Ruth St. Denis (1879 – 1968)

Prekursorka tańca współczesnego i ekspresjonistycznego, zwana "pierwszą damą amerykańskiego tańca". Jej wczesne treningi zawierały takie techniki, jak Delsarte, lekcje, towarzyski i popularne form tanecznych. Pojawia się zainteresowanie kulturami wschodu i ekspresyjnym sposobem gry aktorskiej. W 1904 roku w czasie jednej z podróży z grupą, zauważa plakat reklamujący papierosy, przedstawiający boginię Izydę i to inspiruje ją do stworzenia solowego spektaklu „Radha”, który opowiadał o gosposi, która była kochana przez boga Krysznę. Po tym premierze publiczność podobno milczała przez 20 minut, a potem rozległy się potężne brawa. Podróżuje z matką po Europie. Jej występy zostały szczególnie docenione szczególnie w Niemczech i Austrii. Podróżuje, umacniając swoją pozycję jako tancerka „egzotyczna”, a także stale pomagając przy próbach zdefiniowania czym jest taniec nowoczesny. W 1914 poślubia Teda Shawna, jednego ze swoich tanecznych partnerów i rok później otwierają w LA szkołę i zespół Denishawn. Wśród ich studentów byli przyszli pionierzy tańca, jak Martha Graham, Doris Humphrey i Charles Weidman. W stylu choreograficznym często sięgała do motywów orientalnych. Wśród jej innowacji była tzw. „wizualizacja muzyczna”, czyli przedstawianie ciałem dźwięków muzyki. St. Denis często nazywana Pierwszą Damą Amerykańskiego Tańca i Królową Amerykańskiego Tańca. Podobnie jak współczesna jej Isadora Duncan, tańczyła boso, ubrana w powiewne, lekkie tuniki.

Najważniejsze cechy twórczości:

• absolutna swoboda w doborze ruchu,

• łamanie konwencji tańca klasycznego,

• taniec jako doświadczenie duchowe i doskonalenie nie tylko ciała, ale i duszy i umysłu, mistyczny przekaz tańca.