EKSTEREMUM FUNKCJI
Warunek konieczny istnienia ekstremum (Twierdzenie Fermata)
Jeżeli funkcja f ma w punkcie x0 ekstremum i pochodną
f '(x0), to f '(x0) = 0.
Funkcja f może mieć ekstremum jedynie w tych punktach, w których pochodna jest równa zeru, bądź w których nie istnieje.
I warunek wystarczający istnienia ekstremum
Jeżeli funkcja f jest ciągła w punkcie x0 oraz ma pochodną f '(x0) w pewnym sąsiedztwie
S(x0, δ) = S-(x0, δ)∪S+(x0, δ)
oraz
f '(x0) < 0 dla każdego x∈S-(x0, δ) i f '(x0) > 0 dla każdego x∈S+(x0, δ),
to funkcja f ma w punkcie x0 minimum (właściwe);
f '(x0) > 0 dla każdego x∈S-(x0, δ) i f '(x0) < 0 dla każdego x∈S+(x0, δ),
to funkcja f ma w punkcie x0 maksimum (właściwe).
Mniej dokładnie określimy, że funkcja f ma w punkcie x0 ekstremum, jeżeli pochodna
przechodząc przez punkt x0 zmienia znak.
II warunek wystarczający istnienia ekstremum
Jeżeli funkcja f spełnia następujące założenia:
- ma pochodną f ''(x) w pewnym otoczeniu
U(x0, δ),
- f ''(x) jest ciągła w punkcie x0,
- f '(x0) = 0 i f ''(x0) ≠ 0,
to funkcja f ma w punkcie x0:
a) minimum właściwe, gdy f ''(x0) > 0
b) maksimum właściwe, gdy f ''(x0) < 0.
Funkcja przyjmuje w punkcie maksimum lokalne (odpowiednio: minimum lokalne), jeśli w pewnym otwartym otoczeniu tego punktu (np. w pewnym przedziale otwartym) funkcja nigdzie nie ma wartości większych (odpowiednio: mniejszych).
Jeśli dodatkowo w pewnym otwartym sąsiedztwie punktu funkcja nie ma również wartości równych to jest to maksimum (odpowiednio: minimum) lokalne właściwe.
Minima i maksima lokalne są zbiorczo nazywane ekstremami lokalnymi.
Największa i najmniejsza wartość funkcji w całej dziedzinie nazywane są odpowiednio maksimum i minimum globalnym, a zbiorczo ekstremami globalnymi.
Istnieją funkcje nie posiadające ekstremów lokalnych ani globalnych, np. funkcja
Funkcja o wartościach w zbiorze uporządkowanym określona na przestrzeni topologicznej ma w punkcie tej przestrzeni:
minimum lokalne, jeśli istnieje otoczenie otwarte U punktu takie, że dla każdego
więc nie występują w okolicy punktu wartości funkcji mniejsze od (ani nieporównywalne), choć mogą występować wartości równe;
maksimum lokalne, gdy istnieje otoczenie otwarte punktu takie, że dla każdego
więc nie występują w okolicy punktu wartości funkcji większe od
(ani nieporównywalne), choć mogą występować wartości równe;
właściwe minimum lokalne, jeśli w pewnym otoczeniu otwartym punktu funkcja przyjmuje wszędzie, z wyjątkiem tego punktu, wartości większe od czyli nie ma wartości równych dla formalnie:
dla każdego
właściwe maksimum lokalne, jeśli w pewnym otoczeniu otwartym punktu funkcja przyjmuje wszędzie, z wyjątkiem tego punktu, wartości mniejsze od formalnie:
dla każdego
Funkcja o wartościach w zbiorze uporządkowanym ma w punkcie swojej dziedziny:
minimum globalne, jeśli dla każdego należącego do jej dziedziny:
maksimum globalne, jeśli dla każdego należącego do jej dziedziny:
właściwe minimum globalne, jeśli dla każdego należącego do jej dziedziny:
czyli funkcja przyjmuje wszędzie z wyjątkiem punktu wartości większe od
właściwe maksimum globalne, jeśli dla każdego należącego do jej dziedziny:
czyli funkcja przyjmuje wszędzie z wyjątkiem punktu wartości mniejsze od
Nie każda funkcja posiada ekstrema. Jeśli funkcja nie jest ograniczona (np. ), to nie ma maksimum ani minimum globalnego – jeżeli nie jest ograniczona od góry, to nie ma maksimum globalnego; a jeżeli od dołu, to nie ma minimum globalnego.
Można też mówić o maksimach i minimach w podzbiorze dziedziny – są to wówczas największe lub najmniejsze wartości funkcji dla argumentów z tego podzbioru.