Lin Biao – Wyżej czerwony sztandar myśli wojskowej Mao

Październik 29, 2010

Lin Biao

WYŻEJ CZERWONY SZTANDAR GENERALNEJ LINII PARTII I MYŚLI WOJSKOWEJ MAO TSE-TUNGA,

SIEDMIOMILOWYMI KROKAMI NAPRZÓD!

 

I

Mija dziesiąta rocznica powstania naszej wielkiej Ojczyzny — Chińskiej Republiki Ludowej. Wszyscy żołnierze i dowódcy chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej wraz z całym narodem z radością obchodzą to ogólnonarodowe święto, mające wielkie znaczenie historyczne.

Dziesięć lat to tylko krótki moment w procesie dziejowym. Jednak w ciągu tych dziesięciu lat kraj nasz w ślad za zwycięstwem rewolucji nowo-demokratycznej znów odniósł wielkie zwycięstwo1 w rewolucji socjalistycznej. W walce między drogą socjalistyczną i kapitalistyczną, socjalizm w zasadzie pokonał kapitalizm we wszystkich dziedzinach. W zasadzie położony został -kres historii ustroju klasowego wyzysku, który istniał w ciągu kilku tysięcy lat. Stanowiący jedną czwartą całej ludzkości 650-milionowy naród naszego kraju wkroczył do socjalizmu. Po trzyletniej odbudowie gospodarczej w latach 1953—1957 kraj nasz wykonał 5-letni plan rozwoju gospodarki narodowej, który położył bazę wyjściową uprzemysłowienia socjalistycznego naszego kraju. W 1958 roku z inicjatywy tow. Mao Tse-tunga partia opracowała generalną linię — „Wytężając wszystkie siły, energicznie dążąc naprzód, budować socjalizm według zasady: więcej, szybciej, lepiej i oszczędniej”. Pod promiennym blaskiem tej generalnej linii w produkcji przemysłowej i rolnej oraz w dziedzinie kultury i oświaty zapoczątkowany został wielki skok, który umożliwił wykonanie o trzy lata przed terminem głównych wskaźników przewidzianych przez drugi plan 5-letni. W jesieni ubiegłego roku w ciągu niecałych dwóch miesięcy we wsiach całego kraju szybko utworzone zostały komuny ludowe. Nie minął jeszcze rok, a’ komuny ludowe mocno stanęły na nogach, wkroczyły na drogę zdrowego* rozwoju i coraz dobitniej wykazują swoją wyższość. Nie spotykane w historii szybkie tempo i wspaniałe sukcesy budownictwa socjalistycznego w naszym kraju wymownie wykazują niewyczerpane siły tworzące historię i rozum bohaterskiego i pracowitego narodu chińskiego, kierowanego przez wielką Komunistyczną Partię Chin i wielkiego przywódcę narodu tow. Mao Tse-tunga. Jednak imperializm ani na chwilę nie zaprzestaje swojej destrukcyjnej działalności i marzy o obaleniu nas.

Wkrótce po powstaniu naszej republiki imperialiści amerykańscy rozpętali wojnę agresywną w Korei, w tym samym czasie okupowali ‘ terytorium naszego kraju — Taiwan, na próżno usiłowali najpierw zdobyć Koreę, a następnie zdławić młodą Chińską Republikę Ludową. Koniec końców ponieśli haniebną porażkę. W obliczu wielkiego skoku i komun ludowych naszego kraju imperialiści, drżąc ze strachu, ze wściekłym rykiem obruszyli się na nasz kraj z najbardziej złośliwymi oszczerstwami i napaściami. Obecnie ponownie ponieśli haniebną porażkę. Koło historii Chin, nie bacząc na wszystkie przeszkody i działalność wywrotową ze strony imperializmu i reakcji, przyjmując tempo „jeden dzień równa się 20-latom”, toczy się naprzód Naród chiński stał się potężny.

W ciągu minionych dziesięciu lat na froncie obrony kraju, zarówno jak i na wszystkich innych frontach budownictwa socjalistycznego, zostały osiągnięte wielkie sukcesy. Po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza bardzo szybko zlikwidowała niedobitki koumintangowskich wojsk reakcyjnych i wyzwoliła całą, kontynentalną część Chin. Chińscy ochotnicy ludowi i Koreańska Armia Ludowa wspólnymi siłami zadali klęskę wojskom najpotężniejszego państwa imperialistycznego na świecie. Imperializm amerykański został zdemaskowany w obliczu wszystkich narodów świata jako papierowy tygrys. W wyzwoleniu wysp przybrzeżnych, w walce o obronę lądowych, morskich i powietrznych granic naszej Ojczyzny, w karaniu czangkaiszekowskich wojsk na wyspie Quemoy oraz w przygotowaniach do wyzwolenia Tajwanu i w likwidacji rewolty reakcjonistów tybetańskich armia nasza pomyślnie wykonała doniosłą misję, powierzoną jej przez wszystkie narodowości naszej Ojczyzny. Na przedniej pozycji obrony i w ważnych punktach strategicznych w głębi kraju zostały wzniesione ogromne, nowoczesne inżynieryjne obudowie, wskutek czego Chiny przekształcają się w kraj o stosunkowo wszechstronnym, nowoczesnym systemie środków obrony. Armia kierowana słuszną polityką Komitetu Centralnego partii i tow. Mao Tse-tunga dla przekształcenia się w doskonałą, nowoczesną armię rewolucyjną oraz przy pomocy Związku Radzieckiego i innych bratnich krajów, dokonała nowych,, ogromnych przemian w dziejach budowy naszych sił zbrojnych: zostało ulepszone techniczne wyposażenie sił zbrojnych i został zrealizowany szereg innowacji w dowodzeniu, strukturze organizacyjnej, szkoleniu i różnych zagadnieniach sił zbrojnych. Armia nasza, która dawniej składała się z jednego rodzaju wojsk, obecnie przekształciła się w armię składającą się z wielu rodzajów wojsk: znacznie zostały wzmocnione wszystkie główne, techniczne rodzaje wojsk w jednostkach lądowych, została utworzona potężna wojskowa flota powietrzna, odpowiednio rozwinęła się marynarka wojenna. W toku budowy nowoczesnych sił zbrojnych zostało ugruntowane absolutne kierownictwo armią ze strony partii, zostały rozwinięte chlubne tradycje, jedności armii i ludności, jedności oficerów i szeregowców, w całej pracy była wcielana w życie linia mas. Po wielkim ruchu na rzecz naprawy stylu pracy przy natchnieniu generalnej linii partii w budownictwie socjalizmu i dokonującego się w całym kraju wielkiego skoku również w pracy prowadzonej w siłach zbrojnych zaznaczył się potężny zryw, który znalazł swój wyraz we wszechstronnym, wielkim skoku. W systemie naszych sił obronnych oprócz, wojsk regularnych, silnych pod względem politycznym i wyposażonych w nowoczesną technikę, utworzona została- również milicja ludowa, licząca kilkaset milionów ludzi. Jeżeli imperialiści odważą się zaatakować nasz kraj, to milicja ludowa umożliwi przekształcenie się całego- naszego narodu w armię, która działając wespół z regularnym, wojskiem, utopi wroga w morzu ogólnonarodowej wojny. Wraz z budową sił zbrojnych armia nasza również stale bierze czynny udział w budownictwie kraju oraz w pracy związanej z przeobrażeniami społecznymi. Tow. Liu Szao-tsi, w referacie sprawozdawczym o pracach Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin, wygłoszonym na drugiej sesji VIII Zjazdu Komunistycznej Partii Chin wskazywał : „Armia Ludowo-Wyzwoleńcza jest obrońcą, a zarazem budowniczym socjalizmu”. W ciągu minionych dziesięciu lat armia nasza wiernie spełniała to szczytne zadanie.

