SCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIA „Mieszkam na Kaszubach”

Wiersz mówią wszystkie dzieci podzielone na grupy zgodnie z miejscem urodzenia

Mieszkamy na Kaszubach mamy osiem lat

Hel - maleńkie miasto to nasz cały świat.

Ja jestem Kaszubą i pochodzę stąd .

Tu moi dziadkowie mają własny dom.

A ja się urodziłam daleko od Helu

Ale właśnie tutaj mam przyjaciół wielu.

Tu chodzę do szkoły i tu bawię się.

Hel jest na Kaszubach ja dobrze to wiem.

NARRATOR 1 / Pokazuje Kaszuby na mapie fizycznej Polski /

Kaszuby to kraina historyczna w Polsce będąca częścią Pomorza .To kraina tysiąca jezior, która ciągnie się od Bałtyku po przepastne Bory Tucholskie

NARRATOR 2

Istnieje na Kaszubach legenda, która opowiada o tym, że Pan Bóg, kiedy tworzył ziemię, zupełnie zapomniał o Kaszubach....

Przyszedł do Pana Boga Anioł :

ANIOŁ

- Panie Boże jak mam czuwać nad krainą, w której nie ma nic oprócz piasku .

NARRATOR 3 / wskazuje na przygotowane przez dzieci ilustracje powieszone na scianie/
Popatrzył Bóg do swojego przepastnego wora, a tam na dnie zostało wszystkiego po trochu. Wytrząsnął to wszystko co zostało…
- liściaste bory,

- sosnowe lasy,

- jeziora,

- rzeki,

- morze,

- wydmy,

- klifowe brzegi,

- piaszczyste plaże,

- wzgórza i doliny.

PAN BÓG

- Masz aniele wszystkiego po trochu .

ANIOŁ / rozgląda się dookoła/

- Tak tu pięknie, ale cicho i pusto . A zwierzęta i ludzie?

NARRATOR 4
Ulepił Bóg z gliny zwierzęta najrozmaitsze i ludzi, i ożywił ich.
Ludzie ci jednak uparci jacyś tacy byli, a szczególnie jeden z nich. Wciąż domagał się jakiegoś ubrania i zadręczał Boga pytaniem

KASZUB –/ krzyczy/

- A ka szuba? , ka szuba? Panie Boże - ka szuba?

NARRATOR 5
Zniecierpliwił się Stwórca w końcu i dał mu ową szubę,

PAN BÓG / pomagając ubrać Kaszubowi strój kaszubski-sukmanę /

- Odtąd będziesz się nazywał Kaszuba a kraina gdzie mieszkasz Kaszuby.

NARRATOR 4
Tak powstała piękna kraina bogata w zwierzynę i owoce leśne.
/Wiersz w wykonaniu pięciorga dzieci/

W polskiej ziemi tam nad morzem

kędy piętrzą się fal czuby

ciągnie się mój kraj kochany

mój rodzinny kraj - Kaszuby

Kraj to piękny lecz ubogi

bo piaszczysta jest w nim gleba

ale lud tu pracowity

więc mu nigdy nie brak chleba.

Pośród lasów łąk zielonych

i pól barwną szachownicą

wiją się srebrne strumyki

i liczne jeziora świecą.

A kaszubski lud kochany

co choć skryty - serce złote

wiedzie żywot pełen trudu

ziemię krwawym zlewa potem.

I choć w innych okolicach

żyzna ziemia bujne łany

jednak wolę ponad wszystko

mój rodzinny kraj kochany.

NARRATOR 6 / pokazując flagę z pomorskim gryfem/
Godłem Pomorza i Kaszub oraz znakiem herbowym wielu miast pomorskich jest gryf. Ten legendarny stwór symbolizuje zwinność orła i siłę lwa. Stał się popularnym znakiem Kaszubów i Pomorzan.

NARRATOR 7

Kaszubi to rdzenni mieszkańcy Pomorza. Mają swój specyficzny język kaszubski i odrębną kulturę.

Mają też pieśń , która w czasach niewoli strzegła przed zapomnieniem rodzimej mowy i kaszubskich nazw

DZIECI / Śpiewają do podkładu muzycznego ; Kaszuba pokazuje kolejne elementy alfabetu – narysowane przez dzieci i powieszone na błękitnym tle/

To je krótczi, to je dłëdżi, to kaszëbskô stolëca.
To są basë, to są skrzëpczi, to òznaczô Kaszëba.
Òznaczô Kaszëba, basë, skrzëpczi, krótczi, dłëdżi, to kaszëbskô stolëca.

To je ridel, to je tëcz, to są chojnë, widłë gnojné.
To je krzëwé, to je prosté, to je sledné [tylné] kòło wòzné.
Tylné kòło wòzné, to je krzëwé, to je prosté, chojnë, widłë gnojné, ridel, tëcz, òznaczô Kaszëba...

To są hôczi, to są ptôczi, to są prësczé półtrojôczi [półtorôczi].
To je klëka, to je wół, to je całé a to pół.
Klëka, wół, całé, pół, hôk, ptôk, półtrojôk, chojnë, widłë gnojné...
To je małé, to je wiôldżé, to są jinstruméńta wszôlczé.

NARRATOR 3

Kaszubi mają również swój charakterystyczny siedmiokolorowy haft , o którym mówi inna legenda.

BABCIA / wychodzi i siada na krzesełku , obok stoi smutna wnuczka/ /

- Czemu jesteś taka smutna kochanie? Źle się czujesz?

DZIEWCZYNKA

- Jest mi smutno. Wszystko dzisiaj jest takie szare i morze i niebo. Popatrz nawet mój fartuszek jest szary.

BABCIA

- Na to możemy coś poradzić. Przynieś mi mój koszyczek z kolorowymi nićmi.

/ dziewczynka przynosi koszyczek, i daje swój fartuszek. Siada obok babci, /

BABCIA

- Podaj mi nitkę czerwona jak krew, teraz zieloną jak drzewa, łąki. Daj czarną jak ziemia i noc.

DZIEWCZYNKA / podając kolejne włóczki/

- Babciu weź żółtą jak słońce i błękitną jak niebo. / podaje kolejno nici/

BABCIA

- Daj jeszcze granatową jak wzburzone morze. I niebieską jak woda w jeziorze.

Już skończyłam . Czy teraz fartuszek jest ładniejszy?

DZIEWCZYNKA

- O tak , ile tu kolorów…!

Narrator 1

Na zakończenie zapraszamy do obejrzenia kaszubskiego tańca „ Szewc” w naszym wykonaniu .

Dzieci tańczą układ taneczny do podkładu muzycznego „ Szewc”.