„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
MINISTERSTWO EDUKACJI
NARODOWEJ
MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
MODUŁOWY PROGRAM NAUCZANIA
TECHNIK AWIONIK 314[06]
Warszawa 2010
314[06]/ T-4, SP-2,5/MEN/2010.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
1
Autorzy:
dr in
ż
. Andrzej Rypulak
mgr in
ż
. Zbigniew Polak
mgr in
ż
. Krzysztof Rudko
Recenzenci:
mgr in
ż
. Andrzej Nidecki
mgr in
ż
. Edward Klecha
Opracowanie redakcyjne:
dr Beata Morka – Malicka
Korekta merytoryczna:
mgr in
ż
. El
ż
bieta
ś
ochowska
Korekta techniczna:
mgr Rafał Auch-Szkoda
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
2
Spis tre
ś
ci
Wprowadzenie
4
I. Zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
6
1. Opis pracy w zawodzie
6
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno-
-wychowawczego
12
II. Plany nauczania
19
III. Moduły kształcenia w zawodzie
20
1
Ś
rodowisko pracy
20
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
23
Okre
ś
lanie warunków funkcjonowania człowieka
w
ś
rodowisku pracy
27
Posługiwanie si
ę
j
ę
zykiem angielskim zawodowym
31
Przestrzeganie przepisów lotniczych
35
2
Podstawy techniki
40
Stosowanie urz
ą
dze
ń
elektrycznych
43
Stosowanie urz
ą
dze
ń
elektronicznych
48
Stosowanie układów sterowania i regulacji
52
Konstruowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
56
3
Podstawy techniki lotniczej
61
Wykorzystanie zjawisk aerodynamicznych w mechanice lotu
64
Stosowanie urz
ą
dze
ń
cyfrowych
68
Okre
ś
lanie konstrukcji płatowców i silników
72
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
76
4
Wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne statków
powietrznych
80
Analizowanie elektrycznego wyposa
ż
enia statków
powietrznych
83
Analizowanie awionicznego wyposa
ż
enia statków
powietrznych
88
5
Eksploatacja urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
94
Stosowanie przyrz
ą
dów pomiarowych do badania urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
96
Diagnozowanie i naprawa urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych
100
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
3
6
Praktyka zawodowa
104
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
106
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
awionicznych
109
IV.
Praktyka w obsłudze awioniki statków powietrznych
112
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
4
Wprowadzenie
Celem kształcenia w szkole zawodowej jest przygotowanie
absolwenta
do
skutecznego
wykonywania
zada
ń
zawodowych
w warunkach gospodarki rynkowej. Wymaga to dobrego przygotowania
ogólnego, opanowania podstawowej wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci oraz
prezentowania wła
ś
ciwych postaw zawodowych. Absolwent szkoły
powinien
charakteryzowa
ć
si
ę
otwarto
ś
ci
ą
,
komunikatywno
ś
ci
ą
,
wyobra
ź
ni
ą
, zdolno
ś
ci
ą
do ci
ą
głego uczenia si
ę
i podnoszenia
kwalifikacji, a tak
ż
e umiej
ę
tno
ś
ci
ą
oceny swoich mo
ż
liwo
ś
ci. Realizacja
programu nauczania o modułowym układzie tre
ś
ci kształcenia ułatwia
osi
ą
gni
ę
cie tych zamierze
ń
.
Kształcenie zawodowe z wykorzystaniem programu modułowego,
poprzez powi
ą
zanie celów kształcenia i materiału nauczania z procesem
pracy i zadaniami zawodowymi umo
ż
liwia:
–
przygotowanie
uczniów
do
wykonywania
typowych
zada
ń
zawodowych na stanowiskach pracy, którym odpowiadaj
ą
okre
ś
lone
zakresy umiej
ę
tno
ś
ci, wiedzy i postaw zawodowych,
–
integracj
ę
tre
ś
ci nauczania z ró
ż
nych dyscyplin wiedzy,
–
indywidualizacj
ę
procesu kształcenia.
Kształcenie modułowe charakteryzuje si
ę
tym,
ż
e:
–
preferowane s
ą
aktywizuj
ą
ce metody nauczania, które wyzwalaj
ą
aktywno
ść
, kreatywno
ść
, zdolno
ść
do samooceny ucz
ą
cego si
ę
,
–
proces nauczania i uczenia si
ę
ukierunkowany jest na osi
ą
ganie
okre
ś
lonych, wymiernych rezultatów w formie ukształtowanych
umiej
ę
tno
ś
ci intelektualnych i praktycznych, które umo
ż
liwiaj
ą
wykonywanie okre
ś
lonego zakresu pracy w zawodzie,
–
program nauczania posiada elastyczn
ą
struktur
ę
, a znajduj
ą
ce si
ę
w nim moduły i jednostki mo
ż
na aktualizowa
ć
(modyfikowa
ć
,
uzupełnia
ć
lub wymienia
ć
) nie burz
ą
c konstrukcji programu, po to by
dostosowywa
ć
tre
ś
ci do zmieniaj
ą
cych si
ę
potrzeb rynku pracy,
rozwoju nauki i technologii oraz predyspozycji ucz
ą
cych si
ę
.
Modułowy program nauczania dla zawodu składa si
ę
z modułów
kształcenia w zawodzie i odpowiadaj
ą
cych im jednostek modułowych,
wyodr
ę
bnionych na podstawie okre
ś
lonych kryteriów, umo
ż
liwiaj
ą
cych
zdobywanie wiedzy oraz kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci i postaw wła
ś
ciwych
dla zawodu.
W strukturze programu wyró
ż
nia si
ę
:
–
zało
ż
enia programowo – organizacyjne kształcenia w zawodzie,
–
plany nauczania,
–
programy modułów i jednostek modułowych.
Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz
jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych
i literatur
ę
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
5
Program jednostki modułowej zawiera: szczegółowe cele kształcenia,
materiał
nauczania,
ć
wiczenia,
ś
rodki
dydaktyczne,
wskazania
metodyczne do realizacji programu jednostki oraz propozycje metod
sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia.
Dydaktyczna
mapa
programu
nauczania,
zamieszczona
w zało
ż
eniach programowo-organizacyjnych kształcenia w zawodzie,
przedstawia
schemat
powi
ą
za
ń
(korelacji)
mi
ę
dzy
modułami
i odpowiadaj
ą
cymi im jednostkami modułowymi oraz okre
ś
la kolejno
ść
ich realizacji. Ma ona za zadanie ułatwi
ć
dyrekcji szkół i nauczycielom
planowanie i organizowanie procesu dydaktycznego.
W programie przyj
ę
to system kodowania modułów i jednostek
modułowych, który zawiera nast
ę
puj
ą
ce elementy:
–
symbol cyfrowy zawodu zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
c
ą
klasyfikacj
ą
zawodów szkolnictwa zawodowego,
–
symbol literowy, oznaczaj
ą
cy grup
ę
modułów:
–
O – dla modułów ogólnozawodowych,
–
Z – dla modułów zawodowych,
–
cyfra arabska dla kolejnego modułu w grupie i dla kolejnej
wyodr
ę
bnionej w module jednostki modułowej.
Przykładowy zapis kodowania modułu:
314[06].O1
314[06] – symbol cyfrowy dla zawodu: technik awionik,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy.
Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
314[06].O1.01
314[06] – symbol cyfrowy dla zawodu: technik awionik,
O1
– pierwszy moduł ogólnozawodowy,
01 – pierwsza jednostka modułowa wyodr
ę
bniona w module O1.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
6
I. Zało
ż
enia programowo
-
organizacyjne kształcenia
w
zawodzie
1. Opis pracy w zawodzie
Absolwent szkoły kształc
ą
cej w zawodzie technik awionik mo
ż
e
podejmowa
ć
prac
ę
w:
–
zakładach projektowych i produkcyjnych przemysłu lotniczego
bezpo
ś
rednio w działach produkcji lub napraw, przy obsłudze
stanowisk
pomiarowych
i
badawczych,
przy
opracowywaniu
dokumentacji obsługi i napraw, w słu
ż
bach planistycznych
i zaopatrzeniowych,
–
słu
ż
bach technicznych lotnictwa wojskowego oraz organizacjach
obsługowych lotnictwa cywilnego przy obsłudze i naprawach sprz
ę
tu
lotniczego, przy opracowaniach konstrukcyjnych i technologicznych
napraw awioniki i wyposa
ż
enia elektrycznego, przy obsłudze
i naprawach narz
ę
dzi oraz wyposa
ż
enia, w słu
ż
bach planistycznych
i zaopatrzeniowych.
Stanowiska, które mo
ż
e zajmowa
ć
technik awionik w wy
ż
ej
wymienionych przedsi
ę
biorstwach lotniczych okre
ś
laj
ą
odpowiednie
taryfikatory lub inne dokumenty obowi
ą
zuj
ą
ce w tych zakładach,
przeznaczone
do
regulowania
wymogów
zatrudnienia
na
poszczególnych stanowiskach pracy.
Uzyskanie uprawnie
ń
do zajmowania poszczególnych stanowisk
i uzyskiwania
uprawnie
ń
zawodowych
okre
ś
laj
ą
odpowiednie
rozporz
ą
dzenia wła
ś
ciwych ministrów.
Zadania zawodowe
Do typowych zada
ń
zawodowych nale
żą
:
–
realizacja i dokumentowanie planowej obsługi technicznej awioniki,
–
stosowanie
procedur
lokalizacji
niesprawno
ś
ci
w
awionice
i instalacjach elektrycznych statków powietrznych z wykorzystaniem
dokumentacji
technicznej
przeznaczonej
do
tego
celu
oraz dokumentowanie tych procesów,
–
okre
ś
lanie zdatno
ś
ci do dalszej eksploatacji urz
ą
dze
ń
i elementów
wyposa
ż
enia awioniki statku powietrznego,
–
monta
ż
i demonta
ż
elementów awioniki oraz dokumentowanie
tych procesów,
–
udział w przygotowaniach statków powietrznych do obsługi
technicznej.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
7
Umiej
ę
tno
ś
ci zawodowe
W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umie
ć
:
–
interpretowa
ć
zjawiska i prawa z zakresu elektrotechniki, elektroniki,
techniki cyfrowej, automatyki lotniczej oraz mechaniki technicznej,
termodynamiki, aerodynamiki i mechaniki lotu,
–
klasyfikowa
ć
statki powietrzne według rozwi
ą
za
ń
konstrukcyjnych
i przeznaczenia,
–
odczytywa
ć
i wykonywa
ć
schematy logiczne, ideowe, blokowe,
monta
ż
owe oraz szkice i rysunki techniczne układów oraz instalacji
elektrycznych i elektronicznych wyst
ę
puj
ą
cych w sprz
ę
cie lotniczym,
–
okre
ś
la
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci oraz zastosowanie materiałów u
ż
ywanych
w awionice,
–
mierzy
ć
wielko
ś
ci elektryczne i nieelektryczne oraz interpretowa
ć
i interpolowa
ć
wyniki pomiarów,
–
wykonywa
ć
prace z zakresu obróbki r
ę
cznej i mechanicznej
z zastosowaniem elektronarz
ę
dzi i narz
ę
dzi pneumatycznych,
–
wykonywa
ć
poł
ą
czenia
rozł
ą
czne
i
nierozł
ą
czne
elementów
elektrycznych
i
elektronicznych
oraz
prostych
elementów
mechanicznych,
–
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
, eksploatacyjn
ą
i obsługi
sprz
ę
tu lotniczego sporz
ą
dzon
ą
w j
ę
zyku polskim i angielskim,
–
klasyfikowa
ć
elementy i podzespoły wchodz
ą
ce w skład awioniki
statków powietrznych według ich przeznaczenia, zasady działania
i budowy,
–
identyfikowa
ć
procesy korozyjne zachodz
ą
ce w sprz
ę
cie lotniczym
oraz usuwa
ć
korozj
ę
i zapobiega
ć
jej powstawaniu,
–
korzysta
ć
z dokumentacji technicznej monta
ż
u, u
ż
ytkowania i obsługi
technicznej awioniki statków powietrznych opracowanej w j
ę
zyku
polskim i angielskim,
–
u
ż
ytkowa
ć
, konserwowa
ć
i przechowywa
ć
urz
ą
dzenia pomocnicze
słu
żą
ce do obsługi statków powietrznych,
–
okre
ś
la
ć
elektroniczne, cyfrowe i analogowe systemy statku
powietrznego,
–
okre
ś
la
ć
wyposa
ż
enie nawigacyjne statków powietrznych,
–
diagnozowa
ć
stan elementów, układów i urz
ą
dze
ń
wchodz
ą
cych
w skład awioniki statku powietrznego,
–
posługiwa
ć
si
ę
aparatur
ą
kontrolno-pomiarow
ą
do oceny stanu
technicznego awioniki,
–
wykonywa
ć
proste operacje monta
ż
owe, obsługowe i naprawcze
awioniki statku powietrznego na podstawie dokumentacji technicznej,
–
dobiera
ć
i stosowa
ć
ś
rodki bezpiecze
ń
stwa podczas wykonywania
prac na statku powietrznym i w warsztatach,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
8
–
okre
ś
la
ć
wpływ zjawisk elektromagnetycznych na obsług
ę
systemów
elektronicznych statku powietrznego,
–
dobiera
ć
i stosowa
ć
urz
ą
dzenia pomiarowe oraz ocenia
ć
ich stan
techniczny,
–
wypełnia
ć
dokumentacj
ę
wykonawcz
ą
procesów produkcyjnych
i obsługowych,
–
korzysta
ć
ze
specjalistycznych
programów
komputerowych
stosowanych w lotnictwie,
–
ocenia
ć
wpływ
ś
rodowiska pracy na jako
ść
wykonywanej pracy
zawodowej,
–
posługiwa
ć
si
ę
j
ę
zykiem angielskim w zakresie niezb
ę
dnym
do wykonywania zada
ń
zawodowych,
–
przestrzega
ć
przepisów i zasad bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
przepisów ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska,
–
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
stosowa
ć
przepisy Kodeksu pracy dotycz
ą
ce praw i obowi
ą
zków
pracownika i pracodawcy,
–
stosowa
ć
przepisy prawa dotycz
ą
ce działalno
ś
ci gospodarczej,
–
przestrzega
ć
przepisów prawa dotycz
ą
cych wykonywanych zada
ń
zawodowych,
–
udziela
ć
pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,
–
współdziała
ć
w zespole oraz samodzielnie podejmowa
ć
decyzje
w warunkach izolacji społecznej i niepełnej informacji,
–
korzysta
ć
z
ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji
oraz
z
doradztwa
specjalistycznego.
Specyficzne wymagania kształcenia w zawodzie
Kształcenie w zawodzie technik awionik odbywa si
ę
zgodnie
z wymaganiami
okre
ś
lonymi
w
„Rozporz
ą
dzeniu
Komisji
(WE)
Nr 2042/2003 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie nieprzerwanej
zdatno
ś
ci do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, cz
ęś
ci
i wyposa
ż
enia, a tak
ż
e w sprawie zezwole
ń
udzielanych instytucjom
i personelowi zaanga
ż
owanym w takie zadania”.
Istotnymi
dla
procesu
kształcenia
zawodowego
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
statków powietrznych s
ą
nast
ę
puj
ą
ce
zał
ą
czniki do rozporz
ą
dzenia:
–
zał
ą
cznik 3 (EASA Part-66) – Licencjonowany personel obsługi
technicznej statków powietrznych,
–
zał
ą
cznik 4 (EASA Part-147) – Zatwierdzone organizacje szkolenia
i egzaminowania personelu obsługi statków powietrznych.
W celu spełnienia wszystkich warunków potrzebnych do uzyskania
licencji Part-66 kategorii B2 okre
ś
lonych w przepisie Part-66, podczas
procesu nauczania zgodnego ze standardami uj
ę
tymi w podstawie
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
9
programowej kształcenia w zawodzie technik awionik, w szkole
zatwierdzonej zgodnie z wymaganiami przepisu Part-147, ucze
ń
musi:
–
uczestniczy
ć
podczas całego cyklu nauczania w zaj
ę
ciach szkolnych
w wymiarze okre
ś
lonym w przepisach,
–
zda
ć
egzaminy
z
teoretycznej
wiedzy
ogólnotechnicznej
i ogólnolotniczej według standardów okre
ś
lonych w Part-66 i Part-147,
–
odby
ć
i zaliczy
ć
praktyczn
ą
nauk
ę
zawodu.
Zgodnie z wymaganiami tych przepisów okres kształcenia
podstawowego w zawodzie technik awionik w kategorii B2 musi
obejmowa
ć
nie mniej ni
ż
2400 godzin zaj
ęć
(1 godz. = 60 min.):
–
zaj
ę
cia teoretyczne - minimum 1200 godzin zegarowych (1600 godzin
lekcyjnych) z frekwencj
ą
nie mniejsz
ą
ni
ż
85%,
–
praktyczna nauka zawodu – minimum 960 godzin zegarowych (1280
godzin lekcyjnych) z frekwencj
ą
nie mniejsz
ą
ni
ż
90%,
–
sumarycznie (teoria plus praktyka) – minimum 2400 godzin
zegarowych (3200 godzin lekcyjnych).
W celu wykazania zgodno
ś
ci czasu nauczania z przepisem,
w zał
ą
czonym „Wykazie modułów i jednostek modułowych” jednostki
dydaktyczne n45 (45 minut - jednostka dydaktyczna zaj
ęć
teoretycznych)
oraz n55 (55 minut – jednostka dydaktyczna praktyki zawodowej) zostały
przeliczone na godziny zegarowe n60, a ich suma wykazana
w ostatecznym rozliczeniu liczby godzin nauki. Cz
ęść
liczby godzin nauki
przedmiotów ogólnokształc
ą
cych, takich jak: matematyka, fizyka,
stanowi
ą
cych podstaw
ę
do nauczania przedmiotów zawodowych,
podlega równie
ż
zaliczeniu jako spełnienie wymaga
ń
Part-66. Liczba
godzin podlegaj
ą
ca zaliczeniu została okre
ś
lona na podstawie
szczegółowego porównania programów nauczania tych przedmiotów,
zatwierdzonych przez Ministra Edukacji Narodowej, z wymaganiami
przepisów Part-66.
Proces uzyskiwania kwalifikacji zawodowych technika awionika
składa si
ę
z dwóch podstawowych elementów: zaj
ęć
teoretycznych
i zaj
ęć
praktycznych. Wymagany udział ka
ż
dego z tych elementów
w procesie nauczania został okre
ś
lony w przepisach Part-147 jako
stosunek liczby godzin zegarowych zaj
ęć
praktycznych do całkowitej
liczby godzin zegarowych przeznaczonych na nauczanie zawodu.
Stosunek ten, wyra
ż
ony w procentach, powinien utrzymywa
ć
si
ę
w granicach 40 – 50%.
Rzeczywisty wymiar liczby godzin przeznaczonych na praktyczn
ą
nauk
ę
zawodu został okre
ś
lony w cz
ęś
ci rozliczeniowej obydwu
zał
ą
czonych planów nauczania.
Dla wi
ę
kszo
ś
ci zagadnie
ń
przepisy Part-66 jednoznacznie okre
ś
laj
ą
wymagany poziom wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych, który ucze
ń
powinien osi
ą
gn
ąć
po zako
ń
czeniu procesu kształcenia.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
10
Wymagania te umieszczono w tabelach rozlicze
ń
ka
ż
dego
z przedmiotów nauczania w formie wska
ź
nika liczbowego 1, 2 lub 3.
Przyporz
ą
dkowanie wska
ź
ników do okre
ś
lonego poziomu wiedzy
zgodnie z przepisami Part-66 jest nast
ę
puj
ą
ce:
Poziom 1. Zaznajomienie si
ę
z podstawowymi zagadnieniami danego
tematu
Ucze
ń
powinien:
–
pozna
ć
i zrozumie
ć
tematy wchodz
ą
ce w zakres danego przedmiotu,
–
umie
ć
w prosty sposób przedstawi
ć
opis tematów danego przedmiotu
stosuj
ą
c wła
ś
ciw
ą
terminologi
ę
i reprezentatywne przykłady.
Poziom 2. Ogólna znajomo
ść
teoretycznych i praktycznych aspektów
tematu oraz umiej
ę
tno
ść
praktycznego wykorzystania wiedzy
Ucze
ń
powinien:
–
rozumie
ć
teoretyczne podstawy tematów danego przedmiotu,
–
umie
ć
opisa
ć
tematy przedmiotu korzystaj
ą
c, tam gdzie ma to
zastosowanie, z reprezentatywnych przykładów,
–
korzysta
ć
ze wzorów matematycznych w poł
ą
czeniu z prawami fizyki
opisuj
ą
cymi tematy przedmiotu,
–
umie
ć
czyta
ć
ze zrozumieniem szkice, rysunki i schematy opisuj
ą
ce
tematy przedmiotu,
–
umie
ć
wykorzysta
ć
posiadan
ą
wiedz
ę
w sposób praktyczny.
Poziom 3. Szczegółowa znajomo
ść
teoretycznych i praktycznych aspektów
tematu.
Umiej
ę
tno
ść
okre
ś
lania
powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy
poszczególnymi przedmiotami i tematami oraz praktycznego
stosowania poszczególnych elementów wiedzy
Ucze
ń
powinien:
–
zna
ć
teoretyczne podstawy tematów przedmiotu oraz ich powi
ą
zania
z innymi przedmiotami,
–
umie
ć
szczegółowo opisa
ć
i omówi
ć
temat, korzystaj
ą
c z jego
podstaw teoretycznych i reprezentatywnych przykładów,
–
rozumie
ć
i umie
ć
korzysta
ć
ze wzorów matematycznych/fizycznych
zwi
ą
zanych z danym tematem,
–
umie
ć
czyta
ć
ze zrozumieniem i opracowywa
ć
proste rysunki
i schematy opisuj
ą
ce temat,
–
umie
ć
korzysta
ć
ze swojej wiedzy w sposób praktyczny podczas
wykonywania zada
ń
obsługowych,
–
umie
ć
interpretowa
ć
wyniki pomiarów wielko
ś
ci fizycznych i na ich
podstawie podejmowa
ć
działania naprawcze.
W celu zapewnienia zgodno
ś
ci programu nauczania z przepisami
Part-66 w podrozdziale zawieraj
ą
cym materiał nauczania ka
ż
dej
jednostki modułowej przedstawiono, jakim punktom tych przepisów
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
11
odpowiada okre
ś
lona cz
ęść
materiału nauczania oraz wska
ź
nik poziomu
wiedzy.
Przykład: Transformatory – (3.15) (2)
Istotnym uzupełnieniem procesu kształcenia zawodowego s
ą
egzaminy teoretyczne i praktyczne ze zrealizowanych partii materiału
nauczania.
Przepisy Part-66 i Part-147 okre
ś
laj
ą
wymagania w zakresie
standardów egzaminacyjnych. Szczegółowe wytyczne dotycz
ą
ce
organizacji egzaminów oparte na tych wymaganiach zostały opisane
w punkcie 6 programu ka
ż
dej jednostki modułowej „Propozycje metod
sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia”.
Egzaminy z praktycznej cz
ęś
ci nauczania zawodu składaj
ą
si
ę
z dwóch cz
ęś
ci: egzaminów teoretycznych i egzaminów praktycznych,
organizowanych zgodnie z wytycznymi okre
ś
lonymi dla poszczególnych
jednostek modułowych w punkcie 6 ich programów.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
12
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno-
-wychowawczego
Podstawowym celem kształcenia w zawodzie jest przygotowanie
absolwenta do pracy w organizacjach obsługowych lotnictwa cywilnego,
słu
ż
bach zarz
ą
dzania obsług
ą
techniczn
ą
przewo
ź
ników lotniczych,
przedsi
ę
biorstwach projektowych i produkcyjnych przemysłu lotniczego,
słu
ż
bach technicznych lotnictwa wojskowego.
Proces kształcenia według modułowego programu nauczania dla
zawodu technik awionik mo
ż
e by
ć
realizowany w czteroletnim technikum
dla młodzie
ż
y oraz w szkole policealnej na podbudowie szkoły daj
ą
cej
wykształcenie
ś
rednie.
Program
nauczania
obejmuje
kształcenie
ogólnozawodowe,
i zawodowe.
Kształcenie
ogólnozawodowe
zapewnia
orientacj
ę
w zawodzie. Kształcenie zawodowe ma na celu przygotowanie
absolwenta szkoły do realizacji zada
ń
na typowych dla zawodu
stanowiskach pracy. Ogólne i szczegółowe cele kształcenia wynikaj
ą
z podstawy programowej kształcenia w zawodzie.
Tre
ś
ci kształcenia zawarte s
ą
w sze
ś
ciu modułach. Moduły
uwzgl
ę
dniaj
ą
ce zadania zawodowe s
ą
podzielone na jednostki
modułowe. Ka
ż
da jednostka modułowa zawiera tre
ś
ci stanowi
ą
ce
wyodr
ę
bnion
ą
logicznie
cało
ść
.
Realizacja
celów
kształcenia
poszczególnych
modułów
i
jednostek
modułowych
umo
ż
liwia
opanowanie umiej
ę
tno
ś
ci pozwalaj
ą
cych na wykonywanie okre
ś
lonego
zakresu pracy. Czynnikiem sprzyjaj
ą
cym kształtowaniu umiej
ę
tno
ś
ci
zawodowych powinno by
ć
wykonywanie
ć
wicze
ń
zaproponowanych
w poszczególnych jednostkach modułowych.
Moduł 314[06].O1
Ś
rodowisko pracy, składa si
ę
z czterech jednostek
modułowych i obejmuje ogólnozawodowe tre
ś
ci kształcenia z zakresu
stosowania przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska, a tak
ż
e okre
ś
lania warunków
funkcjonowania człowieka w
ś
rodowisku pracy, posługiwania si
ę
j
ę
zykiem angielskim zawodowym oraz przestrzegania przepisów prawa
lotniczego.
Moduł 314[06].O2 Podstawy techniki, składa si
ę
z czterech jednostek
modułowych i obejmuje ogólnozawodowe tre
ś
ci kształcenia z zakresu
elektrotechniki, elektroniki, układów automatycznej regulacji, rysunku
technicznego, materiałoznawstwa i maszynoznawstwa oraz elementów
technologii.
Moduł 314[06].Z1 Podstawy techniki lotniczej, składa si
ę
z czterech
jednostek modułowych i obejmuje zawodowe tre
ś
ci kształcenia
z zakresu aerodynamiki i mechaniki lotu, techniki cyfrowej oraz budowy
statków powietrznych i ich zespołów nap
ę
dowych, a tak
ż
e wykonywania
podstawowych operacji technologicznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
13
Moduł 314[06].Z2 Wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne statków
powietrznych składa si
ę
z dwóch jednostek modułowych i obejmuje
zawodowe tre
ś
ci kształcenia z zakresu budowy i eksploatacji
wyposa
ż
enia
elektrycznego,
przyrz
ą
dów
pokładowych,
urz
ą
dze
ń
i systemów nawigacyjnych oraz urz
ą
dze
ń
i systemów pokładowych.
Moduł
314[06].Z3
Eksploatacja
urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych, składa si
ę
z dwóch jednostek modułowych i obejmuje
zawodowe tre
ś
ci kształcenia z zakresu stosowania przyrz
ą
dów
pomiarowych do badania urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
oraz diagnozowania i naprawy wyposa
ż
enia pokładowego statków
powietrznych.
Moduł 314[06].Z4 Praktyka zawodowa, składa si
ę
z dwóch jednostek
modułowych i obejmuje zawodowe tre
ś
ci kształcenia dotycz
ą
ce obsługi
urz
ą
dze
ń
elektrycznych i awionicznych. W programie przewidziano
5 tygodni praktyki.
Wykaz modułów i jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Zestawienie modułów i jednostek
modułowych
Liczba
godzin
na
realizacj
ę
Czas trwania
godz.
dydaktycznej
[min]
Liczba
godz.
zegarowych
Moduł 314[06].O1
Ś
rodowisko pracy
208
X
156
314[06].O1.01
Przestrzeganie przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
22
45
314[06].O1.02
Okre
ś
lanie warunków funkcjonowania
człowieka w
ś
rodowisku pracy
30
45
314[06].O1.03
Posługiwanie si
ę
j
ę
zykiem angielskim
zawodowym
126
45
314[06].O1.04 Przestrzeganie przepisów lotniczych
30
45
Moduł 314[06].O2
Podstawy techniki
296
X
222
314[06].O2.01 Stosowanie urz
ą
dze
ń
elektrycznych
128
45
314[06].O2.02 Stosowanie urz
ą
dze
ń
elektronicznych
70
45
314[06].O2.03
Stosowanie układów sterowania
i regulacji
30
45
314[06].O2.04 Konstruowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
68
45
Moduł 314[06].Z1
Podstawy techniki lotniczej
292
X
222
314[06].Z1.01
Wykorzystanie zjawisk
aerodynamicznych w mechanice lotu
78
45
314[06].Z1.02 Stosowanie urz
ą
dze
ń
cyfrowych
90
45
314[06].Z1.03
Okre
ś
lanie konstrukcji płatowców
i silników
68
45
314[06].Z1.04
Stosowanie podstawowych technik
wytwarzania
56
55
Moduł 314[06].Z2
Wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne
statków powietrznych
390
X
292
314[06].Z2.01
Analizowanie elektrycznego wyposa
ż
enia
statków powietrznych
110
45
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
14
314[06].Z2.02
Analizowanie awionicznego wyposa
ż
enia
statków powietrznych
280
45
Moduł 314[06].Z3
Eksploatacja urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych
399
X
366
314[06].Z3.01
Stosowanie przyrz
ą
dów pomiarowych do
badania urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych
240
55
314[06].Z3.02
Diagnozowanie i naprawa urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
159
55
Moduł 314[06].Z4
Praktyka zawodowa
215
X
197
314[06].Z4.01
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych
z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
125
55
314[06].Z4.02
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych
z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
awionicznych
90
55
Razem
1800
1455
Przedmioty zaliczone do programu
Part-66 z programu ogólnokształc
ą
cego
Matematyka
292
45
219
Fizyka
150
45
112
Razem
2242
1786
Po uko
ń
czeniu nauki w szkole, dla absolwentów zamierzaj
ą
cych
uzyska
ć
licencj
ę
Part-66, obowi
ą
zkowa jest „Praktyka w obsłudze
statków powietrznych” w ilo
ś
ci 620 godzin zegarowych. Wówczas
całkowita liczba godzin zegarowych zaj
ęć
zgodnych z Part-66 b
ę
dzie
wynosi
ć
:
1786 + 620 = 2406
Całkowita ilo
ść
praktyk w obsłudze statków powietrznych wynosi 1234
godzin zegarowych (patrz poni
ż
sza tabela), co stanowi 51% całkowitej
ilo
ś
ci godzin. Spełnienie tych warunków pozwala na ubieganie si
ę
o licencj
ę
Part-66.
