Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
TYDZIEC
12. ZWIERZ
TA PRZYGOTOWUJ
SI
DO ZIMY
Dzień 1. Zimowe śpiochy
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
2.  Zwierzęta przygotowują się do zimy  oglądanie albumów przyrodniczych. Poszerzanie wiedzy przyrodni-
czej o sposoby przygotowania zwierząt do zimy: zasypianie, zmiana futra, gromadzenie zapasów. Rozwijanie
zainteresowania książką, jako z
ródłem wiedzy.
3. Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
II 4. Spać się chce...  słuchanie fragmentu wiersza H. A
ochockiej połączone z wykonaniem ćwiczenia  Sen lasu
w K2., 10. Uważne słuchanie utworu. Poznanie zwierząt zapadających w sen zimowy: wiewiórka, niedz
wiedz
,
borsuk, suseł. Doskonalenie spostrzegawczości wzrokowej. Wzbogacanie słownika. Globalne czytanie napi-
sów: suseł, Sen lasu. Poznanie obrazu graficznego głoski s  litery s, S.
5.  Idziemy spać  zabawa orientacyjno-porządkowa.
6. Zimowe futra  słuchanie opowiadania H. Zdzitowieckiej połączone z wykonaniem obrazka techniką origami
płaskie z koła  Niedz
wiedz
 z WŚ. Poznanie sposobów przygotowania się zwierząt do zimy. Odczytywanie
obrazkowej instrukcji. Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej. Rozwijanie sprawności manualnej.
7.  Niedzwiadek  ilustrowanie ruchem treści wierszyka. Doskonalenie orientacji w schemacie własnego ciała.
Czerpanie radości ze wspólnej zabawy.
III 8.  Zabawa z piłką  zabawa z elementem rzutu i łapania.
9. Rymowanki  słuchanie wierszy J. Piotrowskiego połączone z wykonaniem ćwiczenia  Dobieramy obrazki
w K2., 11. Uważne słuchanie utworu. Rozwijanie słuchu fonematycznego poprzez dopowiadanie wyrazów
rymujących. Wzrokowe i słuchowe wyodrębnianie w wyrazach pierwszej głoski. Doskonalenie analizy syla-
bowej. Rozumienie określeń z lewej / prawej strony kartki.
10.  Taniec niedz
wiedzia  zabawa ze śpiewem. Ilustrowanie ruchem treści utworu. Czerpanie radości ze wspól-
nej zabawy.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: albumy przyrodnicze, obrazki: wiewiórka w dziupli, niedz
wiedz
przed legowiskiem
w jaskini, borsuk przed norą, suseł w norze, K2, WJ, kredki ołówkowe, chusta animacyjna, obrazki: wiewiór-
ka prezentujÄ…ca puszysty ogon, zajÄ…ce w letnim i zimowym futrze, gronostaje w letnim i zimowym futrze,
niedz
wiedz
, WŚ, kartony, klej, duże piłki dla połowy grupy, obrazki: sery, rowery, bałwanki, sanki, berety,
skarpety, syrenka, sarenka, Czy-tam, czy-tam
Rodzaj zajęć:
yy
Spać się chce...  słuchanie fragmentu wiersza Hanny A
ochockiej połączone z wykonaniem ćwiczenia  Sen
lasu w K2., 10.
yy
Zimowe futra  słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej połączone z wykonaniem obrazka techniką
origami płaskie z koła  Niedz
wiedz
 z WÅš 38.
Przebieg dnia:
I
yy
Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
yy
 Zwierzęta przygotowują się do zimy  oglądanie albumów przyrodniczych. Nazywanie zwierząt  poznawa- albumy
przyrodnicze
nie ich zwyczajów, np. zapadanie w sen zimowy: niedz
wiedz
 gawra, jeż  sterta suchych liści, borsuk  nora,
żaba  w mule na dnie stawu, jaszczurka  jamy, nory, pod kamieniami lub korzeniami; zmiana futra na cie-
plejsze: zajÄ…c, wilk, lis, niedz
wiedz
; gromadzenie zapasów: wiewiórka, mysz.
yy
Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
1 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
II
obrazki
yy
Spać się chce...  słuchanie fragmentu wiersza Hanny A
ochockiej. N. w czasie recytacji umieszcza na tablicy
obrazki kolejnych zwierzÄ…t.
Spać się chce...
Hanna A
ochocka
Przychodzi taki czas,
że pospać chce las.
Gałąz
ostatni liść strąca
i skrzypi:  Jestem śpiąca...
Rozwarta dziupla drzewa
ziewa.
Do dziupli tej wiewiórka
puszysta daje nurka,
by zdrzemnąć się choć trochę.
A kto jest wielkim śpiochem?
MiÅ›.
Pod korzeniami sosny
mości się w gawrze już dziś
i mruczy:  Widzi mi siÄ™,
że tak jak inne misie
prześpię tak aż do wiosny...
KolacjÄ™ zjem na zapas
i będę chrapać, chrapać!
Powiada borsukowa:
 Aj, kiwa mi się głowa.
I ty, mężu, niebożę,
ledwie oczy otwierasz.
Miesiąc, dwa w ciepłej norze
pośpię non stop. Już. Teraz.
Może i trzy?
A ty? (...)
(...) Susły
ze zmartwienia by uschły,
gdyby siÄ™ na oba uszy
nie wyspały z całej duszy,
głęboko i smacznie.
A jak już suseł spać zacznie,
hoo, z białych armat może
hukać pani zima 
on w swojej skromnej norze
kima i kima...
Dać by mu jeszcze kołdrę,
poduszeczkę małą,
to by mu siÄ™ dopiero
spało, aj, spało! (...)
Rozmowa kierowana pytaniami N.: Gdzie śpi wiewiórka?; Jakie zwierzę śpi w gawrze?; Gdzie śpi borsuk? Jakie
zwierzę śpi tak mocno, że nie obudzą go nawet strzały armat? Próba interpretowania powiedzenia śpi, jak suseł.
Wyjaśnienie, że niedz
wiedz
i suseł, to zwierzęta pod ochroną.
yy
 Sen lasu  wykonanie ćwiczenia w K2., 10. Określanie, jakie spiące zwierzę przedstawione jest na zdjęciu. Wpro- K2. 10, kredki
ołówkowe, WJ
wadzenie do globalnego czytania napisu suseł. Określanie, jaką głoskę słychać na początku wyrazów: sen, suseł.
1. Poznanie graficznego obrazu głoski s  litery s, S. Kolorowanie białych liter s, S.
2. Nalepianie brakujących fragmentów  określanie, kształtu nalepek. Nazywanie zwierząt na obrazku.
Wprowadzenie do globalnego czytania napisu Sen lasu. Opowiadanie treści obrazka.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
2 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Zadanie dodatkowe: Wypychanie liter s, S z WJ, kolorowanie ich według własnego pomysłu. Literę prze-
strzenną można wykorzystać podczas różnych zabaw dydaktycznych.
chusta animacyjna
yy
 Idziemy spać  zabawa orientacyjno-porządkowa z wykorzystaniem chusty. Dzieci trzymają brzeg chusty
prawą ręką i poruszają się z nią dokoła, mówiąc wierszyk: Gdy jesienne słońce świeci, dzień się robi krótszy.
Drzewa liście pogubiły, w lesie coraz smutniej. Wkrótce przyjdzie sroga zima, mrozy, śnieg i szadz
. A my zimy nie
lubimy, więc pójdziemy spać! Ostatnie słowa dzieci mówią głośno i szybko chowają się pod chustą. Po chwili
wychodzą, chwytają brzeg chusty lewą ręką i chodzą w drugą stronę.
obrazki
yy
Zimowe futra  słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej.
Zimowe futra
Hanna Zdzitowiecka
Brr... coraz zimniej. Dzieci wkładają ciepłe, zimowe palta i kożuszki. Ale nie tylko dzieci. Zwierzęta także
sprawiły sobie nowe, cieplejsze futerka.
Zobaczcie, jaki puszysty ogon ma wiewiórka. Nic dziwnego. Ten ogon to kołderka, którą się wiewiórka okryje,
kiedy pójdzie spać do swojej dziupli.
Futerko zająca jest grubsze i jaśniejsze. A
atwiej się ukryć w zimie, gdy się ma jasne futro. Nie odbija tak od
śniegowej bieli.
Jeszcze lepiej poradził sobie mały drapieżny gronostaj. W lecie nosi futerko brązowe, a w zimie  białe. Kiedy
goni po śniegu za jakąś drobną zwierzyną, widać tylko czarny koniec jego ogonka.
Ale chyba najgrubszy kożuch włożył brunatny niedz
wiedz
. Ciepło mu będzie, kiedy zaśnie w barłogu. Nawet
nie poczuje, jeśli mu śnieg mieszkanie zasypie. Najadł się też przed zimą do syta, żeby mu do wiosny zapasów
tłuszczu wystarczyło.
