedsiębiorcy zależnego),

f) umowa przewidująca zarządzanie innym przedsiębiorcą (przedsiębiorcą zależnym) lub przekazywanie zysku przez takiego przedsiębiorcę;

5) porozumieniach — rozumie się przez to:

a) umowy zawierane między przedsiębiorcami, między związkami przedsiębiorców oraz między przedsiębiorcami i ich związkami albo niektóre postanowienia tych umów,

b) uzgodnienia dokonane w jakiejkolwiek formie przez dwóch lub więcej przedsiębiorców lub ich związki,

c) uchwały lub inne akty związków przedsiębiorców lub ich organów statutowych;

6) porozumieniach dystrybucyjnych — rozumie się przez to porozumienia zawierane między przedsiębiorcami działającymi na różnych szczeblach obrotu, których celem jest zakup towarów dokonywany z zamiarem ich dalszej odsprzedaży;

7) towarach — rozumie się przez to rzeczy, jak również energię, papiery wartościowe i inne prawa majątkowe, usługi, a także roboty budowlane;

8) cenach — rozumie się przez to ceny, jak również opłaty o charakterze cen, marże handlowe, prowizje i narzuty do cen;

9) rynku właściwym — rozumie się przez to rynek towarów, które ze względu na ich przeznaczenie, cenę oraz właściwości, w tym jakość, są uznawane przez ich nabywców za substytuty oraz są oferowane na obszarze, na którym, ze względu na ich rodzaj i właściwości, istnienie barier dostępu do rynku, preferencje konsumentów, znaczące różnice cen i koszty transportu, panują zbliżone warunki konkurencji;

10) pozycji dominującej — rozumie się przez to pozycję przedsiębiorcy, która umożliwia mu zapobieganie skutecznej konkurencji na rynku właściwym przez stworzenie mu możliwości działania w znacznym zakresie niezależnie od konkurentów, kontrahentów oraz konsumentów; domniemywa się, że przedsiębiorca ma pozycję dominującą, jeżeli jego udział w rynku właściwym przekracza 40 %;

11) konkurentach — rozumie się przez to przedsiębiorców, którzy wprowadzają lub mogą wprowadzać albo nabywają lub mogą nabywać, w tym samym czasie, towary na rynku właściwym;

12) konsumencie — rozumie się przez to konsumenta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. — Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. ³⁾ );

13) organizacjach konsumenckich — rozumie się przez to niezależne od przedsiębiorców i ich związków organizacje społeczne, do których zadań statutowych należy ochrona interesów konsumentów; organizacje konsumenckie mogą prowadzić działalność gospodarczą na zasadach ogólnych, o ile dochód z działalności służy wyłącznie realizacji celów statutowych;

14) grupie kapitałowej — rozumie się przez to wszystkich przedsiębiorców, którzy są kontrolowani w sposób bezpośredni lub pośredni przez jednego przedsiębiorcę, w tym również tego przedsiębiorcę;

15) przychodzie — rozumie się przez to przychód uzyskany w roku podatkowym poprzedzającym dzień wszczęcia postępowania na podstawie ustawy, w rozumieniu obowiązujących przedsiębiorcę przepisów o podatku dochodowym;

16) przeciętnym wynagrodzeniu — rozumie się przez to przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw za ostatni miesiąc kwartału poprzedzającego dzień wydania decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów;

17) tajemnicy przedsiębiorstwa — rozumie się przez to tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503, z późn. zm. ⁴⁾ );

18) Prezesie Urzędu — rozumie się przez to Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów;

19) Traktacie WE — rozumie się przez to Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002);

20) rozporządzeniu nr 1/2003/WE — rozumie się przez to rozporządzenie Rady nr 1/2003/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu WE (Dz. Urz. UE L 1 z 04.01.2003, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 08, t. 02, str. 205);

21) rozporządzeniu nr 139/2004/WE — rozumie się przez to rozporządzenie Rady nr 139/2004/WE z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorców (Dz. Urz. UE L 024 z 29.01.2004, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 08, t. 03, str. 40);

22) rozporządzeniu nr 2006/2004/WE — rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2006/2004/WE z dnia 27 października 2004 r. w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów („Rozporządzenie w sprawie współpracy w dziedzinie ochrony konsumentów”) (Dz. Urz. UE L 364 z 9.12.2004).

Art. 5. Wartość euro, o której mowa w przepisach ustawy, podlega przeliczeniu na złote według kursu średniego walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roku kalendarzowego poprzedzającego rok zgłoszenia zamiaru koncentracji lub nałożenia kary.

DZIAŁ II

Zakaz praktyk ograniczających konkurencję

Rozdział 1

Zakaz porozumień ograniczających konkurencję

Art. 6. 1. Zakazane są porozumienia, których celem lub skutkiem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji na rynku właściwym, polegające w szczególności na:

1) ustalaniu, bezpośrednio lub pośrednio, cen i innych warunków zakupu lub sprzedaży towarów;

2) ograniczaniu lub kontrolowaniu produkcji lub zbytu oraz postępu technicznego lub inwestycji;

3) podziale rynków zbytu lub zakupu;

4) stosowaniu w podobnych umowach z osobami trzecimi uciążliwych lub niejednolitych warunków umów, stwarzających tym osobom zróżnicowane warunki konkurencji;

5) uzależnianiu zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę innego świadczenia, niemającego rzeczowego ani zwyczajowego związku z przedmiotem umowy;

6) ograniczaniu dostępu do rynku lub eliminowaniu z rynku przedsiębiorców nieobjętych porozumieniem;

7) uzgadnianiu przez przedsiębiorców przystępujących do przetargu lub przez tych przedsiębiorców i przedsiębiorcę będącego organizatorem przetargu warunków składanych ofert, w szczególności zakresu prac lub ceny.

2. Porozumienia, o których mowa w ust. 1, są w całości lub w odpowiedniej części nieważne, z zastrzeżeniem art. 7 i 8.

Art. 7. 1. Zakazu, o którym mowa w art. 6 ust. 1, nie stosuje się do porozumień zawieranych między:

1) konkurentami, których łączny udział w rynku w roku kalendarzowym poprzedzającym zawarcie porozumienia nie przekracza 5%;

2) przedsiębiorcami, którzy nie są konkurentami, jeżeli udział w rynku posiadany przez któregokolwiek z nich w roku kalendarzowym poprzedzającym zawarcie porozumienia nie przekracza 10%.

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do przypadków określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i 7.

Art. 8. 1. Zakazu, o którym mowa w art. 6 ust. 1, nie stosuje się do porozumień, które jednocześnie:

1) przyczyniają się do polepszenia produkcji, dystrybucji towarów lub do postępu technicznego lub gospodarczego;

2) zapewniają nabywcy lub użytkownikowi odpowiednią część wynikających z porozumień korzyści;

3) nie nakładają na zainteresowanych przedsiębiorców ograniczeń, które nie są niezbędne do osiągnięcia tych celów;

4) nie stwarzają tym przedsiębiorcom możliwości wyeliminowania konkurencji na rynku właściwym w zakresie znacznej części określonych towarów.

2.  Ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, spoczywa na przedsiębiorcy.

3. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wyłączyć określone rodzaje porozumień spełniające przesłanki, o których mowa w ust. 1, spod zakazu, o którym mowa w art. 6 ust. 1, biorąc pod uwagę korzyści, jakie mogą przynieść określone rodzaje porozumień. W rozporządzeniu Rada Ministrów określi:

1) warunki, jakie muszą być spełnione, aby porozumienie mogło być uznane za wyłączone spod zakazu;

2) klauzule, których występowanie w porozumieniu stanowi naruszenie art. 6;

3) okres obowiązywania wyłączenia oraz może określić klauzule, których występowania w porozumieniu nie uznaje się za naruszenie art. 6.

akty wykonawcze

Rozdział 2

Zakaz nadużywania pozycji dominującej

Art. 9. 1. Zakazane jest nadużywanie pozycji dominującej na rynku właściwym przez jednego lub kilku przedsiębiorców.

2. Nadużywanie pozycji dominującej polega w szczególności na:

1) bezpośrednim lub pośrednim narzucaniu nieuczciwych cen, w tym cen nadmiernie wygórowanych albo rażąco niskich, odległych terminów płatności lub innych warunków zakupu albo sprzedaży towarów;

2) ograniczeniu produkcji, zbytu lub postępu technicznego ze szkodą dla kontrahentów lub konsumentów;

3) stosowaniu w podobnych umowach z osobami trzecimi uciążliwych lub niejednolitych warunków umów, stwarzających tym osobom zróżnicowane warunki konkurencji;

4) uzależnianiu zawarcia umowy od przyjęcia lub spełnienia przez drugą stronę innego świadczenia, niemającego rzeczowego ani zwyczajowego związku z przedmiotem umowy;

5) przeciwdziałaniu ukształtowaniu się warunków niezbędnych do powstania bądź rozwoju konkurencji;

6) narzucaniu przez przedsiębiorcę uciążliwych warunków umów, przynoszących mu nieuzasadnione korzyści;

7) podziale rynku według kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub podmiotowych.