Symbol i nazwa modułu lub jednostki modułowej
Ilo
ść
godzin
zegarowych
Jednostka modułowa 314[06].Z1.04
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
51
Moduł 314[06].Z3
Eksploatacja urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
366
Moduł 314[06].Z4
Praktyka zawodowa
197
Praktyka w obsłudze statków powietrznych
620
Razem
1234
Na
podstawie
wykazu
oraz
układu
jednostek
modułowych
sporz
ą
dzono dydaktyczn
ą
map
ę
programu.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
15
Dydaktyczna mapa programu nauczania
314[06].Z2.02
314[06].O1
314[06].O2
314[06].O2.01
314[06].O2.02
314[06].O2.03
314[06].O2.04
314[06].O1.01
314[06].O1.02
314[06].O1.03
314[06].O1.04
314[06].Z1
314[06].Z1.01
314[06].Z1.02
314[06].Z1.03
314[06].Z1.04
314[06].Z2
314[06].Z2.01
314[06].Z4
314[06].Z4.01
314[06].Z4.02
314[06].Z3
314[06].Z3.02
314[06].Z3.01
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
16
Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania stanowi
schemat powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy modułami i jednostkami modułowymi
oraz okre
ś
la kolejno
ść
ich realizacji. Nale
ż
y z niej korzysta
ć
podczas
planowania zaj
ęć
dydaktycznych. Ewentualna zmiana kolejno
ś
ci
realizacji modułów lub jednostek modułowych powinna by
ć
poprzedzona
szczegółow
ą
analiz
ą
dydaktycznej mapy programu nauczania oraz tre
ś
ci
jednostek modułowych, przy zachowaniu korelacji tre
ś
ci kształcenia.
Orientacyjna liczba godzin na realizacj
ę
, zawarta w tabeli wykazu
jednostek
modułowych,
mo
ż
e
ulec
zmianie,
w
zale
ż
no
ś
ci
od stosowanych przez nauczyciela metod nauczania i
ś
rodków
dydaktycznych.
W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału
na zaj
ę
cia teoretyczne i praktyczne. Programy nauczania jednostek
modułowych w poszczególnych modułach nale
ż
y realizowa
ć
w ró
ż
nych
formach organizacyjnych dostosowanych do tre
ś
ci i metod kształcenia.
Zaleca si
ę
, aby kształcenie modułowe było realizowane metodami
aktywizuj
ą
cymi, takimi jak: pokaz z obja
ś
nieniem, metoda projektów,
przewodniego tekstu oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
W trakcie realizacji programu nauczania nale
ż
y przygotowa
ć
uczniów
do samokształcenia oraz do korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, jak:
podr
ę
czniki, poradniki, normy, katalogi, instrukcje. Tre
ś
ci kształcenia
powinny by
ć
aktualne i uwzgl
ę
dnia
ć
współczesne technologie, materiały,
narz
ę
dzia i sprz
ę
t.
Prowadzenie zaj
ęć
metodami aktywizuj
ą
cymi wymaga od nauczyciela
przygotowania materiałów, takich jak: instrukcje bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
, teksty przewodnie.
Nauczyciele wdra
ż
aj
ą
cy modułowy program nauczania powinni
posiada
ć
przygotowanie
w
zakresie
metodologii
kształcenia
modułowego, aktywizuj
ą
cych metod nauczania, pomiaru dydaktycznego
oraz opracowywania materiałów dydaktycznych.
Nauczyciele kieruj
ą
cy procesem kształtowania umiej
ę
tno
ś
ci uczniów
powinni im udziela
ć
pomocy w rozwi
ą
zywaniu problemów zwi
ą
zanych
z realizacj
ą
zada
ń
, sterowa
ć
tempem pracy, z uwzgl
ę
dnieniem
predyspozycji oraz do
ś
wiadcze
ń
uczniów. Ponadto powinni rozwija
ć
zainteresowanie zawodem, wskazywa
ć
mo
ż
liwo
ś
ci dalszego kształcenia,
zdobywania nowych umiej
ę
tno
ś
ci i kwalifikacji zawodowych. Powinni
kształtowa
ć
po
żą
dane postawy uczniów, takie jak: rzetelno
ść
i odpowiedzialno
ść
za prac
ę
, dbało
ść
o jej jako
ść
, utrzymywanie
porz
ą
dku na stanowisku pracy, poszanowanie dla pracy innych osób,
dbało
ść
o racjonalne wykorzystywanie materiałów.
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
w sposób ci
ą
gły i systematyczny, przez cały czas realizacji
programu. Proponuje si
ę
stosowanie ró
ż
nych metod sprawdzania, takich
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
17
jak: sprawdziany ustne, pisemne, obserwacja pracy ucznia podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
oraz testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci
praktyczne
proponuje
si
ę
sprawdza
ć
poprzez
obserwacj
ę
czynno
ś
ci wykonywanych przez uczniów podczas realizacji
ć
wicze
ń
, a tak
ż
e poprzez stosowanie testów praktycznych z zadaniami
nisko symulowanymi lub wysoko symulowanymi.
Prowadzenie pomiaru dydaktycznego wymaga od nauczyciela
okre
ś
lenia kryteriów i norm oceniania, opracowania testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych, arkuszy obserwacji i arkuszy oceny post
ę
pów.
Ocenianie powinno u
ś
wiadamia
ć
uczniom poziom ich osi
ą
gni
ęć
w stosunku do wymaga
ń
edukacyjnych, wdra
ż
a
ć
do systematycznej
pracy, samokontroli i samooceny.
Egzaminy ko
ń
cowe z zakresu umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych niezb
ę
dnych
do uzyskania licencji obsługi technicznej statku powietrznego w kategorii
B2 realizowane s
ą
przez uznan
ą
organizacj
ę
obsługi technicznej
wymienion
ą
w Part-145 zgodnie z wymaganiami okre
ś
lonymi w Part-66.
Kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych powinno odbywa
ć
si
ę
w pracowniach
dydaktycznych,
warsztatach
szkolnych
oraz
na rzeczywistych stanowiskach pracy.
Stanowisko dydaktyczne powinna stanowi
ć
wydzielona cz
ęść
pracowni, warsztatów lub hali, na którym ucze
ń
wykona okre
ś
lone
zadania, korzystaj
ą
c ze zgromadzonych materiałów, narz
ę
dzi i sprz
ę
tu.
Zaleca si
ę
prowadzenie procesu nauczania w nast
ę
puj
ą
cych
pracowniach:
–
pracowni komputerowej,
–
pracowni j
ę
zyka angielskiego,
–
pracowni technologii mechanicznej,
–
pracowni budowy i obsługi statków powietrznych oraz aerodynamiki
i mechaniki lotu,
–
laboratorium elektrotechniki, elektroniki analogowej i cyfrowej,
–
pracowni wyposa
ż
enia elektrycznego, serwomechanizmów i nap
ę
dów
automatyki lotniczej,
–
pracowni
przyrz
ą
dów
pokładowych,
systemów
pilota
ż
owych,
nawigacyjnych oraz komunikacyjnych statków powietrznych.
Wszystkie pracownie powinny składa
ć
si
ę
z sali dydaktycznej
i zaplecza magazynowo – socjalnego. W sali dydaktycznej nale
ż
y
zapewni
ć
stanowisko pracy dla nauczyciela i odpowiedni
ą
liczb
ę
stanowisk pracy dla uczniów.
Pracownie, w których b
ę
d
ą
prowadzone
ć
wiczenia praktyczne,
powinny spełnia
ć
wymagania wynikaj
ą
ce z przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej
oraz ochrony
ś
rodowiska.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
18
Je
ż
eli szkoła nie mo
ż
e zapewni
ć
realizacji programu niektórych
jednostek modułowych w oparciu o własn
ą
baz
ę
, powinna wówczas
podj
ąć
współprac
ę
w tym zakresie z placówkami dysponuj
ą
cymi
odpowiedni
ą
baz
ą
techniczn
ą
i dydaktyczn
ą
, jak: centra kształcenia
praktycznego, centra kształcenia ustawicznego.
Zaj
ę
cia z zakresu kształcenia ogólnozawodowego nale
ż
y umieszcza
ć
w szkolnym planie zaj
ęć
w blokach 2 oraz 4 godzinnych, za
ś
z zakresu
kształcenia zawodowego w blokach od 3 – 6 godzinnych w zale
ż
no
ś
ci od
specyfiki modułu i jednostki modułowej.
Zaleca si
ę
, aby zaj
ę
cia prowadzone były w grupach do 15 osób,
z podziałem na zespoły 2 – 4 osobowe oraz indywidualnie.
W celu spełnienia warunków niezb
ę
dnych do uzyskania licencji
Part-66 kategorii B2, nale
ż
y po uko
ń
czeniu szkoły odby
ć
praktyk
ę
w liczbie godzin wymaganej przepisami. Nabywanie umiej
ę
tno
ś
ci
praktycznych:
–
musi odbywa
ć
si
ę
w organizacjach obsługowych posiadaj
ą
cych
zatwierdzenia według Part-145 lub Part-M (Podcz
ęść
F) albo w innych
instytucjach posiadaj
ą
cych akceptacj
ę
polskich władz lotniczych
(Urz
ą
d Lotnictwa Cywilnego) w tym zakresie, w wymiarze nie
mniejszym ni
ż
30% liczby godzin przeznaczonych na praktyczn
ą
nauk
ę
zawodu,
–
mo
ż
e odbywa
ć
si
ę
w pracowniach szkolnych, organizacjach
specjalizuj
ą
cych si
ę
w praktycznym kształceniu w zawodach
elektronicznych
i
elektrotechnicznych
(Centra
Kształcenia
Praktycznego)
lub
w
innych
organizacjach
produkcyjnych
i obsługowych o profilu elektronicznym i elektrotechnicznym (równie
ż
nie lotniczych) w wymiarze nie wi
ę
kszym ni
ż
70% liczby godzin
przeznaczonych na praktyczn
ą
nauk
ę
zawodu.
Po uko
ń
czeniu szkoły prowadz
ą
cej proces kształcenia zgodny
ze standardami podanymi w podstawie programowej kształcenia
w zawodzie technik awionik i zatwierdzonej zgodnie z wymaganiami
przepisu Part-147, wydanie absolwentowi przez Urz
ą
d Lotnictwa
Cywilnego licencji Part-66 mo
ż
liwe jest po uzyskaniu wymaganej
przepisami dwuletniej praktyki w zawodzie.
W przypadku nie posiadania przez szkoł
ę
zatwierdzenia zgodnie
z wymaganiami przepisu Part-147, wymagana praktyka w zawodzie
przedłu
ż
a si
ę
do trzech lat i wydanie absolwentowi przez Urz
ą
d
Lotnictwa Cywilnego licencji Part-66 mo
ż
liwe jest ponadto po zdaniu
egzaminów z modułów Part-66 w zakresie okre
ś
lonym przez Urz
ą
d
Lotnictwa Cywilnego.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
19
II. Plany nauczania
PLAN NAUCZANIA
Czteroletnie technikum
Zawód: technik awionik 314[06]
Podbudowa programowa: gimnazjum
Lp.
Moduły kształcenia w zawodzie
Liczba godzin tygodniowo
w czteroletnim okresie nauczania
Klasy I – IV
1.
Ś
rodowisko pracy
7
2. Podstawy techniki
9
3. Podstawy techniki lotniczej
9
4.
Wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne
statków powietrznych
12
5.
Eksploatacja urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych
13
Razem
50
Praktyka zawodowa: 2 tygodnie w klasie III i 3 tygodnie w klasie IV
PLAN NAUCZANIA
Szkoła policealna
Zawód: technik awionik 314[06]
Podbudowa programowa: szkoła daj
ą
ca wykształcenie
ś
rednie
Lp.
Moduły kształcenia w zawodzie
Liczba godzin tygodniowo
w pi
ę
ciosemestralnym okresie
nauczania
Semestry I – V
1.
Ś
rodowisko pracy
8
2. Podstawy techniki
12
3. Podstawy techniki lotniczej
12
4.
Wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne
statków powietrznych
15
5.
Eksploatacja urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych
16
Razem
63
Praktyka zawodowa: 2 tygodnie w semestrze III i 3 tygodnie w semestrze IV
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
20
III. Moduły kształcenia w zawodzie
Moduł 314[06].O1
Ś
rodowisko pracy
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wykonywa
ć
prac
ę
zgodnie z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska,
–
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
przewidywa
ć
zagro
ż
enia w miejscu pracy,
–
post
ę
powa
ć
zgodnie z procedurami w sytuacjach awaryjnych,
–
udziela
ć
pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,
–
okre
ś
la
ć
psychofizyczne mo
ż
liwo
ś
ci i ograniczenia człowieka,
–
ocenia
ć
wpływ
ś
rodowiska pracy na jako
ść
wykonywanej pracy
zawodowej,
–
komunikowa
ć
si
ę
z uczestnikami procesu pracy,
–
stosowa
ć
zasady współpracy w grupach i mi
ę
dzy grupami
zawodowymi,
–
współdziała
ć
w zespole oraz podejmowa
ć
decyzje w warunkach
izolacji społecznej, tak
ż
e w warunkach niepełnej informacji,
–
posługiwa
ć
si
ę
j
ę
zykiem angielskim w zakresie niezb
ę
dnym
do wykonywania zada
ń
zawodowych,
–
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
i eksploatacyjn
ą
sprz
ę
tu
lotniczego sporz
ą
dzon
ą
w j
ę
zyku polskim i angielskim,
–
przestrzega
ć
przepisów prawa dotycz
ą
cych wykonywanych zada
ń
zawodowych i działalno
ś
ci gospodarczej,
–
korzysta
ć
z
ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji
oraz
z
doradztwa
specjalistycznego,
–
przestrzega
ć
zasad etyki zawodowej.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
21
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
314[06].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska
22
314[06].O1.02
Okre
ś
lanie warunków funkcjonowania
człowieka w
ś
rodowisku pracy
30
314[06].O1.03
Posługiwanie si
ę
j
ę
zykiem angielskim
zawodowym
126
314[06].O1.04 Przestrzeganie przepisów lotniczych
30
Razem
208
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Bernaciak A.: Przedsi
ę
biorstwo wobec wymaga
ń
ochrony
ś
rodowiska.
Wydawnictwo „Salamandra”, Pozna
ń
2000
Błoszczy
ń
ski R. red.: Psychologia lotnicza. Wydawnictwo MON,
Warszawa 1983
Hansen A.: Bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1998
Morawski J. M.: Gospodarka informacj
ą
w układzie pilot - samolot.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1994
R
ą
czkowski B.: Bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy w praktyce. ODDK,
Gda
ń
sk 2002
314[06].O1
Ś
rodowisko pracy
314[06].O1.02
Okre
ś
lanie
warunków
funkcjonowania
człowieka
w
ś
rodowisku
pracy
314[06].O1.03
Posługiwanie si
ę
j
ę
zykiem
angielskim
zawodowym
314[06].O1.04
Przestrzeganie
przepisów
lotniczych
314[06].O1.01
Przestrzeganie
przepisów
bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
22
St
ę
pczak
K.:
Ochrona
i
kształtowanie
ś
rodowiska.
WSiP,
Warszawa 2001
Woli
ń
ski K.: Aviation English. WSOSP, D
ę
blin 2005
Akty prawne z zakresu bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej
Akty prawne z zakresu ochrony
ś
rodowiska
Human Factors and Maintenance Production Systems - Boeing Seminar
Material, Long Beech, CA, 1999
Human Factors in Maintenance - Working Group Report - JAA, Maj 2001
Aircraft Maintenance Human Factors - TSC Seminar/Workshop Material,
Instrukcje udzielania pierwszej pomocy
Prawo lotnicze – Ustawa z dnia 3.07.2002 R. Dz. U. z 2002 r. Nr 130,
poz.1112
Przepisy: Part-66, Part-145, Part-147, Part-M JAR-OPS
Słownik naukowo-techniczny polsko-angielski i angielsko-polski. WNT,
Warszawa 1997
Słownik polsko-angielski i angielsko-polski Collins, multimedialny –
CD-ROM
Słownik techniczny polsko-angielski i angielsko-polski „Techland TL+"
CD-ROM
Wielki słownik angielsko-polski PWN-Oxford. PWN, Warszawa 2004
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
23
Jednostka modułowa 314[06].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej
i
ochrony
ś
rodowiska
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
zinterpretowa
ć
przepisy prawa dotycz
ą
ce ochrony pracy,
–
okre
ś
li
ć
obowi
ą
zki i prawa pracownika oraz pracodawcy w zakresie
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
–
rozpozna
ć
zagro
ż
enia bezpiecze
ń
stwa
ż
ycia i zdrowia podczas
liniowej i hangarowej obsługi technicznej statków powietrznych oraz
warsztatowej obsługi urz
ą
dze
ń
awioniki,
–
wskaza
ć
sposoby zapobiegania zagro
ż
eniom bezpiecze
ń
stwa
ż
ycia
i zdrowia w
ś
rodowisku pracy,
–
okre
ś
li
ć
wpływ wentylacji i klimatyzacji pomieszcze
ń
na jako
ść
pracy,
–
scharakteryzowa
ć
zasady kształtowania bezpiecznych i higienicznych
warunków pracy,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
dobra
ć
sposoby likwidacji i ograniczania zagro
ż
e
ń
mechanicznych,
elektrycznych, chemicznych,
–
dobra
ć
ś
rodki ochrony indywidualnej do wykonywanych prac,
–
dobra
ć
ś
rodki ga
ś
nicze i sprz
ę
t do rodzaju po
ż
aru,
–
zorganizowa
ć
pierwsz
ą
pomoc podczas wypadku przy pracy
w sytuacji urazów mechanicznych, pora
ż
eniu pr
ą
dem, zatruciu
substancjami chemicznymi,
–
zastosowa
ć
zasady
post
ę
powania
w
przypadku
zagro
ż
enia
po
ż
arowego, wypadku lub awarii urz
ą
dzenia,
–
udzieli
ć
pierwszej pomocy w stanach zagro
ż
enia
ż
ycia lub zdrowia,
–
zastosowa
ć
przepisy dotycz
ą
ce ochrony
ś
rodowiska,
–
okre
ś
li
ć
metody post
ę
powania z odpadami,
–
zaplanowa
ć
działania zwi
ą
zane z oczyszczaniem
ś
cieków oraz
ochron
ą
powietrza,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas obsługi
urz
ą
dze
ń
mechanicznych, elektrycznych i elektronicznych,
–
zastosowa
ć
zasady bezpiecznej pracy podczas u
ż
ytkowania sprz
ę
tu
komputerowego,
–
skorzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
24
2. Materiał nauczania
Prawna ochrona pracy.
Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uci
ąż
liwe i niebezpieczne wyst
ę
puj
ą
ce
w procesie pracy. (9.9) (2)
Wymagania bezpiecze
ń
stwa i higieny dotycz
ą
ce pomieszcze
ń
pracy
i pomieszcze
ń
higieniczno – sanitarnych. (9.9) (2)
Ś
rodki ochrony przeciwpora
ż
eniowej i ochrony indywidualnej. (9.9) (2)
Wymagania bezpiecze
ń
stwa dotycz
ą
ce procesów pracy.(9.9) (2)
Ergonomia w kształtowaniu warunków pracy. (9.4) (2)
Likwidacja lub ograniczenie zagro
ż
e
ń
mechanicznych, elektrycznych,
chemicznych. (9.9) (2)
Zagro
ż
enia po
ż
arowe oraz zasady ochrony przeciwpo
ż
arowej. (9.9) (2)
Pierwsza pomoc przy urazach mechanicznych, pora
ż
eniu pr
ą
dem,
zatruciach substancjami chemicznymi. (9.9) (2)
Zanieczyszczenie
ś
rodowiska. (9.5) (1)
Post
ę
powanie z odpadami. (9.5) (1)
Gospodarka wodno-
ś
ciekowa. (9.5) (1)
Ochrona powietrza. (9.5) (1)
Zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska na stanowisku pracy. (7.1) (3)
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie podstawowych praw i obowi
ą
zków pracownika w zakresie
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy na podstawie Kodeksu Pracy.
•
Rozpoznawanie zagro
ż
e
ń
wypadkowych na stanowisku pracy.
•
Dobieranie sposobów likwidacji zagro
ż
e
ń
urazami mechanicznymi.
•
Ocenianie jako
ś
ci stanowiska pracy pod wzgl
ę
dem wymaga
ń
bezpiecze
ń
stwa i ergonomii.
•
Dobieranie sprz
ę
tu i
ś
rodków ga
ś
niczych w zale
ż
no
ś
ci od rodzaju
po
ż
aru.
•
Udzielanie pierwszej pomocy w sytuacji wyst
ą
pienia urazów
mechanicznych, pora
ż
enia pr
ą
dem, zatru
ć
substancjami chemicznymi
–
ć
wiczenia symulacyjne.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze, foliogramy dotycz
ą
ce bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz
ochrony
ś
rodowiska.
Kodeks pracy, akty prawne dotycz
ą
ce bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
ochrony
ś
rodowiska.
Instrukcje obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Procedury dotycz
ą
ce bezpiecznej eksploatacji instalacji elektrycznych
i gazowych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
25
Podr
ę
czny sprz
ę
t ga
ś
niczy.
Fantom do
ć
wicze
ń
z zakresu udzielania pierwszej pomocy.
Formularze dotycz
ą
ce procedur zwi
ą
zanych z ochron
ą
ś
rodowiska.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci przestrzegania przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy
podczas wykonywania zada
ń
zawodowych, udzielania pierwszej pomocy
osobom poszkodowanym w wypadkach przy pracy oraz ochrony
ś
rodowiska.
Bardzo wa
ż
ne jest kształtowanie prawidłowych postaw i nawyków
oraz u
ś
wiadomienie uczniom,
ż
e ochrona
ż
ycia i zdrowia człowieka
w
ś
rodowisku pracy jest celem nadrz
ę
dnym.
W celu osi
ą
gni
ę
cia zało
ż
onych celów kształcenia zaleca si
ę
zastosowanie nast
ę
puj
ą
cych metod nauczania: metody przypadków,
sytuacyjnej oraz metody przewodniego tekstu i
ć
wicze
ń
praktycznych.
Zaleca si
ę
równie
ż
stosowanie filmów dydaktycznych dotycz
ą
cych
kształtowania bezpiecznych warunków pracy oraz przestrzegania zasad
ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska, a tak
ż
e udzielania
pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadku.
Podczas wykonywania
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien czuwa
ć
nad
bezpiecze
ń
stwem uczniów, aby nie dopu
ś
ci
ć
do wypadków i urazów.
Zaj
ę
cia
powinny
by
ć
realizowane
w
pracowni
technologii
mechanicznej w grupach do 15 osób, podzielonych na 2-3 osobowe
zespoły.
Ć
wiczenia praktyczne dotycz
ą
ce kształtowania umiej
ę
tno
ś
ci
wykonywania sztucznego oddychania oraz
ć
wiczenia z u
ż
yciem sprz
ę
tu
ga
ś
niczego podczas pozorowanego po
ż
aru, nale
ż
y przeprowadzi
ć
w grupach 8 osobowych, podzielonych na 2 osobowe zespoły.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie post
ę
pów uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych wymaga
ń
. Podstawowe wymagania powinny uwzgl
ę
dnia
ć
przede wszystkim umiej
ę
tno
ś
ci okre
ś
lania sposobów likwidacji lub
ograniczenia zagro
ż
e
ń
, udzielania pierwszej pomocy oraz gromadzenia,
selekcjonowania i wykorzystywania informacji.
Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post
ę
pów uczniów
umo
ż
liwi nauczycielowi bie
żą
ce korygowanie form organizacyjnych pracy
z uczniami oraz wła
ś
ciwy dobór
ś
rodków dydaktycznych.
Zaleca si
ę
stosowanie ró
ż
nych metod sprawdzania osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych. Umiej
ę
tno
ś
ci intelektualne mo
ż
na sprawdza
ć
podczas
dyskusji kierowanej, indywidualnych wypowiedzi uczniów, sprawdzianów
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
26
wiedzy. Podczas kontroli i oceny dokonywanej w formie ustnej, nale
ż
y
zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania. Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne
dotycz
ą
ce udzielania pierwszej pomocy mo
ż
na sprawdza
ć
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
. Do oceny
ć
wicze
ń
zaleca si
ę
opracowa
ć
kart
ę
obserwacji z okre
ś
lonymi kryteriami i wymaganiami.
Podczas obserwacji czynno
ś
ci ucznia w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y zwraca
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na:
–
wykonywanie zada
ń
zgodnie z zasadami bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy,
–
udzielanie pierwszej pomocy w sytuacji zagro
ż
enia zdrowia lub
ż
ycia,
–
stosowanie sprz
ę
tu przeciwpo
ż
arowego oraz
ś
rodków ga
ś
niczych,
–
umiej
ę
tno
ść
pracy w zespole.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowanie testu osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Egzamin testowy zgodnie
z wymaganiami dodatku II „Podstawowe standardy egzaminacyjne”
pkt. 2.9 do Part-66 proponuje si
ę
przeprowadzi
ć
po zako
ń
czeniu
realizacji
programu
jednostek
modułowych:
314[06].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska oraz 314[06].O1.02 Okre
ś
lanie
warunków funkcjonowania człowieka w
ś
rodowisku pracy:
–
Kategoria B2 – 20 zada
ń
testowych i 1 zadanie opisowe.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 25 minut plus 20 minut.
Warunkiem zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75%
poprawnych odpowiedzi. Egzamin testowy zgodnie z wymaganiami
dodatku II „Podstawowe standardy egzaminacyjne” pkt. 2.9 do Part-66
mo
ż
na przeprowadzi
ć
równie
ż
po zako
ń
czeniu realizacji programu tej
jednostki modułowej dobieraj
ą
c proporcjonalnie liczb
ę
zada
ń
i czas
trwania egzaminu.
Podstaw
ą
do uzyskania pozytywnej oceny powinno by
ć
poprawne
wykonanie
ć
wicze
ń
oraz zaliczenie testu pisemnego.
Wskazane jest, aby w ko
ń
cowej ocenie uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich
stosowanych przez nauczyciela sposobów sprawdzania osi
ą
gni
ęć
ucznia.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
27
Jednostka modułowa 314[06].O1.02
Okre
ś
lanie warunków funkcjonowania człowieka
w
ś
rodowisku pracy
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
elementy
ś
rodowiska pracy człowieka i ich
wzajemne oddziaływania,
–
wyja
ś
ni
ć
ograniczenia psychofizyczne człowieka,
–
okre
ś
li
ć
wpływ sprawno
ś
ci adaptacyjnej człowieka na zdolno
ść
wykonywania pracy na okre
ś
lonym stanowisku,
–
scharakteryzowa
ć
czynniki wywieraj
ą
ce negatywny wpływ na jako
ść
wykonywanej pracy,
–
okre
ś
li
ć
wpływ zm
ę
czenia fizycznego i psychicznego na efektywno
ść
i bezpiecze
ń
stwo pracy,
–
oceni
ć
warunki panuj
ą
ce w
ś
rodowisku pracy,
–
rozwi
ą
za
ć
problemy dotycz
ą
ce wykonywania zada
ń
zawodowych,
–
podj
ąć
decyzje zwi
ą
zane z wykonywaniem zada
ń
zawodowych,
–
zastosowa
ć
obowi
ą
zuj
ą
ce procedury w sytuacjach awaryjnych,
–
rozpozna
ć
zdarzenia stanowi
ą
ce potencjalne
ź
ródło zagro
ż
e
ń
dla jako
ś
ci wykonywanej pracy,
–
okre
ś
li
ć
wpływ umiej
ę
tno
ś
ci interpersonalnych na efektywne
funkcjonowanie człowieka w
ś
rodowisku pracy,
–
zastosowa
ć
zasady skutecznych negocjacji,
–
wyja
ś
ni
ć
modele i teorie bł
ę
dów,
–
okre
ś
li
ć
rodzaje
bł
ę
dów
wyst
ę
puj
ą
cych
podczas
czynno
ś
ci
obsługowych,
–
przewidzie
ć
skutki bł
ę
dów i zapobiec im,
–
zastosowa
ć
zasady etyki.
2. Materiał nauczania
Wiadomo
ś
ci ogólne dotycz
ą
ce
ś
rodowiska pracy. (9.1) (2)
Psychofizyczne mo
ż
liwo
ś
ci i ograniczenia człowieka. (9.2) (2)
Psychologia socjalna. (9.3) (2)
Czynniki wpływaj
ą
ce na zdolno
ść
wykonywania pracy na stanowisku.
(9.4) (2)
Rozwi
ą
zywanie problemów dotycz
ą
cych realizacji zada
ń
zawodowych.
