1. ZAŁOŻENIA EDUKACJI ZINTEGROWANEJ

Według założeń kształcenia zintegrowanego w centrum uwagi jest uczeń:

• jego potrzeby i zainteresowania,

• jego opory i bariery,

• jego potencjalny komfort psychiczny i fizyczny,

• sposoby motywowania go do uczenia się.

INTEGRACJA w edukacji wczesnoszkolnej to propozycja pracy z dzieckiem zorientowana na dziecko jako podmiot i indywidualność /dziecko/.

INTEGRACJA

TREŚCI- to łączenie, scalanie treści różnych rodzajów edukacji w logicznie powiązanie struktury

CELÓW – to łączne realizowanie celów poznawczych, kształcących i wychowawczych

METODYCZNYM – to stosowanie różnorodnych, wzajemnie uzupełniających się metod i form pracy w celu harmonijnego rozwijania uczniów w toku ich wielokierunkowej aktywności

ORGANIZACYJNYM – to naprzemienne stosowanie różnych rodzajów aktywności uczniów w odcinkach czasowych regulowanych możliwościami, potrzebami i rytmem biologicznej sprawności uczniów

Jednym z najważniejszych założeń edukacji zintegrowanej jest wspieranie wszechstronnego rozwoju każdego ucznia. Poprzez wielopłaszczyznowe działania edukacyjne uczeń może harmonijnie się rozwijać, realizować swoje cele, dojrzewać do pełnienia różnych ról w społeczeństwie. Edukacja ma utwierdzać dziecko w przekonaniu o tym, że jest wartościowe, i prowadzić do samorealizacji. Cele edukacji poprzedzają rozpoczęcie procesu kształcenia, wyznaczają efekty uczenia się i nauczania. W klasyfikowaniu dominują ujęcia opisowe, cele klasyfikuje się na ogólne, pośrednie, szczegółowe i operacyjne.

Operacjonalizacja celów sprawia że uczeń będzie świadomy tego co zna, rozumie, umie i chce. Cele określone są w podstawach programowych. W edukacji zintegrowanej odstąpiono od tradycyjnego podziału treści na przedmioty nauczania. W ramach każdego ośrodka sformułowane są tematy dni, wokół których n-l organizuje działania uczniów. Na poszczególne dni przewiduje się odrębne tematy, które współtworzą dany ośrodek pracy. W ramach ośrodków występują treści: językowe, literackie, matematyczne, przyrodnicze, plastyczne, muzyczne, ćwiczenia fizyczne.Zajęcia nauczyciel prowadzi wg ustalonego planu na podstawie treści programowych. Program powinien zawierać: założenia programowe, zadania, cele kształcenia, materiał nauczania związany z celami kształcenia zintegrowanego, zasady realizacji, opis przewidzianych osiągnięć uczniów, propozycję oceny opisowej.

W nauczaniu zintegrowanym kładzie się nacisk na dochodzenie do wiedzy. Zadaniem ucznia jest analizowanie, porównywanie świeżo przyswojonych treści ze zdobytymi wcześniej oraz dokonywanie syntezy i przekształcanie ich.

Założenia i cele edukacji zintegrowanej wg J. Hanisz cel to zamierzony stan końcowy, efekt uzyskany w procesie kształcenia dziecka, by w miarę swych możliwości było przygotowane do życia w zgodzie z ludźmi, przyrodą i samym sobą. Edukacja ma utwierdzić ucznia w przekonaniu, że jest wartościowe, a uczenie się może dawać satysfakcję. Z celu nadrzędnego J. Hanisz wyprowadza cele szczegółowe: kształtowanie kompetencji komunikowania się z ludźmi, kształtowanie kompetencji współdziałania i współżycia z ludźmi, kształtowanie kompetencji posługiwania się metodami poznawania rzeczywistości, kształtowanie kompetencji wyodrębniania, opisywania i wyjaśniania związku między naturalnymi składnikami środowiska przyrodniczego a życiem i działalnością człowieka, kształtowanie kompetencji odbiorcy wytworów sztuki i przyszłego ich twórcy, kształtowanie kompetencji użytkownika wytworów techniki i przyszłego wynalazcy. Tak sprecyzowane cele obejmują swoim zakresem całość oddziaływań edukacyjnych i wskazują wszelkie możliwe warunki do: odkrywania i nabywania podstaw wiedzy o świecie, doświadczania przeżyć estetycznych, artystycznych, sportowych, naukowych i społecznych, do rozwijania wyobraźni dziecka i jego kreatywności.