Co robią dzieci żeby nie zmarznąć, gdy na dworze jest coraz zimniej?; Czy tylko dzieci chronią się przed
zimnem?; Do czego służy wiewiórce ogon?; Dlaczego futerko zająca staje się grubsze i jaśniejsze?; Jak pora-
dził sobie gronostaj?; Dlaczego niedz
wiedz
nie zmarznie w czasie zimowego snu?
WÅš 38, kartony,
yy
 Niedz
wiedz
  wykonanie obrazka techniką origami płaskie z koła z WŚ 38. N. prezentuje sposób wykonania
pracy. Omawianie obrazkowej instrukcji kolejnych etapów wykonania pracy. Wypychanie kół i układanie niedz
wie- klej
dzia na kartonie. Po sprawdzeniu przez N., czy niedz
wiedz
jest dobrze ułożony, naklejanie elementów na karton.
yy
 Niedzwiadek  ilustrowanie ruchem treści wierszyka. Niedz
wiadka można śpiewać na melodię Mam chus-
teczkÄ™ haftowanÄ….
Niedz
wiadek
zabawa popularna
Jedna łapka Dzieci pokazują jedną rękę,
duże piłki
druga łapka drugą rękę.
ja jestem niedz
wiadek WskazujÄ… na siebie.
Jedna nóżka, Pokazują jedną nogę,
druga nóżka drugą nogę.
a to misia zadek Kładą dłonie na pośladkach.
LubiÄ™ miodek MasujÄ… brzuch.
kocham miodek
podkradam go pszczółkom Machają zgiętymi w łokciach rękami (skrzydełka).
Jedną łapką, Pokazują jedną rękę,
drugą łapką, pokazują drugą rękę.
czasem wciÄ…gam rurkÄ…. A
ączą pięści (rurka) i przykładają do ust.
III
yy
 Zabawa z piłką  zabawa z elementem rzutu i łapania. Dzieci dobierają się parami, jedno trzyma piłkę. Dzie-
ci w parach stoją w odległości 3, 4 kroków od siebie, rzucają i łapią piłki w górze. Rzucają piłki z odbiciem
o podłogę. Jedno dziecko z pary w pozycji siadu klęcznego rzuca piłkę do przodu potem do tyłu, drugie łapie
i podaje koledze. N. zachęca dzieci do realizowania własnych pomysłów.
yy
Rymowanki  słuchanie wierszy Jakuba Piotrowskiego. N. recytuje wierszyki, zawieszając głos w odpowied- obrazki
nich momentach, a dzieci dopowiadajÄ… rymujÄ…ce siÄ™ wyrazy.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
3 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Rymowanki
Jakub Piotrowski
W naszym sklepie same skarby,
wszystkie mają różne barwy:
krzesła białą, żółtą  sery,
a czerwonÄ…  dwa rowery
Gdy nastanie zimy czas,
odwiedzimy piękny las.
Ulepimy trzy bałwanki,
zabierzemy je na sanki.
W zapomnianym magazynie,
czy to w lecie, czy to w zimie
narzekajÄ… dwa berety,
że za głośne są skarpety.
Pływać szybko jak syrenka,
skakać zwinnie jak sarenka 
znane wszystkim to marzenia,
a więc trenuj bez wytchnienia.
K2. 11, kredki
yy
 Dobieramy obrazki  wykonanie ćwiczenia w K2., 11. Nazywanie obrazków znajdujących się z lewej strony
ołówkowe
kartki. Nalepianie z prawej strony obrazków, których nazwy będą się rymowały w parach. Wprowadzenie do
globalnego czytania podpisów do obrazków. Wskazywanie obrazków, w których nazwie słychać na początku
głoskę s. Zakreślanie liter s we wszystkich wyrazach. Kolorowanie tylu kwadratów, ile sylab ma nazwa obrazka
CD
yy
 Taniec niedz
wiedzia  zabawa ze śpiewem.
Taniec niedz
wiedzia
sł. i muz. Katarzyna Kulikowska
Ja jestem duży niedz
wiedz
, Dzieci Ciężko poruszają się z nogi na nogę,
przychodzę do was z lasu. dłonie przy głowie  uszy niedz
wiedzia.
Zatańczcie ze mną szybko,
bo nie mam dużo czasu.
Krok, krok, stop, Dwa kroki do przodu  stop.
krok, krok, stop Dwa kroki do tyłu  stop.
klap, klap, tup, tup, Ruchy zgodne z treścią piosenki.
obrót, skok, .
Ręce do góry, w dół i w bok
i jeszcze jeden obrót, hop.
yy Czy-tam, czy-tam
 Zimowe śpiochy  praca z obrazkiem z Czy-tam, czy-tam. Opowadanie, co przedstawia obrazek, jak leśne
zwierzęta przygotowują się do zimy. Uzupełnianie obrazka nalepkami. Wymyślanie, co może się śnić zimo-
wym śpiochom.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
4 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Dzień 2. Zapasy wiewiórki
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
2. Wiewiórka  słuchanie wiersza E. Szelburg-Zarembiny połączone z ćwiczeniami oddechowymi  Zapasy wie-
wiórki . Poszerzanie wiedzy przyrodniczej  wiewiórka: wygląd, sposób poruszania się, odżywiania, przygo-
towania się do zimy. Rozwijanie wydolności oddechowej.
3. Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
II 4.  Zapasy wiewiórki  zabawa matematyczna połączona z wykonaniem ćwiczenia  Zapasy wiewiórki w K2., 12.
Inwentaryzacja w spiżarniach wiewiórki (przeliczanie zapasów, porównywanie liczb). Używanie określeń najwię-
cej, najmniej, więcej, mniej.
5. Ćwiczenia gimnastyczne  zestaw nr 6. Rozwijanie ogólnej sprawności fizycznej. Ćwiczenie mięśni tułowia.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie  zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.
7.  Zabawa z wiewiórką  zabawa z elementem pościgu w ogrodzie.
III 8.  Skaczą wiewiórki  zabawa z elementem podskoku.
9. Najlepszy ogon na świecie  słuchanie opowiadania I. Słońskiej połączone z wykonaniem zadania
 Przygoda wiewiórki z WŚ. Uważne słuchanie treści utworu. Omawianie (i ocena) postępowania wiewiórki.
Wyprowadzanie wniosku  należy doceniać to, co się posiada. Samodzielne układanie historyjki według
chronologii wydarzeń i opowiadanie jej treści.
10.  Kolorowe wzory  układanie z mozaiki geometrycznej. Manipulowanie figurami geometrycznymi. Rozwijanie
pomysłowości i wyobraz
ni.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: obrazek wiewiórki, kartki papieru, małe obręcze, zdjęcie wiewiórki, prawdziwe orze-
chy, żołędzie i szyszki, tropy wiewiórki na kartkach, karty inwentaryzacyjne, metalowa miska, K2, kredki,
szarfy lub krążki, WŚ, klej, nożyczki, mozaika geometryczna z WM
Rodzaj zajęć:
yy
 Zapasy wiewiórki  zabawa matematyczna połączona z wykonaniem ćwiczenia  Zapasy wiewiórki w K2., 12.
yy
Ćwiczenia gimnastyczne  zestaw nr 6.
Przebieg dnia:
I
yy
Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
obrazek
yy
Wiewiórka  słuchanie wiersza Ewy Szelburg-Zarembiny.
Rozmowa kierowana pytaniami N.: Gdzie mieszka wiewiórka?; Co jest jej przysmakiem? Oglądanie obrazka
wiewiórki. Omawianie jej wyglądu (określanie, jaki jest ogon wiewiórki: rudy, miękki, puszysty...), sposobu
poruszania, odżywiania, sposobu przygotowania do zimy (gromadzi zapasy: szyszki, żołędzie, orzechy), miejsc
w których możemy spotkać wiewiórkę  las, park. Odwołanie się do doświadczeń i spostrzeżeń dzieci.
yy
 Zapasy wiewiórki  ćwiczenia oddechowe. Zgniatanie jedną ręką kartki papieru  to orzechy  i umiarko- kartki papieru,
małe obręcze
wane dmuchanie na orzechy tak, aby znalazły się w dziupli (np. małe obręcze).
yy
Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
II
zdjęcie wiewiórki,
yy
 Zapasy wiewiórki  zabawa matematyczna. N. odczytuje tekst:
prawdziwe orzechy,
Odżywianie wiewiórki
żołędzie i szyszki,
Ulubionym pokarmem wiewiórki są nasiona drzew iglastych i orzechy. Z szyszek wydobywa nasiona językiem.
tropy wiewiórki
Ostre zęby służą jej do bardzo szybkiego przegryzania skorupki orzecha. Żywi się też grzybami, które potrafi
na kartkach, karty
suszyć na gałęziach. Zjada także jagody, młode pędy i pączki drzew, owady, jaja ptasie i pisklęta. Jesienią
inwentaryzacyjne,
zbiera zapasy, które trzyma w dziuplach, albo gniazdach lub norkach w ziemi.
metalowa miska
Pokaz zdjęcia wiewiórki w rzeczywistych wymiarach. Rozmowa o jej wyglądzie (uszy, ogon kończyny, liczba
palców w kończynach przednich oraz tylnych). Tu można nawiązać do liczby palców dzieci i zapytać: Czy
wiewiórka ma tyle samo palców co człowiek?; A może więcej albo mniej?; O ile mniej?; Można sformułować
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Barbara Nawolska
5 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
żartobliwe zadanie: Wiewiórka ma 2 łapki przednie, 2 tylne, 2 prawe i 2 lewe. Ile łapek ma wiewiórka? Roz-
mowa o tym, czym żywi się wiewiórka. Co znaczy robić zapasy na zimę. Co gromadzą wiewiórki jako zapasy
zimowe. Demonstracja koszy lub pudeł z takimi zapasami. W nich prawdziwe szyszki, orzechy i żołędzie.
