Rok akademicki 1996/97 |
Laboratorium z fizyki |
|||
Nr ćwiczenia:
23 |
Temat: Charakterystyka styku między metalem a półprzewodnikiem typu n |
|||
Wydział: Elektronika
Kierunek: E-nika i Telekom.
Grupa: E03 |
Imię i nazwisko: Tomasz Zalewski |
|||
Data wykonania |
Ocena |
Data zaliczenia |
Podpis |
|
|
T |
|
|
|
|
S |
|
|
|
1. Zasada pomiaru.
Pomiędzy metalem a półprzewodnikiem na złączu typu metal-półprzewodnik n istnieje kontaktowa różnica potencjałów. W warstwie przystykowej półprzewodnika niemal w ogóle brak jest elektronów, gdyż strumień elektronów z półprzewodnika do metalu przeważa nad strumieniem elektronów z metalu do półprzewodnika. Ma ona więc znacznie większy opór i nazywana jest warstwą zaporową.
Przyłączenie do złącza zewnętrznego napięcia zmienia rozmiary warstwy zaporowej, wysokość bariery potencjału i opór. Jeśli zewnętrzne pole elektryczne skierowane jest od metalu (+) do półprzewodnika (-), w kierunku przewodzenia, powoduje to zmniejszenie bariery potencjału, czyli powiększenie przewodności złącza. W kierunku tym może płynąć stosunkowo duży prąd. Pole skierowane przeciwnie zmniejsza przewodność złącza - kierunek ten jest zwany kierunkiem zaporowym.
Z tego też względu złącza takie, wykorzystywane w diodach, wykazują właściwości prostujące prądu przemiennego.
Zależność prądu od napięcia zewnętrznego diody metal-półprzewodnik przedstawia rysunek:
Duże zmiany oporu w zależności od napięcia, przedstawić można we współrzędnych ln R oraz U :
W odróżnieniu od diody ze złączem p-n, w diodach typu metal-półprzewdnik ze względu na brak procesów dyfuzji nie występuje tu duża bezwładność w transporcie ładunków mniejszościowych przez obszar n. Dzięki temu szybkość działania takiej diody jest znacznie większa niż w przypadku diody typu p-n.
Celem doświadczenia było zbadanie właściwości złącza, do którego przyłożono zewnętrzne napięcie w kierunku przewodzenia i zaporowym, oraz właściwości prostujących złącza, przez które przepływał prąd sinusoidalny.
2. Schemat układu pomiarowego.
a) do wyznaczania charakterystyki napięciowo-prądowej złącza metal-półprzewodnik
b) do obserwacji działania prostownika jednopołówkowego
c) do obserwacji działania prostownika dwupołówkowego
3. Ocena dokładności pojedynczych pomiarów.
Przyrządy użyte w ćwiczeniu oraz ich dokładność pomiarowa:
a) woltomierz cyfrowy VC-10T :
b) amperomierz:
4. Tabele pomiarowe.
a) dla kierunku przewodzenia
Lp. |
U |
ΔU |
I |
ΔI |
R |
ΔR |
ln R |
|
V |
mV |
mA |
mA |
Ω |
Ω |
dla Ω |
1 |
0,09 |
0,1 |
0 |
1,5 |
- |
- |
- |
2 |
0,18 |
0,2 |
0 |
1,5 |
- |
- |
- |
3 |
0,28 |
0,3 |
0 |
1,5 |
- |
- |
- |
4 |
0,38 |
0,4 |
0 |
1,5 |
- |
- |
- |
5 |
0,48 |
0,5 |
1 |
1,5 |
480 |
720 |
6,2 |
6 |
0,55 |
0,6 |
2 |
1,5 |
275 |
207 |
5,6 |
7 |
0,60 |
0,6 |
4 |
1,5 |
150 |
56,4 |
5,0 |
8 |
0,64 |
0,6 |
6 |
1,5 |
107 |
26,8 |
4,7 |
9 |
0,66 |
0,7 |
10 |
1,5 |
66,0 |
10,0 |
4,2 |
10 |
0,68 |
0,7 |
14 |
1,5 |
48,6 |
5,3 |
3,9 |
11 |
0,69 |
0,7 |
16 |
1,5 |
43,1 |
4,1 |
3,8 |
12 |
0,70 |
0,7 |
20 |
1,5 |
35,0 |
2,7 |
3,6 |
13 |
0,71 |
0,7 |
24 |
1,5 |
29,6 |
1,9 |
3,4 |
14 |
0,72 |
0,7 |
28 |
1,5 |
25,7 |
1,4 |
3,3 |
15 |
0,73 |
0,7 |
30 |
1,5 |
24,3 |
1,2 |
3,2 |
16 |
0,74 |
0,7 |
34 |
1,5 |
21,8 |
1,0 |
3,1 |
17 |
0,74 |
0,7 |
38 |
1,5 |
19,5 |
0,8 |
3,0 |
18 |
0,74 |
0,7 |
42 |
1,5 |
17,6 |
0,7 |
2,9 |
19 |
0,75 |
0,8 |
46 |
1,5 |
