„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
2
Autorzy:
mgr in
ż
. Joanna Sznajder-Stworzyjanek
mgr Edyta Mosi
ą
dz
mgr in
ż
. Barbara Nagucka
Recenzenci:
mgr El
ż
bieta Klejnowska
mgr in
ż
. Anna Popławska
Opracowanie redakcyjne:
mgr in
ż
. Maria Majewska
Janina D
ą
browska
Korekta merytoryczna:
mgr in
ż
. Bo
ż
enna Wapi
ń
ska
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
3
Spis tre
ś
ci
Wprowadzenie
5
I
Zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
7
1. Opis pracy w zawodzie
7
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno-
wychowawczego
8
II
Plany nauczania
17
III
Moduły kształcenia w zawodzie
19
1. Podstawy zawodu
19
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska
22
Charakteryzowanie budowy i składu atmosfery
25
Analizowanie zjawisk atmosferycznych i hydrologicznych
zachodz
ą
cych w przyrodzie
28
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
hydrologiczno-
meteorologiczn
ą
31
2. Obserwacje i pomiary meteorologiczne
34
Wykonywanie pomiarów promieniowania słonecznego
oraz usłonecznienia
36
Wykonywanie pomiarów temperatury, parowania oraz
wilgotno
ś
ci powietrza
39
Wykonywanie pomiarów ruchu mas powietrza
43
Wykonywanie pomiarów opadów atmosferycznych
47
3. Podstawy klimatologii
51
Analizowanie czynników wpływaj
ą
cych na zró
ż
nicowanie
klimatu
53
Prowadzenie obserwacji i pomiarów do celów
klimatologicznych
56
4. Podstawy hydrologii
60
Charakteryzowanie wód powierzchniowych
i podziemnych
63
Wykonywanie pomiarów hydrologicznych
67
Opracowywanie prognoz hydrologicznych
71
5. Podstawy oceanologii
75
Charakteryzowanie zjawisk oceanicznych
77
Wykonywanie bada
ń
geofizycznych
81
Przeciwdziałanie zagro
ż
eniom mórz i oceanów
84
6. Prognozy meteorologiczne
87
Sporz
ą
dzanie prognoz meteorologicznych
89
Korzystanie z prognostycznych modeli pogody
93
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
4
7. Praktyka zawodowa
96
Wykonywanie pomiarów meteorologicznych
98
Wykonywanie prac zwi
ą
zanych z budow
ą
i obsług
ą
stacji
hydrologiczno - meteorologicznej
101
8. Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem
104
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem w jednostce gospodarczej
107
Monitorowanie
ś
rodowiska
110
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
5
Wprowadzenie
Celem kształcenia zawodowego jest przygotowanie absolwenta do
skutecznego wykonywania zada
ń
zawodowych w warunkach gospodarki
rynkowej. Wymaga to dobrego przygotowania ogólnego, opanowania
podstawowej wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci oraz prezentowania wła
ś
ciwych
postaw zawodowych.
Absolwent szkoły powinien charakteryzowa
ć
si
ę
otwarto
ś
ci
ą
,
komunikatywno
ś
ci
ą
, wyobra
ź
ni
ą
, zdolno
ś
ci
ą
do ci
ą
głego uczenia si
ę
i podnoszenia kwalifikacji, a tak
ż
e umiej
ę
tno
ś
ci
ą
oceny swoich
mo
ż
liwo
ś
ci. Realizacja programu nauczania o modułowym układzie
tre
ś
ci kształcenia ułatwia osi
ą
gni
ę
cie tych zamierze
ń
.
Kształcenie modułowe, poprzez powi
ą
zanie celów i materiału
nauczania z procesem pracy i zadaniami zawodowymi umo
ż
liwia:
−
przygotowanie ucznia do wykonywania typowych zada
ń
zawodowych
na stanowiskach pracy, którym odpowiadaj
ą
okre
ś
lone zakresy
umiej
ę
tno
ś
ci, wiedzy i postaw zawodowych,
−
integracj
ę
tre
ś
ci nauczania z ró
ż
nych dyscyplin wiedzy,
−
stymulowanie aktywno
ś
ci intelektualnej i motorycznej ucznia,
−
pozwalaj
ą
cej na indywidualizacj
ę
procesu nauczania.
Kształcenie według modułowego programu nauczania charakteryzuje
si
ę
tym,
ż
e:
−
cele i materiał nauczania wynikaj
ą
z przyszłych zada
ń
zawodowych,
−
przygotowanie ucznia do wykonywania zawodu odbywa si
ę
głównie
poprzez realizacj
ę
zada
ń
zbli
ż
onych do tych, które wykonywane s
ą
na
stanowisku pracy,
−
nie ma w nim podziału na zaj
ę
cia teoretyczne i praktyczne,
−
wyst
ę
puje w nim prymat umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych nad wiedz
ą
teoretyczn
ą
,
−
jednostki modułowe integruj
ą
tre
ś
ci kształcenia ró
ż
nych dyscyplin
wiedzy,
−
w szerokim zakresie wykorzystuje si
ę
zasad
ę
transferu wiedzy
i umiej
ę
tno
ś
ci,
−
proces uczenia si
ę
dominuje nad procesem nauczania,
−
programy nauczania psa elastyczne, poszczególne jednostki
modułowe mo
ż
na wymienia
ć
, modyfikowa
ć
, uzupełnia
ć
oraz
dostosowywa
ć
do poziomu wymaganych umiej
ę
tno
ś
ci, potrzeb
gospodarki oraz lokalnego rynku pracy.
Modułowy program nauczania dla zawodu składa si
ę
z modułów
kształcenia w zawodzie i odpowiadaj
ą
cych im jednostek modułowych,
wyodr
ę
bnionych na podstawie okre
ś
lonych kryteriów, umo
ż
liwiaj
ą
cych
nabywanie wiedzy oraz kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci i postaw wła
ś
ciwych
dla zawodu.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
6
W strukturze programu wyró
ż
nia si
ę
:
–
zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia w zawodzie,
–
plany nauczania,
–
programy modułów i jednostek modułowych.
Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz
jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych i wykaz
literatury.
Jednostka modułowa zawiera: szczegółowe cele kształcenia, materiał
nauczania,
ć
wiczenia,
ś
rodki dydaktyczne, wskazania metodyczne do
realizacji programu jednostki oraz propozycje metod sprawdzania
i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia.
Dydaktyczna
mapa
programu
nauczania,
zamieszczona
w zało
ż
eniach programowo-organizacyjnych kształcenia w zawodzie,
przedstawia
schemat
powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy
modułami
i odpowiadaj
ą
cymi im jednostkami modułowymi oraz okre
ś
la kolejno
ść
ich realizacji. Ma ona ułatwi
ć
dyrekcji szkół i nauczycielom planowanie
i organizowanie procesu dydaktycznego.
W programie przyj
ę
to system kodowania modułów i jednostek
modułowych, który zawiera nast
ę
puj
ą
ce elementy:
–
symbol cyfrowy zawodu zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
c
ą
klasyfikacj
ą
zawodów szkolnictwa zawodowego,
–
symbol literowy, oznaczaj
ą
cy grup
ę
modułów:
O – dla modułów ogólnozawodowych,
Z – dla modułów zawodowych,
S – dla modułu specjalizacyjnego.
–
cyfra arabska dla kolejnego modułu w grupie i dla kolejnej
wyodr
ę
bnionej w module jednostki modułowej.
Przykładowy zapis kodowania modułu:
311[23].O1
311[23] – symbol cyfrowy dla zawodu: technik meteorolog,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: Podstawy zawodu.
Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
311[23]. O1.01
311[23] – symbol cyfrowy dla zawodu: technik meteorolog,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: Podstawy zawodu.
01 – pierwsza jednostka modułowa wyodr
ę
bniona w module O1:
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
7
I. Zało
ż
enia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
1. Opis pracy w zawodzie
Absolwent szkoły kształc
ą
cej w zawodzie technik meteorolog mo
ż
e
by
ć
zatrudniony w:
−
Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej, w słu
ż
bie hydrologiczno-
meteorologicznej i komórkach naukowo-badawczych,
−
o
ś
rodkach bada
ń
i kontroli
ś
rodowiska,
−
terenowych organach administracji pa
ń
stwowej,
−
regionalnych zarz
ą
dach gospodarki wodnej,
−
działach ochrony
ś
rodowiska przedsi
ę
biorstw przemysłowych,
−
placówkach Polskiej Akademii Nauk,
−
o
ś
rodkach badawczo-rozwojowych i przedsi
ę
biorstwach zwi
ą
zanych
ze
ś
rodowiskiem przyrodniczym.
Zadania zawodowe
Absolwent szkoły kształc
ą
cej w zawodzie technik meteorolog
powinien by
ć
przygotowany do wykonywania zada
ń
zawodowych
w zakresie:
−
prowadzenia obserwacji zjawisk meteorologicznych,
−
prowadzenia pomiarów meteorologicznych,
−
opracowywania, analizy i interpretacji wyników bada
ń
oraz obserwacji
meteorologicznych,
−
przygotowywania i opracowywania danych meteorologicznych,
−
udziału w opracowywaniu prognoz i map synoptycznych,
−
prowadzenia bada
ń
hydrologicznych, opracowywania wyników bada
ń
,
−
prowadzenia pomiarów i obserwacji meteorologicznych dla potrzeb
lotnictwa oraz rolnictwa.
Umiej
ę
tno
ś
ci zawodowe
W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent szkoły powinien umie
ć
:
–
rozpoznawa
ć
i
charakteryzowa
ć
elementy
oraz
zjawiska
meteorologiczne typowe dla klimatu Polski,
–
rozpoznawa
ć
i klasyfikowa
ć
chmury, okre
ś
la
ć
wielko
ś
ci zachmurzenia
i wysoko
ść
podstawy chmur,
–
dokonywa
ć
wyboru
terenu
do
rozmieszczenia
przyrz
ą
dów
meteorologicznych oraz prowadzenia pomiarów i obserwacji,
–
obsługiwa
ć
przyrz
ą
dy i instrumenty meteorologiczne,
–
przeprowadza
ć
analizy sytuacji pogodowych i synoptycznych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
8
–
opracowywa
ć
wyniki obserwacji zgodnie z instrukcj
ą
dla stacji
i posterunków meteorologicznych,
–
korzysta
ć
z
danych
meteorologicznych
i
opracowa
ń
klimatologicznych, interpretowa
ć
wyniki obserwacji,
–
wykorzystywa
ć
dane do meteorologicznej osłony lotnictwa,
–
obsługiwa
ć
urz
ą
dzenia ł
ą
czno
ś
ci meteorologicznej oraz urz
ą
dzenia
do przekazywania danych hydro- i meteorologicznych,
–
posługiwa
ć
si
ę
dokumentacj
ą
hydrologiczn
ą
i meteorologiczn
ą
,
–
wykorzystywa
ć
metody statystyczne w meteorologii,
–
posługiwa
ć
si
ę
aktami
prawnymi
dotycz
ą
cymi
meteorologii,
klimatologii i ochrony
ś
rodowiska,
–
korzysta
ć
z literatury zawodowej i ekonomiczno-prawnej,
–
stosowa
ć
zasady post
ę
powania w przypadku wyst
ą
pienia zagro
ż
e
ń
ś
rodowiska,
–
posługiwa
ć
si
ę
sprz
ę
tem komputerowym,
–
posługiwa
ć
si
ę
j
ę
zykiem obcym w zakresie wspomagaj
ą
cym
wykonywanie zada
ń
zawodowych,
–
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska,
–
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
stosowa
ć
przepisy prawa dotycz
ą
ce działalno
ś
ci gospodarczej,
–
stosowa
ć
przepisy
prawa
dotycz
ą
ce
wykonywanych
zada
ń
zawodowych,
–
udziela
ć
pierwszej pomocy osobom poszkodowanym w wypadkach
przy pracy,
–
kierowa
ć
zespołem pracowników,
–
korzysta
ć
z
ró
ż
nych
ź
ródeł
informacji
oraz
z
doradztwa
specjalistycznego.
2. Zalecenia dotycz
ą
ce organizacji procesu dydaktyczno-
wychowawczego
Proces kształcenia według modułowego programu nauczania dla
zawodu technik meteorolog mo
ż
e by
ć
realizowany w technikum oraz
w szkole policealnej, dla młodzie
ż
y i dla dorosłych, w formie stacjonarnej
i zaocznej.
Program
nauczania
obejmuje
kształcenie
ogólnozawodowe,
zawodowe i specjalizacyjne. Kształcenie ogólnozawodowe umo
ż
liwia
zdobycie umiej
ę
tno
ś
ci podstawowych w zawodzie technik meteorolog
oraz w zawodach pokrewnych, z tego samego obszaru zawodowego.
Kształcenie zawodowe ma na celu przygotowanie absolwenta do
realizacji zada
ń
na typowych dla zawodu stanowiskach pracy. Ogólne
i szczegółowe cele kształcenia wynikaj
ą
z podstawy programowej
kształcenia w zawodzie.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
9
Tre
ś
ci programowe zawarte s
ą
w o
ś
miu modułach: jednym
ogólnozawodowym, sze
ś
ciu modułach zawodowych oraz w jednym
module specjalizacyjnym. Wybór kierunku specjalizacji uwarunkowany
jest zapotrzebowaniem rynku pracy w regionie oraz zapleczem
techniczno-dydaktycznym placówki, w której odbywa si
ę
kształcenie
zawodowe.
Kształcenie specjalizacyjne mo
ż
e odbywa
ć
si
ę
z wykorzystaniem
zamieszczonego w programie modułu specjalizacyjnego lub programów
autorskich uwzgl
ę
dniaj
ą
cych potrzeby lokalnego rynku pracy. Podczas
opracowywania autorskiego programu specjalizacji, na realizacj
ę
jego
tre
ś
ci nale
ż
y przeznaczy
ć
tak
ą
sam
ą
liczb
ę
godzin jak w module
311[23].S1.
Moduły uwzgl
ę
dniaj
ą
ce zadania zawodowe podzielone s
ą
na
jednostki modułowe. Ka
ż
da jednostka modułowa zawiera tre
ś
ci
stanowi
ą
ce wyodr
ę
bnion
ą
logicznie cało
ść
. Realizacja celów kształcenia
poszczególnych
modułów
i
jednostek
modułowych
umo
ż
liwia
opanowanie umiej
ę
tno
ś
ci pozwalaj
ą
cych na wykonanie okre
ś
lonego
zakresu pracy.
Czynnikiem sprzyjaj
ą
cym nabywaniu umiej
ę
tno
ś
ci
zawodowych
jest
wykonywanie
ć
wicze
ń
zaproponowanych
w poszczególnych jednostkach modułowych.
Moduł ogólnozawodowy 311[23].O1 – Podstawy zawodu – składa si
ę
z czterech jednostek modułowych i obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce
stosowania przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska, budowy i składu atmosfery
ziemskiej, zjawisk w niej zachodz
ą
cych oraz posługiwania si
ę
dokumentacj
ą
hydrologiczno-meteorologiczn
ą
. Program poszczególnych
jednostek obejmuje ogólnozawodowe tre
ś
ci kształcenia, które maj
ą
podstawowe znaczenie dla kształcenia w zawodzie.
Moduł 311[23].Z1 – Obserwacje i pomiary meteorologiczne – jest
pierwszym modułem zawodowym, który składa si
ę
z czterech jednostek.
Podczas realizacji programu poszczególnych jednostek uczniowie
poznaj
ą
zasady prowadzenia obserwacji i wykonywania pomiarów
promieniowania słonecznego i usłonecznienia, temperatury, parowania,
oraz wilgotno
ś
ci powietrza, a tak
ż
e ci
ś
nienia atmosferycznego, kierunku,
pr
ę
dko
ś
ci i siły wiatru oraz opadów atmosferycznych.
Moduł
311[23].Z2
–
Podstawy
klimatologii
–
składa
si
ę
z dwóch jednostek modułowych, których tre
ś
ci dotycz
ą
okre
ś
lania
wpływu ró
ż
nych czynników na kształtowanie si
ę
klimatu oraz
prowadzenia obserwacji i pomiarów do celów klimatologicznych.
Moduł
311[23].Z3
–
Podstawy
hydrologii
–
składa
si
ę
z trzech jednostek modułowych, których tre
ś
ci dotycz
ą
obiegu wody
w przyrodzie, charakterystyki wód powierzchniowych i podziemnych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
10
wykonywania
pomiarów
hydrologicznych,
opracowywania
prognoz
hydrologicznych oraz oceny sytuacji hydrologicznej.
Moduł 311[23].Z4 – Podstawy oceanologii – składa si
ę
z trzech
jednostek, których tre
ś
ci dotycz
ą
okre
ś
lania czynników wpływaj
ą
cych na
kształtowanie dna, brzegów oceanicznych oraz wybrze
ż
y morskich,
prowadzenia bada
ń
geofizycznych, a tak
ż
e ochrony zasobów mórz
i oceanów.
Moduł 311[23].Z5 – Prognozy meteorologiczne – składa si
ę
z dwóch
jednostek modułowych, których realizacja pozwali na kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci sporz
ą
dzania prognoz meteorologicznych oraz korzystania
z prognostycznych modeli pogody.
Moduł 311[23].Z6 – Praktyka zawodowa – zawiera dwie jednostki
modułowe, których realizacja umo
ż
liwi uczniom nabycie praktycznych
umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania pomiarów meteorologicznych oraz prac
zwi
ą
zanych z budow
ą
i obsług
ą
stacji hydrologiczno-meteorologicznej.
Moduł 311[23].S1 – Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem – jest modułem
specjalizacyjnym, zawieraj
ą
cym dwie jednostki modułowe, których tre
ś
ci
dotycz
ą
zarz
ą
dzania
ś
rodowiskiem w jednostce gospodarczej oraz
monitoringu
ś
rodowiska.
Szkoła mo
ż
e opracowa
ć
i realizowa
ć
własny program modułu
specjalizacyjnego zgodnie z potrzebami lokalnego rynku pracy, którego
tematyka mo
ż
e dotyczy
ć
:
–
ochrony powietrza,
–
hydrologii i oceanologii,
–
gospodarki wodnej.
Wykaz modułów i jednostek modułowych zamieszczono w tabeli.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
11
Wykaz modułów i jednostek modułowych
Symbol jednostki
modułowej
Wykaz modułów
i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
Moduł 311[23].O1
Podstawy zawodu
288
311[23].O1.01
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska
60
311[23].O1.02
Charakteryzowanie budowy i składu atmosfery
64
311[23].O1.03
Analizowanie
zjawisk atmosferycznych
i hydrologicznych zachodz
ą
cych w przyrodzie
112
311[23].O1.04
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
hydrologiczno-
meteorologiczn
ą
52
Moduł 311[23].Z1
Obserwacje i pomiary meteorologiczne
360
311[23].Z1.01
Wykonywanie pomiarów promieniowania
słonecznego oraz usłonecznienia
106
311[23].Z1.02
Wykonywanie pomiarów temperatury, parowania
oraz wilgotno
ś
ci powietrza
126
311[23].Z1.03
Wykonywanie pomiarów ruchu mas powietrza
64
311[23].Z1.04
Wykonywanie pomiarów opadów
atmosferycznych
64
Moduł 311[23].Z2
Podstawy klimatologii
216
311[23].Z2.01
Analizowanie czynników wpływaj
ą
cych na
zró
ż
nicowanie klimatu
108
311[23].Z2.02
Prowadzenie obserwacji i pomiarów do celów
klimatologicznych
108
Moduł 311[23].Z3
Podstawy hydrologii
206
311[23].Z3.01
Charakteryzowanie wód powierzchniowych
i podziemnych
58
311[23].Z3.02
Wykonywanie pomiarów hydrologicznych
102
311[23].Z3.03
Opracowywanie prognoz hydrologicznych
46
Moduł 311[23].Z4
Podstawy oceanologii
204
311[23].Z4.01
Charakteryzowanie zjawisk oceanicznych
85
311[23].Z4.02
Wykonywanie bada
ń
geofizycznych
85
311[23].Z4.03
Przeciwdziałanie zagro
ż
eniom mórz i oceanów
34
Moduł 311[23].Z5
Prognozy meteorologiczne
184
311[23].Z5.01
Sporz
ą
dzanie prognoz meteorologicznych
124
311[23].Z5.02
Korzystanie z prognostycznych modeli pogody
60
Moduł 311[23].Z6
Praktyka zawodowa
140
311[23].Z6.01
Wykonywanie pomiarów meteorologicznych
70
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
12
311[23].Z6.02
Wykonywanie prac zwi
ą
zanych z budow
ą
i obsług
ą
stacji hydrologiczno- meteorologicznej
70
Moduł 311[23].S1
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem
192
311[23].S1.01
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem w jednostce
gospodarczej
96
311[23].S1.02
Monitorowanie
ś
rodowiska
96
Razem
1790
Na podstawie wykazu oraz układu jednostek modułowych sporz
ą
dzono
dydaktyczn
ą
map
ę
programu.
Dydaktyczna mapa programu nauczania
311[23].O1.01
311[23].O1
311[23].O1.02
311[23].O1.03
311[23].O1.04
311[23].Z1
311[23].Z1.01
311[23].Z1.02
311[23].Z1.04
311[23].Z2
311[23].Z2.01
311[23].Z2.02
311[23].Z1.03
311[23].Z3
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
13
Dydaktyczna mapa programu nauczania stanowi schemat powi
ą
za
ń
mi
ę
dzy modułami i jednostkami modułowymi oraz okre
ś
la kolejno
ść
ich
realizacji. Moduł 311[23].O1 powinien by
ć
realizowany w pierwszej
kolejno
ś
ci, gdy
ż
wyst
ę
puj
ą
w nim jednostki modułowe, których tre
ś
ci
stanowi
ą
baz
ę
dla pozostałych modułów.
Nauczyciele realizuj
ą
cy modułowy program nauczania powinni
posiada
ć
przygotowanie
metodologiczne
dotycz
ą
ce
kształcenia
modułowego, aktywizuj
ą
cych metod nauczania, pomiaru dydaktycznego
oraz projektowania i opracowywania pakietów edukacyjnych.
311[23].Z3.01
311[23].Z3.02
311[23].Z3.03
311[23].Z4
311[23].Z4.01
311[23].Z4.02
311[23].Z4.03
311[23].Z5
311[23].Z5.01
311[23].Z5.02
311[23].Z6
311[23].Z6.02
311[23].Z6.01
311[23].S1
311[23].S1.02
311[23].S1.01
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
14
Nauczyciel kieruj
ą
cy procesem nabywania umiej
ę
tno
ś
ci przez
uczniów powinien udziela
ć
pomocy w rozwi
ą
zywaniu problemów,
kształtowa
ć
umiej
ę
tno
ś
ci zawodowe, uwzgl
ę
dniaj
ą
c ich indywidualne
predyspozycje, mo
ż
liwo
ś
ci i do
ś
wiadczenia.
Ponadto, powinien rozwija
ć
zainteresowania zawodem, wskazywa
ć
na mo
ż
liwo
ś
ci dalszego kształcenia, zdobywania nowych umiej
ę
tno
ś
ci
zawodowych. Powinien równie
ż
kształtowa
ć
takie cechy, jak: dokładno
ść
i systematyczno
ść
, rzetelno
ść
i odpowiedzialno
ść
za prac
ę
, sprawne
komunikowanie si
ę
, twórcze rozwi
ą
zywanie problemów oraz umiej
ę
tno
ść
współdziałania w zespole.
Wskazane
jest,
aby
zaj
ę
cia
edukacyjne
realizowane
były
z wykorzystaniem aktywizuj
ą
cych metod nauczania, takich jak: dyskusja
dydaktyczna, metoda tekstu przewodniego, metoda samokształcenia
kierowanego, metoda sytuacyjna, metoda projektów i
ć
wicze
ń
.
Prowadzenie zaj
ęć
aktywizuj
ą
cymi metodami nauczania wymaga
przygotowania materiałów dydaktycznych, takich jak: teksty przewodnie,
instrukcje do metody projektów, instrukcje do wykonywania
ć
wicze
ń
,
instrukcje stanowiskowe.
Wskazane jest stosowanie filmów dydaktycznych oraz organizowanie
wycieczek do Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, o
ś
rodków
bada
ń
i kontroli
ś
rodowiska, terenowych organów administracji
pa
ń
stwowej oraz na targi i wystawy specjalistyczne. W procesie realizacji
programu nauczania nale
ż
y wdra
ż
a
ć
uczniów do samokształcenia oraz
zach
ę
ca
ć
do korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji: literatury
i czasopism zawodowych, norm, przepisów prawa, instrukcji,
poradników, zasobów Internetu.
Istotnym elementem organizacji procesu dydaktycznego jest
sprawdzenie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia, prowadzenie
bada
ń
diagnostycznych, kształtuj
ą
cych i sumuj
ą
cych.
Badania diagnostyczne maj
ą
na celu dokonanie oceny poziomu
wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów w pocz
ą
tkowej fazie kształcenia.
Badania kształtuj
ą
ce prowadzone w trakcie realizacji programu maj
ą
na celu dostarczanie bie
żą
cych informacji o efektywno
ś
ci procesu
nauczania - uczenia si
ę
.
Badania sumuj
ą
ce powinny by
ć
prowadzone po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostek modułowych.
Informacje uzyskiwane w wyniku bada
ń
pozwalaj
ą
na dokonywanie
ewaluacji procesu nauczania.
Ocenianie powinno u
ś
wiadamia
ć
uczniowi poziom jego osi
ą
gni
ęć
w stosunku do wymaga
ń
edukacyjnych, wdra
ż
a
ć
go do systematycznej
pracy, samokontroli i samooceny. Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno by
ć
realizowane za pomoc
ą
sprawdzianów ustnych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
15
pisemnych
i
praktycznych,
obserwacji
pracy
ucznia
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
oraz testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Zawarta w tabelach wykazu jednostek modułowych orientacyjna
liczba godzin przewidziana na realizacj
ę
programu mo
ż
e ulega
ć
zmianie
w zale
ż
no
ś
ci od stosowanych przez nauczyciela metod i
ś
rodków
dydaktycznych.
W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału
na zaj
ę
cia teoretyczne i praktyczne. Formy organizacyjne pracy uczniów
powinny by
ć
dostosowane do tre
ś
ci i metod kształcenia.
Zaleca si
ę
, aby zaj
ę
cia prowadzone były w grupach do 15 osób.
Proponowane formy organizacyjne prowadzenia zaj
ęć
, to: praca
w zespołach 2–5 osobowych oraz praca indywidualna.
Szkoła realizuj
ą
ca kształcenie zawodowe w zawodzie technik
meteorolog powinna posiada
ć
:
–
pracowni
ę
bada
ń
meteorologicznych,
–
pracowni
ę
komputerow
ą
.
W pracowniach, w których b
ę
dzie realizowany proces dydaktyczny
nale
ż
y zorganizowa
ć
stanowiska:
–
badawcze, wyposa
ż
one w aparatur
ę
do wykonywania bada
ń
laboratoryjnych, przyrz
ą
dy pomiarowe, zestawy norm, plansze
pogl
ą
dowe, czasopisma i literatur
ę
zawodow
ą
,
–
komputerowe z oprogramowaniem oraz dost
ę
pem do Internetu,
wyposa
ż
one w drukark
ę
, skaner, programy komputerowe,
–
ć
wicze
ń
praktycznych, wyposa
ż
one w niezb
ę
dne materiały, narz
ę
dzia
i sprz
ę
t, urz
ą
dzenia oraz przyrz
ą
dy pomiarowe,
–
pracy
nauczyciela,
wyposa
ż
one
w
sprz
ę
t
audiowizualny
i multimedialny.
Kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych powinno odbywa
ć
si
ę
na
odpowiednio wyposa
ż
onych stanowiskach symulacyjnych, w pracowniach
ć
wicze
ń
praktycznych, warsztatach szkolnych oraz pracowni komputerowej.
Ć
wiczeniowe stanowisko pracy ucznia powinna stanowi
ć
wydzielona
cz
ęść
pracowni. Korzystaj
ą
c ze zgromadzonego sprz
ę
tu, narz
ę
dzi oraz
przyrz
ą
dów pomiarowych, ucze
ń
b
ę
dzie mógł wykonywa
ć
okre
ś
lone
zadania zawodowe.
W trosce o jako
ść
kształcenia konieczne s
ą
systematyczne działania
szkoły polegaj
ą
ce na:
–
pozyskiwaniu nowych
ś
rodków kształcenia,
–
opracowaniu obudowy dydaktycznej programu nauczania,
–
współpracy z instytucjami zwi
ą
zanymi z kierunkiem kształcenia, celem
aktualizacji
tre
ś
ci
kształcenia
zawodowego,
odpowiadaj
ą
cych
wymaganiom technologii, techniki oraz rynku pracy,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
16
–
doskonaleniu nauczycieli w zakresie kształcenia modułowego,
aktywizuj
ą
cych metod nauczania, pomiaru dydaktycznego oraz
projektowania pakietów edukacyjnych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
17
II. Plany nauczania
PLAN NAUCZANIA
Czteroletnie technikum
Zawód: technik meteorolog 311[23]
Podbudowa programowa: gimnazjum
Dla młodzie
ż
y
Dla dorosłych
Liczba
godzin
tygodniowo
w czteroletnim
okresie
nauczania
Liczba
godzin
tygodniowo
w czteroletnim
okresie
nauczania
Liczba
godzin
w czteroletnim
okresie
nauczania
Semestry I–VIII
Lp.
Moduły kształcenia
w zawodzie
Klasy I–IV
Forma
stacjonarna
Forma
zaoczna
1. Podstawy zawodu
8
6
100
2.
Obserwacje i pomiary
meteorologiczne
10
7
126
3. Podstawy klimatologii
6
4
76
4. Podstawy hydrologii
6
4
76
5. Podstawy oceanologii
6
4
76
6. Prognozy meteorologiczne
6
4
76
7. Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem
8
6
100
Razem
50
35
630
Praktyka zawodowa: 4 tygodnie
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
18
PLAN NAUCZANIA
Szkoła policealna
Zawód: technik meteorolog 311[23]
Podbudowa programowa: szkoła daj
ą
ca wykształcenie
ś
rednie
Dla młodzie
ż
y
Dla dorosłych
Liczba
godzin
tygodniowo
w dwuletnim
okresie
nauczania
Liczba
godzin
tygodniowo
w dwuletnim
okresie
nauczania
Liczba
godzin
w dwuletnim
okresie
nauczania
Semestry I–IV
Lp.
Moduły kształcenia
w zawodzie
Semestry I–IV
Forma
stacjonarna
Forma
zaoczna
1.
Podstawy zawodu
8
6
110
2.
Obserwacje i pomiary
meteorologiczne
10
7
136
3.
Podstawy klimatologii
6
5
82
4.
Podstawy hydrologii
6
4
81
5.
Podstawy oceanologii
6
4
81
6.
Prognozowanie
meteorologiczne
6
5
82
7.
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem
8
6
110
Razem
50
37
682
Praktyka zawodowa: 4 tygodnie
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
19
III. Moduły kształcenia w zawodzie
Moduł 311[23].O1
Podstawy zawodu
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
charakteryzowa
ć
budow
ę
i skład atmosfery ziemskiej,
–
opisywa
ć
zjawiska i procesy zachodz
ą
ce w atmosferze ziemskiej,
–
wyja
ś
nia
ć
powstawanie i przebieg zjawisk w atmosferze ziemskiej,
–
przedstawia
ć
przestrzenny
i
czasowy
rozkład
procesów
w atmosferze i ich wzajemne powi
ą
zania,
–
wyja
ś
nia
ć
poj
ę
cia meteorologiczne oraz charakteryzowa
ć
główne
elementy meteorologiczne,
–
wyja
ś
nia
ć
antropogeniczne przyczyny i skutki efektu cieplarnianego,
kwa
ś
nych deszczów, niszczenia warstwy ozonowej,
–
okre
ś
la
ć
wpływ elementów meteorologicznych na organizmy ro
ś
linne
i człowieka,
–
opisywa
ć
zjawiska meteorologiczne niekorzystne dla rolnictwa
i le
ś
nictwa oraz metody walki z nimi,
–
posługiwa
ć
si
ę
kodami do rejestracji elementów i zjawisk
meteorologicznych,
–
posługiwa
ć
si
ę
przepisami
prawa
dotycz
ą
cymi
meteorologii,
klimatologii i ochrony
ś
rodowiska,
–
stosowa
ć
zasady post
ę
powania w przypadku wyst
ą
pienia zagro
ż
e
ń
ś
rodowiska,
–
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
interpretowa
ć
podstawowe prawa gospodarki wodnej w zakresie
gospodarowania
zasobami
wodnymi,
ochrony
wód
przed
zanieczyszczeniem, ochrony przed powodzi
ą
i skutkami innych kl
ę
sk
ż
ywiołowych oraz awarii technicznych,
–
posługiwa
ć
si
ę
sprz
ę
tem komputerowym,
–
przestrzega
ć
przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej, ochrony
ś
rodowiska oraz wymaga
ń
ergonomii,
–
udziela
ć
pierwszej pomocy w stanach zagro
ż
enia zdrowia i
ż
ycia,
–
korzysta
ć
z literatury zawodowej i innych
ź
ródeł informacji.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
20
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol jednostki
modułowej
Wykaz modułów
i jednostek modułowych
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
311[23].O1.01
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
oraz ochrony
ś
rodowiska
60
311[23].O1.02
Charakteryzowanie budowy i składu atmosfery
64
311[23].O1.03
Analizowanie zjawisk atmosferycznych
i hydrologicznych zachodz
ą
cych w przyrodzie
112
311[23].O1.04
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
hydrologiczno-
meteorologiczn
ą
52
Razem
288
3. Schemat układu jednostek modułowych
311[23].O1.01
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej
oraz ochrony
ś
rodowiska
311[23].O1
Podstawy zawodu
311[23].O1.02
Charakteryzowanie budowy i składu atmosfery
311[23].O1.03
Analizowanie zjawisk atmosferycznych
i hydrologicznych wyst
ę
puj
ą
cych w przyrodzie
311[23].O1.04
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
hydrologiczno-
meteorologiczn
ą
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
21
4. Literatura
Baranowicz W.: Wytyczne w zakresie ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz
wzór instrukcji bezpiecze
ń
stwa dla obiektów szkół. MEN, Warszawa
1997
Hansen A.: Bezpiecze
ń
stwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1998
Janiszewski F.: Wskazówki dla posterunków meteorologicznych. IMGW,
Warszawa 1998
Jendro
ś
ka J., Jerzma
ń
ski J.: Prawo ochrony
ś
rodowiska dla praktyków.
Verlag Banshofer, Warszawa 2000
Karaczan Zb., Indeka.: Ochrona
ś
rodowiska. Aries, Warszawa 1999
Kossowska - Cezak U., Martyn D., Olszewski K., Kopacz-Lembowicz M.:
Meteorologia i klimatologia. PWN, Warszawa 2000
Kossowska- Cezak U. Martyn D., Olszewski K., Kopacz-Lembowicz M.:
Wst
ę
p do meteorologii i klimatologii. PWN, Warszawa 1998
Kozak D., Chmiel B., Nieko J.: Ochrona
ś
rodowiska. Wydawnictwo
UMCS, Lublin 2001
Ko
ź
mi
ń
ski C., Michalska B.: Agrometeorologia. PWN, Warszawa 1999
Ko
ż
uchowski K.: Meteorologia i klimatologia. PWN, Warszawa 2005
Łykowski B.: Zró
ż
nicowanie regionalne pionowego gradientu opadowego
w nizinnej cz
ęś
ci Polski. ZP Post
ę
pów Nauk Rolniczych 1998
Miłaszewski R.: Interdyscyplinarne podstawy ochrony
ś
rodowiska
przyrodniczego. Ossolineum, Wrocław 1993
Myers N. (red.): Ziemia - Atlas zarz
ą
dzania planet
ą
. Wyd. BIS,
Warszawa 1997
Retallack B.J.: Podstawy meteorologii. IMGW, Warszawa 1991
Słownik meteorologiczny pod red. T. Nied
ź
wiedzia. PTG i IMGW,
Warszawa 2003
Sorbjan Z.: Meteorologia dla ka
ż
dego. Prószy
ń
ski i Spółka, Warszawa
2001
ś
urek J.: Ochrona
ś
rodowiska w Polsce. Informator o przepisach
prawnych, procedurach administracyjnych i instytucjach. IO
Ś
, Warszawa
2000
Mi
ę
dzynarodowy Słownik Hydrologiczny. PWN, Warszawa 2001
Czasopisma specjalistyczne: Czasopisma: Gazeta Obserwatora IMGW,
Wiadomo
ś
ci IMGW, Przyroda Polska, Aura, Gospodarka wodna
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
22
Jednostka modułowa 311[23].O1.01
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
zinterpretowa
ć
podstawowe
przepisy
prawa
dotycz
ą
ce
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
–
okre
ś
li
ć
podstawowe obowi
ą
zki pracodawcy w zakresie zapewnienia
bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,
–
okre
ś
li
ć
prawa i obowi
ą
zki pracownika w zakresie bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy,
–
zadba
ć
o stan wyposa
ż
enia oraz ład i porz
ą
dek w miejscu pracy,
–
rozpozna
ć
zagro
ż
enia zwi
ą
zane z wykonywan
ą
prac
ą
,
–
scharakteryzowa
ć
czynniki szkodliwe, uci
ąż
liwe i niebezpieczne
wyst
ę
puj
ą
ce na stanowiskach pracy,
–
zastosowa
ć
zasady bezpiecznej pracy podczas obsługi urz
ą
dze
ń
elektrycznych,
–
dobra
ć
i zastosowa
ć
odzie
ż
ochronn
ą
oraz
ś
rodki ochrony
indywidualnej do okre
ś
lonych prac,
–
dostrzec zagro
ż
enia zwi
ą
zane z wykonywan
ą
prac
ą
,
–
zastosowa
ć
podr
ę
czny sprz
ę
t oraz
ś
rodki ga
ś
nicze, zgodnie
z zasadami ochrony przeciwpo
ż
arowej,
–
podj
ąć
działania w przypadku zagro
ż
enia po
ż
arowego, zgodnie
z instrukcj
ą
przeciwpo
ż
arow
ą
,
–
zastosowa
ć
procedury udzielania pierwszej pomocy w stanach
zagro
ż
enia zdrowia i
ż
ycia,
–
przewidzie
ć
i zapobiec zagro
ż
eniom
ż
ycia i zdrowia pracowników,
–
zastosowa
ć
zasady eksploatacji maszyn, urz
ą
dze
ń
oraz przyrz
ą
dów
pomiarowych,
–
zastosowa
ć
zasady ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Prawna ochrona pracy.
Wymagania higieniczno-sanitarne i bezpiecze
ń
stwa pracy oraz
bezpiecze
ń
stwa przeciwpo
ż
arowego.
Czynniki szkodliwe, uci
ąż
liwe i niebezpieczne wyst
ę
puj
ą
ce w procesach
pracy.
Zasady kształtowania bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.
Bezpiecze
ń
stwo pracy podczas obsługi urz
ą
dze
ń
elektrycznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
23
Ś
rodki ochrony indywidualnej i zbiorowej.
Zasady ochrony przeciwpo
ż
arowej.
Zasady eksploatacji maszyn i urz
ą
dze
ń
oraz sprz
ę
tu pomiarowego.
Zasady bezpiecze
ń
stwa podczas wykonywania pomiarów.
Zasady ochrony
ś
rodowiska.
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie
ś
rodków ochrony indywidualnej do rodzaju wykonywanej
pracy.
•
Udzielanie pierwszej pomocy osobie pora
ż
onej pr
ą
dem elektrycznym,
zgodnie z obowi
ą
zuj
ą
cymi procedurami.
•
Dobieranie sprz
ę
tu i
ś
rodków ga
ś
niczych do rodzaju gaszonego
po
ż
aru.
•
Stosowanie podr
ę
cznego sprz
ę
tu i
ś
rodków ga
ś
niczych do gaszenia
zarzewia po
ż
aru.
•
Wykonywanie sztucznego oddychania na fantomie, zgodnie
z obowi
ą
zuj
ą
cymi procedurami.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Kodeks pracy.
Przepisy dotycz
ą
ce bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy w budownictwie.
Polskie Normy i przepisy prawa dotycz
ą
ce wymaga
ń
ergonomii.
Fotografie przedstawiaj
ą
ce zagro
ż
enia na stanowiskach pracy.
Ś
rodki medyczne do nauki udzielania pierwszej pomocy w stanach
zagro
ż
enia zdrowia i
ż
ycia.
Typowy sprz
ę
t ga
ś
niczy, ga
ś
nice.
Odzie
ż
ochronna i sprz
ę
t ochrony indywidualnej.
Regulaminy i instrukcje dotycz
ą
ce obsługi urz
ą
dze
ń
stwarzaj
ą
cych
zagro
ż
enia.
Foliogramy i przezrocza dotycz
ą
ce zagro
ż
e
ń
na stanowiskach pracy.
Filmy dydaktyczne na temat procedury post
ę
powania w razie wypadków
przy pracy, udzielania pierwszej pomocy w sytuacjach zagro
ż
enia
zdrowia i
ż
ycia, ochrony
ś
rodowiska na stanowiskach pracy, zagro
ż
enia
po
ż
arowego, zachowania pracowników w przypadku powstania po
ż
aru
i w sytuacjach awarii technologicznych.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki
modułowej
obejmuje
tre
ś
ci
dotycz
ą
ce
bezpiecze
ń
stwa
i
higieny
pracy,
kształtowania
bezpiecznych
i higienicznych warunków pracy oraz bezpiecze
ń
stwa na stanowisku
pracy. Podczas realizacji programu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na obowi
ą
zki
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
24
pracownika i pracodawcy w zakresie bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
znaczenie
ochrony
zdrowia
w
pracy
zawodowej,
ochrony
przeciwpo
ż
arowej i ochrony
ś
rodowiska oraz nieprawidłowo
ś
ci, które
mog
ą
wyst
ą
pi
ć
w procesie pracy.
Zaleca si
ę
, aby podczas realizacji programu nauczania stosowa
ć
aktywizuj
ą
ce metody nauczania, w szczególno
ś
ci metod
ę
inscenizacji,
przypadków, dyskusji dydaktycznej, tekstu przewodniego oraz
ć
wiczenia
praktyczne i gry symulacyjne z zastosowaniem
ś
rodków ochrony
indywidualnej oraz sprz
ę
tu ga
ś
niczego. Zaj
ę
cia powinny odbywa
ć
si
ę
w grupach do 15 osób, podzielonych na zespoły 2-3 osobowe.
Podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
,
ucze
ń
powinien
opanowa
ć
umiej
ę
tno
ść
rozpoznawania i stosowania sprz
ę
tu oraz
ś
rodków
ga
ś
niczych,
wykonywania
okre
ś
lonych
czynno
ś
ci
zwi
ą
zanych
z udzielaniem pierwszej pomocy w stanach zagro
ż
enia zdrowia i
ż
ycia.
Konieczne jest u
ś
wiadomienie uczniom,
ż
e ochrona człowieka
w
ś
rodowisku pracy jest zagadnieniem nadrz
ę
dnym.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu nauczania na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów.
Podczas sprawdzania osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów mo
ż
na
zastosowa
ć
sprawdziany ustne i pisemne, obserwacj
ę
czynno
ś
ci
uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
oraz testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne uczniów nale
ż
y ocenia
ć
podczas obserwacji
wykonywanych
ć
wicze
ń
oraz poprzez stosowanie testów z zadaniami
praktycznymi. Obserwuj
ą
c czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
−−−−
wykonywanie zada
ń
zgodnie z zasadami bezpiecze
ń
stwa i higieny
pracy,
−−−−
udzielanie pierwszej pomocy w sytuacji zagro
ż
enia zdrowia lub
ż
ycia,
−−−−
stosowanie sprz
ę
tu przeciwpo
ż
arowego oraz
ś
rodków ga
ś
niczych.
W ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji programu
jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki testu pisemnego, testu
praktycznego oraz poziom wykonywania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
25
Jednostka modułowa 311[23].O1.02
Charakteryzowanie budowy i składu atmosfery
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
budow
ę
atmosfery ziemskiej,
–
scharakteryzowa
ć
skład atmosfery ziemskiej,
–
rozpozna
ć
zjawiska i procesy zachodz
ą
ce w atmosferze ziemskiej,
–
scharakteryzowa
ć
procesy zachodz
ą
ce w poszczególnych warstwach
atmosfery,
–
wyja
ś
ni
ć
powstawanie i przebieg zjawisk optycznych i akustycznych
w atmosferze ziemskiej,
–
scharakteryzowa
ć
procesy wymiany ciepła mi
ę
dzy podło
ż
em
a atmosfer
ą
,
–
wyja
ś
ni
ć
obieg wody w atmosferze,
–
wyja
ś
ni
ć
przestrzenny
i
czasowy
rozkład
procesów
zachodz
ą
cych w atmosferze i okre
ś
li
ć
ich wzajemne powi
ą
zania,
–
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie granicznej warstwy atmosfery,
–
wyja
ś
ni
ć
mechanizm cyrkulacji atmosfery,
–
scharakteryzowa
ć
prawa
rz
ą
dz
ą
ce
procesami
zachodz
ą
cymi
w atmosferze,
–
scharakteryzowa
ć
rodzaje
zanieczyszcze
ń
powietrza
atmosferycznego,
–
wyja
ś
ni
ć
antropogeniczne przyczyny efektu cieplarnianego, kwa
ś
nych
deszczów, niszczenia warstwy ozonowej,
–
okre
ś
li
ć
wpływ efektu cieplarnianego, kwa
ś
nych opadów oraz dziury
ozonowej na
ś
rodowisko przyrodnicze.
2. Materiał nauczania
Skład atmosfery.
Budowa atmosfery.
Procesy i zjawiska atmosferyczne.
Bilans promieniowania ziemi i atmosfery.
Wymiana ciepła mi
ę
dzy Ziemi
ą
a atmosfer
ą
.
Wiatr przy powierzchni Ziemi i w atmosferze.
Obieg wody w atmosferze.
Procesy adiabatyczne w atmosferze oraz stany równowagi powietrza.
Rozkład ci
ś
nienia i fronty atmosferyczne.
Zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego.
Przyczyny i skutki efektu cieplarnianego, kwa
ś
nych deszczów,
niszczenia warstwy ozonowej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
26
3.
Ć
wiczenia
•
Obliczanie bilansu promieniowania Ziemi i atmosfery.
•
Obliczanie pionowych zmian temperatury w atmosferze.
•
Analizowanie przyczyn powstawania kwa
ś
nych opadów.
•
Analizowanie wpływu dziury ozonowej na organizmy
ż
ywe.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze i foliogramy dotycz
ą
ce budowy atmosfery i zjawisk
zachodz
ą
cych w atmosferze.
Mapy układów barycznych.
Atlasy geograficzne Polski i
ś
wiata.
Atlas chmur.
Diagramy termodynamiczne.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce zmian zachodz
ą
cych w atmosferze.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki zawiera tre
ś
ci dotycz
ą
ce budowy i składu
atmosfery ziemskiej oraz zjawisk w niej zachodz
ą
cych.
W procesie dydaktycznym szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na
wpływ
podstawowych
składników
atmosfery,
domieszek
i zanieczyszcze
ń
na procesy zachodz
ą
ce w atmosferze ziemskiej oraz
na powstawanie zjawisk optycznych i akustycznych, wymian
ę
ciepła,
obieg wody oraz mechanizm cyrkulacji atmosfery.
Umiej
ę
tno
ś
ci zdobyte podczas realizacji tej jednostki b
ę
d
ą
niezb
ę
dne
w procesie kształcenia zawodowego. Realizuj
ą
c program nauczania
nale
ż
y odwoływa
ć
si
ę
do wiedzy uczniów zdobytej podczas zaj
ęć
dydaktycznych z geografii oraz ochrony i kształtowania
ś
rodowiska.
Program
jednostki
powinien
by
ć
realizowany
nast
ę
puj
ą
cymi
metodami: wykładu konwersatoryjnego, dyskusji dydaktycznej, projektów
oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Uczniowie powinni pracowa
ć
w grupach do 15 osób, podzielonych na
zespoły 4-5 osobowe. Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w pracowni bada
ń
meteorologicznych,
wyposa
ż
onej
w
przyrz
ą
dy
do
pomiarów
meteorologicznych, mapy Polski i
ś
wiata oraz atlasy klimatyczne.
W czasie zaj
ęć
uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z danych
synoptycznych, atlasów chmur, literatury zawodowej oraz zasobów
Internetu. Zaleca si
ę
równie
ż
prezentowanie filmów dydaktycznych
o tematyce dotycz
ą
cej wpływu efektu cieplarnianego oraz kwa
ś
nych
opadów na
ś
rodowisko przyrodnicze.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
27
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie, przez cały czas realizacji programu jednostki, na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów. Podczas realizacji programu nale
ż
y
ocenia
ć
osi
ą
gni
ę
cia uczniów w zakresie wyodr
ę
bnionych celów
kształcenia.
W procesie oceniania nale
ż
y stosowa
ć
:
–
sprawdziany pisemne i ustne,
–
testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
–
obserwacj
ę
czynno
ś
ci
ucznia
podczas
wykonywania
zada
ń
praktycznych.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia uczniów szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwraca
ć
na:
−
okre
ś
lanie budowy i składu atmosfery,
−
rozpoznawanie podstawowych zjawisk zachodz
ą
cych w atmosferze
ziemskiej,
−
korzystanie
z
diagramów
termodynamicznych
i
tablic
meteorologicznych oraz danych dost
ę
pnych w Internecie,
−
okre
ś
lanie zasi
ę
gu zjawisk atmosferycznych,
−
wyja
ś
nianie wpływu zanieczyszcze
ń
wyst
ę
puj
ą
cych w atmosferze na
ś
rodowisko przyrodnicze,
−
opracowywanie sprawozda
ń
z realizacji
ć
wicze
ń
.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów,
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz poziom wykonywania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
28
Jednostka modułowa 311[23].O1.03
Analizowanie
zjawisk
atmosferycznych
i hydrologicznych zachodz
ą
cych w przyrodzie
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
przedmiot bada
ń
i podział meteorologii,
–
zdefiniowa
ć
wielko
ś
ci okre
ś
laj
ą
ce stan fizyczny atmosfery - ci
ś
nienie
atmosferyczne,
promieniowanie
słoneczne
i
usłonecznienie,
widzialno
ść
,
temperatur
ę
powietrza,
parowanie,
wilgotno
ść
,
zachmurzenie, opady i osady, wiatry,
–
rozpozna
ć
i sklasyfikowa
ć
chmury oraz okre
ś
li
ć
wysoko
ść
podstawy
chmur,
–
scharakteryzowa
ć
przebieg zjawisk okre
ś
laj
ą
cych stan fizyczny
atmosfery i ich rozkład na kuli ziemskiej,
–
zdefiniowa
ć
poj
ę
cia:
hydrometeory,
litometeory,
fotometeory,
elektrometeory,
–
okre
ś
la
ć
wpływ
czynników
meteorologicznych
na
organizm
człowieka oraz zwierz
ę
ta i ro
ś
liny,
–
scharakteryzowa
ć
zakres i znacznie hydrologii w gospodarce,
–
dokona
ć
podziału hydrologii według ró
ż
nych kryteriów,
–
scharakteryzowa
ć
obieg wody w przyrodzie,
–
okre
ś
li
ć
wpływ zjawisk meteorologicznych i hydrologicznych na
rolnictwo i le
ś
nictwo,
–
okre
ś
li
ć
metody ochrony
ż
ywych organizmów przed oddziaływaniem
niekorzystnych zjawisk zachodz
ą
cych w atmosferze i hydrosferze,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
specjalistycznym programem komputerowym do badania
zjawisk atmosferycznych i hydrologicznych.
2. Materiał nauczania
Meteorologia i jej podział.
Ci
ś
nienie atmosferyczne.
Promieniowanie i usłonecznienie.
Temperatura powietrza, gleby i wody.
Parowanie.
Wilgotno
ść
gleby i powietrza.
Kondensacja i sublimacja pary wodnej.
Procesy adiabatyczne w atmosferze, stan równowagi powietrza.
Zakres i znacznie hydrologii.
Podział hydrologii w zale
ż
no
ś
ci od miejsca wyst
ę
powania wody, rodzaju
bada
ń
i czynno
ś
ci w czasie bada
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
29
Opady i osady atmosferyczne.
Powstawanie i klasyfikacja chmur.
Zachmurzenie nieba.
Meteory - hydrometeory, litometeory, fotometeory, elektrometeory.
Wpływ zjawisk meteorologicznych na organizmy
ż
ywe.
Zanieczyszczenie i radioaktywno
ść
atmosfery.
3.
Ć
wiczenia
•
Analiza zjawisk atmosferycznych wyst
ę
puj
ą
cych na okre
ś
lonym
obszarze województwa, kraju.
•
Charakteryzowanie klimatu wybranego regionu na podstawie
wyst
ę
powania zjawisk meteorologicznych oraz wyników pomiarów
temperatury powietrza, promieniowania słonecznego, pr
ę
dko
ś
ci
wiatru, nat
ęż
enia opadów.
•
Okre
ś
lenie wpływu zjawisk meteorologicznych na organizmy
ż
ywe na
terenie wybranego województwa.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Tablice pogl
ą
dowe, plansze i foliogramy przedstawiaj
ą
ce obieg wody
w przyrodzie, rozkład temperatury, ci
ś
nienia w Polsce i na
ś
wiecie.
Mapa fizyczna i plastyczna Polski.
Atlas chmur.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce zjawisk atmosferycznych i hydrologicznych
zachodz
ą
cych w przyrodzie.
Roczniki hydrologiczne.
Specjalistyczne programy komputerowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki
modułowej
obejmuje
tre
ś
ci
dotycz
ą
ce
wyst
ę
powania zjawisk atmosferycznych i hydrologicznych w przyrodzie
oraz okre
ś
lania ich wpływu na organizmy ro
ś
linne i zwierz
ę
ce.
W procesie dydaktycznym nale
ż
y stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody
nauczania: pokaz z obja
ś
nieniem, metoda tekstu przewodniego,
przypadków oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
W trakcie realizacji procesu nauczania-uczenia si
ę
uczniowie powinni
korzysta
ć
z ró
ż
nego rodzaju map, atlasów chmur, literatury zawodowej,
specjalistycznych programów komputerowych oraz innych
ź
ródeł
informacji.
