,,Picasso Baby” autorstwa Jay Z jako przykład muzycznego

performance`u

Muzyka jest najbardziej niematerialną formą sztuki dlatego ujęcie jej w formę performance

wydaje się ciekawym wyzwaniem dla artysty. W 2013 roku amerykański raper JAY Z (Shawn

Corey Carter) podjął to zagadnienie wystawiając w Pace Galery w Nowym Yorku performance

polegający na 6 godzinnym przedstawianiu swojego najnowszego singla pt. ,,Picasso Baby” z

płyty ,,Magna Carta Holy Grail” przed poszczególnymi odbiorcami obecnymi w galerii. Było to

nawiązanie do performencu Mariny Abramovic pt. ,,The artist is Present” czyli ,,Artystka obecna”

który był najdłużej trwającym wydarzeniem typu performance w jej twórczości. Artystka siedziała

w galerii Museum of Modern Art w Nowym Yorku przy stole wymieniając spojrzenia z odbiorcami

zasiadającymi na krześle znajdującym się naprzeciwko. Od 14 marca do 31 maja 2010 roku, bo tyle

właśnie trwało wydarzenie, odwiedziło ją 600 tys. osób w tym takie sławy jak Lady Gaga, Björk,

Lou Reed, Marisa Tomei, Isabella Rossellini, Rufus Wainwright oraz Sharon Stone, co jest bardzo

istotne w odniesieniu do przedstawienia autorstwa Jay Z. Odwiedziny sław dodały rozgłosu

wystawie podczas której miał miejsce performance. Do wzrostu popularności wydarzenia

przyczyniło się także nadawanie na żywo z galerii oraz dokumentacja fotograficzna wszystkich

osób odwiedzających artystkę. Jay Z adaptując zamysł Abramovic zaprosił swoich słuchaczy do

tańca podczas rapowania ,,Picasso Baby” co zostało uwiecznione na teledysku. Na wideoklipie

widoczna jest również sama artystka która pomimo pochlebnych słów nagranych w dokumentacji

wydarzenia ma negatywną opinię na temat przedsięwzięcia Jay Z. Uważa że, podobnie jak wszyscy

słuchacze, została wykorzystana przez rapera ponieważ nic nie wyniosła z tego wydarzenia. W

rzeczywistości chodziło przecież o rozgłos który sama zaskarbiła sobie obecnością gwiazd na

własnym performance oraz o dotację na Instytut Abramovic którą miał wpłacić Jay Z zaliczający się

do wąskiego grona bogatych biznesmanów.

Szkoda że nawet artyści takiego formatu jak Marina Abramovic mierzą wartościowość

sztuki popularnością jaką przynosi autorom. Zaangażowanie i uznanie Abramovic w sztukę

performance skonfrontowane z jej interesownym podejściem do tematu budzą wątpliwość co do

sensowności tego medium. Na szczęście w tym rodzaju sztuki dużą rolę odgrywają odbiorcy.