5. STRUKTURA ZAJĘĆ ZINTEGROWANYCH

TEMAT BLOKU

TEMAT DNIA

CELE OGÓLNE

CELE SZCZEGÓŁOWE (OPERACYJNE- Niemierko)*

METODY (jedna klasyfikacja)*

Klasyfikacja metod we W. Okonia:
• Metoda asymilacji wiedzy – pogadanka, wykład, dyskusja, praca z książką, uczenie się programowe – uczniowie przyswajają gotową wiedzę, podaną przez nauczyciela
• Metoda samodzielnego dochodzenia do wiedzy – klasyczna metoda problemowa, metoda przypadków, metoda sytuacyjne, giełda pomysłów, mikronauczanie, gry dydaktyczne
• Metody waloryzacyjne (eksponujące) – metody impresyjne i ekspresyjne
• Metody praktyczne – metody ćwiczebne i realizacji zadań wytwórczych.

FORMY

Praca indywidualna jednolita polega na wykonywaniu przez poszczególnych uczniów takich samych zadań

Praca indywidualna zróżnicowana polega na wykonywaniu przez poszczególnych uczniów zadań odrębnych, specjalnie dla każdego z nich przeznaczonych.
Praca grupowa jednolita polega na wykonywaniu tych samych zadań przez wszystkie grupy, a następnie na konfrontowaniu ich wyników.
Praca grupowa zróżnicowana polega na wykonywaniu przez grupy różnych zadań, które składają się na pewną całość, a uzyskane wyniki prezentowane są na forum klasy.
Praca zbiorowa występuje wtedy, gdy nauczyciel pracuje z całą klasą „równym frontem”. Pozwala ona nauczycielowi kierować całą klasą.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE

Etapy postępowania dydaktyczno-wychowawczego	Realizacja	Rodzaj edukacji	czas	Zakładane efekty (cele operacyjne)
Np. Rozwiązywanie zadań tekstowych, dodawanie i odejmowanie w zakresie 50

*Taksonomia celów nauczania według B Niemierki.

I poziom wiadomości	A Zapamiętanie wiadomości (Najłatwiejszy poziom)
	B Zrozumienie wiadomości
II poziom umiejętności	C Stosowanie wiadomości w typowych sytuacjach.
	D Stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych.

Kategoria	Określenie wieloznaczne	Czasowniki operacyjne
A	Wiedzieć,	Nazwać, Zdefiniować Wymienić elementy Zidentyfikować Wyliczyć
B	Rozumieć	Opisać ... (pod tym kątem że on rozumie) Wyjaśnić Zilustrować Streścić Rozróżnić
C	Kształtować	Kształtować (typowe sytuacje) (poziom umiejętności) Rozwiązać Zastosować Porównać Sklasyfikować Narysować Zmierzyć Wybrać sposób rozwiązanie Wykreślić (dobrać wykres do danych) Zaprojektować Scharakteryzować
D	Kształtować (sytuacje problemowe)	Dowieść Przewidzieć Zanalizować Wykryć ... Ocenić Wnioskować Zaplanować Zaproponować

3. PODSTAWA PROGRAMOWA I SZCZEBLA- POGRAMY NAUCZANIA

Wg mnie to zagadnienie będzie miało charakter praktyczny- na pewno nie każe nam PP na pamięć kuć??? W załączniku przesyłam program nauczania Nowa Era do obejrzenia. Może trzeba będzie na podstawie programu nauczania dopasować do działań konkretne edukacje?

