Katedra Psychoprofilaktyki
Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Sławomir Bukalski
SKALA PODATNOŚCI
NA DZIAŁANIA GRUP KULTOWYCH
PODRĘCZNIK
Lublin 2003
2
Recenzent
Prof. dr hab. Andrzej Sękowski
Wydawca: Wydawnictwo Diecezjalne „OTTONIANUM”
71-459 Szczecin, ul. Papieża Pawła VI nr 2
tel. 0-91/454-15-94; fax 454-19-40;
e-mail
otto@szczecin.opoka.org.pl
Katedra Psychoprofilaktyki KUL
(Gmach Collegium Jana Pawła II, C-441)
Al. Racławickie 14
20-950 Lublin
tel. 081/44-53-441
3
SPIS TRE
Ś
CI
Wst
ę
p
..............................................................................................................................
4
Podstawy teoretyczne Skali Podatno
ś
ci na Działania Grup
Kultowych (SPnDGK)
.............................................................................................
8
Grupa kultowa
............................................................................................................
10
Osoba podatna na oddziaływanie grup kultowych
................................
16
Uwarunkowania osobowo
ś
ciowe podatno
ś
ci człowieka
na oddziaływania grup kultowych
....................................................
21
Uwarunkowania społeczne podatno
ś
ci człowieka na
oddziaływania grup kultowych
...........................................................
29
Etapy konstruowania SPnDGK
.........................................................................
47
Ocena trafno
ś
ci tre
ś
ciowej
..................................................................
47
Ocena trafno
ś
ci kryterialnej
................................................................
50
Moc dyskryminacyjna
.............................................................................
51
Ocena rzetelno
ś
ci
....................................................................................
52
Wst
ę
pna normalizacja SPnDGK
......................................................................
53
Procedura badania, obliczanie wyników
.....................................................
56
Arkusz skali
..................................................................................................
56
Procedura badania
..................................................................................
57
Obliczanie wyników
.................................................................................
59
Interpretacja wyników
.............................................................................
60
Podsumowanie
..........................................................................................................
63
Bibliografia
....................................................................................................................
65
Aneks
..............................................................................................................................
71
4
WST
Ę
P
Wielkie zmiany w Europie
Ś
rodkowo – Wschodniej, jakie miały
miejsce po 1989 roku i niejako zwi
ą
zane z nimi zjawisko anomii,
liberalizacja i pluralizacja
ż
ycia społecznego a tak
ż
e specyficzny czas
przełomu tysi
ą
cleci, czas nowego tysi
ą
clecia, sprawiaj
ą
,
ż
e nasila si
ę
działalno
ść
ró
ż
nych grup, które o sobie mówi
ą
,
ż
e chc
ą
pomaga
ć
współczesnemu człowiekowi. W
ś
ród tych grup szczególnie aktywne
s
ą
ró
ż
ne sekty, które znajduj
ą
w aktualnej sytuacji idealne pole do
swojej manipulacyjnej działalno
ś
ci.
Istnieje wiele oficjalnych dokumentów: Parlamentu Europejskiego
1
,
Ko
ś
cioła Rzymskokatolickiego
2
, Ministerstw Edukacji oraz Biur
Bezpiecze
ń
stwa poszczególnych krajów (w tym tak
ż
e stanowisko
polskiego Biura Bezpiecze
ń
stwa Narodowego
3
) na temat sekt
4
,
zagro
ż
e
ń
jakie nios
ą
swoj
ą
działalno
ś
ci
ą
, fachowej oceny oraz
propozycji konkretnych rozwi
ą
za
ń
(prawnych, pedagogicznych,
psychologicznych).
Problematyka zwi
ą
zana z grupami okre
ś
lanymi powszechnie
jako sekty podejmowana jest przez badaczy reprezentuj
ą
cych ró
ż
ne
nauki i stanowiska. Analiza z zakresu socjologii religii, teologii,
1
Raport Cottrella z 02 04.1984r. oraz kolejne, pó
ź
niejsze dokumenty: „Raport Zgromadzenia
Parlamentarnego Rady Europy dotycz
ą
cy sekt i nowych ruchów religijnych” – Raport Hunta z
29.11.1991r.; „Rezolucja w sprawie ruchów kultowych w Europie” z 28.02.1996r.
2
Raport Watyka
ń
ski z 30.10.1985r. „Sekty albo nowe ruchy religijne. Wyzwanie duszpasterskie”
oraz „Sekty i nowe ruchy religijne jako problem duszpasterski” z 1991r.
3
„Raport Biura Bezpiecze
ń
stwa Narodowego przy Prezydencie Rzeczypospolitej: O Stanie
Bezpiecze
ń
stwa Pa
ń
stwa” z 1995r. oraz projekt „Raport o niektórych zjawiskach zwi
ą
zanych z
działalno
ś
ci
ą
sekt w Polsce” z 15.05.2000r. opracowany w Ministerstwie Spraw Wewn
ę
trznych i
Administracji, przygotowany przez Mi
ę
dzyresortowy Zespół do Spraw Nowych Ruchów
Religijnych.
4
W literaturze polskiej na okre
ś
lenie grup, których dotyczy poni
ż
sze zagadnienie zwykle u
ż
ywa
si
ę
słowa „sekta”. Jednak
ż
e coraz cz
ęś
ciej pojawiaj
ą
si
ę
tak
ż
e inne okre
ś
lenia: „nowe ruchy
religijne”, „grupy destrukcyjne”, „grupy psychomanipulacyjne”, „kulty”, „kulty destrukcyjne”,
„ruchy kultowe”, „grupy kultowe”.
5
antropologii, psychologii wnosi nowe spojrzenia i nowe tre
ś
ci do
poruszanego zagadnienia. Podejmowane ci
ą
gle nowe próby
definiowania, porz
ą
dkowania i typologizacji tego zjawiska, wskazuj
ą
na ogromne zró
ż
nicowanie w
ś
ród samych badaczy. Wydaje si
ę
,
ż
e
istnieje
stałe
zapotrzebowanie
na
wielowymiarowe
badania
empiryczne, szczególnie w zakresie psychologicznych aspektów
przynale
ż
no
ś
ci, oddziaływania tych grup na człowieka, zagro
ż
e
ń
,
pomocy czy te
ż
przede wszystkim zapobiegania uczestnictwu w tych
grupach. O aktualno
ś
ci powy
ż
szego tematu,
ś
wiadcz
ą
tak
ż
e liczne
poradnie i o
ś
rodki zajmuj
ą
ce si
ę
informowaniem, poradnictwem oraz
pomoc
ą
terapeutyczn
ą
ludziom uwikłanym w ró
ż
ne sekty. Kilkuletnie
funkcjonowanie tego typu o
ś
rodków w Polsce pokazuje,
ż
e istnieje
coraz wi
ę
ksze zapotrzebowanie zarówno na fachow
ą
informacj
ę
dotycz
ą
c
ą
działalno
ś
ci tych grup jak i na pomoc terapeutyczn
ą
oraz
profilaktyczn
ą
dla osób zagro
ż
onych uczestnictwem w ró
ż
nych
grupach kultowych. Oblicza si
ę
,
ż
e w Polsce działa ponad 300 sekt
(Rowi
ń
ski 2001, s.29). Systematycznie obserwuje si
ę
powstawanie
nowych grup, a istniej
ą
ce cz
ę
sto staj
ą
si
ę
coraz aktywniejsze,
organizuj
ą
c swoj
ą
działalno
ść
w ramach ró
ż
nych instytucji
fasadowych, b
ą
d
ź
pod szlachetnymi szyldami, atrakcyjnymi
zwłaszcza dla ludzi młodych. Ka
ż
dego roku wiele młodych osób
zrywa kontakty z najbli
ż
szymi, opuszcza rodziny, zrywa wi
ę
zi
społeczne na rzecz poszczególnych grup kultowych. Jawi si
ę
wi
ę
c
konieczno
ść
podejmowania skutecznych działa
ń
zapobiegawczych,
profilaktycznych, ł
ą
cznie ze skonstruowaniem specjalistycznego
programu profilaktycznego. Procedura konstruowania programów
profilaktyki pierwszorz
ę
dowej zakłada i wymaga znajomo
ś
ci potrzeb
rozwojowych człowieka. Programy profilaktyczne drugorz
ę
dowe
6
musz
ą
uwzgl
ę
dnia
ć
psychologiczne podej
ś
cia teoretyczne i rzeteln
ą
diagnoz
ę
osób z grupy wysokiego ryzyka, z grupy najwi
ę
kszej
podatno
ś
ci. Wreszcie programy profilaktyczne trzeciorz
ę
dowe winny
zakłada
ć
faktyczne mo
ż
liwo
ś
ci readaptacji społecznej dla osób
którym trzeba pomóc po wyj
ś
ciu z grupy. Tak wi
ę
c skuteczna
profilaktyka, zwłaszcza drugorz
ę
dowa, wymaga poznania grupy
najbardziej nara
ż
onej na działania sekt. St
ą
d te
ż
pomysł
skonstruowania
narz
ę
dzia
pozwalaj
ą
cego
wyszukiwa
ć
osoby
najbardziej nara
ż
one na manipulacyjn
ą
działalno
ść
grup kultowych.
Psychospołeczne
uwarunkowania
badanego
problemu,
czyli
podatno
ś
ci na oddziaływania grup kultowych na młodego człowieka,
okre
ś
laj
ą
sytuacj
ę
, w której istotn
ą
rol
ę
odgrywaj
ą
zarówno czynniki
psychologiczne, jak i społeczne (zob. Reber 2000, s.599).
Autor niniejszego podr
ę
cznika podj
ą
ł prób
ę
skonstruowania
narz
ę
dzia, które pomagałoby młodym ludziom u
ś
wiadamia
ć
sobie
stopie
ń
własnej podatno
ś
ci na manipulacyjn
ą
działalno
ść
ró
ż
nych
sekt – grup kultowych. Wydaje si
ę
tak
ż
e, i
ż
tego typu narz
ę
dzie,
mo
ż
e by
ć
pomocne osobom zainteresowanym skuteczniejsz
ą
profilaktyk
ą
w powy
ż
szej kwestii.
W literaturze polskiej na okre
ś
lenie grup których dotyczy analizowana
problematyka niniejszej pracy zwykle u
ż
ywa si
ę
słowa „sekta”. Samo
okre
ś
lenie „sekta”(łac. sequor – i
ść
, pod
ąż
a
ć
za kim
ś
; lub secare –
odcina
ć
, oddziela
ć
) nie jest jednoznaczne. Okre
ś
lenie to wskazuje na
grup
ę
społeczn
ą
, która izoluje si
ę
od reszty społecze
ń
stwa, ma
własn
ą
hierarchi
ę
warto
ś
ci, struktura grupy jest zwykle mocno
zhierarchizowana, funkcjonuje według własnego zespołu norm
zachowania, widoczny wr
ę
cz fanatyzm pogl
ą
dów. Zdecydowana
wi
ę
kszo
ść
znawców problematyki wskazuje na cechy opisowe, na
7
pewne kryteria, które pozwalałyby zdefiniowa
ć
i odró
ż
ni
ć
tak
ą
grup
ę
od ka
ż
dej innej grupy działaj
ą
cej w ko
ś
ciele. Coraz cz
ęś
ciej pojawiaj
ą
si
ę
w literaturze przedmiotu tak
ż
e inne okre
ś
lenia: „nowe ruchy
religijne”, „religie młodzie
ż
owe”, „grupy destrukcyjne”, „kulty”, „kulty
destrukcyjne”, „grupy kultowe”, „ruchy kultowe”. To ostatnie
okre
ś
lenie zostało wprowadzone do obiegu religioznawczego ju
ż
w 1932r. przez Howarda Beckera. Badacz ten, powy
ż
szego terminu
u
ż
ywał do okre
ś
lenia zjawiska, „które maj
ą
tak zindywidualizowany
charakter,
ż
e nie mieszcz
ą
si
ę
ani w tradycyjnie pojmowanym
Ko
ś
ciele, ani te
ż
w sekcie” (Becker 1932, za: Drozdowicz 2000, s.34;
Doktór 1991, s.10; Zwoli
ń
ski 1996, s.16). Słowo „kult” pochodzi
z łaci
ń
skiego „cultus” – oddawanie czci, okazywanie szacunku,
czynno
ś
ci o charakterze rytualnym.
Powy
ż
sze okre
ś
lenia, w mowie powszechnej cz
ę
sto u
ż
ywane s
ą
zamiennie i wskazuj
ą
zasadniczo na t
ę
sam
ą
rzeczywisto
ść
.
Zjawiskiem, fenomenem sekt – grup kultowych mo
ż
na zajmowa
ć
si
ę
w aspekcie antropologicznym, teologicznym, religioznawczym,
socjologicznym, prawnym, psychologicznym, psychiatrycznym. Dla
niniejszego studium decyduj
ą
ce znaczenie b
ę
d
ą
miały analizy
psychologiczne.
Podatno
ść
jest rozumiana jako pewna cecha latentna
wpływaj
ą
ca na zachowanie człowieka. Skoro jest to cecha, wi
ę
c
mo
ż
na próbowa
ć
okre
ś
li
ć
jej nat
ęż
enie, jej intensywno
ść
. Jednak
ż
e
nikt nie podaje jak okre
ś
li
ć
jej nat
ęż
enie. St
ą
d wi
ę
c próba
skonstruowania Skali Podatno
ś
ci na Działania Grup Kultowych
(SPnDG), która mogłaby słu
ż
y
ć
okre
ś
laniu nat
ęż
enia, stopnia
nasilenia tej cechy u ludzi młodych.
8
PODSTAWY TEORETYCZNE SKALI PODATNO
Ś
CI NA
DZIAŁANIA GRUP KULTOWYCH (SPnDGK)
Podstaw
ą
teoretyczn
ą
skonstruowanej skali do badania
podatno
ś
ci
na
działania
grup
kultowych
jest
stanowisko
reprezentowane głównie przez psychologów klinicznych: Michael
D.Langone (dyrektor Ameryka
ń
skiej Fundacji Rodzin, zajmuj
ą
cej si
ę
pomoc
ą
rodzinom poszkodowanym przez sekty), Janja Lalich, Joan
C.Ross oraz Margaret T.Singer.
Ameryka
ń
ski psycholog M.D.Langone wyró
ż
nia cztery podstawowe
modele, według których tłumaczy fenomen znalezienia si
ę
w grupach
kultowych: psychodynamiczny, „opiniobadawczy”, reforma my
ś
lenia –
„brainwashing” oraz model integracyjny (Langone 1996, s.1-2; zob.
tak
ż
e: Ross, Langone 1988, 29-33; Langone 1994, s.22-35; 1995,
s.16-19; 1996a, s.1). Do tych czterech koncepcji nawi
ą
zuj
ą
zasadniczo współcze
ś
ni badacze – zwolennicy jak i przeciwnicy grup
kultowych. Pierwsi wykorzystuj
ą
c powy
ż
sze koncepcje próbuj
ą
udowadnia
ć
terapeutyczny wr
ę
cz charakter uczestnictwa w grupach
kultowych,
drudzy
natomiast,
udowadniaj
ą
destrukcyjne
oddziaływanie tych grup na człowieka. Trzy pierwsze modele, jako
ż
e
nie dotycz
ą
tematu powy
ż
szego zagadnienia zostan
ą
pomini
ę
te.
Niniejsze studium wymaga szerszej analizy modelu zwanego
integracyjnym.
Model integracyjny zakłada współwyst
ę
powanie dwóch czynników,
warunkuj
ą
cych przynale
ż
no
ść
do grup kultowych. Pierwszy z nich
zwi
ą
zany jest z aspektem podmiotowym – podatno
ść
osobista
jednostki; drugim czynnikiem jest manipulacyjne oddziaływanie grupy
– aspekt przedmiotowy. Model ten jest wynikiem analiz psychologów
klinicznych
oraz
do
ś
wiadcze
ń
osób
pomagaj
ą
cych
osobom
9
pokrzywdzonym przez grupy kultowe. Zbie
ż
n
ą
opini
ę
z twórc
ą
powy
ż
szego modelu wyra
ż
a niemiecki znawca rozwa
ż
anego
problemu – G.Klosinski, który w swoich rozwa
ż
aniach na temat
znalezienia si
ę
w grupie kultowej, mówi o swoistym fenomenie „klucz
– zamek”. Otó
ż
oferta grup kultowych, ewentualnie samego guru
trafia w ukryte, b
ą
d
ź
jawne zapotrzebowania potencjalnych
konwertytów, w ich cechy osobowo
ś
ci (Klosinski 1996, s.84-87).
Podatno
ść
osobista konkretnego człowieka zwi
ą
zana jest z jego
okresem rozwojowym, ma zwi
ą
zek z relacjami w rodzinie, z aktualn
ą
sytuacj
ą
w której znajduje si
ę
młody człowiek oraz z konkretnymi
uwarunkowaniami osobowo
ś
ciowymi (Ross, Langone 1988, s.29-31).
Te psychospołeczne czynniki przy odpowiednim ich zestawieniu
i wzajemnym oddziaływaniu pozwalaj
ą
stwierdzi
ć
,
ż
e dany człowiek
jest bardziej podatny od innego człowieka na oddziaływania grup
kultowych (por. Kuncewicz 1999; Pietrek 2000, s.82; Rowi
ń
ski 2001,
s.225). Powy
ż
sze sfery
ż
ycia s
ą
najmocniejszymi predyktorami
podatno
ś
ci człowieka na oddziaływania grup kultowych. Obok tego
powy
ż
szego aspektu, o którym mo
ż
na powiedzie
ć
,
ż
e jest to aspekt
podmiotowy, istnieje jeszcze aspekt przedmiotowy podatno
ś
ci, czyli
techniki i metody stosowane przez grupy kultowe, „oferta grup
kultowych”.
Analizowan
ą
koncepcj
ę
mo
ż
na
porówna
ć
do
funkcjonowania reklamy. Obok oferty – jakiego
ś
przedmiotu, który ma
zosta
ć
sprzedany, musi istnie
ć
kto
ś
, kto ten reklamowany przedmiot
kupi, czyli jaki
ś
podmiot.
Nale
ż
y
doda
ć
,
ż
e
działalno
ść
werbunkowa
ma
charakter
manipulacyjny, a stopie
ń
podatno
ś
ci jest ró
ż
ny u poszczególnych
osób (por. Cialdini 1996, s.36-39; Langone 1996, s.1-2; Zwoli
ń
ski
1996, s.33, 163-182; Hassan 1999,s.70-75; 2001, s.34). W literaturze
10
przedmiotu autorzy zwracaj
ą
uwag
ę
ż
e ka
ż
dy człowiek zdrowy
psychicznie jest podatny na manipulacyjn
ą
działalno
ść
sekt – grup
kultowych (Zimbardo 1997).
Punktem wyj
ś
cia w niniejszym rozwa
ż
aniu teoretycznym jest
zdefiniowanie poj
ęć
„grupa kultowa” oraz „osoba podatna na
oddziaływania grup kultowych”.
GRUPA KULTOWA
W
ś
ród wielkiego zró
ż
nicowania w kwestii definicji, w tym
bardzo krótkim wprowadzeniu zatrzymujemy si
ę
tylko nad kierunkiem
który został przyj
ę
ty jako podstawa przy konstruowaniu narz
ę
dzia.
S.Hassan w swoim zwi
ę
złym stwierdzeniu zauwa
ż
a,
ż
e sekta
destrukcyjna to „ka
ż
da grupa, która dla osi
ą
gni
ę
cia własnych celów
posługuje si
ę
oszustwem bez wzgl
ę
du na to, czy jest oficjalnie
uznana za religijn
ą
czy
ś
wieck
ą
”. W innym miejscu mówi wprost: „to
sekty rekrutuj
ą
ludzi” (Hassan 1997, s.26; 80), Autor wskazuje wi
ę
c
jednoznacznie na inicjatora tego asymetrycznego zwi
ą
zku. Wydaje
si
ę
wi
ę
c,
ż
e ten element w opisowej definicji grupy kultowej nie mo
ż
e
by
ć
pomijany. Powy
ż
sze spojrzenie wydaje si
ę
by
ć
wa
ż
ne nie tylko
ze wzgl
ę
du na fakt,
ż
e jest wypowiadane przez – ex członka Ko
ś
cioła
Zjednoczeniowego Moona, lecz przede wszystkim ze wzgl
ę
du na
podkre
ś
lenie metody działania, czyli posługiwanie si
ę
oszustwem.
Kryterium manipulacji jest istotne i cz
ę
sto wystarczaj
ą
ce tak
ż
e dla
innych znawców rozpatrywanej problematyki, aby dan
ą
grup
ę
uzna
ć
za sekt
ę
– grup
ę
kultow
ą
. „Manipulacja jest z reguły stosowana przez
11
ludzi sekt. Psychomanipulacja zwana w j
ę
zyku obiegowym praniem
mózgu buduje na ontycznej kategorii l
ę
ku, która jest wła
ś
ciwa
ka
ż
demu człowiekowi” (zob. Nowak 2001, s.16; por. tak
ż
e: Zwoli
ń
ski
1996, s.163-182; Singer, Lalich 1997, s.148-149; Alexiewicz 1998,
s.29; 2001, s.139). Proces psychomanipulacji
5
bazuje wi
ę
c na tym co
jest naturalne dla człowieka. W literaturze przedmiotu, zwłaszcza
niemieckoj
ę
zycznej, cz
ę
sto u
ż
ywane jest okre
ś
lenie „psychokulty”.
Nazwa
ta,
wskazuje
na
istotny
zwi
ą
zek
oddziaływania
zorganizowanych grup na psychik
ę
człowieka. Grupy takie
charakteryzuj
ą
cechy:
absolutne
żą
danie
psychologicznego
spojrzenia na
ś
wiat, naukowy eklektyzm, gwarancje wyleczenia –
zbawienia, lider w grupie któremu winno si
ę
okazywa
ć
absolutne
posłusze
ń
stwo i cze
ść
,
ś
wiadomo
ść
elity – wybrania, poufało
ść
w stosunku „terapeuta” – „pacjent”/„klient” oraz traktowanie krytyków
jako wrogów (Langel 1995, s.128-134). Osoby, cierpi
ą
ce z powodu
poczucia wyobcowania, złego funkcjonowania w otaczaj
ą
cym
społecze
ń
stwie, z poczuciem psychicznego obci
ąż
enia, osoby które
stawiaj
ą
sobie pytania o własn
ą
egzystencj
ę
, stosunkowo łatwo
poddaj
ą
si
ę
manipulacji przez nieprofesjonalnych uzdrowicieli, którzy
wymy
ś
laj
ą
psychologiczne koncepcje na konkretne sytuacje
człowieka.