Podczas
zaj
ęć
dydaktycznych
uczniowie
powinni
pracowa
ć
w grupach do 15 osób, podzielonych na zespoły 3-4 osobowe,
w pracowni bada
ń
meteorologicznych. Nale
ż
y stosowa
ć
zarówno
indywidualn
ą
, jak i grupow
ą
form
ę
pracy uczniów. Dla ułatwienia
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
30
zrozumienia realizowanych tre
ś
ci kształcenia zaleca si
ę
prowadzenie
codziennych obserwacji zjawisk atmosferycznych oraz prezentowanie
filmów dydaktycznych o tematyce dotycz
ą
cej anomalii pogodowych.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. Ocenianie powinno u
ś
wiadomi
ć
uczniom poziom
ich osi
ą
gni
ęć
w odniesieniu do wymaga
ń
edukacyjnych, motywowa
ć
do
samodzielnej pracy i samooceny. Nauczyciel prowadz
ą
cy proces
dydaktyczny zobowi
ą
zany jest opracowa
ć
wymagania edukacyjne na
poszczególne stopnie szkolne.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci niezb
ę
dne do realizacji zada
ń
mog
ą
by
ć
sprawdzane poprzez sprawdziany ustne i pisemne oraz testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
w trakcie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Dokonuj
ą
c oceny pracy ucznia nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
rozpoznawanie zjawisk zachodz
ą
cych w przyrodzie,
–
stosowanie terminologii z zakresu hydrologii i meteorologii,
–
okre
ś
lanie wpływu zjawisk meteorologicznych i hydrologicznych na
gospodark
ę
roln
ą
i le
ś
n
ą
,
–
posługiwanie si
ę
mapami oraz atlasami i rocznikami hydrologicznymi.
W ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji programu
jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów, testu
dydaktycznego oraz poziom wykonywania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
31
Jednostka modułowa 311[23].O1.04
Posługiwanie
si
ę
dokumentacj
ą
hydrologiczno-
meteorologiczn
ą
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ę
hydrologiczn
ą
i meteorologiczn
ą
,
–
odczyta
ć
oznaczenia stosowane w dokumentacji hydrologiczno-
meteorologicznej,
–
rozró
ż
ni
ć
mapy pogody,
–
zinterpretowa
ć
dane meteorologiczne,
–
rozpozna
ć
zasadnicze znaki umowne stosowane do oznaczania
cieków wodnych i obiektów hydrotechnicznych,
–
skorzysta
ć
z roczników hydrologicznych,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
atlasem hydrologicznym,
–
zastosowa
ć
oznaczenia stanów i przepływów wody,
–
opracowa
ć
materiały obserwacyjno - pomiarowe potrzebne do
sporz
ą
dzania ekspertyz oraz roczników hydrologicznych,
–
opracowa
ć
wyniki obserwacji zgodnie z instrukcj
ą
dla stacji
i posterunków meteorologicznych,
–
sporz
ą
dzi
ć
dokumentacj
ę
sytuacji synoptycznej,
–
dokona
ć
archiwizacji danych meteorologicznych,
–
zastosowa
ć
zdobyt
ą
wiedz
ę
w pełnieniu słu
ż
by informacyjno-
ostrzegawczej,
–
scharakteryzowa
ć
dziedziny
meteorologii:
biometeorologi
ę
,
agrometeorologi
ę
i meteorologi
ę
lotnicz
ą
,
–
obsłu
ż
y
ć
systemy przekazywania danych,
–
skorzysta
ć
z programów komputerowych do przetwarzania danych
hydrologiczno-meteorologicznych,
–
scharakteryzowa
ć
zasady graficzno - numerycznego przetwarzania
informacji pozyskiwanych z map,
–
wyja
ś
ni
ć
etapy tworzenia mapy numerycznej.
2. Materiał nauczania
Dokumentacja hydrologiczna.
Dokumentacja meteorologiczna.
Oznaczenia umowne stosowane w dokumentacji.
Rodzaje map.
Dzienniki obserwacji.
Znaki umowne stosowane do oznaczania cieków wodnych i obiektów
hydrotechnicznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
32
Roczniki i atlasy hydrologiczne.
Oznaczenia stanów i przepływów wody.
Klucze meteorologiczne.
Archiwizacja danych.
Wykorzystanie danych meteorologicznych i hydrologicznych w ró
ż
nych
gał
ę
ziach gospodarki narodowej.
Biometeorologia.
Agrometeorologia.
Meteorologia lotnicza.
Drogi post
ę
powania przy tworzeniu mapy numerycznej.
Zasady
przetwarzania
graficzno
-
numerycznych
informacji
pozyskiwanych z map.
3.
Ć
wiczenia
•
Analizowanie dokumentacji hydrologiczno-meteorologicznej.
•
Przewidywanie sytuacji hydrologicznej na podstawie dokumentacji.
•
Analizowanie dokumentacji meteorologicznej okre
ś
lonego obszaru
i przewidywanie zjawisk atmosferycznych.
•
Analizowanie mapy numerycznej i poszczególnych jej elementów.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Dokumentacja hydrologiczno-meteorologiczna.
Mapy klimatyczne i synoptyczne.
Zdj
ę
cia satelitarne i obrazy radarowe.
Instrukcje i klucze do szyfrowania danych.
Plansze i foliogramy zjawisk zachodz
ą
cych w atmosferze.
Mapy pogody.
Prognozy pogody.
Instrukcje do
ć
wicze
ń
.
Specjalistyczne programy komputerowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu nauczania jednostki modułowej ma na celu
kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci
posługiwania
si
ę
dokumentacj
ą
hydrologiczno-meteorologiczn
ą
, rocznikami i atlasami hydrologicznymi
oraz zapoznanie uczniów z zasadami przygotowywania danych do
opracowywania map numerycznych.
W pracy nauczyciela powinny znale
źć
zastosowanie metody podaj
ą
ce
i aktywizuj
ą
ce. Szczególnie zalecane s
ą
metody: pokazu z obja
ś
nieniem,
oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Ć
wiczenia zamieszczone w programie jednostki modułowej stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
mo
ż
na wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
. Nauczyciel mo
ż
e
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
33
zaplanowa
ć
inne
ć
wiczenia o zró
ż
nicowanym stopniu trudno
ś
ci,
dostosowuj
ą
c ich zakres i poziom do potrzeb edukacyjnych uczniów oraz
wyposa
ż
enia pracowni.
Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w pracowni komputerowej wyposa
ż
onej
w graficzne i obliczeniowe programy komputerowe oraz w pracowni
bada
ń
meteorologicznych. Podczas realizacji programu jednostki
modułowej
nale
ż
y
umo
ż
liwi
ć
uczniom
korzystanie
z map, instrukcji do wykonywania
ć
wicze
ń
, kluczy do szyfrowania
danych, zdj
ęć
satelitarnych, obrazów radarowych oraz planów
zagospodarowania przestrzennego terenu. Uczniowie powinni pracowa
ć
w grupach do 15 osób, podzielonych na zespoły 3-4 osobowe.
Wskazane jest równie
ż
zorganizowanie wycieczki do najbli
ż
szego biura
geodezyjno-kartograficznego, aby uczniowie mogli zapozna
ć
si
ę
z zasadami sporz
ą
dzania mapy numerycznej.
6. Propozycje metod sprawdzania i ocena osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych
kryteriów.
Opracowuj
ą
c
kryteria
oceniania
nale
ż
y
uwzgl
ę
dni
ć
poziom i zakres opanowania wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci
uczniów wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów kształcenia.
Ocena powinna stymulowa
ć
aktywno
ść
ucznia i zapewni
ć
mu
poczucie satysfakcji na ka
ż
dym etapie kształcenia.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci niezb
ę
dne do realizacji zada
ń
mog
ą
by
ć
oceniane na podstawie sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci
praktyczne
proponuje
si
ę
sprawdza
ć
podczas
obserwacji czynno
ś
ci wykonywanych przez uczniów w trakcie
ć
wicze
ń
.
Dokonuj
ą
c oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
stosowanie
oznacze
ń
w
dokumentacji
hydrologicznej
i meteorologicznej,
–
posługiwanie si
ę
mapami i planami,
–
posługiwanie si
ę
rocznikami hydrologicznymi,
–
korzystanie z programów komputerowych do przetwarzania danych
hydrologiczno-meteorologicznych,
–
zasady post
ę
powania podczas opracowywania mapy numerycznej.
Po zako
ń
czeniu realizacji programu jednostki modułowej w ocenie
ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów,
testu dydaktycznego oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
34
Moduł 311[23].Z1
Obserwacje i pomiary meteorologiczne
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
okre
ś
la
ć
cel prowadzenia bada
ń
meteorologicznych,
–
okre
ś
la
ć
rozmieszczenie i układ sieci stacji meteorologicznych,
–
charakteryzowa
ć
wyposa
ż
enie stacji meteorologicznych,
–
okre
ś
la
ć
terminy obserwacji i pomiarów meteorologicznych oraz
sposoby zapisu ich wyników,
–
obsługiwa
ć
przyrz
ą
dy
oraz
aparatur
ę
do
pomiarów
meteorologicznych,
–
wykonywa
ć
pomiary wielko
ś
ci charakteryzuj
ą
cych stan fizyczny
atmosfery,
–
okre
ś
la
ć
lokalizacj
ę
przyrz
ą
dów meteorologicznych,
–
obsługiwa
ć
systemy
do
przekazywania
danych
hydro-
i meteorologicznych,
–
posługiwa
ć
si
ę
specjalnymi kodami do rejestracji zjawisk i elementów
meteorologicznych,
–
stosowa
ć
podstawowe
metody
statystyczne
przygotowania
i opracowania danych meteorologicznych,
–
interpretowa
ć
pomiary
aerologiczne,
satelitarne
i
lotniczo-
meteorologiczne,
–
opracowywa
ć
wyniki obserwacji zgodnie z instrukcj
ą
dla stacji
i posterunków meteorologicznych,
–
posługiwa
ć
si
ę
specjalistycznymi programami komputerowymi,
–
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z zasadami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz wymaganiami
ergonomii.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
311[23].Z1.01
Wykonywanie pomiarów promieniowania
słonecznego oraz usłonecznienia
106
311[23].Z1.02
Wykonywanie pomiarów temperatury, parowania
oraz wilgotno
ś
ci powietrza
126
311[23].Z1.03
Wykonywanie pomiarów ruchu mas powietrza
64
311[23].Z1.04
Wykonywanie pomiarów opadów
atmosferycznych
64
Razem
360
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
35
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Janiszewski F.: Wskazówki dla posterunków meteorologicznych. IMGW,
Warszawa 1998
Kossowska - Cezak U., Martyn D., Olszewski K., Kopacz-Lembowicz M.:
Meteorologia i klimatologia. PWN, Warszawa 2000
Kossowska- Cezak U. Martyn D., Olszewski K., Kopacz-Lembowicz M.:
Wst
ę
p do meteorologii i klimatologii. PWN, Warszawa 1998
Ko
ź
mi
ń
ski C., Michalska B.: Agrometeorologia. PWN, Warszawa 1999
Ko
ż
uchowski K.: Meteorologia i klimatologia. PWN, Warszawa 2005
Łykowski B.: Zró
ż
nicowanie regionalne pionowego gradientu opadowego
w nizinnej cz
ęś
ci Polski. ZP Post
ę
pów Nauk Rolniczych, Kraków 1998
Myers N. (red.): Ziemia - Atlas zarz
ą
dzania planet
ą
. Wyd. BIS, 1997
Retallack B.J.: Podstawy meteorologii. IMGW, Warszawa 1991
Słownik meteorologiczny pod red. T. Nied
ź
wiedzia. PTG i IMGW, 2003
Sorbjan Z.: Meteorologia dla ka
ż
dego. Prószy
ń
ski i Spółka, Warszawa
2001
Wo
ś
A.: ABC meteorologii. Wydawnictwo Naukowe UAM, Pozna
ń
1995
Wo
ś
A.: Meteorologia dla geografów. PWN, Warszawa 1997
Mi
ę
dzynarodowy Słownik Hydrologiczny. PWN, Warszawa 2001
Czasopisma: Gazeta Obserwatora IMGW, Wiadomo
ś
ci IMGW
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
311[23].Z1
Obserwacje i pomiary
meteorologiczne
311[23].Z1.01
Wykonywanie pomiarów promieniowania
słonecznego oraz usłonecznienia
311[23].Z1.03
Wykonywanie pomiarów ruchu
mas powietrza
311[23].Z1.02
Wykonywanie pomiarów
temperatury, parowania oraz
wilgotno
ś
ci powietrza
311[23].Z1.04
Wykonywanie pomiarów
opadów atmosferycznych
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
36
Jednostka modułowa 311[23].Z1.01
Wykonywanie pomiarów promieniowania
słonecznego oraz usłonecznienia
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−−−−
scharakteryzowa
ć
rodzaje promieniowania słonecznego,
−−−−
okre
ś
li
ć
skutki działania promieniowania słonecznego,
−−−−
scharakteryzowa
ć
metody pomiaru promieniowania słonecznego,
−−−−
dobra
ć
przyrz
ą
dy do pomiaru promieniowania słonecznego,
−−−−
okre
ś
li
ć
nat
ęż
enie promieniowania,
−−−−
obliczy
ć
saldo radiacyjne Ziemi,
−−−−
okre
ś
li
ć
wpływ promieniowania słonecznego na temperatur
ę
i wilgotno
ść
powietrza,
−−−−
scharakteryzowa
ć
rodzaje usłonecznienia,
−−−−
okre
ś
li
ć
metody wykonywania pomiarów usłonecznienia,
−−−−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasad
ę
działania heliografów,
−−−−
okre
ś
li
ć
miejsca i warunki lokalizacji heliografów,
−−−−
okre
ś
li
ć
czas trwania nasłonecznienia,
−−−−
posłu
ż
y
ć
si
ę
kodami i kluczami do rejestracji oraz przesyłania
informacji meteorologicznych,
−−−−
obsłu
ż
y
ć
urz
ą
dzenia ł
ą
czno
ś
ci meteorologicznej,
−−−−
okre
ś
li
ć
wpływ ró
ż
nych czynników na widzialno
ść
w atmosferze,
−−−−
wykona
ć
pomiar odległo
ś
ci widzenia,
−−−−
wyja
ś
ni
ć
zastosowanie metody teledetekcji naziemnej i satelitarnej
w badaniach meteorologicznych,
−−−−
opracowa
ć
wyniki obserwacji i pomiarów,
−−−−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania pomiarów.
2. Materiał nauczania
Promieniowanie słoneczne.
Metody pomiaru promieniowania słonecznego.
Zasady wykonywania pomiarów promieniowania słonecznego.
Przyrz
ą
dy do pomiaru promieniowania słonecznego.
Usłonecznienie.
Przyrz
ą
dy do pomiaru usłonecznienia. Rejestracja usłonecznienia.
Pomiary satelitarne i lotniczo-meteorologiczne.
Widzialno
ść
w atmosferze. Pomiar odległo
ś
ci widzenia.
Przyrz
ą
dy do pomiaru odległo
ś
ci widzenia.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
37
3.
Ć
wiczenia
•
Wykonywanie pomiarów promieniowania i usłonecznienia.
•
Przygotowywanie
danych
dotycz
ą
cych
usłonecznienia
do
opracowania prognozy pogody.
•
Okre
ś
lanie
stopnia
uszkodzenia
ro
ś
lin
spowodowanego
promieniowaniem słonecznym.
•
Wykonywanie pomiarów k
ą
ta padania promieni słonecznych.
•
Okre
ś
lanie wpływu ró
ż
nych czynników na widzialno
ść
w atmosferze.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze i foliogramy zjawisk meteorologicznych.
Atlas chmur.
Roczniki meteorologiczne.
Mapy synoptyczne.
Przyrz
ą
dy do pomiaru odległo
ś
ci widzenia.
Przyrz
ą
dy do pomiaru usłonecznienia.
Filmy
dydaktyczne
dotycz
ą
ce
powstawania
ró
ż
nych
zjawisk
atmosferycznych oraz skutków promieniowania słonecznego.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
Specjalistyczne programy komputerowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce zasad
wykonywania
pomiarów
promieniowania
słonecznego
oraz
usłonecznienia, okre
ś
lania wpływu ró
ż
nych czynników na widzialno
ść
w atmosferze oraz mo
ż
liwo
ś
ci zastosowania metody teledetekcji
naziemnej i satelitarnej w badaniach meteorologicznych.
W procesie kształcenia nale
ż
y stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody
nauczania: wykład informacyjny, dyskusj
ę
dydaktyczn
ą
, metod
ę
projektów oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Przed rozpocz
ę
ciem zaj
ęć
w terenie nale
ż
y poinformowa
ć
uczniów
o celu, miejscu, sposobie i zasadach wykonywania
ć
wicze
ń
, a tak
ż
e
o przepisach bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy obowi
ą
zuj
ą
cych podczas
ich wykonywania.
Podczas prowadzenia zaj
ęć
nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na zasady
i metody prowadzenia obserwacji zjawisk meteorologicznych, zasady
rejestrowania i opracowywania wyników obserwacji i pomiarów oraz
wyja
ś
ni
ć
wpływ
ró
ż
nych
czynników
atmosferycznych
na
bezpiecze
ń
stwo komunikacji l
ą
dowej, morskiej i lotniczej.
Nauczyciel powinien przygotowa
ć
teksty przewodnie lub instrukcje do
ć
wicze
ń
. Podczas zaj
ęć
uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania
z roczników meteorologicznych, map synoptycznych oraz literatury
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
38
zawodowej. Do opracowania wyników bada
ń
zaleca si
ę
stosowa
ć
specjalistyczne programy komputerowe
.
Uczniowie powinni pracowa
ć
w
grupach do 15 osób z podziałem na zespoły 4-5 osobowe w pracowni
bada
ń
meteorologicznych.
W trakcie zaj
ęć
dydaktycznych nale
ż
y obserwowa
ć
prac
ę
uczniów,
zwracaj
ą
c uwag
ę
na umiej
ę
tno
ść
pracy w grupie, dokładno
ść
wykonywania
ć
wicze
ń
, opracowywanie i interpretowanie wyników
obserwacji i pomiarów meteorologicznych.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej, na podstawie
opracowanych kryteriów oceniania. Podczas realizacji programu nale
ż
y
ocenia
ć
osi
ą
gni
ę
cia
uczniów
w
zakresie
wyodr
ę
bnionych
szczegółowych celów kształcenia.
Do sprawdzania i oceny poziomu osi
ą
gni
ęć
uczniów mog
ą
by
ć
stosowane: sprawdziany pisemne i ustne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych
oraz ukierunkowana obserwacja pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia uczniów szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwraca
ć
na:
–
rozpoznawanie zjawisk atmosferycznych,
–
dobór przyrz
ą
dów pomiarowych,
–
wykonywanie
pomiarów
promieniowania
słonecznego,
usłonecznienia,
–
okre
ś
lanie odległo
ś
ci widzenia,
–
okre
ś
lanie wpływu zjawisk atmosferycznych na
ś
rodowisko,
–
opracowywanie i interpretowanie wyników obserwacji i pomiarów.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonywania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po jego wykonaniu, oceniaj
ą
c poprawno
ść
, dokładno
ść
i staranno
ść
wykonania zadania.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
sprawdzianów pisemnych i ustnych, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
39
Jednostka modułowa 311[23].Z1.02
Wykonywanie pomiarów temperatury, parowania
oraz wilgotno
ś
ci powietrza
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−−−−
wyja
ś
ni
ć
zasady lokalizacji stacji meteorologicznych,
−−−−
scharakteryzowa
ć
wyposa
ż
enie stacji meteorologicznej,
−−−−
okre
ś
li
ć
zasady lokalizacji przyrz
ą
dów pomiarowych i instrumentów
na stacjach meteorologicznych,
−−−−
scharakteryzowa
ć
czynniki warunkuj
ą
ce temperatur
ę
powietrza,
−−−−
okre
ś
li
ć
wpływ ukształtowania terenu na rozkład temperatury
powietrza,
−−−−
scharakteryzowa
ć
rodzaje termometrów stosowanych do pomiaru
temperatury powietrza,
−−−−
scharakteryzowa
ć
skale termometryczne,
−−−−
okre
ś
li
ć
temperatur
ę
w stopniach Celsjusza i Kalwina,
−−−−
odczyta
ć
warto
ść
temperatury na termometrach zainstalowanych
w klatce meteorologicznej,
−−−−
odczyta
ć
temperatur
ę
na termometrze gruntowym,
−−−−
wykona
ć
pomiary temperatury wody,
−−−−
zinterpretowa
ć
odczyt temperatury z termografu,
−−−−
okre
ś
li
ć
czynniki wpływaj
ą
ce na rozkład temperatury w Polsce i na
ś
wiecie,
−−−−
scharakteryzowa
ć
rodzaje parowania i metody jego pomiaru,
−−−−
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasady działania przyrz
ą
dów do pomiaru
parowania,
−−−−
obliczy
ć
wielko
ść
parowania z wolnej powierzchni wodnej,
−−−−
obliczy
ć
wielko
ść
parowania terenowego,
−−−−
scharakteryzowa
ć
metody pomiaru wilgotno
ś
ci atmosferycznej,
−−−−
okre
ś
li
ć
zasady wykonywania pomiarów wilgotno
ś
ci powietrza,
−−−−
dobra
ć
przyrz
ą
dy do pomiaru wilgotno
ś
ci powietrza,
−−−−
wykona
ć
pomiary wilgotno
ś
ci powietrza,
−−−−
okre
ś
li
ć
wpływ ukształtowania terenu na rozkład temperatury
i wilgotno
ść
powietrza,
−−−−
opracowa
ć
wyniki pomiarów zgodnie z instrukcj
ą
dla stacji
i posterunków meteorologicznych,
−−−−
posłu
ż
y
ć
si
ę
programami komputerowymi do opracowywania wyników
pomiarów,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
40
−−−−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania pomiarów.
2. Materiał nauczania
Lokalizacja i wyposa
ż
enie stacji meteorologicznej.
Zasady pomiarów meteorologicznych.
Urz
ą
dzenia do pomiaru temperatury.
Pomiary temperatury gruntu.
Pomiary temperatury wody.
Rozkład temperatury na kuli ziemskiej.
Parowanie potencjalne i rzeczywiste.
Przyrz
ą
dy do pomiaru parowania.
Rodzaje wilgotno
ś
ci powietrza.
Wska
ź
niki charakteryzuj
ą
ce wilgotno
ść
powietrza.
Przyrz
ą
dy do pomiaru wilgotno
ś
ci powietrza.
Wpływ ukształtowania terenu na temperatur
ę
, wielko
ść
parowania
i wilgotno
ść
powietrza.
Instrukcja dla stacji i posterunków meteorologicznych.
Programy komputerowe do opracowywania wyników pomiarów.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce podczas wykonywania pomiarów.
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie wyposa
ż
enia klatki meteorologicznej.
•
Odczytywanie temperatury powietrza z termometrów umieszczonych
w klatce meteorologicznej.
•
Obliczanie pionowych zmian temperatury w atmosferze.
•
Wykonywanie pomiarów parowania ewaporometrem.
•
Wykonywanie pomiarów wilgotno
ś
ci powietrza.
•
Okre
ś
lanie wilgotno
ś
ci wzgl
ę
dnej, bezwzgl
ę
dnej i wła
ś
ciwej.
•
Okre
ś
lanie pr
ęż
no
ś
ci pary wodnej, niedosytu wilgotno
ś
ci powietrza
oraz temperatury punktu rosy.
•
Wykre
ś
lanie izoterm na podstawie wyników pomiarów temperatury
powietrza.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze i foliogramy zjawisk meteorologicznych.
Przyrz
ą
dy do pomiaru temperatury powietrza, wilgotno
ś
ci, parowania,
temperatury gruntu, przemarzania gruntu.
Klatka meteorologiczna z podstawowym wyposa
ż
eniem.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
Specjalistyczne programy komputerowe.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
41
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania pomiarów temperatury powietrza i gruntu,
parowania oraz wilgotno
ś
ci powietrza.
Podczas realizacji programu nauczania szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y
zwróci
ć
na powtarzalno
ść
zjawisk meteorologicznych wyst
ę
puj
ą
cych
w przyrodzie, metody opracowywania wyników obserwacji i pomiarów
oraz ich wykorzystanie do opracowywania prognoz i ekspertyz
meteorologicznych.
W pracy nauczyciela powinny znale
źć
zastosowanie metody podaj
ą
ce
i aktywizuj
ą
ce. Szczególnie zalecane s
ą
metody: pokazu z obja
ś
nieniem,
tekstu przewodniego, projektów oraz
ć
wicze
ń
praktycznych. Metoda
tekstu przewodniego wymaga przygotowania przez nauczyciela
materiałów do wykonania
ć
wicze
ń
: pyta
ń
prowadz
ą
cych i formularzy do
wypełnienia.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
w terenie, nale
ż
y
zapozna
ć
uczniów z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy,
zakresem i rodzajem wykonywanych prac, zasadami u
ż
ytkowania
przyrz
ą
dów pomiarowych, zasadami wykonywania pomiarów oraz
rejestrowania ich wyników. Szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na
rodzaje, rozmieszczenie i sposób instalowania przyrz
ą
dów w klatce
meteorologicznej
oraz
na
działanie
przyrz
ą
dów
samoczynnie
rejestruj
ą
cych wyniki pomiarów. Podczas wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y
zwróci
ć
uwag
ę
na dobór przyrz
ą
dów, zasady ich u
ż
ytkowania,
cz
ę
stotliwo
ść
i dokładno
ść
wykonywania pomiarów.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej uczniowie powinni
pracowa
ć
w grupach do 15 osób, z podziałem na 3-4 osobowe zespoły.
Nale
ż
y stosowa
ć
zarówno indywidualn
ą
, jak i grupow
ą
form
ę
pracy
uczniów. W trakcie zaj
ęć
nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
uczniom korzystanie ze
specjalistycznych programów komputerowych, instrukcji, poradników,
norm, literatury zawodowej oraz innych
ź
ródeł informacji.
Wzbogacenie zaj
ęć
przez pokazy, filmy i wycieczki dydaktyczne
pozwoli osi
ą
gn
ąć
zało
ż
one cele kształcenia.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
przez
cały czas realizacji programu jednostki, na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. Opracowuj
ą
c kryteria oceniania nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom
i zakres opanowania wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze
szczegółowych celów kształcenia. Ocena powinna stymulowa
ć
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
42
aktywno
ść
ucznia i zapewni
ć
mu poczucie satysfakcji na ka
ż
dym etapie
kształcenia.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci niezb
ę
dne do realizacji zada
ń
mog
ą
by
ć
oceniane na podstawie sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci
praktyczne
proponuje
si
ę
sprawdza
ć
podczas
obserwacji czynno
ś
ci uczniów wykonywanych w trakcie
ć
wicze
ń
.
Dokonuj
ą
c oceny osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
dobór sprz
ę
tu pomiarowego,
–
dokładno
ść
prowadzonych pomiarów,
–
interpretowanie wyników pomiarów,
–
stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas
wykonywania pomiarów.