3. Czynności prawne będące przejawem nadużywania pozycji dominującej są w całości lub w odpowiedniej części nieważne.

Rozdział 3

Decyzje w sprawach praktyk ograniczających konkurencję

Art. 10. Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję i nakazującą zaniechanie jej stosowania, jeżeli stwierdzi naruszenie zakazu określonego w art. 6 lub 9 ustawy lub art. 81 lub 82 Traktatu WE.

Art. 11. 1. Nie wydaje się decyzji, o której mowa w art. 10, jeżeli zachowanie rynkowe przedsiębiorcy przestało naruszać zakazy określone w art. 6 lub 9 ustawy lub w art. 81 lub 82 Traktatu WE.

2. W przypadku określonym w ust. 1 Prezes Urzędu wydaje decyzję o uznaniu praktyki za ograniczającą konkurencję i stwierdzającą zaniechanie jej stosowania.

3.  Ciężar udowodnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, spoczywa na przedsiębiorcy.

Art. 12. 1. Jeżeli w toku postępowania antymonopolowego zostanie uprawdopodobnione — na podstawie okoliczności sprawy, informacji zawartych w zawiadomieniu lub będących podstawą wszczęcia postępowania z urzędu — że został naruszony zakaz, o którym mowa w art. 6 lub 9 ustawy lub w art. 81 lub 82 Traktatu WE, a przedsiębiorca, któremu jest zarzucane naruszenie tego zakazu, zobowiąże się do podjęcia lub zaniechania określonych działań zmierzających do zapobieżenia tym naruszeniom, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, zobowiązać przedsiębiorcę do wykonania tych zobowiązań.

2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu może określić termin wykonania zobowiązań.

3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę obowiązek składania w wyznaczonym terminie informacji o stopniu realizacji zobowiązań.

4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 10 i 11 oraz art. 106 ust. 1 pkt 1 i 2, z zastrzeżeniem ust. 7.

5. Prezes Urzędu może, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy:

1) została ona wydana w oparciu o nieprawdziwe, niekompletne lub wprowadzające w błąd informacje lub dokumenty;

2) przedsiębiorca nie wykonuje zobowiązań lub obowiązków, o których mowa w ust. 1—3.

6. Prezes Urzędu może, za zgodą przedsiębiorcy, z urzędu, uchylić decyzję, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy nastąpiła zmiana okoliczności mających istotny wpływ na wydanie decyzji.

7. W przypadku uchylenia decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy.

DZIAŁ III

Koncentracje przedsiębiorców

Rozdział 1

Kontrola koncentracji

Art. 13. 1. Zamiar koncentracji podlega zgłoszeniu Prezesowi Urzędu, jeżeli:

1) łączny światowy obrót przedsiębiorców uczestniczących w koncentracji w roku obrotowym poprzedzającym rok zgłoszenia przekracza równowartość 1 000 000 000 euro lub

2) łączny obrót na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorców uczestniczących w koncentracji w roku obrotowym poprzedzającym rok zgłoszenia przekracza równowartość 50 000 000 euro.

2. Obowiązek wynikający z ust. 1 dotyczy zamiaru:

1) połączenia dwóch lub więcej samodzielnych przedsiębiorców;

2) przejęcia — przez nabycie lub objęcie akcji, innych papierów wartościowych, udziałów lub w jakikolwiek inny sposób — bezpośredniej lub pośredniej kontroli nad jednym lub więcej przedsiębiorcami przez jednego lub więcej przedsiębiorców;

3) utworzenia przez przedsiębiorców wspólnego przedsiębiorcy;

4) nabycia przez przedsiębiorcę części mienia innego przedsiębiorcy (całości lub części przedsiębiorstwa), jeżeli obrót realizowany przez to mienie w którymkolwiek z dwóch lat obrotowych poprzedzających zgłoszenie przekroczył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej równowartość 10 000 000 euro.

Art. 14. Nie podlega zgłoszeniu zamiar koncentracji:

1) jeżeli obrót przedsiębiorcy, nad którym ma nastąpić przejęcie kontroli, zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 2, nie przekroczył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w żadnym z dwóch lat obrotowych poprzedzających zgłoszenie równowartości 10 000 000 euro;

2) polegającej na czasowym nabyciu lub objęciu przez instytucję finansową akcji albo udziałów w celu ich odsprzedaży, jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej tej instytucji jest prowadzone na własny lub cudzy rachunek inwestowanie w akcje albo udziały innych przedsiębiorców, pod warunkiem, że odsprzedaż ta nastąpi przed upływem roku od dnia nabycia lub objęcia, oraz że:

a) instytucja ta nie wykonuje praw z tych akcji albo udziałów, z wyjątkiem prawa do dywidendy, lub

b) wykonuje te prawa wyłącznie w celu przygotowania odsprzedaży całości lub części przedsiębiorstwa, jego majątku lub tych akcji albo udziałów;

3) polegającej na czasowym nabyciu lub objęciu przez przedsiębiorcę akcji lub udziałów w celu zabezpieczenia wierzytelności, pod warunkiem że nie będzie on wykonywał praw z tych akcji lub udziałów, z wyłączeniem prawa do ich sprzedaży;

4) następującej w toku postępowania upadłościowego, z wyłączeniem przypadków, gdy zamierzający przejąć kontrolę jest konkurentem albo należy do grupy kapitałowej, do której należą konkurenci przedsiębiorcy przejmowanego;

5) przedsiębiorców należących do tej samej grupy kapitałowej.

Art. 15. Dokonanie koncentracji przez przedsiębiorcę zależnego uważa się za jej dokonanie przez przedsiębiorcę dominującego.

Art. 16. 1. Obrót, o którym mowa w art. 13 ust. 1, obejmuje obrót zarówno przedsiębiorców bezpośrednio uczestniczących w koncentracji, jak i pozostałych przedsiębiorców należących do grup kapitałowych, do których należą przedsiębiorcy bezpośrednio uczestniczący w koncentracji.

2. Obrót, o którym mowa w art. 14 pkt 1, obejmuje obrót zarówno przedsiębiorcy, nad którym ma zostać przejęta kontrola, jak i jego przedsiębiorców zależnych.

Art. 17. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania obrotu, o którym mowa w art. 13 i art. 14 pkt 1, uwzględniając specyfikę działalności prowadzonej przez przedsiębiorców, a w szczególności zasady rachunkowości odnoszące się do poszczególnych kategorii przedsiębiorców, w tym do banków, ubezpieczycieli i funduszy inwestycyjnych.

akty wykonawcze

Rozdział 2

Decyzje w sprawach koncentracji

Art. 18. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, wydaje zgodę na dokonanie koncentracji, w wyniku której konkurencja na rynku nie zostanie istotnie ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku.

Art. 19. 1. Prezes Urzędu, w drodze decyzji, wydaje zgodę na dokonanie koncentracji, gdy — po spełnieniu przez przedsiębiorców zamierzających dokonać koncentracji warunków określonych w ust. 2 — konkurencja na rynku nie zostanie istotnie ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku.

2.  Prezes Urzędu może na przedsiębiorcę lub przedsiębiorców zamierzających dokonać koncentracji nałożyć obowiązek lub przyjąć ich zobowiązanie, w szczególności do:

1) zbycia całości lub części majątku jednego lub kilku przedsiębiorców,

2) wyzbycia się kontroli nad określonym przedsiębiorcą lub przedsiębiorcami, w szczególności przez zbycie określonego pakietu akcji lub udziałów, lub odwołania z funkcji członka organu zarządzającego lub nadzorczego jednego lub kilku przedsiębiorców,

3) udzielenia licencji praw wyłącznych konkurentowi

— określając w decyzji, o której mowa w ust. 1, termin spełnienia warunków.

3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Prezes Urzędu nakłada na przedsiębiorcę lub przedsiębiorców obowiązek składania, w wyznaczonym terminie, informacji o realizacji tych warunków.

Art. 20. 1. Prezes Urzędu zakazuje, w drodze decyzji, dokonania koncentracji, w wyniku której konkurencja na rynku zostanie istotnie ograniczona, w szczególności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku.

2. Prezes Urzędu wydaje, w drodze decyzji, zgodę na dokonanie koncentracji, w wyniku której konkurencja na rynku zostanie istotnie ograniczona, w szczegółności przez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku, w przypadku gdy odstąpienie od zakazu koncentracji jest uzasadnione, a w szczególności:

1) przyczyni się ona do rozwoju ekonomicznego lub postępu technicznego;

2) może ona wywrzeć pozytywny wpływ na gospodarkę narodową.

Art. 21. 1. Prezes Urzędu może uchylić decyzje, o których mowa w art. 18, art. 19 ust. 1 i w art. 20 ust. 2, jeżeli zostały one oparte na nierzetelnych informacjach, za które są odpowiedzialni przedsiębiorcy uczestniczący w koncentracji, lub jeżeli przedsiębiorcy nie spełniają warunków, o których mowa w art. 19 ust. 2 i 3. W przypadku uchylenia decyzji Prezes Urzędu orzeka co do istoty sprawy.

2. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 1, koncentracja została już dokonana, a przywrócenie konkurencji na rynku nie jest możliwe w inny sposób, Prezes Urzędu może, w drodze decyzji, określając termin jej wykonania na warunkach określonych w decyzji, nakazać w szczególności:

1) podział połączonego przedsiębiorcy na warunkach określonych w decyzji;

2) zbycie całości lub części majątku przedsiębiorcy;

3) zbycie udziałów lub akcji zapewniających kontrolę nad przedsiębiorcą lub przedsiębiorcami lub rozwiązanie spółki, nad którą przedsiębiorcy sprawują wspólną kontrolę.

3. Decyzja, o której mowa w ust. 2, nie może być wydana po upływie 5 lat od dnia dokonania koncentracji.

4.  Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio w przypadku niezgłoszenia Prezesowi Urzędu zamiaru koncentracji, o którym mowa w art. 13 ust. 1, oraz w przypadku niewykonania decyzji o zakazie koncentracji.

USTAWA

z dnia 16 kwietnia 1993 r.

o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji

(tekst jednolity)

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej, w szczególności produkcji przemysłowej i rolnej, budownictwie, handlu i usługach - w interesie publicznym, przedsiębiorców oraz klientów, a zwłaszcza konsumentów.

Art. 2. Przedsiębiorcami, w rozumieniu ustawy, są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które prowadząc, chociażby ubocznie, działalność zarobkową lub zawodową uczestniczą w działalności gospodarczej.

Art. 3. 1. Czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta.

2. Czynami nieuczciwej konkurencji są w szczególności: wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa, fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów albo usług, wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług, naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy, naśladownictwo produktów, pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie, utrudnianie dostępu do rynku, przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną, a także nieuczciwa lub zakazana reklama oraz organizowanie systemu sprzedaży lawinowej.

Art. 4. Zagraniczne osoby fizyczne i prawne korzystają z uprawnień wynikających z przepisów ustawy na podstawie umów międzynarodowych obowiązujących Rzeczpospolitą Polską lub na zasadzie wzajemności.

Na egzamin obowiązują: 
- dwie ustawy 
- skrypt nr 5, Prawo Gospodarcze, wyd. Beck - oprawa czerwona, rozdział "Nieuczciwe praktyki rynkowe", 
- Publiczne Prawo Gospodarcze 2005 - okładka biała, rozdział Pomoc publiczna. 

Na egzamin proszę zabrać OBOWIĄZKOWO indeks.

1. Historia PRAWA KONKURENCJI 
   Prawo konkurencji-koniec 18 a początek 19 w. 
   1791-Rewolucja Francuska. Wraz z wolnością obywatelską pojawiła się wolność gospodarcza, zaczęto zakładać przedsiębiorstwa i w związku z tym zaczęło powstawać wiele aktów związanych z wolnością zakładania przedsiębiorstw. Pojawia się wolna konkurencja. W okresie XIX wieku (liberalizm) w niektórych krajach tworzą się monopole i kartele. 
   W Europie był duży nacisk na zwalczanie nieuczciwej konkurencji i na prawo o własności intelektualnej. 
   W USA był nacisk na publiczne pr. Konkurencji antymonopolowe-antytrustowe. 
   Zwracano uwagę na przepisy antymonopolowe w Europie na działanie nieuczciwej konkurencji-nieuczciwe zachowania mające na celu różnego rodzaju pomówienia i oszustwa. Zwykle polegały na fałszywym podszywaniu się pod cudzą markę. W 19 w. Ludwik XIV wspierał przedsiębiorczość i Francja miała wiele markowych towarów, które zaczęto podrabiać (szczególnie Niemcy). Francja widząc to zagrożenie zaprosiła państwa do Paryża i została zawarta międzynarodowa konwencja (Konwencja Paryska 1883 r.) o ,, Ochronie własności przemysłowej” (obowiązuje ona do dziś). Konwencja dotyczyła oznaczeń geograficznych (oznaczenia zwykłe, chronione, rejestrowane). Tą konwencję najlepiej wprowadziły Niemcy. Konwencja ta jest najstarszym aktem obowiązującym w Polsce (obowiązuje tekst Sztokholmski z 1967 roku). 
   W 1886r. w Niemczech ukazała się pierwsza ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, miała ona jednak wiele wad i w 1909 r. została ona zmieniona. 
   W 1889 r. powstał Akt Schermana (obowiązuje do dziś)-prawo to zabraniało tworzyć kartele. Polska bazuje na tym akcie. 
   W Polsce w okresie zaborów nie zwracano uwagi na powyższe przepisy. Dopiero po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 r. zostaliśmy zobowiązani do podpisania traktatu zabezpieczającego działania przed nieuczciwa konkurencją. W 1926 r. powstała ustawa regulująca zwalczanie nieuczciwej konkurencji (oparta o prawo niemieckie). W gospodarce centralnie planowanej nie było wolnej konkurencji, bo była sprzeczna z ustrojem. Wolna konkurencja wprowadzana była od przełomowego 1989 r. 
   W Polsce pojawia się 1980-1981 konkurencja „Solidarność” (socjalizm) 
   W 1989 r. rozpoczyna się gospodarka rynkowa. Prawo antymonopolowe-1987-ustawa o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym gospodarce narodowej. W 1990 r. przyjęto dobrą ustawę o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym - dotyczyła ona wszystkich przedsiębiorców. Ta ustawa uwzględniała to co zastała, miała przepisy demonopolizacyjne. Ostatecznie w 2000 r. ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów-spełnia standardy UE. W latach 2006-2007 ustawa druga o ochronie konkurencji i konsumentów zawiera nowe instytucje. 
   USTAWA O ZWALCZANIU NIEUCZCIWEJ KONKURENCJI Z 16.05. 1993 obowiązująca od XII 1993 
   • To druga polska ustawa 
   • Pierwsza była w 1926 r i jest duże podobieństwo co do zakresu ochrony 
   • To ustawa w Europie, we Francji pojawiły się regulacje odnośnie podróbek francuskich dobrych towarów. Najbardziej podrabiali Niemcy. 
   • 1883 powstawał fundament tej ustawy, była to konwencja o Ochronie własności Przemysłowej - Paryska. 
   (była po to aby chronić produkty), W 1919 Polska do niej dołączyła w związku z przymusem traktatu wersalskiego. Po II wojnie ustawa była w uśpieniu. 
   Obecnie ma ona 31 artykułów. 
   1-4 część ogólna zawiera zakreślony zakres podmiotowy (wszelkie podmioty, które prowadzą działalność gospodarczą) i przedmiotowy (jakie rodzaje działalności) 
   5-17 część szczegółowa-odpowiedzialność cywilna za przewinienia 
   18-22-część procesowa-lex specjalis wobec KPC a zatem stosować należy ją w pierwszej kolejności. 
   23-2-część szczególna karna-odpowiedzialność karna za czyny nieuczciwej konkurencji oraz kwestie procesowe. 
   
   
   
   
   
   2. PODZIAŁ PRAWA KONKURENCJI 
   Prawo antymonopolowe 
   - powoduje, że nie ma monopolu. 
   - do monopolu może dochodzić na 2 sposoby: przez koncentrację (łączenie) i przez zmowę. 
   - w Polsce jest już czwarta po wojnie regulacja- z 2007 r o Ochronie konkurencji i konsumentów. 
   Prawo ograniczania konkurencji 
   1997 r. ustawa o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez niektóre osoby pełniące f. publiczne. 
   Ma na celu zablokować działalność gospodarczą pewnym osobom. Zawiera rejestr korzyści-muszą zgłaszać wszelkie darowizny, prezenty w związku ze swoją działalnością. Do 2000 r. ta ustawa nie miała żadnych sankcji egzekucyjnych, dopiero od 2002 r. zaczęto wymierzać, konkurencja jest przejrzysta. 
   
   Prawo zwalczania nieuczciwej konkurencji konkurencji 
   - zajmuje się zwalczaniem nieuczciwych zachowań, ono wskazuje co jest nieuczciwe 
   - w nieuczciwych zachowaniach większość jest niezapisana, trzeba ocenić coś poprzez klauzulę, katalog nieuczciwych czynów 
   
   Prawo równości konkurowania 
   - ma ch. publiczno prawny 
   - dot. sytuacji gdzie może być zachwianie konkurencji 
   - zapewnia przejrzystość 
   - umożliwia każdemu włącznie się w proces zamówień 
   - dzieli się na prawo pomocy, prawo zamówień publicznych 
   
   Prawo zakazu konkurencji 
   - ma ch. prywatny, w małym stopniu publiczny 
   - KSH, Kodeks Pracy, Kodeks S.J., sp. kapitałowe 
   - prawo pracy, art. 101 klauzule konkurencyjne 
   - ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z 93 r., art. 11 i 23 (tajemnica przedsiębiorstwa) 
   - kodeks sp. handlowych (szczególnie w sp. osobowych), sp. kapitałowe-zarządy są objęte 
   - ustawa spółdzielcza 
   - ustawa o przedsiębiorstwie państwowym 
   
   Międzynarodowe regulacje prawa konkurencji 
   - umowy bilateralne 
   - GATT (układ ogólny w sprawie ceł i taryf) 
   - WTO (światowa organizacja handlu-1995) 
   - OECD (organizacja wspólnoty gospodarczej i rozwoju-1960, w 1996 r. przystąpiła Polska) 
   
   Branżowe prawo konkurencji 
   - transport, linie kolejowe, fundusze inwestycyjne, pr. energetyczne 
   
   Inne regulacje prawa konkurencji 
   - prawo upadłościowe, naprawcze 
   - ustawa o przedsiębiorstwie państwowym 
   - umowa o zarządzaniu 
   
   
   
   
   
   4.Podaj definicje ze słowniczka: przedsiębiorca, konkurent, pozycja dominująca, rynek właściwy ( art. 4 u.o.k.i k.) 
   