(9.6) (1)
Umiej
ę
tno
ś
ci interpersonalne. (9.7) (2)
Bł
ą
d ludzki. Model i teoria bł
ę
du. Rodzaje, skutki i sposoby zapobiegania
bł
ę
dom. (9.8) (2)
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
28
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie ogranicze
ń
psychofizycznych człowieka do wykonywania
okre
ś
lonych zada
ń
zawodowych.
•
Ocenianie wpływu ró
ż
nych czynników zewn
ę
trznych i wewn
ę
trznych
na organizm człowieka i jego mo
ż
liwo
ś
ci fizyczne i psychiczne.
•
Ocenianie warunków pracy panuj
ą
cych w otaczaj
ą
cym
ś
rodowisku.
•
Ustalanie zasad współpracy w grupach i mi
ę
dzy grupami
zawodowymi.
•
Rozpoznawanie bł
ę
dów popełnianych przez człowieka podczas
wykonywania pracy.
•
Analizowanie skutków decyzji podejmowanych w sytuacjach
stresowych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Materiały na dyskach CD ROM: Human Factors In Aviation Maintenance
And Inspection,
Filmy video: Death Of An Airline, To Kill A Whooping Bird, Anatomy Of
An Accident, Human Performance In Maintenance, Danger Zone, Too
Many Cooks,
Dokument: Aircraft Maintenance Human Factors (Transport System
Corporation) – fragmenty.
Specyfikacja ATA-113 pt. Maintenance Human Factors Program
Guidelines,
Dokumenty ICAO pt. Human Factors Digest (Nr 1+10),
Plakaty MRSS (Maintenance And Ramp Safety Society): Dirty Dozen,
Magnificent Seven.
Teksty przewodnie.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce mo
ż
liwo
ś
ci
i ogranicze
ń
psychofizycznych człowieka oraz wpływu
ś
rodowiska pracy
na jako
ść
obsługi awioniki statków powietrznych.
Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci
okre
ś
lania
warunków
funkcjonowania
człowieka
w
ś
rodowisku pracy, umiej
ę
tno
ś
ci interpersonalnych oraz umiej
ę
tno
ś
ci
rozpoznawania zagro
ż
e
ń
wynikaj
ą
cych z niewła
ś
ciwego doboru
pracowników do wykonywania czynno
ś
ci obsługowych.
W trakcie procesu nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y uczniom
u
ś
wiadomi
ć
wpływ ró
ż
nych czynników zewn
ę
trznych i wewn
ę
trznych
ś
rodowiska pracy na organizm człowieka oraz jego mo
ż
liwo
ś
ci
i ograniczenia psychofizyczne, a tak
ż
e przyczyny podstawowych bł
ę
dów
popełnianych podczas wykonywania pracy i sposoby ich eliminacji.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
29
W pracy nauczyciela powinny znale
źć
zastosowanie metody podaj
ą
ce
i aktywizuj
ą
ce. Szczególnie zalecane s
ą
metody: pokazu z obja
ś
nieniem,
tekstu przewodniego oraz
ć
wicze
ń
praktycznych. Metoda tekstu
przewodniego wymaga przygotowania przez nauczyciela materiałów do
wykonania
ć
wicze
ń
: pyta
ń
prowadz
ą
cych i formularzy do wypełnienia.
Zamieszczone w programie
ć
wiczenia stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
nauczyciel mo
ż
e wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
lub opracowa
ć
inne
ć
wiczenia wspomagaj
ą
ce realizacj
ę
programu jednostki modułowej.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni technologii mechanicznej
w grupach do 15 uczniów, podzielonych na 2-3 osobowe zespoły.
W czasie zaj
ęć
uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania
z poradników, norm, instrukcji do
ć
wicze
ń
oraz wyników bada
ń
i analiz
dotycz
ą
cych oceny wpływu czynników
ś
rodowiska pracy.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie post
ę
pów uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych wymaga
ń
. Ocenianie powinno u
ś
wiadomi
ć
uczniom poziom
ich osi
ą
gni
ęć
w odniesieniu do wymaga
ń
edukacyjnych, motywowa
ć
do samodzielnej pracy i samooceny.
Zaleca si
ę
stosowanie ró
ż
nych metod sprawdzania osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych. Wymagania o charakterze umiej
ę
tno
ś
ci intelektualnych
mo
ż
na sprawdza
ć
podczas dyskusji kierowanej, indywidualnych
wypowiedzi uczniów, sprawdzianów wiedzy. Podczas kontroli i oceny
dokonywanej w formie ustnej, nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne uczniów proponuje si
ę
sprawdza
ć
poprzez
obserwacj
ę
czynno
ś
ci wykonywanych w trakcie
ć
wicze
ń
. Podczas
obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na:
–
organizacj
ę
stanowiska pracy do wykonywania
ć
wicze
ń
,
–
umiej
ę
tno
ś
ci pracy w grupie,
–
staranno
ść
i dokładno
ść
wykonywania analizy, obserwacji,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
–
opracowywanie i interpretowanie wyników analiz i obserwacji,
–
korzystanie z norm, literatury zawodowej oraz przepisów prawnych.
Egzamin testowy zgodnie z wymaganiami dodatku II „Podstawowe
standardy egzaminacyjne” pkt. 2.9 do Part-66 proponuje si
ę
przeprowadzi
ć
po
zako
ń
czeniu
realizacji
programu
jednostek
modułowych: 314[06].O1.01 Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
30
oraz 314[06].O1.02 Okre
ś
lanie warunków funkcjonowania człowieka
w
ś
rodowisku pracy:
–
Kategoria
B2-20
zada
ń
testowych
i
1
zadanie
opisowe.
Czas przeznaczony
na
ich
rozwi
ą
zanie
zada
ń
:
25
minut
plus 20 minut.
Egzamin testowy zgodnie z wymaganiami dodatku II „Podstawowe
standardy egzaminacyjne” pkt. 2.9 do Part-66 mo
ż
na przeprowadzi
ć
równie
ż
po
zako
ń
czeniu
tej
jednostki
modułowej
dobieraj
ą
c
proporcjonalnie liczb
ę
zada
ń
i czas trwania egzaminu.
W
ocenie
ko
ń
cowej
nale
ż
y
uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich
zastosowanych przez nauczyciela sposobów sprawdzania osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia. Podstaw
ą
do uzyskania pozytywnej oceny
powinno by
ć
poprawne wykonanie
ć
wicze
ń
oraz zaliczenie testu
pisemnego. Warunkiem zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75%
poprawnych odpowiedzi.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
31
Jednostka modułowa 314[06].O1.03
Posługiwanie si
ę
j
ę
zykiem angielskim zawodowym
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
j
ę
zykiem obcym w zakresie wykonywanych zda
ń
zawodowych,
–
porozumie
ć
si
ę
z uczestnikami procesu pracy wykorzystuj
ą
c
słownictwo zawodowe,
–
wyja
ś
ni
ć
w j
ę
zyku obcym zasady pracy personelu po
ś
wiadczaj
ą
cego
obsług
ę
techniczn
ą
statków powietrznych,
–
scharakteryzowa
ć
rodzaje i przeznaczenie statków powietrznych,
–
sklasyfikowa
ć
przyrz
ą
dy i urz
ą
dzenia wchodz
ą
ce w skład awioniki,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
terminologi
ą
dotycz
ą
c
ą
podstawowych operacji obróbki
r
ę
cznej i mechanicznej,
–
odczyta
ć
dokumentacj
ę
techniczn
ą
statków powietrznych,
–
sporz
ą
dzi
ć
pisemne i ustne zamówienie na cz
ęś
ci zamienne do
wykonania obsługi statku powietrznego,
–
wyja
ś
ni
ć
przepisy JAA, ICAO, UE, EASA, krajowe przepisy lotnicze,
polecenia nadzorów lotniczych AD, procedury organizacyjne,
instrukcje wykonawcze,
–
zaplanowa
ć
działania zwi
ą
zane z obsług
ą
techniczn
ą
statku
powietrznego,
–
wypełni
ć
formularze po
ś
wiadczenia obsługi technicznej statku
powietrznego,
–
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
pokładow
ą
zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
cymi
procedurami,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
j
ę
zykiem obcym w zakresie mówienia, czytania,
prowadzenia korespondencji oraz prowadzenia rozmów słu
ż
bowych,
–
skorzysta
ć
z katalogów, norm, przepisów prawa lotniczego oraz
literatury zawodowej i informacji zamieszczonych w Internecie
w j
ę
zyku obcym.
2. Materiał nauczania
Obcoj
ę
zyczna terminologia zawodowa.
Elementy i zespoły statków powietrznych.
Przyrz
ą
dy i urz
ą
dzenia awioniki.
Podstawowe operacje obróbki r
ę
cznej i mechanicznej.
Zamawianie cz
ęś
ci zamiennych.
Przepisy lotnicze.
Dokumentacja pokładowa.
Obsługa techniczna statku powietrznego.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
32
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie w j
ę
zyku angielskim typów statków powietrznych oraz ich
cz
ęś
ci, elementów konstrukcyjnych, instalacji i podzespołów.
•
Odczytywanie dokumentacji technicznej awioniki statku powietrznego.
•
Analizowanie zasad działania instalacji i podzespołów statku
powietrznego na podstawie obcoj
ę
zycznej dokumentacji technicznej.
•
Analizowanie zasad obsługi awioniki statku powietrznego na
podstawie obowi
ą
zuj
ą
cych przepisów prawa.
•
Komunikowanie si
ę
w j
ę
zyku obcym z załog
ą
lotnicz
ą
oraz innymi
osobami uczestnicz
ą
cymi w procesie przygotowywania statku
powietrznego do lotu.
•
Redagowanie wpisów do dokumentacji pokładowej i wykonawczej.
•
Sporz
ą
dzanie dokumentów po
ś
wiadczaj
ą
cych obsług
ę
techniczn
ą
statków powietrznych.
•
Redagowanie korespondencji słu
ż
bowej.
•
Tłumaczenie na j
ę
zyk polski typowych tekstów zamieszczonych
w dokumentacji
technicznej
statków
powietrznych,
procedur
organizacyjnych oraz przepisów lotniczych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Podr
ę
czniki, czasopisma, katalogi i albumy o tematyce lotniczej.
Dokumentacja techniczna, planistyczna i obsługowa.
Słowniki ogólne, techniczne i specjalistyczne.
Normy, przepisy prawa lotniczego.
Plansze i tablice dotycz
ą
ce konstrukcji statków powietrznych,
ich instalacji i zespołów.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce czynno
ś
ci zawodowych technika awionika,
w oryginalnej wersji j
ę
zykowej.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki
modułowej
obejmuje
tre
ś
ci
dotycz
ą
ce
posługiwania si
ę
j
ę
zykiem angielskim zawodowym w zakresie obsługi
awioniki statków powietrznych.
Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci posługiwania si
ę
j
ę
zykiem angielskim
w zakresie sprawnego porozumiewania si
ę
w
ś
rodowisku pracy.
Realizacja programu tej jednostki modułowej jest zaplanowana
w pocz
ą
tkowej fazie realizacji modułowego programu nauczania z uwagi
na konieczno
ść
posługiwania si
ę
j
ę
zykiem angielskim zawodowym
w trakcie opanowywania zawodowych tre
ś
ci kształcenia.
W wyniku realizacji programu jednostki modułowej ucze
ń
powinien
wykaza
ć
si
ę
znajomo
ś
ci
ą
potocznego, technicznego i lotniczego j
ę
zyka
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
33
angielskiego na poziomie zapewniaj
ą
cym spełnienie co najmniej
wymaga
ń
Part-66. 15 (b) dla personelu po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2.
Zaj
ę
cia dydaktyczne powinny by
ć
prowadzone w porozumieniu
z innymi nauczycielami w celu skorelowania tre
ś
ci
ć
wicze
ń
z programami
innych jednostek modułowych.
W pracy nauczyciela powinny znale
źć
zastosowanie metody podaj
ą
ce
i aktywizuj
ą
ce. Szczególnie zalecane s
ą
metody: dyskusji dydaktycznej,
inscenizacji i
ć
wicze
ń
praktycznych.
W trakcie
ć
wicze
ń
wskazane jest stosowanie dodatkowych bod
ź
ców
słuchowych i wzrokowych, takich jak: prezentacje multimedialne, filmy
dydaktyczne.
Zaleca si
ę
równie
ż
stosowanie
ć
wicze
ń
symulacyjnych. Polegaj
ą
one
na aran
ż
owaniu prawdopodobnych sytuacji zawodowych i słu
żą
kształtowaniu sprawno
ś
ci konwersacji w j
ę
zyku obcym.
Wskazane jest prezentowanie ró
ż
nych odmian j
ę
zyka angielskiego
(ameryka
ń
ski, kanadyjski, australijski i inne) i zwracanie uwagi na
ró
ż
nice mi
ę
dzy tymi odmianami.
Do realizacji
ć
wicze
ń
z zakresu czytania i rozumienia tekstów
specjalistycznych nale
ż
y stosowa
ć
oryginaln
ą
dokumentacj
ę
techniczn
ą
producentów statków powietrznych.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e
by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły.
Zaj
ę
cia powinny by
ć
realizowane w grupach do 15 osób w pracowni
j
ę
zyka
angielskiego.
Uczniowie
powinni
wykonywa
ć
ć
wiczenia
indywidualnie lub w 2 – 3 osobowych zespołach.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej
na podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
Przed przyst
ą
pieniem do realizacji programu jednostki modułowej
zaleca si
ę
przeprowadzenie wst
ę
pnych testów diagnostycznych.
W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
przede wszystkim:
–
posługiwanie si
ę
terminologi
ą
zawodow
ą
w j
ę
zyku obcym,
–
prowadzenie rozmów zawodowych w j
ę
zyku obcym,
–
dokumentowanie zada
ń
w j
ę
zyku obcym,
–
stosowanie informacji pochodz
ą
cych ze specjalistycznych
ź
ródeł
obcoj
ę
zycznych,
–
prowadzenie dokumentacji pokładowej i wykonawczej,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
34
–
czytanie ze zrozumieniem i poprawne stosowanie procedur
i postanowie
ń
prawnych uj
ę
tych w obcoj
ę
zycznych aktach prawnych.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie: ustnych
i pisemnych sprawdzianów poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci, testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz ukierunkowanej obserwacji czynno
ś
ci uczniów
podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowa
ć
test pisemny z zadaniami zamkni
ę
tymi wielokrotnego
wyboru oraz zadaniami otwartymi.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki testu
pisemnego oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
35
Jednostka modułowa 314[06].O1.04
Przestrzeganie przepisów lotniczych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
rozró
ż
ni
ć
organizacje lotnicze i okre
ś
li
ć
zakresy ich działalno
ś
ci,
–
okre
ś
li
ć
zakresy
kompetencji
władz
lotniczych
krajowych
i mi
ę
dzynarodowych,
–
wyja
ś
ni
ć
współzale
ż
no
ść
przepisów obsługowych UE pomi
ę
dzy
Part-145, Part-66, Part-147 i Part-M i JAR-OPS,
–
scharakteryzowa
ć
obowi
ą
zki
i
kompetencje
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
statku powietrznego w szczegółowym
rozumieniu przepisów Part-66,
–
okre
ś
li
ć
zadania
zatwierdzonych
organizacji
obsługowych
na podstawie przepisów Part-145,
–
scharakteryzowa
ć
wymagania dotycz
ą
ce organizacji szkolenia
i egzaminowania
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego
obsług
ę
statku
powietrznego zamieszczone w przepisach Part-147,
–
rozpozna
ć
oznakowania i napisy na statku powietrznym,
–
wyja
ś
ni
ć
procedury
certyfikowania
operatorów
powietrznych
oraz zakresy ich odpowiedzialno
ś
ci,
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje wymaganej dokumentacji statku powietrznego,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
obsługow
ą
i ksi
ąż
kami pokładowymi
statku powietrznego,
–
zaplanowa
ć
program obsługi statku powietrznego,
–
sporz
ą
dzi
ć
pisemne meldunki o wypadkach i przesłankach
do wypadków,
–
rozró
ż
ni
ć
formy organizacyjno - prawne lotniczych przedsi
ę
biorstw
produkcyjnych,
–
zastosowa
ć
przepisy Kodeksu pracy dotycz
ą
ce praw i obowi
ą
zków
pracownika i pracodawcy oraz warunków pracy,
–
podj
ąć
działania zwi
ą
zane z poszukiwaniem pracy,
–
sporz
ą
dzi
ć
dokumenty zwi
ą
zane z zatrudnieniem,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady nawi
ą
zywania i rozwi
ą
zywania stosunku pracy
oraz jego wyga
ś
ni
ę
cia,
–
okre
ś
li
ć
odpowiedzialno
ść
materialn
ą
pracowników,
–
zaplanowa
ć
działalno
ść
gospodarcz
ą
,
–
skorzysta
ć
z
ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji
oraz
doradztwa
specjalistycznego,
–
scharakteryzowa
ć
formy doskonalenia zawodowego obowi
ą
zuj
ą
ce
personel obsługi technicznej w lotnictwie.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
36
2. Materiał nauczania
Ź
ródła prawa lotniczego. (10.1) (1)
Rola Mi
ę
dzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO).
(10.1) (1)
Rola Europejskiej Agencji Bezpiecze
ń
stwa Lotniczego (EASA). (10.1) (1)
Rola władz lotniczych pa
ń
stw członkowskich UE. (10.1) (1)
Zale
ż
no
ś
ci pomi
ę
dzy lotniczymi aktami prawnymi Part-66, Part-147,
Part-145 i Part-M. (10.1) (1)
Struktura i realizacja przepisów Part- 66. (10.2) (2)
Struktura i realizacja przepisów Part-145.(10.3) (2)
Certyfikacja przewo
ź
ników lotniczych według JAR-OPS. (10.4) (1)
Obowi
ą
zki przewo
ź
ników lotniczych certyfikowanych według JAR-OPS.
(10.4) (1)
Wymagana
dokumentacja
przewo
ź
ników
lotniczych
(JAR-OPS).
(10.4) (1)
Znakowanie statków powietrznych. (10.4) (1)
Certyfikacja statków powietrznych. (10.5) (2)
Struktura i realizacja przepisu Part-M. (10.6) (2)
Programy obsługi technicznej. (10.7) (2)
Dyrektywy zdatno
ś
ci do lotów. (10.7) (2)
Biuletyny i informacja obsługowa producenta. (10.7) (2)
Dokumentacja pokładowa i obsługi technicznej statku powietrznego.
(10.7) (2)
Formy
organizacyjno
–
prawne
przedsi
ę
biorstw
produkcyjnych
i usługowych.
Kodeks pracy. Stosunek pracy.
Metody poszukiwania pracy. Dokumenty zwi
ą
zane z zatrudnieniem.
Formy doskonalenia zawodowego zgodne z przepisami EASA i JAA.
3.
Ć
wiczenia
•
Analizowanie przepisów prawa lotniczego obowi
ą
zuj
ą
cych podczas
wykonywania obsługi technicznej statków powietrznych.
•
Rozpoznawanie oznakowania i napisów na statku powietrznym.
•
Sporz
ą
dzanie wykazu dokumentów do obsługi technicznej statku
powietrznego.
•
Wypełnianie dokumentacji pokładowej statku powietrznego.
•
Analizowanie
struktury
organizacyjnej
przedsi
ę
biorstwa
produkcyjnego lub usługowego na podstawie dokumentacji.
•
Sporz
ą
dzanie dokumentacji zwi
ą
zanej z zatrudnieniem.
•
Planowanie programu doskonalenia zawodowego dla personelu
obsługi technicznej w lotnictwie.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
37
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Materiały na dyskach CD ROM – AV Data - IHS Aviation Information.
Dokumenty ICAO – Aneksy do Konwencji Chicagowskiej.
Wymagania JAR–OPS, Part-66, Part-145, Part-147, Part-M.
Dokumenty dedykowane Certyfikatom Typu: MMEL, DDG, AD, SB,
AMM, SRM, IPC, WDM (przykłady dokumentów).
Prawo Lotnicze – Dz. U. z dnia 16 sierpnia 2002 r. Przepisy wykonawcze
do Polskiego Prawa Lotniczego.
Wzory formularzy zwi
ą
zanych z zatrudnieniem.
Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne dotycz
ą
ce przestrzegania
przepisów lotniczych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Głównym celem realizacji programu jednostki modułowej jest
opanowanie tre
ś
ci kształcenia dotycz
ą
cych przestrzegania przepisów
prawa lotniczego oraz prowadzenia dokumentacji obsługi technicznej
statku powietrznego.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci
z zakresu posługiwania si
ę
aktami prawnymi, rozpoznawania
oznakowania i napisów na statkach powietrznych, sporz
ą
dzania
dokumentacji pokładowej i obsługowej statku.
Zaleca si
ę
równie
ż
zapoznanie uczniów ze sposobami sporz
ą
dzania
dokumentów
zwi
ą
zanych
z
zatrudnieniem.
Uczniowie
powinni
samodzielnie przygotowa
ć
zakres obowi
ą
zków i uprawnie
ń
dla danego
stanowiska pracy oraz sporz
ą
dzi
ć
harmonogram prac w oparciu
o okre
ś
lone przez nauczyciela dane. Zaleca si
ę
tak
ż
e, aby ucze
ń
sporz
ą
dził
dokumenty
zwi
ą
zane
z
planowaniem
doskonalenia
zawodowego personelu obsługi technicznej oraz dokumenty dotycz
ą
ce
zakładania działalno
ś
ci gospodarczej.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
nauczyciel powinien:
–
stwarza
ć
sytuacje dydaktyczne, które pozwol
ą
na gromadzenie
i przetwarzanie informacji,
–
kształtowa
ć
postawy zawodowe,
–
kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci komunikowania si
ę
oraz pracy zespołowej.
Zaleca si
ę
stosowanie zró
ż
nicowanych metod nauczania, takich jak:
metoda przypadków oraz
ć
wicze
ń
praktycznych. Materiały do
ć
wicze
ń
nale
ż
y opracowa
ć
w sposób ułatwiaj
ą
cy zrozumienie analizowanych
tre
ś
ci.
W trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y udost
ę
pni
ć
uczniom wzory
aktualnych dokumentów i formularzy, słowniki ekonomiczne, zbiory
przepisów prawnych, literatur
ę
i pras
ę
specjalistyczn
ą
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
38
Zamieszczone w programie
ć
wiczenia stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
nauczyciel mo
ż
e wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
lub opracowa
ć
inne
ć
wiczenia wspomagaj
ą
ce realizacj
ę
programu jednostki modułowej.
Zaj
ę
cia powinny by
ć
realizowane w grupach do 15 osób w pracowni
budowy i obsługi statków powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki
lotu oraz w pracowni komputerowej wyposa
ż
onej w nowoczesny sprz
ę
t
komputerowy z oprogramowaniem.
W wyniku realizacji programu jednostki ucze
ń
powinien wykaza
ć
si
ę
znajomo
ś
ci
ą
podstawowych przepisów lotniczych oraz prawa lotniczego,
spełniaj
ą
c
ą
co najmniej wymagania przepisów Part-66 dla personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2 i umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
zdanie teoretycznych egzaminów pa
ń
stwowych na licencj
ę
lotnicz
ą
w tej
kategorii.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y posługiwa
ć
si
ę
dokumentami ICAO, JAA EASA oraz Polskim Prawem Lotniczym
i przepisami wykonawczymi do Polskiego Prawa Lotniczego.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
systematycznie przez cały czas realizacji programu
jednostki modułowej na podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
przede wszystkim:
–
posługiwanie si
ę
przepisami prawa lotniczego,
–
stosowanie zasad prowadzenia dokumentacji pokładowej oraz
dotycz
ą
cej obsługi technicznej statku powietrznego,
–
stosowanie wiedzy z zakresu prawa pracy,
–
sporz
ą
dzanie dokumentów zwi
ą
zanych z zatrudnieniem,
–
planowanie
programu
doskonalenia
zawodowego
personelu
wykonuj
ą
cego obsług
ę
statków powietrznych.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
i pisemnych sprawdzianów poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci, testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz ukierunkowanej obserwacji czynno
ś
ci ucznia
podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowa
ć
test pisemny, zgodnie z wymaganiami Part-66 zawartymi
w Dodatku II „Podstawowe standardy egzaminacyjne” pkt. 2.10:
–
Kategoria B2 – 40 zada
ń
testowych i 1 zadanie opisowe.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 50 minut plus 20 minut.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
39
Podstaw
ą
do uzyskania pozytywnej oceny powinno by
ć
poprawne
wykonanie
ć
wicze
ń
oraz zaliczenie testu pisemnego. Warunkiem
zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75% poprawnych odpowiedzi.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia po zako
ń
czeniu
realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
40
Moduł 314[06].O2
Podstawy techniki
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
charakteryzowa
ć
podstawowe
zjawiska
i
prawa
z
zakresu
elektrotechniki, elektroniki i automatyki lotniczej,
–
odczytywa
ć
i sporz
ą
dza
ć
schematy logiczne, ideowe, blokowe
i monta
ż
owe oraz szkice i rysunki techniczne układów oraz instalacji
elektrycznych i elektronicznych wyst
ę
puj
ą
cych w sprz
ę
cie lotniczym,
–
wyja
ś
nia
ć
podstawowe
zjawiska
i
prawa
z
zakresu
materiałoznawstwa, technologii wytwarzania, mechaniki technicznej
oraz automatyki,
–
okre
ś
la
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci oraz zastosowanie materiałów stosowanych
w urz
ą
dzeniach mechanicznych, elektrycznych i elektronicznych,
–
dobiera
ć
materiały i narz
ę
dzia do obróbki r
ę
cznej i mechanicznej
w zale
ż
no
ś
ci od rodzaju poł
ą
cze
ń
stosowanych w urz
ą
dzeniach
awioniki,
–
wyja
ś
nia
ć
działanie
podstawowych
układów
elektrycznych,
elektronicznych, sterowania i regulacji,
–
montowa
ć
i uruchamia
ć
proste obwody elektryczne, elektroniczne,
sterowania i regulacji,
–
sprawdza
ć
działanie
podstawowych
układów
elektrycznych
oraz elektronicznych, sterowania i regulacji,
–
wykonywa
ć
poł
ą
czenia
rozł
ą
czne
i
nierozł
ą
czne
elementów
elektrycznych,
elektronicznych
oraz
prostych
elementów
mechanicznych,
–
dobiera
ć
i stosowa
ć
urz
ą
dzenia pomiarowe oraz ocenia
ć
ich stan
techniczny,
–
wykonywa
ć
pomiary wielko
ś
ci elektrycznych i nieelektrycznych
oraz interpretowa
ć
otrzymane wyniki,
–
charakteryzowa
ć
procesy korozyjne oraz usuwa
ć
skutki korozji
i zapobiega
ć
jej powstawaniu,
–
wyja
ś
nia
ć
zasady działania maszyn pr
ą
du stałego i przemiennego
oraz zasady sterowania parametrami ich pracy,
–
charakteryzowa
ć
wymagania
dotycz
ą
ce
zasad
bezpiecznego
u
ż
ytkowania maszyn i urz
ą
dze
ń
elektrycznych, elektronicznych,
układów sterowania i regulacji, a tak
ż
e ich zabezpiecze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
41
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
314[06].O2.01 Stosowanie urz
ą
dze
ń
elektrycznych
128
314[06].O2.02 Stosowanie urz
ą
dze
ń
elektronicznych
70
314[06].O2.03 Stosowanie układów sterowania i regulacji
30
314[06].O2.04 Konstruowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
68
Razem
296
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Ashby M. S., Jones D.: Materiały in
ż
ynierskie. T. 1 - 2. WNT,
Warszawa 1995
Boczkowska
A.:
Kompozyty.
Oficyna
Wydawnicza
Politechniki
Warszawskiej, Warszawa 2000
Bolkowski S.: Elektrotechnika. WSiP, Warszawa 2005
Chodorowski J., Ciszewski A., Radomski T.: Materiałoznawstwo lotnicze.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2003
Chwaleba A., Moeschke B., Płoszajski G.: Elektronika. WSiP,
Warszawa 2004
Ciszewski B., Przetakiewicz W.: Nowoczesne materiały w technice.
Bellona, Warszawa 1993
Dobrza
ń
ski T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa 2002
Garbarski J.: Materiały i kompozyty niemetalowe. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2001
Giełdowski L.: Rzutowanie prostok
ą
tne – widoki,
ć
wiczenia i zadania
rysunkowe. WSiP, Warszawa 1998
Go
ź
li
ń
ska E.: Maszyny elektryczne. WSiP, Warszawa 2005
Grabowski L.: Pracownia elektroniczna. WSiP, Warszawa 1999
314[06].O2
Podstawy techniki
314[06].O2.01
Stosowanie
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
314[06].O2.02
Stosowanie
urz
ą
dze
ń
elektronicznych
314[06].O2.03
Stosowanie
układów
sterowania
i regulacji
314[06].O2.04
Konstruowanie
maszyn
i urz
ą
dze
ń
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
42
Jabło
ń
ski W., Płoszajski G.: Elektrotechnika z automatyk
ą
. WSiP,
Warszawa 1999
Janiszewski S.: Nap
ę
d elektryczny. WSiP, Warszawa 1994
Kijewski J., Miller A., Pawlicki K., Szolc T.: Maszynoznawstwo. WSiP,
Warszawa 2004
Kostro J.: Elementy, urz
ą
dzenia i układy automatyki. WSiP,
Warszawa 1998
Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP,
Warszawa 1999
Lewandowski T.: Zbiór zada
ń
z rysunku technicznego dla mechaników.
WSiP, Warszawa 1998
Malik B.: Podstawy konstrukcji maszyn. Zbiór zada
ń
z programem
komputerowym na CD. Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2000
Markiewicz A.: Zbiór zada
ń
elektrotechniki. WSiP, Warszawa 2004
Michel K., Sapi
ń
ski T.: Czytam rysunek elektryczny. WSiP,
Warszawa 2004
Okoniewski S.: Technologia dla elektroników. WSiP, Warszawa 2004
Parcha
ń
ski
J.:
Miernictwo
elektryczne
i
elektroniczne.