W literaturze przedmiotu autorzy powołuj
ą
cy si
ę
na organizacje
5
Istotnym zagadnieniem na tym etapie rozwa
ż
a
ń
teoretycznych jest przyj
ę
cie definicji zjawiska
psychomanipulacji, albowiem praktyka psychomanipulacji jest powszechnie stosowana przez
grupy kultowe. Polscy badacze, zajmuj
ą
cy si
ę
problematyk
ą
grup kultowych przyjmuj
ą
definicj
ę
psychomanipulacji okre
ś
lan
ą
jako „ka
ż
de, a wi
ę
c werbalne, audialne, wizualne i inne
oddziaływanie na psychik
ę
człowieka lub grupy ludzi, które ma na celu poddanie przedmiotu
oddziaływania maksymalnemu wpływowi i kontroli jego procesów my
ś
lowych i zachowa
ń
oraz
przekształcenie jego postawy i pogl
ą
dów, zazwyczaj przy wykorzystaniu z jednej strony
niewiedzy lub słabej orientacji tego przedmiotu w sferze
ś
wiatopogl
ą
dowej lub innej, za
ś
z
drugiej – jego oboj
ę
tnego, b
ą
d
ź
negatywnego stosunku do społecznie akceptowanych warto
ś
ci
b
ą
d
ź
do przedmiotów czy zjawisk w sferach codziennego
ż
ycia” Hanausek, Mikrut 2001, s.11).
12
przeciwdziałaj
ą
ce kultom wymieniaj
ą
równie
ż
inne cechy kultu,
zwłaszcza kultu destrukcyjnego: absolutne posłusze
ń
stwo wobec
przywódcy; polaryzacja wizji
ś
wiata; nadrz
ę
dno
ść
uczu
ć
nad
intelektem;
manipulacja
uczuciami;
zniszczenie
zdolno
ś
ci
krytycznego my
ś
lenia; głoszenie,
ż
e zbawienie to samorealizacja
człowieka; zach
ę
ta do postaw konformistycznych wobec grupy;
podkre
ś
lanie,
ż
e nie jest wa
ż
ne w jaki sposób osi
ą
ga si
ę
wyznaczony
cel; nadrz
ę
dno
ść
grupy wobec jednostki; tajemniczo
ść
, elitarno
ść
,
strze
ż
ony obrz
ą
dek inicjacyjny; za odej
ś
cie od grupy gro
żą
surowe
nadzwyczajne nieuniknione sankcje; wierzenia grupy stanowi
ą
prawd
ę
absolutn
ą
i stoj
ą
ponad prawem
ś
wieckim; przynale
ż
no
ść
do
grupy daje człowiekowi dost
ę
p do szczególnych uprawnie
ń
i przywilejów, w
ś
ród członków grupy urabia si
ę
przekonanie,
ż
e inne
pogl
ą
dy i postawy s
ą
bł
ę
dne i niesłuszne (Łobaczewska, Roma
ń
czuk,
Zawal 1999, s.21-22; por. tak
ż
e Schöll 1981, s.154-193; Ritchie 1994,
s.10; Pietrek 2000, s.72-73
6
).
Z kolei T.Paleczny czyni
ą
c rozró
ż
nienie pomi
ę
dzy okre
ś
leniem „kult”,
a „sekta”, to pierwsze odnosi do grupy cechuj
ą
cej si
ę
niezwykłym,
irracjonalnym oddaniem pewnej osobie lub praktyce, które w sposób
wyra
ź
ny i znacz
ą
cy ró
ż
ni
ą
si
ę
powszechnie od akceptowanych
i podzielanych wzorów. Bardzo mocno podkre
ś
la si
ę
czynnik
niezwykłej, obsesyjnej wr
ę
cz, mistycznej wi
ę
zi z obiektem kultu,
którym mo
ż
e by
ć
przedmiot, praktyka lub osoba. Grupy kultowe
poł
ą
czone s
ą
przy tym siln
ą
wi
ę
zi
ą
wewn
ę
trzn
ą
, opieraj
ą
c
ą
si
ę
cz
ę
sto
na tajemnym systemie wiedzy i wierze
ń
. Autor powołuj
ą
c si
ę
na
6
Autor, b
ę
d
ą
c Koordynatorem Biura Informacji o Sektach i Nowych Ruchach Religijnych w
Katowicach, wskazuje na pi
ęć
cech: ekskluzywizm, izolacja, woluntaryzm,
ś
lepe
podporz
ą
dkowanie przywódcy oraz fanatyzm. Cechy te s
ą
najistotniejsze według tego autora
dla sekt, grup kultowych oraz nowych ruchów religijnych.
13
ameryka
ń
sk
ą
encyklopedyczn
ą
definicj
ę
wskazuje,
ż
e kult posiada
prawie identyczny charakter jak sekta. Istnieje jedna zasadnicza
ró
ż
nica. Grupy kultowe nie postrzegaj
ą
si
ę
w kategoriach buntu,
praktyk podejmowanych przeciwko istniej
ą
cemu, zorganizowanemu
Ko
ś
ciołowi. Kulty nie kład
ą
szczególnie silnego nacisku na
doktrynaln
ą
czysto
ść
wierze
ń
, lecz przypisuj
ą
wi
ę
ksze znaczenie
osobistym
do
ś
wiadczeniom
oraz
podkre
ś
laj
ą
znaczenie
bezpo
ś
rednich zwi
ą
zków z Bogiem (Paleczny 1998, s.37-38).
W tym krótkim przegl
ą
dzie definicji warto zatrzyma
ć
si
ę
tak
ż
e nad
analiz
ą
D.Kuncewicza – psychologa zajmuj
ą
cego si
ę
pomoc
ą
osobom skrzywdzonym przez działania grup posługuj
ą
cych si
ę
psychomanipulacj
ą
. Autor ten konstruuje własn
ą
definicj
ę
. Według
D.Kuncewicza grup
ą
kultow
ą
mo
ż
na nazwa
ć
ka
ż
d
ą
grup
ę
, która
spełnia dwa podstawowe kryteria:
1) posiada charakter kultyczny (szeroko rozumiany – niekoniecznie
w sensie religijnym: np. kult jednostki, kult energii, kult sukcesu,
jakiekolwiek oddawanie czci komu
ś
lub czemu
ś
);
2) członkowie tej grupy, podczas pozyskiwania nowych wyznawców
posługuj
ą
si
ę
oszustwem b
ą
d
ź
zatajaj
ą
istotne informacje o swojej
organizacji (np. o jej wła
ś
ciwych celach, prawdziwej doktrynie) oraz
wykorzystuj
ą
techniki psychomanipulacji.
Bardzo cz
ę
sto, grupa która spełnia dwa podstawowe kryteria, spełnia
równie
ż
i trzecie pomocnicze kryterium:
3) wraz z przynale
ż
no
ś
ci
ą
do tej grupy, obserwuje si
ę
u jej członków
niekorzystne zmiany w psychice (np. zahamowanie rozwoju
w kierunku dojrzałej osobowo
ś
ci, my
ś
lenie magiczne, regresja do
prymitywnych zachowa
ń
i reakcji emocjonalnych, stany dysocjacyjne,
wyzwalanie si
ę
lub pogł
ę
bianie psychozy, itp.) oraz w relacjach
14
rodzinnych i społecznych (np. utrata wi
ę
zi emocjonalnej z rodzicami,
dzie
ć
mi, współmał
ż
onkiem, paranoiczne nastawienie wobec ludzi
spoza grupy, porzucenie pracy, szkoły, studiów, itp.) (Kuncewicz
1999, s.11; por. tak
ż
e Hierzenberger 1994, s.213-214). Tak
ż
e i w tym
kolejnym przypadku wa
ż
nym elementem jest wskazanie na
psychomanipulacyjny
charakter
werbunku
w
ś
ród
nowych
uczestników.
W niniejszym przegl
ą
dzie definicji grup kultowych i ró
ż
nych aspektów
z nimi zwi
ą
zanych, wydaje si
ę
by
ć
konieczne spojrzenie na
okre
ś
lenia kultów proponowane tak
ż
e przez M.D.Langone, którego
teoria zostanie przyj
ę
ta jako podstawa przy konstruowaniu Skali
Podatno
ś
ci na Działania Grup Kultowych. M.D.Langone mówi
ą
c o
grupach kultowych, wskazuje na te grupy, które cz
ę
sto wykorzystuj
ą
psychologicznie i finansowo swoich członków. Nakłanianie członków
grupy do zaakceptowania
żą
da
ń
przywódców zazwyczaj dokonuje si
ę
poprzez okre
ś
lone typy psychologicznej manipulacji, popularnie
zwanej kontrol
ą
umysłu, my
ś
lenia oraz za pomoc
ą
wpajania,
wdra
ż
ania gł
ę
boko zakorzenionej zale
ż
no
ś
ci l
ę
kowej od grupy i jej
liderów (Chambers, Langone, Dole 1994, s.105-106; Malinoski,
Langone, Lynn 1999, s.2). Powy
ż
sze elementy: manipulacja,
bazowanie na l
ę
ku, wykorzystanie członków grupy s
ą
wi
ę
c zbie
ż
ne
z tymi, które proponuj
ą
tak
ż
e inni autorzy.
W nawi
ą
zaniu do okre
ś
lenia „grupa kultowa”, którego u
ż
ycie
uzasadniaj
ą
powy
ż
si
autorzy
(Langone;
Ritchie;
Paleczny;
Łobaczewska; Kuncewicz; por. tak
ż
e Hassan 1999, s.65; Zwoli
ń
ski
1996, s.16-19; 1997, s.31) zostaje przyj
ę
ta opisowa definicja
operacyjna grupy kultowej, która b
ę
dzie u
ż
ywana w kontek
ś
cie
konstruowania nowego narz
ę
dzia psychologicznego:
15
A) Werbowanie nowych członków do grupy dokonywane jest
poprzez manipulacj
ę
polegaj
ą
c
ą
na zatajaniu istotnych informacji
o grupie (o jej celach, zadaniach, zało
ż
ycielu, pochodzeniu, doktrynie,
strukturze organizacyjnej);
B) Wi
ęź
z obiektem kultu (szeroko rozumiany: kult Boga
pojmowanego
subiektywno-arbitralnie,
kult
człowieka,
kult
specyficznych praktyk, kult przedmiotów) w
ś
ród członków grupy ma
charakter irracjonalny
7
, cz
ę
sto wr
ę
cz obsesyjny;
C) Konsekwencj
ą
pobytu w grupie, s
ą
widoczne zagro
ż
enia
u nowego adepta dla jego sfer
ż
ycia: psychiczno – duchowej,
społecznej oraz fizycznej.
Sekty – grupy kultowe organizuj
ą
swoj
ą
działalno
ść
zwykle
pod atrakcyjnymi szyldami oraz za parawanem ró
ż
nych organizacji
fasadowych, nie budz
ą
cych zastrze
ż
e
ń
i w
ą
tpliwo
ś
ci. Metody
kamufla
ż
u oraz „oferta sekt” kierowana do młodego człowieka, s
ą
bardzo urozmaicone i zazwyczaj bardzo atrakcyjne. Bardzo dokładnie
powy
ż
sze mechanizmy manipulacji opisuje w swojej pracy
7
Poj
ę
cie irracjonalizmu psychologicznego jest wieloznacznie rozumiane, st
ą
d konieczno
ść
wyja
ś
nienia tego terminu w aspekcie powy
ż
szej definicji. Otó
ż
u
ż
yte w definicji poj
ę
cie
„charakter irracjonalny” przyj
ę
te jest za interpretacj
ą
J.Szmyda, który wypowiada si
ę
na temat
postawy irracjonalnej. Najwa
ż
niejsz
ą
warstw
ą
tej postawy jest warstwa poznawcza, ale nie
mo
ż
na pomija
ć
tak
ż
e warstwy emocjonalno – motywacyjnej oraz warstwy warto
ś
ciuj
ą
cej. W
warstwie poznawczej chodzi o: 1)gotowo
ść
do
ż
ywienia przekona
ń
irracjonalnych wyra
ż
alnych
w
zdaniach
logicznie
niepoprawnych
(wewn
ę
trznie
sprzecznych
i
zasadniczo
nierozstrzygalnych);
2)mo
ż
no
ść
godzenia ich z przekonaniami racjonalnymi wyra
ż
alnymi w zdaniach logicznie
poprawnych;
3)odwoływanie si
ę
od praktyki poznania racjonalnego, poj
ę
ciowo – dyskursywnego, empiryczno
– teoretyczno – naukowego – do ró
ż
nych sposobów poznania irracjonalnego, pozanaukowego,
np. poznania uczuciowego, intuicyjnego, empatycznego, emocjonalnego, magicznego, przy
uznawaniu tych sposobów poznania za w pełni uprawnione, a nawet za alternatywne w
stosunku do poznania racjonalno – empirycznego, naukowego.
W warstwie emocjonalno – motywacyjnej chodzi jedynie o te uczucia, potrzeby, które
wyznaczaj
ą
irracjonalne formy orientacji w
ś
wiecie.
W warstwie warto
ś
ciuj
ą
cej z kolei, o procesach formułowania ocen i kwalifikacji warto
ś
ciuj
ą
cych
przedmiotów rozstrzygaj
ą
subiektywne gusta i upodobania, sentymenty i emocje, przy
ś
wiadomym lub nie
ś
wiadomym uchylaniu zobiektywizowanych i racjonalnych kryteriów ocen
(zob. Szmyd 1993, s.29-31).
16
Nowakowski (2001), który ukazuje najcz
ęś
ciej stosowane przez sekty
obszary ich funkcjonowania. Przedmiotowy aspekt działania sekt –
grup kultowych, koncentruje si
ę
wi
ę
c wokół: nauki, działa
ń
terapeutycznych, działalno
ś
ci charytatywnej, warto
ś
ci prorodzinnych,
ekologii, mechanizmów gospodarczych, rozrywki i wielu innych.
Powy
ż
sze sfery
ż
ycia zwykle nie stwarzaj
ą
zastrze
ż
e
ń
, nie wywołuj
ą
sprzeciwu społecznego, a wr
ę
cz przeciwnie – zach
ę
caj
ą
do
zaanga
ż
owania si
ę
w dobr
ą
spraw
ę
.
OSOBA PODATNA NA ODDZIAŁYWANIA GRUP KULTOWYCH
Punktem
wyj
ś
cia
w
rozpatrywanym
zagadnieniu
jest
okre
ś
lenie, zdefiniowanie osoby podatnej na oddziaływania grup
kultowych.
Ju
ż
samo
okre
ś
lenie
podatno
ś
ci
wskazuje
na
wieloznaczno
ść
tego poj
ę
cia
8
. Ró
ż
norodno
ść
i wielo
ść
grup
kultowych oraz ich specyficzna oferta kierowana do konkretnych,
wybranych grup ludzi, sprawia, i
ż
definicja osoby podatnej powinna
obejmowa
ć
mo
ż
liwie wiele aspektów
ż
ycia młodego człowieka.
Znawcy problematyki twierdz
ą
,
ż
e „bardzo trudno jest zebra
ć
te cechy
osoby, które czyni
ą
j
ą
podatn
ą
na agitacj
ę
sekt” (zob. Zwoli
ń
ski 1996,
8
Podatno
ść
(ang. Vulnerability; niem. Anfälligkeit), w zale
ż
no
ś
ci od kontekstu mo
ż
e mie
ć
konotacje pozytywne, jak i negatywne. Negatywna konotacja wskazuje na cech
ę
osoby słabej,
biernej, zale
ż
nej, z mał
ą
odporno
ś
ci
ą
, z łatwo
ś
ci
ą
na uszkodzenie (zob. Reber 2000, s.509).
Ross i Langone u
ż
ywaj
ą
okre
ś
lenia „personal vulnerability” wskazuj
ą
c na cech
ę
w kontek
ś
cie
negatywnym (Ross, Langone 1988, s.29). Podatno
ść
w kontek
ś
cie niniejszej pracy nale
ż
y
rozumie
ć
jako pewn
ą
predyspozycj
ę
maj
ą
c
ą
charakter latentny, mog
ą
ca słu
ż
y
ć
do
charakterystyki osoby, jej zachowa
ń
, któr
ą
mo
ż
na zaobserwowa
ć
w okre
ś
lonych warunkach
społecznych. Szersze rozumienie poj
ę
cia cechy (jej krytyka oraz argumenty przemawiaj
ą
ce na
korzy
ść
tego konstruktu), zob. J.Strelau (2000). Psychologia. Podr
ę
cznik akademicki. T.2,
s.657-662; A.Reber (2000). Słownik psychologii, s.106-107.
17
s.33). Poszukiwanie istotnych cech osoby podatnej zakłada wi
ę
c
analiz
ę
ró
ż
nych
psychospołecznych
uwarunkowa
ń
ż
ycia
współczesnego człowieka. Istniej
ą
jednak stanowiska teoretyczne,
liczne wypowiedzi, analizy empiryczne, które mog
ą
by
ć
pomocne
w skonstruowaniu definicji operacyjnej osoby podatnej. Utworzenie
takiej definicji, stanowi niezb
ę
dny punkt wyj
ś
cia do skonstruowania
narz
ę
dzia pozwalaj
ą
cego mierzy
ć
podatno
ść
młodego człowieka na
oddziaływania grup kultowych.
Psycholog społeczny P.G.Zimbardo postawił tez
ę
, i
ż
w zmieniaj
ą
cych si
ę
warunkach
ż
ycia młodego człowieka, praktycznie
ka
ż
da osoba jest podatna na manipulacyjne oddziaływania sekt –
grup kultowych
9
(Zimbardo 1997). Adherenci grup kultowych
pochodz
ą
ze wszystkich warstw społecznych, z ró
ż
nych grup
wiekowych, z ró
ż
nych rodzin (zarówno patologicznych jak i z tzw.
normalnych). P.G.Zimbardo odrzuca wi
ę
c pogl
ą
d z którego mogłoby
wynika
ć
,
ż
e ruchy kultowe s
ą
zagro
ż
eniem jedynie dla jakiej
ś
małej
grupy osób z zaburzon
ą
osobowo
ś
ci
ą
. Wr
ę
cz przeciwnie, podatno
ść
na oddziaływania tego typu grup jest czym
ś
powszechnym i dotyczy
szerokiej populacji w ka
ż
dym społecze
ń
stwie. Powy
ż
szy pogl
ą
d jest
potwierdzany tak
ż
e przez innych autorów. „Kulty rozwijaj
ą
si
ę
dzi
ę
ki
temu,
ż
e charyzmatyczni liderzy potrafi
ą
wykorzysta
ć
szczere
zaanga
ż
owanie ludzi zdrowych i inteligentnych, lecz wyalienowanych
we współczesnym, powierzchownym duchowo społecze
ń
stwie. (...)
Sekty odnosz
ą
sukces, wykorzystuj
ą
c po prostu w skrajnym stopniu
9
J.Ritchie (1994, s.14) powołuj
ą
c si
ę
na stanowisko innych psychologów, podkre
ś
la „...tylko
chorzy umysłowo s
ą
odporni na agitacj
ę
sekt. Członkami sekt zostaje si
ę
niezale
ż
nie od płci,
pochodzenia, wieku”. Jednocze
ś
nie ten sam autor zaznacza,
ż
e stopie
ń
podatno
ś
ci na wpływ
sekt jest zró
ż
nicowany. Inny specjalista problematyki zwi
ą
zanej z pomoc
ą
ludziom
uzale
ż
nionym od sekt, ex członek Ko
ś
cioła Zjednoczeniowego S.Hassan podkre
ś
la,
ż
e
„wszyscy jeste
ś
my poddani na ich oddziaływanie” (Hassan 1999, s.84; zob. tak
ż
e Taran 2000,
s.104).
18
skłonno
ś
ci, którym i tak wszyscy podlegamy i na które jeste
ś
my
podatni” (Persaud 1998, s.425-427; por. tak
ż
e Zwoli
ń
ski 1996, s.33).
Niemiecki psycholog B.Bierhoff formułuje trzy stanowiska,
które s
ą
prób
ą
wyja
ś
nienia podatno
ś
ci osoby na działalno
ść
grup
kultowych:
1) podatno
ść
jest uwarunkowana
ż
yciow
ą
sytuacj
ą
konkretnego
człowieka;
2) podatno
ść
wynika z represyjnego rodzaju uspołeczniania
człowieka;
3) podatno
ść
jest zwi
ą
zana z typem osobowo
ś
ci, jest uzasadniona
charakterologicznie.
Pierwsze i trzecie stanowisko, zasadniczo nie wymagaj
ą
ż
adnego
dopowiedzenia. Drugie, po
ś
rednie stanowisko dotyczy procesów
modernizacyjnych,
struktur
biurokratycznych,
którym
podlega
współczesny człowiek. Powy
ż
sze procesy bardzo cz
ę
sto popychaj
ą
wr
ę
cz człowieka do zachowa
ń
patologicznych (w
ś
ród nich jest
działalno
ść
sekt – grup kultowych, która stwarza pozory niesienia
pomocy zagubionemu, współczesnemu człowiekowi). B.Bierhoff
w swoich dalszych rozwa
ż
aniach stawia tez
ę
, która podsumowuje
niejako trzy prezentowane stanowiska i która wskazuje na integralny
charakter uwarunkowa
ń
podatno
ś
ci – charakter psychospołeczny
(Bierhoff 1988, s.2; por tak
ż
e Vernette 1998, s.36).
Te psychospołeczne czynniki przy wzajemnej interakcji pozwalaj
ą
stwierdzi
ć
,
ż
e dany człowiek jest bardziej podatny od innego
człowieka na oddziaływania sekt (por. Ross, Langone 1988, s.29-33;
Gajewski 1999, s.7-18).
Z kolei Niemiecki Instytut Stosowanej Psychologii Gł
ę
bi
przedstawia trzy typy osób podatnych na działania sekt. Pierwszy typ
19
– Typ A – T
ę
skni
ą
cy chwiejny. Jest to człowiek z najwi
ę
ksz
ą
skłonno
ś
ci
ą
do bycia oszukanym, manipulowanym. Skłonno
ść
ta
wynika z t
ę
sknoty za bezpiecze
ń
stwem i jasno
ś
ci
ą
otaczaj
ą
cej
rzeczywisto
ś
ci – za zdrowym
ś
wiatem. Ludzie ci, z racji złych relacji
z rodzicami z wczesnego dzieci
ń
stwa i z niezaspokojonej potrzeby
bezpiecze
ń
stwa szukaj
ą
jej w pó
ź
niejszym
ż
yciu. Człowiek który
odczuwa,
ż
e ma za sob
ą
nieszcz
ęś
liwe
ż
ycie, t
ę
skni za uzdrawiaj
ą
c
ą
i zbawiaj
ą
c
ą
nauk
ą
. Drugi typ – Typ B – Podatny antagonista. Ta
grupa
ludzi
charakteryzuje
si
ę
nieustann
ą
skłonno
ś
ci
ą
do
udowadniania innym,
ż
e nie s
ą
podatni na wpływy sekt. Gotowi s
ą
anga
ż
owa
ć
si
ę
w spory dotycz
ą
ce tego wła
ś
nie tematu. Próbuj
ą
udowadnia
ć
innym, a mo
ż
e sobie przede wszystkim swoj
ą
odporno
ść
i niezale
ż
no
ść
. W ko
ń
cu wg przysłowia „kto narzeka, kupuje”,
wpadaj
ą
w sidła sekt, zwłaszcza ezoterycznych. Natomiast trzeci typ
podatno
ś
ci – Typ C okre
ś
lany jest jako Krytyczny realista. Ta grupa
ludzi nale
ż
y do najbardziej odpornych na wpływy sekt. Człowiek taki,
jest gotów sprawdza
ć
wszystkie nowe informacje które do niego
docieraj
ą
i mogłyby mie
ć
jakie
ś
konsekwencje
ż
yciowe. Ludzie ci,
nawet krytyczne zajmowanie si
ę
sektami, uwa
ż
aj
ą
za strat
ę
czasu
(Institut für Angewandte Tiefenpsychologie 1997)
10
.