W procesie oceniania wskazane jest sprawdzanie bie
żą
cych
post
ę
pów
uczniów
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonywania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie
i po jego wykonaniu, oceniaj
ą
c poprawno
ść
, dokładno
ść
i staranno
ść
wykonania zadania.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów,
opracowane wyniki bada
ń
oraz poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
43
Jednostka modułowa 311[23].Z1.03
Wykonywanie pomiarów ruchu mas powietrza
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
rodzaje mas powietrza,
–
zdefiniowa
ć
układy ci
ś
nienia,
–
wyja
ś
ni
ć
powstawanie wy
ż
ów i ni
ż
ów barycznych,
–
wykona
ć
pomiary ci
ś
nienia atmosferycznego,
–
sporz
ą
dzi
ć
map
ę
izobar,
–
okre
ś
li
ć
przyczyny powstawania zjawisk ekstremalnych zwi
ą
zanych
z ruchem mas powietrza,
–
wyja
ś
ni
ć
przyczyny powstawania cyklonów tropikalnych,
–
scharakteryzowa
ć
fronty atmosferyczne,
–
okre
ś
li
ć
wpływ ukształtowania terenu na rozkład i wyst
ę
powanie
wiatrów,
–
scharakteryzowa
ć
rodzaje wiatrów i wielko
ś
ci charakteryzuj
ą
ce wiatr,
–
scharakteryzowa
ć
czynniki wpływaj
ą
ce na rozmieszczenie wiatrów na
kuli ziemskiej,
–
wyja
ś
ni
ć
potrzeb
ę
pomiaru siły i pr
ę
dko
ś
ci wiatru,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy i wykona
ć
pomiar pr
ę
dko
ś
ci wiatru,
–
okre
ś
li
ć
sił
ę
wiatru w skali Beauforta,
–
okre
ś
li
ć
kierunek wiatru,
–
sporz
ą
dzi
ć
rysunek ró
ż
y wiatrów,
–
zastosowa
ć
techniki komputerowe do opracowywania wyników
pomiarów,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania pomiarów.
2. Materiał nauczania
Masy powietrza.
Układy baryczne.
Pomiar ci
ś
nienia.
Cyklony tropikalne.
Rodzaje frontów atmosferycznych.
Klasyfikacja wiatrów.
Czynniki wpływaj
ą
ce na rozmieszczenie wiatrów na kuli ziemskiej.
Parametry wiatru.
Pomiar pr
ę
dko
ś
ci i kierunku wiatru.
Skala Beauforta.
Programy komputerowe do opracowywania wyników pomiarów.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
44
3.
Ć
wiczenia
•
Charakteryzowanie poziomych i pionowych kierunków ruchu mas
powietrza.
•
Prowadzenie obserwacji oraz pomiar kierunku i pr
ę
dko
ś
ci wiatru.
•
Wykre
ś
lanie ró
ż
y wiatrów.
•
Okre
ś
lanie siły wiatru na podstawie skali Beauforta.
•
Wykonywanie pomiarów ci
ś
nienia atmosferycznego.
•
Porównywanie
wyników
pomiaru
ci
ś
nienia
atmosferycznego
wykonanego aneroidem i barografem.
•
Analizowanie wyst
ę
powania frontów atmosferycznych na danym
obszarze na podstawie mapy izobar.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Filmy dydaktyczne, plansze i foliogramy przedstawiaj
ą
ce rozkład wiatrów
na kuli ziemskiej.
Plansze i foliogramy frontów atmosferycznych.
Plansze instrumentów do pomiaru wiatru i ci
ś
nienia.
Instrumenty do pomiaru siły i pr
ę
dko
ś
ci wiatru.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
Specjalistyczne programy komputerowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki
modułowej
obejmuje
tre
ś
ci
dotycz
ą
ce
wykonywania pomiarów kierunku, pr
ę
dko
ś
ci i siły wiatrów oraz ci
ś
nienia
atmosferycznego. Podczas realizacji programu jednostki modułowej
nale
ż
y odwoływa
ć
si
ę
do wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów nabytych
podczas realizacji programu jednostki modułowej 311[23].O1.02
Charakteryzowanie budowy i składu atmosfery oraz 311[23].O1.03
Analizowanie zjawisk atmosferycznych i hydrologicznych zachodz
ą
cych
w przyrodzie.
W procesie kształcenia nale
ż
y stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce metody
nauczania: wykład informacyjny, dyskusj
ę
dydaktyczn
ą
, metod
ę
tekstu
przewodniego, metod
ę
projektów oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Wskazane jest, aby uczniowie samodzielnie opracowali projekt mapy
topografii barycznej dla okre
ś
lonego regionu Polski. Podczas
opracowywania projektu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na tok prowadzonych
prac: opracowanie koncepcji bada
ń
, wykonanie pomiarów na
okre
ś
lonym
obszarze,
gromadzenie
informacji
o
zjawiskach
meteorologicznych,
ich
przetwarzanie,
opracowywanie
oraz
umieszczanie informacji na mapie w postaci zakodowanej. Badania
prowadzone w tym zakresie mog
ą
by
ć
równie
ż
wykorzystane do
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
45
opracowania prognozy pogody w regionie oraz komunikatów
meteorologicznych.
Wskazane jest, aby podczas wykonywania pomiarów uczniowie
pracowali w grupach do 15 osób w zespołach 4-5 osobowych.
Nauczyciel powinien przygotowa
ć
teksty przewodnie lub instrukcje do
ć
wicze
ń
oraz udost
ę
pni
ć
uczniom materiały dydaktyczne. W trakcie
prowadzenia zaj
ęć
dydaktycznych nale
ż
y obserwowa
ć
prac
ę
uczniów,
zwracaj
ą
c uwag
ę
na umiej
ę
tno
ść
pracy w grupie, dokładno
ść
wykonywania
ć
wicze
ń
, opracowywanie i interpretowanie wyników
pomiarów. Przed rozpocz
ę
ciem zaj
ęć
w terenie, nale
ż
y poinformowa
ć
uczniów o celu, miejscu, sposobie i czasie wykonywania
ć
wicze
ń
,
a tak
ż
e o zasadach bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas ich
wykonywania. Do opracowania wyników bada
ń
zaleca si
ę
stosowa
ć
specjalistyczne programy komputerowe.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki, na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. Kryteria oceny powinny dotyczy
ć
stopnia i zakresu
opanowania przez uczniów wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych
z zaplanowanych celów kształcenia. Systematyczne sprawdzanie
i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów dostarcza nauczycielowi informacji
o efektach jego pracy, o post
ę
pach ucznia w nauce oraz ułatwia
zaplanowanie procesu kształcenia.
Do sprawdzania i oceny poziomu osi
ą
gni
ęć
uczniów mog
ą
by
ć
stosowane: sprawdziany pisemne i ustne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych
oraz ukierunkowana obserwacja pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia uczniów szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na:
–
okre
ś
lanie przyczyn powstawania wy
ż
ów i ni
ż
ów barycznych,
–
okre
ś
lanie wpływu ró
ż
nych czynników na rozmieszczenie wiatrów na
kuli ziemskiej,
–
dobór przyrz
ą
dów do pomiaru ci
ś
nienia atmosferycznego oraz
kierunku , pr
ę
dko
ś
ci i siły wiatru,
–
sporz
ą
dzanie mapy izobar,
–
stosowanie programów komputerowych do opracowywania wyników
pomiarów,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz
ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania pomiarów.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
46
W procesie oceniania wskazane jest sprawdzanie bie
żą
cych
post
ę
pów
uczniów
podczas
wykonywania
ć
wicze
ń
.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonywania
ć
wiczenia nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie
i po jego wykonaniu.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
sprawdzianów pisemnych i ustnych, testu dydaktycznego oraz poziom
wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
47
Jednostka modułowa 311[23].Z1.04
Wykonywanie pomiarów opadów atmosferycznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
rozpozna
ć
rodzaje chmur,
–
okre
ś
li
ć
stopie
ń
zachmurzenia,
–
wykona
ć
pomiar wysoko
ś
ci podstawy chmur,
–
okre
ś
li
ć
warunki wyst
ę
powania opadów atmosferycznych,
–
scharakteryzowa
ć
czynniki wpływaj
ą
ce na wielko
ść
i rozmieszczenie
opadów,
–
scharakteryzowa
ć
rodzaje opadów,
–
scharakteryzowa
ć
rozkład opadów na kuli ziemskiej,
–
okre
ś
li
ć
wielko
ść
i rozmieszczenie opadów w Polsce,
–
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: zlewnia, dorzecze, zlewisko,
–
scharakteryzowa
ć
metody wyznaczania powierzchni zlewni,
–
okre
ś
li
ć
warunki i zasady wykonywania pomiarów opadów
atmosferycznych,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i działanie pluwiografu,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy do pomiaru opadów atmosferycznych,
–
wykona
ć
pomiary deszczu,
–
obliczy
ć
nat
ęż
enie opadów deszczu,
–
wyznaczy
ć
ś
redni opad dla danego obszaru metodami wieloboków
równego zadeszczenia i izohiet,
–
scharakteryzowa
ć
sposoby pomiaru osadów,
–
zapisa
ć
wyniki pomiarów opadów i osadów atmosferycznych,
–
wykona
ć
pomiary grubo
ś
ci pokrywy
ś
nie
ż
nej,
–
opracowa
ć
wyniki obserwacji zgodnie z instrukcj
ą
dla stacji
i posterunków meteorologicznych,
–
zastosowa
ć
programy komputerowe do wykonywania oblicze
ń
oraz
opracowywania wyników pomiarów,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska
podczas
wykonywania
pomiarów
opadów
atmosferycznych.
2. Materiał nauczania
Klasyfikacja chmur.
Mierniki i rejestratory wysoko
ś
ci podstawy chmur.
Pomiar wysoko
ś
ci podstawy chmur.
Zachmurzenie.
Stopnie zachmurzenia.
Powstawanie opadów atmosferycznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
48
Rodzaje opadów.
Czynniki wpływaj
ą
ce na ilo
ść
opadów atmosferycznych.
Rozkład normalny opadów na kuli ziemskiej.
Wielko
ść
i rozmieszczenie opadów w Polsce.
Zlewnia, dorzecze, zlewisko.
Metody wyznaczania powierzchni zlewni.
Zasady wykonywania pomiarów opadów atmosferycznych i pokrywy
ś
nie
ż
nej.
Przyrz
ą
dy słu
żą
ce do pomiarów atmosferycznych i pokrywy
ś
nie
ż
nej.
Metody rejestrowania pomiarów.
Nat
ęż
enie i wydajno
ść
deszczu.
Metody wyznaczania
ś
redniego opadu.
Metody obliczania
ś
redniego opadu.
Specjalistyczne programy komputerowe do wykonywania oblicze
ń
oraz
opracowywania wyników pomiarów.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska
obowi
ą
zuj
ą
ce
podczas
wykonywania
pomiarów
opadów
atmosferycznych.
3.
Ć
wiczenia
•
Rozpoznawanie chmur w atlasie, na zdj
ę
ciach satelitarnych oraz na
obrazach radarowych.
•
Okre
ś
lanie wielko
ś
ci zachmurzenia nieba.
•
Wykonywanie pomiarów wysoko
ś
ci podstawy chmur.
•
Wykonywanie pomiarów opadu atmosferycznego za pomoc
ą
ró
ż
nych
przyrz
ą
dów.
•
Porównywanie wielko
ś
ci opadu atmosferycznego wykonanego
ró
ż
nymi przyrz
ą
dami na okre
ś
lonym terenie.
•
Wykonywanie pomiarów grubo
ś
ci pokrywy
ś
nie
ż
nej.
•
Okre
ś
lanie
ś
redniej wysoko
ś
ci opadów ró
ż
nymi metodami.
•
Prowadzenie dziennika obserwacji meteorologicznych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Plansze i foliogramy zjawisk meteorologicznych.
Atlas chmur.
Filmy dydaktyczne o powstawaniu i rozwoju chmur.
Mapy klimatyczne i synoptyczne.
Przyrz
ą
dy do pomiaru opadów atmosferycznych zwykłe i samopisz
ą
ce.
Atlas opadów atmosferycznych w Polsce.
Tablice meteorologiczne.
Zdj
ę
cia satelitarne, obrazy radarowe rzek oraz zbiorników wodnych.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
49
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki
modułowej
obejmuje
tre
ś
ci
dotycz
ą
ce
wykonywania pomiarów opadów atmosferycznych oraz opracowywania
wyników pomiarów.
Osi
ą
gni
ę
cie zaplanowanych celów kształcenia umo
ż
liwi stosowanie
nast
ę
puj
ą
cych metod nauczania: pokazu z obja
ś
nieniem, tekstu
przewodniego, projektów oraz
ć
wicze
ń
praktycznych. Metoda tekstu
przewodniego wymaga przygotowania przez nauczyciela materiałów do
wykonania
ć
wicze
ń
: pyta
ń
prowadz
ą
cych i formularzy do wypełnienia.
W trakcie realizacji programu nauczania nale
ż
y odwoływa
ć
si
ę
do
wiedzy uczniów z zakresu geografii oraz wykorzysta
ć
spostrze
ż
enia
uczniów podczas obserwacji zjawisk zachodz
ą
cych w atmosferze.
Podczas wykonywania
ć
wicze
ń
terenowych szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y
zwraca
ć
na organizacj
ę
stanowiska pomiarowego, budow
ę
przyrz
ą
dów,
zasady wykonywania pomiarów opadów atmosferycznych, prowadzenie
dziennika meteorologicznego - notowanie warto
ś
ci pomiarowych, danych
obserwacyjnych, rodzaju i czasu trwania zjawisk meteorologicznych
oraz informacji o innych zjawiskach zachodz
ą
cych w atmosferze.
W trakcie opracowywania wyników pomiarów nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
uczniom
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich jak: instrukcje do
ć
wicze
ń
,
poradniki, normy, mapy, roczniki oraz specjalistyczne programy
komputerowe.
Uczniowie powinni pracowa
ć
w grupach do 15 osób podzielonych na
zespoły 2-3 osobowe, w pracowni bada
ń
meteorologicznych.
Ć
wiczenia
praktyczne nale
ż
y wykonywa
ć
w terenie w warunkach rzeczywistych,
a wyniki pomiarów opracowywa
ć
w pracowni komputerowej. Nale
ż
y
stosowa
ć
zarówno indywidualn
ą
, jak i grupow
ą
form
ę
pracy uczniów.
Dla
ułatwienia zrozumienia realizowanych
tre
ś
ci
kształcenia
wskazane jest prezentowanie filmów dydaktycznych oraz organizowanie
wycieczek dydaktycznych do instytutów naukowo-badawczych w celu
poznania
ś
rodowiska pracy oraz współczesnych metod i technik pracy.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
ucznia powinno odbywa
ć
si
ę
przez
cały czas realizacji programu jednostki modułowej, na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. Podczas realizacji programu jednostki modułowej
nale
ż
y ocenia
ć
osi
ą
gni
ę
cia uczniów w zakresie wyodr
ę
bnionych
szczegółowych celów kształcenia.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów proponuje si
ę
sprawdza
ć
na podstawie:
–
sprawdzianów pisemnych i ustnych,
–
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
50
–
ukierunkowanej obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas kontroli i oceny dokonywanej w formie ustnej, nale
ż
y
zwraca
ć
uwag
ę
na operowanie zdobyt
ą
wiedz
ą
, merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, wła
ś
ciwe stosowanie poj
ęć
technicznych, poprawno
ść
wnioskowania.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia uczniów szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na:
–
rozpoznawanie opadów atmosferycznych,
–
dobieranie przyrz
ą
dów pomiarowych,
–
wykonywanie pomiarów wysoko
ś
ci podstawy chmur i opadów
atmosferycznych,
–
wykonywanie pomiarów grubo
ś
ci pokrywy
ś
nie
ż
nej,
–
opracowywanie i interpretowanie wyników pomiarów,
−
umiej
ę
tno
ść
korzystania z materiałów
ź
ródłowych,
−
jako
ść
wykonywanych zada
ń
.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki: sprawdzianów
ustnych i pisemnych, testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz poziom
wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
51
Moduł 311[23].Z2
Podstawy klimatologii
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
charakteryzowa
ć
klimat, jego rodzaje i elementy,
–
charakteryzowa
ć
czynniki klimatotwórcze,
–
charakteryzowa
ć
czynniki kształtuj
ą
ce mikro- i makroklimat,
–
okre
ś
li
ć
przyczyny i skutki zmian klimatycznych,
–
charakteryzowa
ć
warunki lokalizacji miejsc pomiarowych dla danego
obszaru,
–
wyja
ś
nia
ć
procesy cyrkulacji powietrza i oceanów oraz ich wpływ na
klimat,
–
korzysta
ć
z opracowa
ń
klimatologicznych jako materiału wyj
ś
ciowego
dla opracowania prognoz i ekspertyz,
–
prowadzi
ć
pomiary specjalne na potrzeby oceny klimatu miasta, lasu,
zbiornika wodnego,
–
posługiwa
ć
si
ę
podstawowymi metodami zestawiania danych
meteorologicznych dla potrzeb klimatologii,
–
sporz
ą
dza
ć
mapy klimatyczne,
–
posługiwa
ć
si
ę
specjalistycznymi
metodami
i
programami
statystycznymi.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
311[23].Z2.01
Analizowanie czynników wpływaj
ą
cych na
zró
ż
nicowanie klimatu
108
311[23].Z2.02
Prowadzenie obserwacji i pomiarów do celów
klimatologicznych
108
Razem
216
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
52
Schemat układu jednostek modułowych
3. Literatura
Fleming G.: Klimat -
ś
rodowisko - człowiek. PWRiL, Warszawa 1983
Garnier B.J.: Podstawy klimatologii. IMGW, Warszawa 1996
Jakubiak B.: Materiały do poznania historii klimatu w okresie obserwacji
instrumentalnych. Łód
ź
1999
Kaczorowska Z.: Pogoda i klimat. WSiP, Warszawa 1998
Kossowska-Cezak U., Martyn D., Olszewski K., Kopacz-Lembowicz:
Meteorologia i klimatologia. PWN, Warszawa 2000
Kossowska-Cezak U. Martyn D.,Olszewski K., Kopacz-Lembowicz:
Wst
ę
p do meteorologii i klimatologii. PWN, Warszawa 1998
Lorenc H.: Klimat Polski 2000 : fakty i niepewno
ś
ci. IMGW, Warszawa
2001
Łykowski B.: Podstawy klimatologii stosowanej, SGGW, Warszawa 1999
Martyn D.: Klimaty kuli ziemskiej. PWN, Warszawa 2000
Wo
ś
A.: Klimat Polski. PWN, Warszawa 1999
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
311[23].Z2.01
Analizowanie czynników wpływaj
ą
cych na
zró
ż
nicowanie klimatu
311[23].Z2.02
Prowadzenie obserwacji
i pomiarów do celów klimatologicznych
311[23].Z2
Podstawy klimatologii
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
53
Jednostka modułowa 311[23].Z2.01
Analizowanie
czynników
wpływaj
ą
cych
na
zró
ż
nicowanie klimatu
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−−−−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie klimatologii oraz okre
ś
li
ć
zwi
ą
zek klimatologii
z innymi dziedzinami nauki,
−−−−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie klimatu oraz pogody,
−−−−
scharakteryzowa
ć
elementy klimatu,
−−−−
scharakteryzowa
ć
meteorologiczne i niemeteorologiczne czynniki
klimatu,
−−−−
scharakteryzowa
ć
wpływ
czynników
astronomicznych
i geograficznych na klimat,
−−−−
scharakteryzowa
ć
kr
ąż
enie Ziemi wokół Sło
ń
ca i jego wpływ na
klimat,
−−−−
wyja
ś
ni
ć
wpływ promieniowania słonecznego na zró
ż
nicowanie
klimatu,
−−−−
scharakteryzowa
ć
fronty klimatologiczne,
−−−−
okre
ś
li
ć
wpływ podło
ż
a i rze
ź
by terenu na klimat lokalny,
−−−−
wyja
ś
ni
ć
wpływ l
ą
dów i mórz na klimat,
−−−−
scharakteryzowa
ć
kryteria podziału klimatu według Koppena, Berga,
Liasowa, Gorczy
ń
skiego, Okołowicza,
−−−−
scharakteryzowa
ć
czynniki kształtuj
ą
ce klimat morski i kontynentalny,
−−−−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie mikro- i makroklimatu,
−−−−
scharakteryzowa
ć
czynniki kształtuj
ą
ce mikro- i makroklimat,
−−−−
scharakteryzowa
ć
klimat poszczególnych kontynentów,
−−−−
dokona
ć
podziału klimatycznego Polski,
−−−−
okre
ś
li
ć
przyczyny i skutki zmian klimatycznych,
−−−−
skorzysta
ć
z serwisów pogodowych, ostrze
ż
e
ń
i komunikatów
pogodowych, map klimatycznych oraz literatury zawodowej.
2. Materiał nauczania
Klimatologia i jej znaczenie.
Poj
ę
cie i klasyfikacja klimatu.
Astronomiczne czynniki klimatu.
Geograficzne czynniki klimatu.
Czynniki kształtuj
ą
ce klimat lokalny.
Kr
ąż
enie Ziemi wokół Sło
ń
ca.
Promieniowanie słoneczne i jego wpływ na kształtowanie klimatu.
Wpływ podło
ż
a i rze
ź
by terenu na klimat lokalny.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
54
Układy baryczne.
Wpływ poło
ż
enia geograficznego na klimat.
Klasyfikacja klimatu.
Kryteria podziału klimatu.
Klimat morski.
Klimat kontynentalny.
Mikroklimat i jego znaczenie.
Mezoklimat i czynniki go kształtuj
ą
ce.
Klimat na poszczególnych kontynentach.
Charakterystyka klimatu Polski.
Regionalizacja klimatyczna Polski.
Zmiany klimatu.
Serwisy pogodowe, ostrze
ż
enia i komunikaty pogodowe oraz inne
ź
ródła
informacji.
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie wpływu poło
ż
enia geograficznego na klimat kontynentu.
•
Okre
ś
lanie wpływu rodzaju podło
ż
a i rze
ź
by terenu na klimat
w regionie.
•
Analizowanie
czynników
maj
ą
cych
wpływ
na
makroklimat
okre
ś
lonej miejscowo
ś
ci.
•
Charakteryzowanie wybranego regionu klimatycznego Polski.
•
Analizowanie przyczyn zmiany klimatu.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Mapy klimatyczne.
Mapy geograficzne.
Mapy pogody.
Biuletyny agrometeorologiczne, meteorologiczne i lotnicze.
Prognozy agrometeorologiczne.
Filmy dydaktyczne, foliogramy, przezrocza obrazuj
ą
ce zró
ż
nicowanie
klimatu na ró
ż
nych kontynentach.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce okre
ś
lania
wpływu czynników astronomicznych i geograficznych na kształtowanie
si
ę
klimatu oraz przyczyn i skutków zmian klimatycznych w Europie
i Polsce oraz w skali całego globu ziemskiego.
Podczas realizacji programu nauczania nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na
narastaj
ą
c
ą
dynamik
ę
zmian w przyrodzie, zakłócenia rytmu pogody
oraz nasilanie si
ę
kl
ę
sk
ż
ywiołowych. W konsekwencji tych zmian ci
ą
gle
wzrasta liczba meteoropatów, tzn. ludzi uczulonych na przebieg
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
55
i zmiany pogody. W procesie dydaktycznym konieczne jest wi
ę
c
kształtowanie
u
uczniów
ś
wiadomo
ś
ci
bezpiecze
ń
stwa
meteorologicznego i hydrologicznego.
Program jednostki zaleca si
ę
realizowa
ć
nast
ę
puj
ą
cymi metodami
nauczania: wykładu konwersatoryjnego, metod
ą
sytuacyjn
ą
, tekstu
przewodniego oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Ć
wiczenia nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach do 15 osób podzielonych na
zespoły 4-5 osobowe, w pracowni bada
ń
meteorologicznych.
Realizuj
ą
c program nauczania nale
ż
y wdra
ż
a
ć
uczniów do
korzystania z serwisów pogodowych zamieszczanych w Internecie,
ostrze
ż
e
ń
i komunikatów pogodowych oraz literatury zawodowej.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie podczas realizacji programu jednostki modułowej.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów mog
ą
by
ć
sprawdzane za
pomoc
ą
:
−
sprawdzianów pisemnych,
−
sprawdzianów ustnych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne nale
ż
y sprawdza
ć
poprzez obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
. W procesie
oceniania szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na:
–
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji na temat klimatu
i jego zmian,
–
porównywanie
cech
charakterystycznych
klimatu
ró
ż
nych
kontynentów,
–
okre
ś
lanie wpływu ró
ż
nych czynników na zró
ż
nicowanie klimatu,
–
obserwowanie i interpretowanie zmian pogody.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom i dokładno
ść
wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
56
Jednostka modułowa 311[23].Z2.02
Prowadzenie obserwacji i pomiarów do celów
klimatologicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
scharakteryzowa
ć
procesy kształtuj
ą
ce klimat Ziemi,
−
zaplanowa
ć
cykliczne prowadzenie obserwacji zjawisk pogodowych
oraz pomiarów meteorologicznych do celów klimatologicznych,
−
okre
ś
li
ć
warunki lokalizacji stacji pomiarowych,
−
dobra
ć
przyrz
ą
dy i instrumenty do pomiaru parametrów klimatu,
−
wykona
ć
pomiary pr
ę
dko
ś
ci i siły wiatru,
−
wykona
ć
pomiary usłonecznienia,
−
wykona
ć
pomiary i prowadzi
ć
obserwacje wielko
ś
ci zachmurzenia,
−
okre
ś
li
ć
wpływ cyrkulacji powietrza na kształtowanie si
ę
klimatu,
−
scharakteryzowa
ć
cyrkulacj
ę
pasatow
ą
, monsunow
ą
, zwrotnikow
ą
,
−
okre
ś
li
ć
obszary działania pr
ą
dów strumieniowych,
−
scharakteryzowa
ć
elementy mapy klimatycznej,
−
zastosowa
ć
oznaczenia na mapach klimatycznych,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
mapami klimatycznymi,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
mapami klimatologicznymi topografii wzgl
ę
dnej
i bezwzgl
ę
dnej,
−
posłu
ż
y
ć
si
ę
programami komputerowymi do opracowania wyników
pomiarów,
−
przygotowa
ć
wyniki bada
ń
meteorologicznych z okresu wieloletniego,
na potrzeby opracowa
ń
klimatologicznych,
−
zgromadzi
ć
dane do celów klimatologicznych ze stacji tradycyjnych
oraz posterunków automatycznych,
−
okre
ś
li
ć
zmiany klimatu na podstawie ci
ą
gów danych oraz map
klimatycznych,
−
sporz
ą
dzi
ć
map
ę
klimatyczn
ą
,
−
okre
ś
li
ć
znaczenie pomiarów i obserwacji zjawisk meteorologicznych
i hydrologicznych dla rolnictwa,
−
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas prowadzenia obserwacji oraz wykonywania
pomiarów meteorologicznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
57
2. Materiał nauczania
Procesy klimatotwórcze.
Wpływ
czynników
geograficznych
na
przebieg
procesów
klimatotwórczych.
Metody bada
ń
i opracowa
ń
klimatologicznych.
Warunki lokalizacji posterunków meteorologicznych.
Harmonogram obserwacji i pomiarów meteorologicznych.
Promieniowanie słoneczne i usłonecznienie oraz ich pomiar dla celów
klimatologicznych.
Pomiary i obserwacje wielko
ś
ci zachmurzenia, pr
ę
dko
ś
ci i kierunku
wiatru dla celów klimatologicznych.
Obliczanie k
ą
ta padania promieni słonecznych w ró
ż
nych szeroko
ś
ciach
geograficznych.
Mechanizm cyrkulacji atmosfery.
Rodzaje map klimatycznych.
Elementy mapy klimatycznej.
Oznaczenia na mapach klimatycznych.
