Oprócz
przypadków schorzeń przewlekłych wątroby i dróg żółciowych
istnieją zespoły schorzeń o przebiegu ostrym. Przypadki takie
powinny być leczone według zasad (standardów) medycyny
oficjalnej, a chorzy powinni być hospitalizowani i poddani stałej
opiece lekarzy specjalistów. Przypadki krańcowo ciężkie
wymagają zabiegów chirurgicznych, niekiedy przeszczepów.
1.
Wirusowe zapalenie wątroby (hepatitis viralis)
Hepatitis
A
Wirusowe
zapalenie wątroby typu A należy do przypadków najmniej groźnych
z trzech najczęściej spotykanych typów zapaleń wątroby.
Okazuje się bowiem że atakujący wirus HAV jest dostatecznie
wrażliwy na preparaty
i zabiegi medycyny naturalnej. Znane
i opisane są przypadki wyzdrowień, gdy spowoduje się
wzmocnienie aktywności układu immunologicznego osoby chorej
przez zmianę sposobu odżywiania i poddanie odpowiednich leków,
w tym również roślinnych.
Hepatitis
B
Wirusowe
zapalenie wątroby typu B jest to infekcja wątroby uporczywym
wirusem HBV mającym wewnętrzny rdzeń białkowy oznaczony
symbolem HBcAg oraz zewnętrzną warstwę oznaczoną symbolem
HBsAg. Są to dwa antygeny służące jako markery. Jeśli badanie
laboratoryjne wykaże obecność drugiego markera we krwi, oznacza
to że nastąpiła infekcje i że wirus jest aktywnie
reprodukowany w wątrobie. Konieczne jest wówczas natychmiastowe
intensywne leczenie prowadzone przez lekarza specjalistę.
Światowa
Organizacja Zdrowia (World Health Organization = WHO) ogłosiła,
że na świecie jest obecnie około 350 milionów osób przewlekle
zakażonych wirusem hepatitis B oraz, że znaczna część tych
osób może umrzeć, jeśli nie będzie efektywnie leczona.
Hepatitis
C
Wirusowe
zapalenie wątroby typu C jest wywołane przez wirusa HCV, który
najpierw atakuje wątrobę i rozmnaża się szybko niszcząc jej
komórki, a następnie może przenieść się na inne narządy
wewnętrzne. Zawartość obumarłych komórek wątroby przenika do
krwi i wówczas w moczu pojawia się enzym transaminaza alaninowa,
której ilość oznaczona analitycznie jest miernikiem stopnia
zakażenia i służy jako marker. Jeżeli infekcja wirusowa trwa
dłużej, dochodzi do bliznowacenia wątroby i w 25% przypadków
powoduje to jej marskość, co zwiększa ryzyko wystąpienia zmian
nowotworowych. Wirus hepatitis C może również wywołać
zwyrodnienie tłuszczowe wątroby (steatosis).
2.
Współczesne poglądy na przebieg zapalenia wątroby
Gdy
często pobolewa wątroba...
Poważne
piśmiennictwo medyczne informuje, że hepatitis A, B i C są
infekcjami wirusowymi wątroby, które nie zawsze, lecz tylko
niekiedy zagrażającymi wątrobie niebezpiecznymi uszkodzeniami,
np. marskością i nowotworem. Badania naukowe wykazały, że
istnieją przypadki w których pomimo wykrycia wirusa w wątrobie
brak jest charakterystycznych objawów chorobowych. Przypadki
takie uznano za „przewlekłe”. Z drugiej strony powszechnie
dokumentuje się przypadki zakażeń objawiające się wyraźnymi
objawami chorobowymi i dlatego uznano je za „ostre”.
Nie
tylko wirusy
Badacze
amerykańscy głoszą, że wirusy nie są wyłączną przyczyną
objawów towarzyszących hepatitis i pomimo stwierdzenia ich
obecności w wątrobie nie ma pewności, że to tylko one wywołują
stan chorobowy. Znane są bowiem przypadki zapalenia wątroby
spowodowane przez nadmiar alkoholu lub przez leki sterydowe
przyjmowane przez dłuższy czas, także przez niektóre chemiczne
środki ochrony roślin i przez inne liczne substancje
hepatotoksyczne, jak również hepatitis może być chorobą
autoimmunologiczną.
