Izraelski słoń a sprawa polska  Stanisław Michalkiewicz
Aktualizacja: 2011-07-19 9:13 am
Wprawdzie Grecja została uratowana przed bankructwem, to znaczy, że grandziarze nie tylko będą
mogli wydoić od Greków to wszystko, co im wcześnie pożyczyli, ale również  a może nawet przede
wszystkim  że nienależnie od wydojenia, będą mogli za psie pieniądze kupić to, co Grecy za
pożyczone pieniądze zmodernizowali lub zbudowali od podstaw: porty, lotniska, hotele i tak dalej  a tu
już w kolejce ustawia się Hiszpania, Portugalia i Włochy. Tylko nasz nieszczęśliwy kraj tryska
optymizmem z każdej dziurki w nosie i częściach ciała, ale oczywiście do czasu, dopóki grandziarze nie
dobiorą się do skóry i nam.  Baba za piecem z cicha kryjówki sobie szuka, dziad pod ławę się wpycha,
a śmierć stoi i puka  powiada poeta  więc skoro we wrześniu emerytury mają być wypłacone ze
środków Funduszu Rezerwy Demograficznej to znaczy, że kryzys stanął u bram naszej zielonej wyspy.
Jeżeli salwa jeszcze nie padła to bynajmniej nie dlatego, że premier Donald Tusk, czy jego minister jest
taki mądry, tylko dlatego, żeby niepotrzebnie nie płoszyć mniej wartościowego tubylczego narodu, który
właśnie ma być wyszlamowany na co najmniej 65 miliardów dolarów przez bezcenny Izrael, działający
wspólnie i w porozumieniu z Agencją Żydowską. Gdyby kryzys bezceremonialnie wkroczył na zieloną
wyspę, nawet stanowiąca znaczną część tubylczych wyborców banda idiotów mogła by się zreflektować
i swoim niesportowym zachowaniem zmusić razwiedkę do zmontowania na poczekaniu jakiejś
politycznej alternatywy, co rodzi ryzyko powtórzenia wariantu węgierskiego. Zatem i grandziarze
rozumieją, że lepiej nie płoszyć ptaszka  niech mu się zdaje, że jest dobrze, a będzie jeszcze dobrzej 
aż wystrugany zostanie z banana stary-nowy rząd, który  kiedy już nie trzeba będzie zachowywać
żadnych pozorów  obłupi głupich gojów ze skóry, żeby grandziarze pozwolili razwiedczykom
pozostawić go przy zewnętrznych znamionach władzy.
Zapowiedz
tego, co się wkrótce wydarzy, możemy wydedukować z niemądrej i haniebnej deklaracji
Bronisława Komorowskiego wygłoszonej ustami starego faryzeusza Mazowieckiego Tadeusza 10 lipca
w Jedwabnem, że  naród polski musi zrozumieć, iż by także  sprawcą  oczywiście sprawcą zbrodni II
wojny światowej. Ta głupia  bo wprowadzająca zasadę odpowiedzialności zbiorowej  i haniebna  bo
wychodząca naprzeciw niemieckiej i żydowskiej polityce historycznej o  niestety  antypolskim ostrzu
deklaracja pokazuje, że zarówno rządzące naszym nieszczęśliwym krajem Siły Wyższe, jak i nasi
Umiłowani Przywódcy, już przestępują z nogi na nogę i skaczą z gałęzi na gałąz
, żeby zawczasu
podlizać się nowym panom w nikczemnej nadziei, że w zamian za skrupulatne nadzorowanie mniej
wartościowego narodu tubylczego, nie tylko zostaną pozostawieni u żłóbka, ale  kto wie  może nawet
dostaną jakąś trafikę za wysługę lat?
W tej sytuacji jest prawie pewne, że kiedy 27 lipca ze spóz
nioną wizytą przybędzie do Warszawy
izraelski premier Beniamin Netanjahu, to nasi Umiłowani Przywódcy w podskokach obiecają mu, że
podczas wrześniowego głosowania w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych Polska będzie
głosowała przeciwko palestyńskiemu wnioskowi o uznanie niepodległego państwa palestyńskiego.
Tymczasem zgodę na takie głosowanie  bo przecież nie jesteśmy nic winni Palestyńczykom  Polska
mogłaby drogo sprzedać  gdyby oczywiście zarówno rządzące naszym nieszczęśliwym krajem Siły
Wyższe, jak i wystrugani przez nie z banana nasi Umiłowani Przywódcy kierowali się polskim interesem
państwowym. A akurat jest ku temu stosowny moment, który być może nieprędko się powtórzy.