WSiP,
Warszawa 1997
Pióro B., Pióro M.: Podstawy elektroniki. Cz. 1. WSiP, Warszawa 1999
Rusek A.: Podstawy elektroniki. WSiP, Warszawa 1986
Poradnik elektryka. WSiP, Warszawa 1995
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
43
Jednostka modułowa 314[06].O2.01
Stosowanie urz
ą
dze
ń
elektrycznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
ź
ródła pozyskiwania energii elektrycznej,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
terminologi
ą
dotycz
ą
c
ą
elektrotechniki w j
ę
zyku polskim
i angielskim,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania chemicznych
ź
ródeł pr
ą
du,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania termopar,
–
scharakteryzowa
ć
podstawowe zjawiska zachodz
ą
ce w polu
elektrycznym, magnetycznym i elektromagnetycznym,
–
okre
ś
li
ć
podstawowe wielko
ś
ci charakteryzuj
ą
ce energi
ę
elektryczn
ą
,
–
scharakteryzowa
ć
metody
pomiaru
podstawowych
wielko
ś
ci
elektrycznych,
–
wykona
ć
pomiary wielko
ś
ci elektrycznych oraz zinterpretowa
ć
otrzymane wyniki,
–
rozró
ż
ni
ć
podstawowe elementy obwodu elektrycznego,
–
wyja
ś
ni
ć
zjawiska zachodz
ą
ce w obwodach elektrycznych podczas
stanów nieustalonych,
–
scharakteryzowa
ć
materiały przewodz
ą
ce, izolacyjne, magnetyczne
i konstrukcyjne oraz okre
ś
li
ć
ich zastosowanie,
–
rozró
ż
ni
ć
poł
ą
czenia odbiorników w trójk
ą
t i w gwiazd
ę
w obwodach
pr
ą
du trójfazowego,
–
dokona
ć
monta
ż
u i uruchomienia prostych obwodów elektrycznych,
–
obliczy
ć
wielko
ś
ci elektryczne w obwodach elektrycznych pr
ą
du
stałego i przemiennego,
–
dokona
ć
pomiarów rezystancji izolacji i rezystancji uziemienia,
–
wyja
ś
ni
ć
działanie i zastosowanie układów elektrycznych,
–
rozpozna
ć
symbole graficzne elementów układu elektrycznego,
–
odczyta
ć
i wykona
ć
schematy logiczne, ideowe, blokowe i monta
ż
owe
prostych układów elektrycznych,
–
sprawdzi
ć
działanie
podstawowych
elementów
i
układów
elektrycznych
–
rozró
ż
ni
ć
elementy instalacji elektrycznych,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
,
zasad
ę
działania
oraz
sposoby
sterowania parametrami pracy wybranych maszyn elektrycznych,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie maszyn elektrycznych,
–
skorzysta
ć
z instrukcji, katalogów i innych
ź
ródeł informacji,
zawieraj
ą
cych
dane
dotycz
ą
ce
parametrów,
charakterystyk
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
44
i mo
ż
liwo
ś
ci zastosowania elementów oraz układów i urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady bezpiecznego u
ż
ytkowania maszyn i urz
ą
dze
ń
elektrycznych oraz zabezpiecze
ń
zewn
ę
trznych i automatycznych,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska podczas u
ż
ytkowania
urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
2. Materiał nauczania
Ładunek elektryczny. (3.1) (1)
Elektryczno
ść
statyczna i przewodnictwo. (3.2) (2)
Przepływ pr
ą
du elektrycznego. (3.3) (2)
Wytwarzanie pr
ą
du elektrycznego. (3.4) (1)
Ź
ródła pr
ą
du stałego. (3.5) (2)
Obwody pr
ą
du stałego. (3.6) (2)
Rezystancja, rezystory. (3.7) (2)
Moc. (3.8) (2)
Pojemno
ść
, kondensatory. (3.9) (2)
Magnetyzm. (3.10) (2)
Indukcja, induktor. (3.11) (2)
Silniki i pr
ą
dnice pr
ą
du stałego (DC). (3.12) (2)
Pr
ą
d przemienny (AC). (3.13) (2)
Obwody rezystancyjne (R), indukcyjne (L) i pojemno
ś
ciowe (C).
(3.14) (2)
Transformatory. (3.15) (2)
Filtry. (3.16) (1)
Pr
ą
dnice pr
ą
du przemiennego. (3.17) (2)
Silniki pr
ą
du przemiennego. (3.18) (2)
Przetwornice. (13.5) (3)
Układy prostownicze. (13.5) (3)
Zabezpieczenia instalacji. (13.5) (3)
3.
Ć
wiczenia
•
Rozró
ż
nianie
materiałów
przewodz
ą
cych,
półprzewodz
ą
cych,
izolacyjnych i magnetycznych.
•
Odczytywanie schematów obwodów elektrycznych.
•
Sporz
ą
dzanie schematu elektrycznego dla okre
ś
lonego układu
rzeczywistego.
•
Badanie parametrów elementów obwodów elektrycznych: R, L, C.
•
Dobieranie elementów obwodów elektrycznych: R, L, C.
•
Wykonywanie pomiarów rezystancji izolacji i rezystancji uziemienia.
•
Wyznaczanie charakterystyk silników elektrycznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
45
•
Wyznaczanie charakterystyk pr
ą
dnic pr
ą
du stałego i przemiennego.
•
Analizowanie obwodów trójfazowych.
•
Badanie parametrów transformatorów.
•
Badanie charakterystyk układów prostowniczych.
•
Analizowanie układów zabezpiecze
ń
w obwodach elektrycznych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Elementy elektryczne.
Maszyny i urz
ą
dzenia elektryczne.
Osprz
ę
t instalacyjny i próbki przewodów.
Zestawy do wykonywania bada
ń
i pomiarów.
Przyrz
ą
dy pomiarowe wielko
ś
ci elektrycznych.
Plansze i foliogramy dotycz
ą
ce zastosowania urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
Instrukcje obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Normy i akty prawne z zakresu bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne przedstawiaj
ą
ce zasady
pracy i współpracy elementów obwodów elektrycznych.
Zbiór
procedur
dotycz
ą
cych
bezpiecznej
eksploatacji
instalacji
elektrycznych i akumulatorów.
Tablice matematyczno – fizyczne.
Teksty przewodnie oraz instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej zawiera podstawowe tre
ś
ci z zakresu
elektrotechniki, dotycz
ą
ce zasad monta
ż
u i uruchamiania układów
elektrycznych stosowanych w urz
ą
dzeniach awioniki.
Tre
ś
ci te stanowi
ą
podbudow
ę
do realizacji programu jednostki
modułowej 314[06].Z2.01 Analizowanie elektrycznego wyposa
ż
enia
statków powietrznych.
W procesie kształcenia nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci
odczytywania
schematów
układów
elektrycznych,
dobierania
elementów,
monta
ż
u
układów
elektrycznych
oraz sprawdzania poprawno
ś
ci ich działania.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y przede wszystkim
stosowa
ć
metod
ę
tekstu przewodniego, metod
ę
przypadków, pokazu
z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Przed rozpocz
ę
ciem
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien zapozna
ć
uczniów
z
przepisami
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy,
ochrony
przeciwpora
ż
eniowej
oraz
przeprowadzi
ć
pokaz
czynno
ś
ci
z obja
ś
nieniem, na podstawie którego uczniowie opracuj
ą
plan działania
i przygotuj
ą
niezb
ę
dne materiały i narz
ę
dzia.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
46
Nauczyciel powinien obserwowa
ć
czynno
ś
ci uczniów podczas
wykonywania monta
ż
u układów oraz udziela
ć
im dodatkowych
wyja
ś
nie
ń
.
Wskazane jest równie
ż
prezentowanie filmów dydaktycznych w celu
łatwiejszego przyswojenia tre
ś
ci programowych. Przed prezentacj
ą
filmów nale
ż
y ukierunkowa
ć
obserwacj
ę
uczniów.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni elektrotechniki i elektroniki
analogowej i cyfrowej, w grupie do 15 uczniów, z podziałem na 2-3
zespoły. Uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
indywidualnego wykonania
ć
wicze
ń
.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie post
ę
pów uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
w trakcie
realizacji programu jednostki modułowej na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. Wskazane jest systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów. Ułatwi to nauczycielowi bie
żą
c
ą
korekt
ę
metod nauczania, form organizacyjnych pracy oraz doboru
ś
rodków dydaktycznych.
Kryteria oceniania powinny uwzgl
ę
dnia
ć
poziom i zakres opanowania
przez
uczniów
wiadomo
ś
ci
i
umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych
ze szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
i pisemnych sprawdzianów poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
oraz obserwacji pracy ucznia w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas kontroli i oceny nale
ż
y zwraca
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na:
–
merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi,
–
wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
z zakresu elektrotechniki,
–
logiczne formułowanie wniosków,
–
planowanie pracy,
–
organizowanie bezpiecznego stanowiska pracy,
–
wykonywanie
ć
wicze
ń
zgodnie z instrukcj
ą
,
–
samodzielno
ść
w wykonywaniu
ć
wicze
ń
,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.3, proponuje si
ę
zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 50 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 65 minut.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
47
Podstaw
ą
do uzyskania pozytywnej oceny powinno by
ć
poprawne
wykonanie wszystkich
ć
wicze
ń
.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
48
Jednostka modułowa 314[06].O2.02
Stosowanie urz
ą
dze
ń
elektronicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
zjawiska
zachodz
ą
ce
w
półprzewodnikach
i układach scalonych,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
rozpozna
ć
elementy elektroniczne na podstawie ich symboli,
–
odczyta
ć
i wykona
ć
schematy logiczne, ideowe, blokowe i monta
ż
owe
prostych układów elektronicznych,
–
okre
ś
li
ć
cechy charakterystyczne i wła
ś
ciwo
ś
ci diod,
–
oszacowa
ć
parametry elektryczne diod ł
ą
czonych szeregowo
i równolegle,
–
scharakteryzowa
ć
rodzaje i zasady działania tranzystorów,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie tranzystorów w układach wzmacniaj
ą
cych,
–
zastosowa
ć
proste obwody drukowane,
–
scharakteryzowa
ć
zasady działania i metody podł
ą
czania kolejnych
stopni wzmacniacza oporno
ś
ciowo – pojemno
ś
ciowego oraz
wzmacniacza indukcyjnego i indukcyjno – oporowego,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i działanie selsynowego ł
ą
cza wska
ź
nikowego oraz
okre
ś
li
ć
jego zastosowanie,
–
scharakteryzowa
ć
zasady
działania
i
zastosowanie
układów
scalonych logicznych i liniowych,
–
scharakteryzowa
ć
zasad
ę
działania generatora samowzbudnego,
–
scharakteryzowa
ć
zasad
ę
działania multiwibratora astabilnego,
–
scharakteryzowa
ć
zasady działania bramek logicznych,
–
poł
ą
czy
ć
i uruchomi
ć
proste obwody elektroniczne,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska podczas u
ż
ytkowania
urz
ą
dze
ń
elektronicznych.
2. Materiał nauczania
Diody. (4.1.1) (2)
Tranzystory. (4.1.2) (2)
Obwody rezonansowe. (4.3.b) (2)
Wzmacniacze. (4.1.2.b, 4.1.3.b) (2)
Obwody drukowane. (4.2) (2)
Generacja sygnałów. (4.3.b) (2)
Układy wielostopniowe. (4.1.2.b) (3)
Przetworniki. (4.3.b) (2)
Przeka
ź
niki. (4.3.b) (2)
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
49
Wzmacniacze magnetyczne. (4.1.3.b) (2)
Selsyny. (4.3.b) (2)
Elementy sumuj
ą
ce i ró
ż
niczkuj
ą
ce. (4.1.3.b) (2)
3.
Ć
wiczenia
•
Odczytywanie schematu obwodu elektronicznego.
•
Wykonywanie schematu elektronicznego dla przedstawionego układu
rzeczywistego.
•
Wyznaczanie charakterystyk elementów i układów elektronicznych.
•
Wyznaczanie charakterystyk diod i tranzystorów.
•
Wyznaczanie charakterystyk obwodów rezonansowych.
•
Wyznaczanie charakterystyk wzmacniaczy elektronicznych.
•
Pomiar podstawowych parametrów obwodów elektronicznych.
•
Dobieranie zabezpiecze
ń
obwodów elektronicznych.
•
Badanie ł
ą
czy selsynowych i potencjometrycznych.
•
Badanie charakterystyk wzmacniaczy magnetycznych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Elementy obwodów elektronicznych.
Urz
ą
dzenia elektroniczne.
Zestawy do monta
ż
u, bada
ń
i pomiarów układów elektronicznych.
Schematy urz
ą
dze
ń
elektronicznych.
Instrukcje obsługi urz
ą
dze
ń
elektronicznych.
Normy i akty prawne z zakresu bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne dotycz
ą
ce pracy
obwodów elektronicznych.
Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawowe tre
ś
ci z zakresu
stosowania układów elektronicznych. Tre
ś
ci te stanowi
ą
podbudow
ę
do
realizacji programu jednostki modułowej 314[06].Z2.02 Analizowanie
awionicznego wyposa
ż
enia statków powietrznych.
Podczas realizacji programu jednostki nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na budow
ę
, przeznaczenie oraz zastosowanie układów elektronicznych
w awionice statku powietrznego. Bardzo wa
ż
ne jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci zwi
ą
zanych z odczytywaniem schematów układów,
dobieraniem elementów do monta
ż
u oraz montowaniem układów
elektronicznych i sprawdzaniem poprawno
ś
ci ich działania.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y przede wszystkim
stosowa
ć
metody: tekstu przewodniego i
ć
wicze
ń
praktycznych. W celu
lepszego zrozumienia i utrwalenia tre
ś
ci programowych wskazane jest
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
50
przeprowadzanie pokazów z obja
ś
nieniem. Nauczyciel powinien
przygotowa
ć
teksty przewodnie, instrukcje do
ć
wicze
ń
, dokumentacj
ę
techniczn
ą
, normy, poradniki i inne materiały.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w laboratorium elektrotechniki,
elektroniki analogowej i cyfrowej w grupie do 15 uczniów
na wydzielonych stanowiskach pracy w zespołach 2 – 3 osobowych.
Uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
indywidualnego wykonania
ć
wicze
ń
.
Na realizacj
ę
programu jednostki modułowej nale
ż
y przeznaczy
ć
2 lub 3
jednostki dydaktyczne.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y zapozna
ć
uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa podczas pracy z urz
ą
dzeniami
elektronicznymi.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych
kryteriów.
Opracowuj
ą
c
kryteria
oceniania
nale
ż
y
uwzgl
ę
dni
ć
poziom i zakres opanowania wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Ocena powinna stymulowa
ć
aktywno
ść
ucznia i zapewni
ć
mu
poczucie satysfakcji na ka
ż
dym etapie kształcenia.
Zaleca si
ę
stosowanie ró
ż
nych metod sprawdzania osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów. Wymagania o charakterze umiej
ę
tno
ś
ci
intelektualnych mo
ż
na sprawdza
ć
podczas dyskusji kierowanej,
indywidualnych wypowiedzi uczniów, sprawdzianów wiedzy. Podczas
kontroli i oceny w formie odpowiedzi ustnych nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, stosowanie poj
ęć
technicznych,
poprawno
ść
wnioskowania.
Wiadomo
ś
ci
i
umiej
ę
tno
ś
ci
niezb
ę
dne
do
realizacji
zada
ń
zawodowych mog
ą
by
ć
oceniane na podstawie sprawdzianów ustnych
i pisemnych oraz testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
przez obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
. Do
ć
wicze
ń
zaleca
si
ę
opracowanie kart obserwacji z okre
ś
lonymi kryteriami i wymaganiami.
Dokonuj
ą
c oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów nale
ż
y przede
wszystkim zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
stosowanie oznacze
ń
na schematach urz
ą
dze
ń
elektronicznych,
–
wykonywanie prostych układów elektronicznych,
–
posługiwanie si
ę
schematami monta
ż
owymi, blokowymi, ideowymi
i logicznymi prostych układów elektronicznych,
–
sprawdzanie poprawno
ś
ci działania układów elektronicznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
51
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.4, proponuje si
ę
zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 40 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 50 minut.
Podstaw
ą
do uzyskania pozytywnej oceny powinno by
ć
poprawne
wykonanie wszystkich
ć
wicze
ń
.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów,
testu dydaktycznego oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
52
Jednostka modułowa 314[06].O2.03
Stosowanie układów sterowania i regulacji
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
urz
ą
dzenia automatyki,
–
wyja
ś
ni
ć
ró
ż
nice pomi
ę
dzy procesami sterowania i regulacji,
–
rozró
ż
ni
ć
elementy układu automatycznej regulacji i okre
ś
li
ć
ich
funkcje w układzie,
–
sklasyfikowa
ć
układy automatycznej regulacji i układy sterowania,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
scharakteryzowa
ć
otwarte, zamkni
ę
te oraz zdalne układy sterowania,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania sterowania sekwencyjnego, czasowego,
nad
ąż
nego oraz programowego,
–
okre
ś
li
ć
wady i zalety oraz zakres stosowania elektrycznych,
pneumatycznych i hydraulicznych urz
ą
dze
ń
automatyki,
–
rozró
ż
ni
ć
podstawowe przetworniki pomiarowe,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady działania przetworników analogowo – cyfrowych
i cyfrowo – analogowych,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady działania i zastosowanie elementów wykonawczych
urz
ą
dze
ń
automatyki
–
pneumatycznych,
hydraulicznych
i elektrycznych,
–
rozpozna
ć
typy regulatorów i scharakteryzowa
ć
podstawowe
parametry ich pracy,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady działania układów regulacji – temperatury, poziomu,
ci
ś
nienia,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady działania czujników i sygnalizatorów,
–
oceni
ć
prawidłowo
ść
wskaza
ń
czujników i sygnalizatorów,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady sterowania w serwomechanizmach z otwart
ą
i zamkni
ę
t
ą
p
ę
tl
ą
regulacji,
–
scharakteryzowa
ć
wybrane elektryczne układy automatycznego
sterowania,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
instrukcjami oraz katalogami przyrz
ą
dów pomiarowych
i urz
ą
dze
ń
stosowanych w automatyce,
–
zaplanowa
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z monta
ż
em i testowaniem układów
sterowania i układów automatycznej regulacji,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska obowi
ą
zuj
ą
ce podczas
monta
ż
u, uruchamiania i testowania układów sterowania i układów
automatycznej regulacji.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
53
2. Materiał nauczania
Charakterystyka urz
ą
dze
ń
automatyki.
Procesy sterowania i regulacji.
Układy automatycznej regulacji.
Rodzaje układów sterowania.
Wielko
ś
ci charakteryzuj
ą
ce przepływ cieczy i gazów.
Przetworniki pomiarowe.
Rodzaje regulatorów.
Elementy wykonawcze w układach automatycznej regulacji.
Układy regulacji temperatury, poziomu, ci
ś
nienia.
Charakterystyka wybranych elektrycznych układów automatycznego
sterowania.
Zasady monta
ż
u układów automatyki.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozró
ż
nianie przetworników pomiarowych.
•
Porównywanie parametrów pracy ró
ż
nych rodzajów regulatorów.
•
Analizowanie działania elektrycznego mechanizmu wykonawczego.
•
Analizowanie działania układów automatycznej regulacji strumienia
i poziomu cieczy oraz ci
ś
nienia i temperatury.
•
Analizowanie
działania
układu
automatycznego
sterowania
temperatury pieca elektrycznego na podstawie schematu.
•
Planowanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z monta
ż
em i testowaniem
działania układu automatycznej regulacji temperatury.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Elementy urz
ą
dze
ń
automatyki i ich przekroje.
Plansze i foliogramy dotycz
ą
ce budowy elementów urz
ą
dze
ń
automatyki.
Schematy instalacji i układów automatyki.
Przyrz
ą
dy do pomiaru wielko
ś
ci mechanicznych: ci
ś
nienia, temperatury,
przepływu oraz poziomu cieczy.
Przyrz
ą
dy do pomiaru wielko
ś
ci mechanicznych ciał stałych.
Symulatory pracy sygnalizatorów oraz układów zabezpiecze
ń
i blokad
urz
ą
dze
ń
technologicznych.
Instrukcje obsługi urz
ą
dze
ń
automatyki.
Prezentacje multimedialne dotycz
ą
ce pracy urz
ą
dze
ń
automatyki.
Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Jednostka modułowa zawiera tre
ś
ci dotycz
ą
ce działania układów
regulacji i sterowania oraz stosowania elementów i układów automatyki
pneumatycznej,
elektrycznej
i
hydraulicznej
w
urz
ą
dzeniach
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
54
awionicznych
statków
powietrznych.
Stanowi
ona
podbudow
ę
do realizacji programów jednostek modułowych zawartych w module
314[06].Z2 Wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne statków powietrznych.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y odwoływa
ć
si
ę
do wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów z fizyki dotycz
ą
cych wła
ś
ciwo
ś
ci
oraz przemian fizycznych materiałów stosowanych w awionice.
Szczególnie wa
ż
ne jest opanowanie przez uczniów umiej
ę
tno
ś
ci
rozró
ż
niania elementów i urz
ą
dze
ń
stosowanych w układach automatyki,
odczytywania
oznacze
ń
i
symboli
graficznych
stosowanych
na schematach, korzystania z instrukcji i katalogów, a tak
ż
e obsługi
urz
ą
dze
ń
kontrolnych i sterowniczych.
Istotn
ą
rol
ę
w osi
ą
ganiu celów kształcenia ma dobór metod
nauczania. Wskazane jest stosowanie metody przewodniego tekstu,
ć
wicze
ń
praktycznych oraz pokazu z obja
ś
nieniem.
Ć
wiczenia z zakresu
działania układów regulacji i sterowania mog
ą
mie
ć
form
ę
pokazu,
symulacji komputerowych lub
ć
wicze
ń
.
Przed przyst
ą
pieniem do realizacji
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien
udzieli
ć
instrukta
ż
u dotycz
ą
cego stosowania przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy oraz ochrony przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej.
Ć
wiczenia
zamieszczone
w
programie
stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
modyfikowany w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły.
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni awioniki,
automatyki oraz sprz
ę
tu elektrycznego i elektronicznego w grupach
do 15 osób, indywidualnie lub w zespołach 2 osobowych. Uczniowie
powinni
mie
ć
mo
ż
liwo
ść
indywidualnego
wykonania
ć
wicze
ń
.
Na realizacj
ę
programu jednostki modułowej nale
ż
y przeznaczy
ć
2 lub 3
jednostki dydaktyczne.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie post
ę
pów ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
w trakcie
realizacji programu jednostki modułowej na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. Kryteria oceniania powinny uwzgl
ę
dnia
ć
poziom i zakres
opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych
ze szczegółowych celów kształcenia.
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno by
ć
realizowane
za pomoc
ą
bada
ń
diagnostycznych, kształtuj
ą
cych i sumuj
ą
cych.
Badanie diagnostyczne powinno dotyczy
ć
sprawdzenia umiej
ę
tno
ś
ci
w zakresie posługiwania si
ę
uniwersalnymi przyrz
ą
dami pomiarowymi,
zwłaszcza do pomiaru typowych wielko
ś
ci elektrycznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
55
Badania kształtuj
ą
ce nale
ż
y przeprowadza
ć
systematycznie w formie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
W procesie oceniania nale
ż
y zwróci
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na:
–
odczytywanie schematów układów sterowania,
–
posługiwanie
si
ę
instrukcjami
oraz
katalogami
przyrz
ą
dów
pomiarowych i urz
ą
dze
ń
stosowanych w układach automatycznej
regulacji,
–
planowanie i organizowanie stanowiska pracy,
–
samodzielno
ść
i staranno
ść
wykonania
ć
wicze
ń
,
–
analizowanie poprawno
ś
ci działania układu automatycznej regulacji
ci
ś
nienia i temperatury,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu, zgodnie z przyj
ę
tymi kryteriami.
Osi
ą
gni
ę
cia ucznia nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych i pisemnych
sprawdzianów poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacji czynno
ś
ci ucznia w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje
si
ę
zastosowanie testu pisemnego zawieraj
ą
cego zadania otwarte
(krótkiej odpowiedzi, z luk
ą
) lub zamkni
ę
te (wielokrotnego wyboru,
na dobieranie, typu prawda-fałsz).
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
56
Jednostka modułowa 314[06].O2.04
Konstruowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
okre
ś
li
ć
cel i znaczenie normalizacji w rysunku technicznym,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
dobra
ć
przybory i materiały rysunkowe,
–
zastosowa
ć
zasady doboru formatów, linii i podziałek rysunkowych,
–
okre
ś
li
ć
rodzaje i zastosowanie pisma technicznego,
–
rozró
ż
ni
ć
rysunki
techniczne:
wykonawcze,
zło
ż
eniowe,
zestawieniowe, monta
ż
owe, zabiegowe, operacyjne,
–
sporz
ą
dzi
ć
szkice oraz rysunki techniczne o ró
ż
nym stopniu
zło
ż
ono
ś
ci,
–
wykona
ć
szkic cz
ęś
ci maszyny odwzorowuj
ą
cy kształty zewn
ę
trzne
i wewn
ę
trzne z zachowaniem proporcji,
–
oznaczy
ć
na rysunku technicznym rodzaje materiałów, wymiary,
tolerancje, pasowania, odchyłki kształtu i poło
ż
enia, chropowato
ść
powierzchni, zbie
ż
no
ść
i pochylenie,
–
wykona
ć
szkic przedmiotu w rzucie aksonometrycznym dimetrii
uko
ś
nej,
–
wykona
ć
schematy logiczne, ideowe, monta
ż
owe oraz szkice i rysunki
techniczne
układów
mechanicznych,
hydraulicznych,
pneumatycznych,
–
odczyta
ć
szkice i rysunki techniczne układów oraz instalacji
elektrycznych i nieelektrycznych stosowanych w sprz
ę
cie lotniczym,
–
rozró
ż
ni
ć
materiały konstrukcyjne stosowane w elektrotechnice
i elektronice,
–
wyja
ś
ni
ć
zastosowanie metali
ż
elaznych i nie
ż
elaznych w lotnictwie,
–
okre
ś
li
ć
wpływ obróbki cieplnej lub cieplno – chemicznej
na wła
ś
ciwo
ś
ci metali i ich stopów,
–
rozró
ż
ni
ć
materiały niemetalowe i kompozytowe oraz okre
ś
li
ć
ich zastosowanie,
–
scharakteryzowa
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci
kompozytów
i
materiałów
niemetalowych najcz
ęś
ciej stosowanych w lotnictwie,
–
scharakteryzowa
ć
podstawowe techniki wytwarzania elementów
konstrukcyjnych,
–
dobra
ć
maszyny
i
urz
ą
dzenia
do
wytwarzania
elementów
konstrukcyjnych,
–
rozpozna
ć
procesy korozyjne oraz oceni
ć
ich skutki,
–
scharakteryzowa
ć
sposoby ochrony przed korozj
ą
w procesach
wytwarzania i eksploatacji,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
57
–
dobra
ć
ś
ruby, kołki i wkr
ę
ty stosowane w urz
ą
dzeniach awioniki
zgodnie z normami lotniczymi,
–
dobra
ć
elementy
zabezpieczaj
ą
ce
poł
ą
czenia
stosowane
w urz
ą
dzeniach awionicznych statków powietrznych,
–
scharakteryzowa
ć
rodzaje i zasady stosowania nitów lotniczych,
–
scharakteryzowa
ć
rodzaje
lotniczych
przewodów
sztywnych
i mi
ę
kkich oraz ich poł
ą
cze
ń
,
–
scharakteryzowa
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci ło
ż
ysk tocznych i
ś
lizgowych,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady działania ró
ż
nych rodzajów przekładni,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
normami, katalogami i dokumentacj
ą
materiałow
ą
,
–
okre
ś
li
ć
rodzaje tolerancji i pasowa
ń
,
–
scharakteryzowa
ć
metody wykonywania pomiarów z zastosowaniem
wzorców i przyborów pomiarowych,
–
dobra
ć
sposoby wykonywania pomiarów warsztatowych oraz
przyrz
ą
dy pomiarowe,
–
scharakteryzowa
ć
metody nieinwazyjnej kontroli,
–
dobra
ć
materiały eksploatacyjne stosowane do produkcji i napraw
urz
ą
dze
ń
awionicznych,
–
zaplanowa
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z monta
ż
em i demonta
ż
em
elementów konstrukcyjnych urz
ą
dze
ń
awionicznych,
–
okre
ś
li
ć
zadania
kontroli
jako
ś
ci
procesów
zwi
ą
zanych
z wytwarzaniem elementów konstrukcyjnych urz
ą
dze
ń
awioniki,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska obowi
ą
zuj
ą
ce podczas
sporz
ą
dzania projektów konstrukcji maszyn i urz
ą
dze
ń
.
