Teoria znaku wg Mieczysława Wallisa

przez "znak" rozumie on pewien przedmiot spostrzegalny zmysłowo, wytworzony lub użyty przez kogoś po to, by wywołać w kimś myśl o przedmiocie innym niż on sam. Jeśli dzieje się to na podstawie podobieństwa wyglądu (nie ograniczonym tylko do sfery wzrokowej) mówimy o znaku ikonograficznym lub podobiźnie (np. Rysunek konia)
Jeśli znak oddziaływuje na mocy zwyczaju lub umowy, mówimy o znaku umownym (np. Wyraz polski "koń")

symbol – przedmiot postrzegany zmysłowo, niekoniecznie wytworzony lub użyty przez człowieka, który wywołuje w kimś myśl o przedmiocie innym niż on sam nie dzięki podobieństwu wyglądu (jak znak ikoniczny) i nie na mocy zwyczaju lub umowy (jak znak umowny) lecz dzięki pewnej analogii lub pewnemu dalekiemu związkowi między nim a tym przedmiotem (np. Lew jako symbol siły).
Symbol różni się od znaku tym, że może,ale nie musi być wytworzony lub użyty przez człowieka i , w związku z tym, może, ale nie musi być wyrazem czyjejś myśli oraz tym, że wywołuje myśli o czymś innym niż on sam dzięki pewnej analogii lub pewnemu dalekiemu związkowi między nom a przedmiotem przez niego reprezentowanym. Trzeba mieć na względzie, że przedmiot symbolizowany jest zwykle czymś ważniejszym niż przedmiot symbolizujący.

stosunek między znakiem, symbolem lub obrazem a przedmiotem, o którym myśli teen znak, symbol lub obraz wywołuje, nazywamy "reprezentacją".

poniżej dołączam definicję, które pomimo że u Wallisa zawarta, odnosiła się do rozdziału o periodyzacji sztuki. Pośrednio jednak łączą się z jego definicją znaku, dlatego:

pole semantyczne- układ przestrzenny lub czasowy, lub jeszcze jakiś inny, w którym pewien znak przybiera różne znaczenie w zależności od swego miejsca w tym układzie. Innymi słowy, znaczenie pewnego znaku zależy tutaj nie tylko od jego wyglądu, lecz również od jego miejsca w pewnym układzie (jako przykład niech posłuży rozmieszczenie nut na pięciolinii).