W hołdzie Lin Biao

Wrzesień 14, 2010

Wczoraj, 13 września minęła 39 rocznica publicznego ogłoszenia śmierci Wiceprzewodniczącego Lin Biao przez władze chińskie. W związku z tą smutną rocznicą redakcja Trzeciego Świata chciałaby przypomnieć polskim rewolucjonistom sylwetkę tego wybitnego chińskiego komunisty, który nie tylko przyczynił się wraz z towarzyszem Chen Bodą do usystematyzowania maoizmu jako trzeciego etapu marksizmu, ale także położył fundamenty pod rozwój trzecioświatowego maoizmu - jak dotąd najwyższego etapu rozwoju marksizmu.

Lin Biao urodził się 5 grudnia 1907 roku. Już w wieku 18 lat zaczął działać w chińskim ruchu robotniczym, jednocześnie studiująć w Akademii Wojskowej Whampoa. W roku 1926 oddelegowano go do udziału w słynnej Ekspedycji Północnej [1]. W trakcie walk Lin Biao dowiódł swoich umiejętności dowodząc jednostkami Armii Narodowo-Rewolucyjnej [2], awansując w 1927 roku do rangi pułkownika. Po Masakrze Shanghajskiej w kwietniu 1927 uciekł wraz z ocalałymi komunistami do Jiangxi, gdzie dołączył do formowanej przez Mao Tse-tunga i Zhu De Chińskiej Armii Czerwonej. W walkach z Kuomintangiem wykazał się olbrzymim talentem militarnym i wraz z Peng Dehuaiem [3] był uważany za najlepszych dowódców Armii Czerwonej. Uczestniczył w obronie Chińskiej Republiki Radzieckiej [4] i w Wielkim Marszu [5]. W tym czasie dał się poznać jako wierny zwolennik linii Mao Tse-tunga. W czasie Wojny Oporu przeciwko Japonii dowodził 115 dywizją Ósmej Armii. W wyniku otrzymanych ran zmuszony był jechać na leczenie do Moskwy, w której spędził okres od 1939 do 1942 roku. Po wznowieniu przez Kuomintang Chińskiej Wojny Domowej był adwokatem utrzymania dotychczasowej strategii Mao Tse-tunga polegającej na porzuceniu miast i zdobyciu wsi. Dzięki tej strategii komuniści chińscy wygrali batalię z Kuomintangiem w Chinach kontynentalnych i wraz z ugrupowaniami demokratycznymi mogli proklamować 1 października 1949 powstanie Chińskiej Republiki Ludowej. Lin Biao wniósł olbrzymi wkład do zwycięstwa komunistów - będące pod jego dowództwem jednostki Armii Ludowo-Wyzwoleńczej zdobyły kluczowe chińskie miasta - Beiping (wkrótce zmieniono nazwę na Pekin) oraz Tianjin. Jednak nie było mu dane odpocząć. W 1950 imperialiści amerykańscy zaatakowali Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną. Chińska Republika Ludowa, która powoli odbudowywała się ze zniszczeń wojennych, postanowiła pomóc przywódcy narodu koreańskiego, Kim Ir Senowi odeprzeć atak imperialistyczny. W tym celu do KRLD wysłano Armię Ochotników Ludowych. Jednym z jej dowódców był Lin Biao, jednak z powodu nawrotów choroby zmuszony był zrezygnować i udać się na leczenie.

Po zakończeniu walk Lin Biao włączył się aktywnie w promowanie myśli Mao Tse-tunga w polityce ChRL. W 1955 roku zostaje członkiem Biura Politycznego KPCh oraz najmłodszym marszałkiem ChRL. Lin Biao aktywnie włącza się w politykę, promując pozytywne aspekty Wielkiego Skoku Naprzód, i walcząc z prawicowymi frakcjonistami, których przywódcą był minister obrony narodowej Peng Dehuai . Po jego klęsce w 1959 Lin zostaje ministrem obrony i rozpoczyna aktywną kampanię maoistowską w Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Dzięki temu w 1966 roku armia była jednym z głównych oddziałów Rewolucji Kulturalnej. To w Armii wyrósł ruch „studiowania myśli Przewodniczącego Mao”, to dla Armii pierwotnie Lin Biao stworzył słynną Czerwoną Książeczkę. Dzięki pracy Lin Biao Chiny otrzymały perfekcyjną pod względem wojskowym i politycznym armię-obrończynię komunizmu. Czystość ideowa Armii w okresie 1966-1971 była tak wielka, że promowano naukę od Armii we wszystkich aspektach życia. W 1965 roku Lin Biao piszę swoją słynną pracę „Niech żyje zwycięstwo Wojny Ludowej!” w której nakreśla historię zwycięskiej chińskiej wojny ludowej, jednocześnie stawiając ją za wzór ludom uciskanym całego świata. Lin Biao słusznie wskazał w niej, że podstawową sprzecznością dzisiejszego świata jest sprzeczność między Pierwszym a Trzecim Światem, a wygrana tego drugiego może być zagwarantowana tylko dzięki globalnej wojnie ludowej.