Mapy klimatyczne topografii wzgl
ę
dnej i bezwzgl
ę
dnej.
Współzale
ż
no
ść
cyrkulacji atmosferycznej w ró
ż
nych obszarach półkuli
północnej.
Prognozowanie zjawisk meteorologicznych.
Agrometeorologiczna osłona rolnictwa.
3.
Ć
wiczenia
•
Wykonywanie pomiarów pr
ę
dko
ś
ci i kierunku wiatru na danym
terenie.
•
Okre
ś
lanie wpływu ró
ż
nych czynników na zmiany klimatu w regionie
na podstawie analizy map klimatycznych.
•
Okre
ś
lanie wpływu zjawisk zachodz
ą
cych w atmosferze na
ż
ycie
człowieka.
•
Opracowywanie prognozy zmiany klimatu na wybranym obszarze, na
podstawie wyników bada
ń
meteorologicznych z wielolecia.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Mapy klimatyczne. Atlasy geograficzne.
Biuletyny agrometeorologiczne, meteorologiczne i lotnicze.
Prognozy agrometeorologiczne.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce kształtowania si
ę
i zmian pogody
w ró
ż
nych regionach Polski.
Sprz
ę
t i aparatura pomiarowa do pomiarów meteorologicznych
i hydrologicznych.
Specjalistyczne programy komputerowe.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
58
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Podczas realizacji programu szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na
globalne zmiany klimatu, przyczyny i skutki tych zmian oraz ich wpływ
na klimat w regionie.
Osi
ą
gni
ę
cie zaplanowanych celów kształcenia umo
ż
liwi stosowanie
nast
ę
puj
ą
cych metod nauczania: wykładu konwersatoryjnego, metody
projektów, metody sytuacyjnej, tekstu przewodniego oraz
ć
wicze
ń
praktycznych. Nauczyciel powinien przygotowa
ć
teksty przewodnie lub
instrukcje do
ć
wicze
ń
oraz udost
ę
pni
ć
uczniom potrzebne materiały
dydaktyczne.
Przed
rozpocz
ę
ciem
zaj
ęć
w
terenie,
nale
ż
y
poinformowa
ć
uczniów o celu, miejscu, sposobie i czasie wykonywania
ć
wicze
ń
oraz zapozna
ć
uczniów z obowi
ą
zuj
ą
cymi przepisami
bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Wskazane jest, aby podczas prowadzenia bada
ń
uczniowie pracowali
w grupach do 15 osób, w zespołach 4-5 osobowych. Podczas
obserwacji i pomiarów prowadzonych w terenie nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na dobór przyrz
ą
dów pomiarowych, zasady posługiwania si
ę
nimi oraz
dokładno
ść
wykonania pomiarów. Po wykonaniu ka
ż
dego
ć
wiczenia
uczniowie powinni samodzielnie sprawdzi
ć
i oceni
ć
prawidłowo
ść
wykonania pomiarów oraz ich rejestracji w dziennikach pomiarów.
Wyniki bada
ń
zaleca si
ę
opracowywa
ć
stosuj
ą
c specjalistyczne
programy komputerowe.
W trakcie prowadzenia zaj
ęć
dydaktycznych nale
ż
y obserwowa
ć
prac
ę
uczniów, zwracaj
ą
c uwag
ę
na umiej
ę
tno
ść
pracy w grupie,
samodzielno
ść
i spostrzegawczo
ść
, dokładno
ść
wykonywania
ć
wicze
ń
,
opracowywanie i interpretowanie wyników obserwacji.
Realizacj
ę
procesu kształcenia mo
ż
na wspomóc prezentacj
ą
filmów
dydaktycznych o tematyce dotycz
ą
cej ocieplenia klimatu, wpływie
działalno
ś
ci człowieka na zmiany pogodowe oraz działaniach
naukowców podejmowanych w tym zakresie.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów mog
ą
by
ć
sprawdzane za
pomoc
ą
sprawdzianów pisemnych i ustnych oraz testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne nale
ż
y sprawdza
ć
poprzez
obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów w czasie prowadzenia obserwacji oraz
wykonywania pomiarów.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
59
W procesie oceniania szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na:
–
wyja
ś
nianie procesów kształtuj
ą
cych klimat Ziemi,
–
prowadzenie
obserwacji
i
wykonywanie
pomiarów
meteorologicznych,
–
interpretacj
ę
wyników
obserwacji
i
korzystanie
z wcze
ś
niej zdobytej wiedzy na temat zjawisk klimatotwórczych,
–
przygotowywanie
wyników
bada
ń
na
potrzeby
opracowa
ń
klimatologicznych,
–
posługiwanie si
ę
mapami klimatycznymi,
–
prognozowanie
zmian
klimatycznych
na
podstawie
przeprowadzonych
obserwacji
i
pomiarów,
analizy
danych
klimatycznych z wielolecia oraz interpretacji map synoptycznych.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po ich wykonaniu.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela oraz
poziom wykonania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
60
Moduł 311[23].Z3
Podstawy hydrologii
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
posługiwa
ć
si
ę
terminologi
ą
z zakresu hydrologii,
–
charakteryzowa
ć
elementy bilansu wodnego,
–
interpretowa
ć
podstawowe prawa fizyczne z zakresu hydrostatyki
i hydrodynamiki,
–
charakteryzowa
ć
rodzaje ruchu cieczy w korytach otwartych,
–
charakteryzowa
ć
ruch wody w gruncie,
–
opracowywa
ć
wykresy stanów wód wraz ze stanami lodowymi dla
danego profilu wodowskazowego,
–
rozró
ż
nia
ć
rodzaje rumowiska rzecznego,
–
charakteryzowa
ć
transport rumowiska,
–
odczytywa
ć
mapy topograficzne,
–
wyznacza
ć
powierzchnie zlewni,
–
charakteryzowa
ć
wyst
ę
powanie wód podziemnych w ró
ż
nych
utworach geologicznych,
–
wykonywa
ć
pomiary hydrometryczne,
–
opracowywa
ć
materiały obserwacyjno-pomiarowe do roczników
hydrologicznych oraz opracowywania ekspertyz,
–
wykorzystywa
ć
metody analogii hydrologicznej do interpretacji
długoterminowych prognoz meteorologicznych,
–
okre
ś
la
ć
zastosowanie prognozowania hydrologicznego,
–
korzysta
ć
z programów komputerowych do opracowywania wyników
pomiarów.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
311[23].Z3.01
Charakteryzowanie wód powierzchniowych
i podziemnych
58
311[23].Z3.02
Wykonywanie pomiarów hydrologicznych
102
311[23].Z3.03
Opracowywanie prognoz hydrologicznych
46
Razem
216
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
61
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Bajkiewicz-Grabowska E., Mikulski Z.: Hydrologia ogólna. PWN,
Warszawa 2006
Bajkiewicz-Grabowska E., Magnuszewski A.: Przewodnik do
ć
wicze
ń
z hydrologii ogólnej. PWN, Warszawa 2002
Brzezi
ń
ski J., Ozga – Zieli
ń
ska M.: Hydrologia stosowana. PWN,
Warszawa 1997
Byczkowski A.: Hydrologia. Tom 1 i 2. SGGW, Warszawa 1996
Jaworska B., Szuster A., Utrysko B.: Hydraulika i hydrologia. Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2003
Kleczkowska A.S., Ró
ż
kowski A. (red.): Słownik hydrogeologiczny.
MO
Ś
Z
Ń
iL, Wydawnictwo Trio, Warszawa 1997
Kowalski J.: Hydrogeologia z podstawami. Wydawnictwo Akademii
Rolniczej, Wrocław 1998
Knapp B. J.: Elementy geograficzne hydrologii. PWN, Warszawa 1986
Król C.: Hydrologia. Hortpress Sp. z o.o., Warszawa 1995
Ksi
ąż
y
ń
ski K. W.: Hydraulika zestawienie poj
ęć
i wzorów stosowanych
w budownictwie Politechnika Krakowska, Kraków 2002
Lambor J.: Metody prognoz hydrologicznych. Kwik, Warszawa 1962
Lambor J.: Hydrologia in
ż
ynierska. Wydawnictwo Arkady, Warszawa
1971
Płochniewski Z.: Hydrologia i geologia in
ż
ynierska. Wydawnictwo
Geologiczne, Warszawa 1986
311[23].Z3.01
Charakteryzowanie wód powierzchniowych
i podziemnych
311[23].Z3
Podstawy hydrologii
311[23].Z3.02.
Wykonywanie pomiarów hydrologicznych
311[23].Z3.03
Opracowywanie prognoz hydrologicznych
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
62
Radlicz-Ruhlowa H., Szuster A.: Hydrologia i hydraulika z elementami
hydrogeologii. WSiP, Warszawa 1997
Skibi
ń
ski J.: Hydraulika. PWRiL, Warszawa 1982
Soczy
ń
ska U.: Procesy hydrologiczne. PWN, Warszawa 1989
Soczy
ń
ska U.: Hydrologia dynamiczna. PWN, Warszawa 1997
Soczy
ń
ska U.: Podstawy hydrologii dynamicznej. Wydawnictwo UW,
Warszawa 2005
Wieczysty A.: Hydrogeologia in
ż
ynierska. PWN, Warszawa 1982
Atlas hydrologiczny Polski. IMGW. Wyd. Geol., Warszawa 1986
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
63
Jednostka modułowa 311[23].Z3.01
Charakteryzowanie
wód
powierzchniowych
i podziemnych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−
scharakteryzowa
ć
cele i zadania hydrologii,
−
okre
ś
li
ć
zasoby wodne w Polsce i na
ś
wiecie,
−
scharakteryzowa
ć
obieg wody w przyrodzie,
−
scharakteryzowa
ć
rodzaje bilansów wodnych,
−
okre
ś
li
ć
elementy bilansu wodnego,
−
scharakteryzowa
ć
wody powierzchniowe i podziemne,
−
scharakteryzowa
ć
rodzaje
ź
ródeł,
−
obliczy
ć
wydajno
ść
ź
ródła,
−
scharakteryzowa
ć
elementy cieku wodnego,
−
wyznaczy
ć
granice zlewni,
−
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: odpływ, spływ i przepływ,
−
scharakteryzowa
ć
zjawiska lodowe na rzekach,
−
wyja
ś
ni
ć
proces zarastania koryt rzecznych,
−
okre
ś
li
ć
czynniki wpływaj
ą
ce na temperatur
ę
wody w rzekach,
−
okre
ś
li
ć
straty wody na parowanie i infiltracj
ę
,
−
scharakteryzowa
ć
rodzaje retencji,
−
okre
ś
li
ć
wpływ retencji na kształtowanie si
ę
odpływu wody w rzekach,
−
scharakteryzowa
ć
ź
ródła
i
skutki
zanieczyszczenia
wód
powierzchniowych i podziemnych,
−
dobra
ć
sposoby
ochrony
zasobów
wód
powierzchniowych
i podziemnych.
2. Materiał nauczania
Znacznie i zakres hydrologii.
Zasoby wodne w Polsce.
Zasoby wodne na
ś
wiecie.
Obieg wody w przyrodzie.
Obszar bilansowania wody.
Bilans wodny.
Klasyfikacja i wła
ś
ciwo
ś
ci wód powierzchniowych i podziemnych.
Elementy hydrografii.
Ź
ródła, ich rodzaje i wydajno
ść
.
Ciek i jego elementy.
Dolina cieku.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
64
Kształtowanie si
ę
cieku i doliny cieku.
Zlewnia i jej granice.
Odpływ, spływ i przepływ.
Zjawiska lodowe na rzekach.
Zarastanie koryt rzecznych.
Rozkład temperatury w wodach rzecznych.
Straty wody na parowanie i infiltracj
ę
.
Retencja i jej wpływ na kształtowanie si
ę
odpływu rzeki.
Zanieczyszczenia wód powierzchniowych i podziemnych.
Ochrona wód powierzchniowych i podziemnych.
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie granicy dorzecza i zlewni, dopływów rzeki głównej na
postawie mapy hydrograficznej.
•
Sporz
ą
dzanie bilansu wodnego dla wyznaczonego obszaru
hydrograficznego.
•
Okre
ś
lanie granicy dorzecza i zlewni, dopływów rzeki głównej na
postawie mapy hydrograficznej.
•
Obliczanie powierzchni zlewni oraz wska
ź
ników geometrii zlewni dla
rzeki nizinnej.
•
Sporz
ą
dzanie opisu zlewni danego cieku na podstawie mapy
hydrograficznej.
•
Dobieranie sposobów ochrony wód powierzchniowych przed
zanieczyszczeniami.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Mapa fizyczna i plastyczna Polski.
Atlas hydrologiczny Polski.
Roczniki hydrologiczne.
Tablice pogl
ą
dowe, plansze i foliogramy przedstawiaj
ą
ce obieg wody
w przyrodzie, zjawiska lodowe na rzekach, proces zarastania koryt
rzecznych.
Planimetry biegunowe.
Filmy dydaktyczne dotycz
ą
ce kształtowania si
ę
cieku i doliny cieku,
wyst
ę
powania zjawisk lodowych na rzekach, zarastania koryt rzecznych
oraz zanieczyszczenia wód
ś
ródl
ą
dowych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce obiegu wody
w przyrodzie, warunków wyst
ę
powania wód powierzchniowych
i podziemnych, zasobów wodnych w Polsce i na
ś
wiecie, sporz
ą
dzania
bilansów wodnych oraz okre
ś
lania
ź
ródeł zanieczyszczenia i ochrony
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
65
wód powierzchniowych i podziemnych. Wiedza z tego zakresu jest
niezb
ę
dna do opracowywania prognoz hydrologicznych oraz bilansów
wodno-gospodarczych.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y stosowa
ć
metody nauczania odpowiednie do percepcji uczniów oraz przestrzega
ć
zasad ł
ą
czenia teorii z praktyk
ą
, pogl
ą
dowo
ś
ci oraz stopniowania
trudno
ś
ci.
Zaj
ę
cia dydaktyczne nale
ż
y prowadzi
ć
w formie wykładów i
ć
wicze
ń
,
oraz aktywizuj
ą
cych metod nauczania w grupach do 15 osób,
podzielonych na zespoły 3-4 osobowe.
Ć
wiczenia powinny odbywa
ć
si
ę
w pracowni bada
ń
meteorologicznych wyposa
ż
onej w mapy i atlasy,
zestawy nomogramów do interpretacji wyników bada
ń
.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e
by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły.
Wskazane jest równie
ż
prezentowanie filmów dydaktycznych
o
tematyce
dotycz
ą
cej
kształtowania
si
ę
koryta
rzecznego,
wyst
ę
powania zjawisk lodowych na rzekach, zarastania koryt rzecznych.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów mog
ą
by
ć
kontrolowane w formie sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
poprzez obserwacj
ę
czynno
ś
ci wykonywanych przez uczniów podczas
ć
wicze
ń
.
W procesie oceniania nauczyciel powinien zwraca
ć
szczególn
ą
uwag
ę
na:
–
charakterystyk
ę
wód powierzchniowych i podziemnych,
–
okre
ś
lanie elementów bilansu wodnego,
–
wyznaczanie granic zlewni,
–
posługiwanie si
ę
poj
ę
ciami: odpływ, spływ i przepływ,
–
okre
ś
lanie przyczyny strat wody na parowanie i infiltracj
ę
,
–
okre
ś
lanie rodzajów retencji,
–
okre
ś
lanie
ź
ródeł
zanieczyszczenia
wód
powierzchniowych
i podziemnych.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y równie
ż
uwzgl
ę
dni
ć
:
–
stosowanie zdobytej wiedzy w praktyce,
–
rozwi
ą
zywanie zada
ń
grupie,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
66
–
wykonywanie
oblicze
ń
oraz
opracowywanie
wyników
bada
ń
z zastosowaniem specjalistycznych programów komputerowych,
–
interpretowanie wyników pomiarów oraz formułowanie wniosków
dotycz
ą
cych procesów zachodz
ą
cych w hydrosferze,
–
przestrzeganie zasad bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia, po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki testów
dydaktycznych, sprawdzianów oraz poziom wykonywania
ć
wicze
ń
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
67
Jednostka modułowa 311[23].Z3.02
Wykonywanie pomiarów hydrologicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
organizacj
ę
słu
ż
by hydrologicznej w kraju,
–
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cie cyklu hydrologicznego,
–
scharakteryzowa
ć
metody, zakres i cz
ę
stotliwo
ść
wykonywania
pomiarów hydrologicznych,
–
wyja
ś
ni
ć
cel i zasady wykonywania pomiarów stanów wody,
–
scharakteryzowa
ć
wyposa
ż
enie posterunku wodowskazowego,
–
zorganizowa
ć
stanowisko do wykonania pomiarów hydrologicznych,
–
zorganizowa
ć
prac
ę
zespołu pomiarowego,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy do pomiaru stanów wody,
–
wykona
ć
pomiary stanów wody,
–
wypełni
ć
dokumentacj
ę
pomiarów stanów wody,
–
opracowa
ć
podstawowe krzywe cz
ę
sto
ś
ci stanów wody, sum czasów
trwania oraz wykres zwi
ą
zku wodowskazów,
–
okre
ś
li
ć
cel i zasady wyznaczania przepływu wody w ciekach,
–
wyznaczy
ć
ś
redni
ą
pr
ę
dko
ść
wody w cieku ró
ż
nymi metodami,
–
oceni
ć
dokładno
ść
wyznaczania pr
ę
dko
ś
ci przepływu wody ró
ż
nymi
metodami,
–
sporz
ą
dzi
ć
krzywe
rozkładu
pr
ę
dko
ś
ci
wody
w
pionach
hydrologicznych,
–
sporz
ą
dzi
ć
i zinterpretowa
ć
krzywe rozkładu pr
ę
dko
ś
ci,
–
dobra
ć
metody bezpo
ś
redniego pomiaru nat
ęż
enia przepływu wody
dla małych cieków,
–
wykona
ć
pomiary nat
ęż
enia przepływu wody w okre
ś
lonych
przekrojach hydrometrycznych,
–
okre
ś
li
ć
zasady pomiaru nat
ęż
enia przepływu wody technik
ą
ultrad
ź
wi
ę
kow
ą
,
–
opracowa
ć
wyniki pomiaru przepływu wody metod
ą
Harlachera
i Culmanna,
–
sporz
ą
dzi
ć
krzyw
ą
konsumpcyjn
ą
,
–
okre
ś
li
ć
bł
ę
dy pomiarów nat
ęż
enia przepływu wody,
–
wykona
ć
pomiary transportu rumowiska rzecznego,
–
wykona
ć
pomiary grubo
ś
ci pokrywy lodowej,
–
opracowa
ć
wyniki
pomiarów
hydrologicznych
za
pomoc
ą
specjalistycznych programów komputerowych,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania pomiarów hydrometrycznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
68
2. Materiał nauczania
Organizacja słu
ż
by hydrologicznej w kraju.
Cykl hydrologiczny.
Hydrometria.
Stany wody.
Posterunek wodowskazowy.
Przyrz
ą
dy do pomiaru stanów wody.
Instalacja i kalibracja przyrz
ą
dów.
Pr
ę
dko
ść
wody.
Przyrz
ą
dy do pomiaru pr
ę
dko
ś
ci wody.
Metody obliczania
ś
redniej pr
ę
dko
ś
ci wody.
Nat
ęż
enie przepływu wody.
Metody obliczania nat
ęż
enia przepływu wody.
Przyrz
ą
dy do pomiaru przepływu wody.
Przekroje hydrometryczne.
Krzywa obj
ę
to
ś
ci przepływu wody.
Nat
ęż
enia przepływu wody w przekrojach kontrolowanych.
Nat
ęż
enia przepływu wody w przekrojach niekontrolowanych.
Ultrad
ź
wi
ę
kowa technika w pomiarze nat
ęż
enia przepływu wody.
Elektromagnetyczna metoda badania nat
ęż
enia przepływu wody.
Dokładno
ść
pomiaru nat
ęż
enia przepływu wody.
Rumowisko rzeczne.
Obserwacja zjawisk lodowych.
3.
Ć
wiczenia
•
Sporz
ą
dzenie krzywych wodowskazowych z zaznaczeniem stanów
charakterystycznych: minimalnego,
ś
redniego i maksymalnego dla
danego okresu hydrologicznego.
•
Opracowywanie krzywej cz
ę
sto
ś
ci stanów wody.
•
Opracowywanie wykresu zwi
ą
zku wodowskazów dla wybranych
posterunków wodowskazowych.
•
Wyznaczanie
ś
redniej pr
ę
dko
ś
ci wody w cieku ró
ż
nymi metodami.
•
Opracowywanie wyników pomiaru pr
ę
dko
ś
ci wody w okre
ś
lonym
przekroju poprzecznym cieku w postaci tachoid i izotach.
•
Wykre
ś
lanie krzywej konsumpcyjnej typowej rzeki nizinnej.
•
Wykonywanie pomiaru nat
ęż
enia przepływu wody.
•
Obliczanie
przepływu
wody
w
przekrojach
kontrolowanych
i niekontrolowanych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Łata wodowskazowa.
Wodowskaz skarpowy.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
69
Wodowskaz minimalny i maksymalny.
Rocznik hydrologiczny wód powierzchniowych.
Pływaki. Limnigraf.
Młynek hydrometryczny.
Łaty niwelacyjne. Ta
ś
ma geodezyjna.
Ruletki.
Tablice pogl
ą
dowe, foliogramy przedstawiaj
ą
ce: ultrad
ź
wi
ę
kowy system
pomiaru pr
ę
dko
ś
ci wody w rzece, urz
ą
dzenia do cyfrowej rejestracji
warto
ś
ci stanów wody.
Specjalistyczne programy komputerowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci wykonywania pomiarów hydrologicznych.
Podczas realizacji programu nauczania szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y
zwróci
ć
na
wyposa
ż
enie posterunku wodowskazowego, organizacj
ę
stanowiska do wykonania pomiarów hydrologicznych, zasady pracy
zespołu pomiarowego, dobór przyrz
ą
dów pomiarowych, zasady
wykonywania pomiarów hydrometrycznych, prowadzenie dzienników
obserwacji zjawisk i pomiarów hydrometrycznych.
W
procesie
dydaktycznym
nale
ż
y
stosowa
ć
podaj
ą
ce
i aktywizuj
ą
ce metody nauczania. Szczególnie zalecane s
ą
metody:
pokazu z obja
ś
nieniem, tekstu przewodniego, projektów oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych w zakresie wykonywania
pomiarów hydrometrycznych powinno odbywa
ć
si
ę
w warunkach
rzeczywistych, gdzie istnieje mo
ż
liwo
ść
bezpiecznego ich wykonywania.
Przed przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y zapozna
ć
uczniów z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, zakresem
i rodzajem wykonywanych prac, zasadami u
ż
ytkowania przyrz
ą
dów
pomiarowych, zasadami wykonywania pomiarów hydrometrycznych oraz
rejestrowania ich wyników. W trakcie zaj
ęć
nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
uczniom
korzystanie ze specjalistycznych programów komputerowych, instrukcji,
poradników, norm, literatury zawodowej oraz innych
ź
ródeł informacji.
Przykładowe
ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do wykorzystania przez nauczyciela, zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e
by
ć
rozszerzony w zale
ż
no
ś
ci od oczekiwa
ń
uczniów i mo
ż
liwo
ś
ci
szkoły.
Zaj
ę
cia dydaktyczne nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach do 15 osób,
podzielonych
na
zespoły
3-4
osobowe,
w
pracowni
bada
ń
meteorologicznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
70
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów oceniania.
Ocenianie powinno u
ś
wiadomi
ć
uczniom poziom ich osi
ą
gni
ęć
w odniesieniu do wymaga
ń
edukacyjnych. Ocena powinna stymulowa
ć
aktywno
ść
ucznia i zapewni
ć
mu poczucie satysfakcji na ka
ż
dym etapie
kształcenia.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów mog
ą
by
ć
kontrolowane na
podstawie:
–
sprawdzianów ustnych,
–
sprawdzianów pisemnych,
–
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Zaleca si
ę
stosowanie zada
ń
wymagaj
ą
cych twórczego my
ś
lenia
i stosowania posiadanej wiedzy w sytuacjach typowych i problemowych.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne nale
ż
y sprawdza
ć
na podstawie obserwacji
czynno
ś
ci wykonywanych przez ucznia w czasie
ć
wicze
ń
.
Obserwuj
ą
c czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny pracy nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
–
dobór sprz
ę
tu do rodzaju wykonywanych pomiarów,
–
organizacj
ę
pracy,
–
obsług
ę
sprz
ę
tu pomiarowego,
–
staranno
ść
i dokładno
ść
wykonywania pomiarów i oblicze
ń
,
–
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz
ochrony
ś
rodowiska.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
poziom oraz
zakres opanowania wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci okre
ś
lonych w programie
jednostki modułowej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
71
Jednostka modułowa 311[23].Z3.03
Opracowywanie prognoz hydrologicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
okre
ś
li
ć
cel i znaczenie prognozy hydrologicznej,
–
scharakteryzowa
ć
rodzaje prognoz hydrologicznych,
–
scharakteryzowa
ć
zjawiska wpływaj
ą
ce na prognoz
ę
hydrologiczn
ą
,
–
zdefiniowa
ć
prognozy
krótkoterminowe,
ś
rednioterminowe,
długoterminowe,
–
scharakteryzowa
ć
metody prognozowania,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady opracowywania operatów prognoz hydrologicznych,
–
okre
ś
li
ć
wykorzystanie prognoz hydrologicznych w gospodarce
wodnej,
–
odczyta
ć
i zinterpretowa
ć
komunikaty hydrologiczne,
–
scharakteryzowa
ć
wezbrania i ni
ż
ówki,
–
sporz
ą
dzi
ć
prognoz
ę
stanów i przepływów wody dla okre
ś
lonego
cieku wodnego,
–
pozyska
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacje, potrzebne do opracowywania
prognoz hydrologicznych,
–
oceni
ć
zagro
ż
enie powodziowe wyst
ę
puj
ą
ce w zlewni,
–
zastosowa
ć
oznaczenia zjawisk hydrologicznych na mapie,
–
zastosowa
ć
metody statystyczne do okre
ś
lania prawdopodobie
ń
stwa
zjawisk hydrologicznych,
–
opracowa
ć
makiety hydrologicznego komunikatu informacyjno-
prognostycznego,
–
sformułowa
ć
ostrze
ż
enia o mo
ż
liwo
ś
ci powstania zjawisk lodowych
i sztormowych utrudniaj
ą
cych odpływ wód rzecznych na podstawie
sytuacji hydrologicznej i meteorologicznej,
–
zastosowa
ć
ró
ż
ne formy przekazywania komunikatów i ostrze
ż
e
ń
przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodz
ą
cymi w hydrosferze,
–
skorzysta
ć
ze specjalistycznych programów komputerowych.
2. Materiał nauczania
Cel i znaczenie prognozy hydrologicznej.
Rodzaje prognoz hydrologicznych.
Wezbrania.
Metody prognozowania stanów i przepływów wezbraniowych.
Prognozowanie stanów i przepływów ni
ż
ówkowych.
Krótkoterminowe prognozy hydrologiczne.
Ś
rednioterminowe prognozy hydrologiczne.
Długoterminowe prognozy hydrologiczne.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
72
Operaty prognoz.
Zastosowanie prognozowania hydrologicznego.
Formułowanie i przekazywanie komunikatów i ostrze
ż
e
ń
.