   Rynek właściwy (art. 4 pkt 9)-rynek towarów, które ze względu na ich przeznaczenie, cenę oraz właściwości, w tym jakość, są uznawane przez ich nabywców za substytuty oraz są oferowane na obszarze, na którym, ze względu na ich rodzaj i właściwości, istnienie barier dostępu do rynku, preferencje konsumentów, znaczące różnice cen i koszty transportu, panują zbliżone warunki konkurencji. 
   Pozycja dominująca (art. 4 pkt 10)-to pozycja przedsiębiorcy, która umożliwia mu zapobieganie skutecznej konkurencji na rynku właściwym przez stworzenie mu możliwości działania w znacznym zakresie niezależnie od konkurentów, kontrahentów oraz konsumentów; domniemywa się, że przedsiębiorca ma pozycję dominującą, jeżeli jego udział w rynku właściwym przekracza 40%. 
   Konkurent(art. 4 pkt 11)-przedsiębiorcy, którzy wprowadzają lub mogą wprowadzać albo nabywają lub mogą nabywać, w tym samym czasie, towary na rynku właściwym. 
   Przedsiębiorca (art. 4 pkt 1)-przedsiębiorca w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej a także: 
   a) - os. fizyczną, prawną, j.o. niemającą osob. prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, organizującą lub świadczącą usługi o ch. użyteczności publicznej, które nie są działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej 
   - osobę fizyczną wykonującą zawód we własnym imieniu i na własny rachunek lub prowadzącą działalność w ramach wykonywania takiego zawodu 
   - osobę fizyczną, która posiada kontrolę, w rozumieniu pkt 4, nad co najmniej jednym przedsiębiorcą, choćby nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o s.d.g., jeżeli podejmuje dalsze działania podlegające kontroli koncentracji, o której mowa w art. 13 
   b) - związek przedsiębiorców w rozumieniu pkt 2-na potrzeby przepisów dot. praktyk ograniczających konkurencję i praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów 
   
   
   
   
   
   5,Scharakteryzuj organy ochrony konkurencji .(u.o.k.i k. + wykład) 
   1. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów-centralny organ administracji rządowej, właściwy w zakresie ochrony konsumentów i ich praw (lub Urząd Antymonopolowy) 
   Prezesem może być osoba (art. 29, 30): 
   - wyróżniająca się wiedzą teoretyczną 
   - musi mieć wyobraźnię w aspekcie pewnych zjawisk jak one się dalej potoczą 
   - powołany na okres 5 lat 
   Kompetencje działania Prezesa: (art. 31) 
   - realizuje wykonywanie przepisów ustawy 
   - realizuje wykonywanie przepisów z innych ustaw, jeżeli są tam przepisy konkurencji 
   - nadzór nad koncentracją przedsiębiorców 
   - tworzenie projektów aktów prawnych w zakresie konkurencji 
   - współpraca z Komisją Europejską i innymi organami, innymi państwami 
   - wydawanie decyzji w sprawach praktyk ograniczających konkurencję, koncentracji przedsiębiorców, praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów, i inne decyzje w ustawie 
   - nadzoruje pomoc publiczną 
   - gromadzenie pewnych danych 
   - wydaje Dziennik Urzędowy konkurencji konsumentów 
   - wykonuje inne zadania określone w ustawie i ustawach odrębnych 
   Struktura: Prezes ma siedzibę w Warszawie, plac Powstańców (Centrala) i 8 delegatów. 
   2. Sąd Ochrony Konkurencji Konsumentów (lub Sąd Antymonopolowy) 
   - jest w Warszawie (w ramach sądu okręgowego), wydział gospodarczy 
   - sąd przyjmuje odwołania od decyzji Prezesa, wydaje orzeczenia (może kończyć się wyrokiem) 
   - od innych organów regulujących w sprawach konkurencji (odwołana od decyzji) 
   3. Samorząd terytorialny (sam nie realizuje), tylko powołuje Rzeczników Konsumentów: 
   Rzecznikiem może być osoba: 
   - z wykształceniu wyższym 
   - co najmniej 5-letnia praktyka zawodowa 
   - wiedza praktyczna związana z tą dziedziną konkurencji (prawnicze, ekonomiczne) 
   Kompetencje: 
   - bezpłatne poradnictwo konsumenckie 
   - ochrona interesów konsumentów w stosunku do przedsiębiorców 
   - nadzór nad planem miejscowym 
   - współpraca z delegaturami UOKiK 
   Struktura: utrzymuje go Rada Powiatu, podlega staroście 
   4. Inspekcja Handlowa-podporządkowany Prezesowi UOKiK. Tam jest sąd polubowny. 
   - nadzoruje standardy 
   - sprawdza naruszanie praw konsumenta 
   5. Krajowa Rada Rzeczników Konsumentów-(obecnie 9 osób) delegator 8+1 warszawska 
   - oceniają projekty aktów prawnych 
   - wypowiadają się, sygnalizują pewne problemy 
   - poszukują nowe kierunki Prezesowi 
   6. Rada Dobrych Praktyk Gospodarczych-(nie ma go w ustawie, organ przy Prezesie), wymuszony przez Unię. Składa się z: 
   - 5 przedstawicieli konsumentów 
   - 5 przedstawicieli przedsiębiorców z izbą gospodarczą 
   - 5 przedstawicieli ze świata nauki (prawnicy, ekonomiści) 
   15 osób spotyka się u Prezesa i opiniują akty prawne: 
   - sami tworzą projekty aktów prawnych 
   - sugestie co do nowych kierunków ochrony 
   - plany co do ochrony konkurencji 
   7. Organizacje Konsumencki-każda organizacja, stowarzyszenie, fundacja jeżeli jego celem jest ochrona konsumentów. Mogą uzyskać środki od prezesa urzędu na pewne projekty. Zajmują się: testami produktów, opiniami, upowszechnianiem wiedzy, wydawaniem czasopism, normalizacją. 
   8. Komisja Europejska-wspólnotowy charakter ma wtedy, gdy obejmuje 2 państwa lub 2 przedsiębiorców różnych państw 
   9. Sąd I instancji, Trybunał Sprawiedliwości Europejskiej w Luksemburgu-przyjmuje wszystkie skargi na decyzje Komisji Europejskiej 
   10. Krajowy Rejestr Sądowy (Rzeszów, Trembeckiego), przekształcenia i połączenia: 
   - gdy ktoś nie przekształca, jakiś przedsiębiorca 
   - połączeń kilku przedsiębiorstw 
   - gdy wymaga zgłoszenia do rejestru jakaś zmiana 
   
