„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
MINISTERSTWO EDUKACJI
NARODOWEJ
MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ
MODUŁOWY PROGRAM NAUCZANIA
TECHNIK PAPIERNICTWA
311[27]
Zatwierdzam
Minister Edukacji Narodowej
Warszawa 2008
311[27]/T,SP/MEN/2008
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
1
Autorzy:
mgr in
ż
. Marek Olsza
mgr Teresa Górny
mgr in
ż
. Jolanta Gajda
Recenzenci:
dr in
ż
. Krzysztof Presz
mgr in
ż
. Robert Wanic
Opracowanie redakcyjne:
mgr in
ż
. Jolanta Podłowska
Korekta merytoryczna
mgr Teresa Górny
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
2
Spis tre
ś
ci
Wprowadzenie
3
I.
Zało
ż
enia
programowo-organizacyjne
kształcenia
w zawodzie
5
1. Opis pracy w zawodzie
5
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno-
wychowawczego
7
II.
Plany nauczania
14
III. Moduły kształcenia w zawodzie
16
1.
Techniczne podstawy zawodu
16
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej
oraz
ochrony
ś
rodowiska
19
Posługiwanie
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
23
Stosowanie materiałów konstrukcyjnych
27
Stosowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
transportowych oraz
energetycznych
31
2.
Układy regulacji i sterowania
35
U
ż
ytkowanie aparatury kontrolno-pomiarowej
37
Analizowanie układów automatycznej regulacji
42
3.
Chemia stosowana
46
Analizowanie procesów chemicznych
49
Wykonywanie bada
ń
laboratoryjnych
53
4.
Technologia produkcji mas włóknistych
57
Planowanie i organizowanie produkcji mas włóknistych
60
Wytwarzanie mas włóknistych
64
5.
Technologia produkcji wyrobów papierniczych
68
Organizowanie produkcji papieru i tektury
71
Wytwarzanie wyrobów papierniczych
76
Uszlachetnianie i wyko
ń
czanie wyrobów
papierniczych
80
Wykonywanie obróbki wyrobów papierniczych
84
6.
Praktyka zawodowa
88
Planowanie,
wytwarzanie
i
kontrola
wyrobów
papierniczych
90
Gospodarowanie
wod
ą
w
przedsi
ę
biorstwie
papierniczym
93
7.
Technologia przetwórstwa papierniczego
96
Pozyskiwanie papierniczych surowców wtórnych
98
Przetwarzanie wyrobów papierniczych
101
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
3
Wprowadzenie
Celem kształcenia w szkole zawodowej jest przygotowanie aktywnego,
mobilnego i skutecznie działaj
ą
cego pracownika gospodarki. Efektywne
funkcjonowanie na rynku pracy wymaga przygotowania ogólnego,
opanowania podstawowych umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych oraz kształcenia
ustawicznego.
Absolwent
współczesnej
szkoły
powinien
charakteryzowa
ć
si
ę
otwarto
ś
ci
ą
,
wyobra
ź
ni
ą
,
zdolno
ś
ci
ą
do
ci
ą
głego
kształcenia
i
doskonalenia
oraz
umiej
ę
tno
ś
ci
ą
oceny
własnych
mo
ż
liwo
ś
ci.
Wprowadzenie do systemu szkolnego programów modułowych ułatwia
osi
ą
gni
ę
cie tych zamierze
ń
.
Kształcenie według modułowego programu nauczania charakteryzuje
si
ę
tym,
ż
e:
–
cele kształcenia i materiał nauczania wynikaj
ą
z przyszłych zada
ń
zawodowych,
–
przygotowanie ucznia do wykonywania zawodu odbywa si
ę
głównie
poprzez realizacj
ę
zada
ń
zbli
ż
onych do tych, które s
ą
wykonywane
na stanowisku pracy,
–
nie ma w nim podziału na zaj
ę
cia teoretyczne i praktyczne,
–
wyst
ę
puje w nim prymat umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych nad wiedz
ą
teoretyczn
ą
,
–
jednostki modułowe integruj
ą
tre
ś
ci kształcenia z ró
ż
nych dyscyplin
wiedzy,
–
w szerokim zakresie wykorzystuje si
ę
zasad
ę
transferu wiedzy
i umiej
ę
tno
ś
ci,
–
proces uczenia si
ę
dominuje nad procesem nauczania,
–
programy nauczania s
ą
elastyczne, poszczególne jednostki mo
ż
na
wymienia
ć
, modyfikowa
ć
, uzupełnia
ć
oraz dostosowywa
ć
do poziomu
wymaganych umiej
ę
tno
ś
ci, potrzeb gospodarki oraz lokalnego rynku
pracy,
–
umiej
ę
tno
ś
ci opanowane w ramach poszczególnych modułów daj
ą
mo
ż
liwo
ść
wykonywania okre
ś
lonego zakresu pracy.
Realizacja modułowego programu nauczania zapewnia opanowanie
przez uczniów umiej
ę
tno
ś
ci okre
ś
lonych w podstawie programowej
kształcenia w zawodzie oraz przygotowuje do kształcenia ustawicznego.
Modułowy program nauczania składa si
ę
z modułów kształcenia
w zawodzie i odpowiadaj
ą
cych im jednostek modułowych, umo
ż
liwiaj
ą
cych
zdobywanie wiadomo
ś
ci oraz kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci i postaw
wła
ś
ciwych dla zawodu.
Jednostka
modułowa
stanowi
element
modułu
kształcenia
w zawodzie obejmuj
ą
cy logiczny i mo
ż
liwy do wykonania wycinek pracy,
o wyra
ź
nie okre
ś
lonym pocz
ą
tku i zako
ń
czeniu, który nie podlega dalszym
podziałom, a jego rezultatem jest produkt, usługa lub istotna decyzja.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
4
W strukturze modułowego programu nauczania wyró
ż
niono:
–
zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia w zawodzie,
–
plany nauczania,
–
programy modułów i jednostek modułowych.
Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz
jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych, literatur
ę
.
Jednostka modułowa zawiera: szczegółowe cele kształcenia, materiał
nauczania,
ć
wiczenia,
ś
rodki dydaktyczne, wskazania metodyczne do
realizacji programu jednostki, propozycje metod sprawdzania i oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia.
Dydaktyczna
mapa
programu
nauczania,
zamieszczona
w
zało
ż
eniach
programowo-organizacyjnych,
przedstawia
schemat
powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy modułami i jednostkami modułowymi oraz okre
ś
la
kolejno
ść
ich realizacji. Ma ona ułatwi
ć
dyrekcji szkół i nauczycielom
organizowanie procesu kształcenia.
W programie został przyj
ę
ty system kodowania modułów i jednostek
modułowych zawieraj
ą
cy nast
ę
puj
ą
ce elementy:
–
symbol cyfrowy zawodu według klasyfikacji zawodów szkolnictwa
zawodowego,
–
symbol literowy oznaczaj
ą
cy kategori
ę
modułów:
O – dla modułów ogólnozawodowych,
Z – dla modułów zawodowych,
S – dla modułów specjalizacyjnych.
–
cyfra arabska dla kolejnego modułu w grupie i dla kolejnej
wyodr
ę
bnionej w module jednostki modułowej.
Przykładowy zapis kodowania modułu:
311[27].O1
311[27] – symbol cyfrowy zawodu: technik papiernictwa
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy
Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
311[27].Z2.02
311[27] – symbol cyfrowy zawodu: technik papiernictwa
Z2 – drugi moduł zawodowy: Technologia produkcji mas włóknistych
02 – druga jednostka modułowa w module Z2: Wytwarzanie mas
włóknistych
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
5
I. Zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
1.
Opis pracy w zawodzie
Zadania zawodowe
Absolwent szkoły kształc
ą
cej w zawodzie technik papiernictwa powinien
by
ć
przygotowany do wykonywania nast
ę
puj
ą
cych zada
ń
zawodowych:
−
przygotowywania
surowców,
półproduktów
oraz
materiałów
pomocniczych
do
produkcji
mas
włóknistych
oraz
wyrobów
papierniczych,
−
u
ż
ytkowania maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych w przemy
ś
le celulozowo-
papierniczym,
−
organizowania i nadzorowania przebiegu procesów wytwórstwa
i przetwórstwa papierniczego,
−
oceniania jako
ś
ci gotowych wyrobów papierniczych.
Umiej
ę
tno
ś
ci zawodowe
W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent powinien umie
ć
:
−
okre
ś
la
ć
fizyczne i chemiczne wła
ś
ciwo
ś
ci surowców, półproduktów oraz
materiałów pomocniczych,
−
ocenia
ć
jako
ść
surowców i półproduktów,
−
składowa
ć
i zabezpiecza
ć
surowce i materiały pomocnicze przed
szkodliwym wpływem czynników atmosferycznych,
−
czyta
ć
i sporz
ą
dza
ć
proste rysunki techniczne oraz schematy
technologiczne,
−
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
,
−
dobiera
ć
maszyny i narz
ę
dzia do okre
ś
lonych zada
ń
technologicznych,
−
okre
ś
la
ć
wpływ budowy i wła
ś
ciwo
ś
ci surowców włóknistych na przebieg
procesów technologicznych i jako
ść
gotowych wyrobów,
−
przygotowywa
ć
surowce, materiały pomocnicze i półprodukty zgodnie
z receptur
ą
,
−
pobiera
ć
próbki substancji stałych, ciekłych i gazowych do bada
ń
laboratoryjnych,
−
sporz
ą
dza
ć
proste bilanse wodne, materiałowe i energetyczne procesów
technologicznych,
−
kontrolowa
ć
parametry procesu technologicznego,
−
u
ż
ytkowa
ć
narz
ę
dzia, maszyny i urz
ą
dzenia stosowane w przemy
ś
le
celulozowo-papierniczym oraz dokonywa
ć
ich konserwacji,
−
okre
ś
la
ć
zagro
ż
enia korozyjne aparatury,
−
dobiera
ć
techniki uszlachetniania i wyko
ń
czania wyrobów papierniczych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
6
−
kontrolowa
ć
oraz regulowa
ć
parametry technologiczne procesów
produkcyjnych,
−
ocenia
ć
jako
ść
gotowych wyrobów papierniczych,
−
okre
ś
la
ć
sposoby znakowania, pakowania i przechowywania wyrobów
gotowych,
−
wykorzystywa
ć
techniki komputerowe w procesach wytwarzania
wyrobów, sterowania produkcj
ą
oraz ewidencjonowania danych
technologicznych,
−
sporz
ą
dza
ć
dokumentacj
ę
produkcyjn
ą
,
−
okre
ś
la
ć
wpływ przemysłu celulozowo–papierniczego na
ś
rodowisko
oraz podejmowa
ć
działania zwi
ą
zane z jego ochron
ą
,
−
posługiwa
ć
si
ę
instrukcjami i normami dotycz
ą
cymi przebiegu procesów
technologicznych,
−
posługiwa
ć
si
ę
j
ę
zykiem obcym w zakresie niezb
ę
dnym do wykonywania
zada
ń
zawodowych,
−
stosowa
ć
przepisy prawa dotycz
ą
ce wykonywanych zada
ń
zawodowych,
−
przestrzega
ć
przepisów i zasad bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
przepisów ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska,
−
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
−
kierowa
ć
zespołem pracowników,
−
stosowa
ć
przepisy Kodeksu pracy, dotycz
ą
ce praw i obowi
ą
zków
pracownika i pracodawcy,
−
udziela
ć
pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,
−
korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji oraz doradztwa specjalistycznego,
−
planowa
ć
działalno
ść
gospodarcz
ą
.
Technik papiernictwa mo
ż
e by
ć
zatrudniony w zakładach produkuj
ą
cych
masy
włókniste
i
ró
ż
nego
rodzaju
wyroby
papiernicze
oraz
w przedsi
ę
biorstwach przetwórstwa papierniczego
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
7
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno-
wychowawczego
Proces kształcenia, według modułowego programu nauczania dla
zawodu technik papiernictwa, mo
ż
e by
ć
realizowany w czteroletnim
technikum dla młodzie
ż
y i dorosłych w formie stacjonarnej lub zaocznej
oraz w dwuletniej szkole policealnej, dla młodzie
ż
y i dorosłych w formie
stacjonarnej lub zaocznej.
Program nauczania obejmuje kształcenie ogólnozawodowe, zawodowe
i specjalizacyjne. Kształcenie ogólnozawodowe zapewnia orientacj
ę
w zawodzie oraz ułatwia ewentualn
ą
zmian
ę
zawodu. Kształcenie
zawodowe ma przygotowa
ć
absolwenta szkoły do realizacji zada
ń
na
typowych dla zawodu stanowiskach pracy. Ogólne i szczegółowe cele
kształcenia wynikaj
ą
z podstawy programowej kształcenia w zawodzie.
Tre
ś
ci programowe zawarte s
ą
w siedmiu modułach: dwóch
ogólnozawodowych,
czterech
zawodowych
oraz
w
jednym
specjalizacyjnym. Kształcenie specjalizacyjne ma na celu dostosowanie
kwalifikacji absolwenta do potrzeb lokalnego i regionalnego rynku pracy
i mo
ż
e odbywa
ć
si
ę
z wykorzystaniem zamieszczonego w programie
przykładowego modułu specjalizacyjnego.
Moduły podzielone s
ą
na jednostki modułowe. Ka
ż
da jednostka
modułowa zawiera tre
ś
ci stanowi
ą
ce pewn
ą
logiczn
ą
cało
ść
. Realizacja
celów
kształcenia
jednostek
modułowych
umo
ż
liwia
opanowanie
umiej
ę
tno
ś
ci pozwalaj
ą
cych na wykonywanie okre
ś
lonego zakresu pracy.
Czynnikiem sprzyjaj
ą
cym nabywaniu umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych jest
wykonywanie
ć
wicze
ń
zaproponowanych w programach jednostek
modułowych.
Moduł 311[27].O1 - Techniczne podstawy zawodu - składa si
ę
z czterech jednostek modułowych. Zawiera ogólnozawodowe tre
ś
ci
kształcenia i powinien by
ć
realizowany w pierwszej kolejno
ś
ci.
Moduł 311[27].O2 - Układy regulacji i sterowania - składa si
ę
z dwóch
jednostek modułowych. Zawiera ogólnozawodowe tre
ś
ci kształcenia
dotycz
ą
ce u
ż
ytkowania i obsługi aparatury kontrolno-pomiarowej oraz
analizowania układów elektrycznych i elektronicznych.
Moduł 311[27].Z1 - Chemia stosowana - składa si
ę
z dwóch jednostek
modułowych i obejmuje tre
ś
ci z zakresu chemii organicznej, nieorganicznej
i fizycznej oraz wykonywania bada
ń
laboratoryjnych.
Moduł 311[27].Z2 - Technologia produkcji mas włóknistych - składa si
ę
z dwóch jednostek modułowych i obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce planowania,
organizacji oraz produkcji mas włóknistych.
Moduł 311[27].Z3 - Technologia produkcji wyrobów papierniczych -
składa si
ę
z czterech jednostek modułowych. Zawiera tre
ś
ci dotycz
ą
ce
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
8
projektowania procesów produkcji wyrobów papierniczych oraz ich
obróbki, wyko
ń
czania i uszlachetniania.
Moduł 311[27].Z4 - Praktyka zawodowa - składa si
ę
z dwóch jednostek
modułowych i obejmuje tre
ś
ci z zakresu planowania, wytwarzania i kontroli
wyrobów papierniczych oraz gospodarowania wod
ą
w zakładzie
papierniczym.
Moduł 311[27].S1 - Technologia przetwórstwa papierniczego - składa
si
ę
z dwóch jednostek modułowych i obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce
pozyskiwania papierniczych surowców wtórnych oraz przetwarzanie
wyrobów papierniczych.
Wykaz modułów i jednostek modułowych zamieszczono w tabeli.
Wykaz modułów i jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Zestawienie modułów i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
Moduł 311[27].O1
Techniczne podstawy zawodu
324
311[27].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska
40
311[27].O1.02
Posługiwanie
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
76
311[27].O1.03 Stosowanie materiałów konstrukcyjnych
94
311[27].O1.04
Stosowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
transportowych oraz
energetycznych
114
Moduł 311[27].O2
Układy regulacji i sterowania
180
311[27].O2.01 U
ż
ytkowanie aparatury kontrolno-pomiarowej
108
311[27].O2.02 Analizowanie układów automatycznej regulacji
72
Moduł 311[27].Z1
Chemia stosowana
324
311[27].Z1.01 Analizowanie procesów chemicznych
162
311[27].Z1.02
Wykonywanie bada
ń
laboratoryjnych
162
Moduł 311[27].Z2
Technologia produkcji mas włóknistych
232
311[27].Z2.01
Planowanie
i
organizowanie
produkcji
mas
włóknistych
78
311[27].Z2.02
Wytwarzanie mas włóknistych
154
Moduł 311[27].Z3
Technologia produkcji wyrobów papierniczych
460
311[27].Z3.01
Organizowanie produkcji papieru i tektury
72
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
9
311[27].Z3.02
Wytwarzanie wyrobów papierniczych
142
311[27].Z3.03
Uszlachetnianie
i
wyko
ń
czanie
wyrobów
papierniczych
104
311[27].Z3.04
Wykonywanie obróbki wyrobów papierniczych
142
Moduł 311[27].Z4
Praktyka zawodowa
140
311[27].Z4.01
Planowanie,
wytwarzanie
i
kontrola
wyrobów
papierniczych
105
311[27].Z4.02
Gospodarowanie
wod
ą
w
przedsi
ę
biorstwie
papierniczym
35
Moduł 311[27].S1
Technologia przetwórstwa papierniczego
140
311[27].S1.01
Pozyskiwanie papierniczych surowców wtórnych
78
311[27].S1.02
Przetwarzanie wyrobów papierniczych
62
Razem
1800
Na podstawie wykazu modułów i jednostek modułowych sporz
ą
dzono
dydaktyczn
ą
map
ę
programu nauczania dla zawodu.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
10
Dydaktyczna mapa programu nauczania
311[27].Z1.02
311[27].Z1.01
311[27].O2
311[27].O1.01
311[27].O1.02
311[27].Z3.01
311[27].Z3.02
311[27].Z2
311[27].O1
311[27].Z3
311[27].Z2.02
311[27].Z3.04
311[27].Z3.03
311[27].Z2.01
311[27].Z1
311[27].O2.02
311[27].O1.04
311[27].O2.01
311[27].O1.03
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
11
Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania stanowi schemat
powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy modułami i jednostkami modułowymi oraz okre
ś
la
kolejno
ść
ich realizacji.
Nauczyciel realizuj
ą
cy modułowy program nauczania powinien
posiada
ć
przygotowanie
z
zakresu
kształcenia
modułowego,
aktywizuj
ą
cych metod nauczania oraz pomiaru dydaktycznego. Nauczyciel
kieruj
ą
cy procesem nabywania umiej
ę
tno
ś
ci przez uczniów powinien
udziela
ć
pomocy w rozwi
ą
zywaniu problemów, kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci
zawodowe uczniów uwzgl
ę
dniaj
ą
c ich indywidualne predyspozycje,
mo
ż
liwo
ś
ci i do
ś
wiadczenie. Ponadto, powinien rozwija
ć
zainteresowania
zawodem, wskazywa
ć
na mo
ż
liwo
ś
ci dalszego kształcenia i zdobywania
nowych umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych. Powinien równie
ż
kształtowa
ć
takie
cechy
uczniów,
jak:
dokładno
ść
i
systematyczno
ść
,
rzetelno
ść
i odpowiedzialno
ść
za prac
ę
, dbało
ść
o jej jako
ść
, sprawne komunikowanie
si
ę
, twórcze rozwi
ą
zywanie problemów oraz umiej
ę
tno
ść
współdziałania
w zespole.
Wskazane jest, aby podczas zaj
ęć
edukacyjnych stosowane były
aktywizuj
ą
ce i praktyczne metody nauczania, takie jak: dyskusja
dydaktyczna,
metoda
przypadków,
metoda
projektów,
metoda
przewodniego tekstu oraz
ć
wiczenia praktyczne. Wskazane jest
prezentowanie
filmów
dydaktycznych
oraz
wykorzystywanie
komputerowych programów symulacyjnych, jak równie
ż
organizowanie
wycieczek dydaktycznych w celu zapoznania si
ę
z rzeczywistymi
warunkami pracy.
W procesie realizacji programu nale
ż
y wdra
ż
a
ć
uczniów do
samokształcenia
oraz
korzystania
z
ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji:
podr
ę
czników, literatury zawodowej, poradników, norm, instrukcji,
katalogów, czasopism technicznych, zasobów Internetu.
W realizacji tre
ś
ci programowych nale
ż
y uwzgl
ę
dnia
ć
współczesne
technologie, sprz
ę
t, narz
ę
dzia i materiały.
Prowadzenie zaj
ęć
aktywizuj
ą
cymi metodami nauczania wymaga
przygotowania materiałów dydaktycznych, takich jak: teksty przewodnie,
311[27].S1.01
311[27]. S1.02
311[27].S1
311[27].Z4
311[27].Z4.02
311[27].Z4.01
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
12
instrukcje do metody projektów i wykonywania
ć
wicze
ń
, instrukcje
stanowiskowe, przewodniki do samokształcenia.
Istotnym
elementem
organizacji
procesu
dydaktycznego
jest
sprawdzanie i ocenianie edukacyjnych osi
ą
gni
ęć
uczniów. Wskazane jest
prowadzenie bada
ń
diagnostycznych, kształtuj
ą
cych i sumuj
ą
cych.
Badania diagnostyczne maj
ą
na celu dokonanie oceny poziomu wiedzy
i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów w pocz
ą
tkowej fazie kształcenia.
Badania kształtuj
ą
ce, prowadzone w trakcie realizacji programu, maj
ą
na celu dostarczenie bie
żą
cych informacji o efektywno
ś
ci procesu
nauczania-uczenia si
ę
.
Badania sumuj
ą
ce powinny by
ć
prowadzone po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej.
Informacje uzyskane w wyniku bada
ń
pozwalaj
ą
na dokonywanie
ewaluacji procesu nauczania.
Ocenianie powinno u
ś
wiadamia
ć
uczniowi poziom jego osi
ą
gni
ęć
w stosunku do wymaga
ń
edukacyjnych, jak równie
ż
powinno wdra
ż
a
ć
do
systematycznej pracy, samokontroli i samooceny.
Ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno by
ć
realizowane za pomoc
ą
sprawdzianów ustnych, pisemnych i praktycznych oraz obserwacji pracy
ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
i testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
szkolnych wymaga od nauczyciela
okre
ś
lenia kryteriów i norm oceniania, opracowania testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych, arkuszy obserwacji i arkuszy oceny post
ę
pów.
W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału
na zaj
ę
cia teoretyczne i praktyczne. Formy organizacyjne pracy uczniów
powinny by
ć
dostosowane do tre
ś
ci i metod kształcenia.
Podana w tabelach wykazu jednostek modułowych orientacyjna liczba
godzin przewidziana na realizacj
ę
programu mo
ż
e ulega
ć
zmianie
w zale
ż
no
ś
ci od stosowanych przez nauczyciela metod nauczania
i
ś
rodków dydaktycznych.
Zaleca si
ę
, aby zaj
ę
cia prowadzone były w grupach do 15 osób.
Proponowane formy organizacyjne prowadzenia zaj
ęć
, to: praca
w zespołach 2-3 osobowych oraz praca indywidualna.
Szkoła podejmuj
ą
ca kształcenie systemem modułowym powinna
posiada
ć
odpowiednie warunki lokalowe wraz z wyposa
ż
eniem.
Do realizacji tre
ś
ci kształcenia w zawodzie technik papiernictwa
niezb
ę
dne s
ą
nast
ę
puj
ą
ce pomieszczenia dydaktyczne:
–
laboratorium chemiczne,
–
pracownia technologiczna,
–
pracownia elektrotechniki i pomiarów technicznych,
–
pracownia rysunku technicznego,
–
pracownia informatyki,
–
warsztaty szkolne.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
13
Pracownie, w których b
ę
d
ą
prowadzone
ć
wiczenia praktyczne, powinny
spełnia
ć
wymagania wynikaj
ą
ce z przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska.
