Lin

• Występowanie: jeziora, zb. zaporowe, stawy i wyrobiska, rzeki średnie nizinne, rzeki wielkie nizinne.

• Morfologia: lin ma ciało pokryte drobnymi łuskami jest zwarte i mocno zbudowane o szerokim trzonie ogonowym. Otwór gębowy jest poziomy, a w jego kącikach znajduje się po jednym krótkim i miękkim wąsiku. Płetwy lina są charakterystycznie zaokrąglone, natomiast płetwa ogonowa lekko wklęsła. U samców, poczynając od drugiego roku życia, przy długości 12 cm płetwy brzuszne wydłużają się, a ich drugi promień grubieje. Zęby gardłowe jednorzędowe. Grzbiet ma najczęściej ma kolor ciemnozielony lub ciemnobrązowy, boki są jaśniejsze i mosiężnie połyskujące, natomiast strona brzuszna żółtawobiała. Lin osiąga maksymalnie długość 70 cm i wagę 6 kg.

• Żerowanie: lin w okresie młodocianym żywi się planktonem, później jego pokarm stanowią małe zwierzęta denne - robaki, ślimaki, larwy owadów, mięczaki, a także rośliny i ich na pół przegniłe części. Zimą lin nie przyjmuje pokarmu, zapada bowiem w rodzaj specyficznej śpiączki zimowej i spędza ten okres zagrzebany w mule.

• Rozmnażanie: tarło rozpoczyna w połowie czerwca, kiedy samica składa około 300 tys. jaj, przylepiając je do roślin wodnych. Młode wylęgają się po 3 dniach - mierzą wówczas od 4 do 5 mm i mają na głowie kleiste gruczoły, za pomocą których przyczepiają się do roślin, aż do czasu zresorbowania zawartości woreczka żółtkowego. Zabezpieczone są w ten sposób przed opadnięciem w muliste podłoże. W momencie wykształcenia się skrzeli, kleiste gruczoły na głowie ulegają zanikowi. Lin rośnie wolno, osiągając dojrzałość płciową w 3-4 roku życia.

• Lin okres ochronny: nie ma

• Lin wymiar ochronny: do 25 cm

• Lin dobowy limit połowu: 4 szt. * razem z sieją, węgorzem

• Lin rekord Polski: 4,5 kg (Wiadomości Wędkarskie), 66 cm – 2006 (Wędkarski Świat)