W ciągu ubiegłych 10 lat w naszym kraju dokonały się ogromne, przemiany, które znalazły wyraz w przejściu od pełnego zwycięstwa rewolucji demokratycznej do rewolucji socjalistycznej i do budownictwa socjalistycznego, natomiast armia nasza pod względem wojskowym z armii, która składała się z jednego rodzaju wojsk przekształciła się w nowoczesną armię ogólnowojskową, składającą się z licznych rodzajów wojsk. Jest to również wielki, gwałtowny skok. W takich warunkach przed nami powstał szereg doniosłych zagadnień związanych z budownictwem sił zbrojnych. Główne z nich jest następujące: czy na etapie unowocześniania armii kurs „polityka — dowództwem” zachowuje swoje doniosłe znaczenie? Mówiąc konkretnie, sprawy; jakie miejsce powinna zajmować praca polityczna, praca ideologiczna, w jaki sposób żołnierze powinni ustosunkować się do budownictwa ekonomicznego kraju i do ruchów masowych, jak należy słusznie podchodzić do stosunków wewnątrz armii, oraz w jaki .sposób należy nadal umacniać kierowanie armią ze strony partii — wszystko to są sprawy, które należy rozwiązać na nowym etapie budownictwa sił zbrojnych. W ciągu ubiegłych dziesięciu lat stosunkowo słusznie rozwiązaliśmy te ważne zagadnienia i właśnie dlatego .mogliśmy osiągnąć powyższe sukcesy. Dziś, gdy obchodzimy 10 rocznicę powstania naszej republiki, chcielibyśmy zatrzymać się głównie na naszym pewnym doświadczeniu w rozwiązaniu tych zagadnień.

II

Urzeczywistnienie socjalizmu i komunizmu jest szlachetnym ideałem, w imię którego bohatersko walczyli dowódcy i żołnierze naszej armii w ciągu długiego okresu czasu. Na etapie rewolucji demokratycznej partia zawsze poświęcała wielką uwagę wychowaniu swej armii na ideałach socjalizmu i komunizmu.  Większość towarzyszy w naszej armii wykazała niezachwianą   wolę   i   męstwo  nie  tylko”w okresie rewolucji demokratycznej, lecz i w okresie rewolucji socjalistycznej. Oni  bohatersko  walczą  w  imię  socjalizmu, są  niezłomnymi  bojownikami  o  socjalizm.   Są  jednak  niektórzy  towarzysze, którzy przy pewnych dążeniach do socjalizmu i pragnieniu urzeczywistnienia  go, nie posiadają wysokiej  świadomości  socjalistycznej. W wyniku tego, gdy obecnie już rozpoczęła się rewolucja socjalistyczna, niektórzy z nich w ideologii swej częstokroć pozostawali jeszcze na etapie rewolucji demokratycznej. Wielu przystąpiło do stopniowego   przygotowania  się   pod   względem   ideologicznym  do  rewolucji socjalistycznej dopiero w samym procesie rewolucji socjalistycznej. Rewolucja socjalistyczna jest o wiele szersza i głębsza w porównaniu z rewolucją demokratyczną. Rewolucja socjalistyczna stawia jako swój cel likwidację wszelkiego wyzysku, likwidację własności prywatnej środków produkcji. Każdy krok poczyniony w toku tej rewolucji wywiera swój wpływ na życie i na ideologię kilkuset milionów ludzi naszego kraju; a wszystkie i wszelkie poglądy i nastroje istniejące w społeczeństwie, nieuchronnie, bezpośrednio lub pośrednio odzwierciedlają się w armii. Każdy bojownik rewolucyjny, który pod względem ideologicznym niezupełnie się przygotował do rewolucji socjalistycznej, który nie dokonał należycie własnej reedukacji, nie może wytrwale zajmować słusznej postawy w toku rewolucji, a co za tym idzie, nie może świadomie i nieugięcie wcielać w życie generalnej linii partii w budownictwie socjalistycznym. A kiedy rzeczywiście następuje socjalizm, kiedy rzeczywiście nadszedł czas, by położyć kres prywatnej własności burżuazji i drobnomieszczaństwa w dziedzinie środków produkcji, może mu się to wydać niespodziewanym i nawet może stracić orientację. W ten sposób trujące bakterie ideologii burżuazyjnej będą szerzyć się w tych słabych pod względem odporności na choroby miejscach organizmu naszej partii i naszej armii powodując w nich gnicie i rozłam, a my w walce o urzeczywistnienie socjalizmu będziemy napotykali opór z wewnątrz.