Kompetencje kluczowe:

• Porozumiewanie się w j. ojczystym

• Porozumiewanie się w j. obcym

• Kompetencje matematyczne i podstawowe kompetencje naukowo-techniczne

• Kompetencje informatyczne

• Umiejętność uczenia się

• Kompetencje społeczne i obywatelskie

• Inicjatywność i przedsiębiorczość

• Świadomość i ekspresja kulturowa

RODZAJE EDUKACJI:

1. Edukacja polonistyczna

2. Język obcy nowożytny

3. Edukacja muzyczna.

4. Edukacja plastyczna

5. Edukacja społeczna

6. Edukacja przyrodnicza

7. Edukacja matematyczna

8. Zajęcia komputerowe

9. Zajęcia techniczne

10. Wychowanie fizyczne i edukacja zdrowotna

Każdy program nauczania zwiera:

1. Uwagi o realizacji programu

2. Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych – załącznik nr 2: I etap edukacyjny: edukacja wczesnoszkolna

3. Szczegółowe cele kształcenia i wychowania

4. Planowanie zajęć w klasach I–III

5. Treści kształcenia

6. Opis założonych osiągnięć ucznia

7. Opis sposobów osiągania celów kształcenia i wychowania

8. Zasady pracy pedagogicznej z uczniem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi

9. Kryteria oceny i metody sprawdzania osiągnięć ucznia

10. OPERACJONALIZACJA CELÓW OGÓLNYCH, FORMUŁOWANIE CELÓW OPERACYJNYCH

OPERACJONALIZACJA CELÓW

to zamiana celu ogólnego na zbiór celów operacyjnych

• sprecyzowanie - pozbawienie wyrażeń służących ozdobie

• uszczegółowienie – zmiana pojedynczego, lakonicznego hasła w kilka dłuższych zdań lub równoważników zdań o bogatej treści

• możliwie dokładne określenie zarówno sytuacji, w której działanie się dokonuje jak i stanu końcowego, do którego działanie zmierza

• upodmiotowienie osiągającego cel polegające na osobistym zaangażowaniu, inwencji i odpowiedzialności ucznia

- operacjonalizacja celów jest zabiegiem niezbędnym

- cele ogólne są formułowane po to, aby wytyczyć kierunek pracy szkoły, występują w manifestacjach politycznych, uchwałach, statutach, planach państwowych i lokalnych a także w programach nauczania i planach dydaktyczno – wychowawczych poszczególnych placówek oświatowych, aby ich realizacja nie zawisła w próżni, trzeba je sprecyzować, uszczegółowić i skonkretyzować, te właśnie procesy składają się na operacjonalizację celów

- o.c. jest trudna, wymaga znajomości zew. i wew. warunków kształcenia

ETAPY operacjonalizacji celów kształcenia:

1. zapisanie celu w postaci ogólnej

2. intuicyjny obraz ucznia osiągającego cel

3. luźne zapisy celów operacyjnych

4. selekcja luźnych zapisów

5. klasyfikacja luźnych zapisów

6. sformułowanie celów operacyjnych

7. sprawdzenie celów operacyjnych

8. ewentualne powtórzenie etapów 2-7

10. REALIZACJA ZAGADNIEŃ PROGRAMOWYCH Z RÓŻNYCH RODZAJÓW EDUKACJI WG WSKAZAŃ METODYCZNYCH (NA BANK PRAKTYCZNE ZADANIA BĘDĄ)

Edukacja muzyczna:

• S ygnał na rozpoczęcie i zakończenie zajęć np. gama w dół, gama w górę

• Etapy rytmizacji tekstu:

• Tataizacja

• Tataizacja z klaskaniem

• Klaskanie z tataizacją w głowie

• Klaskanie i mówienie rytmicznie testu

• Mówienie rytmiczne tekstu

• Formy edukacji muzycznej

1)Śpiew

2)Gra na instrumentach

3)Ruch z muzyką

Przykładami ćwiczeń ruchowych mogą być: krótka opowieść ruchowa, inscenizacja, zabawa, groteska, improwizacja ruchowa, pantomima, dramat, ćwiczenia muzycznoruchowe, akrobatyka, czy elementy sportu.

