plik

W sprzedaży:

A. Heliosz

APLIKACJA OD OGÓŁU DO SZCZEGÓŁU – AKTY NORMATYWNE
W PIGUŁCE, wyd. 3

Aplikacje Prawnicze

K. Czajkowska-Matosiuk

APLIKACJE PRAWNICZE W PYTANIACH I ODPOWIEDZIACH.
TOM 1, wyd. 6

Aplikacje Prawnicze

S. Jaworski

APELACJE CYWILNE I KARNE. 69 WZORÓW PISM, wyd. 2

Aplikacje Prawnicze

A. Malinowski

EGZAMINY MINISTERSTWA SPRAWIEDLIWOŚCI. TOM 1.
TESTY Z KOMENTARZEM, wyd. 2

Aplikacje Prawnicze

S. Jaworski, J. Ablewicz, A. Szoplińska

EGZAMINY MINISTERSTWA SPRAWIEDLIWOŚCI. TOM 2.
AKTA CYWILNE I KARNE, wyd. 2

Aplikacje Prawnicze

M. Stepaniuk

APLIKACJA ADWOKACKA. PYTANIA, ODPOWIEDZI, TABELE, wyd. 4

Aplikacje Prawnicze

K. Czajkowska-Matosiuk

POSTĘPOWANIE CYWILNE, wyd. 2

Aplikacje Prawnicze

www.sklep.beck.pl

Kup książkę

VII

Wstęp

Drogi Czytelniku!

Oddaję w Twoje ręce nową serię książek stanowiących kompleksową pomoc dla osób

pragnących przystąpić do egzaminów na aplikacje prawnicze oraz dla aplikantów i stu-

dentów prawa. Książka niniejsza obejmuje testy z szeroko rozumianego prawa cywilnego,

w tym również z procedury cywilnej oraz prawa rodzinnego.

Należy podkreślić nowatorski charakter koncepcji całej serii. Nie są to bowiem książki

przeznaczone do sprawdzania zdobytej uprzednio wiedzy, ale do nauki. Dostępne na rynku

pozycje przeznaczone do nauki i powtarzania materiału niezbędnego do opanowania przez

kandydatów na aplikantów w znakomitej większości pomijają bowiem niezmiernie istotny

aspekt egzaminów aplikacyjnych – fakt, że są to testy prawie w całości sprawdzające znajo-

mość konkretnych zapisów ustawowych. Opanowanie całego zakresu regulacji zawartych

w ustawach na podstawie klasycznych podręczników akademickich jest zaś niezmiernie

trudne, a większości przypadków wręcz niemożliwe. Osoby, które nie stosują poszczegól-

nych ustaw w codziennej praktyce zawodowej mogą mieć trudności w ich zapamiętaniu,

zwłaszcza, że zakres materiału niezbędnego do opanowania jest w tym wypadku bardzo

duży.

Dlatego właśnie każdy, kto chce przystąpić do egzaminu powinien mieć pewność, że zna

poszczególne ustawy nieomal na pamięć. Doskonałym sposobem na weryfikację stopnia

ich znajomości jest test stworzony poprzez przetworzenie na pytanie testowe każdego arty-

kułu (a nawet paragrafu, czy ustępu) ustawy.

Tak właśnie powstała niniejsze opracowanie. Jest to zestaw testów stworzonych przez

przetworzenie na pytanie testowe kolejnych artykułów (a nawet paragrafów) Kodeksu

cywilnego, Kodeksu postępowania cywilnego, Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego itd. wraz

z podstawą prawną i właściwą odpowiedzią podaną obok, tak, aby można było od razu

stwierdzić, czy udzielona odpowiedź była prawidłowa. Taki sposób opanowywania materiału

ma tę przewagę nad innymi, że daje możliwość bieżącego sprawdzania dotychczasowych

postępów w nauce. Warto bowiem pamiętać, że w naturalnym odruchu uczący stara się na

ogół znaleźć w ustawie rzeczy „ważniejsze” i „mniej ważne”, takie, które „na pewno mogą

znaleźć się w teście” i takie, których „na pewno w teście nie będzie”. Niestety, twórcy testów

egzaminacyjnych mogą mieć inny pogląd na temat tego, co warto w teście umieścić. W osta-

tecznym rozrachunku może się w związku z tym okazać, iż kilka pytań z partii materiału,

która wydawała się „mniej ważna” może zadecydować o osiągnięciu ostatecznego sukcesu.

