Grecka architektura porządkowa – porządek koryncki – narysować i omówić.

↑

Kolumny z Wieży Wiatrów i pomnika Lizykratesa

PORZĄDEK KORYNCKI jest dalszym rozwojem i dekoracyjnym zbogaceniem porządku
jońskiego. Jedyną wyróżniającą się charakterystyczną formą jest głowica koryncka. Głowica
koryncka różni się motywem dekoracyjnym w formie stylizowanego liścia akantu. Wije się
on kształtem koszykowym wokół trzona kolumny poniżej znanych z jońskiej głowicy
ś

limacznic, chociaż ślimacznice korynckie mają odmienny charakter.

Trzon kolumny korynckiej nie różni się od trzona kolumny jońskiej.
Bazy kolumny korynckiej mają identyczny kształt bazy attycko-jońskiej, a dodana przeważnie

plinta kwadratowa znajduje się również w zabytkach jońskich.
Kształtowi głowicy korynckiej Grecy nadali nazwę kalathos (koszyk).
Acantus (rozdżeń, rozdżeniec) jest to bylina rosnąca dziko w południowych krajach. Z jej liści
powstała stylizowana forma akantu, nieodzowna część kompozycyjna głowicy korynckiej.
Stylizacja nie jest podobna do natury, pień środkowego liścia i wszystkie żebra liści bocznych
spływają równolegle pionowo w dół.
Kompozycja ściśle symetryczna, wierzchołek przechyla się łukiem ku przodowi, liść dzieli się
na równe symetryczne części, regularnie wycięte, wycięcia te tworzą równe, prawie proste
kąty. Idealna obwodowa, łącząca kończyny, zawsze tworzy regularną krzywą, ilość kończyn
zawsze równa. Poszczególne części przedzielone wybrzuszoną rurką w kształcie piszczałki
górą wyciętą w skośną elipsę.
Najczęściej spotykana forma głowicy korynckiej ma liści akantu ustawione w dwóch
kondygnacjach, nad nimi pojawiają się pod narożami nakrywki, ślimacznice wywodzące się z
roślin.
Dekoracyjna forma głowicy korynckiej podlegała ustawicznym przemianom. Pierwotnie
kwadratowa płyta abakusowa, przybrała kształt rogatywki o wciętych segmentowych bokach.
Głowice anty i pilastra na ogół mają formę odpowiadającą głowicy kolumnowej, jedynie
przetransportowaną z okrągłości na płaszczyznę prostą.
Belkowanie w stylu grecko-korynckim na ogół odpowiada jońskiemu. Robiono jednak nie
zawsze udane próby wzbogacenia fryzu wygiętą linią profilu i tzw. ornamentem
piszczałkowym, albo też w miejsce motywów figuralnych na fryzie stosowano ornamętykę.