2011 11 17 Twarz w twrz z feministkami

Twarz w twarz z feministkami

Elżbieta Radziszewska, pełnomocnik rządu ds. równego traktowania (PO) 2011-11-17, ostatnia aktualizacja 2011-11-17
14:06:48.0

Śmiem twierdzić, że feministkom tak naprawdę nie zależy na rozwiązywaniu problemów, z którymi na co dzień
muszą borykać się Polki: nierównym traktowaniem w pracy, niemożliwością awansu, molestowaniem
seksualnym, przemocą domową, emerycką biedą

Dawno przestało mnie dziwić, że krytykujące mnie radykalne feministki (np. Magdalena Środa, Kazimiera Szczuka,
Wanda Nowicka, Katarzyna Kądziela) nie chcą nic wiedzieć o moich działaniach. Nie dziwiłam się więc, że w kolejnym
"sporze o Radziszewską" żadna z nich nie zająknęła się o konkretnych osiągnięciach rządu w realizowaniu polityki
równościowej.

Z pewnością konstruktywna krytyka to coś pożądanego. Nie można jednak za nią brać inwektyw, kłamstw i ideologicznie
powodowanej głuchoty na argumenty kogoś, kto w sprawie przeciwdziałania dyskryminacji ośmiela się mieć inne zdanie
i działa zgodnie z kompetencjami, a nie na ideologiczne zamówienie.

Agnieszka Ziętek z "Krytyki Politycznej" napisała (Wyborcza.pl, 26.10.2011, "A że przodem, a że bokiem czyli po III
Kongresie Kobiet"): "Zdobycie szerokiego poparcia i oddźwięku, aktywizacja różnorodnych grup kobiet wymaga
postawienia na wielość, a nie zamknięcia w ramach skrajnych opcji i postulatów. Potrzeba zatem dopuszczenia do
głosów przedstawicielek różnych środowisk, wzmocnienia wysiłków na rzecz wynegocjowania wspólnego punktu
widzenia, konsensusu uwzględniającego różne, czasem odmienne spojrzenia. Chodzi zatem o wymianę doświadczeń
kobiet z różnych miejsc, środowisk i obszarów działania, stworzenie forum przepływu wiedzy, tworzenie sieci relacji i
współpracy w sferze publicznej... Dlatego tak ważne staje się budowanie kobiecej solidarności i wspólnotowości,
wspieranie i inicjowanie prób wspólnego działania, realizowania przedsięwzięć w sferze publicznej pomimo różnych
postaw i poglądów".

Ja mówię to samo i szkoda, że lewicowe feministki nie mogą pojąć tak prostych prawd. Od ponad trzech lat zapraszam
je bezskutecznie do konstruktywnej współpracy.

Kazimiera Szczuka powiedziała: "Słuszne jest protestowanie przeciw seksistowskim reklamom czy też zajmowanie się
działką dotyczącą równego traktowania i niedyskryminacji, ale ona po prostu nie spełniła żadnych oczekiwań".

Czas najwyższy postawić sprawę jasno. W lewicowo-feministycznej ideologii równe traktowanie (wbrew przepisom
prawa - definicja równego traktowania jest zapisana i w dyrektywach UE i polskich ustawach) właściwie sprowadza się
tylko do dostępu do aborcji na żądanie, tzw. praw reprodukcyjnych i przeciwstawiania się "katolickiej
obłudzie" (czymkolwiek ona by nie była). Czy można się zatem dziwić, że to, iż z powodu dyskryminacji cierpieć mogą
np. seniorzy, Romowie, niepełnosprawni intelektualnie lub dzieci przewlekle chore, atakujących mnie aktywistek w ogóle
zdaje się nie interesować?

Oto krytykująca mnie bez pardonu Katarzyna Kądziela (wyborcza.pl; 26.10.2011, "Jak minister Radziszewska
wywiązywała się ze swoich obowiązków") pisze wprost: "Jestem feministką i dlatego właśnie wiem, że powszechne
prawa człowieka zawierają także w sobie prawa reprodukcyjne, a ochrona przed dyskryminacją z powodu płci to także
ochrona przed łamaniem podstawowego prawa kobiet do wyboru czy, kiedy i ile chcą mieć dzieci". Zdaniem Kądzieli
prawo do aborcji to bezdyskusyjnie "powszechne prawo człowieka". Jeśli ktoś się z tym nie zgadza, to nie spełnia
standardów cywilizowanego świata. Cóż, wypada tylko pogratulować tupetu.