Drogi Czytelniku, oddając w Twoje ręce niniejsze opracowanie pragnę podkreślić, że

jest to jedynie pomoc naukowa, która powinna pomóc Ci w utrwaleniu wiedzy niezbędnej

do zdania egzaminu na aplikację oraz do jej ukończenia. Egzaminy aplikacyjne sprawdzają

całokształt wiedzy nabytej przez aplikantów w trakcie studiów prawniczych i nawet naj-

Kup książkę

Wykaz skrótów

1. Akty prawa

– ustawa z 23.4.1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.)

KPC

– ustawa z 17.11.1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U.

Nr 43, poz. 296 ze zm.)

KRO

– ustawa z 25.2.1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. Nr 9,

poz. 59 ze zm.)

KSCU

– ustawa z 28.7.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych

(t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.)

KWU

– ustawa z 6.7.1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz.U.

z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.)

2. Inne skróty

art.

– artykuł

m.in.

– między innymi

m.st.

– miasto stołeczne

– następna (-e,-y)

NBP

– Narodowy Bank Polski

NIK

– Najwyższa Izba Kontroli

– numer

NSA

– Naczelny Sąd Administracyjny

odp.

– odpowiedź

– Rada Ministrów

– rok

– Rzeczpospolita Polska

RPO

– Rzecznik Praw Obywatelskich

– spółka europejska

SKO

– samorządowe kolegium odwoławcze

– Sąd Najwyższy

t.j.

– tekst jednolity

– Trybunał Konstytucyjny

– Trybunał Stanu

tzw.

– tak zwana (-e,-y)

USC

– Urząd Stanu Cywilnego

UOKiK

– Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

– Unia Europejska

ust.

– ustęp

Kup książkę

Zasady korzystania z testów

1. Wszystkie testy są testami

Wszystkie testy są testami jednokrotnego wyboru. Prawidłowa jest tylko jedna odpo-

wiedź, podana obok pytania testowego.

2. Testy służą utrwaleniu treści

Testy służą utrwaleniu treści poszczególnych artykułów ustaw. Poza nielicznymi wy-

jątkami kolejne pytania dotyczą tylko i wyłącznie treści jednego, konkretnego artykułu,

podanego obok pytania testowego. Stworzenie testów zawierających pytania obejmujące

treścią kilka artykułów dawałoby niezliczoną ilość kombinacji, które musiałyby zostać

wzięte pod uwagę. Takie podejście mijałoby się z celem, bowiem osoba, która opanuje

treść kolejnych artykułów ustawy nie powinna mieć problemów z rozwiązaniem testu

zawierającego pytania łączące treść artykułów. Jakkolwiek podczas tworzenia pytań te-

stowych dołożono wszelkich starań, aby odpowiedzi, które należy wybrać nie łączyły się

z treścią innych artykułów należy pamiętać, iż treść pytania zawsze dotyczy konkret-

nego artykułu, a odpowiedź prawidłowa jest zawsze zawarta w treści tego artykułu.