5)Słuchanie muzyki

• słuchanie analityczne - analiza utworu pod kątem: -powtórzeń -podobieństw -kontrastów -zmian dynamicznych -zmian tempa -formy, budowy -instrumentacji

• słuchanie aktywne- polega na tym, że w trakcie słuchania muzyki dziecko ma coś robić (gra na instrumentach, porusza się)

• słuchanie interpretujące:

1. SWOBODNA -nauczyciel włącza utwór, a dziecko podczas słuchania porusza się spontanicznie

2. INSCENIZOWANA (kierowana) nauczyciel dzieli dzieci na role i każdy z uczniów wczuwa się w role.

3. b)interpretacja plastyczna- do muzyki rysujemy rysunek.

4. Iinterpretacja słowna -nadawanie tytułu- nauczyciel włącza utwór i zadaniem dzieci jest wymysleć nazwę tego utworu, który słyszą.

5. układanie opowiadania -opowiadana jest melodia – nauczyciel opowiada treść pozamuzyczną a uczniowie za zadanie mają rozpoznać który to moment w opowiadaniu.

6. dobieranie muzyki do wiersza np. prezentowane są 3 utwory poetyckie i muzyczne dzieci mają dopasować które pasują do siebie.

• Lekcja dotycząca wprowadzenia instrumentów:

• Pokazanie instrumentu

• Budowa

• Krótka historia

• Kompozytorzy i wirtuozi

• Wysłuchanie i omówienie utworu granego na danym instrumencie

KL.I pianino i fortepian

Kl. II gitara, trąbka, flet poprzeczny

Kl III saksofon

Edukacja matematyczna

• Zaczynamy od rachunku pamięciowego

Edukacja polonistyczna

• Temat zawsze 3 człony czytanie, mówieni, pisanie!

Wychowanie fizyczne i edukacja zdrowotna

• Tok zabaw i gier ruchowych

Część wstępna:

• czynności porządkowe: zbiórka, raport, powitanie, kontrola ćwiczących, podanie celów i zadań lekcji, zmotywowanie do wysiłku fizycznego i psychicznego

• zabawa ożywiająca o charakterze masowym ( bieżna lub orientacyjno-porządkowa), utworzenie kolumny ćwiczebnej.

Część główna:

• rozgrzewka: ćwiczenia kształtujące: ramion, nóg, koordynacyjne ramion i nóg, tułowia w płaszczyźnie strzałkowej, czołowej i złożonej, nóg w podskokach, ćwiczenia kształtujące mięśni brzucha i grzbietu

• przeprowadzenie od 6-8 zabaw ruchowych: bieżnej, rzutnej, skocznej, na czworakach, z mocowaniem, z elementami równowagi, ze współćwiczącym, kopnej

Część końcowa:

• zabawa ze śpiewem ,taneczna, pląs lub korowód.

• ćwiczenia korekcyjne,

• ćwiczenia uspokajające

• czynności końcowe: zbiórka, omówienie i podsumowanie lekcji, pożegnanie.

Tok zespołowych gier sportowych

• Część wstępna:

• czynności porządkowe: zbiórka, raport, powitanie, kontrola ćwiczących, podanie celów i zadań lekcji, zmotywowanie do wysiłku fizycznego i psychicznego

• zabawa ożywiająca o charakterze masowym ( bieżna lub orientacyjno-porządkowa), utworzenie kolumny ćwiczebnej.