N. wcześniej pochował w kilku miejscach (np. w czterech) sali (ewentualnie w ogrodzie) zapasy wiewiórki.
Zostawił też w pobliżu tych miejsc kartki z tropami (śladami). Wyobraz
my sobie, że pewna wiewiórka zrobiła
zapasy na zimę i je pochowała w naszej sali. Spróbujmy odnalez
ć jej spiżarnie. Pomyślcie, gdzie mogła ukryć
swoje zapasy. Szukajcie jakichś śladów, które pomogą do nich dotrzeć. Dzieci przemieszczają się po sali
w poszukiwaniu jakichś śladów i zapasów. Po znalezieniu wszystkich czterech spiżarni wiewiórki, zliczamy,
ile tych spiżarni zrobiła (w ilu miejscach pochowała zapasy), numerujemy spiżarnie (od 1. do 4.), ustalamy,
co w tych spiżarniach się znajduje (orzechy, żołędzie i ewentualnie szyszki, w każdej inna ich liczba). Dzieci
dzielą się na tyle zespołów, ile było spiżarni i ustalają, ile w danej spiżarni jest orzechów, ile żołędzi i ile
szyszek.
Zadanie
Należy poinformować pozostałe zespoły o stanie zapasów w danej spiżarni, ale nie można podawać liczb. Jak
to zrobić? Można dać pierwszemu zespołowi metalową (ze stali nierdzewnej) miskę albo tacę. Jedno dziecko
trzyma miskę w rękach (gdy miska nie stoi, tylko jest trzymana, to wtedy doskonale / wyraz
nie słychać uderze-
nia wpadających orzechów), drugie dziecko wrzuca pojedynczo kolejne orzechy ze spiżarni. Wszyscy pozosta-
li cichutko / ewentualnie głośno liczą dz
więki, albo biorą z pudeł i układają orzechy (jedno stuknięcie  jeden
orzech), ustalają, ile jest orzechów. Ważne jest, że dzieci mają przeliczać coś niematerialnego i przemijające-
go (dz
więki), co jest trudne, bo nie można zazwyczaj tego sprawdzić. Tu jednak można będzie zweryfikować
poprawność liczenia przez obejrzenie i przeliczenie obiektów materialnych: ułożonych przez siebie orzechów,
albo przeliczenie orzechów wrzuconych do miski. Następnie każdy zespół dzieci dostaje karty inwentaryza-
cyjne (po jednej dla zespołu np. z niezbędnika):
Która spiżarnia Rys. orzecha Rys. żołędzia Rys. szyszki
W kartach dzieci wpisują, ile było orzechów w pierwszej spiżarni. Ten wpis może być rysunkiem tylu kółek /
kresek, ile orzechów było w pierwszej spiżarni. Sprawdzamy poprawność poprzez głośne podanie liczby orze-
chów w pierwszej spiżarni. Gdyby gdzieś wystąpił błąd, wystarczy podejść do miski i sprawdzić, ile faktycznie
jest w niej orzechów. W taki sam sposób ustalamy stan orzechów w pozostałych spiżarniach i stan reszty za-
pasów w każdej spiżarni. Przykład uzupełnionej tabeli (wszyscy mają mieć tak samo)
Która spiżarnia Rys. orzecha Rys. żołędzia Rys. szyszki
° ° ° ° ° ° Ë%Ë%Ë% Ë%Ë%Ë%Ë%
° ° ° ° Ë%Ë%Ë%Ë%Ë%Ë% Ë%Ë%Ë%Ë%Ë%Ë%
° ° ° Ë%Ë%Ë%Ë%Ë% Ë%Ë%Ë%Ë%Ë%
° ° ° ° ° Ë%Ë% Ë%Ë%Ë%Ë%Ë%Ë%
Rozmowa o tym, w której spiżarni było najwięcej orzechów / żołędzi / szyszek, a w której najmniej.
yy
 Zapasy wiewiórki  wykonanie ćwiczenia w K2., 12. A
ączenie żołędzi otoczonych pętlami od najmniej licz- K2., 12, kredki
nych do najliczniejszyh. Naklejanie odpowiedniej liczby orzechów. Rysowanie wiewiórek z odpowiednią licz-
bą orzechów.
yy
Ćwiczenia gimnastyczne  zestaw nr 6.
yy
Zabawy dowolne w ogrodzie  zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.
yy
 Zabawa z wiewiórką  zabawa z elementem pościgu w ogrodzie. N. wybiera dziecko, które będzie wiewiór- szarfy lub krążki
ką, oznacza miejsce jej dziupli oraz miejsce, w którym będą chować się dzieci. Wiewiórka stoi w swojej dziupli,
dzieci podchodzą do niej i mówią rymowankę: Ma wiewiórka w swojej dziupli orzechów duży zapas, my jej trochę
zabierzemy  ty wiewiórko goń nas! Wiewiórka wybiega ze swojej dziupli i gania dzieci, kogo złapie, ten zosta-
je wiewiórką. Dzieci, które schowały się w oznaczonym miejscu nie mogą być złapane.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Barbara Nawolska
6 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
III
yy
 Skaczą wiewiórki  zabawa elementem podskoku. N. wykleja na podłodze taśmą 5, 6 prostych linii w odle-
głości ok. 30 40 cm od siebie. Dzieci-wiewiórki ustawione w rzędzie przed liniami-gałęziami. Przeskakują po
kolei z linii na linię jak z gałęzi na gałąz
. Powrót na czworakach na koniec rzędu.
WÅš 10
yy
Najlepszy ogon na świecie  słuchanie opowiadania Ireny Słońskej.
Najlepszy ogon na świecie
Irena Słońska
Była sobie mała wiewiórka z bardzo ładnym ogonem. Wiewiórka była dumna ze swego ogona. Myślała,
że jej ogon jest najlepszy ze wszystkich ogonów na całym świecie.
Jednego dnia mała wiewiórka zobaczyła świnkę ze śmiesznym ogonkiem.
 Jak się masz!  powiedziała mała wiewiórka.  Patrz na mój piękny ogon. To jest najlepszy ogon na
świecie.
 Może tak jest, jak mówisz  powiedziała świnka.  Ale ja wolę swój ogonek.
Mała wiewiórka poszła dalej. Zobaczyła w stawie zielona żabę. Żaba nie miała ogonka zupełnie.
 Dzień dobry!  powiedziała mała wiewiórka.  Patrz na mój piękny ogon. To jest najlepszy ogon na
świecie.
 Tak jest, jak mówisz  powiedziała żaba  ale ja nie chcę mieć ogona.  I wskoczyła do stawu.
Potem mała wiewiórka poszła na łąkę. Tam siedział mały, brązowy zajączek z ogonkiem, jak mała,
biała piłeczka.
 Dzień dobry!  powiedziała mała wiewiórka.  Patrz na mój piękny ogon. To jest najlepszy ogon na
świecie.
 To prawda, co mówisz  powiedział brązowy, ładny zajączek.  Ale mój ogon mi wystarcza.
I skrył się w trawie.
Mała wiewiórka poszła do parku. Tu zobaczyła pawia. Paw spacerował tam i z powrotem po trawie.
 O, jaki piękny ogon  pomyślała wiewiórka.  Paw ma najlepszy ogon na świecie.
Mała wiewiórka pobiegła do domu, do swojej matki i powiedziała:
 Paw ma piękny ogon. To jest najlepszy ogon na świecie.
 Piękne ogony nie są najlepszymi ogonami na świecie  powiedziała matka wiewiórki.  Idz
teraz spać.
Wtedy zobaczysz, jaki masz dobry ogonek.
Mała wiewiórka poszła spać. Przykryła się ogonkiem i pomyślała:
 Jak mi ciepło! Mam najlepszy ogon na świecie.
Rozmowa kierowana pytaniami N.: Z czego była bardzo dumna mała wiewiórka?; Jakie spotkała zwierzęta?; Co
mówiła spotkanym zwierzętom?; Dlaczego zmartwiła się, gdy spotkała pawia? Omawianie (i ocena) postępowa-
nia wiewiórki. Wyprowadzanie wniosku  należy doceniać to, co się posiada.
WÅš 10, klej,
yy
 Przygoda wiewiórki  wykonanie zadania z WŚ 10. Opowiadanie, co dzieje się na kolejnych obrazkach.