   
   Stany (formy) koncentracyjne z ustawy (art. 3 ustęp 2), tak samo też obowiązki zgłoszenia 
   1) połączenie 2 lub więcej samodzielnych przedsiębiorców 
   2) przejęcie innego przedsiębiorstwa poprzez: 
   - nabycie akcji, udziałów, objęcie innych pap. wartościowych 
   - uzyskanie pośredniej lub bezpośredniej kontroli nad innym przedsiębiorcą lub grupę przedsiębiorców 
   3) utworzenie przez przedsiębiorców wspólnego przedsiębiorcy 
   4) nabycie przez przedsiębiorcę części mienia innego przedsiębiorcy (obrót na terenie tego mienia-2 wskaźniki); obrót związany z tym mieniem przekroczył w jednym z 2 lat 10 mln euro, związane z tym mierniki; 
   - jest to łączny obrót koncentrujących się przedsiębiorców w roku poprzedzającym, przekracza na terenie RP 50 mln euro lub łączny obrót globalny przekracza 1 mld euro w roku poprzedzającym. 
   Zgłasza się Prezesowi Urzędu, każdy podmiot, przedsiębiorca biorący udział ma obowiązek zgłosić w terminie 7 dni od zaistnienia stanu koncentracyjnego. Prezes ma max. 2 m-ce na wydanie decyzji (zezwalającej lub innej) 
   Wyjątki, kiedy nie trzeba zgłaszać: 
   - jeżeli jest to koncentracja związana z nabyciem w ramach nabycia upadłościowego (z wyjątkiem gdy nabywa konkurent) 
   - instytucje finansowe, jeżeli realizują swoją działalność bez realizowania praw korporacyjnych 
   - nabycie tej samej grupy kapitałowej 
   - czasowe nabycie w celu zabezpieczenia wierzytelności 
   - przedsiębiorca działający na terenie RP, jeżeli łączny obrót jest mniejszy niż 10 mln euro i przedsiębiorca globalny który posiada wskaźniki do zgłoszenia łączą się to wtedy się nie zgłasza 
   Rodzaje decyzji: 
   Prezes wyraża decyzję pozytywną jeżeli konkurencja na rynku nie zostanie istotnie ograniczona w szczególności poprzez powstanie lub umocnienie pozycji dominującej na rynku (przedsiębiorca ma pozycję, jeżeli jego udziały w rynku właściwym przekracza 40%). 
   - negatywna, nie wyraża zgody, gdy na rynku zostanie istotnie… 
   - warunkowa (art. 19 ust. 2 p.2), Prezes urzędu w wielu wypadkach może przedstawić pewne warunki a z drugiej strony przedsiębiorca może sam wnioskować do Prezesa, żeby wydał: 
   a) zbycie w całości lub części majątku innego przedsiębiorcy 
   b) wyzbycie się kontroli nad przedsiębiorcą 
   c) udzielenie licencji praw wyłącznych konkurentów 
   - wyrażająca zgodę (art. 20) Prezes urzędu wyraża zgodę na koncentracji, pomimo iż nastąpiło istotne ograniczenie konkurencji, jeżeli jest ono uzasadnione, 3 wypadki: 
   a) przyczyni się do rozwoju ekonomicznego, 
   b) przyczyni się do postępu technicznego, 
   c) może wywrzeć pozytywny wpływ na gospodarkę narodową np. koncern polski cukier, utrzymanie cukrowni, odbiór buraków 
   - dekoncentracyjna (art. 21), jak są braki Prezes każe uzupełnić, zgłasza się błędy merytoryczne (fałszerstwa). 
   Prezes do 5 lat od dnia dokonania koncentracji może dokonać dekoncentracji na podstawie nieprawdziwych danych. 
   
   
   
   
   
   
   
   
   8.WYŁĄCZENIA BAGATELNE I GRUPOWE (STRICTE i LARGO) w zakresie porozumień ograniczających konkurencję. 
   
   Wyłączenia bagatelne, ulegają one zmianie od (art. 7): 
   - porozumienia między konkurentami których udział w rynku w roku poprzedzający mnie przekracza 5% udziału rynkowego 
   - porozumień między przedsiębiorcami którzy nie są konkurentami jeżeli udział w rynku przez któregokolwiek z nich w roku kalendarzowym poprzedzającym porozumienie nie przekracza 10% 
   
   Wyłączenia grupowe można podzielić: 
   - senso stricto, wprost wypisane 
   - senso largo, w sensie szerokim rozumieniu 
   
   Senso stricte-nie są zawarte wprost w art. 8 są tam odesłania do senso largo. 
   Teraz obowiązują rozporządzenia (2007 r.), są kroczące co 5 lat są nowelizowane lub w sprawie. 
   Rozporządzenia są po to, że gdzie jest ta ciężka granica między porozumieniami, tekst wskazuje tą granicę. 
   
   W rozporządzeniach przewidziano zapisy (klauzule): 
   - białe, to sformułowania jakie można zawrzeć w umowie 
   - czarne, zabronione, czyli takiego zwrotu nie można wprowadzić umowie 
   - szare, ryzykowne w zależności od sytuacji, wolno wprowadzić pewne zwroty, ale nie zawsze 
   
   Są rozporządzenia (wyłączenia grupowe-senso stricte): 
   - wyłączenia grupowe dot. Franczezingu 
   - wyłączenia umów dot. specjalizacyjnych umów dystrybucyjnych 
   - wyłączenia umów dystrybucyjnych badań naukowych 
   - niektórych umów ubezpieczeniowych, bankowych 
   
   Senso largo (art. 8 ust.1), są pewne sytuacje których ustawodawca mógł nie przewidzieć w sensie stricte i niosą one pewne elementy: pozytywne przesłanki które muszą wystąpić pozytywne i 2 które nie mogą wystąpić negatywne: 
   1) pozytywne (czy przyczyniają się do czegoś pozytywnego): 
   a) polepszyć dystrybucję, produkcję / postęp techniczny, gospodarczy 
   b) użytkownik lub nabywca ma odpowiednią część korzyści wynikających z tej umowy (np. troszkę bezpieczniejszy czy lepszy produkt po tej samej cenie 
   2) negatywne 
   - nie nakładają na przedsiębiorców ograniczeń, które nie są niezbędne do osiągnięcia tych celów 
   - nie stwarzają przedsiębiorcom możliwości wyeliminowania konkurencji 
   
   
   9.Scharakteryzuj postępowanie przed Prezesem UOKiK (Amicus Curia) a także schemat (każde postepowanie) 
   Postępowanie wyjaśniające: (art. 48 ust. 2) 
   Trwa nie dłużej niż 30 dni, a skomplikowane 60 dni nie dłużej od dnia wszczęcia np. w sprawach: 
   - badanie rynku 
   - określenie struktury rynku 
   - badanie stopnia koncentracji 
   - czy był obowiązek zgłoszenia zamiaru koncentracji 
   - czy były praktyki naruszające interesy konsumentów 
   
   Postępowanie przed Prezesem to postępowanie: 
   - szczególne, bo ustawa o UOKiK wypiera KPA 
   - administracyjne, pomocniczo korzysta z KPA 
   - hybrydowe, są jeszcze przepisy z K.P.C (gromadzenie i wykorzystywanie dowodów), K.P.K. (przeszukiwania podejrzanych o naruszenie)-art. 227-315, i inne. 
   
   Postępowanie antymonopolowe (ogólne): 
   - Międzynarodowe, np. umowy bilateralne, przepisy unijne 
   - W sprawie praktyk ograniczających konkurencje-trwa nie dłużej niż 5 m-cy od dnia rozpoczęcia 
   - Postępowanie koncentracyjne-trwa 2 m-ce później od dnia jego wszczęcia, w praktyce krócej. 
   - Postępowanie w sprawie ochrony zbiorowych interesów konsumentów-powinno być zakończone w ciągu 2 m-cy, skomplikowana nie później niż 3 m-ce 
   - Inne postępowanie przed Prezesem, np. w spr. pomocy publicznej 
   
   Postępowanie koncentracyjne-obowiązek zgłoszenia mają wszyscy uczestnicy koncentracji-każdy może zgłosić kto jest stroną, wyjątek: chodzi o przejęcie kontroli. Zgłoszenia zamiaru koncentracji dokonują: 
   • przy połączeniu-wspólnie łączący się przedsiębiorcy 
   • przy wrogim przejęciu-przedsiębiorca przejmujący kontrolę 
   • utworzenie nowego przedsiębiorstwa-wspólnie przedsiębiorcy uczestniczący w utworzeniu tego przedsiębiorstwa 
   • przedsiębiorca nabywający mienie 
   
   Postępowanie w sprawie praktyk ograniczających konkurencję. 
   Każdy może zgłosić Prezesowi Urzędu na piśmie zawiadomienie dotyczące podejrzenia stosowania praktyk ograniczających konkurencję wraz z uzasadnieniem. Zgłoszenia dokonuje się w formie zawiadomienia, które powinno zawierać: 
   - wskazanie przedsiębiorstwa; 
   - opis faktyczny 
   - uprawdopodobnienie; 
   - dane identyfikacyjne zgłaszającego. 
   Informacja na piśmie o sposobie rozpatrzenia sprawy jest wysyłana do zgłaszającego. 
   Od decyzji Prezesa przysługuje odwołanie do Sądu OKiK lub w ramach samokontroli Prezes może wydać jeszcze raz decyzję. 
   Sąd OKiK to pierwsza instancja, następnie jest apelacja do Sądu Apelacyjnego w Warszawie, potem kasacja do Sądu Najwyższego. 
   Nie wszczyna się postępowania, gdy sprawę prowadzi Komisja Europejska lub gdy została rozpatrzona przez KE. 
   Prezes może nie wszcząć postępowania, gdy: 
   - brak dowodu 
   - prowadzi daną sprawę inny organ państwa członkowskiego 
   - sprawa jest rozstrzygnięta przez inny organ państwa członkows. w innym państwie 
   Można przedsiębiorstwo zmusić do zaniechania określonych działań, gdy jest wydana decyzja może nałożyć rygor natychmiastowej wykonalności. 
   
