Wyróżniamy trzy podstawowe chody konia: stęp, kłus, galop.

Stęp jest chodem czterotaktowym, koń dotyka podłoża trzema kończynami, a tylko jedna znajduje się w powietrzu.
Kłus jest chodem dwutaktowym. Przeciwległe kończyny, przednia i tylna, dotykają podłoża, równocześnie na zmianę dając dwa takty.
Galop jest chodem trzytaktowym, koń stawia równocześnie dwie kończyny po przekątnej, zaś pozostałe osobno, co daje trzy takty.
Cwał jest najszybszym chodem, podobnym do galopu, czterotaktowym. Kończyny pracujące w parze nie dotykają podłoża równocześnie, tylna ląduje trochę wcześniej niż poprzednia, dając zatem cztery takty. Zarówno w galopie, jak i w cwale, koń może zmienić prowadząc przednią kończynę. 

Inne końskie chody to tölt i inochód. Większość koni nie potrafi tak chodzić, choć są to chody naturalne np. dla kuców islandzkich.
Tölt nie jest zlepkiem kłusa i galopu. Töltem kuc islandzki może się poruszać długo, nie męczy go to aż tak jak poruszanie się inochodem.
Inochód to dwutaktowy chód konia, polegający na unoszeniu jednocześnie obu kończyn z jednej strony ciała, np. lewej przedniej i lewej tylnej, a następnie prawej przedniej i prawej tylnej. Niektóre konie poruszają się w ten sposób naturalnie niezależnie od prędkości.
Chód ten przypomina krok wielbłąda. Inochodem można się poruszać zarówno w tempie stępa jak i galopu.

Chody sztuczne
Za chody sztuczne uważane są takie ruchy konie, których został wyuczony przez człowieka. Zaliczyć tutaj można np. chody boczne, pasaż, piaff czy stęp hiszpański.