Wycinanie obrazków i układanie ich w odpowiedniej kolejności  od strony lewej do prawej (kropki na kost- nożyczki
ce sugerują kolejność obrazków). Próby samodzielnego opowiadania historyjki.
mozaika
yy
 Kolorowe wzory  układanie z mozaiki geometrycznej  tangramu. Układanie dowolnych wzorów z figur
geometryczna
geometrycznych. Nazywanie własnych wytworów.
z WM
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
7 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Dzień 3. Ptaki już odleciały
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
2.  Ptaki  oglądanie albumów przyrodniczych. Poszerzanie wiedzy przyrodniczej. Rozwijanie zainteresowania
książką jako z
ródłem wiedzy.
3. Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
II 4.  Karmnik piękny i potrzebny  zajęcie plastyczne. Rozwijanie procesu percepcji inspirowanej kontaktem ze
środowiskiem naturalnym i dziełami sztuki. Rozwijanie twórczej wyobraz
ni w czasie analizy tekstu i ilustracji.
Stosowanie zdobytej wiedzy na temat ptaków odlatujących i zimujących w Polsce. Twórcza działalność dzie-
ci z wykorzystaniem określonych środków ekspresji twórczej.
5.  OdlatujÄ… ptaki  zabawa orientacyjno-porzÄ…dkowa.
6.  Odleciały już ptaki  ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu o tekst P. Siewiera-
Kozłowskiej. Usprawnianie wszystkich mięśni artykulacyjnych.
7.  Berek  kucanka  zabawa ruchowa w ogrodzie.
III 8.  Kolorowe piłki  zabawa z elementem rzutu.
9. Odleciały bociany...  słuchanie wiersza M. Przewoz
niaka połączone z wykonaniem zadania  Odleciały, czy
zostały? z WŚ. Poznanie ptaków odlatujących do ciepłych krajów: bocian, żuraw, kukułka i ptaków pozo-
stającymi u nas na zimę: wróbel, gołąb, sroka. Doskonalenie analizy i syntezy sylabowej. Wprowadzenie do
globalnego czytania wyrazów: ptaki, Polska, Afryka. Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej.
10.  Piórka  ćwiczenia oddechowe. Rozwijanie wydolności oddechowej. Wdrażanie do zachowywania prawi-
dłowego toru oddechowego.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: albumy przyrodnicze o ptakach, WSz obraz Józefa Chełmońskiego Odlot żurawi,
farby kryjące (plakatowe, akrylowe), tacki jednorazowe, pędzle, stemple (różne), piłki średniej wielkości,
obrazki: wróbel, gołąb, wrona, bocian, żuraw, kukułka, słoneczko, płatek śniegu, wyraz do globalnego czyta-
nia ptaki, WŚ, klej, kolorowe piórka
Rodzaj zajęć:
yy
 Karmnik piękny i potrzebny  zajęcie plastyczne.
yy
 Odleciały już ptaki  ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu o tekst Patrycji Siewiera-
-Kozłowskiej.
Przebieg dnia:
I
yy
Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
albumy
yy
 Ptaki  oglądanie albumów przyrodniczych. Rozpoznawanie i nazywanie ptaków na obrazkach. Omawianie
przyrodnicze
ich wyglądu  określanie cech charakterystycznych, np. wróbel  mały, brązowy, krótkie nogi, krótki dziób,
o ptakach
bocian  duży, czarno-biały, długie, czerwone nogi, długi, czerwony dziób. Poznawanie ciekawostek na temat
ich zwyczajów, np. orzeł bielik widnieje na naszym godle, jest największym ptakiem drapieżnym w Polsce,
występuje w górach i nad morzem, jest pod ochroną; sowa śpi w ciągu dnia, a nocą poluje, jest symbolem
mądrości  poznanie powiedzenia sowa mądra głowa.
yy
Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
II
farby kryjÄ…ce
yy
 Karmnik piękny i potrzebny  zajęcie plastyczne.
(plakatowe,
Opowiadanie o obrazie dla dziecka i rodzica
akrylowe), tacki
Obraz przedstawia koniec jesieni. To czas pożegnań. Ptaki odlatują do ciepłych krajów. Przygotowują się
jednorazowe,
do odlotu, gromadzą w stada by wspólnie przemierzyć wielką przestrzeń, szczęśliwie dotrzeć do celu.
pędzle, stemple
Będziemy na nie czekać wiosna, pojawią się w znanych i ulubionych przez siebie miejscach. Powrócą by na-
(różne), WSz
stępnej jesieni na nowo podjąć trud nieustannej wędrówki.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Kinga A
apot-Dzierwa, Maria Śmigla, Robert Małoszowski
8 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Domek dla ptaszków
Irena Suchorzewska
DziÅ› w przedszkolu KrzyÅ› i Tomek
Zmajstrowali ptaszkom domek
Jest podłoga, jest i daszek
Żeby mógł się schować ptaszek
Jest na miejsce na okruszki
Dla wróbelka, pośmieciuszki
Jest i gwoz
dzik na skwareczki
Dla Å‚akomej sikoreczki.
Wróbelek
Hanna Ożogowska
Odleciały ptaszki
hen, w dalekie strony.
tylko wróbel na gałęzi
siedzi nastroszony.
Oj, nie żałuj miły ptaszku,
że zostałeś z nami.
Będziemy cię zimą karmić
chleba kruszynami.
Część I  zasilanie percepcyjne
Tym razem na zajęciach będziemy zwracać uwagę na elementy emocjonalne związane z porą roku (póz
-
ną jesienią). Pretekstem do pracy będą odloty ptaków, po których robi się nam trochę smutno. Cała
nasza uwaga w trakcie rozmowy z dziećmi powinna być skierowana właśnie na doznania emocjonalne.
Pomoże nam w tym tekst oraz dzieło sztuki. W trakcie analizy dzieła należy zwrócić uwagę na to, jakimi
kolorami został namalowany obraz i z jakim nastrojem są te kolory utożsamiane. Jednocześnie zapozna-
jemy dzieci z gatunkami ptaków, które odlatują na zimę i gatunkami, które zostają. Wprowadzamy ele-
ment odpowiedzialności za pomoc w przetrwaniu zimy. Takie zajęcia będą doskonałym wstępem do za-
gadnień, które pojawią się w bloku tematycznym: Zimą pomagamy zwierzętom (styczeń).
Część II  aktywność twórcza
Jeśli to możliwe, poprośmy rodziców, aby przygotowali nam kilka drewnianych karmników dla ptaków,
które po ozdobieniu wystawimy wspólnie na przedszkolne podwórko. Karmniki powinny być pomalowa-
ne każdy na inny, jasny, pastelowy kolor, farbą emulsyjną. Dzieci podzielone na grupy będą je malowały
w różnorodne wzorki. Będą powstawały karmniki paseczkowe, kropeczkowe, serduszkowe, szlaczkowe
i takie, jakie wymyślą dzieci. Zadbajmy o odpowiednie narzędzia (kropeczki można malować np. patycz-
kami higienicznymi) i dobrÄ… organizacjÄ™ pracy. Ciekawie wyglÄ…dajÄ… drobniutkie bardzo kolorowe wzorki
na czystych wyrazistych tłach. Ostatnim etapem będzie utrwalenie malowania, już przez dorosłych w do-
wolny sposób.
Część III  omówienie i prezentacja
Wykonane domki dla ptaków możemy wynieść do przedszkolnego ogrodu.
W trakcie omówienia powinniśmy zwrócić uwagę na emocje, jakie towarzyszyły dzieciom podczas zajęć.
W kontekście sytuacji związanej z odlotami ptaków czy analizy obrazu. Jeszcze raz warto zapytać dzieci
jakie kolory kojarzą się nam ze smutkiem i jakie kolory w swoim dziele zastosował malarz.
Oczywiście N. powinien wrócić do gatunków ptaków i do rozmowy o tym, że w trakcie zbliżającej się zimy
różne zwierzęta będą potrzebowały pomocy człowieka.
yy
 OdlatujÄ… ptaki  zabawa orientacyjno-porzÄ…dkowa. Dzieci-ptaki w przysiadzie podpartym oczekujÄ… na sy-
gnał do odlotu. Dziobią ziarenka  stukanie o podłogę zgiętym palcem, piją wodę  ruchy głowy do góry i do
dołu. Na hasło N.: Odlatują ptaki!, dzieci podnoszą się, układają ramiona w skrzydełka i biegają w gromadce.
Przy powtarzaniu, ptaki mogą utworzyć klucz.
yy
 Odleciały już ptaki  ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu o tekst Patrycji Siewiera-
-Kozłowskiej.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Kinga A
apot-Dzierwa, Maria Śmigla, Robert Małoszowski
9 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Odleciały już ptaki
Patrycja Siewiera-Kozłowska
Wiecie już, jak zwierzęta przygotowują się do zimy? Niektóre z nich szykują się do zimowego snu.