Objawy
hepatitis są następujące:
ciemna
barwa moczu, stolce jasne jak glina, żółtaczka z widocznym
zabarwieniem skóry i oczu, gromadzenie sie płynu w jamie
brzusznej, rozwój piersi u mężczyzn oraz objawy nietypowe
(nieswoiste): nudności, biegunka, gorączka.
Dodatni
wynik testu i brak objawów?
Znaczna
część pacjentów zgłaszających się na badanie, u których
stwierdzono uprzednio dodatni wynik testu na obecność jednego z
wirusów hepatitis nie ma żadnego z podanych objawów
chorobowych. Są to tzw. przypadki „przewlekłe”, które nie
powodują wystąpienia objawów chorobowych, nawet w ciągu 45 lat
życia. Doniesiono o tym niedawno w czasopismach medycznych Annals
of Internal Medicine oraz w Hepatology, USA.
Przypadki
„ostre” są domeną lekarza specjalisty
W
ostrym zapaleniu watroby leki ziołowe i sposoby naturalne mogą
być przyjmowane za jego zgodą i traktowane jako uzupełniające,
np. dla zmniejszenia niepożądanych skutków zaleconych
preparatów syntetycznych, a także jako środki przyśpieszające
powrót do zdrowia oraz
w okresie rekonwalescencji.
Rokowanie
w przewlekym zapaleniu
Jeśli
osoba zakażona wirusem hepatitis rozpozna u siebie „przewlekły”
przebieg choroby to może być względnie spokojna o swoje
zdrowie, pod warunkiem podjęcia leczenia preparatami ziołowymi
oraz zastosowania odpowiedniej diety i prozdrowotnego stylu życia
wymagającego niektórych wyrzeczeń (zrezygnowania z picia
alkoholu, napojów koleinowych, z palenia papierosów). Ponadto
wskazane jest unikanie stresogennego otoczenia oraz preferowanie
ruchu (spacery, umiarkowany sport) w miarę posiadanych sił i
sprawności fizycznej.
3.
Witamina E – skuteczne wspomaganie leczenia
Witamina
E jest pomocna we wspomaganiu leczenia hepatitis. Badacze z
University of Bologna z Włoch przeprowadzili badania kliniczne na
grupach osób z diagnozą przewlekłego hepatitis B, dla
stwierdzenia czy witamina E ma dodatni wpływ na przebieg choroby.
Uczestniczące w tym teście osoby miały wysoki poziom markera
zapalenia wątroby - aminotransferazy alaninowej (ALT). Grupa 12
chorych nie otrzymywała dawek witaminy E, natomiast taka sama
grupa otrzymywała 300 mg tej witaminy dwa razy dziennie przez 3
miesiące. Po upływie dziewięciu miesięcy – analizy zdrowia
chorych wykazały, że siedem osób z grupy przyjmującej witaminę
E (58%) miało już normalny poziom markera ALT i negatywny wynik
testu na obecność HBV DNA, a pięć dalszych osób zostało
całkowicie wyleczonych. Odwrotna sytuacja została stwierdzona w
grupie kontrolnej – żaden chory nie został wyleczony. W toku
tych badań nie stwierdzono u testowanych żadnych objawów
szkodliwych przyjmowania dużej dawki witamin. W konkluzji tych
badań badacze stwierdzili, że witamina E jest w pełni użyteczna
i bezpieczna w leczeniu przewlekłego hepatitis B.
4.
Kwas askorbowy - witamina C – przeciw hepatitis viralis
Witamina
C ochrania również wątrobę
W
roku 1930 dr Szent-Gyorgyi wykrył w świecie roślin obecność
kwasu askorbowego, chroniącego w małych codziennych dawkach
przed szkorbutem, znanego dziś jako witamina C. Wieloletnia fala
badań kwasu askorbowego wykazała, że witamina C ma bardzo duże
spektrum aktywności biologicznej, bowiem działa
przeciwszkorbutowo, przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, ochrania
przed zaćmą, miażdżycą, chorobą niedokrwienną serca i mózgu
oraz przed wolnymi rodnikami tlenowymi, ochrania wątrobę przed
truciznami, objawami niepożądanymi niektórych leków
syntetycznych oraz wzmacnia układ immunologiczny.