Pracownie i warsztaty szkolne powinny by
ć
wyposa
ż
one w techniczne
ś
rodki kształcenia, pomoce i materiały dydaktyczne. Wskazane jest, aby
wyposa
ż
enie pracowni i warsztatów szkolnych umo
ż
liwiało symulowanie
rzeczywistych warunków pracy technika papiernictwa. W przeciwnym
wypadku cz
ęść
zaj
ęć
nale
ż
y realizowa
ć
w
rzeczywistych miejscach pracy
lub w placówkach dysponuj
ą
cych odpowiedni
ą
baz
ą
techniczn
ą
i dydaktyczn
ą
, takich jak centra kształcenia praktycznego i centra
kształcenia ustawicznego.
W trosce o jako
ść
kształcenia konieczne jest prowadzenie
systematycznych działa
ń
szkoły polegaj
ą
cych na:
–
współpracy z przedsi
ę
biorstwami przetwórstwa papierniczego w regionie
w celu aktualizacji tre
ś
ci kształcenia zawodowego,
–
doskonaleniu nauczycieli w zakresie kształcenia modułowego,
aktywizuj
ą
cych metod nauczania oraz pomiaru dydaktycznego,
–
pozyskiwaniu nowych
ś
rodków kształcenia.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
14
II. Plany nauczania
PLAN NAUCZANIA
Czteroletnie technikum
Zawód: technik papiernictwa 311[27]
Podbudowa programowa: gimnazjum
Lp.
Moduły kształcenia
w zawodzie
Dla młodzie
ż
y
Dla dorosłych
Liczba godzin
tygodniowo
w czteroletnim
okresie
nauczania
Liczba godzin
tygodniowo
w czteroletnim
okresie
nauczania
Liczba godzin
w czteroletnim
okresie
nauczania
Klasy I – IV
Semestr I-VIII
Forma
stacjonarna
Forma
zaoczna
1. Techniczne podstawy zawodu
9
6
113
2. Układy regulacji i sterowania
5
4
63
3. Chemia stosowana
9
6
113
4.
Technologia produkcji mas
włóknistych
7
5
89
5.
Technologia produkcji
wyrobów papierniczych
15
10
189
6.
Technologia przetwórstwa
papierniczego
5
4
63
Razem
50
35
630
Praktyka zawodowa 4 tygodnie
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
15
PLAN NAUCZANIA
Szkoła policealna
Zawód: technik papiernictwa 311[27]
Podbudowa programowa: szkoła daj
ą
ca wykształcenie
ś
rednie
Lp.
Moduły kształcenia
w zawodzie
Dla młodzie
ż
y
Dla dorosłych
Liczba godzin
tygodniowo
w dwuletnim
okresie
nauczania
Liczba godzin
tygodniowo
w dwuletnim
okresie
nauczania
Liczba godzin
w dwuletnim
okresie
nauczania
Klasy I – II
Semestry I-IV
Forma
stacjonarna
Forma
zaoczna
1. Techniczne podstawy zawodu
9
7
123
2. Układy regulacji i sterowania
5
4
68
3. Chemia stosowana
9
6
123
4.
Technologia produkcji mas
włóknistych
7
5
95
5.
Technologia produkcji
wyrobów papierniczych
15
11
205
6.
Technologia przetwórstwa
papierniczego
5
4
68
Razem
50
37
682
Praktyka zawodowa 4 tygodnie
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
16
III. Moduły kształcenia w zawodzie
Moduł 311[27].O1
Techniczne podstawy zawodu
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
stosowa
ć
przepisy prawa pracy,
–
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z zasadami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii,
–
przewidywa
ć
zagro
ż
enia dla zdrowia i
ż
ycia podczas wykonywania
czynno
ś
ci zawodowych,
–
przewidywa
ć
konsekwencje wynikaj
ą
ce z nieprzestrzegania przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy w trakcie realizacji zada
ń
zawodowych,
–
dobiera
ć
odzie
ż
robocz
ą
i
ś
rodki ochrony indywidualnej w zale
ż
no
ś
ci od
zagro
ż
e
ń
wyst
ę
puj
ą
cych na stanowiskach pracy,
–
udziela
ć
pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,
–
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
,
–
wykonywa
ć
rysunki techniczne prostych cz
ęś
ci maszyn,
–
posługiwa
ć
si
ę
normami, instrukcjami, przepisami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy oraz ochrony przeciwpo
ż
arowej dotycz
ą
cymi procesów
technologicznych,
–
okre
ś
la
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci materiałów stosowanych do budowy maszyn,
–
posługiwa
ć
si
ę
poj
ę
ciami z zakresu wytrzymało
ś
ci materiałów,
–
rozró
ż
nia
ć
konstrukcje oraz wyja
ś
nia
ć
zasady działania: sprz
ę
gieł,
hamulców, przekładni mechanicznych i prostych mechanizmów,
–
charakteryzowa
ć
urz
ą
dzenia stosowane do transportu wewn
ę
trznego,
–
charakteryzowa
ć
pompy i spr
ęż
arki,
–
wyja
ś
nia
ć
budow
ę
i okre
ś
la
ć
zastosowanie ruroci
ą
gów w zakładach
papierniczych,
–
posługiwa
ć
si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami z zakresu techniki cieplnej,
–
charakteryzowa
ć
typowe konstrukcje kotłów parowych,
–
klasyfikowa
ć
paliwa stosowane w ró
ż
nych rodzajach kotłów,
–
charakteryzowa
ć
maszyny tłokowe i przepływowe,
–
wyja
ś
nia
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania turbiny parowej,
–
stosowa
ć
przepisy
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska podczas u
ż
ytkowania maszyn
i urz
ą
dze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
17
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
311[27].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska
40
311[27].O1.02
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
76
311[27].O1.03 Stosowanie materiałów konstrukcyjnych
94
311[27].O1.04
Stosowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
transportowych oraz
energetycznych
114
Razem
324
3. Schemat układu jednostek modułowych
311[27].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska
311[27].O1
Techniczne podstawy zawodu
311[27].O1.02
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
311[27].O1.03
Stosowanie materiałów
konstrukcyjnych
311[27].O1.04
Stosowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
transportowych oraz energetycznych
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
18
4. Literatura
Górecki A.: Technologia ogólna -
Podstawy technologii mechanicznych.
WSiP, Warszawa 2005
Górecki A., Grzegórski Z: Monta
ż
, naprawa i eksploatacja maszyn
i urz
ą
dze
ń
. WSiP, Warszawa 2000
Hansen A.: Bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1993
Kijewski J., Miller A., Pawlicki K.: Maszynoznawstwo. WSiP, Warszawa
1993
Mac S., Leowski J.: Bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy. Podr
ę
cznik dla szkół
zasadniczych. WSiP, Warszawa 1999
Miller A: Maszyny i urz
ą
dzenia cieplne i energetyczne. WSiP, Warszawa
1994
Okoniewski S.: Technologia maszyn. WSiP, Warszawa 1996
Okoniewski S.: Materiały konstrukcyjne. WSiP, Warszawa 1991
Paprocki K.: Rysunek techniczny. WSiP, Warszawa 1999
Pawlicki K.: Transport w przedsi
ę
biorstwie. WSiP, Warszawa 2000
Poty
ń
ski A. : Podstawy technologii i konstrukcji mechanicznych. WSiP,
Warszawa 1999
Rutkowski A.: Cz
ęś
ci maszyn. WSiP, Warszawa 1994
Rutkowski A., St
ę
pniewska A.: Zbiór zada
ń
z cz
ęś
ci maszyn. WSiP,
Warszawa 2000
Wasilewski Z.: Rysunek zawodowy. Instalacje sanitarne, ruroci
ą
gi
przemysłowe. WSiP, Warszawa 1999
Zawora J.: Podstawy technologii maszyn. WSiP, Warszawa 2001
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
19
Jednostka modułowa 311[27].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
zinterpretowa
ć
podstawowe przepisy prawa dotycz
ą
ce bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy,
–
okre
ś
li
ć
podstawowe obowi
ą
zki pracodawcy w zakresie zapewnienia
bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,
–
okre
ś
li
ć
prawa i obowi
ą
zki pracownika w zakresie bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z zasadami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii,
–
przewidzie
ć
konsekwencje wynikaj
ą
ce z nieprzestrzegania przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy w trakcie realizacji zada
ń
zawodowych,
–
rozró
ż
ni
ć
czynniki szkodliwe dla zdrowia oraz uci
ąż
liwe i niebezpieczne,
–
wyeliminowa
ć
zagro
ż
enia dla
ż
ycia i zdrowia wyst
ę
puj
ą
ce w trakcie
realizacji zada
ń
zawodowych,
–
oceni
ć
przyczyny zm
ę
czenia fizycznego i psychicznego spowodowane
wykonywan
ą
prac
ą
,
–
zastosowa
ć
zasady ochrony przeciwpo
ż
arowej,
–
dobra
ć
odzie
ż
robocz
ą
i
ś
rodki ochrony indywidualnej w zale
ż
no
ś
ci od
rodzaju wykonywanej pracy,
–
udzieli
ć
pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy,
–
okre
ś
li
ć
sposoby wykorzystania i neutralizacji produktów ubocznych
i odpadów przemysłowych,
–
zagospodarowa
ć
opakowania,
–
scharakteryzowa
ć
sposoby ograniczenia zanieczyszcze
ń
emitowanych
do atmosfery,
–
wyja
ś
ni
ć
zale
ż
no
ść
pomi
ę
dzy zu
ż
yciem surowców, wody oraz energii
w procesie produkcyjnym, a ochron
ą
ś
rodowiska naturalnego.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
20
2. Materiał nauczania
Prawna ochrona pracy.
Wymagania bezpiecze
ń
stwa dotycz
ą
ce procesów pracy.
Wymagania bezpiecze
ń
stwa i higieny dotycz
ą
ce pomieszcze
ń
pracy.
Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uci
ąż
liwe i niebezpieczne wyst
ę
puj
ą
ce
w procesie pracy.
Ś
rodki ochrony przeciwpora
ż
eniowej i ochrony indywidualnej.
Udzielanie pierwszej pomocy w wypadkach przy pracy.
Zanieczyszczenia
ś
rodowiska.
Gospodarka opakowaniami.
Post
ę
powanie z odpadami.
Ochrona powietrza.
Metody ochrony
ś
rodowiska.
3.
Ć
wiczenia
•
Analizowanie przepisów dotycz
ą
cych prawnej ochrony pracy.
•
Analizowanie przepisów z zakresu bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
•
Analizowanie przepisów ochrony przeciwpo
ż
arowej.
•
Rozpoznawanie zagro
ż
e
ń
wypadkowych wyst
ę
puj
ą
cych na stanowisku
pracy.
•
Planowanie
sposobów
likwidacji
lub
ograniczenia
zagro
ż
e
ń
wynikaj
ą
cych z obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz stosowanych substancji
chemicznych.
•
Ocenianie
stanowiska
pracy
pod
wzgl
ę
dem
bezpiecze
ń
stwa
i wymaga
ń
ergonomii.
•
Dobieranie sprz
ę
tu i
ś
rodków ga
ś
niczych w zale
ż
no
ś
ci od rodzaju
po
ż
aru.
•
Udzielanie pierwszej pomocy – symulacja.
•
Opracowywanie instrukcji gospodarki odpadami.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Kodeks pracy.
Polskie Normy dotycz
ą
ce bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ergonomii.
Wydawnictwa z zakresu bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska.
Ustawy i rozporz
ą
dzenia dotycz
ą
ce bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
Zestawy do udzielania pierwszej pomocy.
Sprz
ę
t ga
ś
niczy.
Formularze dotycz
ą
ce prowadzenia spraw zwi
ą
zanych z ochron
ą
ś
rodowiska.
Instrukcje oraz teksty przewodnie do wykonywania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
21
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas wykonywania zada
ń
zawodowych
na
okre
ś
lonych
stanowiskach
pracy
oraz
ochrony
ś
rodowiska
w przedsi
ę
biorstwie produkcyjnym.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na: obowi
ą
zki
pracownika i pracodawcy w zakresie bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
znaczenie ochrony zdrowia w pracy zawodowej, ochron
ę
przeciwpo
ż
arow
ą
oraz nieprawidłowo
ś
ci, które mog
ą
wyst
ą
pi
ć
podczas wykonywania
czynno
ś
ci zawodowych. Bardzo wa
ż
ne jest opanowanie umiej
ę
tno
ś
ci
planowania produkcji w przedsi
ę
biorstwie zgodnie z przepisami ochrony
ś
rodowiska.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
aktywizuj
ą
ce i praktyczne metody nauczania, takie jak: dyskusj
ę
dydaktyczn
ą
, metod
ę
przypadków, metod
ę
przewodniego tekstu oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Podczas
ć
wicze
ń
ucze
ń
powinien opanowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci stosowania
sprz
ę
tu i
ś
rodków ga
ś
niczych oraz wykonywania okre
ś
lonych czynno
ś
ci
zwi
ą
zanych z udzielaniem pierwszej pomocy osobom poszkodowanym
w wypadkach przy pracy. Konieczne jest równie
ż
u
ś
wiadomienie uczniom,
ż
e ochrona człowieka w
ś
rodowisku pracy jest zagadnieniem nadrz
ę
dnym.
Wskazane jest, aby uczniowie korzystali z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
Zaleca si
ę
zorganizowanie wycieczek dydaktycznych do przedsi
ę
biorstw
przetwórstwa papierniczego umo
ż
liwiaj
ą
cych uczniom zapoznanie si
ę
z rzeczywistymi warunkami pracy oraz działaniami podejmowanymi na
rzecz ochrony
ś
rodowiska.
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w pomieszczeniu
dydaktycznym wyposa
ż
onym w
ś
rodki niezb
ę
dne do jej realizacji. Zaj
ę
cia
nale
ż
y prowadzi
ć
w grupie do 15 uczniów, z podziałem na 2-3 osobowe
zespoły.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie post
ę
pów uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez
cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie kryteriów
przedstawionych na pocz
ą
tku zaj
ęć
. W kryteriach oceniania nale
ż
y
uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci
i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia edukacyjne uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie:
–
ustnych sprawdzianów poziomu opanowania wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci,
–
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
22
–
ukierunkowanej obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Wiadomo
ś
ci teoretyczne niezb
ę
dne do realizacji
ć
wicze
ń
praktycznych
mog
ą
by
ć
sprawdzane za pomoc
ą
sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz
testów dydaktycznych. Zadania w te
ś
cie mog
ą
by
ć
otwarte (krótkiej
odpowiedzi, z luk
ą
) lub zamkni
ę
te (wyboru wielokrotnego, na dobieranie,
typu prawda-fałsz).
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne uczniów nale
ż
y ocenia
ć
podczas obserwacji
wykonywanych
ć
wicze
ń
oraz
poprzez
stosowanie
sprawdzianów
praktycznych z zadaniami typu próba pracy.
Obserwuj
ą
c
czynno
ś
ci
ucznia
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny jego pracy, nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
wykonywanie zada
ń
zgodnie z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy,
–
udzielanie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym,
–
dobieranie i stosowanie sprz
ę
tu przeciwpo
ż
arowego i
ś
rodków
ga
ś
niczych,
–
prac
ę
w zespole.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
23
Jednostka modułowa 311[27].O1.02
Posługiwanie
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wyja
ś
ni
ć
cel i znaczenie normalizacji w rysunku technicznym,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy i materiały rysunkowe do rodzaju wykonywanych
rysunków,
–
scharakteryzowa
ć
rodzaj podziałek, linii i formatów rysunkowych,
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje rysunków technicznych,
–
zastosowa
ć
zasady geometrii wykre
ś
lnej,
–
wykona
ć
rysunki przedmiotów w rzutach prostok
ą
tnych,
–
wykona
ć
szkice przedmiotów w rzutach aksonometrycznych,
–
wykona
ć
przekroje cz
ęś
ci maszyn,
–
wykona
ć
szkice cz
ęś
ci maszyn odwzorowuj
ą
ce kształty zewn
ę
trzne
i wewn
ę
trzne z zachowaniem proporcji, z oznaczeniem: materiałów,
wymiarów, tolerancji, pasowania, odchyłek kształtu i poło
ż
enia,
chropowato
ś
ci
powierzchni,
zbie
ż
no
ś
ci
i
pochylenia
zgodnie
z normami rysunku technicznego,
–
wykona
ć
rysunki techniczne prostych cz
ęś
ci maszyn papierniczych,
–
zwymiarowa
ć
i opisa
ć
rysunki,
–
rozró
ż
ni
ć
rysunki techniczne: wykonawcze, zło
ż
eniowe, zestawieniowe,
monta
ż
owe, zabiegowe, operacyjne,
–
odczyta
ć
Dokumentacj
ę
Techniczno–Ruchow
ą
,
konstrukcyjn
ą
,
technologiczn
ą
i warsztatow
ą
,
–
odczyta
ć
schematy kinematyczne maszyn,
–
scharakteryzowa
ć
obieg dokumentacji technicznej,
–
skorzysta
ć
z PN, ISO,
–
sporz
ą
dzi
ć
proste rysunki i schematy z wykorzystaniem programu
komputerowego CAD,
–
zastosowa
ć
technik
ę
komputerow
ą
do powielania i archiwizowania
informacji rysunkowej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
24
2. Materiał nauczania
Normalizacja w rysunku technicznym.
Przybory i materiały rysunkowe.
Klasyfikacja rysunków technicznych.
Rysunki i uproszczenia cz
ęś
ci maszynowych.
Rodzaje pisma technicznego.
Konstrukcje geometryczne.
Zasady szkicowania.
Odwzorowywanie obiektów na płaszczy
ź
nie.
Odwzorowywanie zewn
ę
trznych i wewn
ę
trznych zarysów przedmiotów.
Wymiarowanie.
Zapis: wymiarów tolerowanych, pasowania, tolerancji kształtu i poło
ż
enia
powierzchni.
Oznaczanie: chropowato
ś
ci i kierunkowo
ś
ci struktury powierzchni, rodzaju
obróbki cieplnej, cieplno-chemicznej.
Rysunki zło
ż
eniowe, wykonawcze i monta
ż
owe.
Rysunki schematyczne.
Dokumentacja
Techniczno-Ruchowa,
dokumentacja
konstrukcyjna,
technologiczna i warsztatowa.
Programy komputerowe wspomagaj
ą
ce projektowanie.
Archiwizacja dokumentacji technicznej.
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie materiałów i przyborów rysunkowych do wykonywania
rysunków odr
ę
cznych i technicznych.
•
Dobieranie, zgodnie z PN, linii rysunkowych do wykre
ś
lania osi
przedmiotów, przekrojów, linii wymiarowych.
•
Szkicowanie
płaskich
figur
geometrycznych
z
uwzgl
ę
dnieniem
poprawno
ś
ci kształtów, proporcji i wymiarów.
•
Szkicowanie bryły zło
ż
onej w układzie na trzy rzutnie na podstawie rzutu
aksonometrycznego dimetrii uko
ś
nej.
•
Szkicowanie przekroju i kładu przedmiotu.
•
Odczytywanie
Dokumentacji
Techniczno-Ruchowej,
dokumentacji
technologicznej, warsztatowej oraz instrukcji obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
.
•
Wykonywanie rysunku technicznego cz
ęś
ci maszyny papierniczej.
•
Wykonywanie szkiców poł
ą
cze
ń
spawanych, zgrzewanych, gwintowych
i kształtowych w ró
ż
nych stopniach uproszczenia.
•
Czytanie schematów kinematycznych maszyn.
•
Sporz
ą
dzanie rysunku z wykorzystaniem programu komputerowego do
wspomagania projektowania.
•
Modyfikowanie i składanie rysunków.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
25
•
Sporz
ą
dzanie prostego rysunku lub schematu z wykorzystaniem
programu CAD.
•
Archiwizowanie dokumentacji technicznej.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Normy rysunkowe.
Materiały i przybory rysunkowe.
Model rzutni prostok
ą
tnej.
Modele brył geometrycznych i zło
ż
onych.
Cz
ęś
ci maszyn papierniczych.
Komplet dokumentacji technicznej przygotowanej i wykorzystywanej
w zakładzie papierniczym.
Schematy kinematyczne mechanizmów oraz maszyn i urz
ą
dze
ń
papierniczych.
Przykłady rysunków maszyn papierniczych.
Programy komputerowe CAD.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania rysunków, szkiców oraz czytania dokumentacji
technicznej.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na opanowanie
umiej
ę
tno
ś
ci odwzorowywania zewn
ę
trznych i wewn
ę
trznych kształtów
przedmiotów oraz na wykonywanie rysunków technicznych prostych cz
ęś
ci
maszyn papierniczych.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji
programu nauczania stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody nauczania: pokaz z obja
ś
nieniem, dyskusj
ę
dydaktyczn
ą
, metod
ę
projektów oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Do pokazów nale
ż
y wykorzysta
ć
modele i eksponaty cz
ęś
ci maszyn
oraz dokumentacj
ę
konstrukcyjn
ą
i technologiczn
ą
.
Uczniowie powinni samodzielnie wykonywa
ć
szkice i rysunki cz
ęś
ci
maszyn, zgodnie z zasadami rysunku technicznego, wymiarowa
ć
wykonane szkice i rysunki, oznacza
ć
tolerancj
ę
wymiaru, kształtu
i chropowato
ść
powierzchni. Podczas wykonywania
ć
wicze
ń
nauczyciel
powinien obserwowa
ć
prac
ę
uczniów oraz udziela
ć
dodatkowych wyja
ś
nie
ń
i wskazówek.
Zamieszczone w programie jednostki modułowej
ć
wiczenia stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
nauczyciel mo
ż
e wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
lub
opracowa
ć
inne
ć
wiczenia wspomagaj
ą
ce realizacj
ę
programu jednostki
modułowej.
Wskazane jest, aby uczniowie korzystali z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji
takich, jak: normy, dokumentacje techniczne, poradniki.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
26
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni rysunku
technicznego i pracowni informatyki. Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach
do 15 osób podzielonych na 2-3 osobowe zespoły.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez
cały czas realizacji programu nauczania na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia.
Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post
ę
pów uczniów
umo
ż
liwia korygowanie stosowanych metod nauczania oraz form
organizacyjnych pracy uczniów.
Do sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na zastosowa
ć
:
sprawdziany ustne i pisemne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych.
Podczas kontroli i oceny przeprowadzanej w formie ustnej nale
ż
y
sprawdza
ć
umiej
ę
tno
ś
ci uczniów w zakresie operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
,
zwraca
ć
uwag
ę
na merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie
poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
przez obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów wykonywanych w trakcie
ć
wicze
ń
.
Podczas sprawdzania i oceny wykonanych szkiców i rysunków nale
ż
y
uwzgl
ę
dni
ć
poprawno
ść
rozmieszczenia widoków i przekrojów na formacie
rysunkowym, oznaczenie odchyłek wymiarów, kształtu, poło
ż
enia,
chropowato
ś
ci powierzchni, wymiarowanie oraz staranno
ść
i dokładno
ść
wykonania.
Na
zako
ń
czenie
realizacji
programu
jednostki
proponuje
si
ę
przeprowadzi
ć
test dydaktyczny z zadaniami otwartymi lub test praktyczny
z zadaniami typu próba pracy. Do testu praktycznego nale
ż
y doł
ą
czy
ć
kryteria oceny.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
27
Jednostka modułowa 311[27].O1.03
Stosowanie materiałów konstrukcyjnych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
sklasyfikowa
ć
materiały konstrukcyjne,
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci oraz zastosowanie metali i stopów,
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci oraz zastosowanie tworzyw sztucznych,
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci oraz zastosowanie materiałów uszczelniaj
ą
cych,
termoizolacyjnych i d
ź
wi
ę
kochłonnych,
−
dobra
ć
materiały na typowe cz
ęś
ci maszyn papierniczych,
−
scharakteryzowa
ć
sposoby ochrony maszyn papierniczych przed
korozj
ą
,
−
rozró
ż
ni
ć
rodzaje wi
ę
zów i ich reakcje,
−
wykona
ć
działania na siłach płaskiego układu zbie
ż
nego, metod
ą
wykre
ś
ln
ą
i analityczn
ą
,
−
wyznaczy
ć
warunki równowagi płaskiego i przestrzennego układu sił,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie
ś
rodka ci
ęż
ko
ś
ci ciała,
−
wyznaczy
ć
sił
ę
i moment tarcia,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami z zakresu wytrzymało
ś
ci
materiałów,
−
wyja
ś
ni
ć
prawo Hooke’a i okre
ś
li
ć
jego praktyczne zastosowanie,
−
rozró
ż
ni
ć
podstawowe przypadki obci
ąż
e
ń
elementów konstrukcyjnych,
−
wykona
ć
obliczenia wytrzymało
ś
ciowe dla prostych przypadków
obci
ąż
e
ń
cz
ęś
ci maszyn i urz
ą
dze
ń
mechanicznych,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie wytrzymało
ś
ci zło
ż
onej,
−
rozró
ż
ni
ć
poł
ą
czenia: kształtowe, gwintowe, podatne i rurowe,
−
rozró
ż
ni
ć
konstrukcje osi, wałów i ło
ż
ysk,
−
dobra
ć
wielko
ść
ło
ż
yska do okre
ś
lonych warunków pracy,
−
rozró
ż
ni
ć
konstrukcje i wyja
ś
ni
ć
zasady działania: sprz
ę
gieł, hamulców,
przekładni mechanicznych i prostych mechanizmów,
−
skorzysta
ć
z Polskich Norm, poradników i katalogów.