Wydaje si
ę
,
ż
e młodzie
ż
anga
ż
uj
ą
ca si
ę
w grupach kultowych
i szukaj
ą
ca tutaj pomocy mo
ż
e czu
ć
si
ę
sfrustrowana, pozbawiona
obrony i nadziei, bezradna, osamotniona w domu, nieakceptowana
w szkole, w pracy, zagubiona w anonimowo
ś
ci, zepchni
ę
ta na
margines, rozczarowana zarówno społecze
ń
stwem jak i systemami
wychowawczymi,
wyalienowana.
Poszukuj
ą
c
najprostszych
10
Instytut prezentuje na stronach internetowych kwestionariusz, na podstawie którego okre
ś
la
stopie
ń
podatno
ś
ci na sekty wraz z krótk
ą
prezentacj
ą
poszczególnych typów człowieka
podatnego. Zob. Institut für Angewandte Tiefenpsychologie 1997.
20
rozwi
ą
za
ń
, staj
ą
si
ę
stosunkowo łatwym „łupem” dla ludzi
rekrutuj
ą
cych do ró
ż
nych grup kultowych.
Bardzo
interesuj
ą
ce
studium
na
temat
ofiar
sekt
destrukcyjnych prezentuje M.Szostak. Autor w swojej pracy
zastanawia si
ę
, czy mo
ż
na mówi
ć
o okre
ś
lonej predestynacji,
rozumianej jako szczególna podatno
ść
– wiktymno
ść
aby sta
ć
si
ę
ofiar
ą
sekt? Czy ofiary sekt destrukcyjnych posiadaj
ą
jakie
ś
specyficzne cechy, czy charakteryzuj
ą
si
ę
jakimi
ś
okre
ś
lonymi
predyspozycjami? Powołuj
ą
c si
ę
na psychologów, socjologów,
teologów i wiktymologów oraz wskazuj
ą
c na oficjalne dokumenty
ró
ż
nych
instytucji
mi
ę
dzynarodowych
stwierdza,
ż
e
istniej
ą
ś
rodowiska najbardziej nara
ż
one na wiktymizacj
ę
ze strony sekt. Do
osób i grup społecznych najbardziej nara
ż
onych na wiktymizacj
ę
ze
strony sekt nale
żą
:
-
dzieci i młodzie
ż
, w szczególno
ś
ci z rodzin rozbitych,
patologicznych, bez tzw. „
ż
yciowych perspektyw”;
-
kobiety samotnie wychowuj
ą
ce dzieci, cz
ę
sto bez
ś
rodków do
ż
ycia lub z bardzo ograniczonymi
ś
rodkami materialnymi;
-
tzw. „osoby poszukuj
ą
ce” – o nieukształtowanym systemie
warto
ś
ci;
-
osoby z zaburzeniami osobowo
ś
ci (neurotyzm, depresje,
frustracje, psychozy, fobie);
-
osoby
samotne,
posiadaj
ą
ce
zwi
ę
kszon
ą
potrzeb
ę
tzw.
„akceptacji społecznej”;
-
osoby z podwy
ż
szonym progiem wra
ż
liwo
ś
ci, z zaburzeniami
samooceny, z zaburzeniami racjonalnej oceny rzeczywisto
ś
ci;
-
osoby zamo
ż
ne – w celu przej
ę
cia maj
ą
tku;
-
ludzie sławni – jako autorytety naukowe i moralne;
21
-
osoby bezrobotne bez
ś
rodków do
ż
ycia (w sektach znajduj
ą
na
pocz
ą
tku pozorne rozwi
ą
zanie swoich problemów materialnych,
egzystencjalnych);
-
osoby religijne – „nadwra
ż
liwe” (Szostak 2001, s.327-328).
Obok nielicznych cało
ś
ciowych uj
ęć
uwarunkowa
ń
, przyczyn
podatno
ś
ci
człowieka
na
oddziaływania
grup
kultowych,
zdecydowanie cz
ęś
ciej znawcy problematyki koncentruj
ą
si
ę
jednak
na badaniach empirycznych jedynie wybranych sfer
ż
ycia i na ich
podstawie próbuj
ą
wyci
ą
ga
ć
wnioski na temat podatno
ś
ci. Jeszcze
innym nurtem poszukiwa
ń
jest analizowanie przyczyn akcesu jedynie
do okre
ś
lonych grup kultowych (o pochodzeniu chrze
ś
cija
ń
skim,
dalekowschodnim, neopoga
ń
skim).
Uwarunkowania osobowo
ś
ciowe podatno
ś
ci człowieka na
oddziaływania grup kultowych
T.Paleczny, analizuj
ą
c problematyk
ę
atrakcyjno
ś
ci sekt,
poszukuje odpowiedzi zwi
ą
zanych z przyczynami akcesu do tego
typu grup. Kontestacja istniej
ą
cego stanu rzeczy, bunt wobec
istniej
ą
cej
hierarchii
i
organizacji,
cz
ę
sto
bywaj
ą
ź
ródłem
funkcjonowania nowych grup, zwłaszcza o charakterze religijnym.
W swoich rozwa
ż
aniach powy
ż
szy autor próbuje utworzy
ć
typologi
ę
osobowo
ś
ci charakterystycznych dla wybieraj
ą
cych udział w sektach.
Autor opisuje pi
ęć
typów osobowo
ś
ci:
1) Eskapistyczna. Jest charakterystyczna dla osób, które pragn
ą
uciec od kłopotliwej dla nich rzeczywisto
ś
ci w której
ż
yj
ą
. Gama
tych
ż
e kłopotów jest rozmaita. Osoby te szukaj
ą
w grupie niejako
22
azylu, schronienia, pragn
ą
odzyska
ć
swoj
ą
podmiotowo
ść
, któr
ą
zagubili, b
ą
d
ź
została im w jaki
ś
sposób ograniczona.
2) Poszukuj
ą
ca. Ten typ osobowo
ś
ci przejawiaj
ą
ludzie posiadaj
ą
cy
przymiot który mo
ż
na okre
ś
li
ć
jako ciekawo
ść
poznawcza. Osoby te
s
ą
gotowe anga
ż
owa
ć
si
ę
w ka
ż
d
ą
grup
ę
(w tym tak
ż
e w t
ą
nieformaln
ą
), aby odkrywa
ć
sens
ż
ycia, „jedyn
ą
prawd
ę
”, aby
odkrywa
ć
swoje miejsce w
ż
yciu.
3) Wahaj
ą
ca si
ę
. Człowiek pełen dylematów egzystencjalnych,
niepokojów z nimi zwi
ą
zanych, l
ę
ków, niepewno
ś
ci poszukuje
sposobów zredukowania tego wszystkiego. Grupa kultowa stanowi
dla tego typu ludzi skuteczny
ś
rodek zaradczy.
4) Autorytarna. Osobowo
ść
ta, jest typowa dla ludzi poszukuj
ą
cych
oparcia, pewno
ś
ci i bezpiecze
ń
stwa. Osoby te s
ą
gotowe
uczestniczy
ć
w ka
ż
dej grupie, w której kto
ś
inny podejmuje za nich
decyzje i ustala im jednoznaczne reguły post
ę
powania. Okazuje si
ę
,
ż
e człowiek o takim typie osobowo
ś
ci wyra
ż
a przekonanie,
ż
e
dominacja i podporz
ą
dkowanie s
ą
tymi relacjami, które porz
ą
dkuj
ą
ś
wiat i otaczaj
ą
c
ą
rzeczywisto
ść
. Powy
ż
sze przekonanie sprawia,
ż
e
niekontrolowanym siłom ulega tak
ż
e on sam i gotów jest im si
ę
podporz
ą
dkowa
ć
. Uprzedzenia, nietolerancja, stereotypy, rygoryzm,
niech
ęć
do tego co wymyka si
ę
spod kontroli zewn
ę
trznej to typowe
cechy osobowo
ś
ci autorytarnej – bardzo podatnej na manipulacje – w
tym tak
ż
e prowadzon
ą
przez grupy kultowe (por. Witkowski 2000,
s.257-259).
5) Marzycielsko – utopijna. Człowiek z ci
ą
głymi tendencjami do
idealizowania otaczaj
ą
cej rzeczywisto
ś
ci. To idealizowanie jest pełne
irracjonalnego my
ś
lenia i działania. Sekta ze swoj
ą
ofert
ą
jest niejako
23
naturalnym miejscem dla funkcjonowania tego typu ludzi (Paleczny
1998, s.117-123; por. tak
ż
e Gross 2001).
Powy
ż
sze typy osobowo
ś
ci s
ą
według autora charakterystyczne dla
uczestników wi
ę
kszo
ś
ci sekt. Sekty mog
ą
oczywi
ś
cie powy
ż
sze typy
osobowo
ś
ci umacnia
ć
, rozwija
ć
, ale zasadniczo to człowiek
o okre
ś
lonej ju
ż
osobowo
ś
ci jest wci
ą
gany, werbowany do grupy
kultowej (do sekty). Grupa z kolei jest gotowa (przynajmniej na
pocz
ą
tku) realizowa
ć
jego oczekiwania. Literatura przedmiotu nie
przedstawia bada
ń
empirycznych, potwierdzaj
ą
cych tez
ę
i
ż
to wła
ś
nie
sekty kształtuj
ą
tego typu osobowo
ś
ci.
Zdecydowanie bardziej uproszczony obraz osobowo
ś
ciowy
ewentualnego adepta ruchu kultowego prezentuje S.Hassan, który
posługuje si
ę
czterema typami osobowo
ś
ci, mówi
ą
c o nich
„wzorcowe”.
Pierwszy typ to tzw. „my
ś
liciel” – stanowi
ą
go ludzie nastawieni do
ż
ycia intelektualnie. My
ś
lenie dominuje u nich zdecydowanie nad
emocjonalno
ś
ci
ą
. Takiej grupie ludzi oferowano na pierwszym
spotkaniu udział w
ż
yciu naukowym.
Drugi typ nazwano „wra
ż
liwym”. Ta grupa ludzi zasadniczo
nastawiona jest na uczucia, emocje, wykazuj
ą
du
ż
e zapotrzebowanie
na relacje rodzinne pełne serdeczno
ś
ci i harmonii. Dla takich ludzi
sekta była ukazywana jako oaza szcz
ęś
liwo
ś
ci.
Trzeci typ okre
ś
la si
ę
jako „praktycy”, którzy nastawieni s
ą
na
działania, na konkretn
ą
pomoc. To tzw. aktywi
ś
ci, wolontariusze,
ludzie ch
ę
tni do ka
ż
dej pomocy, gotowi walczy
ć
z cierpieniem, bied
ą
,
krzywd
ą
drugiego człowieka.
Wreszcie czwarty typ osobowo
ś
ci to „wierz
ą
cy” – czyli grupa ludzi
poszukuj
ą
ca Boga w swoim
ż
yciu. Ci ludzie
ż
yj
ą
swoimi
24
objawieniami, do
ś
wiadczeniami religijnymi, nastawieni na modlitw
ę
,
z zapotrzebowaniem przede wszystkim na duchowe kierownictwo
(Hassan 1999, s.70-72). Grupa kultowa stwarza wi
ę
c pozorne
mo
ż
liwo
ś
ci jakiego
ś
rozwoju własnych zainteresowa
ń
.
Niemiecki
znawca
problematyki
A.Schulze
szukaj
ą
c
odpowiedzi na pytanie: Jacy ludzie wst
ę
puj
ą
do sekt?, wyra
ż
a
przekonanie,
ż
e podatno
ść
na działania tych grup nie ma nic
wspólnego z inteligencj
ą
, ze sposobem
ż
ycia, stanem psychicznym
czy rozwojem społecznym. Ró
ż
ne sekty zainteresowane s
ą
ró
ż
nymi
typami ludzi, których mog
ą
wykorzysta
ć
dla własnych korzy
ś
ci.
Według tego autora podatno
ść
dotyczy jedynie okre
ś
lonych typów
ludzi, którzy s
ą
atrakcyjni dla sekt, a o podatno
ś
ci jako zjawisku
dotycz
ą
cym ka
ż
dego człowieka trudno jest mówi
ć
(Schulze 1998).
Autor ten, unika wi
ę
c stwierdze
ń
o powszechno
ś
ci podatno
ś
ci na
manipulacyjne
oddziaływania
grup
kultowych,
jednocze
ś
nie
potwierdza aspekt zwi
ą
zany z istnieniem typów osobowo
ś
ci,
szczególnie nara
ż
onych na powy
ż
sze oddziaływania.
Wspomniany ju
ż
B.Bierhoff, analizuj
ą
c podatno
ść
człowieka
na wpływ sekt i psychogrup, obok aspektu społecznego, wskazuje
tak
ż
e na aspekt osobowo
ś
ciowy. Autor ten nie ukazuje jakiego
ś
wzorcowego typu osobowo
ś
ci człowieka podatnego na oddziaływania
grup kultowych. Koncentruje swoje rozwa
ż
ania na specyficznych
potrzebach, które umieszcza w strukturze osobowo
ś
ci. Według oceny
tego autora podatno
ść
zwi
ę
kszaj
ą
nast
ę
puj
ą
ce potrzeby: pragnienie
przynale
ż
no
ś
ci, pragnienie bycia kochanym i akceptowanym bez
zastrze
ż
e
ń
, pragnienie znajdowania prostych rozwi
ą
za
ń
, potrzeba
ochrony samego siebie, rozrywki i odmiany, sensownej działalno
ś
ci,
potrzeba kierowania samym sob
ą
maj
ą
ca podło
ż
e narcystyczne
25
(unikanie ran i prezentowanie własnej osoby jako człowieka sukcesu,
którego
nie
mo
ż
na
zrani
ć
),
poczucia
własnej
godno
ś
ci
i samorealizacji (Bierhoff 1998, s.7-8; 1998a, s.457-460; por tak
ż
e
Vernette 1998, s.37-38).
Zbie
ż
ne stanowisko z powy
ż
szymi wyra
ż
a polski specjalista
problematyki – A.Zwoli
ń
ski. Autor ten powołuj
ą
c si
ę
na liczne analizy
psychologów,
socjologów,
filozofów,
teologów,
duszpasterzy,
wychowawców wskazuje na psychospołeczne uwarunkowania
podatno
ś
ci
człowieka
na
oddziaływania
grup
kultowych.
Zdecydowanie obszerniej analizuje sytuacj
ę
społeczn
ą
i wynikaj
ą
ce
z niej konsekwencje dla zachowa
ń
młodego człowieka. Jednak
ż
e nie
pomija ró
ż
norodnych przyczyn zwi
ą
zanych z „cechami osoby, które
czyni
ą
j
ą
podatn
ą
na
agitacj
ę
sekt”.
Prezentuj
ą
c
obraz
osobowo
ś
ciowy człowieka podatnego, Zwoli
ń
ski wskazuje,
ż
e
w momencie wst
ę
powania do sekt ludzie ci, bardzo cz
ę
sto znajduj
ą
si
ę
w stanie depresji, silnej nerwicy, stresów, braku wiary we własne
siły i mo
ż
liwo
ś
ci, niepokoju psychicznego, z poczuciem dezintegracji.
Generalnie osoby które poszukuj
ą
kontaktu z sekt
ą
, b
ą
d
ź
nowym
ruchem religijnym, przejawiaj
ą
według autora oznaki powa
ż
nej
niedojrzało
ś
ci osobowo
ś
ciowej, egocentryzm, naiwno
ść
, infantylizm,
brak realnych planów
ż
yciowych, mała odporno
ść
na sytuacje
stresowe, z siln
ą
potrzeb
ą
afiliacji i uznania, a tak
ż
e z wieloma
kompleksami dotycz
ą
cymi zwłaszcza seksualno
ś
ci. Jednocze
ś
nie
autor opisuj
ą
c człowieka podatnego wskazuje zapotrzebowanie na
poszukiwanie celu i sensu
ż
ycia, potrzeb
ę
Absolutu, pewno
ś
ci
i bezpiecze
ń
stwa, uczestnictwa i zaanga
ż
owania (Zwoli
ń
ski 1996,
s.32-34). Potrzeby (zarówno fizyczne jak i psychiczne) s
ą
bardzo
istotnym stymulatorem działania dzieci i młodzie
ż
y wpływaj
ą
cym na
26
przebieg
ich
rozwoju
psychospołecznego.
W
rodzinach
patologicznych s
ą
one zwykle w du
ż
ej mierze niezaspokajane.
Człowiek młody cierpi
ą
cy na brak miło
ś
ci, zrozumienia i akceptacji
staje si
ę
łatwym do manipulacji przez ludzi werbuj
ą
cych do grup
kultowych. Niejako na drugim kra
ń
cu wysokiej podatno
ś
ci s
ą
ludzie
młodzi wychowywani w duchu „skrajnie prospołecznym”, nie umiej
ą
cy
odmówi
ć
pomocy, nie umiej
ą
cy zachowa
ć
si
ę
asertywnie.
„Zdeklarowany egoista raczej nie przyst
ą
pi do sekty, a nawet je
ś
li – to
długo w niej nie wytrzyma” (zob. Prokop 1999, s.73). Skutki
deprywacji zwłaszcza potrzeb psychicznych nios
ą
powa
ż
ne
konsekwencje zwłaszcza dla młodego człowieka i czyni
ą
go mniej
odpornym na manipulacyjn
ą
działalno
ść
.
Analizuj
ą
c osobowo
ś
ciowe uwarunkowania podatno
ś
ci na
oddziaływania grup kultowych, nale
ż
y zauwa
ż
y
ć
tak
ż
e Raport
Watyka
ń
ski
11
, który przedstawiaj
ą
c powy
ż
sze zagadnienie nie pomija
tak
ż
e aspektu psychologicznego. Podobnie jak wielu współczesnych
badaczy, tak i w tym wa
ż
nym dokumencie Stolicy Apostolskiej, gdy
analizowane s
ą
przyczyny rozprzestrzeniania si
ę
sekt, ukazana jest
struktura potrzeb potencjalnego adepta grup kultowych. Wskazuje on
nast
ę
puj
ą
ce potrzeby warunkuj
ą
ce podatno
ść
na oddziaływanie tego
typu grup:
1) Potrzeba przynale
ż
no
ś
ci, poczucia wspólnoty – w dobie kryzysu
rodziny, nadmiernego zinstytucjonalizowania struktur ko
ś
cielnych,
sekty oferuj
ą
ciepło, wi
ę
zi, braterstwo, wsparcie, opiek
ę
, pomoc,
akceptacj
ę
, bezpiecze
ń
stwo, wspólny cel i kole
ż
e
ń
sko
ść
.
11
„Sekty albo nowe ruchy religijne. Wyzwanie duszpasterskie” 1986, s.3-6. Do niniejszego
dokumentu cz
ę
sto nawi
ą
zuje G.Amorth (1999, s.59), okre
ś
laj
ą
c go jako dokument, „który
charakteryzuje si
ę
powa
ż
nym podej
ś
ciem do problemu sekt”. Wydaje si
ę
,
ż
e wypowied
ź
tak
znakomitego specjalisty na temat istniej
ą
cej analizy problemu, nie mo
ż
e by
ć
niezauwa
ż
ona.
27
Dla człowieka wa
ż
ny jest ju
ż
sam fakt przynale
ż
no
ś
ci do jakiej
ś
grupy. Społecze
ń
stwo zatomizowane,
ż
yj
ą
ce konkurencj
ą
nie daje
zasadniczo poczucia przynale
ż
no
ś
ci (por. Alexiewicz 1998, s.17).
2) Poszukiwanie odpowiedzi – wobec przeintelektualizowania
przepowiadania
i
prawd
wiary
oraz
post
ę
puj
ą
cego
braku
podstawowej wiedzy teologicznej u wiernych, sekty oferuj
ą
proste,
gotowe odpowiedzi, uproszczone wersje tradycyjnych prawd
i warto
ś
ci, dowody o charakterze nadnaturalnym (glossolalia,
prorokowanie, trans, mediumizm itp.). Okazuje si
ę
,
ż
e synkretyczna
teologia proponowana jako odpowied
ź
na wszelkie problemy
współczesnego człowieka trafia do wielu słuchaczy. Obok odpowiedzi
zupełnie banalnych, grupy kultowe „znaj
ą
” odpowiedzi na pytania
o sens
ż
ycia,
ś
mierci, cierpienia, przyszło
ś
ci i przeszło
ś
ci.
T.Alexiewicz wskazuj
ą
c na t
ę
wła
ś
nie potrzeb
ę
jako istotn
ą
,
uzasadnia swój wybór wskazuj
ą
c na ogromny „szum informacyjny”
i „ogromn
ą
inflacj
ę
słowa”, które towarzysz
ą
współczesnemu
człowiekowi (Alexiewicz 1998, s.17).
3) D
ąż
enie do integralno
ś
ci, holizm – wobec zagubienia człowieka,
rozbicia, utraty wi
ę
zów z bliskimi, atomizacji
ż
ycia, sekty daj
ą
proste
i jasne odpowiedzi. Rzeczywisto
ść
ukazuj
ą
jako czarno – biał
ą
, bez
odcieni. Uniwersalizm i synkretyzm, którymi bardzo cz
ę
sto
i skutecznie posługuj
ą
si
ę
grupy kultowe bywa skutecznym sposobem
w d
ąż
eniu do integralnego rozumienia
ś
wiata. To daje człowiekowi
poczucie harmonii, uleczenie, pokój, zrozumienie siebie i innych,
sekty daj
ą
odczu
ć
,
ż
e wa
ż
ne s
ą
sprawy ciała i ducha.
4) Potrzeba bycia rozpoznanym, wyró
ż
nionym. Wielkie skupiska
ludzi: w miastach, w parafiach, cz
ę
sto tłumi
ą
i ograniczaj
ą
indywidualno
ść
człowieka. Wobec powszechnej anonimowo
ś
ci, grupy
28
kultowe oferuj
ą
zainteresowanie ka
ż
d
ą
osob
ą
, daj
ą
namiastk
ę
,
poczucie
równych
szans
na
pełnienie
funkcji
kapła
ń
skich
i
przywódczych,
na
współuczestnictwo,
wyra
ż
anie
siebie,
rozbudzenie
ś
wiadomo
ś
ci własnych potencjalno
ś
ci osoby.