Tupetu z pewnością nie brakuje też prof. Magdalenie Środzie - jednej z głównych organizatorek Kongresu Kobiet, który
miał ponoć reprezentować „ kobiety z całej Polski, o różnych poglądach, wywodzące się z różnych środowisk”.
Nie wiem, czy ta reprezentacja nie ogranicza się już jednak wyłącznie do środowisk radykalnych feministek,
skoro Środa twierdzi, że Kongres „walczy od lat” o prawo do aborcji i każda uczestniczka Kongresu jest za
aborcją na życzenie. Wciąż dochodzą do mnie głosy uczestniczek Kongresu, które czują się oszukane i
zmanipulowane przez feministyczne organizatorki. Czy Środzie et consortes naprawdę chodzi o dobro
wszystkich Polek?

Pani Profesor jako specjalistka od etyki oznajmia (w omówieniu ostatniej książki Kingi Dunin), że "istotą moralności jest
empatia, współodczuwanie, zrozumienie cudzego bólu i cierpień oraz podjęcie takich działań, które prowadzą do ich
minimalizacji". Wedle Środy i Dunin pierwszym wyrazem takiej empatii jest jednak - cóżby innego? - prawo do aborcji.

A co jeśli ktoś się nie zgadza na taki podstawowy wyraz proczłowieczej empatii? Taki ktoś, jeśli ma nieszczęście być
kobietą, pretendować może co najwyżej do roli "ględzącego babsztyla" (określenie Katarzyny Bratkowskiej - następnej
prominentnej aktywistki feministycznej o innej kobiecie wypowiedziane na tzw. feminarium, spotkaniu kilkunastu
radykalnych feministek). Najwyraźniej wśród nich tolerancja (czyli cierpliwe znoszenie cudzej odmienności) oznacza
jedynie bezwzględną akceptację feministycznej ortodoksji.

Śmiem twierdzić, że paniom tym tak naprawdę nie zależy na rozwiązywaniu problemów, z którymi na co dzień muszą
borykać się Polki: nierównym traktowaniem w pracy (np. z powodu macierzyństwa), niemożliwością awansu,
molestowaniem seksualnym, przemocą domową, emerycką biedą. Jeśli już feministki tę tematykę wspominają, to
pewnie po tylko, aby mogła ona służyć im za zasłonę dymną do dalszego propagowania dostępu do aborcji na żądanie.
Pytanie - czy robią to tylko z ideowych pobudek?

Wbrew temu, co napisała w "Gazecie" red. Ewa Siedlecka, twierdzę, że jak najbardziej zasadne jest pytanie o źródła
finansowania lewicowych organizacji feministycznych. Kazimiera Szczuka oświadczyła przecież publicznie: "Feministki,
w odróżnieniu od ekologów, nie mogą dogadać się z jakimś dużym biznesem, który da nam pieniądze na naszą
działalność, a my w zamian będziemy głosić idee, które będą rozkręcały biznes. Poza producentami prezerwatyw albo
pigułek antykoncepcyjnych".

Wiemy już też, że niezależny sąd potwierdził, że Joanna Nejfeld, która powiedziała w TVN 24: "Organizacja pani
Nowickiej jest częścią międzynarodowego koncernu, największego w ogóle, providerów aborcji i antykoncepcji. Pani po
prostu jest na liście płac tego przemysłu", miała rację.

Ten sądowy wyrok - niekorzystny dla zasiadającej obecnie w prezydium Sejmu ikony polskiego feminizmu Nowickiej -
każe zastanowić się nad udziałem takich organizacji pozarządowych w tworzeniu prawa. Organizacje te są
konsultowane w sprawie projektów ustaw na etapie projektów rządowych i w trakcie prac w Sejmie. Bo czy ktoś, kto
domaga się refundacji np. środków antykoncepcyjnych z budżetu państwa, nie jest lobbystą producentów tych

Strona 1 z 2

Twarz w twarz z feministkami

2011-11-18

http://wyborcza.pl/2029020,75515,10660631.html?sms_code=