Anatomia 2010.11.02

Temat: Wypracowania.

Im wyższy jest poziom uszkodzenia rdzenia kręgowego (tj. im bliżej mózgu), tym większy jest wpływ tego uszkodzenia na sprawność ruchową i czuciową. Osoby z uszkodzeniem rdzenia można zaklasyfikować do dwóch głównych grup czynnościowych, w zależności od obecności paraplegii (porażenia poprzecznego) lub tetraplegii (porażenia czterokończynowego, określanego również mianem kwadryplegii).

Tak przedstawia się obraz patologii po niestabilnym urazie kręgosłupa z uszkodzeniem rdzenia kręgowego:
- uszkodzenie dolnego odcinka szyjnego (C3?C7): prowadzi do porażenia ruchowego i czuciowego w obrębie kończyn górnych, tułowia i kończyn dolnych
- uszkodzenie odcinka piersiowego: powoduje porażenia czuciowe i ruchowe w obrębie tułowia i kończyn dolnych, czynności kończyn górnych są zachowane.
- uszkodzenie odcinka lędźwiowo-krzyżowego: powoduje porażenie kończyn dolnych (im niższy poziom uszkodzenia tym większe możliwości ruchowe pacjenta).

W zależności od stopnia uszkodzenia rdzenia kręgowego przy niestabilnych urazach kręgosłupa wyróżniamy:

Całkowite uszkodzenie rdzenia kręgowego: (syndrom Bastiana) powoduje zniesienie wszystkich rodzajów czucia ( ból, dotyk, temperatura, położenie w przestrzeni). Następuje porażenie wszystkich grup mięśniowych unerwianych przez uszkodzony segment rdzenia oraz przez segmenty rdzeniowe znajdujące się poniżej miejsca uszkodzenia.

Częściowe uszkodzenie rdzenia kręgowego:
Typ A: objawia się porażeniem ruchowym i zniesieniem czucia powierzchniowego, ale ze śladowym czuciem głębokim w stopach.
Typ B: skutkiem tego typu uszkodzenia są niedowłady znacznego stopnia uniemożliwiające funkcjonalne wykorzystanie niedowładnych kończyn.

Typ C: u pacjenta występują niedowłady mniejszego stopnia, które jedynie utrudniają funkcjonalne wykorzystanie niedowładnych kończyn.

Twór siatkowaty znajduje się w grzbietowej części pnia mózgu. Neurony są tam słabo rozgałęzione, w wielu miejscach rozproszone, aksony mogą być wstępujące lub zstępujące.

Wyodrębniono aż 96 jąder tworu siatkowatego, w tym

• liczne jądra szwu,

• jądro miejsca sinawego,

• jądro boczne, podtrójdzielne, brodawkopodobne, olbrzymiokomórkowe, środkowe górne, konarowo-mostowe nakrywki (PPN), śródmiąższowe i inne.

Funkcje wielu z tych jąder nie są znane.

Twór siatkowaty odpowiedzialny jest za zdolność do czuwania, za stan przytomności, fatygi, zdolność do wybudzania mózgu (część wstępująca).
Część zstępująca pobudza mięśnie, zapewniając ogólny tonus, modulowany przez móżdżek oraz pobudzany przez jądra przedsionkowe (równowaga), korę ruchową, a hamowany przez jądro ogoniaste.
TS uważa się za układ "motywacyjny", dający napęd do działań różnego rodzaju, przełączający pomiędzy parami biegunowo różnych zachowań dotyczących ogólnego pobudzenia (sen-czuwanie), ruchu (spoczynek-ruch), jedzenia (głód-sytość), wydalania, aktywności seksualnej.
Znaleziono korelację pomiędzy pobudliwością tworu siatkowatego a typem osobowości.

• U introwertyków TS łatwo się pobudza, nie szukają więc silnych wrażeń zewnętrznych.

• U ekstrowertyków TS słabo się pobudza, potrzebują więcej zewnętrznej stymulacji by utrzymać wysoką aktywność mózgu.