Etos rycerski - zespół wartości, powszechnie przyjętych i akceptowanych przez uczestników kultury rycerskiej. Stanowił zbiór norm, które ustalały się przez wieki i wyznaczały wzorzec osobowy idealnego rycerza oraz kształtowały wzory zachowań przyjętych w społeczności rycerskiej.

Ideał rycerza:

1. powinien być dobrze urodzony (może zostać pasowany za szczególne osiągnięcia)

2. Uroda i wdzięk- urody dodawał też strój /bodato,wystawnie,wspaniale/

3. Siła - dobrze urodzonego wojownika cechuje już od dziecka niespotykana siła

4. Żądza sławy – ciągłe dążenie do zdobywania nowych sukcesów na polach bitew, w polowaniach, turniejach

5. Odwaga – zarzucenie tchórzostwa-największa zniewaga

6. Lojalność i wierność

7. Solidarność rycerska – rycerze nawet gdy są wrogami pomagają sobie

8.Hojnośc - skąpstwo było cechą pogardzaną, ci którzy sławili rycerza spodziewali się za to wynagrodzenia np. poczęstunku

9. Wierność danemu słowu , zobowiązaniom

10. Obowiązek pomsty za każdą zniewagę

11. Odpowiedzialność rodowa

12. Etyka walki dbałość o równe szanse w walce (nieatakowanie słabszych, dozbrajanie przeciwnika)

13. Szlachetna postawa wobec kobiet - myśl o ukochanej wzmacnia rycerza w boju – powinien być zakochany

**

Obowiązki rycerza wg Chartsa w stosunku do swojego Pana

-żadnej krzywdy na ciele Pana, straty na jego posiadłości, uszczerbku na honorze, ograniczenia swobody działań, wierne służenie radą

Rycerz mógł się dopuścić – opuszczenia go w bitwie, pozostawienia na polu bitwy żywego, nawiązania stosunków z żoną, pohańbienie córki,wnuczki, zdrady tajemnicy

Gdy ktoś chce zostać rycerzem

- musi modlić się, unikać grzechu, pychy, podłości

- bronić kościoła, wdowy i sieroty, opiekować się ludnością

- obowiązuje go wojna w słusznej sprawie

-podróżnik szukający sławy, walczy dla swojej damy

-wiernie szukać wyróżnień, unikając skazy

- kochać swoje Pana

- hojność, sprawiedliwość