W armii naszej nie ma dwóch przeciwstawnych klas — klasy robotniczej i burżuazji, lecz istnieje walka ideologii klasy robotniczej z ideologią burżuazyjną. Ta walka ideologiczna jest odbiciem walki między dwiema drogami w okresie przejściowym: socjalistyczną i kapitalistyczną. Obecnie w zasadzie zostało dokonane przekształcenie starego systemu socjalno-ekonomicznego, lecz nie jest jeszcze ostatecznie zakończone, chociaż system socjalno-ekonomiczny uległ zmianie, lecz jeszcze istnieje niedobita działalność ideologiczna i polityczna burżuazji. Socjalne podłoże ideologii burżuazyjnej, chociaż zwęża się, lecz wciąż jeszcze w jakimś stopniu zachowuje się. Właśnie siły zwyczajowe burżuazji i drobnych producentów stanowią jedno z podłoży socjalnych ideologii burżuazyjnej. Ma ona jeszcze swój rynek zbytu wśród niektórych ludzi, i jak tylko nadarzy się możliwość, od razu wywołuje wiatr i fale, i zaczyna poruszać się. Jeżeli ludzie nie posiadają ideologii socjalistycznej, to jej miejsce zajmuje ideologia kapitalistyczna. Dlatego w całym okresie przejściowym walka o triumf ideologii proletariackiej i o usunięcie ideologii burżuazyjnej zawsze jest najważniejszym zadaniem w budownictwie sił zbrojnych. Cała praca w naszej armii i jej unowocześnienie są nierozłącznie związane z tą walką ideologiczną. Ta ideowo-polityczna walka między klasą robotniczą a burżuazją na podobieństwo fal raz wzrasta, a raz opada i znów wzrasta, i znów opada, i walka ta daleka jest jeszcze od wygaśnięcia w dniu dzisiejszym. Wygaśnie ona jedynie wówczas, gdy klasy zostaną ostatecznie i całkowicie zlikwidowane. Dlatego w pracy swej nad ideowym wychowaniem socjalistycznym nie powinniśmy dążyć, aby popracować jeden raz i na tym poprzestać. Powinniśmy odpowiednio do zacisza lub natężenia walki klasowej raz przeprowadzać stałe, obliczone na dłuższy okres czasu teoretyczne i polityczne wychowanie, raz szeroko rozwijać ruchy na rzecz naprawy stylu pracy i ideowej reedukacji. Ideologiczne pozycje socjalizmu są zdobywane i poszerzane krok za krokiem drogą wychowania i walki. Każdy rewolucjonista musi realizować pod względem ideologicznym rewolucję nieustającą. Stoczona przez nas w ciągu minionych 10-eiu lat walka przeciwko korupcji, marnotrawstwu i biurokracji, walka przeciw imperializmowi amerykańskiemu i m udzielenie pomocy Korei, kampania studiowania generalnej linii partii w okresie przejściowym, ruch na rzecz wykorzenienia kontrrewolucji, ruch naprawy stylu pracy, walka przeciwko elementom prawicowym, dyskusja socjalistyczna na szeroką skalę, ośrodkiem której ‘było zagadnienie uspółdzielczenia rolnictwa oraz studiowanie generalnej linii partii w budownictwie socjalizmu, podkreślając zagadnienie komun ludowych i wielkiego skoku itd. itp. — wszystko to jest owocną pracą ideowo-polityczną. Oczywiście nie zadowalamy się tymi osiągnięciami i nie sądzimy, ze można w przyszłości w związku z osiągniętymi sukcesami zmniejszyć nasze zadania na frontach politycznym i ideologicznym..

Stale uważamy, że dla przytłaczającej większości towarzyszy walka na frontach politycznym i ideologicznym jest przede wszystkim sprawą wychowania i podniesienia poziomu ideowo-politycznego. Żołnierze i dowódcy naszej armii gorąco miłują socjalizm, nieugięcie walczą o socjalizm i potrafią wytrzymać próby w czasie burz. Jedynie bardzo nieliczne obce klasowo elementy, które przedostały się do armii, uparcie trzymają się drogi kapitalistycznej i rozmyślnie walczą przeciwko socjalizmowi. Jednak wobec tego, że przytłaczająca większość szeregowców i oficerów naszej armii jest pochodzenia chłopskiego, nie ma nic dziwnego, że niektórzy z nich czasem podchodzą do spraw z punktu widzenia czasowych, częściowych interesów drobnych producentów i w rezultacie nie rozumieją należycie niektórych zagadnień, powstałych w toku przemian socjalistycznych. W toku rewolucji socjalistycznej nieliczni towarzysze pomimo woli dostali się pod ideologiczne wpływy burżuazyjne i drobnomieszczańskie, a zwłaszcza zamożnych średniaków i zajmują niedostatecznie mocną postawę. Takie okoliczności istnieją i jeżeli dopuścić do ich rozwoju, to ideologia burżuazyjna w naszej armii będzie szeroko rozpowszechniona. Dlatego nie powinniśmy ani na chwilę osłabiać pracy ideologicznej. Zagadnienia ideologii wyżej wspomnianych ludzi należą do zagadnień związanych ze sprzecznościami w łonie ludu, nie wolno rozwiązywać ich tymi metodami, które stosujemy wobec sprzeczności między nami i naszymi wrogami, nie wolno rozwiązywać metodami dławienia i zadawania ciosów, można je rozwiązywać jedynie metodami demokratycznymi, metodami dyskusji, krytyki, przekonywania i wychowania.   -

W nowym okresie historycznym praca polityczna i ideologiczna w armii ma nadzwyczaj doniosłe znaczenie, w żadnym wypadku nie wolno dopuszczać do jej osłabienia. „Praca polityczna jest żywotną arterią naszej armii” — jest to prawda, potwierdzona przez dziesiątki lat praktyki rewolucyjnej naszej armii. Tow. Mao Tse-tung w uwagach redakcji do pracy pt. „Wielki rozmach socjalistyczny na wsi chińskiej” rozwijając tę myśl wskazywał, że „praca polityczna jest żywotną arterią w całokształcie pracy gospodarczej, zwłaszcza w okresie, kiedy dokonują się radykalne przemiany w ustroju ekonomicznym społeczeństwa”. Oczywiście te słowa w jednakowej mierze odnoszą się również i do armii. W toku budowy nowoczesnych sił zbrojnych jest rzeczą naturalną, że powinniśmy poświęcać wielką uwagę ulepszeniu wyposażenia i opanowaniu techniki, jednak koniecznie powinniśmy również poświęcać uwagę drugiej stronie, zresztą głównej stronie, a mianowicie: nie zapominać o polityce, kłaść nacisk na politykę. Nasza armia — to armia, która służy .polityce, służy socjalizmowi; powinniśmy poprzez politykę kierować sprawami wojskowymi, poprzez politykę kierować pracą codzienną. Polityka jest najgłówniejszą sprawą, jeżeli nie usprawnimy pracy politycznej i ideologicznej, to w ogóle nie może być nawet mowy o wszystkich pozostałych dziedzinach pracy. W ciągu minionych dziesięciu lat armia nasza zdołała osiągnąć ogromne sukcesy przede wszystkim dlatego, że ideologia socjalistyczna rozkwitła i dała owoce. Wzmożenie studiowania teorii marksizmu-leninizmu, wzmożenie wychowania w duchu socjalizmu i generalnej linii partii oraz ścisłe łączenie tego studiowania i wychowania z praktyką dzisiejszej walki rewolucyjnej i ze zmianami w ideologii składu osobowego armii, stałe oczyszczanie świadomości ludzkiej od pozostałości ideologii burżuazyjnej a drobnomieszczańskiej i podniesienie świadomości socjalistycznej — wszystko to nadal pozostanie jednym z podstawowych zadań w budowie naszych sił zbrojnych.

