Marakuja (passiflora)
Inne nazwy: grandilla, męczennica jadalna,

Uprawiana obecnie na szeroką skalę w Australii i na Nowej Zelandii.

Owoce mają do 12 cm średnicy i miękką, pomarańczową skórkę, w środku szary, słodki miąższ z dużą ilością drobnych jadalnych pestek.

Maracuja stanowi dobre źródło błonnika, węglowodanów i witaminy C.Passiflora używana jest głównie do wyrobu soków i lodów.

Zastosowanie
Spożywana może być na surowo (jadalny jest kleisty galaretowaty miąższ z pestkami) sama lub w słodkich sałatkach.
Można ją również spożywać w ciepłych potrawach.

Należy kupować owoce o lekko wyschniętej skórce, jest ona bowiem nieomylnym znakiem dojrzałości owocu.

Melon

Najbardziej znana odmiana melona to melon miodowy. Żółty owalny owoc melona miodowego jest dostępny praktycznie przez cały rok. Ma delikatny w smaku, jasnozielony miąższ. Melon kantalupa ma pomarańczowy, bardzo słodki i aromatyczny miąższ.

Zastosowanie
Dojrzałe i słodkie melony zazwyczaj jada się w naturalnej postaci, pokrojone na ćwiartki i w kostkę. Odmiany mniej aromatyczne można doprawiać sokiem z cytryny, porto lub odrobiną mielonego imbiru. Melony dodaje się do sałatek, kompotów i deserów, robi się z nich lody, sorbety i zupy na zimno, przyrządza dżemy oraz czatneje. Niektóre gatunki można też marynować i dusić. Przecier z miąższu melona jest znakomitym dodatkiem do gęstych drinków i ponczów owocowych. Owoce te doskonale komponują się zarówno z potrawami słodkimi, jak i wytrawnymi. Sok z dojrzałego melona doskonale gasi pragnienie.

Papaja
Papaja jest drzewem podobnym do palmy, pochodzi z Meksyku i od najdawniejszych czasów jest uprawiana w Ameryce Środkowej. Dzisiaj hoduje się ją w wielu krajach tropikalnych.

Charakterystyka
Owoce papaja mają kształt owalny lub gruszkowaty o długości do 45 cm i średnicy do 30 cm. Są one dojrzałe kiedy stają się miękkie i zmieniają kolor z zielonego na pomarańczowy lub ciemnożółty. Miąższ z licznymi czarnymi jadalnymi pestkami ma barwę żółtawo - pomarańczową, łososiową albo różową, jest słodkawy, o mało wyrazistym smaku i zapachu. Pestki, ostre w smaku, najczęściej się wyrzuca, chociaż można ich użyć jako przyprawę.

Zastosowanie
Papaję kroi się wzdłuż na pół, usuwa pestki i wyjada miąższ albo obiera się i kroi na kawałki. Najlepiej smakuje skropiona sokiem z cytryny. Papaję dodaje się ponadto do sałatek, dżemów i pikli. Można ją gotować i przyrządzać jak warzywa dyniowate, a także robić z niej kompoty, soki albo syropy.

Drzewo chlebowe
Pochodzi z Polinezji, obecnie występuje w całym klimacie tropikalnym. Jest jednopiennym drzewem o wysokości do 20 m posiadającym głęboko wcinane liście. Roślina wydaje liczne zielono - żółte owoce o kulistym lub cylindrycznym kształcie (średnicy około 25 cm) i wadze do 2 kg . Większość odmian zawiera nasiona - 16-24 czarnych pestek wielkości kasztana, które spożywa się po upieczeniu

Złotożółty miąższ dojrzałego chlebowca właściwego ma smak słodki i ostry. Po sfermentowaniu staje się serowatą jadalną masą. Niedojrzałe owoce zawierają więcej skrobii niż ziemniaki i są spożywane po upieczeniu. W samku są wówczas podobne do chleba. Dojrzałe owoce chlebowca spożywa się po upieczeniu, a w smaku przypominają jadalne kasztany.



Owoc drzewa chlebowego zawiera 70% skrobi, 16% wody, 1% tłuszczów, 13% cukrów, witaminę C (do 23 mg/100 g) oraz minerały: wapń i żelazo.
100 g owocu dostarcza 75 kalorii .

Granat

Pokryty purpurową, fioletową, czasem brązową twardą łupiną, w środku składa się z segmentów wypełnionych galaretowatymi czerwonymi kuleczkami, w których znajdują się jadalne białe pestki.
Obrane owoce można jeść na surowo – przekroić na pół wzdłuż i wyjadać łyżeczką.