Po zainicjowaniu Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej Lin Biao aktywnie włącza się w wir wydarzeń, stając się członkiem Grupy ds. Rewolucji Kulturalnej. W 1966 roku zostaje ogłoszony Wiceprzewodniczącym KPCh, a w 1969, na IX Zjeździe Partii wygłasza jeden z najważniejszych referatów maoizmu, w którym dokładnie analizuje istotę Rewolucji Kulturalnej.

Jednak w tym samym czasie nad Chinami zbierają się czarne chmury. W środowisku premiera ChRL Zhou Enlai zaczyna tworzyć się opozycja wobec Rewolucji Kulturalnej, starająca się ograniczyć wpływy dwóch najsilniejszych stronnictw maoistowskich, reprezentowanych z jednej strony przez Lin Biao i Chen Bodę [6], z drugiej przez Bandę Czworga. Po niejasnych wydarzeniach strona rządowa ogłosiła, że Lin Biao próbował przeprowadzić zamach stanu i obalić Mao Tse-tunga, a po klęsce swoich planów próbował uciec do Moskwy. W czasie przelotu nad Mongolią w jego samolocie miało się skończyć paliwo, a w katastrofie miała zginąć cała rodzina Lin Biao. Tak wygląda oficjalna wersja ChRL, jednak nie przedstawiono żadnych dowodów. Radzieccy wojskowi badający wrak pytani o okoliczności już po upadku ZSRR powiedzieli, że w samolocie nie było mężczyzny w wieku odpowiadającym Lin Biao, a w baku było nadal paliwo. Nie jest jasne też dlaczego Lin, jeden z największych zwolenników Mao i przeciwników radzieckich rewizjonistów miał przygotować zamach i uciekać do Moskwy. Chęć władzy ani sprawy polityczne nie są żadnym wyjaśnieniem. Linia Mao była zbieżna z linią Lin Biao,a on sam był już człowiekiem nr 2 w Komunistycznej Partii Chin.

Dlatego bardziej wiarygodna wydaje się wersja mówiąca, że Lin Biao i jego rodzina zostali zabici na zlecenie Zhou Enlai, który szykował już grunt pod haniebne porozumienie chińsko-amerykańskie. Usuwając Lin Biao i stawiając burżuazyjnego prawicowca na czele Armii Ludowo-Wyzwoleńczej prawicowa klika Zhou Enlai mogła usunąć największe zagrożenie dla zwolenników drogi kapitalistycznej - maoistowską armię. Zhou Enlai był największym zwolennikiem powrotu Deng Xiaopinga do władzy. Dzięki temu, że był bliskim przyjacielem Mao, który ufał mu bezgranicznie , mógł oszukać starego Przewodniczącego. Faktem jest, że usunięcie Lin Biao było olbrzymim ciosem dla maoistów w KPCh i otworzyło drogę do likwidacji Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej. Reakcyjna, dengistowska „Teoria Trzech Światów” [7] jest bezpośrednim owocem likwidacji maoistowskiej linii w polityce zagranicznej, której zwolennikami byli Chen Boda i Lin Biao.

To, czy Lin Biao chciał przeprowadzić zamach stanu, czy nie tak naprawdę jest dla nas sprawą drugorzędną. Linia prezentowana przez Lin Biao w jego oficjalnych pismach jest linią prawidłową, maoistowską i należy ją popierać, bez względu na osobistą postawę jej twórcy. Niemniej jednak redakcja Trzeciego Świata wierzy, że pucz Lin Biao był spreparowanym atakiem prawicowców mającym na celu osłabienie maoistów w KPCh.

Lin Biao jest dzisiaj dla nas wzorem prawdziwego rewolucjonisty. Zawsze wierny marksizmowi, perfekcyjny wojskowy, zręczny polityk. Maoistowska linia Lin Biao została dzisiaj wskrzeszona przez trzecioświatowy maoizm. Dlatego chcemy pokrótce przypomnieć jego wkład w walkę o komunizm:

1. Lin Biao razem z Chen Bodą wynieśli myśl Mao Tse-tunga do rangi nowego etapu rozwoju marksizmu. Lin Biao jest de facto twórcą maoizmu.

