NASZE NAJBLIŻSZE ZADANIA

(Fragment o organie prasowym partii)

[...] Winniśmy wyznaczyć sobie jako najbliższy cel zorganizowanie regularnie ukazującego się i ściśle związanego ze wszystkimi lokalnymi grupami organu prasowego partii. Sądzimy, że do zorganizowania takiego organu powinna nieustannie zmierzać w najbliższej przyszłości cała działalność socjaldemokratów. Bez takiego organu praca lokalna pozostanie ciasnym „chałupnictwem". Utworzenie partii bez zorganizowania właściwej reprezentacji tej partii przez określoną gazetę — pozostanie w dużym stopniu tylko słowem. Walka ekonomiczna — jeśli nie jednoczy jej organ centralny — nie może stać się walką klasową całego proletariatu rosyjskiego. Prowadzenie walki politycznej jest niemożliwe bez wypowiadania się całej partii we wszystkich sprawach polityki i bez nadawania przez nią kierunku poszczególnym przejawom walki. Nie można zorganizować sił rewolucyjnych, nie można zdyscyplinować tych sił i rozwinąć techniki rewolucyjnej bez omawiania tych wszystkich zagadnień w organie centralnym, bez zbiorowego opracowania określonych form i reguł, prowadzenia akcji, bez ustalenia — za pośrednictwem organu centralnego — odpowiedzialności każdego członka partii przed całą partią.

Mówiąc o konieczności skupienia wszystkich sił partii — wszystkich sił publicystycznych, wszystkich zdolności organizatorskich, wszystkich środków materialnych itd. — na założeniu i właściwym prowadzeniu organu prasowego całej partii, nie zmierzamy bynajmniej do tego, by odsunąć na drugi plan inne formy działalności, jak np. agitacja; lokalna, manifestacje, bojkot, ściganie szpiegów, ściganie poszczególnych przedstawicieli burżuazji i rządu, strajki demonstracyjne itd. itd. Przeciwnie, jesteśmy przekonani, że wszystkie te formy działalności stanowią podstawę działalności partii, ale bez powiązania ich w jedno w organie prasowym całej partii wszystkie te formy walki rewolucyjnej tracą dziewięć dziesiątych swego znaczenia, nie prowadzą do wytworzenia wspólnego doświadczenia partii, do wytworzenia tradycji i ciągłości partyjnej. Organ prasowy partii nie tylko nie będzie konkurował z taką działalnością, lecz przeciwnie, wywrze ogromny wpływ na jej rozpowszechnienie, utrwalenie, na uczynienie z niej systemu.

Konieczność skupienia wszystkich sił na zorganizowaniu regularnie ukazującego się i regularnie dostarczanego organu partii uwarunkowana jest swoistą sytuacją socjaldemokracji rosyjskiej w odróżnieniu od socjaldemokracji innych krajów europejskich i w odróżnieniu od dawnych rosyjskich partii rewolucyjnych. Robotnicy Niemiec, Francji itd. rozporządzają prócz gazet mnóstwem innych sposobów publicznego przejawiania swej działalności, mnóstwem innych sposobów organizowania swego ruchu: i działalność parlamentarna, i agitacja wyborcza, i zgromadzenia ludowe, i udział w terenowych instytucjach społecznych (ziemstw i zarządów miejskich), i jawne prowadzenie związków branżowych (zawodowych) itd. itd. U nas wszystko to, właśnie wszystko to zastępować musi — dopóki nie zdobyliśmy wolności politycznej — gazeta rewolucyjna, bez której niemożliwa jest u nas żadna na szeroką skalę organizacja całego ruchu robotniczego. W spiski nie wierzymy, z indywidualnych rewolucyjnych przedsięwzięć obalenia rządu — rezygnujemy; praktycznym hasłem naszej pracy są słowa weterana socjaldemokracji niemieckiej, Liebknechta: „Studieren, propagandieren, organisieren" — uczyć się, prowadzić propagandę, organizować — a centralnym punktem tej działalności może i powinien być jedynie organ partii [...]

Napisane w drugiej połowie 1899

Po raz pierwszy opublikowane

w Zbiorze Leninowskim III 1925

Dzieła t. 4 s. 226—227