5) Potrzeba duchowego kierownictwa – wobec kryzysu autorytetów,
cz
ę
stego braku oparcia w swojej rodzinie lub w
ś
ród osób
najbli
ż
szych, wobec braku zaanga
ż
owania ze strony wspólnot
ko
ś
cielnych, sekty oferuj
ą
silnych, charyzmatycznych przywódców.
Człowiek który poszukuje autorytetu, kogo
ś
konkretnego, na kim
mógłby si
ę
oprze
ć
, mógł si
ę
odwoła
ć
jest gotów stosunkowo łatwo
całkowicie si
ę
podporz
ą
dkowa
ć
(por. Hauth 1992, s.15). Liderzy sekt
posiadaj
ą
panaceum na wszelkie w
ą
tpliwo
ś
ci, potrafi
ą
rozwi
ą
zywa
ć
wszystkie problemy. W ten sposób stosunkowo łatwo i szybko
uzale
ż
niaj
ą
wr
ę
cz od siebie.
6) Potrzeba wizji. Oboj
ę
tno
ść
, wrogo
ść
i konflikty we współczesnym
ś
wiecie, l
ę
k o przyszło
ść
– to wszystko sprawia,
ż
e człowiek l
ę
ka si
ę
o własn
ą
przyszło
ść
. W takim kontek
ś
cie sekty obiecuj
ą
nadej
ś
cie
nowej ery, obiecuj
ą
now
ą
wizj
ę
integracji siebie samego, ludzko
ś
ci,
historii, wszech
ś
wiata. Proponuj
ą
jak
ąś
alternatyw
ę
– wizj
ę
lepszej,
szcz
ęś
liwej przyszło
ś
ci, która trafia w zapotrzebowania człowieka,
człowieka który zamiast teoretycznej odpowiedzi na pytanie o sens
ż
ycia, oczekuje równie
ż
wytyczenia konkretnej drogi.
7) Potrzeba zaanga
ż
owania si
ę
i wł
ą
czenia – wobec coraz wi
ę
kszego
wyalienowania współczesnego człowieka z twórczego
ż
ycia,
traktowania go w sposób bardzo przedmiotowy, sekty daj
ą
odczu
ć
człowiekowi,
ż
e jest potrzebny. Poprzez pocz
ą
tkowe zainteresowanie
si
ę
jego problemami, poprzez zaanga
ż
owanie człowieka w
ż
ycie
29
społeczne daj
ą
odczu
ć
,
ż
e jest współuczestnikiem wydarze
ń
,
rzeczywisto
ś
ci (Sekty albo nowe ruchy religijne...1986, pkt.2).
Szybki i dynamiczny rozwój sekt i nowych ruchów quasi –
religijnych uwarunkowany jest z cał
ą
pewno
ś
ci
ą
ró
ż
no
ś
ci
ą
form
agitacji,
indoktrynacji
z
jednej
strony
oraz
specyficznymi
dyspozycjami psychicznymi, osobowo
ś
ciowymi z drugiej strony.
Człowiek zagubiony, osamotniony, poszukuj
ą
cy prostych odpowiedzi
na trudne pytania dotycz
ą
ce celu i sensu
ż
ycia, szukaj
ą
cy drogi do
szcz
ęś
cia znajduje namiastki, substytuty w grupach okre
ś
lanych jako
sekty. W nich próbuj
ą
młodzi ludzie znale
źć
opiek
ę
i kierownictwo
ż
yciowo – religijne. Adherenci sekt s
ą
dz
ą
,
ż
e w tych wła
ś
nie grupach
odnajduj
ą
wła
ś
ciw
ą
wizj
ę
przyszło
ś
ci (por. Rusecki 1994, s.172-173;
1997, s.211-212; Zar
ę
bska-Piotrowska 1997, s.39-43).
Poszukuj
ą
c uwarunkowa
ń
osobowo
ś
ciowych podatno
ś
ci, nale
ż
y
podkre
ś
li
ć
,
ż
e zdecydowana wi
ę
kszo
ść
badaczy idzie w kierunku
analizowania jedynie pewnych aspektów osobowo
ś
ci, ró
ż
nych
potrzeb młodego człowieka lub te
ż
podejmowane s
ą
próby
poszukiwania cech osobowo
ś
ci w kontek
ś
cie tego co proponuj
ą
ró
ż
ne grupy kultowe (por. Descouvemont 1992, s.10-22; Cekiera
1994, s.132; Makselon 1995, s.248-250; Urbaniak 1997, s.140;
Nowakowski 1999, s.29; Gajewski 1999, s.11; 2000, s.26-28).
Uwarunkowania społeczne podatno
ś
ci człowieka na
oddziaływania grup kultowych
Współczesna psychologia ukazuje człowieka nie tyle jako
jednostk
ę
z jej cechami i wła
ś
ciwo
ś
ciami, lecz jako jednostk
ę
w kontek
ś
cie społecznym, w kontek
ś
cie grupy która najmocniej na
30
niego wpływa. Drug
ą
grup
ą
czynników – przyczyn wyja
ś
niaj
ą
cych
podatno
ść
młodego człowieka na oddziaływania grup kultowych, s
ą
wi
ę
c czynniki społeczne,
ś
rodowiskowe, otoczenie w którym ten
człowiek
ż
yje i rozwija si
ę
.
Ś
rodowisko bowiem odgrywa istotn
ą
rol
ę
w rozwoju psychicznym człowieka. Mówi
ą
c o
ś
rodowisku i analizuj
ą
c
wynikaj
ą
ce st
ą
d uwarunkowania trzeba koniecznie wskaza
ć
na
podstawowe otoczenie młodego człowieka: to dalsze którym jest
społecze
ń
stwo oraz to bli
ż
sze, którym jest rodzina, szkoła, grupa
rówie
ś
ników.
Interesuj
ą
cy
obraz
uwarunkowa
ń
społecznych
kre
ś
li
wspomniany ju
ż
wcze
ś
niej B.Bierhoff. Otó
ż
autor ten, wskazuje
przede wszystkim na to dalsze otoczenie, dalsze
ś
rodowisko, jakim
jest współczesne społecze
ń
stwo. W społecze
ń
stwie widzi zagro
ż
enie
uczynienia
z człowieka maszyny do
wykonywania jedynie
okre
ś
lonych prac. Procesy modernizacyjne i id
ą
ce z nimi niejako
w
parze
patologie
społeczne
pozbawiaj
ą
człowieka
jego
indywidualno
ś
ci. W
ś
wiecie, w którym wszystko wydaje si
ę
by
ć
mo
ż
liwe: najwy
ż
sze wygrane, całkowite zadowolenie, pełne
szcz
ęś
cie, ale równie
ż
totalne niepowodzenie, to zwłaszcza młody
człowiek ma problemy z podejmowaniem odpowiedzialnych decyzji.
Społecze
ń
stwo w którym
ż
yje konkretna osoba nie daje poczucia
wi
ę
zi społecznych, wr
ę
cz uniemo
ż
liwia tworzenie takich wi
ę
zi.
Społecze
ń
stwo w którym panuje uczucie bezdomno
ś
ci, w którym
wywierany jest ci
ą
gły nacisk, presja, w którym liczy si
ę
sukces, siła
przelicytowania, w którym zauwa
ż
a si
ę
brak poczucia sensu
ż
ycia
z jednej strony i zarazem jakiego
ś
przesytu z drugiej strony, sprawia,
ż
e wiele osób wpada w stany depresyjne b
ą
d
ź
zauwa
ż
a si
ę
liczne
skłonno
ś
ci narcystyczne. Ten kontekst uniemo
ż
liwia wr
ę
cz rozwój.
31
Aby przetrwa
ć
i funkcjonowa
ć
w takim społecze
ń
stwie trzeba spełnia
ć
wiele wymaga
ń
dotycz
ą
cych otaczaj
ą
cej sytuacji i własnej osoby. Ci
którzy nie radz
ą
sobie w tym społecze
ń
stwie si
ę
gaj
ą
po rozmaite
substytuty, które s
ą
im proponowane, aby odwróci
ć
uwag
ę
od
bezsensowno
ś
ci
ż
ycia codziennego. Okazuje si
ę
,
ż
e człowiek
współczesny, poprzez wspomniane do
ś
wiadczenia społeczne staje
si
ę
podatny na łatwe zmanipulowanie (równie
ż
przez działalno
ść
sekt). Grupy kultowe zaproponuj
ą
takiemu zagubionemu społecznie
człowiekowi bardzo proste i łatwe do zrealizowania pomysły, sprawi
ą
swoj
ą
działalno
ś
ci
ą
,
ż
e człowiek poczuje si
ę
szcz
ęś
liwy. Wielu ulega
tej ułudzie (Bierhoff 1998, s.1-5; por. tak
ż
e Langel 1995, s.128-130).
Polscy psycholodzy oraz inni specjali
ś
ci analizowanej problematyki
wskazuj
ą
na podobne
ź
ródła współczesnej popularno
ś
ci grup
kultowych. Jako główne
ź
ródło A.Zwoli
ń
ski wymienia liczne kryzysy,
dotycz
ą
ce ró
ż
nych sfer
ż
ycia współczesnego człowieka. Jako ten
najbardziej powszechny wskazuje kryzys cywilizacji. U podstaw tego
ż
kryzysu widzi ide
ę
wolno
ś
ci i jej bł
ę
dne koncepcje, propagowane
zwłaszcza przez twórców liberalizmu i komunizmu. Wskazuj
ą
c na
pluralizm kulturowy, autor ten, wyja
ś
nia skutki jakimi s
ą
zagubienie
prawdy, pomieszanie poj
ęć
, proces sekularyzacji, egzystencjalny
niepokój człowieka, wszechogarniaj
ą
ca pustka, poczucie bezsensu
ż
ycia. Sekty idealnie wykorzystuj
ą
istniej
ą
cy kryzys do swojej
manipulacyjnej działalno
ś
ci, proponuj
ą
c kolorowy
ś
wiat pełen miło
ś
ci
i łatwego
ż
ycia wolnego od chaosu i zła.
Innym wa
ż
nym uwarunkowaniem rozwoju grup kultowych jest kryzys
ko
ś
cioła i religii. Tutaj podło
ż
em, według A.Zwoli
ń
skiego jest
liberalizacja
teologii,
relatywizm
doktrynalny,
szerz
ą
cy
si
ę
indyferentyzm. Wraz z nimi pojawia si
ę
upadek moralno
ś
ci w
ś
ród
32
wyznawców religii. Z kryzysem religii wi
ąż
e si
ę
kryzys jej instytucji.
Na znaczny spadek praktykowania w
ś
ród wiernych ko
ś
cioła oraz brak
logicznego uzasadnienia post
ę
powania moralnego, jako istotne
przyczyny atrakcyjno
ś
ci sekt wskazuj
ą
tak
ż
e inni badacze. W takim
kontek
ś
cie grupy kultowe staraj
ą
si
ę
stwarza
ć
klimat do bardziej
osobistego i bezpo
ś
redniego kontaktu z bóstwem (por. Sareło 1991,
s.105-107; Urbaniak 1997, s.138-139). Powy
ż
szy kontekst: swoisty
kryzys cywilizacji i cz
ę
ste trudno
ś
ci ze strony ko
ś
cioła w udzielaniu
skutecznej pomocy, jest wskazywany tak
ż
e przez innych autorów.
Atrakcyjno
ść
sekt w Polsce wielu autorów wi
ąż
e z czterdziestoletni
ą
ateizacj
ą
społecze
ń
stwa. St
ą
d szczególne zapotrzebowanie na
zjawiska transcendentne. W sytuacji pokazywania ko
ś
cioła bardziej
jako instytucji ni
ż
wspólnoty, nowe ruchy religijne wychodz
ą
z propozycj
ą
osobistego kontaktu z Bogiem, bez po
ś
redników.
Mniejsz
ą
grup
ą
, która powinna by
ć
najskuteczniejsz
ą
obron
ą
przed
sektami jest rodzina, ale i ona prze
ż
ywa swój kryzys – kryzys rodziny.
Rodziny rozbite, nieustabilizowane, patologiczne, z do
ś
wiadczeniem
wyobcowania, brak wła
ś
ciwej opieki wychowawczej, brak miło
ś
ci
rodzicielskiej, brak pozytywnej roli ojca jako osoby znacz
ą
cej
w rodzinie. Okazuje si
ę
,
ż
e im wi
ę
cej takich rodzin, im słabsza
rodzina, tym łatwiejsza i skuteczniejsza manipulacja grup kultowych.
Wielu badaczy wskazuje wła
ś
nie na rodzin
ę
jako na główne
ź
ródło
uwarunkowa
ń
ró
ż
nych zachowa
ń
(zarówno tych akceptowanych, jak
i nieakceptowanych społecznie). Rodziców i dziecko ł
ą
cz
ą
silne
zwi
ą
zki emocjonalne. Dziecko jest całkowicie zale
ż
ne od rodziców,
potrzebna mu jest ich miło
ść
, pomoc i opieka, dziecko kocha
rodziców, podziwia ich, pragnie ich na
ś
ladowa
ć
, identyfikowa
ć
si
ę
z nimi. Ich zachowanie, sposób my
ś
lenia, postawy
ż
yciowe stanowi
ą
33
dla dziecka wzór do na
ś
ladowania. Zwi
ą
zek postaw rodzicielskich, ról
rodzicielskich z rozwojem umysłowym, społecznym i emocjonalnym
dziecka jest zasadniczo niekwestionowany. Dokonuje si
ę
on przez
proces identyfikacji z osobami znacz
ą
cymi, którymi dla dziecka s
ą
jego rodzice. Na sytuacj
ę
rodzinn
ą
, a zwłaszcza kryzys rodziny, jako
główn
ą
przyczyn
ę
wchodzenia młodzie
ż
y w sekty, zwraca uwag
ę
mi
ę
dzy
innymi
Raport
Bezpiecze
ń
stwa
Narodowego
przy
Prezydencie RP z 1995r. „Konsumpcyjne podej
ś
cie do
ż
ycia b
ą
d
ź
trudna sytuacja ekonomiczna rodziny, a co za tym idzie po
ś
wi
ę
cenie
przez rodziców wi
ę
kszo
ś
ci czasu na prac
ę
zarobkow
ą
powoduje,
ż
e
rodzina nie spełnia nale
ż
ycie swoich funkcji. Wyalienowani młodzi
ludzie, poszukuj
ą
cy w
ż
yciu trwałych warto
ś
ci – przyja
ź
ni, ciepła,
zaufania, sensu
ż
ycia, spełnienia potrzeb przynale
ż
no
ś
ci i wi
ę
zi,
pozornie znajduj
ą
je w sektach” (zob. Raport BBN 1995, rozdz. VII).
Kryzys cywilizacji, religii oraz rodziny prowadzi wprost do osłabienia
zwi
ą
zków przyja
ź
ni i blisko
ś
ci, zwi
ą
zane z poczuciem osamotnienia –
to kolejna przyczyna atrakcyjno
ś
ci sekt. W szerokim kontek
ś
cie
zagro
ż
e
ń
powy
ż
szy A.Zwoli
ń
ski ukazuje tak
ż
e kryzys polityczny
i społeczny. Zmieniaj
ą
ce si
ę
systemy polityczne, poszukiwania
„nowego
ś
wiatopogl
ą
du”, zwi
ą
zane z nimi zjawisko anomii,
niezadowolenie społeczno – ekonomiczne s
ą
kolejnymi czynnikami
zwi
ą
zanymi z podło
ż
em dla powstawania i funkcjonowania grup
kultowych (Zwoli
ń
ski 1996, s.20-32; por. tak
ż
e Sakowicz 1994, s.183-
185; Springer 2000, s.36-45).
Uwarunkowania społeczne podatno
ś
ci człowieka nale
ż
ałoby widzie
ć
równie
ż
w kontek
ś
cie podstawowych czynników zawartych we
wspomnianym ju
ż
modelu integracyjnym (Ross, Langone 1988, s.29-
33; por. Singer, Lalich 1997, s.43-52).
34
Okres rozwojowy. Najcz
ęś
ciej manipulacyjnej działalno
ś
ci sekt
ulegaj
ą
ludzie młodzi od 16 do 30 roku
ż
ycia. Jest to wi
ę
c czas szkoły
b
ą
d
ź
studiów. W literaturze niemieckoj
ę
zycznej na okre
ś
lenie sekt
funkcjonuj
ą
trafne, jak si
ę
wydaje okre
ś
lenia „Jugendreligionen”,
„Jugendsekten”. H.Baer wskazuje na wiek mi
ę
dzy 18, a 26 lat jako
ten, który niesie najwi
ę
ksze zagro
ż
enie znalezienia si
ę
w sekcie
(Bear 1994, s.542; por. tak
ż
e Singer, Lalich 1997, s.68). Okres
młodzie
ń
czy mi
ę
dzy 16 a 21 rokiem
ż
ycia charakteryzuje si
ę
specyficznymi prawami i zachowaniami. Obserwuje si
ę
wyst
ę
powanie
kryzysu młodzie
ń
czego, któremu towarzyszy nasilenie trudno
ś
ci
psychicznych
zwi
ą
zanych
z
problemem
nowej
identyfikacji,
z konfliktami potrzeb, ze zmienno
ś
ci
ą
nastrojów emocjonalnych przy
jednoczesnej tendencji do idealizowania rzeczywisto
ś
ci (Obuchowska
1996, s.9-10, 105-109; Asanger 2001, s.285). Czym
ś
naturalnym
w tym okresie rozwojowym jest poszukiwanie nowych dróg
i sposobów radzenia sobie. Grupy kultowe bardzo cz
ę
sto zwracaj
ą
si
ę
do młodzie
ń
czego odczucia alienacji, braku akceptacji
tradycyjnych
struktur
społecznych,
cz
ę
sto
posługuj
ą
si
ę
młodzie
ń
czym wizerunkiem, prezentuj
ą
c na zewn
ą
trz witalno
ść
,
pr
ęż
no
ść
, otwarto
ść
, radykalizm. To wszystko sprawia,
ż
e wła
ś
nie
ludzie młodzi s
ą
szczególnie nara
ż
eni na ró
ż
ne zagro
ż
enia, w tym na
aktywn
ą
działalno
ść
sekt (por. Pu
ż
y
ń
ska 1988; Klosinski 1996, s.19-
24;
Ś
ledzi
ń
ski 1997, s.33; Kulik 1998; Prokop 1999, s.14). Nieco
starsz
ą
grup
ą
nara
ż
on
ą
na werbunkow
ą
działalno
ść
jest młodzie
ż
studiuj
ą
ca. Ta grupa młodych ludzi cz
ę
sto przebywa długi czas poza
domem, ch
ę
tnie podró
ż
uje, jest z dala od domu i przyjaciół,
przewa
ż
nie nie posiada jeszcze swojej rodziny, maj
ą
c sporo wolnego
czasu i gotowo
ść
do poszukiwania tre
ś
ci duchowych staj
ą
si
ę
du
ż
ym
35
obiektem zainteresowania grup kultowych. Bywa,
ż
e młodzie
ż
ta
prze
ż
ywa problemy wynikaj
ą
ce z faktu studiowania, a maj
ą
c
stosunkowo du
żą
łatwo
ść
w nawi
ą
zywaniu nowych kontaktów s
ą
otwarci na porady „osób
ż
yczliwych”. Bardzo cz
ę
sto studenci s
ą
pełni
zapału aby działa
ć
dla dobra wspólnego i zazwyczaj posiadaj
ą
szerokie zainteresowania. Staj
ą
si
ę
wi
ę
c stosunkowo łatw
ą
i bardzo
atrakcyjn
ą
grup
ą
ludzi nara
ż
onych na werbunkow
ą
działalno
ść
sekt
(por. Ritchie 1994, s.15-16; Kuncewicz 2000, s.21).
Czynniki sytuacyjne – to wszystkie te sytuacje które prowadz
ą
do du
ż
ego nasilenia stresu, do wydarze
ń
kryzysowych, wszystkie te
wydarzenia które maj
ą
charakter traumatyczny:
ś
mier
ć
kogo
ś
bliskiego, ci
ęż
ka choroba, zawód miłosny, rozwód, brak pracy,
dotkliwa
ż
yciowa pora
ż
ka, nieszcz
ęś
liwy wypadek, czy jakakolwiek
inna niespodziewana sytuacja która niesie ze sob
ą
powa
ż
ne
i nieprzewidziane nast
ę
pstwa dla poszczególnej osoby. Człowiekowi
znajduj
ą
cemu si
ę
w stanie kryzysu, trudno jest jednocze
ś
nie dostrzec
manipulacyjne nastawienie grupy kultowej (por. Zar
ę
bska-Piotrowska
1997, s.51; Kuncewicz 2000, s.22; Steuden, Kuncewicz 2002, s.73-
115). Potrzeba wsparcia staje si
ę
silniejsza, tym bardziej, gdy
z ró
ż
nych powodów nie otrzymuje si
ę
go w swoim dotychczasowym
ś
rodowisku. Moment wst
ą
pienia do sekty cz
ę
sto zwi
ą
zany jest
z okresem działania silnego stresu, zwi
ą
zanego z sytuacjami
codziennego
ż
ycia: praca, problemy rodzinne, relacje społeczne,
troska o zdrowie, nowe miejsce pracy, nowy dom, kryzys
finansowy,...(Hassan 1999, s.118; Wójcik 1992, s.189). Badania
innych psychologów potwierdzaj
ą
powy
ż
sz
ą
tez
ę
. Znaczna cz
ęść
osób nale
żą
cych do grup kultowych w momencie wst
ę
powania do
nich znajdowała si
ę
w stanie depresji, niepokoju psychicznego,
36
poczucia dezintegracji, a grupa jawiła si
ę
im jako sposób na
rozładowanie
napi
ę
cia,
wej
ś
cie
w
grup
ę
miało
charakter
terapeutyczny (Powałka 1996, s.219-223). Abstrahuj
ą
c w tym miejscu
od skutków, a koncentruj
ą
c si
ę
na przyczynach, nale
ż
y zauwa
ż
y
ć
,
ż
e
sytuacja kryzysowa pojawiaj
ą
ca si
ę
w
ż
yciu człowieka, zwi
ę
ksza jego
podatno
ść
na uczestnictwo w tych
ż
e grupach. Wspomniany ju
ż
Dokument
Watyka
ń
ski
ukazuje
analizowane
zagadnienie
w podobnym tonie: „sytuacje kryzysowe lub ogólna podatno
ść
mog
ą
ujawni
ć
albo równie
ż
wytworzy
ć
potrzeby i aspiracje, które staj
ą
si
ę
nast
ę
pnie motywacjami do zwrócenia si
ę
w stron
ę
sekt. Pojawiaj
ą
si
ę
one na płaszczy
ź
nie tak poznawczej jak uczuciowej” (Sekty albo
nowe ruchy ....1986, s.3). Z cał
ą
pewno
ś
ci
ą
nie wszyscy członkowie
wst
ę
puj
ą
do danej grupy wył
ą
cznie w takim stanie, w stanie silnego
kryzysu, psychicznego rozbicia. Przedstawiciele grup kultowych
nastawieni na werbowanie nowych adeptów, dokładnie wiedz
ą
,
ż
e
młody człowiek poszukuje pomocy w rozwi
ą
zywaniu swoich
problemów. Ludzie młodzi stosunkowo łatwo i ch
ę
tnie otwieraj
ą
si
ę
na nowe propozycje proponowane przez otoczenie. Dotyczy to
zwłaszcza młodzie
ż
y, która nie bardzo potrafi odnale
źć
si
ę
w
ż
yciu,
znale
źć
sobie miejsce. Młodzie
ż
„emocjonalnie oddalona od
zagonionych rodziców, nie maj
ą
ca wsparcia w
ś
ród nie mniej
zabieganych rówie
ś
ników, staje si
ę
łatwym łupem werbowników,
którzy oferuj
ą
im wszystko, czego brak odczuwaj
ą
w
ż
yciu
doczesnym” (
Ś
ledzi
ń
ski 1997, s.33; por. tak
ż
e Cammans 1990,
s.172-188).