2. Materiał nauczania
Znormalizowane elementy rysunku technicznego. (7.5) (2)
Uproszczenia rysunkowe cz
ęś
ci maszyn. (7.5) (2)
Zasady wymiarowania. (7.5) (2)
Rysowanie i wymiarowanie. (7.5) (2)
Wykresy i nomogramy. (7.5) (2)
Czytanie rysunków technicznych. (7.5) (2)
Metale
ż
elazne. (6.1a) (1)
Metale nie
ż
elazne. (6.2.a) (1)
Kompozyty i materiały niemetalowe. (6.3.a) (2)
Materiały stosowane w elektrotechnice i elektronice. (6.1-6.2) (2)
Sprawdzanie wytrzymało
ś
ci materiałów. (6.1.b, 6.2.b) (2)
Korozja. (6.4) (2)
Gwinty. (6.5.1) (2)
Ś
ruby, kołki i wkr
ę
ty. (6.5.2) (2)
Elementy zabezpieczaj
ą
ce poł
ą
czenia. (6.5.3) (2)
Nity lotnicze. (6.5.4) (2)
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
58
Rury i zł
ą
cza. (6.6) (2)
Spr
ęż
yny. (6.7) (1)
Ło
ż
yska. (6.8) (2)
Przekładnie. (6.9) (2)
Linki sterownicze. (6.10) (1)
Tolerancje i pasowania. (7.6) (1)
Pomiary warsztatowe. (7.3) (3)
Materiały technologiczne i eksploatacyjne.
Metody nieinwazyjnej kontroli. (7.18.c) (1)
Monta
ż
i demonta
ż
elementów konstrukcyjnych w urz
ą
dzeniach awioniki.
(7.18.d) (2)
Kontrola jako
ś
ci. (7.2, 7.20) (2)
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie linii rysunkowych do wykre
ś
lania osi przedmiotów,
przekrojów oraz linii wymiarowych zgodnie z Polskimi Normami.
•
Szkicowanie płaskich figur geometrycznych z uwzgl
ę
dnieniem
poprawno
ś
ci kształtów, proporcji, linii wymiarowych.
•
Szkicowanie bryły zło
ż
onej w układzie na trzy rzutnie, na podstawie
rzutu aksonometrycznego dimetrii uko
ś
nej.
•
Szkicowanie bryły zło
ż
onej w rzucie aksonometrycznym dimetrii
uko
ś
nej na podstawie szkicu na trzy rzutnie.
•
Szkicowanie przekroju i kładu przedmiotu.
•
Szkicowanie przedmiotu z widokiem cz
ą
stkowym.
•
Wymiarowanie szkiców cz
ęś
ci maszyn z oznaczeniem tolerancji,
pasowa
ń
, chropowato
ś
ci powierzchni i rodzaju obróbki.
•
Wykonywanie wybranych rodzajów pomiarów warsztatowych.
•
Rozpoznawanie
materiałów
konstrukcyjnych
i
przewodz
ą
cych
stosowanych w elektrotechnice i elektronice.
•
Rozpoznawanie rodzajów korozji i okre
ś
lanie sposobów ochrony
przed korozj
ą
.
•
Dobieranie
ś
rub, kołków i wkr
ę
tów stosowanych w urz
ą
dzeniach
awioniki na podstawie wymaga
ń
Polskich Norm.
•
Analizowanie zasad działania ró
ż
nych rodzajów przekładni.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne ilustruj
ą
ce działanie
maszyn i urz
ą
dze
ń
do wytwarzania elementów konstrukcyjnych, próby
wytrzymało
ś
ciowe materiałów i elementów konstrukcji mechanicznych,
uszkodzenia i wady struktur kompozytowych.
Programy komputerowe stosowane do wspomagania projektowania
elementów konstrukcyjnych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
59
Podr
ę
czniki, czasopisma specjalistyczne, poradniki, albumy, katalogi.
Normy i instrukcje.
Plansze i tablice prezentuj
ą
ce oznakowania i wła
ś
ciwo
ś
ci materiałów
konstrukcyjnych.
Plansze i tablice prezentuj
ą
ce materiały kompozytowe stosowane
podczas produkcji i naprawy urz
ą
dze
ń
statków powietrznych.
Strukturalne materiały kompozytowe, a w szczególno
ś
ci:
ż
ywice, tkaniny,
wypełniacze i uszczelniacze.
Materiały technologiczne i narz
ę
dzia stosowane do naprawy struktur
kompozytowych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program nauczania jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci z zakresu
konstruowania i wytwarzania cz
ęś
ci maszyn i urz
ą
dze
ń
. Podczas jego
realizacji
nale
ż
y
przede
wszystkim
kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci
wykonywania rysunków cz
ęś
ci maszyn, schematów logicznych,
ideowych, monta
ż
owych oraz szkiców i rysunków technicznych układów
mechanicznych,
hydraulicznych,
pneumatycznych,
elektrycznych
i elektronicznych, a tak
ż
e umiej
ę
tno
ś
ci planowania prac z zakresu
obróbki r
ę
cznej i mechanicznej. Nale
ż
y równie
ż
utrwala
ć
nawyki
bezpiecznej pracy i prawidłowego u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów, narz
ę
dzi,
maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Zaleca si
ę
, aby program jednostki modułowej był realizowany metod
ą
ć
wicze
ń
praktycznych, dyskusji dydaktycznej, przewodniego tekstu
oraz pokazu z obja
ś
nieniem.
Szczególnie trudna dla uczniów mo
ż
e by
ć
zło
ż
ono
ść
procesu
technologicznego, stanowi
ą
cego ci
ą
g czynno
ś
ci od planowania, poprzez
wykonanie, a
ż
do kontroli ko
ń
cowej. Nauczyciel powinien zwraca
ć
uwag
ę
na przestrzeganie kolejno
ś
ci czynno
ś
ci podczas procesu
wytwarzania cz
ęś
ci maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Ć
wiczenia praktyczne zaleca si
ę
poprzedzi
ć
pokazem z obja
ś
nieniem.
Podczas pokazu nale
ż
y demonstrowa
ć
jak najwi
ę
cej przykładów
czynno
ś
ci, zwracaj
ą
c uwag
ę
na prawidłowe ich wykonanie. Wskazane
jest, aby w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel obserwował prac
ę
ucznia,
wskazywał popełniane bł
ę
dy oraz naprowadzał na wła
ś
ciwy tok pracy.
Nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, staranno
ść
wykonania
ć
wicze
ń
oraz na bie
żą
co
korygowa
ć
popełniane bł
ę
dy.
Podczas wykonywania
ć
wicze
ń
uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich jak: normy, dokumentacja
techniczna, dokumentacja warsztatowa, instrukcje oraz poradniki.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
60
Realizacj
ę
procesu kształcenia zaleca si
ę
wspomaga
ć
filmami
dydaktycznymi,
prezentacjami
komputerowymi,
schematami
oraz planszami i foliogramami obrazuj
ą
cymi techniki wytwarzania.
Uczniowie powinni pracowa
ć
w pracowni technologii mechanicznej
w grupach do 15 osób, z podziałem na 2-3 osobowe zespoły
lub indywidualnie.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów.
Opracowuj
ą
c kryteria oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz
zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie sprawdzianów
ustnych i pisemnych, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz podczas
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
W takcie obserwacji czynno
ś
ci uczniów nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
–
posługiwanie
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
,
normami,
poradnikami i katalogami,
–
samodzielno
ść
i poprawno
ść
wykonywanych czynno
ś
ci,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
–
prezentowanie wyników własnej pracy.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu.
Ć
wiczenia wykonane nieprawidłowo
ucze
ń
powinien powtarza
ć
, a
ż
do uzyskania pozytywnego wyniku.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia ucznia nale
ż
y zwraca
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
doboru materiałów oraz maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.6 i 7, proponuje si
ę
zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 90 zada
ń
testowych i 1 zadanie opisowe.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 113 minut plus 20 minut.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod oceniania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
61
Moduł 314[06].Z1
Podstawy techniki lotniczej
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
identyfikowa
ć
rodzaje warstw podstawowych i przej
ś
ciowych
atmosfery oraz ich charakterystyczne cechy,
–
interpretowa
ć
zjawiska
i
prawa
z
zakresu
termodynamiki,
aerodynamiki i mechaniki lotu,
–
posługiwa
ć
si
ę
terminologi
ą
dotycz
ą
c
ą
aerodynamiki i mechaniki lotu,
–
identyfikowa
ć
podstawowe
czynniki
warunkuj
ą
ce
stateczno
ść
i sterowno
ść
statku powietrznego,
–
okre
ś
la
ć
wpływ
zjawisk
elektromagnetycznych
i
wyładowa
ń
elektrostatycznych na obsług
ę
systemów elektronicznych statku
powietrznego,
–
charakteryzowa
ć
podstawowe manewry statku powietrznego,
–
posługiwa
ć
si
ę
ró
ż
nymi systemami liczenia,
–
identyfikowa
ć
i okre
ś
la
ć
przeznaczenie głównych podzespołów
komputera,
–
charakteryzowa
ć
typowe elementy systemu obrazowania informacji,
–
charakteryzowa
ć
lotnicze magistrale przesyłania informacji,
–
klasyfikowa
ć
statki powietrzne według rozwi
ą
za
ń
konstrukcyjnych
i przeznaczenia,
–
rozró
ż
nia
ć
układy sterowania statkiem powietrznym,
–
charakteryzowa
ć
wyposa
ż
enie dodatkowe statków powietrznych,
–
identyfikowa
ć
rodzaje i typy silników lotniczych,
–
wyja
ś
nia
ć
zasady pracy silników tłokowych i turbinowych,
–
charakteryzowa
ć
systemy
sterowania
silnikami
i
systemami
paliwowymi statków powietrznych,
–
wykonywa
ć
prace z zakresu obróbki r
ę
cznej i mechanicznej
z zastosowaniem elektronarz
ę
dzi i narz
ę
dzi pneumatycznych,
–
sprawdza
ć
ci
ą
gło
ść
przewodzenia w instalacjach elektrycznych statku
powietrznego,
–
stosowa
ć
zasady u
ż
ytkowania, konserwacji i przechowywania
narz
ę
dzi do obróbki r
ę
cznej i mechanicznej,
–
wypełnia
ć
dokumentacj
ę
wykonawcz
ą
procesów produkcyjnych,
–
stosowa
ć
procedury kontroli jako
ś
ci dotycz
ą
ce realizacji zada
ń
zawodowych,
–
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
62
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
314[06].Z1.01
Wykorzystanie zjawisk aerodynamicznych
w mechanice lotu
78
314[06].Z1.02
Stosowanie urz
ą
dze
ń
cyfrowych
90
314[06].Z1.03
Okre
ś
lanie konstrukcji płatowców i silników
68
314[06].Z1.04
Stosowanie podstawowych technik
wytwarzania
56
Razem
292
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Ba
ń
kowski J.: Wprowadzenie do informatyki. PWN, Warszawa 1978
Chale
B. S.:
Organizacja
i
architektura
komputerów.
WNT,
Warszawa 1998
Cheda W., Malski M.: Techniczny Poradnik Lotniczy – Płatowce. WKiŁ,
Warszawa 1981
Cichosz
E.,
Kordzi
ń
ski
W.,
Ły
ż
wi
ń
ski
M.,
Szczeci
ń
ski
S.:
Charakterystyka i zastosowanie nap
ę
dów. WKiŁ, Warszawa 1980
Cichosz E.: Sekrety pr
ę
dko
ś
ci samolotów. WKiŁ, Warszawa 1972
Cymerkiewicz R.: Budowa samolotów. WKiŁ, Warszawa 1982
Dzier
ż
anowski P., Ły
ż
wi
ń
ski M., Szczeci
ń
ski S.: Nap
ę
dy lotnicze. Silniki
tłokowe. WKiŁ, Warszawa 1981
Krawczyk T.: Lotnicze przyrz
ą
dy pokładowe. Przyrz
ą
dy kontroli płatowca
i silnika. WAT, Warszawa 1990
Majewicz T.: Radioelektronika dla praktyków. WKiŁ, Warszawa 1986
314[06].Z1
Podstawy techniki lotniczej
314[06].Z1.01
Wykorzystanie
zjawisk
aerodynamicznych
w mechanice lotu
314[06].Z1.02
Stosowanie
urz
ą
dze
ń
cyfrowych
314[06].Z1.03
Okre
ś
lanie
konstrukcji
płatowców
i silników
314[06].Z1.04
Stosowanie
podstawowych
technik
wytwarzania
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
63
Maruszkiewicz
J.:
Aerodynamika
i
mechanika
lotu.
WAT,
Warszawa 1981
M
ą
drzycki J.: Technika analogowa i hybrydowa. WNT, Warszawa 1974
Milkiewicz A.: Podstawy praktycznej aerodynamiki i mechaniki lotu
samolotu odrzutowego dla pilota. Lot. 1604/74. Dowództwo Lotnictwa
Polskiego, Pozna
ń
1978
Morawski J. M.: Gospodarka informacj
ą
w układzie pilot - samolot.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1994
Nowakowski W., Abłamowicz A.: Aerodynamika i mechanika lotu. WKiŁ,
Warszawa 1970
Orkisz M.: Płatowce i turbinowe silniki współczesnych samolotów
wojskowych. Cz. II. Turbinowe silniki odrzutowe. WOSL, D
ę
blin 1984
Polak
Z.,
Rypulak
A.:
Awionika,
przyrz
ą
dy
i
systemy
pokładowe. Podr
ę
cznik.
Wyd.
Instytutu
Technologii
Eksploatacji,
Radom 2002
Staniszewski R.: Nap
ę
dy lotnicze. Sterowanie zespołów nap
ę
dowych.
WKiŁ, Warszawa 1980
Staszek J.: Aerodynamika modeli lataj
ą
cych. WKiŁ, Warszawa 1986
Staszek J.: Mechanika lotu modeli lataj
ą
cych WKiŁ, Warszawa 1986
Strzelczyk P.: Aerodynamika małych pr
ę
dko
ś
ci. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2003
Ilustrowany leksykon lotniczy – osprz
ę
t i radioelektronika. WKiŁ,
Warszawa 1990
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
64
Jednostka modułowa 314[06].Z1.01
Wykorzystanie
zjawisk
aerodynamicznych
w mechanice lotu
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
okre
ś
li
ć
rodzaje i charakterystyczne cechy warstw podstawowych
i przej
ś
ciowych atmosfery,
–
sporz
ą
dzi
ć
wykres atmosfery wzorcowej i okre
ś
li
ć
podstawowe
parametry,
–
wyja
ś
ni
ć
zjawisko powstawania sił aerodynamicznych,
–
zinterpretowa
ć
prawa i zale
ż
no
ś
ci mi
ę
dzy wielko
ś
ciami fizycznymi
stosowanymi w mechanice płynów i aerodynamice,
–
zinterpretowa
ć
krzyw
ą
biegunow
ą
profilu skrzydła samolotu i krzyw
ą
wyrwania,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady okre
ś
lania granicznych parametrów lotu statku
powietrznego, a w szczególno
ś
ci przeci
ą
gni
ę
cia i kryzysu falowego,
–
wyja
ś
ni
ć
zjawisko opływu profilowanych ciał stałych strumieniem
powietrza,
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje profili lotniczych i sporz
ą
dzi
ć
ich charakterystyki,
–
okre
ś
li
ć
wpływ zmiany kształtu profilu lotniczego na jego
charakterystyk
ę
,
–
scharakteryzowa
ć
układy odniesienia stosowane w lotnictwie – układy
ci
ąż
enia, przepływu oraz układy zwi
ą
zane,
–
okre
ś
li
ć
parametry statku powietrznego i parametry lotu w układach
odniesienia stosowanych w mechanice lotu,
–
scharakteryzowa
ć
fazy lotu statków powietrznych,
–
okre
ś
li
ć
warunki równowagi sił i momentów sił działaj
ą
cych na statek
powietrzny w ró
ż
nych fazach lotu,
–
zastosowa
ć
podstawowe prawa i wzory dotycz
ą
ce mechaniki lotu,
–
obliczy
ć
siły działaj
ą
ce na statek powietrzny,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
poj
ę
ciami dotycz
ą
cymi stateczno
ś
ci i sterowno
ś
ci statku
powietrznego,
–
okre
ś
li
ć
czynniki warunkuj
ą
ce stateczno
ść
i sterowno
ść
statku
powietrznego,
–
scharakteryzowa
ć
rozwi
ą
zania konstrukcyjne podstawowych układów
sterowania statkami powietrznymi – stery, lotki, klapki wywa
ż
aj
ą
ce,
klapki i membrany odci
ąż
aj
ą
ce i inne,
–
scharakteryzowa
ć
przeznaczenie
i
rozwi
ą
zania
konstrukcyjne
urz
ą
dze
ń
do zmiany sił no
ś
nych i momentów sił w statkach
powietrznych – klapy, skrzela, przestawialne stateczniki, urz
ą
dzenia
steruj
ą
ce warstw
ą
przy
ś
cienn
ą
,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
65
–
scharakteryzowa
ć
rozwi
ą
zania konstrukcyjne urz
ą
dze
ń
do zmiany sił
oporu i momentów sił w statkach powietrznych – hamulce
aerodynamiczne,
przerywacze,
zawirowywacze,
prowadnice,
ograniczniki strug,
–
wyja
ś
ni
ć
wpływ niektórych zjawisk aerodynamicznych na u
ż
ytkowanie
statków powietrznych,
–
scharakteryzowa
ć
zjawiska towarzysz
ą
ce lotom z pr
ę
dko
ś
ciami
ponadd
ź
wi
ę
kowymi,
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje pr
ę
dko
ś
ci w odniesieniu do pr
ę
dko
ś
ci d
ź
wi
ę
ku oraz
liczby Macha,
–
wyja
ś
ni
ć
zjawiska zwi
ą
zane z aerodynamik
ą
i mechanik
ą
lotu statków
powietrznych z wiruj
ą
cym płatem,
–
okre
ś
li
ć
osi
ą
gi i ograniczenia u
ż
ytkowe statków powietrznych,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Atmosfera ziemska. Fizyczne wła
ś
ciwo
ś
ci powietrza. (8.1) (2)
Przepływ powietrza z mał
ą
pr
ę
dko
ś
ci
ą
. (8.2) (2)
Siły aerodynamiczne. (8.2) (2)
Układy odniesienia. (1.3.b,c) (2)
Układ aerodynamiczny samolotu. (13.1.a) (2)
Siły i momenty działaj
ą
ce na statek powietrzny. (8.2) (2)
Ruch ustalony statku powietrznego. (8.3) (2)
Ruch nieustalony statku powietrznego. (8.3) (2)
Stateczno
ść
i sterowno
ść
statku powietrznego. (8.4) (2)
Wpływ niektórych zjawisk aerodynamicznych na u
ż
ytkowanie statków
powietrznych. (8.2) (2)
Aerodynamika du
ż
ych pr
ę
dko
ś
ci lotu. (13.1.b) (1)
Aerodynamika wirnika no
ś
nego. (13.1.c) (1)
Osi
ą
gi i ograniczenia u
ż
ytkowe statków powietrznych. (7.16.a) (2)
3.
Ć
wiczenia
•
Badanie przebiegu zjawiska opływu brył geometrycznych oraz profili
lotniczych.
•
Wyznaczanie siły no
ś
nej, siły oporu, siły ci
ęż
ko
ś
ci oraz siły ci
ą
gu
zespołu nap
ę
dowego.
•
Badanie rozkładu ci
ś
nie
ń
wzdłu
ż
profilu lotniczego w funkcji pr
ę
dko
ś
ci
przepływu powietrza.
•
Rozpoznawanie układów aerodynamicznych statków powietrznych.
•
Badanie
wpływu
okre
ś
lonych
zjawisk
aerodynamicznych
na u
ż
ytkowanie statków powietrznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
66
•
Wyznaczanie warunków stateczno
ś
ci statku powietrznego.
•
Okre
ś
lanie rozkładu sił podczas typowych manewrów statku
powietrznego.
•
Wyznaczanie warunków równowagi statku powietrznego.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze i foliogramy dotycz
ą
ce aerodynamiki i mechaniki lotu oraz
układów konstrukcyjnych statków powietrznych.
Stanowisko do badania rozkładu ci
ś
nie
ń
wzdłu
ż
profilu lotniczego
w funkcji pr
ę
dko
ś
ci przepływu powietrza.
Zestawy do wykonywania bada
ń
i pomiarów.
Przyrz
ą
dy pomiarowe.
Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania
ć
wicze
ń
.
Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne dotycz
ą
ce typowych
stanów lotu oraz rozkładu sił w ró
ż
nych stanach lotu statków
powietrznych, a tak
ż
e przestrzegania przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy podczas obsługi statków powietrznych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej zawiera tre
ś
ci dotycz
ą
ce stosowania
zasad aerodynamiki w mechanice lotu. Realizuj
ą
c program nauczania
nale
ż
y odwoływa
ć
si
ę
do wiedzy uczniów z zakresu fizyki i mechaniki
ogólnej, w celu wyja
ś
nienia zjawisk aerodynamicznych. Ponadto,
podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na zasady okre
ś
lania
parametrów statku powietrznego i parametrów lotu w układach
odniesienia, stosowanych w mechanice lotu, okre
ś
lania warunków
równowagi sił i momentów sił działaj
ą
cych na statek powietrzny
w ró
ż
nych fazach lotu, okre
ś
lania czynników warunkuj
ą
cych stateczno
ść
i sterowno
ść
statku powietrznego. Nale
ż
y równie
ż
zwróci
ć
uwag
ę
na wpływ
zjawisk
aerodynamicznych
na
u
ż
ytkowanie
statków
powietrznych.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
zaleca si
ę
przede wszystkim
stosowa
ć
metody: tekstu przewodniego, pokazów z obja
ś
nieniem
i
ć
wicze
ń
praktycznych.
Nauczyciel powinien przygotowa
ć
teksty przewodnie, instrukcje
do
ć
wicze
ń
, dokumentacj
ę
techniczn
ą
, poradniki i inne niezb
ę
dne
ś
rodki
dydaktyczne. Zadaniem nauczyciela jest obserwowanie czynno
ś
ci
ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
oraz udzielanie konsultacji.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e
by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od mo
ż
liwo
ś
ci szkoły.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
67
Program jednostki nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni budowy i obsługi
statków powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki lotu w grupach
do 15 osób na wydzielonych stanowiskach pracy w zespołach
2 osobowych lub indywidualnie.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie post
ę
pów ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
w trakcie
realizacji programu jednostki modułowej na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. Kryteria te powinny uwzgl
ę
dnia
ć
poziom i zakres opanowania
przez
uczniów
wiadomo
ś
ci
i
umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych
ze szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
i pisemnych sprawdzianów poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci oraz
obserwacji pracy ucznia w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas kontroli i oceny nale
ż
y zwraca
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na:
–
merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi,
–
wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
z zakresu aerodynamiki i mechaniki lotu,
–
logiczne formułowanie wniosków,
–
planowanie pracy,
–
organizowanie bezpiecznego stanowiska pracy,
–
wykonywanie
ć
wicze
ń
zgodnie z instrukcj
ą
,
–
samodzielno
ść
w wykonywaniu
ć
wicze
ń
,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
Ocen
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
zgodnie z przyj
ę
tymi kryteriami, zarówno w trakcie obserwacji czynno
ś
ci
ucznia, jak i po zrealizowaniu zadania.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.8, proponuje si
ę
zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 20 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych. Czas
przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 25 minut.
Podstaw
ą
do uzyskania pozytywnej oceny ko
ń
cowej powinno by
ć
poprawne wykonanie
ć
wicze
ń
oraz zaliczenie testu pisemnego.
Warunkiem zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75% poprawnych
odpowiedzi.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
68
Jednostka modułowa 314[06].Z1.02
Stosowanie urz
ą
dze
ń
cyfrowych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
stosowane systemy numeryczne,
–
dokona
ć
konwersji liczb z systemu dziesi
ę
tnego na dwójkowy
oraz z systemu ósemkowego i szesnastkowego na dziesi
ę
tny,
–
scharakteryzowa
ć
dane analogowe i cyfrowe,
–
wyja
ś
ni
ć
działanie i zastosowanie przeliczników analogowych
na cyfrowe i cyfrowych na analogowe,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady działania zintegrowanych magistrali danych
w systemach statku powietrznego,
–
scharakteryzowa
ć
schemat logiczny układu cyfrowego,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie obwodów logicznych na statkach powietrznych,
–
scharakteryzowa
ć
zasady działania podstawowych podzespołów
i systemów integracyjnych w mikrokomputerze,
–
scharakteryzowa
ć
działanie
podstawowych
modułów
pami
ę
ci
komputera,
–
wyja
ś
ni
ć
funkcje i zasady działania mikroprocesora,
–
rozró
ż
ni
ć
kodery i dekodery oraz wyja
ś
ni
ć
zasady ich działania,
–
zidentyfikowa
ć
multipleksery i demultipleksery na schematach
logicznych,
–
sklasyfikowa
ć
systemy
ś
wiatłowodowe,
–
wyja
ś
ni
ć
zastosowanie
ś
wiatłowodów
w
systemach
statku
powietrznego,
–
scharakteryzowa
ć
zasady obsługi urz
ą
dze
ń
czułych na wyładowania
elektrostatyczne,
–
scharakteryzowa
ć
rol
ę
komputera misji MMC na pokładzie statku
powietrznego,
–
scharakteryzowa
ć
czynniki i zjawiska wpływaj
ą
ce na praktyk
ę
obsługow
ą
systemów elektronicznych statku powietrznego - EMC,
EMI, HIRF,
–
scharakteryzowa
ć
zjawisko propagacji fal elektromagnetycznych,
–
wyja
ś
ni
ć
proces modulacji i demodulacji fal,
–
okre
ś
li
ć
zakresy
stosowanych
cz
ę
stotliwo
ś
ci
fal
według
obowi
ą
zuj
ą
cych norm mi
ę
dzynarodowych,
–
scharakteryzowa
ć
struktur
ę
systemu elektronicznego zobrazowania
informacji,
–
wyja
ś
ni
ć
działanie lampy katodowej (CRT), diod
ś
wietlnych (LED)
oraz wy
ś
wietlaczy ciekłokrystalicznych (LCD),
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
69
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje anten stosowanych na statkach powietrznych
i okre
ś
li
ć
ich przeznaczenie,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady pracy nadajnika i odbiornika,
–
scharakteryzowa
ć
podstawowe typy przetworników stosowanych
na statkach powietrznych,
–
okre
ś
li
ć
rodzaje mikrofonów i gło
ś
ników lotniczych,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady działania urz
ą
dze
ń
do rejestracji d
ź
wi
ę
ków,
–
okre
ś
li
ć
przeznaczenie
i
główne
elementy
składowe
linii
przesyłowych,
–
scharakteryzowa
ć
elementy składowe oraz zasady działania
systemów ł
ą
czno
ś
ci HF i VHF.
2. Materiał nauczania
Podstawy systemów liczbowych. (1.2.b, 5.2) (2)
Przetwarzanie informacji. (5.3) (2)
Magistrale danych. (5.4) (2)
Obwody logiczne. (5.5) (2)
Ogólna budowa komputera. (5.6.b) (2)
Mikroprocesory. (5.7) (2)
Obwody scalone. (5.8) (2)
Multipleksery i demultipleksery. (5.9) (2)
Ś
wiatłowody. (5.10) (2)
Systemy zobrazowania informacji. (5.11) (2)
Urz
ą
dzenia czułe na sygnały elektrostatyczne. (5.12) (2)
Zarz
ą
dzanie oprogramowaniem. (5.13) (2)
Ś
rodowisko elektromagnetyczne. (5.14) (2)
Obwód drga
ń
, fale elektromagnetyczne ATA23/24. (13.4) (3)
Lampy elektronowe ATA23/24. (13.4) (3)
Anteny ATA23/24. (13.4) (3)
Nadajniki i odbiorniki ATA23/24. (13.4) (3)
Przetworniki ATA23/24. (13.4) (3)
Linie przesyłowe ATA23/24. (13.4) (3)
Systemy ł
ą
czno
ś
ci HF i VHF ATA23/24. (13.4) (3)
3.
Ć
wiczenia
•
Przeliczanie liczb w ró
ż
nych systemach numerycznych.
•
Minimalizowanie układów logicznych.
•
Dobieranie elementów i konfigurowanie komputerów.
•
Analizowanie wybranych układów scalonych.
•
Badanie działania układów drgaj
ą
cych.
•
Sporz
ą
dzanie
schematów
ideowych
i
blokowych
nadajnika
i odbiornika.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
70
•
Sprawdzanie parametrów pracy nadajnika radiostacji lotniczej: mocy,
gł
ę
boko
ś
ci modulacji i cz
ę
stotliwo
ś
ci.
•
Nawi
ą
zywanie ł
ą
czno
ś
ci w ró
ż
nych zakresach cz
ę
stotliwo
ś
ci.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Podzespoły (moduły) komputerów ró
ż
nych generacji.
Zestawy do wykonywania bada
ń
i pomiarów.
Przyrz
ą
dy pomiarowe.
Scalone układy analogowe i cyfrowe.
Katalogi elementów elektronicznych.
Plansze, foliogramy obrazuj
ą
ce zastosowanie urz
ą
dze
ń
komputerowych.
Instrukcje obsługi urz
ą
dze
ń
komputerowych.
Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci analizowania, diagnozowania i obsługiwania
układów cyfrowych oraz układów do zobrazowania informacji, a tak
ż
e
przekazywania informacji na odległo
ść
. W trakcie procesu nauczania-
-uczenia si
ę
nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
, by ucze
ń
starannie posługiwał si
ę
terminologi
ą
zwi
ą
zan
ą
z technik
ą
komputerow
ą
. Tre
ś
ci jednostki
modułowej stanowi
ą
podbudow
ę
do realizacji programu jednostki
modułowej 314[06].Z2.02 Analizowanie awionicznego wyposa
ż
enia
statków powietrznych.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y przede wszystkim
stosowa
ć
metody tekstu przewodniego i
ć
wicze
ń
praktycznych. W celu
lepszego zrozumienia i utrwalenia tre
ś
ci programowych wskazane jest
przeprowadzanie pokazów z obja
ś
nieniem. Nauczyciel powinien
przygotowa
ć
teksty przewodnie, instrukcje do
ć
wicze
ń
, dokumentacj
ę
techniczn
ą
, poradniki i inne materiały. Uczniowie korzystaj
ą
c z pyta
ń
prowadz
ą
cych
i
arkuszy
ć
wiczeniowych
powinni
samodzielnie
zaplanowa
ć
i wykona
ć
ć
wiczenia. Zadaniem nauczyciela jest
kształtowanie u uczniów umiej
ę
tno
ś
ci organizowania stanowiska pracy
zgodnie z wymaganiami ergonomii, obserwacja czynno
ś
ci uczniów
podczas wykonywania
ć
wicze
ń
oraz udzielanie konsultacji.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e
by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od mo
ż
liwo
ś
ci szkoły.