Wiewiórka szuka miejsca w dziuplach na wysokich drzewach (usta są szeroko otwarte, czubek języka do-
tyka kolejno górnych zębów, pracuje apeks, język pionizuje się, wędzidło podjęzykowe jest rozciągane).
Dzik zakopuje przysmaki pod krzaczkami w lesie (usta szeroko otwarte, czubek języka dotyka kolejno
dolnych zębów, pracuje apeks). Polna myszka szuka sobie ciepłej norki (usta zamknięte, język dotyka
górnych i dolnych zębów z przodu, pracuje przód języka, wargi). Niedz
wiedz
, gdy już się dobrze naje
(na przemian mlaszczemy i oblizujemy wargi), zasypia w swojej gawrze (wciÄ…gamy powietrze ustami
z przydechem nosowym aktywizując języczek gardłowy, wypuszczamy z jednoczesnym dz
więkiem [siu]).
A gdy przewraca się na drugi bok cichutko mruczy przez sen (mrrrr, próba mruczenia tylną częścią jamy
ustnej przy zamkniętych ustach  wprawiamy w drgania podniebienie miękkie). Żaba zasypia pod kamie-
niem (język leży nieruchomo na dnie jamy ustnej, usta szeroko otwarte, pracują wszystkie mięśnie artyku-
lacyjne). A gdy na łąkach nie ma już żab, bociany gromadzą się na swoje sejmiki  w tym czasie planują
podróż, toczą głośne rozmowy (kle  kle  kle  dzieci powtarzają onomatopeję) i ustalają, kto leci pierw-
szy, a kto na końcu (kle  kle  kle  powtarzamy). O tej porze sejmiki bocianie już się skończyły, całe
bocianie stada zamachały mocno skrzydłami (frrrrr!  powtarzamy, N. zwraca uwagę na prawidłową reali-
zacjÄ™ dz
więku [f]  górne zęby oparte o dolną wargę) i odleciały! Odleciały też jaskółki (frrrr!  powtarza-
my j.w.), szpaki (frrrrr!  j.w.) i kosy (frrrr!  j.w.)
yy
 Berek  kucanka  zabawa ruchowa w ogrodzie. N. wyznacza teren, na którym odbywa się zabawa. Wyjaśnia
dzieciom zasady: berek goni dzieci, kogo dotknie ten przejmuje jego rolę. Berek nie może złapać kolegi,
który szybko ukucnie. N. wybiera berka i daje sygnał do rozpoczęcia zabawy. Berek goni dzieci. Jeżeli nie
udaje mu się złapać nikogo przez dłuższy czas N. wybiera następnego berka.
III
piłki średniej
yy
 Kolorowe piłki  zabawa z elementem rzutu. Dzieci bawią się piłkami: podrzuć i złap, podrzuć  klaśnij
wielkości
i złap, odbij od podłogi i złap, odbij  klaśnij i złap, potocz po podłodze i złap zanim się zatrzyma, podrzuć
jedną ręką i złap w obie ręce. N. mówi: Pomyśl i pokaż  jak można jeszcze inaczej bawić się piłką?
obrazki, wyraz
yy
Odleciały bociany...  słuchanie wiersza Marcina Przewoz
niaka.
do globalnego
Odleciały bociany...
czytania ptaki
Marcin Przewoz
niak
Odleciały bociany, bo zimą
znika z łąki ich cały jadłospis.
Już szybują ku ciepłym krainom.
Kiedy wrócą? Na wezwanie wiosny!
Odleciały żurawie, bo zima
lodem kryje Å‚Ä…ki i jeziora.
Jak tu brodzić i jak tu wytrzymać?
Dla żurawi to najgorsza pora.
Odleciały kukułki, bo przecież
łatwo dostać na mrozie anginy.
W ciepłe kraje się udać najlepiej.
I tam  kuku!  czekać końca zimy.
Rozmowa kierowana pytaniami N.: Jakie ptaki odleciały do ciepłych krajów?; Dlaczego ptaki odlatują przed
zimą? Oglądanie obrazków przedstawiających: wróbla, gołębia, wronę, bociana, żurawia, kukułkę. Podział
ptaków na dwie grupy: odlatujące do ciepłych krajów oraz pozostające u nas na zimę. Wyszukiwanie obraz-
ków przedstawiających ptaki, których nazwy N. wypowiada sylabami. Umieszczanie obrazków przedstawia-
jących ptaki odlatujące do ciepłych krajów obok słoneczka, a obrazków przedstawiających ptaki pozostające
u nas na zimę obok płatka śniegu. Wprowadzenie do globalnego czytania wyrazu ptaki.
WÅš 39, klej
yy
 Odleciały, czy zostały?  wykonanie zadania z WŚ 39. Wprowadzenie do globalnego czytania wyrazu ptaki.
Nazywanie ptaków na dole strony: wróbel, gołąb, wrona, bocian, żuraw, kukułka  dzielenie ich nazw na sy-
laby. Wskazywanie i nazywanie ptaków odlatujących do ciepłych krajów i pozostających w Polsce. Globalne
czytanie wyrazu Polska. Wprowadzenie do globalnego czytania wyrazu Afryka  wyjaśnienie, że jest to kon-
tynent na który odlatują ptaki. Wypychanie obrazków z dołu strony i naklejanie ich na odpowiednim obrazku.
kolorowe piórka
yy
 Piórka  ćwiczenia oddechowe. Dzieci zdmuchują z otwartej dłoni piórko. Zwracanie uwagi na wdech
nosem (usta zamknięte) i wydech ustami.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
10 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Dzień 4. Zimowe mieszkania
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
2. Kto tu mieszka?  słuchanie piosenki. Zapoznanie ze słowami i melodią. Posługiwanie się nazwami zwierząt
leśnych. Poznanie pracy leśniczego.
3. Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
II 4. Jak Kolczatek szukał mieszkania  słuchanie opowiadania H. Bechlerowej połączone z wykonaniem ćwiczenia
 Sen zimowy zwierząt w K2., 13. Uważne słuchanie utworu. Rozumienie zjawiska zapadania w sen zimowy
przez zwierzęta. Wzbogacanie słownika o nazwy przyrodnicze. Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej.
5.  Zimowy sen  zabawa orientacyjno-porzÄ…dkowa.
6.  Jak rośnie i maleje dz
więk  zabawa z dynamiką. Uwrażliwienie na dynamikę. Reagowanie na sygnał.
7.  Gra w kolory  zabawa z elementem rzutu w ogrodzie.
III 8.  Spotkanie na mostku  zabawa z elementem równowagi.
9.  Kolczatek  zajęcie plastyczne. Odzwierciedlanie w formie plastycznej wyglądu jeża. Rozwijanie sprawno-
ści manualnej.
10.  Puzzle  układanie z części obrazków związanych z tematem. Doskonalenie spostrzegawczości wzrokowej.
Wdrażanie do doprowadzenia pracy do końca. Budowanie wypowiedzi poprawnej gramatycznie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: CD, obrazki lasu i jego mieszkańców, obrazki: żaba, jeż, żuk, róża, wierzba, liście,
kamień, K2, kredki ołówkowe, szarfy w trzech kolorach: żółte, czerwone, niebieskie, ławka gimnastyczna,
glina, koraliki, wykałaczki, szablony liści, kolorowe kartony, nożyczki, puzzle przedstawiające obrazki zwią-
zane z tematem
Rodzaj zajęć:
yy
Jak Kolczatek szukał mieszkania  słuchanie opowiadania Heleny Bechlerowej połączone z wykonaniem ćwi-
czenia  Sen zimowy zwierzÄ…t w K2., 13.
yy
 Jak rośnie i maleje dz
więk  zabawa z dynamiką.
Przebieg dnia:
I
yy
Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
CD, obrazki lasu
yy
Kto tu mieszka?  słuchanie piosenki.
Kto tu mieszka?
sł. Anna Bernat
muz. Barbara Kolago
Kręte ścieżki wiodą nas,
Poprzez tajemniczy las,
Hop, hop  echo, jesteÅ› tu?!
Może śpisz w zielonym mchu?
Ref.
Tutaj norka, tutaj gniazdko,
A tam dziupla w drzewie,
Kto tu mieszka? Kto tu mieszka?-
Zaraz wam powiemy!
W norce mieszka rudy lis
W dziupli sowa pisze list,
W gniazdku cicho gwiżdże kos,
Dobrze znamy kosa głos!
Ref. Tutaj norka, tutaj gniazdko...
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
11 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
W lesie każdy ma swój dom,
Wielki jeleń, mała ćma,
Tam gdzie dwa zające śpią
Pan leśniczy chatkę ma!
Ref. Tutaj norka, tutaj gniazdko...
Rozmowa kierowana pytaniami N.: O jakich zwierzętach była mowa w piosence?; Gdzie ma swój dom: lis / sowa
/ kos?; Kto zajmuje się lasem i jego mieszkańcami? Wyjaśnienie na czym polega praca leśniczego: pomaga
zwierzętom przetrwać zimę, dba by w lesie nie rozprzestrzeniły się szkodniki  wycina i wywozi z lasu drzewa
w których zasiedliły się np. korniki; sadzi nowe drzewa. Ponowne słuchanie piosenki połączone z próbą wspól-
nego śpiewania refrenu.
yy
Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
II
obrazki
yy
Jak Kolczatek szukał mieszkania  słuchanie opowiadania Heleny Bechlerowej.