3. Treść poszczególnych odpowiedzi może być uznana przez Czytelnika za „podchwy-

Treść poszczególnych odpowiedzi może być uznana przez Czytelnika za „podchwy-

tliwą” – jest to zabieg celowy, służący zmuszeniu osoby testowanej do szczegółowego

opanowania materiału. Niejednokrotnie odpowiedzi różnią się tylko jednym słowem,

zmieniającym nieznacznie ich treść – nigdy jednak nie są to odpowiedzi identycz-

ne. Dodać należy, iż treść odpowiedzi nieprawidłowych jest w tym wypadku nieistotna

– w trakcie rozwiązywania testów nie należy ich brać pod uwagę, są to bowiem

z założenia odpowiedzi błędne. Jako takie zaś nie muszą się w żaden sposób wiązać

z odpowiedzią prawidłową i nie powinny być oceniane pod względem ich wartości me-

rytorycznej.

4. Pytania celowo tworzono poprzez szczegółowe przetworzenie artykułów ustaw. Oryginal-

Pytania celowo tworzono poprzez szczegółowe przetworzenie artykułów ustaw. Oryginal-

ne pytania egzaminacyjne niejednokrotnie operują pewnym skrótami myślowymi. W celu

dokładnego utrwalenia treści ustaw niezbędnej było jednak powtarzanie całych zwrotów

użytych przez Ustawodawcę w treści ustawy, nawet, jeśli pytanie traciło po takim zabiegu

na zwartości struktury. Dlatego właśnie pytania, w których kolejny raz powtarzane są

użyte wcześniej określenia nie należą w pracy do rzadkości. Jest to zabieg celowy, którego

celem było utrwalenie przez Czytelnika treści ustaw. Należy pamiętać, iż testy przeznaczo-

ne są w pierwszej kolejności do nauki, w mniejszym zakresie zaś do sprawdzenia nabytej

już wiedzy (choć oczywiście siłą rzeczy jest to również ich funkcja).

5. W celu zmniejszenia objętości pracy niezbędne stało się odnoszenie się w treści pytań

W celu zmniejszenia objętości pracy niezbędne stało się odnoszenie się w treści pytań

do pytań umieszczonych w pracy wcześniej. Pytania ułożone są w kolejności, w jakiej

Ustawodawca umieścił w ustawach następujące po sobie artykuły – dlatego niejednokrot-

nie w treści pytań mowa jest np. o „sytuacji, o której mowa powyżej” itp. Testy powinny

być tratowane jako pewna całość, w której treść poszczególnych pytań wzajemnie się

uzupełnia.

Kup książkę

1. Test z ustawy z 23.4.1964 r. – Kodeks cywilny

(Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.)

Treść pytania

Odp. Źródło

(art.)

1. Ustawa – Kodeks cywilny reguluje stosunki cywilnoprawne pomiędzy:

a) osobami fizycznymi,

osobami fizycznymi,

b) osobami prawnymi,

osobami prawnymi,

c) osobami fizycznymi i osobami prawnymi.

osobami fizycznymi i osobami prawnymi.

2. Ustawa – Kodeks cywilny:

a) nie ma mocy wstecznej, chyba że to wynika z jej brzmienia lub celu,

b) może mieć moc wsteczną, o ile jest to korzystniejsze dla stron stosunku

prawnego,

c) nie może mieć mocy wstecznej.

3. Działanie lub zaniechanie uprawnionego, polegające na czynieniu ze

swego prawa użytku sprzecznego z jego społeczno-gospodarczym prze-

znaczeniem:

a) podlega ochronie prawnej, o ile nie stanowi naruszenia prawa,

podlega ochronie prawnej, o ile nie stanowi naruszenia prawa,

b) stanowi wykonywanie prawa, w związku z czym korzysta z jego ochrony,

stanowi wykonywanie prawa, w związku z czym korzysta z jego ochrony,

o ile nie narusza praw innych uprawnionych,

c) nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

4. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na:

a) osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne,

osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne,

b) pozwanym,

pozwanym,

c) powodzie.

powodzie.

5. Jeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej lub złej wiary:

a) domniemywa się istnienie złej wiary,

domniemywa się istnienie złej wiary,

b) domniemywa się istnienie dobrej wiary,

domniemywa się istnienie dobrej wiary,

c) na sądzie spoczywa obowiązek stwierdzenia istnienia złej lub dobrej wiary.

na sądzie spoczywa obowiązek stwierdzenia istnienia złej lub dobrej wiary.

