METODA PROBLEMOWA

Mniej więcej od połowy lat 60-tych naszego wieku coraz większą popularnością
w szkolnictwie, zwłaszcza w średnim lub wyższym, cieszą się metody gier dydaktycznych. Zalicza się do nich metody: symulacyjną, sytuacyjną i inscenizacyjną, przy czym niektórzy autorzy uzupełniają jeszcze ów podział o tzw. „giełdę pomysłów” (burzę mózgów).¹

Metoda inscenizacji - przybiera ona różne formy (np. improwizowany dialog, dyskusja na określony temat, odtworzenie pewnych wydarzeń, zarówno autentycznych jak i fikcyjnych). Wyróżnia ją to, iż można ją zastosować wobec stosunkowo licznych grup uczniów oraz wykorzystać nie tylko w celu zdobywania wiadomości, lecz również emocjonalnego wychowania.

Przykład:

Temat: Bilbo Baggins – charakterystyka postaci.

1. Nauczyciel ma przygotowane stroje charakterystyczne dla charakteryzowanej postaci.

2. Jeden chętny lub wybrany przez nauczyciela uczeń zostaje poproszony o wyjście na środek sali.

3. Uczniowie szukają cytatów jak wygląda Bilbo, na tej podstawie dobierają odpowiedni strój dla ucznia wcześniej wybranego.

4. W dalszej części uczniowie szukają opisów jak zachowuje się Bilbo – wypisują je na tablicy.

5. Uczeń wcielający się w rolę hobbita – próbuje zastosować się do podanych cech zachowania – oraz odegrać rolę Bilba.

6. Uczniowie zaczynają na lekcji próbę pisania charakterystyki na podstawie obserwacji wcielającego się w rolę Bilba.

Jeśli nauczyciel dysponuje większą ilością garderoby dla uczniów – wykonane powyżej czynności można zastosować do innych bohaterów lektury. Za pomocą tej metody uczniowie dużo bardziej zapamiętają daną postać.

1^ W. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa, 1998.