Periodyzacja pradziejów ziem polskich przedstawia się następująco:

• Epoka kamienia

okres starszy (paleolit) – od ok. 500-400 tys. lat temu (pojawienie się człowieka wytwarzającego narzędzia) do 10 tys. lat temu (koniec epoki lodowej, początek holocenu)

paleolit dolny – od pojawienia się Homo erectus,

paleolit środkowy – rozpoczyna się od pojawienia neandertalczyka (początek trudny do ustalenia),

paleolit górny – od ok. 40 tys. lat temu, rozpoczyna się z pojawieniem człowieka współczesnego (Homo sapiens sapiens),

paleolit schyłkowy – od ok. 15 tys. lat temu, związany ze zjawiskiem ponownego wkroczenia osadnictwa zajmującego uwalniane od lądolodu strefy Niżu Europejskiego,

okres środkowy (mezolit) – od ok. 10 tys. lat temu do ok. 4000-3500 p.n.e.; już od ok. 5400 p.n.e. ta formacja gospodarczo-społeczna współegzystowała z neolityczną,

okres młodszy (neolit) – od ok. 5400 do 1800 p.n.e., od pojawienia się pierwszych rolników

wczesny

środkowy

późny (eneolit) – od ok. 3700-1800 p.n.e., związany z pojawieniem się wyrobów miedzianych

• Epoka brązu – od ok. 1800 do ok. 650 p.n.e.

okres wczesny (I) 1800-1400 p.n.e.

okres starszy (II) 1400-1200 p.n.e.

okres środkowy (III) 1200-1000 p.n.e.

okres młodszy (IV) 1000-800 p.n.e.

okres późny (V) 800-650 p.n.e.

• Epoka żelaza – od połowy VII w. p.n.e.

okres halsztacki – od połowy VII w. p.n.e. do 400 p.n.e.

okres lateński albo przedrzymski – od ok. V w. p.n.e. do początku I w. n.e.

okres rzymski (wpływów rzymskich) – od I w. n.e. do ok. 375 roku (schyłek Cesarstwa Rzymskiego)

okres wędrówek ludów – od końca IV w. (najazd Hunów) do końca VII w. (stabilizacja osadnictwa słowiańskiego we wczesnym średniowieczu)^[2].