   Przedawnienia: 
   - 1 rok od końca roku (w spr. praktyk ograniczaj. konkurencję) 
   - 5 lat licząc od końca roku, w którym zaistniał obowiązek takiego zgłoszenia (w spr. koncentracyjnych) 
   Kary pieniężne-do 10% przychodów osiągalnego w roku poprzedzającym rozliczeniowym 
   Kary dla os. fizycznych: 
   - osoby pełniące f. kierowniczce 
   - wchodzące w skład organów zarządzających (do 50 krotności przeciętnego wynagrodzenia) za umyślne lub nieumyślne działanie, nieudzielenie informacji, udzielenie informacji nierzetelnych lub wprowadzających w błąd, inne 
   
   Postępowanie w sprawach ochrony zbiorowych interesów konsumentów. 
   Każdy może zgłosić Prezesowi urzędu na piśmie zawiadomienie dot. podejrzenia stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. W postępowaniu może być zawarta ugoda, jeżeli przemawia za tym ch. sprawy a ugoda nie zmierza do obejścia prawa lub nie narusza interesu publicznego lub słusznego interesu konsumentów. 
   AMICUS CURIA art. 50 ust. 3 
   Przyjaciel sądu. Instytucja z czasów irlandzkich w systemie anglosaskim. Polegała na tym, że władcy przyjmowali wsparcie od osób o ogólnej wiedzy dotyczącej orzecznictwa, wiedzy historycznej. Każdy prawnik w Stanach może wystąpić jako amicus curia, najlepiej to przez instytucję się można wybić np. studenci. 
   Każdy ma prawo składania na piśmie z własnej inicjatywy lub na prośbę Prezesa wyjaśnień dotyczących istotnych okoliczności sprawy. 
   
   
   
   
   
   11 
   Instytucja jest nazwą doktrynalną, nie ma jej w ustawie. 
   Mały i duży świadek koronny-procedura łagodzenia kary (Leniensy) wspólna nazwa. Jest instytucją nową. 
   Duży świadek koronny-nie ponosi odpowiedzialności, muszą być spełnione łącznie warunki: 
   - musi się być osobą, która dostarczy informacji Prezesowi o istnieniu porozumienia 
   - musi się mu dostarczyć materiały (umożliwiające wszczęcie postępowania) 
   - dostarcza się materiały, dowody umożliwiające wydanie stosownych decyzji 
   - zaniecha się uczestnictwa 
   - współpracuje się z Prezesem w pełnym zakresie przez cały czas 
   - nie był inicjatorem kartelu 
   Jeżeli ktoś jest dużym świadkiem koronnym, Prezes odstępuje od nałożenia kary-jest to korzyść dla świadka. 
   Mały świadek koronny; 
   - złagodzenie kary o połowę 
   - teoretycznie może być to inicjator, ale jako drugi zgłaszający 
   - należy z własnej inicjatywy przedstawić dowody umożliwiające wydanie stosownych decyzji 
   - zaprzestanie uczestnictwa w momencie zgłoszenia 
   Korzyści: 
   - kara nie może być wyższa niż 5% przychodów 
   
   12. 
   Art. 3 - definicja czynu nieuczciwej konkurencji: 
   a) klauzula generalna-zawiera sformułowania nieostre, które zapewniają elastyczną interpretację (np. odwołanie się do zasad współżycia społecznego, do dobrych obyczajów) 
   Czynem nieuczciwej konkurencji (art. 3. 1.)-działanie sprzeczne z prawem (mała klauzula generalna), lub dobrymi obyczajami (duża klauzula generalna), jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta 
   Działanie sprzeczne z prawem-europejskim, krajowym, międzynarodowym, bilateralnym, miejscowym. 
   Sprzeczność z dobrymi obyczajami-dobrymi obyczajami dla danego zawodu-kodeksy etyki, przepisy cechowe, zrzeszenia zawodowe, inne-opinie starszych w zawodzie. 
   b) definicja kazuistyczna-precyzjne wyliczenie, czynów nieuczciwej konkurencji . 
   Czynami nieuczciwej konkurencji są: 
   1) oszukańcze wprowadzenie w błąd przez oznaczanie przedsiębiorstwa (5,6,7) 
   Art. 5 sensu stricte-są zabronione oznaczenia, które wprowadzają w błąd co do tożsamości poprzez: używanie firmy, nazwy, loga, godła, skrótu literowego, innych charakterystycznych symboli używanych przez przedsiębiorcę wcześniej zgodnie z prawem. 
   30-40%- odbiorców przy wprowadzaniu w błąd 
   Art. 6-Jeżeli nazwisko wprowadza w błąd to pierwszy właściciel składa wniosek do sądu o używanie przez innych (później) plus elementy odróżniające. 
   2) fałszywe lub oszukańcze pochodzenie geograficzne towarów albo usług - np. kraj, region, miejscowość 
   Czynem nieuczciwej konkurencji jest opatrywanie towarów i usług w fałszywe lub oszukańcze oznaczenia geograficzne. 
   Fałszywe-nieprawdziwe 
   Oszukańcze-prawdziwe, ale wywołują błędne skojarzenia 
   Gdzie jest ta nieuczciwość: towar, usługa, reklama, w listach handlowych, rachunkach i innych dokumentach. 
   Oznaczenie geograficzne kwalifikowane (art. 9)-część oznaczeń geograficznych można rejestrować, większa odpowiedzialność. Ustawodawca nie tylko zabrania używania tych oznaczeń ale też wszelkich dodatków, łączników które wiążą produkt tego przedsiębiorcy z oznaczeniem kwalifikowanym np. w typie, rodzaj, zgodny z metodą 
   3) wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług 
   Art. 10-inne oznaczenia, pojawiające się na towarach, które wprowadzają w błąd: 
   - błąd co do ilości (np. mało balsamu w dużej butelce) 
   - błąd co do jakości-musi być inform. że gorsza jakość (odkurzacz, klima) 
   - błąd co do składników i sposobu wykonania (np. ręcznie, dot. zwłaszcza produktów ekologicznych) 
   - co do przydatności (namiot do każdych warunków temperatury, a się nie sprawdziły) 
   - co do konserwacji 
   - błąd możliwości zastosowania 
   4) naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa 
   Tajemnica przedsiębiorstwa-informacje, przy których muszą wystąpić razem 3 elementy: 
   - powszechnie nieznane na rynku właściwym, na konkretnym rynku dla danego produktu 
   - z zakresu techniki, technologii, organizacyjne i inne mające walor gospodarczy, które nie są stosowane na danym rynku, np. kiedy będzie wyprzedaż, upusty, marże, listy kontrahentów (niebezpiecznych i dobrych) 
   - objęte klauzulą poufności 
   5) naśladownictwo produktów-naśladowanie gotowych produktów polegającej, że za pomocą technicznych środków reprodukcji kopiuje się zewnętrzną postać 
   -wprowadzenie w błąd co do tożsamości, wyjątki (dot. tych niezarejestrowanych): wolno naśladować cechy funkcjonalne np. budowa, konstrukcja, forma zwiększająca bezpieczeństwo. 
   Cechy funkcjonalne, które się naśladuje-w samochodach kształt opływowy (siedzenia w autach, poduszki powietrzne, belki boczne-wzmocnienie drzwi ) 
   6) podburzanie, nakłanianie pracowników i konsumentów do zerwania umowy-zabrania się rozwiązania lub niewykonania umowy(przysporzenie korzyści lub osobom trzecim, lub szkodzenie przedsiębiorcy). Są wyjątki; 
   - ustawowe (podane w ustawie) działania które podejmują związki zawodowe i przepisy ich obowiązujące 
   - doktrynalne (z ogólnych przepisów związanych z prawem pracy ) np. przepisy BHP 
   Nakłanianie nie jest zabronione, gdy ma na celu ochronę pracownika. 
   7) pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie-związany z informacją (art. 14)-rozpowszechnianie wiadomości nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd o swoim lub innym przedsiębiorstwie w celu przysporzenia korzyści lub wyrządzenia szkody. Ludzie mogą także rozpowszechniać pozytywne wiadomości, ale one tez mogą szkodzić. Może to być błąd na osobach lub firmach, np. osoba kierująca przedsiębiorstwem źle się wypowiada o towarach, cenach, o sytuacji gospodarczej, prawnej. 
   Dwie grupy nieprawdziwych informacji; 
   1) wiadomości o obcym przedsiębiorstwie: o osobach, o towarach, o cenach, o sytuacji gospodarczej, o usługach, o sytuacji prawnej 
   2) wiadomości o naszym przedsiębiorstwie: 
   - posługiwanie się nieprzysługującymi lub nieścisłymi tytułami, stopniami albo innymi informacjami o kwalifikacjach pracowników (zwyczajowo w pewnych miejscach wolno a w drugich nie wolno) 
   - nieprawdziwe atesty 
   - nierzetelne wyniki badań 
   - nierzetelne informacje o wyróżnieniach 
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   Dobre obyczaje-normy moralne i zwyczajowe stosowane w działalności gospodarczej. 
   Art. 3 Dobre obyczaje nie są wyjaśnione, są pozostawione swobodnemu uznaniu doktryny, praktykom, sędziom. Dobre obyczaje znajdziemy w kodeksach etyki, kodeksie dobrych praktyk. Każdy zawód ma nieco inne nie są one przeciwstawne np. w kontaktach lekarza-musi być większa wrażliwość. 
   Art. 16 ust. 1-dotyczący nieuczciwej reklamy (czynem nieuczciwej konkurencji w zakresie reklamy jest w szczególności reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub uchybiająca godność człowieka. Są takie reklamy które nie przystoją, są niesmaczne mogą np. wywołać wstrząs 
   Artykuł 16 ust. 3-odwołanie się do dobrych obyczajów, jeżeli chodzi o reklamę porównawczą. Reklama umożliwiająca rozpoznanie konkurenta albo towarów lub usług oferowanych przez konkurenta. Jeżeli coś porównujemy w życiu codziennym - nie mamy tutaj zupełnej dowolności, nie można naruszać dobrych obyczajów. Nie można porównywać strojów, urody, dzieci. Artykuł ten wyjaśnia kiedy reklama porównawcza nie jest sprzeczna z dobrymi obyczajami. 
   Dobre obyczaje są wyjaśnione przez ustawodawcę (art.16 ust.3) 
   - nie jest reklamą wprowadzającą w błąd 
   - w sposób rzetelny i dający się zweryfikować porównuje towary lub usługi zaspokajające te same potrzeby lub przeznaczone do tego samego celu 
   - w sposób obiektywny porównuje jedną lub kilka istotnych, charakterystycznych, sprawdzalnych i typowych cech tych towarów i usług, do których może należeć także cena 
   - nie powoduje na rynku pomyłek w rozróżnieniu między reklamującym a jego konkurentem, ani między ich towarami albo usługami znakami towarowymi, oznaczeniami przedsiębiorstwa lub innymi oznaczeniami odróżniającymi 
   - nie dyskredytuje towarów, usług, działalności, znaków towarowych, oznaczeń przedsiębiorstwa lub innych oznaczeń odróżniających i okoliczności dot. konkurenta 
   - w odniesieniu do towarów z chronionym oznaczeniem geograficznym lub chronioną nazwą pochodzenia odnosi się zawsze do towarów z takim samym oznaczeniem 
   