W kontek
ś
cie prze
ż
ywanych sytuacji kryzysowych, które dotykaj
ą
potencjalnych adeptów grup kultowych, nale
ż
y zauwa
ż
y
ć
równie
ż
aspekt zwi
ą
zany z kryzysami religijnymi. Wg G.Allporta około 60%
37
młodzie
ż
y przechodzi kryzysy religijne, a ich najwi
ę
ksze nasilenie
przypada po 16 roku
ż
ycia (Allport 1988, s.121), czyli wieku który
stanowi doln
ą
granic
ę
zwi
ą
zan
ą
z podatno
ś
ci
ą
na oddziaływania grup
kultowych. Z kolei W.Pr
ęż
yna analizuj
ą
c zwi
ą
zek kryzysu religijnego
z osobowo
ś
ci
ą
wyró
ż
nił w swoich badaniach trzy grupy:
bezkryzysowa, kryzysow
ą
oraz pokryzysow
ą
. Okazuje si
ę
,
ż
e pewien
typ osobowo
ś
ci mo
ż
e prowadzi
ć
do powstawania kryzysów
religijnych. Osoby z grupy kryzysowej charakteryzuj
ą
si
ę
dominacj
ą
,
niekonwencjonalno
ś
ci
ą
przemy
ś
le
ń
, skłonno
ś
ci
ą
do teoretyzowania
własnych przemy
ś
le
ń
, gotowo
ś
ci
ą
do eksperymentowania, przy
jednoczesnej aktywno
ś
ci i pobudliwo
ś
ci (Pr
ęż
yna 1971, s.156). Tak
ą
sytuacj
ę
kryzysu religijnego w
ż
yciu młodego człowieka wykorzystuj
ą
cz
ę
sto osoby werbuj
ą
ce do grup kultowych.
Komunikacja w rodzinie. Badacze problemu wskazuj
ą
,
ż
e
zasadniczo nie ma reguły z jakiej rodziny pochodz
ą
członkowie sekt.
„Potencjalni kandydaci pochodz
ą
zarówno z rodzin normalnych
i szcz
ęś
liwych, jak i z domów rozbitych i prze
ż
ywaj
ą
cych trudno
ś
ci”
(Nowakowski 1999, s.28). Jednak
ż
e nasilenie podatno
ś
ci na
zwerbowanie ma zwi
ą
zek z komunikacj
ą
w rodzinie. Wymienia si
ę
zwłaszcza zaburzone relacje z ojcem (subiektywnie widziane przez
młodzie
ż
lub obiektywnie istniej
ą
ce), jak równie
ż
fizyczny b
ą
d
ź
psychiczny brak ojca. „Brak udziału ojca w wychowaniu mo
ż
e by
ć
jednym z czynników kształtuj
ą
cych zainteresowanie parareligijno
ś
ci
ą
”
(Doktór 1985, s.134; 1999, s.13; por tak
ż
e Wójcik 1992, s.189). Inny
polski znawca grup kultowych – Alexiewicz, wypowiada si
ę
na
powy
ż
szy temat jeszcze zdecydowaniej: „jedynym elementem
ró
ż
ni
ą
cym członków sekty od reszty populacji jest psychologiczna
nieobecno
ść
ojca” (Alexiewicz 1998, s.15). Doktór wyja
ś
niaj
ą
c ten
38
fakt wskazuje na trzy komplementarne mechanizmy. Pierwszy
nawi
ą
zuje do psychoanalizy lub psychologii postaci. Nieobecno
ś
ci
ojca we wczesnym dzieci
ń
stwie, sprawia w okresie dojrzewania
niemo
ż
no
ść
przekształcenia
postawy
zale
ż
no
ś
ci
w
dojrzał
ą
interakcj
ę
. T
ę
sknota za ojcem mo
ż
e by
ć
zaspokajana w osobie
m
ęż
czyzny – duchowego mistrza. Mocny osobowo
ś
ciowo lider, guru
mo
ż
e by
ć
odbierany jako „substytut własnego ojca”. Drugi
mechanizm wyja
ś
niaj
ą
cy nieobecno
ś
ci ojca i podatno
ść
do
uczestnictwa w grupie kultowej wynika z wpływu ojca na identyfikacj
ę
ze społeczno – kulturow
ą
rol
ą
płciow
ą
. Brak wzorca osobowego jakim
jest ojciec mo
ż
e prowadzi
ć
do zaspokajania wi
ę
zi wspólnotowej
bardziej w jakiej
ś
grupie ni
ż
w zwi
ą
zku mał
ż
e
ń
skim czy rodzinnym.
Trzeci typ analizowanych mechanizmów nawi
ą
zuje do modeluj
ą
cego
wpływu ojca na religijn
ą
socjalizacj
ę
dziecka. Chodzi tu o pewien
wpływ obrazu własnego ojca na obraz Boga (Doktór 1985, s.134-
141). Zwi
ą
zek z ojcem, zale
ż
no
ść
psychiczna od ojca wzrasta wraz
z procesem dojrzewania dziecka. Autorytet ojca, przekazywane przez
niego informacje o otaczaj
ą
cej rzeczywisto
ś
ci, o systemie norm
post
ę
powania maj
ą
istotne znaczenie dla rozwoju dziecka. Dla
chłopców ojciec stanowi wzór osobowy, dla dziewcz
ą
t ojciec jest
wzorem m
ęż
czyzny. Powy
ż
sza prawidłowo
ść
wydaje si
ę
by
ć
istotna
w kontek
ś
cie grup kultowych, w których liderami s
ą
zasadniczo
m
ęż
czy
ź
ni. Brak udziału ojca w wychowaniu powoduje cały szereg
okre
ś
lonych psychologicznych nast
ę
pstw: mog
ą
pojawia
ć
si
ę
zaburzenia
identyfikacji
płciowej,
tendencje
do
działania
z natychmiastow
ą
gratyfikacj
ą
, zewn
ę
trzne umiejscowienie kontroli,
niepokój, gorsze przystosowanie społeczne. Cechy te s
ą
typowe dla
uczestników grup kultowych i mo
ż
na przypuszcza
ć
,
ż
e brak
39
dostatecznego udziału ojca w wychowaniu jest jednym z czynników,
który mógłby wyja
ś
ni
ć
rozwa
ż
ane zjawisko.
Wskazuj
ą
c na sytuacj
ę
rodzinn
ą
, jako na jeden z istotnych czynników
uwarunkowa
ń
podatno
ś
ci młodego człowieka na oddziaływania grup
kultowych nale
ż
y podkre
ś
li
ć
,
ż
e rodzicielskie systemy wychowawcze
autokratyczne oraz liberalne s
ą
tymi, które najbardziej przyczyniaj
ą
si
ę
do kształtowania u dziecka osobowo
ś
ci niedojrzałej. Surowa,
nadmierna kontrola lub całkowity brak zainteresowania si
ę
dzieckiem
prowadzi do ukształtowania si
ę
w pó
ź
niejszym wieku rozwojowym
postaw
pełnych
zale
ż
no
ś
ci,
łatwo
ś
ci
ulegania
sugestiom,
nieumiej
ę
tno
ść
odmowy, poczucie osamotnienia. Du
ż
o korzystniejsze
warunki rozwoju dojrzałej osobowo
ś
ci, a tym samym wi
ę
ksz
ą
odporno
ść
na zachowania dewiacyjne (w tym uczestnictwo
w grupach kultowych) daje demokratyczny system wychowawczy
preferowany przez rodziców (por. Przetacznik-Gierowska, Włodarski
1994, s.127-145). O zaburzonych kontaktach uczuciowych mi
ę
dzy
rodzicami a dzie
ć
mi mo
ż
emy mówi
ć
zarówno w przypadku braku
faktycznego kontaktu rodziców z dzieckiem, np. wskutek rozbicia
rodziny, jak i w sytuacji, gdy rodzice wykazuj
ą
postaw
ę
liberaln
ą
b
ą
d
ź
odrzucaj
ą
c
ą
w stosunku do dziecka. Mo
ż
na s
ą
dzi
ć
,
ż
e niewła
ś
ciwe
relacje uczuciowe b
ę
d
ą
stanowi
ć
frustracj
ę
niektórych potrzeb
dziecka. Na znaczenie dystansu uczuciowego dla wyst
ą
pienia
niewła
ś
ciwych zachowa
ń
zwraca uwag
ę
wielu badaczy. Zwi
ą
zek
postaw wychowawczych rodziców a struktura osobowo
ś
ci, system
warto
ś
ci ich dzieci był wielokrotnie analizowany (por. Ziemska 1980,
s.155-197; Brzozowski 1988, s.39-42).
Ż
ycie rodzinne i zwi
ą
zany
z nim klimat emocjonalno-uczuciowy jest wskazywany tak
ż
e przez
M.Marguardt. Autorka ta, zajmuj
ą
ca si
ę
pomoc
ą
psychologiczn
ą
40
i terapeutyczn
ą
, zauwa
ż
a,
ż
e „uczucie l
ę
ku, poczucie winy oraz
nadmierne poczucie obowi
ą
zku”, maj
ą
ce pocz
ą
tki w rodzinie (cz
ę
sto
we wczesnym dzieci
ń
stwie) s
ą
tymi okoliczno
ś
ciami, które sprzyjaj
ą
powstawaniu szanta
ż
u emocjonalnego w rodzinie. Ten
ż
e szanta
ż
z kolei mo
ż
e prowadzi
ć
do przeró
ż
nych urazów osobowo
ś
ciowych,
a te, nawet stosunkowo małe „mog
ą
mie
ć
powa
ż
ne konsekwencje –
poniewa
ż
sprawiaj
ą
,
ż
e stan w jaki wprowadzaj
ą
osob
ę
mo
ż
na
okre
ś
li
ć
jako
stan
zwi
ę
kszonej
podatno
ś
ci
na
wpływy
i psychomanipulacj
ę
” (Marguardt 2000, s.35; por. tak
ż
e Taran 2000,
s.107).
Analiz
ą
systemu wychowania i ochron
ą
przed działalno
ś
ci
ą
sekt
zajmował si
ę
D.Sträuli, który bardzo mocno podkre
ś
la wzajemn
ą
zale
ż
no
ść
. Szczególny wymiar wychowania dotyczy uczu
ć
religijnych
dziecka. Kto jako dziecko w sposób wolny nie umiał wyra
ż
a
ć
swoich
uczu
ć
, poniewa
ż
nie obchodziły one rodziców i ani nie dzielili
z rado
ś
ci ani smutku, musiał si
ę
mo
ż
e nauczy
ć
chowania uczucia
gł
ę
boko w sercu. Taka osoba bezwarunkowo pójdzie za jakim
ś
guru
albo wró
ż
k
ą
którzy co
ś
zaproponuj
ą
. „Rygorystyczne i autorytarne
wychowanie religijne wydaje si
ę
tworzy
ć
tak samo dobry grunt do
pó
ź
niejszego uzale
ż
nienia od sekt, jak i religijna pustka w głowie”
(Sträuli 1998). Przynale
ż
no
ść
do grupy wydaje si
ę
by
ć
swoistym
substytutem relacji rodzinnych, jak
ąś
namiastk
ą
rodziny. Niewła
ś
ciwy
klimat uczuciowy i czynniki patologiczne w strukturze rodziny oraz
w
relacjach
mi
ę
dzy
jej
członkami,
brak
wła
ś
ciwej
opieki
wychowawczej, brak miło
ś
ci i ciepła rodzinnego stanowi
ą
jedn
ą
z podstawowych przyczyn zaburze
ń
w zachowaniu dziecka. W
ś
ród
nich nale
ż
y widzie
ć
ś
wiadome uczestnictwo w ró
ż
nych grupach
kultowych. „Dziecko nie znajduj
ą
c dostatecznego zaanga
ż
owania
41
w domu rodzinnym poszukuje go gdzie indziej” (zob. Prokop 1999,
s.77). Na atmosfer
ę
emocjonalno – uczuciow
ą
w domu rodzinnym
zwracaj
ą
uwag
ę
tak
ż
e inni autorzy. B.Jastrz
ę
bska stwierdza,
ż
e na
pierwszym miejscu, w
ś
ród tych czynników które s
ą
przyczynami
ró
ż
nych
zaburze
ń
nale
ż
y
wymieni
ć
znaczenie
stosunków
emocjonalnych mi
ę
dzy członkami rodziny, a szczególnie postawy
rodziców wobec dzieci. Autorka ta w swojej pracy stwierdza, i
ż
„mimo
całej
zło
ż
ono
ś
ci
i
ró
ż
norodno
ś
ci
uwarunkowa
ń
,
najbardziej
znamienn
ą
rol
ę
w genezie zachowa
ń
autodestrukcyjnych odgrywa
brak poczucia bezpiecze
ń
stwa w okresie dzieci
ń
stwa, niemo
ż
no
ść
podj
ę
cia dialogu z rodzicami oraz znalezienie oparcia w rodzinie”
(Jastrz
ę
bska 1992, s.32). Dom rodzinny jest wi
ę
c swoistym
ś
rodowiskiem wychowawczym i kulturowym w którym dokonuje si
ę
wczesny proces zaspokajania potrzeb, kształtuj
ą
si
ę
wzory
post
ę
powania oraz tworz
ą
si
ę
zasadnicze elementy osobowo
ś
ci
dziecka. Do
ś
wiadczenia wczesnego dzieci
ń
stwa, a zwłaszcza
kontakty z najbli
ż
szymi osobami z rodziny odgrywaj
ą
istotn
ą
rol
ę
w całym procesie rozwoju człowieka. W tych wzajemnych
interakcjach mi
ę
dzy rodzicami a dzie
ć
mi niezmiernie wa
ż
n
ą
rol
ę
odgrywaj
ą
postawy rodzicielskie. Warto
ś
ci wychowawcze, które
dziecko osi
ą
ga w rodzinie, staj
ą
si
ę
podstaw
ą
tworzenia nowych
warto
ś
ci rozwojowych. Rodzice mog
ą
w procesie wychowania
najpełniej oddziaływa
ć
na dziecko. Ka
ż
de z nich ma swoj
ą
jedyn
ą
,
niepowtarzaln
ą
i swoist
ą
rol
ę
do odegrania wła
ś
nie jako ojciec
i matka oraz jako rodzice wspólnie. Oddziaływanie to dokonuje si
ę
w sposób wieloaspektowy, ci
ą
gły i ma zasadniczy wpływ na
pó
ź
niejsze zachowania młodego człowieka.
Ś
rodowisko rodzinne
wpływa na osobowo
ść
dziecka, wpływa na jego zachowanie. Wpływ
42
ten realizowany jest dwukierunkowo: poprzez
ś
wiadom
ą
prac
ę
wychowawcz
ą
oraz poprzez ró
ż
norodne oddziaływania wynikaj
ą
ce
z toku codziennych czynno
ś
ci i ustosunkowa
ń
członków rodziny do
siebie oraz do tych
ż
e czynno
ś
ci i zdarze
ń
. Szczególn
ą
rol
ę
w tych
wzajemnych relacjach odgrywa ładunek emocjonalny, który nasyca
post
ę
powanie członków rodziny i cał
ą
atmosfer
ę
domu. Emocjonalne
ustosunkowania rodziców wobec dziecka przenikaj
ą
tak
ż
e wszelkie
oddziaływania wychowawcze i wywołuj
ą
u dziecka reakcj
ę
w postaci
specyficznego zachowania si
ę
(por. Ziemska 1980, s.156). Nale
ż
y
mocno zaznaczy
ć
,
ż
e rodzice wychowuj
ą
dziecko przede wszystkim
poprzez swoje postawy, w których mieszcz
ą
si
ę
zarówno postawy
rodzicielskie, jak i wychowawcze.
Uwarunkowania typu
ś
rodowiskowego jak i osobowo
ś
ciowego
maj
ą
istotny wpływ na działania podejmowane przez dzieci
i młodzie
ż
. Mog
ą
one prowadzi
ć
do nieakceptowanych społecznie
form funkcjonowania. Nale
ż
y zaznaczy
ć
,
ż
e uwarunkowania te s
ą
ze
sob
ą
bardzo mocno powi
ą
zane i zwykle wzajemnie si
ę
przenikaj
ą
.
Udział grupach kultowych prowadzi bezpo
ś
rednio lub po
ś
rednio do
zachowa
ń
które mo
ż
na okre
ś
li
ć
jako pewn
ą
form
ę
destrukcyjno
ś
ci
ż
ycia
psychicznego,
fizycznego,
czy
te
ż
duchowego.
Zaprezentowane w powy
ż
szej analizie uwarunkowania społeczne
podatno
ś
ci młodego człowieka na oddziaływanie grup kultowych
wskazuj
ą
zarówno
na
aspekt
bardzo
szeroki
(anonimowe
społecze
ń
stwo, szybkie przemiany w
ś
wiecie, instytucje społeczne
i ko
ś
cielne, uprzedmiotowianie człowieka) jak i bardzo w
ą
ski (przede
wszystkim rodzina, ale tak
ż
e grupa rówie
ś
ników, miejsce pracy b
ą
d
ź
nauki). W kontek
ś
cie ró
ż
norodno
ś
ci i wielo
ś
ci uwarunkowa
ń
społecznych współcze
ś
ni znawcy problematyki widz
ą
powstawanie
43
grup kultowych. Grupy te, wydaj
ą
si
ę
by
ć
atrakcyjne dla młodzie
ż
y,
stwarzaj
ą
c pozory zaspokajania potrzeb człowieka, jego oczekiwa
ń
,
daj
ą
proste odpowiedzi, łatwe rozwi
ą
zania. Powy
ż
szych spraw
bardzo cz
ę
sto nie s
ą
w stanie w pełni i zgodnie z prawd
ą
zaspokoi
ć
organizacje, instytucje, rodzina.
W nawi
ą
zaniu do istniej
ą
cych informacji teoretycznych oraz
bada
ń
empirycznych utworzono operacyjn
ą
definicj
ę
opisow
ą
człowieka najbardziej podatnego, najbardziej nara
ż
onego na
oddziaływania ró
ż
nych grup kultowych. Definicja poni
ż
sza nawi
ą
zuje
do kilku wymiarów
ż
ycia młodego człowieka Osoba taka mo
ż
e
spełnia
ć
wi
ę
c nast
ę
puj
ą
ce kryteria:
A) Relacje interpersonalne
•
komunikacja z rodzicami, a zwłaszcza z ojcem jest bardzo mocno
zakłócona,
niewła
ś
ciwa
(cz
ę
ste
konflikty,
brak
zrozumienia,
akceptacji, odrzucanie autorytetu rodzicielskiego)
•
fizyczny lub psychologiczny brak ojca
•
rodzice preferuj
ą
styl wychowania liberalny lub autorytarny
B) Kryzysy sytuacyjne, rozwojowe
•
systematycznie do
ś
wiadczane sytuacje stresowe, frustracyjne;
•
wydarzenia kryzysowe
C) Cechy osobowo
ś
ci
•
poszukuj
ą
ca prostych odpowiedzi w kwestiach: celu i sensu
ż
ycia,
religii, dylematów egzystencjalnych
•
z du
żą
łatwowierno
ś
ci
ą
wobec otrzymywanych odpowiedzi,
z du
żą
podatno
ś
ci
ą
na sugestie
•
poszukuj
ą
ca w grupie azylu oraz z mał
ą
asertywno
ś
ci
ą
•
z naiwnym idealizowaniem poł
ą
czonym z tendencjami do „bycia
zbawc
ą
ś
wiata” (temu celowi słu
ż
y gotowo
ść
do radykalizmu
44
działania,
bezkompromisowe
wymagania,
nowe
normy
post
ę
powania)
•
z brakiem wiary we własne mo
ż
liwo
ś
ci
•
z cz
ę
st
ą
i łatw
ą
zmienno
ś
ci
ą
nastrojów emocjonalnych
•
sztywno
ść
my
ś
lenia
D) Potrzeby
12
•
z potrzeb
ą
zale
ż
no
ś
ci
•
z potrzeb
ą
kultu przywódcy
•
z potrzeb
ą
duchowego kierownictwa
E) Wiedza religijna
•
powierzchowna znajomo
ść
nauki Ko
ś
cioła
•
bezkrytycyzm w pojmowaniu zjawisk religijnych
•
irracjonalne wierzenia
•
z tendencj
ą
przemiany
ś
wiata w
ś
wietle wiary, pojmowanej
bardzo subiektywnie
Powy
ż
sza definicja z cał
ą
pewno
ś
ci
ą
nie wyczerpuje
wymiarów, które opisuj
ą
człowieka podatnego. Nale
ż
y tak
ż
e
zaznaczy
ć
,
ż
e wskazane wymiary nie musz
ą
znale
źć
si
ę
w przedstawieniu psychologicznego obrazu, psychologicznej sylwetki
12
Wyró
ż
nienie kryterium potrzeby spo
ś
ród cechy osobowo
ś
ci jest zwi
ą
zane z procedur
ą
konstruowania narz
ę
dzia do mierzenia nat
ęż
enia podatno
ś
ci w
ś
ród młodzie
ż
y. Taki podział w
definicji ułatwi prac
ę
s
ę
dziom kompetentnym przy ocenie poszczególnych itemów w pierwszym
etapie konstruowania kwestionariusza. Informacje dotycz
ą
ce skonstruowanego narz
ę
dzia s
ą
zawarte w rozdziale trzecim niniejszej pracy.
W powy
ż
szej definicji wyró
ż
nione zostały tylko niektóre potrzeby, które na tym etapie pracy s
ą
najbardziej predyktywne dla podatno
ś
ci na oddziaływania grup kultowych. Kuncewicz
wskazuj
ą
c na przyczyny atrakcyjno
ś
ci sekt wylicza znacznie wi
ę
cej potrzeb, które obiecuj
ą
zaspokoi
ć
sekty. Według tego autora s
ą
to nast
ę
puj
ą
ce potrzeby: miło
ś
ci, przynale
ż
no
ś
ci, bycia
zaakceptowanym bezwarunkowo, kierownictwa i poczucia bezpiecze
ń
stwa, autonomii,
samodzielno
ś
ci, własnej to
ż
samo
ś
ci, stopniowego uniezale
ż
nienia od rodziców, przynale
ż
no
ś
ci
i wspólnoty, poszukiwania odpowiedzi, d
ąż
enia do integralno
ś
ci wizji, bycia rozpoznanym i
wyró
ż
nionym, poszukiwania transcendencji, duchowego kierownictwa, zaanga
ż
owania i
wł
ą
czenia (Kuncewicz 2000, s.9-15). Autor tego katalogu potrzeb nie uzasadnia ich jednak
ż
adnymi badaniami empirycznymi, a s
ą
one, jak mo
ż
na si
ę
domy
ś
la
ć
wynikiem praktyki
psychologicznej w poradni i spotkaniami z osobami, które do
ś
wiadczyły działania ró
ż
nych grup
kultowych.