Jak Kolczatek szukał mieszkania
Helena Bechlerowa
W ogrodzie koło ścieżki stał sobie chochoł i rozmawiał z jesiennym wiatrem. Przyszedł do niego Kol-
czatek. Podniósł do góry nosek i popatrzył na słomianą osobę. Chochoł spojrzał z wysoka, potem ukłonił
się miłemu gościowi.
 Czy mógłbym zamieszkać na zimę pod twoim słomianym dachem?  zapytał jeżyk.
 Zamieszkać u mnie?  zdziwił się chochoł.  Nie, u mnie już ktoś mieszka.
Tego się jeżyk nie spodziewał. Kto może mieszkać pod chochołowym dachem?
 Ktoś bardzo piękny  powiedział chochoł.  Jeżeli zgadniesz, to kto wie, może i dla ciebie znajdzie się
miejsce?
 Ktoś bardzo piękny, mówisz.  A jak ubrany?
 Latem ubiera się w czerwoną sukienkę. Ale teraz śpi, więc, proszę cię, mów ciszej.
 W czerwoną sukienkę, w czerwoną sukienkę...  powtarzał Kolczatek zamyślony  Nie, chyba nie
zgadnę. Powiedz coś więcej.
Chochoł pochylił się niżej i szepnął:  Ona jest podobna do ciebie.
 Do mnie? Nigdy nie noszÄ™ czerwonej sukienki. Ani latem, ani zimÄ….
 Ale masz kolce. I ona też ma kolce.
Jeżyk usiadł i jedną łapką odliczał na pazurkach drugiej:
 Ma kolce, ma czerwonÄ… sukienkÄ™... Nie wiem. Powiedz sam.
Ale chochoł nie chciał zdradzić tajemnicy. Powiedział tylko:
 Przyjdz
do mnie w odwiedziny wiosnÄ…. Ona siÄ™ obudzi.
I jeżyk odszedł.
 Przyjdę wiosną i zobaczę, kto mieszkał pod chochołowym dachem. Ale gdzie znajdę mieszkanie na
zimÄ™?
Nad stawem stała wierzba. Była rozczochrana i trzęsła się na jesiennym wietrze. Trochę ze strachem
zapytał ją Kolczatek, czy da mu na zimę mieszkanie pod swoimi konarami.
Wierzba poruszyła ciemnymi włosami i powiedziała:
 U mnie już ktoś mieszka. Widzę, że masz ciekawy nosek i pewnie chciałbyś wiedzieć kto. Tego ci nie
powiem.
 Powiedz chociaż, jak wygląda  prosił jeżyk.
 Ma płaszczyk zielony jak trawa. Poza tym umie grać.
 Ma płaszczyk zielony jak trawa i umie grać...  powtórzył jeżyk.  Czy na skrzypeczkach? Bo jeżeli tak,
to może świerszczyk?
Ale wierzba odpowiedziała trochę niecierpliwie, bo wiatr targał ją za włosy:
 Za dużo chciałbyś wiedzieć, mój kolczasty gościu. Przyjdz
wiosnÄ…. Zobaczysz.
Jeżyk spuścił ciekawy nosek.
 Nie pozostaje mi nic innego, jak wrócić do ogrodu; coraz silniejszy wiatr się zrywa.
W ogrodzie za klombem leżał duży kamień. Z jednej strony siwy mech zwisał mu jak broda.
 Czy nie mógłbym znalez
ć u ciebie zimowego mieszkania?  zapytał jeżyk grzecznie.
Kamień, który nigdy w życiu nie ruszał się z miejsca, odzywał się też bardzo niechętnie. Mruknął grubo,
tak jakby i głos miał obrośnięty mchem:
 U mnie już ktoś mieszka.
 U ciebie też? Kto?
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
12 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
 Oho, powiem ci głośno, wicher usłyszy, zawoła mróz, zamrożą mojego lokatora.
 Powiedz chociaż, jak wygląda  prosił jeżyk.
 Jak wygląda? Mały, złoty...
 Mały, złoty? I co jeszcze?
Ale kamień nie odpowiedział już nic. Milczał zwyczajem wszystkich kamieni, tylko przez chwilę jeszcze
drżała mu na wietrze siwa broda.
Jeżyk odszedł w drugi koniec ogrodu. Rósł tam krzak berberysu. Liści tu było na ziemi dużo, brunat-
nych, szeleszczÄ…cych.
 Czy mogę zamieszkać u ciebie, berberysie?
 Dobrze  zgodził się berberys.  Miękko tu będzie, cicho.
Więc jeżyk zagrzebał się w liście, zwinął się w kłębek i zasnął. Spał, spał, aż przyszła wiosna, a z nią
wszystkie wesołe wietrzyki. Jeden z nich obudził wierzbę nad stawem, drugi szepnął coś chochołowi
do ucha, a trzeci rozwichrzył siwą brodę kamienia. Ostatni dmuchnął w posłanie jeżyka.
Wygrzebał się Kolczatek spod liści i poszedł do chochoła. Ale chochoła nie było przy ścieżce. Stał opar-
ty o płot, słomiany płaszcz miał rozpięty i potargany. Na jego miejscu czerwona róża otrząsała rosę z pąków.
 Witaj! To ty mieszkałaś całą zimę pod słomianym dachem chochoła. Jesteś piękna!
Róża schyliła głowę. Kropelka rosy z jej płatka spadła jeżykowi na nos.
Pobiegł do wierzby. Nie była już czarna i rozczochrana, nie. Miała piękne, jasnozielone włosy, piękne
i pachnÄ…ce wiosnÄ….
 Kto mieszkał pod jej korzeniami  przypominał sobie jeżyk.  Aha! Ktoś kto ma płaszczyk zielony
i umie grać.
 To ja  odezwała się zielona żabka, która właśnie siedziała pod wierzbą.
 Czy naprawdę umiesz grać?  zapytał jeżyk przyglądając się jej białej kamizelce i rękawiczkom.
 Umiem. Przyjdz
nad staw wieczorem, posłuchasz koncertu.
 Przyjdę. A teraz śpieszę się, bo muszę zajrzeć pod kamień.
 Muszę zobaczyć, kto to jest, ten  mały, złoty ?!  myślał jeżyk.
Przyszedł w samą porę: właśnie spod kamienia wybiegła okrągła kuleczka, błyszcząca w słońcu jak dro-
gocenny kamyczek.
 Stój, stój, kto jesteś,  mały, złoty ?!  wołał jeżyk, bo kuleczka już znikała pod młodą trawką.
 Ja? Żuczek. Jestem żuczek.
Jeżyk chwilę patrzył za nim.
 Wszyscy opuścili swoje zimowe mieszkania. Wiosna! Pójdę do róży, zaproszę żuczka i wieczorem
posłuchamy razem koncertu żabek nad stawem.
Rozmowa kierowana pytaniami N.: Dlaczego Kolczatek szukał mieszkania?; Gdzie Kolczatek chciał zamiesz-
kać? (wyjaśnienie określenia chochoł); W którym domku znalazł schronienie na zimę?; Kto mieszkał: w domku
z chochoła, pod wierzbą, pod kamieniem? Na tablicy znajdują się obrazki w rzędzie: wierzba, kopczyk z liści,
kamień, chochoł i obok rozsypanka obrazkowa: żaba, jeż, żuk, róża. Rozwiązywanie zagadek dotyczących
mieszkańców domków i umieszczanie obrazków przedstawiających rozwiązanie zagadek Bożeny Godzimir-
skiej obok obrazków przedstawiających ich domy.
Jeż Żabka
Ma króciutkie nóżki W zielonym płaszczu, jak trawa.
i nosek malutki, codziennie, gdy wieczór zapada,
igiełkami kłuje, daje koncert bardzo rada.
pod liśćmi zimuje.
Róża Żuk
To bardzo piękna dama, Mała okrągła kuleczka,
w czerwony płaszcz ubrana błyszcząca w słońcu złotem,
Schowana pod dach słomiany, wychodzi do słoneczka,
czeka na wiosenne zmiany. gdy wiosna rządzi światem.
yy
 Sen zimowy zwierząt  wykonanie ćwiczenia w K2., 13. A
ączenie róży, żaby, żuka i jeża z zimowymi miesz- K2. 13, kredki
ołówkowe
kaniami. Kończenie kolorowania.
yy
 Zimowy sen  zabawa orientacyjno-porządkowa. N. wykleja na podłodze trzy duże koła i oznacza je kolo- szarfy
rami szarf. Dzieli dzieci na trzy grupy: niedz
wiedzie  zakładają żółte szarfy, wiewiórki  czerwone i jeże 
niebieskie. Dzieci-zwierzęta biegają w tempie podanym na instrumencie perkusyjnym. Na hasło: Stop!, za-
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska, Malina Sarnowska
13 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
trzymują się i słuchają, które z nich muszą już iść spać. Wywołane grupy dzieci wchodzą do odpowiedniego
koła, układają się w nim i zasypiają. Powtarzamy kilka razy zmieniając kolejność zasypiania.
