Charles Handy Głód ducha poza kapitalizm
Rozdział 10
Odpowiednia edukacja
Autor zauważa, że człowiek sam musi się uczuć: w pracy o pracy, a w życiu o życiu. Poszukuje sposobu, aby także szkoła kształciła umiejętności potrzebne w życiu i pracy.
Amerykańskie Centrum Programów dla dzieci zestawiło cechy, które powinny mieć dzieci żeby dobrze pracować (Goleman nazywa te cechy inteligencją emocjonalną):
Ufność
Ciekawość
Pilność
Panowanie nad sobą
Poczucie łączności z innymi
Komunikatywność
Zdolność do współpracy
Szkoła życia i pracy powinna podpisać się pod następującymi stwierdzeniami, aby pomóc uczniowi w podejmowaniu odpowiedzialności za własne życie, za własne zdanie o świecie, za ludzi, z którymi będzie żył i pracował:
Odkrywanie siebie samego jest ważniejsze niż odkrywanie świata:
Przede wszystkim należy odkryć własne umiejętności i uwierzyć w nie, żeby sobie z nimi poradzić. W szkole uczeń powinien uczyć się wiary w siebie, poszukiwanych na rynku pracy umiejętności i kompetencji oraz dużej zdolności współżycia z ludźmi-kształtowanie poczucia własnej godności
Każdy ma jakiej zdolności:
Jest wiele różnych typów inteligencji i zdolności, które można rozwijać. Szkoła powinna pomóc młodej osobie w tworzeniu jej „profilu inteligencji”, a potem zachęcić ja do rozwijania wybranego zestawu typów i do wypracowania najlepszego sposobu ich użycia.
Rodzaje inteligencji
faktualna- encyklopedyczna zdolność poznawcza
Analityczna- zdolność rozumowania i tworzenia pojęć
Numeryczna- łatwość operowania liczbami
Przestrzenna- zdolność widzenia w zjawiskach ich wzoru
Sportowców- talent sportowy
Intuicyjna- zdolność wyczuwania i widzenia tego co nie jest bezpośrednio zauważalne
Emocjonalna- samoświadomość i samokontrola
Praktyczna- zdolność rozpoznawania co trzeba zrobić i co można zrobić
Interpersonalna- zdolność działania z innymi i przez innych
Muzyczna
Życie to maraton, a nie wyścigi konne:
W wyścigach konnych liczą się tylko trzy pierwsze miejsca, reszta odpada. W maratonie zwycięzcą jest każdy, kto ukończy bieg. Krytyka obowiązkowych testów w których chodzi tylko o wynik. Młody człowiek zawsze powinien mieć jakiś cel, ale cel osiągalny, który można próbować zdobyć więcej niż jeden raz, coś, co można potem zatrzymać jako dowód swoich osiągnięć, bez względu na wiek
Wiedzieć „gdzie”, „jak” i „dlaczego” to ważniejsze, niż wiedzieć „co”:
Nauczyciel nie powinien przekazywać gotowej wiedzy, lecz postawić problem, który zmusza do poszukiwania wiedzy, pomóc uczniowi, czy grupie w szukaniu informacji i pokazać jak można ich użyć.
W szkole powinno być jak w pracy i vice versa
Handy zauważył, że młodzież bardziej przykłada się do pracy niż do nauki. Jeśli umiejętności i postaw potrzebnych w pracy najlepiej uczyć się w pracy, to zakład musi brać udział w nauczaniu nie jako miejsce docelowe, lecz jako etap procesu kształcenia. Rozłożenie obowiązków kształcenia na miejsce pracy i szkołę pozwoliłoby szkołom skupić się na tym, co robią najlepiej.
Życie to podróż, która zaczyna się w domu:
Życie jest procesem odkrywania kim jesteśmy, na co nas stać, po co żyjemy i w co wierzymy. Pierwszymi nauczycielami muszą być rodzice
Nauka to spokojne przemyślenie doświadczeń:
Uczymy się rozważając to, co się stało. Należy w program szkół i uniwersytetów wbudować tyle doświadczeń rzeczywistych, ile tylko możliwe, ale trzeba także stworzyć więcej okazji do uczenia się przez refleksję i do uzupełniania nauki po skończeniu szkoły.