2. W swojej pracy „Niech żyje zwycięstwo Wojny Ludowej!” Lin Biao wyjaśnił, że główną sprzecznością dzisiejszego świata jest sprzeczność między Pierwszym a Trzecim Światem, a walki prowadzone w Pierwszym Świecie mają bardzo małą rolę i w swojej istocie skazane są na porażkę.

3. Lin Biao przypominał, że zarówno zachodni imperializm pod przywództwem USA jak i socjalimperializm z ZSRR na czele są wrogami ludów i narodów. Walka tylko z jednym z imperializmów byłaby szkodliwa i doprowadziłaby do znaczącego wzrostu potęgi drugiego z nich. Historia udowodniła słuszność linii Lin Biao - po upadku socjalimperialistycznego ZSRR rola USA w światowej polityce wzrosła drastycznie, a Trzeci Świat stał się przedmiotem niewyobrażalnego wyzysku ze strony Pierwszego Świata.

4. Lin Biao doprowadził do całkowitej maoizacji Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, czym wniósl wkład do marksistowskiej myśli wojskowej. Zwalczał Teorię Sił Produkcyjnych [8] w odniesieniu do militarnych aspektów. Burżuazja myśli, że to sprzęt decyduje o wszystkim, że należy mieć jak najlepsze czołgi, samoloty, rakiety itp. Lin Biao wskazywał, że największą siłą wojska są ludzie. Polegając na ludziach, na ich politycznym zaangażowaniu, na ich woli walki i morale można wygrać z każdym przeciwnikiem, nawet liczniejszym i lepiej uzbrojonym. Potwierdzenie wyższości rewolucyjnie nastawionych ludzi jest widoczne wszędzie - za przykłady mogą służyć nie tylko Chiny, Korea czy Wietnam, ale także dzisiejszy Afganistan i Irak. Amerykanie z futurystycznym sprzętem od lat nie mogą poradzić sobie z lekko uzbrojoną, słabo wyszkoloną chłopską milicją. Ci którzy siłę wojska widzą tylko w czołgach, czy w rakietach zawsze przegrają z prawdziwymi ludowymi rewolucjonistami.

5. Lin Biao był także gorącym przeciwnikiem Teorii Sił Produkcyjnych w sferze ekonomicznej. Teoria Sił Produkcji jest wspólna dla wszystkich reakcjonistów, od Trockiego, przez Chruszczowa do Deng Xiaopinga. Teoria ta neguje ważność walki klas, daje prymat rozwojowy siłom produkcji takim jak fabryki, czy technologia, zapominając o walce ludu. W rzeczywistości każdy kraj może zbudować socjalizm, nie tylko ten najbardziej rozwinięty - wystarczy odpowiednio pokierować walką klas. Dzisiejsi pierwszoświatowi „marksiści” z pogardą mówią o walce chinskich robotników i chłopów w czasie Wielkiego Skoku Naprzód, naśmiewając się z dwóch chybionych kampanii - tępienia szkodników i produkcji stali w domowych piecach hutniczych. Krytyka tych dwóch błędnych kampanii (Mao osobiście uznał je za chybione) zwykle zastępuje całościową analizę Wielkiego Skoku. Jest to gruby błąd, bowiem Wielki Skok naprawdę oznaczał olbrzymi rozwój przemysłu Chin. Choć nie wypełnił wszystkich swoich zadań i tak doprowadził do znaczącego rozwoju cywilizacyjnego ChRL. A to dzięki walce klas i poleganiu na ludziach, a nie dzięki technologii i Teorii Sił Produkcyjnych.

6. Lin Biao w wygłoszonym przez siebie raporcie na IX Zjeździe KPCh wyłożył kompletną teorię Rewolucji Kulturalnej jako walki starego z nowym, burżuazji z proletariatem na wszystkich polach, oraz wyjaśnił zjawisko powstawania nowej burżuazji z organizacji partyjnych i państwowych.

7. To pod patronatem i ze wsparciem Lin Biao Jiang Qing wyłożyła maoistowską linię dotyczącą sztuki. To on był autorem słynnego hasła „jeśli chodzi o kulturę, bierzcie przykład z Jiang Qing”. To Lin Biao rozpoczął kampanię przeciwko Czterem Starym Rzeczom, kładąc nacisk na walkę klas w nadbudowie. Walka w nadbudowie ma swój wpływ na bazę, zapobiegając restauracji kapitalizmu. Kampania na rzecz studiowania Trzech Nieustannie Czytanych Artykułów to także pomysł Lin Biao. Wdrażał socjalistyczną moralność także kampaniami „walcz ze sobą, wykorzeniając rewizjonizm” i „rewolucjonizujmy nasze umysły”. W zamierzeniach Lin Biao kulturalne programowanie procesów społecznych mogło zastąpić biurokratyczną kontrolę, co zbudowałoby społeczną bazę do zniesienia państwa i budowy komunizmu. Jest to wybitny wkład towarzysza Lin Biao do maoizmu.

