Jerzy Wiśniewski jako badacz dziejów Podlasia i ziem sąsiednich
Jerzy Jan Wiśniewski – urodził się 1 stycznia 1928 r. w Kołakach Kościelnych koło Zambrów.
Był synem nauczyciela Tomasza Wiśniewskiego i Zofii z Macinusów.
W latach 1939-1941 uczęszczał do szkoły powszechnej w Łomży.
Pracując jako robotnik rolny, przerobił program szkoły średniej.
W 1946 r. uzyskał tzw. Małą maturę w gimnazjum grajewskim i w roku akademickim 1946/1947 został słuchaczem roku wstępnego Uniwersytetu Poznańskiego.
14 czerwca 1951 r. uzyskał tytuł magistra filozofii w zakresie historii.
Od 1 września 1949 r. podjął pracę w archiwum Państwowym w Poznaniu, a następnie w Olsztynie.
1 stycznia 1953 r. przeszedł do Zakładu Historii Pomorza Instytutu Historii Pan
Stopień doktora nauk humanistycznych nadała mu Rada Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 1 grudnia 1960 r.
15 lutego 1965 r. uzyskał stopień naukowy docenta.
14 grudnia 1972 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego
Badania naukowe rozpoczął Jerzy Wiśniewski od dziejów Pomorza Zachodniego.
W 1957 r. Przegląd Historyczny opublikował pierwszą pracę Wiśniewskiego dotyczącą północno-wschodnich ziem Polski.
Od 1961 r. był członkiem Zespołu Redakcyjnego – Rocznika Białostockiego.
W lipcu 1962 r. otrzymał nagrodę naukową województwa białostockiego za wkład w badania historyczne regionu.
Od 1973 r. był członkiem Komitetu Redakcyjnego „Polskiego Słownika Biograficznego”
Jerzy Wiśniewski przyczynił się do postępu w dziedzinie metod badawczych. Złożyło się na to kilka przyczyn. Główną było znakomite przygotowanie metodyczne Autora, jego kompetencje w zakresie historii, archeologii, językoznawstwa, geografii historycznej i kartografii.
Wykorzystał źródła w swoich pracach.
Ważną rolę w jego badaniach odgrywały mapy.