   
   Art. 4 dotyczy prawa międzynarodowego publicznego i prywatnego. Każdy przedsiębiorca może korzystać z ochrony, też obcokrajowiec na podstawie umów międzynarodowych lub zasady wzajemności. Jeśli nie ma umowy to jest zasada wzajemności, która musi być materialna. 
   Należy sprawdzić, czy obywatel Polski miałby taką samą ochronę w innym państwie. 
   Stosujemy ustawę tylko do państw, w których jest zasada wzajemności materialnej, a nie stosujemy tam, gdzie jest tylko zasada wzajemności formalnej. 
   Do sprawdzenia (jaka zasada obowiązuje) są dwie drogi: 
   a) przez placówkę dyplomatyczną (odpowiedź do 3 lat) 
   b) krótsza terminowo droga-można wnioskować do sądu, żeby powołać biegłego specjalistę z danej dziedziny: 
   - profesorów wyższej uczelni ze znajomością prawa międzynarodowego 
   - profesorowie prawa, biegli, którzy pracują w określonych jednostkach wyspecjalizowanych związanych z prawem danego państwa. 
   
   
   
   
   
   
   Tajemnica przedsiębiorstwa-to informacje, przy których muszą wystąpić razem 3 elementy: 
   - powszechnie nieznane na rynku właściwym, na konkretnym rynku dla danego produktu 
   - z zakresu techniki, technologii, organizacyjne i inne mające walor gospodarczy, które nie są 
   stosowane na danym rynku (np. kiedy będzie wyprzedaż, upusty, marże, listy kontrahentów (niebezpiecznych i dobrych) 
   - informacje objęte klauzulą poufności 
   Tajemnica przedsiębiorstwa trwa: 
   - tyle co w umowie, w klauzuli o tajemnicy (5, 10, 20 lat dowolnie) 
   - 3 lata po ustaniu stosunku pracy 
   - termin do naturalnego ustania stanu tajemnicy-krótszy 
   Formy( naruszenia) tajemnicy to: 
   - przekazanie informacji umyśle lub nieumyślne, odpłatne, nieodpłatne (jedna pani powiedziała drugiej pani) 
   - nabycie od osoby nieuprawnionej 
   - wykorzystanie we własnym zakresie 
   - ujawnienie, odkrycie tajemnicy(pozostawienie na biurku dokumentów łatwo dostępnych dla przypadkowych osób, a nie powinno tak być) 
   Odszkodowanie i sankcje za naruszenie tajemnicy: 
   - cywilna, jest w każdej sytuacji, liczy się szkoda, utracone korzyści i koszty sądowe 
   - karna (art. 23) gdy powstanie poważna szkoda, którą określa się indywidualnie dla każdego przedsiębiorstwa 
   gdy było poważne zagrożenie naruszenia stabilności firmy lub dalszego funkcjonowania. 
   Tajemnicą nie jest-wiedza powszechnie znana ze szkół podstawowych, średnich, osiągalna i dostępna 
   (wiedza ze studiów jest tajemnicą) 
   Tajemnicy może być poddany: malarz, pomocnik kuchenny 
   Odpowiedzialność za naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa: 
   - złagodzona (cywilna) jeżeli ktoś nabył w dobrej wierze od osoby nieuprawnionej sąd może ale nie musi zobowiązać nabywcę w dobrej wierze do zapłaty stosownego wynagrodzenia (stosowne-tyle za ile czasu korzystał) 
   - zaostrzona (karna) gdy powstała poważna szkoda tj. z kpk należy to oceniać indywidualnie. Powoduje utrudnienie w funkcjonowaniu zakładu. Wniosek do prokuratury. 
   6 
   
   
   Czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, poprzez (3 klasyczne): 
   1) dumping- jest to sprzedaż towarów poniżej ceny zakupu w celu eleminacji innych przedsiębiorców. Bojkotu może się dopuścić hydraulik, prawnik itp. 
   2) bojkot-nakłanianie osób trzecich do odmowy sprzedaży innym przedsiębiorcom albo niedokonywania zakupu towarów lub usług od innych przedsiębiorców 
   3) dyskryminacja-rzeczowo nieuzasadnione zróżnicowanie w traktowaniu niektórych klientów (dyskryminacja ze względu na: płeć, wiek, rasa, pochodzenie etniczne, religia, wyznania, narodowość) 
   4 .przekupstwo-osób pełniących funkcje publiczne 
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   17. 
   Pojęcia zbliżone do reklamy: 
   - propaganda-głoszenie, szerzenie pewnych idei (polityczne) 
   - public relations-tworzenie pozytywnego wizerunku, może być powiązany z reklamą 
   Reklama-jest to każda wypowiedź związaną ze sprzedażą towarów (chodzi o wypowiedź pisemną i inną medialną) 
   Nieuczciwa reklama (metoda kazuistyczna). Nieuczciwa to ta która jest wyliczona w katalogu. 
   Katalog; 
   a) reklama sprzeczna z dobrymi obyczajami (u nas jest przestrzegana) 
   b) reklama sprzeczna z przepisami prawa, 2 grupy: 
   - wynikająca z ustaw senso stricte-piwo z młodzieżą, ze sportem, wszystko związane z tytoniem, narkotyki, gry hazardowe 
   - senso largo, nie można reklamować czegoś co jest sprzeczne z prawem np. reklama noży można ale nie w każdej sytuacji 
   c) reklama uchybiająca godność człowieka (erotyzm) 
   d) reklama wprowadzająca w błąd klienta jeżeli może wpłynąć na decyzję co do nabycia towaru (błąd musi być znaczony, błąd skrajny 10%, w praktyce łatwiej udowodnić powyżej 30%, większość nie rozumie tekstów pisanych) 
   e) reklama odwołująca się do uczuć, poprzez wywołanie lęku (nie wolno wywoływać lęku nieuzasadnionego np. wykorzystywanie przesądów) 
   f) reklama wykorzystująca łatwowierność dzieci 
   g) reklama ukryta, to wypowiedź która sprawia wrażenie neutralnej informacji (informacja ma cechy handlowe a sprawia wrażenie neutralne), np. reklama kremu znanej osoby 
   - efekt podklatkowy, firmy z lat 70-tych z scen kryminalnych, magiczne wypowiedzenia widza, operacja bez skalpela 
   - tzw. produkt placement, usytuowanie produktu, produkt placement nie jest jeżeli jest w scenariuszu, np. pokazanie w latach 60 napoju coca cola którego w Polsce nie było 
   h) reklama naruszająca prywatność, np: 
   - uciążliwe dla klientów nagadywanie w miejscach publicznych 
   - przesyłanie na koszt klienta towarów niezamówionych 
   - nadużywanie technicznych środków przekazu (ktoś dzwoni odmawiamy a ten jeszcze raz dzwoni), dowolne środki 
   i) reklama porównawcza, nie jest nieuczciwą reklamą, chyba że narusza dobre obyczaje. 
   Przy ocenie reklamy bierze się pod uwagę całość, grupę. 
   Kto odpowiada za nieuczciwą reklamę (art. 17): 
   - przedsiębiorca 
   - agencja lub inny przedsiębiorca reklamy 
   - przedsiębiorca, który reklamę wykonał 
   Każdy ponosi odpowiedzialność kto układa reklamę, solidarnie. 
   REKLAMA PORÓWNAWCZA 
   Reklama porównawcza-nie jest nieuczciwą reklamą, chyba że narusza dobre obyczaje. Można wykorzystać gdy: 
   - w sposób obiektywny porównuje cechy istotne, sprawdzalne, typowe 
   - nie powoduje na rynku pomyłek 
   - nie dyskredytuje towarów 
   Reklama porównawcza-jest to reklama umożliwiająca bezpośrednio lub pośrednio rozpoznanie konkurenta albo towarów lub usług oferowanych przez konkurenta. 
   Reklama porównawcza nie jest reklamą nieuczciwą chyba, że jest sprzeczna z dobrymi obyczajami (art.16.ust 3) 
   Reklama porównawcza nie jest sprzeczna z dobrymi obyczajami, jeżeli spełnia warunki: 
   - w sposób rzetelny porównuje-można zweryfikować na podstawie obiektywnych kryteriów (muszą być to rzeczy obiektywne, porównywalne, np. cena, waga, wytrzymałość, musi zaspokajać te same potrzeby) 
   - nie powoduje pomyłek pomiędzy reklamującym a reklamowanym 
   - reklama z oznaczeniem geograficznymi (tylko w ramach tego oznaczenia) 
   - nie przedstawia towaru lub usługi jako imitacji czy naśladownictwa towaru lub usługi opatrzonych chronionym znakiem towarowym, oznaczeniem geograficznym, nazwą pochodzenia albo innym oznaczeniem odróżniającym 
   - nie dyskredytuje towarów, usług, działalności, znaków towarowych, oznaczeń przedsiębiorstwa lub innych oznaczeń odróżniających i okoliczności dot. konkurenta 
   Reklamę porównawczą można podzielić na: 
   - porównawczą bezpośrednią-gdy przedmiot reklamy porównuje się z konkretnym przedmiotem konkurencji, np. cena rozmów telefonicznych u nas jest niższa niż u operatora X 
   - porównawczą pośrednią-w której nie wymienia się konkretnego przedmiotu konkurencji lecz daje się do zrozumienia w sposób bardziej lub mniej jednoznaczny, o jaki przedmiot i jaką konkurencję chodzi, np. cena rozmów telefonicznych u nas jest niższa niż u wiodącego operatora. 
   