45
człowieka podatnego na oddziaływania grup kultowych po
ewentualnych badaniach empirycznych. Skonstruowana definicja
operacyjna osoby podatnej na oddziaływania grup kultowych
nawi
ą
zuje do ró
ż
norodnych psychospołecznych uwarunkowa
ń
na
które wskazuj
ą
znawcy problematyki. Zarówno pierwsze z nich –
cechy osobowo
ś
ciowe, jak i druga grupa uwarunkowa
ń
– społeczne,
nie nale
ż
y jednak interpretowa
ć
w prostym schemacie przyczynowo –
skutkowym.
Bardziej
odpowiednim
sposobem
wyja
ś
niaj
ą
cym
podatno
ść
człowieka jest raczej wskazywanie zwi
ą
zków (korelacji)
podatno
ś
ci z osobowo
ś
ci
ą
konkretnego człowieka oraz z jego
sytuacj
ą
ż
yciow
ą
. Literatura przedmiotu nie ukazuje profilu
osobowo
ś
ciowego człowieka b
ę
d
ą
cego w sekcie, ani tym bardziej
człowieka podatnego na działania sekt. Nieliczne istniej
ą
ce badania
osobowo
ś
ciowe uczestników sekt – grup kultowych nie upowa
ż
niaj
ą
przecie
ż
do jednoznacznego stwierdzenia,
ż
e konkretny człowiek był
taki przed wst
ą
pieniem do grupy, cho
ć
z drugiej strony nie mo
ż
na
wykluczy
ć
,
ż
e pewne cechy istniały u adeptów grup kultowych ju
ż
przed wst
ą
pieniem do tych
ż
e grup.
Definicja opisowa „człowieka najmniej podatnego na
działania grup kultowych”
Definicja poni
ż
sza stanowi w zasadzie odwrócenie pierwotnej
definicji człowieka podatnego na działania grup kultowych. Przyj
ę
cie
takiej operacyjnej definicji jest konieczne na jednym z etapów
konstruowania nowego narz
ę
dzia psychologicznego, jako materiał
pomocny dla s
ę
dziów kompetentnych, których zadaniem b
ę
dzie
wst
ę
pna ocena twierdze
ń
przygotowanych przez autora tego
ż
narz
ę
dzia (skali).
46
Osoba najmniej nara
ż
ona, najmniej podatna na działania grup
kultowych, to osoba która spełnia nast
ę
puj
ą
ce kryteria:
A) Relacje interpersonalne
•
komunikacja z rodzicami, a zwłaszcza z ojcem jest prawidłowa
(relacje bezkonfliktowe, wzajemne zrozumienie, akceptacja
autorytetu rodzicielskiego)
•
rodzice preferuj
ą
styl wychowania demokratyczny
•
ojciec prawidłowo realizuje zadania wychowawcze
B) Kryzysy sytuacyjne, rozwojowe
•
umiej
ę
tno
ść
radzenia
sobie
w
sytuacjach
stresowych,
frustracyjnych
•
ewentualne
wydarzenia
kryzysowe
nie
maj
ą
charakteru
patogennego
C) Cechy osobowo
ś
ci
•
poszukuj
ą
ca racjonalnych odpowiedzi w kwestiach: celu i sensu
ż
ycia, religii, dylematów egzystencjalnych
•
z postaw
ą
krytycyzmu wobec otrzymywanych odpowiedzi, z du
żą
odporno
ś
ci
ą
na sugestie
•
poszukuj
ą
ca w grupie oparcia do realizacji własnych planów oraz
z du
żą
asertywno
ś
ci
ą
•
młodzie
ń
czy idealizm poł
ą
czony z tendencjami do „bycia zbawc
ą
ś
wiata” (temu celowi słu
ż
y gotowo
ść
do radykalizmu działania,
bezkompromisowe wymagania, nowe normy post
ę
powania) jest
umieszczony w całym kontek
ś
cie
ż
yciowego sensu
•
z du
żą
wiar
ą
we własne mo
ż
liwo
ś
ci
•
z reakcjami emocjonalnymi proporcjonalnymi do bod
ź
ców
•
my
ś
lenie racjonalne w kwestiach wiary
•
elastyczno
ść
, twórczo
ść
w my
ś
leniu
47
•
sporadyczno
ść
fiksacji w rozwi
ą
zywaniu problemów
D) Potrzeby
•
z potrzeb
ą
autonomii
•
z potrzeb
ą
wspólnoty
E) Wiedza religijna
•
dobra znajomo
ść
nauki Ko
ś
cioła
•
krytycyzmem w pojmowaniu zjawisk religijnych
•
z tendencj
ą
przemiany
ś
wiata w
ś
wietle wiary, pojmowanej
obiektywnie
•
zdecydowane odrzucanie synkretyzmu religijnego
ETAPY KONSTRUOWANIA SKALI
Ocena trafno
ś
ci tre
ś
ciowej
J.Brzezi
ń
ski (1996, s.514-535) zwraca uwag
ę
badacza na
jeden z istotniejszych parametrów testu jakim jest jego trafno
ść
.
Przez trafno
ść
rozumiemy dokładno
ść
, z jak
ą
test mierzy, to co ma
mierzy
ć
. W przypadku poni
ż
szej skali jest to nat
ęż
enie cechy, jak
ą
jest podatno
ść
na działania grup kultowych – sekt. Autor ten
wymienia cztery rodzaje trafno
ś
ci: kryterialn
ą
, tre
ś
ciow
ą
, teoretyczn
ą
i fasadow
ą
, przy czym wskazuje tak
ż
e na innych znawców
problematyki, którzy sprowadzaj
ą
do trafno
ś
ci teoretycznej zarówno
trafno
ść
tre
ś
ciow
ą
, jak i kryterialn
ą
(Brzezi
ń
ski1996, s.520). Autor
poni
ż
szej skali uznał za wa
ż
ne sprawdzenie oceny trafno
ś
ci
tre
ś
ciowej oraz kryterialnej.
48
Wst
ę
pn
ą
pul
ę
pozycji SPnDGK tworzyły 203 twierdzenia
opisuj
ą
ce zachowania człowieka podatnego na działania sekt
(zgodnie z przyj
ę
t
ą
definicj
ą
opisow
ą
człowieka najbardziej
podatnego). Twierdzenia zostały zebrane z istniej
ą
cych teorii
wyja
ś
niaj
ą
cych wst
ę
powanie do sekt, z wypowiedzi dawnych
członków ró
ż
nych sekt, z istniej
ą
cych bada
ń
empirycznych
dotycz
ą
cych niektórych aspektów przynale
ż
no
ś
ci do sekt, były to
równie
ż
opinie uczniów szkół
ś
rednich oraz zdania wymy
ś
lone przez
autora pracy.
Zebrane twierdzenia poddano ocenie s
ę
dziów kompetentnych (30
psychologów). S
ę
dziowie maj
ą
c do dyspozycji definicj
ę
„człowieka
najbardziej
podatnego”
oceniali
na
skali
czterostopniowej
(zdecydowanie nadaje si
ę
, nadaje si
ę
, nie nadaje si
ę
oraz
zdecydowanie nie nadaje si
ę
), czy poszczególne twierdzenia nadaj
ą
si
ę
do badania, wyró
ż
nienia osób szczególnie nara
ż
onych, podatnych
na działanie sekt.
Nast
ę
pnie obliczono proporcje ocen wysokich: nadaje si
ę
,
zdecydowanie nadaje si
ę
(3, 4) i niskich: zdecydowanie nie nadaje
si
ę
, nie nadaje si
ę
(1, 2) dla ka
ż
dego twierdzenia. Twierdzenie
przechodziło do dalszego etapu, je
ż
eli grupa dwóch trzecich s
ę
dziów
kompetentnych (czyli minimum 20) uznawała,
ż
e dane twierdzenie
nadaje si
ę
do wyró
ż
nienia osób szczególnie podatnych na działania
sekt. Po pierwszym etapie oceny pozostało 139 twierdze
ń
– materiał
dla s
ę
dziów kompetentnych na drugi etap selekcji.
Drugim etapem w ocenie trafno
ś
ci tre
ś
ciowej była praca
siedmiu s
ę
dziów kompetentnych. Grup
ę
t
ę
stanowili psychologowie
znaj
ą
cy problematyk
ę
sekt i aktualnie pracuj
ą
cy w o
ś
rodkach pomocy
ludziom uzale
ż
nionym od sekt. Ocena 139 twierdze
ń
dokonywana
49
była na tym poziomie na podstawie definicji opisowych „człowieka
najbardziej podatnego” i „najmniej podatnego” na oddziaływania grup
kultowych.
Ocena trafno
ś
ci tre
ś
ciowej składała si
ę
na tym etapie z dwóch cz
ęś
ci.
W pierwszej cz
ęś
ci poproszono s
ę
dziów maj
ą
cych do dyspozycji
jedynie pierwsz
ą
definicj
ę
o wyobra
ż
enie sobie du
ż
ej grupy ludzi
najbardziej podatnych na działania sekt.
W drugiej cz
ęś
ci, po tygodniu, poproszono tych samych s
ę
dziów,
maj
ą
cych tym razem do dyspozycji jedynie drug
ą
definicj
ę
, aby
wyobrazili sobie du
żą
grup
ę
ludzi najmniej podatnych na
oddziaływania sekt.
W obu cz
ęś
ciach s
ę
dziowie oceniali, jaka liczba osób odpowie
twierdz
ą
co na poszczególne twierdzenia. S
ę
dziowie posługiwali si
ę
nast
ę
puj
ą
c
ą
skal
ą
: nikt (0), bardzo mało (1), około jedna czwarta (2),
mniej ni
ż
połowa (3), połowa (4), wi
ę
cej ni
ż
połowa (5), około trzy
czwarte (6), bardzo du
ż
o (7), wszyscy (8). Uzyskane oceny poddano
analizie statystycznej, a ko
ń
cowe wyniki przedstawia tabela 1.
Tabela 1. Trafno
ść
tre
ś
ciowa twierdze
ń
z puli wst
ę
pnej SPnDGK
Wskaźnik
Def. człowieka
najbardz. podatn.
Poziom
istotności
Def. człowieka
najmn. podatn.
Poziom
istotności
W- Kendalla
0,3555
p.i. < 0,0001
0,4750
p.i. < 0,0001
Współczynniki zgodno
ś
ci s
ę
dziów kompetentnych W –
Kendalla s
ą
zbli
ż
one w obu cz
ęś
ciach badania. Poziom istotno
ś
ci jest
zadowalaj
ą
cy, uzyskane wyniki mo
ż
na wi
ę
c zaakceptowa
ć
.
Trafno
ść
ka
ż
dej pozycji obliczono na podstawie dwóch arytmetycznie
niezale
ż
nych oszacowa
ń
, a konkretnie jako
ś
redni
ą
ró
ż
nic pomi
ę
dzy
wynikami dla definicji „człowiek najbardziej podatny” i „człowiek
najmniej podatny”. Na przykład, je
ś
li w pierwszej cz
ęś
ci badania
50
ś
rednia ocen wszystkich s
ę
dziów dla konkretnego twierdzenia
wyniosła 5,47, a w drugiej cz
ęś
ci 1,0, to wska
ź
nik trafno
ś
ci dla tego
twierdzenia stanowi warto
ść
4,47.
Analizuj
ą
c w ten sposób ka
ż
de twierdzenie ustalono warto
ść
ś
redni
ą
wska
ź
ników trafno
ś
ci (d
M
) dla całej skali która wynosi 3,1. Za warto
ść
graniczn
ą
przyj
ę
to 3,0, co oznacza,
ż
e do ko
ń
cowej wersji skali
mo
ż
na zakwalifikowa
ć
tylko te twierdzenia, które w swoim wska
ź
niku
równe s
ą
warto
ś
ci granicznej, b
ą
d
ź
przekraczaj
ą
t
ę
warto
ść
(tab. 2).
Po drugim etapie oceny pozostało 118 twierdze
ń
. Zdania te
stanowiły materiał do bada
ń
pilota
ż
owych w
ś
ród uczniów szkół
ś
rednich.
Ocena trafno
ś
ci kryterialnej
Wst
ę
pn
ą
wersj
ą
skali (118 twierdze
ń
) przeprowadzono
pierwsze badania pilota
ż
owe w
ś
ród młodzie
ż
y szkół
ś
rednich (klasy
III, IV i V) w Szczecinie i Stargardzie. Badania przeprowadzane były
grupowo w ramach zaj
ęć
lekcyjnych. Spo
ś
ród 270 kwestionariuszy,
29 nie nadawało si
ę
do analizy (nie wypełnione do ko
ń
ca arkusze
odpowiedzi) natomiast 241 nadawało si
ę
do dalszej analizy.
Młodzie
ż
oceniała ka
ż
de twierdzenie na skali sze
ś
ciostopniowej (od
zdecydowanie mnie nie dotyczy do zdecydowanie mnie dotyczy), na
ile dane zdanie odzwierciedla przekonanie, post
ę
powanie badanego,
na ile go dotyczy. W ocenie ka
ż
dego twierdzenia była mo
ż
liwo
ść
zaznaczenia,
ż
e dane zdanie jest niezrozumiałe. Je
ż
eli przynajmniej
20 osób wybrało tak
ą
ocen
ę
, wówczas takie zdanie (twierdzenie)
zostało odrzucane. W ten sposób usuni
ę
to kolejnych 41 twierdze
ń
,
pozostawiono za
ś
77.
51
W
ś
ród grupy 241 osób, których arkusze odpowiedzi nadawały
si
ę
do dalszej analizy statystycznej, 41 z nich (odpowiedzi 20
m
ęż
czyzn i 21 kobiet) przyznało si
ę
,
ż
e uczestniczyło przynajmniej
jeden raz w spotkaniach zorganizowanych przez któr
ąś
z 19 sekt,
których nazwy pojawiły si
ę
na arkuszu odpowiedzi.
Ś
wiadome
uczestnictwo w takim spotkaniu stanowiło kryterium zewn
ę
trzne
ró
ż
nicuj
ą
ce grupy.
200 osób (grupa 100 m
ęż
czyzn i 100 kobiet) nie uczestniczyło ani
razu w spotkaniach organizowanych przez któr
ą
kolwiek z sekt.
Odpowiedzi – oceny 241 osób wykorzystano do obliczenia
wska
ź
nika trafno
ś
ci kryterialnej, dla ka
ż
dego twierdzenia mi
ę
dzy
obiema grupami. Poniewa
ż
dla cz
ęś
ci zda
ń
nie zostało spełnione
zało
ż
enie o jednorodno
ś
ci wariancji, aby uzyska
ć
jednakow
ą
miar
ę
porównywaln
ą
dla wszystkich twierdze
ń
zastosowano test U – Manna
– Whitneya.
Po obliczeniach odrzucono 34 zdania – najsłabiej ró
ż
nicuj
ą
ce grupy,
tzn. na poziomie istotno
ś
ci wi
ę
kszym ni
ż
0,05. Pozostawiono za
ś
43
zdania, które ró
ż
nicuj
ą
odpowiedzi w badanej grupie (tych którzy byli
na spotkaniach organizowanych przez sekty i tych którzy tam ani razu
nie byli) - tabela 2.
Moc dyskryminacyjna
Pozostawione zdania (twierdzenia) poddano dalszej analizie
statystycznej. Moc dyskryminacyjn
ą
twierdze
ń
ustalono na podstawie
korelacji wyniku twierdzenia z wynikiem ogólnym. U
ż
yto do tego celu
wska
ź
nika korelacji punktowo biseryjnej (r
pbi
), po czym odrzucono trzy
52
twierdzenia, które uzyskały najsłabsze wska
ź
niki. W ten sposób
wybrano 40 zda
ń
, które utworzyły ostateczn
ą
wersj
ę
skali (tabela 2).
Ocena rzetelno
ś
ci
W celu okre
ś
lenia rzetelno
ś
ci testu zastosowano wska
ź
nik
zgodno
ś
ci wewn
ę
trznej alfa Cronbacha. Wyniósł on dla całej skali
0,8877; (N=241), co jest wynikiem wysokim i
ś
wiadczy o du
ż
ej
spójno
ś
ci skali i o jej przydatno
ś
ci do celów badawczych. Wyniki
powy
ż
szych etapów konstruowania skali przedstawia tabela 2.
Tabela 2. Statystyki wykonane przy konstrukcji SPnDGK
Twierdz.
Wskaźnik trafności
treściowej;
pozycji 139, N=7
Wskaźnik trafności
kryterialnej;
pozycji 77, N=241
Wskaźnik mocy
dyskryminacyjnej,
pozycji 43; N=241
Nr twierdz.
wg arkusza
odpowiedzi
N=40
d
M
U Manna-
Whitneya
pi
r
pbi
V3
-5,43
3012,000
,004
,2658
16
V4
3,0
2514,500
,000
,4051
17
V5
4,43
3304,500
,040
,3302
4
V6
3,86
2414,000
,000
,4737
2
V7
3,57
2191,000
,000
,4463
3
V8
-4,14
2901,500
,002
,3250
19
V10
3,72
2932,500
,003
,3352
8
V11
-5,72
3234,500
,024
,2929
1
V12
3,71
3050,500
,009
,3954
5
V13
3,57
2485,500
,000
,4480
6
V14
4,57
2333,000
,000
,5754
7
V16
4,14
2971,000
,004
,4609
9
V17
5,14
3156,500
,017
,5447
10
V18
5,29
2536,500
,000
,5920
11
V20
5,14
2439,000
,000
,5698
12
V22
3,43
2525,500
,000
,5360
13
V25
3,57
2578,500
,000
,4622
14
V29
3,0
2640,000
,000
,3545
15
V34
4,86
2659,500
,000
,3355
18
V38
4,0
2850,500
,002
,3847
20
V40
3,85
2831,000
,001
,2564
21
V44
3,14
3202,000
,025
,3384
22
V46
3,58
2748,000
,001
,3532
23
53
V48
4,0
2939,500
,004
,2646
37
V49
3,86
2026,000
,000
,3152
25
V52
4,57
3217,000
,025
,3949
26
V55
3,14
2780,000
,001
,4523
24
V56
3,14
2930,500
,003
,4777
27
V58
4,71
2598,500
,000
,6094
40
V59
3,29
3135,500
,015
,4155
28
V61
3,29
2724,500
,001
,4239
29
V75
3,43
2789,000
,001
,3872
30
V78
3,86
2166,500
,000
,3250
31
V79
3,85
2713,000
,000
,3137
32
V84
3,71
2450,500
,000
,5746
33
V87
4,15
2730,500
,000
,3770
34
V90
3,0
2979,500
,004
,3219
35
V91
3,0
2744,000
,001
,3945
39
V98
3,57
3175,000
,021
,2672
36
V100
3,57
2519,500
,000
,3644
38
Zmienna grupuj
ą
ca: PODATNY. Wska
ź
nik rzetelno
ś
ci: N = 241;
Liczba ostatecznych pozycji = 40; Alfa = 0,8877
WST
Ę
PNA NORMALIZACJA SPnDGK
Zdania, które zostały wł
ą
czone do skali (40 zda
ń
), zostały
u
ż
yte do zbadania grupy młodzie
ż
y w innych szkołach
ś
rednich
w Szczecinie i Stargardzie. Badaniami SPnDGK została obj
ę
ta grupa
240 osób (po 120 kobiet i m
ęż
czyzn) w wieku od 17 do 20 lat.
Uzyskane wyniki przeliczono na steny (Aneks 1).
Tabela 3. Statystyki opisowe dla próby standaryzacyjnej
Liczba
oceniających
Ś
rednia
Błąd
standardowy
ś
redniej
Odchylenie
standardowe
Z Kołmogorowa –
Smirnowa (normalności
rozkładu) dla jednej próby
Istotność
240
111,6208
1,5520
24,0441
0,668
0,764
Rozkład wyniku ogólnego w próbie normalizacyjnej był zgodny
z rozkładem normalnym (Z Kołmogorowa – Smirnowa = 0,668; p.i. =
54
0,764). Najni
ż
szy wynik surowy uzyskany w próbie normalizacyjnej
wyniósł 58, natomiast najwy
ż
szy 184. Przedstawione normy stenowe
traktuje si
ę
jako tymczasowe ze wzgl
ę
du na mał
ą
reprezentatywno
ść
próby (mi
ę
dzy innymi młodzie
ż
pochodziła tylko z du
ż
ych miast).
Tymczasowe normy stenowe przedstawia tabela 4.
Tabela 4. Normy stenowe dla młodzie
ż
y szkół
ś
rednich w SPnDGK
Wynik surowy
Sten
40 – 65
66 – 76
77 – 86
87 –99
100 – 109
110 – 121
122 – 134
135 – 150
151 – 169
170 – 240
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Skal
ę
stenow
ą
cechuj
ą
nast
ę
puj
ą
ce parametry:
ś
rednia = 5,5;
odchylenie standardowe = 2. Składa si
ę
ona z 10 jednostek – stenów.
Wyniki z przedziału: 5-6 sten traktuje si
ę
jako przeci
ę
tne, wyniki z
przedziału: 7-10 uwa
ż
a si
ę
za wysokie, a wyniki z przedziału: 1-4 sten
za niskie (Brzezi
ń
ski 1996, s.541-542).
Wszystkie analizowane statystycznie do tej pory wyniki dotyczyły
aspektu podmiotowego zwi
ą
zanego z uzale
ż
nieniem od grup
kultowych. W ko
ń
cowej wersji skali ten aspekt oznaczony jest jako
„cz
ęść
A”.
Młodzie
ż
(grupa która uczestniczyła w standaryzacji skali,
czyli 240 osób) oceniała równie
ż
80 propozycji – „ofert
ę
sekt” na skali
czterostopniowej
(1-bardzo
nieatrakcyjna,
2-nieatrakcyjna,
3-
atrakcyjna, 4-bardzo atrakcyjna), na ile poszczególne propozycje s
ą
dla nich atrakcyjne. Badani nie wiedzieli,
ż
e wszystkie wybrane
55
propozycje – hasła s
ą
tematami spotka
ń
na które zapraszaj
ą
werbownicy z ró
ż
nych sekt. Wybranie odpowiedniej oceny – stopnia
atrakcyjno
ś
ci, oznaczało gotowo
ść
badanego do zapoznania si
ę
z t
ą
propozycj
ą
, po
ś
wi
ę
cenie czasu dla tego zagadnienia, gotowo
ść
do
pój
ś
cia na spotkanie. Propozycje które otrzymały najwi
ę
ksz
ą
liczb
ę
ocen: 3 (atrakcyjna) i 4 (bardzo atrakcyjna), zostały wł
ą
czone do skali
jako aspekt przedmiotowy proponowany przez werbowników.