Sok granatu, słodki i cierpki zarazem, dobrze gasi pragnienie. W potrawach z powodzeniem zastępuje sok z cytryny.

Kupując granaty, wybierajmy owoce ciężkie, o jednolitej barwie. Zawierają kwasy organiczne, żelazo, wapń, potas, fosfor, witaminę C.

Granat wspaniale gasi pragnienie, pobudza także apetyt i reguluje trawienie. Sok z granatów obniża ciśnienie krwi, ma działanie przeciwzapalne w obrębie przewodu pokarmowego, wpływa korzystnie na serce.

Granat jest dobrym preparatem w przypadku przeziębień i infekcji.

Gujawa właściwa należy do rodziny mirtowatych (Myrtaceae). Spotykana bywa pod różnymi nazwami jak: gruszla właściwa, psydia pospolita, psydium pospolite, guajawa czy guawa.
Jest niewielkim, wiecznie zielonym drzewem dorastającym do 3-9 m wysokości. Wytrzymuje największe upały i susze.

Owoce długości 3-10 cm w zależności od odmiany wykazują duża zmienność pod względem kształtu (kulisty do gruszkowatego), koloru miąższu (biały, różowy, łososiowy lub czerwony), koloru skórki (zielony do jasnozółtego), grubości skórki, smaku (słodki albo kwaśny) i aromatu (słaby do ostrego).

Skórka jest jadalna choć kwaśniejsza niż wnętrze owocu.

Dzięki dużej zawartości pektyn konsystencja miąższu jest śluzowata.
Owoce słyną z wysokiej zawartości witaminy C (nawet 200-700 mg w 100 g owocu), wyższej nawet pięciokrotnie niż u owoców cytrusowych. Najwięcej witaminy C mają owoce prawie dojrzałe, ale jeszcze zielone i zmniejsza się ona wraz z dalszym dojrzewaniem.

Owoce zawierają także około 15% cukrów, do 1,5% białka, 0,3% tłuszczu, 5,2% włóknika, 0,5% składników mineralnych (wapń, żelazo, potas, selen i fosfor) oraz witaminy A, B1, B2, PP.

Nie jest to owoc zbyt trwały, można go przechowywać jedynie przez kilka dni w temperaturze pokojowej lub kilkanaście w chłodniejszych pomieszczeniach.

Z tego powodu u nas spotykany jest najczęściej w postaci konserwowej.

Na surowo spożywane są odmiany o większych, słodszych owocach.

Kwaśniejsze odmiany najczęściej przerabia się na soki, kompoty, galaretki, konfitury.

Zagęszczonym sokiem z gujawy witaminizuje się inne przetwory owocowe.

Kaki nazywane też Persymona,Sharon)

Pochodzi z Chin i Japonii. Dojrzałe kaki jest dość miękkie, pomarańczowe, czerwone lub żółte, przypomina pomidory.

Charakterystyka
Kaki powinno się spożywać tylko w pełni dojrzałe, dopiero wtedy osiągają właściwą soczystość i aromat. Miąższ jest bardzo słodki, w konsystencji lekko galaretowaty. Owoc zawiera 19% cukrów (tyle samo glukozy i fruktozy), karoteny, wapń i witaminę A i C. 100 g owocu dostarcza 73 kalorie.

Zastosowanie
Owoce kaki spożywa się na surowo, obrane ze skórki bądź przepołowione, wtedy najwygodniej posłużyć się łyżeczką przy wyjmowaniu miąższu. Kaki można także stosować do sałatek, mogą być też gotowane, kandyzowane, przerabiane na dżemy, galaretki bądź lody.

Kiwano
Kiwano to smakowity owoc z rodziny dyniowatych, pochodzi z Afryki.

Charakterystyka
Owoc przypomina gruby ogórek ze skórą pokrytą kolcami. Skórka kiwano ma barwę początkowo zieloną, a następnie jaskrawo-pomarańczową z jasnymi plamami. Pod skórką znajduje się zielony, soczysty, jadalny miąższ, a w nim wiele, również jadalnych, pestek o bardzo orzeźwiającym cytrynowym smaku, zbliżonym do kiwi, melona i ogórka. Aromat kiwano przypomina zapachem banana.

Zastosowanie
Kiwano można spożywać na surowo oraz dodawać do sałatek owocowych, deserów, ryb i owoców morza. Ponadto kiwano spożywa się jako sos do deserów i lodów lub sos sałatkowy oraz sos do ryb i mięs. Owoce bardzo dobrze przechowują się w mieszkaniu (do 6 miesięcy), stanowiąc oryginalny element zdobniczy i zachowując przez cały czas przydatność do spożycia.