   Nowe czyny nieuczciwej reklamy 
   
   1)system lawinowy- polega na proponowaniu nabywania towarów lub usług poprzez składanie nabywcom tych towarów lub usług obietnicy uzyskania korzyści materialnych w zamian za nakłonienie innych osób do dokonania takich samych transakcji, które to osoby uzyskałyby podobne korzyści materialne wskutek nakłonienia kolejnych osób do udziału w systemie. 
   Były to produkty bardzo drogie które były ciężkie do sprzedaży, ich wartość była przereklamowana. Zarabiały na tym firmy produkujące produkty. Dużo ludzi wprowadzało skargi. 
   System ten jest dozwolony, gdy: 
   - w każdej chwili można się wycofać odzyskując co najmniej 90 % ceny zakupu wszystkich nabytych od organizatora nadających się do sprzedaży towarów zakupionych w ciągu 6 m-cy- nie jest to czyn nieuczciwej konkurencji (art. 17 c) 
   - wartość sprzedaży nie może rażąco przekraczać rzeczywistej wartości produktu. 
   2) system argentyński-(na początku lat 90-tych rozwinął się w Polsce), umowy związane z tworzeniem konsorcjum do wspólnych zakupów, udzielania kredytów, które dotyczą klientów. Polega na tym że jakaś grupa się umawia, składa i kupuje jakiś towar na rzecz jednego (np. samochód). System mafijny wszedł do tego (np. oferowali pożyczki nieuczciwe). Ludzie tracili ogromne pieniądze. 
   3) sprzedaż premiowana (art.17a)-z prezentem, sprzedaż premiowana nieodpłatnymi nagrodami w postaci towarów lub usług. Nagrody z reguły nie mają związku funkcjonalnego ze sprzedawaną rzeczą ale są bardzo atrakcyjne dla konsumentów. Tego typu premie stosują wielkie sieci handlowe lub silni ekonomicznie producenci, co ułatwia im zbyt. Małe i średnie przedsiębiorstwa z reguły nie stać na fundowanie konsumentom wartościowych premii, wskutek czego pozycja rynkowa takich przedsiębiorstw ulega pogorszeniu. Wyjątki: jeśli towar w opakowaniu i promocyjny jest ten sam lud jest niewielkiej wartości, dodatki do prasy, np. szampony, długopisy. 
   loterie promocyjne-jeśli są niezgodne zgodne z ustawą o grach losowych, np. formułowanie ofert w sposób stwarzający konsumentowi pewność wygranej

1. Geneza prawa konkurencji 
   • geneza prawa antymonopolowego, 
   • geneza prawa nieuczciwej konkurenci, 
   2. Podział prawa konkurencji 
   • schemat z krótkim opisem. 
   3. Wyłączenia warunkowe i bezwarunkowe - art. 2 i 3 UOKIK 
   4. Wyjaśnij pojęcia art. 4 UOKIK 
   • przedsiębiorca, 
   • pozycja dominująca, 
   • rynek właściwy 
   • konkurent. 
   5. Scharakteryzuj organy ochrony konkurencji i konsumenta (ustawa + wykład) 
   6. Scharakteryzuj prewencję ochrony konkurencji: (trzy przykłady z wykładu) 
   • nadzór nad koncentracją (wykład + UOKIK) 
   • kiedy się zgłasza, 
   • stany koncentracji - formy, 
   • wyłączenia, 
   • decyzje. 
   7. Podaj definicję ekonomiczną konstrukcji prz. wsz.: 
   • koncern, 
   • holding, 
   • konglomerat 
   • konsorcium 
   8. Porównaj nadużywanie pozycji dominującej i zakaz porozumień ograniczających konkurencję z wykładu + UOKIK. 
   9. Scharakteryzuj wyłączenia bagatelne i grupowe w zakresie porozumień ograniczających konkurencję 
   10. Scharakteryzuj postępowanie przez Prezesem OKiK 
   • narysować i opisać w schemacie, 
   • scharakteryzować przyjaciela sądu 
   11. Sankcje z UOKIK (cywilne i admin.) + art. 106. 
   12. Świadek koronny art. 109 UOKIK. 
   13. Definicja czynu nieuczciwej konkurencji art. 3 UZNK 
   14. Prawa osób zagranicznych art. 4 + wykład. 
   15. Szczegółowa charakterystyka tajemnicy (11 i 23 UZNK) 
   16. Czyny utrudniające wejście na rynek art. 15 + wykład 
   17. Scharakteryzuj nieuczciwą reklamę i pojęcia zbliżone (propaganda, pr.) 
   18. Dobre obyczaje w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów (szczegółowy opis).

Odnośnie pytania 8 (to tzw. praktyki ograniczające konkurencje) 

Porozumienie - zakazane są porozumienia, których celem lub skutkiem jest wyeliminowanie, ograniczenie lub naruszenie w inny sposób konkurencji na rynku właściwym 
1) ustalenie bezpośrednio lub pośrednio cen, warunków zakupu lub sprzedaży towarów, 
2) ograniczanie lub kontrola produkcji, 
3) ograniczenie lub kontrola zbytu, 
4) ograniczenie lub kontrola postępu technicznego 
5) podział rynków zbytu lub zakupu, 
6) ograniczenie dostępu do rynku 
7) uzgodnienie przez przedsiębiorców przystąpienia do przetargu lub przez organizatorów warunków składanych ofert w szczególności zakresu prac lub cen, 

Nadużywanie pozycji dominującej jest zakazana a polega w szczególności na: 
1) narzucanie nieuczciwych cen (wygórowanych / rażąco niskich) 
2) ograniczanie produkcji, zbytku, postępu technicznego ze szkodą dla kontrahentów lub konsumentów, 
3) stosowanie w umowach niejednolitych warunków, stwarzających zróżnicowane warunki konkurencji 
4) Uzależnienie zawarcia umowy od spełnienia warunków nie mających związku z przedmiotem umowy, 
5) Narzucanie przez przedsiębiorcę uciążliwych warunków umów, przynoszących mu nieuzasadnione korzyści, 
6) Przeciwdziałanie ukształtowaniu się warunków niezbędnych do powstania lub rozwoju konkurencji

odnośnie 8-go pytania.istotna różnica to fakt, że w porozumieniach są wyłączenia, a w naduż. pozycji dominującej ich nie ma. 


Ja mam wątpliwości co do treści 18 pytania. W opracowaniach z poprzednich lat powtarzało się to pytanie ale brzmiało tak: 

Gdzie w ustawie o zwalcaniu nieuczciwej konkurencji jest odniesienie do dobrych obyczajów? 
W innej grupie było: 
SCHARAKTERYZUJ CZYNY W KTÓRYCH W USTAWIE JEST ODNIESIENIE DO DOBRCYH OBYCZAJÓW 
Na naszych wykladach też prof.wspominał o dobrych obyczajach w kontekście reklamy, a więc ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji,a pytanie brzmi: 
18. Dobre obyczaje w ustawie o ochronie konkurencji i konsumentów

---