Krwotok -wydostanie się krwi w pełnym składzie poza obręb naczyń krwionośnych na skutek urazu np. Przecięciu, rany, złamania otwartego lub choroby np. nowotworu, gorączki krwotocznej.
Do krwotoków zaliczamy również drobne i liczne wybroczyny, które są objawem choroby zakaźnej, np. pomór świń , zatrucia chemicznego lub niedoboru witamin (C) .
Krew zaopatruje w tlen i substancje odżywcze całe ciało . najszybciej na niedotlenienie reagują Narządy, (głównie mózg). Stąd też nagła zmiany objętości krwi prowadzi do objawów wstrząsu krwotocznego i śmierci.
Krwotok jest patologiczny, chociaż występuje również krwawienie fizjologiczne, które występują cyklicznie, trwają określony czas i cechuje się małym natężeniem, np. okres, cieczka u suki.
Objawy: bladość skóry ,ogólne osłabienie ,przyspieszone i ledwo wyczuwalne tętno ,znaczne obniżenie ciśnienia krwi ,mroczki przed oczami ,niepokój ,szum w uszach ,zimny pot ,utrata przytomności
zewnętrzny: Spowodowany raną otwartą; krew znajduje ujście poza organizm
wewnętrzny: W zależności od miejsca uszkodzenia i gromadzenia się krwi rozróżniamy krwotoki: do jamy czaszki, do żołądka, do jamy otrzewnej, z płuc do oskrzeli oraz krwotoki śródtkankowe. Nawet niewielki może być groźny, gdyż powoduje porażenia czynności nerwowej, prowadzącej do śmierci.
Objawy: - ból przy
lekkim ucisku , - bladość śluzówek i skóry, - szybsze tętno, -
osłabienie lub utrata przytomności, - pojawienie się krwi w moczu
lub wymiocinach, - zaburzenia świadomości.
Tętniczy: charakteryzuje się tym, że krew wypływa pod wysokim ciśnieniem, z przerwami, zgodnie z pracą serca (pulsujący strumień), jest to krew utlenowana, ma barwę jasnoczerwoną.
Żylny: powstaje, gdy została uszkodzona żyła; krew jest ciemnoczerwona, wypływa powoli, jednostajnie.
Miąższowy: Krwotok ten zazwyczaj następuje wskutek uszkodzenia narządu i wynaczynienia krwi z drobnych naczyń. Charakteryzuje się, tym, że krew równomiernie wypływa z całej powierzchni rany.
Krwiaki-– lokalne nagromadzenie się krwi, opuszczającej uszkodzone naczynia krwionośne, w obrębie różnych struktur tkankowych. Krwiak występuje w przypadkach, kiedy wynaczyniona krew tylko rozpycha i uciska tkanki, nie powodując ich uszkodzenia. Krwiak jest zjawiskiem pospolicie znanym ("siniaki", "nabite guzy") i w ogromnej większości przypadków niegroźnym, gdyż z powodu swojej znikomej wielkości łatwo ulega resorpcji. Zmienia on swoja barwę od czerwonej przez siną do brunatnożółtej, aż znika bez śladu. Zmiana barwy jest związana z rozkładem hemoglobiny zawartej w wynaczynionych krwinkach czerwonych. Przyczyna krwiaka może być urazowa, jatrogenna, albo wynikająca z zaburzeń hemostazy, na przykład w hemofilii. Niebezpieczną lokalizacją krwiaków jest ośrodkowy układ nerwowy. Do powikłań krwiaka należy krwotok, zakażenie, ucisk na sąsiednie narządy.
Włośniczkowy- objawia się jako powolne sączenie krwi z powierzchniowych ran o charakterze otarcia skóry. Zwykle ustaje samoczynnie i jest najmniej groźne.
Tamowanie
1. Krwotok tętniczy:
a)
nałożenie opatrunku uciskowego
b) zgięcie kończyny w
stawie
c) dociśnięcie tętnicy do kości
d) opaska
uciskowa (w wyjątkowych sytuacjach, na kończynach max 1.5godz.)
2. Krwotok żylny:
a)
opatrunek uciskowy
3. Krwotok miąższowy:
a)
przemycie rany
b) nałożenie opatrunku
Zew:
ocena stanu poszkodowanego: świadomości, oddechu, tętna
Jeśli krwawienie nie jest obfite, to często wystarczy podnieść kończynę, która krwawi do góry powyżej serca. Przytrzymanie w górze odpowiednio ręki czy nogi, często prowadzi do zmniejszenia, a czasami nawet do prawie całkowitego zatamowania wylewu krwi. Można to wykorzystać np. przy skaleczeniu palca.
wezwanie pomocy
nałożenie jałowego opatrunku i uciśnięcie miejsca krwawienia
umocowanie opatrunku bandażem; kontynuować ucisk do ustania krwawienia (opatrunek uciskowy).
jeśli opatrunek przesiąka krwią – dołożyć kolejne warstwy nie zdejmując starego i nie zwalniając ucisku
jeśli krwawienie nadal nie ustaje, unieść krwawiącą kończynę nie zwalniając ucisku
unieruchomić krwawiącą kończynę
zastosować ucisk na tętnice powyżej miejsca krwawienia
w ostateczności stosować opaskę uciskową; powinna być stosowana raczej w bardzo ciężkich urazach jak amputacje lub zmiażdżenia.
Opaska:
uszkodzenie nerwów, mięsni bądź naczyń krwionośnych
martwicy tkanek położonych obwodowo od opaski (gdy założona jest zbyt długo i dojdzie do niedokrwienia)
Zakładając opaskę należy pamiętać, że:
nie wolno zakładać jej na kończynach poniżej łokci lub kolan oraz nigdy nie na tułowiu
należy stosować szeroki bandaż albo podłożyć pod wąski szeroki opatrunek (aby powierzchnia ucisku była jak największa)
nie należy poluźniać raz założonej opaski uciskowej
opaska musi być widoczna przez cały czas, nie wolno jej przykrywać
należy opisać opaskę hasłem „opaska uciskowa” oraz godziną jej założenia.
Wewnętrzny:
Postępowanie:
ocena stanu poszkodowanego – świadomości, oddechu, tętna
wezwanie pomocy
zbadanie poszkodowanego i ustalenie rozpoznania
przy krwawieniu wewnątrz kończyn – unieruchomienie
ułożenie poszkodowanego w pozycji przeciwwstrząsowej (z lekko uniesionymi kończynami dolnymi)
okrycie poszkodowanego
okresowa kontrola parametrów życiowych
NIE podawać poszkodowanemu niczego doustnie.
Koń 10-30minut
Bydło 8-10 minut
Owce 4-8 minuty
Ptaki 1-2minuty
Ludzie 6 minut