6. Zdolność prawną ma:

a) każda osoba, która ukończyła 18. rok życia,

każda osoba, która ukończyła 18. rok życia,

b) każdy człowiek od chwili urodzenia,

każdy człowiek od chwili urodzenia,

c) każda osoba posiadająca pełną zdolność procesową.

każda osoba posiadająca pełną zdolność procesową.

8 § 1

7. W razie urodzenia dziecka:

a) domniemywa się, że urodziło się ono żywe,

domniemywa się, że urodziło się ono żywe,

b) przyjmuje się, że urodziło się martwe

przyjmuje się, że urodziło się martwe,

c) domniemywa się, że urodziło się żywe, chyba że miejsce urodzenia jest

domniemywa się, że urodziło się żywe, chyba że miejsce urodzenia jest

nieznane.

Kup książkę

Prawo i procedura cywilna

Treść pytania

Odp. Źródło

(art.)

8. Pełnoletnim jest osoba, która:

a) ukończyła 18 lat lub na mocy orzeczenia sądu rodzinnego została uznana

ukończyła 18 lat lub na mocy orzeczenia sądu rodzinnego została uznana

za osobę pełnoletnią,

b) ukończyła 18 lat lub zawarła małżeństwo

ukończyła 18 lat lub zawarła małżeństwo,

c) ukończyła 18 lat, a w określonych przypadkach wskazanych w prawie

ukończyła 18 lat, a w określonych przypadkach wskazanych w prawie

karnym również osoba, która ukończyła 17 lat.

b 10 § 1 i 2

9. Jeżeli osoba niepełnoletnia zawarła związek małżeński, w razie unieważ-

nienia małżeństwa przed ukończeniem przez nią 18. roku życia:

a) uznaje się ją od chwili unieważnienia małżeństwa za osobę niepełnolet-

uznaje się ją od chwili unieważnienia małżeństwa za osobę niepełnolet-

nią,

b) osoba taka nie traci pełnoletności,

osoba taka nie traci pełnoletności,

c) osoba taka nie traci pełnoletności, chyba że sąd rodzinny orzeknie inaczej.

osoba taka nie traci pełnoletności, chyba że sąd rodzinny orzeknie inaczej.

10 § 2

10. Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą:

a) uzyskania pełnoletności lub zawarcia małżeństwa,

uzyskania pełnoletności lub zawarcia małżeństwa,

b) zawarcia małżeństwa,

zawarcia małżeństwa,

c) uzyskania pełnoletności.

uzyskania pełnoletności.

11. Nie mają zdolności do czynności prawnych:

a) osoby, które nie ukończyły 13 lat, oraz osoby ubezwłasnowolnione całko-

osoby, które nie ukończyły 13 lat, oraz osoby ubezwłasnowolnione całko-

wicie,

b) osoby, które nie ukończyły 18 lat, oraz osoby ubezwłasnowolnione całko-

osoby, które nie ukończyły 18 lat, oraz osoby ubezwłasnowolnione całko-

wicie,

c) osoby, które nie ukończyły 18 lat, lub nie zawarły związku małżeńskiego

osoby, które nie ukończyły 18 lat, lub nie zawarły związku małżeńskiego

oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie.

12. Osoby ubezwłasnowolnione całkowicie:

a) nie mają zdolności do czynności prawnych,

nie mają zdolności do czynności prawnych,

b) mają ograniczoną zdolność do czynności prawnych,

mają ograniczoną zdolność do czynności prawnych,

c) nie mają zdolności do czynności prawnych, chyba że czynności te doty-

nie mają zdolności do czynności prawnych, chyba że czynności te doty-

czą drobnych, bieżących spraw z życia codziennego.