2. Materiał nauczania
Klasyfikacja materiałów konstrukcyjnych.
Podział metali.
Wła
ś
ciwo
ś
ci i zastosowanie stopów
ż
elaza z w
ę
glem.
Wła
ś
ciwo
ś
ci oraz zastosowanie metali nie
ż
elaznych i ich stopów.
Klasyfikacja, wła
ś
ciwo
ś
ci i zastosowanie tworzyw sztucznych.
Materiały pomocnicze stosowane do budowy maszyn papierniczych oraz
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
28
podczas ich eksploatacji.
Rodzaje korozji. Ochrona wyrobów metalowych przed korozj
ą
.
Wektory i siły.
Płaski i przestrzenny układ sił.
Ś
rodek ci
ęż
ko
ś
ci.
Tarcie.
Podstawowe poj
ę
cia z zakresu wytrzymało
ś
ci materiałów.
Odkształcenia ciał pod wpływem obci
ąż
e
ń
. Prawo Hooke’a.
Przypadki wytrzymało
ś
ci zło
ż
onej.
Rozci
ą
ganie i
ś
ciskanie.
Zginanie. Wska
ź
nik wytrzymało
ś
ci na zginanie.
Wyboczenia. Siła krytyczna.
Ś
cinanie. Napr
ęż
enia styczne.
Skr
ę
canie. Moment skr
ę
caj
ą
cy.
Poł
ą
czenia: kształtowe, gwintowe, podatne i rurowe.
Osie, wały i ło
ż
yska.
Konstrukcja i zasady działania: sprz
ę
gieł, hamulców, przekładni
mechanicznych oraz prostych mechanizmów.
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie składu stopów na podstawie ich oznacze
ń
.
•
Okre
ś
lanie na podstawie wła
ś
ciwo
ś
ci mechanicznych materiałów
konstrukcyjnych stosowanych w budowie maszyn papierniczych.
•
Rozpoznawanie rodzaju korozji na podstawie skorodowanych próbek
metali.
•
Wyznaczanie reakcji w wi
ę
zach.
•
Wyznaczanie warunków równowagi dowolnego płaskiego układu sił.
•
Wyznaczanie warunków równowagi przestrzennego układu sił.
•
Wyznaczanie równowagi ciała sztywnego z uwzgl
ę
dnieniem sił
bezwładno
ś
ci.
•
Obliczanie wydłu
ż
enia bezwzgl
ę
dnego i wzgl
ę
dnego elementów
rozci
ą
ganych.
•
Obliczanie
momentów
gn
ą
cych
belek
dwupodporowych
i wspornikowych.
•
Obliczanie wska
ź
nika wytrzymało
ś
ci na zginanie belek o ró
ż
nym
przekroju.
•
Wykonywanie wykresu sił tn
ą
cych i momentów gn
ą
cych.
•
Wykonywanie oblicze
ń
wytrzymało
ś
ciowych osi i wałów maszyn.
•
Dobieranie ło
ż
ysk do okre
ś
lonych warunków pracy.
•
Obliczanie przeło
ż
enia przekładni z
ę
batych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
29
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestaw próbek materiałów konstrukcyjnych i pomocniczych.
Próbki skorodowanych metali oraz zabezpieczonych ró
ż
nymi powłokami
ochronnymi.
Tabele zawieraj
ą
ce podstawowe wła
ś
ciwo
ś
ci metali i stopów metali.
Katalogi i materiały reklamowe ró
ż
nych materiałów konstrukcyjnych.
Rysunki elementów obci
ąż
anych (zał
ą
czniki do
ć
wicze
ń
).
Filmy dydaktyczne przedstawiaj
ą
ce skutki korozji metali oraz obrazuj
ą
ce
skutki niewła
ś
ciwych oblicze
ń
wytrzymało
ś
ciowych.
Modele (okazy naturalne) elementów maszyn.
Szkice cz
ęś
ci maszyn.
Katalogi znormalizowanych cz
ęś
ci maszyn.
Polskie Normy.
Poradnik mechanika.
Zbiór zada
ń
z mechaniki technicznej.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych w papiernictwie. Przed
rozpocz
ę
ciem realizacji programu zaleca si
ę
sprawdzi
ć
wiadomo
ś
ci
i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów z zakresu geometrii, trygonometrii i fizyki (statyka
i kinematyka) w zakresie niezb
ę
dnym do realizacji programu jednostki,
a w przypadku niedostatecznego przygotowania, potrzebne tre
ś
ci nale
ż
y
uzupełni
ć
.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na wykonywanie
podstawowych oblicze
ń
wytrzymało
ś
ciowych oraz poznanie zasad
działania sprz
ę
gieł, hamulców, przekładni mechanicznych.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce
metody
nauczania:
wykład
problemowy,
pokaz
z obja
ś
nieniem, dyskusj
ę
dydaktyczn
ą
, metod
ę
przewodniego tekstu oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Wskazane jest, aby nauczyciel przygotował materiały niezb
ę
dne do
wykonania
ć
wicze
ń
, takie jak: teksty przewodnie, instrukcje do
ć
wicze
ń
,
poradniki, Polskie Normy. Zaleca si
ę
, aby w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel
obserwował prac
ę
uczniów, udzielał wskazówek oraz korygował
popełnione bł
ę
dy. Po zako
ń
czeniu
ć
wiczenia ucze
ń
powinien przedstawi
ć
uzyskane wyniki oraz dokona
ć
ich interpretacji.
Wskazane jest, aby uczniowie korzystali z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
Osi
ą
gni
ę
cie zało
ż
onych celów ułatwi wzbogacenie procesu dydaktycznego
filmami dydaktycznymi dotycz
ą
cymi ochrony wyrobów metalowych przed
korozj
ą
oraz przedstawiaj
ą
ce skutki korozji metali.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
30
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni rysunku
technicznego w grupach do 15 uczniów, z podziałem na zespoły 2-3
osobowe. Praca w grupie
pozwala na kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci, takich
jak: komunikowanie si
ę
, zespołowe podejmowanie decyzji, prezentowanie
wykonanych prac.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez
cały czas realizacji programu nauczania na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia.
Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post
ę
pów uczniów
umo
ż
liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych
form pracy oraz
ś
rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.
W trakcie realizacji programu jednostki nale
ż
y ocenia
ć
osi
ą
gni
ę
cia
uczniów na podstawie:
–
sprawdzianów ustnych,
–
sprawdzianów pisemnych,
–
ukierunkowanej obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Obserwuj
ą
c
czynno
ś
ci
ucznia
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny jego pracy, nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
–
okre
ś
lanie wła
ś
ciwo
ś
ci metali, stopów, tworzyw sztucznych oraz
materiałów uszczelniaj
ą
cych, termoizolacyjnych, d
ź
wi
ę
kochłonnych,
–
dobieranie materiałów konstrukcyjnych na typowe cz
ęś
ci maszyn
papierniczych,
–
wykonywanie oblicze
ń
wytrzymało
ś
ciowych,
–
poprawno
ść
wykonanych
ć
wicze
ń
,
–
korzystanie z katalogów, poradników oraz Polskich Norm,
–
interpretacj
ę
wyników.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej proponuje si
ę
zastosowanie testu dydaktycznego z zadaniami otwartymi.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
31
Jednostka modułowa 311[27].O1.04
Stosowanie maszyn i urz
ą
dze
ń
transportowych
oraz energetycznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wyja
ś
ni
ć
podstawowe poj
ę
cia dotycz
ą
ce transportu wewn
ę
trznego,
–
scharakteryzowa
ć
typowe urz
ą
dzenia transportowe,
–
scharakteryzowa
ć
urz
ą
dzenia stosowane do transportu wewn
ę
trznego,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie
urz
ą
dze
ń
transportowych
w
zakładach
papierniczych,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie pomp i spr
ęż
arek w transporcie cieczy i gazów,
–
sklasyfikowa
ć
pompy i spr
ęż
arki,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i okre
ś
li
ć
zastosowanie ruroci
ą
gów w zakładach
papierniczych,
–
rozpozna
ć
poł
ą
czenia rurowe, kompensatory, podpory i zawieszenia
rurowe,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
podstawowymi poj
ę
ciami z zakresu techniki cieplnej,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie pary wodnej jako czynnika termodynamicznego,
–
scharakteryzowa
ć
typowe konstrukcje kotłów parowych,
–
okre
ś
li
ć
zasady u
ż
ytkowania urz
ą
dze
ń
kotłowych,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie
kotłów
odzysknicowych
w
ci
ą
gach
technologicznych,
–
sklasyfikowa
ć
paleniska,
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje paliw technicznych,
–
wyja
ś
ni
ć
procesy zachodz
ą
ce podczas spalania paliw,
–
scharakteryzowa
ć
maszyny tłokowe i przepływowe oraz ich nap
ę
dy,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania turbiny parowej,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska obowi
ą
zuj
ą
ce podczas
u
ż
ytkowania maszyn i urz
ą
dze
ń
transportowych oraz energetycznych.
2. Materiał nauczania
Urz
ą
dzenia transportu wewn
ę
trznego.
Transport cieczy i gazów.
Elementy budowy ruroci
ą
gów: rury, uszczelnienia, zawory, kompensatory,
podpory i zawieszenia.
Podstawy
techniki
cieplnej:
procesy
spalania,
ciepło
spalania,
przenoszenie i wymiana ciepła, rodzaje pary wodnej.
Kotły parowe.
Paleniska – klasyfikacja i rodzaje.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
32
Paliwa techniczne.
Procesy spalania.
Maszyny tłokowe i przepływowe.
Turbiny parowe i ich zastosowanie.
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie urz
ą
dze
ń
do transportu okre
ś
lonych substancji stałych.
•
Rozró
ż
nianie przeno
ś
ników stosowanych w transporcie wewn
ę
trznym.
•
Rozpoznawanie pomp i spr
ęż
arek stosowanych podczas transportu
cieczy i gazów.
•
Okre
ś
lanie rodzajów cieczy i gazów w ruroci
ą
gach przemysłowych na
podstawie ich oznacze
ń
.
•
Dobieranie materiału uszczelniaj
ą
cego elementy ruroci
ą
gu w zale
ż
no
ś
ci
od rodzaju i parametrów transportowanego czynnika.
•
Rozpoznawanie na podstawie modeli i schematów elementów urz
ą
dze
ń
kotłowych.
•
Rozpoznawanie palenisk.
•
Dobieranie maszyny tłokowej do okre
ś
lonego zadania.
•
Wykonywanie uproszczonego schematu turbiny parowej.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Modele urz
ą
dze
ń
transportowych.
Modele pomp i spr
ęż
arek.
Modele ruroci
ą
gów.
Elementy ruroci
ą
gów.
Modele palenisk i kotłów.
Modele turbin.
Modele maszyn tłokowych i przepływowych.
Foliogramy, fazogramy i plansze dotycz
ą
ce parametrów mediów
energetycznych.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce transportu wewn
ę
trznego.
Instrukcje, teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
Regulaminy i instrukcje obsługi urz
ą
dze
ń
.
Polskie Normy.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program nauczania jednostki modułowej obejmuje podstawowe
zagadnienia
z
zakresu
stosowania
urz
ą
dze
ń
transportowych
i energetycznych. Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y
wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów z fizyki i chemii, dotycz
ą
ce
techniki cieplnej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
33
Szczególnie wa
ż
ne jest opanowanie przez uczniów umiej
ę
tno
ś
ci
rozró
ż
niania
i
dobierania
maszyn
i
urz
ą
dze
ń
transportowych,
klasyfikowania palenisk i kotłów do wytwarzania pary oraz rozpoznawania
elementów ruroci
ą
gów.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
powinny znale
źć
zastosowanie
nast
ę
puj
ą
ce
metody
nauczania:
pokaz
z
obja
ś
nieniem,
pokaz
z instrukta
ż
em, dyskusja dydaktyczna, metoda przewodniego tekstu oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Metoda przewodniego tekstu wymaga przygotowania materiałów do
wykonania
ć
wicze
ń
, tj. pyta
ń
prowadz
ą
cych i formularzy do wypełniania.
Nauczyciel powinien przygotowa
ć
materiały potrzebne do wykonywania
ć
wicze
ń
, takie jak: teksty przewodnie, instrukcje, dokumentacj
ę
techniczn
ą
normy, poradniki. Wskazane jest, aby w trakcie
ć
wicze
ń
praktycznych
nauczyciel obserwował prac
ę
ucznia, udzielał wskazówek i korygował
popełnione bł
ę
dy.
Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre
ś
ci kształcenia wskazane
jest prezentowanie filmów dydaktycznych dotycz
ą
cych transportu
wewn
ę
trznego w przedsi
ę
biorstwach przetwórstwa papierniczego.
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w warsztatach
szkolnych w grupie do 15 uczniów. Zaleca si
ę
prowadzenie
ć
wicze
ń
indywidualnie i w zespołach 2 -3 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez
cały czas realizacji programu nauczania na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia.
Do sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na zastosowa
ć
:
sprawdziany ustne i pisemne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych.
Wiadomo
ś
ci teoretyczne niezb
ę
dne do realizacji
ć
wicze
ń
praktycznych
mog
ą
by
ć
sprawdzane za pomoc
ą
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Zadania
w te
ś
cie mog
ą
by
ć
otwarte (krótkiej odpowiedzi, z luk
ą
) lub zamkni
ę
te
(wyboru wielokrotnego, na dobieranie, prawda-fałsz).
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne uczniów nale
ż
y ocenia
ć
podczas obserwacji
wykonywanych
ć
wicze
ń
oraz
poprzez
stosowanie
sprawdzianów
praktycznych z zadaniami typu próba pracy.
Obserwuj
ą
c
czynno
ś
ci
ucznia
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny jego pracy, nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
–
posługiwanie si
ę
terminologi
ą
z zakresu techniki cieplnej,
–
czytanie schematów maszyn i urz
ą
dze
ń
,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
34
–
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu nauczania proponuje si
ę
zastosowa
ć
test dydaktyczny z zadaniami wielokrotnego wyboru.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
35
Moduł 311[27].O2
Układy regulacji i sterowania
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
wykonywa
ć
pomiary warsztatowe,
−
rozró
ż
nia
ć
rodzaje wymiarów liniowych,
−
wykonywa
ć
pomiary cz
ęś
ci maszyn o ró
ż
nych kształtach,
−
charakteryzowa
ć
elementy obwodów pr
ą
du stałego i przemiennego,
−
analizowa
ć
schematy elektryczne,
−
wykonywa
ć
pomiary
podstawowych
wielko
ś
ci
elektrycznych
w obwodach pr
ą
du stałego i przemiennego,
−
analizowa
ć
proste schematy instalacji elektrycznej,
−
charakteryzowa
ć
maszyny i urz
ą
dzenia elektryczne pr
ą
du stałego
i przemiennego,
−
identyfikowa
ć
elementy zabezpieczaj
ą
ce obwody elektryczne,
−
klasyfikowa
ć
elementy półprzewodnikowe (diody, tranzystory, tyrystory
układy scalone),
−
odczytywa
ć
schematy podstawowych układów elektronicznych,
−
stosowa
ć
przyrz
ą
dy do pomiaru parametrów papierniczych procesów
technologicznych: ci
ś
nienia, temperatury, lepko
ś
ci, wilgotno
ś
ci,
−
okre
ś
la
ć
zadania i funkcje systemów sterowania stosowanych
w papiernictwie,
−
klasyfikowa
ć
i charakteryzowa
ć
układy i elementy automatycznej
regulacji,
−
odczytywa
ć
schematy
układów
sterowania,
sygnalizacji
i zabezpiecze
ń
,
−
analizowa
ć
prac
ę
układów sterowania i automatyki stosowanych
w procesach technologicznych,
−
dobiera
ć
do zadanych warunków proste układy sterowania, sygnalizacji
i zabezpiecze
ń
,
−
projektowa
ć
proste układy sterowania maszyn papierniczych,
−
stosowa
ć
urz
ą
dzenia pomiarowe i regulacyjne w obwodach automatyki,
−
dobiera
ć
metody
sterowania
procesami
technologicznymi
z zastosowaniem specjalistycznego oprogramowania,
−
stosowa
ć
przepisy
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej, ochrony od pora
ż
e
ń
pr
ą
dem elektrycznym oraz
ochrony
ś
rodowiska.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
36
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
311[27].O2.01 U
ż
ytkowanie aparatury kontrolno-pomiarowej
108
311[27].O2.02 Analizowanie układów automatycznej regulacji
72
Razem
180
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Bolkowski S.: Elektrotechnika. WSiP, Warszawa 2005
Jabło
ń
ski W.: Elektrotechnika i automatyka. WSiP, Warszawa 1992
Jastrz
ę
bska M: Elektrotechnika i automatyka przemysłowa. WSiP,
Warszawa 1989
Kostro J.: Urz
ą
dzenia automatyki. WSiP, Warszawa 1989
Kotlarski W., Grad J.: Aparaty i urz
ą
dzenia elektryczne. WSiP,
Warszawa 1995
Olszewski M.: Mechatronika. REA, Warszawa 2001
Parcha
ń
ski J.: Miernictwo elektryczne i elektroniczne. WSiP, Warszawa
1995
Pióro B. i M.: Podstawy elektroniki. WSiP, Warszawa 1996
Praca zbiorowa: Aparatura kontrolno-pomiarowa w przemy
ś
le chemicznym.
WSiP, Warszawa 1993
Pułaczewski J.: Podstawy regulacji automatycznej. WSiP, Warszawa 1985
Siemieniako F., Gawrysiak M.: Automatyka i robotyka. WSiP, Warszawa
1996
Tuszy
ń
ski K.: Pomiary i automatyka w przemy
ś
le chemicznym. WSiP,
Warszawa 1995
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
311[27].O2
Układy regulacji i sterowania
311[27].O2.01
U
ż
ytkowanie aparatury kontrolno-
pomiarowej
311[27].O2.02
Analizowanie układów
automatycznej regulacji
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
37
Jednostka modułowa 311[27].O2.01
U
ż
ytkowanie aparatury kontrolno-pomiarowej
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
rozró
ż
ni
ć
przyrz
ą
dy i urz
ą
dzenia pomiarowe stosowane w produkcji
papierniczej,
–
wykona
ć
pomiary cz
ęś
ci maszyn o ró
ż
nych kształtach,
–
wykona
ć
pomiary podstawowych wielko
ś
ci elektrycznych,
–
rozró
ż
ni
ć
elementy obwodu elektrycznego pr
ą
du stałego i pr
ą
du
elektrycznego,
–
rozró
ż
ni
ć
osprz
ę
t elektroinstalacyjny: przewody, gniazda natynkowe,
podtynkowe, ł
ą
czniki przemysłowe i instalacyjne,
–
scharakteryzowa
ć
maszyny i urz
ą
dzenia elektryczne pr
ą
du stałego
i przemiennego,
–
odczyta
ć
schematy prostych układów elektronicznych,
–
scharakteryzowa
ć
nagrzewanie oporowe, indukcyjne, pojemno
ś
ciowe,
promiennikowe, mikrofalowe, plazmowe,
–
wyja
ś
ni
ć
znaczenie aparatury kontrolno-pomiarowej w produkcji
wyrobów papierniczych,
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje oraz wyja
ś
ni
ć
działanie przyrz
ą
dów do pomiaru
temperatury, ci
ś
nienia, wilgotno
ś
ci, nat
ęż
enia przepływu gazów i cieczy,
lepko
ś
ci i poziomu cieczy,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy
oraz
wykona
ć
pomiary
ci
ś
nienia
mediów
energetycznych stosowanych w papiernictwie,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy oraz wykona
ć
pomiary temperatury mediów
energetycznych,
–
wykona
ć
pomiary temperatury za pomoc
ą
pirometru,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy oraz wykona
ć
pomiary lepko
ś
ci cieczy,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy oraz wykona
ć
pomiary wilgotno
ś
ci drewna,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy oraz wykona
ć
pomiary poziomu cieczy,
–
dobra
ć
ś
rodki ochrony od pora
ż
e
ń
pr
ą
dem elektrycznym,
–
okre
ś
li
ć
cel bada
ń
diagnostycznych w eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas
u
ż
ytkowania urz
ą
dze
ń
elektrycznych oraz aparatury kontrolno-
pomiarowej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
38
2. Materiał nauczania
Przyrz
ą
dy pomiarowe.
Zasady wykonywania pomiarów za pomoc
ą
suwmiarki i mikrometru.
Obwody elektryczne.
Zasady wykonywania pomiarów podstawowych wielko
ś
ci elektrycznych
w obwodach pr
ą
du stałego i przemiennego,
Instalacje elektryczne.
Odbiorniki energii elektrycznej w zakładach przemysłowych.
Elementy półprzewodnikowe.
Układy elektroniczne.
Przyrz
ą
dy do pomiaru temperatury.
Przyrz
ą
dy do pomiaru ci
ś
nienia.
Przyrz
ą
dy do pomiaru wilgotno
ś
ci.
Przyrz
ą
dy do pomiaru nat
ęż
enia przepływu gazów i cieczy.
Przyrz
ą
dy do pomiaru lepko
ś
ci cieczy.
Przyrz
ą
dy wskazuj
ą
ce poziom cieczy.
Zasady u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów pomiarowych.
Ś
rodki podstawowej i dodatkowej ochrony od pora
ż
e
ń
pr
ą
dem
elektrycznym.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska obowi
ą
zuj
ą
ce podczas u
ż
ytkowania urz
ą
dze
ń
elektrycznych i aparatury kontrolno-pomiarowej.
3.
Ć
wiczenia
•
Wykonywanie pomiarów cz
ęś
ci maszyn o ró
ż
nych kształtach za pomoc
ą
przyrz
ą
dów suwmiarkowych i mikrometrycznych.
•
Rozró
ż
nianie elementów obwodów elektrycznych pr
ą
du stałego
i pr
ą
du przemiennego na podstawie schematów.
•
Mierzenie warto
ś
ci nat
ęż
enia pr
ą
du płyn
ą
cego w obwodzie pr
ą
du
stałego.
•
Dobieranie przyrz
ą
dów pomiarowych i dokonanie pomiaru rezystancji,
mocy obwodu pr
ą
du stałego.
•
Montowanie
prostych
układów
elektronicznych
na
podstawie
schematów.
•
Wykonywanie pomiarów ci
ś
nienia ró
ż
nymi manometrami.
•
Wykonywanie
pomiaru
temperatury
termometrami
rozszerzalno
ś
ciowymi.
•
Wykonywanie pomiarów cieczy o wysokich temperaturach.
•
Wykonywanie pomiarów lepko
ś
ci cieczy.
•
Wykonywanie pomiarów nat
ęż
enia przepływu gazu i cieczy zw
ęż
k
ą
pomiarow
ą
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
39
•
Wykonywanie pomiarów wilgotno
ś
ci drewna wilgotno
ś
ciomierzem
elektrycznym.
•
Sprawdzanie poprawno
ś
ci wskaza
ń
czujnika temperatury.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zestaw przyrz
ą
dów pomiarowych.
Stanowiska laboratoryjne zasilane napi
ę
ciem stałym i przemiennym
jednofazowym z regulacj
ą
od 0 do 250V oraz napi
ę
ciem trójfazowym
z regulacj
ą
od 0 do 400V.
Podstawowe mierniki elektryczne.
Przyrz
ą
dy do pomiaru temperatur.
Przyrz
ą
dy do pomiaru ci
ś
nienia.
Przyrz
ą
dy do pomiaru wilgotno
ś
ci.