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni
elektrotechniki i elektroniki analogowej i cyfrowej w grupach do 15 osób
z podziałem na zespoły 2 osobowe. Uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
indywidualnego wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
71
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów.
Opracowuj
ą
c
kryteria
oceniania
nale
ż
y
uwzgl
ę
dni
ć
poziom
oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie sprawdzianów
ustnych i pisemnych, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz podczas
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Sprawdzenie
poprawno
ś
ci
wykonania
ć
wiczenia
nale
ż
y
przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze
ń
powinien
samodzielnie sprawdzi
ć
wyniki swojej pracy według przygotowanego
przez nauczyciela arkusza post
ę
pów. Nast
ę
pnie nauczyciel powinien
dokona
ć
kontroli według tego samego arkusza.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.5, nale
ż
y zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 70 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 90 minut.
Podstaw
ą
do uzyskania pozytywnej oceny powinno by
ć
poprawne
wykonanie
ć
wicze
ń
oraz zaliczenie testu pisemnego. Warunkiem
zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75% poprawnych odpowiedzi.
Ocena ko
ń
cowa osi
ą
gni
ęć
ucznia powinna uwzgl
ę
dnia
ć
wyniki
wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
72
Jednostka modułowa 314[06].Z1.03
Okre
ś
lanie konstrukcji płatowców i silników
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wyja
ś
ni
ć
współzale
ż
no
ś
ci siły no
ś
nej, siły ci
ęż
ko
ś
ci oraz siły oporu
i siły ci
ą
gu w teorii lotu statku powietrznego,
–
dokona
ć
klasyfikacji statków powietrznych w zale
ż
no
ś
ci od ich układu
konstrukcyjnego,
–
okre
ś
li
ć
podstawowe elementy i zespoły statków powietrznych,
–
scharakteryzowa
ć
systemy
i
instalacje
statku
powietrznego
stosowane dla zapewnienia sprawno
ś
ci, bezpiecze
ń
stwa i komfortu
lotu,
–
zidentyfikowa
ć
dodatkowe wyposa
ż
enie statku powietrznego,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania układu sterowania w kanale poprzecznym,
podłu
ż
nym i kierunkowym statku powietrznego,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania
ś
migła i układów automatyki
ś
migła,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania wirnika no
ś
nego (wiropłata) oraz stabilizacji
ruchu
ś
migłowca,
–
rozró
ż
ni
ć
systemy operowania układami sterowania statkiem
powietrznym,
–
scharakteryzowa
ć
o
ś
wietlenie zewn
ę
trzne, wewn
ę
trzne i awaryjne
statku powietrznego,
–
sklasyfikowa
ć
silniki lotnicze,
–
scharakteryzowa
ć
układ konstrukcyjny i zasad
ę
działania silnika
tłokowego, turboodrzutowego i turbo
ś
migłowego,
–
odczyta
ć
schematy ideowe instalacji elektrycznych silników lotniczych
oraz opisa
ć
zasad
ę
ich działania,
–
scharakteryzowa
ć
elektroniczne
systemy
sterowania
silnikami
i systemami paliwowymi,
–
scharakteryzowa
ć
systemy pomiaru parametrów pracy silników
tłokowych, turbinowych i odrzutowych,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
normami lotniczymi, a w szczególno
ś
ci ISO, AN, MS,
NAS, MIL, RTCA, ARINC, TSO, w tym równie
ż
w j
ę
zyku angielskim,
–
zastosowa
ć
zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Teoria lotu. (13.1) (1)
Konstrukcja statków powietrznych. (13.2) (1)
Instalacje i ich przeznaczenie. (13.2) (2)
Wyposa
ż
enie dodatkowe statków powietrznych. (13.2) (1)
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
73
Układy sterowania statkiem powietrznym ATA 27. (13.7.a) (1)
Wyposa
ż
enie wn
ę
trza i awaryjne ATA-25.(13.6) (3)
Ś
wiatła ATA-33. (13.9) (3)
Ogólna charakterystyka nap
ę
dów lotniczych. (14.1.a) (1)
Silniki tłokowe. (14.1.a) (1)
Turbinowe silniki
ś
migłowe. (14.1.a) (1)
Elektroniczne systemy sterowania silnikami i systemami paliwowymi
(FADEC). (14.1.b) (2)
Systemy kontroli parametrów pracy silnika. (14.2) (2)
3.
Ć
wiczenia
•
Klasyfikowanie statków powietrznych w zale
ż
no
ś
ci od układu
konstrukcyjnego.
•
Rozró
ż
nianie ró
ż
nych rodzajów instalacji statku powietrznego.
•
Analizowanie układów sterowania statku powietrznego.
•
Klasyfikowanie konstrukcji silników lotniczych według okre
ś
lonych
kryteriów.
•
Analizowanie układów sterowania zespołem nap
ę
dowym statku
powietrznego.
•
Specyfikowanie układu pomiaru parametrów zespołu nap
ę
dowego
statku powietrznego.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Modele statków powietrznych charakterystycznych dla danych układów
konstrukcyjnych.
Makiety, model, plansze ze schematami konstrukcyjnymi statków
powietrznych, instalacji i podzespołów statków powietrznych.
Eksponaty i modele układów sterowania statków powietrznych.
Modele i eksponaty instalacji pomiaru paliwa.
Modele i eksponaty lotniczych zespołów nap
ę
dowych wraz z systemami
wskaza
ń
parametrów pracy silnika i monitorowania jego stanu.
Filmy
dydaktyczne
dotycz
ą
ce
typowych
stanów
lotu
statków
powietrznych, rozkładu sił w typowych stanach lotu oraz zasad działania
i obsługi lotniczych zespołów nap
ę
dowych, a tak
ż
e przestrzegania
przepisów
bezpiecze
ń
stwa
podczas
wykonywania
czynno
ś
ci
obsługowych.
Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci kształcenia z zakresu
konstrukcji statków powietrznych i ich zespołów nap
ę
dowych. Stanowi
ona podbudow
ę
do realizacji programu jednostek modułowych
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
74
zawartych w module 314[06].Z2 Wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne
statków powietrznych.
W procesie kształcenia
nale
ż
y
zwróci
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na konstrukcje ró
ż
nych rodzajów statków powietrznych oraz na systemy
i instalacje statku powietrznego stosowane w celu zapewnienia
sprawno
ś
ci, bezpiecze
ń
stwa i komfortu lotu.
Nauczyciel powinien równie
ż
u
ś
wiadomi
ć
uczniom, jak wa
ż
na jest
umiej
ę
tno
ść
operowania układami sterowania statkiem powietrznym,
kontrolowania działania układów sterowania, odczytywania schematów
ideowych instalacji elektrycznych silników lotniczych, a tak
ż
e
umiej
ę
tno
ść
pomiaru parametrów pracy silników tłokowych, turbinowych
i odrzutowych, która nale
ż
y do podstawowych czynno
ś
ci zwi
ą
zanych
z obsług
ą
statków powietrznych.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y ł
ą
czy
ć
teori
ę
z praktyk
ą
poprzez
odpowiedni dobór
ć
wicze
ń
i metod nauczania oraz wykorzystywanie
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów dotycz
ą
cych stosowania zasad
aerodynamiki w mechanice lotu.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
zaleca si
ę
stosowa
ć
metody
tekstu przewodniego, pokazu z obja
ś
nieniem oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Ć
wiczenia
zamieszczone
w
programie
stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
modyfikowany w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni budowy i obsługi statków
powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki lotu w grupie do 15 uczniów
z podziałem na 2-3 zespoły. Uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
indywidualnego wykonania
ć
wicze
ń
.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów.
Zaleca si
ę
stosowanie ró
ż
nych metod sprawdzania osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów.
Podczas kontroli i oceny w formie odpowiedzi ustnych, nale
ż
y
zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
Wiadomo
ś
ci niezb
ę
dne do realizacji
ć
wicze
ń
mog
ą
by
ć
sprawdzane
za pomoc
ą
testu pisemnego z zadaniami zamkni
ę
tymi (wielokrotnego
wyboru).
Umiej
ę
tno
ś
ci
praktyczne
proponuje
si
ę
sprawdza
ć
poprzez
obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
75
Sprawdzenie
poprawno
ś
ci
wykonania
ć
wiczenia
nale
ż
y
przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze
ń
powinien
samodzielnie sprawdzi
ć
wyniki swojej pracy według przygotowanego
przez nauczyciela arkusza post
ę
pów. Nast
ę
pnie nauczyciel powinien
dokona
ć
kontroli według tego samego arkusza.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne”, proponuje si
ę
zastosowa
ć
test pisemny w zale
ż
no
ś
ci
od potrzeby potwierdzenia odpowiednich umiej
ę
tno
ś
ci w celu uzyskania
uprawnie
ń
do obsługiwania statków powietrznych.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.14 i 15 nale
ż
y zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 60 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 75 minut.
Podstaw
ą
do uzyskania pozytywnej oceny powinno by
ć
poprawne
wykonanie
ć
wicze
ń
oraz zaliczenie testu pisemnego. Warunkiem
zaliczenia testu pisemnego jest uzyskanie 75% poprawnych odpowiedzi.
Ocena ko
ń
cowa osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia powinna uwzgl
ę
dnia
ć
wyniki wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
76
Jednostka modułowa 314[06].Z1.04
Stosowanie podstawowych technik wytwarzania
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
sklasyfikowa
ć
metody pomiarowe,
–
okre
ś
li
ć
ró
ż
nic
ę
mi
ę
dzy wzorcami miar i przyrz
ą
dami pomiarowymi,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy pomiarowe do pomiarów metrologicznych,
–
wykona
ć
pomiary warsztatowe,
–
wykona
ć
poł
ą
czenia lutowane i klejone,
–
wykona
ć
typowe operacje
ś
lusarskie,
–
zastosowa
ć
zasady
konserwacji
i
przechowywania
narz
ę
dzi
do obróbki r
ę
cznej i mechanicznej,
–
dokona
ć
charakterystyki elementów elektrycznych i elektronicznych
na podstawie wygl
ą
du lub oznaczenia,
–
odczyta
ć
dane zawarte na tabliczce znamionowej,
–
zamocowa
ć
potencjometry,
zł
ą
cza,
gniazda,
bezpieczniki,
przeka
ź
niki, styczniki, wył
ą
czniki, radiatory, transformatory,
–
poł
ą
czy
ć
przewody elektryczne technik
ą
poł
ą
cze
ń
termokurczliwych,
obciskaniem na gor
ą
co, oplotów,
–
wykona
ć
osłony ekranowe przewodów elektrycznych,
–
dobra
ć
narz
ę
dzia
oraz
techniki
do
lutowania
elementów
elektronicznych,
–
zamontowa
ć
i przylutowa
ć
elementy elektroniczne na płytce
drukowanej,
–
sprawdzi
ć
zł
ą
cze kabli wielo
ż
yłowych,
–
zaizolowa
ć
przewody elektryczne z zastosowaniem koszulek
termokurczliwych,
–
sprawdzi
ć
ci
ą
gło
ść
przewodzenia w instalacjach elektrycznych statku
powietrznego,
–
sprawdzi
ć
zabezpieczenie
oraz
zamocowanie
przewodów
elektrycznych na statku powietrznym,
–
dobra
ć
techniki bada
ń
oraz narz
ę
dzia i przybory pomiarowe
do przeprowadzenia kontroli jako
ś
ci wyrobów,
–
dokona
ć
oceny jako
ś
ci wykonanych prac zgodnie z procedurami
systemu zarz
ą
dzania jako
ś
ci
ą
,
–
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
zwi
ą
zan
ą
z procesami wytwarzania
i kontrol
ą
jako
ś
ci,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
normami, dokumentacj
ą
warsztatow
ą
i techniczn
ą
,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
77
2. Materiał nauczania
Pomiary warsztatowe. (7.2) (3)
Podstawowe operacje
ś
lusarskie i obróbki mechanicznej. (7.2) (3)
Technika wykonywania poł
ą
cze
ń
elementów elektrycznych. (7.7, 7.15)(3)
Techniki izolacji przewodów elektrycznych. (7.7) (3)
Gospodarka narz
ę
dziowa. (7.3) (3)
Technika kontroli jako
ś
ci. (7.20) (3)
3.
Ć
wiczenia
•
Wykonywanie typowych operacji
ś
lusarskich.
•
Wykonywanie poł
ą
cze
ń
klejonych i lutowanych.
•
Sporz
ą
dzanie szkiców, rysunków wykonawczych, zło
ż
eniowych
oraz schematów typowych cz
ęś
ci i zespołów maszynowych, a tak
ż
e
schematów elektrycznych.
•
Montowanie
i
demontowanie
elementów
mechanicznych,
elektromechanicznych, elektrycznych i elektronicznych.
•
Wykonywanie wi
ą
zek elektrycznych.
•
Wykonywanie
płytek
drukowanych
oraz
monta
ż
elementów
na płytkach drukowanych.
•
Montowanie i demontowanie zł
ą
cz elektrycznych.
•
Montowanie i demontowanie przewodów w zł
ą
czach elektrycznych.
•
Sporz
ą
dzanie dokumentów kontroli jako
ś
ci.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Materiały i narz
ę
dzia do wykonywania podstawowych operacji
ś
lusarskich.
Narz
ę
dzia do obróbki mechanicznej.
Przyrz
ą
dy do pomiaru wielko
ś
ci elektrycznych.
Narz
ę
dzia do monta
ż
u elementów instalacji elektrycznych.
Narz
ę
dzia i materiały do wykonywania poł
ą
cze
ń
klejonych i lutowanych.
Instrukcje obsługi urz
ą
dze
ń
.
Filmy dydaktyczne i prezentacje multimedialne ilustruj
ą
ce podstawowe
techniki wytwarzania elementów konstrukcyjnych, działanie maszyn
i urz
ą
dze
ń
do
wytwarzania
elementów
konstrukcyjnych,
próby
wytrzymało
ś
ciowe materiałów i elementów konstrukcji mechanicznych,
uszkodzenia i wady struktur kompozytowych oraz technologie napraw
struktur kompozytowych.
Dokumentacja warsztatowa. Dokumentacja techniczna.
Normy.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
78
Poradniki.
Teksty przewodnie i instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
.
Wzory dokumentów z zakresu kontroli jako
ś
ci.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program nauczania jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci z zakresu
podstawowych technik montowania i kontrolowania cz
ęś
ci maszyn
oraz wykonywania poł
ą
cze
ń
elementów elektrycznych i elektronicznych,
a tak
ż
e izolacji przewodów. Podczas jego realizacji nale
ż
y przede
wszystkim kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania prac z zakresu
obróbki r
ę
cznej i mechanicznej oraz utrwala
ć
nawyki bezpiecznej pracy
i prawidłowego u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów, narz
ę
dzi, maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Zaleca si
ę
, aby program jednostki modułowej był realizowany metod
ą
dyskusji dydaktycznej,
ć
wicze
ń
praktycznych, przewodniego tekstu,
metod
ą
przypadków oraz pokazu z obja
ś
nieniem.
Ć
wiczenia praktyczne nale
ż
y poprzedzi
ć
pokazem z obja
ś
nieniem,
demonstrowa
ć
jak najwi
ę
cej przykładów czynno
ś
ci, zwracaj
ą
c uwag
ę
na prawidłowe ich wykonanie.
Wskazane jest, aby w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel obserwował prac
ę
ucznia, wskazywał popełniane bł
ę
dy oraz naprowadzał na wła
ś
ciwy tok
pracy.
Nale
ż
y
zwraca
ć
uwag
ę
na
przestrzeganie
przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas wykonywania zada
ń
,
staranno
ść
wykonania
ć
wicze
ń
i natychmiastowe korygowanie bł
ę
dów.
Podczas wykonywania
ć
wicze
ń
uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich jak: normy, dokumentacja
techniczna, dokumentacja warsztatowa, instrukcje oraz poradniki.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z zasadami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy
obowi
ą
zuj
ą
cymi na stanowisku
ć
wiczeniowym.
Proces nauczania – uczenia si
ę
zaleca si
ę
wspomaga
ć
filmami
dydaktycznymi oraz prezentacjami multimedialnymi dotycz
ą
cymi technik
wytwarzania, monta
ż
u i demonta
ż
u elementów mechanicznych,
elektromechanicznych, elektrycznych i elektronicznych.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w grupie do 15 uczniów w pracowni
technologii mechanicznej w zespołach 2 – 3 osobowych.
Po zako
ń
czeniu zaj
ęć
ucze
ń
powinien wykazywa
ć
si
ę
wiedz
ą
,
spełniaj
ą
c
ą
co
najmniej
wymagania
Part-66
dla
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2 i umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
zdanie egzaminów pa
ń
stwowych na licencj
ę
lotnicz
ą
w tej kategorii.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
79
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów.
Opracowuj
ą
c kryteria oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz
zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie sprawdzianów
ustnych i pisemnych, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz podczas
obserwacji czynno
ś
ci ucznia w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Testy powinny by
ć
zgodne ze standardami EASA – wybór
z 3 mo
ż
liwo
ś
ci. Liczba zada
ń
w te
ś
cie powinna wynika
ć
z liczby godzin
zaj
ęć
– po 1 zadaniu na ka
ż
d
ą
godzin
ę
.
W trakcie obserwacji czynno
ś
ci uczniów nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
posługiwanie si
ę
terminologi
ą
ogólnotechniczn
ą
i lotnicz
ą
,
–
korzystanie z dokumentacji technicznych, norm, poradników
i katalogów,
–
samodzielno
ść
i poprawno
ść
wykonywanych czynno
ś
ci,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
–
prezentowanie wyników własnej pracy.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu.
Ć
wiczenia wykonane nieprawidłowo
ucze
ń
powinien powtarza
ć
, a
ż
do uzyskania pozytywnego wyniku.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.6 i 7, nale
ż
y zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 40 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 50 minut.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich zastosowanych przez nauczyciela metod oceniania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
80
Moduł 314[06].Z2
Wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne statków
powietrznych
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
klasyfikowa
ć
elementy i podzespoły wchodz
ą
ce w skład awioniki
statków powietrznych według ich przeznaczenia, zasad działania
i budowy,
–
charakteryzowa
ć
elektroniczne, cyfrowe i analogowe systemy statku
powietrznego,
–
okre
ś
la
ć
wyposa
ż
enie nawigacyjne statków powietrznych,
–
charakteryzowa
ć
budow
ę
, zasad
ę
działania oraz zastosowanie
elementów
układów
elektroenergetycznych
pr
ą
du
stałego
i przemiennego,
–
okre
ś
la
ć
zasady
współpracy
elementów
układów
elektroenergetycznych pr
ą
du stałego i przemiennego,
–
charakteryzowa
ć
budow
ę
,
zasad
ę
działania,
zastosowanie
oraz zasady współpracy elementów instalacji elektrycznych płatowca,
–
charakteryzowa
ć
budow
ę
,
zasad
ę
działania,
zastosowanie
oraz zasady współpracy elementów instalacji elektrycznych silnika,
–
posługiwa
ć
si
ę
elektrycznymi schematami ideowymi i monta
ż
owymi,
–
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
awioniki,
–
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
314[06].Z2.01
Analizowanie elektrycznego wyposa
ż
enia
statków powietrznych
110
314[06].Z2.02
Analizowanie awionicznego wyposa
ż
enia
statków powietrznych
280
Razem
390
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
81
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Bociek S., Gruszecki J.: Układy sterowania automatycznego samolotem.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1999
Czekała Z.: Parada radarów. Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 1999
Gorbaczew F., Miełkobrodow E.: Podstawy fizyczne budowy i działania
lotniczych przyrz
ą
dów pokładowych. MON, Warszawa 1956
Grabiec R.: Lotnicze systemy zobrazowania informacji. Cz. I.
Charakterystyka
operatora.
Wska
ź
niki
mechaniczne.
WAT,
Warszawa 1996
Grzegorczyk T., Witkowski R.: Lotnicze systemy pomiarowe. Czujniki.
WAT, Warszawa 2000
Kayton M., Fried W. R.: Elektroniczne układy nawigacji lotniczej. WKiŁ,
Warszawa 1976
Kowalski T.: Lotnicze systemy zobrazowania informacji. Cz. l. Pokładowe
wska
ź
niki obrazowe. WAT, Warszawa 1995
McLean D.: Automatic Flight Control Systems. Prentice-Hall, 1990
Morawski J. M.: Gospodarka informacj
ą
w układzie pilot-samolot.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1994
Narkiewicz J.: GPS. Globalny system pozycyjny. WKiŁ, Warszawa 2003
Narkiewicz J.: Podstawy układów nawigacyjnych. WKiŁ, Warszawa 1999
Ortyl
Z.:
Autonomiczne
systemy
nawigacji
lotniczej.
WAT,
Warszawa 2000
Pallet E. H. J.: Aircraft instruments & integrated systems. Longman
Scientific & Technical, 1994
Polak Z., Rypulak A., Smykla I., Sarnowski W.:
Ś
migłowiec PZL SW-4
Instrukcja Szkoleniowa. Moduł 12, D
ę
blin 2005
Polak Z., Rypulak A.: Awionika, przyrz
ą
dy i systemy pokładowe.
Podr
ę
cznik. Wyd. Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom 2002
Polak Z.: Instalacja elektryczna silników PZL-10W
ś
migłowca W-3WA
„Sokół”. WSOSP, D
ę
blin 2005
314[06].Z2
Wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne
statków powietrznych
314[06].Z2.01
Analizowanie elektrycznego
wyposa
ż
enia statków powietrznych
314[06].Z2.02
Analizowanie awionicznego
wyposa
ż
enia statków powietrznych
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
82
Roszak M.: Podstawy radionawigacji. WAT, Warszawa 1972
Tomczyk A.: Pokładowe cyfrowe systemy sterowania samolotem.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1999
Ilustrowany leksykon lotniczy. Osprz
ę
t i radioelektronika. WKiŁ,
Warszawa 1990
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
83
Jednostka modułowa 314[06].Z2.01
Analizowanie elektrycznego wyposa
ż
enia statków
powietrznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
sklasyfikowa
ć
urz
ą
dzenia elektryczne statków powietrznych,
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje pr
ą
dów i napi
ęć
stosowanych na statkach
powietrznych,
–
rozró
ż
ni
ć
przewody elektryczne stosowane na statkach powietrznych
oraz ich zł
ą
cza i kody identyfikacyjne,
–
okre
ś
li
ć
struktur
ę
układu elektroenergetycznego statku powietrznego,
–
okre
ś
li
ć
podstawowe parametry techniczne
ź
ródeł zasilania pr
ą
dem
oraz urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
oraz
zasad
ę
działania
urz
ą
dze
ń
elektrycznych pr
ą
du stałego i przemiennego,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
oraz
zasad
ę
działania
urz
ą
dze
ń
zabezpieczaj
ą
cych prac
ę
pr
ą
dnic pr
ą
du stałego i pr
ą
dnic pr
ą
du
przemiennego,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady współpracy równoległej
ź
ródeł pr
ą
du stałego oraz
współpracy równoległej pr
ą
dnic pr
ą
du przemiennego,
–
okre
ś
li
ć
przeznaczenie elementów sieci elektrycznych,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania
oraz
przeznaczenie
przetwornic,
transformatorów, układów prostowniczych i regulatorów napi
ęć
,
–
okre
ś
li
ć
sposoby zabezpieczania wyposa
ż
enia elektrycznego przed
skutkami zwar
ć
i przeci
ąż
e
ń
,
–
scharakteryzowa
ć
zasady działania układów rozruchowych silników
lotniczych,
–
scharakteryzowa
ć
etapy rozruchu silnika turbinowego,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
, zasad
ę
działania oraz przeznaczenie
instalacji elektrycznych silnika,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
, zasad
ę
działania oraz przeznaczenie
instalacji elektrycznych płatowca,
–
odczytywa
ć
schematy instalacji elektrycznych statku powietrznego,
–
scharakteryzowa
ć
zasady działania instalacji specjalnych statku
powietrznego – przeciwoblodzeniowej, przeciwpo
ś
lizgowej kół
nadwozia, elektrycznych pomp paliwowych oraz rakiet sygnałowych,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
, zasad
ę
działania oraz przeznaczenie
układów o
ś
wietlenia wewn
ę
trznego i zewn
ę
trznego oraz układu
sygnalizacji
ś
wietlnej,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
schematami ideowymi urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
schematami monta
ż
owymi urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
84
–
wyja
ś
ni
ć
zasady współpracy instalacji elektrycznych z pozostałymi
elementami wyposa
ż
enia statku powietrznego,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Ogólna
charakterystyka
lotniczych
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
ATA24. (13.5) (3)
Schematy instalacji elektrycznej. (7.5) (2)
Przewody elektryczne i zł
ą
cza. (6.11) (2)
Akumulatory pokładowe ATA24. (13.5) (3)
Pr
ą
dnice pr
ą
du stałego i prostowniki ATA24. (13.5) (3)
Urz
ą
dzenia zabezpieczaj
ą
ce
ź
ródła pr
ą
du stałego ATA24. (13.5) (3)
Współpraca równoległa
ź
ródeł pr
ą
du stałego ATA24. (13.5) (3)
Pr
ą
dnice pr
ą
du przemiennego ATA24. (13.5) (3)
Urz
ą
dzenia zabezpieczaj
ą
ce prac
ę
pr
ą
dnic pr
ą
du przemiennego
ATA24. (13.5) (3)
Współpraca równoległa pr
ą
dnic pr
ą
du przemiennego ATA24. (13.5) (3)
Przetwarzanie energii elektrycznej ATA24. (13.5) (3)
Rodzaje i budowa sieci elektrycznych ATA24. (13.5) (3)
Elementy sieci elektrycznych ATA24. (13.5) (3)
Przebieg rozruchu silników lotniczych. (3)
Elementy układu rozruchowego. (3)
Działanie układu rozruchowego. (3)
Instalacje elektryczne silników lotniczych. (3)
Instalacje przeciwoblodzeniowe ATA30. (3)
Instalacje przeciwpo
ż
arowe ATA26. (3)
Instalacje elektryczne płatowca. (3)
Układy o
ś
wietlenia wewn
ę
trznego ATA33. (13.9) (3)
Układy o
ś
wietlenia zewn
ę
trznego ATA33. (13.5) (3)
Układy sygnalizacji
ś
wietlnej ATA33. (13.9) (3)
3.
Ć
wiczenia
•
Wyznaczanie charakterystyk akumulatorów pokładowych.
•
Wyznaczanie charakterystyk pr
ą
dnic pr
ą
du stałego.
•
Wyznaczanie charakterystyk pr
ą
dnic pr
ą
du przemiennego.
•
Badanie współpracy
ź
ródeł energii elektrycznej pr
ą
du stałego.
•
Badanie współpracy
ź
ródeł energii elektrycznej pr
ą
du przemiennego.
•
Badanie działania przetwornic energii elektrycznej.
•
Analizowanie elementów sieci elektrycznej na podstawie schematu.
•
Badanie działania układów ró
ż
nicowego zabezpieczenia pr
ą
dnic
pr
ą
du przemiennego.
•
Analizowanie typowych instalacji płatowca statku powietrznego.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
85
•
Badanie działania typowych instalacji silnika statku powietrznego.
•
Analizowanie zasady działania instalacji o
ś
wietleniowych statku
powietrznego na podstawie dokumentacji technicznej.
•
Badanie działania układów sygnalizacji
ś
wietlnej.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Urz
ą
dzenia elektrotechniki i elektroniki analogowej i cyfrowej.
Urz
ą
dzenia awioniki, automatyki.
Sprz
ę
t elektryczny i elektroniczny.
Przyrz
ą
dy do pomiaru wielko
ś
ci elektrycznych.
Schematy instalacji elektrycznych statku powietrznego.
Schematy ideowe i monta
ż
owe urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
Dokumentacja techniczna, dokumentacja technologiczna, Dokumentacja
Techniczno-Ruchowa, dokumentacja warsztatowa.
Instrukcje obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
Katalogi, poradniki.
Teksty przewodnie i instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
dotycz
ą
c
ą
budowy i zasad działania oraz zabezpieczania elementów
wyposa
ż
enia elektrycznego statków powietrznych.
W procesie kształcenia nale
ż
y odwoływa
ć
si
ę
do wiadomo
ś
ci
i umiej
ę
tno
ś
ci uzyskanych przez uczniów w wyniku realizacji programu
jednostki modułowej 314[06].O2.01 Stosowanie urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na rodzaje
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
stosowanych
na
statkach
powietrznych,
ich
budow
ę
,
zasad
ę
działania
oraz
sposoby
zabezpieczania instalacji elektrycznych oraz specjalnych przed skutkami
zwar
ć
i przeci
ąż
e
ń
, a tak
ż
e utrwala
ć
nawyki bezpiecznej pracy
i prawidłowego u
ż
ytkowania narz
ę
dzi, przyrz
ą
dów, maszyn i urz
ą
dze
ń
.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y stosowa
ć
metod
ę
tekstu
przewodniego,
ć
wicze
ń
praktycznych oraz pokazu z obja
ś
nieniem.
Bardzo wa
ż
ne jest zwracanie uwagi na przestrzeganie przepisów
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej
i przeciwpora
ż
eniowej
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
,
wła
ś
ciwe
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
, oraz jako
ść
wykonania
ć
wicze
ń
.
Uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji, takich jak: normy, Dokumentacja Techniczno - Ruchowa,
dokumentacja technologiczna, dokumentacja warsztatowa, instrukcje
obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz katalogi i poradniki.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
86
W procesie dydaktycznym nale
ż
y równie
ż
kształtowa
ć
postawy
zawodowe,
umiej
ę
tno
ś
ci
komunikowania
si
ę
,
zespołowego
podejmowania decyzji, rozwi
ą
zywania problemów oraz prezentacji
wykonanych prac.
Realizacja programu jednostki modułowej powinna si
ę
odbywa
ć
w pracowni elektrotechniki, elektroniki analogowej i cyfrowej oraz
w pracowni wyposa
ż
enia elektrycznego, serwomechanizmów i nap
ę
dów
automatyki lotniczej.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y wykorzystywa
ć
oryginalny sprz
ę
t
stanowi
ą
cy wyposa
ż
enie elektryczne statków powietrznych.
Zaj
ę
cia powinny si
ę
odbywa
ć
w grupach do 15 osób z podziałem
na zespoły 2-3 osobowe lub indywidualnie.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
systematycznie przez cały czas realizacji programu
jednostki modułowej na podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
Zaleca si
ę
stosowanie ró
ż
nych metod sprawdzania osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych. Podczas kontroli i oceny w formie odpowiedzi ustnych,
nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, stosowanie
poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
praktycznych mo
ż
e odbywa
ć
si
ę
na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
W wyniku realizacji programu jednostki modułowej ucze
ń
powinien
wykaza
ć
si
ę
wiedz
ą
spełniaj
ą
c
ą
co najmniej wymagania przepisów Part-
66 dla personelu po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2.
Ko
ń
cowa ocena osi
ą
gni
ęć
ucznia powinna uwzgl
ę
dnia
ć
nast
ę
puj
ą
ce
kryteria:
–
posługiwanie si
ę
terminologi
ą
dotycz
ą
c
ą
wyposa
ż
enia elektrycznego
statków powietrznych,
–
rozró
ż
nianie elementów sieci elektrycznej statków powietrznych,
–
wyja
ś
nianie zasad działania urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
–
okre
ś
lanie sposobów zabezpieczania wyposa
ż
enia elektrycznego
przed skutkami zwar
ć
i przeci
ąż
e
ń
,
–
posługiwanie si
ę
normami, Dokumentacj
ą
Techniczno-Ruchow
ą
,
dokumentacj
ą
techniczn
ą
, technologiczn
ą
i warsztatow
ą
, instrukcjami
obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
87
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.14 nale
ż
y zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 60 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 75 minut.
Ocena ko
ń
cowa osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia powinna uwzgl
ę
dnia
ć
wyniki wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
88
Jednostka modułowa 314[06].Z2.02
Analizowanie awionicznego wyposa
ż
enia statków
powietrznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
sklasyfikowa
ć
urz
ą
dzenia i systemy awioniki,
–
scharakteryzowa
ć
elektryczne przetworniki pomiarowe,
–
wyja
ś
ni
ć
metody oraz bł
ę
dy pomiaru kursu magnetycznego,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
oraz zasad
ę
działania przyspieszeniomierzy
i okre
ś
li
ć
ich zastosowanie,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
, zasad
ę
działania oraz zastosowanie
przyrz
ą
dów
ż
yroskopowych,
–
wyja
ś
ni
ć
rol
ę
laserów w
ż
yroskopach lotniczych,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
i
zasad
ę
działania
przyrz
ą
dów
aerometrycznych oraz okre
ś
li
ć
ich zastosowanie,
–
dokona
ć
analizy bł
ę
dów przyrz
ą
dów i systemów pokładowych,
–
wyja
ś
ni
ć
potrzeb
ę
stosowania centrali aerometrycznych,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
oraz zasad
ę
działania przyrz
ą
dów
stosowanych do kontrolowania pracy zespołu nap
ę
dowego i instalacji
płatowca,
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje urz
ą
dze
ń
nawigacyjnych,
–
scharakteryzowa
ć
układy współrz
ę
dnych nawigacyjnych,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania i budow
ę
busoli magnetycznej,
–
scharakteryzowa
ć
układy korekcji
ż
yroskopów kursowych,
–
wyja
ś
ni
ć
przeznaczenie, budow
ę
i zasad
ę
działania odległo
ś
ciowych
kompasów
ż
yromagnetycznych,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
oraz
zasad
ę
działania
systemów
kursowych opartych na
ż
yroskopowych wska
ź
nikach kursu,
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
, zasad
ę
działania oraz zastosowanie
systemów nawigacji inercjalnej,
–
przygotowa
ć
do pracy systemy kursowe i systemy nawigacji
inercjalnej,
–
dokona
ć
analizy bł
ę
dów przyrz
ą
dów i systemów nawigacyjnych,
–
scharakteryzowa
ć
współczesne systemy radionawigacji i l
ą
dowania,
–
scharakteryzowa
ć
autonomiczne systemy radionawigacji,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania urz
ą
dze
ń
pokładowych na podstawie
schematów funkcjonalnych,
–
dokona
ć
podziału urz
ą
dze
ń
ł
ą
czno
ś
ci radiowej statku powietrznego,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie urz
ą
dze
ń
ł
ą
czno
ś
ci radiowej,
–
scharakteryzowa
ć
pokładowe urz
ą
dzenia i systemy ł
ą
czno
ś
ci,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
89
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
i
zasady
działania
urz
ą
dze
ń
radiolokacyjnych,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania
układów
poprawy
stateczno
ś
ci
i sterowno
ś
ci,
–
scharakteryzowa
ć
urz
ą
dzenia automatycznego sterowania lotem,
–
scharakteryzowa
ć
szyny
danych
standardu
MIL-STD-1553B
i ARINC - 429,
–
scharakteryzowa
ć
systemy zobrazowania informacji,
–
zidentyfikowa
ć
podstawowe rodzaje wy
ś
wietlaczy stosowanych
na statkach powietrznych – CRT, LED, LCD,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
, zasad
ę
działania oraz zastosowanie systemów
rejestracji parametrów lotu,
–
wyja
ś
ni
ć
działanie antykolizyjnego systemu ostrze
ż
e
ń
w ruchu
lotniczym TCAS,
–
okre
ś
li
ć
wymagania dotycz
ą
ce elektronicznego sprz
ę
tu awaryjnego,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady działania systemów ostrzegania o niesprawno
ś
ciach
elementów
statku
powietrznego
oraz
centralnego
systemu
ostrzegawczego,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie pokładowego systemu zarz
ą
dzania lotem
(FMS),
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania oraz funkcje centralnego pokładowego
komputera obsługowego,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania
systemu
wprowadzania
danych
do komputera pokładowego zarz
ą
dzania lotem,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie biblioteki elektronicznej danych nawigacyjnych,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady
monitorowania
stanu
technicznego
statku
powietrznego,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Klasyfikacja urz
ą
dze
ń
i systemów awioniki ATA31. (13.8) (2)
Elektryczne przetworniki pomiarowe ATA31. (13.8) (2)
Pomiar kursu magnetycznego ATA31. (13.8) (2)
Przyspieszeniomierze ATA31. (13.8) (2)
ś
yroskopy ATA31. (13.8) (3)
Ogólna
charakterystyka
lotniczych
przyrz
ą
dów
pokładowych
ATA31. (13.8) (3)
Warunki pracy przyrz
ą
dów pokładowych ATA31. (13.8) (3)
Instalacja odbioru ci
ś
nie
ń
powietrza OCP ATA31. (13.8) (3)
Pr
ę
dko
ś
ciomierz ATA31. (13.8) (3)
Wysoko
ś
ciomierz ATA31. (13.8) (3)
Wariometr ATA31. (13.8) (3)
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
90
Wska
ź
niki k
ą
tów aerodynamicznych ATA31. (13.8) (3)
Centrala aerometryczna ATA31. (13.8) (3)
Sztuczny horyzont ATA31. (13.8) (3)
Zakr
ę
tomierz i wył
ą
cznik korekcji ATA31. (13.8) (3)
Przyrz
ą
dy do kontroli parametrów zespołu nap
ę
dowego i instalacji
płatowca ATA31. (13.8) (3)
Ogólna charakterystyka urz
ą
dze
ń
nawigacyjnych ATA31. (13.8) (3)
Układy współrz
ę
dnych nawigacyjnych ATA31. (13.8) (3)
Busole lotnicze ATA31. (13.8) (3)
Systemy kursowe ATA31. (13.8) (3)
Systemy nawigacji inercjalnej ATA23/24. (13.4) (3)
Zintegrowane systemy nawigacyjne. (13.4) (3)
Ogólna
charakterystyka
systemów
radionawigacji
i
l
ą
dowania
ATA23/24. (13.4) (3)
System radionawigacyjny NDB-ARK ATA23/24. (13.4) (3)
System radionawigacyjny VOR ATA23/24. (13.4) (3)
Radiodalmierz DME ATA23/24. (13.4) (3)
Markery ATA23/24. (13.4) (3)
Nawigacja obszarowa RNAV ATA23/24. (13.4) (3)
Satelitarne systemy radionawigacyjne ATA23/24. (13.4) (3)
Dopplerowskie
urz
ą
dzenia
i
systemy
radionawigacyjne
ATA23/24. (13.4) (3)
Radionamierniki VDF ATA23/24. (13.4) (3)
Systemy l
ą
dowania ILS i MLS ATA23/24. (13.4) (3)
Ogólna
charakterystyka
urz
ą
dze
ń
ł
ą
czno
ś
ci
radiowej
ATA23/24. (13.4) (2)
Radiostacje pokładowe KF ATA23/24. (13.4) (3)
Radiostacje pokładowe VHF/UHF ATA23/24. (13.4) (3)
Systemy ł
ą
czno
ś
ci wewn
ę
trznej ATA23/24. (13.4) (3)
System SELCAL (Selective Calling). (13.4) (3)
Charakterystyka urz
ą
dze
ń
radiolokacyjnych ATA23/24. (13.4) (3)
Radiowysoko
ś
ciomierz ATA23/24. (13.4) (3)
Radar pogodowy ATA23/24. (13.4) (3)
Transponder ATA23/24. (13.4) (3)
Systemy kontroli ruchu lotniczego ATA23/24. (13.4) (3)
Klasyfikacja i struktura systemów sterowania lotem ATA22. (13.3) (3)
Systemy automatycznego sterowania lotem ATA22. (13.3) (3)
Wymagania oraz niezawodno
ść
systemów automatycznego sterowania
ATA22. (13.3) (3)
Przeznaczenie i ogólna charakterystyka cyfrowych systemów awioniki.
(5.4) (2)
Szyny danych ARINC-429 i MIL-STD-1553B. (5.4) (3)
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
91
Ogólna charakterystyka elektronicznych systemów pokładowych.
(5.1) (3)
Systemy zobrazowania informacji. (5.11) (3)
Systemy zapisu danych ATA31. (13.8) (3)
Pokładowe systemy obsługowe ATA45. (13.10) (2)
ACARS (ARINC Communication and Addressing and Reporting System)
– układ przekazywania danych i komunikowania si
ę
z wykorzystaniem
szyn ARINC. (5.15) (3)
ECAM (Electronic Centralised Aircraft Monitoring) – pokładowy system
diagnostyczny. (5.15) (3)
EFIS (Electronic Flight Instrument System) - elektroniczny system
przyrz
ą
dów pokładowych. (5.15) (3)
EICAS (Engine Indication and Crew Alerting System) - pokładowy
system ostrzegawczy. (5.15) (3)
FBW (Fly byWire) - elektryczny system sterowania samolotem. (5.15) (3)
FMS (Flight Management System) - system zarz
ą
dzania lotem. (5.15) (3)
TCAS (Traffic Alert Collision Avoidance System)- system alarmowania
celem unikni
ę
ciu kolizji. (5.15) (3)
GPWS (Ground Proximity Warning System) - system ostrzegania
o zbli
ż
aniu si
ę
do ziemi. (5.15) (3)
Wyposa
ż
enie dodatkowe ATA25. (13.6) (3)
3.
Ć
wiczenia
•
Analizowanie budowy odbiorników ci
ś
nienia powietrza.
•
Badanie działania nadajników k
ą
tów opływu statku powietrznego.
•
Analizowanie zasady wykonywania pomiarów k
ą
tów opływu statku
powietrznego z nadajników.
•
Dobieranie przyrz
ą
dów do pomiarów aerometrycznych.
•
Sprawdzanie działania centrali aerometrycznej.
•
Przygotowanie
przyrz
ą
dów
ż
yroskopowych
do
wykonywania
pomiarów.
•
Analizowanie danych technicznych busoli lotniczych.
•
Okre
ś
lanie zastosowania autonomicznych przyrz
ą
dów i systemów
kursowych w statkach powietrznych.
•
Dobieranie przyrz
ą
dów do kontroli pracy zespołu nap
ę
dowego
i instalacji płatowca.
•
Analizowanie parametrów przyrz
ą
dów i odbiorników systemów
radionawigacyjnych.
•
Deszyfrowanie informacji zapisanych przez rejestrator parametrów
lotu.
•
Analizowanie informacji zapisanych przez rejestrator parametrów lotu.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
92
•
Badanie działania urz
ą
dze
ń
ł
ą
czno
ś
ci stosowanych w statkach
powietrznych.
•
Okre
ś
lanie pozycji statku powietrznego przy pomocy urz
ą
dze
ń
radiolokacyjnych - symulacja.
•
Sprawdzanie działania systemów automatycznego sterowania lotem.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Oryginalny sprz
ę
t wyposa
ż
enia awionicznego statków powietrznych.
Makiety oraz modele wyposa
ż
enia awionicznego statków powietrznych.
Prze
ź
rocza
i
schematy
wyposa
ż
enia
awionicznego
statków
powietrznych.
Przyrz
ą
dy pomiarowe do wykonywanych
ć
wicze
ń
.
Zestaw narz
ę
dzi monterskich.
Teksty przewodnie i instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci nauczania dotycz
ą
ce
kształtowania umiej
ę
tno
ś
ci analizowania i testowania systemów
awionicznych statku powietrznego.
Realizuj
ą
c program jednostki modułowej nale
ż
y odnosi
ć
si
ę
do wiedzy
uczniów nabytej w wyniku realizacji programu jednostek modułowych:
314[06].Z1.01 Wykorzystanie zjawisk aerodynamicznych w mechanice
lotu, 314[06].Z1.02 Stosowanie urz
ą
dze
ń
cyfrowych oraz 314[06].Z1.03
Okre
ś
lanie konstrukcji płatowców i silników.
W osi
ą
gni
ę
ciu zało
ż
onych celów kształcenia istotne znaczenie
ma dobór metod nauczania. Program jednostki modułowej proponuje si
ę
realizowa
ć
metod
ą
pokazu z obja
ś
nieniem, tekstu przewodniego,
dyskusji dydaktycznej oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
W procesie dydaktycznym wskazane jest prezentowanie filmów
dydaktycznych dotycz
ą
cych budowy i zasad działania urz
ą
dze
ń
awionicznych statku powietrznego, a tak
ż
e organizowanie wycieczek
dydaktycznych
do
zakładów
produkuj
ą
cych
elementy
awioniki,
jak równie
ż
zakładów obsługuj
ą
cych statki powietrzne.
Celem wycieczek powinno by
ć
zapoznanie uczniów ze specyfik
ą
procesu produkcji, stosowanymi maszynami i urz
ą
dzeniami oraz
technikami obsługi urz
ą
dze
ń
awionicznych. Nale
ż
y ukierunkowa
ć
obserwacje uczniów oraz zapozna
ć
z przepisami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy obowi
ą
zuj
ą
cymi podczas wycieczki.
Ć
wiczenia
zamieszczone
w
programie
stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci szkoły.
Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w pracowni budowy i obsługi statków
powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki lotu oraz w pracowni
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
93
przyrz
ą
dów pokładowych, systemów pilota
ż
owych, nawigacyjnych oraz
komunikacyjnych statków powietrznych w grupach do 15 osób
podzielonych na 2-3 osobowe zespoły.
Po zako
ń
czeniu zaj
ęć
uczniowie powinni wykaza
ć
si
ę
wiedz
ą
spełniaj
ą
c
ą
co
najmniej
wymagania
Part-66
dla
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2 i umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
zdanie teoretycznych egzaminów pa
ń
stwowych na licencj
ę
lotnicz
ą
w tej kategorii.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie ustnych
i pisemnych sprawdzianów, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych, obserwacji
pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
. Ocena powinna
stymulowa
ć
aktywno
ść
ucznia i zapewni
ć
mu poczucie satysfakcji
na ka
ż
dym etapie kształcenia.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne powinny by
ć
sprawdzane na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas oceniania
ć
wicze
ń
nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
szczególnie:
–
organizacj
ę
stanowiska pracy,
–
dobór przyrz
ą
dów pomiarowych,
–
jako
ść
i staranno
ść
wykonywania pomiarów,
–
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
oraz instrukcjami obsługi
urz
ą
dze
ń
,
–
umiej
ę
tno
ść
logicznego wyja
ś
nienia zasad działania systemów
awioniki,
–
testowanie systemów nawigacyjnych, systemu automatycznego
sterowania lotem, urz
ą
dze
ń
ł
ą
czno
ś
ci i systemów ostrzegawczych,
–
analizowanie informacji zapisywanych przez rejestratory parametrów
lotu,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.14, nale
ż
y zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 90 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 113 minut.
W ocenie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich
zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
94
Moduł 314[06].Z3
Eksploatacja urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
organizowa
ć
prace eksploatacyjne awioniki statków powietrznych
z zastosowaniem podstawowych technik planistycznych,
–
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
dobiera
ć
i stosowa
ć
ś
rodki bezpiecze
ń
stwa podczas wykonywania
prac na statku powietrznym i w warsztatach,
–
stosowa
ć
materiały konstrukcyjne, technologiczne i eksploatacyjne,
–
posługiwa
ć
si
ę
aparatur
ą
kontrolno – pomiarow
ą
do oceny stanu
technicznego awioniki,
–
wykonywa
ć
proste operacje monta
ż
owe, obsługowe i naprawcze
awioniki statku powietrznego na podstawie dokumentacji technicznej
opracowanej w j
ę
zyku polskim i angielskim,
–
charakteryzowa
ć
metody i bł
ę
dy pomiaru podstawowych wielko
ś
ci
elektrycznych i nieelektrycznych,
–
diagnozowa
ć
stan elementów, układów i urz
ą
dze
ń
wchodz
ą
cych
w skład awioniki statku powietrznego,
–
przeprowadza
ć
monta
ż
i demonta
ż
oraz napraw
ę
i konserwacj
ę
lub wymian
ę
zu
ż
ytych
elementów
wyposa
ż
enia
elektrycznego
i awionicznego statków powietrznych,
–
stosowa
ć
metody ochrony przed korozj
ą
, nakłada
ć
powłoki ochronne,
–
u
ż
ytkowa
ć
, konserwowa
ć
i przechowywa
ć
urz
ą
dzenia pomocnicze
słu
żą
ce do obsługi statków powietrznych,
–
sporz
ą
dza
ć
dokumentacj
ę
wykonawcz
ą
procesów obsługowych,
–
ocenia
ć
jako
ść
wykonanych operacji monta
ż
owych, obsługowych
i naprawczych zgodnie z procedurami systemu zarz
ą
dzania jako
ś
ci
ą
,
–
posługiwa
ć
si
ę
normami technicznymi, instrukcjami i katalogami,
–
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
cych
podczas
eksploatacji
urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
95
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
314[06].Z3.01
Stosowanie przyrz
ą
dów pomiarowych do badania
urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
240
314[06].Z3.02
Diagnozowanie i naprawa urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych
159
Razem
399
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Okoniewski S.: Technologia dla elektroników. WSiP, Warszawa 1980
Rutkowski A.: Cz
ęś
ci maszyn. WSiP, Warszawa 1986
Wilczy
ń
ski K. (red.): Przetwórstwo tworzyw sztucznych. Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000
Zawistowski J. (red.):
Ć
wiczenia laboratoryjne z metrologii. Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1999
Zawora J.: Podstawy technologii maszyn. WSiP, Warszawa 2001
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych
314[06].Z3
Eksploatacja urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
314[06].Z3.02
Diagnozowanie i naprawa urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
314[06].Z3.01
Stosowanie przyrz
ą
dów
pomiarowych do badania urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
96
Jednostka modułowa 314[06].Z3.01
Stosowanie przyrz
ą
dów pomiarowych do badania
urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
rozró
ż
ni
ć
przyrz
ą
dy pomiarowe, ich symbole i oznaczenia,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania mierników elektrycznych,
–
scharakteryzowa
ć
metody i bł
ę
dy pomiaru podstawowych wielko
ś
ci
elektrycznych i nieelektrycznych,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
zastosowa
ć
aparatur
ę
kontrolno-pomiarow
ą
do
oceny
stanu
technicznego awioniki statku powietrznego,
–
wykona
ć
pomiary
podstawowych
parametrów
elektrycznych
w badanym układzie,
–
wykona
ć
pomiary parametrów wybranych elementów i układów
elektronicznych,
–
zbada
ć
przebiegi pr
ą
du i napi
ę
cia w obwodach pr
ą
du stałego
i przemiennego,
–
zmierzy
ć
parametry wyj
ś
ciowe maszyny elektrycznej,
–
dokona
ć
regulacji napi
ę
cia, pr
ą
du i pr
ę
dko
ś
ci obrotowej maszyny
elektrycznej,
–
zmierzy
ć
rezystancj
ę
izolacji
instalacji
elektrycznej,
maszyn
i urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
–
zlokalizowa
ć
uszkodzenia aparatów, maszyn i urz
ą
dze
ń
elektrycznych
na podstawie uzyskanych wyników pomiarów,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska
podczas stosowania przyrz
ą
dów pomiarowych do badania urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych.
2. Materiał nauczania
Technika u
ż
ycia oraz funkcje mierników i przyrz
ą
dów pomiarowych.
(7.3) (3)
Pomiary w obwodach pr
ą
du stałego. (7.3, 7.4) (3)
Pomiary w obwodach pr
ą
du przemiennego. (7.7) (3)
Badanie i pomiary charakterystyk maszyn elektrycznych. (7.7)
Pomiary
układu
nawrotnego
ze
sterowaniem
stycznikowo-
-przeka
ź
nikowym. (7.7) (3)
Badanie układów automatycznego sterowania, blokady i sygnalizacji.
(7.7) (3)
Badanie selsynów i układu nad
ąż
nego. (7.7) (3)
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
97
Badanie elementów i układów elektronicznych. (7.7) (3)
Monta
ż
mechaniczny urz
ą
dze
ń
elektrycznych. (7.18) (3)
Obsługa techniczna akumulatorów ATA24. (13.5) (3)
Badanie i obsługa przyrz
ą
dów areometrycznych. (7.18) (3)
Badanie przyrz
ą
dów
ż
yroskopowych. (7.18) (3)
Naprawa modułów elektronicznych. (7.2) (3)
Obsługa przyrz
ą
dów magnetycznych. (7.3) (3)
Kontrola urz
ą
dze
ń
ł
ą
czno
ś
ci oraz anten. (7.3) (3)
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy obowi
ą
zuj
ą
ce podczas
wykonywania bada
ń
urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych.
3.
Ć
wiczenia
•
Badanie działania obwodów pr
ą
du stałego.
•
Badanie działania obwodów pr
ą
du przemiennego.
•
Badanie i pomiary charakterystyk maszyn elektrycznych.
•
Sprawdzanie działania układów automatycznego sterowania, blokady
i sygnalizacji.
•
Badanie selsynów i układów nad
ąż
nych.
•
Sprawdzanie działania wybranych układów elektronicznych.
•
Wykonywanie monta
ż
u i demonta
ż
u urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
•
Wykonywanie obsługi technicznej akumulatorów.
•
Obsługa przyrz
ą
dów aerometrycznych.
•
Analizowanie działania przyrz
ą
dów
ż
yroskopowych.
•
Wykonywanie
czynno
ś
ci
zwi
ą
zanych
z
obsług
ą
przyrz
ą
dów
magnetycznych.
•
Kontrolowanie stanu technicznego urz
ą
dze
ń
ł
ą
czno
ś
ci oraz anten.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Mierniki elektryczne.
Układy elektryczne do bada
ń
.
Układy elektroniczne do bada
ń
.
Urz
ą
dzenia awioniki i automatyki.
Schematy urz
ą
dze
ń
awioniki i automatyki.
Dokumentacja techniczna badanych urz
ą
dze
ń
.
Stanowisko komputerowe do symulacji działania układów i instalacji
statków
powietrznych
oraz
symulacji
wykonywania
czynno
ś
ci
obsługowych.
Normy.
Katalogi.
Instrukcje
u
ż
ytkowania
przyrz
ą
dów
pomiarowych
stosowanych
do badania urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych.
Teksty przewodnie.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
98
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci nauczania dotycz
ą
ce
stosowania
przyrz
ą
dów
pomiarowych
do
badania
urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych. Podczas jego realizacji nale
ż
y przede
wszystkim zwróci
ć
uwag
ę
na rodzaje przyrz
ą
dów pomiarowych, ich
funkcje i zastosowanie oraz zasady wykonywania pomiarów. Nale
ż
y
równie
ż
utrwala
ć
nawyki bezpiecznej pracy i prawidłowego u
ż
ytkowania
przyrz
ą
dów, narz
ę
dzi, maszyn i urz
ą
dze
ń
.
Program jednostki modułowej powinien by
ć
realizowany metod
ą
ć
wicze
ń
praktycznych, dyskusji dydaktycznej, przewodniego tekstu
oraz pokazu z obja
ś
nieniem.
Podczas wykonywania
ć
wicze
ń
szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na organizacj
ę
stanowiska pomiarowego, zasady obsługi przyrz
ą
dów
pomiarowych, dokładno
ść
wykonywania pomiarów, zasady rejestrowania
wyników pomiarów oraz przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y równie
ż
zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie cech niezb
ę
dnych w zawodzie, takich jak: uczciwo
ść
,
rzetelno
ść
, dokładno
ść
wykonywania pomiarów, odpowiedzialno
ść
za wyniki pomiarów i oblicze
ń
, konieczno
ść
stosowania przepisów oraz
obowi
ą
zuj
ą
cych norm.
Podczas opracowywania wyników pomiarów nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
uczniom korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich jak: instrukcje
do
ć
wicze
ń
, poradniki, normy, oraz ze specjalistycznych programów
komputerowych, ze szczególnym uwzgl
ę
dnieniem oprogramowania
dedykowanego
realizacji
procedur
obsługowych
wyposa
ż
enia
elektronicznego statku powietrznego.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni budowy i obsługi statków
powietrznych oraz aerodynamiki i mechaniki lotu, w pracowni
przyrz
ą
dów pokładowych, systemów pilota
ż
owych, nawigacyjnych oraz
komunikacyjnych
statków
powietrznych
oraz
w
laboratorium
elektrotechniki, elektroniki analogowej i cyfrowej. Zaj
ę
cia powinny by
ć
prowadzone w grupie do 15 uczniów, z podziałem na zespoły
2-3 osobowe.
Po zako
ń
czeniu zaj
ęć
ucze
ń
powinien wykaza
ć
si
ę
wiedz
ą
spełniaj
ą
c
ą
co
najmniej
wymagania
Part-66
dla
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2 i umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
zdanie egzaminów pa
ń
stwowych na licencj
ę
lotnicz
ą
w tej kategorii.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
99
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych
kryteriów.
Opracowuj
ą
c
kryteria
oceniania
nale
ż
y
uwzgl
ę
dni
ć
poziom i zakres opanowania wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Ocena powinna stymulowa
ć
aktywno
ść
ucznia i zapewni
ć
mu
poczucie satysfakcji na ka
ż
dym etapie kształcenia.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci niezb
ę
dne do realizacji zada
ń
mog
ą
by
ć
oceniane na podstawie sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
przez obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywanych
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji czynno
ś
ci uczniów nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
organizacj
ę
stanowiska pomiarowego,
–
stosowanie procedur i technik sprawdzania przyrz
ą
dów pomiarowych,
–
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
,
–
zasady rejestrowania wyników pomiarów,
–
posługiwanie si
ę
programami komputerowymi do przetwarzania
wyników pomiarów,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas
badania urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.7, nale
ż
y zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 – 90 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 113 minut.
Testy powinny by
ć
zgodne ze standardami EASA – wybór odpowiedzi
spo
ś
ród 3 mo
ż
liwo
ś
ci. Liczba zada
ń
w te
ś
cie powinna wynika
ć
z liczby
godzin zaj
ęć
przeznaczonych na realizacj
ę
zagadnie
ń
– po 1 zadaniu na
ka
ż
d
ą
godzin
ę
.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów, testu dydaktycznego oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
100
Jednostka modułowa 314[06].Z3.02
Diagnozowanie i naprawa urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wyja
ś
ni
ć
zasady obsługi statku powietrznego i jego konserwacji
podczas postoju,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady
monitorowania
stanu
technicznego
statku
powietrznego,
–
dobra
ć
narz
ę
dzia i urz
ą
dzenia oraz materiały technologiczne
i eksploatacyjne stosowane do naprawy awioniki,
–
zaplanowa
ć
obsług
ę
techniczn
ą
awioniki,
–
zastosowa
ć
techniki wykrywania i usuwania usterek awioniki,
–
przeprowadzi
ć
demonta
ż
, zweryfikowa
ć
stan techniczny, naprawi
ć
lub
wymieni
ć
zu
ż
yte elementy wyposa
ż
enia elektrycznego i awionicznego
statków powietrznych,
–
zdiagnozowa
ć
działanie przyrz
ą
dów zasilanych pneumatycznie:
wysoko
ś
ciomierza, pr
ę
dko
ś
ciomierza, wariometru, machometru,
ci
ś
nieniomierza,
–
przeprowadzi
ć
monta
ż
i konserwacj
ę
wyposa
ż
enia elektrycznego
i awionicznego statków powietrznych,
–
zastosowa
ć
metody ochrony przed korozj
ą
,
–
nało
ż
y
ć
powłoki ochronne,
–
wykona
ć
typowe prace w rozdzielni prac oraz w wypo
ż
yczalni
narz
ę
dzi,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
normami technicznymi, instrukcjami i katalogami,
–
dokona
ć
pomiaru, sprawdzenia i oceny jako
ś
ci wykonanych prac
według wymogów jako
ś
ciowych,
–
oceni
ć
jako
ść
wykonanych operacji monta
ż
owych, obsługowych
i naprawczych zgodnie z procedurami systemu zarz
ą
dzania jako
ś
ci
ą
,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce
podczas
naprawy
urz
ą
dze
ń
awionicznych
i elektrycznych.