Chodzi oczywiście o sytuację, w jakiej znalazły się finanse państwowe Stanów Zjednoczonych. Jak
wiadomo, już w maju sekretarz Skarbu Timothy Geithner oświadczył, że USA osiągnęły dopuszczalny
limit zadłużenia w kwocie 14,3 bln (po amerykańsku  trylionów) dolarów, w związku z czym nie mogą
zaciągać następnych pożyczek  on zaś Timothy Geithner, gwarantuje utrzymanie płynności finansowej
1
państwa do 2 sierpnia br. pod warunkiem, że przestanie odprowadzać środki na fundusz emerytalny i
rentowy funkcjonariuszy publicznych. 2 sierpnia zbliża się nieubłaganie i prezydent Obama próbuje
uzyskać od Partii Republikańskiej zgodę na podniesienie dopuszczalnego limitu zadłużenia państwa z
14,3 bln dolarów do jakiejś wyższej kwoty.
Takie rzeczy już się zdarzały, więc nie byłoby tu jakiegoś precedensu, ale problem w tym, że
Republikanie (pewnie nie wszyscy, ale najgłośniejsza większość) domagają się zobowiązania
racjonalizacji wydatków publicznych. Jeśli prezydent Obama nie przeforsuje w Kongresie zwiększenia
wspomnianego limitu, Stany Zjednoczone zbankrutują. Ale przynajmniej niektórzy Republikanie
powiadają, ze to nic złego, że ta końska kuracja może okazać się zbawienna, bo wtedy rządowi nie
pozostanie nic innego, jak z napływających pieniędzy podatkowych regulować rzeczywiście konieczne
zobowiązania rządu, a bezlitośnie ciąć wydatki niekonieczne. Tych niekoniecznych wydatków jest
bardzo dużo, a wśród nich może nie największą, ale za to z pewnego punktu widzenia istotną pozycją
jest pomoc finansowa dla Izraela.
Ilościowy aspekt tej pomocy nie jest ani jedyny, ani najważniejszy, chociaż i on zasługuje na uwagę.
Oto co piszą na ten temat profesorowie John J. Mearsheimer i Stephen M. Walt  autorzy książki
 Lobby izraelskie w USA :  W 2005 roku bezpośrednie wsparcie wojskowe i gospodarcze udzielone
Izraelowi przez Stany Zjednoczone wyniosło 154 mld USD (po kursie z 2005 roku), z czego większą
część stanowiły darowizny, a nie pożyczki. 154 mld dolarów to nie jest mało nawet jak na Stany
Zjednoczone  a przecież  Izrael otrzymuje obecnie średnio 3 mld dolarów bezpośredniego wsparcia
rocznie. Jest to suma, która odpowiada około jednej szóstej całego budżetu pomocy zagranicznej i
równa się około 2 proc. izraelskiego PKB. Na jednego mieszkańca Izraela przypada z tego tytułu 500
dolarów rocznie. Dalej autorzy dodają:  Trzy miliardy dolarów to hojny dar, ale to nie wszystko (& ).
Oficjalna suma 3 mld USD nie uwzględnia znacznej liczby innych korzyści. (& ) Prawdziwa roczna
suma pomocy wynosi ponad 4,3 mld USD (str. 43).
Ale i to nie wyczerpuje całości zagadnienia. Ponieważ USA są zadłużone, to Izrael pieniądze otrzymane
od Stanów Zjednoczonych w ramach pomocy pożycza Ameryce, która musi pożyczone od Izraela
pieniądze oddać z wysokimi odsetkami, co amerykańskich podatników kosztuje dodatkowo 50-60 mln
dolarów rocznie. Udzieloną przez USA pomoc Izrael częściowo inwestuje w amerykańskie obligacje, z
czego osiąga dodatkowo ok. 600 mln dolarów rocznie. Wszystko to jest możliwe dlatego, że Izrael jest
jedynym odbiorca pomocy amerykańskiej, który nie musi rozliczać się z jej wydatkowania. A niezależnie
od pomocy finansowej, korzysta on ponadto z pomocy rzeczowej, głównie w postaci  nadmiaru
artykułów obronnych , ponad limit ustanowiony w roku 1976 w ramach porozumienia o ograniczeniu
eksportu broni. Wreszcie, dla pełności obrazu warto dodać, że rząd USA jest gwarantem pożyczek dla
Izraela na około 10 mld dolarów. Ale nawet nie tutaj pies jest pogrzebany.