Początkowo uprawiany tylko na Pustyni Kalahari. Potocznie nazywany jest rogatym ogórkiem ze względu na kształt i kolce pokrywające jego skórę. Kiwano można zjadać razem z nasionami, podobnie jak w zwyczajnym ogórku. Ma rześki, lekko kwaśny smak.

Kumkwat

Wygląda jak miniaturowa pomarańcza. Owoc ma wielkość śliwki, może być owalny lub kulisty, ma pomarańczową, gładką i cienką skórkę. Miąższ składa się z kilku cząstek. W każdej znajdują się pestki. Owoce są lekko kwaskowate i aromatyczne. Jada się je na surowo wraz ze skórką lub gotuje w całości albo podzielone. Można z nich zrobić kompot i marmoladę, konfitury lub nalewkę. Kandyzowane kumkwaty dodaje się do deserów. Wybieraj owoce w jednolitym kolorze. Dostarczają witamin, zwłaszcza C, i soli mineralnych.

Kuruba

Plural:
Kuruby
Rodzina:
Passiflorae – Męczennicowate
Gatunek:
Passiflora molissima

Pochodzenie

Podobnie jak wszystkie inne owoce męczennicowate kuruba pochodzi także z Ameryki Środkowej i Południowej. Ze znalezisk archeologicznych przypuszcza się, że owoce męczennicowate wywodzą się ze starych uprawnych roślin Indian.
Roślina

To pnąca roślina podobna do lian. Rosnąc na wolnym powietrzu zdobi pergole i altany. U nas spotykana jest jako roślina pokojowa. Liście podobne są do liści winorośli, a z różowych lub ciemnoczerwonych kwiatów rozwijają się długie, wiszące jak dzwonki owoce.
Uprawa

Na chłodnych, wysokich terenach And.
Import

Przez cały rok z Kolumbii i Peru.
Owoc

Jadalne:
miąższ owocowy i nasiona.
Niejadalne:
skórka.
Zapach i smak:
łagodny, korzenny, kwaskowaty, smakujący trochę jak jabłko, pomarańcz i ogórek.
Wielkość i kształt:
do 10 cm długości i 3 cm grubości.
Skóra:
lekko owłosiona, biało-zielona lub ceglano-czerwona, z grubości i twardości podobna do skórki banana.
Miąższ:
żółty do pomarańczowego, galaretowaty z dużą zawartością jadalnych pestek.
Dojrzałość:
skórka równomiernie żółta lub czerwona zaczyna się kurczyć.
Przejrzałe owoce:
nieprzyjemnie kwaśny.
Niedojrzałe owoce:
zielona skórka.

Zastosowanie

Spożycie na surowo, do kremów, sosów owocowych czy drinków.
Przechowywanie

Całe owoce można przechowywać w chłodnym miejscu około jednego tygodnia. Aby owoce dojrzały, przechowuje się w temperaturze pokojowej.

Awokado
Awokado to egzotyczny owoc w kształcie gruszki, pochodzące najczęściej z Brazylii, Kenii, Izraela lub Meksyku.
W niektórych krajach owoc awokado jest nazywany "owocem maślanym", można się również spotkać z nazwą "smaczliwka". Skórka owocu jest zielona, żółta lub fioletowa, błyszcząca, często pokryta wyrostkami, pod nią zaś znajduje się zielonożółty miąższ, stanowiący cenny produkt odżywczy. Awokado jest zalecane dla ludzi cierpiących na anemię, nadciśnienie oraz cierpiących na dolegliwości żołądkowe związane ze zbyt małym wydzielaniem soków trawiennych.

Zastosowanie
Awokado ma wiele zastosowań, zazwyczaj jednak nie spożywa się go samodzielnie. Jest znakomitym składnikiem sałatek, past, sosów, dipów i dań wielowarzywnych. Owoce awokado faszeruje się krabami, krewetkami, homarami oraz warzywami z majonezem. Miąższ jest też wykorzystywany do smarowania kanapek. Plasterki awokado na kromce chleba zastępują ser. Awokado spożywa się przeważnie na surowo. Nie znaleziono dotąd sposobu na zamrażanie i konserwowanie awokado.


Najsmaczniejsze są owoce dojrzałe, które można rozpoznać naciskając lekko placem skórkę. Twardy owoc należy odstawić w ciepłe miejsce na 2-8 dni i poczekać, aż zmięknie. Można przyspieszyć ten proces, jeśli owiniemy owoc w papier, wówczas okres dojrzewania skróci sie do 2-3 dni.