13. Osoba, która nie ukończyła 13 lat:

a) może być ubezwłasnowolniona całkowicie, jeżeli wskutek choroby psy-

może być ubezwłasnowolniona całkowicie, jeżeli wskutek choroby psy-

chicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psy-

chicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie

kierować swym postępowaniem,

b) może być ubezwłasnowolniona, ale tylko częściowo,

może być ubezwłasnowolniona, ale tylko częściowo,

c) nie może zostać ubezwłasnowolniona.

nie może zostać ubezwłasnowolniona.

13 § 1

14. Ubezwłasnowolnienie całkowite możliwe jest tylko w stosunku do osoby,

która:

a) ukończyła 18 lat, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umy-

ukończyła 18 lat, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umy-

słowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności

pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swoim postępowa-

niem,

b) ukończyła 13 lat, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umy-

ukończyła 13 lat, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umy-

słowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności

pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swoim postępowa-

niem,

c) ukończyła 18 lat lub zawarła związek małżeński.

ukończyła 18 lat lub zawarła związek małżeński.

13 § 1

Kup książkę

Kodeks cywilny

Treść pytania

Odp. Źródło

(art.)

15. Dla osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie, pozostającej pod władzą

rodzicielską:

a) obowiązkowo ustanawia się opiekę,

obowiązkowo ustanawia się opiekę,

b) nie ustanawia się opieki,

nie ustanawia się opieki,

c) ustanawia się opiekę, chyba że ze względu na dobro osoby ubezwłasnowol-

ustanawia się opiekę, chyba że ze względu na dobro osoby ubezwłasnowol-

nionej oraz ważny interes społeczny sąd uzna, że nie jest to konieczne.

13 § 2

16. Czynność prawna dokonana przez osobę, która nie ma zdolności do

czynności prawnych, jest:

a) bezwzględnie nieważna,

bezwzględnie nieważna,

b) nieważna, jednak gdy osoba niezdolna do czynności prawnych zawarła

nieważna, jednak gdy osoba niezdolna do czynności prawnych zawarła

umowę należącą do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżą-

cych sprawach życia codziennego, umowa taka staje się ważna z chwilą jej

wykonania, chyba że pociąga za sobą rażące pokrzywdzenie osoby nie-

zdolnej do czynności prawnych,

c) nieważna, jednak gdy osoba niezdolna do czynności prawnych zawarła

nieważna, jednak gdy osoba niezdolna do czynności prawnych zawarła

umowę należącą do umów powszechnie zawieranych w drobnych, bieżą-

cych sprawach życia codziennego, umowa taka jest ważna.

b 14 § 1 i 2

17. Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają:

a) osoby niepełnoletnie oraz ubezwłasnowolnione częściowo,

osoby niepełnoletnie oraz ubezwłasnowolnione częściowo,

b) małoletni, którzy ukończyli 13 lat, oraz osoby ubezwłasnowolnione cał-

małoletni, którzy ukończyli 13 lat, oraz osoby ubezwłasnowolnione cał-

kowicie,

c) małoletni, którzy ukończyli 13 lat, oraz osoby ubezwłasnowolnione czę-

małoletni, którzy ukończyli 13 lat, oraz osoby ubezwłasnowolnione czę-

ściowo.

18. Ubezwłasnowolnienie częściowe osoby pełnoletniej powinno być uza-

sadnione tym, że:

a) stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz po-

trzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw,

b) nie istnieje potrzeba ubezwłasnowolnienia całkowitego, osoba taka zdol-

na jest bowiem do podejmowania drobnych, bieżących czynności z życia

codziennego bez uszczerbku dla swego dobra,

c) stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz nie-

zbędne jest prowadzenie za nią jej spraw majątkowych.