Przyrz
ą
dy do pomiaru lepko
ś
ci.
Poziomowskazy.
Przepływomierze.
Instrukcje u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów i sprawdzianów.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa.
Foliogramy i filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce bada
ń
diagnostycznych.
Polskie Normy.
Poradniki.
Katalogi przyrz
ą
dów pomiarowych.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
Instrukcje bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje podstawow
ą
wiedz
ę
z zakresu
u
ż
ytkowania aparatury kontrolno-pomiarowej.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na poprawne
odczytywanie
schematów
podstawowych
układów
elektrycznych
i elektronicznych oraz kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania pomiarów
wielko
ś
ci elektrycznych ró
ż
nymi przyrz
ą
dami.
W osi
ą
gni
ę
ciu zało
ż
onych celów kształcenia du
ż
e znaczenie ma dobór
metod nauczania oraz
ś
rodków dydaktycznych. Program jednostki
modułowej proponuje si
ę
realizowa
ć
z zastosowaniem nast
ę
puj
ą
cych
metod nauczania:
pokazu z obja
ś
nieniem, metody przewodniego tekstu
oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
W celu kształtowania umiej
ę
tno
ś
ci, takich jak: stosowanie aparatury
kontrolno-pomiarowej do wykonywania ró
ż
nych pomiarów, zaleca si
ę
stosowanie metody przewodniego tekstu. Metoda przewodniego tekstu
wymaga przygotowania materiałów do wykonania
ć
wicze
ń
, tj. pyta
ń
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
40
prowadz
ą
cych i formularzy do wypełniania oraz przyrz
ą
dów pomiarowych,
poradników, katalogów, norm.
Przed rozpocz
ę
ciem
ć
wicze
ń
praktycznych nauczyciel powinien
przeprowadzi
ć
pokaz czynno
ś
ci z obja
ś
nieniem, na podstawie którego
uczniowie opracowuj
ą
plan działania, przygotowuj
ą
niezb
ę
dne materiały,
nast
ę
pnie zgłaszaj
ą
gotowo
ść
wykonania zadania. Powinien równie
ż
zapozna
ć
uczniów z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, zasadami
organizacji stanowiska pomiarowego oraz instrukcjami u
ż
ytkowania
przyrz
ą
dów i sprawdzianów.
Uczniowie wykonuj
ą
pomiar zadanej wielko
ś
ci po sprawdzeniu przez
nauczyciela poprawno
ś
ci przygotowania zestawów do
ć
wicze
ń
. Podczas
monta
ż
u układów pomiarowych nauczyciel powinien obserwowa
ć
czynno
ś
ci uczniów i udziela
ć
im dodatkowych wskazówek i wyja
ś
nie
ń
.
Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre
ś
ci, wskazane jest
prezentowanie filmów dydaktycznych.
Program
jednostki
modułowej
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
elektrotechniki i pomiarów technicznych, w grupach do 15 uczniów,
z podziałem na zespoły 2-3 osobowe.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez
cały czas realizacji programu nauczania na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz zakres
opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia.
W trakcie realizacji programu jednostki nale
ż
y ocenia
ć
osi
ą
gni
ę
cia
uczniów na podstawie:
sprawdzianów ustnych,
sprawdzianów pisemnych,
ukierunkowanej obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
oraz testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Wiadomo
ś
ci teoretyczne niezb
ę
dne do realizacji
ć
wicze
ń
praktycznych
proponuje si
ę
sprawdza
ć
z zastosowaniem testu osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Warunkiem dopuszczenia do wykonywania
ć
wiczenia powinna by
ć
pozytywna ocena testu.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne powinny by
ć
sprawdzane na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
. Podczas
obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
organizacj
ę
stanowiska pracy,
–
dobieranie przyrz
ą
dów pomiarowych,
–
monta
ż
i demonta
ż
elementów układów zgodnie ze schematem,
–
wykonywanie pomiarów podstawowych parametrów, takich jak:
ci
ś
nienie, temperatura, nat
ęż
enie przepływu gazów i cieczy, lepko
ść
,
–
wykonywanie pomiarów podstawowych wielko
ś
ci elektrycznych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
41
–
prac
ę
w zespole,
–
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze
ń
powinien samodzielnie sprawdzi
ć
wyniki swojej pracy według opracowanego przez nauczyciela arkusza
samooceny. Nast
ę
pnie, według tego samego arkusza, nauczyciel ocenia
poprawno
ść
i jako
ść
wykonanego zadania.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej wskazane jest
przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy lub
zadaniami nisko symulowanymi. Do zada
ń
nale
ż
y opracowa
ć
kryteria
oceniania i schemat punktowania.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
42
Jednostka modułowa 311[27].O2.02
Analizowanie układów automatycznej regulacji
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wyja
ś
ni
ć
podstawowe poj
ę
cia z zakresu automatyki przemysłowej,
–
sklasyfikowa
ć
urz
ą
dzenia i układy automatyki,
–
okre
ś
li
ć
funkcje, konstrukcje i zasad
ę
działania typowych układów
i urz
ą
dze
ń
automatyki,
–
okre
ś
li
ć
cechy charakterystyczne układów automatycznej regulacji,
–
scharakteryzowa
ć
wska
ź
niki słu
żą
ce do oceny jako
ś
ci regulacji,
–
rozró
ż
ni
ć
urz
ą
dzenia pomiarowe i regulacyjne w obwodach automatyki,
–
scharakteryzowa
ć
regulatory,
–
sklasyfikowa
ć
serwomechanizmy,
–
odczyta
ć
schematy funkcjonalne blokowe i ideowe prostych układów
automatycznej regulacji,
–
okre
ś
li
ć
zadania zaworów nastawczych i siłowników w układach
automatycznej regulacji,
–
odczyta
ć
schemat blokowy typowego układu automatycznej regulacji,
–
dobra
ć
do
zadanych
warunków
proste
układy
sygnalizacji
i zabezpiecze
ń
,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania nap
ę
dów hydraulicznych
i pneumatycznych,
–
odczyta
ć
schematy
układów
sterowania
hydraulicznego
i pneumatycznego,
–
okre
ś
li
ć
zastosowanie robotów przemysłowych w papiernictwie,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska podczas u
ż
ytkowania urz
ą
dze
ń
automatycznej regulacji.
2. Materiał nauczania
Podstawowe poj
ę
cia z zakresu automatyki.
Urz
ą
dzenia automatyki: pomiarowe, nastawcze, wykonawcze, regulatory
i serwomechanizmy.
Układy automatyki: sterowania, blokady i sygnalizacji.
Nap
ę
dy hydrauliczne i pneumatyczne.
Urz
ą
dzenia cyfrowe automatyki.
Roboty przemysłowe.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
i ochrony
ś
rodowiska.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
43
3.
Ć
wiczenia
•
Rozró
ż
nianie urz
ą
dze
ń
stosowanych w układach automatyki oraz ich
elementów.
•
Rozró
ż
nianie czujników stosowanych w obwodach automatycznej
regulacji.
•
Dobieranie zaworów regulacyjnych do obiektu regulacji i systemu
sterowania.
•
Dobieranie regulatora do obiektu regulacji.
•
Rozpoznawanie elementów składowych serwomechanizmów.
•
Odczytywanie schematów działania prostych układów automatycznej
regulacji.
•
Montowanie prostych układów automatycznej regulacji na podstawie
schematów.
•
Rozpoznawanie na schematach prostych układów sterowania, blokad
i elementów zabezpiecze
ń
.
•
Dobieranie układów sterowania, sygnalizacji i zabezpiecze
ń
do
zadanych warunków.
•
Odczytywanie
schematów
blokowych
układów
sterowania
hydraulicznego i pneumatycznego.
•
Rozró
ż
nianie poszczególnych układów manipulatora i okre
ś
lenie ich
funkcji w układzie robota przemysłowego.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Regulaminy i instrukcje obsługi urz
ą
dze
ń
.
Modele prostych układów automatycznej regulacji.
Zestawy do
ć
wicze
ń
i pokazów umo
ż
liwiaj
ą
ce monta
ż
układów sterowania
i automatycznej regulacji.
Zawory regulacyjne, serwomechanizmy i siłowniki.
Podstawowe
ź
ródła zasilania systemów sterowania.
Manipulatory i roboty.
Katalogi elementów sterowania.
Filmy dydaktyczne, foliogramy, fazogramy i plansze dotycz
ą
ce układów
automatycznej regulacji.
Programy komputerowe do symulacji pracy układów sterowania
i automatycznej regulacji.
Polskie Normy.
Instrukcje lub przewodnie teksty do
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
44
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program nauczania jednostki modułowej obejmuje zagadnienia
dotycz
ą
ce układów automatycznej regulacji stosowanych do sterowania
procesami produkcji mas włóknistych i papieru.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci rozró
ż
niania urz
ą
dze
ń
automatyki i ich elementów oraz
czytania schematów podstawowych układów automatycznej regulacji.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
metody nauczania, takie jak: pokaz z obja
ś
nieniem, pokaz z instrukta
ż
em,
metoda przypadków, dyskusja dydaktyczna oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Realizacja tre
ś
ci programowych wspomaganych
ć
wiczeniami umo
ż
liwia
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci wa
ż
nych w zawodzie, takich jak: ł
ą
czenie ze
sob
ą
ró
ż
nych elementów wiedzy, dostrzeganie zale
ż
no
ś
ci mi
ę
dzy nimi,
rozwi
ą
zywanie
problemów,
wnioskowanie,
uzasadnianie
przyj
ę
tych
rozwi
ą
za
ń
oraz doskonalenie umiej
ę
tno
ś
ci samokształcenia.
Nauczyciel powinien przygotowa
ć
materiały potrzebne do wykonywania
ć
wicze
ń
, takie jak: teksty przewodnie, instrukcje, dokumentacj
ę
techniczn
ą
,
normy, poradniki.
Wskazane jest, aby w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel obserwował prac
ę
ucznia, wskazywał popełniane bł
ę
dy oraz udzielał wskazówek.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie jednostki modułowej
stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły. W trakcie realizacji programu wskazane jest, aby uczniowie
korzystali z programów komputerowych do symulacji pracy układów
sterowania i automatycznej regulacji.
Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni elektrotechniki i pomiarów
technicznych w grupie do 15 uczniów. Zaleca si
ę
prowadzenie
ć
wicze
ń
indywidualnie i w zespołach 2 -3 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Do sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na zastosowa
ć
:
sprawdziany ustne i pisemne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Przed przyst
ą
pieniem ucznia do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych,
nauczyciel powinien sprawdzi
ć
jego wiedz
ę
stosuj
ą
c sprawdzian pisemny
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
45
lub sprawdzian ustny. Warunkiem dopuszczenia do wykonywania
ć
wiczenia powinna by
ć
pozytywna ocena sprawdzianu.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne powinny by
ć
sprawdzane na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
posługiwanie si
ę
terminologi
ą
techniczn
ą
z zakresu automatyki,
–
rozpoznawanie urz
ą
dze
ń
pomiarowych i regulacyjnych w obwodach
automatyki,
–
czytanie schematów układów sterowania,
–
montowanie prostych układów regulacji,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu nauczania proponuje si
ę
zastosowa
ć
test dydaktyczny z zadaniami wielokrotnego wyboru.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
46
Moduł 311[27].Z1
Chemia stosowana
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
opisywa
ć
struktur
ę
materii na poziomie mikro i makro,
–
okre
ś
la
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci pierwiastków na podstawie ich poło
ż
enia
w układzie okresowym,
–
stosowa
ć
w
praktyce
nomenklatur
ę
zwi
ą
zków
chemicznych
nieorganicznych i organicznych,
–
charakteryzowa
ć
ró
ż
ne wi
ą
zania chemiczne i ich wpływ na wła
ś
ciwo
ś
ci
zwi
ą
zków chemicznych,
–
okre
ś
la
ć
struktur
ę
, wła
ś
ciwo
ś
ci i sposoby otrzymywania głównych grup
zwi
ą
zków nieorganicznych i organicznych,
–
charakteryzowa
ć
układy wieloskładnikowe, mieszaniny i roztwory,
–
okre
ś
la
ć
zastosowanie elektrochemii i optyki chemicznej w procesie
kontroli procesów technologicznych,
–
charakteryzowa
ć
procesy fizyczne stosowane do wyodr
ę
bniania
i oczyszczania zwi
ą
zków organicznych,
–
stosowa
ć
sprz
ę
t i aparatur
ę
laboratoryjn
ą
, odczynniki oraz czynniki
energetyczne,
–
wykonywa
ć
podstawowe czynno
ś
ci laboratoryjne podczas otrzymywania
i oczyszczania zwi
ą
zków chemicznych,
–
pobiera
ć
próbki substancji do bada
ń
laboratoryjnych,
–
sporz
ą
dza
ć
roztwory i mieszaniny o okre
ś
lonych st
ęż
eniach dla celów
laboratoryjnych i produkcyjnych,
–
wykorzystywa
ć
charakterystyczne wła
ś
ciwo
ś
ci pierwiastków oraz
podstawowych zwi
ą
zków nieorganicznych i organicznych w badaniach
laboratoryjnych oraz procesach technologicznych wytwarzania celulozy i
papieru oraz przetwórstwa papierniczego,
–
wykonywa
ć
pomiary
podstawowych
wielko
ś
ci
fizycznych
charakteryzuj
ą
cych substancje,
–
rozpoznawa
ć
i ocenia
ć
zagro
ż
enia wynikaj
ą
ce ze stosowania substancji
palnych, wybuchowych, truj
ą
cych, szkodliwych dla zdrowia oraz
spr
ęż
onych gazów i przeciwdziała
ć
tym zagro
ż
eniom,
–
prowadzi
ć
dokumentacj
ę
prac laboratoryjnych,
–
opracowywa
ć
i interpretowa
ć
wyniki bada
ń
oraz przedstawia
ć
w formie
tabelarycznej lub graficznej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
47
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
311[27].Z1.01 Analizowanie procesów chemicznych
162
311[27].Z1.02 Wykonywanie bada
ń
laboratoryjnych
162
Razem
324
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Arni A.: Repetytorium z chemii. Chemia ogólna i nieorganiczna. WSiP,
Warszawa 1995
Arni A.: Repetytorium z chemii. Chemia organiczna. WSiP, Warszawa 1995
Baran E., Bogda
ń
ska Zarembina A., Danilkiewicz W., Pazdro K.M.: Chemia
nieorganiczna. WSiP, Warszawa 1993
Bogda
ń
ska Zarembina A.: Chemia nie jest trudna. WSiP, Warszawa 1991
Bogda
ń
ska Zarembina A., Matusewicz E., Matusewicz J.: Chemia dla szkół
ś
rednich, T1 i T2. WSiP, Warszawa 1997
Bogda
ń
ska Zarembina A.: Chemia dla szkół
ś
rednich. Ksi
ąż
ka nauczyciela,
WSiP, Warszawa 1996
Buchowski H., Ufnalski W.: Gazy, ciecze, płyny, WNT, Warszawa 1994
Buchowski H., Ufnalski W.: Podstawy termodynamiki, WNT, Warszawa
1994
Buchowski H., Ufnalski W.: Roztwory , WNT, Warszawa 1995
Burewicz A., Guli
ń
ska H., Miranowicz N.: Od probówki do multimediów
czyli jak stosowa
ć
komputery w kształceniu chemicznym , WSiP,
Warszawa 1995
Cotton F. A., Wilkinson G., Gaus P. L: Chemia nieorganiczna. , PWN,
Warszawa 1995
Ć
ipera J.: Podstawy chemii ogólnej. WSiP, Warszawa 1992
Danilkiewicz W.: Chemia organiczna. WSiP, Warszawa 1995
Dobkowska Z., Pazdro K.M.: Szkolny poradnik chemiczny. WSiP,
Warszawa 1990
311[27].Z1
Chemia stosowana
311[27].Z1.02
Wykonywanie bada
ń
laboratoryjnych
311[27].Z1.01
Analizowanie procesów chemicznych
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
48
Emsley J.: Przewodnik po chemii
ż
ycia codziennego. Wyd. Prószy
ń
ski
i S-ka, Warszawa 1996
Kabzi
ń
ska K.: Chemia organiczna dla techników chemicznych. WSiP,
Warszawa 1994
Karpi
ń
ski W.: Chemia fizyczna dla techników. WSiP, Warszawa 1994
K
ę
cki Z.: Podstawy spektroskopii molekularnej. PWN, Warszawa 1992
Kluba R.: Testy z chemii dla uczniów szkół
ś
rednich i kandydatów na
wy
ż
sze uczelnie. WSiP, Warszawa 1994
Kluz Z., Pó
ź
niczek M., Patriak A., Knap M.A.: Co zobaczyłem mog
ę
zapami
ę
ta
ć
. WSiP, Warszawa 1996
Kluz Z., Pó
ź
niczek M., Kania J., Lechocka A.: Pytania i zadania z chemii
dla szkół
ś
rednich. WSiP, Warszawa 1994
Konieczna M.: Zasady dydaktyczne w kształceniu chemicznym. WSiP,
Warszawa 1991
Koszmider M., Kozanecka G.: Zielone zadania. Ochrona
ś
rodowiska
w zadaniach chemicznych , WSiP, Warszawa 1995
Koszmider M.: Chemia dla szkół
ś
rednich w zadaniach. WSiP,
Kozłowski Z., Gutowski R.: Chemia nieorganiczna dla techników
chemicznych. WSiP, Warszawa 1996
Łopata K.: Chemia a
ś
rodowisko. WSiP, Warszawa 1994
Matysikowa Z., Karczy
ń
ski F., Zimowska J.: Zbiór zada
ń
z chemii
organicznej dla szkół
ś
rednich , WSiP, Warszawa 1992
Modzelewski
M.,
Woli
ń
ski
J.,
Pracownia
chemiczna.
Technika
laboratoryjna. WSiP, Warszawa 1996
N
ę
dzy
ń
ski L.:
Ć
wiczenia z chemii fizycznej dla techników chemicznych.
WSiP, Warszawa 1990
Pazdro K.M.: Zbiór zada
ń
z chemii dla szkół
ś
rednich. OE, Warszawa 1994
Pazdro K.M., Danikiewicz W.: Chemia dla licealistów. Cz 1 i 2, OE,
Warszawa 1996
Persona A., Dymara J., Reszko Zygmunt J.: Chemia dla szkół
ś
rednich
w testach WSiP, Warszawa .1997
Sienko M. J., Plane R.A.: Chemia - Podstawy i wła
ś
ciwo
ś
ci. WNT,
Warszawa 1995
Ufnalski W.: Równowagi chemiczne. WNT, Warszawa 1995
Ufnalski W.: Obliczenia fizykochemiczne. Oficyna Wydawnicza PW,
Warszawa 1995
Skinder N.W.: Chemia a ochrona
ś
rodowiska. WSiP, Warszawa 1995
Soczewka J., Wojciechowski T.: Metoda wdra
ż
ania uczniów do
racjonalnego u
ż
ytkowania paliw i energii. WSiP, Warszawa 1990
Ś
liwa W., Zalichowicz N.: Nowe nazewnictwo w chemii zwi
ą
zków
nieorganicznych i organicznych. WSiP, Warszawa 1995
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
49
Jednostka modułowa 311[27].Z1.01
Analizowanie procesów chemicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie materii,
–
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci pierwiastków na podstawie ich poło
ż
enia
w układzie okresowym,
–
wyja
ś
ni
ć
ró
ż
nice
mi
ę
dzy
zjawiskami
fizycznymi
a
reakcjami
chemicznymi,
–
rozró
ż
ni
ć
rodzaje reakcji chemicznych i okre
ś
li
ć
ich efekty
energetyczne,
–
wskaza
ć
czynniki wpływaj
ą
ce na stan równowagi i szybko
ść
reakcji
chemicznych,
–
okre
ś
li
ć
wpływ ró
ż
nych parametrów na wydajno
ść
reakcji chemicznych,
oraz przebieg procesu technologicznego,
–
ustali
ć
wzór sumaryczny zwi
ą
zku chemicznego na podstawie jego
składu elementarnego,
–
scharakteryzowa
ć
wi
ą
zania chemiczne i ich wpływ na wła
ś
ciwo
ś
ci
zwi
ą
zków chemicznych,
–
wyszczególni
ć
podstawowe grupy funkcyjne wyst
ę
puj
ą
ce w zwi
ą
zkach
organicznych,
–
scharakteryzowa
ć
grupy jednofunkcyjnych zwi
ą
zków organicznych
oraz metody ich otrzymywania,
–
scharakteryzowa
ć
grupy wielofunkcyjnych zwi
ą
zków organicznych
oraz ich wła
ś
ciwo
ś
ci i zastosowanie,
–
scharakteryzowa
ć
reakcje
otrzymywania
wielkocz
ą
steczkowych
zwi
ą
zków organicznych,
–
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci oraz metody otrzymywania podstawowych grup
zwi
ą
zków nieorganicznych,
–
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: ciepło wła
ś
ciwe substancji, znormalizowane ciepło
reakcji chemicznych, stała równowagi chemicznej,
–
scharakteryzowa
ć
podstawowe równowagi chemiczne wyst
ę
puj
ą
ce
w roztworach,
–
wyja
ś
ni
ć
zjawiska zachodz
ą
ce w procesach krystalizacji, dyfuzji
i osmozy,
–
opisa
ć
równowagi na granicy faz i scharakteryzowa
ć
ich zastosowanie
w analizie chemicznej (chromatografia, adsorpcja, ultrafiltracja, kataliza),
–
scharakteryzowa
ć
stany skupienia i przej
ś
cia mi
ę
dzy nimi jako istotne
procesy w rozdzielaniu i oczyszczaniu substancji,
–
scharakteryzowa
ć
wpływ promieniowania elektromagnetycznego na
substancje i okre
ś
li
ć
jego zastosowanie do okre
ś
lania budowy
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
50
i czysto
ś
ci substancji,
–
okre
ś
li
ć
wpływ procesów chemicznych na
ś
rodowisko przyrodnicze,
–
skorzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji technicznej.
2. Materiał nauczania
Poj
ę
cie i struktura materii.
Układ okresowy pierwiastków.
Wi
ą
zania chemiczne.
Zjawiska fizyczne.
Reakcje chemiczne – stechiometria reakcji chemicznych.
Wła
ś
ciwo
ś
ci, metody otrzymywania oraz zastosowanie wa
ż
niejszych
zwi
ą
zków chemicznych.
Skład pierwiastkowy zwi
ą
zków organicznych.
W
ę
glowodory.
Jednofunkcyjne zwi
ą
zki organiczne.
Wielofunkcyjne zwi
ą
zki organiczne, zwi
ą
zki heterocykliczne.
Wielkocz
ą
steczkowe zwi
ą
zki naturalne i syntetyczne.
Układy wieloskładnikowe, mieszaniny i roztwory.
Roztwory, reakcje w roztworach wodnych.
Stany skupienia materii.
Termodynamika chemiczna.
Termochemia.
Statyka chemiczna.
Kinetyka chemiczna.
Równowagi na granicy faz.
Zastosowanie elektrochemii i optyki chemicznej w procesach kontroli
procesów technologicznych.
Procesy chemiczne jako przyczyna zagro
ż
e
ń
ekologicznych.
3.
Ć
wiczenia
•
Obliczanie
ś
redniej masy atomowej pierwiastka na podstawie
procentowego udziału izotopów.
•
Obliczanie liczby cz
ą
stek elementarnych w atomie pierwiastka na
podstawie liczby atomowej i masowej.
•
Porównywanie wła
ś
ciwo
ś
ci pierwiastków tej samej grupy (litowce,
berylowce, fluorowce, tlenowce).
•
Okre
ś
lanie wzoru sumarycznego zwi
ą
zku chemicznego na podstawie
jego składu elementarnego.
•
Przeliczanie liczby moli substancji na liczb
ę
atomów lub gramy.
•
Wykonywanie stechiometrycznych oblicze
ń
chemicznych.
•
Interpretowanie ilo
ś
ciowe przemiany chemicznej.
•
Rysowanie modeli cz
ą
steczek tlenków, kwasów, wodorotlenków i soli.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
51
•
Bilansowanie równa
ń
reakcji chemicznych.
•
Okre
ś
lanie wpływu ró
ż
nych parametrów na wydajno
ść
reakcji
chemicznych.
•
Rozpoznawanie zjawisk: krystalizacji, dyfuzji, osmozy.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze, foliogramy charakteryzuj
ą
ce reakcje chemiczne.