Lin Biao był wybitnym maoistowskim przywódcą. Od samego początku aktywnie wspierał Rewolucję Chińską i do końca swojej działalności wspierał maoistowską linię w każdym aspekcie polityki i ideologii. Dzisiejsi rewolucjoniści powinni uczyć się od Lin Biao, poznawać jego działalność, jego teorie i bronić jego wkładu w marksizm. Bez Lin Biao nie byłoby maoizmu, nie byłoby Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej i nie powstałby trzecioświatowy maoizm. Dlatego Trzeci Świat podnosi z kurzu kolejny sztandar komunizmu odrzucony przez tych, którzy „machają czerwoną flagą w celu sprzeciwu wobec czerwonej flagi”, i podnosi go wysoko i dumnie.

Niech żyje trzecioświatowy maoizm!

Niech żyją wielkie idee Wiceprzewodniczącego Lin Biao!

Niech żyje komunizm!

Aleksander Iwanow

Przypisy:

1. Ekspedycja Północna - kampania wojskowa Kuomintangu i Komunistycznej Partii Chin (do kwietnia 1927) prowadzona w latach 1926-1928 w wyniku której obalono rząd pekiński i wspierające go kliki militarystów i ustanowiono jednolity rząd w całych Chinach.

2. Armia Narodowo-Rewolucyjna - zbrojne ramię Kuomintangu w latach 1925-1947. W okresie 1925-1927 była organizacją postępową, walczącą o zjednoczenie Chin. W tym czasie wielu chińskich komunistów walczyło w jej szeregach. Po zdradzie Czang Kaj-szeka AN-R stała się zbrojnym ramieniem burżuazji kompradorskiej, dławiącym wolność Chin. W czasie wojny chińsko-japońskiej w skład AN-R weszły dwie słynne armie komunistyczne - Ósma Armia i Nowa Czwarta Armia.

3. Peng Dehuai (1898-1974) - rewizjonistyczny polityk i wojskowy chiński, od 1928 w KPCh, zwolennik rewizjonistycznej linii Chruszczowa w polityce i w wojsku, zaatakował maoizm w 1959 roku, za co został usunięty ze wszystkich stanowisk. W czasie Rewolucji Kulturalnej aresztowany.

4.  Chińska Republika Radziecka - państwo istniejące w latach 1931-1934 na granicy prowincji Jiangxi i Fujian, którego prezydentem był Mao Tse-tung. W 1934 w wyniku ofensywy wojsk Kuomintangu została zlikwidowana.

5. Wielki Marsz (też Długi Marsz) - przemarsz wojsk komunistycznych z Chińskiej Republiki Radzieckiej na północ kraju od października 1934 do października 1935. Była to wielka kampania wojskowo-propagandowa w wyniku której komuniści pokonali szereg warlordów i zyskali olbrzymie rzesze zwolenników.  W czasie Wielkiego Marszu wojska komunistyczne przebyły 12 tysięcy kilometrów.

6. Chen Boda (1904-1989) - wybitny maoista chiński, wieloletni osobisty sekretarz Mao Tse-tunga, redaktor naczelny Czerwonego Sztandaru, pisma teoretycznego KPCh w latach 1958-1970). W czasie Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej był jednym z najbliższych współpracowników Lin Biao, służył jako przewodniczący Grupy ds. Rewolucji Kulturalnej. W 1970 roku został potajemnie aresztowany, najprawdopodobniej z inicjatywy Zhou Enlai, a w 1973 oskarżony o działalność w „antypartyjnej kilce Lin Biao”. Sądzony w procesie Bandy Czworga w 1981 skazany na dożywocie, wyszedł na wolność w 1987 ze względu na zły stan zdrowia.

7. Teoria Trzech Światów - rewizjonistyczna teoria polityki zagranicznej obowiązująca w Chinach od 1971, szczegółowo wyłożona w przemówieniu Deng Xiaopinga na forum ONZ w 1974, mająca stanowić uzasadnienie sojuszu Chin z kompradorską burżuazją Trzeciego Świata i USA przeciwko ZSRR.

8. Teoria Sił Produkcyjnych (czasem Teoria Sił Produkcji) - rewizjonistyczna teoria kładąca nacisk na rozwój technologiczny, ignorująca relacje produkcji i walkę klas. Obecnie wdrażana w Chinach, w Wietnamie, Laosie, na Kubie. Do najsłynniejszych jej zwolenników należeli Lew Trocki, Nikołaj Bucharin, Nikita Chruszczow, Leonid Breżniew, Zhou Enlai, Deng Xiaoping, Fidel Castro, Le Duan

---