PALCE LIZAĆ

Wojciech Charewicz - dziennikarz, podróżnik, myśliwy, szachista i kucharz hobbysta.
W 2001 roku, na Festiwalu Kuchni i Wędki „Sielawa blues" w Starych Jabłonkach
kolo Ostródy, zdobył I miejsce za pstrąga faszerowanego z grilla, w 2003 roku

- I miejsce za białą kiełbasę z dzika, w 2005 roku - I miejsce za węgorza wędzonego

„Po polsku" (patroszonego bez otwierania jamy brzusznej) oraz II miejsce w klasyfika-
cji generalnej. W 2006 roku zdobył I nagrodę publiczności; I nagrodę za potrawę
z ryb (sandacz w serze pleśniowym] oraz I miejsce w klasyfikacji generalnej mistrzów
kuchni Warmii i Mazur. Jesienią 2006 roku przez miesiąc szwendał się z wędką i ple-
cakiem po Syberii w poszukiwaniu kulinarnych ciekawostek. I kilka znalazł.

Tekst i zdjęcia Wojciech Charewicz

Makrelę z czystym sumieniem nazywam rybą

ludzi długowiecznych. Od kiedy pilnuję, by

w domowym jadłospisie makrela pojawiała się

przynajmniej dwa razy w tygodniu, skończyły

) się moje kłopoty z cholesterolową huśtawką.

Dlatego też szukam różnych sposobów poda-

wania tej smacznej i zdrowej, a na dodatek

taniej ryby.

Na wzór szczecińskiego

Ostatnim moim smakowitym odkryciem

w kuchni z makrelą w tle jest paprykarz. Przy-

rządzony na wzór szczecińskiego paprykarza,

który królował w czasach PRL-u. Już wówczas,

włócząc się z plecakiem, kombinowałem, jak

podrobić tę smaczną potrawę. Żeby zaoszczę-

dzić, bo paprykarz w puszce nie był wcale taki

tani. Ale w tamtych czasach miałem za mało

kulinarnego doświadczenia.

Korzenie w Azji

Paprykarz należy do dań jednogarnkowych.

Wywodzi się z kulinarnej tradycji Azji, gdzie

robiono go z ryżu, baraniny i ryb smażonych

lub gotowanych. Oo tego warzywa, olej, przy-

prawy.

WW 9 3

PALCE LIZAĆ

- 2 / 3 szklanki dobrego koncentratu pomi-

dorowego

- 1 i 1 /2 szklanki ugotowanego na sypko

ryzu

- 4 - 5 łyżek stołowych oleju rzepakowego

(nie polecam oliwy, bo zmienia smak potra-

wy)

- sól, pieprz i ostra papryka w proszku do

smaku

Przygotowanie:

1. Aby uzyskać taką jak wcześniej podałem

ilość ryżu ugotowanego na sypko, weźcie

2 / 3 szklanki suchego ryżu i 2 razy po 2 / 3

szklanki wody. Ryż, zanim trafi do garnka,

powinien być wymyty w zimnej wodzie. Aż do

momentu, kiedy po zalaniu i pomieszaniu go

dłonią woda pozostanie przezroczysta.

Ryz umyty wsypcie do garnka. Zalejcie wodą

(podwójna objętość suchego ryżu) i zago-

tujcie na wolnym ogniu. Kiedy ryż zacznie

wrzeć, zdejmijcie go z ognia, zawińcie gar-

nek w gazetę i ciepły koc. Babcie wstawiały

dawniej taki garnek pod pierzynę.

Po 10 minutach ryż wchłonie całą wodę.

Będzie i miękki, i sypki.

2. Mięso z wędzonej makreli pozbawione

ości zmiksujcie blenderem lub dokładnie

rozgniećcie widelcem. Jeśli użyjecie widelca

zamiast blendera, dobrze jest już na tym eta-

pie dodać 2 łyżki oleju rzepakowego do masy

rybnej. Łatwiej zamieni się w dość jednolitą

pastę. I łatwiej da się wymieszać

z pozostałymi składnikami paprykarza.

3. Cebulę z posiekanym czosnkiem prze-

smażcie na oleju do miękkości i lekkiego

zazłocenia. Kiedy cebula dobra, dodajcie do

niej koncentrat pomidorowy. I wymieszajcie

na patelni koncentrat z cebulą.

4. Do masy cebulowo-pomidorowej dodajcie

pastę z makreli i ugotowany na sypko ryż.

Wszystko wymieszajcie, doprawiając solą,

pieprzem i ostrą papryką. Jeśli paprykarz

wydaje się Wam suchy,

dodajcie 2 - 3 łyżki oleju

rzepakowego i delikatnie

wszystko wymieszajcie.

Uwaga! Paprykarz najlepiej

smakuje na drugi dzień,

kiedy postoi na dolnej półce

w lodówce.
Doskonale nadaje się jako

pasta do chleba lub jako

przystawka przed głównym

posiłkiem.
Kiedy robię sobie kanapkę

z paprykarzem, dekoruję ją

cienkim plastrem świeżej

cebuli lub szczypiorem.

[e-mail];

tel.: [phone]

Moje paprykarze

W mojej kuchni paprykarz zawsze zawiera

ryż, cebulę i rybę. Różni się tym, że raz ryba

jest gotowana lub smażona, a innym razem

wędzona. Jak w przypadku dzisiejszego prze-

pisu. Jeżeli mam ryby z czystych, zdrowych

jezior albo mórz, wówczas mielę je razem

z kręgosłupem i ośćmi, które po dwukrotnym

mieleniu zamieniają się w pastę. Ważne, że

wzbogacają potrawę w sole mineralne

i łatwo przyswajalne wapno.

Bywa, ze dodaję do paprykarza gotowaną

marchew i gotowany korzeń selera. Warzy-

wa te dodają smaku i delikatnej słodyczy,

•ziś opowiem o wzorcowym, prostym prze-

pisie. Kombinować i modyfikować może go

każdy. Przepis jest naprawdę prosty i potra-

wę może przygotować nawet analfabeta

kulinarny.
Ja zwykle robię paprykarz z 2 - 3 kg wędzonej

makreli. Wtedy większość trafia do wyparzo-

nych i suchych słoików zakręcanych, które

krótko (ok. 10 minut) gotuję w garze, zeby się

dobrze zamknęły. I bardzo lubię zajrzeć do piw-

nicy i sięgnąć po gotowy paprykarz domowej

roboty.

Składniki:

- 0 , 5 - 0 , 6 kg czystego mięsa z wędzonej

makreli

- 2 / 3 szklanki drobno pokrojonej w kostkę

cebuli

- 1 ząbek czosnku

Do nas przywędrował przez Węgry

jako mieszanina ryżu, mięsa, pomido-

rów, cebuli i papryki suszonej. A tak

naprawdę rozpowszechnił się w latach

sześćdziesiątych ubiegłego wieku za

sprawą paprykarza szczecińskiego

sprzedawanego w puszkach. Szczerze

mówiąc, potrawa ta zdobyła polskie

serca i rynek.
Podobno gdzieś w Ameryce Południo-

wej podrabiano paprykarz szczeciński

z wielkim powodzeniem, sprzedając go

w większości krajów tego kontynentu

Podobnymi potrawami są: arabski

pilaw, włoskie risotto i węgierski papry-

karz robiony na bazie mięsa i warzyw.

Bez ryżu.

94

WW