CD
yy
 Jak rośnie i maleje dz
więk  zabawa z dynamiką. Dzieci powtarzają za N. pierwsze dwa wersy piosenki:
Kręte ścieżki wiodą nas,
poprzez tajemniczy las.
N. pokazuje, jak gestem dłoni można decydować, czy tekst ma być powiedziany głośno, czy cicho: szeroko rozsu-
nięte dłonie  głośno, dłonie bardzo do siebie zbliżone  cicho. Dzieci obserwują gesty N. i mówią wymienione
wyżej wersy w odpowiedniej dynamice. Oto kilka propozycji: (ukośnik oddziela poszczególne wersy, f znaczy
głośno, p  cicho): f / f, p / p, f / p, p / f, p i coraz głośniej, f i coraz ciszej, p coraz głośniej / coraz ciszej i p. Dzieci
śpiewają piosenkę z nagraniem. N. umawia się z nimi, że powtórzenie pytanie Kto tu mieszka? w refrenie zaśpie-
wają cicho, niczym echo, a zakończenie refrenu Każdy już na pewno wie coraz głośniej, z narastającą dynamiką.
Może któreś z dzieci zaproponuje inną dynamikę?
yy
 Gra w kolory  zabawa z elementem rzutu w ogrodzie (P1 s. 98).
III
Å‚awka
yy
 Spotkanie na mostku  zabawa z elementem równowagi. N. ustawia ławkę na środku i dzieli dzieci na dwie
gimnastyczna
grupy. Dzieci ustawione przed Å‚awkÄ…, jedna grupa z jednej strony, druga po przeciwnej. Na Å‚awkÄ™ wchodzi
jednocześnie dziecko z jednej i z drugiej strony. Na środku spotykają się, grzecznie witają i ostrożnie mijają.
Wracają na czworakach na koniec swojego rzędu. Uwaga! Dzieci nie mogą stać zbyt blisko ławki, aby prze-
chodzący koledzy mogli na końcu zeskoczyć.
glina, koraliki, wykałaczki,
yy
 Kolczatek  zajęcie plastyczne. Formowanie kształtu jeża z gliny, nalepianie oczu i nosa z koralików.
Umieszczanie na jego grzbiecie kolców z wykałaczek. Odrysowywanie szablonów liści na kolorowych karto- szablony liści, kolorowe
kartony, nożyczki
nach, wycinanie i zrobienie z nich posłania dla jeża.
yy
 Puzzle  układanie z części obrazków związanych z tematem. Samodzielne wybieranie układanek. Zachę- puzzle
canie dzieci do ułożenia całego obrazka. Wypowiedzi na temat jego treści.
Dzień 5. Zwierzęta szykują się do zimy
Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:
I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
2.  Słucham i gram  zabawa rytmiczna. Wdrażanie do uważnego słuchania. Rozwijanie poczucia rytmu. Gra na
instrumencie perkusyjnym  bębenku.
3. Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
II 4. Zimowe mieszkanie burego misia  słuchanie opowiadania H. Zdzitowieckiej połączone z wykonaniem zada-
nia  Niedz
wiedzie zwyczaje z WŚ. Uważne słuchanie utworu. Poznanie sposobu zachowania niedz
wiedzia
w zależności od pory roku. Dostrzeganie następstwa kolejnych pór roku. Budowanie wypowiedzi kilkuzda-
niowej na określony temat.
5. Ćwiczenia gimnastyczne  zestaw nr 6. Rozwijanie ogólnej sprawności fizycznej. Ćwiczenie mięśni tułowia.
6. Zabawy dowolne w ogrodzie  zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.
7.  Schowaj siÄ™ szybko  zabawa z elementem biegu w ogrodzie.
III 8.  Idzie zima  zabawa orientacyjno-porzÄ…dkowa.
9.  ZwierzÄ™ta szykujÄ… siÄ™ do zimy  rozwiÄ…zywanie zagadek E. Stadtmüller poÅ‚Ä…czone z wykonaniem ćwiczenia
graficznego  Jeż szykuje się do snu w ZG 20. Rozwijanie logicznego myślenia. Rysowanie prostych kształtów
po kropkach i samodzielnie. Nabywanie umiejętności samodzielnego planowania rysunku.
10. Kto tu mieszka  utrwalanie słów i melodii piosenki. Zachęcanie dzieci do śpiewania w małych zespołach.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: bębenki, obrazki: jeż, wiewiórka, niedz
wiedz
, historyjka obrazkowa do opowiadania,
WŚ, krej, nożyczki, kartony, kredki, obrazki: suseł, jeż, niedz
wiedz
, borsuk w norze, żabki, wiewiórka, bocian,
ZG, CD
Rodzaj zajęć:
yy
Zimowe mieszkanie burego misia  słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej połączone z wykonaniem
zadania  Niedz
wiedzie zwyczaje z WÅš 11.
yy
Ćwiczenia gimnastyczne  zestaw nr 6.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
14 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Przebieg dnia:
I
yy
Zabawy dowolne w kącikach tematycznych  wdrażanie do porozumiewania się umiarkowanym głosem.
bębenki, obrazki
yy
 Słucham i gram  zabawa rytmiczna. N. wymawia sylabami nazwy zwierząt wygrywając rytm na bębenku,
np. jeż  ćwierćnuta (obrazek); nie-dz
wiedz
 ćwierćnuta, ćwierćnuta; wie-wiór-ka  ćwierćnuta, ćwierćnuta,
ćwierćnuta. Dzieci grają na bębenkach usłyszane rytmy z jednoczesnym wypowiadaniem nazw zwierząt.
N. pokazuje obrazek, np. jeża a dzieci grają na bębenku odpowiedni rytm.
yy
Ćwiczenia poranne  zestaw nr 6.
II
historyjka
yy
Zimowe mieszkanie burego misia  słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej.
obrazkowa
Zimowe mieszkanie burego misia
Hanna Zdzitowiecka
Rozpędzona wiewiórka przysiadła na gałęzi i zdziwiona patrzyła z góry na burego niedz
wiedzia znoszÄ…-
cego gałęzie do starego wykrotu pod obalonym wichurą świerkiem.
Była już póz
na jesień, wiewiórka chciała jeszcze zebrać trochę zapasów, ale ciekawość przemogła.
 Co on robi?  parsknęła.
 Poprawia stary barłóg na zimowe mieszkanie  warknął rudy lis, który właśnie przebiegał pod drze-
wem.
Wiewiórka aż podskoczyła i tupnęła łapkami w gałąz
.
 Nie wiedziałam, że niedz
wiedz
ma mieszkanie. Przez całe lato sypiał w gęstwinie i ani myślał o żadnym
schronieniu.
 Ba, w lecie ciepło, miał pod dostatkiem jagód, korzonków, grzybów, potem żołędzi... ale w zimie co
będzie jadł, kiedy śnieg wszystko przykryje? Toteż jesienią najada się tak, że ma pod skórą całe warstwy
sadła. Spojrzyj tylko, jaki z niego grubas.
 Aha!  przytaknęła wiewiórka.
 Musi mu tego sadła starczyć na całą zimę. Już niedługo położy się spać i będzie spał aż do wiosny. Nie
pierwszą to zimę spędzi w tym barłogu pod wykrotem. Nie rozumiem, jak można tak długo spać i pościć.
Ja wolę upolować coś smacznego od czasu do czasu.
Niedz
wiedz
, jakby wyczuł czyjąś obecność, odwrócił się w stronę lisa i zaczął węszyć.
 Oj, muszę uciekać!  warknął lis.  On nie lubi, żeby go podpatrywać...
Machnął puszystą kitą i umknął szybko, tylko błysnęło w krzakach jego rude, puszyste, zimowe futro.
Wiewiórka przypomniała sobie o swoich zapasach i także pomknęła pomiędzy gałęzie.
Wkrótce nadeszła zima i niedz
wiedz
zasnął w swoim zacisznym barłogu. (...)
Rozmowa kierowana pytaniami N.: Co robi niedz
wiedz
przed zimÄ…?; Dlaczego niedz
wiedz
przesypia zimÄ™?
