20-lecie międzywojenne w Polsce, poza koloryzmem, formizmem, konstruktywizmem
Rytm:
art deco – baza klasyczna,
Eugeniusz Zak (Ecole de Paris) Tancerz,
Henryk Kuna Rytm,
Tymon Niesiołowski,
Zofia Stryjeńska (tańce polskie, ludowe motywy - repliki graficzne, kartki pocztowe),
tradycja klasyczna z młodopolską (podhalańszczyzna, lekkie geometryzowanie, dekoracyjność).
Ryt:
1925 (również wtedy wystawa),
graficy polscy,
Władysław Skoczylas,
drzeworyt,
podhalańszczyzna.
Grupa Krakowska:
1932-1937,
Żydzi,
komunizowanie,
zróżnicowanie wewnątrz grupy, chcieli odrębności,
sztuka ideowa, alegoryczna,
Sasza Blonder – klasycyzowanie,
Maria Jarema – ekspresjonizm,
Wiciński,
Jonasz Stern – odfiguralne formy organiczne,
1949 – reaktywacja – II Grupa Krakowska: Maria Jarema, Jonasz Stern, Nowosielski (prawosławny; filozof), Brzozowski (abstrakcja organiczna), Wróblewski, Kantor (pierwsze taszyzmy, pochodne ekspresjonizmu abstrakcyjnego).
Koloryzm odrodził się po II wojnie światowej, jako pierwsi się ujawnili – Eibisch (rektor ASP), Nacht-Samborski, Zbigniew Pronaszko (Andrzej Pronaszko – scenograf), Jan Cybis.
Bunt:
ekspresjoniści polscy, Poznań 1918-1920,
Hulewicz.
Artes:
1929, Lwów – 1937,
surrealizm – Janisch Mona Lisa w slipingu.
Jednoróg:
Kraków,
niektórzy koloryści oderwali się od zasadniczego nurtu – Eibisch, Fedkowicz Ogród.
Zwornik:
Kraków,
Emil Krcha.
Pryzmat:
Warszawa,
Chrynkiewicz.
Koń:
Poznań,
Czasopismo „Zdrój”.
Bractwo św. Łukasza:
malarstwo tematyczne, odklasyczne,
wokół Tadeusza Pruszkowskiego (Melancholia),
Michalak – wielkie obrazy sztalugowe – rodzajowe, przypowieściowe, religijne.
Loża Wolnomalarska:
masoneria,
komunizm,
brak powiązania malarskiego,
Geppert.
Władysław Biegas – muzeum w Paryżu.
Tchórzewski – malarstwo materii.
Mela Muter
Artyści z Ecole de Paris:
Adler – podobieństwa z Chagallem, choć inna paleta,
Konrad Winkler – formizm, Kwiaciarka,
Marcoussis – faza syntetyczna kubizmu.
Blok
Prasens
A.R.:
Artyści Rewolucyjni/Awangarda Rzeczywista,
Stażewski, Strzemiński, Kobro, Szczuka.