16 § 1

19. Powodem ubezwłasnowolnienia częściowego osoby pełnoletniej może

być:

a) ciężka choroba, niedorozwój intelektualny albo innego rodzaju zaburze-

nia psychiczne, w szczególności pijaństwo lub narkomania,

b) ciężka choroba, zaburzenia rozwoju intelektualnego albo innego rodzaju

zaburzenia psychiczne, w szczególności pijaństwo lub narkomania,

c) choroba psychiczna, niedorozwój umysłowy albo innego rodzaju zabu-

rzenia psychiczne, w szczególności pijaństwo lub narkomania.

16 § 1

20. Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się:

a) opiekę,

b) kuratelę,

c) pełnomocnika.

16 § 2

Kup książkę

Prawo i procedura cywilna

Treść pytania

Odp. Źródło

(art.)

21. Aby czynność prawna, przez którą osoba ograniczona w zdolności do

czynności prawnych zaciąga zobowiązanie lub rozporządza swoim pra-

wem, była ważna, potrzebne jest:

a) uzyskanie potwierdzenia jej przedstawiciela ustawowego (z zastrzeże-

niem wyjątków w ustawie przewidzianych),

b) osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych nie może zacią-

gać zobowiązań ani rozporządzać swoim prawem,

c) uzyskanie zgody jej przedstawiciela ustawowego (z zastrzeżeniem wyjąt-

ków w ustawie przewidzianych).

22. Aby umowa zawarta przez osobę ograniczoną w zdolności do czynności

prawnych bez wymaganej zgody przedstawiciela ustawowego była waż-

na, niezbędne jest:

a) potwierdzenie umowy przez tego przedstawiciela,

potwierdzenie umowy przez tego przedstawiciela,

b) pisemne stwierdzenie braku zastrzeżeń ze strony przedstawiciela ustawo-

pisemne stwierdzenie braku zastrzeżeń ze strony przedstawiciela ustawo-

wego,

c) uzyskanie na umowie podpisu przedstawiciela ustawowego.

uzyskanie na umowie podpisu przedstawiciela ustawowego.

18 § 1

23. Umowa zawarta przez osobę ograniczoną w zdolności do czynności

prawnych bez wymaganej zgody przedstawiciela ustawowego, potwier-

dzona po uzyskaniu pełnoletności przez tę osobę, jest:

a) ważna,

ważna,

b) nieważna,

nieważna,

c) ważna, o ile zostanie potwierdzona również przez przedstawiciela usta-

ważna, o ile zostanie potwierdzona również przez przedstawiciela usta-

wowego.

18 § 2

24. Strona, która zawarła umowę z osobą ograniczoną w zdolności do czyn-

ności prawnych bez wymaganej zgody przedstawiciela ustawowego:

a) nie może powoływać się na brak zgody jej przedstawiciela ustawowego,

nie może powoływać się na brak zgody jej przedstawiciela ustawowego,

b) może powoływać się na brak zgody jej przedstawiciela ustawowego

może powoływać się na brak zgody jej przedstawiciela ustawowego,

c) nie może powoływać się na brak zgody jej przedstawiciela ustawowego,

nie może powoływać się na brak zgody jej przedstawiciela ustawowego,

o ile o ograniczeniu w zdolności do czynności prawnych wiedziała lub

mogła z łatwością się dowiedzieć.

18 § 3

25. Strona, która zawarła umowę z osobą ograniczoną w zdolności do czyn-

ności prawnych bez wymaganej zgody przedstawiciela ustawowego,

może:

a) wyznaczyć temu przedstawicielowi odpowiedni termin do potwierdze-

wyznaczyć temu przedstawicielowi odpowiedni termin do potwierdze-

nia umowy; staje się wolna po bezskutecznym upływie wyznaczonego

terminu,

b) wyznaczyć temu przedstawicielowi odpowiedni termin do potwierdzenia

wyznaczyć temu przedstawicielowi odpowiedni termin do potwierdzenia

umowy; po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu umowa jest

nieważna,

c) wyznaczyć temu przedstawicielowi odpowiedni termin do potwierdzenia

wyznaczyć temu przedstawicielowi odpowiedni termin do potwierdzenia

umowy; po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu umowa staje

się zobowiązaniem naturalnym.