Zabija
wirusy
Ale
ujmując problem historycznie, to już w roku 1935 dr C.W.
Jungablut ogłosił w amerykańskim czasopiśmie medycznym, że
kwas askorbowy, podany prawidłowo dożylnie
i doustnie w
odpowiednich dawkach zabija wirusy porażenia dziecięcego
(poliomyelitis) oraz szereg innych chorobotwórczych wirusów.
Doniesienie to zostało zignorowane, lecz nie zapomniane, gdyż dr
Linus Pauling, dwukrotny laureat nagrody Nobla i współpracująca
z nim dr Rath ogłosili w 1985 roku, że człowiek nie może
wytwarzać witaminy C, gdyż nie ma w wątrobie specyficznego
enzymu. Natomiast tysiące zwierząt żyjących na wszystkich
kontynentach wytwarzają dziennie bardzo duże ilości witaminy C
w stosunku do masy swego ciała. Przykładowo koza wytwarza 4-5 g
na dobę; zebra ok. 10 g, szczur do 2 g, natomiast człowiek o
ciężarze 70 kg powinien wytwarzać przynajmniej 7 g dziennie.
Badania wykazały, że witamina C w dawkach 5-10 g dziennie jest
potężnym związkiem antywirusowym i antybakteryjnym. Jeśli
chodzi o wirusowe zapalenie wątroby to znane są przypadki
wyleczeń tego typu megadawkami w bardzo krótkim czasie.
5.
Inne choroby wątroby o ostrym przebiegu
Ostre
stany zapalne wątroby powodują również:
-
marskość wątroby (cirrhosis hepatis)
- zanik wątroby
ostry żółty (hepatis auta perynhymatosa)
- pierwotny
nowotwór wątroby (carcinoma hepatis primaria)
- torbiel
(cystis)
- guzowatość (tuberositas)
Leczenie
ostrych stanów zapalnych wątroby
Choroby
te mogą być leczone wyłączne przez lekarza specjalistę, także
w warunkach szpitalnych, ale i w tych przypadkach, jak wspomniałem
uprzednio istnieje możliwość włączenia odpowiednich
preparatów naturalnych jako pomocniczych, poprawiających
niektóre subiektywne odczucia chorych lub osłabiających
działania niepożądane leków syntetycznych.
Polski
wkład w leczenie przewlekych zapaleń wątroby
Kończąc
niniejszy wywód o wątrobie i lekach naturalnych pragnę
przywołać ku pamięci i przypomnieć postać wspaniałego
lekarza – prof. dr hab. med. dr.h.c. Jana Hasika. Był on
założycielem i wieloletnim kierownikiem Kliniki
Gasteroenterologii Akademii Medycznej w Poznaniu, w której
przeprowadzał liczne badania kliniczne roślin i preparatów
hepatotropowych pochodzenia krajowego i porównywał ich działanie
lecznicze z analogicznymi preparatami zagranicznymi oraz ze
specyfikami syntetycznymi. Oto fragment dwóch jego wypowiedzi na
ten temat: „Chorzy z przewlekłymi chorobami wątroby
zawdzięczają swoją kondycję zdrowotną i znaczną poprawę
samopoczucia stosowaniu leków ziołowych łącznie z dietą. Jest
to poparte odpowiednimi badaniami, głównie tzw. próbami
wątrobowymi” „Leki syntetyczne, czyli tzw. leczenie
farmakologiczne daje wątpliwe wyniki a często przy zbyt długim
ich stosowaniu doprowadza do uszkodzenia narządów miąższowych,
w tym również wątroby. Najlepsze wyniki leczenia osiąga się
stosując preparaty ziołowe. Ich przewaga nad środkami
pochodzenia chemicznego polega na tym, że mogą być stosowane
bez porównanie dłużej, nie doprowadzając do poważniejszych
uszkodzeń miąższu wątroby. Natomiast lepiej od innych
preparatów hamują procesy chorobowe w komórkach wątrobowych i
prowadzą do znacznej poprawy”
Doc.
dr hab. farm. Aleksander Ożarowski
|