III

Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza, która zrodziła się i wyrosła w walce rewolucyjnej mas ludowych, zawsze traktowała i traktuje rewolucyjne ruchy masowe jako swoją sprawę osobistą. Kiedy masy ludowe ruszają do burzenia starego ustroju i toczą wytrwałą i ciężką walkę o przekształcenie oblicza społeczeństwa i przyrody, Armia Ludowo-Wyzwoleńcza zawsze stoi ramię przy ramieniu wraz z narodem, z największym entuzjazmem udziela narodowi ogromnego poparcia i pomocy d bezpośrednio włącza się do bujnego i wartkiego ruchu masowego, aby zdobyć w nim największy i najlepszy hart. Kiedy wrogie siły usiłują przeszkadzać rewolucyjnemu ruchowi masowemu, i rozsadzać go, Armia Ludowo-Wyzwoleńcza zawsze śmiało występuje i popiera naród. Jednocześnie zakrojone na szeroką skalę bujne ruchy z kolei zawsze w dużym stopniu są natchnieniem dla armii i wychowują ją, stają się rewolucyjnym paleniskiem w. którym hartuje się i podnosi się świadomość polityczna armii. Armia Ludowo-Wyzwoleńcza potrafiła w nadzwyczaj ciężkich warunkach zadać klęskę wrogowi, który miał bardzo dużą przewagę pod względem wyposażenia i układu sił, właśnie dlatego, że stanowi ona siły zbrojne w sposób żywotny ściśle związane z masami ludowymi, jeśli masy ludowe1 będą w pełni zmobilizowane, „to wrogowi nie ujdzie bezkarnie, zostanie on wtrącony do otchłani klęsk; wówczas zostaną stworzone warunki dla uzupełnienia naszych luk w dziedzinie uzbrojenia i in., zostaną stworzone przesłanki dla pokonania wszystkich trudności wojny” (Mao Tse-tung: „O wojnie przewlekłej”). O takich stosunkach pomiędzy Armią Ludowo-Wyzwoleńczą i masami ludowymi decyduje jej istota i zasadnicze cele jej utworzenia. Tak było w okresie rewolucji demokratycznej, i tak pozostaje w okresie rewolucji socjalistycznej. Dlatego w marcu 1949 r. kiedy rewolucja demokratyczna już odniosła zdecydowane zwycięstwo i lada moment miał nastąpić nowy etap, etap rewolucji socjalistycznej, tow. Mao Tse-tung na II Plenum Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin siódmej kadencji w porę zwrócił się do nas z wielkim apelem: „Armia Ludowo-Wyzwoleńcza zawsze była i będzie oddziałem bojowym i jednocześnie brygadą roboczą”.

Po wyzwoleniu całej kontynentalnej części kraju zadania naszej armii uległy zmianie: dotąd główne miejsce zajmowały operacje bojowe, a obecnie — szkolenie bojowe. Od rozproszonego rozmieszczenia na wsi armia przeszła na system koszarowy. Zmniejszyły się możliwości bezpośrednich kontaktów między armią a masami ludowymi. Wówczas niektórzy towarzysze uważali, że o ile jest podział pracy na budownictwo gospodarcze i budownictwo obronne, a oprócz tego armii zostały zlecone skomplikowane i trudne zadania w związku ze szkoleniem bojowym, powiadali, że armia nie koniecznie musi uczestniczyć w walce rewolucyjnej mas ludowych oraz w państwowym budownictwie gospodarczym, że nie powinna ‘koniecznie uczestniczyć w sprawach „terenowych”. W porę potępiliśmy i naprawiliśmy ten błędny pogląd, nadal rozwijaliśmy chlubną, długotrwałą tradycję naszej armii polegającą na tym, że armia wykonuje następujące trzy zadania: wojuje, prowadzi pracę masową i uczestniczy w produkcji. Uwzględniając potrzeby przemian socjalistycznych i budownictwa socjalistycznego na poszczególnych etapach, rozwinęliśmy w różnych dziedzinach działalność skierowaną na popieranie ruchów masowych. W ciągu ubiegłych dziesięciu lat Armia Ludowo-Wyzwoleńcza czynnie popierała wszystkie bez wyjątku ważniejsze przemiany społeczne i ważniejsze ruchy masowe, brała w nich czynny udział. Agenci imperializmu, którzy z bezgraniczną nienawiścią ustosunkowują się do sprawy socjalizmu w naszym kraju, nazywają czynny udział całej armii w rewolucyjnych ruchach mas ludowych „dławieniem przy użyciu siły zbrojnej”. Jest to oczywiście absolutna bzdura wywołująca śmiech. W istocie właśnie panowie imperialiści przyzwyczaili się do używania swych reakcyjnych sił zbrojnych w celu barbarzyńskiego dławienia narodów swych krajów i ruchów narodowo-demokratycznych wszystkich narodów kolonialnych. Takie oszczerstwa i kłamstwa w stosunku do naszej armii świadczą jedynie o tym, że obawiają się oni ścisłego zespolenia naszej potężnej armii wyzwoleńczej z ponad 600-milionowym narodem i na próżno usiłują przy pomocy kłamstwa ukryć swoje własne podłe czyny.

Wielki skok dokonany w 1958 roku w gospodarce narodowej i rozmach w tworzeniu komun, ludowych wykazały w całej pełni światłość generalnej linii w budownictwie socjalistycznym. Generalna linia partii, bardzo szybko opanowana przez masy, stała się ogromną siłą materialną, zrodziła niespotykane w historii gigantyczne ruchy masowe. Jak więc należy ustosunkować się do tych ruchów masowych? Czy należy z płomiennym entuzjazmem włączać się do tych ruchów dla poparcia ich? Czy też pozostawać na uboczu od tych ruchów, by wymachując rękami, krytykować je? Lub też zająć pozycję przeciwko nim? W pełnym przeciwieństwie do elementów prawicowo-oportunistycznych, Armia Ludowo-Wyzwoleńcza stale wychowywana przez, partię i tow. Mao Tse-tunga, ściśle związana z masami ludowymi, zdecydowanie popierała te wielkie ruchy masowe.

 