Ostrze
ż
enia hydrologiczne.
Formy przekazywania komunikatów i ostrze
ż
e
ń
.
Specjalistyczne programy komputerowe.
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie zwi
ą
zku mi
ę
dzy pr
ę
dko
ś
ci
ą
wiatru a wysoko
ś
ci
ą
fali
wezbraniowej.
•
Okre
ś
lanie czasu przebiegu fali wezbraniowej mi
ę
dzy wodowskazami.
•
Opracowywanie prognozy krótkoterminowej,
ś
rednioterminowej oraz
długoterminowej.
•
Opracowywanie prognozy odpływu wiosennego na podstawie
oblicze
ń
zasobów wodnych w zlewni rzeki nizinnej.
•
Opracowywanie projektu biuletynu hydrologicznego.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Tablice pogl
ą
dowe, foliogramy i przezrocza dotycz
ą
ce sytuacji
hydrologicznej.
Operaty prognoz.
Roczniki hydrologiczne.
Biuletyny hydrologiczne.
Komunikaty informacyjno-prognostyczne.
Instrukcje do
ć
wicze
ń
.
Specjalistyczne programy komputerowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie
umiej
ę
tno
ś
ci prognozowania sytuacji hydrologicznej oraz sporz
ą
dzania
komunikatów, depesz i ostrze
ż
e
ń
przed nadej
ś
ciem niekorzystnych
zjawisk atmosferycznych.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na rodzaje prognoz hydrologicznych, metody ich opracowywania,
zasady przygotowywania danych, zastosowanie metod statystycznych
do okre
ś
lania prawdopodobie
ń
stwa zjawisk hydrologicznych oraz
wykorzystanie prognoz hydrologicznych w gospodarce wodnej.
W procesie kształcenia nale
ż
y stosowa
ć
metody nauczania
dostosowane do percepcji uczniów oraz przestrzega
ć
zasad ł
ą
czenia
teorii z praktyk
ą
oraz stopniowania trudno
ś
ci.
Wskazane jest, aby program nauczania realizowa
ć
metodami:
wykładu konwersatoryjnego, dyskusji dydaktycznej, metody sytuacyjnej,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
73
przypadków, projektów oraz
ć
wicze
ń
praktycznych. Szczególnej uwadze
poleca si
ę
metod
ę
projektów, która daje mo
ż
liwo
ść
doskonalenia
i pogł
ę
bienia wiedzy, a tak
ż
e planowania, rozwi
ą
zywania problemów,
podejmowania decyzji oraz współpracy w zespole.
Realizuj
ą
c program nauczania nale
ż
y wdra
ż
a
ć
uczniów do
samodzielnej pracy, zach
ę
ca
ć
do studiowania literatury zawodowej oraz
do korzystania z informacji opracowanych przez Centralne Biuro
Prognoz Hydrologicznych.
Ć
wiczenia zamieszczone w programie jednostki modułowej stanowi
ą
propozycj
ę
, któr
ą
mo
ż
na wykorzysta
ć
w czasie zaj
ęć
. Nauczyciel mo
ż
e
zaplanowa
ć
inne
ć
wiczenia o zró
ż
nicowanym stopniu trudno
ś
ci
dostosowuj
ą
c ich zakres i poziom do potrzeb edukacyjnych uczniów.
Zaj
ę
cia dydaktyczne nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach do 15 osób,
podzielonych
na
zespoły
3-4
osobowe,
w
pracowni
bada
ń
meteorologicznych.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji jednostki modułowej na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów. Systematyczne sprawdzanie i ocenianie motywuje ucznia do
nauki, wpływa na kształtowanie dyscypliny, pracowito
ś
ci oraz
odpowiedzialno
ś
ci za wyniki pracy.
Proces oceniania powinien obejmowa
ć
:
−
diagnoz
ę
poziomu wiedzy ucznia przed przyst
ą
pieniem do realizacji
programu,
−
sprawdzanie post
ę
pów uczniów w nauce w trakcie realizacji programu
oraz rozpoznawanie trudno
ś
ci w osi
ą
ganiu celów kształcenia,
−
sprawdzanie wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci po zrealizowaniu programu.
Do sprawdzania osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów proponuje si
ę
stosowa
ć
: sprawdziany ustne, sprawdziany pisemne, testy osi
ą
gni
ęć
szkolnych oraz obserwacj
ę
czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
W procesie oceniania szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwróci
ć
na:
−
okre
ś
lanie
przyczyn
i
cz
ę
stotliwo
ś
ci
wyst
ę
powania
zjawisk
hydrologicznych i meteorologicznych,
−
szeregowanie zbiorów spostrze
ż
e
ń
danego zjawiska,
−
okre
ś
lanie warto
ś
ci ekstremalnych na podstawie wyników pomiarów
oraz obserwacji,
−
interpretowanie sytuacji hydrologicznej na podstawie pozyskanych
danych hydrologicznych,
−
opracowywanie projektów prognoz hydrologicznych,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
74
−
opracowywanie depeszy hydrologicznej,
−
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
−
korzystanie ze specjalistycznych programów komputerowych.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich
metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela, poziom
wykonania
ć
wicze
ń
oraz prezentacj
ę
opracowanych materiałów
hydrologicznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
75
Moduł 311[23]. Z4
Podstawy oceanologii
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
charakteryzowa
ć
budow
ę
geologiczn
ą
Ziemi,
–
wyja
ś
nia
ć
cel i znaczenie bada
ń
geofizycznych,
–
stosowa
ć
prawa fizyki do
ś
wiadczalnej do procesów zachodz
ą
cych
w skorupie ziemskiej,
–
wyja
ś
nia
ć
charakterystyczne zjawiska zachodz
ą
ce w
ś
rodowisku
morskim,
–
rozpoznawa
ć
typowe formy tektoniczne,
–
klasyfikowa
ć
skały i okre
ś
la
ć
ich wła
ś
ciwo
ś
ci fizyczne,
–
odczytywa
ć
mapy geologiczne i sporz
ą
dza
ć
przekroje geologiczne,
–
wyja
ś
nia
ć
znaczenie bada
ń
oceanologicznych dla gospodarki
narodowej,
–
dobiera
ć
techniki wykonywania pomiarów i obserwacji zjawisk
oceanicznych na stacjach brzegowych,
–
charakteryzowa
ć
zasoby oceanów i bogactwa dna morza,
–
wyja
ś
nia
ć
i opisywa
ć
biologi
ę
strefy polarnej,
–
wyja
ś
nia
ć
zagro
ż
enia dla oceanów wynikaj
ą
ce z nieprawidłowej
działalno
ś
ci człowieka,
–
interpretowa
ć
wyniki bada
ń
geofizycznych oraz oceanologicznych,
–
stosowa
ć
specjalistyczne programy komputerowe.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
311[23].Z4.01
Charakteryzowanie zjawisk oceanicznych
85
311[23].Z4.02
Wykonywanie bada
ń
geofizycznych
85
311[23].Z4.03
Przeciwdziałanie zagro
ż
eniom mórz i oceanów
34
Razem
204
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
76
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Depowski S., Kotli
ń
ski R., Ruhle E., Szamanek K.: Surowce mineralne
mórz i oceanów. WNS, Warszawa 1998
Dera J.: Fizyka morza. PWN, Warszawa 1983
Druet C., Kowalik Z.: Dynamika morza. Wydawnictwo Morskie, Gdynia
1970
Kozera A.: Geofizyka poszukiwawcza. Wyd. Geologiczne, Warszawa
1987
Myers N., Uma Ram Nath: Ziemia – atlas zarz
ą
dzania planet
ą
, 1998
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
311[23].Z4.03
Przeciwdziałanie zagro
ż
eniom mórz
i oceanów
311[23].Z4
Podstawy oceanologii
311[23].Z4.01
Charakteryzowanie zjawisk
oceanicznych
311[23].Z4.02
Wykonywanie bada
ń
geofizycznych
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
77
Jednostka modułowa 311[23]Z4.01
Charakteryzowanie zjawisk oceanicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
wyja
ś
ni
ć
cel i zadania oceanologii,
–
scharakteryzowa
ć
zadania hydrografii morskiej,
–
okre
ś
li
ć
warunki
ż
ycia w strefie przybrze
ż
nej, pełnomorskiej
i gł
ę
binowej,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
morskimi mapami hydrograficznymi,
–
scharakteryzowa
ć
metody bada
ń
oceanograficznych,
–
scharakteryzowa
ć
rozmieszczenie mórz i oceanów na kuli ziemskiej,
–
scharakteryzowa
ć
bogactwa naturalne mórz i oceanów,
–
scharakteryzowa
ć
ruchy wód oceanicznych,
–
wyja
ś
ni
ć
zjawiska powstawania pływów oraz sejszy,
–
wyja
ś
ni
ć
przyczyny i nast
ę
pstwa falowania mórz i oceanów,
podwodnych trz
ę
sie
ń
Ziemi, wybuchów wulkanów, fal tsunami,
–
sklasyfikowa
ć
pr
ą
dy oceaniczne i morskie według okre
ś
lonych
kryteriów,
–
zidentyfikowa
ć
pr
ą
dy morskie wyst
ę
puj
ą
ce na Morzu Bałtyckim,
–
okre
ś
li
ć
czynniki wpływaj
ą
ce na termik
ę
wody,
–
okre
ś
li
ć
zjawiska lodowe na wodach morskich,
–
wyja
ś
ni
ć
wpływ czynników hydrometeorologicznych na zjawiska
lodowe w akwenach morskich, zalewach przybrze
ż
nych oraz uj
ś
ciach
rzek,
–
okre
ś
li
ć
wpływ zjawisk oceanicznych na procesy zachodz
ą
ce
w atmosferze,
–
okre
ś
li
ć
wpływ waha
ń
poziomu morza, falowania i pr
ą
dów na
formowanie
brzegów
morskich
i
bezpiecze
ń
stwo
ż
eglugi
przybrze
ż
nej,
–
wyja
ś
ni
ć
rol
ę
pr
ą
dów oceanicznych na kształtowanie si
ę
pogody
i klimatu,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady wykonywania pomiarów falowania, pr
ę
dko
ś
ci
i kierunków pr
ą
dów morskich, grubo
ś
ci lodu, przezroczysto
ś
ci i barwy
wody,
–
dobra
ć
przyrz
ą
dy
do
wykonywania
pomiarów
hydrometeorologicznych,
–
scharakteryzowa
ć
sposoby ochrony wybrze
ż
y przed sztormami,
–
okre
ś
li
ć
ź
ródła zanieczyszcze
ń
mórz i oceanów oraz ich brzegów,
–
okre
ś
li
ć
oddziaływanie mórz i oceanów na
ś
rodowisko przybrze
ż
ne,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
78
–
scharakteryzowa
ć
badania oceanograficzne Morza Bałtyckiego
i akwenów przybrze
ż
nych,
–
oceni
ć
znaczenie bada
ń
oceanograficznych dla rozwoju gospodarki
morskiej,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
przepisami prawa dotycz
ą
cymi zasad korzystania
z zasobów mórz i oceanów.
2. Materiał nauczania
Podstawy oceanologii.
Hydrografia morska.
Rozmieszczenie mórz i oceanów na kuli ziemskiej.
Bogactwa mórz i oceanów.
Wahania stanów morza.
Falowanie i jego wpływ na erozj
ę
brzegów oraz urz
ą
dze
ń
nadbrze
ż
nych.
Pr
ą
dy morskie w morzach i oceanach.
Termika i zlodzenie mórz.
Pionowy i poziomy rozkład temperatur wód mórz i oceanów.
Zjawiska lodowe na wodach morskich.
Ocean w strefie wybrze
ż
y.
Przyrz
ą
dy do pomiarów: falowania, pr
ę
dko
ś
ci i kierunków pr
ą
dów
morskich, grubo
ś
ci lodu, przezroczysto
ś
ci i barwy wody.
Echosondy, termometry, wodowskazy.
Charakterystyka Morza Bałtyckiego.
Meteorologia morska.
Wpływ zasolenia wód oceanicznych na czynniki pogody.
Znaczenie bada
ń
oceanograficznych dla gospodarki narodowej.
Przepisy prawa dotycz
ą
ce zasad korzystania z zasobów mórz
i oceanów.
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie przyczyn i skutków falowania mórz i oceanów,
podwodnych trz
ę
sie
ń
Ziemi oraz wybuchów wulkanów.
•
Charakteryzowanie linii brzegowej Morza Bałtyckiego.
•
Planowanie ochrony wybrze
ż
y mórz przed sztormami.
•
Okre
ś
lanie wpływu falowania na erozj
ę
brzegów nadmorskich.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Tablice pogl
ą
dowe, foliogramy, przezrocza dotycz
ą
ce budowy dna
morskiego, organizmów wodnych, procesów lodowych, waha
ń
stanów
wody, falowania, pr
ę
dko
ś
ci i kierunku pr
ą
dów morskich, temperatury,
grubo
ś
ci lodu, barwy, przezroczysto
ś
ci.
Mapy morskie i atlasy.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
79
Plansze batymetryczne.
Przyrz
ą
dy do pomiarów: falowania, pr
ę
dko
ś
ci i kierunków pr
ą
dów
morskich, grubo
ś
ci lodu, przezroczysto
ś
ci i barwy wody.
Echosonda, termometry, wodowskazy.
Kanał pomiarowy.
Prezentacje multimedialne dotycz
ą
ce zjawisk i procesów zachodz
ą
cych
w oceanach.
Filmy dydaktyczne przedstawiaj
ą
ce charakterystyk
ę
Morza Bałtyckiego.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki
modułowej
obejmuje
tre
ś
ci
dotycz
ą
ce
rozmieszczenia mórz i oceanów na kuli ziemskiej, zjawisk zachodz
ą
cych
w morzach i oceanach, okre
ś
lania wpływu waha
ń
stanów morza oraz
falowania na erozj
ę
brzegów oraz zasad wykonywania pomiarów
hydrometeorologicznych.
W osi
ą
gni
ę
ciu zało
ż
onych celów kształcenia istotne znaczenie ma
dobór metod nauczania. Szczególnie zalecane s
ą
metody: pokazu
z obja
ś
nieniem, tekstu przewodniego, metoda sytuacyjna, projektów
oraz
ć
wicze
ń
praktycznych.
Tematyka projektów mo
ż
e dotyczy
ć
oceny stanu linii brzegowej
Morza Bałtyckiego, planowania i organizacji robót zwi
ą
zanych
z
zabezpieczaniem
brzegów
nadmorskich
przed
falowaniem,
wykonywania pomiarów pr
ę
dko
ś
ci i kierunków pr
ą
dów morskich,
grubo
ś
ci lodu oraz przezroczysto
ś
ci i barwy wody. Podczas
opracowywania
projektów
uczniowie
powinni
mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z instrukcji, katalogów, poradników, materiałów
ź
ródłowych.
Ć
wiczenia zamieszczone w programie stanowi
ą
propozycj
ę
do
wykorzystania przez nauczyciela. Zakres
ć
wicze
ń
mo
ż
e by
ć
rozszerzony
w zale
ż
no
ś
ci od potrzeb edukacyjnych i mo
ż
liwo
ś
ci szkoły. Stosowanie
pomocy dydaktycznych w procesie kształcenia ułatwi uczniom
przyswojenie
wiadomo
ś
ci
o
zjawiskach,
zale
ż
no
ś
ciach
i
prawidłowo
ś
ciach zachodz
ą
cych w
ś
rodowisku morskim, zach
ę
ci
uczniów
do
aktywno
ś
ci
oraz
urozmaici
prowadzenie
zaj
ęć
dydaktycznych.
W procesie nauczania-uczenia si
ę
nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na
znaczenie prowadzonych bada
ń
oceanograficznych dla gospodarki
narodowej oraz przepisy prawa dotycz
ą
ce korzystania z zasobów mórz
i oceanów.
Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w pracowni bada
ń
meteorologicznych,
w grupach do 15 osób z podziałem na zespoły 3-4 osobowe.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
80
6. Propozycje metod sprawdzania i ocena osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas
realizacji programu jednostki modułowej na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów oceniania. Sprawdzanie wiadomo
ś
ci powinno u
ś
wiadomi
ć
uczniom poziom ich osi
ą
gni
ęć
w odniesieniu do wymaga
ń
edukacyjnych
oraz motywowa
ć
do samooceny i samodzielnej pracy.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y ocenia
ć
osi
ą
gni
ę
cia uczniów w zakresie wyodr
ę
bnionych celów kształcenia na
podstawie:
−
sprawdzianów ustnych,
−
sprawdzianów pisemnych,
−
obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania zada
ń
praktycznych.
Obserwuj
ą
c czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny pracy, nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
−
posługiwanie si
ę
morskimi mapami hydrograficznymi,
−
wyja
ś
nianie wpływu zjawisk oceanicznych na procesy zachodz
ą
ce
w atmosferze,
−
okre
ś
lanie sposobów ochrony wybrze
ż
y morza przed sztormami,
−
rozpoznawanie
ź
ródeł zanieczyszcze
ń
mórz i oceanów oraz ich
brzegów,
−
okre
ś
lanie wpływu mórz i oceanów na
ś
rodowisko przybrze
ż
ne,
−
formułowanie
wniosków
na
podstawie
obserwacji
zjawisk
zachodz
ą
cych w atmosferze oraz wykonanych
ć
wicze
ń
.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów,
poziom wykonania
ć
wicze
ń
oraz wykonanie i prezentacj
ę
projektu.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
81
Jednostka modułowa 311[23]Z4.02
Wykonywanie bada
ń
geofizycznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
okre
ś
li
ć
zakres i znaczenie bada
ń
geofizycznych,
–
scharakteryzowa
ć
podstawowe metody bada
ń
geofizyki stosowanej,
–
wyja
ś
ni
ć
zasad
ę
działania sejsmografów,
–
wyja
ś
ni
ć
poj
ę
cia: izostazja oraz geotermika,
–
okre
ś
li
ć
strefy sejsmiczne na Ziemi,
–
wyja
ś
ni
ć
przyczyny trz
ę
sienia Ziemi,
–
zlokalizowa
ć
czynne wulkany na Ziemi,
–
scharakteryzowa
ć
wła
ś
ciwo
ś
ci geofizyczne skał oraz metody ich
bada
ń
,
–
zastosowa
ć
podstawowe badania geofizyczne do opisu budowy
geologicznej skorupy ziemskiej,
–
scharakteryzowa
ć
metody pomiarów stosowanych podczas bada
ń
geofizycznych,
–
wyja
ś
ni
ć
budow
ę
i zasady działania przyrz
ą
dów i elektronicznej
aparatury
kontrolno-pomiarowej
stosowanej
w
badaniach
geofizycznych w otworach wiertniczych,
–
dokona
ć
konserwacji
przyrz
ą
dów
i
aparatury
stosowanej
w badaniach geofizycznych,
–
okre
ś
li
ć
efekty paleoklimatyczne zwi
ą
zane ze zlodowaceniami,
–
zinterpretowa
ć
wyniki bada
ń
geofizycznych,
–
zgromadzi
ć
i przetworzy
ć
dane w banku informacji geofizycznych,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
programami
komputerowymi
stosowanymi
do
opracowywania bada
ń
geofizycznych,
–
dokona
ć
analizy ilo
ś
ciowej i jako
ś
ciowej wyników bada
ń
,
–
okre
ś
li
ć
mo
ż
liwo
ś
ci wykorzystania wyników bada
ń
geofizycznych do
wykrywania złó
ż
surowców mineralnych,
–
opracowa
ć
profil geologiczny,
–
zastosowa
ć
zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas wykonywania bada
ń
geofizycznych.
2. Materiał nauczania
Zakres i metody bada
ń
geofizycznych.
Przyrz
ą
dy stosowane do bada
ń
geofizycznych.
Własno
ś
ci fizyczne Ziemi.
Sejsmologia – fizyczne i geologiczne podstawy bada
ń
sejsmicznych.
Charakterystyka skał.
Metody bada
ń
geofizyki powierzchniowej.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
82
Geofizyka wiertnicza.
Badania kompleksowe i specjalne.
Sposoby rejestracji bada
ń
geofizycznych.
Opracowanie i interpretacja wyników bada
ń
.
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie metod bada
ń
geofizycznych do poszukiwania złó
ż
surowców naturalnych: ropy naftowej, rud metali oraz w
ę
gla
kamiennego i brunatnego.
•
Rozpoznawanie skał i minerałów na podstawie próbek oraz zdj
ęć
.
•
Okre
ś
lanie twardo
ś
ci minerałów na podstawie skali twardo
ś
ci Mohra.
•
Wykonywanie
profilu
geologicznego
na
podstawie
mapy
topograficznej.
•
Wyznaczanie krzywizny otworu, spadu i rozci
ą
gliwo
ś
ci warstw
skalnych, miejsc odpływu wody zło
ż
owej do otworu na podstawie
profili geologicznych.
•
Wyznaczanie rodzaju i wła
ś
ciwo
ś
ci przewierconych skał.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Grawimetr – magnetometr.
Sondy pomiarowe.
Próbki skał.
Atlasy minerałów i skał.
Prospekty, katalogi sprz
ę
tu stosowanego do bada
ń
geofizycznych.
Mapy fizyczne i geofizyczne.
Foliogramy, przezrocza przedstawiaj
ą
ce badania sejsmiczne.
Aparatura kontrolno-pomiarowa.
Wyniki bada
ń
geofizycznych.
Zestawy nomogramów do interpretacji wyników pomiarów.
Specjalistyczne programy komputerowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce rodzajów,
metod oraz zasad wykonywania bada
ń
geofizycznych.
W
procesie
dydaktycznym
powinny
znale
źć
zastosowanie
nast
ę
puj
ą
ce
metody
nauczania:
wykład
informacyjny,
pokaz
z instrukta
ż
em, pokaz z obja
ś
nieniem, metoda tekstu przewodniego oraz
ć
wiczenia praktyczne.
Szczególnie zalecana jest metoda projektów. Wskazane jest, aby
uczniowie opracowali projekty o tematyce dotycz
ą
cej dokumentowania
zasobów kopalin oraz badania przyczyn i skutków trz
ę
sienia Ziemi.
Podczas opracowywania projektu nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na miejsce
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
83
bada
ń
, dobór metod i etapy wykonywania bada
ń
, tok prowadzonych
bada
ń
oraz na graficzne przedstawianie projektowanych rozwi
ą
za
ń
.
Kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci praktycznych w zakresie wykonywania
bada
ń
geofizycznych powinno odbywa
ć
si
ę
w warunkach rzeczywistych,
gdzie istnieje mo
ż
liwo
ść
bezpiecznego ich wykonywania. Przed
przyst
ą
pieniem do wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y zapozna
ć
uczniów
z przepisami bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, zakresem i rodzajem
wykonywanych prac, zasadami wykonywania bada
ń
oraz rejestrowania
ich wyników.
Uczniowie powinni pracowa
ć
w grupach do 15 osób, podzielonych na
zespoły 4-5 osobowe. Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w pracowni,
wyposa
ż
onej w mapy i atlasy, tablic
ę
z próbkami skał oraz zapewni
ć
uczniom dost
ę
p do specjalistycznych programów komputerowych.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y umo
ż
liwi
ć
uczniom korzystanie z dokumentacji projektowej, norm, poradników.
6. Propozycje metod sprawdzania i ocena osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów. Ocena powinna stymulowa
ć
aktywno
ść
ucznia
i zapewni
ć
mu poczucie satysfakcji na ka
ż
dym etapie kształcenia.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów mog
ą
by
ć
kontrolowane za
pomoc
ą
sprawdzianów pisemnych, sprawdzianów ustnych oraz testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Zaleca si
ę
stosowanie zada
ń
wymagaj
ą
cych
twórczego my
ś
lenia i stosowania posiadanej wiedzy w sytuacjach
typowych i problemowych. Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne proponuje si
ę
sprawdza
ć
podczas obserwacji pracy uczniów.
Obserwuj
ą
c czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny pracy, nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
–
stosowanie posiadanej wiedzy w praktyce,
–
okre
ś
lanie metod bada
ń
geofizycznych do poszukiwania złó
ż
surowców naturalnych: ropy naftowej, rud metali oraz w
ę
gla
kamiennego i brunatnego,
–
rozpoznawanie skał i minerałów,
–
odczytywanie map,
–
opracowywanie profili geologicznych,
–
okre
ś
lanie zagro
ż
e
ń
powodowanych przez zjawiska sejsmiczne.
W ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji programu
jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki sprawdzianów, testów
osi
ą
gni
ęć
szkolnych, poziom wykonania
ć
wicze
ń
praktycznych oraz
wykonanie i prezentacj
ę
projektu.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
84
Jednostka modułowa 311[23]Z4.03
Przeciwdziałanie zagro
ż
eniom mórz i oceanów
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
−−−−
scharakteryzowa
ć
zasoby mórz i oceanów,
−−−−
wyja
ś
ni
ć
rol
ę
ekosystemów brzegowych mórz i oceanów,
−−−−
scharakteryzowa
ć
czynniki maj
ą
ce niekorzystny wpływ na wody mórz
i oceanów,
−−−−
scharakteryzowa
ć
ź
ródła zanieczyszcze
ń
mórz i oceanów,
−−−−
okre
ś
li
ć
skutki zanieczyszcze
ń
mórz i oceanów,
−−−−
scharakteryzowa
ć
metody
ochrony
mórz
i
oceanów
przed
zanieczyszczeniami,
−−−−
dobra
ć
metody ochrony mórz przed zanieczyszczeniami niesionymi
przez rzeki,
−−−−
okre
ś
li
ć
metody ochrony zasobów
ż
ywych przyrody,
−−−−
zaplanowa
ć
działania maj
ą
ce na celu ochron
ę
mórz i oceanów,
−−−−
posłu
ż
y
ć
si
ę
przepisami prawna lokalnego i mi
ę
dzynarodowego
reguluj
ą
cymi ochron
ę
mórz i oceanów.
2. Materiał nauczania
Podstawowe zagro
ż
enia oceanów i mórz.
Ź
ródła zanieczyszcze
ń
mórz i oceanów.
Katastrofy zbiornikowców i platform wiertniczych.
Skutki zanieczyszcze
ń
mórz i oceanów.
Przeciwdziałanie skutkom zanieczyszcze
ń
.
Metody ochrony oceanów i mórz.
Konwencje
mi
ę
dzynarodowe
i
programy
ochrony
zasobów
oceanicznych.
3.
Ć
wiczenia
•
Dobieranie
metod
ochrony
morza
przed
niebezpiecznymi
substancjami chemicznymi.
•
Analizowanie programów ochrony wybrze
ż
y morskich.
•
Opracowywanie projektu ochrony zasobów oceanicznych.
•
Opracowywanie raportu na temat zagro
ż
e
ń
morza Bałtyckiego.
•
Okre
ś
lanie skutków nadmiernej eksploracji i eksploatacji surowców
z dna i spod dna morskiego.
•
Analizowanie konwencji mi
ę
dzynarodowych i programów ochrony
zasobów oceanicznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
85
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Tablice pogl
ą
dowe, foliogramy, przezrocza dotycz
ą
ce ekosystemów
wodnych.
Mapy morskie i atlasy.
Plansze batymetryczne.
Prezentacje multimedialne dotycz
ą
ce ochrony mórz i oceanów.
Filmy dydaktyczne przedstawiaj
ą
ce gospodarcze znaczenie oceanów
i mórz.
Mikroskop.
