Głowa
Wielkość i budowa głowy największe znaczenie ma u koni skaczących, gdyż pomaga im w zachowaniu środka ciężkości. U koni pociągowych duża głowa redukuje czynne siły ciągu. U pozostałych ras, np. dresażowych, pokrój głowy ma znaczenie głównie estetyczne. U ras gorącokrwistych mózgoczaszka jest bardziej rozwinięta od trzewioczaszki, u ras zimnokrwistych odwrotnie. Uniwersalną wadą większości ras jest zbyt krótka potylica, a także wady zgryzu (karpiowaty i szczupaczy). Ganasze zawsze powinny być dostatecznie szerokie.
Szyja
Kształt szyi jest nie tylko wyznacznikiem urody konia, ale ma ogromne znaczenie dla mechaniki jego ruchu. Szyja i kark działają jak dźwignia napinająca mięśnie grzbietu i odciążająca kończyny tylne. Szyja ras gorącokrwistych powinna być (przeciętnie) dłuższa o 12 cm od głowy. U ras zimnokrwistych różnica może wynosić zaledwie 1 cm. Tzw. łabędzia szyja jest wskazana u ras prezentujących się na pokazach i wystawach (np. u koni czystej krwi arabskiej). Szyja jelenia i odwrócona uważane są za wadliwe. Wadą jest też szyja zbyt cienka lub zbyt krótka (tutaj już zależnie od standardu rasy).
Kłoda
Do uniwersalnych wad budowy kłody konia zalicza się między innymi tzw. kłoda cybata charakteryzująca się zbyt wklęsłym grzbietem oraz zbyt wysokim szczytem kłębu w stosunku do wysokości guza lędźwiowego, oraz przebudowana, w której to kłąb jest znacznie niżej niż guz lędźwiowy. Nieprawidłowy u większości ras, zwłaszcza tych przeznaczonych do użytkowości wierzchowej, jest grzbiet karpiowaty (wypukły) i łęgowaty (mocno zapadnięty). Wadą jest też obwisły i podkasany brzuch.
Kończyny
Podczas gdy wady głowy, szyi, a nawet kłody nie muszą całkowicie dyskwalifikować konia i mogą być równoważone przez inne zalety, tak nieprawidłowe ustawienie kończyn oznacza często całkowitą niezdolność do pracy (najbardziej dotyczy to koni przeznaczonych do jazdy dresażowej oraz skoczków). Do wad postawy kończyn przednich zaliczamy m. in. postawę przedsiebną i podsiebną, zbieżną i rozbieżną, szeroką i wąską, iksowatą, beczkowatą, rozstawną i zestawną, cofnięcie i tzw. koziniec. Do istotnych wad kończyn tylnych zalicza się postawę szablastą, rozstawną, przedsiebną i podniebną, szeroką i wąską, krowią, zzbieżną i rozbieżną, zestawną i rozstawną. Nieprawidłowe jest też strome (kozie) ustawienie stawu pęcinowego oraz tzw. niedźwiedzia pęcina (zbyt miękka, staw niemal dotyka podłoża). Wady pęcin nie tylko utrudniają ruch zwierzęcia, ale często są też po prostu niebezpieczne dla jego zdrowia, dlatego w większości dyskwalifikują go z użytkowości.