18 § 3

Kup książkę

Kodeks cywilny

Treść pytania

Odp. Źródło

(art.)

26. Jeżeli osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych dokonała

sama jednostronnej czynności prawnej, do której ustawa wymaga zgody

przedstawiciela ustawowego:

a) czynność jest ważna,

czynność jest ważna,

b) czynność jest ważna, o ile strony tej czynności wiedziały lub z łatwością

czynność jest ważna, o ile strony tej czynności wiedziały lub z łatwością

mogły się dowiedzieć o ograniczeniu w zdolności do czynności praw-

nych,

c) czynność jest nieważna.

czynność jest nieważna.

27. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych:

a) nie może bez zgody przedstawiciela ustawowego zawierać żadnych

umów,

b) może bez zgody przedstawiciela ustawowego zawierać umowy należące

do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach ży-

cia codziennego, chyba że umowa taka wiązałaby się z rażącym pokrzyw-

dzeniem takiej osoby,

c) może bez zgody przedstawiciela ustawowego zawierać umowy należące

do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach ży-

cia codziennego.

28. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych:

a) może bez zgody przedstawiciela ustawowego rozporządzać swoim zarob-

kiem, chyba że sąd opiekuńczy z ważnych powodów inaczej postanowi,

b) nie może bez zgody przedstawiciela ustawowego rozporządzać swoim

zarobkiem,

c) może bez zgody przedstawiciela ustawowego rozporządzać swoim zarob-

kiem, chyba że wiązałoby się to z rażącym naruszeniem interesu prawne-

go takiej osoby.

29. Jeżeli przedstawiciel ustawowy osoby ograniczonej w zdolności do czyn-

ności prawnych oddał jej określone przedmioty majątkowe do swobod-

nego użytku:

a) osoba ta uzyskuje ograniczoną zdolność w zakresie czynności prawnych,

które tych przedmiotów dotyczą,

b) osoba ta uzyskuje pełną zdolność w zakresie czynności prawnych, które

tych przedmiotów dotyczą, z wyjątkiem czynności prawnych, do których

dokonania uprawniona jest tylko osoba o pełnej zdolności do czynności

prawnych,

c) osoba ta uzyskuje pełną zdolność w zakresie czynności prawnych, które

tych przedmiotów dotyczą, z wyjątkiem czynności prawnych, do których

dokonania nie wystarcza według ustawy zgoda przedstawiciela ustawo-

wego.

30. Osoba dokonująca czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej

działalnością gospodarczą lub zawodową to:

a) remitent,

b) oblat,

c) konsument.

Kup książkę

Prawo i procedura cywilna

Treść pytania

Odp. Źródło

(art.)

31. Swoboda sumienia:

a) nie jest dobrem osobistym,

b) jest dobrem osobistym człowieka i jako takie pozostaje pod ochroną

prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych prze-

pisach,

c) nie jest dobrem osobistym, w związku z czym pozostaje pod ochroną pra-

wa cywilnego zależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

32. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym, bezprawnym dzia-

łaniem:

a) może żądać zaniechania tego działania, chyba że działa w złej wierze,

b) nie może żądać zaniechania tego działania, a jedynie wzywać do takiego

zaniechania,

c) może żądać zaniechania tego działania, a w razie dokonanego naruszenia

może on także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopeł-

niła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności,

aby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

24 § 1

33. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda

majątkowa:

a) poszkodowany może żądać jej natychmiastowej naprawy na zasadach

ogólnych,

b) poszkodowany może żądać zadośćuczynienia na zasadach ogólnych,

c) poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.

