Lekcja III - Struny głosowe, ich budowa i praca podczas śpiewu

Właściwe narządy głosotwórcze człowieka mieszczą się wewnątrz krtani, napięte między chrząstka tarczowatą a chrząstkami nalewkowatymi. Zbudowane są z mięśnia głosowego i wiązadła głosowego, pokrytych śluzówką, której wolne brzegi tworzą fałdy głosowe. Struny głosowe są też zwane wargami głosowymi, wiązadłami lub fałdami. Zamknięte odgrywają funkcje śpiewania i mówienia, natomiast otwarte są podczas oddychania.

Oddychanie dynamiczne

Jak już dowiedzieliśmy się na poprzednich lekcjach, oddychanie dynamiczne opiera się przede wszystkim na oddychaniu brzusznym i piersiowym a głównymi mięśniami warunkującymi ten sposób oddychania jest przepona i mięsnie tłoczni brzusznej.

Jak powinna zachowywać się krtań podczas śpiewu, jakie położenie krtani jest właściwe?

Krtań podczas fonacji powinna być obniżona, aby rozszerzyć (powiększyć) rezonator i żeby udostępnić wydobycie dźwięku na nasadę. Obniżenie następuje jednocześnie, kiedy podnosimy podniebienie miękkie i rozluźniamy żuchwę. Krtań obniżona daje nam powiększenie rezonatora i swobodne otwarcie.

OBRAZEK 2

Rezonatory głosowe - jakie mają znaczenie w śpiewie?

Rezonatory to miejsca w których wydany przez krtań dźwięk nabiera mocy, barwy i siły. Rezonatory głosowe dzielimy na:

1. Dolne - położone poniżej głośni (krtani); obejmują one tchawicę, oskrzela, płuca często określamy je wspólnie jako rezonator piersiowy.

2. Górne - położone powyżej głośni (krtani); obejmują one zatoki przynosowe, jamę nosową, gardło, jamę ustną. Określamy je wspólnym mianem rezonatora nasady. Część z nich posiada zdolność zmiany swojej objętości i kształtu, co wpływa na możliwość odpowiedniej modulacji głosu. Stąd nazywamy je również rezonatorami ruchomymi

Wygląd strun głosowych podczas mówienia i śpiewania

Wygląd strun głosowych zmienia się podczas mówienia oraz podczas śpiewania. W zależności od potrzeby fonacyjnej, ruch ich obejmuje cała strunę lub jej część, w zależności od masy. Im mniejsza struna, tym bardziej maleje częstotliwość drgań i odwrotnie.

OBRAZEK 3

Przygotowanie przed śpiewem

Zanim zaczniemy pracę z głosem, na początek przygotowujemy się. Ważne jest przewietrzone pomieszczenie, rozluźnienie i rozgrzanie całego ciała gdyż to ono teraz jest instrumentem i odgrywa istotną rolę w śpiewie. Jest siłą regulującą pracę prawie wszystkich mięśni, przepony, rezonatorów, narządów artykulacyjnych i głosowych.

Praktyka - Ćwiczenia artykulacyjne:

- Parsknięcie jako rozluźnienie rób po każdym ćwiczeniu (naśladowanie konia)

- Usta niech zrobią na przemian szeroki uśmiech i wąziutki dzióbek, a następnie dotkną nosa, brody, ucha prawego i lewego.

- W śpiewie ważne są samogłoski, gdyż to przede wszystkim nimi śpiewamy. Mamy ich zaledwie 6 – „a e i o u y „Wymawiaj najpierw bezdźwięcznie jakby krzycząc szeptem „a e i o u y” następnie na głos starając się wymawiać samogłoski wyraźnie.

- Językiem zataczaj kręgi wokół zębów i warg po wewnętrznej stronie warg.

-Na przemian daleko do przodu i do tyłu wysuwaj szczękę.

- Szczęką dolną (żuchwą) zataczaj w poziomie ósemkę.

-Dziubkiem z ust zataczaj kręgi.

- Otwórz szeroko buzię i w takim układzie zamykaj i otwieraj usta – szczęka przez cały czas musi być szeroko rozwarta.