Publikacje konwencji i programów ochrony zasobów oceanicznych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce zasobów
mórz i oceanów,
ź
ródeł oraz skutków ich zanieczyszczenia oraz
przepisów prawna lokalnego i mi
ę
dzynarodowego reguluj
ą
cych ochron
ę
mórz i oceanów.
W trakcie realizacji programu nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na wpływ
ró
ż
nych zjawisk oraz działalno
ś
ci człowieka na stan mórz i oceanów
oraz ich brzegów, działania podejmowane przez ró
ż
ne organizacje
krajowe i mi
ę
dzynarodowe na rzecz ochrony wód mórz i oceanów.
W procesie kształcenia istotne jest równie
ż
kształtowanie wła
ś
ciwych
postaw zawodowych, takich jak: rzetelno
ść
, odpowiedzialno
ść
za
wykonan
ą
prac
ę
, współpraca w zespole, samokształcenie i doskonalenie
zawodowe.
W
procesie
dydaktycznym
powinny
znale
źć
zastosowanie
nast
ę
puj
ą
ce
metody
nauczania:
wykład
problemowy,
dyskusja
dydaktyczna,
metoda
przypadków
oraz
ć
wiczenia
praktyczne.
Szczególnie zalecana jest metoda projektów, która daje mo
ż
liwo
ść
doskonalenia i pogł
ę
biania zdobytej wiedzy, a tak
ż
e planowania
i rozwi
ą
zywania problemów, korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji oraz
współpracy w zespole. Uczniowie powinni pracowa
ć
w grupach do 15
osób, podzielonych na zespoły 4-5 osobowe.
Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w pracowni bada
ń
meteorologicznych
wyposa
ż
onej w mapy i atlasy oraz zestawy komputerowe. Proces
dydaktyczny zaleca si
ę
wspomaga
ć
filmami dydaktycznymi dotycz
ą
cymi
ochrony wód mórz i oceanów.
6. Propozycje metod sprawdzania i ocena osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych uczniów powinno
odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej
według ustalonych kryteriów. Ocenianie powinno u
ś
wiadomi
ć
uczniom
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
86
poziom osi
ą
gni
ęć
w odniesieniu do wymaga
ń
edukacyjnych, motywowa
ć
do samodzielnej pracy i samooceny.
W procesie oceniania szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwraca
ć
na
aktywno
ść
ucznia na zaj
ę
ciach, wkład pracy i zaanga
ż
owanie
w wykonywanie zada
ń
.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów mo
ż
na ocenia
ć
na podstawie:
–
sprawdzianów ustnych,
–
sprawdzianów pisemnych,
–
testów dydaktycznych,
–
obserwacji czynno
ś
ci ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Zaleca si
ę
stosowania zada
ń
wymagaj
ą
cych twórczego my
ś
lenia
i stosowania posiadanej wiedzy w praktyce. Obserwuj
ą
c czynno
ś
ci
ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
i dokonuj
ą
c oceny jego pracy,
nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
rozpoznawanie
ź
ródeł zanieczyszczenia mórz i oceanów,
–
okre
ś
lanie zagro
ż
e
ń
wynikaj
ą
cych z połowu ryb,
–
charakteryzowanie metod ochrony zasobów morskich,
–
okre
ś
lanie skutków zanieczyszczenia mórz i oceanów oraz ich
brzegów,
–
okre
ś
lanie skutków nieracjonalnej działalno
ś
ci człowieka,
–
okre
ś
lanie działa
ń
podejmowanych przez organizacje krajowe
i mi
ę
dzynarodowe na rzecz ochrony zasobów oceanicznych.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia uczniów, po zako
ń
czeniu realizacji programu
jednostki modułowej, nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich metod
sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
87
Moduł 311[23].Z5
Prognozowanie meteorologiczne
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
posługiwa
ć
si
ę
poj
ę
ciami z zakresu meteorologii synoptycznej,
–
wyja
ś
nia
ć
procesy pogodotwórcze,
–
wyja
ś
nia
ć
budow
ę
i ewolucj
ę
układów atmosferycznych,
–
charakteryzowa
ć
typy
pogody
w
poszczególnych
układach
barycznych i w strefach frontów,
–
okre
ś
la
ć
zwi
ą
zek zjawisk atmosferycznych (zachmurzenia, burz,
opadów) z układami barycznymi i strefami frontów atmosferycznych,
–
interpretowa
ć
lokalne oznaki zmian pogody,
–
sporz
ą
dza
ć
mapy synoptyczne,
–
interpretowa
ć
wyniki meteorologicznych modeli prognostycznych
dost
ę
pnych w Internecie,
–
wykorzystywa
ć
dane satelitarne, radarowe oraz systemu detekcji burz
do przygotowania analiz i prognoz.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
311[23].Z5.02
Sporz
ą
dzanie prognoz meteorologicznych
124
311[23].Z5.03
Korzystanie z prognostycznych modeli pogody
60
Razem
184
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
88
3. Schemat układu jednostek modułowych
4. Literatura
Janiszewski F.: Wskazówki dla posterunków meteorologicznych. IMiGW,
Warszawa 1998
Kaczorowska Z.: Pogoda i klimat. WSiP, Warszawa 1998
Kossowska-Cezak U., Martyn D., Olszewski K., Kopacz-Lembowicz:
Meteorologia i klimatologia. PWN, Warszawa 2000
Meteorologia synoptyczna. Dowództwo Wojsk Obrony Powietrznej Kraju
Warszawa, Warszawa 1991
Kossowska-Cezak U. Martyn D., Olszewski K., Kopacz-Lembowicz:
Wst
ę
p do meteorologii i klimatologii. PWN, Warszawa 1998
Ko
ź
mi
ń
ski Cz., Michalska B.: Agrometeorologia. PWN, Warszawa 1999
Łykowski B.: Zró
ż
nicowanie regionalne pionowego gradientu opadowego
w nizinnej cz
ęś
ci Polski. ZPNR, Warszawa 1998
Sorbjan Z. Meteorologia dla ka
ż
dego. Prószy
ń
ski i S-ka, Warszawa 2001
Podstawy klimatologii. WMO IMGW, Warszawa 1996
Podstawy meteorologii. WMO IMGW, Warszawa 1991
Czasopisma: Gazeta Obserwatora IMGW, Wiadomo
ś
ci IMGW
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
311[23].Z5
Prognozowanie meteorologiczne
311[23].Z5.01
Sporz
ą
dzanie prognoz
meteorologicznych
311[23].Z5.02
Korzystanie z prognostycznych modeli
pogody
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
89
Jednostka modułowa 311[23].Z5.01.
Sporz
ą
dzanie prognoz meteorologicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
przedstawi
ć
współczesne
metody
prezentacji
zjawisk
meteorologicznych,
–
scharakteryzowa
ć
naukowe metody przewidywania pogody,
–
okre
ś
li
ć
zakres prognozy meteorologicznej i jej elementy,
–
okre
ś
li
ć
ź
ródła i no
ś
niki informacji stosowanych do sporz
ą
dzania
prognoz meteorologicznych,
–
sporz
ą
dzi
ć
mapy synoptyczne,
–
zastosowa
ć
oznaczenia synoptyczne na mapie pogody,
–
okre
ś
li
ć
kanały przesyłania wiadomo
ś
ci meteorologicznych,
–
scharakteryzowa
ć
pogod
ę
i jej zmiany w masach powietrza i na
frontach atmosferycznych,
–
okre
ś
li
ć
zale
ż
no
ść
pogody lokalnej od uwarunkowa
ń
geograficznych,
–
wyznaczy
ć
naturalne obszary synoptyczne półkuli północnej,
–
wyja
ś
ni
ć
cyrkulacj
ę
mas powietrza półkuli północnej w ró
ż
nych
sektorach,
–
skorzysta
ć
z
danych
meteorologicznych
i
opracowa
ń
klimatologicznych do sporz
ą
dzania prognozy pogody,
–
zinterpretowa
ć
wyniki obserwacji meteorologicznych,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
mapami pogody oraz sformułowa
ć
wnioski dotycz
ą
ce
przewidywanego rozwoju procesów atmosferycznych,
–
odczyta
ć
tre
ś
ci depesz meteorologicznych typu: TEMP, SYNOP,
KLIMAT,
–
sporz
ą
dzi
ć
prognoz
ę
meteorologiczn
ą
dla wybranego obszaru,
–
zastosowa
ć
zasady opracowania ostrze
ż
e
ń
oraz komunikatów
synoptycznych,
–
przeprowadzi
ć
analiz
ę
sytuacji pogodowych i synoptycznych na
podstawie danych z systemów pomiarowych,
–
zinterpretowa
ć
wyniki
modeli
numerycznych
ze
ś
wiatowych
i regionalnych centrów WMO,
–
zastosowa
ć
specjalistyczne programy komputerowe do sporz
ą
dzania
prognoz meteorologicznych.
2. Materiał nauczania
Podstawy meteorologii synoptycznej.
Zakres i elementy prognozy meteorologicznej.
Ź
ródła
informacji
potrzebnych
do
sporz
ą
dzania
prognoz
meteorologicznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
90
Klucze i kody do przekazywania informacji synoptycznych.
Mapy synoptyczne i oznaczenia na mapie.
Transmisja informacji meteorologicznych.
Analiza warunków meteorologicznych.
Sporz
ą
dzanie prognozy meteorologicznej.
Sporz
ą
dzanie i wysyłanie komunikatów synoptycznych.
3.
Ć
wiczenia
••••
Gromadzenie danych do sporz
ą
dzenia prognozy meteorologicznej.
••••
Kodowanie i rozkodowywanie informacji meteorologicznych.
••••
Analizowanie map synoptycznych.
••••
Opracowywanie prognozy pogody dla regionu.
••••
Sporz
ą
dzanie prognoz pogody na podstawie wyników pomiarów
meteorologicznych.
••••
Redagowanie
ostrze
ż
enia
o
przewidywanych
anomaliach
pogodowych.
••••
Formułowanie tre
ś
ci depesz i komunikatów meteorologicznych.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Mapy klimatyczne, synoptyczne.
Mapy rozkładu ci
ś
nienia frontów klimatologicznych i szlaków ni
ż
owych.
Stacja meteorologiczna – wyposa
ż
enie ogródka meteorologicznego.
Mapy klimatyczne i meteorologiczne.
Atlasy geograficzne.
Mapy rozkładu ci
ś
nienia frontów klimatologicznych i szlaków ni
ż
owych.
Klucze meteorologiczne i ich zastosowanie.
Klucze meteorologiczne SYNOP, TEMP, KLIMAT TEMP, SHIP.
Mapy synoptyczne.
Prognozy i ostrze
ż
enia synoptyczne.
Mapy rozkładu temperatury, opadu, ci
ś
nienia, parowania, wilgotno
ś
ci,
zachmurzenia.
Zdj
ę
cia satelitarne i radarowe.
Mapy pogody.
Systemy wizualizacji danych synoptycznych.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
Specjalistyczne programy komputerowe do sporz
ą
dzania prognoz
synoptycznych.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki modułowej obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce gromadzenia
i przygotowywania danych meteorologicznych do sporz
ą
dzenia prognoz,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
91
kodowania
informacji
meteorologicznych,
sporz
ą
dzania
map
synoptycznych oraz przesyłania wiadomo
ś
ci meteorologicznych.
Osi
ą
gni
ę
cie zaplanowanych w programie celów kształcenia wymaga
stosowania
nast
ę
puj
ą
cych
metod
nauczania:
wykładu
konwersatoryjnego, dyskusji dydaktycznej, metody przewodniego tekstu,
metody projektów oraz
ć
wicze
ń
praktycznych. Program jednostki
modułowej nale
ż
y realizowa
ć
w korelacji z innymi dziedzinami nauki,
takimi jak: ochrona i kształtowanie
ś
rodowiska, geografia, fizyka,
statystyka.
Podczas realizacji programu jednostki modułowej uczniowie powinni
korzysta
ć
z
map
synoptycznych
i
klimatycznych,
atlasów
geograficznych,
prognoz
i
ostrze
ż
e
ń
hydrologicznych
i meteorologicznych, zdj
ęć
satelitarnych i radarowych oraz innych
ź
ródeł
informacji. W procesie nauczania bardzo wa
ż
ne jest systematyczne
wdra
ż
anie uczniów do samodzielno
ś
ci. Zaleca si
ę
, aby uczniowie na
podstawie wyników obserwacji i pomiarów meteorologicznych, danych
statystycznych z wielolecia, komunikatów z wybranych jednostek
meteorologicznych, danych Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej
oraz
informacji
pozyskanych
z
Internetu
opracowali
projekt
krótkoterminowej prognozy dla okre
ś
lonego regionu.
Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach do 15 osób, podzielonych na
zespoły 3-5 osobowe, w pracowni bada
ń
meteorologicznych oraz
pracowni komputerowej. Podczas realizacji programu jednostki
modułowej zaleca si
ę
organizacj
ę
wycieczki do najbli
ż
szej stacji
hydrologiczno-meteorologicznej oraz biura prognoz meteorologicznych
IMGW w regionie.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki, na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów oceniania.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci uczniów mog
ą
by
ć
sprawdzane za
pomoc
ą
sprawdzianów pisemnych i ustnych oraz testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych. Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne nale
ż
y sprawdza
ć
poprzez
obserwacj
ę
czynno
ś
ci
wykonywanych
przez
uczniów
podczas
gromadzenia danych, ich przetwarzania i opracowywania prognoz.
Podczas kontroli post
ę
pów uczniów nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na
operowanie
zdobyt
ą
wiedz
ą
merytoryczn
ą
,
jako
ść
wypowiedzi,
stosowanie poj
ęć
z zakresu meteorologii. Szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y
zwróci
ć
na:
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
92
−
odczytywanie depesz synoptycznych,
−
odczytywanie
symboli
stosowanych
do
szyfrowania
depesz
i prognoz,
−
opracowywanie i interpretowanie wyników obserwacji i pomiarów
meteorologicznych,
−
opracowywanie prognozy meteorologicznej.
Kontrol
ę
poprawno
ś
ci wykonywania
ć
wicze
ń
nale
ż
y przeprowadzi
ć
w trakcie i po ich wykonaniu.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich stosowanych przez nauczyciela metod sprawdzania wiedzy
i umiej
ę
tno
ś
ci.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
93
Jednostka modułowa 311[23].Z5.02
Korzystanie z prognostycznych modeli pogody
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
scharakteryzowa
ć
dost
ę
pne prognostyczne modele pogody,
–
zgromadzi
ć
dane do opracowania modelu pogody,
–
scharakteryzowa
ć
zjawiska meteorologiczne niekorzystne dla
ró
ż
nych dziedzin gospodarki,
–
okre
ś
li
ć
wpływ elementów meteorologicznych na organizm człowieka,
zwierz
ę
ta i ro
ś
liny,
–
skorzysta
ć
z prognostycznych modeli pogody opracowywanych dla
potrzeb budownictwa, rolnictwa i lotnictwa,
–
przewidzie
ć
wyst
ą
pienie
kl
ę
sk
ż
ywiołowych
na
podstawie
prognostycznych modeli pogody,
–
opracowa
ć
prognoz
ę
wyst
ę
powania suszy i wezbra
ń
,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
prognostycznymi
modelami
pogody
podczas
opracowywania
prognozy
pogody
na
potrzeby
okre
ś
lonych
odbiorców,
–
skorzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji.
2. Materiał nauczania
Prognostyczne modele pogody.
Zasady budowania modeli prognostycznych.
Zjawiska meteorologiczne niekorzystne dla ró
ż
nych dziedzin gospodarki.
Kl
ę
ski
ż
ywiołowe.
Opcje zastosowa
ń
modeli prognostycznych.
Prognostyczne modele pogody a potrzeby odbiorców.
Prognozowanie zjawisk meteorologicznych dla potrzeb gospodarki.
Zdj
ę
cia satelitarne, mapy pogody, klucze meteorologiczne.
3.
Ć
wiczenia
•
Opracowanie
prognozy
wyst
ę
powania
okre
ś
lonych
zjawisk
meteorologicznych na dany obszarze.
•
Opracowanie prognozy wyst
ę
powania suszy i wezbra
ń
w danym
regionie.
•
Stosowanie prognostycznych modeli pogody w ró
ż
nych dziedzinach
gospodarki.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
94
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Zdj
ę
cia satelitarne.
Mapy pogody.
Klucze meteorologiczne.
Plany zagospodarowania przestrzennego.
Atlasy hydrologiczne, poradniki.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki
obejmuje
zagadnienia
dotycz
ą
ce
zasad
opracowywania prognostycznych modeli pogody, posługiwania si
ę
nimi
oraz wykorzystania ich w gospodarce.
W procesie nauczania – uczenia si
ę
nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na wpływ
zachmurzenia, ci
ś
nienia atmosferycznego, wiatru, wilgotno
ś
ci powietrza
oraz opadów i osadów atmosferycznych na kształtowanie si
ę
pogody.
Osi
ą
gni
ę
cie zaplanowanych celów kształcenia umo
ż
liwi stosowanie
nast
ę
puj
ą
cych metod nauczania: wykładu problemowego, metody
sytuacyjnej, tekstu przewodniego oraz
ć
wicze
ń
praktycznych. Metoda
projektów zasługuje na szczególn
ą
uwag
ę
, poniewa
ż
daje mo
ż
liwo
ść
zastosowania wcze
ś
niej zdobytej wiedzy, pozwala na efektywne
wykorzystanie czasu, planowanie działa
ń
, podejmowanie decyzji,
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji oraz prezentacj
ę
wykonanych
projektów.
W trakcie realizacji programu jednostki modułowej nale
ż
y podkre
ś
li
ć
istotn
ą
rol
ę
prognostycznych modeli pogody w gospodarce oraz zwróci
ć
uwag
ę
na fakt,
ż
e prognozowanie meteorologiczne to niezwykle trudne
i odpowiedzialne zadanie. Trudno
ść
ta wynika z dynamicznego układu
atmosfery, jego szerokiego zakresu przestrzennego oraz zmian
aktualnej sytuacji meteorologicznej. Dzi
ę
ki hydrodynamicznym modelom
atmosfery oraz dost
ę
pno
ś
ci programów komputerowych o du
ż
ej mocy,
stało si
ę
mo
ż
liwe tworzenie numerycznych prognoz pogody, które s
ą
opracowywane jako modele globalne, modele regionalne oraz modele
mezoskalowe.
Zaj
ę
cia dydaktyczne nale
ż
y prowadzi
ć
w pracowni bada
ń
meteorologicznych oraz pracowni komputerowej w grupach do 15 osób,
podzielonych na zespoły 3-5 osobowe. W czasie zaj
ęć
uczniowie
powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich
jak: zdj
ę
cia satelitarne, mapy pogody, plany zagospodarowania
przestrzennego, mapy, atlasy, poradniki.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
95
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
systematycznie, przez cały czas realizacji programu jednostki na
podstawie okre
ś
lonych kryteriów.
Kryteria oceniania powinny dotyczy
ć
stopnia i zakresu opanowania
przez ucznia wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci.
Sprawdzanie osi
ą
gni
ęć
poznawczych ucznia mo
ż
e odbywa
ć
si
ę
za
pomoc
ą
:
–
sprawdzianów ustnych,
–
sprawdzianów pisemnych,
–
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne powinny by
ć
sprawdzane na podstawie
obserwacji czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas obserwacji nauczyciel powinien zwraca
ć
uwag
ę
na:
–
prowadzenie obserwacji zjawisk i procesów atmosferycznych,
–
okre
ś
lanie wpływu niekorzystnych zjawisk meteorologicznych na
ś
rodowisko przyrodnicze,
–
przygotowanie danych statystycznych do opracowywania prognoz,
–
korzystanie z prognostycznych modeli pogody.
W ko
ń
cowej ocenie osi
ą
gni
ęć
ucznia nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
96
Moduł 311[23].Z6
Praktyka zawodowa
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
posługiwa
ć
si
ę
sprz
ę
tem i urz
ą
dzeniami pomiarowo-obserwacyjnymi
do pomiarów hydrologiczno-meteorologicznych,
–
wykonywa
ć
pomiary geodezyjne i hydrometryczne,
–
wykonywa
ć
prace kameralne w zakresie meteorologii, hydrometrii
i geodezji,
–
prowadzi
ć
dokumentacj
ę
obserwacyjno-pomiarow
ą
na
stacji
hydrologiczno-meteorologicznej,
–
instalowa
ć
zestawy pomiarowe,
–
stosowa
ć
zasady wykonywania pomiarów meteorologicznych,
–
stosowa
ć
zasady kalibracji przyrz
ą
dów pomiarowych,
–
posługiwa
ć
si
ę
specjalnymi kodami meteorologicznymi,
–
charakteryzowa
ć
system słu
ż
by hydrologiczno-meteorologicznych
w Polsce,
–
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z zasadami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz wymaganiami
ergonomii,
–
korzysta
ć
ze specjalistycznych programów komputerowych.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin
na realizacj
ę
311[23].Z6.01 Wykonywanie pomiarów meteorologicznych
70
311[23].Z6.02 Wykonywanie prac zwi
ą
zanych z budow
ą
i obsług
ą
stacji hydrologiczno-meteorologicznej
70
Razem
140
3. Schemat układu jednostek modułowych
311[23].Z6.01
Wykonywanie pomiarów meteorologicznych
311[23].Z6.02
Wykonywanie prac zwi
ą
zanych z budow
ą
i obsług
ą
stacji hydrologiczno-meteorologicznej
311[23].Z6
Praktyka zawodowa
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
97
Praktyka zawodowa powinna odbywa
ć
si
ę
w oddziałach Instytutu
Meteorologii i Gospodarki Wodnej, na stacjach hydrologiczno –
meteorologicznych, o
ś
rodkach bada
ń
i kontroli
ś
rodowiska oraz w działach
ochrony
ś
rodowiska i gospodarki wodnej. Podstawowym celem praktyki
zawodowej jest przygotowanie ucznia do zdobywania praktycznych
umiej
ę
tno
ś
ci poprzez prac
ę
na rzeczywistych stanowiskach pracy.
Praktyka zawodowa powinna odbywa
ć
si
ę
w II i III klasie, odpowiednio
po 2 tygodnie. Podczas wyboru miejsc odbywania praktyki nale
ż
y zwróci
ć
uwag
ę
na baz
ę
szkoleniow
ą
, mo
ż
liwo
ść
realizacji celów kształcenia
przewidzianych w programie, przygotowanie i kwalifikacje pracowników
oraz warunki socjalne. Szkoła powinna udzieli
ć
uczniom informacji
o zasadach odbywania praktyki, dyscyplinie pracy, wizerunku praktykanta,
a tak
ż
e sposobie prowadzenia dziennika praktyk.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
98
Jednostka modułowa 311[23].Z6.01
Wykonywanie pomiarów meteorologicznych
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
okre
ś
li
ć
struktur
ę
organizacyjn
ą
oraz zadania IMGW,
–
scharakteryzowa
ć
organizacj
ę
słu
ż
by meteorologicznej w Polsce i na
ś
wiecie,
–
wyja
ś
ni
ć
zasady wymiany danych pomiarowych,
–
przeliczy
ć
czas na
ś
wiecie w odniesieniu do obowi
ą
zuj
ą
cych stref
czasowych w Polsce,
–
zorganizowa
ć
stanowisko
pracy
do
wykonywania
pomiarów
meteorologicznych,
–
umiejscowi
ć
przyrz
ą
dy w ogródku meteorologicznym zgodnie
z obowi
ą
zuj
ą
cymi zasadami,
–
wykona
ć
obserwacje wybranych elementów meteorologicznych
w odpowiednich terminach pomiarowych,
–
odczyta
ć
wskazania przyrz
ą
dów meteorologicznych,
–
dokona
ć
obserwacji chmur i okre
ś
li
ć
stan zachmurzenia nieba,
–
przetworzy
ć
dane
uzyskane
z
pomiarów
i
obserwacji
meteorologicznych,
–
przygotowa
ć
dane meteorologiczne do opracowania statystycznego,
–
opracowa
ć
meteogramy,
–
opracowa
ć
wyniki bada
ń
oraz obserwacji meteorologicznych,
–
opracowa
ć
prognozy i mapy synoptyczne,
–
wykre
ś
li
ć
ró
ż
e wiatrów i scharakteryzowa
ć
ich przebieg,
–
wykorzysta
ć
programy komputerowe do opracowywania wyników
pomiarów,
–
wykonywa
ć
pomiary aerologiczne,
–
przeprowadzi
ć
badania hydrologiczne,
–
wykonywa
ć
badania do celów klimatologicznych,
–
zinterpretowa
ć
wyniki pomiarów meteorologicznych z uwzgl
ę
dnieniem
teorii bł
ę
dów,
–
zinterpretowa
ć
prognozy meteorologiczne,
–
przewidzie
ć
zagro
ż
enia
hydrologiczne
dla
ś
rodowiska
przyrodniczego,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas prowadzenia obserwacji oraz wykonywania
pomiarów meteorologicznych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
99
2. Materiał nauczania
Organizacja słu
ż
by meteorologicznej w Polsce i na
ś
wiecie.
Rozmieszczenie sieci stacji meteorologicznych w kraju i na
ś
wiecie.
Wymiana krajowa i mi
ę
dzynarodowa danych pomiarowych.
Wykonywanie
pomiarów
meteorologicznych,
klimatologicznych
hydrologicznych i aerologicznych.
Obsługa oprogramowania słu
żą
cego do przetwarzania danych
pomiarowych.
Pozyskiwanie danych w postaci cyfrowej lub graficznej.
Opracowywanie prognoz pogody.
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy oraz ochrony
ś
rodowiska podczas prowadzenia obserwacji oraz wykonywania
pomiarów meteorologicznych.
3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest doskonalenie
zdobytych wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych w rzeczywistych
warunkach pracy. Praktyk
ę
zawodow
ą
uczniowie powinni odbywa
ć
w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz stacjach
hydrologiczno-meteorologicznych, w których istnieje mo
ż
liwo
ść
realizacji
programu jednostki. Ka
ż
dy ucze
ń
powinien otrzymywa
ć
: skierowanie na
praktyk
ę
do okre
ś
lonej instytucji, dzienniczek praktyk, program praktyki
zawodowej oraz regulamin praktyki.
Ucze
ń
w trakcie praktyki zawodowej powinien zapozna
ć
si
ę
ze
struktur
ą
oraz zadaniami IMGW, metodami wykonywania pomiarów
meteorologicznych oraz zasadami ich opracowywania.
Wykonywanie zada
ń
praktycznych powinno by
ć
poprzedzone
instrukta
ż
em wst
ę
pnym dotycz
ą
cym zasad wykonywania pomiarów
meteorologicznych, obsługi przyrz
ą
dów pomiarowych oraz rejestracji
wyników pomiarów. Wszystkie pomiary powinny by
ć
wykonywane
w zespołach pomiarowych. W czasie wykonywania zada
ń
praktycznych
opiekun praktyki powinien obserwowa
ć
prac
ę
uczniów, udziela
ć
im
odpowiednich wskazówek oraz wspólnie z uczniem analizowa
ć
popełnione bł
ę
dy.