2. Materiał nauczania
Obsługa techniczna instalacji elektrycznej. (7.7) (3)
Techniki monta
ż
u i demonta
ż
u urz
ą
dze
ń
. (7.18d) (3)
Obsługa techniczna systemów i urz
ą
dze
ń
awioniki. (7.4) (3)
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
101
Kontrola i diagnozowanie przyrz
ą
dów kontroli pracy silnika i instalacji
płatowca. (7.4) (3)
Nakładanie powłok ochronnych i dekoracyjnych. (7.18) (3)
Techniki i procedury obsługowe statku powietrznego. (7.20) (3)
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
3.
Ć
wiczenia
•
Planowanie obsługi technicznej awioniki.
•
Diagnozowanie działania lotniczych przyrz
ą
dów pokładowych.
•
Wykonywanie wybranych czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
techniczn
ą
instalacji elektrycznej.
•
Monta
ż
i demonta
ż
okre
ś
lonych urz
ą
dze
ń
awioniki.
•
Monta
ż
i demonta
ż
okre
ś
lonych urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
•
Wykonywanie powłok ochronnych i dekoracyjnych.
•
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
techniczn
ą
statku
powietrznego.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestawy narz
ę
dzi monterskich.
Wyposa
ż
enie elektroniczne i elektryczne.
Zestawy do nakładania powłok ochronnych.
Przyrz
ą
dy pomiarowe do pomiarów wielko
ś
ci elektrycznych.
Normy.
Poradniki.
Katalogi.
Dokumentacja techniczna.
Instrukcje dotycz
ą
ce obsługi lotniczych przyrz
ą
dów pokładowych.
Teksty przewodnie.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Podstawowym celem realizacji programu jednostki modułowej jest
kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci
wykonywania
czynno
ś
ci
zwi
ą
zanych
z obsług
ą
i napraw
ą
urz
ą
dze
ń
awionicznych i elektrycznych statku
powietrznego.
W procesie dydaktycznym zaleca si
ę
stosowanie nast
ę
puj
ą
cych
metod nauczania: pokazu z instrukta
ż
em, przypadków, tekstu
przewodniego oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y ł
ą
czy
ć
teori
ę
z praktyk
ą
poprzez
odpowiedni dobór
ć
wicze
ń
i metod nauczania oraz wykorzystywanie
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów dotycz
ą
cych charakteryzowania
wyposa
ż
enia awionicznego i elektrycznego statku powietrznego.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
102
Nauczyciel powinien u
ś
wiadomi
ć
uczniom jak wa
ż
ne jest prawidłowe
i dokładne wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z diagnozowaniem
i napraw
ą
urz
ą
dze
ń
stanowi
ą
cych wyposa
ż
enie awioniczne i elektryczne
statku powietrznego.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
nauczyciel powinien:
–
stwarza
ć
sytuacje dydaktyczne, które pozwol
ą
na gromadzenie
i przetwarzanie informacji,
–
kształtowa
ć
postawy zawodowe,
–
kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ść
komunikowania si
ę
oraz pracy zespołowej.
Zamieszczone w programie
ć
wiczenia stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
nauczyciel mo
ż
e wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
lub opracowa
ć
inne
ć
wiczenia wspomagaj
ą
ce realizacj
ę
programu jednostki modułowej.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonania zada
ń
praktycznych nauczyciel
powinien zapozna
ć
uczniów z rodzajem i zakresem wykonywanych prac
oraz udzieli
ć
instrukta
ż
u dotycz
ą
cego przestrzegania przepisów
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej
i przeciwpora
ż
eniowej. Nale
ż
y uczniom zapewni
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania
z norm, poradników, katalogów, dokumentacji technicznej oraz instrukcji
obsługi lotniczych przyrz
ą
dów pokładowych.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
pracowni przyrz
ą
dów pokładowych,
systemów pilota
ż
owych, nawigacyjnych oraz komunikacyjnych statków
powietrznych w grupie do 15 uczniów, w zespołach 2 – 3 osobowych.
Po zako
ń
czeniu zaj
ęć
ucze
ń
powinien wykaza
ć
si
ę
wiedz
ą
spełniaj
ą
c
ą
co
najmniej
wymagania
Part-66
dla
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2 i umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
zdanie egzaminów pa
ń
stwowych na licencj
ę
lotnicz
ą
w tej kategorii.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej
na podstawie ustalonych kryteriów.
Wiedza i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów mog
ą
by
ć
sprawdzane za pomoc
ą
:
sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych oraz
obserwacji pracy uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
. Zaleca si
ę
stosowanie zada
ń
wymagaj
ą
cych twórczego my
ś
lenia i stosowania
posiadanej wiedzy w sytuacjach typowych i problemowych.
Podczas oceniania osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, zastosowanie zdobytej wiedzy
w praktyce, interpretowanie wyników pomiarów, diagnozowanie stanu
urz
ą
dze
ń
, planowanie napraw.
Podstawowym narz
ę
dziem oceny ucznia powinny by
ć
pisemne,
cz
ą
stkowe egzaminy testowe z ka
ż
dego tematu lub grupy tematów.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
103
Testy powinny by
ć
zgodne ze standardami EASA – test wielokrotnego
wyboru (spo
ś
ród 3 mo
ż
liwych odpowiedzi). Liczba zada
ń
w te
ś
cie
powinna wynika
ć
z liczby godzin zaj
ęć
przeznaczonych na realizacj
ę
zagadnie
ń
– po 1 zadaniu na ka
ż
d
ą
godzin
ę
zaj
ęć
dydaktycznych.
Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
praktycznych mo
ż
e odbywa
ć
si
ę
na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci ucznia w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej, zgodnie
z wymaganiami Part-66 zawartymi w Dodatku II „Podstawowe standardy
egzaminacyjne” pkt. 2.7, nale
ż
y zastosowa
ć
test pisemny:
–
Kategoria B2 –90 zada
ń
testowych i 0 zada
ń
opisowych.
Czas przeznaczony na ich rozwi
ą
zanie: 113 minut.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia po zrealizowaniu
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich
zastosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
104
Moduł 314[06].Z4
Praktyka zawodowa
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wykonywa
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z obsług
ą
techniczn
ą
statków
powietrznych, ich zespołów, podzespołów i cz
ęś
ci,
–
obsługiwa
ć
podstawowe
urz
ą
dzenia
stanowi
ą
ce
wyposa
ż
enie
technologiczne organizacji obsługowej,
–
dobiera
ć
i stosowa
ć
narz
ę
dzia i przyrz
ą
dy pomiarowe do wykonania
okre
ś
lonych operacji obsługowych,
–
u
ż
ytkowa
ć
, konserwowa
ć
i przechowywa
ć
urz
ą
dzenia pomocnicze
słu
żą
ce do obsługi statków powietrznych,
–
wykonywa
ć
podstawowe pomiary wielko
ś
ci elektrycznych,
–
dostosowywa
ć
si
ę
do wymogów organizacji i dyscypliny pracy
w zespole,
–
organizowa
ć
własne stanowisko pracy zgodnie z zasadami
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej, ochrony
ś
rodowiska i wymaganiami ergonomii,
–
ocenia
ć
jako
ść
wykonanej pracy,
–
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
314[06].Z4.01
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych
z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
125
314[06].Z4.02
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych
z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
awionicznych
90
Razem
215
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
105
3. Schemat układu jednostek modułowych
314[06].Z4
Praktyka zawodowa
314[06].Z4.02
Wykonywanie czynno
ś
ci
zwi
ą
zanych z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
awionicznych
314[06].Z4.01
Wykonywanie czynno
ś
ci
zwi
ą
zanych z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
106
Jednostka modułowa 314[06].Z4.01
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
zaplanowa
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
–
dobra
ć
i zastosowa
ć
narz
ę
dzia i przyrz
ą
dy pomiarowe do wykonania
okre
ś
lonych operacji obsługowych,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
urz
ą
dzeniami pomocniczymi słu
żą
cymi do obsługi
statków powietrznych,
–
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z konserwacj
ą
i przechowywaniem
narz
ę
dzi,
–
przeprowadzi
ć
badania elementów konstrukcji lotniczych metodami
nieniszcz
ą
cymi,
–
wykona
ć
czynno
ś
ci
z
zakresu obsługi
technicznej
statków
powietrznych, ich zespołów, podzespołów i cz
ęś
ci,
–
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z napraw
ą
elementów kompozytowych,
–
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z obsług
ą
maszyn elektrycznych,
akumulatorów lotniczych i lotniczych zespołów nap
ę
dowych,
–
planowa
ć
i organizowa
ć
prac
ę
własn
ą
oraz współpracowa
ć
z innymi
uczestnikami procesu pracy,
–
dostosowa
ć
si
ę
do wymogów organizacji i dyscypliny pracy
w zespole,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
,
–
obsłu
ż
y
ć
podstawowe
urz
ą
dzenia
stanowi
ą
ce
wyposa
ż
enie
technologiczne organizacji obsługowej,
–
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
zwi
ą
zan
ą
z wykonywaniem czynno
ś
ci
obsługowych,
–
oceni
ć
jako
ść
wykonanej pracy,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Gospodarowanie narz
ę
dziami. (7.2) (3)
Wykonywanie bada
ń
nieniszcz
ą
cych. Metoda pr
ą
dów wirowych,
boroskopia, metoda penetracyjna, metoda ultrad
ź
wi
ę
kowa. (7.18.c) (1)
Wykonywanie czynno
ś
ci z zakresu obróbki r
ę
cznej i mechanicznej.
(7.1, 7.15, 7.18.a) (2)
Wykonywanie
czynno
ś
ci
zwi
ą
zanych
z
napraw
ą
elementów
kompozytowych. (7.18.c) (2)
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
107
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
maszyn elektrycznych.
(7.18.d,e) (3)
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
akumulatorów lotniczych.
(13.5) (3)
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
lotniczych zespołów
nap
ę
dowych. (14.1, 14.2) (2)
3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu przygotowanie
uczniów do samodzielnego planowania i wykonywania zada
ń
zawodowych w zakresie obsługi urz
ą
dze
ń
elektrycznych stanowi
ą
cych
wyposa
ż
enie statków powietrznych.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w organizacjach specjalizuj
ą
cych si
ę
m.in. w obsłudze hangarowej lub liniowej statków powietrznych,
w których istnieje mo
ż
liwo
ść
realizacji programu jednostki modułowej.
Przed rozpocz
ę
ciem zaj
ęć
nale
ż
y zapozna
ć
uczniów ze struktur
ą
organizacyjn
ą
przedsi
ę
biorstwa i wyposa
ż
eniem technicznym. Nale
ż
y
równie
ż
udzieli
ć
instrukta
ż
u wst
ę
pnego dotycz
ą
cego przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz wyja
ś
ni
ć
uczniom zasady pracy
podczas wykonywania zada
ń
.
Wskazane jest, aby uczniowie pod nadzorem opiekuna praktyki
planowali kolejno
ść
podejmowanych działa
ń
, szczegółowo uzasadniali
swój wybór i po zaakceptowaniu przez opiekuna samodzielnie
wykonywali okre
ś
lone zadania zawodowe.
W czasie wykonywania zada
ń
zawodowych nale
ż
y obserwowa
ć
czynno
ś
ci uczniów, udziela
ć
im wskazówek i rad, analizowa
ć
i korygowa
ć
popełnione bł
ę
dy.
Uczniowie powinni prowadzi
ć
dzienniczki praktyk, dokonywa
ć
w nich
zapisów dotycz
ą
cych rodzaju i organizacji stanowiska pracy, zakresu
wykonywanych czynno
ś
ci, liczby godzin pracy oraz wniosków
i spostrze
ż
e
ń
. Zapisy w dzienniczkach powinien codziennie potwierdza
ć
opiekun praktyk.
Po zako
ń
czeniu zaj
ęć
ucze
ń
powinien wykaza
ć
si
ę
wiedz
ą
spełniaj
ą
c
ą
co
najmniej
wymagania
Part-66
dla
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2 i umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
zdanie egzaminów pa
ń
stwowych na licencj
ę
lotnicz
ą
w tej kategorii.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
108
4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie na podstawie okre
ś
lonych kryteriów. Umiej
ę
tno
ś
ci
uczniów nale
ż
y sprawdza
ć
poprzez obserwacj
ę
czynno
ś
ci podczas
wykonywania okre
ś
lonych zada
ń
zawodowych.
Praktyka zawodowa powinna przygotowa
ć
uczniów do pracy
w zespole,
kształtowa
ć
poczucie
odpowiedzialno
ś
ci
za
jako
ść
i organizacj
ę
wykonywanej pracy.
Kryteria oceniania powinny dotyczy
ć
:
–
organizacji stanowiska pracy,
–
posługiwania si
ę
dokumentacj
ą
,
–
wykonywania
czynno
ś
ci
zwi
ą
zanych
z
obsług
ą
urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
–
stosowania procedur systemu zarz
ą
dzania jako
ś
ci
ą
,
–
odpowiedzialno
ś
ci za powierzone mienie,
–
umiej
ę
tno
ś
ci szybkiego podejmowania decyzji.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej opiekun
praktyki dokonuje oceny ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów, w porozumieniu
z opiekunem wyznaczonym przez przedsi
ę
biorstwo oraz na podstawie
opinii pracowników dotycz
ą
cej zaanga
ż
owania uczniów w wykonywanie
powierzonych zada
ń
.
Podstawowymi narz
ę
dziami pomiaru dydaktycznego powinny by
ć
:
1. Pisemne egzaminy testowe po zako
ń
czeniu ka
ż
dego z tematów
praktyki zawodowej. Egzaminy testowe powinny by
ć
zgodne ze
standardami EASA – test wyboru (zadania z mo
ż
liwo
ś
ci
ą
wyboru
odpowiedzi spo
ś
ród 3 propozycji). Liczba zada
ń
testowych w ka
ż
dym
z egzaminów cz
ą
stkowych nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
20 i wi
ę
ksza
ni
ż
30.
2. Praktyczne zadania sprawdzaj
ą
ce. Zadania wyznacza instruktor
nadzoruj
ą
cy praktyk
ę
indywidualnie dla ka
ż
dego ucznia. Czas
wykonania zadania nie powinien przekracza
ć
2 godzin. Liczba zada
ń
zale
ż
y od zakresu i tematyki praktycznych tre
ś
ci kształcenia i mo
ż
e
wynosi
ć
od 1 do 5 zada
ń
. Opis zada
ń
i oceny z ich wykonania
s
ą
wpisywane do dzienniczka praktyki zawodowej ka
ż
dego ucznia.
Pozytywne oceny z wykonania zada
ń
s
ą
warunkiem dopuszczenia
do egzaminów testowych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
109
Jednostka modułowa 314[06].Z4.02
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
awionicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
zaplanowa
ć
czynno
ś
ci z zakresu obsługi urz
ą
dze
ń
awionicznych,
–
wykona
ć
czynno
ś
ci z zakresu obsługi technicznej urz
ą
dze
ń
awionicznych,
–
obsłu
ż
y
ć
podstawowe
urz
ą
dzenia
stanowi
ą
ce
wyposa
ż
enie
technologiczne organizacji obsługowej, w której ucze
ń
odbywa
praktyk
ę
,
–
dobra
ć
i zastosowa
ć
narz
ę
dzia i przyrz
ą
dy pomiarowe do wykonania
okre
ś
lonych operacji z zakresu obsługi urz
ą
dze
ń
elektrycznych
i elektronicznych, urz
ą
dze
ń
radiowych oraz przyrz
ą
dów pokładowych,
–
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
zwi
ą
zan
ą
z
realizacj
ą
czynno
ś
ci
obsługowych,
–
zastosowa
ć
procedury zarz
ą
dzania jako
ś
ci
ą
w zakresie wykonywania
czynno
ś
ci obsługowych urz
ą
dze
ń
elektrycznych i elektronicznych,
urz
ą
dze
ń
radiowych oraz przyrz
ą
dów pokładowych,
–
dostosowa
ć
si
ę
do wymogów organizacji i dyscypliny pracy
w zespole,
–
oceni
ć
jako
ść
wykonanej pracy,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
i elektronicznych. (7.7, 13.5)
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
radiowych.
(7.7, 7.15, 13.4)
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
pokładowych.
(13.8)
3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest umo
ż
liwienie
uczniom zastosowania i pogł
ę
bienia zdobytej wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci
zawodowych w rzeczywistych warunkach pracy.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w organizacji specjalizuj
ą
cej si
ę
w obsłudze urz
ą
dze
ń
awionicznych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
110
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania zada
ń
nale
ż
y udzieli
ć
uczniom
instrukta
ż
u
wst
ę
pnego
z
zakresu
obowi
ą
zuj
ą
cych
przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz zapozna
ć
ich z wyposa
ż
eniem
technicznym niezb
ę
dnym do wykonywania czynno
ś
ci obsługowych
statków powietrznych. Nale
ż
y równie
ż
wyja
ś
ni
ć
uczniom zasady
organizacji pracy podczas odbywania praktyki zawodowej.
Zaleca si
ę
, aby uczniowie pod nadzorem opiekuna praktyki planowali
kolejno
ść
podejmowanych działa
ń
, szczegółowo uzasadniali swój wybór
i po zaakceptowaniu przez opiekuna samodzielnie wykonywali okre
ś
lone
zadania zawodowe. Podczas realizacji programu jednostki modułowej
szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na kształtowanie takich postaw, jak:
–
uczciwo
ść
,
–
sumienno
ść
i zaanga
ż
owanie w pracy zawodowej,
–
samodzielno
ść
w planowaniu i wykonywaniu zada
ń
,
–
dbało
ść
o presti
ż
zawodu,
–
poczucie odpowiedzialno
ś
ci za wykonywan
ą
prac
ę
.
W czasie wykonywania zada
ń
zawodowych nale
ż
y obserwowa
ć
czynno
ś
ci uczniów, udziela
ć
im wskazówek i rad, analizowa
ć
i korygowa
ć
popełnione bł
ę
dy.
Uczniowie w czasie zaj
ęć
powinni prowadzi
ć
dzienniczki praktyk
i dokonywa
ć
w nich zapisów dotycz
ą
cych: rodzaju i organizacji
stanowiska pracy, zakresu wykonywanych czynno
ś
ci, liczby godzin
pracy, wniosków i spostrze
ż
e
ń
. Zapis czynno
ś
ci wykonywanych przez
uczniów po zako
ń
czeniu ka
ż
dego dnia praktyki powinien by
ć
potwierdzony przez opiekuna praktyki.
Po zako
ń
czeniu zaj
ęć
ucze
ń
powinien wykaza
ć
si
ę
wiedz
ą
spełniaj
ą
c
ą
co
najmniej
wymagania
Part-66
dla
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2 i umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
zdanie egzaminów pa
ń
stwowych na licencj
ę
lotnicz
ą
w tej kategorii.
4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie na podstawie okre
ś
lonych kryteriów. Umiej
ę
tno
ś
ci
uczniów nale
ż
y sprawdza
ć
poprzez obserwacj
ę
czynno
ś
ci podczas
wykonywania okre
ś
lonych zada
ń
zawodowych. Szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na:
–
wła
ś
ciw
ą
organizacj
ę
stanowiska pracy,
–
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
,
–
dobór sprz
ę
tu do wykonywanych zada
ń
,
–
wykonywanie powierzonych zada
ń
,
–
punktualno
ść
, zdyscyplinowanie, pracowito
ść
, dokładno
ść
, rzetelno
ść
,
–
odpowiedzialno
ść
za powierzone mienie,
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
111
–
zainteresowanie wykonywan
ą
prac
ą
,
–
kultur
ę
osobist
ą
i zawodow
ą
,
–
umiej
ę
tno
ść
szybkiego podejmowania decyzji,
–
komunikatywno
ść
,
–
otwarto
ść
na innowacje organizacyjne i techniczno-technologiczne.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej opiekun
praktyk powinien wystawi
ć
ocen
ę
ko
ń
cow
ą
uwzgl
ę
dniaj
ą
c
ą
wyniki
obserwacji czynno
ś
ci podczas wykonywania zada
ń
zawodowych oraz
wpisa
ć
opini
ę
o pracy i post
ę
pach uczniów.
Podstawowymi narz
ę
dziami pomiaru dydaktycznego powinny by
ć
:
1. Pisemne egzaminy testowe po zako
ń
czeniu ka
ż
dego z tematów
praktyki zawodowej. Egzaminy testowe powinny by
ć
zgodne ze
standardami EASA – test wyboru (zadania z mo
ż
liwo
ś
ci
ą
wyboru
odpowiedzi spo
ś
ród 3 propozycji). Liczba zada
ń
testowych w ka
ż
dym
z egzaminów cz
ą
stkowych nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
20 i wi
ę
ksza
ni
ż
30.
2. Praktyczne zadania sprawdzaj
ą
ce. Zadania wyznacza instruktor
nadzoruj
ą
cy praktyk
ę
indywidualnie dla ka
ż
dego ucznia. Czas
wykonania zadania nie powinien przekracza
ć
2 godzin. Liczba zada
ń
zale
ż
y od zakresu i tematyki praktycznych tre
ś
ci kształcenia i mo
ż
e
wynosi
ć
od 1 do 5 zada
ń
. Opis zada
ń
i oceny z ich wykonania
s
ą
wpisywane do dzienniczka praktyki zawodowej ka
ż
dego ucznia.
Pozytywne oceny z wykonania zada
ń
s
ą
warunkiem dopuszczenia
do egzaminów testowych.
Ocena ko
ń
cowa ucznia powinna uwzgl
ę
dnia
ć
nast
ę
puj
ą
ce kryteria:
posługiwanie si
ę
terminologi
ą
ogólnotechniczn
ą
i lotnicz
ą
, umiej
ę
tno
ść
organizacji zespołu i współpracy w zespole oraz postaw
ę
zawodow
ą
ucznia.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
112
IV. Praktyka
w
obsłudze
awioniki
statków
powietrznych –
po zako
ń
czeniu szkoły
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
zaplanowa
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z obsług
ą
liniow
ą
, hangarow
ą
i warsztatow
ą
urz
ą
dze
ń
awioniki,
–
zastosowa
ć
zasady konserwacji i przechowywania materiałów,
narz
ę
dzi i cz
ęś
ci zamiennych,
–
okre
ś
li
ć
zapotrzebowanie na materiały techniczne i cz
ęś
ci zamienne
stosowane do obsługi statków powietrznych,
–
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z obsług
ą
urz
ą
dze
ń
elektrycznych
i elektronicznych oraz elementów elektrycznych sieci pokładowych
i układów automatyki statku powietrznego, z wykorzystaniem
dokumentacji wykonawczej,
–
wykona
ć
pomiary podstawowych parametrów elektrycznych sieci
pokładowej
oraz
pokładowych
urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
z zastosowaniem dokumentacji wykonawczej,
–
zastosowa
ć
procedury dotycz
ą
ce wa
ż
enia statków powietrznych,
–
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
zwi
ą
zan
ą
z
wa
ż
eniem
statków
powietrznych,
–
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z obsług
ą
warsztatow
ą
układów
i podzespołów statku powietrznego na podstawie zatwierdzonej
dokumentacji wykonawczej obsługi,
–
ustali
ć
przyczyny niesprawno
ś
ci instalacji elektrycznej na podstawie
bezpo
ś
rednich objawów niesprawno
ś
ci oraz wyników pomiaru
parametrów pracy urz
ą
dze
ń
i instalacji,
–
usun
ąć
niesprawno
ś
ci statku powietrznego i jego podzespołów
w oparciu o procedury,
–
wypełni
ć
dokumentacj
ę
potwierdzenia i po
ś
wiadczenia obsługi,
–
zastosowa
ć
procedury wykonania typowych czynno
ś
ci w obsłudze
liniowej i hangarowej statków powietrznych,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
komputerowym oprogramowaniem u
ż
ytkowym w celu
sporz
ą
dzenia zamówienia na obsług
ę
,
–
opracowa
ć
i wyda
ć
dokumentacj
ę
wykonawcz
ą
zamówionej obsługi
technicznej,
–
zastosowa
ć
zasady systemu zapewnienia jako
ś
ci w praktyce
obsługowej awioniki statków powietrznych,
–
zastosowa
ć
zasady zarz
ą
dzania obsług
ą
techniczn
ą
statków
powietrznych,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i przeciwpora
ż
eniowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
113
2. Materiał nauczania
Planowanie obsługi urz
ą
dze
ń
awioniki statków powietrznych. (7.20) (3)
Zarz
ą
dzanie cz
ęś
ciami zamiennymi. (7.20) (3)
Zarz
ą
dzanie narz
ę
dziami i wyposa
ż
eniem. (7.3) (3)
Wykonywanie czynno
ś
ci zwi
ą
zanych z obsług
ą
metrologiczn
ą
. (7.2) (3)
Wa
ż
enie statków powietrznych. (7.16) (2)
Obsługa warsztatowa akumulatorów lotniczych. (7.4, 7.7) (3)
Obsługa warsztatowa urz
ą
dze
ń
elektrycznych. (7.4, 7.7) (3)
Obsługa warsztatowa przyrz
ą
dów pokładowych. (7.4, 7.7) (3)
Obsługa warsztatowa wyposa
ż
enia radiowego. (7.4, 7.7) (3)
Wykonywanie powłok lakierniczych. (7.4, 7.7) (3)
Obsługa liniowa statków powietrznych. (7.17-7.19) (3)
Obsługa hangarowa statków powietrznych. (7.17-7.20) (3)
Analizowanie systemu zapewnienia jako
ś
ci obsługi. (7.20) (3)
3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Wszystkie czynno
ś
ci wymienione w programie praktyki obsługowej
statków powietrznych i ich podzespołów absolwenci mog
ą
wykonywa
ć
wył
ą
cznie pod nadzorem uprawnionego instruktora organizacji Part-145,
której zlecone zostało przeprowadzenie praktyki w obsłudze statków
powietrznych i ich podzespołów.
Program
nauczania
„Praktyka
w obsłudze
awioniki
statków
powietrznych" spełnia wymagania w zakresie wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci
podstawowych
personelu
po
ś
wiadczaj
ą
cego
obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2, zawarte w zał
ą
czniku 2 do przepisu Part-66, moduł 7.
Niektóre zagadnienia programu zostały rozszerzone. Odbycie praktyki
jest obowi
ą
zkowe dla absolwentów szkoły, którzy maj
ą
zamiar ubiega
ć
si
ę
o wydanie licencji Part-66 przez Urz
ą
d Lotnictwa Cywilnego.
Praktyka ta powinna by
ć
realizowana po zako
ń
czeniu szkoły.
W
wyniku
odbytych
zaj
ęć
ucze
ń
powinien
wykaza
ć
si
ę
umiej
ę
tno
ś
ciami
spełniaj
ą
cymi
co
najmniej
wymagania
Part-66
dla personelu po
ś
wiadczaj
ą
cego obsług
ę
techniczn
ą
kategorii B2
i umo
ż
liwiaj
ą
c
ą
zdanie egzaminów pa
ń
stwowych na licencj
ę
lotnicz
ą
w tej kategorii.
4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Podstawowymi narz
ę
dziami pomiaru dydaktycznego powinny by
ć
:
1. Pisemne egzaminy testowe po zako
ń
czeniu ka
ż
dego z działów
praktyki zawodowej. Egzaminy testowe powinny by
ć
zgodne
ze standardami EASA – test wyboru (zadania z mo
ż
liwo
ś
ci
ą
wyboru
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
114
odpowiedzi spo
ś
ród 3 propozycji). Liczba zada
ń
testowych w ka
ż
dym
z egzaminów cz
ą
stkowych nie powinna by
ć
mniejsza ni
ż
20 i wi
ę
ksza
ni
ż
30. Na odpowied
ź
na ka
ż
de zadanie testowe nale
ż
y przeznaczy
ć
2 minuty. Podczas tych egzaminów korzystanie przez uczniów
z jakichkolwiek materiałów pomocniczych jest niedozwolone.
2. Praktyczne zadania sprawdzaj
ą
ce. Zadania wyznacza instruktor
prowadz
ą
cy
praktyk
ę
indywidualnie
dla
ka
ż
dego
ucznia.
Czas wykonania zadania nie powinien przekracza
ć
2 godzin. Liczba
zada
ń
zale
ż
y od zakresu i tematyki praktycznych tre
ś
ci kształcenia
i mo
ż
e wynosi
ć
od 1 do 5 zada
ń
. Opis zada
ń
i oceny z ich wykonania
s
ą
wpisywane do dzienniczka praktyki zawodowej ka
ż
dego ucznia.
Pozytywne oceny z wykonania zada
ń
s
ą
warunkiem dopuszczenia
do egzaminów testowych.
Ocena ko
ń
cowa ucznia powinna uwzgl
ę
dnia
ć
nast
ę
puj
ą
ce kryteria:
posługiwanie si
ę
terminologi
ą
ogólnotechniczn
ą
i lotnicz
ą
, umiej
ę
tno
ść
organizacji zespołu i współpracy w zespole oraz postaw
ę
zawodow
ą
ucznia.