Żołnierze i dowódcy Armii Ludowo-Wyzwoleńczej z własnego doświadczenia doskonale rozumieją, że wielki skok i ruch na rzecz tworzenia komun ludowych mają swoją obiektywną podstawę materialną i są nieuchronnym tworem, rozwoju dziejowego naszego kraju. Partia i tow. Mao Tse-tung po skoncentrowaniu woli i twórczej inicjatywy mas posunęli naprzód te wielkie ruchy. W toku wielkiego skoku i ruchu na rzecz tworzenia komun ludowych szerokie masy ludowe wykazały tak wysoki entuzjazm rewolucyjny i .świadomość socjalistyczną właśnie dlatego, że: były w pełni zdecydowane, by jak najszybciej zmienić zacofane oblicze ekonomiki naszego kraju, pozbyć się nędzy i zacofania, były w pełni zdecydowane do przekształcenia naszego kraju w wielkie mocarstwo socjalistyczne o wysoko rozwiniętym nowoczesnym przemyśle, nowoczesnym rolnictwie i nowoczesnej nauce i kulturze. Żołnierze i dowódcy Armii Ludowo-Wyzwoleńczej doskonale rozumieją te szlachetne pragnienia i płomienny entuzjazm mas ludowych. Oni żyją z narodem, wspólnymi myślami, ich głęboko wzrusza silna wola mas ludowych. Żołnierze i dowódcy Armii Ludowo-Wyzwoleńczej doskonale rozumieją, że imperialiści i ‘ich zausznicy chciwym okiem spoglądają na budownictwo socjalistyczne w naszym kraju, stale wyczekując okazji, by je zburzyć. To tym bardziej wymaga od nas stałej czujności, zdecydowanego wcielania w życie i obrony generalnej linii partia w budownictwie socjalistycznym dla rozwijania gospodarki narodowej w szybkim tempie. Jedynie pod warunkiem szybkiego tempa rozwoju gospodarki narodowej można mieć nadzieję na unowocześnienie obrony naszego kraju, można zapewnić dobrobyt i szczęście naszego narodu. Żołnierze i dowódcy Armii Ludowo-Wyzwoleńczej doskonale rozumieją, że lęk przed ruchami masowymi jest właściwy elementom prawicowo-oportunistycznym i rewolucjonistom burżuazyjnym. Wobec ruchów masowych zajmują się oni jedynie wyszukiwaniem i wyolbrzymianiem niedociągnięć, mając na celu stworzenie atmosfery ospałości, depresji duchowej, niezadowolenia i pesymizmu, dla negowania sukcesów, negowania generalnej linii partii. A my stanowczo dążymy do śmiałej mobilizacji mas, do doprowadzenia do końca rewolucji socjalistycznej,    do    bujnego rozwoju budownictwa socjalistycznego. Nie chcieć ruchów masowych, występować przeciwko nim pod pretekstem   niektórych   nielicznych,   częściowych   i   tymczasowych niedociągnięć, zresztą szybko usuniętych, znaczy nie chcieć ru-chu naprzód, nie chcieć rewolucji. Biorąc osobiście udział w ruchach masowych, żołnierze i dowódcy Armii Ludowo-Wyzwoleńczej widzą przede wszystkim wysoki entuzjazm rewolucyjny i wielkie sukcesy • osiągnięte przez wielomilionowe masy ludowe, co jest istotą najważniejszą w ruchach masowych. Co się tyczy komun ludowych, to nie tylko widzimy bujną siłę żywotną i nieporównaną wyższość komuny ludowej — tej nowej organizacji społecznej, widzimy jej ogromną rolę w rozwoju ekonomiki i kultury naszego kraju oraz w podniesieniu poziomu życia narodu, lecz zdajemy sobie również sprawę z tego, że komuna ludowa, której zarząd administracyjny jest jednocześnie władzą terenową i organizacją gospodarczą i która łączy w sobie przemysł, rolnictwo, handel, oświatę i sprawy wojskowe — w wypadku, gdyby imperialiści rozpętali przeciwko nam wojnę agresywną, komuna ludowa będzie również potężną oporą na tyłach, w najlepszy sposób przystosowaną do realizacji ogólnonarodowego uwojskowienia, popierania frontu, obrony kraju, do wtrącenia agresorów w odmęt zagłady. Czy człowiek, który prawdziwie troszczy się o bogactwo  i potęgę Ojczyzny, może nie popierać szczerze i nie opiewać gorąco czynu rewolucyjnego mas ludowych, posuwającego naprzód sprawę socjalizmu i zarazem posuwającego naprzód   budownictwo   obronne? Rzecz jasna, że w tak szerokim, gwałtownie rozwijającym się rewolucyjnym ruchu masowym,, jakim był ruch na rzecz tworzenia komun ludowych, nieuchronne byto   zaistnienie   niektórych   niedociągnięć w związku z brakiem doświadczeń. Jednak należy oświadczyć wszem i wobec nie o zaistnieniu tych lub innych niedociągnięć, lecz o tym, jak mało ich było w porównaniu z sukcesami, jak szybko zostały one •usunięte, jak wspaniała jest sztuka kierowania ruchami masowymi stosowana przez partię i tow. Mao Tse-tunga, jak zasługuje ona ma zachwyt i studiowanie.

Wyżej wspomnieliśmy już, że Armia Ludowo-Wyzwoleńcza jest, orężem walki politycznej, że żołnierze – rewolucjoniści nie powinni stronić od. polityki, lecz powinni poważnie zwracać na nią uwagę i wytrwale ją studiować. Praktyka ruchów masowych, praktyka walki społecznej właśnie jest, przesiąknięta polityką.. Powinniśmy stale utrzymywać ścisłą więź z, .masami ludowymi, znajdować w rewolucyjnych, ruchach masowych pożywkę dla naszego wzrostu ideowo-politycznego. Czynnie i ,z inicjatywą uczestnicząc w budowie, kraju i w ruchach masowych nasi żołnierze i dowódcy mogą poszerzać swój zakres zainteresowań, wzbogacać wiedzę, bardziej gruntownie przyswajać sobie prawidłowy stosunek do mas i do pracy, mogą na podstawie bogatej praktyki podnosić swój poziom, teoretyczny i poziom opanowania wskazówek politycznych. Mogą również uczyć się od terenowych pracowników kadrowych metod analizy klasowej i operacyjnych me-tod pracy, opartych na linii mas. Doświadczenia raz po- raz potwierdzają, że udział jednostek wojskowych w ruchach masowych jest dla mas dowódczych i żołnierskich najbardziej życiową, najbogatszą, najgłębszą lekcją polityki. W tych jednostkach wojskowych, w których zwracana jest na S należyta uwaga, wzrost ideowo-polityczny pracowników kadrowych i szeregowców odbywa się szybciej, natomiast, w jednostkach, gdzie lekceważy się to, nieodzownie ma miejsce stagnacja polityczna, a zakres zainteresowań pracowników kadrowych i szeregowców jest wąski, ideologia ludzi nie nadąża za rozwojem sytuacji. Kilka lat wstecz niektórzy towarzysze traktowali udział w ruchach masowych i udzielanie pomocy ludności w jej pracy produkcyjnej jako dodatkowe obciążenie. Sądzili oni, że szkolenie bojowe wojsk składa się wyłącznie z zajęć wojskowych oraz wykład ów* natomiast co się tyczy udziału w praktyce walki socjalistycznej, to nie jest to szkolenie, lecz przeszkoda w szkoleniu i że w takim wypadku „straty są większe aniżeli zysk”. Taki pogląd jest zupełnie błędny.

IV

Czy człowiek pozostaje jak dawniej czynnikiem decydującym na etapie budowy współczesnych sił zbrojnych, gdy nieustannie doskonalone jest wyposażenie techniczne naszej armii, gdy opanowanie techniki, podniesienie poziomu technicznego jest bardziej ważne, niż było to kiedykolwiek przedtem?   Niektórzy towarzysze uważają, że wojna współczesna to nie to samo, co wojna w przeszłości, kiedy armia nasza była marnie uzbrojona i wyposażona i, aby pomyślnie walczyć i odnosić zwycięstwa, zasadniczy nacisk powinniśmy byli kłaść na człowieka, polegać na jego męstwie i zręczności. Natomiast według nich współczesna wojna — to wojna techniki, metalu,. maszyn, w obliczu których człowiek wycofuje się na plan drugorzędny. Przywiązują oni jedynie wagę do maszyn, usiłując przy tym żołnierza-rewolucjonistę również przekształcić w mechanizm, pozbawiony rewolucyjnego ducha twórczego. W pełnym przeciwieństwie do tego uważamy, że wyposażenie i technika bezwarunkowo są ważne, jednak ważniejszy jest czynnik ludzki, gdyż techniką kieruje człowiek. Człowiek i technika materiałowa powinny łączyć się w jedną całość, przy czym człowiek powinien być traktowany jako główny czynnik. Stale zastanawiamy się nad zagadnieniem,, w jaki sposób można jak najlepiej zmobilizować wszystkie aktywne czynniki, w całej pełni wykazać aktywność mas oficerskich i żołnierskich. W ciągu ostatnich dziesięciu lat w pracy nad budowaniem sił zbrojnych   specjalna    uwaga była zwracana na nawiązanie ścisłych stosunków między oficerami i szeregowcami, między przełożonymi i podwładnymi i na konsekwentne przeprowadzenie w każdej pracy linii mas, co było dokonywane właśnie w wyżej wymienionym celu.

Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza jest armią ludową zupełnie nowego typu. Tworzenie jej rozpoczęło się od zburzenia systemu militarystycznego’ feudalnej armii najemnej i utworzenia systemu demokratycznego zespolenia. Armia .nasza posiada najbardziej autorytatywny system dowodzenia i zarazem (między oficerami i szeregowcami, między przełożonymi i podwładnymi, istnieją w niej bliskie stosunki wielkiej rodziny rewolucyjnej. Armia nasza jest bojową organizacją o najwyższej centralizacji, o najmocniejszej dyscyplinie i zarazem jest armią o pełnokrwistym życiu demokratycznym. Wszyscy żołnierze naszej armii działają zgodnie z jednolitym rozkazem idącym z góry w dół, a zarazem stosowanie linii mas w każdej pracy jest dla niej regułą. Oficerowie i szeregowcy, centralizacja i demokracja, jednolite rozkazy i linia mas — wszystko to’ na pierwszy rzut oka wydaje się sprawami, które całkowicie przeczą sobie, jednak w naszej armii w sposób doskonały łączą się w jedną całość. Jest to tradycja marksistowsko-leninowska, od dawna zaszczepiona chińskiej Armii Ludowo Wyzwoleńczej przez Komunistyczną Partię Chin i tow. Mao Tse-tunga. W ciągu minionych dziesięciu lat pomimo wszystkich zmian w wyposażeniu technicznym naszej armii oraz w jej systemie organizacyjnym, wytrwale przestrzegaliśmy i nieustannie rozwijaliśmy tę chlubną tradycję. Tow Mao Tse-tung już dawno wskazał, że sprawa, czy stosunki między oficerami i szeregowcami są uporządkowane — nie jest to sprawa techniki, lecz zasadnicza sprawa podejścia, zasadnicza sprawa poszanowania godności ludzkiej szeregowca.

Zawsze uważaliśmy, że różnica między oficerami i szeregowcami jest uwarunkowana podziałem pracy istniejącym tylko w armii rewolucyjnej, że pod względem politycznym, pod względem godności ludzkiej między nimi nie ma żadnej różnicy. Oficerowie nie są jakimiś nadzwyczajnymi ludźmi, wznoszącymi się nad masą żołnierską. Jedynie przy miłości oficerów do szeregowców, przy szanowaniu oficerów przez szeregowców, przy wzajemnym poszanowaniu oficerów i szeregowców między sobą mogą być stworzone stosunki równouprawnienia i przyjaźni, osiągnięta całkowita jedność szeregowców i oficerów. Jedność ta może zrodzić bezgraniczną siłę bojową. W 1958 roku na wezwanie tow. Mao Tse-tunga w armii naszej poczęto realizować system kierowania każdego roku oficerów do kompanii w celu pełnienia w ciągu jednego miesiąca obowiązków szeregowca. Wcielając w życie ten system, jako pierwsi udali się do kompanii, dając przykład innym, towarzysze generałowie, dowódcy okręgów wojskowych różnych rodzajów broni i wojsk, komisarze polityczni itd. Przybywający do kompanii dla pełnienia obowiązków szeregowca oficerowie uczęszczają wraz ż szeregowcami na szkolenie, wraz z nimi odbywają pracę fizyczną, razem mieszkają, razem bawią się, podporządkowują się rozkazom dowódcy oddziału. Gdy czegoś nie rozumieją, jak uczniowie zwracają się do dowódcy oddziału i do szeregowców o wyjaśnienie. Bardzo szybko zespalają się z szeregowcami w jedną całość, stają się ich serdecznymi przyjaciółmi. Na podstawie opinii napływających z różnych jednostek wojskowych stwierdza się, że w tych kompaniach, gdzie oficerowie pełnią obowiązki szeregowca, życie polityczne jest szczególnie intensywne, szczególnie wysoki jest duch wojskowy, oficerowie dają przykład, szeregowcy bezgranicznie troszczą się o oficerów, starając się stworzyć dla nich możliwe wygody, w maksymalnym stopniu ułatwić im pracę fizyczną. Pełnienie przez oficerów obowiązków szeregowca jest również dla nich osobiście bardzo korzystne. W pracy, we wspólnym życiu z szeregowcami mogą oni przyswajać sobie komunistyczny styl równouprawnionych stosunków do ludzi, zapobiegać zarażaniu się biurokratyzmem, w jeszcze większym stopniu przyswajać sobie prawidłowy stosunek do mas; mają możność sprawdzenia wskazówek i decyzji organów kierowniczych z punktu widzenia szeregowca, sprawdzenia stylu, dowodzenia. Chociaż system pełnienia co pewien czas przez oficerów obowiązków szeregowca jest realizowany dopiero od roku, tym niemniej już widzi się, że (prowadzi on do dalszego zespolenia w jedną całość oficerów i szeregowców naszej armii, jeszcze mocniej powiąże ich umysły i serca, przeistoczy ich w (nieprzezwyciężoną siłę.

Tow. Mao Tse-tung zawsze zwracał i zwraca dużą uwagę ma rozwijanie życia demokratycznego.. W tej dziedzinie dawał liczne wskazówki. Mówił, że w armii konieczna jest realizacja w określonym stopniu, demokracji, wówczas zostanie osiągnięta jedność szeregowców i oficerów, wzrośnie zdolność bojowa armii. Mówił, że w każdej jednostce wojskowej należy przeprowadzać ruch na rzecz popierania pracowników kadrowych i miłości do szeregowców, apelował do pracowników kadrowych, by kochali i szanowali szeregowców, a jednocześnie apelował do szeregowców, by popierali pracowników kadrowych, by otwarcie mówili i szybko usuwali niedociągnięcia i błędy wzajemnie popełnione, a w tern sposób można osiągnąć bardzo duże zespolenie również w łonie jednostek wojskowych. Tow. Mao Tse-tung mówi także, że to, co się nazywa sprawą prawidłowego rozwiązania sprzeczności w łonie ludu, jest po prostu sprawą linii mas, o której partia nasza od” dawna już stale mówi. Taką demokratyczną metodę pracy opartą na linii mas, na którą wskazuje tow. Mao Tse-tung, poczęto realizować przede wszystkim właśnie w armii ludowej, która nagromadziła w tej dziedzinie bogate doświadczenia. W chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej szeregowcy są rządzeni i dowodzeni, lecz jednocześnie mają:. prawo do uczestniczenia w rządzeniu, do składania wniosków i wysuwania pomysłów racjonalizatorskich w pracy; pracownicy kadrowi są tymi, którzy rządzą i dowodzą, a zarazem są kontrolowani przez masy, a w pracy opierają się na masach i mobilizują je. Jeżeli powstają sprzeczności, to stosowane są demokratyczne metody przekonywania i wychowania, a sprzeczności są rozwiązywane zgodnie z formułą: „Zespolenie — krytyka — zespolenie”. W ten sposób wzmacnia się zespolenie, podnosi się duch wojskowy, utrwala się dyscyplina, rozwija się aktywność i twórczość szerokich mas żołnierskich i oficerskich.