W trakcie odbywania praktyki zawodowej uczniowie powinni
prowadzi
ć
dzienniczki
praktyki,
w
których
b
ę
d
ą
rejestrowane
wykonywane czynno
ś
ci oraz spostrze
ż
enia.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
100
4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Umiej
ę
tno
ś
ci uczniów nale
ż
y sprawdza
ć
obserwuj
ą
c ich prac
ę
w czasie wykonywania zada
ń
praktycznych. Szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y
zwraca
ć
na:
–
organizacj
ę
stanowiska pracy,
–
stosowanie bezpiecznych metod pracy,
–
organizacj
ę
zespołu pomiarowego,
–
dobór przyrz
ą
dów pomiarowych
–
wykonanie pomiarów meteorologicznych,
–
pozyskiwanie materiałów
ź
ródłowych,
–
korzystanie z map synoptycznych i klimatycznych,
–
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
meteorologiczn
ą
.
Ponadto, podczas obserwacji uczniów nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
–
punktualno
ść
,
zdyscyplinowanie,
pracowito
ść
,
dokładno
ść
,
rzetelno
ść
,
–
odpowiedzialno
ść
za powierzone mienie w czasie odbywania praktyki,
–
zainteresowanie wykonywan
ą
prac
ą
,
–
kultur
ę
osobist
ą
i zawodow
ą
,
–
współprac
ę
w zespole podczas wykonywania okre
ś
lonych zada
ń
.
Na zako
ń
czenie realizacji programu jednostki modułowej opiekun
praktyki powinien wpisa
ć
w dzienniczku praktyki opini
ę
o pracy
i post
ę
pach ucznia oraz ocen
ę
ko
ń
cow
ą
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
101
Jednostka modułowa 311[23].Z6.02
Wykonywanie prac zwi
ą
zanych z budow
ą
i obsług
ą
stacji hydrologiczno-meteorologicznej
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
zaplanowa
ć
lokalizacj
ę
stacji hydrologiczno-meteorologicznej,
–
dobra
ć
wyposa
ż
enie posterunku meteorologicznego zale
ż
nie od
warunków lokalnych,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
, normami, instrukcjami,
–
zaplanowa
ć
prace zwi
ą
zane z budow
ą
stacji hydrologiczno-
meteorologicznej,
–
zorganizowa
ć
prace pomiarowe,
–
wykona
ć
pomiary w stacji meteorologicznej,
–
wypełni
ć
dokumentacj
ę
stacji hydrologiczno-meteorologicznej,
–
zinterpretowa
ć
wyniki pomiarów hydrologiczno-meteorologicznych,
–
wykona
ć
konserwacj
ę
urz
ą
dze
ń
pomiarowych,
–
zastosowa
ć
zasady
eksploatacji
stacji
hydrologiczno-
meteorologicznej,
–
obsłu
ż
y
ć
programy
komputerowe
stosowane
w
pomiarach
hydrologiczno-meteorologicznych,
–
skorzysta
ć
z literatury zawodowej i innych
ź
ródeł informacji,
–
zastosowa
ć
przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas
wykonywania pomiarów oraz robót hydrotechnicznych.
2. Materiał nauczania
Okre
ś
lanie warunków lokalizacji stacji hydrologiczno-meteorologicznej.
Planowanie wyposa
ż
enia posterunku meteorologicznego.
Posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
, normami, instrukcjami.
Planowanie
prac
zwi
ą
zanych
z
budow
ą
stacji
hydrologiczno-
meteorologicznej.
Organizacja prac pomiarowych.
Obserwacje meteorologiczne.
Wykonywanie pomiarów.
Prowadzenie dokumentacji stacji hydrologiczno-meteorologicznej.
U
ż
ytkowanie nowoczesnych urz
ą
dze
ń
i przyrz
ą
dów pomiarowych
stosowanych w meteorologii i hydrologii.
Wykonywanie prac zwi
ą
zanych z konserwacj
ą
urz
ą
dze
ń
pomiarowych.
Eksploatacja stacji hydrologiczno-meteorologicznej.
Stosowanie specjalistycznych programów komputerowych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
102
Stosowanie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy podczas
wykonywania pomiarów oraz robót hydrotechnicznych.
3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu przygotowanie
uczniów do samodzielnego planowania i wykonywania zada
ń
zawodowych w rzeczywistych warunkach pracy.
Przed rozpocz
ę
ciem praktyki zawodowej nale
ż
y zapozna
ć
uczniów
z programem oraz szczegółowym harmonogram praktyki, zasadami
posługiwania si
ę
przyrz
ą
dami pomiarowymi, przepisami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz ochrony
ś
rodowiska. Ze
wzgl
ę
dów organizacyjnych dopuszcza si
ę
pewne zmiany w programie
wynikaj
ą
ce z charakteru prowadzonych prac podczas trwania praktyki.
W trakcie odbywania praktyki zawodowej uczniowie pod nadzorem
odpowiedzialnej w instytucji osoby lub opiekuna praktyki zawodowej,
powinni bra
ć
udział w wykonywaniu prac zwi
ą
zanych z budow
ą
i obsług
ą
stacji hydrologiczno-meteorologicznych, wykonywaniem pomiarów oraz
prowadzeniem obserwacji. Ponad to powinni odczytywa
ć
wskazania
przyrz
ą
dów pomiarowych, wypełnia
ć
dokumentacj
ę
prowadzon
ą
na
stacjach,
korzysta
ć
z
nowoczesnych
urz
ą
dze
ń
i
przyrz
ą
dów
pomiarowych oraz specjalistycznych programów komputerowych.
Uczniowie w czasie zaj
ęć
powinni prowadzi
ć
dzienniczek praktyki,
w którym dokonywa
ć
b
ę
d
ą
zapisów dotycz
ą
cych stanowiska pracy,
zakresu wykonywanych czynno
ś
ci, ilo
ś
ci godzin pracy, wniosków
i spostrze
ż
e
ń
. Zapis czynno
ś
ci potwierdza opiekun praktyki.
4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Umiej
ę
tno
ś
ci uczniów nale
ż
y sprawdza
ć
obserwuj
ą
c ich prac
ę
w czasie odbywania praktyki zawodowej. Szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y
zwraca
ć
na:
–
stosowanie bezpiecznych metod pracy i wła
ś
ciw
ą
organizacj
ę
stanowiska pracy,
–
posługiwanie si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
,
–
dokładno
ść
wykonywania
pomiarów
hydrologiczno-
meteorologicznych,
–
umiej
ę
tno
ść
posługiwania si
ę
przyrz
ą
dami pomiarowymi,
–
obsług
ę
posterunku wodowskazowego.
Ponadto, podczas obserwacji uczniów zwróci
ć
uwag
ę
na:
–
punktualno
ść
,
zdyscyplinowanie,
pracowito
ść
,
dokładno
ść
,
rzetelno
ść
,
–
odpowiedzialno
ść
za powierzone mienie w czasie odbywania praktyki,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
103
–
zainteresowanie wykonywan
ą
prac
ą
,
–
kultur
ę
osobist
ą
i zawodow
ą
,
–
współprac
ę
w zespole podczas wykonywania okre
ś
lonych zada
ń
.
Opiekun praktyki powinien uwzgl
ę
dni
ć
wyniki obserwacji pracy
uczniów podczas wykonywania zada
ń
, wpisa
ć
swoj
ą
opini
ę
o pracy
i przebiegu praktyki oraz wystawi
ć
ocen
ę
ko
ń
cow
ą
.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
104
Moduł 311[23].S1
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
stosowa
ć
przepisy i normy prawa dotycz
ą
ce ochrony
ś
rodowiska,
–
okre
ś
la
ć
kompetencje urz
ę
dów terytorialnych w zakresie ochrony
ś
rodowiska,
–
okre
ś
la
ć
zasady i metody monitoringu
ś
rodowiska,
–
analizowa
ć
zmiany zachodz
ą
ce w
ś
rodowisku pod wpływem zjawisk
atmosferycznych,
–
prognozowa
ć
zmiany zachodz
ą
ce w
ś
rodowisku w wyniku
działalno
ś
ci człowieka,
–
rozpoznawa
ć
zagro
ż
enia ekologiczne w
ś
rodowisku,
–
charakteryzowa
ć
zadania wydziałów ochrony
ś
rodowiska,
–
korzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji o stanie
ś
rodowiska lokalnego,
–
prognozowa
ć
wpływ zanieczyszcze
ń
na
ś
rodowisko,
–
uczestniczy
ć
w
przygotowaniach
miejscowego
planu
zagospodarowania przestrzennego,
–
wykorzystywa
ć
techniki informatyczne do opracowania wyników
bada
ń
,
–
organizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z zasadami bezpiecze
ń
stwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej oraz wymaganiami
ergonomii.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol
jednostki
modułowej
Nazwa jednostki modułowej
Orientacyjna
liczba godzin na
realizacj
ę
311[23].S1.01
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem w jednostce
gospodarczej
96
311[23].S1.02
Monitorowanie
ś
rodowiska
96
Razem
192
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
105
3.
Schemat
układu jednostek modułowych
4. Literatura
Dinchof L., Bluklm-Kwiatkowska J., Piotrkowska H., Skalmowski K.,
Dobrowolski G.: Ochrona powietrza – zagadnienia administracyjno-
prawne. Zakamycze 2000
Fałtynowicz W.: Monitoring powietrza – porosty jako biowska
ź
nik
zanieczyszczenia. Fundacja CEEW, Krosno 1994
Golimowski J.: Oddziaływanie składowisk odpadów komunalnych na
ś
rodowisko. Informator Gospodarka Odpadami Komunalnymi Gmina
Warszawa – Centrum. Wyd. ZOM, Warszawa 2000
Grochowicz E., Korytkowski J.: Ochrona przyrody i wód. WSiP,
Warszawa 1996
Jendro
ś
ka J., Jerzma
ń
ski J.: Prawo ochrony
ś
rodowiska dla praktyków.
Verlag Dashoter 2000
Karaczan Zb., Indeka L.: Ochrona
ś
rodowiska. Aries, Warszawa 1999
Kozak D., Chmiel B., Nieko J.: Ochrona
ś
rodowiska. Wyd. UMCS, Lublin
2001
Krzysztofik B., Ossowska- Cypryk K.:
Ć
wiczenia laboratoryjne
z mikrobiologii
powietrza.
Oficyna
Wydawnicza
Politechniki
Warszawskiej 1997
Lipowczan A.: Hałas z
ś
rodowisko. Fundacja Ekologiczna „Silesia”,
Katowice 1995
Łopata K., Rudnik E., Nowak E.: Tajemnice gleby – Chro
ń
swoje
ś
rodowisko. WSiP, Warszawa 1997
Miłaszewski R.: Interdyscyplinarne podstawy ochrony
ś
rodowiska
przyrodniczego. Ossolineum, Wrocław 1993
Pyłka-Gutowska E.: Ekologia z ochron
ą
ś
rodowiska. O
ś
wiata, Warszawa
1997
Rosik-Dulewska Cz.: Podstawy gospodarki odpadami. PWN, Warszawa
2002
Stefanicki J.: Zarz
ą
dzanie gospodark
ą
odpadami w małej gminie. Biuro
bada
ń
i wdro
ż
e
ń
ekologicznych, Warszawa 1994
311[23].S1.01
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem w jednostce
gospodarczej
311[23].S1
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem
311[23].S1.02
Monitorowanie
ś
rodowiska
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
106
Wi
ś
niewski H., Kowalewski G.: Ekologia z ochron
ą
i kształtowaniem
ś
rodowiska. AGHEN, Warszawa 2000
Wróbel J.: Ochrona przyrody w Polsce. Wyd. M
Ś
, Warszawa 2000
ś
urek J.: Ochrona
ś
rodowiska w Polsce. Informator o przepisach
prawnych, procedurach administracyjnych i instytucjach. IO
Ś
, Warszawa
2000
Ekologiczne znaczenie gleby – materiały IX szkoły problemów dydaktyki
chemii. Sobieszewo 1995
Inwestycje komunalne w ochronie
ś
rodowiska – poradnik inwestora.
Proeko, Warszawa 1995
Raport- Stan
ś
rodowiska w Polsce. PIO
Ś
, Warszawa 2000
Wykaz literatury nale
ż
y aktualizowa
ć
w miar
ę
ukazywania si
ę
nowych
pozycji wydawniczych.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
107
Jednostka modułowa 311[23]. S1. 01
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem
w
jednostce
gospodarczej
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
opracowa
ć
projekt zarz
ą
dzania
ś
rodowiskiem na szczeblu lokalnym,
–
zaplanowa
ć
gospodark
ę
zasobami naturalnymi,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
planami zagospodarowania przestrzennego,
–
okre
ś
li
ć
rodzaj i zakres bada
ń
ś
rodowiska lokalnego,
–
zaplanowa
ć
badanie stanu
ś
rodowiska,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
aparatur
ą
pomiarow
ą
,
–
wykona
ć
badania wybranych elementów
ś
rodowiska,
–
zinterpretowa
ć
wyniki pomiarów i porówna
ć
z normami,
–
zaplanowa
ć
ochron
ę
ś
rodowiska przyrodniczego w jednostce
gospodarczej,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
dokumentacj
ą
techniczn
ą
zakładu przemysłowego,
–
okre
ś
li
ć
wpływ przemysłu na stan
ś
rodowiska,
–
oceni
ć
działania podejmowane na rzecz ochrony
ś
rodowiska na
szczeblu lokalnym,
–
okre
ś
li
ć
ź
ródła pozyskiwania funduszy na potrzeby zarz
ą
dzania
ś
rodowiskiem,
–
skorzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
–
zastosowa
ć
zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej, ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Zarz
ą
dzanie
ś
rodowiskiem na szczeblu lokalnym.
Plany zagospodarowania przestrzennego.
Racjonalna gospodarka zasobami naturalnymi.
Urz
ą
dzenia i aparatura kontrolno-pomiarowa w zakładzie pracy.
Badania wybranych elementów
ś
rodowiska.
Interpretacja wyników bada
ń
stanu
ś
rodowiska.
Schemat procesu technologicznego w przedsi
ę
biorstwie produkcyjnym.
Sposoby ograniczania uci
ąż
liwo
ś
ci zakładu przemysłowego dla
ś
rodowiska.
Działania podejmowane na rzecz ochrony
ś
rodowiska na szczeblu
lokalnym.
Ź
ródła pozyskiwania funduszy na potrzeby zarz
ą
dzania
ś
rodowiskiem.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
108
3.
Ć
wiczenia
•
Opracowywanie planu racjonalnej gospodarki zasobami naturalnymi.
•
Wykonywanie bada
ń
zanieczyszczenia wody, powietrza i gleby
w
ś
rodowisku lokalnym.
•
Opracowywanie schematu blokowego procesu technologicznego
w wybranym przedsi
ę
biorstwie produkcyjnym.
•
Analizowanie wpływu zakładu przemysłowego na
ś
rodowisko
przyrodnicze.
•
Opracowywanie projektu dotycz
ą
cego ograniczenia uci
ąż
liwo
ś
ci
hałasu komunikacyjnego.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Przepisy prawa, normy techniczne.
Plany zagospodarowania przestrzennego.
Filmy dydaktyczne zarz
ą
dzania
ś
rodowiskiem.
Materiały
dotycz
ą
ce
mo
ż
liwo
ś
ci
korzystania
ze
ś
rodków
Unii
Europejskiej.
Przyrz
ą
dy kontrolno-pomiarowe do badania drga
ń
i hałasu.
Specjalistyczne programy komputerowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program
jednostki
obejmuje
tre
ś
ci
dotycz
ą
ce
zarz
ą
dzania
ś
rodowiskiem w jednostce gospodarczej.
W procesie kształcenia proponuje si
ę
stosowanie nast
ę
puj
ą
cych
metod nauczania: wykładu, przypadków, projektów oraz
ć
wicze
ń
praktycznych. Tematyka projektów mo
ż
e dotyczy
ć
zagospodarowania
przestrzennego regionu, badania wpływu lokalnego przemysłu na
ś
rodowisko
przyrodnicze,
planowania
działa
ń
zwi
ą
zanych
z ograniczeniem emisji zanieczyszcze
ń
do atmosfery. Podczas
wykonywania projektów uczniowie powinni korzysta
ć
z instrukcji,
poradników, przykładowej dokumentacji projektowej, map z danymi
topograficznymi, gospodarczymi, geologicznymi i hydrogeologicznymi
oraz katalogów urz
ą
dze
ń
do oczyszczania powietrza i
ś
cieków.
Stosowanie pomocy dydaktycznych w procesie kształcenia ułatwi
uczniom przyswajanie wiadomo
ś
ci o zjawiskach i zale
ż
no
ś
ciach
zachodz
ą
cych w
ś
rodowisku przyrodniczym.
Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w pracowni bada
ń
meteorologicznych oraz
w pracowni komputerowej, w grupach do 15 osób, z podziałem na
zespoły 3-4 osobowe.
W procesie dydaktycznym wskazane jest prezentowanie filmów
dydaktycznych ska
ż
enia
ś
rodowiska przyrodniczego, wpływu kwa
ś
nych
opadów na
ś
rodowisko oraz gromadzenia i utylizacji
ś
mieci.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
109
Zaleca si
ę
równie
ż
zorganizowanie wycieczki dydaktycznej do
najbli
ż
szej w regionie oczyszczalni
ś
cieków lub zakładu utylizacji
odpadów.
6. Propozycje metod sprawdzania i ocena osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
okre
ś
lonych kryteriów.
Osi
ą
gni
ę
cia uczniów proponuje si
ę
sprawdza
ć
na podstawie:
−
sprawdzianów ustnych i pisemnych,
−
testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych,
−
obserwacji pracy ucznia podczas wykonywania
ć
wicze
ń
.
Podczas oceny dokonywanej w formie ustnej nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na: poprawne posługiwanie si
ę
terminologi
ą
zawodow
ą
, merytoryczn
ą
jako
ść
wypowiedzi, umiej
ę
tno
ść
korzystania z dost
ę
pnych
ź
ródeł
informacji oraz poprawno
ść
wnioskowania.
Oceniaj
ą
c osi
ą
gni
ę
cia uczniów nale
ż
y zwraca
ć
uwag
ę
na:
−
okre
ś
lanie wpływu zjawisk atmosferycznych na
ś
rodowisko,
−
obsługiwanie urz
ą
dze
ń
i aparatury pomiarowej,
−
planowanie
rozwi
ą
za
ń
ograniczaj
ą
cych
uci
ąż
liwo
ść
zakładu
przemysłowego dla
ś
rodowiska,
−
organizacj
ę
pracy,
−
umiej
ę
tno
ść
pracy w zespole,
−
korzystanie z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji,
−
przestrzeganie przepisów bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy.
Podczas sprawdzania i oceniania projektów proponuje si
ę
zwraca
ć
uwag
ę
na: trafno
ść
koncepcji projektu, dobór materiałów
ź
ródłowych,
plan projektu, stopie
ń
zaanga
ż
owania si
ę
uczestników w realizacj
ę
projektu, stopie
ń
realizacji zamierzonych celów, wykonanie i prezentacj
ę
projektu.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
ucznia po zako
ń
czeniu realizacji
programu jednostki modułowej nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki wszystkich
metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
110
Jednostka modułowa 311[23].S1.02
Monitorowanie
ś
rodowiska
1. Szczegółowe cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia ucze
ń
(słuchacz) powinien umie
ć
:
–
zastosowa
ć
zasady i metody monitoringu
ś
rodowiska,
–
okre
ś
li
ć
zasady lokalizacji punktów pomiarowych sieci monitoringu,
–
zidentyfikowa
ć
rodzaje i
ź
ródła zanieczyszcze
ń
ś
rodowiska,
–
okre
ś
li
ć
zmiany w
ś
rodowisku pod wpływem zanieczyszcze
ń
,
–
okre
ś
li
ć
dopuszczalne normy zanieczyszcze
ń
ś
rodowiska,
–
zorganizowa
ć
stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
–
dobra
ć
aparatur
ę
kontrolno-pomiarow
ą
do badania elementów
ś
rodowiska,
–
pobra
ć
próbki i wykona
ć
badania powietrza, wody i gleby,
–
wykona
ć
badania terenów le
ś
nych,
–
okre
ś
li
ć
uci
ąż
liwo
ść
hałasu i drga
ń
w
ś
rodowisku,
–
rozpozna
ć
rodzaje odpadów oraz okre
ś
li
ć
sposoby ich gromadzenia
i utylizacji,
–
okre
ś
li
ć
st
ęż
enie substancji zanieczyszczaj
ą
cych
ś
rodowisko,
–
porówna
ć
wyniki bada
ń
z obowi
ą
zuj
ą
cymi normami,
–
oceni
ć
stan
ś
rodowiska na podstawie wyników pomiarów,
–
oceni
ć
wpływ zanieczyszcze
ń
na zmiany
ś
rodowiska oraz na klimat,
–
zgromadzi
ć
i dokona
ć
analizy danych dotycz
ą
cych stanu
ś
rodowiska
przyrodniczego,
–
skorzysta
ć
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji na temat stanu
ś
rodowiska,
–
posłu
ż
y
ć
si
ę
specjalistycznymi programami komputerowymi,
–
skorzysta
ć
z przepisów prawa dotycz
ą
cych stanu i ochrony
ś
rodowiska oraz zasady prowadzenia bada
ń
,
–
zastosowa
ć
zasady bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpo
ż
arowej, ochrony
ś
rodowiska.
2. Materiał nauczania
Monitoring i jego znaczenie w
ś
rodowisku.
Zasady lokalizacji punktów pomiarowych.
Organizacja monitoringu w Polsce i wybranej jednostce.
Zanieczyszczenia
ś
rodowiska.
Zmiany
ś
rodowiska pod wpływem zanieczyszcze
ń
.
Dopuszczalne normy zanieczyszcze
ń
.
Aparatura pomiarowa.
Monitorowanie powietrza.
Monitorowanie wód.
Monitorowanie gleb.
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
111
Monitorowanie terenów le
ś
nych.
Monitorowanie klimatu akustycznego.
Monitorowanie gospodarki odpadami.
Ocena stanu
ś
rodowiska.
Przepisy prawa dotycz
ą
ce stanu i ochrony
ś
rodowiska oraz prowadzenia
bada
ń
.
Przepisy bezpiecze
ń
stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo
ż
arowej,
ochrony
ś
rodowiska.
3.
Ć
wiczenia
•
Okre
ś
lanie st
ęż
enia dwutlenku w
ę
gla, pyłów, gazów spalinowych,
tlenków azotu i siarki w próbkach powietrza pobranych w okre
ś
lonych
punktach kontrolnych.
•
Oznaczanie
zawarto
ś
ci
tlenu,
azotu
i
fosforu
w
wodzie
powierzchniowej, pobranej w okre
ś
lonych punktach pomiarowych.
•
Oznaczanie zawarto
ś
ci próchnicy w wybranych próbkach gleby.
•
Monitorowanie poziomu hałasu komunikacyjnego.
•
Ocenianie gospodarki odpadami komunalnymi w regionie.
•
Ocenianie stopnia zanieczyszczenia
ś
rodowiska na monitorowanym
obszarze, na podstawie wyników bada
ń
.
•
Sporz
ą
dzanie raportu o stanie czysto
ś
ci
ś
rodowiska na okre
ś
lonym
terenie, na podstawie danych statystycznych umieszczonych
w raporcie o stanie
ś
rodowiska.
4.
Ś
rodki dydaktyczne
Przepisy prawa dotycz
ą
ce ochrony
ś
rodowiska.
Wytyczne do oznaczenia zanieczyszcze
ń
w
ś
rodowisku.
Przyrz
ą
dy i aparatura pomiarowa do badania stopnia zanieczyszczenia
ś
rodowiska.
Raporty o stanie
ś
rodowiska.
Katalogi wyrobów, prospekty aparatury pomiarowej.
Teksty przewodnie do
ć
wicze
ń
.
Specjalistyczne programy komputerowe.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Program jednostki obejmuje tre
ś
ci dotycz
ą
ce zasad prowadzenia
monitoringu
ś
rodowiska, opracowywania raportów oraz korzystania
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji o aktualnym stanie
ś
rodowiska.
Realizuj
ą
c program nauczania szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwraca
ć
na
zasady prowadzenia monitoringu powietrza, gleby, wody, klimatu
akustycznego oraz gospodarki odpadami. Wymienione elementy
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
112
ś
rodowiska maj
ą
istotne znaczenie dla
ż
ycia i zdrowia człowieka oraz
innych
ż
ywych organizmów.
Kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci wynikaj
ą
cych ze szczegółowych celów
kształcenia wymaga stosowania ró
ż
nych metod pracy z uczniami oraz
wła
ś
ciwego
doboru
ś
rodków
dydaktycznych.
Do
osi
ą
gni
ę
cia
zamierzonych celów kształcenia proponuje si
ę
stosowa
ć
nast
ę
puj
ą
ce
metody nauczania: wykład problemowy, pokaz z obja
ś
nieniem, metod
ę
przypadków oraz
ć
wiczenia praktyczne. Szczególnie polecana jest
metoda projektów, która pozwala na kształtowanie umiej
ę
tno
ś
ci
planowania, korzystania z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, stosowania nabytej
wiedzy w praktyce, rozwi
ą
zywania problemów, podejmowania decyzji.
W procesie nauczania nale
ż
y kształtowa
ć
nawyki i postawy niezb
ę
dne
w przyszłej pracy zawodowej, takie jak: rzetelno
ść
, dokładno
ść
,
uczciwo
ść
, współpraca w zespole, współodpowiedzialno
ść
za stan
ś
rodowiska przyrodniczego.
W trakcie realizacji programu jednostki modułowej bardzo wa
ż
ne jest
systematyczne wdra
ż
anie uczniów do samodzielno
ś
ci, organizowania
własnej pracy, wykorzystania własnych obserwacji do opracowywania
raportów
o
stanie
ś
rodowiska
oraz
formułowania
wniosków.
Zaj
ę
cia nale
ż
y prowadzi
ć
w grupach do 15 osób, podzielonych na
zespoły 3-5 osobowe.
W czasie zaj
ęć
uczniowie powinni mie
ć
mo
ż
liwo
ść
korzystania
z ró
ż
nych
ź
ródeł informacji, takich jak: Internet, normy, mapy, poradniki.
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi
ą
gni
ęć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osi
ą
gni
ęć
uczniów powinno odbywa
ć
si
ę
przez cały czas realizacji programu jednostki na podstawie okre
ś
lonych
kryteriów.
Wiadomo
ś
ci i umiej
ę
tno
ś
ci mog
ą
by
ć
sprawdzane za pomoc
ą
sprawdzianów pisemnych, ustnych oraz testów osi
ą
gni
ęć
szkolnych.
Umiej
ę
tno
ś
ci praktyczne nale
ż
y sprawdza
ć
poprzez obserwacj
ę
czynno
ś
ci uczniów podczas wykonywania
ć
wicze
ń
. Szczególn
ą
uwag
ę
nale
ż
y zwraca
ć
na:
–
stosowanie wiedzy w praktyce,
–
organizowanie stanowiska pracy,
–
wykonywanie bada
ń
elementów
ś
rodowiska,
–
opracowywanie i interpretowanie wyników bada
ń
,
–
prowadzenie
monitoringu
powietrza,
gleby,
wody,
klimatu
akustycznego,
–
stosowanie zasad prowadzenia gospodarki odpadami,
–
przewidywanie zmian w
ś
rodowisku na podstawie dost
ę
pnych
danych i wyników bada
ń
,
„
Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
113
–
opracowywanie wyników bada
ń
oraz formułowanie wniosków.
W ocenie ko
ń
cowej osi
ą
gni
ęć
uczniów nale
ż
y uwzgl
ę
dni
ć
wyniki
sprawdzianów pisemnych i ustnych, poziom wykonania
ć
wicze
ń
oraz
wykonanie i prezentacj
ę
projektu.