24 § 2

34. Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest:

a) miejscowość, w której osoba ta stale przebywa,

b) miejscowość, w której osoba ta jest zameldowana,

c) miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

35. Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską

jest:

a) miejsce zameldowania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącz-

nie przysługuje władza rodzicielska, lub któremu zostało powierzone wy-

konywanie władzy rodzicielskiej,

b) miejsce stałego pobytu rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącz-

nie przysługuje władza rodzicielska, lub któremu zostało powierzone wy-

konywanie władzy rodzicielskiej,

c) miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie

przysługuje władza rodzicielska, lub któremu zostało powierzone wyko-

nywanie władzy rodzicielskiej.

26 § 1

36. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mają-

cym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka:

a) jest u tego z rodziców, którego wskaże sąd opiekuńczy,

b) jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziec-

ko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania

określa sąd opiekuńczy,

c) jest u tego z rodziców, u którego dziecko częściej przebywa. Jeżeli dziec-

ko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania

określa sąd opiekuńczy.

26 § 2

Kup książkę

Kodeks cywilny

Treść pytania

Odp. Źródło

(art.)

37. Miejscem zamieszkania osoby pozostającej pod opieką jest:

a) miejsce zamieszkania opiekuna,

b) miejsce zamieszkania kuratora,

c) miejsce zameldowania tej osoby.

38. Posiadanie kilku miejsc zamieszkania:

a) jest niemożliwe,

b) jest możliwe,

c) jest możliwe tylko czasowo.

39. Zaginiony może być uznany za zmarłego, jeżeli:

a) upłynęło 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym według istnieją-

cych wiadomości jeszcze żył; jednak gdyby w chwili uznania za zmarłego

zaginiony ukończył 70 lat, wystarczy upływ 2 lat,

b) upłynęło 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym według istnieją-

cych wiadomości jeszcze żył; jednak gdyby w chwili uznania za zmarłego

zaginiony ukończył 70 lat, wystarczy upływ roku,

c) upłynęło 10 lat od końca roku kalendarzowego, w którym według istnie-

jących wiadomości jeszcze żył; jednak gdyby w chwili uznania za zmarłe-

go zaginiony ukończył 70 lat, wystarczy upływ 5 lat.

29 § 1

40. Uznanie za zmarłego nie może nastąpić:

a) przed końcem roku kalendarzowego, w którym zaginiony ukończyłby

23 lata,

b) przed końcem roku kalendarzowego, w którym zaginiony ukończyłby

20 lat,

c) przed końcem roku kalendarzowego, w którym zaginiony ukończyłby

18 lat.

29 § 2

41. Kto zaginął w czasie podróży powietrznej lub morskiej w związku z ka-

tastrofą statku lub okrętu albo w związku z innym szczególnym zdarze-

niem, ten może być uznany za zmarłego:

a) po upływie 6 miesięcy od dnia, w którym nastąpiła katastrofa albo inne

szczególne zdarzenie,

b) po upływie roku od dnia, w którym nastąpiła katastrofa albo inne szcze-

gólne zdarzenie,

c) po upływie 12 miesięcy od dnia, w którym nastąpiła katastrofa albo inne

szczególne zdarzenie.

42. Jeżeli nie można stwierdzić katastrofy statku lub okrętu, bieg terminu

6-miesięcznego rozpoczyna się z upływem:

a) roku od dnia, w którym statek lub okręt miał przybyć do portu przezna-

czenia, a jeżeli nie miał portu przeznaczenia – z upływem roku od dnia,

w którym była ostatnia udokumentowana o nim wiadomość,

b) roku od dnia, w którym statek lub okręt miał przybyć do portu przezna-

czenia, a jeżeli nie miał portu przeznaczenia – z upływem 2 lat od dnia,

w którym była ostatnia o nim wiadomość,

c) roku od dnia, w którym statek lub okręt miał przybyć do portu przezna-

czenia, a jeżeli nie miał portu przeznaczenia – z upływem 2 lat od dnia,

w którym była ostatnia udokumentowana o nim wiadomość.

30 § 2

Kup książkę