WÅš 11, klej,
yy
 Niedz
wiedzie zwyczaje  wykonanie zadania z WŚ 11. Wycinanie obrazków i naklejanie ich w odpowiedniej
nożyczki, kartony
kolejności na kartonie lub karcie z niezbędnika-WŚ. Opowiadanie, co niedz
wiedz
robi w kolejnych porach
roku: latem / jesieniÄ… / wiosnÄ… / w zimie.
yy
Ćwiczenia gimnastyczne  zestaw nr 6.
yy
Zabawy dowolne w ogrodzie  zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.
yy
 Schowaj siÄ™ szybko  zabawa z elementem biegu w ogrodzie. Dzieci ustawione w gromadkÄ™, N.-Pani Zima
 zakrywa oczy i mówi głośno rymowankę: Idzie zima, sroga zima, kto się szybko nie schowa, ten zimy nie prze-
trzyma! W tym czasie dzieci muszÄ… znalez
ć sobie kryjówkę. Kto nie zdąży się schować, ten zostaje pomocni-
kiem Pani Zimy. Przy powtarzaniu zabawy PaniÄ… ZimÄ… zostaje wybrane dziecko.
III
yy
 Idzie zima  zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci-zwierzątka biegają swobodnie w różnych kierun- obrazki
kach. Na hasło: Idzie zima! zatrzymują się w przysiadzie podpartym i pochylają nisko głowy. Pozostają chwilę
w tej pozycji, po czym znowu biegajÄ….
yy
 ZwierzÄ™ta szykujÄ… siÄ™ do zimy  rozwiÄ…zywanie zagadek Ewy Stadtmüller.
JesieniÄ… jedzenia
sobie nie żałuje .
Zimą w ciepłej gawrze
smacznie pochrapuje.
(niedz
wiedz
)
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
15 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Ma borsuk zapasy
na zimowe czasy.
Teraz sobie może
chrapać w swojej ......
(norze)
Całe lato nad stawem
koncerty dawały,
a zimÄ… pod lodem
będą sobie spały.
(żabki)
Orzeszki, szyszeczki
 wszystko chętnie zgarnie,
bo musi przed zimÄ…
napełnić spiżarnię.
(wiewiórka)
Ma swe gniazdo na stodole,
na pewno go znacie.
Chłodną zimę spędzać woli
w cieplejszym klimacie.
(bocian)
Prawdziwy śpioch,
o każdej porze
marzy by spać
jak ...... w norze.
(suseł)
Biorąc przykład
z tego zwierza,
chłopcy strzygą się
na ..............
(jeża)
ZG 20, kredki
yy
 Jeż  wykonanie ćwiczenia graficznego w ZG 20. Określanie, co znajduje się na dole / górze / środku kartki.
ołówkowe
Nazywanie kolorów jesiennych liści, np. żółto-czerwone. Kończenie rysowania jeża i spadających na jeża liści.
Samodzielne rysowanie liści, kolorowanie obrazka.
CD
yy
Kto tu mieszka  utrwalanie słów i melodii piosenki. Zachęcanie dzieci do śpiewania w małych zespołach.
AUTORKA: Bożena Godzimirska, Joanna Wasilewska
16 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
TYDZIEC
12. ZWIERZ
TA PRZYGOTOWUJ
SI
DO ZIMY
Wszystkiego, co naprawdę trzeba wiedzieć
o tym, jak żyć, co robić i jak postępować,
nauczyłem się w przedszkolu...
Robert Fulghum
Drodzy Rodzice!
Zachowanie umiaru to niezwykle cenna umiejętność życiowa. Dotyczy ona wielu aspektów życia. Umiar można by określić jako umie-
jętność unikania skrajności, dążenie do równowagi, umiar wiąże się z samodyscypliną i umiejętnością nałożenia sobie zdrowych ogra-
niczeń. Uczenie umiaru w wieku przedszkolnym dotyczy w znacznej mierze sfery materialnej. Umiejętność doceniania tego, co się po-
siada, to wielka sztuka i szczególne wyzwanie we współczesnej konsumpcyjnej kulturze, w której jesteśmy nieustannie zaskakiwani
nowościami i ścigani przez pokusy posiadania nowych rzeczy. O ile dorośli są w stanie w dużo większej mierze oprzeć się reklamom, to
dzieciom dużo trudniej być odpornym na atrakcyjne nowości i trzeba im w tym pomóc.
Wprowadzamy w świat wartości: szacunek, praca, zadowolenie z tego, co posiadamy, samodyscyplina...
Uczymy tego, co najważniejsze:
yy
Doświadczenia emocjonalno-społeczne:
 rozwijanie postawy poszanowania tego, co się posiada m.in. poprzez rozmowę na ten temat inspirowaną wysłuchanym utworem
i wyciąganie wniosków na temat postępowania bohatera;
 rozwijanie wytrwałości m.in. poprzez wdrażanie do doprowadzenia rozpoczętej pracy do końca;
 rozwijanie poczucia własnej wartości poprzez budowanie wiary we własne możliwości  wypowiadanie się na forum grupy, impro-
wizacje na instrumentach muzycznych, wykonywanie konstrukcji wg własnego pomysłu;
 budowanie poczucia bezpieczeństwa i odpowiedzialności oraz samodyscypliny m.in. poprzez przestrzeganie reguł obowiązujących
podczas zabaw w sali i w ogrodzie, pilnowanie porzÄ…dku w kÄ…cikach zabaw, sprzÄ…tanie po sobie.
Doświadczenia sensoryczno-motoryczne i poznawcze:
 rozwijanie sprawności ruchowej, orientacji przestrzennej, poczucia rytmu i reagowania na sygnał, sprawności manualnej i koordy-
nacji oko-ręka; doskonalenie orientacji w schemacie własnego ciała;
 rozwijanie zainteresowania książką i czytaniem m.in. poprzez oglądanie albumów o zwierzętach; wzbogacanie słownictwa o okre-
ślenia związane z tematyką zajęć np.: gawra, sen zimowy; poszerzanie wiedzy przyrodniczej: o nazwy zwierząt leśnych, o wyglądzie
i zwyczajach niektórych zwierząt, o pracy leśniczego;
 rozwijanie umiejętności wypowiadania się i wyciągania wniosków m.in. poprzez budowanie kilkuzdaniowej wypowiedzi na temat
postępowania bohatera; ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej;
 rozwijanie spostrzegawczości, analizy i syntezy wzrokowej m.in. poprzez dobieranie obrazków, których nazwy się rymują, poznanie
graficznego obrazu głoski s (liter s, S) oraz podpisów do obrazków (np. suseł, borsuk, gawra, ptaki, Polska); rozwijanie wrażliwości
oraz analizy i syntezy słuchowej, słuchu fonematycznego  m.in. poprzez wysłuchiwanie głoski s w prostych słowach, dobieranie
słów rymujących się, rozpoznawanie odgłosów zwierząt;
 rozwijanie: pomysłowości i wyobraz
ni podczas zabaw, prac plastycznych i konstrukcji wg własnego pomysłu; wrażliwości plastycz-
nej m.in. poprzez odzwierciedlanie w formie plastycznej kształtu jeża; zainteresowań muzycznych m.in. poprzez słuchanie utwo-
rów, śpiewanie piosenek, improwizacje na prostych instrumentach muzycznych;
 doskonalenie umiejętności przeliczania elementów w zbiorach, porównywanie liczebności zbiorów z użyciem określeń: najwięcej,
najmniej, więcej, mniej; rozwijanie umiejętności konstrukcyjnych; rozwijanie myślenia logicznego i przyczynowo-skutkowego m.in.
poprzez układanie i opowiadanie historyjki obrazkowej z uwzględnieniem następstwa zdarzeń, używając określeń: najpierw, potem,
póz
niej, na końcu.
Jak wspierać dziecko?
Jeśli dziecko ma kłopot z poradzeniem sobie z silnym pragnieniem posiadania nieustannie  nowego , warto zrobić ćwiczenie, które
polega na narysowaniu prostego planu pokoju, a następnie  pozwoleniu dziecku na spełnienie swoich pragnień . Każdą z rzeczy, której
pragnie, rysujemy na planie, zapełniając pokój. Zwykle szybko okazuje się, że zaczyna brakować miejsca nie tylko dla upragnionych
rzeczy, ale także dla dziecka. Następnie należy przeprowadzić dziecko przez proces oczyszczania pokoju z rzeczy, tak aby dziecko mogło
w nim funkcjonować  siadać przy biurku, mieć miejsce na zabawę, móc położyć się do łóżka itp.
AUTORKA: Anna Boboryk
17 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014
Przygoda z uśmiechem | Przewodnik metodyczny | Część 1 Wychowanie przedszkolne
Warto porozmawiać o... tym, że dobrze jest być, tym, kim się jest, i cieszyć się z tego, co się ma!
Warto mówić dziecku o tym, jak jest drogie, kochane, wartościowe... Warto także podkreślić od czasu do czasu to, że dobrze jest mieć
 te zabawki, te ubrania, to mieszkanie..., które mamy . Niezwykle pomocne w zainspirowaniu takich rozmów mogą okazać się książki
poruszajÄ…ce temat posiadania i nabywania rzeczy.
Warto poczytać...
Z. Stanecka, Basia i pieniÄ…dze, LektorKlett, Egmont
M. Velthuijs, Jak dobrze być żabką, Wilga
W następnym tygodniu potrzebne będą: czapka dla Mikołaja.
AUTORKA: Anna Boboryk
18 © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne sp. z o.o., Warszawa 2014