• 
  Część główna:

• rozgrzewka: ćwiczenia kształtujące: ramion, nóg, koordynacyjne ramion i nóg, tułowia w płaszczyźnie strzałkowej, czołowej i złożonej, nóg w podskokach, ćwiczenia kształtujące mięśni brzucha i grzbietu ćwiczenia rozciągająco-gibkościowe, ćwiczenia stawów kolanowych, skokowych, barkowych i nadgarstkowych.

• Ćwiczenia techniczne bez piłki od 1 do 2 (charakterystyczne kroki, postawy poruszania się w danej grze).

• Ćwiczenia techniczne z piłką (8-10 ćwiczeń), przy czym wskazane jest, aby dotyczyły one dwóch technik, np. przyjęcia i podania w postawie wysokiej
  sposobem górnym i zagrywka tenisowa albo nauka podań i chwytów piłki oburącz sprzed klatki piersiowej i doskonalenie rzutu z zatrzymaniem na jedno tempo,

• Ćwiczenia taktyczne (1 lub 2) począwszy od klasy 6,

• gra do wyboru:

- we fragmentach gry, np. gra na kosz 1 X 1,

- gra szkolna (egzekwujemy w grze element dziś przerabiany).

- gra uproszczona (rezygnujemy celowo z pewnych przepisów gry),

- gra właściwa (zgodnie z przepisami gry).

Część końcowa:

• Ćwiczenia rozluźniające i uspokajające,

• Ćwiczenia korekcyjne

• Omówienie lekcji , pożegnanie

Wyścigi rzędów

• Liczba dzieci w drużynie maksymalnie 8

• Należy wyraźnie oznaczyć start i półmetek

• Przed wyścigami na każdej lekcji przypominamy ,którędy biegną zawodnicy każdego zespołu

• Każde zadanie należy wyjaśnić i pokazać

• Punktacja : jeżeli dwie drużyny- wygrany 2 punkty, przegrany 1 punkt,

jeżeli trzy drużyny – wygrany 3 pkt, następny 2 pkt, ostatni 1 pkt.

• Liczebność zespołów taka sama(jeżeli nierówna liczba uczestników przed każdym wyścigiem wyznaczamy dziecko, które pokonuje trasę dwukrotnie)

• Warto oznaczyć pierwsze osoby w każdym rzędzie

• Dyscyplina- zawodnicy po skończonym biegu siadają w siadzie skrzyżnym , dbamy o równe ustawienie zespołów

• po każdym wyścigu zapoznajemy dzieci z punktacją

• Kl I w wyścigu 1 zadanie, kl II 2 zadania, kl III 3 i więcej zadań

• na trasie wyścigu tylko 1 zawodnik, następny startuje po dotknięciu ręki przez kończącego wyścig

Tor przeszkód

• Tory przeszkód powinny zawierać elementy znane, wcześniej przećwiczone, ułożone w taki sposób by łatwiejsze przeplatały się z trudniejszymi, aby nie obciążać jednej partii mięśni.

• Na torze pracujemy strumieniowo

• Stosujemy zasadę trzech biegów dla jednego zawodnika

• Długość toru można  dostosować do powierzchni i sprzętu, którym się dysponuje

• Na torze staramy ustawić od 8 do 12 zadań

• Przed startem należy omówić dokładnie każde zadanie oraz pokazać wykonanie całego toru

• Jeżeli klasa liczy więcej niż 12 osób budujemy dwa równoległe tory przeszkód

• Nie ma rywalizacji między grupami

Metoda stacyjna

• Ćwiczenia na stacjach wykonywane są z maksymalną intensywnością w ściśle określonym czasie, po upływie którego następuje odpoczynek przed podjęciem wysiłku na kolejnej stacji

• Ilość stacji waha się od 6 do 10. ćwiczenie nie może trwać dłużej niż minutę

• Należy ustalić z uczniami sygnały: startu, końca ćwiczenia, przejścia na kolejną stację