W ciągu ubiegłych dziesięciu lat osiągnęliśmy    bardzo duży postęp w tym kierunku. Chińscy ochotnicy ludowi z wielkim sukcesem stosowali demokrację w czasie nader nowoczesnej wojny — walki przeciwko imperializmowi amerykańskiemu i o udzielenie pomocy Korei. „Podziemny wielki mur” — system podziemnych przejść, który odegrał ważną rolę, był wynikiem ścisłego zespolenia umysłów przełożonych i podwładnych oraz skoncentrowania mądrości mas.    Również w szkoleniu bojowym stosujemy demokrację. I oto w tych jednostkach wojskowych, w których należycie stosowana jest linia mas, wyniki szkolenia stale są przodujące. W 1958;r. rozwinął się masowy ruch na rzecz opanowania techniki wojskowej, celem którego było, by każdy dowódca i każdy żołnierz zdobyli po kilka specjalności. Szeroko rozwinął się ruch na rzecz nowatorstwa technicznego, którego główną treścią było udoskonalenie wyposażenia technicznego. W związku z tym powstało wiele pomysłów racjonalizatorskich i cennych wynalazków. Prócz tego w armii w równej mierze wykorzystywane były formy demokracji, szeroko stosowane w skali ogólnokrajowej po rozpoczęciu ruchu na rzecz naprawy stylu pracy, jak również szerokie i pełne wypowiadanie opinii, wielkie dyskusje oraz wywieszanie gazetek ściennych. Takie formy najbardziej odpowiadają pobudzaniu mas do przeprowadzenia wychowania siebie, rozwiązywaniu sprzeczności wewnętrznych, rozwijaniu twórczej inicjatywy mas i umocnieniu w ludziach poczucia odpowiedzialności.

Demokracja, którą Stosujemy, jest demokracją kierowaną przez centralizm, jest ona realizowana pod kierownictwem. Zawsze występowaliśmy i występujemy przeciwko anarchii i „urawniłowce”. Wprowadzając w armii życie demokratyczne, stale i powszechnie uwzględniamy właściwą specyfikę armii. Traktujemy demokrację jako środek; nasze cele to — wzmocnienie zespolenia, umocnienie dyscypliny, podniesienie zdolności bojowej. Szeregowcy i oficerowie naszej, armii mają wspólny cel polityczny, ‘mają wspólną bazę ideologiczną: zewrzeć swoje szeregi i pokonać wrogów. Dlatego życie demokratyczne w naszej armii zawsze mogło i może rozwijać się w zdrowym kierunku. Musimy mocno ufać większości mas. Jeżeli ludzie, którzy dążą do swych określonych celów, będą zamierzali wykorzystać demokrację do wywołania rozkładu w naszej armii, fc> nie dopuszczą do tego kierownicy różnych szczebli jak również nigdy im tego nie darują masy żołnierskie i dowódcze.

V

Absolutne kierownictwo armią ze strony partii i niezachwiana partyjność szerokich mas pracowników kadrowych naszej armii jest największą gwarancją zwycięstw w dziele obrony narodowej, która jest częścią składową budownictwa socjalistycznego w naszym kraju. Dokładnie zdajemy sobie sprawę z tego, że w ciągu minionych dziesięciu lat, tak samo jak i w poprzednich latach wojny, za każdym razem, gdy napotykaliśmy bardzo ważne, kluczowe zagadnienia w dziedzinie budownictwa obronnego i walki militarnej — zawsze otrzymywaliśmy od partii i tow. Mao Tse-tunga wskazówki dotyczące prawidłowego kierunku, i pomyślnie rozwiązywaliśmy te zagadnienia. Na przykład określenie kursu budownictwa współczesnych rewolucyjnych sił zbrojnych, prawidłowe określenie związku między budownictwem obronnym a państwowym budownictwem gospodarczym, mądra decyzja o walce przeciwko imperializmowi amerykańskiemu i o udzielenie pomocy narodowi koreańskiemu, jak również prawidłowe strategiczne kierowanie tą walką, określenie wskazówek politycznych w walce o wyzwolenie Tajwanu i w sprawie operacji wojennych na froncie w prowincji Fukien, wysunięcie kursu na połączenie potężnych regularnych wojsk, specjalnych wojsk technicznych z uzbrojoną milicją ludową, na przygotowanie się do’ urzeczywistnienia zasady: „Cały naród — armią” itd itp. — wszystko to bez żadnego wyjątku jest wynikiem kierowania przez partię i osobiście przez tow. Mao Tse-tunga. Tow. Mao Tse-tung w swej pracy pt, „Wojna i zagadnienia strategii” pisał: „Z punktu widzenia nauki marksistowskiej o państwie, armia jest główną częścią składową aparatu władzy państwowej.    Kto chce zdobyć władzę państwową i utrzymać ją, ten musi mieć potężną armię”.. W tej samej pracy czytamy: „Komuniści nie dążą do tego, by armią dysponowały poszczególne osoby (w żadnym wypadku nie wolno im dążyć do tego, nie należy naśladować Czang Kuo-tao), lecz po-winni walczyć o to, by armią dysponowała nasza partia, aby armią dysponował lud… Naszą zasadą — partia rządzi karabinem; jest absolutnie niedopuszczalne, by karabin rządził partią”. W ciągu 10 lat po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej, tak samo jak i w czasie wojny, chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza zawsze zdecydowanie popierała kierowanie armią przez partię i tow. Mao Tse-tunga, była najwierniejszym,    najbardziej    niezawodnym   orężem stosowanym dla konsekwentnego wcielania w życie linii i polityki partii — stała się najpotężniejszym, najbardziej zdecydowanym obrońcą dyktatury ludowo-demokratycznej i sprawy socjalizmu, działającym pod kierownictwem partii.    Dlatego masy ludowe zawsze otaczają swoją armię wyzwoleńczą wyjątkowo wielkim szacunkiem i gorącym    umiłowaniem; natomiast imperialiści i wszyscy reakcjoniści zawsze traktowali bezgraniczną wierność Armii Ludowo-Wyzwoleńczej w stosunku do partii i tow. Mao Tse-tunga jako najbardziej niesprzyjającą dla nich okoliczność.