Zestaw prze
ź
roczy dotycz
ą
cy metody otrzymywania grup zwi
ą
zków
nieorganicznych.
Prezentacje multimedialne przedstawiaj
ą
ce wła
ś
ciwo
ś
ci pierwiastków.
Filmy
dydaktyczne
dotycz
ą
ce
wykorzystania
promieniowania
elektromagnetycznego w badaniu czysto
ś
ci substancji.
Programy komputerowe do symulacji przebiegu reakcji chemicznych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki
modułowej
obejmuje
tre
ś
ci
dotycz
ą
ce
wykorzystywania zjawisk chemicznych i fizycznych w procesach
technologicznych.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na wła
ś
ciwo
ś
ci
i
zastosowanie
jednofunkcyjnych
i
wielofunkcyjnych
zwi
ą
zków
organicznych oraz na wpływ ró
ż
nych parametrów na wydajno
ść
reakcji
chemicznych i przebieg procesu technologicznego.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y ł
ą
czy
ć
teori
ę
z praktyk
ą
poprzez
odpowiedni dobór metod nauczania. W procesie nauczania-uczenia si
ę
zaleca si
ę
stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody nauczania: pogadank
ę
, pokaz
z obja
ś
nieniem, dyskusj
ę
dydaktyczn
ą
oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Nauczyciel powinien przygotowa
ć
materiały potrzebne do wykonywania
ć
wicze
ń
, takie jak: instrukcje do
ć
wicze
ń
, poradniki. Wskazane jest, aby
w trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel obserwował prac
ę
ucznia, wskazywał
popełniane bł
ę
dy oraz udzielał wskazówek.
Zamieszczone w programie
ć
wiczenia stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
nauczyciel mo
ż
e wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
lub opracowa
ć
inne
ć
wiczenia
wspomagaj
ą
ce realizacj
ę
programu jednostki modułowej.
Wskazane jest, aby uczniowie korzystali z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji
takich, jak: teksty przewodnie, instrukcje, poradniki, multimedialne
encyklopedie z zakresu chemii ogólnej i fizycznej, programy komputerowe
do symulacji przebiegu reakcji chemicznych oraz filmy dydaktyczne.
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w pracowni informatyki,
w pracowni technologicznej oraz w laboratorium chemicznym. Uczniowie
powinni pracowa
ć
w grupie do 15 osób, indywidualnie lub w zespołach 2-3
osobowych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
52
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
oraz
zakres
opanowania
przez
uczniów
wiadomo
ś
ci
i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post
ę
pów uczniów
umo
ż
liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, form pracy oraz
ś
rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.
W trakcie realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y ocenia
ć
osi
ą
gni
ę
cia uczniów na podstawie:
sprawdzianów ustnych,
sprawdzianów
pisemnych,
ukierunkowanej obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
oraz testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Przed przyst
ą
pieniem ucznia do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych,
nauczyciel powinien sprawdzi
ć
jego wiedz
ę
stosuj
ą
c test pisemny lub
sprawdzian ustny. Warunkiem dopuszczenia do wykonywania
ć
wiczenia
powinna by
ć
pozytywna ocena sprawdzianu.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne powinny by
ć
sprawdzane na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
posługiwanie si
ę
terminologi
ą
z zakresu chemii fizycznej,
–
charakteryzowanie przebiegu reakcji,
–
wykonywanie oblicze
ń
stechiometrycznych.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje si
ę
zastosowa
ć
test dydaktyczny z zadaniami wielokrotnego wyboru.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
53
Jednostka modułowa 311[27].Z1.02
Wykonywanie bada
ń
laboratoryjnych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
dobra
ć
sprz
ę
t i aparatur
ę
laboratoryjn
ą
oraz odczynniki i czynniki
energetyczne do wykonywania bada
ń
laboratoryjnych,
−
wykona
ć
podstawowe czynno
ś
ci laboratoryjne dotycz
ą
ce procesu
otrzymywania i oczyszczania zwi
ą
zków chemicznych: tlenków,
wodorotlenków, kwasów, soli oraz substancji gazowych,
−
wykona
ć
podstawowe
czynno
ś
ci
laboratoryjne
zwi
ą
zane
z otrzymywaniem zwi
ą
zków organicznych,
−
zmierzy
ć
i obliczy
ć
ciepło reakcji chemicznych,
−
okre
ś
li
ć
wpływ katalizatorów na szybko
ść
reakcji chemicznych,
−
pobra
ć
próbki substancji chemicznych do bada
ń
laboratoryjnych,
−
sporz
ą
dzi
ć
roztwory i mieszaniny o okre
ś
lonych st
ęż
eniach dla celów
laboratoryjnych i produkcyjnych,
−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania aparatury pomiarowej, takiej jak:
refraktometry,
interferometry,
polarymetry,
spektrofotometry,
spektrometry, pehametry, potencjometry, konduktometry, polarografy,
chromatografy,
−
wykona
ć
pomiary
podstawowych
wielko
ś
ci
fizycznych
charakteryzuj
ą
cych substancje chemiczne,
−
opracowa
ć
dokumentacj
ę
prac laboratoryjnych oraz zinterpretowa
ć
wyniki bada
ń
,
−
rozpozna
ć
i zapobiec zagro
ż
eniom wynikaj
ą
cym ze stosowania
substancji palnych, wybuchowych, truj
ą
cych oraz spr
ęż
onych gazów,
−
wykorzysta
ć
substancje, sprz
ę
t, aparatur
ę
laboratoryjn
ą
oraz czynniki
energetyczne,
−
zastosowa
ć
zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania bada
ń
laboratoryjnych.
2. Materiał nauczania
Sprz
ę
t, aparatura laboratoryjna.
Odczynniki
i
czynniki
energetyczne
stosowane
podczas
bada
ń
chemicznych.
Podstawowe czynno
ś
ci wykonywane w laboratorium analitycznym.
Otrzymywanie tlenków, wodorotlenków, kwasów i soli oraz substancji
gazowych.
Analiza jako
ś
ciowa zwi
ą
zków nieorganicznych.
Laboratoryjne procesy chemiczne otrzymywania zwi
ą
zków organicznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
54
Klasyczna analiza ilo
ś
ciowa.
Elementy analizy jako
ś
ciowej okre
ś
lonych zwi
ą
zków organicznych.
Elementy analizy ilo
ś
ciowej zwi
ą
zków organicznych.
Pomiar ciepła reakcji chemicznych.
Zastosowanie elektrochemii i optyki chemicznej w procesie kontroli
procesów technologicznych.
Laboratoryjne
procesy
fizyczne
stosowane
do
wyodr
ę
bniania
i oczyszczania zwi
ą
zków organicznych.
Wybrane metody analizy instrumentalnej.
3.
Ć
wiczenia
•
Odwa
ż
anie próbek zawieraj
ą
cych jeden mol substancji.
•
Badanie zachowania si
ę
tlenków metali w wodzie.
•
Otrzymywanie tlenków w
ę
gla i badanie ich wła
ś
ciwo
ś
ci.
•
Badanie utleniaj
ą
cych wła
ś
ciwo
ś
ci kwasu azotowego.
•
Spalanie wybranych metali i niemetali w tlenie.
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci fizycznych i chemicznych w
ę
glanu wapnia
i w
ę
glanu magnezu.
•
Badanie
wła
ś
ciwo
ś
ci
kwasów
organicznych:
rozpuszczalno
ś
ci,
odczynu roztworów wodnych, reakcji ze st
ęż
onym kwasem siarkowym,
wodorow
ę
glanem sodu, manganianem potasu, odczynnikiem Tollensa,
solami
ż
elaza (lll).
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci sacharozy: rozkład termiczny, reakcje wodnego
roztworu z mlekiem wapiennym i kwasem solnym.
•
Badanie wła
ś
ciwo
ś
ci skrobi: p
ę
cznienie, reakcja z jodem.
•
Badanie rozpuszczalno
ś
ci celulozy w odczynniku Schweitzera.
•
Sporz
ą
dzanie roztworu o okre
ś
lonym st
ęż
eniu dla celów laboratoryjnych
i produkcyjnych.
•
Sporz
ą
dzanie
mieszaniny
o
okre
ś
lonym
st
ęż
eniu
dla
celów
laboratoryjnych i produkcyjnych.
•
Wyznaczanie ciepła reakcji chemicznej.
•
Rozdzielanie substancji metod
ą
chromatografii kolumnowej.
•
Rozdzielanie i identyfikacja mieszaniny w
ę
glowodorów alifatycznych
metod
ą
chromatografii gazowej.
•
Okre
ś
lanie składu roztworu na podstawie pomiaru współczynnika
załamania
ś
wiatła i refrakcji.
•
Badanie budowy zwi
ą
zku kompleksowego metod
ą
spektofotometryczn
ą
.
•
Rozpoznawanie zagro
ż
e
ń
wynikaj
ą
cych ze stosowania substancji
palnych, wybuchowych, truj
ą
cych oraz spr
ęż
onych gazów.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
55
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Eksponaty minerałów krzemianowych.
Zestaw odczynników.
Podstawowy
sprz
ę
t
laboratoryjny
dla
przeprowadzenia
prostych
do
ś
wiadcze
ń
(typowe naczynia laboratoryjne, palnik).
Sprz
ę
t
specjalistyczny:
polarymetry,
refraktometry,
pehametry,
konduktometry.
Plansze, foliogramy, rysunki sieci krystalicznych.
Prezentacje multimedialne, prze
ź
rocza.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce podstawowych bada
ń
wykonywanych
w laboratorium analitycznym.
Programy komputerowe do opracowania wyników bada
ń
.
Normy.
Instrukcje bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
W czasie realizacji programu jednostki modułowej, nale
ż
y korzysta
ć
z wiedzy uczniów zdobytej w trakcie realizacji jednostki modułowej
311[27].Z1.01 - Analizowanie procesów chemicznych.
Realizuj
ą
c
program
nale
ż
y
zwróci
ć
uwag
ę
na
kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania bada
ń
laboratoryjnych dotycz
ą
cych procesu
otrzymywania
i
oczyszczania
zwi
ą
zków
chemicznych:
tlenków,
wodorotlenków, kwasów, soli, substancji gazowych oraz sporz
ą
dzania
roztworów i mieszanin o okre
ś
lonych st
ęż
eniach dla celów laboratoryjnych
i produkcyjnych.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
aktywizuj
ą
ce i praktyczne metody nauczania, takie jak: metoda
przewodniego tekstu oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Metoda przewodniego tekstu wymaga przygotowania materiałów do
wykonania
ć
wicze
ń
, tj. pyta
ń
prowadz
ą
cych i formularzy do wypełniania.
Podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y
zwraca
ć
uwag
ę
na
wykorzystywanie przez uczniów sprz
ę
tu, aparatury laboratoryjnej,
substancji oraz czynników energetycznych zgodnie z przeznaczeniem.
Ka
ż
dorazowo przed rozpocz
ę
ciem
ć
wicze
ń
nauczyciel ma obowi
ą
zek
przypomnie
ć
uczniom
o
konieczno
ś
ci
przestrzegania
przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska obowi
ą
zuj
ą
cych podczas wykonywania bada
ń
laboratoryjnych.
Zaleca si
ę
, aby uczniowie sporz
ą
dzali sprawozdania z
ć
wicze
ń
, które
powinny obejmowa
ć
: wykaz sprz
ę
tu laboratoryjnego do wykonywania
bada
ń
, zapisy równa
ń
reakcji chemicznych, opis przebiegu
ć
wiczenia,
obliczenia, wykresy, analiz
ę
wyników i wnioski.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
56
W trakcie zaj
ęć
uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji jak: instrukcje, poradniki, materiały informacyjne
producentów, normy, zasoby Internetu.
Program jednostki modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w laboratorium
chemicznym oraz pracowni technologicznej wyposa
ż
onej w instalacj
ę
wyci
ą
gow
ą
, stoły laboratoryjne z instalacj
ą
: wodn
ą
, gazow
ą
, elektryczn
ą
oraz podstawowy sprz
ę
t laboratoryjny i odczynniki. Zaj
ę
cia nale
ż
y
prowadzi
ć
w grupach do 15 osób podzielonych na 2-3 osobowe zespoły.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
oraz
zakres
opanowania
przez
uczniów
wiadomo
ś
ci
i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Do sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na zastosowa
ć
:
sprawdziany ustne i pisemne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Wiadomo
ś
ci teoretyczne niezb
ę
dne do realizacji
ć
wicze
ń
praktycznych
mog
ą
by
ć
sprawdzane za pomoc
ą
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Zadania
w te
ś
cie mog
ą
by
ć
otwarte (krótkiej odpowiedzi, z luk
ą
) lub zamkni
ę
te
(wyboru wielokrotnego, na dobieranie, prawda-fałsz).
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne uczniów nale
ż
y ocenia
ć
podczas obserwacji
wykonywanych
ć
wicze
ń
oraz
poprzez
stosowanie
sprawdzianów
praktycznych z zadaniami typu próba pracy.
Obserwuj
ą
c
czynno
ś
ci
ucznia
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny jego pracy, nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
−
wła
ś
ciwy dobór sprz
ę
tu i aparatury laboratoryjnej do wykonywanych
bada
ń
laboratoryjnych,
−
wykonywanie
pomiarów
podstawowych
wielko
ś
ci
fizycznych
charakteryzuj
ą
cych substancje chemiczne,
−
wła
ś
ciw
ą
interpretacj
ę
wyników bada
ń
.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
57
Moduł 311[27].Z2
Technologia produkcji mas włóknistych
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
−
okre
ś
la
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci podstawowych surowców do produkcji mas
włóknistych oraz sposoby ich pozyskiwania,
−
okre
ś
la
ć
wpływ budowy i wła
ś
ciwo
ś
ci podstawowych surowców
włóknistych na przebieg procesów technologicznych i jako
ść
gotowych
wyrobów,
−
okre
ś
la
ć
sposoby przygotowywania półproduktów włóknistych,
−
charakteryzowa
ć
metody produkcji, bielenia i uszlachetniania mas
włóknistych,
−
odczytywa
ć
i rysowa
ć
schematy ideowe, wst
ę
pne i techniczne procesów
technologicznych,
−
posługiwa
ć
si
ę
instrukcj
ą
technologiczn
ą
,
−
posługiwa
ć
si
ę
normami przedmiotowymi stosowanymi w wytwórstwie
i przetwórstwie celulozy,
−
oblicza
ć
parametry technologiczne celulozy,
−
planowa
ć
proces produkcji mas włóknistych,
−
okre
ś
la
ć
zasady kontroli wst
ę
pnej, mi
ę
dzyoperacyjnej oraz ostatecznej
stosowanej w czasie wytwarzania i przetwarzania celulozy,
−
stosowa
ć
zasady magazynowania surowców włóknistych i innych
stosowanych w produkcji papieru,
−
okre
ś
la
ć
efekty mielenia mas włóknistych,
−
planowa
ć
gospodark
ę
wodno-
ś
ciekow
ą
w przemy
ś
le celulozowym,
−
charakteryzowa
ć
budow
ę
oraz wyja
ś
nia
ć
zasady działania maszyn
i urz
ą
dze
ń
stosowanych do przygotowania półproduktów włóknistych,
−
stosowa
ć
zasady eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
produkcyjnych,
−
korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji technicznej,
−
stosowa
ć
zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas produkcji mas włóknistych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
58
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
311[27].Z2.01
Planowanie
i
organizowanie
produkcji
mas
włóknistych
78
311[27].Z2.02 Wytwarzanie mas włóknistych
154
Razem
232
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Borowiecki S.: Maszyny i urz
ą
dzenia celulozowo-papiernicze. WSiP,
Warszawa 1990
Bartkowski T.,: Kształtowanie i ochrona
ś
rodowiska. PWN, Warszawa
1981
Dojlido J., Zerbe J.: Instrumentalne metody badania wody i
ś
cieków.
Arkady, Warszawa 1997
Gayer R., Matysikowa Z.: Zbiór zada
ń
z technologii chemicznej. WSiP,
Warszawa 1978
Gromadzki J., Poskropka W.: Technologia drewna. Cz. I. PWRiL,
Warszawa 1980
Gromadzki J.: Technologia drewna. Cz. II. PWRiL, Warszawa 1980
Hansen J.: Bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1982
Koch R., Noworyta A.: Procesy mechaniczne w in
ż
ynierii chemicznej.
WNT, Warszawa 1995
Łapi
ń
ski J.: Kikiewicz Z.: Technologia
ś
cieru drzewnego. WNT,
Warszawa 1977
Modrzejewski K., Olszewski J., Rutkowski J.: Metody bada
ń
w przemy
ś
le
celulozowo-papierniczym. Skrypt Politechniki Łódzkiej, Łód
ź
1985
Molenda J.: Technologia chemiczna. WSiP, Warszawa 1988
Molenda J.: Chemia techniczna. WNT, Warszawa 1985
Surewicz W.: Podstawy technologii mas włóknistych. WNT, Warszawa
1977
311[27] Z2
Technologia produkcji mas włóknistych
311[27].Z2.01
Planowanie i organizowanie produkcji mas włóknistych
311[27].Z2.02
Wytwarzanie mas włóknistych
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
59
Szwarcsztajn S.: Przygotowanie masy papierniczej. WNT, Warszawa 1991
Wandelt P.: Technologia celulozy i papieru. Cz. I, Technologia mas
włóknistych. WSiP, Warszawa 1996
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
60
Jednostka modułowa 311[27].Z2.01
Planowanie i organizowanie produkcji mas
włóknistych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci surowców włóknistych i niewłóknistych,
−
okre
ś
li
ć
metody pozyskiwania i przygotowywania do produkcji
podstawowych surowców włóknistych,
−
okre
ś
li
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci
półproduktów
i
produktów
stosowanych
w przetwórstwie mas włóknistych i niewłóknistych,
−
dobra
ć
metody magazynowania surowców stosowanych do produkcji
papieru,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
,
−
dobra
ć
metody i techniki produkcji masy włóknistej: długowłóknistej,
celulozowej, półchemicznej,
ś
cieru i masy makulaturowej,
−
dobra
ć
surowce, maszyny i urz
ą
dzenia do produkcji mas włóknistych
w okre
ś
lonej technologii,
−
zaplanowa
ć
proces technologiczny przerobu makulatury, odbarwiania
i dyspersji,
−
zaplanowa
ć
i zorganizowa
ć
proces produkcyjny mas włóknistych,
−
zaprojektowa
ć
lini
ę
technologiczn
ą
wytwarzania mas włóknistych,
−
zaplanowa
ć
rozmieszczenie maszyn i urz
ą
dze
ń
niezb
ę
dnych do
produkcji mas włóknistych,
−
zaplanowa
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z obsług
ą
maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych podczas produkcji mas włóknistych,
−
sporz
ą
dzi
ć
bilans materiałowy procesów mycia i sortowania masy
celulozowej,
−
dobra
ć
metody bielenia mas włóknistych,
−
dobra
ć
metody uszlachetniania mas włóknistych,
−
zaplanowa
ć
kontrol
ę
procesu wytwarzania mas włóknistych na
poszczególnych etapach produkcji,
−
dobra
ć
metody oczyszczania wody obiegowej,
−
zaplanowa
ć
optymalizacj
ę
procesu technologicznego pod wzgl
ę
dem
minimalizacji odpadów,
−
skalkulowa
ć
koszty produkcji mas włóknistych,
−
dobra
ć
ś
rodki transportu wewn
ę
trznego,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska podczas produkcji mas
włóknistych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
61
2. Materiał nauczania
Surowce włókniste - ro
ś
linne i niero
ś
linne.
Metody pozyskiwania surowców włóknistych.
Anatomiczna, morfologiczna i chemiczna budowa drewna.
Surowce niewłókniste.
Wła
ś
ciwo
ś
ci półproduktów i produktów przetwórstwa mas włóknistych.
Technologia produkcji mas włóknistych.
Procesy wytwarzania masy długowłóknistej.
Produkcja masy celulozowej.
Produkcja masy półchemicznej.
Produkcja
ś
cieru.
Magazynowanie surowców włóknistych i innych stosowanych w produkcji
papieru.
Maszyny i urz
ą
dzenia do produkcji mas włóknistych.
Bilans materiałowy procesów mycia i sortowania masy celulozowej.
Produkcja masy makulaturowej.
Metody bielenia mas włóknistych.
Metody uszlachetniania mas włóknistych.
Kontrola procesu wytwarzania mas włóknistych na poszczególnych
etapach produkcji.
Gospodarka wodno-
ś
ciekowa celulozowni.
Odpady produkcyjne.
Transport surowców oraz mas włóknistych.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce podczas produkcji mas włóknistych.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie surowców włóknistych i niewłóknistych na podstawie
próbek.
•
Dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
do produkcji mas włóknistych.
•
Dobieranie metod wytwarzania mas włóknistych.
•
Analizowanie procesu technologicznego przerobu makulatury na
podstawie dokumentacji.
•
Czytanie schematów urz
ą
dze
ń
myj
ą
cych i sortuj
ą
cych masy celulozowe.
•
Sporz
ą
dzanie bilansu materiałowego mycia i sortowania masy
celulozowej oraz sporz
ą
dzanie wykresu Sankeya.
•
Opracowywanie projektu procesowego mycia i sortowania masy
celulozowej oraz sporz
ą
dzanie wykresu Gantha.
•
Rysowanie schematu ideowego linii technologicznej do produkcji mas
włóknistych.
•
Dobieranie sposobów oczyszczania wody obiegowej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
62
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Próbki surowców stosowanych do produkcji mas włóknistych.
Schematy technologiczne.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa.
Plansze bilansowe materiałowego mycia i sortowania masy celulozowej.
Materiały informacyjne i reklamowe dotycz
ą
ce nowoczesnych urz
ą
dze
ń
stosowanych do produkcji mas włóknistych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
pozyskiwania i przygotowywania surowców do produkcji mas włóknistych,
metod i technik produkcji mas włóknistych oraz metod ich uszlachetniania.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na zasady
wykonywania bilansu materiałowego procesów mycia i sortowania masy
celulozowej oraz okre
ś
lanie wpływu budowy i wła
ś
ciwo
ś
ci podstawowych
surowców włóknistych na przebieg procesów technologicznych. Ze
wzgl
ę
du na obowi
ą
zek ochrony
ś
rodowiska szczególnie wa
ż
ne jest
doskonalenie umiej
ę
tno
ś
ci uczniów w obszarze odpowiedniego planowania
gospodarki wodno-
ś
ciekowej w zakładzie produkuj
ą
cym masy włókniste.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y ł
ą
czy
ć
teori
ę
z praktyk
ą
poprzez
odpowiedni dobór metod nauczania z uwzgl
ę
dnieniem aktywizuj
ą
cych
metod nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod jak: wykład
konwersatoryjny,
pogadanka,
pokaz
z
obja
ś
nieniem,
dyskusja
dydaktyczna, metoda projektów oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Szczególnej uwadze poleca si
ę
metod
ę
projektów, która daje mo
ż
liwo
ść
doskonalenia i pogł
ę
biania wiedzy, a tak
ż
e planowania, rozwi
ą
zywania
problemów, korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji oraz współpracy
w zespole.
Proponuje si
ę
, aby uczniowie opracowali projekt linii technologicznej
wytwarzania mas włóknistych. Projekt powinien zawiera
ć
:
−
opis metody produkcji masy włóknistej,
−
bilans materiałowy procesów produkcji,
−
stosowane maszyny i urz
ą
dzenia,
−
schemat ideowy linii technologicznej.
Podczas omawiania poszczególnych procesów wytwarzania mas
włóknistych nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na zagadnienia bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy oraz problemy ochrony
ś
rodowiska.
Wskazane jest, aby uczniowie korzystali z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
takich jak: instrukcje, poradniki, materiały informacyjne dotycz
ą
ce
nowoczesnych urz
ą
dze
ń
przemysłu papierniczego, zasoby Internetu.
Program
jednostki
modułowej
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
technologicznej wyposa
ż
onej w nowoczesne
ś
rodki dydaktyczne. Zaj
ę
cia
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
63
nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach do 15 osób podzielonych na 2-3 osobowe
zespoły.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post
ę
pów uczniów
umo
ż
liwia korygowanie stosowanych metod nauczania oraz form
organizacyjnych pracy uczniów.