Oto Centrum Wiesenthala przyznało tytuł  antysemitów roku 2010 wielu osobistościom, zaś ich listę
otwierała wiekowa dziennikarka Helena Thomas, wieloletnia korespondentka akredytowana przy Białym
Domu. Za cóż Centrum Wiesenthala wyróżniło ją tak zaszczytnym tytułem? Z dalszej części zorientują
się Państwo dlaczego bycie antysemitą, a zwłaszcza  antysemitą roku, śmiało może być uważane za
atrybut zaszczytny. Otóż pani Helena Thomas podczas jednej z pierwszych konferencji prasowych
prezydenta Obamy zadała mu niewinne pytanie, czy przypadkiem nie wie, jakie państwo na Bliskim
Wschodzie dysponuje bronią jądrową. Zamiast odpowiedzieć tak lub nie na to pytanie, prezydent
Obama nagle stracił cały kontenans; zaczął bełkotać coś od rzeczy i bez związku, po czym konferencję
gwałtownie przerwano.
Rzecz w tym, że od roku 1972 obowiązuje w Stanach Zjednoczonych ustawa, zgodnie z którą państwo
które łamie lub obchodzi ograniczenia wynikające z traktatu o zakazie rozprzestrzeniania broni jądrowej,
2
nie może korzystać z żadnej pomocy amerykańskiej. Gdyby zatem prezydent Obama przyznał, że wie,
które bliskowschodnie państwo posiada broń jądrową, mógłby zostać oskarżony o spisek przeciwko
Stanom Zjednoczonym. Dlatego zamiast odpowiedzieć na pytanie pani Thomas, w ostatniej chwili
ugryzł się w język i tylko bełkotał coś bez związku. Oczywiście Centrum Wiesenthala takiego
antysemickiego wybryku nie mogło nie zauważyć i stąd pani Helena Thomas znalazła się na pozycji
lidera listy  antysemitów roku 2010 Chwała jej za to, że realizując zasadę dążenia do prawdy, nie
przestraszyła się żydowskich grandziarzy!
Otóż o ile w tak zwanych  normalnych czasach można było jakoś przechodzić do porządku nad tym
słoniem w menażerii, o tyle w momencie bankructwa państwa nie można wykluczyć, że jakiś prawdziej
sobie o tej ustawie przypomni, a w tej sytuacji wszelka pomoc dla Izraela może zawisnąć na włosku!
Ponieważ, jak powszechnie wiadomo, w Ameryce ogon wywija psem, to żydowscy grandziarze
finansowi musieli najlepiej wiedzieć, jak wygląda płynność finansowa USA i jest prawie pewne, że tą
wiedzą podzielili się z rządem bezcennego Izraela. W tej sytuacji lepiej rozumiemy przyczyny dla
których władze bezcennego Izraela, porzucając wszelkie, dotychczas podtrzymywane pozory, skumały
się z Agencją Żydowską gwoli realizacji programu  odzyskiwania mienia żydowskiego w Europie
Środkowej  przede wszystkim w Polsce.
W takich niepewnych czasach każdy srebrnik się przyda, zwłaszcza, że wcale nie jest powiedziane, że
poddawane właśnie szlamowaniu na rzecz finansowych grandziarzy europejskie narody nie przypomną
sobie, że wprawdzie jest czas nasiąkania, ale również jest czas wyciskania nasiąkniętych i nie zechcą
przejść do tego właśnie etapu. A tu jeszcze jak na złość Francja zainicjowała  jaśminowe rewolucje w
północnej Afryce, w następstwie których w takim Egipcie, czy Tunezji, mimo misji groteskowego
 mędrca Europy i bufonowatego ministra Sikorskiego, tylko patrzeć jak zza karnych szeregów
tamtejszej armii wychyli się Bractwo Muzułmańskie w całej straszliwej postaci.
Ze strony bezcennego Izraela nie wygląda to wszystko dobrze, ale właśnie dlatego to jest najlepszy
moment, by za drobną w końcu przysługę w postaci głosowania w ONZ, wymusić na bezcennym Izraelu
nie tylko rezygnację z operacji szlamowania, ale i publiczną deklarację, że nie ma on wobec Polski
żadnych roszczeń majątkowych z jakiegokolwiek tytułu. I 27 lipca, kiedy ze spóz
nioną wizytą przybędzie
do Warszawy izraelski premier Beniamin Netanjahu, przekonamy się, czy kierujące naszym
nieszczęśliwym krajem Siły Wyższe kierują się polskim interesem państwowym, czy też, wraz z naszymi
Umiłowanym Przywódcami, już nas zdradzili.
Stanisław Michalkiewicz
Za: michalkiewicz.pl
3