Nasi pracownicy kadrowi i komuniści służący w wojsku powinni stale i wciąż zachowywać czujność wobec nikczemnych intryg wrogów, zarówno pod względem zakusów zbrojnych, jak i pod względem różnego rodzaju „ocukrzonych pocisków” i działalności wywrotowej z wewnątrz.    Pracownicy kadrowi i komuniści służący w wojsku ponoszą szczególnie ważną odpowiedzialność za ‘stałą, czujną obronę interesów narodu, obronę dzieła socjalizmu i obronę kierownictwa partii przed atakami i dywersją ze strony jakichkolwiek wrogów. Odpowiedzialność ta wymaga od pracowników kadrowych i komunistów w armii, by z całą skromnością uczyli się, reedukując się,, osiągali wysoką świadomość polityczną i niezachwianą partyjność.

Partyjność nie jest czymś abstrakcyjnym. Niezachwiana partyjność komunisty lub pracownika kadrowego służącego w wojsku powinna wyrażać się w tym, że o każdej porze i przy każdych okolicznościach broni on zdecydowanie jedności partii, całym sercem i myślą walczy o program i linię partii. W związku z tym powinien stale uważnie śledzić takie zagadnienia związane z ogólnymi kierunkami, jak sytuacja, polityczna, wskazówki polityczne i linia; powinien nieugięcie zajmować słuszną postawę, by rozgraniczać prawdę od nieprawdy, aby po napotkaniu poważnych zagadnień prawdy i nieprawdy nie wahał się i nie tracił orientacji. Niezbędne i konieczne jest prawidłowe podejście do stosunków pomiędzy partią a jednostką. Należy bezwzględnie podporządkowywać się partii, w żadnym wypadku niedopuszczalna jest ambicja osobista, należy ściśle przestrzegać dyscypliny i nade wszystko stawiać jedność partii, nie wolno działać skrycie za plecami partii; należy postępować bezinteresownie, uczciwie i szczerze, nie wolno w sposób dwulicowy dążyć do sławy i do zjednywania sobie ludzi’ należy zachowywać się skromnie, nie wolno być zarozumiałym, należy śmiało podejmować krytykę i kroki wychowawcze, walczyć ze wszystkimi błędnymi tendencjami, nie wolno odrzucać krytyki, upierając się przy własnych błędach. Jednym słowem, jak tylko zaczyna przejawiać się indywidualizm — źródło wszelkiego zła — należy zdecydowanie potępiać go i ze wszech miar zwalczać, nie godzić się z nim nawet w najmniejszym stopniu. W wyniku stałej pracy wychowawczej prowadzonej przez partię i tow. Mao Tse-tunga nieustannie wzmacnia się partyjność licznych pracowników kadrowych naszej armii. Właśnie dzięki wielkiej ilości naszych pracowników kadrowych i nieugiętej partyjności, jest możliwość konsekwentnego urzeczywistnienia kierownictwa armią ze strony partii, możliwość osiągnięcia takich wielkich sukcesów.

Partia i tow. Mao Tse-tung niejednokrotnie wskazywali, że podstawowe zagadnienie w umocnieniu partyjności polega na zamianie burżuazyjnego światopoglądu idealistycznego zachowującego się w świadomości ludzi, przez proletariacki materialistyczny światopogląd dialektyczny. Dla osiągnięcia tego celu należy w ciągu dłuższego okresu czasu wytrwale dokładać wysiłków. Jeżeli komunista nie przeobrazi w sposób radykalny swego światopoglądu i będzie rozpatrywał i rozwiązywał zagadnienia z punktu widzenia światopoglądu burżuazyjnego, to niezawodnie będzie popełniał błędy. Bez reedukacji i zmiany światopoglądu nie jest ‘możliwe należyte wzmocnienie hartu partyjnego. Niezmiennym obowiązkiem każdego pracownika kadrowego i komunisty w naszej armii jest: pilne studiowanie teorii -marksizmu-leninizmu, studiowanie prac towarzysza Mao Tse-tunga i ustanowienie światopoglądu proletariackiego.

W czasie, gdy święcimy wspaniałe sukcesy osiągnięte w ciągu ubiegłych dziesięciu lat w budowie państwa i w budowie sił zbrojnych, budownictwo socjalistyczne naszego kraju rozwija się nadal w szybkim tempie skokami, sytuacja międzynarodowa rozwija się w kierunku jeszcze bardziej sprzyjającym sprawie pokoju, demokracji i socjalizmu. W wielkim Związku Radzieckim i w innych bratnich krajach socjalistycznych powszechnie zaznacza się sytuacja bujnego rozkwitu; na całym świecie szerzy się i rozpala walka przeciwko kolonializmowi,    obóz imperialistyczny rozsadza się od wewnątrz przez niezliczone sprzeczności i ogarnia go zmrok.. Coraz większa ilość faktów potwierdza mądre określenie tow. Mao Tse-tunga, że „Wiatr ze Wschodu góruje nad wiatrem z Zachodu” i że „wrogowie z dnia na dzień coraz   bardziej    ulegają   rozkładowi, a nasze życie z każdym dniem staje się lepsze”, z dnia na dzień wzrastają możliwości złagodzenia napięcia (międzynarodowego i utrwalenia pokoju    na    całym świecie; powinniśmy toczyć zdecydowaną walkę o pokój. Pomimo to znikoma garstka wojowniczych elementów w USA nadal dąży do nasilenia zimnej wojny, wywołuje coraz to nowe incydenty, rzucając prowokacyjne wyzwanie obozowi socjalistycznemu i ruchowi narodowo-wyzwoleńczemu; pomimo to niektóre elementy imperialistyczne nieustannie prowadzą złośliwą działalność podżegawczą wymierzoną przeciwko Chińskiej Republice Ludowej. W związku z tym musimy koniecznie zachować czujność, tym niemniej jesteśmy głęboko przekonani, że nowe siły niezawodnie zwyciężą siły rozkładające się. Sprawa pokoju, demokracji i socjalizmu na całym świecie niezawodnie będzie wielkimi krokami posuwać się naprzód.

Obecnie zarówno w sytuacji wewnętrznej jak też i w sytuacji międzynarodowej przed nami roztacza się bezgranicznie świetlana przyszłość. 650-milionowy naród chiński, natchniony przez wspaniałe sukcesy naszej Ojczyzny osiągnięte w ciągu ubiegłych lat i  przez bojowe wezwanie V Plenum Komitetu Centralnego partii ósmej kadencji,    pod  ‘kierownictwem wielkiej mądrej Komunistycznej Partii Chin i wielkiego przywódcy „wszystkich narodowości Chin tow. Mao Tse-tunga, na pewno osiągnie nowe wspanialsze’ zwycięstwa w sprawie budownictwa socjalizmu! W latach zwycięskiego marszu do socjalizmu chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza  na swym bojowym stanowisku również z całą pewnością wykona każde polecenie partii i tym samym całkowicie ziści nadzieje pokładane w niej przez naród całego kraju! Trzymajmy więc nadal wysoko czerwony sztandar generalnej linii partii i myśli wojskowej tow. Mao Tse-tunga, wytężając wszystkie siły, energicznie dążmy naprzód, śmiało walczmy o wzmocnienie obronności, o wyzwolenie Tajwanu, obronę pokoju, o budownictwo Ojczyzny.