Do sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na zastosowa
ć
:
sprawdziany ustne i pisemne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Wiadomo
ś
ci
teoretyczne
niezb
ę
dne
do
wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych mog
ą
by
ć
sprawdzane za pomoc
ą
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Zadania w te
ś
cie dydaktycznym mog
ą
by
ć
otwarte (krótkiej
odpowiedzi, z luk
ą
) lub zamkni
ę
te (wyboru wielokrotnego, na dobieranie,
prawda-fałsz).
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne uczniów nale
ż
y ocenia
ć
podczas obserwacji
wykonywanych
ć
wicze
ń
oraz
poprzez
stosowanie
sprawdzianów
praktycznych z zadaniami typu próba pracy.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela, poziom
wykonania
ć
wicze
ń
oraz wykonanie i prezentacj
ę
projektu.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
64
Jednostka modułowa 311[27].Z2.02
Wytwarzanie mas włóknistych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
okre
ś
li
ć
wpływ budowy i wła
ś
ciwo
ś
ci podstawowych surowców
włóknistych na przebieg procesów technologicznych i wła
ś
ciwo
ś
ci
gotowych wytworów,
−
oceni
ć
jako
ść
surowców i półproduktów przeznaczonych do produkcji
mas włóknistych,
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
−
przygotowa
ć
surowce, materiały pomocnicze i półprodukty do
wytwarzania mas włóknistych,
−
przygotowa
ć
mas
ę
makulaturow
ą
,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
instrukcjami obsługi maszyn, urz
ą
dze
ń
oraz instalacji
stosowanych w procesie produkcji,
−
obsłu
ż
y
ć
maszyny i urz
ą
dzenia podczas produkcji mas włóknistych,
−
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z konserwacj
ą
maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych podczas produkcji mas włóknistych,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
aparatur
ą
procesow
ą
stosowan
ą
w
przemy
ś
le
przetwórczym,
−
wykona
ć
badania wła
ś
ciwo
ś
ci mas włóknistych,
−
skontrolowa
ć
parametry procesu technologicznego,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
normami dotycz
ą
cymi wytwarzania i przetwórstwa
celulozy,
−
przeprowadzi
ć
mi
ę
dzyoperacyjn
ą
i ostateczn
ą
kontrol
ę
procesu
wytwarzania i przetwarzania celulozy,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska,
−
skorzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji technicznej.
2. Materiał nauczania
Jako
ść
surowców, materiałów pomocniczych i półproduktów stosowanych
do wytwarzania mas włóknistych.
Zasady
przygotowywania
surowców,
materiałów
pomocniczych
i półproduktów do produkcji mas włóknistych.
Przetwórstwo makulatury.
Maszyny i urz
ą
dzenia na placu drzewnym.
Maszyny i urz
ą
dzenia r
ę
balni.
Maszyny i urz
ą
dzenia warzelni.
Maszyny i urz
ą
dzenia do mycia i sortowania mas.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
65
Maszyny i urz
ą
dzenia stosowane w produkcji mas włóknistych.
Aparatura do kontroli jako
ś
ci surowców, kontroli mi
ę
dzyoperacyjnej
i ostatecznej w czasie wytwarzania i przetwarzania mas włóknistych.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
ochrony
ś
rodowiska obowi
ą
zuj
ą
ce podczas wytwarzania mas włóknistych.
3.
Ć
wiczenia
•
Ocenianie jako
ś
ci surowców i półproduktów do wyrobu mas włóknistych.
•
Przygotowywanie surowców, materiałów pomocniczych i półproduktów
do wytwarzania mas włóknistych.
•
Obliczanie parametrów technologicznych produkcji celulozy.
•
Planowanie prac zwi
ą
zanych z przygotowaniem masy makulaturowej do
produkcji mas włóknistych.
•
Czytanie schematów maszyn i urz
ą
dze
ń
r
ę
balni.
•
Czytanie schematów technologicznych warzelni siarczanowej.
•
Dobieranie urz
ą
dze
ń
i maszyn do produkcji mas włóknistych.
•
Dobieranie urz
ą
dze
ń
do rozwłókniania mas.
•
Dobieranie metod zapobiegania korozji aparatury procesowej.
•
Przeprowadzanie kontroli procesów produkcyjnych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Schematy technologiczne.
Sprz
ę
t laboratoryjny do badania wła
ś
ciwo
ś
ci mas włóknistych.
Modele maszyn i urz
ą
dze
ń
do przygotowania mas włóknistych.
Filmy dydaktyczne, foliogramy, plansze dotycz
ą
ce procesu
technologicznego wytwarzania mas włóknistych.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa.
Materiały informacyjne i reklamowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji materiału nauczania
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce oceny jako
ś
ci
przygotowania surowców i półproduktów do wytwarzania mas włóknistych
oraz kontroli procesu technologicznego.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody nauczania: pokaz z obja
ś
nieniem, metod
ę
sytuacyjn
ą
,
projektów oraz
ć
wiczenia praktyczne.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie
postaw zawodowych, takich jak: utrzymanie porz
ą
dku na stanowisku pracy,
prowadzenie racjonalnej gospodarki materiałowej, staranne wykonywanie
zada
ń
, przestrzeganie zasad bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
66
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci szkoły.
W trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien obserwowa
ć
prac
ę
ucznia,
zwraca
ć
uwag
ę
na popełniane bł
ę
dy oraz udziela
ć
wskazówek.
Wskazane jest, aby uczniowie korzystali z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji
takich, jak: schematy i instrukcje, dokumentacje techniczne, materiały
informacyjne dotycz
ą
ce nowoczesnych urz
ą
dze
ń
przemysłu papierniczego,
modele, plansze, foliogramy, filmy dydaktyczne, zasoby Internetu.
Zaleca
si
ę
równie
ż
organizowanie
wycieczek
do
zakładów
produkuj
ą
cych masy włókniste w celu poznania procesu technologicznego
wytwarzania mas włóknistych oraz zapoznania si
ę
z rzeczywistymi
warunkami pracy.
Program
jednostki
modułowej
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
technologicznej i w warsztatach szkolnych wyposa
ż
onych w nowoczesne
ś
rodki dydaktyczne. Uczniowie powinni pracowa
ć
w grupie do 15 osób,
indywidualnie lub w zespołach 2-3 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
oraz
zakres
opanowania
przez
uczniów
wiadomo
ś
ci
i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie:
−
ustnych sprawdzianów poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
ukierunkowanej obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
,
−
wykonanego projektu,
−
prezentacji projektu.
Obserwuj
ą
c ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny
pracy nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na umiej
ę
tno
ś
ci:
−
przygotowywania
surowców,
materiałów
pomocniczych
i półproduktów zgodnie z receptur
ą
,
−
wyja
ś
niania zasady działania podstawowych maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych do produkcji mas włóknistych,
−
obliczania parametrów technologicznych celulozy,
−
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
−
prezentowania pracy własnej lub zespołu.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
67
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej wskazane jest
przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy lub
zadaniami nisko symulowanymi. Do zada
ń
nale
ż
y opracowa
ć
kryteria
oceniania i zasady punktowania.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
68
Moduł 311[27].Z3
Technologia produkcji wyrobów papierniczych
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
−
przygotowywa
ć
dokumentacj
ę
produkcyjn
ą
,
−
odczytywa
ć
i rysowa
ć
schematy ideowe, wst
ę
pne i techniczne procesów
technologicznych produkcji papieru i tektury,
−
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
,
−
charakteryzowa
ć
metody produkcji powlekanych i niepowlekanych
papierów drukowych oraz tektury falistej,
−
charakteryzowa
ć
metody produkcji powlekanych i niepowlekanych
papierów do pisania, papierów tissue i papierów specjalnych,
−
prowadzi
ć
kontrol
ę
wst
ę
pn
ą
,
mi
ę
dzyoperacyjn
ą
i
ostateczn
ą
podczas wytwarzania i przetwarzania papieru i tektury,
−
okre
ś
la
ć
parametry technologiczne produkcji papieru i tektury,
−
okre
ś
la
ć
wpływ
parametrów
procesowych
oraz
surowców
pomocniczych na przebieg procesów technologicznych i wła
ś
ciwo
ś
ci
gotowych wytworów papierniczych,
−
charakteryzowa
ć
technologi
ę
formowania papieru i tektury,
−
wyja
ś
nia
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania maszyn i urz
ą
dze
ń
do produkcji
papieru,
−
stosowa
ć
zasady eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
w procesie produkcji
papieru i tektury,
−
charakteryzowa
ć
obiegi wody w procesach przygotowania masy
papierniczej i wytwarzania papieru,
−
planowa
ć
gospodark
ę
wodno-
ś
ciekow
ą
w przemy
ś
le papierniczym,
−
dokonywa
ć
oceny zagro
ż
enia
ś
rodowiska oraz podejmowa
ć
działania
zwi
ą
zane z jego ochron
ą
,
−
dobiera
ć
techniki
uszlachetniania
i
wyko
ń
czania
produktów
papierniczych,
−
okre
ś
la
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci techniczne papieru i tektury jako surowców do
wyrobu przetworów papierniczych,
−
charakteryzowa
ć
procesy technologiczne przetwarzania papieru i tektury
metodami mechanicznymi,
−
posługiwa
ć
si
ę
normami materiałowymi stosowanymi w wytwórstwie
i przetwórstwie papierniczym,
−
ocenia
ć
jako
ść
wyrobów gotowych,
−
okre
ś
la
ć
sposoby oznakowywania, pakowania i przechowywania
wyrobów gotowych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
69
−
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas produkcji wyrobów papierniczych.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
311[27].Z3.01 Organizowanie produkcji papieru i tektury
72
311[27].Z3.02 Wytwarzanie wyrobów papierniczych
142
311[27].Z3.03
Uszlachetnianie i wyko
ń
czanie wyrobów
papierniczych
104
311[27].Z3.04 Wykonywanie obróbki wyrobów papierniczych
142
Razem
460
3. Schemat układu jednostek modułowych
311[27].Z3
Technologia produkcji wyrobów papierniczych
311[27].Z3.01
Organizowanie produkcji papieru
i tektury
311[27].Z3.02
Wytwarzanie wyrobów
papierniczych
311[27].Z3.04
Wykonywanie obróbki wyrobów
papierniczych
311[27].Z3.03
Uszlachetnianie i wyko
ń
czanie
wyrobów papierniczych
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
70
4. Literatura
Błasi
ń
ski H., Młodzi
ń
ski B.: Aparatura przemysłu chemicznego. WNT,
Warszawa 1983
Borowiecki S.: Maszyny i urz
ą
dzenia celulozowo-papiernicze. WSiP,
Warszawa 1990
Bartkowski T.,: Kształtowanie i ochrona
ś
rodowiska. PWN, Warszawa
1981
Dojlido J., Zerbe J.: Instrumentalne metody badania wody i
ś
cieków.
Arkady, Warszawa 1997
Drzewi
ń
ska E., Rogaczewski Z.: Technologia celulozy i papieru. Cz. III
Powierzchniowe uszlachetnianie papieru. WSiP, Warszawa 1997
Gayer R., Matysikowa Z.: Zbiór zada
ń
z technologii chemicznej. WSiP,
Warszawa 1978
Gruszczy
ń
ski Cz.: Farby graficzne. WSiP, Warszawa 1984
Jakucewicz S.: Papier w poligrafii. Wyd. Inicjał, Warszawa 1999
Jakucewicz S.: Farby drukowe. Korab, Wrocław 2001
Kikiewicz Z., Kawka W.: Teoria i budowa maszyn papierniczych. Cz. I i II
WNT, Warszawa 1977
Koch R., Noworyta A.: Procesy mechaniczne w in
ż
ynierii chemicznej.
WNT, Warszawa 1995
Molenda J.: Technologia chemiczna. WSiP, Warszawa 1988
Molenda J.: Chemia techniczna. WNT, Warszawa 1985
Przybysz K.: Technologia celulozy i papieru. Cz. II. Technologia papieru.
WSiP, Warszawa 1997
Stera S.: Konsolidacja i wyko
ń
czanie wst
ę
gi papieru. Skrypt Politechniki
Łódzkiej, Łód
ź
1988
Szwarcsztajn E.: Konsolidacja i wyko
ń
czanie wst
ę
gi papieru. WNT,
Warszawa 1983
Szwarcsztajn E.: Przygotowanie masy papierniczej. WNT, Warszawa 1991
Wojtczak A., Szwarcsztajn E.: Współczesne polskie introligatorstwo
i papiernictwo. Ossolineum, Warszawa 1986
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
71
Jednostka modułowa 311[27].Z3.01
Organizowanie produkcji papieru i tektury
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
rozpozna
ć
rodzaje wytworów papierniczych oraz okre
ś
la
ć
ich cechy
u
ż
ytkowe i zastosowanie,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
produkcji papieru i tektury,
−
skorzysta
ć
z norm, prospektów i ofert firmowych oraz atestów
dotycz
ą
cych surowców i materiałów papierniczych,
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy do produkcji wyrobów papierniczych,
−
dobra
ć
surowce papiernicze, chemikalia i półprodukty do wyrobu
okre
ś
lonych produktów przemysłu papierniczego.
−
okre
ś
li
ć
wpływ podstawowych parametrów produkcji oraz dodanych
surowców pomocniczych na przebieg procesów technologicznych
i wła
ś
ciwo
ś
ci gotowych wytworów papierniczych,
−
dobra
ć
maszyny i urz
ą
dzenia do przygotowania półproduktów na mas
ę
papiernicz
ą
,
−
odczyta
ć
schematy układów przygotowania masy, obiegów wody do
celów produkcyjnych i energetycznych,
−
obliczy
ć
koszty produkcji wytworów papierniczych,
−
okre
ś
li
ć
wymagania dotycz
ą
ce wody produkcyjnej i energetycznej,
−
dobra
ć
sposoby przygotowania wody produkcyjnej i energetycznej,
−
obliczy
ć
zu
ż
ycie wody do produkcji okre
ś
lonych półproduktów
i wytworów papierniczych,
−
dobra
ć
operacje jednostkowe ci
ą
gu technologicznego produkcji papieru
pod k
ą
tem wytwarzania okre
ś
lonego asortymentu,
−
okre
ś
li
ć
rodzaje tektury oraz jej zastosowanie,
−
zaplanowa
ć
proces wytwarzania tektury,
−
odczyta
ć
schematy ci
ą
gów technologicznych produkcji tektury,
−
porówna
ć
przebieg produkcji ró
ż
nych wyrobów tekturowych,
−
dobra
ć
metody produkcji wyrobów tekturowych,
−
zaplanowa
ć
produkcj
ę
okre
ś
lonego wyrobu papierniczego,
−
zaprojektowa
ć
poszczególne w
ę
zły produkcyjne,
−
okre
ś
li
ć
zagro
ż
enia dla
ś
rodowiska wynikaj
ą
ce z działalno
ś
ci zakładów
bran
ż
y papierniczej,
−
zastosowa
ć
zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas produkcji wyrobów papierniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
72
2. Materiał nauczania
Produkty przemysłu papierniczego.
Surowce papiernicze.
Gospodarka energetyczna w przedsi
ę
biorstwach przemysłu celulozowo-
papierniczego, wytwarzanie pary i energii, uzdatnianie wody surowej,
oczyszczanie
ś
cieków.
Gospodarka wodna, pobór wody i jej uzdatnianie.
Gospodarka
ś
ciekami, ich neutralizacja i odprowadzanie.
Wytwarzanie pary produkcyjnej, jej obiegi, gospodarka kondensatem.
Zagro
ż
enia dla
ś
rodowiska wynikaj
ą
ce z produkcji celulozowo-papierniczej.
Surowce do produkcji papieru.
Rodzaje tektury.
Metody wytwarzania tektury.
Dobór urz
ą
dze
ń
do przygotowania półproduktów do papieru i tektury.
Parametry produkcji papieru i tektury.
Operacje jednostkowe w ci
ą
gu technologicznym produkcji papieru
i tektury.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy obowi
ą
zuj
ą
ce podczas produkcji
wyrobów papierniczych.
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie i przygotowanie surowców do produkcji papieru.
•
Dobieranie chemikaliów, dodatków oraz półproduktów do produkcji
okre
ś
lonych wyrobów papierniczych.
•
Odczytywanie atestów surowców i materiałów papierniczych.
•
Rysowanie schematów uj
ęć
wody produkcyjnej i energetycznej.
•
Rysowanie
schematów
uzdatniania
wody
produkcyjnej
i energetycznej.
•
Obsługiwanie instalacji uzdatniania wody.
•
Obliczanie zapotrzebowania na wod
ę
do procesu przygotowania
półproduktów do produkcji papieru i tektury.
•
Planowanie działa
ń
zwi
ą
zanych z ograniczeniem zu
ż
ycia
ś
wie
ż
ej wody
w przemy
ś
le papierniczym.
•
Obliczanie kosztów produkcji wyrobów papierniczych.
•
Rozpoznawanie
technologii
produkcji
papieru
na
podstawie
dokumentacji technicznej.
•
Opracowywanie projektu wytwarzania papieru w formie graficznej
i opisowej.
•
Dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
do produkcji papieru i tektury.
•
Obliczanie wydajno
ś
ci wybranych w
ę
złów produkcyjnych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
73
•
Rysowanie
schematu
linii
technologicznej
produkcji
wyrobów
papierniczych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Próbki wyrobów papierniczych.
Dokumentacja technologiczna.
Schematy procesów technologicznych.
Plansze, foliogramy, prezentacje multimedialne oraz filmy dydaktyczne
dotycz
ą
ce procesu technologicznego produkcji papieru i tektury.
Teksty przewodnie i instrukcje do
ć
wicze
ń
.
Normy.
Poradniki.
Czasopisma specjalistyczne.
Katalogi wyrobów gotowych.
Materiały reklamowe.
Instrukcje bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
oraz ochrony
ś
rodowiska.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu przygotowanie
uczniów do planowania oraz organizacji procesu produkcji papieru
i tektury.
Podczas
procesu
nauczania–uczenia
si
ę
nale
ż
y
wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów uzyskane w trakcie realizacji programu
modułu 311[27].Z1 - Chemia stosowana oraz 311[27].Z2 - Technologia
produkcji mas włóknistych.
W osi
ą
gni
ę
ciu celów kształcenia istotne znaczenie ma dobór metod
nauczania oraz
ś
rodków dydaktycznych. Podczas realizacji programu
jednostki modułowej wskazane jest stosowanie nast
ę
puj
ą
cych metod
nauczania: wykład konwersatoryjny, pokaz z obja
ś
nieniem, dyskusja
dydaktyczna, metoda projektów oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Realizacja tre
ś
ci programowych wspomaganych
ć
wiczeniami umo
ż
liwia
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci wa
ż
nych w zawodzie, takich jak: ł
ą
czenie ze
sob
ą
ró
ż
nych elementów wiedzy, dostrzeganie zale
ż
no
ś
ci mi
ę
dzy nimi,
rozwi
ą
zywanie
problemów,
wnioskowanie,
uzasadnianie
przyj
ę
tych
rozwi
ą
za
ń
oraz doskonalenie umiej
ę
tno
ś
ci samokształcenia.
Podczas omawiania poszczególnych procesów wytwarzania wyrobów
papierniczych nale
ż
y zwróci
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na zagadnienia
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz problemy ochrony
ś
rodowiska.
W trakcie zaj
ęć
uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, jak: instrukcje, poradniki, materiały informacyjne
dotycz
ą
ce nowoczesnych urz
ą
dze
ń
przemysłu papierniczego, normy,
czasopisma specjalistyczne, katalogi wyrobów gotowych, zasoby Internetu.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
74
Program
jednostki
modułowej
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
technologicznej. Uczniowie powinni pracowa
ć
w grupie do 15 osób,
w zespołach 2-3 osobowych. Praca grupowa uczy współpracy z zespołem
oraz wspólnego podejmowania decyzji i rozwi
ą
zywania problemów.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. Proces oceniania powinien obejmowa
ć
diagnoz
ę
stanu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów w odniesieniu do celów
kształcenia. Nale
ż
y rejestrowa
ć
post
ę
py uczniów w toku realizacji
programu nauczania oraz rozpoznawa
ć
trudno
ś
ci w osi
ą
ganiu zało
ż
onych
celów.
Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post
ę
pów uczniów
umo
ż
liwia korygowanie stosowanych metod nauczania oraz form
organizacyjnych pracy uczniów.
Do sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na zastosowa
ć
:
sprawdziany ustne i pisemne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Przed przyst
ą
pieniem ucznia do wykonywania
ć
wicze
ń
praktycznych,
nauczyciel sprawdza jego wiedz
ę
stosuj
ą
c test pisemny lub sprawdzian
ustny z zakresu organizowania produkcji wyrobów papierniczych.
Warunkiem dopuszczenia do wykonywania
ć
wiczenia powinna by
ć
pozytywna ocena sprawdzianu.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne sprawdzane s
ą
poprzez obserwacj
ę
czynno
ś
ci
uczniów w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
. Podczas obserwacji nale
ż
y
zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
i technologiczn
ą
,
–
kalkulacj
ę
kosztów produkcji wyrobów papierniczych,
–
organizacj
ę
stanowiska pracy,
–
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
–
prac
ę
w zespole.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze
ń
powinien samodzielnie sprawdzi
ć
wyniki swojej pracy według opracowanego przez nauczyciela arkusza
samooceny. Nast
ę
pnie, według tego samego arkusza, nauczyciel ocenia
poprawno
ść
i jako
ść
wykonanego zadania.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje si
ę
zastosowanie testu pisemnego. Zadania w te
ś
cie mog
ą
by
ć
otwarte
(krótkie odpowiedzi z luk
ą
) lub zamkni
ę
te wielokrotnego wyboru.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
75
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
76
Jednostka modułowa 311[27].Z3.02
Wytwarzanie wyrobów papierniczych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy do produkcji wyrobów papierniczych,
−
dobra
ć
i przygotowa
ć
surowce odpowiednio do ich wła
ś
ciwo
ś
ci
technologicznych,
−
dobra
ć
sposoby magazynowania surowców włóknistych oraz innych
surowców stosowanych w produkcji wyrobów papierniczych,
−
przewidzie
ć
mo
ż
liwe
do
wyst
ą
pienia
problemy
technologiczne
wynikaj
ą
ce z bł
ę
dów w przygotowaniu masy papierniczej,
−
dobra
ć
dodatki i wypełniacze do produkcji wyrobów papierniczych,
−
dobra
ć
maszyny i urz
ą
dzenia do wykonania okre
ś
lonego wyrobu
papierniczego,
−
zlokalizowa
ć
poszczególne obiegi wodno-masowe w maszynie
papierniczej,
−
rozró
ż
ni
ć
rodzaje kadzi wyst
ę
puj
ą
cych w ci
ą
gu technologicznym,
−
wykona
ć
podstawowe obliczenia bilansu materiałowego procesu
technologicznego,
−
zaplanowa
ć
proces formowania wst
ę
gi papierniczej,
−
zapobiec nieprawidłowo
ś
ciom procesu formowania wst
ę
gi papierniczej,
−
zaplanowa
ć
proces technologiczny prasowania wst
ę
gi papierniczej,
−
dobra
ć
prasy papiernicze do rodzaju produkowanych wyrobów,
−
wyja
ś
ni
ć
rol
ę
sit papierniczych, filców prasowych i suszników
w procesie technologicznym,
−
dobra
ć
sposoby zakładania sit papierniczych, filców prasowych
i suszników,
−
zaplanowa
ć
proces suszenia wst
ę
gi papierniczej,
−
skontrolowa
ć
parametry procesu produkcji papieru i tektury,
−
wyja
ś
ni
ć
działanie tekturnicy,
−
dobra
ć
maszyny do zwijania papieru,
−
zaplanowa
ć
produkcj
ę
wyrobów papierniczych przez wytłaczanie
i spil
ś
nianie formowe,
−
okre
ś
li
ć
zasady przygotowywania masy papierniczej do wytwarzania
wyrobów przez wytłaczanie i spil
ś
nianie formowe,
−
zorganizowa
ć
magazynowanie, składowanie oraz transport wyrobów,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas obsługi
maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych do produkcji wyrobów papierniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
77
2. Materiał nauczania
Zasady organizacji stanowiska pracy do produkcji wyrobów papierniczych.
Przygotowanie do produkcji wyrobów papierniczych.
Dodatki i wypełniacze stosowane do produkcji wyrobów papierniczych.
Sposoby magazynowania surowców włóknistych.