GRANADILLA
Ma bardzo wodnisty miąższ z dużą ilością pestek. Używana jest przede wszystkim do wyrobu soków i lodów. Spożywana może być również na surowo (jadalny jest kleisty, galaretowaty miąższ z pestkami). Należy kupować raczej owoce o lekko wyschniętej skórze, to ona bowiem świadczy o dojrzałości owocu.

GUANABANA
Jest to bardzo smaczny owoc. O średnicy do 10cm i długości do 20cm, koloru zielonkawo-żółtego, a kiedy jest mocno dojrzały, nawet brązowawy z wypustkami przypominającymi kolce. Drzewo osiąga 7m wysokości, liście podłużne, lancetowate, wiecznie zielone.

W środku - koloru kremowego o konsystencji budyniu z pestkami.

Można go jeść łyżeczką lub robić z niego sok i pić. Właściwie - spożywanie tego owocu, może wystarczyć nam do życia, bo posiada prawie wszystkie minerały i witaminy oraz sporo kalorii można dodać jedynie sproszkowaną bulwę Maca. Jego stosowanie zalecane jest zwłaszcza przy chorobach nowotworowych, gdyż jest 3-4 razy skuteczniejszy Niż Uña de Gato (Uncaria Tomentosa) czyli Cat’s Claw - ludowa nazwa Vilca Cora.

Całą roślinę używa się w medycynie alternatywnej. Nadają się liście, kora, korzenie, owoce jak i pestki rośliny.

Właściwości i działanie:

Główne:

* zabija komórki rakowe,i wolne rodniki.
* spowalnia wzrost guzów,Pomaga regenerować organizm po chemioterapii
* zabija bakterie, wirusy i pasożyty,częściowo odtruwa organizm
* obniża ciśnienie krwi i tętno oraz działa uspokajająco,
* powoduje rozszerzenie żył,Jest pomocny przy leczeniu Cellulitis
* reguluje poziom cholesterolu.Odmładza i podnosi witalność organizmu.
* Reguluje poziom cukru we krwi.

Dodatkowe działania:

* leczy depresje,wzmacnia system odpornościowy
* działa przeciwskurczowo i zatrzymuje konwulsje (padaczka),
* obniża gorączkę,pomaga przy chronicznym zmęczeniu
* stymuluje trawienie.Pomaga przy chorobach układu pokarmowego.

Karambola
Słodki soczysty owoc o intensywnej, żółtej barwie.

Owoce karamboli są bardzo charakterystyczne: intensywnie żółte, o ostrych krawędziach, po pokrojeniu na plasterki tworzą kształt gwiazdek.

Kupując karambolę, należy pamiętać, że im bardziej żółta skórka, tym lepszy smak.

Zastosowanie
Owoce są wykorzystywane w sałatkach owocowych, napojach, konfiturach oraz do ciast typu tarta, choć oczywiście można je jeść również na surowo. Należy wtedy pamiętać żeby wyciąć wypustki - mogą być gorzkie. Skórkę można usunąć, ale nie jest to konieczne.

W Chinach nieobrana karambola używana jest jak warzywo, bez skórki natomiast – jak owoc.

Kwaskowatą odmianę karamboli można wykorzystywać jako dodatek do mięs

Owoce można dość długo przechowywać w temperaturze pokojowej.

Zawierają sporo magnezu, żelaza, witaminy C, beta-karotenu.

Kasztan Jadalny
Kasztan jadalny to wyśmienity przysmak. Odkryty przez Rzymian, obecnie znany jest w całej Europie. Szczególnie popularny w przepisach kuchni francuskiej. W kilku miejscach w Polsce można znaleźć rosnące w parkach drzewa kasztanowca jadalnego, głównie w województwie dolnośląskim i zachodniopomorskim.

Charakterystyka
Szczególnie popularny w przepisach kuchni francuskiej. Owoce podobne są do zwykłych kasztanów, jednakże skorupki pokryte są dłuższymi i bardziej miękkimi kolcami. Kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Sadzony jako drzewo ozdobne w parkach i przy drogach.

Zastosowanie
Świeże kasztany jadane są na surowo, wyschnięte spożywane po upieczeniu oraz konserwowane jako kompoty. Na Węgrzech przetarta masa kasztanowa, świeża albo mrożona, używana jest do przyrządzania gesztenye püré i innych wyrobów cukierniczych. W Niemczech jedzona jest chętnie zupa kasztanowa.


