28. ZASADY PARKOWANIA ZE SZCZEGÓLNYM UWZGLĘDNIENIEM STREF OGRANICZONEGO POSTOJU

Wybór miejsc do pakowania odbywa się na etapie planowania przestrzennego. Projektant od zagospodarowania przestrzennego wraz z projektantem komunikacyjnym decydują o wyborze miejsc do parkowania.

Można wyróżnić 3 strefy:

• A - środek miasta

  • A₁ – strefa istniejąca, A₂ – strefa projektowana

• B – strefa intensywnej zabudowy, budynki wielokondygnacyjne

  • B₁ – strefa istniejąca, B₂ – strefa projektowana

• C – budynki niskie, jednorodzinne

Wskaźniki programowe miejsc postojowych dla samochodów osobowych, zależą od rodzaju obiektu, jednostek odniesienia, rodzaju strefy A, B, C.

Strefa ograniczonego postoju ma na celu:

• zmniejszeniu ruchu w obszarze

• aby następowało szybkie zwalnianie miejsc postojowych

• można wprowadzić opłaty za parkowanie pojazdów w strefach ograniczonego postoju i w ten sposób zachęcić kierowców do korzystania ze środków zbiorowej komunikacji autobusowej a co za tym idzie zmniejszenie ruchu w obszarze

strefę ograniczonego postoju można podzielić na 3 strefy:

• Strefa I – nie dostępna dla ruchu pojazdów, dostępna tylko dla pojazdów zaopatrzenia i służb ratunkowych

• Strefa II – dostępna tylko dla mieszkańców, parkujące pojazdy muszą mieć specjalną naklejkę na szybie

• Strefa III – dostępna dla wszystkich użytkowników a parkowanie możliwy tylko po wniesieniu opłaty.

Głównym celem wprowadzania stref ograniczonego postoju jest zachęcenie użytkowników pojazdów do korzystania ze środków zbiorowej komunikacji i zmniejszenie natężenia ruchu pojazdów w danej strefie (obszarze). Można to osiągnąć poprzez wprowadzenie wysokich opłat za parkowanie lub uprzywilejowanie środków komunikacji zbiorowej wprowadzając np. pasy ruchu przeznaczone tylko dla autobusów i taksówek.