Za warto
ść
graniczn
ą
pozwalaj
ą
c
ą
wł
ą
czy
ć
konkretn
ą
propozycj
ę
–
ofert
ę
do skali przyj
ę
to arbitralnie minimum 70 % najwy
ż
szych ocen.
Je
ś
li wi
ę
c 70 % oceniaj
ą
cych (168 osób) oceniło dan
ą
propozycj
ę
u
ż
ywaj
ą
c oceny 3 b
ą
d
ź
4, to propozycja zostawała wł
ą
czana do skali.
W ten sposób wybrano 34 najatrakcyjniejsze propozycje grup
kultowych i stanowi
ą
one aspekt przedmiotowy skali. W ko
ń
cowej
wersji skali oznaczono ten aspekt jako „cz
ęść
B”.
Przedziały liczbowe otrzymywanych wyników tej cz
ęś
ci skali
dokonano na zasadzie odchyle
ń
ć
wiartkowych (tabela 5).
Tabela 5. Tymczasowe normy opisowe dla młodzie
ż
y szkół
ś
rednich
w cz
ęś
ci B SPnDGK
Wynik surowy
Opis – przedział wyników
34 – 76
77 – 119
120 – 161
162 – 204
wyniki bardzo niskie
wyniki niskie
wyniki wysokie
wyniki bardzo wysokie
Skonstruowana skala do badania stopnia podatno
ś
ci na
manipulacyjn
ą
działalno
ść
grup kultowych – sekt mo
ż
e by
ć
pomoc
ą
w
znajdowaniu odpowiedzi na podstawowe pytania: kogo nale
ż
y przede
wszystkim informowa
ć
i ewentualnie przestrzega
ć
przed działalno
ś
ci
ą
grup okre
ś
lanych powszechnie jako sekty?; oraz w jakim stopniu
konkretny człowiek mo
ż
e by
ć
nara
ż
ony na oddziaływania sekt?
56
Skala w przedstawionej formie charakteryzuje si
ę
zadowalaj
ą
cymi
wska
ź
nikami psychometrycznymi: trafno
ś
ci
ą
tre
ś
ciow
ą
, trafno
ś
ci
ą
kryterialn
ą
, moc
ą
dyskryminacyjn
ą
, rzetelno
ś
ci
ą
i wydaje si
ę
,
ż
e
mo
ż
e by
ć
wykorzystywana do celów badawczych oraz do
u
ś
wiadamiania
badanym
osobom
problemu
podatno
ś
ci
na
manipulacyjne działania grup kultowych – sekt. Natomiast z wi
ę
ksz
ą
ostro
ż
no
ś
ci
ą
nale
ż
ałoby
podchodzi
ć
do
bada
ń
ś
ci
ś
le
diagnostycznych. Wynika to z małej reprezentatywno
ś
ci grupy
oceniaj
ą
cej twierdzenia oraz pó
ź
niejszej grupy normalizacyjnej.
Równie
ż
istniej
ą
ca
teoria,
która
znalazła
si
ę
u
podstaw
konstruowanego narz
ę
dzia mo
ż
e nie obejmowa
ć
wszystkich
aspektów zwi
ą
zanych z podatno
ś
ci
ą
człowieka na bardzo
zró
ż
nicowan
ą
działalno
ść
sekt. Niedoskonało
ś
ci
ą
mo
ż
e by
ć
tak
ż
e
dobór itemów na wstepie konstruowania skali.
PROCEDURA BADANIA, OBLICZANIE WYNIKÓW
Arkusz skali
Cała skala mie
ś
ci si
ę
na trzech stronach kartek formatu A4
(Dodatek do podr
ę
cznika). Składa si
ę
z dwóch cz
ęś
ci: „cz
ęść
A”
i
„cz
ęść
B”,
które
odpowiadaj
ą
odpowiednio
aspektowi
podmiotowemu i przedmiotowemu podatno
ś
ci osoby. Arkusz testowy
zawiera instrukcj
ę
dla badanego, twierdzenia oraz tabele wyników
(dla cz
ęś
ci A, jak i dla cz
ęś
ci B).
57
Ka
ż
de z 40 twierdze
ń
„cz
ęś
ci A” opatrzone jest sze
ś
cioma
mo
ż
liwo
ś
ciami odpowiedzi:1 – zdecydowanie mnie nie dotyczy, 2 –
nie dotyczy mnie, 3 – raczej mnie nie dotyczy, 4 – raczej mnie
dotyczy, 5 – dotyczy mnie, 6 – zdecydowanie mnie dotyczy. Celowo
pomini
ę
to ocen
ę
ś
rodkow
ą
. Wynika to z przyj
ę
tej teorii,
ż
e ka
ż
dy
człowiek zdrowy psychicznie jest podatny na działania sekt – grup
kultowych. St
ą
d konieczno
ść
wyboru odpowiedniej oceny, któr
ą
mo
ż
na pó
ź
niej interpretowa
ć
tak
ż
e jako
ś
ciowo.
Podobnie ka
ż
da z 34 propozycji w „cz
ęś
ci B” zawiera skal
ę
ocen od 1 do 6, przy czym ocena nr1 oznacza – zdecydowanie nie
poszedłbym, nr2 – nie poszedłbym, nr3 – raczej nie poszedłbym,
nr4 – raczej poszedłbym, nr5 – poszedłbym, nr6 – zdecydowanie
poszedłbym.
Procedura badania
Skal
ę
mo
ż
na stosowa
ć
zarówno w badaniach indywidualnych,
jak i grupowych w
ś
ród młodzie
ż
y szkół
ś
rednich. W przypadku bada
ń
grupowych (np. w grupie klasowej) wskazane jest, aby uczniowie
siedzieli
osobno.
Taka
sytuacja
bardziej
sprzyja
bowiem
autentyczno
ś
ci
odpowiedzi
oraz
daje
poczucie
komfortu
psychicznego.
Osobom
badanym,
zasadniczo
do
oceny
poszczególnych
twierdze
ń
powinna
wystarczy
ć
instrukcja
umieszczona na arkuszu odpowiedzi. Jednak
ż
e dla wi
ę
kszej jasno
ś
ci
i ułatwienia udzielania ocen oraz dla wi
ę
kszej zach
ę
ty do pracy,
mo
ż
na dokonywa
ć
dopowiedze
ń
do instrukcji, np. „ka
ż
da ocena jest
wła
ś
ciwa, je
ż
eli jest to twoja osobista odpowied
ź
”, „w skali, któr
ą
wypełniasz nie ma ocen dobrych i złych, poniewa
ż
ta skala nie słu
ż
y
58
do oceniania, czy co
ś
jest dobre, czy złe”, „wła
ś
ciw
ą
ocen
ę
znasz
tylko ty sam i nikt inny”, itp.
Bardzo wa
ż
n
ą
i konieczn
ą
informacj
ą
jest dopowiedzenie
przez prowadz
ą
cego badanie,
ż
e wyniki uzyskane w skali b
ę
d
ą
do
wiadomo
ś
ci tylko samych badanych, czyli dla badanej
młodzie
ż
y. Informacj
ę
t
ę
, nale
ż
y powiedzie
ć
przed rozdaniem skali !!
Drugim wa
ż
nym dopowiedzeniem jest zwrócenie uwagi
młodzie
ż
y,
ż
e przy ocenianiu propozycji z „cz
ęś
ci B”, nale
ż
y mie
ć
na
uwadze,
ż
e gotowo
ść
po
ś
wi
ę
cenia czasu dla konkretnej propozycji
zwi
ą
zana jest z niewiedz
ą
na temat tego, kto jest autorem
przekazywanych tre
ś
ci i kto jest organizatorem spotkania. Wybranie
odpowiedniej oceny oznacza wybranie stopnia atrakcyjno
ś
ci danej
propozycji – oferty i gotowo
ść
do pój
ś
cia na spotkanie, gotowo
ść
po
ś
wi
ę
cenia swojego czasu na zapoznanie si
ę
z danym
zagadnieniem, pomimo braku informacji na temat organizatorów
spotkania oraz wiarygodno
ś
ci
ź
ródeł powy
ż
szych informacji.
Młodzie
ż
y mo
ż
e sprawia
ć
trudno
ść
zrozumienie niektórych haseł –
propozycji. Nale
ż
y wi
ę
c zaznaczy
ć
,
ż
e „mo
ż
na ocenia
ć
propozycje
tak jak je rozumiesz. Sprawa zrozumienia, b
ą
d
ź
niezrozumienia nie
wyklucza przecie
ż
własnej oceny”.
Wskazane jest danie przykładu. Prowadz
ą
cy badanie mówi np. w ten
sposób: „Dla mnie osobi
ś
cie, bardzo interesuj
ą
cym tematem jest
propozycja nr2 „
ś
wiat bez chorób” – gotów jestem oceni
ć
j
ą
nawet na
sze
ść
, ale je
ż
eli nie wiem kto organizuje spotkanie na taki temat, to
ocena wyra
ż
aj
ą
ca gotowo
ść
uczestnictwa w spotkaniu mo
ż
e by
ć
co
najwy
ż
ej trzy – „raczej nie poszedłbym”.
Takie przypomnienie – przykład mo
ż
na dopowiedzie
ć
, gdy młodzie
ż
rozpocznie ocenia
ć
propozycje z „cz
ęś
ci B”.
59
Nie jest zalecane natomiast informowanie młodzie
ż
y czego
dotyczy cała skala przed rozpocz
ę
ciem jej wypełniania.
Wskazanie bowiem przed ocenianiem,
ż
e skala dotyczy podatno
ś
ci
na działania sekt, grup kultowych, sprawi prawdopodobnie,
ż
e badani
b
ę
d
ą
dokonywa
ć
ocen przez pryzmat otrzymanej informacji, a nie
przez pryzmat własnych przekona
ń
i uto
ż
samiania si
ę
z konkretnym
twierdzeniem. Mo
ż
na powiedzie
ć
bardzo ogólnie,
ż
e „badanie b
ę
dzie
dotyczyło pewnych postaw, pewnych zachowa
ń
”. Informacj
ę
na temat
tego, czego dotyczyła skala, nale
ż
y przekaza
ć
, po zako
ń
czeniu
podliczania wyników przez młodzie
ż
, je
ż
eli badanie było grupowe.
Obliczanie wyników
Gdy ostatnia osoba zako
ń
czy ocenianie twierdze
ń
nale
ż
y
wyda
ć
polecenie, aby uczniowie zsumowali oceny, osobno dla cz
ęś
ci
A” i dla „cz
ęś
ci B”. Obliczenie wyników dokonuj
ą
sami badani.
Wynik w „cz
ęś
ci A” – podmiotowy aspekt podatno
ś
ci oblicza
si
ę
na podstawie ocen 40 twierdze
ń
dokonanych przez osob
ę
badan
ą
. Wynik surowy tej cz
ęś
ci skali otrzymuje si
ę
przez dodanie
wszystkich punktów uzyskanych za ocen
ę
poszczególnych twierdze
ń
(mie
ś
ci si
ę
wi
ę
c w przedziale od 40 do 240 punktów surowych)
i zamienia si
ę
go na steny.
W tej cz
ęś
ci skali istniej
ą
trzy twierdzenia: nr 1, nr 16 oraz nr 19,
których punktacja jest odwrócona. O tym fakcie nale
ż
y
poinformowa
ć
badane osoby zanim zaczn
ą
podlicza
ć
wyniki !!!.
Punktacja odwrócona, tzn. je
ż
eli osoba badana zaznacza na arkuszu
skali wynik 1, to przy sumowaniu wyników nale
ż
y przyj
ąć
wynik 6;
je
ż
eli wybran
ą
ocen
ą
jest 2, to przy sumowaniu przyjmuje si
ę
wynik 5;
60
je
ż
eli wybran
ą
ocen
ą
jest 3, to przy sumowaniu przyjmuje si
ę
wynik 4;
je
ż
eli wybran
ą
ocen
ą
jest 4, to przy sumowaniu przyjmuje si
ę
wynik 3;
je
ż
eli wybran
ą
ocen
ą
jest 5, to przy sumowaniu przyjmuje si
ę
wynik 2;
je
ż
eli wybran
ą
ocen
ą
jest 6, to przy sumowaniu przyjmuje si
ę
wynik 1.
Wynik w „cz
ęś
ci B” – przedmiotowy aspekt podatno
ś
ci oblicza
si
ę
na podstawie ocen osoby badanej 34 propozycji – haseł. Wynik
surowy zawarty jest w przedziale od 34 do 204 punktów i uzyskiwany
jest podobnie jak w „cz
ęś
ci A”, przez zsumowanie poszczególnych
ocen. W tej cz
ęś
ci skali nie ma punktacji odwróconej.
Interpretacja wyników
Wyniki uzyskane w „cz
ęś
ci A” mog
ą
zawiera
ć
si
ę
w przedziałach:
od 1 do 4 stena – to wyniki niskie
5 i 6 sten – to wyniki przeci
ę
tne
od 7 do 10 stena – to wyniki wysokie
Wyniki uzyskane w „cz
ęś
ci B” interpretowane s
ą
według
teoretycznego rozkładu
ć
wiartkowego. Wyniki te mog
ą
zawiera
ć
si
ę
w przedziałach:
34 – 76 to wyniki bardzo niskie
77 – 119 to wyniki niskie
120 – 161 to wyniki wysokie
162 – 204 to wyniki bardzo wysokie
Po podliczeniu swoich wyników przez osoby badane,
prowadz
ą
cy zaj
ę
cia wyja
ś
nia młodzie
ż
y,
ż
e niniejsza skala słu
ż
y do
okre
ś
lania podatno
ś
ci osoby na manipulacyjne działania grup
okre
ś
lanych powszechnie jako sekty, a uzyskane wyniki wskazuj
ą
na
61
stopie
ń
tej podatno
ś
ci. Czym wy
ż
szy wynik w obu cz
ęś
ciach skali,
tym niebezpiecze
ń
stwo bycia oszukanym przez przedstawicieli grup
kultowych (sekt) mo
ż
e by
ć
wi
ę
ksze. Uzyskany wynik ma u
ś
wiadomi
ć
badanym powszechno
ść
podatno
ś
ci na manipulacj
ę
(ka
ż
dy zdrowy
psychicznie człowiek mo
ż
e by
ć
przecie
ż
oszukany) oraz nat
ęż
enie tej
cechy u badanych – łatwo
ść
ulegania przy potencjalnym spotkaniu
z osob
ą
werbuj
ą
c
ą
.
Hasła, tematy zawarte w „cz
ęś
ci B”, s
ą
propozycjami pochodz
ą
cymi
od ró
ż
nych grup kultowych. Zostały one zebrane z plakatów,
zaprosze
ń
, z oficjalnych spotka
ń
organizowanych przez te grupy.
Sekty organizuj
ą
c spotkania i zapraszaj
ą
c do uczestnictwa, zwykle
nie informuj
ą
kto jest organizatorem, b
ą
d
ź
te
ż
informacje na ten temat
s
ą
bardzo nieczytelne.
Na oszacowanie ogólnego, ko
ń
cowego stopnia podatno
ś
ci na
oddziaływania grup kultowych składaj
ą
si
ę
wyniki uzyskane w obu
cz
ęś
ciach skonstruowanej skali. Tylko wysokie wyniki w „cz
ęś
ci A”
(czyli wynik w stenach 7, 8, 9 lub 10) oraz wysokie wyniki
w „cz
ęś
ci B” (wynik z przedziału wyników wysokich lub bardzo
wysokich) mog
ą
wskazywa
ć
na ogóln
ą
wysok
ą
podatno
ść
osoby
na oddziaływania grup kultowych.
Skala nie mierzy defektów b
ą
d
ź
zaburze
ń
w
ż
yciu
psychicznym badanych osób, wi
ę
c nawet bardzo wysokie wyniki
uzyskane w obu cz
ęś
ciach skali nie upowa
ż
niaj
ą
do wyci
ą
gania
wniosków na powy
ż
sze tematy. O tym fakcie nale
ż
y koniecznie
poinformowa
ć
młodzie
ż
!!!.
Wysokie wyniki nie upowa
ż
niaj
ą
tak
ż
e do stwierdzenia,
ż
e przy
spotkaniu z werbownikiem – przedstawicielem sekty (grupy kultowej)
osoba uzyskuj
ą
ca takie wyniki znajdzie si
ę
natychmiast w tej
ż
e
62
grupie. Osoby uzyskuj
ą
ce wysokie wyniki w obu cz
ęś
ciach skali
powinny by
ć
jedynie bardziej ostro
ż
ne zwłaszcza przy
spotkaniach i rozmowach z osobami których nie znaj
ą
, a ich
propozycje,
oferty
wydaj
ą
si
ę
by
ć
nieprawdopodobnie
atrakcyjne, jawi
ą
ce si
ę
jako super okazja, b
ą
d
ź
niepowtarzalna
sytuacja.
Na wysokie wyniki uzyskiwane w „cz
ęś
ci A” składaj
ą
si
ę
: mi
ę
dzy
innymi sytuacja rodzinna, ró
ż
ne potrzeby młodego człowieka,
sytuacje kryzysowe b
ę
d
ą
ce konsekwencj
ą
np. trudnych sytuacji
ż
yciowych, losowych, uwarunkowania osobowo
ś
ciowe. Wyja
ś
niaj
ą
c
uzyskane wyniki nale
ż
y wzi
ąć
pod uwag
ę
fakt,
ż
e osoba uzyskuj
ą
ca
wysokie wyniki mo
ż
e czu
ć
si
ę
winna takiej sytuacji, a w konsekwencji
mo
ż
e to wpływa
ć
na negatywn
ą
samoocen
ę
tej
ż
e osoby. Nale
ż
y wi
ę
c
t
ę
sytuacj
ę
przewidzie
ć
i merytorycznie wyja
ś
nia
ć
,
ż
e w podatno
ś
ci
na oddziaływania sekt obok aspektu podmiotowego istnieje tak
ż
e
aspekt przedmiotowy, a manipulacyjne działania, czyli oszukiwanie
człowieka jest zagro
ż
eniem dla ka
ż
dego zdrowego psychicznie
człowieka.
Dokonuj
ą
c
interpretacji
wyników
wskazane
jest
nawi
ą
zanie
do
cz
ęś
ci
teoretycznej
niniejszego
podr
ę
cznika
(uwarunkowania osobowo
ś
ciowe i społeczne podatno
ś
ci człowieka
na oddziaływania grup kultowych).
63
PODSUMOWANIE
Ró
ż
norodne sekty – grupy kultowe pojawiaj
ą
ce si
ę
w ostatnich
latach w Polsce, z coraz wi
ę
ksz
ą
sił
ą
i w coraz wi
ę
kszym zakresie,
nios
ą
zwłaszcza dla młodego człowieka wiele zagro
ż
e
ń
. Te
najbardziej oczywiste to zagro
ż
enia w zakresie
ż
ycia psychiczno –
duchowego (zmiany osobowo
ś
ciowe, w systemie warto
ś
ciowania,
utrata wiary), w zakresie
ż
ycia społecznego (np. rozbicie wi
ę
zi
rodzinnych), a tak
ż
e w sferze
ż
ycia fizycznego (np. na skutek
niewolniczej wr
ę
cz pracy i niewła
ś
ciwego od
ż
ywiania). Jawi si
ę
wi
ę
c
konieczno
ść
skutecznego przeciwdziałania. Skonstruowana skala do
badania stopnia podatno
ś
ci na manipulacyjn
ą
działalno
ść
grup
kultowych mo
ż
e by
ć
pomoc
ą
w znajdowaniu odpowiedzi na
podstawowe pytania: kogo nale
ż
y przede wszystkim informowa
ć
i ewentualnie przestrzega
ć
?; oraz w jakim stopniu konkretny człowiek
mo
ż
e by
ć
nara
ż
ony na oddziaływania sekt?
Skonstruowana skala w przedstawionej formie charakteryzuje
si
ę
zadowalaj
ą
cymi wska
ź
nikami psychometrycznymi: trafno
ś
ci
ą
tre
ś
ciow
ą
, trafno
ś
ci
ą
kryterialn
ą
, moc
ą
dyskryminacyjn
ą
, rzetelno
ś
ci
ą
i wydaje si
ę
,
ż
e mo
ż
e by
ć
wykorzystywana do dalszych celów
badawczych.
Natomiast
z
wi
ę
ksz
ą
ostro
ż
no
ś
ci
ą
nale
ż
ałoby
podchodzi
ć
do bada
ń
diagnostycznych. Wynika to z małej
reprezentatywno
ś
ci grupy oceniaj
ą
cej twierdzenia oraz pó
ź
niejszej
grupy normalizacyjnej. Równie
ż
istniej
ą
ca teoria, która znalazła si
ę
u podstaw konstruowanego narz
ę
dzia mo
ż
e nie obejmowa
ć
wszystkich aspektów zwi
ą
zanych z podatno
ś
ci
ą
człowieka na bardzo
zró
ż
nicowan
ą
działalno
ść
grup kultowych. Niedoskonało
ś
ci
ą
mo
ż
e
by
ć
tak
ż
e dobór twierdze
ń
przy rozpoczynaniu konstruowania skali.
64
Cho
ć
by tylko te powy
ż
sze aspekty wskazuj
ą
na konieczno
ść
dalszego doskonalenia SPnDGK.
Wydaje si
ę
jednak,
ż
e narz
ę
dzie w aktualnej postaci z racji
swej prostoty i osi
ą
gni
ę
tych wska
ź
ników psychometrycznych mo
ż
e
by
ć
bardzo przydatne dla osób pracuj
ą
cych z młodzie
żą
i zajmuj
ą
cych si
ę
wychowywaniem młodego człowieka oraz dla osób
podejmuj
ą
cych specjalistyczne działania profilaktyczne.
65
BIBLIOGRAFIA
Allport G.W. (1988). Osobowo
ść
i religia. Warszawa: PAX.
Alexiewicz T. (1998). Wiara w pigułce, czyli sekty. Rozmowa o
destrukcyjnych ruchach religijnych i parareligijnych. Pozna
ń
:
Inicjatywa Wydawnicza „Jerozolima”.
Alexiewicz T. (2001). Psychomanipulacja w sektach. Albo albo.
Problemy psychologii i kultury. (Sekty i kulty), nr 2, s.136-143.
Warszawa: Wydawnictwo Eneteia.
Amorth G.(1999). Egzorcy
ś
ci i psychiatrzy. Cz
ę
stochowa:
Ś
w. Paweł.
Asanger R., Klähn R., Otto E., Vollmers B. (2001). Psychologie.
Fühlen, Denken und Verhalten verstehen. Mannheim, Leipzig:
F.A. Brockhaus.