Pieczone kasztany
Kupując kasztany należy zwrócić uwagę na to, żeby były pełne, ciemne i błyszczące, wewnątrz gładkie i na zewnątrz bez wgłębień po bokach. W ten sposób zapobiegnie się kupienu kasztanów nadpleśniałych.
Przepis:
-Kasztany naciąć ostrym nożem na krzyż od „ostrego“ końca do podstawy.
-Zagrzać piekarnik do 220 stopni.
-Kasztany położyć na blachę i wsunąć na 20 min. do piekarnika. Po 10-ciu min. potrząsnąć kasztanami i ewentualnie je odwrócić.
Czas pieczenia zależy w pewnej mierze od warunków w danej kuchni i samych kasztanów. Dobrze upieczone kasztany powinny być w środku delikatne, ale na powierzchni „miąższu” nieco chrupiące i upieczone na kolor złoty.
Kasztany podawać w łupinach, które usuwa się wraz ze znajdującymi się pod nimi skórkami poprzez rozłamanie łupinki w miejscu nacięcia.
Uwaga: czarne plamy na kasztanie mogą świadczyć o pleśni. Plamy te można po prostu wykroić.
Z kasztanów można także zrobić bardzo dużo innych potraw. Samo pieczenie można przeprowadzić na różne, w zależności od dodatków sposoby. Kasztany można używać do różnego rodzaju sałatek (np. z łososiem), zamiast ziemniaków i jako polentę. Ugotować zupę. Można upiec ciasto lub ciasteczka lub zrobić krem. Nadziać kurczaka, gęś albo indyka. Można zrobić gołąbki. A wszystko to można zapić piwem z kasztanów...

Liczi
jest wiecznie zielonym drzewem, osiągającym wysokość 10 m. Pochodzi z południowych Chin. Dziś uprawiane jest głównie w Chinach i Indiach, w rejonach gdzie lato jest długie, gorące i wilgotne. Drzewka liczi źle znoszą zarówno przymrozki, jak i duże upały. Pierwsze drzewko posadził podobno pewien mnich buddyjski 1300 lat temu.
Owoce liczi przypominają kształtem maliny, ale są od nich większe-osiągają długość 5 cm. Pokryte są cienką suchą, gruzełkowatą skorupką koloru jaskrawo karminowego, żółtego lub żółtobrązowego. Gdy owoc jest dojrzały, skorupka daje się łatwo oddzielić od miąższu. Miąższ jest ścisły, galaretowaty, przezroczysto perłowy. w środku owocu znajduje się brązowo czarna błyszcząca pestka wielkości fasoli. Łamliwą skorupkę rozłupuje się palcami i zjada słodki aromatyczny miąższ. Po usunięciu pestek owoce dodaje się do sałatek, robi z nich kompoty i syrop. Można je też zamrażać. Ususzone w całości są nazywane orzeszkami liczi.
Liczi zawierają cukier, białko, kwasy organiczne i dużo witaminy C. Owoce są nietrwałe, przechowywane w temperaturze pokojowej zaczynają się psuć już 2-3 dniach. Tylko niektóre odmiany można przechowywać w chłodniach do 10 tygodni.

Longan
Owocem są orzechy o średnicy 3 cm i brązowej, kruchej skórce. Pod skórką znajduje się szklisty miąższ obejmujący jedno ciemnobrązowe, niejadalne nasionko.

Owoc spożywa się niczym owoce wiśni, ale po obraniu go ze skórki. Można go dodawać do deserów, sałatek owocowych.

Miąższ owocu zawiera witaminę C i dużo soli mineralnych.

100 g owocu dostarcza 52 kalorie

Pomelo

Pomelo są największymi owocami z rodziny cytrusów. Średnica niektórych okazów przekracza 20cm, a waga 2kg. Owoc przypomina duży grejpfrut - jest kulisty, ma żółtą, żółtozieloną lub różową, gąbczastą skórkę, której grubość dochodzi do 5cm. Miąższ podzielony jest na ściśle przylegające do siebie, trudne do rozdzielenia cząstki, otoczone twardą błoną. Pojedyncza cząstka składa się z woreczków wypełnionych galaretowatą, półprzezroczystą masą i może zawierać kilka pestek, chociaż są też odmiany bezpestkowe. Miąższ pomelo jest żółtawy albo różowy.


Jada się je na surowo, same albo w sałatkach. Można też robić z nich sok i marmoladę. Skórę można kandyzować. Pomelo są mniej gorzkie, ale także mniej aromatyczne niż grejpfruty.
Owoce pomelo można przechowywać przez 2-4 miesiące, nawet w wysokiej temperaturze. Jednak w czasie przechowywania owoce wysychają, zmniejszają objętość i tracą na wadze. Kupując pomelo, należy więc wybierać owoce ciężkie.