Technologia produkcji wyrobów papierniczych.
Operacje jednostkowe procesu produkcji papieru i tektury.
Obiegi wodno-masowe papierni.
Kadzie papiernicze.
Bilans materiałowy.
Maszyny i urz
ą
dzenia do wytwarzania wst
ę
gi papierniczej.
Suszenie wst
ę
gi papierniczej.
Prasy papiernicze, sita papiernicze, filce prasowe, suszniki.
Budowa i zasada działania tekturnicy.
Kontrola i sterowanie procesem produkcji papieru i tektury.
Zasady eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych do produkcji wyrobów
papierniczych.
Zwijanie papieru.
Otrzymywanie wyrobów papierniczych przez wytłaczanie i spil
ś
nianie
formowe.
Magazynowanie, składowanie i transport gotowych wyrobów papierniczych.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy przy obsłudze maszyn
i urz
ą
dze
ń
stosowanych do produkcji wyrobów papierniczych.
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie dodatków masowych oraz okre
ś
lanie ich wpływu na
wła
ś
ciwo
ś
ci produkowanego papieru.
•
Rozpoznawanie elementów budowy maszyny papierniczej.
•
Sporz
ą
dzanie krzywych suszenia dla ró
ż
nych odmian papieru.
•
Obliczanie wydajno
ś
ci maszyny papierniczej.
•
Okre
ś
lanie wpływu czynników technologicznych formowania prasowania
i suszenia na wła
ś
ciwo
ś
ci gotowego wyrobu.
•
Planowanie kompozycji masy włóknistej do spil
ś
niania formowego.
•
Planowanie produkcji masy papierniczej do wytłaczania kubków
i pojemników.
•
Obsługiwanie automatu do formowania kubków i pojemników.
•
Dobieranie patrycy i matrycy dla okre
ś
lonego rozmiaru wytłaczarki do
jaj.
•
Formowanie wytłaczanek na prasie hydraulicznej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
78
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Masy papiernicze.
Próbki klejów i barwników stosowanych w papiernictwie.
Modele urz
ą
dze
ń
i maszyn papierniczych.
Schematy technologiczne i rysunki urz
ą
dze
ń
maszyn papierniczych.
Instrukcje obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
papierniczych.
Dokumentacja Techniczno-Ruchowa wybranych maszyn i urz
ą
dze
ń
papierniczych.
Foliogramy dotycz
ą
ce procesów wytwarzania wyrobów papierniczych.
Katalogi maszyn papierniczych i urz
ą
dze
ń
.
Materiały informacyjne, reklamowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce procesu
technologicznego wytwarzania wyrobów papierniczych.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na podstawowe
parametry technologiczne, budow
ę
urz
ą
dze
ń
oraz zasady obsługi maszyn
i urz
ą
dze
ń
do produkcji papieru i tektury.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
zaleca si
ę
stosowa
ć
metody
nauczania, takie jak: pokaz z obja
ś
nieniem, metod
ę
projektów,
przewodniego tekstu oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Metoda przewodniego tekstu wymaga przygotowania materiałów do
wykonania
ć
wicze
ń
, tj. pyta
ń
prowadz
ą
cych i formularzy do wypełniania.
Zamieszczone w programie
ć
wiczenia stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
nauczyciel mo
ż
e wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
lub opracowa
ć
inne
ć
wiczenia
wspomagaj
ą
ce realizacj
ę
programu jednostki modułowej. Podczas
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien obserwowa
ć
prac
ę
ucznia, wskazywa
ć
popełniane
bł
ę
dy oraz udziela
ć
wskazówek.
Uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji takich, jak: schematy, plansze, foliogramy, modele linii
produkcyjnych przedsi
ę
biorstwa wytwarzaj
ą
cego wyroby papiernicze,
zasoby Internetu.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie
postaw zawodowych, takich jak: utrzymanie porz
ą
dku na stanowisku pracy,
prowadzenie racjonalnej gospodarki materiałowej, staranne wykonywanie
zada
ń
, przestrzeganie zasad bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Realizacj
ę
programu jednostki modułowej mo
ż
e ułatwi
ć
zorganizowanie
wycieczki do przedsi
ę
biorstwa przetwórstwa papierniczego w celu
obserwacji przebiegu procesów wytwarzania wyrobów papierniczych oraz
poznania rzeczywistych warunków pracy.
Program
jednostki
modułowej
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
technologicznej i w warsztatach szkolnych. Uczniowie powinni pracowa
ć
w grupie do 15 osób, w zespołach 2-3 osobowych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
79
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y ocenia
ć
na podstawie:
−
ustnych sprawdzianów poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
ukierunkowanej obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
,
−
wykonanego projektu,
−
prezentacji projektu.
Obserwuj
ą
c ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny
pracy nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na umiej
ę
tno
ś
ci:
−
przygotowywania surowców, materiałów pomocniczych i półproduktów
zgodnie z dokumentacj
ą
,
−
wyja
ś
niania zasady działania oraz obsługi maszyn i urz
ą
dze
ń
stosowanych do produkcji papieru i tektury,
−
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
−
prezentowania pracy własnej lub zespołu.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej wskazane jest
przeprowadzenie testu praktycznego z zadaniami typu próba pracy lub
zadaniami nisko symulowanymi. Do zada
ń
nale
ż
y opracowa
ć
kryteria
oceniania i zasady punktowania.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
80
Jednostka modułowa 311[27].Z3.03
Uszlachetnianie i wyko
ń
czanie wyrobów
papierniczych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
uzasadni
ć
potrzeb
ę
i
cel
uszlachetniania
papieru
i wyrobów
papierniczych,
−
dobra
ć
metody uszlachetniania powierzchniowego papieru i tektur,
−
dobra
ć
urz
ą
dzenia gładz
ą
ce,
−
okre
ś
li
ć
sposoby zaklejania powierzchniowego papieru,
−
zaplanowa
ć
proces
technologiczny
przygotowania
mieszanek
pigmentowo-klejowych do powlekania papieru,
−
zaplanowa
ć
proces technologiczny powierzchniowego zaklejania
papieru,
−
obsłu
ż
y
ć
maszyny i urz
ą
dzenia stosowane do uszlachetniania
powierzchniowego papieru i tektur,
−
dobra
ć
ś
rodki wi
ążą
ce do zaklejania powierzchniowego i powlekania
papieru,
−
okre
ś
li
ć
zasady obsługi pras zaklejaj
ą
cych, powlekaj
ą
cych i kalandrów,
−
dobra
ć
technologie wytwarzania papierów specjalnych: do kopiowania
metodami chemicznymi, papierów rejestracyjnych oraz papierów
o wła
ś
ciwo
ś
ciach barierowych,
−
dobra
ć
technologie wytwarzania tektury falistej,
−
okre
ś
li
ć
zasady obsługi maszyn do produkcji tektury falistej,
−
obsłu
ż
y
ć
maszyn
ę
do produkcji tektury falistej,
−
dobra
ć
kleje do sklejania warstw tektury falistej,
−
skorzysta
ć
z literatury zawodowej i innych
ź
ródeł informacji,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa, higieny pracy i ochrony
przeciwpo
ż
arowej.
2. Materiał nauczania
Metody uszlachetniania powierzchniowego papieru i tektur.
Proces technologiczny powierzchniowego zaklejania papieru.
Technologia wytwarzania papieru i tektury z powłokami pigmentowymi.
Proces technologiczny przygotowania mieszanek pigmentowo-klejowych
do powlekania papieru.
Kalandrowanie wyrobów papierniczych.
Budowa oraz zasady działania pras zaklejaj
ą
cych, powlekaj
ą
cych
i kalandrów.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
81
Technologie wytwarzania papierów specjalnych: do kopiowania metodami
chemicznymi, papierów rejestracyjnych oraz papierów o wła
ś
ciwo
ś
ciach
barierowych.
Proces technologiczny wytwarzania tektury falistej.
Budowa i zasada działania maszyn do produkcji tektury falistej.
Zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska
stosowane podczas uszlachetniania i wyko
ń
czania wyrobów papierniczych.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie powlekanych papierów drukowych.
•
Przygotowanie
ś
rodków wi
ążą
cych stosowanych do uszlachetniania
papieru.
•
Dobieranie maszyn i urz
ą
dze
ń
do wytwarzania papieru zaklejanego
powierzchniowo.
•
Rozpoznawanie
wyrobów
papierniczych
uszlachetnionych
powierzchniowo na podstawie próbek oraz katalogów.
•
Rozró
ż
nianie papierów do kopiowania oraz papierów rejestracyjnych
i barierowych.
•
Rozró
ż
nianie rodzajów tektury falistej.
•
Przygotowywanie klejów do produkcji tektury falistej.
•
Rozpoznawanie elementów maszyn stosowanych do produkcji tektury
falistej.
•
Posługiwanie si
ę
instrukcjami obsługi maszyn do produkcji tektury
falistej.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Materiały eksploatacyjne:
ś
rodki wi
ążą
ce, kleje, mieszanki pigmentowo-
klejowe.
Próbki wyrobów papierniczych uszlachetnionych powierzchniowo.
Plansze ze schematami technologicznymi.
Filmy dydaktyczne, foliogramy dotycz
ą
ce technologicznego procesu
uszlachetniania wyrobów papierniczych.
Polskie Normy.
Katalogi wyrobów gotowych.
Katalogi maszyn papierniczych.
Czasopisma specjalistyczne.
Materiały reklamowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce uszlachetniania
i wyko
ń
czania wyrobów papierniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
82
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na technologi
ę
wytwarzania tektury falistej oraz na technologie uszlachetniania
powierzchniowego wyrobów papierniczych, zarówno podczas nanoszenia
ró
ż
nego rodzaju powłok (zaklejanie powierzchniowe, powlekanie) jak
i obróbki mechanicznej (kalandrowanie).
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
aktywizuj
ą
ce i praktyczne metody nauczania, takie jak: dyskusja
dydaktyczna, metoda projektów, pokaz z obja
ś
nieniem,
ć
wiczenia
praktyczne.
Realizacja tre
ś
ci programowych wspomaganych
ć
wiczeniami umo
ż
liwia
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci wa
ż
nych w zawodzie, takich jak: ł
ą
czenie ze
sob
ą
ró
ż
nych elementów wiedzy, dostrzeganie zale
ż
no
ś
ci mi
ę
dzy nimi,
rozwi
ą
zywanie
problemów,
wnioskowanie,
uzasadnianie
przyj
ę
tych
rozwi
ą
za
ń
oraz doskonalenie umiej
ę
tno
ś
ci samokształcenia.
Podczas
ć
wicze
ń
praktycznych nauczyciel powinien obserwowa
ć
prac
ę
ucznia, wskazywa
ć
popełniane bł
ę
dy i udziela
ć
wskazówek.
Wskazane jest, aby uczniowie korzystali z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
takich jak: normy, dokumentacja technologiczna, instrukcje, katalogi,
poradniki, materiały informacyjne dotycz
ą
ce nowoczesnych technologii
oraz zasoby Internetu.
Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre
ś
ci kształcenia wskazane
jest prezentowanie filmów dydaktycznych.
Zaleca si
ę
równie
ż
organizowanie wycieczek do przedsi
ę
biorstw
przetwórstwa papierniczego w celu obserwacji przebiegu procesów
uszlachetniania wyrobów papierniczych oraz gdzie uczniowie b
ę
d
ą
mogli
zapozna
ć
si
ę
z rzeczywistymi warunkami pracy.
Program
jednostki
modułowej
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
technologicznej i w warsztatach szkolnych. Uczniowie powinni pracowa
ć
w grupie do 15 osób, indywidualnie lub w zespołach 2-3 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post
ę
pów uczniów
umo
ż
liwia korygowanie stosowanych metod nauczania oraz form
organizacyjnych pracy uczniów.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
83
Podczas kontroli i oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na
umiej
ę
tno
ść
operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi,
stosowanie poj
ęć
technicznych i wnioskowanie.
Do sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na zastosowa
ć
:
−
ustne sprawdziany poziomu wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci,
−
testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
praktyczne sprawdziany,
−
ukierunkowana obserwacja czynno
ś
ci ucznia w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu. Ucze
ń
powinien samodzielnie sprawdzi
ć
wyniki swojej pracy według opracowanego przez nauczyciela arkusza
samooceny. Nast
ę
pnie, według tego samego arkusza, nauczyciel ocenia
poprawno
ść
i jako
ść
wykonanego zadania.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej proponuje si
ę
zastosowanie testu dydaktycznego. Zadania w te
ś
cie mog
ą
by
ć
otwarte
(krótkie odpowiedzi z luk
ą
) lub zamkni
ę
te wielokrotnego wyboru.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
84
Jednostka modułowa 311[27].Z3.04
Wykonywanie obróbki wyrobów papierniczych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
zorganizowa
ć
stanowisko pracy do obróbki wyrobów papierniczych,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
dotycz
ą
c
ą
obróbki wyrobów
papierniczych,
−
dobra
ć
metody obróbki wyrobów papierniczych,
−
dobra
ć
maszyny i urz
ą
dzenia do wyko
ń
czania papieru i tektury,
−
dobra
ć
maszyny i urz
ą
dzenia do ci
ę
cia papieru,
−
dobra
ć
maszyny i urz
ą
dzenia do przewijania papieru,
−
dobra
ć
metody formowania wyrobów papierniczych,
−
dobra
ć
maszyny i urz
ą
dzenia do krojenia papieru,
−
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z r
ę
cznym krojeniem wyrobów
papierniczych,
−
dobra
ć
urz
ą
dzenia do zgniatania i składania papieru,
−
dobra
ć
urz
ą
dzenia do zwijania papieru,
−
wykona
ć
formowanie wyrobów papierniczych poprzez zwijanie,
−
dobra
ć
urz
ą
dzenia do sklejania i zszywania papieru,
−
wykona
ć
czynno
ś
ci zwi
ą
zane z zszywaniem i sklejaniem wyrobów
papierniczych,
−
rozró
ż
ni
ć
techniki drukowania,
−
dobra
ć
papier do okre
ś
lonej techniki drukowania,
−
okre
ś
li
ć
zasady druku fleksograficznego, offsetowego, wypukłego
i wkl
ę
słego,
−
dobra
ć
farby drukarskie i
ś
rodki pomocnicze do ró
ż
nych technik
drukowania,
−
obsłu
ż
y
ć
urz
ą
dzenia drukarskie,
−
przygotowa
ć
fotoskłady,
−
oceni
ć
jako
ść
druku,
−
skorzysta
ć
z norm, katalogów, literatury zawodowej oraz innych
ź
ródeł
informacji,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Metody obróbki wyrobów papierniczych.
Formowanie papieru przez krojenie.
Narz
ę
dzia i maszyny do krojenia papieru i tektury.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
85
Formowanie papieru przez składanie i sklejanie.
Narz
ę
dzia, maszyny i kleje do wyrobu przetworów papierniczych przez
składanie i sklejanie.
Formowanie papieru przez zwijanie.
Narz
ę
dzia i maszyny do wyrobu przetworów papierniczych przez zwijanie.
Formowanie papieru przez zszywanie.
Narz
ę
dzia i maszyny do zszywania przetworów papierniczych.
Podstawowe techniki drukowania.
Wyroby papiernicze stosowane w poligrafii.
Materiały drukarskie do liniowania i drukowania na papierze, kartonie
i tekturze.
Sprz
ę
t, narz
ę
dzia i maszyny do liniowania i drukowania.
Zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska
stosowane podczas obróbki wyrobów papierniczych.
3.
Ć
wiczenia
•
Ci
ę
cie r
ę
czne no
ż
em płaskim papieru i tektury.
•
Ci
ę
cie r
ę
czne no
ż
em okr
ą
głym papieru i tektury.
•
Ci
ę
cie papieru i tektury no
ż
ycami introligatorskimi.
•
Krojenie papieru i tektury krajark
ą
jednono
ż
ow
ą
.
•
Wycinanie z papieru i tektury wycinark
ą
ró
ż
nych wzorów.
•
Wykonywanie półproduktów przez r
ę
czne zginanie i przegniatanie
papieru oraz tektury.
•
Przygotowywanie klejów do klejenia wyrobów.
•
Przygotowywanie półproduktów do zszywania i sklejania.
•
Sklejanie półproduktów ró
ż
nymi technikami.
•
Wykonywanie tulei z papieru i kartonu i ich przekrawanie poprzeczne.
•
Wykonywanie pudełek przez zwijanie sposobem r
ę
cznym.
•
Wykonywanie wybranych opraw introligatorskich.
•
Wykonywanie pudełek jednostkowych i zbiorczych z tektury litej i falistej.
•
Dobieranie narz
ę
dzi i materiałów do liniowania wybranych przetworów
papieru w lini
ę
i kratk
ę
.
•
Wybieranie kaszty zecerskiej, narz
ę
dzi, czcionek oraz układanie
prostego zestawu tekstu.
•
Przygotowywanie fotoskładu, formy drukarskiej, maszyny dociskowej
oraz wykonywanie druku, sprawdzanie jako
ś
ci i dokonywanie korekty.
•
Ocenianie jako
ś
ci druku.
•
Wykonywanie
nadruków
offsetowych
na
okre
ś
lonym
wyrobie
papierniczym.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
86
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Materiały do klejenia i drukowania.
Schematy technologiczne.
Narz
ę
dzia do obróbki wyrobów papierniczych: no
ż
e płaskie i okr
ą
głe,
no
ż
yce introligatorskie.
Maszyny do obróbki wyrobów papierniczych: wycinarki, gilotyny, bobiniarki,
zszywarki, koperciarki.
Urz
ą
dzenia i narz
ę
dzia do drukowania: kaszty zecerskie, maszyny do
druku offsetowego, drukarki atramentowe i laserowe.
Filmy dydaktyczne, prezentacje multimedialne oraz foliogramy dotycz
ą
ce
narz
ę
dzi, maszyn i urz
ą
dze
ń
do obróbki wyrobów papierniczych.
Polskie Normy.
Czasopisma specjalistyczne.
Katalogi wyrobów gotowych.
Materiały reklamowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce stosowania
ró
ż
nych metod obróbki wyrobów papierniczych - ci
ę
cia, zgniatania,
składania, zwijania, drukowania oraz formowania.
Istotn
ą
rol
ę
w osi
ą
ganiu celów kształcenia ma dobór metod nauczania
oraz
ś
rodków dydaktycznych. Wskazane jest stosowanie takich metod
nauczania, jak: pokaz z obja
ś
nieniem, metoda przypadków, projektów oraz
ć
wiczenia praktyczne.
W trakcie
ć
wicze
ń
nauczyciel powinien obserwowa
ć
prac
ę
ucznia,
wskazywa
ć
popełniane bł
ę
dy oraz naprowadza
ć
na wła
ś
ciwy tok pracy.
Zamieszczone w programie jednostki modułowej
ć
wiczenia stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
nauczyciel mo
ż
e wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
lub
opracowa
ć
inne
ć
wiczenia wspomagaj
ą
ce realizacj
ę
programu jednostki
modułowej.
W procesie dydaktycznym nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie
postaw zawodowych, takich jak: staranne wykonywanie zada
ń
, utrzymanie
porz
ą
dku na stanowisku pracy, prowadzenie racjonalnej gospodarki
materiałowej oraz przestrzeganie zasad bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre
ś
ci kształcenia wskazane
jest prezentowanie filmów dydaktycznych, korzystanie z modeli maszyn
i urz
ą
dze
ń
, plansz i foliogramów, a tak
ż
e zorganizowanie wycieczki
dydaktycznej do zakładu papierniczego.
W trakcie zaj
ęć
nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
uczniom korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji dotycz
ą
cych nowoczesnych technologii, takich jak: normy,
instrukcje, literatura fachowa, czasopisma specjalistyczne, poradniki,
katalogi, materiały reklamowe, zasoby Internetu.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
87
Program
jednostki
modułowej
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
technologicznej i w warsztatach szkolnych
wyposa
ż
onych w nowoczesne
ś
rodki dydaktyczne. Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach do 15 osób,
indywidualnie lub w zespołach 2-3 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
oraz
zakres
opanowania
przez
uczniów
wiadomo
ś
ci
i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post
ę
pów uczniów
umo
ż
liwia korygowanie stosowanych metod nauczania oraz form
organizacyjnych pracy uczniów.
Podczas kontroli i oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na
umiej
ę
tno
ść
operowania zdobyt
ą
wiedz
ą
, merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi,
stosowanie poj
ęć
technicznych i wnioskowanie.
Ocena osi
ą
gni
ęć
szkolnych ma aktywizowa
ć
i mobilizowa
ć
do pracy
zarówno ucznia jak i nauczyciela. Nale
ż
y jej dokonywa
ć
na podstawie:
−
ustnych sprawdzianów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci,
−
pisemnych sprawdzianów (testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych),
−
ukierunkowanej obserwacji czynno
ś
ci ucznia w trakcie wykonywania
ć
wicze
ń
.
Na
zako
ń
czenie
realizacji
programu
jednostki
proponuje
si
ę
przeprowadzi
ć
test pisemny z zadaniami otwartymi lub test praktyczny
z zadaniami typu próba pracy. Test praktyczny nale
ż
y zaopatrzy
ć
w kryteria oceny i schemat punktowania.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
88
Moduł 311[27].Z4
Praktyka zawodowa
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
charakteryzowa
ć
struktur
ę
organizacyjn
ą
wydziałów produkcyjnych oraz
zakres zada
ń
, obowi
ą
zków i odpowiedzialno
ś
ci pracowników,
–
współpracowa
ć
przy planowaniu i realizacji zada
ń
produkcyjnych,
–
charakteryzowa
ć
struktur
ę
organizacyjn
ą
wydziału utrzymania ruchu
oraz zakres zada
ń
, obowi
ą
zków i odpowiedzialno
ś
ci pracowników,
–
współpracowa
ć
przy planowaniu i realizacji zada
ń
z zakresu utrzymania
ruchu,
–
współpracowa
ć
przy planowaniu i realizacji zada
ń
z zakresu kontroli
jako
ś
ci,
–
wykonywa
ć
prace
na
wybranych
stanowiskach
zgodnie
z obowi
ą
zuj
ą
cymi procedurami,
–
analizowa
ć
schematy obiegów wody do celów produkcyjnych
i energetycznych,
–
obsługiwa
ć
instalacje uzdatniania wody,
–
okre
ś
la
ć
zagro
ż
enia dla
ś
rodowiska wynikaj
ą
ce z działalno
ś
ci zakładów
bran
ż
y celulozowo-papierniczej,
–
posługiwa
ć
si
ę
Dokumentacj
ą
Techniczno-Ruchow
ą
maszyn
i urz
ą
dze
ń
, normami, literatur
ą
techniczn
ą
,
–
stosowa
ć
zalecenia
Urz
ę
du
Dozoru
Technicznego,
przepisy
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania pracy.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Zestawienie jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
311[27].Z4.01 Planowanie, wytwarzanie i kontrola wyrobów
papierniczych
105
311[27].Z4.02 Gospodarowanie
wod
ą
w
przedsi
ę
biorstwie
papierniczym
35
Razem
140
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
89
3. Schemat układu jednostek modułowych
Zaleca
si
ę
,
aby
uczniowie
odbyli
praktyk
ę
zawodow
ą
w przedsi
ę
biorstwach stanowi
ą
cych ich potencjalnie miejsca pracy.
Praktyka zawodowa powinna by
ć
tak zorganizowana, aby umo
ż
liwi
ć
uczniom zastosowanie i pogł
ę
bienie zdobytej wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci
zawodowych w rzeczywistych warunkach pracy.
Nale
ż
y stwarza
ć
uczniom mo
ż
liwo
ść
odbycia praktyki zawodowej
w przedsi
ę
biorstwach przemysłu papierniczego o pełnym cyklu produkcji.
Program praktyki zawodowej nale
ż
y traktowa
ć
w sposób elastyczny. Ze
wzgl
ę
dów organizacyjnych, dopuszcza si
ę
pewne zmiany zwi
ą
zane
ze specyfik
ą
przedsi
ę
biorstwa, w którym ucze
ń
odbywa praktyk
ę
.