Baer H. (1994). Jugendreligionen. W: H. Gasper, J. Müller, F.
Valentin,
Lexikon
der
Sekten,
Sondergruppen
und
Weltanschauungen. Fakten, Hintergründe, Klärungen, s.542-
546. Freiburg: Herder.
Becker H. (1932). Systematic Sociology on the Basis of the
Bezielugslehre und Gebildelehre of Leopold von Wiese. New
York.
Bierhoff B. (1998). Organisation und Charakter. Sozialpsychologische
Aspekte zur Analyse von Sekten und Psychogruppen.
http://www
.erichfrom.de/lib_2/bierhoff.
Bierhoff B. (1998a). Sekten und Psychogruppen als gesellschaftliches
und psychosoziales Problem. W: Verhaltenstherapie und
psychosoziale Praxis, 30(4), s.451-479.
Brzezi
ń
ski
J.
(1996).
Metodologia
bada
ń
psychologicznych.
Warszawa: PWN
Brzozowski P. (1988). Postawy wychowawcze rodziców a struktura
systemów warto
ś
ci ich dzieci. W: K.Pospiszyl (red.), Z bada
ń
nad postawami rodzicielskimi. Lublin: UMCS, s.39-84.
Cammans H.M. (1990). Okkultismus – zwischen Suche und Sucht.
Beschreibungen
und
Hilfen
zur
Auseinandersetzung.
Recklinghausen: Edition Bitter.
Cekiera Cz. (1994). Ryzyko uzale
ż
nie
ń
. Lublin: TN KUL.
Chambers W.V., Langone M.D., Dole A.A. (1994). The Group
Psychological Abuse Scale: A measure of the varieties of
cultic abuse. Cultic Studies Journal, 11, s.88-117.
Cialdini R. (1996). Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka.
Gda
ń
sk: GWP
66
Descouvemont P. (1999). Dlaczego dzisiaj sekty ciesz
ą
si
ę
tak
wielkim powodzeniem? Kraków: WAM.
Doktór T. (1985). Udział ojca w wychowaniu a uczestnictwo w
ró
ż
nych sektorach
ś
rodowiska kultowego. W: Ruchy
pogranicza religii i nauki jako zjawisko socjopsychologiczne.
T.II, s.121-141. Warszawa: UW.
Doktór T. (1991). Ruchy kultowe w Polsce. Psychologiczna
charakterystyka uczestników. Kraków: UJ.
Doktór T. (1999). Nowe ruchy religijne i parareligijne w Polsce. Mały
słownik. Warszawa: Wydawnictwo Ksi
ęż
y Werbistów –
Verbinum.
Drozdowicz Z. (2000). Sekty religijne w nowo
ż
ytnej Europie. Pozna
ń
:
Wydawnictwo Fundacji Humaniora.
Gajewski M. (1999). O przyczynach wst
ę
powania do sekt. W:
M.Gajewski,
ABC
o
sektach.
Kraków:
Katolickie
Stowarzyszenie „Civitas Christiana”.
Gajewski M. (2000). Prezentacja sekt i grup kultowych. Wybrane
zagadnienia. W: E.Kosi
ń
ska, M.Gajewski, Sekty – religijny
supermarket. Krótki poradnik psychologiczny. Kraków:
Rubikon, s.7-95.
Gross W. (2001). Was führt einen Menschen dazu, sich einer „Sekte”
anzuschliessen?
http://www.kirchegt.de/kwbitter/sekten.htm
.
Hanausek T., Mikrut G. (2001). Sekty, pieni
ą
dze i władza. Sekty i
Fakty, nr 9, s.11-14.
Hassan S. (1999). Psychomanipulacja w sektach. Łód
ź
: Ravi.
Hassan S. (2001). Jak uwolni
ć
si
ę
od manipulacji psychicznej w
sekcie. Łód
ź
: Ravi.
Hauth R. (1992). Kleiner Sektenkatechismus. Wuppertal/Zürich:
R.Brockhaus Tachenbuch.
Hierzenberger G. (1994). Religion. Was gibt mir das? Ein
Jugendlexikon. Innsbruck – Wien: Tyrolia – Verlag.
Institut für Angewandte Tiefenpsychologie (1997). Sind Sie anfällig für
Sekten?
http://www
.sektenberatung.ch/Hilfen/.
Jastrz
ę
bska B.D. (1992). Wpływ
ś
rodowiska rodzinnego na
powstawanie
u
dzieci
i
młodzie
ż
y
osobowo
ś
ci
autodestrukcyjnej (suicydalnej).„Problemy Rodziny”,4,s.28-33.
Klosinski G. (1996). Psychokulte. Was Sekten für Jugendliche so
attraktiv macht. München: Beck
Kulik A. (1998). Problemy emocjonalne młodzie
ż
y zajmuj
ą
cej si
ę
astrologi
ą
.Roczniki Psychologiczne.Lublin KUL,T.1,s.131-146.
Kuncewicz D. (1999). Przyczyny przynale
ż
no
ś
ci do grup kultowych.
Niepublikowana praca magisterska. Lublin KUL.
67
Kuncewicz D., Opolska T., Wasiak M. (2000). Sekty. Przedmiot
fascynacji i zagro
ż
e
ń
. Warszawa: Centrum Metodyczne
Pomocy Psychologiczno – Pedagogicznej.
Langel H. (1995). Destruktive Kulte und Sekten. Eine kritische
Einführung. München: Verlag Bonn Aktuell.
Langone M.D. (1994). Helping Cult Victims: Historical Background.
W: M.D.Langone, Recovery from cults. Help for Victims of
Psychological and Spiritual Abuse. New York/London:
W.W.Norton, s.22-47.
Langone M.D. (1995). Psychiatric and Mental Health Congress in
New York City. Cultic Studies Journal, 11, s.16-19.
Langone M.D. (1996). Psychiatric and Mental Health Congress
Clinical Update on Cults. Cult Observer, 13(1), s.1-3.
Langone M.D. (1996a). Clinical Update on Cults. Psychiatric Times,
VI, s.1-3.
Łobaczewska A., Roma
ń
czuk H., Zawal J. (1999). Młodzie
ż
a
destrukcyjne kulty. Lublin: Stowarzyszenie Ruch Obrony
Rodziny i Jednostki.
Makselon J. (1995). Jednostka w grupie. W: J.Makselon, Psychologia
dla teologów.Kraków: Wydawnictwo Naukowe PAT,s.233-254.
Malinoski P.T., Langone M.D., Lynn S.J. (1999). Psychological
Distress in Former Members of the International Churches of
Christ and Noncultic Groups. Cultic Studies Journal,1,s.33-51.
Marguardt M. (2000). Rodzinne uwarunkowania podatno
ś
ci na wpływ
destrukcyjnych grup, mo
ż
liwo
ś
ci wczesnej profilaktyki. W:
Kulty i sekty. Zagro
ż
enia i profilaktyka. Ogólnopolska
konferencja
szkoleniowa.
Katowice:
Polski
Instytut
Ericksonowski, s.35-39.
Nowak A.J. (2001). Psychospołeczny aspekt manipulacji. W: Sekty i
psychomanipulacja. Mi
ę
dzynarodowa Konferencja. Katowice:
Polski Instytut Ericksonowski, s.9-17.
Nowakowski P.T. (1999). Sekty. Co ka
ż
dy powinien wiedzie
ć
. Tychy:
Maternus Media.
Nowakowski P.T. (2001). Sekty. Oblicza werbunku. Kraków:
Maternus Media.
Obuchowska I. (1996). Drogi dorastania. Psychologia rozwojowa
okresu dorastania dla rodziców i wychowawców. Warszawa:
WSiP.
Paleczny T. (1998). Sekty. W poszukiwaniu utraconego raju. Kraków:
Universitas.
Persaud R. (1998). Pozosta
ć
przy zdrowych zmysłach (tł.
P.Lubo
ń
ski). Warszawa: Wydawnictwo Jacek Santorski.
68
Pietrek D. (2000). Wczesna interwencja i profilaktyka w praktyce
działania Biura Informacji o Sektach i Nowych Ruchach. W:
Kulty i sekty. Zagro
ż
enia i profilaktyka. Ogólnopolska
konferencja
szkoleniowa.
Katowice:
Polski
Instytut
Ericksonowski, s.56-103.
Powałka D. (1996). Psychologiczna charakterystyka uczestników
wybranych ruchów religijnych. W: T. Doktór (red.), Ruchy
pogranicza religii i nauki jako zjawisko socjopsychologiczne.
T.V, s.217-270. Warszawa: UW.
Pr
ęż
yna W. (1971). Kryzys religijny a cechy osobowo
ś
ci. Roczniki
Filozoficzne, 4, s.155-165. Lublin: KUL.
Prokop J. (1999). Uwaga rodzice! – sekty. Warszawa: Oficyna
Wydawnicza Spar.
Przetacznik-Gierowska M., Włodarski Z. (1994). Psychologia
wychowawcza, t.2. Warszawa: PWN.
Raport Biura Bezpiecze
ń
stwa Narodowego przy Prezydencie RP: O
Stanie Bezpiecze
ń
stwa Pa
ń
stwa z 1995 r.
Raport Cottrella w sprawie działalno
ś
ci pewnych „nowych ruchów
religijnych” na terenie pa
ń
stw Wspólnoty Europejskiej (Dok. 1-
47/84 z dnia 2.04.1984 r.). W: Wspólnoty ko
ś
cielne,
niezale
ż
ne grupy religijne, sekty. Warszawa, s.247-258.
Raport o niektórych zjawiskach zwi
ą
zanych z działalno
ś
ci
ą
sekt w
Polsce, opracowany w Ministerstwie Spraw Wewn
ę
trznych i
Administracji, przygotowany przez Mi
ę
dzyresortowy Zespół do
Spraw Nowych Ruchów Religijnych (red. K.Wiktor, G.Mikrut),
15.05.2000 r.
Raport Watyka
ń
ski: „Sekty albo nowe ruchy religijne. Wyzwanie
duszpasterskie”, za: L´Osservatore Romano, wyd. polskie
1986r., nr 5, s.3-6.
Raport Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy dotycz
ą
cy sekt
i nowych ruchów religijnych (Raport Hunta – Dokument
SADOC 6535 z dn. 29.11.1991 r.).
Reber A. (2000). Słownik psychologii. Warszawa: Wydawnictwo
Naukowe Scholar.
Ritchie J. (1994). Tajemniczy
ś
wiat sekt i kultów (przeł. I.Bajer).
Warszawa: Ksi
ąż
ka i Wiedza.
Ross J.C., Langone M.D. (1988). Cultus. What parents should know.
New Jork: American Family Foundation.
Rusecki M. (1994). Ko
ś
ciół wobec nowych ruchów religijnych i sekt.
W: Nowe religie i sekty wyzwaniem dla Ko
ś
cioła? Materiały z
sesji misyjno – pastoralnej. Pieni
ęż
no: Referat Misyjny
Seminarium Duchownego Ksi
ęż
y Werbistów, s.168-175.
69
Rusecki M. (1997). Dlaczego sekty s
ą
niebezpieczne? W: Problemy
współczesnego Ko
ś
cioła. Lublin: RW KUL, s.203-223.
Rowi
ń
ski G. (2001). W niewoli sekt. Warszawa: Dom Wydawniczy
Bellona.
Sakowicz E. (1994). Sekty – wyzwaniem do dialogu? W: Nowe religie
i sekty wyzwaniem dla Ko
ś
cioła? Materiały z sesji misyjno –
pastoralnej.
Pieni
ęż
no:
Referat
Misyjny
Seminarium
Duchownego Ksi
ęż
y Werbistów, s.176-190.
Sareło Z. (1991). Antropologiczno – kulturowe
ź
ródła „atrakcyjno
ś
ci”
sekt. Communio, nr3(63), s.100-108.
Schöll A. (1981). Handbuch Jugendreligionen. Informationen-
Analysen-Alternativen. Gießen: Brunnen Verlag.
Schulze A. (1998). Sekten. Welche Menschen gehen in eine Sekte.
http://www.hausarbeiten.de/archiv/politologie/pol-sekten1.
Singer M.T., Lalich J. (1997). Sekten. Wie Menschen ihre Freiheit
verlieren und wiedergewinnen können. Heidelberg: Carl Auer
Verlag.
Springer S. (2000). Przyczyny powstawania nowych ruchów
religijnych we współczesnej Europie. W: Z.Stachowski, Nowe
ruchy religijne. Wybrane problemy. Warszawa: WSSG.
Sträuli D. (1998). Sekten – Schutz durch Erziehung. http://www.
infosekta.ch/is5/texte/straeuli/1998_2.html.
Steuden S., Kuncewicz D. (2002). Uwarunkowania przynale
ż
no
ś
ci do
kontrowersyjnych grup religijnych i parareligijnych. W: Praca
zbiorowa, O godno
ść
osoby ludzkiej, Radom: Stowarzyszenie
Spes Vitae, s.72-115.
Strelau J. (2000). Psychologia. Podr
ę
cznik akademicki. T.2. Gda
ń
sk:
GWP.
Szmyd J. (1993). My
ś
lenie i zachowania irracjonalne (Studia z
psychologii irracjonalizmu). Prace monograficzne WSP w
Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP.
Szostak M. (2001). Sekty destrukcyjne. Studium metodologiczno –
kryminalistyczne. Zakamycze: Kantor Wydawniczy.
Ś
ledzi
ń
ski W. (1997). Lekarz psychiatra wobec zagadnie
ń
zwi
ą
zanych z oddziaływaniem sekt. W: M.Renkielska, Sekty,
sekty,... Kielce: Jedno
ść
, s.32-38.
Taran M. (2000). Socjopsychologiczne uwarunkowania podatno
ś
ci na
manipulacj
ę
w sektach. W: Kulty i sekty. Zagro
ż
enia i
profilaktyka.
Ogólnopolska
konferencja
szkoleniowa.
Katowice: Polski Instytut Ericksonowski, s.104-109.
70
Urbaniak J. (1997). Sekty, czyli uwodzenie umysłu i gra na emocjach.
W:
Wł.Szewczyk,
Ś
wiat
ludzkich
uczu
ć
.
Tarnów:
Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej „Biblos”, s.131-147.
Vernette J. (1998). Sekty. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen.
Witkowski T. (2000). Psychomanipulacje. Wrocław: Unus.
Wójcik J.W. (1992). Od hipisów do satanistów. Kraków: Wydaw.
Eureka.
Zar
ę
bska-Piotrowska D. (1997). Sekty – stare czy nowe znaki
zapytania. W: M. Renkielska (red.), Sekty, sekty,... Kielce:
Jedno
ść
.
Ziemska M. (1980). Postawy rodzicielskie i ich wpływ na osobowo
ść
dziecka. W: M.Ziemska, Rodzina i dziecko. Warszawa: PWN,
s.155-197.
Zimbardo P.G. (1997). Jeder kann von einer Sekte verführt werden.
W: Psychologie heute, November, s.34-37.
Zwoli
ń
ski A. (1996). Anatomia sekty. Kraków: Wydawnictwo Gotów.
Zwoli
ń
ski A. (1997). By uchroni
ć
przed sektami. W: A.Kr
ą
piec, Sekty
– powab herezji. Toru
ń
: Wydawnictwo Maryja, s.10-30.
71
ANEKS
Aneks nr1.Normy stenowe dla młodzie
ż
y szkół
ś
rednich w SPnDGK
Wynik ogólny
częstość
cf
cf*1/n
sten
58
1
1
0,004167
1
63
2
3
0,0125
1
65
1
4
0,016667
1
66
2
6
0,025
2
68
1
7
0,029167
2
71
1
8
0,033333
2
72
1
9
0,0375
2
73
3
12
0,05
2
74
1
13
0,054167
2
75
1
14
0,058333
2
76
2
16
0,066667
2
77
2
18
0,075
3
78
2
20
0,083333
3
79
2
22
0,091667
3
81
5
27
0,1125
3
82
4
31
0,129167
3
83
2
33
0,1375
3
84
2
35
0,145833
3
85
2
37
0,154167
3
86
1
38
0,158333
3
87
1
39
0,1625
4
88
3
42
0,175
4
90
4
46
0,191667
4
91
4
50
0,208333
4
92
2
52
0,216667
4
93
2
54
0,225
4
94
1
55
0,229167
4
95
4
59
0,245833
4
96
2
61
0,254167
4
97
2
63
0,2625
4
98
3
66
0,275
4
99
4
70
0,291667
4
100
5
75
0,3125
5
101
4
79
0,329167
5
102
5
84
0,35
5
103
1
85
0,354167
5
104
7
92
0,383333
5
105
5
97
0,404167
5
106
5
102
0,425
5
107
7
109
0,454167
5
108
2
111
0,4625
5
109
6
117
0,4875
5
110
4
121
0,504167
6
111
3
124
0,516667
6
112
6
130
0,541667
6
113
5
135
0,5625
6
72
114
2
137
0,570833
6
115
6
143
0,595833
6
116
1
144
0,6
6
117
6
150
0,625
6
118
5
155
0,645833
6
120
5
160
0,666667
6
121
5
165
0,6875
6
122
5
170
0,708333
7
123
3
173
0,720833
7
124
1
174
0,725
7
125
7
181
0,754167
7
126
2
183
0,7625
7
127
3
186
0,775
7
128
2
188
0,783333
7
129
3
191
0,795833
7
130
3
194
0,808333
7
132
2
196
0,816667
7
133
3
199
0,829167
7
134
2
201
0,8375
7
135
2
203
0,845833
8
136
2
205
0,854167
8
137
3
208
0,866667
8
138
4
212
0,883333
8
139
2
214
0,891667
8
140
1
215
0,895833
8
142
1
216
0,9
8
143
1
217
0,904167
8
144
2
219
0,9125
8
145
2
221
0,920833
8
146
1
222
0,925
8
148
1
223
0,929167
8
150
1
224
0,933333
8
151
1
225
0,9375
9
152
2
227
0,945833
9
154
1
228
0,95
9
155
1
229
0,954167
9
157
1
230
0,958333
9
159
1
231
0,9625
9
164
2
233
0,970833
9
168
1
234
0,975
9
169
0
234
0,975
9
170
2
236
0,983333
10
174
1
237
0,9875
10
175
1
238
0,991667
10
177
1
239
0,995833
10
184
1
240
1
10
Ogółem
240
73
Aneks nr2. Konspekt: Przeprowadzenie badania SPnDGK w grupie
klasowej
Przygotowanie do przeprowadzenia badania SPnDGK:
Rozdanie arkuszy odpowiedzi, zachęcenie do osobistych i
szczerych
ocen,
zapewnienie
o
anonimowości
badań,
wytłumaczenie instrukcji i sposobu udzielania ocen (zob. procedura
badania, str.57)
5 min.
Badanie SPnDGK
Młodzież dokonuje ocen na arkuszu odpowiedzi w „części A” oraz
w „części B” poprzez zakreślanie odpowiednich cyfr
20 min.
Obliczanie wyników
Badane osoby podliczają własne wyniki. Procedura sumowania
ocen wykonywana jest według instrukcji (str. 59)
4 min.
Interpretacja wyników dokonywana przez prowadz
ą
cego
badanie
Prowadzący zajęcia, udziela informacji czego dotyczyło badanie,
wyjaśnia co oznacza podatność, informuje o powszechności
niebezpieczeństwa bycia oszukanym oraz zaznacza, że wyniki nie
wskazują na jakiekolwiek deficyty w życiu człowieka (zob.
interpretacja wyników, str. 60). Te informacje są bardzo istotne i
ważne szczególnie dla osób które uzyskały wynik wskazujący
wysoką podatność na manipulacyjne działania sekt (grup
kultowych).
Dopiero po tym przygotowaniu młodzieży, prowadzący zajęcia
informuje o przedziałach wyników. Młodzież mając przed sobą
tabele wyników, umiejscawia własne wyniki.
6 min.
Informacja profilaktyczna: na co zwraca
ć
szczególn
ą
uwag
ę
Warto zachęcić młodzież, aby wysłuchała świadectwa zrozpaczonej
i bezradnej matki na temat córki – normalnej dziewczyny, która
znalazła się w sekcie.
„Jestem matką 19-letniej córki Elizy, która w tym roku przystąpiła
do sekty sobotników. Zdołałam ustalić, że jest to sekta groźna, która
jest zarejestrowana pod nazwą Wolni Chrześcijanie Dnia
Sobotniego. Mojej córce tak namącili w głowie jej „bracia”, że nie
zdała matury, choć była dobrą uczennicą. Jako katoliczka
uczestniczyła w pieszych pielgrzymkach do Częstochowy i była
członkinią Oratorium św.Jana Bosko. Jestem zrozpaczona i nie
wiem gdzie się udać po ratunek. Policja i prokurator nie ingerują w
te sprawy, ponieważ córka jest pełnoletnia i na własne ryzyko
10 min.
74
wybrała taką drogę. Jest to przerażające, że moje dziecko padło
ofiarą sekty, która prowadzi walkę z Kościołem, ziejąc ku niemu
wielką nienawiścią. Pogrążona w rozpaczy matka Elizy”.
Effatha(1993), nr 5.
Co robić aby maksymalnie ustrzec się przed taką sytuacją? Wiele
sekt działa legalnie, swoją ofertę kierują do ludzi młodych,
pełnoletnich, inteligentnych, pobożnych – normalnych. Przy
spotkaniu z osobą nieznaną która coś atrakcyjnego nam proponuje
warto zapytać się:
•
o grupę: jej nazwę, cele, organizację, siedzibę, program, ofertę,
o czas funkcjonowania, o przekonania, o przeszłość – np. czy
grupa zmieniała swoją nazwę, z czego się utrzymuje, czy jest
obowiązek pracowania na rzecz grupy, kto kontroluje
wydawanie pieniędzy grupowych, czy istnieje możliwość
nieograniczonych kontaktów z rodziną, czy istnieje możliwość
rezygnacji z uczestnictwa w każdym momencie, jakie
zachowania są
uznawane
przez
członków
grupy
za
niewłaściwe.
•
o lidera grupy: czy można z nim rozmawiać, czy można przy
nim wyrażać swój sprzeciw, gdzie ma swoją siedzibę, czy ci
którzy w jego imieniu agitują sami go spotkali, a może działają
przez pośredników, a tamci przez innych pośredników, jakie są
kwalifikacje lidera grupy, czy władza przywódcy jest
nieograniczona.
•
o przedstawicieli grupy, którzy do Ciebie przybyli: jak długo
działają w grupie, jaki mają cel w stosunku do Ciebie, czego od
Ciebie oczekują, kto ich wysłał do rozmowy, czy potrafią
powiedzieć coś negatywnego o grupie do której należą i
zachęcają, czy i dlaczego zmieniają tematy rozmowy, dlaczego
próbują nawiązać i podtrzymywać z Tobą kontakt, czy i
dlaczego wypowiadają się negatywnie np. w stosunku do
Kościoła Rzymskokatolickiego, czy wyrażają się wrogo do
ś
wiata, społeczeństwa, różnych organizacji i instytucji, pytaj o
konkrety, nie zadowalaj się ogólnikami.