16,3 |
0,6 |
2,8 |
20 |
0,76 |
0,8 |
50 |
1,5 |
15,2 |
0,5 |
2,7 |
21 |
0,80 |
0,8 |
88 |
1,5 |
9,1 |
0,16 |
2,2 |
22 |
0,83 |
0,8 |
145 |
7,5 |
5,7 |
0,30 |
1,7 |
23 |
0,85 |
0,9 |
190 |
7,5 |
4,5 |
0,18 |
1,5 |
24 |
0,86 |
0,9 |
230 |
7,5 |
3,7 |
0,13 |
1,3 |
25 |
0,87 |
0,9 |
275 |
7,5 |
3,2 |
0,09 |
1,2 |
26 |
0,88 |
0,9 |
320 |
7,5 |
2,8 |
0,07 |
1,0 |
27 |
0,89 |
0,9 |
365 |
7,5 |
2,4 |
0,05 |
0,9 |
28 |
0,90 |
0,9 |
410 |
7,5 |
2,2 |
0,04 |
0,8 |
b) dla kierunku zaporowego
Lp. |
U |
ΔU |
I |
ΔI |
R |
ΔR |
ln R |
|
V |
mV |
μA |
μA |
MΩ |
M.Ω |
dla Ω |
1 |
4,94 |
4,9 |
0,5 |
0,38 |
9,88 |
7,42 |
16,1 |
2 |
9,91 |
9,9 |
1,0 |
0,38 |
9,91 |
3,73 |
16,1 |
3 |
14,86 |
14,9 |
1,5 |
0,38 |
9,91 |
2,49 |
16,1 |
4 |
19,84 |
19,8 |
2,0 |
0,38 |
9,92 |
1,87 |
16,1 |
5 |
24,81 |
24,8 |
2,5 |
0,38 |
9,92 |
1,50 |
16,1 |
6 |
29,76 |
29,8 |
3,0 |
0,38 |
9,92 |
1,25 |
16,1 |
5. Przykładowe obliczenia wyników pomiarów wielkości złożonej.
a) przykładowe wartości oporności oraz lnR przy pomiarze złącza spolaryzowanego w kierunku przewodzenia:
b) przykładowe wartości oporności oraz lnR przy pomiarze złącza spolaryzowanego w kierunku zaporowym:
6. Rachunek błędów.
Błąd maksymalny pomiaru oporności został obliczony metodą różniczki logarytmicznej:
Przykładowe obliczenia:
a) dla tabeli 4a
b) dla tabeli 4b
7. Zestawienie wyników pomiarów.
Zestawienie wyników pomiarów wraz z ich błędami znajduje się w tabelach przedstawionych w punkcie 4 sprawozdania.
Przebiegi zaobserwowane na lampie oscyloskopowej:
a) przebieg sinusoidalny przed przejściem przez prostownik
b) przebieg sinusoidalny po przejściu przez prostownik jednopołówkowy
c) przebieg sinusoidalny po przejściu przez prostownik dwupołówkowy (mostek Graetza)
8. Uwagi i wnioski.
Wyniki dokonanych pomiarów oraz wykonane na ich podstawie charakterystyki potwierdzają właściwości złącza typu metal - półprzewodnik typu n.
W kierunku przewodzenia przez złącze diody zauważalny prąd zaczyna płynąć po przekroczeniu ok. 0,6 V i osiąga największy przyrost przedziale 0,76 ÷ 0,9 V (co obrazuje bliski linii prostej wykres). Wartość prądu w tym przedziale wzrasta z ok. 50 mA do ponad 400 mA. W kierunku zaporowym przez złącze płynie bardzo mały prąd (rośnie praktycznie liniowo) i przy stosunkowo dużym napięciu wynoszącym ok. 30 V osiąga wartość zaledwie 3 μA. Także zależność oporu złącza prostującego od napięcia potwierdza właściwości badanego złącza. W kierunku przewodzenia wraz ze wzrostem napięcia opór malał. Ze względu na bardzo małe wartości prądu płynącego przez złącze, przy niskich napięciach na diodzie (<0,3 V), powstały trudności z jego odczytaniem z mikroamperomierza (niezbyt duża klasa dokładności), a co za tym idzie trudności z odczytaniem oporności złącza przy niskich napięciach. W związku z tym opór można było poprawnie odczytać przy napięciach na diodzie przekraczających 0,48 V. W kierunku zaporowym opór złącza jest duży i praktycznie stały w dużym zakresie napięcia.
W drugiej części doświadczenia obserwowano praktyczne wykorzystanie właściwości badanego złącza w postaci jedno- i dwupołówkowego prostownika diodowego. W pierwszym przypadku układ dokonywał prostowania tylko połówek dodatnich lub ujemnych (w zależności kierunku od połączenia), w drugim, za pomocą mostka Graetza, możliwe było prostowanie dwupołówkowe co obrazuje wykres w punkcie 7.