311[27].Z4.01
Planowanie, wytwarzanie i kontrola
wyrobów papierniczych
311[27].Z4.02
Gospodarowanie wod
ą
w przedsi
ę
biorstwie papierniczym
311[27].Z4
Praktyka zawodowa
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
90
Jednostka modułowa 311[27].Z4.01
Planowanie,
wytwarzanie
i
kontrola
wyrobów
papierniczych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wyja
ś
ni
ć
struktur
ę
organizacyjn
ą
wydziałów produkcyjnych,
–
scharakteryzowa
ć
struktur
ę
organizacyjn
ą
wydziału przygotowania mas
papierniczych,
–
scharakteryzowa
ć
struktur
ę
organizacyjn
ą
wydziału produkcji papieru,
–
scharakteryzowa
ć
struktur
ę
organizacyjn
ą
wydziału produkcji tektury
oraz okre
ś
li
ć
zakres zada
ń
i odpowiedzialno
ś
ci pracowników,
–
scharakteryzowa
ć
struktur
ę
organizacyjn
ą
wydziału uszlachetniania
i wyko
ń
czania papieru oraz okre
ś
li
ć
zakres zada
ń
i odpowiedzialno
ś
ci
pracowników,
–
zastosowa
ć
zasady współpracy podczas planowania i realizacji zada
ń
produkcyjnych,
–
zaplanowa
ć
procesy produkcyjne,
–
scharakteryzowa
ć
struktur
ę
organizacyjn
ą
wydziału kontroli jako
ś
ci oraz
okre
ś
li
ć
zakres zada
ń
i odpowiedzialno
ś
ci pracowników,
–
wykona
ć
prace na wybranych stanowiskach zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
cymi
procedurami,
–
scharakteryzowa
ć
obieg dokumentów zwi
ą
zanych z planowaniem,
wytwarzaniem i kontrol
ą
produktów,
–
sprawdzi
ć
zgodno
ść
przebiegu procesu produkcji oraz kontroli wyrobów
z przyj
ę
tymi zało
ż
eniami,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
, normami, literatur
ą
techniczn
ą
,
–
zastosowa
ć
zalecenia Urz
ę
du Dozoru Technicznego, przepisy
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania pracy.
2. Materiał nauczania
Organizacja pracy w wydziałach produkcyjnych celulozy i papieru.
Poznanie dokumentacji wydziałów.
Udział w pracy na wybranych stanowiskach produkcyjnych.
Poznanie zasad planowania i technologicznego opracowywania zamówie
ń
na wyroby papiernicze.
Przygotowanie dokumentacji produkcyjnej.
Organizacja kontroli jako
ś
ci.
Udział w odbiorze jako
ś
ciowym wyrobów papierniczych.
Organizacja pracy w laboratorium.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
91
Poznanie prowadzonych w laboratorium bada
ń
oraz sposoby pobierania
i znakowania prób.
3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja
praktyki
zawodowej
powinna
umo
ż
liwi
ć
uczniom
zastosowanie i pogł
ę
bienie zdobytej wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych
w rzeczywistych warunkach pracy.
Podczas
odbywania
praktyki
ucze
ń
powinien
zapozna
ć
si
ę
z organizacj
ą
wydziałów produkcyjnych przedsi
ę
biorstw celulozowo-
papierniczych oraz uczestniczy
ć
w wykonywaniu zada
ń
obejmuj
ą
cych
planowanie i przygotowanie produkcji, jak równie
ż
wytwarzanie i kontrol
ę
gotowych wyrobów.
W trakcie realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci opanowane w module 311[27].Z2 - Technologia
produkcji mas włóknistych oraz 311[27].Z3 - Technologia produkcji
wyrobów papierniczych.
Przed
rozpocz
ę
ciem
zaj
ęć
nale
ż
y
udzieli
ć
uczniom
instrukta
ż
u w zakresie przestrzegania przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska. Zaleca si
ę
zapozna
ć
uczniów z programem oraz szczegółowym harmonogramem
praktyki oraz z zasadami obsługi urz
ą
dze
ń
i sprz
ę
tu technicznego.
Program
jednostki
modułowej
powinien
by
ć
realizowany
w wydziałach: produkcji mas włóknistych, produkcji papieru, wyko
ń
czania
i uszlachetniania papieru.
Praktyki organizowane w przedsi
ę
biorstwach przemysłu papierniczego
uczniowie powinni odbywa
ć
pod kierunkiem pracowników posiadaj
ą
cych
odpowiednie kwalifikacje i do
ś
wiadczenie zawodowe. Podczas praktyki
nale
ż
y obserwowa
ć
prac
ę
uczniów i udziela
ć
pomocy w rozwi
ą
zywaniu
problemów zawodowych.
Zaleca si
ę
równie
ż
udział uczniów w spotkaniach i szkoleniach
prowadzonych
przez
specjalistów
z
przedsi
ę
biorstwa
przemysłu
papierniczego.
Ucze
ń
zobowi
ą
zany jest do prowadzenia dzienniczka praktyki
zawodowej, w którym dokumentuje jej przebieg opisuj
ą
c codziennie
wykonywane czynno
ś
ci
i spostrze
ż
enia.
4. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych powinno odbywa
ć
si
ę
na
podstawie znanych uczniom kryteriów przez cały czas realizacji programu
jednostki modułowej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
92
Dokonuj
ą
c oceny pracy uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
równie
ż
:
–
zdyscyplinowanie i punktualno
ść
,
–
pracowito
ść
, dokładno
ść
i rzetelno
ść
w wykonywaniu powierzonych
zada
ń
,
–
umiej
ę
tno
ść
organizowania własnej pracy,
–
jako
ść
wykonanej pracy,
–
przestrzeganie regulaminów obowi
ą
zuj
ą
cych w przedsi
ę
biorstwie
przemysłu
papierniczego
oraz
przestrzeganie
przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej opiekun
praktyki zawodowej powinien wpisa
ć
w dzienniczku praktyki opini
ę
o pracy
i post
ę
pach ucznia oraz ocen
ę
ko
ń
cow
ą
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
93
Jednostka modułowa 311[27].Z4.02
Gospodarowanie
wod
ą
w
przedsi
ę
biorstwie
papierniczym
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
wyja
ś
ni
ć
obieg
wody
stosowanej
do
celów
produkcyjnych
i energetycznych,
−
okre
ś
li
ć
ź
ródła poboru wody i sposoby jej uzdatniania,
−
narysowa
ć
schematy uj
ęć
wody produkcyjnej i energetycznej,
−
odczyta
ć
schematy technologiczne uzdatniania wody do celów
produkcyjnych i energetycznych,
−
obsłu
ż
y
ć
urz
ą
dzenia do uzdatniania wody,
−
okre
ś
li
ć
zu
ż
ycie wody do produkcji okre
ś
lonych półproduktów
i wytworów papierniczych,
−
wyja
ś
ni
ć
proces wytwarzania pary wodnej oraz obiegu kondensatu,
−
obsłu
ż
y
ć
urz
ą
dzenia chłodnicze,
−
okre
ś
li
ć
zagro
ż
enia dla
ś
rodowiska wynikaj
ą
ce z działalno
ś
ci
przedsi
ę
biorstw bran
ż
y celulozowo-papierniczej,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Poznanie gospodarki wodnej w przedsi
ę
biorstwach przemysłu celulozowo-
papierniczego, wytwarzanie pary, uzdatnianie wody surowej, oczyszczanie
ś
cieków.
Poznanie wielko
ś
ci poboru wody i jej uzdatniania.
Poznanie gospodarki
ś
ciekami, ich neutralizacji i odprowadzania.
Poznanie wytwarzania pary produkcyjnej, jej obiegu i gospodarowania
kondensatem.
Poznanie
urz
ą
dze
ń
chłodniczych
oraz
stosowanych
czynników
chłodniczych.
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy przy obsłudze
urz
ą
dze
ń
wodno-
ś
ciekowych.
Rozpoznawanie zagro
ż
e
ń
dla
ś
rodowiska wynikaj
ą
cych z działalno
ś
ci
przedsi
ę
biorstw bran
ż
y celulozowo-papierniczej.
3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest doskonalenie
nabytych w procesie kształcenia wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych
w rzeczywistych warunkach pracy.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
94
Podczas
odbywania
praktyki
ucze
ń
powinien
zapozna
ć
si
ę
z zasadami gospodarki wodnej w przedsi
ę
biorstwie oraz uczestniczy
ć
w wykonywaniu zada
ń
zwi
ą
zanych z wytwarzaniem pary, obsługi urz
ą
dze
ń
chłodniczych oraz odprowadzaniem i neutralizacj
ą
ś
cieków.
W trakcie realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y wykorzysta
ć
wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci ucznia opanowane w module 311[27].Z2 -
Technologia produkcji mas włóknistych oraz 311[27].Z3 - Technologia
produkcji wyrobów papierniczych.
Wykonywanie zada
ń
podczas praktyki zawodowej powinno umo
ż
liwi
ć
uczniom zastosowanie i pogł
ę
bienie zdobytej wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci
zawodowych w rzeczywistych warunkach pracy.
Przed rozpocz
ę
ciem praktyki zawodowej nale
ż
y zapozna
ć
uczniów
z programem oraz szczegółowym harmonogramem praktyki, zasadami
i instrukcjami obsługi urz
ą
dze
ń
i sprz
ę
tu technicznego, przepisami
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska, a tak
ż
e zwróci
ć
uwag
ę
na obowi
ą
zek przestrzegania
regulaminu obowi
ą
zuj
ą
cego w przedsi
ę
biorstwie papierniczym.
Program
jednostki
modułowej
powinien
by
ć
realizowany
w wydziałach: planowania i organizacji produkcji.
Uczniowie pod nadzorem instruktora powinni wykonywa
ć
samodzielnie
okre
ś
lone zadania zawodowe. Proces realizacji programu praktyk
i przygotowania uczniów do ich przyszłej pracy zawodowej powinien
kształtowa
ć
cechy
osobowo
ś
ciowe,
takie
jak:
obowi
ą
zkowo
ść
,
zdyscyplinowanie, poczucie współodpowiedzialno
ś
ci za wykonywane
zadanie zawodowe.
Ucze
ń
zobowi
ą
zany jest do prowadzenia dzienniczka praktyki
zawodowej, w którym dokumentuje jej przebieg opisuj
ą
c codziennie
wykonywane czynno
ś
ci
i spostrze
ż
enia.
4. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych powinno odbywa
ć
si
ę
na
podstawie znanych uczniom kryteriów przez cały czas realizacji programu
jednostki modułowej.
Umiej
ę
tno
ś
ci uczniów nale
ż
y ocenia
ć
obserwuj
ą
c ich prac
ę
podczas
wykonywania zada
ń
zawodowych.
W procesie sprawdzania i oceniania nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
–
analizowanie schematów technologicznych uzdatniania wody do celów
produkcyjnych i energetycznych,
–
planowanie gospodarki wod
ą
w przedsi
ę
biorstwach papierniczych,
–
okre
ś
lanie
ź
ródeł
poboru
wody
do
celów
produkcyjnych
i energetycznych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
95
–
dobieranie metod uzdatniania wody do celów produkcyjnych
i energetycznych,
–
obliczanie zu
ż
ycia wody do produkcji okre
ś
lonych półproduktów
i wyrobów papierniczych,
–
okre
ś
lanie zagro
ż
enia dla
ś
rodowiska wynikaj
ą
cego z działalno
ś
ci
przedsi
ę
biorstw bran
ż
y celulozowo-papierniczej.
Dokonuj
ą
c oceny pracy uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
równie
ż
:
–
zdyscyplinowanie i punktualno
ść
,
–
pracowito
ść
, dokładno
ść
i rzetelno
ść
w wykonywaniu powierzonych
zada
ń
,
–
umiej
ę
tno
ść
organizowania własnej pracy,
–
jako
ść
wykonanej pracy,
–
przestrzeganie regulaminów obowi
ą
zuj
ą
cych w przedsi
ę
biorstwie
przemysłu
papierniczego
oraz
przestrzeganie
przepisów
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej opiekun
praktyki zawodowej powinien wpisa
ć
w dzienniczku praktyki opini
ę
o pracy
i post
ę
pach ucznia oraz ocen
ę
ko
ń
cow
ą
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
96
Moduł 311[27].S1
Technologia przetwórstwa papierniczego
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
okre
ś
la
ć
kierunki zagospodarowania wyselekcjonowanych papierniczych
surowców wtórnych,
−
przeprowadzi
ć
badania ankietowe w
ś
ród potencjalnych dostawców
odpadów papierniczych,
−
planowa
ć
strategie zagospodarowywania surowców wtórnych,
−
okre
ś
la
ć
zadania marketingowe odbiorców papierniczych surowców
wtórnych,
−
planowa
ć
badania i sonda
ż
e rynku obrotu surowcami wtórnymi,
−
analizowa
ć
i opracowywa
ć
wyniki bada
ń
i sonda
ż
y,
−
rozró
ż
nia
ć
techniki przetwórstwa makulatury,
−
wskazywa
ć
nowoczesne urz
ą
dzenia recyklingu makulatury,
−
rozpoznawa
ć
poszczególne rodzaje maszyn i urz
ą
dze
ń
przetwórczych,
−
wskazywa
ć
zadania kontroli jako
ś
ci produkcji,
−
wytwarza
ć
wyroby w sposób ekologiczny.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
311[27].S1.01 Pozyskiwanie papierniczych surowców
wtórnych
78
311[27].S1.02 Przetwarzanie wyrobów papierniczych
62
Razem 140
3. Schemat układu jednostek modułowych
311[27].S1
Technologia przetwórstwa
papierniczego
311[27].S1.02
Przetwarzanie wyrobów
papierniczych
311[27].S1.01
Pozyskiwanie papierniczych
surowców wtórnych
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
97
4. Literatura
Borowiecki S.: Maszyny i urz
ą
dzenia papiernicze. WSiP, Warszawa 1979
Gromadzki J.: Poskropka W.,: Technologia drewna. Cz. I. PWRiL,
Warszawa 1980
Przybysz K.: Technologia celulozy i papieru. Cz. II. Technologia papieru.
WSiP, Warszawa 1997
Szwarcsztajn E.: Przygotowanie masy papierniczej. WNT, Warszawa 1991
Wojciechowski T.: Marketing na rynku
ś
rodków produkcji
Polskie.
Wydawnictwo Ekonomiczne S.A. Warszawa 2003
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
98
Jednostka modułowa 311[27].S1.01
Pozyskiwanie papierniczych surowców wtórnych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia zwi
ą
zane z recyklingiem i odzyskiem wyrobów
papierniczych,
–
okre
ś
li
ć
kierunki zagospodarowania wyselekcjonowanych papierniczych
surowców wtórnych,
–
zaplanowa
ć
badania okre
ś
laj
ą
ce rynek papierniczych surowców
wtórnych,
–
sporz
ą
dzi
ć
ankiet
ę
dotycz
ą
c
ą
pozyskiwania papierniczego surowca
wtórnego na rynku odpadów,
–
przeprowadzi
ć
badania ankietowe w
ś
ród potencjalnych dostawców
odpadów papierniczych,
–
opracowa
ć
strategie
rozwoju
przedsi
ę
biorstwa
pozyskuj
ą
cego
papiernicze surowce wtórne,
–
opracowa
ć
plan działa
ń
marketingowych firmy pozyskuj
ą
cej papiernicze
surowce wtórne,
–
sformułowa
ć
zadania dla poszczególnych działów przedsi
ę
biorstwa
zajmuj
ą
cego si
ę
obrotem surowcami wtórnymi,
–
zaplanowa
ć
akcj
ę
promuj
ą
c
ą
pozyskiwanie odpadów papierniczych.
2. Materiał nauczania
Recykling i odzysk wyrobów papierniczych.
Badania ankietowe rynku surowców wtórnych.
Strategie rozwoju firm pozyskuj
ą
cych papiernicze surowce wtórne.
Marketingowe zarz
ą
dzanie przedsi
ę
biorstwem.
Zadania działów: reklamy, marketingu, logistyki oraz analiz finansowych
w obrocie papierniczymi surowcami wtórnymi.
3.
Ć
wiczenia
•
Planowanie działa
ń
zwi
ą
zanych z recyklingiem i odzyskiem wyrobów
papierniczych w regionie.
•
Okre
ś
lanie
sposobów
zagospodarowania
wyselekcjonowanych
papierniczych surowców wtórnych.
•
Opracowywanie planu bada
ń
okre
ś
laj
ą
cych rynek papierniczych
surowców wtórnych.
•
Opracowywanie ankiety pod k
ą
tem mo
ż
liwo
ś
ci pozyskania okre
ś
lonego
papierniczego surowca wtórnego na rynku odpadów.
•
Opracowywanie planu działalno
ś
ci marketingowej firmy pozyskuj
ą
cej
papiernicze surowce wtórne.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
99
•
Formułowanie zada
ń
dla poszczególnych działów współczesnego
przedsi
ę
biorstwa
zajmuj
ą
cego si
ę
obrotem surowcami wtórnymi.
•
Planowanie akcji promuj
ą
cej pozyskiwanie odpadów papierniczych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Dokumentacja bada
ń
i sonda
ż
y marketingowych.
Opracowania wyników bada
ń
i sonda
ż
y.
Plany marketingowe firm.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce metod badania rynku.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
pozyskiwania papierniczych surowców wtórnych oraz opracowywania
strategii rozwoju firm zajmuj
ą
cych si
ę
papierniczymi surowcami wtórnymi.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na umiej
ę
tno
ść
okre
ś
lania
kierunków
zagospodarowywania
wyselekcjonowanych
papierniczych surowców wtórnych oraz prowadzenia analizy bada
ń
rynkowych
umo
ż
liwiaj
ą
cych
podejmowanie
działa
ń
zwi
ą
zanych
z recyklingiem odpadów papierniczych.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
zaleca si
ę
stosowa
ć
metody
nauczania, takie jak: dyskusja dydaktyczna, metoda przypadków, projektów
oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Metoda projektów daje mo
ż
liwo
ść
doskonalenia i pogł
ę
biania wiedzy,
planowania, rozwi
ą
zywania problemów i korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji.
Tematyka projektów mo
ż
e dotyczy
ć
badania rynku papierniczych
surowców wtórnych, planowania gospodarki surowcami wtórnymi, badania
korzy
ś
ci wynikaj
ą
cych z recyklingu i odzysku wyrobów papierniczych.
Wskazane jest, aby uczniowie korzystali z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
Osi
ą
gni
ę
cie zało
ż
onych celów ułatwi wzbogacenie procesu dydaktycznego
filmami dydaktycznymi.
Program
jednostki
modułowej
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
technologicznej oraz w pracowni informatyki. Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach do 15 osób, uczniowie powinni pracowa
ć
indywidualnie lub
w zespołach 2-3 osobowych.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
100
oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post
ę
pów uczniów
umo
ż
liwia korygowanie stosowanych metod nauczania oraz form
organizacyjnych pracy uczniów.
Do sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na zastosowa
ć
:
sprawdziany ustne i pisemne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas sprawdzania i oceniania projektów proponuje si
ę
zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
trafno
ść
koncepcji projektu,
–
dobór materiałów
ź
ródłowych,
–
plan projektu,
–
podział
zada
ń
oraz
stopie
ń
zaanga
ż
owania
si
ę
uczestników
w realizacj
ę
projektu,
–
stopie
ń
realizacji zamierzonych celów,
–
wykonanie i prezentacj
ę
projektu.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne uczniów nale
ż
y ocenia
ć
podczas obserwacji
wykonywanych
ć
wicze
ń
oraz
poprzez
stosowanie
sprawdzianów
praktycznych z zadaniami typu próba pracy.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela, poziom
wykonania
ć
wicze
ń
oraz wykonanie i prezentacj
ę
projektu.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
101
Jednostka modułowa 311[27].S1.02
Przetwarzanie wyrobów papierniczych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
recykling wyrobów papierniczych,
–
sklasyfikowa
ć
makulaturowe surowce papiernicze,
–
okre
ś
li
ć
wykorzystanie substancji włóknistych zawartych w makulaturze
do okre
ś
lonego wyrobu papierniczego,
–
rozró
ż
ni
ć
metody przetwórstwa makulatury,
–
scharakteryzowa
ć
chemiczne metody uzdatniania makulatury,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady działania i eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
do ponownego rozwłókniania i mielenia półproduktów włóknistych,
–
obsłu
ż
y
ć
maszyny i urz
ą
dzenia do ponownego rozwłókniania i mielenia
półproduktów włóknistych,
–
skontrolowa
ć
przebieg procesów ponownego rozwłókniania i mielenia,
–
oceni
ć
jako
ść
wyrobu papierniczego wytworzonego z makulatury,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
technologiczn
ą
oraz Dokumentacj
ą
Techniczno-Ruchow
ą
maszyn i urz
ą
dze
ń
,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska podczas przerobu wyrobów
papierniczych.
2. Materiał nauczania
Techniki przetwórstwa makulatury.
Maszyny i urz
ą
dzenia do przygotowania rozwłókniania, oczyszczania,
sortowania, mielenia makulatury i półproduktów włóknistych - obsługa
i eksploatacja.
Kontrola procesów, parametry procesowe.
Kontrola jako
ś
ci produkcji.
Wyroby papiernicze otrzymywane z makulatury.
3.
Ć
wiczenia
•
Klasyfikowanie makulaturowych surowców papierniczych.
•
Okre
ś
lanie mo
ż
liwo
ś
ci wykorzystania substancji włóknistych zawartych
w makulaturze do okre
ś
lonego wyrobu papierniczego.
•
Rozró
ż
nianie metod przetwórstwa makulatury.
•
Rysowanie schematów maszyn i urz
ą
dze
ń
do rozwłókniania i mielenia
półproduktów włóknistych.
•
Obsługiwanie maszyn i urz
ą
dze
ń
do rozwłókniania i mielenia
półproduktów włóknistych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
102
•
Kontrolowanie przebiegu procesów rozwłókniania i mielenia.
•
Badanie jako
ś
ci wyrobu papierniczego wytworzonego z makulatury.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Schematy technologiczne.
Dokumentacja techniczno-technologiczna.
Foliogramy, ilustracje.
Polskie Normy.
Czasopisma specjalistyczne.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje zagadnienia dotycz
ą
ce
nowoczesnych
technologii
produkcji
wyrobów
papierniczych
z wykorzystaniem surowców wtórnych.
Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci dobierania metod ponownego rozwłókniania i mielenia
włóknistych surowców wtórnych oraz badania jako
ś
ci uzyskanego wyrobu
papierniczego.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce
metody
nauczania:
wykład
problemowy,
pokaz
z obja
ś
nieniem, pokaz z instrukta
ż
em, metoda przewodniego tekstu,
metoda projektów
oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Realizacja tre
ś
ci programowych wspomaganych
ć
wiczeniami umo
ż
liwia
kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci wa
ż
nych w zawodzie, takich jak: ł
ą
czenie ze
sob
ą
ró
ż
nych elementów wiedzy, dostrzeganie zale
ż
no
ś
ci mi
ę
dzy nimi,
rozwi
ą
zywanie
problemów,
wnioskowanie,
uzasadnianie
przyj
ę
tych
rozwi
ą
za
ń
oraz doskonalenie umiej
ę
tno
ś
ci samokształcenia.
Dla ułatwienia zrozumienia realizowanych tre
ś
ci kształcenia wskazane
jest
organizowanie
wycieczek
dydaktycznych
w
celu
poznania
stosowanych metod i technologii podczas przetwarzania wyrobów
papierniczych oraz zapoznania si
ę
z rzeczywistymi warunkami pracy.
Program
jednostki
modułowej
nale
ż
y
realizowa
ć
w
pracowni
technologicznej. Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach do 15 osób
podzielonych na 2-3 osobowe zespoły.
Praca grupowa uczy współpracy
z zespołem oraz wspólnego podejmowania decyzji i rozwi
ą
zywania
problemów.
6. Propozycje
metod
sprawdzania
i
oceny
osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. W kryteriach oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
103
oraz zakres opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Do sprawdzenia osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na zastosowa
ć
:
sprawdziany ustne i pisemne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Wiadomo
ś
ci teoretyczne niezb
ę
dne do realizacji
ć
wicze
ń
praktycznych
mog
ą
by
ć
sprawdzane za pomoc
ą
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Zadania
w te
ś
cie mog
ą
by
ć
otwarte (krótkiej odpowiedzi, z luk
ą
) lub zamkni
ę
te
(wyboru wielokrotnego, na dobieranie, prawda-fałsz).
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne uczniów nale
ż
y ocenia
ć
podczas obserwacji
wykonywanych
ć
wicze
ń
oraz
poprzez
stosowanie
sprawdzianów
praktycznych z zadaniami typu próba pracy.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.